Korzyściom skali musi nieuchronnie towarzyszyć zysk ekonomiczny.

Fałsz

Koszt zmienny w krótkim okresie równy jest sumie kosztów krańcowych.

Prawda

Koszty utraconych możliwości to wydatki już poniesione, których nie można

odzyskać.
Fałsz

Wysokość przeciętnych kosztów stałych nie ma wpływu na wysokość kosztów

krańcowych.
Prawda

Dopóki koszt krańcowy jest niższy od kosztu przeciętnego, wzrost wielkości

produkcji prowadzi do spadku kosztów przeciętnych.
Prawda

W długim okresie wszystkie koszty wykazują stałą tendencję malejącą.

Fałsz

Koszty, których wysokość jest identyczna w rozpatrywanych wariantach

inwestycyjnych, są nieistotne z punktu widzenia wyboru wariantu działania.
Prawda

Wraz ze wzrostem wielkości produkcji przeciętne koszty stałe nie ulegają

zmianie.
Fałsz

Jeśli tylko wzrostowi kosztów zmiennych towarzyszyć będzie odpowiedni

spadek kosztów całkowitych, to nie zmieni się położenie krzywej kosztów
krańcowych.
Fałsz

Przedsiębiorstwo osiąga zysk normalny, gdy zysk księgowy jest równy

niejawnym kosztom alternatywnym.
Prawda

Długookresowa krzywa kosztów przeciętnych jest obwiednią zbioru

krótkookresowych krzywych przeciętnych kosztów całkowitych.
Prawda

Malejące przychody ze skali produkcji oznaczają spadek przeciętnych kosztów

zmiennych w krótkim okresie.
Malejące przychody ze skali produkcji oznaczają spadek przeciętnych kosztów
zmiennych w krótkim okresie.
Fałsz
Przy wyliczaniu kosztów całkowitych przedsiębiorstwo uwzględnia nie tylko
wydatki na czynniki produkcji, ale i niejawne koszty alternatywne.
Prawda

Jeżeli wzrosną ceny zmiennego czynnika wytwórczego angażowanego w

procesie produkcji, wówczas krzywa kosztu zmiennego przesunie się w górę,
zaś krzywa kosztu krańcowego nie zmieni położenia.
Fałsz

Wydatki poniesione przez przedsiębiorstwo na ogrzewanie i oświetlenie hali

produkcyjnej są przykładem kosztów stałych.
Prawda

Zysk normalny wyznacza granicę opłacalności danego przedsięwzięcia.

Prawda

Przedsiębiorstwo ponosi koszty stałe nawet wtedy, kiedy nie produkuje.

Prawda

Koszty całkowite w długim okresie są równe kosztom zmiennym.

Prawda

Funkcja kosztów całkowitych zarówno w krótkim, jak i długim okresie

przedstawia zależność między wielkością produkcji, a najniższym poziomem
kosztów, jakie trzeba ponieść na jej wytworzenie.
Prawda

Koszt krańcowy to iloraz zmiany kosztów całkowitych i zmiany wielkości

produkcji.
Prawda

Przy bardzo niskim poziomie produkcji koszty stałe są zawsze mniejsze niż
koszty zmienne.
Fałsz

Koszt całkowity może być równy kosztom stałym.

Prawda

Funkcja kosztów krańcowych jest rosnąca wówczas, gdy zaczyna działać

prawo malejących przychodów.
Prawda

Koszty alternatywne równe są utraconym dochodom, które można by uzyskać

w wyniku wykorzystania czynników wytwórczych w rozwiązaniach najlepszych
z odrzuconych.
Prawda
Koszty związane z zatrudnieniem pracowników ochrony są przykładem
kosztów zmiennych.
Fałsz

Koszty ekonomiczne są sumą kosztów księgowych i kosztów alternatywnych

dotyczących czynników wytwórczych wykorzystywanych w działalności
gospodarczej.
Prawda

Im większa wielkość produkcji, tym mniejsze koszty stałe.

Fałsz

Płace pracowników administracji czy też czynsz za najem budynku to

przykłady kosztu zmiennego w przedsiębiorstwie.
Fałsz

Klasyczna teoria mikroekonomii wskazuje, że celem przedsiębiorstwa jest

maksymalizacja zysku całkowitego.
Prawda

Obniżenie kosztów odsetkowych od zaciągniętych przez przedsiębiorstwo

kredytów inwestycyjnych spowoduje przesunięcie w dół krzywych kosztu
stałego oraz przeciętnego kosztu całkowitego.
Prawda

Gdy koszt alternatywny przewyższa zysk księgowy, przedsiębiorstwo notuje

stratę ekonomiczną.
Prawda

Możliwa jest sytuacja, w której firma osiąga dodatni zysk księgowy, a

jednocześnie przynosi straty ekonomiczne.
Prawda

Jeśli koszt kolejnych jednostek zmiennego czynnika wytwórczego (np. cena

roboczogodziny) jest stały, to krzywa kosztów zmiennych musi być krzywą
liniową o dodatnim nachyleniu.
Fałsz

Koszt całkowity w długim okresie stanowi sumę kosztów krańcowych.

