Mojej analizie zostanie poddany ołtarz noszący nazwę ,,Zaśnięcie Najświętszej

Maryi Panny” autorstwa Wita Stwosza, znajdujący się w Krakowskiej Bazylice

Mariackiej. Powstawał on w latach 1477-1489 w epoce późnego gotyku. Jego
elementy zostały wykonane z trzech rodzajów drewna. Konstrukcja została
wykonana z twardego dębu, tło z mocnego modrzewiu, natomiast figury zostały
wykonane z drewna lipowego.
Kilka słów o autorze, pochodził on z Niemiec z miasteczka Horb am Neckar,
urodził się w ok. 1448 roku. Był on wybitnym przedstawicielem sztuki późnego
gotyku. Cechy charakterystyczne dla okresu, w którym tworzył to dbałość
i szczegółowość w detalach, ukazywanie scen z życia Jezusa i Maryi jak i scen
biblijnych. Wszystkie te cechy możemy dostrzec właśnie w ołtarzu znajdującym
się w Krakowie.
Moją szczególną uwagę przykuła kwatera nosząca
nazwę ,,Zmartwychwstanie’’. Scena przedstawiona na tej kwaterze to moment, gdy
Jezus Chrystus wstaje z grobu po swoim zmartwychwstaniu. W centralnej części
kwatery została przedstawiona jego postać, co symbolizuje o jego boskości i
centralnym znaczeniu w chrześcijaństwie. A jego postać została przedstawiona
podczas, gdy triumfalnie wstaje z grobu. Możemy zauważyć, że jest pełen chwały i
mocy, a jego ciało emanuje światłem i życiem. Jego prawa dłoń jest w lekko
wzniesiona ku górze, co symbolizuje zwycięstwo nad śmiercią i grzechem. Twarz
Jezusa jest spokojna i rozluźniona, przekazując nadzieje na zbawienia. Jest on
przyodziany w złotą szatę o fakturze pogniecionej blachy, co było
charakterystyczne dla epoki gotyku. Otaczający go żołnierze sprawiają wrażenie
wyczerpanych po oczekiwaniu na Jezusa.
Kolorystyka w jakiej została przedstawiona ta kwatera nie jest przypadkowa,
ponieważ każdy użyty tu kolor ma konkretne znaczenie. Kolor czerwony, który
został wykorzystany na grobie Jezusa, symbolizował męczeństwo i miłość. Kolor
zielony wykorzystany do gór znajdujących się za plecami Jezusa, symbolizował
nadzieję i życie, natomiast kolor złoty, który został użyty na jego szacie oznaczał
postać świętą. Niebo przedstawione w odcieniach błękitu symbolizowało niebo
i duchową strefę. Są to kolory powszechne w gotyckich dziełach sakralnych.
Odpowiednio dobrane kolory wydobywają postać Jezusa z tła i symbolicznie
podkreślają znaczenie dzieła. W tle kwatery możemy dostrzec krajobraz gór
z otaczającym scenerię czystym niebem w odcieniach błękitu. Na niebie jak i
na górach widzimy światłocień, który dodaje bardziej rzeczywistego wyglądu całej
pracy.
Moim zdaniem ten ołtarz jest najlepszym dziełem Wita Stwosza, ponieważ
to prawdziwe dzieło sztuki, które zachwyca i wciąż inspiruje.
Uważam również, że symbolika, która została przez niego wykorzystana
w tej pracy oddaje jak najbardziej rzeczywisty wyraz pracy.

Magdalena Szymczak 3a