Professional Documents
Culture Documents
ΚΑΚΛΑΜΑΝΟΣ
ΜΕΛΕΤΕΣ
ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ
ΑΓΙΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΥΜΝΟΓΡΑΦΙΑΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΠΑΡΜΠΟΥΝΑΚΗ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2018
4 ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ
ΣΤΟ ΕΓΚΩΜΙΟ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗ
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ
ΝΕΙΛΟΥ ΤΟΥ ΚΕΡΑΜΕΩΣ
ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΓΡΗΓΟΡΙΟ
ΤΟΝ ΠΑΛΑΜΑ (BHG 719).
Προλεγόμενα σὲ μία κριτικὴ ἔκδοση
χονται ἀπὸ τὸν κάλαμο γνωστῶν λογίων τῆς ἐποχῆς, γνωστῶν εἴτε
ἀπὸ ἄλλα ἔργα τους εἴτε ἀπὸ τὴ γενικότερη δράση τους στὸν
πολιτικὸ καὶ ἐκκλησιαστικὸ βίο, ἐνῶ παρατηρεῖται ἰδιαίτερα
αὐξημένο τὸ ἐνδιαφέρον γιὰ τὴ σύνταξη ἁγιολογικῶν κειμένων ποὺ
ἀφοροῦν σὲ ἁγίους τῆς Θεσσαλονίκης3.
Στοὺς λογίους τῆς Παλαιολόγειας Ἀναγέννησης συγκαταλέγεται
καὶ ὁ Νεῖλος ὁ Κεραμεύς, ὁ ὁποῖος διετέλεσε πατριάρχης
Κωνσταν- τινουπόλεως κατὰ τὰ ἔτη 1380-1388. Οἱ πληροφορίες
ποὺ διατί- θενται γιὰ αὐτὸν εἶναι ἐλάχιστες 4. Καταγόμενος ἀπὸ τὴ
Θεσσαλο- νίκη καὶ ἔνθερμος ὑποστηρικτὴς τῆς ἡσυχαστικῆς
διδασκαλίας τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ, ἐκάρη μοναχὸς τὸ
ἔτος 1354 στὴ μονὴ Χαρσιανίτου5 στὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου
διέμεινε ἀκόμη καὶ κατὰ τὴν περίοδο τῆς πατριαρχείας του ἕως καὶ
τὸ θάνατό του, τὴν 1η Φεβρουαρίου τοῦ 1388.
Τὸ ἔργο του, τὸ μεγαλύτερο μέρος τοῦ ὁποίου παραμένει ἀνέκ-
δοτο, δὲν ἔχει καταστεῖ ἕως σήμερα ἀντικείμενο κάποιας συστημα-
τικῆς μελέτης. Ὑπὸ τὸ ὄνομά του φέρεται ἕνα Ὁμιλιάριο,
ἀποτελού- μενο ἀπὸ σαράντα τρεῖς Ὁμιλίες 6 γιὰ Κυριακὲς καὶ
ἑορτὲς τοῦ ἐκ- κλησιαστικοῦ ἔτους ἢ γιὰ ἄλλες περιστάσεις, ἐκ τῶν
ὁποίων μόνον ἑπτὰ ἔχουν δημοσιευτεῖ, ἐνῶ κατὰ τὸν Η.
Ηennephof, πρόκειται γιὰ Ὁμιλίες ποὺ συντάχθηκαν κατὰ τὸ
πρότυπο τῶν Ὁμιλιῶν τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου7.
pers from the Colloquium held at Princeton University, 8-9 May 1989, Princeton 1991, σ.
15-26 (= Α.-Μ. Τalbot, Women and Religious Life in Byzantium, [VR/CS 733], Aldershot
2001, ἀρ. Χ).
3. Γιὰ τὸ θέμα τῆς λογοτεχνικῆς παραγωγῆς ἀναφορικὰ μὲ τοὺς θεσσαλονικεῖς
ἁγίους βλ. Ἑ. Καλτσογιάννη - Σ. Κοτζάμπαση - Ἠ. Παρασκευοπούλου, Ἡ
Θεσσαλονίκη στὴ βυζαντινὴ λογοτεχνία. Ρητορικὰ καὶ ἁγιολογικὰ κείμενα, [ΒΚΜ
32], Θεσσαλονίκη 2002, σ. 143-216.
