‫جلد‪2‬‬

‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫قصه های شیرین محمدی‬

‫وسلفصالح‬
‫قصههایمستندوبیدارکننده‪،‬بزایخانوادههایعشیش‬

‫شاکزالذهبی‬
‫(غفزاهلللهولوالدیه)‬

‫{‪}1‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫صفحﻪ‬ ‫فهرست ﻣطاﻟب‬

‫{‪}2‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫بار اؽبی چﻨنی ﻣادر ِاف را ﻧصیب ﻣا کﻦ!‪ٔٔ..................................‬‬

‫ﻧاﻣﻪی شیخ االسالـ ابﻦ تیﻤیﻪ‪ ،‬برای ﻣادرش!‪ٔٔ/...........................‬‬
‫خبواب کودکﻢ! زیرا صالح اﻟدیﻦ وﻣعتصﻢ ﻣرد!‪ٖٔ/..........................‬‬
‫غبظﻪ ﻫای پایاﻧی زﻧدگاﻧی شیخ االسالـ ابﻦ تیﻤیﻪ‪ٔٙ/.......................‬‬
‫داستاف زﻧی کﻪ از جواف ﻣوﻣﻦ طﻠب زﻧا کردﻩ بود!‪ٔٚ........................‬‬
‫داستاف زیبای زﻧی کﻪ جادو شػدﻩ بػود وشػوﻫرش ﻫرگػ بػا او نببسػر مبػی شػد‪ ،‬اﻣػا‬
‫روزی!!!‪ٕٓ/.............................................................‬‬
‫بگری شر ﻣﻦ را‪ ،‬تا بﻪ یاد ﻣﻦ افتی!‪ٕٕ/....................................‬‬
‫داستاف سﻠﻤاف فارسی‪ ،‬وخجاﻟت او از خواستگاری خباطر سﻦ‪ٕٖ/...........‬‬
‫تا برادرـ ﻧﻨوشد ﻣﻦ مبی ﻧوشﻢ‪ٕٖ/..........................................‬‬
‫ؿببت عﻤربﻦ خطاب با نبسرش‪ٕ٘/........................................‬‬
‫ای رسوؿ اهلل صﻠی اهلل عﻠیﻪ وسﻠﻢ‪ ،‬آیا مبی خواﻫی ازدواج کﻨی؟!‪ٕٙ...........‬‬
‫پادشاﻫی روـ را برایت ﻣیدﻫﻢ صرؼ دیﻨت را ترک کﻦ!‪ٕٚ/..................‬‬
‫اؽب ػ ػی‪ ،‬ﻣ ػ ػػﻦ را درﻣکاب ػ ػػﻞ ک ػ ػػافری ػ ػرار دﻩ کػ ػػﻪ ش ػ ػ ﻤﻢ را پ ػ ػػارﻩ ک ػ ػػردﻩ گ ػ ػػوش وگﻠ ػ ػػو‬
‫راببد‪ٕٜ ................................................................‬‬
‫ترک رسوؿ اهلل صﻠی اهلل عﻠیﻪ وسﻠﻢ خاﻧﻪ اش را‪ٖٓ/..........................‬‬
‫دعای ﻣظﻠوـ و فرو رىبنت تاج و زبت ظامل‪ٖٔ/..............................‬‬
‫رفتار ﻣسﻠﻤاﻧاف در زﻣاف فتح سرزﻣنی ﻫای جدید‪ٖٖ/........................‬‬
‫اﻣاـ اﻟباﻧی و پ شک‪ٖ٘...................................................‬‬
‫صحابﻪ وﻣیداف جهاد‪ٖ٘/.................................................‬‬
‫{‪}3‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫زید براء بﻦ ﻣاﻟک‪ ،‬ثابت‪ ،‬ابو ایوب اﻧصاري‪ ،‬عبداﻟﻠّﻪ بﻦ جحش و سػعد بػﻦ ا‬
‫و اص‪ ،‬عﻤرو بﻦ صبوح رضي اﻟﻠّﻪ عﻨهﻢ‪ٖٙ-ٖ٘/............................‬‬
‫وفات عﻠﻤا در صحﻨﻪی جهاد‪ٖٖ/........................................‬‬
‫ﻧکش عﻠﻤا در جهاد وشهادت‪ٗٔ/.........................................‬‬
‫ابوﻣسػػﻠﻢ خػػوالي‪ ،‬اب ػراﻫیﻢ بػػﻦ ادﻫػػﻢ‪ ،‬عبداﻟﻠّػػﻪ بػػﻦ ﻣبػػارک‪ ،‬شػػیخ ابواغبسػػﻦ شػػاذي‪،‬‬
‫عﻤ ػػر ـبت ػػار و ش ػػیخ اضب ػػد سﻨوس ػػي‪ ،‬و ش ػػیخ ؿبﻤ ػػد اضب ػػد ﻣه ػػدي‪ ،‬ش ػػیخ عبداﻟﻠّ ػػﻪ‬
‫ح یﻤػػي‪ ،‬شػػیخ ؿبﻤػػد عبداﻟﻠّػػﻪ سػػوﻣاﻟیایي‪ ،‬شػػیخ ﻣصػػطفي شػػﻨکیطي‪ ،‬شػػیخ شػػهید‬
‫عﻤػػر ت ػػروري‪ ،‬شػػیخ عنﻤػػاف بػػﻦ فػػودي‪ ،‬شػػیخ ضبػػي اﻟﻠّػػﻪ ش ػری ‪ ،‬شػػیخ ع اﻟػػدیﻦ‬
‫ّساـ‪ ،‬شاﻩ وي اﻟﻠّﻪ ؿبدث دﻫﻠوي‪ٗ٘-ٗٔ/.................................‬‬
‫استشهادی از اصحاب پیاﻣب‪ٗٙ/..........................................‬‬
‫ﻣنﻞ دخراف ابﻦ ﻣسعود باش!‪ٗٛ/..........................................‬‬
‫ای ابوذر چرا گریﻪ داری؟!‪ٗٛ/.............................................‬‬
‫اؽبی!! ﻣادر ابوﻫریرﻩ را ﻫدایت کﻦ!!‪ٜٗ/....................................‬‬
‫ؿببت اهلل با خدهبﻪ رضی اهلل عﻨها‪٘ٓ/......................................‬‬
‫ای پیاﻣب! ﻣﻦ خباطر ثروت ﻣسﻠﻤاف ﻧشدﻩ اـ!‪٘ٓ/...........................‬‬
‫ای ابﻦ تیﻤیﻪ ﻣﻦ را ببخش گﻨاﻩ ﻣﻦ ﻧبود!!!‪٘ٔ/.............................‬‬
‫داستاف جاﻟب زﻧی کﻪ گفت‪ :‬خوشخبی بدﻩ! آیا پسػرـ شهید‪ٙٚ-٘ٔ/.......‬‬
‫داستاف زﻧی کﻪ پسػرش را خیﻠی دوست دارد؛ اﻣا اورا از دست ﻣیدﻫد!‪ٙٚ/....‬‬
‫داستاف ﻣصروع‪ٚٗ/.......................................................‬‬
‫بعد از فوت اﻣاـ اضبد‪ ،‬جﻦ دوبارﻩ باز ﻣی آﻣد‪ٚ٘/..........................‬‬
‫{‪}4‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫پرچﻢ اسالـ را بﻪ کسػی ﻣیدﻫﻢ کﻪ اهلل اورا دوست داشتﻪ باشد‪ٚ٘/............‬‬

‫اﻣری ﻣدیﻨﻪ عﻠی را اﻫاﻧت کرد!‪ٚٙ/........................................‬‬
‫برو عﻠی را شتﻢ کﻦ!‪ٚٚ/..................................................‬‬
‫بﻪ تﻞ رساﻧیدف سعد بﻦ عبادﻩ توسط جﻨیات‪ٚٛ/...........................‬‬
‫ربودف جﻦ ﻫا ﻣردی را‪ٚٛ/................................................‬‬
‫داخﻞ شدف جﻦ در اﻧساف (گفتگوی جﻦ با ابﻦ باز)‪ٜٚ/....................‬‬
‫دستگریی شیطاف توسط ابوﻫریرﻩ‪ٛٓ/.......................................‬‬
‫ظاﻫر شدف ﻧور‪ٖٛ/.......................................................‬‬
‫فرد ی ﻪ ‪ ٜٜ‬ﻧفر را کشت ‪ ،‬اﻣا اهلل اورا خبشید‪ٛٗ/...........................‬‬
‫آیا شرـ مبی کﻨیﻢ کﻪ بار ﻫا گﻨاﻩ ﻣی کﻨیﻢ؟‪ٛ٘/..............................‬‬
‫سخﻦ گفنت سﻪ تﻦ در گهوارﻩ‪ٛٙ/..........................................‬‬
‫داس ػ ػػتاف‪:‬چرا پی ػ ػػاﻣب ت ػ ػػاف گفت ػ ػػﻪ‪ :‬دﻧی ػ ػػا بػ ػ ػرای ﻣ ػ ػػوﻣﻦ زﻧ ػ ػػداف اس ػ ػػت وب ػ ػ ػرای ک ػ ػػافر‬
‫جﻨت؟‪ٛٚ/..............................................................‬‬
‫داستاف جاﻟبی از اﻣاـ عنیﻤنی‪ٛٛ/..........................................‬‬
‫داستاف چگوﻧگی بﻪ شهادت رسیدف عﻤر رضی اهلل عﻨﻪ‪ٜٛ/..................‬‬
‫تصﻤیﻢ بر تﻞ پیاﻣب صﻠی اهلل عﻠیﻪ وسﻠﻢ‪ٜٗ/................................‬‬
‫داستاف هتﻤت زﻧا بر عائشﻪ رضی اهلل عﻨها‪ٜٙ/..............................‬‬
‫ﻧتیجﻪ دوستی با اﻫﻞ بدعت‪ٔٓٔ/.........................................‬‬
‫دخراف سﻠ و غریتشاف در دفاع از عکیدﻩ‪ٔٓٔ/...........................‬‬
‫آﻣادﻩ شدف پیاﻣب بﻪ جﻨگ بدر‪ٕٔٓ/......................................‬‬
‫{‪}5‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫بیایید حجاج را سﻨگباراف کﻨیﻢ؟‪ٔٓ٘/......................................‬‬

‫باغ را بدﻩ‪ ،‬وجﻨت را بگری!‪ٔٓٚ/..........................................‬‬
‫سﻠ وپت کردف عبادت‪ٔٔٓ/............................................‬‬
‫داستاف وفات رﻫب ﻣا (ؿبﻤد صﻠی اهلل عﻠیﻪ وسﻠﻢ)‪ٔٔٓ/.....................‬‬
‫ﻧوشنت ﻧاﻣﻪ شاﻩ وﻟی اهلل دﻫﻠوی بﻪ اضبدشاﻩ بابا‪ٔٔٙ/........................‬‬
‫دﻧیا را با کفش ﻫای ﻣاف بریوف ﻣی کﻨیﻢ؟‪ٔٔٛ/.............................‬‬
‫ِ‬
‫داستاف ای شیخ دﻟتﻨگﻢ؟‪ٔٔٛ/............................................‬‬
‫ای شیخ! اجازﻩ است ﻧاف با خوف آغشتﻪ را خبورمی؟!‪ٕٔٔ/...................‬‬
‫رویداد تارىبی صالح اﻟدیﻦ ایوبی‪ٕٔٔ/.....................................‬‬
‫گریﻪ زﻧی از اﻧصار ﻫﻨگاـ هتﻤت زﻧا بر عائشﻪ‪ٕٖٔ/.........................‬‬
‫داستاف عجیب شیخ ؿبدث صدیق حسﻦ خاف‪ٕٔٗ/........................‬‬
‫شوخی پیاﻣب اسالـ با یاراﻧش‪ٕٔ٘/........................................‬‬
‫ای زف تو داخﻞ هبشت مبیشی؟!‪ٕٔٙ/.....................................‬‬
‫داستاف حافظ ابویعﻠی‪ٕٔٚ/...............................................‬‬
‫گفتار ﻫای پیاﻣب اسالـ در حق یاراﻧش‪ٕٔٚ/..............................‬‬
‫ِ‬
‫داستاف صب را از پسر بچﻪ ای کوچک یاد گرفتﻢ‪ٕٔٛ/......................‬‬
‫بﻠﻪ‪ ،‬صحابﻪ بﻪ بازارﻫا ﻣی رفتﻨد اﻣا چی ﻣی کردﻧد؟!‪ٕٜٔ/...................‬‬
‫داستاﻧی بسیارزیبا ازشبرات تکوا(بادؾباف و زف)‪ٖٔٓ/..........................‬‬
‫اگػػر درجواﻧیػػت غػػرؽ شػػهوات ﻫسػػتی پ ػ ایػػﻦ داسػػتاف را خبواف(داسػػتاف شػػهادت‬
‫ﻣصعب بﻦ عﻤری)‪ٖٔٗ/...................................................‬‬
‫{‪}6‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫داستاف و کردف ابو طﻠحﻪ رضی اهلل عﻨﻪ باغ خویش را‪ٖٔ٘/...............‬‬
‫دو ﻣرتبﻪ پای پیادﻩ بﻪ سفر حج رفتﻢ‪ٖٔٚ/..................................‬‬
‫ﻫػػرک ﻣیخواﻫػػد طاﻟػػب عﻠػػﻢ شػػود ایػػﻦ داسػػتاف را خبواﻧػػد[داسػػتاف جاﻟػػب بکػػی بػػﻦ‬
‫ـبﻠد درطﻠب عﻠﻢ]‪ٖٔٚ/..................................................‬‬
‫بیایید در ﻣورد ابوذر ﻫﻢ بداﻧیﻢ!‪ٖٔٛ/......................................‬‬
‫آﻧگاﻩ کﻪ اﻣاـ خباری پیاﻣب اسالـ را خواب ﻣی بیﻨد!‪ٔٗٚ/...................‬‬
‫داستاف سﻪ فردی کﻪ ﻣیخواستﻨد خود را از پیاﻣب صػﻠی اهلل عﻠیػﻪ وسػﻠﻢ بػاال جﻠػوﻩ‬
‫دﻫﻨد‪ٜٔٗ/..............................................................‬‬
‫داستاف «حاﻟت اﻧساف در ب»‪ٜٔٗ/......................................‬‬
‫تعیب خواب توسط ابﻦ سرییﻦ‪ٔ٘ٚ/........................................‬‬
‫تی ﻫوشی اﻣاـ دار طﻨی‪ٔ٘ٛ/............................................‬‬
‫ای رسوؿ اهلل‪ ،‬ﻣﻦ را سﻨگباراف کﻦ!‪ٔ٘ٛ/..................................‬‬
‫داستاف ش ایت ﻣردـ کوفﻪ از سعد ودعای او بﻪ ﻣردـ کوفﻪ‪ٜٔ٘/.............‬‬
‫داستاف ﻣعرکﻪ ی صفنی‪ٔٙٔ/..............................................‬‬
‫ابوحﻨیفﻪ عا ﻞ تر است‪ٔٙٙ/..............................................‬‬
‫اﻣاـ حسﻦ بصری وایستادف در کﻨار ب‪ٔٙٙ/...............................‬‬
‫ِ‬
‫داستاف برادر ﻣرا ب چشﻤاﻧت باش‪ٔٙٙ/...................................‬‬
‫ﻣا با دیﻨﻤاف چی ی مبیخرمی‪ٔٙٚ/..........................................‬‬
‫داستاف زیبایی «دیﻨداری ظاﻫری»‪ٔٙٛ/....................................‬‬
‫شبي "سﻠطاﻥ ؿبﻤود" ﺍحساﺱ ﺩﻟتﻨگی ﻣیﻜرﺩ‪ٔٚٔ/.........................‬‬
‫{‪}7‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫رفنت حجاج بﻪ ﻣﻨاسک عﻤرﻩ‪ٔٚٗ/........................................‬‬

‫وارد شدف دزد بﻪ خاﻧﻪ ﻣاﻟک بﻦ دیﻨار‪ٔٚٙ/................................‬‬
‫شرـ پیاﻣب از نبسرش!‪ٔٚٙ/..............................................‬‬
‫خداوﻧد تو را رضبت کﻨد ای شیخ آﻟباﻧی با ایﻦ داستاف زیبایت‪ٔٚٛ/..........‬‬
‫ﻧااﻣیدی شیطاف(داستاف ابﻦ تیﻤیﻪ)‪ٜٔٚ/...................................‬‬
‫داستاف زیبایی از شیخ عبداﻟرضبﻦ سعدی‪ٔٛٓ/..............................‬‬
‫داستاف کار پیاﻣب در ﻣ ﻪ‪ٔٛٔ............................................‬‬
‫داستاف عﻤار رضی اهلل عﻨﻪ و واﻟدیﻦ او‪ٔٛٔ/...............................‬‬
‫شایستگی و بد ِی زف‪ ،‬در نبسرش تاثری ﻣیگذارد‪ٕٔٛ/.......................‬‬
‫داستاف توبﻪی شیخ خاﻟد راشد فک اهلل اسرﻩ‪ٔٛٗ/..........................‬‬
‫اهلل تع ػ ػػاﻟی نب ػ ػػﻪ چیػ ػ ػ را از او گرف ػ ػػت‪ ،‬اﻣ ػ ػػا ب ػ ػػازﻫﻢ ضب ػ ػػد او(ج ػ ػػﻞ جالﻟ ػ ػػﻪ) را ﻣ ػ ػػی‬
‫گوید!‪ٜٖٔ/.............................................................‬‬
‫سﻠ صاحل وعبادت ﻫای طافت فرسای ایشاف‪ٜٔٗ/.......................‬‬
‫رسوؿ اهلل را درشهدا جستجوکردـ آقبا ﻫﻢ ﻧیافتﻢ باخود ف ر کردـ پیاﻣب‪ٜٜٔ/..‬‬
‫برادرـ‪ ،‬از هبشت چی ی بگو کﻪ ﻣشتاؽ آف شوـ‪ٕٓٔ/.......................‬‬
‫ؿببت اﻣاـ عﻠی رضی اهلل عﻨﻪ ﻧسبت بﻪ ابوب ر رضی اهلل عﻨﻪ‪ٕٓٔ/............‬‬
‫ای ابوب ر چرا گریﻪ ﻣی ﻨی؟!‪ٕٖٓ/.........................................‬‬
‫ای استاد! ﻫرجا رفتﻢ اهلل را یافتﻢ وﻧتواﻧستﻢ ﻣرغ اـ را ذبح کﻨﻢ!‪ٕٓٗ/..........‬‬
‫اﻫﻞ دﻧیا ﻫستیﻢ یا از اﻫﻞ آخرت؟‪ٕٓ٘/....................................‬‬
‫آیا در فالف کتاب ﻧاـ ﻣﻦ ذکر است؟‪ٕٓٚ/................................‬‬
‫{‪}8‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫داستاف ابودجاﻧﻪ و نبسایﻪ یهودی‪ٕٓٚ/....................................‬‬

