1ο μέρος

Η Στέλλα Βιολάντη, αν και εξυπηρετεί ένα θέμα παρωχημένο για την εποχή του
εικοστού αιώνα με τη γυναίκα να έχει κατακτήσει την αυτοσυνειδησία της,
ηθογραφεί και ψυχογραφεί οικογενειακές αρχές, που και σήμερα ακόμη
καταδυναστεύουν νεαρά κορίτσια υπό την εξουσία ενός πατέρα κτητικού και
αυταρχικού. Διαθέτει άρτιους θεατρικά χαρακτήρες που σκιαγραφούνται με καθαρά
περιγράμματα. Η θεατρική διαγραφή ενός εκ των δυο χαρακτήρων ,της Στέλλας, είναι
το ένα δίπολο.

Στην πρώτη πράξη η Στέλλα εμφανίζεται νέα, με όλη την αθωότητα και τη δροσιά
ενός δεκαοχτάχρονου κοριτσιού. Είναι ντυμένη κομψά, ακολουθεί τη μόδα της
εποχής στην πρώτη δεκαετία του εικοστού αιώνα ,με φροντισμένο χτένισμα.
Εισέρχεται στη σκηνή από την πρώτη πόρτα δεξιά στο βάθος του σκηνικού, «μ΄ ένα
φορεματάκι του σπιτιού». Γελάει ανέμελη λόγω της ηλικίας αλλά και της
οικονομικής επιφάνειας της οικογένειας. Ακολουθούνται οι αρχές του ρομαντισμού,
μια που ο απαγορευμένος έρωτας της προκαλεί φόβο ιδίως όταν αναλογίζεται την
αντίδραση του πατέρα της .Χαρακτηριστική είναι η εξομολόγηση του τρόμου της στη
Νιόνια την οποία εμπιστεύεται και αγαπά. Στόχος της στην πρώτη πράξη είναι να
εξασφαλίσει τη συναίνεση του πατέρα της για το γάμο με το νεαρό Ζαμάνο που
όμως είναι ξεπεσμένος αριστοκράτης κατά τον αδερφό της, ενώπιον του οποίου
τολμά να τον υπερασπιστεί, στοιχείο που προσημαίνει την μετέπειτα δυναμική στάση
της. Ζει σε μια αυταπάτη πιστεύοντας πως ο αγαπημένος της μοιράζεται τα ίδια βαθιά
και ειλικρινή με αυτή συναισθήματα. Απέναντι στον πατέρα της δείχνει
ταπεινότητα ,σκύβοντας το κεφάλι. Δείχνει υπακοή και κυριεύεται από φόβο
ακολουθώντας το στερεότυπο της υποταγής στη βούληση του πατέρα αρχηγού της
οικογένειας. Χαρακτηριστική είναι η φράση: «Αν είναι με το θέλημα σας» με την
οποία ανταποκρίνεται δείχνοντας σιωπηλή ικανοποίηση στο άκουσμα της πατρικής
απόφασης.

Μπορεί να ιδωθεί ο χαρακτήρας της Στέλλας υπό την οπτική γωνία των προσώπων
που την περιβάλλουν .Το άλλο δίπολο, ο πατέρας, αριστοκράτης Παναγής Βιολάντης,
απορρίπτει την κόρη την οποία θεωρεί «άτιμη» αποδιώχνοντας την βίαια ασκώντας
της βία σωματική και ψυχολογική. Ο Νταντής την αποπαίρνει απαιτώντας υπακοή
λόγω του ότι είναι μεγαλύτερος.Η Στέλλα απολαμβάνει την στοργή και την αγάπη
της Νιόνιας η οποία την στηρίζει και την κανακεύει, ενώ ο Χρηστάκης
αντιλαμβάνεται το φόβο της Στέλλας. Η Μαρία θεωρεί πως δεν ξέρει το καλό της
προσπαθώντας να προωθήσει την ιδέα του γάμου με τον επιθυμητό γαμπρό. Οι
γυναίκες του σπιτιού εμφανίζονται πειθήνιες στις πατριαρχικές αρχές τις οποίες
ανέχονται για λόγους ηθικής κοινωνικής τάξης.

2ο μέρος

H Ακανέ,29 χρονη Αφγανή δημοσιογράφος, έφτασε στο Παρίσι μέσω Τουρκίας.

Έδωσε όλες τις οικονομίες της για να φύγει από το Αφγανιστάν. Μπήκε στο
φουσκωτό με άλλα 20,30 άτομα και μόνο 10 γλίτωσαν στο ναυάγιο. Όταν μιλά για το
σπίτι της τα μεγάλα αμυγδαλωτά μάτια της γεμίζουν δάκρυα. Είναι ψηλή, με μαύρα
κορακίσια μαλλιά και σκουρόχρωμη επιδερμίδα.

Στο Παρίσι την βοήθησε να βρει άκρες η Μαρλίν ,εθελόντρια σε ΜΚΟ. Τώρα έχει το
δικό της διαμέρισμα και δουλεύει στην γαλλική εφημερίδα " Midi Libre". Το έχει με
το γράψιμο και το πάλεψε πολύ στη χώρα της να αποκτήσει τα τυπικά προσόντα για
αυτή τη δουλειά. Από τύχη τη γλίτωσε εκείνη τη μέρα που της επιτέθηκαν καθ΄ οδόν.
Στο Παρίσι παρακολουθεί μαθήματα υποκριτικής. Τις ελεύθερες ώρες της
συναντιέται με φίλους και διαβάζουν θέατρο .Στην ερασιτεχνική ομάδα όπου ανήκει
της έδωσαν πρωταγωνιστικό ρόλο. Το άρθρο που ετοίμασε για την ελευθερία της
έκφρασης το ετοίμασε με πολύ κόπο κι έγραφε για τα προβλήματα των γυναικών
μέσω της συγκινητικής μαρτυρίας Αφγανής ζωγράφου, Νάργες Ναζαρί, από την
Καμπούλ. η οποία περιγράφει τις εφιαλτικές στιγμές που βίωνε καθημερινά μετά την
εισβολή των Ταλιμπάν.

Την τελευταία εβδομάδα την κάλεσε στο γραφείο ο αρχισυντάκτης,ένας

πενηντάχρονος με γκρίζους κροτάφους που φοβάται την αποτυχία και έχει αποκτήσει
φοβίες μετά την επίθεση στα γραφεία του Charlie Hebdo

Δεν την αφήνει να ανασάνει. Ωστόσο τα άρθρα της σπανίως μπαίνουν σε περίοπτη
θέση. Γεμίζουν τις τρύπες στην εφημερίδα ,ενώ του Ζαν πάντα σε θέσεις δυνατές.
΄Ετσι κι αυτή τη φορά το άρθρο της υπέστη περικοπές και προκρίθηκε μια εκτενής
παρουσίαση των Ολυμπιακών και των τουριστών που θα επισκεφθούν το Παρίσι για
να τους παρακολουθήσουν που έγραψε ο Ζαν, τριαντάχρονος γάλλος υπήκοος.
Συνήθως φοράει φουλάρι, έχει πιασμένα τα ξανθά μαλλιά του και γράφει ποίηση.