POLITECHNIKA POZNAŃSKA

WYDZIAŁ INŻYNIERII LĄDOWEJ I TRANSPORTU

Konstrukcje metalowe II
Projekt stropu stalowego

Imię i nazwisko: Szymon Lament

Kierunek: Budownictwo
Semestr: 6
Rok akademicki: 2024/2025
Numer albumu: 152 274
 1. Geometria stropu

Przyjęte pozycje obliczeniowe:

• Poz. 1 – belka stropowa
• Poz. 2 – podciąg
• Poz. 3 – słup

2. Zaprojektowanie belki stropowej – Poz. 1

2.1. Przyjęcie schematu statycznego belki
Belkę stropową przyjęto jako układ trzech belek wolnopodpartych. Długość każdej belki to 7,0 m.

2.2. Zebranie obciążeń na belkę

Gatunek stali: S355
• Obciążenia stałe: g k =5,8 [kN/m2]
• Obciążenia zmienne: qk = 3,2 [kN/m2]

𝑘𝑁
𝑔𝑘 = 5,8 × 2,6 = 15,08 [ ]
𝑚
𝑘𝑁
𝑞𝑘 = 3,2 × 2,6 = 8,32 [ ]
𝑚

Obciążenia obliczeniowe:
𝑘𝑁
𝑔𝑑 = 15,08 × 1,35 = 20,358 [ ]
𝑚
𝑘𝑁
𝑞𝑑 = 8,32 × 1,5 = 12,48 [ ]
𝑚

𝑘𝑁
𝑔𝑑 + 𝑞𝑑 = 20,358 + 12,48 = 32,838 [ ]
𝑚
1 1
𝑀 = × 𝑞 × 𝑙 2 = × 32,838 × 7,02 = 201,13 𝑘𝑁𝑚
8 8
 𝑀
𝜎=
𝑊
𝑀 20113 𝑘𝑁𝑐𝑚
𝑊𝑝𝑜𝑡𝑟𝑧𝑒𝑏𝑛𝑒 = = = 566,56 𝑐𝑚3
𝜎 𝑘𝑁
35,5
𝑐𝑚2
Dobrano przekrój: IPE 360

𝑘𝑔 𝑘𝑁
𝑚 = 57,1 = 0,571
𝑚 𝑚

2.3. Sprawdzenie stanu granicznego nośności

Wyznaczenie sił wewnętrznych:
𝑘𝑁
𝑞𝑑 = 8,32 × 1,5 = 12,48 [ ]
𝑚
𝑘𝑁
𝑔𝑑 = 1,35 × (15,08 + 0,571) = 21,13 [ ]
𝑚
𝑘𝑁
𝑔𝑑 + 𝑞𝑑 = 21,13 + 12,48 = 33,61 [ ]
𝑚

33,61 × 7,02
𝑀𝐸𝑑 = = 205,86 𝑘𝑁𝑚
8
33,61 × 7,0
𝑉𝐸𝑑 = = 117,64 𝑘𝑁
2
Sprawdzenie klasy przekroju
235 235
𝜖 =√ =√ = 0,81
𝑓𝑦 355

a) Środnik:
ℎ − 2 × 𝑡𝑓 − 2 × 𝑟 360 − 2 × 12,7 − 2 × 18
= = 37,33 < 72𝜖 = 72 × 0,81 = 58,32
𝑡𝑤 8,0
Środnik jest klasy I

b) Półki:
𝑐 𝑏𝑓 − 𝑡𝑤 − 2 × 𝑟 170 − 8,0 − 2 × 18
= = = 4,96 < 9𝜖 = 9 × 0,81 = 7,29
𝑡 2 × 𝑡𝑓 2 × 12,7
Półki są klasy I
Cały przekrój jest klasy I

Sprawdzenie nośności przekroju

Nośność na zginanie przekroju klasy 1:
𝑊𝑝𝑙 × 𝑓𝑦 1020 × 35,5
𝑀𝑐,𝑅𝑑 = = = 36210 𝑘𝑁𝑐𝑚 = 362,1 𝑘𝑁𝑚
𝛾𝑀0 1,0

Ścinanie:
Warunek stateczności miejscowej przy ścinaniu:
ℎ 𝑤 ℎ − 2 × 𝑡𝑓 − 2 × 𝑟 360 − 2 × 12,7 − 2 × 18 𝜖 0,81
= = = 37,33 < 72 = 72 × = 48,6
𝑡𝑤 𝑡𝑤 8,0 𝜂 1,2
Środnik jest niewrażliwy na miejscową utratę stateczności przy ścinaniu.