‫بیست ساؿ درس عکیدﻩ را خواﻧدـ وتدری کردـ اﻣا در جﻨگ فرار‪ٕٓٛ/......‬‬
‫یافﻪ خودت را ببنی و بعد ضاوت كﻦ‪ٕٔٓ/..............................:‬‬
‫ٖٓ ساؿ بﻞ از اذاف ﻣؤذف در ﻣسجد حاضر بودـ‪ٕٔٔ/....................‬‬
‫سر عاصﻢ را در کاسﻪ شراب رار دﻫید!‪ٕٔٔ/..............................‬‬
‫ای کعب چوف ؿبﻤد بﻪ تو ستﻢ کردﻩ بیا طرؼ ﻣا‪ٕٕٔ/......................‬‬
‫ای صاحباف خاﻧﻪ! برخی ید و ت مباز است‪ٕٖٔ/............................‬‬
‫داستاف‪:‬شیطاف سیﻨﻪ ػبت‪ٕٔٗ/...........................................‬‬
‫صدای گریﻪ عﻤر در مباز‪ٕٔ٘/.............................................‬‬
‫چﻨد داستاف پریاﻣوف‪ ،‬خب رساف ﻫا وجاسوس ﻫا دربنی دو برادر‪ٕٔٙ/.........‬‬
‫جواﻧاف اﻣروزی!‪ٕٔٚ/.....................................................‬‬
‫بیایید در ربػیػع بػﻦ زیػاد حػارثػی ﻫﻢ بداﻧیﻢ‪ٕٜٔ/..............................‬‬
‫پیاﻣب با اصحابش ایﻨگوﻧﻪ بود‪ٕٕٓ/........................................‬‬
‫اهلل ﻣتعاؿ در عوض چی هبری بﻪ او داد‪ٕٕٓ/..............................‬‬
‫بیایید سﻪ تﻦ از افراد ﻣهﻢ صحابﻪ را بﻪ شهادت برساﻧیﻢ؟!‪ٕٕٕ/..............‬‬
‫ای عﻤر! تو ذﻟیﻞ وپست بودی اﻣا‪ٕٕٖ/...................................‬‬
‫ای کاش تو عﻤر ﻣیبودی!!‪ٕٕٗ/..........................................‬‬
‫مباز عﻤر رضی اهلل عﻨﻪ‪ٕٕٙ/..............................................‬‬
‫أبوب ر ایﻨگوﻧﻪ در ﻣکابﻞ اهلل ﻣی ایستاد‪ٕٕٙ/..............................:‬‬
‫ﻧص دﻧیا را فتح کردﻩ‪ ،‬وﻟی ﻦ ﻣی گوید‪ :‬اهلل ﻧگوید چرا‪...‬کافیست‪ٕٕٚ/....‬‬
‫{‪}9‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫دبریـ وﻟی ﻦ شبی را بﻪ یاداهلل و رآف سپری ﻧ ردﻩ باشﻢ‪ٕٕٚ/..................‬‬

‫دوست داشتﻢ وچی ﻣی بودـ‪ٕٕٛ/........................................‬‬
‫کاش خاکسری ﻣی بودـ‪ٕٕٛ/...........................................:‬‬
‫یاراف ؿبﻤد صﻠی اهلل عﻠیﻪ وسﻠﻢ ایﻨگوﻧﻪ بودﻧد‪ٕٕٛ/........................:‬‬
‫داستاف اسالـ آوردف یوس اسالـ‪ٕٕٜ/..................................:‬‬

‫ن را ىؿّب نا کو!‬
‫ةار الَی چيّو نادرا ِ‬

‫{‪}11‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫پسر اﻣاـ اضبد‪ ،‬در ﻣورد ﻣادر ؿبرﻣﻪ ای شاف ﻣی گوید‪:‬‬

‫بػػا تػػالش و کﻤػػک ﻣػػادرـ در سػػﻦ دﻩ سػػاﻟگی سبػػاـ ػػرآف را حفػػظ کػػردـ‪ ،‬نبیشػػﻪ‬
‫بػﻞ از مبػاز صػبح ﻣػﻦ را از خػواب بیػػدار ﻣی ػرد و در شػب ﻫػای سػرد ب ػداد بػرامی‬
‫آب ﻣػػیآورد کػػﻪ بػػا آف وض ػػو بگػػریـ سػػپ ﻟب ػػاس ﻫ ػػامی را ب ػرامی ﻣ ػػیآورد تػػا آر ػػا را‬
‫بپوشﻢ و بعػد از آف ﻣػﻦ را زیػر چػادر خػود ػرار ﻣػیداد کػﻪ سػرﻣا را احسػاس ﻧ ػﻨﻢ‬
‫و نبػ ػراﻫﻢ ب ػػﻪ ﻣس ػػجد ﻣیآﻣ ػػد زیػ ػرا ک ػػﻪ خاﻧ ػػﻪی ﻣ ػػا از ﻣس ػػجد دور ب ػػود و راﻩ ﻫ ػػﻢ‬
‫تاریک بود‪...‬‬
‫اهلل ﻫ ػػر دوی آفﻫ ػػا را ػ ػریﻦ رضب ػػت خ ػػود ػ ػرار دﻫ ػػد براس ػػتی ک ػػﻪ مبوﻧ ػػﻪ چﻨ ػػنی‬
‫ﻣػػادراﻧی در اﻣػػت بسػػیار کػػﻢ گشػػتﻪ اسػػت ﻣػػادراﻧی کػػﻪ ﻧگػراف مبػػاز صػػبح فرزﻧدشػػاف‬
‫ﻫسػػتﻨد‪ ...‬و اﻣػػت بػػﻪ ع ػ ت خ ػػود بػػاز لبواﻫػػد گش ػػت ﻣگػػر ایﻨ ػػﻪ مبوﻧػػﻪی چﻨػػنی‬
‫ٔ‬
‫ﻣادراﻧی زیاد شوﻧد‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈•‬
‫ىانٌی ؼّخ االعالم اةو تّهٌّ‪ ،‬ةضای نادرش!‬
‫اﻣػػاـ ابػػﻦ تیﻤیػػﻪ رضبػػﻪ اهلل ﻧاﻣػػﻪ ای بػػﻪ ﻣػػادرش ﻧوشػػتﻪ و درآف خبػػاطر روزﻫػػایی کػػﻪ‬
‫از وی دوربػ ػػودﻩ و ب ػ ػرای بعضػ ػػی شػ ػػدوﻧات دیػ ػػﻦ و دعػ ػػوت کػ ػػﻪ در ﻣصػ ػػر ا اﻣػ ػػت‬
‫داشت‪ ،‬عذرخواﻫی مبود‪.‬‬
‫و تی کﻪ ﻧاﻣﻪ بﻪ دست ﻣادرش رسید‪ ،‬ایﻦ گوﻧﻪ پاسخ فرزﻧدش را داد‪:‬‬

‫‪ -1‬ازکخاب‪« /‬زىان كٍسنان در حاریخ اسالم»‪.‬‬

‫{‪}11‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫فرزﻧد ؿببوب و ع ی ـ اضبد پسر ابﻦ تیﻤیﻪ «و عﻠیک اﻟسػالـ و رضبػهللاهلل وبرکاتػﻪ‬
‫و ﻣ فرتﻪ و رضواﻧﻪ»‪.‬‬
‫پ بداف کﻪ بﻪ اهلل سوگﻨد تو را بػرای ایػﻦ چﻨػنی روزﻫػایی تربیػت مبػودـ و بػرای‬
‫خدﻣت اسالـ و ﻣسﻠﻤنی تورا ﻧذر کردـ‪ ،‬و بر شرائع دیﻦ تورا تعﻠیﻢ دادـ!‬
‫پػ ػ ای فرزﻧ ػػدـ ﻫرگػ ػ گﻤ ػػاف ﻣ ػػب ک ػػﻪ ﻧ دی ی ػػت ب ػػﻪ ﻣ ػػﻦ بػ ػرامی پس ػػﻨدیدﻩ ت ػػر از‬
‫ﻧ دی یت بﻪ دیﻦ و خدﻣت اسالـ و ﻣسﻠﻤنی در سرزﻣنی ﻣصػر است!‬
‫بﻠ ػػﻪ ای فرزﻧػػدـ‪- ،‬آگػػاﻩ بػػاش کػػﻪ‪ -‬طعػػا ﻣػػﻦ بػػﻪ سبػػاﻣی از تػػو خشػػﻨود لب ػواﻫﻢ‬
‫شػػد تػػا ایﻨ ػػﻪ سبػػاـ تالشػػت را در راﻩ خػػدﻣت بػػﻪ دیﻨػػت و ﻣسػػﻠﻤاﻧاف ب ػػار گػػریی و‬
‫ﻧد(دﻟبﻨدـ) بداف کﻪ نباﻧا ﻣﻦ فػردای یاﻣػت در برابػر اهلل ﻣتعػاؿ‪ ،‬خبػاطر دور‬ ‫ای فرز ِ‬
‫بودﻧػػت از‪ -‬خػػدﻣت بػػﻪ ﻣػػادر‪ -‬شػ ایتی لبػواﻫﻢ کػػرد زیػرا ﻣػػﻦ بػػﻪ خػػوبی ﻣیػػدا کػػﻪ‬
‫تو کجا و بﻪ چﻪ کاری ﻣش وؿ ﻫستی‪.‬‬
‫و ﻟ ػػی ﻦ ای اضب ػػد! اگ ػػر در خ ػػدﻣت ب ػػﻪ دیػ ػ ِﻦ اهلل و خ ػػدﻣت ب ػػﻪ پ ػػریواﻧش از‬
‫برادراف دیﻨیت کوتػاﻫی کﻨػی‪ ،‬در برابػر اهلل ﻣتعػاؿ ازتػو شػ ایت خػواﻫﻢ مبػود و تػورا‬
‫ﻣورد ؿباسبﻪ رارخواﻫﻢ داد!!‬
‫اهلل ازت ػ ػػو راض ػ ػػی ب ػ ػػاد و ت ػ ػػورا در راﻩ خ ػ ػػری و ﻧی ػ ػػی ثاب ػ ػػت ػ ػػدـ گرداﻧ ػ ػػد و از‬
‫خطاﻫایت درگذرد و ازاهلل خواﻫا کػﻪ ﻫػردوی ﻣػا را در زیػر سػایﻪ عػرش رضبػﻦ ػرار‬
‫دﻫػد روزی کػﻪ ﻫػیا سػػایﻪ ای جػ سػایﻪ او وجػود ﻧػػدارد! واﻟسػالـ عﻠػی ﻢ ورضبػهللاهلل‬
‫ٕ‬
‫وبرکاتﻪ»‪.‬‬

‫‪ -2‬دلهَع الفخاوی(‪.)48/28‬‬
‫{‪}12‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬
‫ٖ‬
‫ةسُاب کُدکم! زِضا ؾالح الشِو هنؿتؿم نُضد‪...‬‬
‫واﻣری ػػائی ﻫػػا در زﻧػػداف ابوغریػػب بػػود‪ ،‬بػػاری‬ ‫دخػػر سػػﻨی کػػﻪ زیػػر پػػای روافػ‬
‫گفػػت‪ :‬پسػػرـ ب ػرادراف سػػﻨی ﻣػػا ﻣػػی آیﻨػػد وﻣػػﻦ وتػػو را قبػػات ﻣػػی دﻫﻨػػد؛ بعػػدی کػػﻪ‬
‫بارﻫا ﻣورد ذباوز رار گرفت برای پسرش گفػت‪ :‬پسػرـ؛ دیگػر از بػرادراف سػﻨی ات‬
‫اﻣید ﻧداشتﻪ باشد؛ وای بر اﻣت ﻣﻠیاردی کﻪ ﻧتواﻧست از تو ضبایت کﻨد‪.‬‬
‫ی ی از خواﻫراﻧی کﻪ در زﻧداف ابوغریب زیر پاﻫای کنی رواف زﻧػا ﻣػی شػد‬
‫ب ػرای اﻫػػﻞ سػػﻨت گفػػت‪ :‬حػػد ا ػػﻞ ﻣػػﻦ ونتػػا در گفػػنت‪ « :‬ػػﻞ ﻫ ػواهلل احػػد» ش ػریک‬
‫ﻫستیﻢ چرا برای داد ﻣا مبی رسید؟!‪.‬‬
‫خبواب کودکﻢ‪...‬‬
‫زیرا "اﻣارات" سرگرـ بﻨای ﻣعبد بودائیها است‪...‬‬
‫خبواب کودکﻢ‪...‬‬
‫زیرا " طر" سرگرـ ساخت ب رگریﻦ کﻠیسا برای اﻣری ائیاف است‪.‬‬
‫خبواب کودکﻢ‪...‬‬
‫زیػ ػرا "س ػػعودی" بس ػػیار ﻣشػ ػ وؿ اس ػػت(و درفرص ػػت عﻠﻤ ػػاء را وارد زﻧ ػػداف ﻣ ػػی‬
‫کﻨد)؛ با جﻨگ با حوثیها ﻣیخواﻫد بر عﻠیﻪ ایػراف ﻣبػارزﻩ کﻨػد و آراﻣگػاﻩ پیاﻣبﻣػاف‬
‫را ؾبﻠﻞ ﻣی ﻨد تا چشﻢ بیﻨﻨدﻫگاﻧش را خریﻩ کﻨد‪.‬‬
‫خبواب کودکﻢ‪...‬‬

‫‪ -3‬ایو ننت ةیرار کييره‪ ،‬حَسط یکُ از دغَحگسان ىَشخً اسج‪ ،‬نو آىسا جالب دیدره‪ ،‬ایيادا آىدسا‬
‫ىلل کسدم‪ .‬جشاه اهلل دریا‬
‫{‪}13‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫زی ػ ػرا "ﻣصػ ػػر" کاﻧػ ػػاؿ سػ ػػوئ را وسػ ػػعت ﻣیدﻫػ ػػد تػ ػػا ﻧاوگارػ ػػای سػ ػػتﻤگراف از آف‬
‫بگذرد‬
‫خبواب کودکﻢ‪...‬‬
‫زیرا "ﻟبﻨاف" غرؽ زباؽبهای سیاحت گراف است‪.‬‬
‫خبواب کودکﻢ‪...‬‬
‫زیرا "کویت" سرگرـ استخراج ﻧفت برای جﻨگﻨدﻩ ﻫای اﻣری ا و چنی است‪.‬‬
‫خبواب کودکﻢ‪...‬‬
‫زیػرا "عػراؽ" در خػػوف خػػود غﻠطیػػدﻩ و تػواﻧش را تﻨهػػا صػػرؼ جﻨگهػػای داخﻠػػی‬
‫ﻣی ﻨد‬
‫خبواب کودکﻢ‪...‬‬
‫زی ػرا "س ػػوﻣاؿ" تػػو را تﻨهػػا ب ػػا وی ػ ای ﻣیپػػذیرد کػػﻪ ﻣهػػر اﻣری ػػائی در آف خ ػػوردﻩ‬
‫باشد‪.‬‬
‫خبواب کودکﻢ‪...‬‬
‫زیرا "ﻟیبی" روی سر ساکﻨاﻧش ویراف شدﻩ‪.‬‬
‫خبواب کودکﻢ‪...‬‬
‫زیرا "توﻧ " سرگرـ فضاء ﻧوردی و ذبسﻢ ذات پروردگار جهاﻧیاف است‪.‬‬
‫خبواب کودکﻢ‪...‬‬
‫زیرا "عﻤاف" نبﻪ ساﻟﻪ غرؽ اﻣواج حبر ﻣیشود‪.‬‬
‫خبواب کودکﻢ‪...‬‬

‫{‪}14‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫زی ػرا "اعب ائػػر" ﻣش ػ وؿ رﻫػػب ﻣعیػػوبی اسػػت کػػﻪ روی صػػﻨدﻟی اتوﻣاتیػػک حرکػػت‬
‫ﻣی ﻨد‪.‬‬
‫خبواب کودکﻢ‪...‬‬
‫زیرا "فﻠسطنی" را عرهبا ساؽبا بﻞ از توﻟدش فروختﻨد‪.‬‬
‫خبواب کودکﻢ‪...‬‬
‫زﻣػػاﻧی کػػﻪ بػػا پروردگػػار جهاﻧیػػاف ﻣال ػػات مبػػودی از وضػػعیت دردآور ﻣسػػﻠﻤاﻧاف‬
‫ش ایت کﻦ‪..‬‬
‫بػﻪ او تعػػاﻟی بگػػو کػﻪ ﻣػػا را در عػػوض دیﻨػار‪ ،‬د‪ ،‬درﻫػػﻢ‪ ،‬دالر‪ ،‬یػػورو‪ ،‬توﻣػػاف و‬
‫یک کشتی ﻧفت فروختﻨد‪.‬‬
‫خبواب کودکﻢ‪...‬‬
‫زیػرا در بػنی ﻣػا "عﻤػر خطػابی"‪" ،‬صػالح اﻟػدیﻨی ایػوبی"‪" ،‬ﻣعتصػﻤی" و "ؿبﻤػػد‬
‫فػػاربی" ﻧیسػػت کػػﻪ از تػػو ضبایػػت کﻨػػد زیػرا ﻣػػا دارای دوﻟػػت واحػػد و پػػرچﻢ واحػػدی‬
‫ﻧیستیﻢ‪.‬‬
‫زیػرا ﻣػػا دارای سرپرسػػت دﻟسػػوز و سػػپر صػفتی ﻧیسػػتیﻢ كػػﻪ جػػاﻧش را در ﻣکابػػﻞ‬
‫حفظ جاف ﻣاف فدا كﻨد‪.‬‬

