Miłość, czy to siła destrukcyjna, czy skłaniająca do szlachetnych i altruistycznych

zachowań– jest to z pewnością uczucie, które zmienia wszystko i wszystkich. Od czasów,

kiedy ziemię zamieszkuje człowiek, miłość jest swego rodzaju siłą, która motywuje go do
życia. Jednakże jest to uczucie skomplikowane oraz niejednorodne, jego siła może być
ogromna, lecz może przynieść negatywne skutki.
Na początku możemy rozważyć miłość w znanej powieści Bolesława Prusa pt. „Lalka”.
Główny bohater Stanisław Wokulski od pierwszego ujrzenia arystokratki Izabeli Łęckiej
zakochuje się. Bohater stawia miłość najwyżej w hierarchii, a postać kobiety strasznie
idealizuje przez porównywanie Izabeli do anioła. Wokuslki staje na wysokości zadania,
aby zostać zauważonym przez arystokratkę.
Miłość ta motywuje go, aby, wykupić kamienice Łąckich oraz stale utrzymywać kontakt
z ojcem wybranki. Co więcej wiedząc, iż Izabela bez problemu posługuje się językiem
angielskim specjalnie dla niej uczył się mówić w tym języku.
Panna Izabela nie wykazywała się zainteresowaniem do Wokulskiego, jednakże z
powodu kryzysu majątkowego przyjęła zaręczyny. Bohaterka lubiła uwagę mężczyzn
oraz być adorowana przez płeć przeciwną. Dlatego przez to Izabela często wchodziła w
sprośne rozmowy ze Starskim. Mężczyzna ten w pewnym stopniu przyczynił się do
zerwania zaręczyn przez Wokulskiego, ponieważ w drodze do Karkowa Izabela podczas
rozmowy ze Starskim pokazała swoją prawdziwą twarz oraz jej zdania na temat
głównego bohatera.
Wokulski w tamtym momencie uświadomił sobie jak ślepo zapatrzony był w Izabele,
która chciała go tylko wykorzystać.
Bohater po tej sytuacji z rozpaczy i goryczy próbował popełnić samobójstwo, niestety
lub stety został uratowany. Miłość skrzyżowała mu plany i przysłaniała oczy. Dosze losy
Wokulskiego Bolesław Prus pozostawił do zinterpretowania indywidualnie. Tu uczucie
miłości pełni rolę destrukcyjną.
Podobną sytuację możemy zauważyć w utworze „Cierpienia młodego Wertera” gdzie
główny bohater Werter również zakochuje się od pierwszego wejrzenia w Lottcie.
Przez nieszczęśliwie uczucie, które go wewnętrznie zniszczyło popełnił samobójstwo.
Cofając się epokę wstecz możemy skupić się na powieści Adama Mickiewicza pt.
„Dziady IV”, która również jest przykładem miłości destrukcyjnej.
Główny bohater ze wzajemnością zakochał się w Maryli. Para ta zbudowała silny
związek głównie na podstawie wspólnych poglądów i zainteresowań. Przeszkodą
owocnego związku było pochodzenie, gdyż Gustaw był z ubogiej szlachty oraz nie miał
wystarczającego majątku, aby zaimponować rodzicom wybranki. Przez co rodziciele
dziewczyny sami zadecydowali o partnerze dla córki, którym był bogaty mężczyzna.
Okropna separacja kochanków łamie serce Gustawowi, a dzień, w którym jego miłość
wyszła za mąż sprawił, iż główny bohater stracił wole przetrwania, w jego sercu nie było
ani grama szczęścia. Z żalu i braku nadziei na lepsze jutro popełnia samobójstwo.
Podobną sytuację możemy zauważyć w słynnej powieści pt.” Romeo i Julia” gdzie
bohaterowie pochodzili z dwóch różnych rodów, które darzyły się nienawiścią. Przez to
ich miłość nie miała szansy przetrwania. Sytuacja ta sprawiła, iż główni bohaterowie
popełnili samobójstwo.
Powyższe przykłady pokazały, iż miłość w życiu człowieka pełni role destrukcyjna.
Jednak w pewnym sensie jest nieunikniona.
Inspiruje do działania, kształtuje postawy i zachęca do poświęceń. Na początku może
nas uszczęśliwić, ale potem może doprowadzić do tragedii.