Nośność plastyczna przy ścinaniu:

𝑓𝑦
𝐴𝑣 ×
𝑉𝑝𝑙,𝑅𝑑 = √3
𝛾𝑀0
𝐴𝑣 − 𝑝𝑜𝑙𝑒 𝑝𝑟𝑧𝑒𝑘𝑟𝑜𝑗𝑢 𝑐𝑧𝑦𝑛𝑛𝑒𝑔𝑜 𝑝𝑟𝑧𝑦 ś𝑐𝑖𝑛𝑎𝑛𝑖𝑢

𝐴𝑣 = max{𝐴 − 2 × 𝑏𝑓 × 𝑡𝑓 + (𝑡𝑤 + 2 × 𝑟) × 𝑡𝑓 ; 𝜂 × ℎ 𝑤 × 𝑡𝑤 }
𝐴𝑣 = max{72,7 − 2 × 17 × 1,27 + (0,8 + 2 × 1,8) × 1,27 = 35,11 ; 1,2 × 29,86 × 0,8 = 28,67} = 35,11 𝑐𝑚2
35,5
35,11 ×
𝑉𝑅𝑑 = √3 = 719,61 𝑘𝑁
1,0
Nośność na ścinanie
𝑉𝐸𝑑 117,64
= = 0,16 < 1,0
𝑉𝑅𝑑 719,61
Nośność na ścinanie została spełniona.
0,16 < 0,5
Nie trzeba uwzględniać redukcji momentu ze względu na siłę ścinającą.
Nośność na zginanie
𝑀𝐸𝑑 205,86
= = 0,57 < 1,0
𝑀𝑅𝑑 362,10
Nośność została spełniona.

2.4. Sprawdzenie stanu granicznego użytkowalności

Założenie: belka jest zabezpieczona przed zwichrzeniem.

𝑊𝑙𝑖𝑚 − 𝑚𝑎𝑥. 𝑢𝑔𝑖ę𝑐𝑖𝑎, 𝑗𝑎𝑘𝑖𝑒 𝑠ą 𝑑𝑜𝑝. 𝑤 𝑏𝑒𝑙𝑐𝑒

𝑙 7000
𝑊𝑙𝑖𝑚 = = = 28 𝑚𝑚
250 250

Ugięcie belki wolnopodpartej, obciążonej obciążeniem równomiernie rozłożonym:

5 𝑞𝑘 × 𝑙 4
𝑊= ×
384 𝐸𝐼
𝑘𝑁
𝑞𝑘 = 15,08 + 8,32 + 0,571 = 23,97
𝑚
5 23,97 × 7,04
𝑊= × = 21,93 𝑚𝑚 < 28 𝑚𝑚
384 210 × 16270

Stan graniczny użytkowalności został spełniony.

3. Zaprojektowanie podciągu – blachownica – Poz. 2

3.1. Przyjęcie schematu statycznego podciągu
Przyjęto schemat statyczny podciągu jako belkę ciągłą pięcioprzęsłową.

• Rozpiętość jednego przęsła: 13,0 m

• Długość podciągu: 65,0 m

3.2. Zebranie obciążeń na podciąg

Podciąg obciążamy siłami skupionymi (reakcje z belki stropowej w rozstawie 2,6 m)

Schemat obciążenia podciągu:

3.2.1. Reakcje z belki stropowej:
Schemat belki stropowej

• Obciążenia stałe (obliczeniowe)

1 1
𝑀𝐸𝑑 = × 𝑞 × 𝑙 2 = × 21,13 × 7,02 = 129,42 𝑘𝑁𝑚
8 8

• Obciążenia zmienne (obliczeniowe)

1 1
𝑀𝐸𝑑 = × 𝑞 × 𝑙 2 = × 12,48 × 7,02 = 76,44 𝑘𝑁𝑚
8 8

Reakcje (charakterystyczne) od obciążenia stałego: 54,74 kN

Reakcje (charakterystyczne) od obciążenia zmiennego: 29,12 kN

Na jednym podciągu opierają się dwie wolnopodparte belki stropowe.

