ዕለት ዕለት የሚከብድብኝ የአብያተ ክርስቲያናት ሁሉ አሳብ ነው።
11፣28
20ኛ ዓመት ቁጥር 4
በስመ አብ ወወልድ ወመንፈስ ቅዱስ አሐዱ አምላክ አሜን
ወቅታዊ መልእክት
“በዚያም ወራት ዓለሙ ሁሉ እንዲጻፍ ከአውግስጦስ ቄሣር ትእዛዝ
ወጣች። ቄሬኔዎስ በሶርያ አገር ገዥ በነበረ ጊዜ ይህ የመጀመሪያ ጽሕፈት
ሆነ። ሁሉም እያንዳንዱ ይጻፍ ዘንድ ወደ ከተማው ሄደ። ዮሴፍም
ደግሞ ከዳዊት ቤትና ወገን ስለ ነበረ ከገሊላ ከናዝሬት ከተማ ተነሥቶ
ቤተ ልሔም ወደምትባል ወደ ዳዊት ከተማ ወደ ይሁዳ፥ ፀንሳ ከነበረች
ከእጮኛው ከማርያም ጋር ይጻፍ ዘንድ ወጣ። በዚያም ሳሉ የመውለጃዋ
ወራት ደረሰ፥ የበኩር ልጅዋንም ወለደች፥ በመጠቅለያም ጠቀለለችው፤
በእንግዶችም ማደሪያ ስፍራ ስላልነበራቸው በግርግም አስተኛችው።
በዚያም ምድር መንጋቸውን በሌሊት ሲጠብቁ በሜዳ ያደሩ እረኞች
ነበሩ። እነሆም፥ የጌታ መልአክ ወደ እነርሱ ቀረበ የጌታ ክብርም
በዙሪያቸው አበራ፥ ታላቅ ፍርሃትም ፈሩ። መልአኩም እንዲህ አላቸው፦
እነሆ፥ ለሕዝቡ ሁሉ የሚሆን ታላቅ ደስታ የምሥራች እነግራችኋለሁና
አትፍሩ፤ ዛሬ በዳዊት ከተማ መድኃኒት እርሱም ክርስቶስ ጌታ የሆነ
ተወልዶላችኋልና። ይህም ምልክት ይሆንላችኋል፤ ሕፃን ተጠቅልሎ
በግርግምም ተኝቶ ታገኛላችሁ። ድንገትም ብዙ የሰማይ ሠራዊት
ከመልአኩ ጋር ነበሩ። እግዚአብሔርንም እያመሰገኑ።
ለእግዚአብሔር በአርያም ይሁን ሰላምም በምድር ለሰውም በጎ ፈቃድ
አሉ” (ሉቃ. 2፣1-14)።
ውድ ወገኖቻችን እንኳን ለብርሃነ ልደቱ በሰላም አደረሳችሁ። ከጌታ ጋር
በተያያዘ በዓመት ውስጥ ያሉትን በዓላት ስናስብ ብርሃነ መስቀሉ፣ ብርሃነ
ልደቱ፣ ብርሃነ ጥምቀቱ፣ ብርሃነ ትንሣኤው እያልን ነው። ይህም
የጌታችንን የተለየ ባሕርይ፣ ጨለማን ሊያስወግድ የተገለጸ እውነተኛ
(አማናዊ) ብርሃን መሆኑን የሚመሰክርልን ነው። “እኔ የዳዊት ሥርና
ዘር ነኝ፥ የሚያበራም የንጋት ኮከብ ነኝ” (ራእ. 22፣16)።
በቅድስት ልደታ ለማርያም መንፈሳዊ ማኅበር እየተዘጋጀ በነጻ የሚታደል
2ቆሮ.
ታኅሣስ 2009ዓ.ም.
የጌታችን ኢየሱስ ክርስቶስ መወለድ እግዚአብሔር ለሰው ልጆች ያለውን
ጥልቅ ፍቅር ያሳያል። እግዚአብሔር በክፉው ሰይጣን ምክር ተታሎ
በአመጹ ከእርሱ የተለየውን የሰው ልጅ ወደ ቀደመ ክብሩ ለመመለስ
ታላቅ ዋጋ እንደከፈለልን በማሰብ በፍጹም ልብ ልንገዛለትና ልንከተለው
እንደሚገባ እናስታውስበታለን። ከልደት በዓል ጋር ተያይዞ
ከምናስተውላቸው ታላላቅ እውነታዎች መካከል፡-
ሀ. አውግስጦስ ቄሣር የሕዝብ ቆጠራ እንዲካሄድ ትዕዛዝ ባወጣበት ወቅት
እመቤታችንና ጠባቂዋ ዮሴፍ ይኖሩበት ከነበረው ናዝሬት ገሊላ ወደ
ቤተልሔም ይሁዳ ወጥተዋል። ይህም መሢህ የሚወለደው በቤተልሔም
እንደሆነ አስቀድሞ የተነገረው ትንቢት እንዲፈጸም በሁሉ ነገር ውስጥ
መሥራት የማይከለከለው እግዚአብሔር ፈቃዱን ለመፈጸም ያደረገው
ነው። “አንቺም ቤተ ልሔም ኤፍራታ ሆይ፥ አንቺ በይሁዳ
አእላፋት መካከል ትሆኚ ዘንድ ታናሽ ነሽ ከአንቺ ግን አወጣጡ
ከቀድሞ ጀምሮ ከዘላለም የሆነ፥ በእስራኤልም ላይ ገዥ የሚሆን
ይወጣልኛል” (ሚክ. 5፣2)።
ለ. ጌታ በበረት መወለዱ ሰዎች ሁሉ ቤታቸውን በእንግዶች ስላስያዙ
ነበር። እንግዳ ማለት አብሮ ነዋሪና ቋሚ ያልሆነ ማለት ሲሆን ዛሬም
ሰዎች ጌታ ኢየሱስ ክርስቶስ ወደ ልባቸው እንዳይገባ (እንዳይወለድ)
እንግዳ በሆኑ የዓለም ነገሮች መጠመዳቸውን ያሳየናል። በዚያን ዘመን
የቤተልሔም ነዋሪዎች ለጌታ በራቸውን ባለመክፈታቸውና ቤታቸውን
በእንግዳ በማስያዛቸው እጅግ ታላቅ የሆነ በረከትን አሳጥቷቸዋል። ይህ
ደግሞ ዛሬ በዚህ ዘመን ለምንገኝ ሰዎች ትልቅ ማስጠንቀቂያት አለው።
“ነገር ግን ልባችሁ በመጠጥ ብዛትና በስካር ስለ ትዳርም በማሰብ
ክብር እንዳይከብድ፥ ያ ቀንም በድንገት እንዳይመጣባችሁ ለራሳችሁ
ተጠንቀቁ፤ በምድር ሁሉ ላይ በሚቀመጡ ሁሉ እንደ ወጥመድ
ይደርስባቸዋልና። እንግዲህ ሊመጣ ካለው ከዚህ ሁሉ
ለማምለጥ፥ በሰው ልጅም ፊት ለመቆም እንድትችሉ ስትጸልዩ
ሁል ጊዜ ትጉ” (ሉቃ. 21፣34-36)።
ሐ. የጌታ መወለድ ታላቅ የምሥራች ዜና የተነገረው በሜዳ ላደሩ እረኞች
ነበር። እረኝነት የተናቀ ሥራ ሆኖ ቢገለጽም ሰው የናቃቸውንና የገፋቸውን
በመሰብሰብ እረኛ ሊሆን ጌታ ኢየሱስ መገለጹን እንማርበታለን።
የ.መ.ሣ.ቁ. 121024 1
አዲስ አበባ
 ዘሀለወ ምስሌሁ ወልድ ቦቱ ሕይወት 1ዮሐ. 5፣12 ታኅሣስ 2009
መ. የእግዚአብሔር ክብር የሆነው ብርሃን በሌሊት መብራቱ (ሉቃ. ሰ. በአዳም በደል ምክንያት ሰውና እግዚአብሔር፣ ሰውና መላእክት
2፣8-9) የራሱ ትርጉም አለው። ሌሊት (ጨለማ) የሲኦልን ፍርድ ተለያይተው ነበር (ዘፍ. 3፣22-24)። ጌታ በተወለደበት ሌሊት ግን
ሲያመለክት ብርሃን ደግሞ የዘላለም ሞትን መወገድ ያሳያል። ሰውና መላእክት በኅብረት መዘመር ችለዋል። በዚህም ጌታ ሰውንና
በዚህም የጌታ መወለድ በሰው ልጅ ላይ ለ 5,500 ዘመናት ተጭኖ እግዚአብሔርን፣ ሰውንና መላእክትን ያስታረቀ፣ አንድ ያደረገ መሆኑ
የነበረውን የሲኦል ፍርድ መወገድን የገለጠ ብሥራት ነበር። “ነገር ተገልጿል (ኤፌ. 1፣13-18)።
ግን ተጨንቃ ለነበረች ጨለማ አይሆንም። በመጀመሪያው
ሸ. እረኞቹ የጌታ መወለድ የምሥራች በተነገራቸው ጊዜ
ዘመን የዛብሎንንና የንፍታሌምን ምድር አቃለለ በኋለኛው
ለተገለጸላቸው እውነት ታዝዘዋል። “መላእክትም ከእነርሱ
ዘመን ግን በዮርዳኖስ ማዶ በባሕር መንገድ ያለውን
ተለይተው ወደ ሰማይ በወጡ ጊዜ፥ እረኞቹ እርስ
የአሕዛብን ገሊላ ያከብራል። በጨለማ የሄደ ሕዝብ ብርሃን በርሳቸው። እንግዲህ እስከ ቤተ ልሔም ድረስ እንሂድ
አየ በሞት ጥላ አገርም ለኖሩ ብርሃን ወጣላቸው። ሕዝብን እግዚአብሔርም የገለጠልንን ይህን የሆነውን ነገር እንይ
አብዝተሃል፥ ደስታንም ጨምረህላቸዋል በመከር ደስ ተባባሉ። ፈጥነውም መጡ ማርያምንና ዮሴፍን ሕፃኑንም
እንደሚላቸው፥ ሰዎችም ምርኮን ሲካፈሉ ደስ በግርግም ተኝቶ አገኙ። አይተውም ስለዚህ ሕፃን
እንደሚላቸው በፊትህ ደስ ይላቸዋል። በምድያም ጊዜ እንደ የተነገረላቸውን ነገር ገለጡ” (ሉቃ. 2፣15-17)። ዛሬም ስለ ጌታ
ሆነ የሸክሙን ቀንበር የጫንቃውንም በትር የማዳን ነገር በሚነገረን ጊዜ ሳንዘገይ በእምነት ልብ መቅረብና
የአስጨናቂውንም ዘንግ ሰብረሃል” (ኢሳ. 9፣1-4)። ሕይወትን መቀበል ይገባናል (ዮሐ. 1፣44-47)። መላእክቱ
ተወለደልን ሳይሆን ያሉት ተወልዶላችኋል ነው። መላእክቱ ለእኛ
ሠ. የጌታ መወለድ ለሄሮድስ ታላቅ ድንጋጤ ነበር። ይህም በዔድን
በሆነልን ነገር በደስታ ከተናገሩ እኛ ማዳኑን ያገኘን፣ ሕይወትን
ገነት ለአዳም የተገባው ተስፋ (ዘፍ. 3፣15) ፍጻሜ፣ ለዲያብሎስ
የተቀበልን ምን ያህል በሐሤት ልንሞላ ይገባናል?
ደግሞ ትልቅ ፍርሃትና ውድቀት ነበር። “የዲያብሎስን ሥራ
እንዲያፈርስ የእግዚአብሔር ልጅ ተገለጠ” (1ዮሐ. 3፣8)። ዛሬም የልደትን በዓል ስናከብር በዓሉ በዓመት አንድ ቀን የሚታሰብ
ሕፃን ሆኖ ተወልዶ ገዢዎችን፣ ሥልጣናትን ሊያስፈራ የሚችል እንዳልሆነ ልብ ልንል ይገባናል። የጌታ ጉዳይ የሕይወትና የሞት ነገር
ሰው አይኖርም። ነገር ግን የሄሮድስ ፍራቻ የጌታ መወለድ የተለየ ያለበት ስለሆነ ዘወትር ስላለንበት ሁኔታ ልናስብ ይገባል። አሁንም
መሆኑን የሚያስረዳን ነው። እርሱ የጌቶች ጌታ፣ የነገሥታት ንጉሥ፣ ራሳችንን ልንጠይቅ የሚገባን በእርግጥ ይህ የብርሃን ጌታ በልቤ

የአማልክት አምላክ ነውና ታላላቅ የተባሉ ጠቢባንና ነገሥታት ወደ ውስጥ ተወልዷል ወይ? ብለን ነው። እርሱ ወደ ሕይወታችን ከመጣ
የማይለወጥ ታሪክ አይኖርም። “ስለዚህ ማንም በክርስቶስ ቢሆን
ኢየሩሳሌም በመጡ ጊዜ ያሉት፡- “ኢየሱስም በይሁዳ ቤተ
አዲስ ፍጥረት ነው፤ አሮጌው ነገር አልፎአል፤ እነሆ፥ ሁሉም
ልሔም በንጉሡ በሄሮድስ ዘመን በተወለደ ጊዜ፥ እነሆ፥
አዲስ ሆኖአል። ነገር ግን የሆነው ሁሉ፥ በክርስቶስ ከራሱ
ሰብአ ሰገል፡- የተወለደው የአይሁድ ንጉሥ ወዴት ነው?