4. Βλ. Η. Ηennephof, Das Homiliar des Patriarchen Neilos und die chrysostomische
Tradition, Leiden 1963· W. Buchwald - A. Hohlweg - O. Prinz, «Νεῖλος ὁ Κεραμεύς»,
στό:
W. Buchwald - A. Hohlweg - O. Prinz (μτφρ. Ἀ. Φούρλας, ἐπιμ. Ἀ. Λῶλος), Τusculum–
Λεξικὸν Ἑλλήνων καὶ Λατίνων συγγραφέων τῆς Ἀρχαιότητας καὶ τοῦ Μεσαίωνα, τ. Α´,
Ἀθήνα 1993, σ. 356· PLP 11648· ODB 2, 1449-1450· S. Kotzabassi, «Eine Akoluthie zu
Ehren des Philotheos Kokkinos», JÖB 46 (1996) 302-303.
5. Γιὰ τὴ Μονὴ αὐτὴ βλ. R. Janin, La géographie ecclésiastique de l’empire byzantin,
Première partie: Le siège de Constantinople et le Patriarcat Œcuménique, III: Les églises et
les monastères, Paris 1969, σ. 501-502.
6. A. Ehrhard, Überlieferung und Bestand der hagiographischen und homiletischen Li-
teratur der griechischen Kirche, τ. ΙΙΙ, Leipzig 1939-1952, σ. 704-709.
7. Βλ. Η. Ηennephof, Das Homiliar..., ὅ.π., σ. 59-102.
Παρατηρήσεις στὸ Ἐγκώμιο τοῦ Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως 123
8. Λόγος εἰς τὸν ἐν ἁγίοις πατέρα ἡμῶν Ἄνθιμον ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν, τὸν ὁμο-
λογητήν, ἔκδ. Κ. Δυοβουνιώτης, «Ὁ Ἀθηνῶν Ἄνθιμος καὶ πρόεδρος Κρήτης ὁ ὁμολο-
γητής», ΕΕΒΣ 9 (1932) 56-79 (= Λόγος εἰς τὸν Ἄνθιμον τὸν ὁμολογητήν). Γιὰ τὸν Ἄνθιμο
τὸν ὁμολογητὴ βλ. τὴν πρόσφατη μελέτη τῶν Ἐ. Κουντούρα-Γαλάκη - Ν. Κουτράκου,
«Ὁ Ἄνθιμος Ἀθηνῶν, πρόεδρος Κρήτης, καὶ οἱ ἀντιθετικὲς τάσεις ὀρθόδοξης συσπείρω-
σης καὶ διάσπασης στὴν ὕστερη βυζαντινὴ ἐποχή. Μιὰ προσέγγιση μέσω τῶν λογίων
ἁγιολογικῶν κειμένων», Θησαυρίσματα 41-42 (2011-2012) 341-359.
9. Γ. Ράλλης - Μ. Ποτλῆς, Σύνταγμα τῶν θείων καὶ ἱερῶν κανόνων, τ. Ε´, Ἀθῆναι
1855, σ. 141-142.
10. Η. Ηennephof, Das Homiliar..., ὅ.π., σ. 122-123.
11. F. Miklosich - J. Müller (ἔκδ.), Acta patriarchatus Constantinopolitani (1315-1402),
[Acta et diplomata graeca medii aevi sacra et profana 2], Wien 1862, σ. 1-111. Βλ. ἐπίσης
Μ. Γεδεών, Πατριαρχικοὶ Πίνακες. Εἰδήσεις ἱστορικαὶ βιογραφικαὶ περὶ τῶν πατριαρχῶν
Κωνσταντινουπόλεως ἀπὸ Ἀνδρέου τοῦ πρωτοκλήτου μέχρις Ἰωακεὶμ Γ΄ τοῦ ἀπὸ Θεσ-
σαλονίκης 36-1884, Κωνσταντινούπολις 1890 (φωτ. ἔκδ. Ἀθήνα 1996), σ. 331-335· E.
Mitsiou, «The Administration of the Property of the Great Church of Constantinople on
the Basis of the Villages tou Oikonomiou and Brachophagos», στό: C. Gastgeber - E.
Mitisou
- J. Preiser-Kapeller (ἔκδ.), The Register of the Patriarchate of Constantinople. An Essential
Source for the History and the Church of Late Byzantium, [Veröffentlichungen zur Byzanz-
forschung 32], Wien 2013, σ. 79-90.
124 Μελέτες Βυζαντινῆς καὶ Μεταβυζαντινῆς Ἁγιολογίας καὶ Ὑμνογραφίας
12. Γιὰ τὸ ἁγιολογικὸ ἔργο τοῦ Φιλοθέου Κοκκίνου βλ. τώρα Μ. Μitrea, A Late-
by- zantine Hagiographer. Philotheos Kokkinos and His Vitae of Contemporary Saints,
(PhD Thesis), Edinburgh 2017.
