REAKSYONG PAPEL

Tunay na nakapanghihina ng loob na masaksihan ang unti-

unting pagkawala ng ating mga tradisyon. Ang pagpasa sa mga
napakahalagang kaugaliang ito ay tila isang karera laban sa
panahon, at nakalulungkot akong isipin na maaaring hindi natin
ito mapangalagaan para sa mga susunod na henerasyon.

Ang pagguho ng ating wikang ninuno ay nagdaragdag ng

panibagong patong ng kalungkutan sa sitwasyong ito. Ang ating
kasaysayan ay hindi kumpleto, na may napakaraming nawawala at
hindi alam, at nakakapanghinayang na tayo bilang isang lipunan
ay tila hindi mapigilan ang paglaho nito. Ang misteryo ng ating
pinagmulan at pagkakakilanlan ay nananatiling hindi nalutas, at
habang ang mga tradisyong ito ay unti-unting nawawala, ito ay
nagdaragdag lamang sa kabuuang pakiramdam ng kalungkutan.

Sa kabila ng mga sitwasyong ito, umaasa ako na makakahanap

pa rin tayo ng paraan upang mapanatili at mapanatili ang ating
mga tradisyon sa kasalukuyang panahon. Gayunpaman,
nakakapanghinayang aminin na kakaunting bilang lamang ng
matatandang indibidwal ang nagtataglay ng kaalaman tungkol sa
epiko at ang nakababatang henerasyon ay nananatiling
nakakalimutan sa kahalagahan nito.