BUHAY NI

ANDRES
BONIFACIO

ALBERT ERNEST QUILLE A. CASTRO

OBTEC-M-1-3
FILIPINOLOHIYA
 OPTIMISMO: SUSI SA PAGPUKAW NG KATAPANGAN AT KATATAGAN
Katapangan. Isang katangian na nakikita’t nararamdaman sa puso ng
bawat Pilipino; makaluma man o moderno. Ito’y isa sa mga natatanging
pambansang katangian na naghihiwalay sa atin sa iba pang mga lahi at kultura,
at buong puso nating ipinapakita at ipinagsisigawan sa mundo. Ang ating lahi’y
tanyag sa pagkakaroon ng kalakasan ng loob. Saan man tayo inaanod ng
tadhana, at anumang dagok ang idinadala ng buhay sa atin, nananatili tayong
matapang, para sa ating mga sarili, sa ating mga pamilya, at higit sa lahat, para
sa ating bayan.

Bukod pa sa katapangan, tayo ay kilala rin bilang matatag na mga tao.

Bilang mga Pilipino, hinding-hindi maiiwaksi sa ating indibidwal na identidad ang
pagkakaroon ng matibay na kalooban at masugid na mga kilos. Lahat ng ating
ginagawa ay nagmumula sa malakas na simbuyo ng ating damdamin,
dedikasyon, at pagtitiyaga. Samakatuwid, mahihinuhang ang mga Pilipino ay
hindi basta-bastang lahi, tayo ay lahi na tumitibay sa paglipas ng panahon, tulad
ng mga nagtatayugang bato sa ating mga kabundukan, at nagngangalit na mga
bulkan sa katubigan at kalupaan. Ang ating mga natatanging katangian ay
mapapansin pa rin naman hanggang ngayon. Ngunit, sa paglipas ng mga taon,
ang mga ito’y humihina kung ikukumpara sa nakaraang mga henerasyon.

Alam ng bawa’t Pilipino, na ang ating bansa ay minsan nang nasakal sa

mahigpit na hawak ng mga dayuhang bansa tulad ng Espanya, Amerika, at
Japan. Sa loob ng maraming taon, ang boses ng ating mga ninuno’y tinanggal,
at ang kanilang mga mata’y tinakpan. Ngunit, sa pamumuno ng di-matatawaran
at matatapang na indibidwal ng ating kasayayan, ay nakamit natin ang
kalayaang ating pinakamimithi.

Kabilang sa mga indibidwal na ito ay si Gat Andres Bonifacio, ang

tinaguriang “Ama ng Himagsikan at Rebolusyong Pilipino.” Si Gat Andres ay
ipinanganak na may kaya. Ang kanyang ina ay kalahating kastila, kung kaya’t
naranasan niyang magkaroon ng pribadong tagaturo. Ngunit, sa edad na
katorse (14), kasabay ng pagkawala ng kaniyang mga magulang, ay ang
pagkawala ng kaniyang prebelihiyong makapag-aral. Ngunit nanatiling matatag
si Gat Andres, sa pagsisikap at pagtitiyaga, humanap siya ng paraan upang
turuan ang kaniyang sarili at naging clerk-messenger sa isang kompanyang
Aleman. Kalauna’y naging miyembro siya ng La Liga Filipina at Kataastaasan,
Kagalanggalangang Katipunan ng mga Anak ng Bayan (KKK) o mas kilala sa
modernong katawagan na Katipunan, na naglalayong mapagkaisa ang mga
Pilipino upang magkaroon sila ng sapat na edukasyon at kaalaman, maisulong
ang pagkakapantay-pantay, at mabawi ang bansa laban sa matinding hawak ng
mga dayuhan. Si Gat Andres ay naging Supremo ng KKK at dinala ang pangkat
sa maraming tagumpay. Tunay ngang nararapat siyang ituring na isa sa mga
bayani ng bansa, dahil siya ay nagsisilbing inspirasyon sa kaniyang henerasyon
at sa kasalukuyang henerasyon.
 Ang buhay ni Gat Andres Bonifacio ay maikukumpara sa buhay ng
maraming Pilipino sa kasalukuyang konteksto. Ang Filipinas ay isang bansang
puno ng positibo at negatibong mga katangian. Kabilang sa mga negatibo ay
ang panlipunang isyu ng kahirapan, na ayon sa iba’y nag-uudlot sa hindi
pagkakapantay-pantay, at ang hindi pagkakaisa.

Kung sa nakaraang mga henerasyon ay kilala ang mga Pilipino bilang

mga indibwal ng pagkakaisa, pag-asa, lakas, at tibay. Ngayon ay bitbit na natin
ang sagisag ng pagkakawatak-watak, kapaguran, kahinaan, at karupukan. Ang
modernong mga Pilipino ay binago ng panahon, at pinaghina ng mga hamon ng
buhay.