13. Γιὰ τὸν κώδικα Μεγίστης Λαύρας Γ 81 (321) βλ. Σπ. Λαυριώτης - Σ. Εὐστρα-
τιάδης, Κατάλογος τῶν κωδίκων τῆς Μεγίστης Λαύρας (τῆς ἐν Ἁγίῳ Ὄρει), Paris 1925,
σ. 43· Α. Ehrhard, Überlieferung..., ὅ.π., σ. 702.
Παρατηρήσεις στὸ Ἐγκώμιο τοῦ Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως 125
14. Γιὰ τὸν κώδικα ΕΒΕ 2118 βλ. D. Serruys, «Catalogue des manuscrits conservés au
Gymnase grec de Salonique», RB 13 (1903) 60· Α. Ehrhard, Überlieferung..., ὅ.π., σ. 902
et 967· F. Halkin, Catalogue des manuscrits hagiographiques de la Bibliothèque nationale
d’Athènes, [Sh 66], Bruxelles 1983, σ. 121· Λ. Πολίτης (συνεργ. Μ. Πολίτη), Κατάλογος
χειρογράφων τῆς Ἐθνικῆς Βιβλιοθήκης τῆς Ἑλλάδος (ἀρ. 1857-2500), [Πραγματεῖαι
τῆς Ἀκαδημίας Ἀθηνῶν 54], Ἀθήνα 1991, σ. 153-155 (πλήρης περιγραφή).
126 Μελέτες Βυζαντινῆς καὶ Μεταβυζαντινῆς Ἁγιολογίας καὶ Ὑμνογραφίας
15. Γιὰ τὸν κώδικα Parisinus Coislinianus 243 βλ. R. Devreesse, Catalogue des manu-
scrits grecs. II: Le fonds Coislin, Paris 1945, σ. 223-224· Α. Ehrhard, Überlieferung..., ὅ.π.,
σ. 704-709· F. Halkin, Manuscrits grecs de Paris. Inventaire hagiographique, [Sh 44], Bru-
xelles 1968, σ. 261.
16. Γιὰ αὐτὸν τὸ γραφέα βλ. RGK n° 362, ὅπου καὶ παλαιότερη βιβλιογραφία.
17. Βλ. M. Vogel - V. Gardthausen, Die griechischen Schreiber des Mittelalters und der
Renaissance, Leipzig 1909 (réimpr. Hildesheim 1966), σ. 343.
18. Γιὰ τὰ χειρόγραφα τῆς Μονῆς τῆς Ἁγίας Ἀναστασίας τῆς Φαρμακολύτριας βλ.
J. Darrouzès, «Les manuscrits du monastère Sainte-Anastasie Pharmacolytria de Chalcidi-
que», REB 12 (1954) 45-57.
19. Γιὰ τὸν κώδικα τῆς Μονῆς Τιμίου Σταυροῦ Ἱεροσολύμων 22 βλ. Ἀ. Παπαδόπου-
λος-Κεραμεύς, Ἱεροσολυμιτικὴ Βιβλιοθήκη, ἤτοι κατάλογος τῶν ἐν ταῖς βιβλιοθήκαις
τοῦ ἁγιωτάτου ἀποστολικοῦ τε καὶ καθολικοῦ ὀρθοδόξου πατριαρχικοῦ θρόνου τῶν
Ἱεροσολύμων καὶ πάσης Παλαιστίνης ἀποκειμένων ἑλληνικῶν κωδίκων, τ. ΙΙΙ, ἐν Πε-
τρουπόλει 1897, σ. 50-52· J. Darrouzès, «Les manuscrits...», ὅ.π., σ. 55. Γιὰ τὴν ἱστορία
τοῦ κώδικα βλ. Ἀ. Γλαβίνας, «Αἱ Ὁμιλίαι Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ. Ὁ Κῶδιξ τῆς ἱερᾶς
μονῆς Ἁγίας Ἀναστασίας», ΓΠ 57 (1974) 338-339· A. Rigo, Gregorio Palamas e oltre.
Studi
e documenti sulle controversie theologiche del XIV secolo bizantino, [OrientaliaVenetiana
16], Firenze 2004, σ. 60-62.
Παρατηρήσεις στὸ Ἐγκώμιο τοῦ Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως 127
τοῦ πατριάρχη Νείλου (φφ. 437r-464v) καί, τέλος, τὴν Πράξη ἁγιο-
ποίησής του ἀπὸ τὸν Τόμο τῆς Συνόδου τοῦ ἔτους 1368 (φφ. 465r-
467r).