ጋር ካስታረቀን የማስታረቅም አገልግሎት ከሰጠን፥
ኮከቡን በምሥራቅ አይተን ልንሰግድለት መጥተናልና ” (ማቴ.
ከእግዚአብሔር ነው፤ እግዚአብሔር በክርስቶስ ሆኖ ዓለሙን
2፣1-2) እያሉ ነበር።
ከራሱ ጋር ያስታርቅ ነበርና፥ በደላቸውን አይቆጥርባቸውም
ረ. ጌታ ንጉሥ ሆኖ ሳለ በበረት መወለዱ ትሕትናውንና የተናቁትን ነበር፤ በእኛም የማስታረቅ ቃል አኖረ። እንግዲህ
ሊፈልግ መገለጹን ያመለክታል (ማቴ. 19፣10-11፤ ሉቃ. 19፣10)። እግዚአብሔር በእኛ እንደሚማልድ ስለ ክርስቶስ መልክተኞች
በረት ማለት የቆሸሸ የእኛ ልብ ምሳሌ ነው። ጌታ በበረቱ በተወለደ ነን፤ ከእግዚአብሔር ጋር ታረቁ ብለን ስለ ክርስቶስ

ጊዜ ነገሥታት ወርቅ፣ ዕጣን፣ ከርቤ ይዘው በመምጣት የበረቱን
የማያስደሰት ሁኔታ እንደለወጡት ሁሉ ጌታም በእኛ ልብ ውስጥ
ሲገባ የሕይወታችንን መዓዛና ሽታ ይቀይረዋል (መኃ. 1፣12)።
እንለምናለን። እኛ በእርሱ ሆነን የእግዚአብሔር ጽድቅ
እንሆን ዘንድ ኃጢአት ያላወቀውን እርሱን ስለ እኛ ኃጢአት
አደረገው” (2ቆሮ. 5፣21)።

የ.መ.ሣ.ቁ. 121024 2
ልጁ ያለው ሕይወት አለው 1ዮሐ. 5፣12 አዲስ አበባ
 እስመ ኢየሱስ ክርስቶስ ውእቱ ዘትማልም ወዮም ውእቱ ወእስከ ለዓለም።
ከጉባዔ መድረክ
ኃይለ ቃሉ የተወሰደው ከትንቢተ ኢሳ. 63፣16 ላይ ከሚገኘው
“አብርሃም ባያውቀን እስራኤልም ባይገነዘበን አንተ አባታችን
ነህ አቤቱ፥ አንተ አባታችን ነህ፥ ስምህም ከዘላለም ታዳጊያችን
ነው” ከሚለው ክፍል ነው።
ያ የእምነት አባት፣ ደግ አባት፣ የብዙዎች አባት፣ ለአሕዛብ አባት
ትሆናለህ ተብሎ በዘፍ. 17፣15 የተነገረለት አባት -አብርሃም- ባያውቀን፤
በሕልሙ ከእግዚአብሔር ጋር ታግሎ ያሸነፈው፣ አይሁድ ይህን
ጉድጓድ ከሰጠን ከአባታችን ከያዕቆብ ትበልጣለህ? ብለው
የሚመኩበት እስራኤል (ያዕቆብ) እርሱ ባይገነዘብን አንተ ግን አባታችን
ነህ ተባለ። ምናልባት እነዚህ ሰዎች እግዚአብሔርን አባት ብሎ
መመካትን በአዲስ ኪዳን ጊዜ ቢናገሩ በክርስቶስ ኢየሱስ በኩል
የተገለጠው ፍቅሩ ገብቷቸው ነው ልንል እንችላለን፤ ነገር ግን ይህን
የተነገረው ገና በብሉይ ዘመን ነው። ማንም ላያውቃቸው፣
ላይገነዘባቸው ይችላል፤ ነገር ግን በነፍስም በሥጋም ላይ ሥልጣን
ያለውን እግዚአብሔርርን እርሱን አንተ አባታችን ነህ አሉት።
የአብርሃም የቀድሞ ስሙ አብራም ነበር፤ አብራም ማለት ደግሞ ታላቅ
አባት ማለት ነው። አብራም የሚለው ሥም ታላቅ አባትነቱን እንጂ
የብዙሃን አባትነቱን ስለማይገልጽ ስሙ አብርሃም ተባለ። ይህ ስያሜው
ለብዙሃን አሕዛብ አባት እንደሚሆን የሚገልጽ ትርጉም አለው።
አብርሃም ዘሩ ምድርን እንደሚወርስ የተተነበየለት፣ ተስፋውም
በምድራዊ ርስት ብቻ ሳይሆን በሰማያዊ አገርም እንደሚፈጸም የተረዳ
መሆኑ በዕብ. 11፣8-16 ተገልጾአል። በተጨማሪም በክርስቶስ ኢየሱስ
ላሉ ምዕመናን ሁሉ አባት መሆኑን በገላ. 3፣6-7፤ ሮሜ 4፣1 ላይ
እናያለን። ይህንን አባት ነው አብርሃም ባያውቀን ያሉት፤ አዎ አብርሃም
በመልካም አባትነት ሊጠቀስ ይችላል ነገር ግን አብርሃም ምድራዊ
እንጂ ሰማያዊ አባት አይደለም። አብርሃም ዘመን፣ ጊዜ፣ ዕድሜ
የሚገድበው ሟች ሰው ነው፤ ይገድበዋል። አብርሃም ትሆናለህ
የተባለውን ተስፋ ተቀባይ ነው እንጂ ተስፋ ሰጪ አይደለም። ጊዜና
ዘመን የማይገድበው በዘመናት ሁሉ ብቻውን አባት የሆነው እርሱ
እግዚአብሔር አባታችን ብቻ ነው።
እስራኤል (ያዕቆብ) የእግዚአብሔርን ታላላቅ ሥራዎችን የምናይበት፣
ከእግዚአብሔር ጋር ታግሎ ያሸነፈ፣ ገና በእናቱ ማህጸን ሳለ ከመንትያ
ወንድሙ ጋር ታግሎ ተረከዝ ይዞ የወጣ፣ ብኩርናን እጅግ የሚሻ ሰው
ነበር። ያም ሆኖ ያዕቆብ ሰው እንጂ እግዚአብሔር አይደለም፤ ሞት
ሲመጣ እጁን የሰጠ፣ ምድራዊ ዘመኑ በሞት የተገደበ ሰው ነበር።
ኢየሱስ ክርስቶስ ትናንትና ዛሬ እስከ ለዘላለምም ያው ነው።
ዕብ. ታኅሣስ 2009
በምንም እና በማንም የማይሸነፍ አምላካችን እግዚአብሔር ብቻ
ነው።
የመጽሐፍ ቅዱስ መዝገበ ቃላት አባት የሚለውን ቃል የወለደ፣
በሥርዓት ኮትኩቶ ያሳደገ፣ በሥጋና በመንፈስ የአባትነትን ሥራ
የፈጸመ በማለት ይተረጉመዋል።
። ቃሉ የተለያዩ አሳቦችን ሊያመለክት
ይችላል። በሥጋ ወላጅ፣ በትውልድ ሐረግ የሚገኝ የቅርብ ወይም
የሩቅ ወላጅ (ዘፍ. 17፣4፤ ዮሐ. 4፣12)፤ በሃይማኖት የመጀመሪያ
ተጠሪ (ዮሐ. 8፣44፣ ሮሜ 4፣11)፤ ሰውን ወደ እምነት ያደረሰ (1ቆሮ.
4፣15)፤ የአንድ ዓይነት ኑሮ መሥራች (ዘፍ. 4፣20)፤ አማካሪ (መሳ.
17፣10)፤ የአንድ ነገር ምንጭና ምክንያት (ኢዮብ 38፣28፤ ኢሳ. 9፣6፤
ዮሐ. 8፣44)፤ … ከነዚህ ሁሉ አንዱን ለሚያሟላ አባት የሚለውን ስም
እንሰጣለን። ከእነዚህ በአንዳቸው ወይም በተወሱኑት ላይ ብቻ ሳይሆን
በሁሉም ላይ በፍጹምነት አባት ሊሆን የሚችለው እግዚአብሔር ብቻ
ነው።
ብዙዎቻችን በልጅነት ዕድሜያችን ምን መሆን ትፈልጋለህ? ስንባል
የምንገልፃቸው ምኞቶች ነበሩን። ያኔ የተመኘነውን እንሁን አንሁን
ራሳችንን ዛሬ ካለንበት ሁኔታ ጋር በማስተያየት መመዘን እንችላለን።
ዛሬም የልጆቻችንን ምኞት ብንጠይቅ የሚሉን ነገር ይኖራል፤
በተለይም ልጆች እነርሱ የሚመኙት ሙያ ባለቤት የሆነ አባት
ቢኖራቸው እጅግ ደስ ይላቸዋል። እከሌ የዶክተር ልጅ ነው፣ እከሊት
የፓይለት ልጅ ናት፣ እከሌ የመሐንዲስ ልጅ ነው ሲባል የሚሰማቸው
ስሜት የተለየ ነው። ሆኖም ግን በየትኛውም የሙያ ዓይነት እና ደረጃ
ላይ ቢሆኑም ምድራዊ አባቶች የሥጋ ሞት የሚገድባቸው ናቸው።
እግዚአብሔር ግን ሁሉ ያለው ደግሞም የማያልፍ አባት ነው።
ከላይ የገለጽናቸውን የአባትነት ምሳሌዎች በዝርዝር ስንመልከት አባት
፡-
ሀ. የአንድ ነገር ምንጭና ምክንያት ነው፡- እግዚአብሔር በኢዮብ
38፣25-28 ላይ እንደተገለጸው የፍጥረት ምንጭና የሕልውናቸው
ምክንያት ነው። “ባድማውንና ውድማውን እንዲያጠግብ፥
ሣሩንም እንዲያበቅል፥ ማንም በሌለባት ምድር ላይ፥ ሰውም
በሌለባት ምድረ በዳ ላይ ዝናብን ያዘንብ ዘንድ፥ ለፈሳሹ ውኃ
መንዶልዶያውን፥ ወይስ ለሚያንጐደጕድ መብረቅ መንገድን
ያበጀ ማን ነው? በውኑ ለዝናብ አባት አለውን? ወይስ የጠልን
ነጠብጣብ የወለደ ማን ነው?” እያለ የተለያዩ የተፈጥሮ ሁኔታዎችን
የ.መ.ሣ.ቁ. 121024 3
ዕብ. 13፣8
አዲስ አበባ
 አነ ውእቱ ትንሣኤ ወሕይወት፡፡ ዘየአምን ብየ እመኒ ሞተ የሐዩ ወኩሉ ዘሕያው
እያነሣ ይጠይቃል። የዚህ ሁሉ አስገኚና ምንጭ ግን እግዚአበሔር
ነው። በ ኢሳ. 64፣8 ላይም “አሁን ግን፥ አቤቱ፥ አንተ አባታችን
ነህ እኛ ጭቃ ነን አንተም ሠሪያችን ነህ፥ እኛም ሁላችን የእጅህ
ሥራ ነን” ይላል። አባትነቱም እንደ ምድራውያን አባቶች ሳይሆን
በኢሳ. 9፣6 ላይ እንደተፃፈው ዘላለማዊ ነው።
ለ. አማካሪ ነው፡- “በቤተልሔም ይሁዳም ከይሁዳ ወገን አንድ ጎልማሳ
ከሌዊ ወገን የነበረ የሚቀመጥበት ስፍራ ሲፈለግ ሚካ የተባለ ሰው
ያገኘዋል። በጠየቀው ጊዜ ከሌዊ ወገን መሆኑን ሲያውቅ ከእኔ ዘንድ
ተቀመጥ አባትና ካህን ትሆነኛለህ፤ እኔም ልብሶችና ምግብህን
በየዓመቱም አሥር ብር እሰጥሃለሁ አለው። በመጨረሻም ሚካ ሌዋዊ
ካህን ስለሆነልኝ እግዚአብሔር መልካም እንዲሠራልኝ አሁን
አውቃለሁ አለ (መሳ. 17፣10)። ይህ ካህን ከእግዚአብሔር የሆነውን
መልዕክት ይነግረውና ይመክረው ዘንድ ጎልማሳውን በቤቱ
እንዲቀመጥ ለመነው። እግዚአብሔር ግን ከሰው ልጆች ሁሉ ይልቅ
በምክሩ ግሩም ነው፤ ለዚህም ነው መዝሙረኛው “ኑ
የእግዚአብሔርንም ሥራ እዩ ከሰው ልጆች ይልቅ በምክር
ግሩም ነው” ሲል የዘመረው (መዝ. 65፣5)። አንዳንድ ጊዜ
የጸሐፍያንን ሥራዎች በማንበብ፣ አንዳንዴ ደግሞ የተለያዩ ሰዎችን
በመጠየቅ ምክርን ልናገኝ እንሞክራለን። ከእነዚህ ምንጮች የሚገኝ
ምክር በጥቂቱ ሊጠቅም ይችል ይሆናል። ከሰዎች የምናገኘውን ምክር
እርግጠኝነቱና አዋጪነቱን መፈተሽ ይገባል። ሁሉን አወቂ የሆነው
የእግዚአብሔር አባታችን ምክር ግን ግሩምና እርግጠኛ ነው።
