Badania językoznawcze - Arystoteles, Św.

Tomasz z
Akwinu, Św. Augustyn
Arystoteles utożsamiał słowo kategoria z orzekaniem (prawniczym).
kategoria podrzędna i nadrzędna; nadrzędna stanowiąca jakiś większy ogół, jakąś nadkategorię, o której
możemy orzekać.
Najważniejsza kategoria to substancja, którą można doświadczać za pomocą zmysłów. Dzieli się na co
najmniej cztery podkategorie:
i. istota substancji, czym coś było i jest
ii. ogół substancji
iii. rodzaj substancji, czyli jakiego rodzaju jest, jak możemy jej ogół określić,
iv podmiot, odniesienie do języka, podmiotem jest to, o czym się orzeka, za pomocą podmiotu o niczym nie
orzekamy.
Przykłady orzeczników: ilość, jakość, stosunek, miejsce, czas, stan, działanie, doznawanie, położenie.
Istnieją pewne sposoby na modyfikację substancji, za pomocą 9 kategorii orzekania/modyfikacji substancji
(powyżej), żeby podać jakieś nowe informacje na temat tej substancji.
Modyfikacje te mogą działać w sposób pośredni (stosunek, miejsce, czas, stan, działanie, doznawanie,
położenie) i bezpośredni (wskazanie ilości oraz jakości). Są pierwotne w stosunku do orzeczników i logiki.
Kategoryzujemy rzeczy by mieć jakiś porządek, żeby nie musieć nazywać każdego przedmiotu innym słowem,
bo byśmy mieli nieskończoność słów (zamiast tego mamy rodzaje np. stołów; stołowatość stołu).
Sokrates jest człowiekiem (orzecznik odnosi się do podmiotu, wskazuje na przynależność orzecznika do
podmiotu, według Arystotelesa).
Wyróżnia dwa rodzaje dźwięków:
i. specyficzne fale dźwiękowe, które są emitowane przez różne elementy rzeczywistości, większość
dźwięków nie ma odniesienia do nazwy.
ii. nazwa to głos, który coś znaczy na mocy umowy.
Kategorie są konkretne, stałe i niezmienne, przechodzą z pokolenia na pokolenie, każdą z nich można określić,
wyróżniając cechy charakterystyczne, cechy konieczne, aby dany obiekt przypisać do danej kategorii i są
wystarczające.
Nazwa jest aczasowa, nie zależy od czasu i jest od niego oderwana; stół zawsze będzie stołem.
Św. Tomasz z Akwinu
nie można go nazwać filozofem języka, bardziej był teologiem, zajmował się kwestiami znaczenia,
przepisywanie znaczeń do poszczególnych rzeczy, aby były jak najbardziej adekwatne.
Poszukiwanie prawdy polega na poprawnym nazywaniu rzeczy otaczających nazw w rzeczywistości.
Znak jako materialna rzeczywistość, która przywołuje znaczenie duchowości, doktryny chrześcijańskiej
(według Tomasza z Akwinu), wewnętrzny związek między dźwiękiem a znaczeniem.
Wszystkie znaki mają znaczenie, nie jest możliwe stworzenie znaku nieposiadającego znaczenia, nie ma
dźwięków wypełnionych próżnią. Dźwięki bez znaczenia istnieją, ale w tym przypadku nie możemy mówić o
znaku.
Św. Augustyn zaproponował coś w rodzaju języka wewnętrznego, który składa się z pewnych abstrakcyjnych
słów, który to jest nam dany, który jest wspólny dla wszystkich ludzi, dla wszystkich, którzy potrafią się jakimś
językiem posługiwać. Jest on niezależny od jakiegokolwiek języka, który używamy i tłumaczenia.
Chomsky – słowa zewnętrzne są odzwierciedleniem słów wewnętrznych.