‫•┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈•‬
‫{‪}15‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫لرؼٌ ٍای پاِاىی زىشگاىی ؼّخ االعالم اةو تّهٌّ‬

‫در بیس ػػتﻢ ذی عػػدﻩ س ػػاؿ ‪ ٕٚٛ‬ﻫ ؽ در ﻠعػػﻪ ای در دﻣش ػػق ش ػػیخ االس ػػالـ‬
‫ابػػﻦ تیﻤیػػﻪ در حػػاﻟی کػػﻪ آخ ػریﻦ غبظػػﻪ ﻫػػای زﻧػػدگی را ﻣػػی گذراﻧػػد‪ ،‬ایػػﻦ آیػػﻪ ورد‬
‫زباﻧش بود‪:‬‬
‫ػدؽ ِعﻨ ػ َػد َﻣﻠِی ػ ﻣکتَػ ِػد ِر﴾ [اﻟکﻤ ػػر‪:‬‬
‫﴿إِ َّف اؼبت َِّک ػػنی ِج جوﻨَّػػت وﻧػَه ػػر‪ِ ،‬ج ﻣکع ػ ِػد ِص ػ ٍ‬
‫َ َ‬ ‫ُ َ َ ََ‬
‫ٗ٘‪.]٘-‬‬
‫«یکیﻨ ػاً پرﻫیگػػاراف در باغهػػا و ررﻫػػاى هبشػػد جػػاى دارﻧػػد‪ .‬در جایگػػاﻩ صػػدؽ‬
‫ﻧ د اهلل ﻣاﻟک ﻣکتدر!»‪.‬‬
‫ایشػػاف ﻣیفرﻣػػود‪« :‬زﻧػػداف خﻠوتگػػاﻩ ﻣػػﻦ اسػػت‪ ،‬کشػػتﻪ شػػد شػػهادت و تبعیػػد‬
‫شد سری و سیاحت بػرامی سػیاحت اسػت‪ .‬اسػری بػﻪ شخ ػصی ﻣیگویﻨػد کػﻪ گرفتػار‬
‫خواﻫشػػات ﻧفسػػاﻧی باشػػد و زﻧػػداﻧی شخصػػی اسػػت کػػﻪ دﻟػػش از طػػرؼ خداوﻧػػد‬
‫ؿبب ػػوس باش ػػد پػ ػ «ﻣ ػػا یفع ػػﻞ أع ػػدائی»‪« .‬پػ ػ دنتﻨ ػػا ب ػػا ﻣ ػػﻦ چ ػػﻪ ﻣیتواﻧﻨ ػػد‬
‫ب ﻨﻨد؟»‪.‬‬
‫شیخ االسالـ با ظﻠﻢ و ستﻢ بدخواﻫاف ﻣواجﻪ گشتﻪ و راﻫی زﻧػداف شػدﻩ بػود‪،‬‬
‫در زﻧ ػػداف ﻣتوج ػػﻪ ﻣ ػػی گ ػػردد ک ػػﻪ زﻧ ػػداﻧیاف از ی ػػاد اهلل غاف ػػﻞ و ﻧس ػػبت ب ػػﻪ آخ ػػرت‬
‫ﻫیچگوﻧﻪ احساسػی ﻧدارﻧػد‪ .‬ایػﻦ عػارؼ بػاهلل بػا ﻣوعظػﻪ ﻫػای خاﻟصػاﻧﻪ اش نبگػی‬
‫را ب ػػﻪ توب ػػﻪ و اﻧاب ػػت بس ػػوی اهلل فػ ػرا ﻣیخواﻧ ػػد‪ .‬ﻣ ػػؤرخنی بی ػػاف ﻣی ﻨﻨ ػػد‪ :‬نب ػػاف افػ ػراد‬
‫زﻧػػداﻧی کػػﻪ تػػا دیػػروز دزد و راﻫ ػ ف بودﻧػػد‪ ،‬چهػػرﻩ ﻫایشػػاف بػػر اثػػر سػػجدﻩ‪ ،‬تابػػاف و‬
‫زبارایشاف سرشار از یاد خدا و ﻠبهایشاف فبﻠو و ﻣﻨور از ﻧور اؽبی شدﻩ بود‪.‬‬

‫{‪}16‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫داعتان زىی کٌ از حُان نُنو ظلب زىا کضدً ةُد!‬

‫شیخ خاﻟد راشد ﻣی گوید‪:‬‬
‫آیا زﻧػی بػا زیبػایی اش نتػا را فریػب دادﻩ؟‪ ،‬پػ گػوش کػﻦ کػﻪ اهلل نتػا را حفػظ‬
‫کﻨد‪:‬‬
‫از اضبد بﻦ سعید کﻪ یک عابػد ﻣشػهور بػود‪ ،‬از پػدرش ﻧکػﻞ ﻣی ﻨػد کػﻪ گفػت‪:‬‬
‫درکوفػػﻪ جػواﻧی عابػػد واﻫػػﻞ ﻣسػػجد بػػود کػػﻪ خیﻠػػی زیبػػاروی وسػػاکت بػػود‪ ،‬زﻧػػی زیبػػا‬
‫وخوش روی بﻪ او ﻧگاﻩ ﻣی کﻨد وعاشکش ﻣی شػود‪ ،‬یػک روز ﻫﻨگػاﻣی کػﻪ جػواف‬
‫ﻣیخواست بﻪ ﻣسجد بػرود‪ ،‬سػر راﻩ او ایسػتاد‪ ،‬زف بػﻪ اوگفػت‪ :‬از ﻣػﻦ چﻨػد حرفػی‬
‫را بشػػﻨو‪ ،‬سػػپ ﻫرچػػﻪ دﻟػػت ﻣػػی خواﻫػػد اقبػػاـ بػػدﻩ‪ ،‬اﻣػػا ج ػواف بػػﻪ حرفػػایش گػػوش‬
‫ﻧ رد و رفت‪ ،‬بار دیگر بر سر راﻫش ایسػتاد کػﻪ بػﻪ طػرؼ ﻣﻨػ ﻟش بػر ﻣػی گشػت‪،‬‬
‫وگفت‪ :‬ای جواف بشﻨو از ﻣﻦ چﻨد کﻠﻤﻪ ی کﻪ ﻣیخواﻫﻢ با تو حرؼ بػ ‪ ،‬جػواف‬
‫سػػرش را بػػﻪ زیػػر اﻧػػداخت وسػػپ گفػػت‪ :‬ایسػػتادف ﻣػػﻦ ایﻨجػػا جػػای هتﻤػػت اسػػت‪،‬‬
‫وﻣ ػﻦ مبیخ ػواﻫﻢ درجػػایی کػػﻪ ﻣػػتهﻢ ﻣیشػػوـ‪ ،‬بایسػػتﻢ‪ .‬زف گفػػت‪ :‬سػػﻢ بػػﻪ اهلل! ایػػﻦ‬
‫ﻧیست کﻪ ﻣﻦ ﻧدا کﻪ نتا کیستی اﻣا ﻣیخواﻫﻢ چﻨػد صبﻠػﻪ ای بػﻪ نتػا بگػومی‪ ،‬وآف‬
‫ایػػﻦ اسػػت کػػﻪ سبػػاـ وجػػودـ ﻣش ػ وؿ نتػػا و در ف ػػر نتاسػػت‪ ،‬ج ػواف گفػػت‪ :‬از اهلل‬
‫برس!‪ ،‬از اهلل بػرس درﻣػورد ﻣػﻦ وخػودت!‪ .‬جػواف بػﻪ طػرؼ ﻣﻨػ ﻟش رفػت وتػوجهی‬
‫ﻧ رد‪ ،‬درﻣﻨػ ؿ خواسػت مبػاز خبواﻧػد اﻣػا ﻧتواﻧسػت‪ ،‬خواسػت مبػاز خبواﻧػد اﻣػا از مبػاز‬
‫چی ػ ی ﻧفهﻤیػػد‪ ،‬کاغػػذی برداشػػت ودرآف چی ػ ی ﻫ ػػایی ﻧوشػػت واز ﻣﻨ ػ ﻟش خػػارج‬
‫شػػد‪ ،‬و بطػػرؼ زف رفػػت وزف نباقبػػا ایسػػتادﻩ بػػود ﻧاﻣػػﻪ را بػﻪ طػػرفش پرتػػاب کػػرد وبػػﻪ‬

‫{‪}17‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫خاﻧﻪ برگشت‪ ،‬ودر آف ﻧاﻣﻪ ایﻨگوﻧﻪ ﻧوشتﻪ بود‪ :‬بسػﻢ اهلل اﻟػرضبﻦ اﻟػرحیﻢ‪ ،‬بػداف ای‬
‫زف! بػػﻪ راسػػتی کػػﻪ اهلل ﻣتعػػاؿ و تػػی کػػﻪ بﻨػػدﻩ ﻣسػػﻠﻤاف ﻧافرﻣػػاﻧیش را ﻣػػی کﻨػػد‪ ،‬او را‬
‫ﻣی پوشاﻧد‪ ،‬اگػر بػار دیگػر اگػر گﻨػاﻩ کػرد بػازﻫﻢ اورا ﻣػی پوشػاﻧد‪ ،‬اﻣػا اگػر نبچػوف‬
‫ﻟباس‪ ،‬گﻨاﻩ بﻪ تﻦ کرد (یعﻨی‪ :‬برگﻨاﻩ اصرار کرد)‪ ،‬اهلل بﻪ شدت خشﻤگنی ﻣیشػود‪،‬‬
‫بػػﻪ طػػوری کػػﻪ آظبارػػا و زﻣػػنی وکػػوﻩ ﻫػػا و درخػػت وسبػػاـ حیواﻧػػات از شػػدت غضػػب‬
‫اهلل در ﻣضػػیکﻪ ػرار ﻣػػی گریﻧػػد‪ ،‬وچػػﻪ کسػػی تواﻧػػایی خشػػﻢ وغضػػب اهلل را دارد؟!‬
‫وﻣﻦ تو را یادآوری ﻣی کﻨﻢ بﻪ روزی کػﻪ آظبػاف نبچػوف ﻣعػدف ﻣػذاب(آب) ﻣیشػود‬
‫وکػػوﻩ ﻫػػا نبچػػوف پشػػﻢ حالجػػی شػػدﻩ در ﻣػػی آیﻨػػد‪ ،‬واﻣتهػػا صبػػع ﻣیشػػوﻧد وبػػﻪ زی ػر‬
‫درت اهلل جبار وعظیﻢ ﻣی افتﻨد‪ ،‬بﻪ اهلل سػوگﻨد! ﻣػﻦ از اصػالح خػود عػاج ـ چػﻪ‬
‫رسػد بػﻪ اصػػالح دیگػراف‪ ،‬اﻣػا اگػػر بیﻤػار ﻫسػػتی نتػا را رﻫﻨﻤػائی ﻣػػی کػﻨﻢ‪ ،‬پ شػ ی‬
‫کػػﻪ بیﻤاریهػػای صػػعب اﻟعػػالج را ﻣػػداوا ﻣی ﻨػػد و آف اهلل جهاﻧی ػػاف اس ػػت‪ ،‬بػػﻪ اهلل‬
‫سػػﻢ بػػﻪ ایػػﻦ خػػاطر اس ػت کػػﻪ ﻣػػﻦ از نتػػا روی گػػردا کػػﻪ ﻣیفرﻣایػػد‪{ :‬وآرػػا را از‬
‫روزی ﻧ دیک برساف} بػﻪ اهلل سػﻢ بػﻪ ایػﻦ خػاطر اسػت کػﻪ ﻣػﻦ از نتػاروی گػردا‬
‫کػﻪ ﻣیفرﻣایػػد‪{ :‬آﻧگػاﻩ کػػﻪ دؽبػا ﻟبیػ از غػﻢ بػػﻪ حﻨجػرﻩ ﻫػػا رسػید‪ ،‬بػرای سػػتﻤ اراف‬
‫ﻧػػﻪ دوسػػتی وجػػود دارد وﻧػػﻪ شػػفیعی کػػﻪ شػػفاعتش پذیرفتػػﻪ شػػود‪ ،‬اهلل خیاﻧػػت چشػػﻢ‬
‫ﻫػا وآﻧچػﻪ کػﻪ در سػیﻨﻪ دارﻧػد را ﻣیداﻧػد}‪ ،‬واز ایػﻦ آیػات بػﻪ کجػا فػرار کﻨػیﻢ؟! وبػﻪ‬
‫ای ػػﻦ خ ػػاطر ﻣ ػػﻦ از نت ػػا روی گػ ػػردا ک ػػﻪ اهلل ﻣیفرﻣای ػػد‪{ :‬وﻣ ػػﻦ اگ ػػر پروردگػ ػػارـ را‬
‫ﻧافرﻣاﻧی کػﻨﻢ از عػذاب روز بػ ری ﻣػی ترسػﻢ}‪ ،‬ﻣػدتی بعػد از ﻧاﻣػﻪ‪ ،‬دوبػارﻩ آف زف‬

‫{‪}18‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫بر سر راﻩ جواف ایستاد‪ ،‬اﻣا و تی جواف او را دید بﻪ طرؼ ﻣﻨػ ﻟش برگشػت تػا اورا‬
‫ﻧبیﻨد‪ ،‬اﻣا زف گفت‪ :‬ای جواف بػر ﻧگػرد کػﻪ بعػد از ایػﻦ ﻣال ػات تػا روز یاﻣػت در‬
‫پیشػػگاﻩ اهلل دیگػػر ﻣال ػػاتی لبواﻫػػد بػػود‪ ،‬وبػػﻪ شػػدت گریػػﻪ کػػرد‪ ،‬سػػپ گفػػت‪ :‬ای‬
‫جػواف ﻣ ػرا توصػػیﻪ وسػػفارش بػػﻪ ﻧی ػػی کػػﻦ تػػا بػػﻪ آف عﻤػػﻞ کػػﻨﻢ‪ ،‬و ج ػواف ﻫػػﻢ بػػﻪ او‬
‫ﻧصیحت کرد وگفت‪:‬‬
‫نت ػػا را توص ػػیﻪ وس ػػفارش ﻣی ػػﻨﻢ ب ػػﻪ تکػ ػوای اؽب ػػی در حاﻟ ػػت ر ػػاف و آشػ ػ ارا‪،‬‬
‫وخودت را حفػظ کػﻦ وبیػاد آور فرﻣػودﻩ اهلل را کػﻪ ﻣیفرﻣایػد‪{ :‬و اوکسػی اسػت کػﻪ‬
‫روح نتػػا را در شػػب ﻣػػی گػػرید وآﻧچػػﻪ در روز اقبػػاـ دادﻩ ایػػد را ﻣػػی داﻧػػد‪ ،‬وسػػپ‬
‫نتػػا را در آف روز بعػػد از خ ػواب بػػر ﻣ ػی اﻧگی ػ د تػػا ﻣوعػػد ﻣکػػرر ف ػرا رسػػد‪ ،‬سػػپ‬
‫بازگشػػت نتػػا بػػﻪ سػػوی اوسػػت‪ ،‬آﻧگػػاﻩ نتػػا را از آﻧچػػﻪ اقبػػاـ ﻣػػی دادیػػد‪ ،‬آگػػاﻩ ﻣػػی‬
‫سػػازد‪ ،‬و او بربﻨػػدگاﻧش چػػریﻩ اسػػت وﻧگهباﻧػػاﻧی از فرشػػتگاف برنتػػا ﻣػػی فرسػػتد تػػا‬
‫زﻣاﻧی کﻪ ﻣری نتا فػرا رسػد‪ ،‬وفرسػتادگاف ﻣػا جػاﻧش را ﻣػی گریﻧػد وآرػا را در اقبػاـ‬
‫ﻣاﻣوریت خود کوتاﻫی مبػی کﻨﻨػد‪ ،‬سػپ بػﻪ سػوی اهلل کػﻪ ﻣػوالی حکیکػی آراسػت‬
‫ب ػػاز ﻣ ػػی گردﻧ ػػد‪ ،‬بداﻧی ػػد ک ػػﻪ ح ػػﻢ وداوری ـبص ػػوص اوس ػػت و او زود نت ػػارتریﻦ‬
‫حسابگراف است}‪.‬‬
‫ایػػﻦ زف سػػرش را پػػاینی اﻧػػداخت وگریػػﻪ کػػرد شػػدید تػػر از گریػػﻪ بﻠػػی‪ ،‬سػػپ بػػﻪ‬
‫ﻣﻨ ﻟش رفت وﻣش وؿ عبادت شد وایﻨگوﻧﻪ زیست تا فوت کرد‪.‬‬
‫ایػػﻦ ج ػواف ﻫرگػػاﻩ بػػﻪ یػػاد آف زف ﻣػػی افتػػاد از روی ﻣهػػر وشػػفکت ب ػرایش گریػػﻪ‬
‫ﻣی رد!‪.‬‬