ሐ. የአንድ ዓይነት ኑሮ መሥራች ነው፡- ዘፍ. 4፣21 ስለ ዩባል ሲናገር
“እርሱም በገናንና መለከትን ለሚይዙ አባት ነበረ ” ይላል።
የእነዚህ ሰዎች ሥራ በገናና መለከትን መያዝ ነበር፤ ዩባልም የዚህ
ዓይነቱ ኑሮ መስራች በመሆኑ አባት ተባለ። እግዚአብሔር አባታችን
ነው ስንል አንዱ ምክንያታችን የሕይወታችን መሥራች ስለሆነ ነው።
አዎ! ኑሮአችን ክርስትና ነው፤ ክርስትና ደግሞ የተመሠረተው
በክርስቶስ ሞትና ትንሣኤ ነው። ክርስቶስ ኢየሱስም የእምነታችን
ጀማሪና ፈፃሚ ነውና አባታችን ነው (ዕብ. 12፣1-2)።
መ. ሰውን ወደ እምነት ያደረሰ፡- በ 1ቆሮ. 4፣14-15 ላይ ቅዱስ ጳውሎስ
“እንደምወዳችሁ ልጆቼ አድርጌ ልገሥጻችሁ እንጂ ላሳፍራችሁ
ይህን አልጽፍም። በክርስቶስ አእላፍ ሞግዚቶች ቢኖሩአችሁ
ብዙ አባቶች የሉአችሁም እኔ በክርስቶስ ኢየሱስ በወንጌል
ወልጄአችኋለሁና” ሲል ጽፏል። ይህን በማለቱ ወደ እምነት ያደረሰ
ሰው አባት እንደሚባል ያስረዳል። ጳውሎስ በእምነት የብዙዎች አባት
ትንሣኤና ሕይወት እኔ ነኝ፤ የሚያምንብኝ ቢሞት እንኳ ሕያው ይሆናል
ዮሐ. 11፣25 ታኅሣስ 2009
ይሁን እንጂ ያስተማረው እግዚአብሔር በክርስቶስ በኩል አባታችን
እንደሆነ ነው። ጳውሎስ ልጆቼ ያላቸውን ሁሉ የወለዳቸው በክርስቶስ
ነው።
ከላይ አባት ስለሚያሰኙ የተለያዩ ባሕርያት ተመለከትን፣ ምድራውያን
አባቶች አንዱን ወይ ጥቂቱን የአባትነት መስፈርት ቢያሟሉ እንጂ
ሁሉን አያሟሉም፡፡ እግዚአብሔር አባታችን ግን ሁሉንም የአባትነት
መስፈርት የሚያሟላ ፍጹምና ዘላለማዊ አባት ነው፡፡ ከሁሉ በላይ ግን
ብቻውን ያለ አማካሪና ረዳት የፈጠረንና በሕይወት የጠበቀን፣
ዳግመኛም በሞቱ የወለደን፣ መንፈሱንም በልባችን የላከ እግዚአብሔር
እርሱ አባታችን ነው። በገላ. 4፣6 ላይ፡- “ልጆችም ስለ ሆናችሁ
እግዚአብሔር አባ አባት ብሎ የሚጮኽ የልጁን መንፈስ
በልባችሁ ውስጥ ላከ” ተብሎ እንደተጻፈም አባ ብለን እንድንጠራው
የልጅነት መንፈስን ሰጠን።
ብዙዎቻችን እንመኝ የነበረው በሙያው፣ በስልጣኑ፣ ወይ በሃብቱ
አንቱ የተባለ ትልቅ ሰው ልጅ መባልን ነበር ይሆናል። ነገር ግን የሰማዩ
አባታችን እግዚአብሔር ከዚህ ሁሉ በላይ ነው፡፡
የሕክምና ሳይንስ እግዚአብሔር ከፈጠረው ሰው አዕምሮ እና ዓለም
በተገኘ ጥበብ፣ እውቀት፣ እና ቁስ ለሰዎች የጤና ችግር መፍትሔ
ይሰጥ ይሆናል። ያም ሆኖ ብዙ ጉድለትና ውሱንነት አለበት፡፡
አባታችን እግዚአብሔር ግን እውሩን የሚያበራ፣ ጎባጣውን የሚያቀና፣
ሽባውን የሚተረትር፣ ለመካኒቱ ልጅ የሚሰጥ፣ የሞተውን የሚያስነሳ
አንዳች የማይሳነው ዘላለማዊ ሐኪም ነው።
መሐንዲሶች እግዚአብሔር በሰጣቸው አዕምሮና እውቀት መንገድና
ሕንፃ ሊገነቡ ይችላሉ፤ ወደ እግዚአብሔር መንግስት የሚያደርስን
መንገድ እና የዘላለም ሕንጻ ግን አይደለም። እግዚአብሔር አምላካችን
ግን ከመሐንዲስ ሁሉ በላይ ነው። እርሱ የእኛ አምላክ ግን ብቸኛውን
የዘላለም ሕይወት መንገድ የሠራልን፣ በሰማይ ያለ በእጅ ያልተሠራ
የዘላለም ቤት የሚሆን ሕንጻ ያዘጋጀልን ከመሐንዲስ በላይ የሆነ አባት
ነው፡፡
የዚህ ዓለም አዋቂዎች አስቀድሞ በእግዚአብሔር የተፈጠረውን ነገር
መርምረው አዲስ ግኝት ላይ ደረስን ይላሉ። እግዚአብሔር ግን
ፍጥረትን ካለመኖር ወደ መኖር ያመጣ ብቸኛ ፈጣሪ ነው፤ እርሱ
ደግሞ አባታችን ነው፡፡
የ.መ.ሣ.ቁ. 121024 4
ዮሐ. 11፣25
አዲስ አበባ
 ወይእዜኒ ክርስቶስ ቀደመ ተንሥአ እምኩሎሙ ሰብእ ምውታን
“ወደ ኢያሪኮም ገብቶ ያልፍ ነበር። እነሆም ዘኬዎስ የሚባል
ሰው፥ እርሱም የቀራጮች አለቃ ነበረ፥ ባለ ጠጋም ነበረ።
ኢየሱስንም የትኛው እንደ ሆነ ሊያይ ይፈልግ ነበር፤ ቁመቱም
አጭር ነበረና ስለ ሕዝቡ ብዛት አቃተው። በዚያችም መንገድ
ያልፍ ዘንድ አለውና ያየው ዘንድ ወደ ፊት ሮጦ በአንድ ሾላ ላይ
ወጣ። ኢየሱስም ወደዚያ ስፍራ በደረሰ ጊዜ፥ አሻቅቦ አየና፡ -
ዘኬዎስ ሆይ፥ ዛሬ በቤትህ እውል ዘንድ ይገባኛልና ፈጥነህ
ውረድ አለው። ፈጥኖም ወረደ በደስታም ተቀበለው። ሁሉም
አይተው፡- ከኃጢአተኛ ሰው ጋር ሊውል ገባ ብለው
አንጐራጐሩ። ዘኬዎስ ግን ቆሞ ጌታን። ጌታ ሆይ፥ ካለኝ ሁሉ
እኵሌታውን ለድሆች እሰጣለሁ፤ ማንንም በሐሰት ከስሼ እንደ
ሆንሁ አራት እጥፍ እመልሳለሁ አለው። ኢየሱስም፦ እርሱ ደግሞ
የአብርሃም ልጅ ነውና ዛሬ ለዚህ ቤት መዳን ሆኖለታል፤ የሰው
ልጅ የጠፋውን ሊፈልግና ሊያድን መጥቶአለና አለው ” (ሉቃ. 19፣1-
10)።
ዘኬዎስ የቀራጮች አለቃ እና ባለጠጋ ሰው ነበረ። ስልጣኑ፣ ሆኖም ግን
አንቱ ያሰኘው ንብረቱ፣ በሰው ዓይን ትልቅ መባሉ፣ ስልጣኑ… ጌታን
ለማየት አልረዳውም ነበር። ጌታ ኢየሱስን ለማየት የነበረው ትልቅ
መሻትም ስሜ፣ ክብሬ፣ ዝናዬ፣ ሰው ምን ይለኛል? ሳይል እንደ ሕፃን ሮጦ
ዛፍ ላይ እንዲወጣ አደረገው፤ ጌታን በማየቱም ለክብር በቃ።
ሰው ልቡን የጣለበት ነገር ይወርሰዋል፤ የወረሰው ነገር ደግሞ ሊያድነው
አልያም ሊያጠፋው ይችላል። “ሴቲቱም ዛፉ ለመብላት ያማረ እንደ
ሆነ፥ ለዓይንም እንደሚያስጎመጅ፥ ለጥበብም መልካም እንደ ሆነ
አየች ከፍሬውም ወሰደችና በላች ለባልዋም ደግሞ ሰጠችው
እርሱም ከእርስዋ ጋር በላ። የሁለቱም ዓይኖች ተከፈቱ፥ እነርሱም
ዕራቁታቸውን እንደ ሆኑ አወቁ የበለስንም ቅጠሎች ሰፍተው
ለእነርሱ ለራሳቸው ግልድም አደረጉ” (ዘፍ. 3፣6-7)። የምናየው ነገር
የሚወርሰን ከሆነ የእግዚአብሔርን በረከት እንዳንቀበል ያደርገናል።
አይጠቅምም ብለን ትተነው የወጣነውን ነገር እንደ ገና ወደ ኋላ እያየን
ሊመጣ ያለውን የእግዚአብሔርን ክብር አጥተን እንዳንጠፋ መጠንቀቅ
አለብን። “የሎጥም ሚስት ወደ ኋላዋ ተመለከተች፥ የጨው
ሐውልትም ሆነች” (ዘፍ. 19፣26)። ስለዚህ ለእኛ የሚበልጥብን ሁሉን
ትቶ ወደ እግዚአብሔር መቅረብ ነው። “ወደ እግዚአብሔር ቅረቡ ወደ
እናንተም ይቀርባል” (ያዕ. 4፣8)።
ሜልኮል ዳዊት ለምን ራሱን እንደጣለ ስላልተረዳች ባየችው ነገር ተወስዳ
ንጉሡ ራሱን እንዳቀለለ አድርጋ ናቀችው። በዚህም እግዚአብሔር ወደ
ቤቷ ያመጣውን በረከት አጣች (2ሳሙ. 6፣16-23)። እግዚአብሔርን
ፈልገነው ከቀረብን እንደ ዘኬዎስ ከወጣንበት፣ ከታመንንበት ነገር ላይ
መውረድ አለብን። እግዚአብሔርን ከልብ መፈለግ ካለን በረከት አለና።
አሁን ግን ክርስቶስ ላንቀላፉት በኩራት ሆኖ ከሙታን ተነሥቶአል
1ቆሮ. 15፣20 ታኅሣስ 2009
“እናንተም ትጠሩኛለችሁ፥ ሄዳችሁም ወደ እኔ ትጸልያላችሁ፥
እኔም እሰማችኋለሁ። እናንተ ትሹኛላችሁ፥ በፍጹም ልባችሁም
ከሻችሁኝ ታገኙኛላችሁ። ከእናንተም ዘንድ እገኛለሁ፥ ይላል
እግዚአብሔር፥ ምርኮአችሁንም እመልሳለሁ፥ ከአሕዛብም ሁሉ
ዘንድ እናንተንም ካሳደድሁበት ስፍራ ሁሉ እሰበስባችኋለሁ፥
ይላል እግዚአብሔር እናንተንም ለምርኮ ወዳፈለስሁበት ስፍራ
እመልሳችኋለሁ” (ኤር. 29፣12-14 )
በሉቃ. 8፣42-48 ላይ የምናገኛት ለ12 ዓመት ደም ይፈስሳት የነበረች
ሴት ጌታን በሚያጋፉት ብዙ ሰዎች መካከል በፍጹም ልቧ ፈልጋ
ስለነካችው ኃይል ከእርሱ ወጥቶ የዘመናት ቀንበሯን ሰብሮላታል።
እግዚአብሔር ከልብ በፈለግነውና በቀረብነው መጠን ይገኝልናል፣
ይቀርበናልም (ሉቃ. 7፣37-50፤ ሚል. 3፣1)። “ስለዚህ እልሃለሁ፥
እጅግ ወዳለችና ብዙ ያለው ኃጢአትዋ ተሰርዮላታል፤ ጥቂት
ግን የሚሰረይለት ጥቂት ይወዳል” (ቁ. 47)። እግዚአብሔርን
ከልብ የምንሻ ከሆነ መሻታችንን በጽኑ እምነት ለራሳችን እንናገር።
 “በልብዋ፡- ልብሱን ብቻ የዳሰስሁ እንደ ሆነ፥ እድናለሁ
ትል ነበረችና” (ማቴ. 9፣21)።
 “ወደ ልቡም ተመልሶ እንዲህ አለ፦ እንጀራ
የሚተርፋቸው የአባቴ ሞያተኞች ስንት ናቸው? እኔ ግን
ከዚህ በራብ እጠፋለሁ። ተነሥቼም ወደ አባቴ
እሄዳለሁና። አባቴ ሆይ፥ በሰማይና በፊትህ በደልሁ፥
ወደ ፊትም ልጅህ ልባል አይገባኝም፤ ከሞያተኞችህ እንደ
አንዱ አድርገኝ እለዋለሁ” (ሉቃ. 15፣17-19)።
እኔ በሚል ከፍታ ላይ ተቀምጠን እግዚአብሔርን ወደ ልባችን