𝐺𝑘 = 2 × 54,74 = 109,48 𝑘𝑁
𝑄𝑘 = 2 × 29,12 = 58,24 𝑘𝑁
3.3. Określenie przekroju poprzecznego podciągu

Przyjęte schematy:
1) STA 1 - obciążenia stałe

2) EKSP 1 - obciążenie zmienne 1

3) EKSP 2 - obciążenie zmienne 2

4) EKSP 3 - obciążenie zmienne 3

5) EKSP 4 - obciążenie zmienne 4

6) EKSP 5 - obciążenie zmienne 5

Przyjęte współczynniki obliczeniowe:
Obciążenia stałe: 1,35
Obciążenia zmienne: 1,5

Relacje między grupami obciążeń:

Stałe ,,i'’
Zmienne ,,lub”

Dla przekroju IPE 360:

1) Obwiednia momentów zginających [kNm]

2) Obwiednia sił tnących [kN]

Przyjęcie wstępnej geometrii blachownicy:
• Grubość środnika tw ≥ 7 mm
Przyjęto: tw = 0,8 cm

• Wysokość środnika
𝑀𝐸𝑑 × 𝛾𝑀0
ℎ 𝑤 = 1,2 × √
𝑓𝑦 × 𝑡𝑤
gdzie:
MEd – maksymalna obliczeniowa wartość momentu zginającego w blachownicy

163631 × 1,0
ℎ 𝑤 = 1,2 × √ = 91,09 𝑐𝑚
35,5 × 0,8
Przyjęto: hw = 110 cm

• Stosunek hw/tw > 124ϵ

235 235
𝜖 =√ =√ = 0,81
𝑓𝑦 355
ℎ 𝑤 110
= = 137,5 > 124 × 0,81 = 100,44
𝑡𝑤 0,8

• Szerokość pasów bf powinna wynosić minimum 180mm oraz bf = (1/6 ÷ 1/3) hw

1 1 1 1
𝑏𝑓 = ( ÷ ) ℎ 𝑤 = ( ÷ ) × 110 = (18,33 ÷ 36,67) [𝑐𝑚 ]
6 3 6 3
Przyjęto: bf = 30 cm

• Grubość pasów tf > tw

𝑡𝑓 > 𝑡𝑤 = 0,8 𝑐𝑚
Przyjęto: tf = 1,8 cm
 𝑏 𝑓−𝑡𝑤
• Stosunek < 14𝜖
2×𝑡𝑓

𝑏𝑓 − 𝑡𝑤 30 − 0,8
= = 8,11 < 14𝜖 = 14 × 0,81 = 11,34
2 × 𝑡𝑓 2 × 1,8

• Wskaźnik wytrzymałości dobranego przekroju brutto

𝑀𝐸𝑑
𝑊𝑦 ≥ 1,3 ×
𝑓𝑦
163631
𝑊𝑦 ≥ 1,3 × = 5992,12 [𝑐𝑚 3 ]
35,5

Dobrany przekrój, wymiary w [mm]

30 × 1,83 0,8 × 110,03

𝐼𝑦 = ( + 30 × 1,8 × 55,92 ) × 2 + ( + 0,8 × 110,0 × 02 ) = 426241,97 [𝑐𝑚 4 ]
12 12
𝐼𝑦 426241,97
𝑊𝑦 = = = 7504,26 [𝑐𝑚3 ]
𝑧𝑚𝑎𝑥 56,8
𝑊𝑦 ≥ 5992,12 [𝑐𝑚 3 ]

Warunek został spełniony.

 1) Obwiednia momentów zginających po zmianie przekroju [kNm]

2) Obwiednia sił tnących po zmianie przekroju[kN]

3.4. Sprawdzenie stanu granicznego nośności

Schemat podciągu:

Obciążenie stałe (charakterystyczne): G k = 109,48 kN

Obciążenie zmienne (charakterystyczne): Q k = 58,24 kN
Dobrany przekrój blachownicy:

Pasy:
bf = 300 mm
tf = 18 mm

Środnik:
hw = 1100 mm
tw = 8 mm

A = 196 cm2
Iy = 426241,97 cm4
Iz = 8104,69 cm4
Wy = 7504,26 cm3
Wz = 142,69 cm3
 1,8 × 303 110 × 0,83
𝐼𝑧 = ( + 1,8 × 30 × 0) × 2 + ( + 110 × 0,8 × 0) = 8104,69 𝑐𝑚4
12 12
8104,69
𝑊𝑧 = = 142,69 𝑐𝑚 3
56,8

