Most Essential Learning Competencies

EDUKASYON SA PAGPAPAKATAO 4

• Nakapagpapakita ng kawilihan sa pakikinig o pagbabasa ng mga pamanang

kulturang materyal (hal. kuwentong bayan, alamat, mga epiko) at di-materyal
(hal. mga magagandang kaugalian, pagpapahalaga sa nakatatanda at iba
pa)

EsP4PPP- IIIa-b–19

• Nakapagpapakita ng pagkamahinahon sa damdamin at kilos ng kapwa tulad

ng:

5.1. pagtanggap ng sariling pagkakamali at pagtutuwid nang bukal sa loob

5.2. pagtanggap ng puna ng kapwa nang maluwag sa kalooban

5.3. pagpili ng mga salitang di- nakakasakit ng damdamin sa pagbibiro

EsP4P- IIa-c–18
 Si Koko ay isang napakahusay na bata sa
maraming paraan.
Siya ay matalino, malakas, mayroon siyang
mabubuting kaibigan, at gumawa siya ng mga
desisyon nang maingat.
Pero may isang mali kay Ko-
ko. Siya ay sumpungin . May
mga araw na ayaw ni Koko
ng kahit ano kundi ang
magmokmok.
Sa maaraw na Sabado ng umaga nitong
Abril, mas marami ang lumalabas sa silid ni
Koko kaysa sa loob. Sa labas, ito ay isang
abalang araw ng tag-araw.
Sa loob ng silid ni Koko ang tren ay tahimik na
nakatayo sa riles, ang mga libro ay naiwang
bukas sa sahig, at isang pulutong pintura ang
nakalagay malapit sa kalahating tapos na
larawan. Naririnig ni Koko ang hiyawan at
tawanan ng kanyang mga kaibigan habang
naglalaro sa labas, ngunit ayaw niyang
sumama sa kanila. Si Koko at ang kanyang
tapat na aso, si Bantay, ay nananatili sa loob
ng bahay ngayon.
Hindi ito natuwa kay Bantay.
"Hindi ka ba lalabas
ngayon?" tanong ng
kanyang Ina sa pintuan
ng kanyang silid.
"Hindi." sagot ni Koko.

"Bakit hindi?"

"Dahil hindi ako lalabas

ng kwarto ko ngayon,
samakatuwid dito lang
ako.”
"Buweno, hindi ba gustong lumabas ni Bantay?"
Oo, gusto ni Bantay na lumabas. Sinubukan na niyang paglaruan si Koko, ngunit sa huli
ay sumuko at umupo sa paborito
niyang alpombra. Nakita na niya si Koko na ganito dati. Malapit nang maglaro si Koko,
ngunit kailan?
"Hindi, si Bantay ay nananatili sa akin," sabi ni Koko. “Tama baa ko, Bantay?”
"Magpipinta ka ba?" tanong ng
kanyang Ina.
"Hindi, gusto ko ngayon ang pagmo-
modelo ng luwad."
"Paglalaruan mo ba ang mga laruang sasakyan mo?"
"Hindi, pagod na ako sa mga laruang
sasakyan ko."
"Maglalaro ka ba sa iyong tren?"
"Hindi, nababagot ako sa aking tren"
"Magbabasa ka ba ng iyong
mga libro?"
"Nabasa ko sila noong
nakaraang linggo."
Ahhh, "Gusto mong kulayan
ang iyong bagong librong
pangkulay?"
"Hindi, pagod na akong
magkulay ngayon."
"Kung ganoon ay
naghihintay ka na
dumating si Sam ngayon."
"Baliw si Sam!" sabi ni
Koko.
"Koko, bakit gusto mong maupo na lang sa kwarto mo sa isang magandang maar-
aw na araw?"
Dahil!" sigaw ni Koko. "Ayokong lumabas ng kwarto ko, at 'yun."
"Akala ko nagpaplano ka ng paglalakbay
sa buwan ngayon," sabi ng kanyang ina.
"Pwede ba akong pumunta doon mula sa
kwarto ko?" tanong ni Koko.
"Pupunta ako kung makakarating ako
doon mula sa aking silid."

"Kwarto mo?" Laking gulat ng kanyang ina.

"Sa palagay ko kung isusuot mo ang iyong helmet sa
kalawakan at damit pangkalawakan maaari kang
makarating sa buwan mula sa iyong silid."
Napatingin si Koko sa kanyang pangkalawakang
damit at helmet na nakalatag sa isang tambak sa
sulok ng kanyang silid.

Naalala niya ang araw na nagpanggap sila ni

Bantay na sila ang

pinakasikat na astronaut sa buong mundo.

"Hindi, hindi ngayon," sabi ni Koko, umiling-iling.

"Pagod na akong pumunta sa buwan."

"Kahapon sinabi mo na pupunta kayo
ni Bantay sa dalampasigan,"
"Pwede ba akong pumunta doon mu-
la sa kwarto ko?"
Hindi na sinagot ng nanay ni Koko
ang tanong niya sa pagkakataong
ito. "Kahapon sinabi mo na pupunta
kayo ni Bantay sa dalampasigan,"

"Pwede ba akong pumunta doon

mula sa kwarto ko?"
Hindi na sinagot ng nanay ni Koko ang
tanong niya sa pagkakataong ito.
Tiningnan niya ang mga kabibi na nasa mesa sa kwarto niya at inisip ang araw na
nagkunwaring tagapagligtas ng buhay sa dalampasigan siya. Iniligtas nila ni
Bantay ang isang batang nalulunod sa dalampasigan. Tumakbo sila para iligtas at naging
mga bayani.