Τελευταῖο σταθμὸ γιὰ τὴ διάδοση τοῦ ὑπὸ ἐξέταση Ἐγκωμίου
συνιστᾶ ἡ μονὴ Μεγίστης Λαύρας, ὅπου, γύρω στὸ ἔτος 1757,
ἀντιγράφηκε ὁ κώδικας Μεγίστης Λαύρας Ω 136 (1948) 20, διὰ
συνδρομῆς καὶ ἐξόδων τοῦ ἁγίου προηγουμένου κυροῦ Γρηγορίου
τοῦ ἐκ τῆς νήσου Τήνου καὶ ἀφιερώθη εἰς τὸ καθολικὸν τῆς Μεγί-
στης Λαύρας21. Πρότυπο τοῦ κώδικα ὑπῆρξε ὁ ἐπίσης
Λαυρεωτικὸς κώδικας Γ 81, μὲ τὴ διαφορὰ ὅτι σὲ αὐτὸν δὲν
περιέχεται ἡ Ὁμιλία τοῦ ἁγίου Γρηγορίου στὴ Μεταμόρφωση τοῦ
Σωτῆρος. Εἰδικότερα, ὁ ἐν λόγῳ κώδικας περιλαμβάνει τὸ
γραμμένο ἀπὸ τὸν πατριάρχη Φιλόθεο Κόκκινο Βίο τοῦ ἁγίου
Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ (BHG 718, φφ. 2r-168v), τὸ Ἐγκώμιο τοῦ
πατριάρχη Νείλου (BHG 719, φφ. 169r-201r) καὶ τὶς Ὁμιλίες τοῦ
ἁγίου Γρηγορίου γιὰ τὸ γενέσιο τῆς Θεοτόκου (BHG 130, ff. 203r-
209r), γιὰ τὸν ἅγιο Δημήτριο (BHG 546, φφ. 209r-219r), γιὰ τὰ
Εἰσόδια τῆς Θεοτόκου (BHG 1095, φφ. 219v-249r), γιὰ τὸν
Εὐαγγελισμὸ τῆς Θεοτόκου (BHG 1118g, φφ.
249r-255v), γιὰ τὴν Κοίμηση τῆς Θεοτόκου (BHG 1145, φφ. 256r-
264r) καὶ γιὰ τὴν Ἀνάληψη τοῦ Χριστοῦ (φφ. 264v-271r).
20. Γιὰ τὸν κώδικα Μεγίστης Λαύρας Ω 136 (1948) βλ. Σπ. Λαυριώτης - Σ.
Εὐστρα- τιάδης, Κατάλογος..., ὅ.π., σ. 360· Α. Ehrhard, Überlieferung..., ὅ.π., σ. 902 καὶ
967.
21. Βλ. Κώδικα Μεγίστης Λαύρας Ω 136 (1948), φ. 201r. Πρβλ. Σπ. Λαυριώτης -
Σ. Εὐστρατιάδης, Κατάλογος..., ὅ.π., σ. 360.
128 Μελέτες Βυζαντινῆς καὶ Μεταβυζαντινῆς Ἁγιολογίας καὶ Ὑμνογραφίας
22. Γιὰ τὸ θέμα τῆς τιμῆς τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ βλ. Β. Καλλιακμάνης,
«Ἡ μνήμη τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ κατὰ τὴν περίοδο τῆς Τουρκοκρατίας»,
στό: Θ. Γιάγκου (ἐπιμ.), Χριστιανικὴ Θεσσαλονίκη. Ὀθωμανικὴ περίοδος 1430-1912,
Α΄, ΚΣΤ΄Δημήτρια: Πρακτικὰ Ε΄ Ἐπιστημονικού Συνεδρίου, Ἱ. Μ. Βλατάδων, 4-6 Νοεμ-
βρίου 1991, Θεσσαλονίκη 1993, σ. 69-78· A. Rigo, «La canonizzazione di Gregorio Palama
(1368) ed alcune altre questioni», RSBN n.s. 30 (1993) 155-202· Θ. Γιάγκου, «Μαρτυρίες
περὶ τῆς μνήμης τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ στὸ Ἅγιον Ὄρος», Κληρονομία 28
(1996) 9-30; Θ. Γιάγκου, «Ἡ ἑορτὴ τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ καὶ ἡ τιμὴ τοῦ
ἁγίου στὴν Ἱερὰ Μονὴ Βλατάδων», στό: Ἰ. Φουντούλης (ἐπιμ.), Χριστιανικὴ Θεσσαλο-
νίκη. Ἡ Ἱερὰ Βασιλική, Πατριαρχικὴ καὶ Σταυροπηγιακὴ Μονὴ Βλατάδων, Λ΄ Δημήτρια:
Πρακτικὰ Θ΄ Ἐπιστημονικοῦ Συμποσίου, Ἱ. Μ. Βλατάδων, 12-14 Ὀκτωβρίου 1995, Θεσ-
σαλονίκη 2005, σ. 73-89· Θ. Γιάγκου, «Ὁ ἑορτασμὸς τῆς μνήμης τοῦ ἁγίου Γρηγορίου
Παλαμᾶ», στό: Γ. Μαντζαρίδης (ἐπιμ.), Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς στὴν ἱστορία
καὶ τὸ παρόν. Πρακτικὰ Διεθνῶν Ἐπιστημονικῶν Συνεδρίων Ἀθηνῶν (13-15
Νοεμβρίου 1998) καὶ Λεμεσοῦ (5-7 Νοεμβρίου 1999), Ἅγιον Ὄρος 2000, σ. 113-128.