‫{‪}19‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫شػﻨیدی ای نبسػػفر! شػﻨیدی کػػﻪ کسػاﻧی بودﻧػػد کػﻪ دﻧیػػا آرػا را فریػػب ﻧػػداد‪ ،‬و‬
‫زف ﻧتواﻧسػػت بػػا زیبػػایی خػػود آرػػا را ﻣﻨحػػرؼ کﻨػػد‪ ،‬وآف زف ﻧی ػ بػػﻪ پﻨػػد وﻧصػػیحت‬
‫گوش کرد واز کالـ اهلل سود برد‪..‬‬
‫•┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈•‬
‫داعتان زِتای زىی کٌ حاده ؼشً ةُد هؼٍُضش ٍضگط ةػا‬
‫اه ٍهتغتض ىهی ؼش‪ ،‬انا رهزی!!!‬
‫شیخ ﻧبیﻞ اﻟعوضی ح ایت ﻣی ﻨد کﻪ ی ی از خواﻫراف دعوتگر ﻣیگوید‪:‬‬
‫دری ی از ؾباﻟ ‪ ،‬ﻧیازی برای اﻣت اسالﻣی پیش آﻣد‪...‬‬
‫وﻣﻦ ﻫﻢ زﻧاف را بػرای صبػع آوری صػد ات خواﻧػدـ ‪ ،‬ﻫریػک از زﻧػاف آﻧچػﻪ کػﻪ‬
‫از ﻣاؿ وغریﻩ باخود داشت را آورد‪ ،‬تا ایﻨ ﻪ زﻧی پیشﻢ آﻣد‪ ،‬درحاﻟی کﻪ گریػﻪ ﻣػی‬
‫کرد‪ ،‬گػردف بﻨػد گػراف هبػایی را از گػردف خػود درآورد وبػﻪ زف دعػوتگر داد‪ ،‬وگفػت‪:‬‬
‫ج ایﻦ‪ ،‬ﻣاﻟی ﻧدارـ آف را ازﻣﻦ بگری ودر راﻩ اهلل صد ﻪ بدﻩ!‬
‫دعوتگر بﻪ اوگفت‪ :‬ج ایﻦ چی ی دیگری ﻧداری؟‬
‫گفػػت‪ :‬ﻧػػﻪ‪ ،‬بػػﻪ اهلل سػػﻢ! فکػػط ایػػﻦ را دارـ ودر راﻩ اهلل ﻣػػی خبشػػﻢ‪ ،‬داعیػػﻪ ﻣػػی‬
‫گوید‪:‬‬
‫گػػردف بﻨػػد را گػػرفتﻢ وآف را بػػﻪ ﻣ ػػازﻩ ج ػواﻫر فػػروش بػػردـ‪ ،‬تػػا پ ػوﻟش را بگػػریـ و‬
‫درﻣیاف ﻧیازﻣﻨداف پخش کػﻨﻢ‪ ،‬ﻣ ػازﻩ دار گردﻧبﻨػد را داﻧػﻪ داﻧػﻪ کػرد تػا آﻧػرا وزف کﻨػد‪،‬‬
‫وپ ػوﻟش را حسػػاب کﻨػػد‪ ،‬ﻧاگهػػاف در ی ػػی از داﻧػػﻪ ﻫػػا کاغػػذی دیػػد‪ .‬کاغػػذ را بػػاز‬
‫کردمی‪ ،‬کﻪ دیدـ در آف طﻠسﻢ وسحر است!‪.‬‬

‫{‪}21‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫وﻣتأسفاﻧﻪ آف زف مبی داﻧست کﻪ در گردﻧش سحر است‪ ،‬داعیﻪ ﻣی گوید‪:‬‬

‫از ﻧ ػػوع سػػحر فهﻤی ػػدـ کػػﻪ ای ػػﻦ زف را سػػحر ک ػػردﻩ اﻧػػد‪ ،‬ت ػا ﻣی ػػاف او ونبس ػػرش‬
‫جدایی بیﻨدازﻧد‪ ،‬ﻣی گوید‪:‬‬
‫کاغذ را بردـ وسػحرش را بػاذف اهلل باطػﻞ کػردـ‪ ،‬وآیػاتی از ػرآف بػرآف خواﻧػدـ‪.‬‬
‫وسپ آف را از بنی بردـ‪.‬‬
‫بعد از چﻨد روزی نباف زف را در ؾبﻠسی دیگر دیدـ‪.‬‬
‫ﻧشستیﻢ وداستاف گردف بﻨد را برایش تعری کردـ‪ ،‬ﻧاگهاف زف (صػاحب گػردف‬
‫بﻨد) زد زیر گریﻪ‪....‬‬
‫گفتﻢ چرا گریﻪ ﻣی ﻨی؟‪ ،‬چﻪ شدﻩ؟‬
‫گفػػت‪ :‬ﻣػػدت بػػیش از دﻩ سػػاؿ اسػػت کػػﻪ نب ػػسرـ حتػػی یػػک بػػار ﻫػػﻢ ﻧ ػ دی ﻢ‬
‫ﻧش ػػدﻩ‪ ،‬ﻫ ػػر ب ػػار ک ػػﻪ خواس ػػت ب ػػا ﻣ ػػﻦ ﻧ دی ػػی کﻨ ػػد بگوﻧ ػػﻪ ای عجی ػػب ازﻣ ػػﻦ دور‬
‫ﻣیشد‪ ،‬ﻧﻪ اودﻟیﻠش را ﻣیداﻧست وﻧﻪ ﻣﻦ!!! اﻣا چﻨد روز پیش بػرای اوﻟػنی بػار بعػد‬
‫از ایﻦ دﻩ ساؿ پیشﻢ آﻣد‪.‬‬
‫مبی داﻧستﻢ چﻪ شدﻩ! واز ایػﻦ سػحر ﻫػﻢ خػب ﻧداشػتﻢ تػا ایﻨ ػﻪ االف بػرامی خػب‬
‫دادی!‬
‫س ػػبحاف اهلل‪ ،‬اهلل ﻣتع ػػاؿ قب ػػاتش داد ب ػػﻪ س ػػبب ص ػػد ﻪ ای ک ػػﻪ در راﻩ اهلل دادﻩ‬
‫بود‪.‬‬

‫•┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈•‬
‫{‪}21‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫ةگّض ؼتض نو را‪ ،‬تا ةٌ ِاد نو افتی!‬

‫عیػػاش بػػﻦ ابػػی ربیعػػﻪ ﻣسػػﻠﻤاف شػد وﻟػػی ﻫﻨػػوز اسػػالﻣش سسػػت وضػػعی بػػود‪،‬‬
‫و ت ﻫجرت فرا رسید‪ ،‬ودوست صﻤیﻤی او کسی ﻧبود ج عﻤر پسر خطاب!‪.‬‬
‫او نب ػرای عﻤػػر ﻫجػػرت مبػػود‪ ،‬دربػػنی راﻩ ﻣػػادرش شخػ ػصی را بػػﻪ دﻧبػػاؿ عیػػاش‬
‫فرستاد کﻪ بﻪ او بگوید‪:‬‬
‫ﻣػػادرت خواﻫػػد ﻣػػرد‪ ،‬چػػوف سػػﻢ خػػوردﻩ اسػػت «ﻧػػﻪ در سػػایﻪ ای بایسػػتد وﻧػػﻪ‬
‫ضبػػاـ کﻨػػد!» (او نبچﻨ ػاف در آفتػػاب خواﻫػػد ایسػػتاد وخػػودش را لبواﻫػػد شسػػت تػػا‬
‫بﻪ ﻧ دش بازگردی)‪.‬‬
‫عیػػاش بػػﻪ خػػود ﻟرزیػػد‪ ،‬او ﻣػػی خواﻫػػد ﻧػ د ﻣػػادرش بػػاز گػػردد‪ ،‬عﻤػػر اورا دﻟػػداری‬
‫داد ‪ -‬عﻤر بﻪ اوگفت‪ - :‬ای عیاش! اگر اﻣػروز در آفتػاب بایسػتد‪ ،‬فػردا در سػایﻪ‬
‫خواﻫد ایستاد واگر اﻣروز ضباـ ﻧ ﻨد‪ ،‬فردا بدﻧش پر از شػپش شػدﻩ وضبػاـ خواﻫػد‬
‫کرد‪( ،‬یعﻨی‪ :‬تو چػرا ﻧگػراﻧش ﻫسػتی؟ پػ از دو روز از شػدت کنیفػی خػودش را‬
‫بد بو وچرکنی خواﻫد یافت وضباـ خواﻫد کػرد‪ .‬اگػر گرﻣػای خورشػید را ربﻤػﻞ کﻨػد‬
‫خسػػتﻪ ﻣیشػػود وبػػﻪ سػػایﻪ ﻣػػی رود)‪ ،‬سػػیدﻧا عﻤػػر ﻣػػی گویػػد‪ :‬ای عیػػاش! اگػػر بػػاز‬
‫گردی بﻪ فتﻨﻪ خواﻫی افتاد‪.‬‬
‫عیػاش گفػػت‪ :‬بایػد بػػاز گػػردـ‪ .‬و تػی سػػیدﻧا عﻤػر دریافػػت کػػﻪ اصػرار ﻫػػیا فایػػدﻩ‬
‫ی ﻧػػدارد وعیػػاش ﻣصػػﻤﻢ اسػػت کػػﻪ بػػاز گػػردد دسػػت بػػﻪ کػػار عجیبػػی زد‪ ،‬ازشػػرش‬
‫پیادﻩ شد‪ ،‬عیاش شری ﻧداشت وپیادﻩ بود‪ ،‬وگفت ای عیاش! حاؿ کﻪ ﻣیخػواﻫی‬

‫{‪}22‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫بازگردی باشر ﻣﻦ باز گرد‪ ،‬شاید کﻪ تػو را بػﻪ یػاد ﻣػﻦ بیﻨػدازد و روزی از روزﻫػا بػﻪ‬
‫ﻧ د ﻣﻦ باز گردی‪.‬‬
‫عیػػاش شػػر را گرفػػت‪ ،‬وﻧ ػ د خػػاﻧوادﻩ اش بازگشػػت‪ ،‬او ﻣػػورد آزار وضػػرب شػػتﻢ‬
‫رار گرفت وﻧ دیک بود کﻪ بﻪ فتﻨﻪ بیفتد وشر عﻤر پسػر خطاب بسػاف یػاد بػودی‬
‫ﻧ ػ د او ﻣاﻧػػد‪ ،‬ﻫرگػػاﻩ کػػﻪ آف را ﻣػػی دیػػد ايب ػاف و دیػػﻦ را بػػﻪ خػػاطر ﻣػػی آورد‪ ،‬او بػػﻪ‬
‫ٗ‬
‫ﻟط دوستش عﻤر بﻪ اسالـ بازگشت‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈•‬
‫اه از زُاعػتگاری‬ ‫داعتان علهان فارعػی‪ ،‬ه زخالػ‬
‫ةساظض عو هعالػ!‬
‫سػػﻠﻤاف فارسػػی بػػا ابػػودردا پیوﻧػػدبرادری بسػػتﻪ بػػود‪ .‬ابػػودردا زود ازدواج کػػرد اﻣػػا‬
‫سﻠﻤاف در ایﻦ اﻣر تأخری مبود‪.‬‬
‫زیػرا سػﻠﻤاف درجسػتجوی حکیکػت در زﻣػنی بػﻪ دﻧبػاؿ ايبػاف ﻣػی گشػت‪ ،‬بﻨػػابریﻦ‬
‫سﻠﻤاف دیر تر از ابودردا ازدواج کرد‪.‬‬
‫ﻫﻨگاﻣی ﻪ سﻠﻤاف تصػﻤیﻢ بػﻪ ازدواج گرفػت و ازﻣیػاف بائػﻞ عروسػی بػرای خػود‬
‫برگ ید‪ ،‬احساس کرد کﻪ سػﻦ وسػاﻟش کﻤػی باالسػت و از رفػنت بػرای خواسػتگاری‬
‫آف دخػػر خجاﻟ ػػت کش ػػید‪ .‬او احس ػػاس ک ػػرد ب ػػرای چﻨػػنی کارﻫ ػػایی دیگ ػػر پریش ػػدﻩ‬
‫است‪ ،‬اﻣا چﻪ باید کﻨد؟‬

‫‪ -4‬الکم نو الللب(‪.)77‬‬
‫{‪}23‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫او ابودردا را ﻧػ د پػدر دخػر فرسػتاد‪ .‬ابػودردا رفػت وپػدر عػروس سػخﻨی بسػیار‬
‫عجیػػب گفػػت‪« :‬ﻣػػﻦ دخػػرـ را بػػﻪ ازدواج سػػﻠﻤاف در مبػػی آورـ چػػوف از اوخوشػػﻢ‬
‫مبی آید‪ ،‬اﻣا تو را برای ازدواج با دخرـ ﻣیخواﻫﻢ!»‪.‬‬
‫اب ػػودردا ﻧپ ػػذیرفت وگف ػػت‪ :‬ﻣ ػػﻦ روی خواس ػػتگاری دوس ػػتﻢ‪ ،‬خواس ػػتگاری مب ػػی‬
‫کﻨﻢ!‪.‬‬
‫ﻣردگف ػػت‪ :‬ﻫرگػ ػ او را ب ػػﻪ س ػػﻠﻤاف مب ػػی دﻫ ػػﻢ! ﻣیخػ ػواﻫﻢ ازدواج دخ ػػرـ ب ػػا ت ػػو‬
‫شود‪ ،‬ﻧ د سﻠﻤاف برو و بﻪ او بگو‪.‬‬
‫ابودردا ﻧپذیرفت‪ .‬ﻣرد بﻪ اوگفػت‪ :‬تػرا سػﻢ ﻣیػدﻫﻢ کػﻪ ﻧػ د سػﻠﻤاف بػروی چػوف‬
‫تػػو را ب ػرای دخػػرـ ﻣیخ ػواﻫﻢ‪ ،‬او در حاﻟی ػػﻪ ﻧ دیػػک بػػود دیواﻧػػﻪ شػػود ﻧ ػ د ب ػرادرش‬
‫بازگشػ ػػت و تی ػ ػػﻪ سػ ػػﻠﻤاف اورا دیػ ػػد‪ ،‬وگفػ ػػت‪ :‬تػ ػػورا چػ ػػﻪ شػ ػػدﻩ ای ابػ ػػودردا؟! چػ ػػﻪ‬
‫کردی؟! او س وت کرد‪ ،‬سﻠﻤاف اصرار ورزید‪.‬‬
‫گفت‪ :‬پدرش بﻪ ﻣﻦ ﻣی گوید‪ :‬سﻠﻤاف را مبی خواﻫﻢ بﻠ ﻪ تورا ﻣیخواﻫﻢ!‪.‬‬
‫سﻠﻤاف ﻧگاﻫی بﻪ او کرد ﻟبخﻨدی زد وگفت‪ :‬ﻣیداﻧی ای ابودردا؟!‪ ،‬ﻣناؿ ﻣػﻦ‬
‫صػ ُػدوِرِﻫﻢ ﻣػ ْػﻦ‬
‫وتػػو ﻣنػػﻞ ایػػﻦ فرﻣػػایش پروردگػػار اسػػت کػػﻪ ﻣیفرﻣایػػد‪َ { :‬وﻧػََ ْعﻨَػػا َﻣػػا ِج ُ‬
‫ِ‬ ‫ِ‬
‫نی} [اغبجر‪.]ٗٚ/‬‬ ‫غ ٍّﻞ إِ ْخ َواﻧًا َعﻠَى ُس ُرٍر ﻣتَ َکابِﻠ َ‬
‫یعﻨػػی‪« :‬کیﻨػػﻪ ی را کػػﻪ درسػػیﻨﻪ ﻫػػای آﻧػػاف اسػػت‪ ،‬بػػریوف کﻨػػیﻢ برادراﻧػػﻪ بػػر زبتهػػا‬
‫رو بﻪ روی ﻫﻢ ﻧشستﻪ اﻧد»‪.‬‬

‫{‪}24‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫بﻪ او گفت‪ :‬اﻣید وارـ کﻪ ﻣﻦ وتو از ایﻦ گوﻧػﻪ باشػیﻢ‪ ،‬از او خواسػتگاری کػﻦ‬
‫٘‬
‫ای ابودردا! چرا کﻪ تو برادرـ ﻫستی وتو پارﻩ ی تﻦ ﻣﻨی!‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈•‬
‫تا ةضادرم ىيُؼش نو ىهی ىُؼم‬
‫ع رﻣػػﻪ بػػﻦ ابوجهػػﻞ روز جﻨػػگ یرﻣػػوک زطبػػی شػػد‪ .‬ب ػرادر ﻣسػػﻠﻤاﻧش درکﻨػػارش‬
‫جاف ﻣی داد‪ ،‬ع رﻣﻪ ﻧیػ در حػاؿ جػاف دادف بػود‪ ،‬ﻫػردو تشػﻨﻪ بودﻧػد‪ .‬سػا ی ﻧػ د‬
‫ع رﻣﻪ ﻣی آید تا بﻪ او آب بدﻫد‪ ،‬ع رﻣﻪ بﻪ او ﻣی گوید‪ :‬تػاو تی بػرادرـ ﻧﻨوشػد‪،‬‬
‫ﻣػﻦ ﻧیػ مبػػی ﻧوشػﻢ او ﻧػ د بػرادرش ﻣػی رود‪ ،‬او ﻧیػ ﻣػی گویػد‪ :‬تاع رﻣػػﻪ ﻧﻨوشػد ﻣػػﻦ‬
‫مبی ﻧوشﻢ‪ ،‬سا ی نبچﻨاف درﻣیاف زطبیاف از ایﻦ ی ی بػﻪ آف ی ػی ﻣػی رود تػا ایػﻦ‬
‫کػػﻪ ﻣیػػاف دﻩ ﻧفرشػػاف ﻣػػی گػػردد ونبػػﻪ ای ارػػا ﻧیازﻣﻨػػد جرعػػﻪ ی آب ﻫسػػتﻨد‪ ،‬شػػاید‬
‫کﻪ زﻧدگی شاف را قبات دﻫد‪ ،‬وﻟی ﻫریک از آﻧاف ﻣی گوید‪:‬‬
‫تا برادرـ ﻧﻨوشد ﻣﻦ ﻧی مبی ﻧوشػﻢ تػا ایػﻦ کػﻪ آب ﻣیػاف دﻩ ﻧفػر دسػت بدسػت‬
‫‪ٙ‬‬
‫گردید‪ ،‬سپ ﻧ د ع رﻣﻪ بازگشت‪ ،‬اﻣا او را شهیدی در راﻩ اهلل یافت‪.‬‬

‫•┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈•‬

‫‪ -5‬الکم نو الللب(‪.)99‬‬
‫‪ -6‬الکم نو الللب(‪.)91‬‬
‫{‪}25‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫ؾهض ةو زعاب ةا ٍهغضش‬ ‫نرت‬