Kahirapan. Karamihan sa mga Pilipino ay mahihirap, at nabubuhay sila na

iniisip kung papaano nila maitatawid ang araw-araw na hindi nagugutom ang
kani-kanilang mga pamilya. Dahil sa kakulangan sa pera at suporta, ang iba ay
napupuwersang pumasok sa mga ilegal na mga gawain, na nagiging sanhi ng
iba pang mga problema sa lipunan. Nang dahil rin sa kahirapan, maraming mga
bata ang hindi nabibigyan ng pagkakataong makapag-aral at napagkakaitan ng
oportunidad na mapatunayan ang kanilang mga sarili sa lipunan. Kung
ikukumpara ang mga epekto ng kahirapan sa kasalukuyan at sa henerasyon ni
Gat Andres, halos wala itong pinagkaiba. Ang mga tao sa laylayan ay
namamatay sa laylayan, at ang mga taong may kapangyarihan, ay namamatay
bitbit ang kanilang kayamanan. Sa kontekstong ito, mahihinuhang ang pag-ahon
sa kahirapan ay nakasalalay sa daanang tatahakin ng isang indibidwal,
sapagkat ni ang gobyerno, ay walang matibay na solusyon para rito.

Pagkakawatak-watak. Isa rin ito sa isyu na laganap sa ating lipunan, gaya

sa henerasyon at karanasan ni Gat Andres. Ang ating bansa, sa kasalukuyan,
ay sumasailalim sa isang estado ng pagkalito, ang mga tao ay iba-iba ang mga
katotohanang pinaniniwalaan at pinapanigan, at bilang epekto, nahahati tayo at
nagiging magulo ang ating lipunan. Mas lumalala ang hindi pagkakaisa ngayon
dahil sa pag-usbong ng teknolohiya. Nang dahil sa social media at iba pang
mga di-mapagkakatiwalaang pinagkukunan ng impormasyon ng mga tao,
nababaluktot ang katotohanan at walang habas na iwinawaksi ang sariling
kasaysayan. Sa kasamaang palad, karamihan sa mga nagpapakalat ng mga
maling impormasyon ay iyong mga hindi nakapagtapos ng pag-aaral, hindi
marunong magberipika at walang kaalaman sa pagkilala ng katotohanan sa
huwad. Ang masaklap pa rito, kadalasan sa kanila ay nagpapakalat ng mali-
maling impormasyon hindi para sa intensyong makapagbigay-kaalaman sa iba,
kundi para hikayatin ang mga tao na kumampi sa ideyang isinusulong nila, at
batikusin ang mga kritikong hindi sumasang-ayon rito. Dahil sa mga taong ito,
ang mata ng inosenteng mga Pilipino ay namamantsahan ng mga walang
katotohanan at walang sapat na bantayan na lente ng pananaw; isang bagay na
magdadala sa atin sa tuluyang pagkakawatak-watak natin bilang isang nasyon.
 Ngunit, sa kabila ng mga negatibong isyung lumalaganap sa ating bansa,
huwag nating kaligtaan ang isang natatanging positibong katangian na ni
minsa’y hindi nawala sa puso ng bawa’t Pilipino; ang pagiging optimismo.
Naniniwala ako, na mababago pa natin ang bulok na sistemang patuloy na
sumisira sa tapang, at tibay nating mga Pilipino. Maaari tayong makapulot ng
mga aral sa buhay ng mga matagumpay na mga bayani ng ating bayan,
katulad ni Gat Andres Bonifacio. Nalampasan niya ang mga hamon sa kaniyang
buhay sa pamamagitan ng pagkakaroon ng positibong pananaw at paniniwala
sa kaniyang sarili. Kung matututo lamang tayong lahat na tingnan ang buhay sa
isang lente ng optimismo, at maniwalang makakaya nating lampasan ang mga
pansamantalang pagsubok, magiging matagumpay tayo sa pagsasabalik ng
tapang at tibay sa puso at isipan ng bawa’t Pilipino. At bilang epekto,
napupukaw tayo nitong kalimutan ang ating personal, panlipunan, politikal at
panrelihiyong pagkakaiba-iba at tuluyang magkaisa.

Sa kasalukuyan, hawak ng mga Pilipino ang personal at pambansang

kalayaang matagal nang pinangarap para sa atin ng ating mga ninuno. Ngayon,
ang desisyon kung saan at papaano gagamitin ang kalayaang ito, ay
nakasalalay sa ating mga kamay. Huwag nating hahayaan na ang ating kawalan
ng kumpiyansa sa sarili, at hindi pagkakaisa, ang maging dahilan ng pagigiging
alipin natin sa mga taong mas makapangyarihan pa sa atin, o mas malala, sa
ibang bansa.

Upang maisulong ang ating panlasak na misyon at bisyon para sa ating

mga sarili at sa ating minamahal na bansa, nangangailangang pukawin ng
bawat Pilipino ang kanilang panloob na “Andres Bonifacio”; ang naglalagablab
na tapang, di mapapantayang talino, at ang dedikasyon na isulong ang
kaayusan at kapayapaan upang lahat tayo ay mamuhay ng masaya at
matiwasay, malayo sa pangamba at kaguluhan.