ማስገባት አይቻለንም። ስለዚህም ጌታ ወደ እኛ ሲመጣ ከወጣንበት
የእኔነት ከፍታ ወርደን ዝቅ በማለት በትሕትና ልንቀበለው ይገባናል፤
እርሱ የተዋረደ ልብን ይፈልጋልና። “እግዚአብሔር እንዲህ ይላል፦
ሰማይ ዙፋኔ ነው፥ ምድርም የእግሬ መረገጫ ናት
የምትሠሩልኝ ቤት ምን ዓይነት ነው? የማርፍበትስ ስፍራ
ምንድር ነው? እነዚህን ሁሉ እጄ ሠርታለችና እነዚህ ሁሉ የእኔ
ናቸው ይላል እግዚአብሔር ነገር ግን ወደዚህ ወደ ትሑት፥
መንፈሱም ወደ ተሰበረ፥ በቃሌም ወደሚንቀጠቀጥ ሰው
እመለከታለሁ” (ኢሳ. 66፣1-2)።
ጌታ ወደ እኛ ሲመጣ እና ስንቀበለው ሰዎች ሊያንጎራጉሩና ሊቃወሙ
ይችላሉ፡፡ ሆኖም በተቃውሞ ውስጥም ቢሆን በፍጹም ልብ እርሱን
ለመከተል ውሳኔው የእኛ ነው (ሉቃ. 19፣7)። የዙሪያችንን ተቃውሞና
ማንጎራጎር አይተን ወይንም በተለያየም ምክንያት ጌታን በቤታችን
ለመቀበል ከቸገረን አልያም ከዘገየን ውጤቱ የከፋ ሊሆን ይችላል።
የ.መ.ሣ.ቁ. 121024 5
1ቆሮ. 15፣20 አዲስ አበባ
 ወናሁ ይእዜ ዕለት ኅሪት ወናሁ ዮም ዕለተ አድኅኖት
“እኔ ተኝቻለሁ፥ ልቤ ግን ነቅቶአል የውዴ ቃል ነው፥ እርሱም
ደጁን ይመታል እኅቴ፥ ወዳጄ፥ ርግቤ፥ መደምደሚያዬ ሆይ፥
በራሴ ጠል፥ በቆንዳላዬም የሌሊት ነጠብጣብ ሞልቶበታልና
ክፈችልኝ። ቀሚሴን አወለቅሁ እንዴት እለብሰዋለሁ? እግሬን
ታጠብሁ እንዴት አሳድፈዋለሁ? ውዴ እጁን በቀዳዳ ሰደደ፥
አንጀቴም ስለ እርሱ ታወከ። ለውዴ እከፍትለት ዘንድ ተነሣሁ
እጆቼ በደጅ መወርወሪያ ላይ ከርቤን አፈሰሱ፥ ጣቶቼ ፈሳሹን
ከርቤ አንጠበጠቡ። ለውዴ ከፈትሁለት፥ ውዴ ግን ፈቀቅ ብሎ
አልፎ ነበር። ነፍሴ ከቃሉ የተነሣ ደነገጠች ፈለግሁት፥
አላገኘሁትም ጠራሁት፥ አልመለሰልኝም” (መኃ. 5፣2-6)።
ዘኬዎስ በዙሪያው የነበሩትን ሰዎች ማንጎራጎር ሳይመለከት ጌታን
በቤቱ በመቀበሉ በሕይወቱ ታላቅ በረከት ሆኖለታል። “ኢየሱስም፦
እርሱ ደግሞ የአብርሃም ልጅ ነውና ዛሬ ለዚህ ቤት መዳን
ሆኖለታል፤ የሰው ልጅ የጠፋውን ሊፈልግና ሊያድን
መጥቶአልና አለው” (ሉቃ. 19፣9)። ከልብ የፈልግነው
እግዚአብሔርን ወደ ቤታችን (ሕይወታችን) ሲገባ፡-
 በኃጢአታችንን እንወቀሳለን፣ በደላችንንም እንናዘዛለን (ቁ. 8)፣
 ያለንን ለሌሎች ማካፈል እንጀምራለን (ቁ. 8)።
 ሕይወታችን፣ ኑሮአችን፣ ትዳራችን፣ … ይፈወሳል፤ ታሪካችንም
ይቀየራል። “እነሆ በደጅ ቆሜ አንኳኳለሁ፤ ማንም
ድምፄን ቢሰማ ደጁንም ቢከፍትልኝ፥ ወደ እርሱ
እገባለሁ ከእርሱም ጋር እራት እበላለሁ እርሱም ከእኔ
ጋር ይበላል” (ራእ. 3፣20)። ስለዚህ ይህን በረከት ለመቀበል
የእኔ ብለን ከወጣንበት ከፍታ ፈጥነን እንውረድ፣ ዝቅ እንበል።
“…እግዚአብሔር ትዕቢተኞችን ይቃወማል፥ ለትሑታን
ግን ጸጋን ይሰጣል…” (ያዕ. 4፣6)።
ነብዩ ኤልያስን የተቀበለችው የሰራፕታዋ መበለት ታሪክ
የሚያስተምረን ነገር አለ። የጌታን ባሪያ በቤቷ ተቀብላ ጥቂት
በሕይወት ለመቆየት ያላትን የመጨረሻ ነገር ጨክና በማካፈሏ
የረሃቡን ዘመን በበረከት ማለፍ ችላለች (1ነገ. 17፣1-24)። የዚህች ሴት
እግዚአብሔርን መታመን ያስገኘው በረከት ከራሷ አልፎ ለቤቷ
(ለቤተሰቧ) ተርፏል። “የእስራኤል አምላክ እግዚአብሔር እንዲህ
ይላልና። በምድር ላይ እግዚአብሔር ዝናብ እስከሚሰጥበት ቀን
ድረስ፥ ዱቄቱ ከማድጋ አይጨረስም፥ ዘይቱም ከማሰሮው
አይጎድልም። እርስዋም ሄዳ እንደ ኤልያስ ቃል አደረገች
እርስዋና እርሱ ቤትዋም ብዙ ቀን በሉ” (ቁ 14-15)።
እግዚአብሔር ሲፈልገን መገኘታችን ከራሳችን አልፎ ለቤታችንም
ለሌሎችም የሚተርፍ በረከት ያስገኝልናል።
እነሆ፣ የተወደደው ሰዓት አሁን ነው እነሆ፣ የመዳን ቀን አሁን ነው
2ቆሮ. 6፣2 ታኅሣስ 2009
የመጽሐፍ ቅዱስ ጥናት
ካለፈው የቀጠለ
ምዕ. 8
የእስራኤል ሕዝብ እንደሚገባቸው እግዚአብሔርን እንዲያመልኩና
ለኃጢአታቸውም ሥርዓት እንዲያገኙ ለመገናኛው ድንኳን አገልግሎት
ካህናት እንዲቀደሱ አስፈላጊ ነበር። በዚህም መሠረት የአሮንና ልጆቹ
የክህነት ሥርዓት እግዚአብሔር እንዳዘዘው ማኅበሩን በመገናኛው
ድንኳን ደጅ በመሰብሰብ ተከናወነ። የቀረቡት ሦስት ዓይነት
መሥዋዕቶች ነበሩ። እነርሱም፡-
ሀ. ለኃጢአት መሥዋዕት ወይፈን፣
ለ. ለሚቃጠል መሥዋዕት አውራ በግ፣
ሐ. ለቅድስና መሥዋዕት አውራ በግ ናቸው።
በብሉይ ኪዳን የእስራኤል ሕዝብ በክህነት የሚያገለግሉአቸው ካህናት
ይቀቡላቸው ነበር። በአዲስ ኪዳን ደግሞ ከክርስቶስ መሥዋትነት
የተነሣ ወደ እግዚአብሔር በሙላት ሊያቀርበን ስለቻለ የንጉሥ ካህናት
እንድንባል አስችሎናል። “እናንተ ደግሞ እንደ ሕያዋን ድንጋዮች
ሆናችሁ፥ በኢየሱስ ክርስቶስ ለእግዚአብሔር ደስ የሚያሰኝ
መንፈሳዊ መሥዋዕትን ታቀርቡ ዘንድ ቅዱሳን ካህናት
እንድትሆኑ መንፈሳዊ ቤት ለመሆን ተሠሩ” (1ጴጥ. 2፣5)።
ጌታችን መድኃኒታችን ኢየሱስ ክርስቶስ፣ የካህናት አለቃ፣ ራሱን
መሥዋዕት አድርጎ፣ ራሱ መሥዋዕት አቅራቢ በመሆን ከአባቱ ጋር
አስታረቀን፣ ለእግዚአብሔር መንግሥት ካህንነት (አገልግሎት) ብቃት
ሆነን። “ለወደደን ከኃጢአታችንም በደሙ ላጠበን፥
መንግሥትም ለአምላኩና ለአባቱም ካህናት እንድንሆን ላደረገ፥
ለእርሱ ከዘላለም እስከ ዘላለም ድረስ ክብርና ኃይል ይሁን፤
አሜን” (ራእ. 1፣5-6)።
እግዚአብሔር ሕዝቡ ለእርሱ የተለየ ሕዝብ፣ የተቀደሰ መሥዋዕት
አቅራቢ ካህናት ይሆኑለት ዘንድ ይፈልጋል። “እናንተ ግን ከጨለማ
ወደሚደነቅ ብርሃኑ የጠራችሁን የእርሱን በጎነት እንድትናገሩ
የተመረጠ ትውልድ፥ የንጉሥ ካህናት፥ ቅዱስ ሕዝብ፥ ለርስቱ
የተለየ ወገን ናችሁ” (1ጴጥ. 2፣9)። ይህ የታላቁ ጌታ አግዚአብሔር
ካህን (አገልጋይ) የመሆን ዕድል ታላቅ ክብር ስለሆነ የነአሮን
የመቀባት፣ የመካን፣ የመለየት ሥርዓት ሰባት ቀናት የሚወስድ ነበር።
ይህም እግዚአብሔርን የማገልገል፣ ለእርሱ የመለየት ነገር ትልቅ
ጥንቃቄ የሚያስፈልገው መሆኑን ያሳያል። በክህነቱ አገልግሎት
የመቀባት ሥርዓት የሚፈጸመው በመገናኛው ድንኳን ደጃፍ ሕዝቡ
ሁሉ በተሰበሰቡበት ነበር።-
የ.መ.ሣ.ቁ. 121024 6
2ቆሮ. 6፣2 አዲስ አበባ
ወዘሰ ኢየአምን ቦቱ ወድአ ተኮነነ እስመ ኢአምነ በስመ ወልደ እግዚአብሔር ዋህድ
 ሕዝቡ ሁሉ ሲል ነገዶቹን የሚወክሉ የማኅበሩ አለቆች፣
ሽማግሌዎች እንጂ መላው ሕዝብ ላይሆን ይችላል። እጅግ ብዙ
የሆነውን ሕዝብ በድንኳኑ ደጃፍ መሰብሰብ አስቻጋሪ ሊሆን
ይችላልና፣ ደግሞም በእስራኤል ሕግ የነገድ አለቆችና ሽማግሌዎች
የሕዝቡ ወኪል በመሆን በእግዚአብሔር ፊት ይታያሉ፤
መላው ሕዘብ እንደቀረበ፣ የሚሰጠውን ትዕዛዝ እንደተቀበለም
ይቆጠር ነበር (ዘጸ. 4፣29-31፤ 34፣31-32፤ ዘኁ. 17፣2-10)።
 መንፈሳዊ ሹመቱ በእግዚአብሔርና በሕዝቡ ፊት በምስክርነት
የሚከናወን ስለሆነ ሕዝቡ ምስክር ይሆናል፣ ያውቃልም። ሕዝቡ
ደግሞ በእግዚአብሔር የተሾመ፣ የተቀባ መሆኑን በማወቅ
ሊታዘዙ ይገባል።
 ሙሴ አሮንና ልጆቹን አቅርቦ በውኃ ያጥባቸዋል። ይህ መታጠብ
መላ አካላቸውን ነው፤ ከዚያ በኋላ ለአገልግሎት ወደ መገናኛው
ድንኳን በገቡ ቁጥር እጆቻቸውንና እግራቸውን ይታጠባሉ።
መንጻቱ፣ መለየቱ አንድ ጊዜ የሚከናወን በዚሁም የሚጸና ነው።
በአዲስ ኪዳንም አንድ ጊዜ በጌታ በኢየሱስ ክርስቶስ ስናምን
ፈጽመን በመቀደስ የእግዚአብሔር ልጆች እንሆናለን (ዮሐ. 13፣9-
10)። ከዚያም በኋላ በሚኖር ምልልሳችን እግዚአብሔርን
ስንበድል ንስሐ በመግባት እንነጻለን። “የልጁም የኢየሱስ
ክርስቶስ ደም ከኃጢአት ሁሉ ያነጻናል። ኃጢአት
የለብንም ብንል ራሳችንን እናስታለን፥ እውነትም በእኛ
ውስጥ የለም። በኃጢአታችን ብንናዘዝ ኃጢአታችንን ይቅር
ሊለን ከዓመፃም ሁሉ ሊያነጻን የታመነና ጻድቅ
ነው” (1ዮሐ. 1፣7-9)።
“ሸሚዝም አለበሰው፥ በመታጠቂያም አስታጠቀው፥ ቀሚስም
አለበሰው፥ ኤፉድም ደረበለት፥ በብልሃትም በተጠለፈ ቋድ
አስታጠቀውና በእርሱ ላይ አሰረው። የደረት ኪስ በእርሱ ላይ
አደረገ በደረቱ ኪስም ውስጥ ኡሪምንና ቱሚምን አኖረበት” (ቁ.
