ნიკოლოზ ბარათაშვილი

ხმა იდუმალი--სულო ბოროტო

ნიკოლოზ ბარათაშვლი

პოეტი, დაიბადა თბილისში. 1827 წელს ნიკოლოზი, იგივე

ტატო, როგორც მას მეტსახელად ეძახდნენ, თბილისის
კეთილშობილთა გიმნაზიაში შევიდა. 1835 წელს, გიმნაზიის
დამთავრების შემდეგ ბარათაშვილი ამაოდ ოცნებობდა
უმაღლესი განათლების მისაღებად რუსეთში გამგზავრებაზე,
ეს გეგმა ჩაეშალა, უსახსრობის გამო.
,,ვისი ხმა არის ეს საკვირველი?
რად აქვს გულს ესე ჩუმი ნაღველი?,,
ნიკოლოზ
ბარათაშვილის
ლექსი: ხმა იდუმალი
,,სულო ბოროტო, ვინ მოგიხმო ჩემად წინამძღვრად,
ჩემის გონებისა და სიცოცხლის შენ აღმაშფოთრად?“
ნიკოლოზ
ბარათაშვილის: სულო
ბოროტო
ლექსის დასაწყისშივე ჩანს რომ ბოროტი სულო ლირიკული გმირის წინამძღვარი
,–,
წარმმართველი ნიკოლოზ ბარათაშვილის გაბოტონებული ძალაა ძალა რომელმა
ც
“”, “ ”.
პოეტის გონება და სიცოცხლე აღაშფოთა მოკლა ყმაწვილის ბრმა სარწმუნოება
–
ბოროტი სული ლირიკულ გმირს თავის დროზე კეთილ სულად ეცხადებოდა
,,,
ჰპირდებოდა თავისუფლებას ამქვეყნიურ სიამეს ჯოჯოხეთის სამოთხედ ქცევას ანუ
ის
, . I II
იყო ის ძალა რომელიც პოეტს მომავლის იმედსა და რწმენას უნერგავდა
ლექსის და
,
სტროფში მოცემულია ბოროტი სულის რაობა მისი ბუნება და ლირიკულ გმირთან
.,
ურთიერთობის ისტორია ცხადდება შემდეგ სტროფებში ბარათაშვილი ბრალს
სდებს

პასუხს ითხოვს და ეს განწყობილება თანდათან მწვავდება რაც კარგად ჩანს

შემდეგი
:“ , , , ”.
მონაკვეთიდან სად ხარ აღმშფოთო მიპასუხე ნუ იმალები პოეტი ნდობის მომენტს
.,
წყევლის საკუთარი გულიბრყვილობა უმანკო რწმენა მას სანანებლად გახდომია
“ …”.
წყეულიმც იყოს დღე იგი
 ხმა იდუმალი
ვისი ხმა არის ეს საკვირველი ამ ერთი წინადადებიდან ჩვენ
შეგვიძლია ვთქვათ რომ პოეტის გაურკვევლობის მიზეზი
არის ხმა რომელიც მას მუდამ
ჩაესმის მეორე კითხვა რომელიც ნიკოლოზ ბარათაშვილმა
დასვა არის რად აქვს გულს
ესე ჩუმი ნაღველი ამ კითხიდან კი უკვე კარგად
იკვეთება პოეტის განწყობა ამ ლექსში
პოეტს უნდა გაიხსენოს თუ პირველად როდის გაიგო
იდუმალი ხმა და გაახსენდა ეს მაშინ
მოხდა როცა ის ჯერ კიდევ ყმაწვილი იყო როცა საყაროს
შეცნობა დაიწყო მას მერე
ცხადად თუ სიზმრად ის
ხმა ჩაესმის სულ ერთსა და იმავეს უმეორებს ეძიე ყმაო შენ
მხვედრი შენი ვინძლო იპოვნო შენი საშვენი პოეტს თითქოს
თავი აქვს დაკარგული და
მის ხვედრს ვერ პოულობს სწორებ ესაა მიზეზი მისი
გულისტკივილისა და მწუხარებისა
პოეტი გაურკვევლობაშია იმის გამო რომ ვერ ხვდება რატომ
აწუხებს ხმა ფიქრობს რომ
ის მისი სინდისის სქენჯნელად არის მაგრამ ის თავის თავის
თავში ცუდს ვერაფერს
პოულობს რომ სინდისი აწუხებდეს ეს მონაკვეთი მკაფიოდ
ჩანს ნიკოლოზ ბარათაშვილის
სიტყვებიდან მაგრამ მე ჩემში ვერ ვპოვებ ავსა მისს
საშფოთველოს და საქენჯნავ
/
.