Βλ. ἐπίσης Ε. Τσιγαρίδας, «Εἰκονιστικὲς μαρτυρίες τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ σὲ
ναοὺς τῆς Καστοριᾶς καὶ τῆς Βέροιας. Συμβολὴ στὴν εἰκονογραφία τοῦ ἁγίου», στό: Χ.
Κοντάκης (ἐπιμ.), Πρακτικὰ Θεολογικοῦ Συνεδρίου εἰς τιμὴν καὶ μνήμην τοῦ ἐν ἁγίοις
πατρὸς ἡμῶν Γρηγορίου ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης τοῦ Παλαμᾶ (12-14 Νοεμβρίου
1984), Θεσσαλονίκη 1986, σ. 261-294· Χ. Τσιούμη, «Οἱ πρῶτες ἀπεικονίσεις τοῦ ἁγίου
Γρηγο-
Παρατηρήσεις στὸ Ἐγκώμιο τοῦ Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως 129
ρίου τοῦ Παλαμᾶ στὴ Θεσσαλονίκη», στό: Χ. Κοντάκης (ἐπιμ.), Πρακτικὰ Θεολογικοῦ
Συνεδρίου..., ὅ.π., σ. 245-257.
23. Βλ. Σ. Πασχαλίδης, Τὸ ὑμναγιολογικὸ ἔργο τῶν Κολλυβάδων. Συμβολὴ στὴ με-
λέτη τῆς ἁγιολογικῆς γραμματείας κατὰ τὴν περίοδο τῆς Τουρκοκρατίας, Θεσσαλονίκη
2007, σ. 121-135· Β. Καλλιακμάνης, «Ἡ μνήμη...», ὅ.π., σ. 69-78.
24. Γιὰ τὸ ἔργο αὐτὸ βλ. Σ. Πασχαλίδης, Τὸ ὑμναγιολογικὸ ἔργο..., ὅ.π., σ. 121-129.
Πρβλ. Δ. Στρατηγόπουλος, Ἔντυπες Ἀκολουθίες Ἁγίων. Συλλογὴ Ντόρης Παπαστρά-
του, Ἀθήνα 2007, σ. 67-68.
25. Σ. Πασχαλίδης, Τὸ ὑμναγιολογικὸ ἔργο..., ὅ.π., σ. 129 σημ. 76.
26. Βλ. Ἀθανάσιος Πάριος, Ὁ Παλαμᾶς ἐκεῖνος, ἤτοι Βίος ἀξιοθαύμαστος τοῦ ἐν
ἁγίοις πατρὸς ἡμῶν Γρηγορίου Ἀρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης τοῦ θαυματουργοῦ,
τοὐ- πίκλην, Παλαμᾶ … καὶ λαμπροῦ Δημητρίου, Βιέννη 1784, σ. 241, 244, 252, 269.
130 Μελέτες Βυζαντινῆς καὶ Μεταβυζαντινῆς Ἁγιολογίας καὶ Ὑμνογραφίας
37. Βλ. R. Browning, «The Language of Byzantine Literature», στό: S. Vryonis (ἔκδ.),
The “Past” in Medieval and Modern Greek Culture, [Byzantina kai Metabyzantina 1], Ma-
libu California 1978, σ. 103-133.
38. Βλ. λ.χ. Ἐγκώμιον, 677C: ... ὀρφανῶν καὶ χηρῶν προστάτης, τῶν ἐν εὐτυχίαις
ἐπαιρομένων σωφρονιστής, τῶν ἀθυμούντων ἐν δυσπραγίαις παραμυθία, τὸ ἦθος
ἁπλοῦς, τὸν τρόπον ἐπιεικής, σοφὸς τὸν λόγον, τὴν διάνοιαν ὑψηλός, τοῖς
ταπεινοτέροις καὶ μετριάζουσι πάντα εἴκων καὶ συγκατιὼν αὐτοῖς καὶ
συνταπεινούμενος.