‫ی ػػی از اصػػحاب از دسػػت نبػ ػسرش بسػػیار ﻧاراحػػت ﻣػػی شػػد‪ ،‬چػػوف نبیشػػﻪ‬
‫صدایش بﻠﻨد بود وفریاد ﻣی د ونباف طور کﻪ ﻣی داﻧید برخی از زﻧاف حﻨجػرﻩ ی پػر‬
‫سر و صدایی دارﻧد‪.‬‬
‫ایػػﻦ صػػحابی از شػػدت ﻧػاراحتی ﻧػ د عﻤػػر رضػػی اهلل عﻨػػﻪ رفػػت‪ ،‬خواسػػت در را‬
‫ب وبد‪ ،‬اﻣا صدای نبسر عﻤر پسػر خطػاب را شػﻨید کػﻪ بػر عﻤػر بﻠﻨػد شػدﻩ اسػت‬
‫وبﻪ خیاباف ﻣی رسد‪ ،‬پ ﻧا اﻣیػد شػد وبازگشػت ‪ ،‬درنبػاف اثﻨػا کػﻪ صػد بازگشػت‬
‫را داش ػ ػػت‪ ،‬عﻤ ػ ػػر در را گش ػ ػػود‪ ،‬وب ػ ػػﻪ او گف ػ ػػت‪ :‬گ ػ ػػویی ﻧ ػ ػ د ﻣ ػ ػػﻦ آﻣ ػ ػػدﻩ ب ػ ػػودی؟!‬
‫ﻣردگفت‪ :‬بﻠػﻪ‪ ،‬آﻣػدـ کػﻪ از صػدای بﻠﻨػد نبسػرـ ﻧػ د تػو شػ ایت کػﻨﻢ وﻟػی تػورا ﻧیػ‬
‫ﻣنػػﻞ خػػود یػػافتﻢ‪ .‬اکﻨػػوف بػػﻪ پاسػػخ و عاطفػﻪ ی عﻤػػر بﻨگػػر کػػﻪ ﻣػػی گویػػد‪« :‬او ﻣػرا‬
‫ربﻤﻞ کػردﻩ اسػت‪ ،‬ﻟباسػﻢ را شسػتﻪ‪ ،‬رخػت خػواو را نبػوار کػردﻩ‪ ،‬فرزﻧػدا را تربیػت‬
‫کػػردﻩ وخاﻧػػﻪ اـ را پػػاگی ﻩ وﻧظافػػت کػػردﻩ اسػػت»‪ .‬نبػػﻪ ی ایػػﻦ کارﻫػػا را بػػدوف ایﻨ ػػﻪ‬
‫اهلل بػػﻪ اوفرﻣػػاف دﻫػػد اقبػػاـ ﻣیدﻫػػد وداو طﻠباﻧػػﻪ بػػداف ﻣػػی پػػردازد‪ ،‬نبػػﻪ ی ایﻨهػػا را‬
‫‪ٚ‬‬
‫ربﻤﻞ کردﻩ است‪ ،‬حاؿ ﻣﻦ بﻠﻨدی صدایش را ربﻤﻞ ﻧ ﻨﻢ؟!‪.‬‬

‫•┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈•‬

‫‪ -7‬الکم نو الللب(‪ ،)97‬در سير ایو داسخان اشاکیل وجَد دارد‪.‬‬

‫{‪}26‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫ای رعُل اللٌ ؾلی اللٌ ؾلٌّ هعلم‪ ،‬آِػا ىهػی زػُاٍی‬
‫ازدهاج کيی؟‬
‫یػػک سػػاؿ پ ػ از وفػػات خدهبػػﻪ‪ ،‬زﻧػػی از اصػػحاب ﻧ ػ د پیػػاﻣب صػػﻠی اهلل عﻠیػػﻪ‬
‫وسػ ػػﻠﻢ آﻣػ ػػدﻩ بػ ػػﻪ او ﻣػ ػػی گویػ ػػد‪ :‬ای رسػ ػػوؿ اهلل! آیػ ػػا مبػ ػػی خ ػ ػواﻫی ازدواج کﻨػ ػػی؟!‬
‫ﻣسؤﻟیت ﻫفت فرزﻧد ودعوت عظیﻤی را بردوش داری باید ازدواج کﻨی!‪.‬‬
‫رسوؿ اهلل صﻠی اهلل عﻠیﻪ وسﻠﻢ بﻪ گریﻪ ﻣی افتد وﻣی گوید‪ :‬آیػا پػ از خدهبػﻪ‬
‫کسی ﻫﻢ است؟!‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈•‬
‫را تضک کو!‪...‬‬ ‫نّشٍم ؾضؼ دِي‬ ‫پادؼاٍی رهم را ةضاِ‬
‫عبػػداهلل بػػﻦ حذافػػﻪ رضػػی اهلل عﻨػػﻪ بػػا سػػپاﻫیاف اسػػالـ ب ػرای جﻨػػگ بػػا روﻣیػػاف‬
‫رﻫسپار شد‪ .‬اوبﻪ نبراﻩ عدﻩ زیادی کﻪ درصحﻨﻪ ی ﻧبد نبراﻩ او بودﻧد؛ بﻪ اسػارت‬
‫گرفتﻪ شدﻧد‪ .‬ایﻦ جﻨگ در زﻣاف سیدﻧا عﻤر رضی اهلل عﻨﻪ بود‪.‬‬
‫ایﻦ صحابی ب رگوار نبػراﻩ بػا گػروﻫش کػﻪ حػدوداً صػد ﻧفػر یػا بیشػر بودﻧػد‪ ،‬ﻧػ د‬
‫پادشاﻩ روـ بردﻩ شدﻧد‪.‬‬
‫پادشػػاﻩ روـ ایس ػػتاد واز آﻧ ػػاف پرس ػػید‪ :‬آی ػػا ﻣی ػػاف نت ػػا کس ػ ػی اس ػػت ک ػػﻪ شخص ػػا‬
‫رسوؿ اهلل را دیدﻩ باشد؟!‬
‫گفتﻨد‪ ،‬تﻨها شخصی است کﻪ رسوؿ اهلل صػﻠی اهلل عﻠیػﻪ وسػﻠﻢ را دیػدﻩ اسػت‬
‫عبداهلل بﻦ حذافﻪ است‪.‬‬

‫{‪}27‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫عبػػداهلل بػػﻦ حذافػػﻪ در برابػػر پادشػػاﻩ روـ ایسػػتاد‪ .‬پادشػػاﻩ ﻣػػی خواﻫػػد وی را بػػا‬
‫دﻧیا بفریبد وبا او ﻣذاکرﻩ کرد وگفت‪:‬‬
‫ﻣػػﻦ ﻣیخػواﻫﻢ تػػو را در پادشػػاﻫی شػریک خػػود گػػردا بػػﻪ شػػرط ایﻨ ػػﻪ دیﻨػػت را‬
‫رﻫا کﻨی!‬
‫عبػػداهلل بػػﻦ حذافػػﻪ گفػػت‪ :‬ﻧػػﻪ‪ ،‬اگػػر نبػػﻪ ی دﻧیػػا را بػػﻪ ﻣػػﻦ بػػدﻫی دیػػﻨﻢ را تػػرک‬
‫لب ػواﻫﻢ کػػرد‪ ،‬پادشػػاﻩ گفػػت‪ :‬تػػو را ش ػ ﻨجﻪ خ ػواﻫﻢ مبػػود وﻣػػورد اصػػابت ﻧی ػ ﻩ ػرار‬
‫خواﻫی گرفت‪ .‬ﻧی ﻩ ﻫا وتریﻫا از کﻨارش عبور ﻣی ﻨﻨد وﻟی او ت اف مبی خورد‪.‬‬
‫پادشاﻩ روـ از پایػداری واسػتکاﻣت ایػﻦ ﻣػرد شػگفت زدﻩ شػد واز روش دیگػری‬
‫برای ش ﻨجﻪ استفادﻩ کرد‪ .‬اوگفت‪:‬‬
‫آتشی را روشﻦ کﻨید ودیگ ب رگی را پر از روغﻦ مبایید‪ .‬روغػﻦ بػﻪ جػوش آﻣػد‪،‬‬
‫س ػػپ دس ػػتور داد‪ :‬دو ﻧف ػػر را در براب ػػر دی ػػدگاف عب ػػداهلل ب ػػﻦ حذاف ػػﻪ بیاورﻧ ػػد ودر‬
‫دیگ بیﻨدازﻧد‪.‬‬
‫بػػﻪ اوگفتﻨػػد‪ :‬آیػػا دیﻨػػت را رﻫػػا ﻣػػی کﻨػػی یاﻧػػﻪ؟! او گفػػت‪ :‬ﻧػػﻪ! پادشػػاﻩ گفػػت‪:‬‬
‫نباف بالیی کﻪ سر آف دو اسری آوردید سر او ﻫﻢ بیاورید‪.‬‬
‫اورا گرفتﻨػػد ودر برابػػر آتػػش آوردﻧػػد و آﻣػػادﻩ شػػدﻧد تػػا او را در دیػػگ بیﻨدازﻧػػد‪،‬‬
‫در آف ﻫﻨگػػاـ عبػػداهلل بػػﻦ حذافػػﻪ گریسػػت‪ ،‬آﻧػػاف خوشػػحاؿ شػػدﻧد وبالفاصػػﻠﻪ ﻧ ػ د‬
‫پادشاﻩ بازگشتﻨد وگفتﻨد‪:‬‬
‫او گریﻪ و زاری کرد‪ .‬پادشاﻩ گفت‪ :‬او را ﻧ د ﻣﻦ بیاورید‪ .‬بﻪ وی گفت‪:‬‬
‫ﻣی بیﻨﻢ کﻪ گریﻪ کردی؟‪ ،‬بﻪ دیﻦ ﻣﻦ بیا وآییﻨت را رﻫا کﻦ‪.‬‬

‫{‪}28‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫گف ػػت‪ :‬ﻧ ػػﻪ ب ػػﻪ اهلل س ػػﻢ! پادش ػػاﻩ تعج ػػب ک ػػرد واز او پرس ػػید‪ :‬پػ ػ چػ ػرا گری ػػﻪ‬
‫کردی؟! گفت‪ :‬بﻪ خاطر ایﻦ کﻪ فکط یک جػاف دارـ کػﻪ در راﻩ اهلل گرفتػﻪ خواﻫػد‬
‫شػد و از سػػر ؿببػػت بػػﻪ اهلل آرزو دارـ کػﻪ بػػﻪ اﻧػػدازﻩ ﻣوﻫػػای بػد جػػاف ﻣیداشػػتﻢ کػػﻪ‬
‫‪ٛ‬‬
‫ی ی پ از دیگری در راﻩ اهلل از بد خارج ﻣیشد‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈•‬
‫الَی‪ ،‬نو را درنلاةل کافضی كضار دً کٌ ؼػمهم را پػارً‬
‫کضدً گُش هگلُىم را ةتضد تا در كّان ‪...‬‬
‫سیدﻧا عبداهلل بﻦ جحش ی ی از یاراف پیاﻣب صػﻠی اهلل عﻠیػﻪ وسػﻠﻢ اسػت‪ .‬در‬
‫روز احد عبداهلل بﻦ جحش وسعد بﻦ ﻣعاذ بﻪ عبػداهلل گفػت‪ :‬ﻣػﻦ دعػا ﻣی ػﻨﻢ وتػو‬
‫آﻣنی ﻣی گویی‪ ،‬سپ تو دعا کﻦ وﻣﻦ آﻣنی ﻣی گومی‪.‬‬
‫عبداهلل بﻦ جحش ایستاد وسعد بﻦ ﻣعاذ دست بﻪ دعا بػرد وگفػت‪ :‬پروردگػارا!‬
‫ﻣػػﻦ از تػػو ﻣیخ ػواﻫﻢ کػػﻪ فػػردا َﻣ ػردی ﻧریوﻣﻨػػد از کفػػار را ﻧصػػیبﻢ بگرداﻧػػی کػػﻪ بػػا او‬
‫جبﻨگﻢ واو با ﻣﻦ جبﻨگد‪ ،‬سپ ﻣﻦ او را ب شﻢ‪( ،‬ایﻦ دعػای سػعد بػﻦ ﻣعػاذ بػود‪،‬‬
‫وعبداهلل آﻣنی گفت)‪.‬‬
‫حاؿ ﻧوبت عبداهلل است‪.‬‬
‫عبداهلل گفت‪ :‬بار اؽبی! ﻣﻦ از تو ﻣی خػواﻫﻢ کػﻪ فػردا َﻣػردی ﻧریوﻣﻨػد از کفػار‬
‫را ﻧصیبﻢ کﻨی کﻪ با او جبػﻨگﻢ و او بػا ﻣػﻦ جبﻨگػد وﻣػﻦ او را ب شػﻢ‪ ،‬سػپ ﻣػردی‬
‫ﻧریوﻣﻨػػد دیگػػری ﻧصػػیبﻢ کﻨػػی کػػﻪ بػػا ﻣػػﻦ جبﻨگػػد و او بػػا ﻣػػﻦ جبﻨگػػد وﻣػػرا ب شػػد‪،‬‬

‫‪ -8‬الکم نو الللب(‪.)199‬‬
‫{‪}29‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫ش ػ ﻤﻢ را پػػارﻩ کﻨػػد‪ ،‬گوشػػﻢ را بػػبد وبﻨػػی اـ را طػػع کﻨػػد‪ ،‬و روز یاﻣػػت بػػا نبػػنی‬
‫یافﻪ در برابرت(یا اهلل) حاضر شوـ وتػو بػﻪ ﻣػﻦ بگػویی ای عبػداهلل! چػرا ایػﻦ گوﻧػﻪ‬
‫شدﻩ ای؟! وﻣﻦ بگومی‪ :‬بﻪ خاطر تو ای اهلل وتو بگویی راست گفتی!‪.‬‬
‫سعد بﻦ ﻣعاذ ﻣی گوید‪:‬‬
‫ﻣﻦ در طوؿ ﻣدت چشﻢ از او برﻧداشػتﻢ تػا ببیػﻨﻢ چػﻪ اتفػا ی بػرایش ﻣػی افتػد‪،‬‬
‫پػ از اسبػػاـ جﻨػػگ او را یػػافتﻢ کػػﻪ ش ػ ﻤش پػػارﻩ شػػدﻩ‪ ،‬گوشػػش بریػػدﻩ وبیﻨػػی اش‬
‫طػػع شػػدﻩ بػػود‪ ،‬در کﻨػػار جسػػد دو ﻧفػػر از کفػػار بػػود کػػﻪ آﻧػػاف را بػػﻪ تػػﻞ رسػػاﻧیدﻩ‬
‫بود‪ .‬رسوؿ اهلل صﻠی اهلل عﻠیﻪ وسﻠﻢ فرﻣود‪« :‬او اهلل را باور مبود‪ ،‬وپروردگار ﻧی او‬
‫‪ٜ‬‬
‫را تصدیق کرد»‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈•‬
‫تضک رعُل اللٌ ؾلی اللٌ ؾلٌّ هعلم زاىٌ اش را‪...‬‬
‫پیاﻣب صﻠی اهلل عﻠیﻪ وسﻠﻢ در آخر شػب خاﻧػﻪ اش را تػرک ﻣػی گویػد‪ ،‬تػا ﻫػیا‬
‫ی ی از کفار ﻣتوجﻪ او ﻧشوﻧد‪ ،‬سپ درﻧیﻤﻪ ی روز بﻪ خاﻧﻪ ی ابػوب ر ﻣػی رود‪،‬‬
‫آقبػػا کػػﻪ ابػػوب ر ﻣػػی گویػػد‪ :‬او زﻣػػاﻧی بػػﻪ خاﻧػػﻪ ی ﻣػػا آﻣػػد‪ ،‬کػػﻪ ﻣػػا عػػادت واﻧتظػػار‬
‫آﻣدﻧش را ﻧداشتیﻢ‪ .‬ﻣی خواﻫد ریش را گﻤراﻩ کﻨد‪ .‬با ابػوب ر درﻣیػاف ﻣػی گػذارد‪.‬‬
‫آف دو از درپشػػتی خاﻧػػﻪ بػػریوف ﻣػػی روﻧػػد‪ ،‬سػػپ راﻩ جﻨػػوب را ‪ -‬عﻠػػی رغػػﻢ ایػػﻦ‬
‫کﻪ ﻣدیﻨﻪ در ظبػت نتػاؿ اسػت ‪ -‬درپػیش ﻣػی گریﻧػد‪ .‬تػا ﻣشػرکاﻧی کػﻪ ﻣسػری نتػاؿ‬
‫بػػﻪ ظبػػت ﻣدیﻨػػﻪ را پػػاک سػػازی ﻣػػی کﻨﻨػػد‪ .‬آﻧ ػػاف را ﻧیابﻨػػد‪ ،‬سػػپ خبػػاطر احتیػػاط‬

‫‪ -9‬الکم نو الللب(‪.)91‬‬
‫{‪}31‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫واسػتتار سػػﻪ روز در غػػار ثػور درﻧػػگ کردﻧػػد وعبػداهلل بػػﻦ ابػػوب ر اخبػار ػریش را بػػر‬
‫ایشاف ﻣی آورد واظباء دخر ابوب ر غذا وآب ﻣی آورد‪ ،‬چوپاف ابوب ر عبداهلل بػﻦ‬
‫فهریﻩ را ﻣی فرستد تا ﻫر روز با گوسفﻨداﻧش در ﻣسریی کﻪ اظباء ﻣی پیﻤاید عبػور‬
‫کﻨد‪ .‬درست ﻣنﻞ ایﻨ ػﻪ گوسػفﻨداف را ﻣػی چراﻧػد‪ ،‬پػ کسػی بػﻪ او ﻣشػ وک مبػی‬
‫شود‪.‬‬
‫ﻣشرکاف بﻪ جﻠو غار ﻣی رسﻨد وابوب ر بﻪ رسػوؿ اهلل صػﻠی اهلل عﻠیػﻪ وسػﻠﻢ ﻣػی‬
‫گوید‪:‬‬
‫اگر ی ػی از آﻧػاف زیػر پػایش را ﻧگػاﻩ کﻨػد ﻣػا را ﻣػی بیﻨػد‪ ،‬رسػوؿ اهلل صػﻠی اهلل‬
‫عﻠیﻪ وسﻠﻢ در پاسخ بﻪ او ﻣیفرﻣایػد‪« :‬ﻧظػرت در بػارﻩ ی دو ﻧفػر کػﻪ سػوﻣنی آﻧػاف‬
‫ٓٔ‬
‫اهلل است‪ ،‬چیست؟! اﻧدوﻫگنی ﻧباش! اهلل با ﻣاست»‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈•‬
‫ػالم‬ ‫دؾای نؼلُم ه فضه رِستو تاج ه تس‬
‫ﻫﻨگػػاﻣی کػػﻪ تأکیػػد ﻣػػأﻣوف در ادعػػای ـبﻠػػوؽ بػػودف ػػرآف بػػاال گرفػػت و آزار و‬
‫ش ﻨجﻪﻫای او بػر اﻣػاـ اضبػد بػﻦ حﻨبػﻞ شػدت یافػت اﻣػاـ اضبػد زﻣػاف زیػادی را بػا‬
‫سػختی در زﻧػػداف بػػﻪ سػر بػػرد‪ ،‬بػػاالخرﻩ شػبی اﻣػػاـ بػػر زاﻧػواﻧش ﻧشسػػت و بػػﻪ آظبػػاف‬
‫چشػػﻢ دوخ ػػت و گفػػت ‪« :‬اؽب ػػی! حﻠػػﻢ و ص ػػب ت ػػو ای ػػﻦ ف ػػاجر (ﻣ ػػأﻣوف) را چﻨ ػػاف‬
‫ﻣ رور کردﻩ کﻪ بﻪ ش ﻨجﻪ و تﻞ أوﻟیاء و دوستاف تو ﻣیپردازد‪.‬‬
‫پرودرگارا! ایﻦ رآف کالـ غریـبﻠوؽ توست پ ﻫیبتت را ﻧشامباف دﻩ‪.‬‬