7-8)። ከመታጠቡ ሥርዓት በኋላ የሚከተለው በተለየ ጥበብ
የተዘጋጀውን የከበረ ልብስ መልበስ ነው (ዘጸ. 28፣1-29)። በደረቱ ኪስ
ውስጥም ኡሪምና ቱሚም ይቀመጣል። ኡሪምና ቱሚም ትርጓሜው
ብርሃንና ፍጹምነት ማለት ሲሆን አገልግሎቱ የእግዚአብሔርን ፈቃድ
ማወቂያ (መጠየቂያ) ነው (1ሳሙ. 28፣6)። በራሱ ላይ ባለው
መጠምጠሚያ ላይ ደግሞ የተቀደሰው አክሊል፣ ቅድስና
ለእግዚአብሔር የሚለው ምልክት ይደረግበታል።
ወደ አዲስ ኪዳን የክህነት አገልግሎት ስንመጣ አማኞች በኢየሱስ
ክርስቶስ ደም ከታጠቡ፣ ከነጹ በኋላ የጽድቅ ልብሳቸው ራሱ
የተቤዣቸው ጌታ ይሆናል። “ፊተኛ ኑሮአችሁን እያሰባችሁ
እንደሚያታልል ምኞት የሚጠፋውን አሮጌውን ሰው
አስወግዱ፥ በአእምሮአችሁም መንፈስ ታደሱ፥ ለእውነትም
በሚሆኑ ጽድቅና ቅድስና እንደ እግዚአብሔር ምሳሌ
የተፈጠረውን አዲሱን ሰው ልበሱ” (ኤፌ. 4፣22-24)። “አሮጌውን
ሰው ከሥራው ጋር ገፋችሁታልና፥ የፈጠረውንም ምሳሌ
እንዲመስል እውቀትን ለማግኘት የሚታደሰውን አዲሱን ሰው
ለብሳችሁታል” (ቆላ. 3፥9-10፤ ሮሜ 13፣14)።
በማያምን ግን በአንዱ በእግዚአብሔር ልጅ ስም ስላላመነ አሁን ተፈርዶበታል
ዮሐ. 3፣18 ታኅሣስ 2009
የእግዚአብሔርን ፈቃድ የምናውቅበት፣ የምንጠይቅበት፣
የምንመረምርበት ፍጹም ብርሃን የሆነው ኡሪም ቱሚማችን
የእግዚአብሔር ቃል ነው። “ምስክሮችህ ድንቆች ናቸው ስለዚህ
ነፍሴ ፈለገቻቸው። የቃልህ ፍቺ ያበራል፥ ሕፃናትንም
አስተዋዮች ያደርጋል። አፌን ከፈትሁ፥ አለከለክሁም ወደ
ትእዛዝህ ናፍቄአለሁና” (መዝ. 118፣129-131)። ቅድስና
ለእግዚአብሔር የሚለው በግልጽ የሚታይ መታወቂያችን ደግሞ
ለእግዚአብሔር መለየት ነው።
ከመታጠብና ከመልበስ ቀጥሎ የሚሆነው ደግሞ ማንም ለራሱ
ሊያዘጋጀውና በሰው ላይ ሊደረግ በማይችል የቅብዓት ዘይት መቀባት
ይሆናል (ዘጸ. 30፣1-3)። ዘይቱ በአሮን ራስ ላይ ይፈስሳል (መዝ. 133፣1
-3)። ዘይቱን መቀባት የመሾም ምልክት ነው። በመጽሐፍ ቅዱሳችን
ደግሞ ዘይት የመንፈስ ቅዱስ ምሳሌ ሆኖ መገለጹን ልብ እንበል።
በአዲስ ኪዳንም በጌታ በኢየሱስ ክርስቶስ ደም የተቀደሱ
ክርስቲያኖችም ለአገልግሎት በመንፈስ ቅዱስ ይቀባሉ። “እናንተም
ከቅዱሱ ቅባት ተቀብላችኋል፥ ሁሉንም ታውቃላችሁ” (1ዮሐ.
2፣20)።
ከቁ. 14 ጀምሮ ደግሞ የተለያዩ መሥዋዕቶችን ሙሴ ስለ አሮንና ልጀቹ
ሲያቀርብ እንመለከታለን። አሮንና ልጀቹ የኃጢአት መሥዋዕቱ
ወይፈን ራስ ላይ እጃቸውን መጫናቸው በምሳሌነት ኃጢአታቸው ወደ
መሥዋዕቱ እንስሳ መተላለፉን ያመለክታል። የወይፈኑ ደም
በመሠዊያው ላይ ከተረጨ በኋላ ስቡ በመሠዊያው ላይ ይቃጠላል።
ይህም ጌታችን ኢየሱስ ክርስቶስ የእኛን በደል ወስዶ ከሰፈር ውጪ
መከራን በመቀበል እንዳዳነን፣ እንደቀደሰን፣ እንዳከበረን ምሳሌ ሆኖ
አስቀድሞ ተገልጾአል። “ሊቀ ካህናት ስለ ኃጢአት ወደ ቅድስት
የእንስሶችን ደም ያቀርባልና፤ ሥጋቸው ግን ከሰፈሩ ውጭ
ይቃጠላል። ስለዚህ ኢየሱስ ደግሞ በገዛ ደሙ ሕዝቡን
እንዲቀድስ ከበር ውጭ መከራን ተቀበለ። እንግዲህ
ነቀፌታውን እየተሸከምን ወደ እርሱ ወደ ሰፈሩ ውጭ
እንውጣ” (ዕብ. 13፣11-13)።
ለሚቃጠል መሥዋዕት የሚሆነው አውራ በግ ደግሞ ሙሉ በሙሉ
ራስን ለእግዚአብሔር የመስጠት ነገርን ያመለክታል። “እንግዲህ፥
ወንድሞች ሆይ፥ ሰውነታችሁን እግዚአብሔርን ደስ የሚያሰኝና
ሕያው ቅዱስም መሥዋዕት አድርጋችሁ ታቀርቡ ዘንድ
በእግዚአብሔር ርኅራኄ እለምናችኋለሁ፥ እርሱም ለአእምሮ
የሚመች አገልግሎታችሁ ነው። የእግዚአብሔር ፈቃድ እርሱም
በጎና ደስ የሚያሰኝ ፍጹምም የሆነው ነገር ምን
እንደ ሆነ ፈትናችሁ ታውቁ ዘንድ በልባችሁ መታደስ ተለወጡ
እንጂ ይህን ዓለም አትምሰሉ” (ሮሜ 12፣1-2)። በበጉም ራስ ላይ
እንዲሁ አሮንና ልጆቹ እጃቸውን ከጫኑበት በኋላ ነው የሚታረደው።
ክርስቲያኖች ከኃጢአታችን በመንጻት ለእግዚአብሔር አገልግሎት
እንለይ ዘንድ ብቃት የሆነን የእግዚአብሔር በግ ጌታ ኢየሱስ ክርስቶስ
ነው። የበጉ ሙሉ በሙሉ በመሠዊያው ላይ ለእግዚአብሔር ጣፋጭ
ዮሐ. 3፣18 የ.መ.ሣ.ቁ. 121024 7
አዲስ አበባ
 ወንሕነሰ ንሰብክ ክርስቶስሃ ዘተሰቅለ
ሽታ ይሆን ዘንድ ይቃጠላል። “ክርስቶስም ደግሞ እንደ ወደዳችሁ
ለእግዚአብሔርም የመዓዛ ሽታ የሚሆንን መባንና መሥዋዕትን
አድርጎ ስለ እናንተ ራሱን አሳልፎ እንደ ሰጠ በፍቅር
ተመላለሱ” (ኤፌ. 5፣2)።
ለቅድስና በሚታረደው በግ ላይም አሮንና ልጆቹ እጃቸውን ይጭናሉ።
ከታረደም በኋላ ሙሴ ከደሙ ወስዶ የቀኝ ጆሮአቸውን ጫፍ፣ የቀኝ
እጃቸውን አውራ ጣትና የቀኝ እግራቸውን አውራ ጣት ያስነካቸዋል።
† ጆሮ የእግዚአብሔርን ድምፅ ብቻ ለመስማት፣
† እጅ የእግዚአብሔርን ሥራ ለመሥራት፣
† እግር በእግዚአብሔር ትዕዛዝ ለመሄድ መለየታቸውን
በምሳሌነት የሚያመለክት ይሆናል።
“ሙሴም ከቅብዓቱ ዘይትና በመሠዊያው ላይ ካለው ከደሙ
ወስዶ በአሮንና በልብሱ ላይ፥ በልጆቹና በልጆቹ ልብስ ላይ
ረጨው አሮንንና ልብሱንም፥ ልጆቹንም የልጆቹንም ልብስ
ቀደሰ” (ቁ. 30)። ይህ ደግሞ እነርሱም ልብስ ተክህኖአቸውም
ፈጽመው ለእግዚአብሔር በመለየት የተቀደሱ መሆናቸውን
ያመለከታል። የተካኑበትን በግ ሥጋ በመገናኛው ድንኳን ደጃፍ
ተቀቅሎ ከቅድስናው እንጀራ ጋር አሮንና ልጆቹ ይበሉታል። እነርሱ
ከበሉ በኋላ የተረፈው በእሳት ይቃጠላል እንጂ አያድርም። ይህ
የክህነት ሥርዓት ለሰባት ቀናት የሚቀጥል ሲሆን በእነዚህ ቀናት
ውስጥ አሮንና ልጆቹ ሌሊትና ቀን ከመገናኛው ድንኳን ደጃፍ ቢለዩ
ይሞታሉ።
† ሰባት በመድሐፍ ቅዱስ የፍጹምነት መገለጫ ቁጥር ነው። ይህም
ሰው ለእግዚአብሔር ሲለይ ለአንዴም ለመጨረሻም በፍጹም
የእግዚአብሔር ሊሆን ነው።
† በመገናኛው ደጃፍ ቀንና ሌሊት፤ በወጣትነትና በሽምግልና፣
በከፍታና በዝቅታ፣ . . . ሁሉ ቢሆን ከእግዚአብሔር መለየት
እንደማይገባ ያስተምራል። ከእግዚአብሔር መለየት ደግሞ ውጤቱ
ሞት መሆኑን በማስተዋል ለሁላችንም ትምህርትና ማስጠንቀቂያ ሆኖ
የተገለጸ ነው። “እኔን ያገኘ ሕይወትን ያገኛልና።
ከእግዚአብሔርም ሞገስን ያገኛልና። እኔን ያጣ ግን ራሱን
ይጐዳል የሚጠሉኝ ሁሉ ሞትን ይወድዳሉ” (ምሳ. 8፣35-36)።
“አሮንና ልጆቹም እግዚአብሔር በሙሴ እጅ ያዘዘውን ሁሉ
አደረጉ” (ቁ. 36)። ካህናቱ እግዚአብሔር የሰጠውን ትዕዛዝ ሁሉ
በደስታ ማድረጋቸው እግዚአብሔር የሚሰጠንን ትዕዛዝ (ቃሉን)
በሙሉ መቀበል፣ መፈጸም እንደሚገባ ያስተምረናል።
ይ ቀ ጥ ላ ል
እኛ ግን የተሰቀለውን ክርስቶስን እንሰብካለን
1ቆሮ. 1፣23 ታኅሣስ 2009
የጳውሎስ መልእክታት ጥናት
ካለፈው የቀጠለ የ1ኛ ቆሮንቶስ መልእክት
ሐ) የትንሣኤ አካል ሁኔታ (ባሕርይ) (15፣35-58)
35፡-- “ ነገር ግን ሰው፡- ሙታን እንዴት ይነሣሉ? በምንስ
ቁጥር 35፡
ዓይነት አካል ይመጣሉ? የሚል ይኖር ይሆናል።” ፡- ከፈረሱ ከበሰበሱ
በኋላ እንደምን ያለ አካል ገዝተው፣ ከመቃብር ሙታን እንደምን
ይነሣሉ? ብሎ የሚጠይቅ ሊኖር ይችላል ለማለት ነው፤ (ሕዝ. 37፣3)።
ነገሩ የሚያስቸግር ሆኖ ይታየዋልና። ቀድሞ ግሪኮች የነፍስን መኖር
ብቻ ያስባሉና ግዙፉን የአካል ትንሣኤ ይክዳሉ። በኋላ አንዳንድ
የቆሮንቶስ ክርስቲያኖች ስለ ክርስትና ትምህርት፣ የሞቱት ነቅተው፣
የትንሣኤ ሕይወት የቁሳዊ አካል መኖር (መቀጠል) ነው ብለው አሰቡ።
ሐዋርያው ጳውሎስ በሚቀጥሉት ቁጥሮች ለዚህ ሁለት ነጥቦችን
ያነሣል።
36፡-- “ አንተ ሞኝ፣ አንተ የምትዘራው ካልሞተ ሕያው
ቁጥር 36፡
አይሆንም፤” ፡- ገበሬ እንኳ የዘራው ዘር ካልፈረሰ ካልበሰበሰ
አይበቅልም። ይህ የመጀመሪያ ነጥቡ ሲሆን፣ እንዴት ሞት ወደ
ሕይወት መውጣትን ሊሰጥ ይችላል? የሚል ነው። የሚዘሩት ዘር
አስቀድሞ ይበሰብስ የለምን? ከበሰበሰም በኋላ ተመልሶ ሕያው ይሆን
የለምን? ሕይወት እንዲቀጥል ሞት አስፈላጊ መሆን እንደሚችል የዘሩ
ምሳሌ ያስረዳል (ይጠቁማል)፤ (ዮሐ. 12፣24)። ቅዱስ ጳውሎስ
የእያንዳንዳቸውን ልምድ፣ በኑሮ የሚያዩትንና የሚያውቁትን
ያመለክታል፤ እና ስሜትና ማስተዋል ማጣታቸውን እያጋለጠባቸው
መሆኑን አስታውስ።
37፡-- “ የምትዘራውም፣ ስንዴ ቢሆን ከሌላም ዓይነት የአንዱ
ቁጥር 37፡
ቢሆን፣ ቅንጣት ብቻ ነው እንጂ የምትዘራው የሚሆነውን አካል
አይደለም፤” ፡- ሁለተኛ ነጥቡ ይህ ነው።- የሚዘሩት መቼም ቅንጣት
ብቻ ነው፤ የሚነሣው ግን ሌላ አካል ነው። ማለት የሚነሣው አካል
የተዘራው ዘር አካል ነው፣ ሆኖም ልዩ ነው፤ የሚነሣው የታደሰ አካል
እንጂ ያው የተዘራው አይደለም። ያ ቅንጣት ወደ አፈር ገብቶ
ይበሰብሳል፤ ከዚያ በኋላ በአዲስ አካል ይበቅላል፣ ይለመልማል።
እንግዲህ የትንሣኤ አካል ጠባይ (ባሕርይ) ምንድን ነው? ከአሮጌው
አካል በቀጥታም ባይሆን ይያያዛል፤ ነገር ግን ከእርሱ ጋር በትክክል
አንድ አይደለም።
38፡-- “ እግዚአብሔር ግን እንደ ወደደ አካልን ይሰጠዋል፣
ቁጥር 38፡
ከዘሮችም ለእያንዳንዱ የገዛ አካሉን ይሰጠዋል።” ፡- ምንም እንኳ ዘሮች
(ተክሎች) ተመሳሳይ ባሕርይ ቢኖራቸውም' አንዱ ከሌላው የተለየ
ነው። የተዘራው ዘር በቅሎ ከሚወጣው ተክል ጋር ተመሳሳይነት
አለው፤ ይሁን እንጂ አዲሱ ቡቃያ የተለየና ፍጹም አዲስ አካል
የ.መ.ሣ.ቁ. 121024 8
1ቆሮ. 1፣23 አዲስ አበባ
 ኢየሱስ ክርስቶስ ውእቱ ዘበአማን እግዚአብሔር ወብነ ሕይወት ዘለዓለም
ከእግዚአብሔር ዘንድ ይሰጠዋል። አዲሱ የትንሣኤ ሕይወት ወዲያው
የሚሆን አይደለም፤ ነገር ግን አስቀድሞ በተወሰነው ፈቃዱና
በእግዚአብሔር የፈጣሪ ሥራ (የፈጣሪነት ጥበቡ) ላይ የተደገፈ ነው።
39፡-- “ ሥጋ ሁሉ አንድ አይደለም፣ የሰው ሥጋ ግን አንድ
ቁጥር 39፡
ነው፣ የእንስሳም ሥጋ ሌላ ነው፣ የወፎችም ሥጋ ሌላ ነው፣ የዓሣም
ሥጋ ሌላ ነው።” ፡- በሥጋ ለባሾች አካላዊ በሕርይ መካከል
ተመሳሳይነት ቢኖርም' እያንዳንዱ ዝርያ ግን የተለየ ነው፤ ሰው፣
እንስሳት፣ አዕዋፍና ዓሦች የተለያዩ ናቸው። አንድም፡- የሰው ባሕርይ
ከእንስሳው ባሕርይ፣ የእንስሳው ባሕርይ ከሰው ባሕርይ ልዩ ነው፤
አካሉ መልኩ። እንዲሁ የወፍ ባሕርይ ከዓሣው ባሕርይ፣ የዓሣው
ባሕርይ ከወፉ ባሕርይ አካሉ መልኩ ልዩ ነው።
ቁጥር 40 41፡-- “… ሰማያዊ አካል አለ፣ ምድራዊም አካል አለ፤ ነገር
40--41፡
ግን የሰማያዊ አካል ክብር ልዩ ነው፣ የምድራዊም አካል ክብር ልዩ
ነው። የፀሐይ ክብር አንድ ነው፣ የጨረቃም ክብር ሌላ ነው፣
የከዋክብትም ክብር ሌላ ነው፤ በክብር አንዱ ኮከብ ከሌላው ኮከብ
ይለያልና።” ሰማያዊ አካላት የተባሉት ፀሐይ፣ ጨረቃ፣ ከዋክብት
ሲሆኑ፣ ምድራዊ አካላት፡- ተራሮች፣ ባሕሮች፣ ድንጋዮች፣ ወዘተ.