"Hindi, hindi ngayon," sabi ni Koko. Gusto ko ng

bagong lugar, at gusto kong
pumunta doon mula sa kwarto ko."
"Iyan ay kalokohan," sabi ng kanyang ina.
“Hindi, sabi ni Koko.
Ahhh... "Naalala ko na sinabi mo na pupun-
ta kayo ni Bantay sa gubat."
"Pwede ba akong pumunta doon mula sa
kwarto ko?"
Hindi pinansin ng nanay ni Koko ang tanong
niya.
Tiningnan niya ang sumbrero ng pulis sa kagubatan na
nakasabit sa sabitan ng
sumbrero sa kanyang kwarto at inisip ang araw na
nagpanggap siyang pulis ng
kagubatan.
Siya at si Bantay ay nakakita ng mga ilegal na magtotroso
na nagpuputol ng mga puno sa isang lugar na
pinaghihigpitan ng gobyerno. Tumakbo sila para pigilan
ang mga magtotroso at iligtas ang kagubatan.
"Hindi, hindi ngayon," sabi ni Koko. "Gusto
kong pumunta sa isang bagong lugar, at
gusto kong pumunta doon mula sa aking
silid."
"Napaka-uto," sabi ng kanyang ina.
"Hindi, hindi," sabi ni Koko.
"Koko," sabi ng kanyang ina,
"hindi ka maaaring umupo sa
iyong silid
kapag maraming lugar na
tuklasin at mga bagay na dapat
gawin!"

"Tulad ng saan? Tulad

ng ano?” tanong ni
Koko.
Nagpasya si Bantay na umidlip hanggang sa magbago ang isip ni Koko.
Tumingin si Koko kay Bantay, na nagsimulang gumawa ng maliliit na ingay sa kanyang
pagtulog. Nanginginig ang kanyang tenga at buntot. Pinangarap ni Bantay na
magpatakbo ng isang sakahan.
“Paano ang palabas sa sirko?
Nasiyan at tuwang -tuwa ka
noong nakaraang taon.”
"Pwede ba akong pumunta
doon mula sa kwarto ko?"
tanong ni Koko.
"Dapat itigil mo na ang
kalokohang tanong na iyan,"
sabi ni nanay.
"Ang pagpunta sa sirko ay hindi tulad ng pagpapanggap na pumunta sa buwan o ka-
gubatan.
Masaya na nasa loob ng tolda kasama ang lahat ng iba pang mga bata, nakikinig ng
musika at nagpapasaya sa mga gawaing sirko,”
Naisip ni Koko ang lahat ng nakita niya na palabas sa sirko.
"Hindi, sa tingin ko ay hindi ako lalabas
ngayon," sabi niya.
"Kung gayon, ano ang gagawin mo sa
iyong silid sa buong araw?"
"Isipin mo."
"Bakit hindi ka nag-iisip sa lawa ni Lola?"
"Hindi ako makakapunta doon mula sa
aking silid,"
"Koko, mas mabuti pang maglakad doon
kasama si Bantay," nakangising sabi ng
kanyang ina.
"Maaari kang mangisda habang nakahiga ka sa ilalim ng puno ng
mangga."
Inakala ni Bantay na ito ay isang magandang ideya, ngunit hindi masya-
dong sigurado si Koko.
"Paano kung walang isda? At saka hindi ako makapag-isip at
mangisda ng sabay."
"Hump!" sabi ng kanyang ina. "Kung gayon wala akong
ideya."
Tahimik na nakaupo sina Koko at Bantay. Ito ay magiging isang medyo espesyal
na kaganapan upang mailabas si Koko ngayon.

Bigla. Tumakbo si Bantay sa

bintana na tumatahol.
Nandoon si Sam kasama
ang isang
bagong lalaki na hindi pa
nakita ni Koko.
" Kokoooooooo ipinakikilala ko sayo, ito si Tom," sigaw ni Sam.
“Kakalipat lang ng pamilya niya dito nagpapatayo ng bahay puno ang tatay niya
sa bakuran nila. Kaya lumabas ka na!"
"Isang bahay puno!" sabi ni Koko. Ngayon ay umapela iyon sa kanya. "Ayos-o!
Hintay! lalabas na ako sa loob ng limang segundo!”
Nagtakbuhan sina Koko,
Sam, Tom, at Bantay hang-
gang sa likod-bahay ni Tom.
Ginugol nila ang umaga sa
pagtulong sa ama ni Tom na
tapusin ang pagtatayo ng
bahay puno.
Nagdadala sila ng kahoy at iba pang materyales. Naglagari sila at namartilyo at
nilagari.
At sa wakas natapos ang bahay puno.
 "Maaari tayong magsimula ng isang grupo at magkaroon ng mga lihim na
pagpupulong dito," sabi ni Koko, at tuluyan na silang umakyat sa loob.
"Maaari tayong maging mga pribadong tagapag-imbestiga," sabi ni Tom, "at maaaring
ito ang ating opisina!"
"Maaari naming dalhin ang aming mga sakong tulugan at manatili sa buong
gabi," sabi ni Sam.
“Maari tayong magdala ng telebisyon!” dagdag ni Koko, para manood ng
paborito nating palabas.
“Dito tayo gagawa ng mga takdang – aralin at mga proyekto sa paaralan…”
pahabol ni Sam.
At nagtawanan sila sa mga naisip nilang mga gawain sa bahay puno.
Maghapong naglalaro ang mga lalaki, at masaya si Koko.
“Isipin mo na lang, Bantay,” sabi
ni Koko pauwi. "Mayroon tayong
bagong kaibigan, at si Sam,
ikaw, at ako ay makikipaglaro
sa kanyang bahay puno sa la-
hat ng oras
ngayon.
Tiyak na hindi ako makakarating
doon mula sa aking kwarto...
pero sino ang makikialam!"