Prawda

Koszty całkowite w krótkim okresie przy zerowym poziomie produkcji są równe

kosztom stałym.
Prawda

Prawo malejących przychodów kształtuje krzywe kosztów, ale tylko w długim

okresie.
Fałsz

Optimum techniczne możliwe jest do wyznaczenia tylko w krótkim okresie.

Fałsz

Koszt krańcowy może być ujemny, o ile działa prawo malejących przychodów.
Fałsz

Koszty księgowe to koszty explicite.

Prawda

Dla pewnego przedziału produkcji malejące przeciętne koszty stałe stanowią

wystarczającą przeciwwagę dla rosnących przeciętnych kosztów zmiennych,
tak że maleją przeciętne koszty całkowite.
Prawda

Gdy koszt krańcowy jest ujemny, maleje produkcja całkowita.

Fałsz

Koszty alternatywne czynników wytwórczych to inaczej koszty niejawne,

nazywane również kosztami implicite.
Prawda

Malejące przychody ze skali produkcji oznaczają spadek kosztów

przeciętnych.
Fałsz

W miarę wzrostu wielkości produkcji odległość pomiędzy krzywą przeciętnych

kosztów całkowitych i krzywą przeciętnych kosztów zmiennych zmniejsza się.
Prawda

Koszty produkcji to wyrażony ilościowo ogół nakładów czynników wytwórczych

poniesionych przez przedsiębiorstwo na wytworzenie określonej wielkości
produkcji.
Fałsz

Długookresowa krzywa kosztów przeciętnych przedstawia minimalne

przeciętne koszty produkcji dla różnych wielkości zakładu.
Fałsz

Miarą geometryczną kosztu krańcowego jest tangens kąta utworzonego przez

oś OX i styczną do krzywej kosztu zmiennego.
Prawda

Koszty utopione są nieistotne przy podejmowaniu decyzji.

Prawda
Przeciętne koszty całkowite są iloczynem kosztów całkowitych i wielkości
produkcji.
Falsz

Ceny czynników wytwórczych mają wpływ na wysokość kosztów całkowitych.

Prawda

Gdy przedsiębiorstwo osiąga zysk księgowy, przedsięwzięcie jest opłacalne.

Fałsz

W przypadku kapitału koszty alternatywne najczęściej są określane przez

wysokość odsetek, jakie otrzymałby jego właściciel z lokaty bankowej.
Prawda

Na skutek zwiększenia produkcji o jednostkę następuje taki sam przyrost

kosztu zmiennego co kosztu całkowitego.
Prawda

Strata ekonomiczna oznacza, że przedsięwzięcie jest z ekonomicznego

punktu widzenia nieopłacalne.
Prawda

Każda zmiana wielkości produkcji w porównaniu z technicznym optimum

produkcji oznacza wzrost kosztów całkowitych przypadających na jednostkę
wytworzonego produktu.
Prawda

Koszty zawsze wyrażone są wartościowo, zatem w jednostkach pieniężnych.

Prawda

Dopóki przedsiębiorstwo odnotowuje rosnące przychody ze skali produkcji,

dopóty koszt krańcowy nie zrówna się z kosztem przeciętnym.
Prawda

W krótkim okresie przedsiębiorstwo może zwiększyć swoje rozmiary.

Fałsz

Miarą geometryczną przeciętnego kosztu całkowitego jest tangens kąta

utworzonego przez oś OX i styczną do krzywej kosztu całkowitego.
Fałsz

Minimum kosztu krańcowego odpowiada punktowi przegięcia krzywej kosztu

całkowitego.
Prawda

Miarą geometryczną kosztu krańcowego jest tangens kąta utworzonego przez

oś OX i półprostą wychodzącą z początku układu współrzędnych i łączącą
dany punkt na krzywej kosztu całkowitego z początkiem układu
współrzędnych.
Falsz