ናቸው። በአካላት መካከል የተለያዩ ቅርጾች መኖራቸው፣
ለእያንዳንዳቸው በፈጣሪ ተመቻችቶ እንደተሰጣቸው የተለያዩ
አካላትና የአሠራር ሥልቶች መኖራቸውን ያመለክታል። ስለዚህ
በእንዲህ ዓይነት ልዩነት ውስጥ በጣም ትልቅ ኅብረ መልክዕ መኖሩ
ግልጽ ነው።
42፡-- “ የሙታን ትንሣኤ ደግሞ እንዲሁ ነው። በመበስበስ
ቁጥር 42፡
ይዘራል፣ ባለመበስበስ ይነሣል፤” ፡- እንዲሁ ነው፣ ማለቱ ከላይ
ከዘረዘራቸው ምሳሌዎች ጋር ለማስተያየት ነው። የክርስቲያን
የትንሣኤ አካል ፍጹም አዲስ ክበብ ሆኖ ከተሰጠው ጋር የተስማማ
ይሆናል። (2ቆሮ. 5፣1-4)። ትንሣኤ ማለት እንደገና መታየት
(መገለጥ)፣ ወይም በአዲስ ቅርጸ-አካል ለመንቀሳቀስ እንደገና ወደ
ህልውና መመለስ ነው። ይህንኑ ሐዋርያው ጳውሎስ በተከታተሉ
ጥንዶች (ጥምሮች) ምሳሌ ይገልጻል።- የተዘራው ዘር በሕይወት ጊዜ
አካልንና በመቃብር የተኛውን አካሉን ሊያመለክት ይችላል።
መበስበስ ሊጠፋ የሚችል፣ ወይም ለጥፋት የተጋለጠ ነው። ይህ
መሠረታዊ እውነት ነበር ምክንያቱ፣ ግሪኮች ማንኛውንም የትንሣኤ
ትምህርት የተቃወሙት። ይሁን እንጂ ሐዋርያው እንዳለው፡-
በሚፈርስ በሚበሰብስ ሥጋ ይቀበራል፤ በማይበሰብስ ሥጋ ይነሣል።
43፡-- “ በውርደት ይዘራል፣ በክብር ይነሣል፤ በድካም ይዘራል፣
ቁጥር 43፡
በኃይል ይነሣል” ፡- “ውርደት”፡- (በግሪኩ፣ አቲሚያ)፡- ከዜግነት
መብቶች ውጭ መሆንን፣ “ድካም” (2ቆሮ. 13፣4)፡- ያም ያለሥልጣን
(ያለኀይል) መሆንን (ኢሳ. 14፣10-11)፣ ያመለክታልና ሁለቱም የሬሳ
(በድን) ጠባይ ናቸው። ምሳሌው፡- በስባሽ፣ የተዋረደ፣ ወይም ደካማ
የሆነውን (ኀጢአት የሚገዛውን ፍጥረታዊ አካል) እግዚአብሔር
በትንሣኤ የማይበሰብስ፣ የከበረ፣ ብርቱ አካል ሕያው አድርጎ
ሊያስነሣው እንደሚችል ለማሳየት ነው። አንድም፡- ንባቡን
አእምሮውን አጥቶ ይቀበራል፤ ንባቡን አእምሮውን አግኝቶ ይነሣል።
ኢየሱስ ክርስቶስ እውነተኛ አምላክና የዘላለም ሕይወት ነው
1ዮሐ.5፣21 ታኅሣስ 2009
44፡-- “ ፍጥረታዊ አካል ይዘራል፣ መንፈሳዊ አካል ይነሣል።
ቁጥር 44፡
ፍጥረታዊ አካል ካለ መንፈሳዊ አካል ደግሞ አለ።” ፡- “ካለ” ሲል፣
አለና፣ ማለቱ ነው። “ፍጥረታዊ አካል”፡- የተፈጥሮአዊ ሕይወት
ሁኔታዎችን ይመለከታል። “መንፈሳዊ አካል”፡- በሰው ቁጥጥር ሥር
ሆኖ፣ ከእግዚአብሔር መንፈስ ጋር ፍጹም ኅብረት ያለው ነው።
“መንፈሳዊና ፍጥረታዊ”፡- የህልውናን ክበባት ወይም ቅርጾች አካላቱ
በየራሳቸው ገብተው የሚስማሙበትን ያመለክታል። የሚቀበረው
አካል ለዚህ ለምድራዊ ሕይወት የሚሆን ፍጥረታዊ አካል ነው፤
የሚነሣው ሌላ፣ እርሱም ለመንግሥተ ሰማያት የሚሆን መንፈሳዊ
አካል ነው።
እንግዲህ ሰው ከሙታን ሲነሣ ባለ አካል ሆኖ እንዲነሣ እናያለን።
እራቁቱን የሆነ መንፈስ ብቻ መሆኑ አይደለም፣ አካል ይኖረዋል
እንጂ። ይህ የትንሣኤ አካል የአሁኑ ዓይነት ሥጋችን አይሆንም፤
መንፈሳዊ አካል ነው። በዚህ ዓለም ላይ የአዳም ልጆች ነንና የተፈጥሮ
አባታችንን የአዳምን መልክ ለብሰናል፣ ፍጥረታዊም አካል አለን።
በዚያ ጊዜ ግን እኛ ለክርስቶስ የሆንን ሁሉ የዘላለማዊ አባታችንን
የክርስቶስን መልክ እንለብሳለን፣ መንፈሳዊም አካል ይኖረናል።
ቁጥር 45 46፡-- “ እንዲሁ ደግሞ፡- ፊተኛው ሰው አዳም ሕያው ነፍስ
45--46፡
ሆነ ተብሎ ተጽፎአል፤ ኋለኛው አዳም ሕይወትን የሚሰጥ መንፈስ
ሆነ። ነገር ግን አስቀድሞ ፍጥረታዊው ቀጥሎም መንፈሳዊው ነው
እንጂ መንፈሳዊው መጀመሪያው አይደለም።”፡- ይህን የሚደግፍ
በዘፍ. 2፣7፤ “አዳም ሕያው ነዋሪ ሆነ፤”፡- ሰው ሕያው ነፍስ ያለው
ሆኖ በመፈጠሩ ይለያል። አሁን በሚገኝበት የኑሮ ቅርጽ በነፍስ የሚገዛ
አካል ያለው መሆኑ የሰው ባሕርይ ነው። “ኋለኛው አዳም”፡-
(ክርስቶስ) የዳኑ ሰዎች አዲሱ ትውልድ ጀማሪ፤ እርሱ (ለእነርሱ)
ሕይወትን ሰጪ መንፈስ ነው፤ (ዮሐ. 5፣21፤ 6፣63)። ይኸውም
መንፈስ የሚቆጣጠረው (የሚመራው) የሚሆን የሕይወት ባሕርይ
ይሆናል። አዳም ሕይወትን የተቀበለ ፍጥረት ነው፤ ኋለኛው አዳም
ክርስቶስ ግን ሕይወትን የሚሰጥ መንፈስ ነው፤ እርሱም መንፈሳዊ
ሕይወትንም ትንሣኤንም ይሰጣል።
በነፍስ ሕይወት ሕያው ሆኖ የሚኖር ቀዳማዊ አዳም አስቀድሞ
ተገኝቷል። በመለኮታዊ ሕይወት ሕያው ሆኖ የሚኖር ዳግማዊ አዳም
ክርስቶስ ኋላ ተገኝቷል፤ ማለት በዘመኑ ፍጻሜ ተወልዶ፣ በሥጋ
ተገልጦአልና።
47፡-- “ የፊተኛው ሰው ከመሬት መሬታዊ ነው፤ ሁለተኛው ሰው
ቁጥር 47፡
ከሰማይ ነው።” ፡- ይህ እንደገና ዘፍ. 2፣7ን ያመለክታል። “መሬታዊ”፡-
ለመበስበስና ለመጥፋት የተጋለጠ መሆኑን ይጠቁማል። “ከሰማይ”
ማለት የበላይ መሆኑንና የማይበላሽ፣ የማይጠፋ ማለት ነው።
ሁለተኛው ሰው የተባለ ክርስቶስ ከሰማይ የመጣ ሰማያዊ ነው፤ ሰው
የሆነ አምላክ ነውና።
ቁጥር 48 49፡-- “ መሬታዊው እንደ ሆነ መሬታውያን የሆኑት ደግሞ
48--49፡
እንዲሁ ናቸው፣ ሰማያዊው እንደ ሆነ ሰማያውያን የሆኑት ደግሞ
የ.መ.ሣ.ቁ. 121024 9
1ዮሐ.5፣21 አዲስ አበባ
ወአልቦ ካልእ ስም በታሕተ ሰማይ ዘይትወሀብ ለእጓለ እመ ሕያው በዘ የሐዩ።
እንዲሁ ናቸው። የዚያንም የመሬታዊውን መልክ እንደ ለበስን
የሰማያዊውን መልክ ደግሞ እንለብሳለን።”፡- መሬታውያን የሆኑት
ማለት ሰዎች ሁሉ የአዳም ልጅ እንደመሆናቸው፣ የሰው ልጅ ጠባይ
