▪ Urodzona w 1920r w Czarnowie, miała dwie

siostry, Bogumiłę i Reginę Niesiołowską, padła

ofiarą hitleryzmu w czasach II wojny
światowej. Ojciec jej początkowo był
funkcjonariuszem Straży Granicznej, a następnie w
Urzędzie Celnym w Grajewie. Jej stryj, Antoni
Roszkowski, był infułatem w Kurii Biskupiej w
Łomży. Cecylia Roszkowska uczęszczała do
grajewskiego gimnazjum, a potem do Liceum
Pedagogicznego w Łomży. Od początku edukacji
była członkinią 1 Drużyny Grajewskiej ZHP. W
międzyczasie nauczyła się języka niemieckiego. W
1939 r. została nauczycielką w jednej z
podmonieckich miejscowości. Mieszkała wówczas
u starszej siostry, Reginy Niesiołowskiej, której mąż,
oficer WP, zginął z rąk NKWD.
▪ Brak informacji o jej działalności
konspiracyjnej podczas okupacji
sowieckiej. W czasie okupacji wyszła za
mąż. Wiadomo, że w podziemiu była po
wkroczeniu Niemców. Ps. „Antygona”.
Razem z najbliższą rodziną mieszkała
wówczas w Czarnowie.
▪ W pracy konspiracyjnej
Cecylia współpracowała z
siostrami Bogumiłą i Reginą
Niesiołowską. Ich dom był
punktem kontaktowym dla
członków podziemia
niepodległościowego. Udzielano
im pomocy i schronienia. W
działalności konspiracyjnej
odznaczyła się na kilku
płaszczyznach, m. in. jako
łączniczka. Z polecenia
przełożonych z konspiracji była
tłumaczką przy niemieckim
komisarzu rolnym w Glinkach
koło Słucza. Przekazywała
wiadomości, uzyskane od
okupantów.
▪ Popołudniami prowadziła tajne komplety w Żebrach.
Ponadto działała w komórce zajmującej się kontaktami z
ludnością mazurską oraz z francuskimi jeńcami
wojennymi w Prusach Wschodnich. Skupiano się
głównie na sytuacji w powiecie piskim, gdzie Francuzi
byli robotnikami rolnymi. „Antygona” brała również
udział w Akcji „N”.
▪ Do skrzynek pocztowych i do poszczególnych
mieszkań wrzucała odezwy, listy i ulotki
antyhitlerowskie, skierowane do żołnierzy
Wehrmachtu i ich rodzin. Została aresztowana
pod koniec 1943 r. Była wówczas w ciąży. Została
przetransportowana do obozu na ulicę
Powiatową w Grajewie. W areszcie była
torturowana.
▪ Na dziedzińcu pijani gestapowcy rozebrali ją do naga, otoczyli i przy
świetle latarek kieszonkowych ubliżali jej, kopali i bili pistoletami po
głowie i zakopali do dołu. Często przebywała w karcerze. Od bicia
ciało jej było sine i zakrwawione. Po zachorowaniu na tyfus plamisty
odmówiono jej lekarza.
▪ Podczas przesłuchań nie wydała żadnego członka konspiracji. Była pogodzona z losem, ze
spokojem oczekiwała egzekucji. W jednym z listów, który udało się przemycić do siostry
Reginy, prosiła o białą suknię i o opuszczenie przez nią mieszkania rodziców z powodu
grożącego jej aresztowania. W nocy z 15 na 16 lipca 1944 r., skrępowana drutem kolczastym
została rozstrzelana a zwłoki jej zakopano w rowie, wykopanym za dnia obok gmachu
więzienia.
▪ Na początku 1945 r., po zakończeniu okupacji
hitlerowskiej, jej zwłoki ekshumowano. Badania
wykazały, że została jeszcze żywa wrzucona do
dołu. Następnie pochowana została na
cmentarzu parafialnym w Grajewie w
zbiorowej mogile ofiar hitleryzmu. Jej siostra
Rregina Niesiołowska napisała relację o niej w
Studiach i materiałach.