W miarę wzrostu wielkości produkcji odległość pomiędzy krzywą kosztów

całkowitych i krzywą kosztów zmiennych zmniejsza się.
Fałsz

Przedsiębiorstwo może wykorzystać korzyści skali poprzez zwiększenie

produkcji przy niezmienionej wielkości zakładu.
Fałsz

Funkcja przeciętnych kosztów całkowitych osiąga wcześniej swoje minimum

niż funkcja przeciętnych kosztów zmiennych.
Fałsz

Koszt krańcowy rośnie, ponieważ rośnie cena czynnika wytwórczego, gdy

zwiększa się produkcja całkowita.
Fałsz

Przy danej wielkości produkcji nachylenie krzywych kosztu całkowitego oraz

zmiennego jest identyczne.
Prawda

Kształt krzywej długookresowych kosztów przeciętnych odzwierciedla

charakter przychodów ze skali produkcji.
Prawda

Niekorzyści skali produkcji przejawiają się w spadku przeciętnych kosztów

produkcji.
Fałsz

Przy wielkości produkcji odpowiadającej technicznemu optimum produkcji

krzywa kosztów krańcowych osiąga minimum.
Fałsz

Techniczne optimum produkcji przypada dla takich rozmiarów produkcji, przy

których przeciętny koszt całkowity ich wytworzenia jest najniższy.
Prawda

Krzywe przeciętnego kosztu zmiennego i przeciętnego kosztu całkowitego nie

mogą się przecinać.
Fałsz

Ekonomia skali dotyczy korzyści, jakie przedsiębiorstwo czerpie ze

zwiększania wielkości produkcji.
Prawda
Zysk ekonomiczny jest zyskiem jawnym, natomiast zysk normalny jest
zyskiem ukrytym.
Fałsz

Przeciętne koszty całkowite są zawsze większe od przeciętnych kosztów

zmiennych.
Prawda

Koszty zmienne rosną wraz ze wzrostem wielkości produkcji.

Prawda

Koszty ekonomiczne to różnica między niejawnymi kosztami alternatywnymi a

kosztami księgowymi.
Fałsz

Koszty niejawne nie mogą być uwzględniane w rachunku opłacalności

projektu, ponieważ o ich wysokości nie mogą dowiedzieć się akcjonariusze
przedsiębiorstwa ani urząd skarbowy.
Fałsz

Długookresowa krzywa kosztów przeciętnych przechodzi przez minima

krótkookresowych krzywych przeciętnych kosztów całkowitych.
Fałsz

Od momentu, kiedy koszt krańcowy rośnie, rośnie też przeciętny koszt

zmienny.
Fałsz

Różnica pomiędzy przeciętnym kosztem całkowitym a przeciętnym kosztem

stałym równa się przeciętnym kosztom zmiennym.
Prawda

Wydatek poniesiony przez stolarza na zakup drewna do produkcji biurka to

przykład zmiennego kosztu produkcji.
Prawda

Przeciętne koszty zmienne maleją, gdy koszty krańcowe są od nich mniejsze.

Prawda

Zwiększające się koszty stałe w procesie produkcji na skutek wzrostu stawek

ubezpieczenia budynków fabrycznych nie zmieniają położenia krzywej kosztu
krańcowego.
Prawda

Koszt krańcowy jest to przyrost kosztów całkowitych wynikający ze

zwiększenia nakładów zmiennego czynnika wytwórczego o jednostkę.
Fałsz
Optimum techniczne można wyznaczyć tylko w przedsiębiorstwie
produkcyjnym i usługowym, ale nie handlowym.
Fałsz

Minimalna efektywna skala (MES) to wielkość produkcji, po przekroczeniu

której nie następuje dalszy spadek przeciętnych kosztów całkowitych.
Prawda

Płaca pracowników wynagradzanych w systemie akordowym jest przykładem

kosztu stałego przedsiębiorstwa.
Fałsz

Malejące przychody ze skali produkcji są konsekwencją działania prawa

malejących przychodów.
Fałsz

Prawo malejących przychodów nie wpływa na przebieg kosztów całkowitych.

Fałsz

Jeżeli koszt krańcowy jest rosnący, to koszty przeciętny całkowity też musi
rosnąć.
Fałsz

Koszt zmienny dla zerowej wielkości produkcji wynosi zawsze zero.

Prawda

W długim okresie wszystkie koszty są zmienne.

Prawda

Koszty stałe nie są uwzględniane przy obliczaniu zysku całkowitego.

Fałsz

Koszty księgowe są zawsze większe od kosztów ekonomicznych.

Fałsz

Przedsiębiorstwo, zwiększając swoje rozmiary, przechodzi zazwyczaj od

malejących do rosnących przychodów ze skali produkcji.
Fałsz

Koszty księgowe to koszty, które obejmują wyłącznie wydatki ujawnione,

znajdujące swoje odzwierciedlenie w zapisach księgowych.
Prawda

Koszty stałe są charakterystyczne wyłącznie dla krótkiego okresu.

Prawda
Konsekwencją rosnących korzyści skali jest spadek kosztów przeciętnych w
długim okresie.
Prawa

Koszty związane z zakupem stali wykorzystywanej do produkcji samochodów

są przykładem kosztów stałych.
Fałsz

Techniczne optimum produkcji wyrażone jest graficznie przez punkt, w którym

krzywa kosztów krańcowych przecina krzywą przeciętnych kosztów zmiennych
w jej minimum.
Fałsz