"Chłopcy z Placu Broni" to powieść napisana przez Ferenc Molnára w 1906 roku.

Opowiada ona historię grupy chłopców dorastających na biednej węgierskiej

dzielnicy, którzy są świadkami zmian społecznych i politycznych w swoim kraju.

Streszczenie "Chłopców z Placu Broni":

Akcja powieści rozgrywa się na Placu Broni w Budapeszcie na przełomie XIX i XX

wieku. Głównymi bohaterami są dwaj chłopcy, József Pelike i Ernő Nemecsek, którzy
razem z grupą swoich rówieśników spędzają czas na placu, bawiąc się i budując
własne światy.

Jednakże spokój życia chłopców zostaje zakłócony, gdy na placu pojawia się grupa
dzieci z bogatszej dzielnicy, które prześladują ich i terroryzują. Wśród tych dzieci jest
Geréb Álmos, najbardziej okrutny ze wszystkich, który często wyzywa i bije
biedniejszych chłopców.

Ernő, będący najmniejszym i najmłodszym chłopcem w grupie, pragnie udowodnić

swoją odwagę i zdolność do obrony swoich przyjaciół. Jego determinacja prowadzi
go do wielu niebezpiecznych sytuacji, aż w końcu postanawia wyzwać Geréba na
pojedynek.

Pojedynek odbywa się na wyspie na rzece. Ernő zostaje pokonany przez Geréba i
zmuszony do znalezienia "złotego buta" - przedmiotu pozostawionego przez
zamachowca w kryjówce na wyspie. W trakcie poszukiwań Ernő wpada do rzeki, a
jego ciało zostaje wyłowione dopiero po kilku dniach.

Po tragicznej śmierci Ernő, chłopcy z Placu Broni obwiniają Geréba za jego śmierć i
postanawiają się zemścić. Dochodzi do bójki między grupami dzieci, która kończy się
klęską dla przestępców z bogatszej dzielnicy.

"Chłopcy z Placu Broni" to nie tylko opowieść o przyjaźni i odwadze dzieci, ale
również obraz społeczeństwa węgierskiego u schyłku XIX wieku, z jego podziałami
klasowymi i walką o godność oraz sprawiedliwość.