39. Βλ. λ.χ. Ἐγκώμιον, 677Α: Οὐ μὴν τῶν ψυχικῶν μὲν παθῶν τε καὶ νοσημάτων
οὕτως ἦν ἄριστος ἰατρός, καὶ τῶν ἠθῶν διορθωτής, καὶ πρὸς πᾶν ὁτιοῦν τῶν οἰκειούντων
Θεῷ χειραγωγίᾳ καὶ ὁδηγίᾳ, τῶν σωματικῶν δ᾽ ἠμέλει, εἴ τις ἀδιστάκτῳ ψυχῇ
προσίοι, καὶ τὴν θεραπείαν ἐξαιτοῖτο πιστῶς, ἀλλὰ καὶ τούτων πολλοὺς ἀπήλλαξε
χρονίων καὶ χαλεπῶν, καὶ ζῶν ὁμοίως καὶ πρὸς τὴν ἄνω λῆξιν μεταχωρήσας.
40. Βλ. λ.χ. Ἐγκώμιον, 664Β: …τῆς ἐκ τούτων οἱονεὶ θηρευομένης ἀληθείας...
41. Βλ. λ.χ. Ἐγκώμιον, 663D: … τὸ ἐκ Καλαβρίας κακόν …
42. Βλ. λ.χ. Ἐγκώμιον, 665D: … καὶ χρόνον οὐκ ὀλίγον ... σάλος οὐ μικρὸς καὶ
χαλε- πός …
43. Βλ. λ.χ. Ἐγκώμιον, 671DΒ: … ἡ δὲ τῆς ἀσεβείας ὑπερῄρετο φλόξ …
44. Βλ. λ.χ. Ἐγκώμιον, 671CD: Ἄρ᾽ οὖν ἢ κινουμένης … ὑπὲρ τῆς ἀληθείας ἐνστά-
σεως ὑπεχώρησεν;
45. Γιὰ τὰ εἴδη τῶν ἁγιολογικῶν κειμένων βλ. M. Hinterberger, «Byzantine Hagiogra-
phy and its Literary Genres. Some Critical Observations», στό: St. Efthymiadis, Byzantine
Hagiography, τ. II: Genres and Contexts, Farnham 2014, σ. 25-60.
46. Βλ. λ.χ. Ἐγκώμιον, 666Β-667C.
Παρατηρήσεις στὸ Ἐγκώμιο τοῦ Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως 133
47. Γιὰ τοὺς κανόνες σύνθεσης τῶν βυζαντινῶν ἁγιολογικῶν Ἐγκωμίων βλ. H. De-
lehaye, Les Passions des martyrs et le genres littéraires, [Sh 13B], Bruxelles 21966, σ. 141-
169.
48. Ἐγκώμιον, 658C.
49. Ἐγκώμιον, 655D-657B. Γιὰ τὸ μοτίβο αὐτὸ βλ. T. Pratsch, Der hagiographische
To- pos, Griechische Heiligenviten in mittelbyzantinischer Zeit, [Millennium-Studien zu
Kultur und Geschichte der ersten Jahrtausends n. Chr. 6], Berlin - New York 2005, σ. 29-
30.
50. Ἐγκώμιον, 658AB. Γιὰ τὸ μοτίβο αὐτὸ βλ. Τ. Pratsch, Der hagiographische
Topos. , ὅ.π., σ. 37-40.
51. Ἐγκώμιον, 678AB. Γιὰ τὸ μοτίβο αὐτὸ βλ. Τ. Pratsch, Der hagiographische
Topos...., ὅ.π., σ. 332-333.
52. Ἐγκώμιον, 678C. Γιὰ τὸ μοτίβο αὐτὸ βλ. Τ. Pratsch, Der hagiographische Topos. ,
ὅ.π., σ. 351-353.
53. Βλ. σχετικὰ R. Aigrain, L’hagiographie, [Sh 80], Bruxelles 2000, 123· T. Antono-
poulou, The Homilies of the emperor Leo VI, [The medieval Mediterranean 14], Brill 1997,
σ. 110.
54. Κλασικὴ γιὰ τὸ βίο καὶ τὸ ἔργο τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ παραμένει ἡ
μελέτη τοῦ J. Meyendorff, Introduction à l’étude de Grégoire Palamas, [Patristica Sorbo-
nensia 3], Paris 1959.
