Problematyka

Tematem powieści jest dorastanie w warunkach zaborów, edukacja w

szkołach, gdzie w sposób bezwzględny, najbardziej odrażającymi
metodami przeprowadza się proces wynaradawiania młodych
Polaków. Tytułowe „syzyfowe prace” można interpretować jako prace
rusyfikatorów pozbawione efektów, młodzież sobie tylko znanymi
sposobami potrafi odnaleźć swoje korzenie, głęboko odczuwa swoją
polskość, metody rusyfikatorów i ich działania pozostają więc
bezowocne.

REKLAMA
Powieść Syzyfowe prace nie należy do utworów autobiograficznych,
choć można w niej odnaleźć wiele wątków autobiograficznych.
Kleryków przypomina Kielce, gdzie Żeromski uczęszczał do
gimnazjum. Pomiędzy samym Borowiczem a Żeromskim można
dostrzec wiele analogii, np. silne więzi łączące matkę i syna; starania
o przyjęcie syna do gimnazjum, śmierć matki, kłopoty z matematyką,
nieszczęśliwa miłość, udział w tajnych spotkaniach, podczas których
czytano literaturę narodową. Nie można jednak utożsamić tych
postaci, ponieważ, pomimo wyżej wymienionych zbieżności, różnią
się znacznie.

Pisarz chciał przede wszystkim pokazać metody i cele edukacji

młodych Polaków w rosyjskich szkołach oraz walkę z rusyfikacją, w
której młodzież była zdana tylko i wyłącznie na siebie.