Tematem przewodnim, który wybrałam jest ,,przemiana bohatera’’.

Główną postacią w moim wypracowaniu, która się ogromnie zmienia

to ,,Kordian’’ Juliusza Słowackiego. Udowodnię jego zmianę w
poniższych argumentach.
Kordiana poznajemy jako 15- letniego chłopca, który jest
zakochany w Laurze. Chłopiec jest bardzo dojrzały jak na swój wiek,
spędza bardzo wiele czasu nad przemyśleniami nad swoim życiem.
Nieszczęśliwie zakochany w Laurze, odrzucony przez nią postanawia
zakończyć swoje życie. Nie jest pewny swej wiary, lecz prosi Boga o
wsparcie. „Boże! Zdejm z mego serca jaskółczy niepokój Daj życiu
duszę i cel wyprorokuj.” Zdruzgotany nieudanym samobójstwem
Kordian przechodzi przemianę. Staję się romantycznym wędrowcem,
poszukuje sensu swojego życia. Wędrując po świecie dowiaduję się
jak bardzo świat jest ,,szary’’. Główny cel życia to pieniądz. Sam się o
tym przekonuje, gdy na swej ścieżce spotyka piękną Wiolettę. Kobieta
dostrzega w nim tylko wartości materialne, ponieważ chłopiec
wywodzi się z bogatej rodziny. Bohater jest zawiedziony, że światem
aż tak rządzi pieniądz i miłość przestaje być dla niego najważniejszą
wartością. Kordian spotyka się z podobnym rozczarowaniem u
papieża, gdy ten nie pochwala walki Polaków i jest podporządkowany
polityce. „Niech się Polaki modlą, czczą cara i wierzą…Na podbitych
Polaków pierwszy klątwę rzucę.” Prawdziwa przemiana bohatera
zaczyna się na Mont Blanc. Chłopiec zaczyna rozumieć, że jeśli chce
się coś osiągnąć to tylko, wtedy, gdy przekształci się myśli w czyny.
Decyduje się stanąć do walki i tworzy hasło: „Polska Winkelriedem
narodów! Poświęci się choć padnie jak dawniej! Jak nieraz!” Kordian
pragnie zabić cara sam, gdy reszta spiskowców zdecydowanie nie
popiera tego działania. Następuje w nim jednak chwila zwątpienia i
mnóstwo niepewności tuż przed komnatą cara. Zostaje zabrany do
szpitala psychiatrycznego, gdzie Doktor go przekonuje, że zabójstwo
cara to było bardzo pochopne działanie i nie przyniosłoby pożądanych
skutków. Bohater jest skomplikowaną postacią i chaotyczną. Z
romantycznego, pełnego miłości chłopca przechodzi w mężczyznę,
który chcę wygrać walkę i poświęcić się dla ojczyzny.
Bardzo dobrym przykładem dla przemiany bohatera jest Jacek
Soplica. Uważany za bardzo dobrego, uczciwego szlachcica. Bardzo
ufny, czasami naiwny. Jego złą cechą jest pijaństwo, lubi wdrażać się
w bijatyki. Często zapraszany na różne przyjęcia, do zamku. To
człowiek kłótliwy, gwałtowny, nieokiełznany. Przyjacielem jego jest
Stolnik Horeszko, który ma bardzo urodziwą córkę Ewę. Ojciec uznaję
Jacka tylko za przyjaciela, nie chcę, żeby Soplica poślubił jego córkę.
Starania Jacka o rękę Ewy kończą się niepowodzeniem - podaniem
mu "czarnej polewki". Postanawia on opuścić Litwę i walczyć w
Moskwie. Wyjeżdża i bierze ślub z dziewczyną, której nie kocha.
Opętany chęcią zemsty, zaczyna więcej pić i traci szacunek u ludzi.
Żona Jacka umiera zostawiając mu syna. Podróżując po świecie,
wszędzie słyszy o zaręczynach Ewy z kasztelanem. Pewnego dnia był
obok zamku Stolnika i zauważył Moskali, którzy szturmują zamek.
Chcę przyjść z odsieczą Ewie, ale zauważa, że Moskale przegrywają,
a Horeszko napawa się zwycięstwem. Soplica nie zważając co robi,
łapie za broń i strzela do Stolnika zabijając go. Bardzo duży wpływ na
przemianę Jacka miała śmierć Stolnika. Wszyscy uważają go za
zdrajcę, a Moskale za swojego stronnika. Soplica pokornieje i staję się
emisariuszem. Zaczyna być bardzo dobrym człowiekiem, który jest
przeciwko przemocy i złu. Zaczyna być Księdzem Robakiem i pod tym
przydomkiem walczy u boku Napoleona. Bardzo kocha swoją
ojczyznę, staje się patriotą. Przygotowuje Polaków przed
wtargnięciem Napoleona na Litwę. Rody Horeszko oraz Soplicy godzą
się przez małżeństwo Zosi i Tadeusza. Udaje mu się pogodzić rody
Horeszków i Sopliców poprzez małżeństwo Tadeusza z Zosią.
Podczas najazdu wojsk rosyjskich Jacek zostaje śmiertelnie ranny.
Przed śmiercią dokonuje długiej spowiedzi, w której wyjawia swoje
prawdziwe nazwisko. Przemiana Jacka Soplicy pokazuje, że nawet
bardzo zagubiony i zły człowiek może stać się dobry i oddać się
ojczyźnie.
Ostatnim przykładem przemiany bohatera jest Marek Winicjusz z
powieści ,,Quo Vadis’’ Henryka Sienkiewicza. Był bardzo
egoistycznym i porywczym mężczyzną, dla którego liczyło się tylko
zdobywanie kobiet i zabawa. Przemiana rozpoczęła się w momencie,
gdy poznał Ligię. Na początku był nią tylko zauroczony i chciał ją
zdobyć. Dziewczyna jednak była chrześcijanką i kierowała się
nałożonymi zasadami. Ligia uciekła od niego, a w nim obudził się jego
niespokojny charakter i chęć zemsty. Z drugiej strony był bardzo
zakochany i umierał z tęsknoty. Następnym krokiem przemiany Marka
było spotkanie chrześcijan w Ostrianum. Był zaskoczony, że w ramach
dobra dla ludzi Bóg ofiaruje życie wieczne. Chrześcijaństwo, a
poglądy Winicjusza były totalnie różne. Zrozumiał, że Ligia nie
zostanie jego kochanką. Wiara chrześcijan wzbudzała w nim ogromną
niechęć, lecz zdawał sobie sprawę z tego, że to przez nią mógł
poznać tak piękną kobietę jak Ligia. Przełomem w przemianie Marka
było to jak udał się do św. Piotra, aby ten pomógł mu zrozumieć naukę
chrześcijan i aby dał błogosławieństwo jemu i Ligii. Przemiana
Winicjusza pokazuje jak bardzo miłość zmienia ludzi i co jest się w
stanie dla niej zrobić. Z niespokojnego, aroganckiego patrycjusza stał
się romantycznym, opanowanym chrześcijaninem.
Ukazane nam przemiany bohaterów, były różne, ale prawie we
wszystkich chodziło o miłość. Może być ona piękna, lecz również i
niebezpieczna.