‫‪ -19‬الکم نو الللب‪.‬‬
‫{‪}31‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬
‫ٔٔ‬
‫نباف شب بﻞ از شروع صبح فریاد برآﻣد کﻪ ﻣأﻣوف ُﻣرد‪.‬‬
‫ای ﻣسػػﻠﻤاﻧاف! آیػػا کسػػی ﻫسػػت کػػﻪ بػػر زاﻧػػو بﻨشػػیﻨد و دسػػت بػػﻪ سػػوی آظبػػاف‬
‫بﻠﻨػد کﻨػػد؟! اشػک در چشػػﻤاﻧش حﻠکػػﻪ بﻨػدد و بػػﻪ آظبػػاف بﻨگػرد و اهلل ﻣتعػػاؿ را بػػا‬
‫نباف دعای اﻣاـ اضبد خبواﻧد؟!‬
‫ک ػ ػسی ک ػػﻪ بگوی ػػد‪« :‬پروردگ ػػارا! حﻠ ػػﻢ و ص ػػبت ای ػػﻦ ک ػػافر ف ػػاجر آﻣری ػػا و‬
‫رواف ) و نبراﻫاﻧش را ﻣ رور کردﻩ تػا جػایی کػﻪ بػﻪ ظﻠػﻢ و ؿباصػرﻩ و کشػتار ﻣػردـ‬
‫بی دفاع روی آوردﻩاﻧد»‪.‬‬
‫اﻣاـ اضبد‪ ،‬ﻣأﻣوف را فاجر ﻧاﻣید و چﻨنی دعا کرد و حاؿ ایﻨ ػﻪ ظﻠػﻢ و ط یػاف‬
‫و کفر ایﻦ حاکﻤاف بر ﻣا آش ار و ﻣعﻠوـ است کسی ﻫست!‪.‬‬
‫اکﻨػػوف اﻣػػت ﻣػػا بسػػیار ﻧیازﻣﻨػػد دعاﻫػػای خاﻟصػػاﻧﻪ و خاضػػعاﻧﻪ‪ ،‬زاﻧػػو زدف و بػػا‬
‫چش ػػﻤاف گری ػػاف اس ػػت و س ػػپ ﻧ ػػریوی درسبﻨ ػػد و اﻣ اﻧ ػػات ﻧ ػػبد‪ ،‬چراک ػػﻪ اوﻟ ػػنی‬
‫اسﻠحﻪی ﻣؤﻣﻨاف دعای صاحل و ﻣستجاب است‪.‬‬
‫اؽبا دعاﻫای ﻣستجاب نبچػوف دعػای اﻣػاـ اضبػد را ﻧصػیبﻤاف گػرداف و ﻣػا را از‬
‫شر و ط یاف و ظﻠﻢ ایﻦ حاکﻤاف ظامل و فاجر و کافر قبات دﻩ‪.‬‬
‫ّ‬

‫•┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈•‬

‫‪ -11‬ابلرایث وانلٍایث‪.‬‬
‫{‪}32‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫رفتار نغلهاىان در زنان فتدِ عضزنّو ٍا‬

‫رفتار آنان در ىند‪:‬‬
‫ﻣسػػﻠﻤاﻧاف ﻧ دیػػک بػػﻪ ﻫػ ار سػػاؿ بػػر ﻫﻨدوسػػتاف ح وﻣػػت کردﻧػػد درحاﻟی ػػﻪ‬
‫ٓ‪ ٛ‬درصد ساکﻨاف آف غری ﻣسﻠﻤاف بودﻧد‪:‬‬
‫ﻣس ػػﻠﻤاﻧاف ﻧ دی ػػک ب ػػﻪ ﻫػ ػ ار س ػػاؿ در ش ػػبﻪ ػػارﻩ ﻫﻨ ػػد ح ﻤراﻧ ػػی کردﻧ ػػد و‬
‫حک ػػوؽ و عب ػػادات ادی ػػاف دیگ ػػر را رعای ػػت مبودﻧ ػػد و س ػػتﻢ را از دوش پ ػػریواف‬
‫ﻣورخاف تاکید دارﻧد کﻪ اسالـ بػﻪ‬ ‫ﻣظﻠوـ ادیاف دیگر برداشتﻨد‪ .‬چﻨاﻧ ﻪ نبﻪ ی ّ‬
‫زور و درت ﻣﻨتشػر ﻧشد و ﻫیچ وادار بﻪ پذیرش اسالـ ﻧگردید‪.‬‬
‫رفتار آنان در مصر‪:‬‬
‫ﻣسﻠﻤاﻧاف بیش از ٓٓٗٔ ساؿ در ﻣصر ح وﻣت کردﻧد و در ایػﻦ ﻣػدت‬
‫جایگاﻩ و ﻣﻨ ﻟت بطیﻫا را حفظ مبودﻧد‪:‬‬
‫ﻣسػػﻠﻤاﻧاف از زﻣػػاﻧی کػػﻪ ی ػػی از اصػػحاب رسػػوؿ اهلل صػػﻠی اهلل عﻠیػػﻪ وسػػﻠﻢ بػػﻪ‬
‫ﻧػػاـ عﻤػػرو بػػﻦ عػػاص ﻣ ػصر را فػػتح کػػرد‪ ،‬ح وﻣػػت رادردسػػت داشػػتﻨد؛ و عػػالوﻩ بػر‬
‫ایﻨ ﻪ آیػنی و ﻣک ّدسػات سػاکﻨاﻧش را حفػظ مبودﻧػد‪ ،‬آﻧػاف را از سػتﻢ و شػ ﻨجﻪای‬
‫کﻪ بﻪ سبب اختالؼ در ﻣذﻫب با روﻣیاف از سوی آرا ﻣیدیدﻧد ‪ -‬ﻫرچﻨػد دیػﻦ‬
‫ش ػػاف ی ػػی ب ػػود ‪ -‬قب ػػات دادﻧ ػػد‪ ...‬و بطیﻫ ػػا از آف زﻣ ػػاف در عﻤ ػػﻞ ب ػػﻪ دی ػػﻦ و‬
‫عبادات شاف آزاد شدﻧد؛ اﻣروزﻩ تعداد آرا در ﻣصر بﻪ بیش از ٘ ﻣیﻠیوف ﻧفػر ﻣػی‬
‫رسد‪.‬‬
‫رفتار آنان در اندلس‪:‬‬

‫{‪}33‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫ﻣسﻠﻤاﻧاف ‪ ٛ‬رف براﻧدﻟ ح وﻣت کردﻧد‪:‬‬

‫ﻣسػ ػػﻠﻤاﻧاف از سػ ػػاؿ ٔٔ‪ ٚ‬تػ ػػا سػ ػػاؿ ٕ‪ٜٔٗ‬ـ ﻣعػ ػػادؿ ٔ‪ ٚٛ‬سػ ػػاؿ در اﻧػ ػػدﻟ‬
‫(اسػػپاﻧیا) ح وﻣػػت کردﻧػػد؛ اﻧػػدﻟ ﻣرک ػ سب ػ ّدف جهػػاف بػػود و حتّػػی یػػک ﻣسػػیحی‬
‫وادار ب ػػﻪ پ ػػذیرش دی ػػﻦ اس ػػالـ ﻧش ػػد‪ ،‬بﻠ ػػﻪ حکو ش ػػاف رعای ػػت گردی ػػد و ذب ػػارت و‬
‫ﻣراک شػاف در سػایﻪ ی دوﻟػت روﻧػػق گرفػت و ﻣسػﻠﻤاﻧاف سػػتﻤی را کػﻪ پػیش از فػػتح‬
‫اﻧػػدﻟ بػػر یهودیػػاف ربﻤیػػﻞ شػػدﻩ بػػود از بػػنی بردﻧػػد؛ تػػاریخ سرشػػار از ایػػﻦ حکػػایق‬
‫است‪.‬‬
‫اﻣا زﻣاﻧی کﻪ ای ابال وفرﻧاﻧدز بر ﻣسﻠﻤاﻧاف اسپاﻧیا پػریوز شػدﻧد‪ ،‬ﻧػﻪ تﻨهػا نبػﻪ ی‬
‫ﻣ ػواردی کػػﻪ از ﻣظػػاﻫر و اح ػػاـ اسػػالـ ؿبسػػوب ﻣػػی شػػد فبﻨػػوع شػػد بﻠ ػػﻪ ؿبػػاکﻢ‬
‫تفتػػیش عکایػػد ب ػرای ش ػ ﻨجﻪ کسػػاﻧی دایػػر شػػد کػػﻪ ثابػػت ﻣػػی شػػد ‪ -‬ﻫرچﻨػػد بػػﻪ‬
‫صورت ـبفیاﻧﻪ ‪ -‬بر اسالـ با ی ﻣاﻧدﻩ و دست از آف ﻧ شیدﻩ است‪.‬‬
‫توجػػﻪ اسػػت کػػﻪ‬
‫و ﻣسػػﻠﻤاﻧاف از دیارشػػاف راﻧػػدﻩ و اخ ػراج شػػدﻧد‪ّ ،‬اﻣػػا جاﻟػػب ّ‬
‫نب ﻣاف با اخراج ﻣسﻠﻤاﻧاف‪ ،‬یهودیاف ﻫﻢ از آقبا راﻧدﻩ شدﻧد و نبػراﻩ ﻣسػﻠﻤاﻧاف بػﻪ‬
‫سػ ػػرزﻣنی ﻫػ ػػای اسػ ػػالﻣی آﻣدﻧػ ػػد و در آقبػ ػػا ؿبﻠّػ ػػی اﻣػ ػػﻦ و زﻧػ ػػدگی ش ػ ػرافتﻤﻨداﻧﻪای‬
‫یافتﻨد!‪.‬‬
‫رفتار آنان در اندونزی‪:‬‬
‫ب ریتریﻦ سرزﻣنی ﻣسﻠﻤاﻧاف کﻪ اسالـ بدوف جﻨگ و ﻟش ر وارد آقبا شد‪:‬‬
‫اﻧػػدوﻧ ی دارای ب ریتػریﻦ اجتﻤػػاع ﻣسػػﻠﻤاﻧاف در یػػک کشػػور اسػػت؛ بػػا ایػػﻦ‬
‫توضیح کﻪ ساکﻨاف آف بﻪ بػیش از ٕٓ٘ ﻣیﻠیػوف ﻧفػر ﻣػی رسػد کػﻪ از ایػﻦ ﻣیػاف‬
‫سػهﻢ ﻣسػﻠﻤاﻧاف ‪ ٛٚ‬درصػد ﻣػی باشػد‪ .‬اسػالـ بػر اثػر اخػالؽ تػاجراف ﻣسػػﻠﻤاف‬
‫{‪}34‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫در ػرف ‪ ٙ‬ﻫجػػری وارد اﻧػدوﻧ ی شػػد و حتّػػی یػک ﻟشػ ر از ﻣسػﻠﻤاﻧاف بػػﻪ آقبػػا‬
‫ﻧرفت و تا زﻣػاف رسػیدف ﻟشػ رﻫای اسػتعﻤاری پرتکػاؿ و سػپ ﻫﻠﻨػد و پػ از‬
‫آف اﻧگﻠی ‪ ،‬رﻧگ خوف بﻪ خود ﻧدیدﻩ بود‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈•‬
‫انام آلتاىی ه پطؼک‬
‫ب ػػود ی ػػی از پ ش ػ ػ اف بػ ػرای ﻣعاعب ػػﻪ‬ ‫روزی در ح ػػاﻟی ک ػػﻪ اﻣ ػػاـ اﻟب ػػاﻧی ﻣػ ػری‬
‫پیشش آﻣد در حاﻟی کﻪ پ شک ریش ﻧداشت‪ ،‬و بعػد از ایﻨ ػﻪ بػﻪ شػیخ دارو داد‬
‫و خواست برود‪ ،‬گفت‪:‬‬
‫ای شیخ برامی دعا کﻦ!‪.‬‬
‫شیخ رضبﻪ اهلل گفت‪:‬‬
‫ٕٔ‬
‫اهلل بﻪ آﻧچﻪ ﻣرداف را با آف زیبا مبودﻩ زیبایت کﻨد‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈•‬
‫ؾراةٌ‪ ،‬هنّشان حَاد!‬
‫اهلل ﻣتعاؿ در کالـ پاکش ﻣي فرﻣایﻨد‪:‬‬
‫{ﻣﻦ اؼبؤﻣﻨنی رجاؿ صد وا ﻣاعاﻫدوا اﻟﻠّﻪ عﻠیﻪ فﻤػﻨهﻢ ﻣػﻦ ضػي كببػﻪ و ﻣػﻨهﻢ‬
‫ﻣﻦ یﻨتظر و ﻣا ب ّدﻟوا تبدیال}‪.‬‬

‫‪ -12‬دروس ومَاكف وغرب ‪.96‬‬

‫{‪}35‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫ترصبػػﻪ‪« :‬در ﻣیػػاف ﻣوﻣﻨػػاف ﻣػػرداي ﻫسػػتﻨد کػػﻪ بػػر سػػر عهػػدي کػػﻪ بػػا اهلل بسػػتﻨد‬
‫ص ػػاد اﻧﻪ ایس ػػتادﻧد‪ ،‬بعض ػػي پیﻤ ػػاف خ ػػود را ب ػػﻪ آخ ػػر بردﻧ ػػد [و در راﻩ او ش ػ ػربت‬
‫شهادت ﻧوشیدﻧد]‪ ،‬و بعضػي دیگػر در اﻧتظارﻧػد و ﻫرگػ ت یػری و تبػدیﻠي در عهػد‬
‫و پیﻤاف خود راﻩ ﻧدادﻩ اﻧد»‪.‬‬
‫حال‪ ،‬از کجا شروع کنم؟ از چو کسی شروع کنم؟‬
‫از ابوب ر صدیق و جهاد با ﻣرتدیﻦ و ﻣاﻧعنی زکات‪ ..‬بگومی!‬ ‫‪‬‬
‫‪ ‬یا عﻤر فاروؽ و فتح بیت اؼبکدس‪!...‬‬
‫‪ ‬یا عنﻤػاف ذي اﻟﻨػوریﻦ یػا عﻠػي ﻣرتضػي و یػا از خاﻟػد بػﻦ وﻟیػد سػی اﻟﻠّػﻪ‬
‫اؼبسﻠوؿ و جﻨگ يباﻣﻪ یا از خاؿ اؼبػؤﻣﻨنی اﻣػری ﻣعاویػﻪ و فػتح سػطﻨطﻨیﻪ‪ ..‬رضػواف‬
‫اهلل عﻠیهﻢ أصبعنی!‬
‫‪ ‬و یا از زيد بن خطاب رضي اللّو عنو کﻪ فریاد بر ﻣػي آورد کػﻪ جﻨػگ را‬
‫ج ػ ّدي بگرییػػد و بػػر دنتﻨػػاف بتازیػػد‪ .‬اي ﻣػػردـ‪ ،‬اهلل سػػﻢ از ایػػﻦ غبظػػﻪ بػػﻪ بعػػد تػػا‬
‫زﻣاي کﻪ ﻣسیﻠﻤﻪ را ﻧ شﻢ و یا در ایﻦ راﻩ کشتﻪ ﻧشوـ ﻫرگػ صػحبت لبػواﻫﻢ کػرد‬
‫آف و ت است کﻪ با دﻟیﻞ پیش اﻟﻠّﻪ جﻞ جالﻟﻪ حاضر ﻣیشوـ‪.‬‬
‫‪ ‬یػا از برراب بررن مالررا رضرري اللّررو عنررو ﻫﻨگػػاﻣي کػﻪ ػػوﻣش را خطػػاب ﻣػػي‬
‫کﻨد‪:‬‬
‫اي گػػروﻩ اﻧصػػار ﻫػػیا کػ از نتػػا حػػق ﻧػػدارد ف ػػر برگشػػنت بػػﻪ ﻣدیﻨػػﻪ را در سػػر‬
‫بپروراﻧد از اﻣروز بﻪ بعد ﻣدیﻨﻪ اي براي نتا وجود ﻧدارد آﻧچﻪ اسػت خػداي یگاﻧػﻪ‬
‫است و سپ هبشت‪.‬‬