Grubość spoiny pachwinowej:

max{0,2𝑡2 ; 3𝑚𝑚} ≤ 𝑎 𝑤 ≤ min {0,7𝑡1 ; 16𝑚𝑚}
𝑡2 < 𝑡1
𝑎 𝑤 ≤ 0,5 × 𝑡𝑤

max{0,2 × 8 ; 3𝑚𝑚} = max {1,6 ; 3} = 3𝑚𝑚

min{0,7 × 18 ; 16𝑚𝑚} = min{12,6 ; 16} = 12,6𝑚𝑚
3𝑚𝑚 ≤ 𝑎 𝑤 ≤ 12,6𝑚𝑚

𝑎 𝑤 ≤ 0,5 × 8 = 4

Wstępnie przyjęto minimalną dopuszczalną wartość:

𝑎 𝑤 = 3𝑚𝑚

Parametry materiałowe stali S355:

• Granica plastyczności: f y = 355 MPa
• Wytrzymałość na rozciąganie: f u = 510 MPa
• Moduł sprężystości: E = 210 GPa
• Moduł sprężystości przy ścinaniu: G = 81 GPa

𝐸 210 𝐺𝑃𝑎
𝐺= = 81 𝐺𝑃𝑎
(
2× 1+ 𝑣) 2 × (1 + 0,3)

3.4.1. Sprawdzenie klasy przekroju

235 235
𝜖 =√ =√ = 0,81
𝑓𝑦 355

Środnik:
𝑐 ℎ 𝑤 − 2 × 𝑎 𝑤 × √2 1100 − 2 × 3 × √2
= = = 136,44 > 124𝜖 = 124 × 0,81 = 100,44
𝑡 𝑡𝑤 8
Środnik jest klasy 4

Półki:
𝑐 𝑏𝑓 − 𝑡𝑤 − 2 × 𝑎 𝑤 × √2 300 − 8 − 2 × 3 × √2
= = = 7,88 < 10𝜖 = 10 × 0,81 = 8,1
𝑡 2 × 𝑡𝑓 2 × 18
Półki są klasy 2

Przekrój jest klasy 4

3.4.2. Nośność przekroju
3.4.2.1. Przekrój efektywny
1) Przekrój współpracujący klasy 4
Środnik jest klasy 4 (tylko on jest wrażliwy na miejscową utratę stateczności). Należy dokonać redukcji pola
przekroju środnika wywołanej miejscową utratą stateczności.

• Szerokość strefy ściskanej i rozciąganej

ℎ 𝑤 − 2𝑎 𝑤 × √2 1100 − 2 × 3 × √2
𝑏𝑐 = 𝑏𝑡 = = = 545,76 𝑚𝑚
2 2

• Współczynnik rozkładu naprężeń

𝜎1 = 𝜎𝑐 − 𝑛𝑎𝑝𝑟ęż𝑒𝑛𝑖𝑎 ś𝑐𝑖𝑠𝑘𝑎𝑗ą𝑐𝑒
𝜎2 = 𝜎𝑡 − 𝑛𝑎𝑝𝑟ęż𝑒𝑛𝑖𝑎 𝑟𝑜𝑧𝑐𝑖ą𝑔𝑎𝑗ą𝑐𝑒

𝜎2
𝜓= = −1
𝜎1

• Parametr niestateczności miejscowej

𝐷𝑙𝑎 𝜓 = −1 𝑝𝑎𝑟𝑎𝑚𝑒𝑡𝑟 𝑤𝑦𝑛𝑜𝑠𝑖: 𝑘 𝜎 = 23,9

• Smukłość płytowa ścianki

ℎ 𝑤 − 2𝑎 𝑤 × √2 1 1100 − 2 × 3 × √2 1
𝜆𝑝 = × = × = 1,21
𝑡𝑤 28,4𝜖√𝑘 𝜎 8 28,4 × 0,81 × √23,9

• Współczynnik redukcyjny uwzględniający niestateczność ścianki, gdy 𝜆𝑝 > 0,673 (dla ścianek
przęsłowych), wyznacza się ze wzoru:
𝜆𝑝 − 0,055(3 + 𝜓 )
𝜌= 2 ≤ 1,0
𝜆𝑝
1,21 − 0,055 (3 − 1)
𝜌= = 0,75
1,212

