OBOWIĄZKI JEDNOSTKI WOBEC ZBIOROWOŚCI

TEZA:

Aby społeczeństwo działało sprawnie i prosperująco, każdy jego członek musi coś do niego wnosić.

ARGUMENTY:

1. Stanisław Wokulski wykorzystuje zgromadzony kapitał do spełniania założeń pracy u

podstaw. Pomaga Marii i Wysockiemu, dzięki czemu otrzymują szansę na polepszenie bytu.
Jako osoba bardziej majętna, czuje się odpowiedzialny za mniej wydolną część zbiorowości.
2. Wokulski zatrudnia też wielu ludzi w swoich sklepach. Tym samym umożliwia im wykarmienie
rodzin i przyczynia się do rozwoju społeczeństwa.
3. Wśród arystokratów wyróżnia się Prezesowa Zasławska – interesuje się losem biedniejszej
części społeczeństwa. Podobnie jak Wokulski, stara się spełniać swoje obowiązki wobec
zbiorowości. Daje pracę ludziom na swoim majątku i kazała wybudować żłobek.

KONTEKST:

Konrad z lektury „Dziady cz. III” uważa się za lepszego od innych ludzi, zdolnego do polemiki z samym
Bogiem. Przez swoją wyjątkowość czuje się odpowiedzialny za resztę Polaków i staje na ich czele. Jest
gotów poświęcić swoje życie za wolność ludzi w jego oczach słabszych.

PODSUMOWANIE:

Jednostka w społeczeństwie powinna wykorzystywać swój potencjał dla dobra reszty zbiorowości. Ci
bardziej zamożni powinni wykorzystywać swój majątek i umiejętności do zapewnienia lepszej
przyszłości biedniejszym. Dzięki temu ludzie biedni również będą mogli zacząć wnosić coś do
społeczeństwa.

RÓŻNE OBLICZA PRZYJAŹNI

TEZA:

Przyjaźń jako jedna z najważniejszych więzi w życiu człowieka, może być wyrażana w różny sposób i
działać na różnych zasadach.

ARGUMENTY:

1. Relacja Wokulskiego z Rzeckim najpełniej pokazuje motyw dobrej przyjaźni. Mężczyzn łączy
wspólna przeszłość – Ignacy przyjął Stanisława pod swój dach i pomógł mu dostać pracę w
sklepie Mincla. Gdy Wokulski był na wojnie, panowie pozostawali w stałym kontakcie poprzez
korespondencję. Poza tym, Stanisław ufał Rzeckiemu na tyle, żeby podczas swojej
nieobecności powierzyć przyjacielowi swój sklep bez większych wahań. Oboje zawsze mogli
na siebie liczyć w potrzebie.
2. Nie wszystkie znajomości Wokulskiego były tak bliskie jak ta z Rzeckim. Na zupełnie innej
podstawie działała jego przyjaźń z Ochockim. Ich relacja opiera się w dużej mierze na
wspólnej pasji, jaką jest nauka. Natomiast Suzin był jego przyjacielem od spraw biznesowych.
Panowie ufali sobie i prowadzili razem interesy.
3. Na uwagę zasługuje także przyjaźń Wokulskiego z doktorem Szumanem. Nie spotykali się
często, ale Wokulski bezgranicznie ufał żydowskiemu przyjacielowi i zawsze mógł liczyć na
otrzymanie dobrej rady. W trosce o Wokulskiego, Szuman namawia go do porzucenia jego
uczucia do Izabeli, które jego zdaniem działają na niego destrukcyjnie.
KONTEKST:

Przyjaciółmi są też młodzi więźniowie z „Dziadów cz. III”. Dzielą wspólny los i wspierają się w ciężkiej
sytuacji. Mimo tortur jakich doświadczają, nie zdradzają nazwisk kolegów, którzy jeszcze nie zostali
pojmani.

PODSUMOWANIE:

Przyjaźń może mieć różne oblicza. Nieważny jest jednak powód dla jakiego zawarliśmy z kimś
znajomość. Najważniejsze, żeby była spełniana podstawa przyjaźni, jaką jest zaufanie i wsparcie.

ROLA WSPOMNIEŃ W ŻYCIU CZŁOWIEKA

TEZA:

Przeszłe wydarzenia w życiu człowieka często mają na nie jakiś wpływ. Pewne doświadczenia mogą
ukształtować nas jako ludzi i zmienić postrzeganie świata.

ARGUMENTY:

1. Do osób ukształtowanych przez wspomnienia bez wątpienia należy Ignacy Rzecki. W

przeszłości ojciec wpajał mu wartości bonapartystyczne, co później skłoniło go do udziału w
Wiośnie Ludów. Sposób postrzegania świata przez Rzeckiego poznajemy poprzez jego
pamiętnik. Subiekt żyje przeszłością i ciężko jest mu odnaleźć się w świecie idącym na przód.
2. W przypadku Wokulskiego to wspomnienie o wizycie w teatrze, w którym poznał Izabelę
Łęcką zmieniło jego życie. Pod uczucie jakie się wtedy w nim obudziło, Wokulski
podporządkował większość, jeśli nie wszystkie swoje plany. Wspomnienie Izabeli napędzało
go do działania.
3. Negatywny skutek wspomnień doświadczyła baronowa Krzeszowska. Trauma spowodowana
śmiercią córki zostawia na niej piętno. Kobieta staje się zgorzkniała i nieuprzejma. Nie może
pogodzić się ze stratą dziecka, i kurczowo trzyma się wspomnień z przeszłości, które tylko
pogłębiają jej cierpienie.

KONTEKST:

Wspomnienia mają ogromny wpływ również na Konrada Wallenroda. Pamięć o Litwie daje mu siłę, i
mimo tęsknoty za kochanką Aldoną, nie zaprzestaje w dążeniu do spełnienia postawionej mu misji.

PODSUMOWANIE:

Wspomnienia mogą mieć na nas pozytywny, jak i negatywny wpływ. Mogą stać się siłą motywującą
do działania, dzięki której idziemy na przód. Niestety, mogą też spowodować traumę i ból, tym
samym uniemożliwiając nam życie teraźniejszością.