‫{‪}36‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫یػػا از ثابررر رضرري اللّررو عنررالي عنررو بگػػومی کػػﻪ مبػػي گػػذارد پػػرچﻢ اسػػالـ بػػر زﻣػػنی‬
‫افتد و ﻣش وؿ کﻨدف چاﻟﻪ اي براي خویش ﻣي شود‪ ،‬و تػا ﻧصػ صػاؽ در چاﻟػﻪ‬
‫ﻣػػي رود و ﻣاﻧﻨػػد ﻣیػػﻞ ﻫػػاي ثابػػت و اسػػتوار در جػػایش ﻣیخ ػػوب ﻣػػي شػػود و از‬
‫پرچﻢ وﻣش دفاع ﻣي کﻨد تا ایﻨ ﻪ بﻪ زﻣنی ﻣي افتد و شهید ﻣي شود‪.‬‬
‫بگذار از ی ي از ﻣبارزاف و سربازاف ابو ايوب انصاري رضي اللّرو عنرالي عنرو‬
‫بگومی‪..‬‬
‫ابو ایوب رضي اﻟﻠّﻪ تعاي عﻨﻪ سبػاـ زﻧػدگي اش را در راﻩ جهػاد و ﻣبػارزﻩ گذراﻧػد‬
‫حػػم ﻣشػػهور اسػػت کػػﻪ از زﻣػػاف رسػػوؿ اﻟﻠّػػﻪ صػػﻠي اﻟﻠّػػﻪ عﻠیػػﻪ و سػػﻠﻢ تػػا زﻣػػاف اﻣػػری‬
‫ﻣعاویػػﻪ رضػػي اﻟﻠّػػﻪ عﻨػػﻪ ﻫػػیا غ ػ وﻩ اي ﻧبػػودﻩ کػػﻪ ابػػو ایػػوب رضػػي اﻟﻠّػػﻪ عﻨػػﻪ در آف‬
‫شرکت ﻧداشتﻪ باشد‪ .‬با وجودي کﻪ حػدود ﻫشػتاد سػاؿ عﻤػر داشػت اﻣػا ایػﻦ اﻣػر‬
‫ﻣاﻧع او از پیوسػتﻨش بػﻪ ﻟشػ ر اسػالـ ﻧشػد‪ .‬تػا ایﻨ ػﻪ ابػو ایػوب در نبػنی راﻩ جػاف‬
‫بﻪ جػاف آفػریﻦ تسػﻠیﻢ مبػود‪ .‬رضبػت اهلل بػر ابػو ایػوب اﻧصػاري بػاد زیػرا او در حػاي‬
‫کﻪ ج بر پشت اسبهاي جﻨگي در راﻩ اهلل جاف بﻪ حق تسﻠیﻢ کﻨد‪ ،‬راﻫػي دیگػر‬
‫اﻧتخاب ﻧ رد‪.‬‬
‫‪ ‬یا از عبداللّو بن جحش و سند بن ابي وقاص رضي اللّو عنهما‪:‬‬
‫سػػعد بػػﻦ ا و ػػاص رضػػي اﻟﻠّػػﻪ عﻨػػﻪ ﻣػػي گویػػد‪ :‬و ػػت جﻨػػگ احػػد عبػػداهلل بػػﻦ‬
‫جحػػش رضػػي اﻟﻠّػػﻪ عﻨػػﻪ بػػا ﻣػػﻦ بػػر خػػورد و بػػﻪ ﻣػػﻦ گفػػت‪ :‬آیػػا ﻣ ػوافکي بػػا ﻫػػﻢ دعػػا‬
‫کﻨػػیﻢ؟ گف ػػتﻢ‪ :‬بﻠ ػػﻪ‪ .‬ﻣػػا ﻫ ػػر دو تػػا ب ػػﻪ گوشػػﻪ اي رفت ػػیﻢ و دع ػػاي ﻣػػﻦ ای ػػﻦ ب ػػود ک ػػﻪ‬
‫پروردگارا ! ﻫﻨگاﻣي کﻪ با دنتﻦ روبرو شػدـ ﻣػردي جﻨگجػو را در جﻠػوي ﻣػﻦ ػرار‬

‫{‪}37‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫بدﻩ تا با او ﻣبارزﻩ کﻨﻢ و او با ﻣػﻦ و بعػد ﻣػﻦ بػر او غاﻟػب شػوـ و او را ب شػﻢ و‬
‫آﻧچﻪ دارد از او غﻨیﻤت بگریـ و عبداﻟﻠّﻪ بر دعامی آﻣنی ﻣي گفت‪.‬‬
‫و عبداﻟﻠّﻪ بﻦ جحش رضي اﻟﻠّﻪ عﻨﻪ چﻨػنی دعػا کػرد‪ .‬باراؽبػا! ﻣػردي جﻨگجػو را‬
‫در ﻣکابﻞ ﻣﻦ رار بدﻩ ﻣﻦ بﻪ خاطر تو با او جبﻨگﻢ و او با ﻣﻦ جبﻨگػد‪ ،‬سػپ ﻣػرا‬
‫بگرید و گوش و بیين اـ را طع مباید‪ ،‬و م ﻣﻦ فرداي یاﻣت در بارگػاﻩ تػو حاضػر‬
‫شوـ و تو از ﻣﻦ بپرسي کﻪ چرا گوش و بیين ات بریدﻩ شدﻩ؟‬
‫در جواب بگومی‪ :‬بﻪ خاطر تو و رسوؿ تو طػع شػدﻩ اﻧػد و تػو بگػویي راسػت‬
‫گفم‪ .‬سعد بﻦ ا و اص رضي اهلل تعاي عﻨﻪ ﻣي گوید‪:‬‬
‫دعػػاي عبداﻟﻠّػػﻪ رضػػي اﻟﻠّػػﻪ عﻨػػﻪ از دعػػاي ﻣػػﻦ هبػػر بػػود زی ػرا او را در پایػػاف روز‬
‫دیدـ کﻪ کشتﻪ شدﻩ و گوش و بیين اش طع شػدﻩ بػود و آرػا را بػا لبػي بػﻪ درخػم‬
‫آوی اف کردﻩ بودﻧد‪ .‬خداوﻧد دعػاي عبداﻟﻠّػﻪ بػﻦ جحػش را بػوؿ کػرد و بػﻪ او درجػﻪ‬
‫ي شهادت خبشید‪ .‬رضي اﻟﻠّﻪ تعاي عﻨهﻤا‪.‬‬
‫‪ ‬يا از عبداهلل بن حذافو سهمی!‬
‫و م ایشػاف را ﻟشػ ریاف یصػر پادشػاﻩ روـ اسػری گرفتﻨػد‪ .‬زﻣػاي کػﻪ ایشػاف را بػﻪ‬
‫ط ػػرؼ دی ػػگ بردﻧ ػػد اش ػػک از چش ػػﻤایش ج ػػاري ش ػػد ب ػػﻪ پادش ػػاﻩ خ ػػب دادﻧ ػػد ک ػػﻪ‬
‫عبداﻟﻠّػﻪ گریػػﻪ ﻣػي کﻨػػد دوبػارﻩ بػػﻪ پػػیش پادشػاﻩ بردﻧػػد‪ ،‬پادشػاﻩ گفػػت بػراي چػػﻪ نبػػنی‬
‫حاال گریﻪ ﻣي کردي ؟‬
‫عبداﻟﻠّﻪ بﻦ حذافﻪ رضي اﻟﻠّﻪ عﻨﻪ گفتﻨد‪ :‬گریﻪ اـ بػراي ایػﻦ بػود کػﻪ خیػاؿ کػردـ‬
‫اکﻨػػوف در دیػػگ اﻧداختػػﻪ ﻣػػي شػػوـ و جػػاف از بػػد ﻣػػي رود آرزو کػػردـ کػػاش بػػﻪ‬

‫{‪}38‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫اﻧػ ػػدازﻩ ي ﻣوﻫػ ػػاي بػ ػػد جػ ػػاف ﻣػ ػػي داشػ ػػتﻢ و نبػ ػػﻪ را در راﻩ خػ ػػدا در دیػ ػػگ ﻣػ ػػی‬
‫اﻧداختﻢ‪.‬‬
‫‪ ‬یا از عمرو بن جموح رضي اللّو عنالي عنو کﻪ ی ػي از ﻣشػتا اف جﻨّػت‬
‫است‪ ،‬بگومی‪.‬‬
‫زﻣاي کﻪ دید سﻪ پسرش خود را براي ﻣکابﻠﻪ با دنتﻨاف خدا براي جﻨػگ احػد‬
‫آﻣادﻩ ﻣي کﻨﻨد و ﻠبهایشاف از شوؽ رسیدف بﻪ شهادت و رضاي خدا ﻣػي تپیػد‪.‬‬
‫ایشػػاف ﻫػػﻢ تصػػﻤیﻢ گرفتﻨػػد کػػﻪ بػػﻪ جهػػاد بػػرود‪ ،‬وي پسػػرﻫایش ـباﻟفػػت کردﻧػػد چػػوف‬
‫ﻣسين بود و از پایش ﻣػي ﻟﻨگیػد و خداوﻧػد ایشػاف را از صبﻠػﻪ ﻣعػذوریﻦ ػرار‬ ‫پریﻣرد ّ‬
‫دادﻩ بػػود‪ .‬و ایشػػاف پػػیش رسػػوؿ اﻟﻠّػػﻪ صػػﻠي اﻟﻠّػػﻪ عﻠیػػﻪ و سػػﻠﻢ ش ػ ایت کردﻧػػد تػػا‬
‫ایﻨ ﻪ پسراف او بﻪ اطاعت از رسوؿ اﻟﻠّﻪ صﻠي اﻟﻠّﻪ عﻠیﻪ و سﻠﻢ او را گذاشتﻨد‪.‬‬
‫ایشػاف ﻫﻨگػػاـ حرکػت ﻟشػ ر بػا خػػامبش اهلل حػافظي کػػرد چﻨػاف کػػﻪ گویػا دوبػػارﻩ‬
‫بػر مبػي گػردد‪ ...‬سػپ روي بػػﻪ بﻠػﻪ دسػتهاي خػود را بﻠﻨػػد کػرد و گفػت‪ :‬بػار اؽبػػا!‬
‫شهادت را ﻧصیب ﻣﻦ بگرداف بعد از آف بﻪ راﻩ افتادﻧد‪.‬‬
‫ایشاف و ی ي از پسراﻧش در جﻨگ احد پیوستﻪ از رسوؿ اﻟﻠّﻪ صﻠي اﻟﻠّػﻪ عﻠیػﻪ‬
‫و سػػﻠﻢ دفػػاع ﻣػػي کردﻧػػد و عﻤػػرو بػػﻦ صبػػوح رضػػي اﻟﻠّػػﻪ تعػػاي عﻨػػﻪ ﻣػػي گفػػت‪ :‬ﻣػػﻦ‬
‫ﻣشػتاؽ جﻨّػت ﻫسػػتﻢ‪ ،‬ﻣػﻦ ﻣشػػتاؽ جﻨّػت ﻫسػتﻢ تػػا ایﻨ ػﻪ ﻫػػر دو در ﻣیػداف ﻣبػػارزﻩ‬
‫ی ي پ از دیگري شهید شدﻧد‪.‬‬

‫{‪}39‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫اهلل ﻣتعػ ػػاؿ از عﻤ ػ ػػرو ب ػ ػػﻦ صب ػ ػػوح و نبراﻫػ ػػاﻧش و س ػ ػػایر ش ػ ػػهداي اح ػ ػػد و سب ػ ػػاـ‬
‫ٖٔ‬
‫شهداي اسالـ راضي باد و ب نبﻪ را روشﻦ بگرداﻧد‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈•‬
‫هفات ؾلها در ؾريٌی حَاد‬
‫‪ ‬اوی ري رضبػﻪ اﻟﻠّػﻪ کػﻪ ایشػاف ی ػي از تػابعنی ﻣشػهور ﻫسػتﻨد در ی ػي‬
‫از جﻨگ ﻫاي اسالﻣي وفات مبودﻧد‪.‬‬
‫ػري بػﻪ طػرؼ جهػاد بػا ارﻣػين‬ ‫عالﻣﻪ ابﻦ عساکر رضبﻪ اﻟﻠّﻪ ﻣػي فرﻣایﻨػد‪ :‬اویػ‬
‫ﻫا بریوف رفت تا ایﻨ ﻪ در نبنی راﻩ وفات یافتﻨد‪.‬‬
‫‪ ‬نبچﻨػػنی حػػام اصػػﻢ رضبػػﻪ اﻟﻠّػػﻪ از ب رگػػاف و اوﻟیػػاي زﻣػػاف خػػود نب ػوارﻩ در‬
‫جهاد بسر ﻣي بردﻧد تا ایﻨ ﻪ در نبنی راﻩ وفات یافت‪.‬‬
‫‪ ‬نبیﻨطػػور عبػػداهلل بػػﻦ ﻣبػػارک نبػػﻪ عﻤ ػرش را در صػػحﻨﻪ ﻫػػای جهػػاد سػػپری‬
‫کرد‪.‬‬
‫‪ ‬شػ ػػیخ االسػ ػػالـ اب ػ ػػﻦ تیﻤی ػ ػػﻪ رضبػ ػػﻪ اهلل در پػ ػػﻨج غ ػ ػ وﻩ اش ػ ػراک مبػ ػػودﻩ ک ػ ػػﻪ‬
‫ﻣشػػهورتریﻦ غ ػ وات وسرﻧوشػػت سػػاز غ ػ وات بػػودﻩ وتﻨهػػا ابػػﻦ تیﻤیػػﻪ را اهلل سػػبحاﻧﻪ‬
‫وتعاﻟی در ﻣکابﻞ آرا اختیار مبودﻩ بود‪.‬‬
‫‪ -‬ابﻦ تیﻤیﻪ در فتح شهر ع ا(کﻪ شهری است فﻠسطنی) شرکت داشت‪.‬‬
‫‪ -‬جﻨگ در ﻣکابﻞ باطﻨیاف(آرا فر ﻪ ی گﻤراﻩ بودﻧد)‬
‫‪ -‬شرکت ابﻦ تیﻤیﻪ در جﻨگ ازاف(ﻣ وؿ)‬

‫‪ -13‬صفث الصفَة‪ ،‬االصاةً يف حهیزي الصحاةث‪ ،‬حیاة الصحاةث‪ ،‬أسر الغاةث‪.‬‬

‫{‪}41‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫‪ -‬دفػػاع از شػػهر دﻣشق(شػػهری کػػﻪ نبیشػػﻪ ؾباﻫػػد داشػػتﻪ وباطواغیػػت دسػػت‬

‫وپﻨجﻪ کردﻩ اﻧد)‬
‫‪ -‬حضور شیخ االسالـ در جﻨگ شحکب (وا ع در عربستاف)‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈•‬
‫ىلػ ؾلها در حَاد هؼَادت‬
‫‪ ‬ابومسلم خوالني رحمو اللّو‪:‬‬
‫عالﻣػػﻪ ابػػﻦ کنػػری رضبػػﻪ اﻟﻠّػػﻪ ﻣػػي فرﻣایػػد‪ :‬ابوﻣسػػﻠﻢ نب ػوارﻩ در جهػػاد بػػﻪ سػػر ﻣػػي‬
‫بردﻧد و ﻫر ساﻟﻪ در غ وﻩ روـ شرکت ﻣي کردﻧد‪.‬‬
‫‪ ‬ابراىيم بن ادىم رحمو اللّو‪:‬‬
‫ایشاف ی ي از اسب سػواراف و ؾباﻫػداف شػجاع بودﻧػد کػﻪ در ی ػي از جﻨػگ‬
‫ﻫاي اسالﻣي در ج یرﻩ اي در دریاي روـ درگذشت‪.‬‬
‫‪ ‬عبداللّو بن مبارک رحمو اللّو‪:‬‬
‫ایشػػاف یػػک سػػاؿ بػػﻪ جهػػاد ﻣػػي رفتﻨػػد و سػػاؿ دیگػػر عػػازـ حػػج بیػػت اﻟﻠّػػﻪ ﻣػػي‬
‫ش ػػدﻧد‪ .‬و ﻫﻨگ ػػاﻣي ک ػػﻪ در جه ػػاد طرط ػػوس بودﻧ ػػد‪ .‬چﻨ ػػد طع ػػﻪ ش ػػعر ب ػراي عاب ػػد‬
‫اغبرﻣنی فضیﻞ بﻦ عیاض رضبﻪ اﻟﻠّﻪ ﻧوشتﻨد و فرستادﻧد کﻪ عبارت از‪:‬‬
‫ياعابد الحرمين لو ابصرعنا‬
‫لنلمر انا بالنبادة علنب‬
‫من کان يخضب خده بدموعو‬
‫فنحورنا بدمائنا عتخضب‬

‫{‪}41‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫ترصب ػػﻪ‪« :‬اي عب ػػادت گ ػػذار ح ػػرﻣنی! اگ ػػر ﻣ ػػا ؾباﻫ ػػداف را ببی ػػين‪ ،‬آﻧگ ػػاﻩ یک ػػنی‬
‫خواﻫي کرد کﻪ عبادت را بﻪ بازي گرفتﻪ اي‪ .‬نتا رخسار خویش را بػا اشػک ﻫػاي‬
‫تػػاف خػػی خواﻫیػػد کػػرد‪ ،‬اﻣػػا گػػردف ﻫػػاي ﻣػػا بػػا خػػوف ﻫػػاي ﻣػػاف رﻧگػػنی خواﻫػػد‬
‫شد»‪.‬‬
‫ﻫﻨگ ػػاﻣي ک ػػﻪ فض ػػیﻞ ب ػػﻦ عی ػػاض رضب ػػﻪ اﻟﻠّ ػػﻪ ای ػػﻦ اش ػػعار را خواﻧ ػػد اش ػػک از‬
‫چشﻤاﻧش جاري شد و گفت‪ :‬کﻪ ابﻦ ﻣبارک رضبﻪ اﻟﻠّػﻪ درسػت گفتػﻪ و ﻣػرا خػوب‬
‫ﻧصیحت کردﻩ است‪.‬‬
‫و نبچﻨػػنی اﻣػػاـ غ ػ اي رضبػػﻪ اﻟﻠّػػﻪ در ربػػت حػػدیني کػػﻪ پیػػاﻣب صػػﻠي اﻟﻠّػػﻪ عﻠیػػﻪ و‬
‫س ػػﻠﻢ ط ػػي آف ی ػػي از اص ػػحابش را ب ػػﻪ ش ػػرکت در جه ػػاد تش ػػویق ﻣ ػػي کﻨ ػػد ﻣ ػػي‬
‫فرﻣایﻨد‪ :‬ﻫﻨگاﻣي کﻪ پیاﻣب صﻠي اﻟﻠّػﻪ عﻠیػﻪ و سػﻠﻢ اصػحاب جﻠیػﻞ اﻟکػدر خػود را‬
‫بػػا توجػػﻪ بػػﻪ جػػدیت او در عبػػادت اجػػازﻩ ع ﻟػػت از جهػػاد مبػػي دﻫػػد‪ ،‬پ ػ چگوﻧػػﻪ‬
‫ب ػراي ﻣػػا بػػا توجػػﻪ بػػﻪ ﻠػػت عبػػادت و کنػػرت بػػدي ﻫػػاي ﻣػػاف تػػرک جهػػاد شایسػػتﻪ‬
‫است‪.‬‬
‫‪ ‬شيخ ابوالحسن شاذلي رحمو اللّو‪:‬‬
‫ایشػػاف از فج ػػر ت ػػا ﻣ ػػرب وظیف ػػﻪ ي ﻣرزب ػػاي ﻣرزﻫ ػػاي اس ػ ﻨدریﻪ را ب ػػﻪ عه ػػدﻩ‬
‫داشتﻨد‪.‬‬
‫‪ ‬ابن قدامو رحمو اهلل‪:‬‬
‫ﻣوفػػق اﻟػػدیﻦ بػػﻦ داﻣػػﻪ حﻨبﻠػػي رضبػػﻪ اﻟﻠّػػﻪ در ی ػػي از جﻨػػگ ﻫػػاي ﻣسػػﻠﻤاﻧاف بػػا‬
‫کفار شرکت مبودﻧد کﻪ ک دست راست ایشاف در ایﻦ جﻨگ زطبي شدﻧد‪.‬‬