የሆነውን ሙስና መቃብር (ጥፋት) ይካፈላሉ። አዳም የወጣው
(ሥሩ፣ አብነቱ) ከመሬት ነውና (ዘፍ. 3፣19)፤ አካሉ መሬታዊ ነው፣
ልጆቹም መሬታውያን ናቸው። መሬታዊ አዳምን መምሰልን ገንዘብ
እንዳደረግን፣ ሰማያዊ ክርስቶስን መምሰልን ገንዘብ እናደርጋለን።-
አዳምን መምሰል ዳኅፅ ዘበኀጢአት ሞት፤ ክርስቶስን መምሰል
ሕይወት ጽንዓ ቅድሳት ነው፤ (ቄርሎስ)። ክርስቲያኖች ዝምድናቸው
በአዲስ ሕይወት ከክርስቶስ ጋር በመሆናቸው ከሰማይ ናቸው። ይህም
የመጨረሻውን ከሰማያዊው ሰው ጋር አካላዊ መመሳሰልን ተስፋ
ያረጋግጣል (1ዮሐ. 3፣2)።
50፡-- “ ነገር ግን፣ … ሥጋና ደም የእግዚአብሔርን መንግሥት
ቁጥር 50፡
ሊወርሱ አይችሉም፣ የሚበሰብሰውም የማይበሰብሰውን
አይወርስም።” ፡- “ሥጋና ደም”፡- ጠፊውን፣ የሚበሰብሰውን፣
ደካማውንና ኀጢአተኛ የሆነውን የሰውን ልጅ ያመለክታል፤ (ዮሐ.
3፣5፡6)። የሰው የአሁኑ ሟች የሆነው ፍጥረታዊ አካል ስለሆነ፣
ለሚቀጥለው/ለሚመጣው ለአዲሱ ሕይወት ሁኔታ አዲስ ዓይነት
አካል ይፈለጋል። ይህ ሥጋችን፣ ማለት የሚበሰብሰው አካላችን
ዘለዓለማዊነትን ከቶ ሊወርስ አይችልም። ሥጋዊ ደማዊ ሰው
መንግሥተ ሰማይን አይወርስምና (ፊልጵ. 3፣21)። የተዋጀው
የእግዚአብሔር ሕዝብ ከእርሱ ጋር ለመኖር የማይጠፋ አዲስ አካል
መልበስ አለበት (2ቆሮ. 5፣2)።
ቁጥር 51 52፡-- “ እነሆ፣ አንድ ምሥጢር እነግራችኋለሁ፤ ሁላችን
51--52፡
አናንቀላፋም ነገር ግን የኋለኛው መለከት ሲነፋ ሁላችን በድንገት
በቅጽበተ ዓይን እንለወጣለን፤ መለከት ይነፋልና ሙታንም
የማይበሰብሱ ሆነው ይነሣሉ እኛም እንለወጣለን።” ፡-
ምሥጢር” ፡- ሐዋርያው ቀድሞ ምሥጢር የነበረውን በሐዋርያት
ዘመን ግን በእግዚአብሔር የተገለጠውን ነገር አሁን ይነግራቸዋል።
ይህ ከአእምሮ በላይ የሆነ መለኮታዊ ምሥጢር በዘመኑ ለቅዱስ
ጳውሎስ ተገለጠ፤ በ1ኛተሰ. 4፣15 የተጻፈውን ሊያውጅ ማለት ነው።
“ሁላችን አናንቀላፋም” (ሁላችን የምንሞት አይደለም፤) ሲል፣
ክርስቶስ ዳግም ተመልሶ በሚመጣበት ጊዜ በዚህ ምድር በሕይወት
የሚገኙ ክርስቲያኖች ሞትን ሳይለማመዱ ወይም ሳይቀምሱ፣
መቃብርንም ሳያዩ፣ እንደ ዓይን ጥቅሻ ወዲያውኑ እንደሚለወጡና
አዲስ የማይሞት አካል እንደሚያገኙ ያመለክታል። (ፊልጵ. 3፣21)።
ሄኖክና ኤልያስን ያስታውሱ።
በድንገት በቅጽበተ ዓይን” ፡- ምንም ጊዜ በማይወስድ ክሥተት (ከዊን)
፣ (ለምሳሌ፡- ሞት፣ የዓይን ጥቅሻ፣ ንጥቀት፣ ወዘተ.)። ይህ “የኋለኛው
መለከት”፡- (የኋለኛው አዋጅ)፡- (ማቴ. 24፣31፤ 1ተሰ. 4፣16)
የክንውኑ መጨረሻ አይደለም፤ (እንደ ራእ. 8፣2)፤ ነገር ግን
መጨረሻውን የሚያስታውቅ ጥሪ ነው፤ (ቁ. 24)።
እንድንበት ዘንድ የሚገባን ለሰዎች የተሰጠ ስም ከሰማይ በታች ሌላ የለምና።
የሐዋ.4፣11 ታኅሣስ 2009
መለከት፡- አንዳንድ ጊዜ በታሪክ ውስጥ የመለኮትን (አምላካዊ)
ጣልቃ ገብነትን ተከትሎ ይመጣል። ለምሳሌ፡- ዘጸ. 19፣16፡19።
በዚያን ጊዜ በክርስቶስ አምነው የሞቱቱ መበስበስን ጥለው ይነሡና
አዲስ የትንሣኤ አካል (መንፈሳዊ አካል) ይሰጣቸዋል። ከላይ እንደ
ተገለጸው፣ ገና በሕይወት ያሉቱም ሳይሞቱ ወዲያውኑ ይለወጣሉ።
ከአምስቱ አዕማደ ሃይማኖት አንዱ ምሥጢረ ትንሣኤ ሙታን ነውና።
53፡-- “… ሊለብስ ይገባዋልና።” ፡- የሚበሰብሰው ወደ
ቁጥር 53፡
የማይበሰብሰው፣ የሚሞተውም ወደ የማይሞተው አካል መለወጡን፣
ሊለብስ ይገባዋል በማለት ልብስ እንደ መልበስ አድርጎ ተናገረ፤
(2ቆሮ. 5፣4)።
54፡-- “ ዳሩ ግን ይህ የሚበሰብሰው የማይበሰብሰውን ሲለብስ
ቁጥር 54፡
ይህም የሚሞተው የማይሞተውን ሲለብስ፣ በዚያን ጊዜ፡- ሞት ድል
በመነሣት ተዋጠ ተብሎ የተጻፈው ቃል ይፈጸማል።” ፡- ከትንቢተ
ኢሳይያስ ምዕ. 25 ቁ. 8 የተጠቀሰ ሲሆን፣ እርሱም እንዲህ
ይላል።“ ሞትን ለዘላለም ይውጣል፣ ጌታ እግዚአብሔርም ከፊት ሁሉ
እንባን ያብሳል፣ የሕዝቡንም ስድብ ከምድር ሁሉ ላይ ያስወግዳል፤
እግዚአብሔር ተናግሮአልና።” ይህም የሚሞተው የማይሞተውን
ሲለብስ፡- ሞት በመሸነፍ ባሕር ሠጠመ ተብሎ በነቢይ የተነገረው ነገር
ያን ጊዜ ይደርሳል፣ ይፈጸማል ለማለት ነው። ስለዚህ ሐዋርያው
ጳውሎስ ስለ ሞት የመጨረሻ ጥፋት (መደምሰስ) ይናገራል።
የተጠቀሰው ትንቢትም በዚሁ የፍጻሜ ዘመን ሞት ድል ተነሥቶ
በመጥፊያው ባሕር እንደሚዋጥ ያመለክታል። እንዲሁም ቁ. 26ን
እንደገና ከራእይ 20፣14 ጋር ያስተያዩ።
ቁጥር 55 56፡-- “ ሞት ሆይ፣ መውጊያህ የት አለ? ሲኦል ሆይ፣ ድል
55--56፡
መንሣትህ የት አለ? የሞት መውጊያ ኃጢአት ነው የኃጢአትም ኃይል
ሕግ ነው፤” ፡- አሁን ሞት ገና እየሠራ ነው፤ የመግደል ተግባሩን
እንደቀጠለ ነው፤ መውጊያውን (መንደፊያውን) እንደያዘ ነው።
እርሱም፡- ለሞት አቁስሎ የመግደልን ኀይል የሚሰጠው ኀጢአት
ነው። ሞት እንዲሠለጥንብን ያደረገው ኀጢአት ነው፤ ለኀጢአት
ጉልበት የሆነው ደግሞ ሕግ ነው። ምክንያቱም ሕግ ኀጢአታችንን
ገልጦ ያሳየናል፤ ደግሞም በኀጢአታችን ይፈርድብናል፤ (ሮሜ 7፣13)።
ኀጢአት መርዝ የሞላበት የጊንጥ መንደፊያ መስሎ ሞትን ያስመርዛል።
ስለዚህ ሞት ኀጢአትን ይከተላል፤ ወይም የኀጢአት ውጤት ነው።
ያን ጊዜ ግን (በዘመኑ ፍጻሜ) ሞት መውጊያውን፣ ኀጢአትም ኀይሉን
ያጣሉ፤ ስለዚህ ሐዋርያው፡- “ሞት ድል መንሣትህ ወዴት አለ?