55. Ἔκδ.: Δ. Τσάμης, Φιλοθέου Κωνσταντινουπόλεως Λόγος εἰς τὸν ἅγιον Γρηγόριον
Παλαμᾶν ἀρχιεπίσκοπον Θεσσαλονίκης, Θεσσαλονίκη 1984· ὁ ἴδιος, Φιλοθέου Κων-
σταντινουπόλεως τοῦ Κοκκίνου Ἁγιολογικὰ ἔργα, Α´: Θεσσαλονικεῖς Ἅγιοι [ΘΒΣ 4],
Θεσ-
134 Μελέτες Βυζαντινῆς καὶ Μεταβυζαντινῆς Ἁγιολογίας καὶ Ὑμνογραφίας
σαλονίκη 1985, σ. 427-591 (= Λόγος εἰς τὸν ἅγιον Γρηγόριον Παλαμᾶν). Γιὰ τὴ χειρό-
γραφη παράδοση, τὶς ἐκδόσεις, τὴ χρονολόγηση, τὸ περιεχόμενο καὶ τὶς πηγὲς τοῦ Λό-
γου βλ. Δ. Τσεντικόπουλος, Φιλόθεος Κόκκινος..., ὅ.π., σ. 285-298.
56. Βλ. λ.χ. Λόγος εἰς τὸν ἅγιον Γρηγόριον τὸν Παλαμᾶν, σ. 439,12.1-8.
57. Βλ. λ.χ. Λόγος εἰς τὸν ἅγιον Γρηγόριον τὸν Παλαμᾶν, σ. 442,14.29-50.
58. Βλ. λ.χ. Λόγος εἰς τὸν ἅγιον Γρηγόριον τὸν Παλαμᾶν, σ. 441,14.4-6.
59. Ἐγκώμιον, 662A.
60. Ἐγκώμιον, 662B.
61. Ἐγκώμιον, 673BC.
Παρατηρήσεις στὸ Ἐγκώμιο τοῦ Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως 135
62. Ἐγκώμιον, 658D. Βλ. ἐπίσης 661C: ... ἵνα τὰ ἐν μέσῳ παραλείπω ...
63. Ἐγκώμιον, 655D-656Α.
64. Ἐγκώμιον, 658C.
65. Τὸ θέμα τῆς ἐξάρτησης τοῦ Ἐγκωμίου τοῦ Νείλου ἀπὸ τὸ Βίο τοῦ Φιλοθέου
Κοκ- κίνου παρουσιάζουμε διεξοδικὰ σὲ εἰδικὴ ἑνότητα ποὺ προτάσσεται τῆς κριτικῆς
ἔκ- δοσης τοῦ κειμένου, ἡ ὁποία βρίσκεται στὸ τελικὸ στάδιο προετοιμασίας της.
66. Ἐγκώμιον, 665D: τῇ μὲν ἐνοικούσῃ τοῦ Πνεύματος χάριτι τὰ μέλλοντα
προορώ- μενος, τὴν ἑσομένην προεῖπε βλάβην, ὡς πολλή τις ἔσται καὶ χαλεπή, καὶ ὡς
καλῶς κυ- βερνωμένη τοῦ Πνεύματος.
136 Μελέτες Βυζαντινῆς καὶ Μεταβυζαντινῆς Ἁγιολογίας καὶ Ὑμνογραφίας
πράγματα τῆς ἐποχῆς του67, ἐνῶ μέσῳ τῆς σύγκρισης τοῦ ἁγίου
Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ μὲ παλαιότερους ἁγίους68, ποὺ ὡς
κοινὸς τόπος παραδίδεται κατὰ κανόνα στὰ ἁγιολογικὰ
κείμενα69, ὑπεμ- φαίνεται καὶ ἡ στόχευση τοῦ συγγραφέα, ὁ
ὁποῖος μέσῳ τοῦ Ἐγκω- μίου του φαίνεται ὅτι ἤθελε ἀφενὸς νὰ
θέσει τὸ θέμα τῆς δυνατό- τητας ἀνάδειξης νέων ἁγίων κατὰ τὴν
ἐποχή του καὶ ἀφετέρου νὰ προβάλει τὴ μνήμη τοῦ ἁγίου
Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ70. Παρόμοιες προσπάθειες, ἐξάλλου, γιὰ
τὴν ἑδραίωση τῆς λειτουργικῆς του μνή- μης ὑποφώσκουν σὲ
ὑμνογραφικὰ κείμενα ποὺ συνετέθησαν πρὸς τιμήν του, ἀπὸ
ἄλλους, σύγχρονους τοῦ πατριάρχη Νείλου συγγρα- φεῖς, ὅπως ὁ
ἅγιος Μάρκος ὁ Εὐγενικὸς71 καὶ ὁ πατριάρχης Κων-
σταντινουπόλεως Γεννάδιος Σχολάριος72.
