ANG KUNEHO AT ANG PAGONGSCRIPT (PABULA)

NARRATOR: Ang kuneho at ang pagong, Isang arawhabang naglalakad si Kuneho

ay nakasalubong niya siPagong.Palibhasa makupad maglakad ang Pagong
kayapinagtawanan ito ng Kuneho at nilibak.KUNEHO:
“
Napakaiksi ng mga paa mo Pagong, kaya
ubod ka ng bagal maglakad, wala kang mararating niyan.”

KUNEHO: “Ahahaha.”
NARRATOR: At sinundan iyon ng malulutong natawa.Labis na nainsulto ang Pagong
sa mga sinabi ngKuneho.Para patunayan na nagkakamali ito ng akala ayhinamon niya
ang Kuneho.PAGONG:

“Maaaring mabagal nga akong maglakad,subalit matibay ang katawan ko, hindi mo ako
matatalo.”
NARRATOR: Lalo lamang siyang pinagtawanan.
KUNEHO: “Ahahahaha.”
KUNEHO:

“Nabibigla ka yata Pagong, baka mapahiya kalamang,”

NARRATOR: Wika ni Kuneho.
PAGONG:

“Para magkasubukan tayo, magkarera tayopatungo sa ituktok ng bulubunduling iyon.”

NARRATOR:

Itinuro ni Pagong ang abot-tanaw nabundok.

Ganoon na lamang ang katuwaan ng mayabangna Kuneho sa hamon na iyon

ni Pagong.NARRATOR: Nagtawag pa ito ng mga kaibigan paramanood sa gagawin
nilang karera.Gusto niyang lalonglibakin si Pagong sa harap ng kanyang mga kaibigan
orasna matalo niya ito.NARRATOR: Nakapaligid sa kanila ang mga kaibiganghayop. Si
Matsing ang nagbilang para sa pag-uumpisa ngpaligsahan.
MATSING: “Handa na ba kayo?.”
NARRATOR:

Magkasabay na tumugon sina Pagong atKuneho.

KUNEHO AT PAGONG: “Handa na kami!”
MATSING: “Isa..Dalawa..Tatlo.!.Takbo
,takbo!
”
NARRATOR: Sigaw ni matsing.NARRATOR: Magkasabay ngang
humakbang angdalawa mula sa lugar ng pag-uumpisahan. Mabilis nanagpalundag-
lundag si Kuneho. Halos sandaling minutolamang ay naroroon na siya sa paanan ng
bundok.

NARRATOR: Nang lumingon siya ay nakita niyangmalayung malayo ang agwat niya
kay pagong.Patuloy sakanyang mabagal na paglakad si
pagong, habangpinagtatawanan siya ng mga nakapaligid na hayop.
NAKAPALIGID NA HAYOP: “Ahahahaha”
NARRATOR: Hindi pansin ni Pagong ang panunuya ngmga ito.Patuloy siya sa
paglakad, walang lingun-lingon.
NARRATOR:
Samantala, si Kuneho ay halos mainip na sapaghihintay na makita si Pagong
sa kanyang likuran. Ilangulit na ba siyang nagpahinto-hinto, pero wala ni anino
nipagong. Palibhasa malaki ang tiwala niya sa sarili, alamniya ang kakayahan tumakbo
ng mabilis, ipinasya niyangmaidlip muna ng makarating na siya sa kalagitnaan
ngbundok. Tutal nakatitiyak naman siya ng panalo.
NARRATOR:
Patuloy naman sa kanyang mabagal napaglakad si pagong paakyat, hanggang sa
marating niyaang kalagitnaan ng bundok, naraanan pa niya si kunehona mahimbing na
natutulog at malakas na naghihilik.
KUNEHO: “kcccccccc,kccccccc”
NARRATOR: Nilampasan niya ito at nagpatuloy siya sapaglakad hanggang sa
marating niya ang hangganan ngkanilang karera.
NARRATOR: Nang magising naman si kuneho ay muliitong tumingin sa ibaba ng
bundok, subalit hindi pa dinmakita si pagong. Humanda na siyang maglakad
mulipaakyat ng bundok, subalit ganoon na lamang ang gulatniya ng matanaw si pagong
na naroroon na sa ituktok ngbundok. Naunahan na pala siya.
ARAL: Ang makukuha mong aral kay kuneho ay “Huwag
maliitin ang iyong kalaban at huwag magmagaling o
makampante” kay pagong naman “Maging determinado at
wag susuko agad.