• Szerokość współpracująca
𝐷𝑙𝑎 𝜓 < 0
𝑏𝑒𝑓𝑓 = 𝜌𝑏𝑐 = 0,75 × 545,76 = 409,32 𝑚𝑚

• Szerokość części przylegających do pasa ściskanego b e1 oraz do osi obojętnej be2

𝑏𝑒1 = 0,4 × 𝑏𝑒𝑓𝑓 = 0,4 × 409,32 = 163,73 𝑚𝑚
𝑏𝑒2 = 0,6 × 𝑏𝑒𝑓𝑓 = 0,6 × 409,32 = 245,6 𝑚𝑚

2) Efekt szerokiego pasa

Efekt szerokiego pasa uwzględnia się w obliczeniach poprzez dokonanie redukcji obliczeniowej szerokości
pasa z rzeczywistej do szerokości efektywnej (współpracującej). Efekt szerokiego pasa można pominąć, gdy
spełniony jest warunek:
𝐿𝑒
𝑏0 <
50
gdzie:
b0 - szerokość wystającej (wspornikowej) części pasa lub połowa szerokości przęsłowej
 𝑏𝑓 300
𝑏0 = = = 150 𝑚𝑚
2 2

Le - odległość między punktami zerowych momentów zginających

Zgodnie z Eurokodem:

Szerokość efektywną pasa określa się ze wzoru:

𝑏𝑒𝑓𝑓 = 𝛽𝑏0

gdzie:
β - współczynnik szerokości efektywnej, zależy od analizowanej strefy zginania (przęsłowa, podporowa,
wspornik) i określana jest na podstawie wzorów z tabeli:
Założenie:

Nie występują żebra podłużne:

Asl – sumaryczne pole przekroju żeber podłużnych w zakresie szerokości b 0, Asl = 0
𝐴𝑠𝑙
𝛼0 = √1 + = √1 = 1
𝑏0 𝑡

Występowanie efektu szerokiego pasa należy sprawdzić w trzech przekrojach charakterystycznych:

(w przęśle skrajnym, nad podporą i w przęśle środkowym)

• Przęsło skrajne
𝐿𝑒 = 0,85 × 𝐿1 = 0,85 × 13 = 11,05𝑚 = 1105𝑐𝑚
𝐿𝑒 1105
𝑏0 = 15 𝑐𝑚 < = = 22,1 𝑐𝑚
50 50
Warunek został spełniony, więc można pominąć efekt szerokiego pasa.

• Podpora
𝐿𝑒 = 0,25 × (𝐿1 + 𝐿2 ) = 0,25 × (13 + 13) = 6,5𝑚 = 650𝑐𝑚
𝐿𝑒 650
𝑏0 = 15 𝑐𝑚 > = = 13 𝑐𝑚
50 50
Warunek nie został spełniony, więc należy uwzględnić efekt szerokiego pasa w obliczeniach.

𝛼0 𝑏0 1,0 × 15
𝜅= = = 0,023
𝐿𝑒 650

Dla strefy podporowej:

1 1
𝛽= 1 = 1 = 0,967
1 + 6,0 × (𝜅 − ) + 1,6 × 𝜅 2 1 + 6,0 × (0,023 − ) + 1,6 × 0,0232
2500 × 𝜅 2500 × 0,023
Efektywna szerokość pasa:
𝑏𝑓,𝑒𝑓𝑓 = 𝛽𝑏𝑓 = 0,967 × 300 = 290,1 𝑚𝑚

• Przęsło środkowe
𝐿𝑒 = 0,7 × 𝐿2 = 0,7 × 13 = 9,1𝑚 = 910𝑐𝑚
𝐿𝑒 910
𝑏0 = 15 𝑐𝑚 < = = 18,2 𝑐𝑚
50 50
Warunek został spełniony, więc można pominąć efekt szerokiego pasa.
 3) Przekrój efektywny
Przekroje efektywne uwzględniające niestateczność miejscową środnika oraz efekt szerokiego pasa:

1) Przekrój brutto
2) Przekrój efektywny w przęśle skrajnym
3) Przekrój efektywny nad podporą
4) Przekrój efektywny w przęśle środkowym

3.4.2.2. Nośność na ścinanie