መቃብርስ ይዞ ማስቀረትህ ወዴት አለ፣ ወዴት ነው?” እያለ
ይጠይቃል። በትንቢተ ሆሴዕ ምዕ. 13 ቁ.14 ላይ ያለው ትንቢት ፍጻሜ
መሆኑንም ጠቅሶ ያመለክታል።
57፡-- “… በጌታችን በኢየሱስ ክርስቶስ በኩል ድል መንሣትን
ቁጥር 57፡
ለሚሰጠን ለእግዚአብሔር ምስጋና ይሁን።” ፡- በክርስቶስ የተገኘው
ድል ዛሬም እስከ ዳግም ምጽአትም ድረስ ለሚያምኑ ሁሉ የሚሆን
ፍጹም ድኅነት ነው። አማኞች የክርስቶስን የድል መንሣቱ ፍሬዎች
ተሳታፊ (ተካፋይ) መሆናቸው የተረጋገጠ ስለሆነ፣ ሐዋርያው፡-
የ.መ.ሣ.ቁ. 121024 10
የሐዋ. 4፣11
አዲስ አበባ
 ልጆች ሆይ፥ እናንተ ከእግዚአብሔር ናችሁ አሸንፋችኋቸውማል፥
በዓለም ካለው ይልቅ በእናንተ ያለው ታላቅ ነውና። 1ዮሐ. 4፣4
“ለሚሰጠን” በማለት የአሁን ጊዜ ግሥ ሊጠቀም ችሏል። የሞት
መውጊያ ኀጢአት እንደሆነ ሁሉ፣ በሞት ላይ ድልን መጐናጸፍ መሠረቱ
የይቅርታና የትንሣኤ ሕይወት ተካፋይ (ተሳታፊ) መሆን ነው። ይህ
የአሸናፊነት ድል ከኀጢአት የተነሣ ሕግ ባመጣብን ኩነኔ ላይ፣ በሞትና
በመበስበስ ላይ፣ በክርስቶስ ሞትና ትንሣኤ አማካይነት የምናገኘው ድል
ነው (ሮሜ 8፣37)። ስለዚህ በምሕረቱና በይቅርታው፣ በጌታችን
በኢየሱስ ክርስቶስ ካሳ፣ በወንጌል ኦሪትን በትንሣኤ ሞትን በጽድቅ
ኀጢአትን ድል እንነሣ ዘንድ ድል መንሣቱን የሰጠን እግዚአብሔር
ይክበር ይመስገን።
በዚህ ቁጥር ላይ የኢየሱስን ሙሉ ማዕረጉን አስታውስ።- “ጌታችን
ኢየሱስ ክርስቶስ"፡- ለክብሩ ለግርማው ለማንነቱ ትኩረት እየሰጠ ነው።
58፡-- “ ስለዚህ፣ የተወደዳችሁ ወንድሞቼ ሆይ፣ ድካማችሁ በጌታ
ቁጥር 58፡
ከንቱ እንዳይሆን አውቃችኋልና የምትደላደሉ፣ የማትነቃነቁም፣ የጌታም
ሥራ ሁልጊዜ የሚበዛላችሁ ሁኑ።”፡-
“ስለዚህ” በማለቱ ሐዋርያው፡- እግዚአብሔር በኀጢአትና በሞት ላይ
ድል መንሣትን ከሰጠን፣ በቀጣይ ተግባራዊ የክርስቲያናዊ ሕይወት
ልምምድ ተከትሎ መምጣት እንዳለበት ያመለክታል። ለጌታና በጌታ
የሆነ ድካም፣ የአገልግሎት፣ የሕይወት ውጣ ውረድ ለከንቱ እንዳልሆነ
መረዳት ይገባል። ድካማቸው በሥራ (በተግባር)፣ ቤተ ክርስቲያኗን
በመገንባት (በማነጽ)፣ ይህም በጌታ ከሆነ፣ በእርሱ ጥበብና ኀይል፤
ሊጠፋ አይችልም፣ ወይም በከንቱ አይሆንም፤ ከቶ አይጣልም።
የተቀበላችሁት መከራ ዋጋ ላለመቀበል እንዳይደለ ታውቃላችሁና፣
በአገልግሎት የሚደክሙት በሥጋው መከራ ተቀብሎ፣ ሞትና ሲኦልን
ድል ለነሣ ጌታ ነውና።
“የምትደላደሉ፣ የማትነቃነቁም፣”፡- ቆሮንቶሶች የአለመረጋጋታቸው
ምክንያት ይህ ዓይነት ጠንካራ ማሳሰቢያ አስፈልጐአቸዋል። ዛሬስ ለእኛ
የዚህ ዓይነት ምክርና ማሳሰቢያ አያስፈልግ ይሆን? ኧረ በጣም
ያስፈልገናል። በዚህ ዘመን ትልቁን የትንሣኤ ተስፋ ጨብጠን፣ በእምነት
የምንኖር ሁላችን፣ በዚሁ የተደላደለ መንፈሳዊ እርጋታ ልንይዝ ይገባል።
የቆምንበት መሠረቱ ዐለት ነውና፣ በሐሰት ትምህርት፣ በፈተና፣
በጥርጥር ያለመነቃነቅ (ያለማወላወል) ጸንተን እስከ መጨረሻው
መጠበቅ ያስፈልገናል።
“የጌታም ሥራ ሁልጊዜ የሚበዛላችሁ ሁኑ።”፡- ጥብቅና ግልጽ የሆነው
ትልቁ የትንሣኤ መሠረታዊ ትምህርት ለሁልጊዜም በጌታ ሥራ ውስጥ
የሚበዛልን አነሣሽ ኀይልን ይሰጣልና። አንድም፡- ሁልጊዜ
እግዚአብሔርን ለማገልገል፣ የእግዚአብሔር ማደሪያ ለመሆን ሁልጊዜ
የትሩፋት ሥራ አብዝታችሁ ሥሩ፤ ትሠሩ ዘንድ የተዘጋጃችሁ ሁኑ
ለማለት ነው።
… የጌታችን የኢየሱስ ክርስቶስ ስም በእናንተ ዘንድ ሊከብር እናንተም
በእርሱ ዘንድ ልትከብሩ፣ አምላካችን ለመጥራቱ የምትበቁ አድርጎ
ይቆጥራችሁ ዘንድ፣ የበጎነትንም ፈቃድ ሁሉ የእምነትንም ሥራ በኃይል
ይፈጽም ዘንድ ስለ እናንተ ሁልጊዜ እንጸልያለን።” (2ተሰ.1፣12)።
ይ ቀ ጥ ላ ል
በቅድስት ልደታ ለማርያም መንፈሳዊ ማኅበር የተዘጋጀ
የ.መ.ሣ.ቁ. 121024፣ አዲስ አበባ
ታኅሣስ 2009
የቅዱሳን አባቶች ትምህርት
እግዚአብሔር ከሰማይ በወረደ ጊዜ በእመቤታችን በቅድስት ድንግል
ማርያም ማሕፀንም በአደረ ጊዜ፤ ከርሷም ሥጋን ነፍስን ነስቶ ሰው በሆነ
ጊዜ ከሰማይ ሥጋን ይዞ አልመጣም፤ መለኮቱም ከምድር አልተገኘም፤
ቀዳማዊ አምላክ ነው እንጂ፡፡
እርሱም ሥጋውን በድንግል ማሕፀን ፈጠረ፤ ሥጋውንም በመፍጠር ማንም
ማን አጋዥ አልሆነውም፤ እርሱ ራሱ ፈጠረው እንጂ፡፡
ሥጋ በሠራው ሥራ ሁሉ መለኮት አንዲት ሰዓት እንኳን በማናቸውም
ሥራ ከርሱ እንዳልተለየ እናምናለን ጌታችን መድኃኒታችን ሰው በሆነ ጊዜ
መለኮቱን ከሥጋ ጋር በተዋሕዶ አንድ እንደ አደረገ እናምናለን፡፡
(ሃይማኖተ አበው ምዕራፍ 44፣ ክፍል 1 ፣ ቁጥር 2-4)
ማኅበራችን የሚሰጣቸው አገልግሎቶች፡-
1. ነጻ መንፈሳዊ ጽሑፎችና በፖስታ የሚሰጥ የተልእኮ ትምህርት
መስጠት፣
2. ነጻ መንፈሳዊ ሥልጠናዎችንና ኮርሶችን መስጠት፣
3. ነጻ ቅድመና ድኅረ ጋብቻ መንፈሳዊ ትምህርት፣ የምክርና የጸሎት
አገልግሎት መስጠት፣
4. በተለያየ መንፈሳዊ ችግር ውስጥ ላሉ የምክርና የጸሎት እገዛ
ማድረግ፣
5. ስብከቶችን፣ መንፈሳዊ ፊልሞችን፣ መጻሕፍትን ማዘጋጀት፣
ከላይ የተዘረዘሩትን አገልግሎቶች ለማግኘት፣ ለጥያቄና አስተያየት፣
በመ.ሣ. ቁ. 121024 ልትጽፉልን
ወይንም
በስልክ ቁጥር +251 11 835 3433 ልትደውሉልን
እንዲሁም ጌታ ኢየሱስ በነጻ ተቀበላችሁ በነጻ ስጡ (ማቴ. 10፣8) ባለን
መሠረት አገልግሎት የምንሰጠው ያለ ክፍያ ነውና
በኢትዮጵያ ንግድ ባንክ
የተንቀሳቃሽ ሒሳብ ቁጥር 1000088480124
አገልግሎቱን ለማገዝ ትችላላችሁ።
የላካችሁልን መልእክቶች ደርሰውናል። አገልግሎታችንን በተመለከተ
ስለምትሰጡን አስተያየት እግዚአብሔር ይባርካችሁ። በቀጣይም እንደ
ቅድስት ቤተ ክርስቲያናችን እምነትና ሥርዓት የመዳንን ወንጌል ለማዳረስ
በምናደርገው መንፈሳዊ ሩጫ አስተያታችሁ ጠቃሚ ነውና ጻፉልን።
ደግሞም "በቀረውስ፥ ወንድሞች ሆይ፥ የጌታ ቃል እንዲሮጥ በእናንተም
ዘንድ ደግሞ እንደሚሆን እንዲከበር፥ እምነትም ለሁሉ ስለማይሆን
ከዓመፀኞችና ከክፉዎች ሰዎች እንድንድን ስለ እኛ ጸልዩ" (2ተሰ. 3፣1-2)።
ወስብሐት ለእግዚአብሔር
የድረ-አምባ (website) አድራሻ: www.lidetalemariam.org
ኢ-ሜይል (e-mail): lidetalemariam@gmail.com 11