Βασικὴ λειτουργία, ἄλλωστε, τῶν βυζαντινῶν Ἐγκωμίων εἶναι ἡ
ἐκφώνησή τους μέσα στὴ λατρευτικὴ σύναξη, ὅπου ὁ ἀκροατὴς
καλεῖται νὰ ἀνακαλέσει μία συγκεκριμένη εἰκόνα ἑνὸς προτύπου
καὶ ἐν προκειμένω αὐτοῦ τοῦ ἐγκωμιαζόμενου ἁγίου. Ἔτσι, ὁ
ἐγκω-
67. Ἐκτιμοῦμε ὅτι δὲν εἶναι τυχαῖο τὸ γεγονὸς ὅτι τὸ μεγαλύτερο μέρος τοῦ Ἐγκω-
μίου καλύπτεται ἀπὸ τὴν ἀναφορὰ στὰ γεγονότα ποὺ σχετίζονται μὲ τὴν ἡσυχαστικὴ
ἔριδα. Γενικότερα γιὰ τὶς τάσεις τῆς Ἁγιολογίας τῆς παλαιολόγειας περιόδου βλ. A.
Laiou-Thomadakis, «Saints and Society in the Late Byzantine Empire», στό: A. Laiou-Tho-
madakis (ἔκδ.), Charanis Studies. Essays in Honor of Peter Charanis, New Brunswick
1980, σ. 84-114. Πρβλ. R. Macrides, «Saints and Sainthood in the Early Palaiologan
Period», στό:
S. Hackel (ἔκδ.), The Byzantine Saint, London 1981, σ. 67-87.
68. Ἐγκώμιον, 677C: ... τοῖς ὑπὲρ τοῦ Θεοῦ πεπολεμηκόσιν, καὶ μοχθηρῶς καὶ φι-
λονείκως ἐκεῖνῳ προσενεχθεῖσι δυσὶ ταῖς στεῤῥοτάταις ὕλαις παραπλήσιος ἀναδειχθείς
.... Βλ. ἐπίσης 678A: ... ἐν οἷς ἐπόθει καὶ ἀντεποθεῖτο καταλύσας τὸν βίον, καὶ τοῖς τὸ
πολίτευμα κτησαμένοις ἐν οὐρανοῖς Πατράσι καὶ πατριάρχας καὶ ὑπερηθληκόσι τῆς
ἀληθείας, ὁ τούτοις κατ᾽ ἴχνος ἀκολουθήσας καλῶς προθέμενος.
69. Βλ. Η. Delehaye, Les Passions..., ὅ.π., σ. 152-154.
70. Τὸ ἐνδιαφέρον του γιὰ τὴν προώθηση τῆς μνήμης νέων ἁγίων ἀποτυπώνεται
ἐναργῶς στὸ Ἐγκώμιό του γιὰ τὸν ἅγιο Ἄνθιμο τὸν Ὁμολογητή· Εἰ γὰρ καὶ τῷ χρόνῳ
τῶν ἀρχαίων λείπεται, ἀλλὰ τοῖς ἀκροωμένοις ἴσως πρὸς ὠφέλειαν οὐκ ἔλαττον
συμ- βαλεῖται· οὐ γὰρ οὕτως ἐρεθίζει ψυχὴν τὰ πάλαι ποτὲ πεπραγμένα, ὡς τὰ νῦν
ἐπ᾽ ὄψε- σιν ὥσπερ κείμενα καὶ μονονουχὶ φωνὴν ἀφιέντα, ὅτι καὶ τοῖς πάλαι καὶ τοῖς
νῦν οὐκ ἀνακειμένοις οὐδὲ ῥέγχουσιν, ἀλλ᾽ ἱδρῶτι πολλῷ καὶ καρτερίᾳ πόνων ἡ τῆς
ἀρετῆς προ- σεγένετο κτῆσις καὶ παντί γε ἔξεστι τῷ βουλομένῳ μὴ ῥαθυμεῖν τοῖς
πάλαι βεβοημένοις ἐπὶ μεγίστοις ἔργοις ἐξισωθῆναι καὶ τῆς ὁμοίας τυχεῖν εὐκλείας...
(Λόγος εἰς τὸν Ἄνθιμον τὸν ὁμολογητήν, σ. 56.8-15).
71. Βλ. Ἐ. Μίνεβα, Τὸ ὑμνογραφικὸ ἔργο τοῦ Μάρκου Εὐγενικοῦ, Ἀθήνα 2004, σ.
276-277.
72. Βλ. Θ. Ζήσης, Γεννάδιος Β´ Σχολάριος. Βίος - Συγγράμματα - Διδασκαλία, [ΑΒ
30], Θεσσαλονίκη 21988, σ. 332.
Παρατηρήσεις στὸ Ἐγκώμιο τοῦ Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως 137