‫{‪}42‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫‪ ‬عمر مختار و شيخ احمد سنوسي رحمهما اللّو‪:‬‬

‫از رﻫ ػ ػباف شػ ػػاخو جهػ ػػادي و ﻣبػ ػػارزاف اسػ ػػالﻣي در ﻟی ػ ػ ﻫسػ ػػتﻨد کػ ػػﻪ عﻠیػ ػػﻪ‬
‫ﻧریوﻫاي اش اﻟگر ایتاﻟیایي جهاد مبودﻧد‪.‬‬
‫‪ ‬شيخ عبدالقادر الجزائري رحمو اللّو‪:‬‬
‫یػػادت جهػػاد عﻠیػػﻪ ﻧریوﻫػػاي اشػ اﻟگر فراﻧسػػوي در اعب ائػػر را چﻨػػدیﻦ سػػاؿ بػػر‬
‫عهدﻩ داشتﻨد‪.‬‬
‫‪ ‬شيخ محمد احمد مهدي رحمو اللّو‪:‬‬
‫جهاد را عﻠیﻪ ﻧریوﻫاي اش اﻟگر اﻧگﻠی در سوداف را رﻫبي ﻣي کردﻧد‪.‬‬
‫‪ ‬و نبچﻨػػنی شرريخ عبداللّررو ح يمرري رحمررو اللّررو رﻫػػبي جهػػاد بػراي آزادي‬
‫يبﻦ از اشػ اﻟگراف را بػﻪ عهػدﻩ داشػتﻨد‪ .‬و شريخ محمرد عبداللّرو سروماليايي رحمرو‬
‫اللّ ررو ب ػػا ػ ػواي ﻧریوﻫ ػػاي بریتاﻧی ػػا و ایتاﻟی ػػا جﻨگیدﻧ ػػد‪ .‬و ش رريخ مص ررطيي ش ررنقيطي‬
‫رحمو اللّو رﻫبي جهاد عﻠیﻪ ﻧریوﻫاي فراﻧسػﻪ در ﻣوریتػاي را بػﻪ عهػدﻩ داشػتﻨد‪ .‬و‬
‫شريخ شرهيد عمرر ع رروري رحمرو اللّرو در سػﻨگاؿ بػا ﻧریوﻫػاي اشػ اﻟگر فراﻧسػوي‬
‫جﻨگیدﻧػػد و صػػد داشػػتﻨد کػػﻪ در سػػﻨگاؿ ح وﻣػػت اسػػالﻣي بر ػرار سػػازﻧد‪ ،‬کػػﻪ بػػﻪ‬
‫ایﻦ کار ﻣوفق ﻧشدﻧد و در آخر شهید شدﻧد‪.‬‬
‫‪ ‬ومالمحمررد عمررر رحمررو اهلل کػػﻪ عﻠﻨ ػاً در ﻣکابػػﻞ آﻣری ػػای جﻨایػػت پیشػػﻪ‬
‫جهاد را آغاز کرد‪ ،‬ودر دیار غربت وفات یافت‪.‬‬
‫قسام رحمو اللّو‪:‬‬
‫‪ ‬شيخ عزالدين ّ‬

‫{‪}43‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫ﻫﻨگ ػػاﻣي ک ػػﻪ ﻧریوﻫ ػػاي فراﻧس ػػﻪ س ػػاحﻞ س ػػوریﻪ را اشػ ػ اؿ کردﻧ ػػد اع ػػالف جه ػػاد‬
‫مبودﻧد و گفتﻨد کﻪ اکﻨوف جهاد عﻠیﻪ فراﻧسﻪ واجب اسػت و عﻠیػﻪ ﻧریوﻫػاي فراﻧسػﻪ‬
‫جهػػاد مبودﻧػػد‪ .‬و در سػػاؿ ٕٓ‪ ٜٔ‬ﻣػػیالدي بػػﻪ فﻠسػػطنی ﻫجػػرت مبودﻧػػد و در آقبػػا‬
‫ﻣػػردـ را از خطػرات یهػػود آگػػاﻩ سػػاختﻨد‪ .‬و ﻣػػي گویﻨػػد ایشػػاف خاﻧػػﻪ اي در ﻣﻨطکػػﻪ‬
‫ي حیفػ ػػا داشػ ػػتﻨد و آف را فروختﻨػ ػػد و اسػ ػػﻠحﻪ و ﻣهﻤػ ػػات ب ػ ػراي جهػ ػػاد فﻠسػ ػػطنی‬
‫خری ػػداري کردﻧ ػػد‪ .‬و نبچﻨ ػػنی ش ػػیخ ؿبﻤ ػػد شػ ػری یعک ػػو ش ػػاذي و ش ػػیخ ؿبﻤ ػػد‬
‫تﻠﻤساي شاذي و شیخ ؿبﻤد ﻫانتي شاذي و شیخ ؿبﻤدصاحل کیػواف رضبهػﻢ اﻟﻠّػﻪ‬
‫نبراﻩ شیخ ؿبﻤد بدر اﻟدیﻦ حسين رضبﻪ اﻟﻠّﻪ عﻠیﻪ کﻪ یػادت جهػاد در سػوریﻪ عﻠیػﻪ‬
‫ﻧریوﻫاي فراﻧسﻪ را بﻪ عهدﻩ داشت شرکت داشتﻨد‪.‬‬
‫شرراه ولرري اللّررو محرردث‬ ‫‪ ‬از عﻠﻤػػاي ﻫﻨػػد ﻣصػػﻠح و ﻣتف ػػر ب ػ ری اﻧکػػال‬
‫دىلرروي رحمررو اللّررو در بیػػداري ﻣسػػﻠﻤاﻧاف بػػاالخو ح ػػﻢ فرﻣایػػاف زﻣػػاف خػػود از‬
‫خطر سػکوط و ﻣ ػر اﻧگﻠػی ﻧکػش ﻣهﻤػي ایفػا مبودﻧػد‪ .‬و ایشػاف در کتػاب حجػﻪ‬
‫اﻟﻠّػػﻪ اﻟباﻟ ػػﻪ ﻣػػي ﻧویسػػد‪ :‬از سبػػاـ ش ػرایع نبػػاف ش ػریعم کاﻣػػﻞ تػػر اسػػت کػػﻪ در آف‬
‫ح ﻢ جهاد وجود داشتﻪ باشد‪ .‬و ایشػاف ﻣرکػ ي بػﻪ ﻣﻨظػور آﻣػوزش تاکتیػک ﻫػاي‬
‫جهادي بر اساس روش خاص خود دایر کردﻩ بودﻧد‪.‬‬
‫‪ ‬و بعد از ایشاف موالنا عبدالنزيز دىلوي رحمو اللّو ایﻦ رضػت اﻧکػال‬
‫سػػﻠفش را اداﻣػػﻪ دادﻧػػد و فت ػوایي عﻠیػػﻪ اﻧگﻠػػی صػػادر مبودﻧػػد و در فت ػوایش آﻣػػدﻩ‬
‫است‪:‬‬

‫{‪}44‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫اﻧگﻠی آزادي ﻣدي ﻣﻠت را سﻠب کردﻩ است‪ .‬بﻨابر ایػﻦ‪ ،‬بػر ﻫػر فػرد دوسػت‬
‫دار وطﻦ فرض است کػﻪ عﻠیػﻪ ﻧریوﻫػاي بیگاﻧػﻪ جﻨػگ مبایػد و تػا زﻣػاي کػﻪ آﻧػاف را‬
‫از خاک خود بریوف ﻧراﻧدﻩ‪ ،‬زﻧدﻩ بودف را بر خود حراـ گرداﻧد‪.‬‬
‫‪ ‬نبچﻨػػنی سرريّد احمررد شررهيد رحمررو اهلل و دوسػػتاف جػػاف ﻧنارشػػاف بػػﻪ وی ػ ﻩ‬
‫ش ػػاﻩ اظباعی ػػﻞ ش ػػهید رضب ػػﻪ اﻟﻠّػػﻪ عﻠی ػػﻪ پ ػػرچﻢ جه ػػاد ج س ػػبیﻞ اﻟﻠّػػﻪ را در ﻫﻨ ػػد عﻠی ػػﻪ‬
‫سػیک ﻫػا و ﻧریوﻫػػاي اﻧگﻠی ػسي بػػر افراشػتﻨد و خػػاطرات ػروف اوﻟیػػﻪ اسػالـ را زﻧػػدﻩ‬
‫کردﻧد‪.‬‬
‫و در چﻨػػد جبهػػﻪ آرػػا را ش سػػت فاحشػػي دادﻧػػد و در رایػػت در ﻣرحﻠػػﻪ اي‬
‫پایػػاي جﻨػػگ در جبه ػػﻪ ي ب ػػاالکوت س ػػید اضبػػد شػػهید و ﻣوالﻧ ػػا اظباعی ػػﻞ ش ػػهید‬
‫ٗٔ‬
‫رضبهﻢ اﻟﻠّﻪ و دیگر یاراف ب رگوار ایشاف جاـ شهادت را ﻧوشیدﻧد‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈•‬
‫دزتضم‪ ،‬آنضِما ىهی زُاةش!‬
‫عررالم مجاىررد "رفرراعی سرررور" رحمررو اهلل دخػػرش در شػػب از خ ػواب بیػػدار‬
‫ﻣیشػ ػ ػػد و ﻣیدیػ ػ ػػد کػ ػ ػػﻪ پػ ػ ػػدرش در بػ ػ ػػنی کتاهبػ ػ ػػا اسػ ػ ػػت‪ ،‬از وی ﻣیپرسػ ػ ػػید‪ :‬آیػ ػ ػػا‬
‫مبیخوابی؟!‬
‫ایشاف جواب ﻣیداد‪ :‬آﻣری ا کﻪ مبیخوابد!‬

‫‪ -14‬نياةع‪ /‬ابلعَلث و الفراء‪ ،‬ابلرایث و انلٍایث‪ ،‬الَصایا‪ ،‬ماکشفً الللَب‪ ،‬سری اغالم انلدتالء‪ ،‬حداریخ‬
‫السَدان‪ ،‬االسالم و حساکت اتلحسر الػسبیث‪ ،‬اجلٍاد االساليم يف غسب افسیلیث‪.‬‬
‫{‪}45‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫فرزﻧػػداف و شػػاگرداف او یػػا در راﻩ اهلل شػػهید شػػدﻧد‪ ،‬یػػا اسػػری گشػػتﻨد و یػػا ربػػت‬
‫تعکیب ﻫستﻨد‪.‬‬
‫حتػػی عػػروس وی یعﻨػػی نب ػسر عﻤػػر رفػػاعی سػػرور تکبﻠػػﻪ اهلل کػػﻪ از ﻣسػػیحیت بػػﻪ‬
‫اس ػػالـ گروی ػػدﻩ ب ػػود نب ػراﻩ کودک ػػاف ش ػػریخوارش ب ػػﻪ دس ػػت سػ ػربازاف ط ػػاغوت اس ػػری‬
‫شدﻧد و گفتﻪ ﻣیشود کﻪ آﻧاف را بﻪ کافراف ﻣسیحی ﻣصر ربویﻞ دادﻩاﻧػد تػا آرػا را‬
‫از دیﻨشاف باز دارﻧد‪.‬‬
‫عﻤر رفاعی رضبﻪ اهلل پیش از ازدواج با وی دربارﻩ شرایط ربػت تعکیػب بػودف و‬
‫وضعیت اﻣﻨیتی خود بػرایش گفتػﻪ بػود اﻣػا ایػﻦ شػریزف ﻧوﻣسػﻠﻤاف چﻨػنی جػواب داد‬
‫کﻪ‪" :‬ﻣﻦ ج هبشت را مبیخواﻫﻢ"‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈•‬
‫اعتؽَادی از اؾراب پّانتض ؾلی اللٌ ؾلٌّ هعلم‬
‫ػاؿ ‪َ :‬غَ ْوﻧَػػا ِﻣ ػ َػﻦ اﻟْ َﻤ ِدیﻨَ ػػﻪ ﻧُِری ػ ُػد اﻟْ ُک ْسػ ػطَْﻨ ِطیﻨِیَّﻪ‪َ ،‬و َعﻠَ ػػى‬ ‫َسػ ػﻠَ َﻢ أَِ ِع ْﻤ ػ َػرا َف َػ َ‬‫« َع ػ ْػﻦ أ ْ‬
‫صػ ُکو ظُ ُهػػوِرِﻫ ْﻢ ِحبَػػائِ ِط اﻟْ َﻤ ِدیﻨَػػﻪ‪،‬‬ ‫اعبﻤاعػػﻪ عبػ ُػد اﻟػ َّػر ْضب ِﻦ بػػﻦ خاﻟِػ ِػد بػ ِﻦ اﻟْوﻟِیػ ِػد‪ ،‬واﻟػػروـ ﻣ ْﻠ ِ‬
‫َ ُْ َ ْ َ َ ُ ُ‬ ‫َْ َ َ َْ‬
‫ػاس‪َ :‬ﻣ ػ ْػﻪ َﻣ ػ ْػﻪ َال إِﻟَػػﻪَ إَِّال اﻟﻠَّػػﻪُ‪ ،‬یػُْﻠ ِک ػػي بِیَ َدیْػ ِػﻪ إِ َ‬
‫ػاؿ اﻟﻨَّػ ُ‬
‫فَ َح َﻤ ػ َػﻞ َر ُج ػ ٌػﻞ َعﻠَػػى اﻟْ َع ػ ُػدو‪ ،‬فَػ َک ػ َ‬
‫ِ‬ ‫اؿ أَبو أَیوب‪ " :‬إَِّمبَا ﻧػَ ﻟَ ِ ِ‬
‫ص َػر اﻟﻠَّػﻪُ‬‫صػا ِر ﻟَ َّﻤػا ﻧَ َ‬ ‫ت َﻫذﻩ ْاْلیَﻪ فیﻨَا َﻣ ْع َش َػر ْاأَﻧْ َ‬ ‫َ ْ‬ ‫َ‬ ‫اﻟت َّْهﻠُ َﻜﻪ‪ ،‬فَػ َک َ ُ‬
‫صػػﻠِ ُح َها "‪ ،‬فَػأَﻧْػَ َؿ اﻟﻠَّػػﻪُ تَػ َعػػا َ ‪:‬‬ ‫ِ‬
‫ػیﻢ ِج أ َْﻣ َواﻟﻨَػػا َوﻧُ ْ‬
‫ِ‬ ‫ِ‬ ‫ِ‬
‫ﻧَبیَّػػﻪُ‪َ ،‬وأَظْ َهػ َػر ْاا ْسػ َػال َـ ُػ ْﻠﻨَػػا‪َ :‬ﻫﻠُػ َّػﻢ ﻧُکػ ُ‬
‫« َوأَﻧِْف ُکوا ِج َسبِ ِیﻞ اﻟﻠَّ ِﻪ َوَال تػُْﻠ ُکوا بِأَیْ ِدی ُﻜ ْﻢ إِ َ اﻟت َّْهﻠُ َﻜﻪ» [اﻟبکرﻩ‪.]ٜٔ٘ :‬‬
‫ااﻟْ َکاء بِ ْاأَی ِدي إِ َ اﻟتَّهﻠُ َﻜﻪ أَ ْف ﻧُِکیﻢ ِج أَﻣواﻟِﻨَا وﻧُصﻠِحها وﻧَ َػدع ِْ‬
‫ػاؿ‬
‫ػاد "‪َ َ ،‬‬ ‫اعب َه َ‬ ‫َ َْ َ ْ َ َ َ َ‬ ‫ْ‬ ‫فَ ِْ ُ ْ‬
‫اﻫ ُد ِج َسبِ ِیﻞ اﻟﻠَّ ِﻪ َح َّد ُدفِ َﻦ بِاﻟْ ُک ْسطَْﻨ ِطیﻨِیَّﻪ»‪.‬‬ ‫أَبو ِعﻤرا َف‪« :‬فَػﻠَﻢ یػ ْؿ أَبو أَیوب ُهب ِ‬
‫َ َ‬ ‫ْ ََ ُ‬ ‫ُ َْ‬

‫{‪}46‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫ترصبػػﻪ‪« :‬از اسػػﻠﻢ ابػػی عﻤػراف روایػػت اسػػت کػػﻪ گفػػت‪ :‬از شػػهر جﻨػػگ را آغػػاز‬
‫کردمی و صد فتح سطﻨطﻨیﻪ را داشػتیﻢ و دربػنی صباعػت عبػداﻟرضبﻦ بػﻦ خاﻟػد بػﻦ‬
‫وﻟیػػد وجػػود داشػػت کػػﻪ دنتػػﻦ پشػػت آﻧػػاف را بػػﻪ دیوارﻫػػای ﻣدیﻨػػﻪ کػػردﻩ و آﻧػػاف را‬
‫ؿباصر کردﻩ بود ﻣردی از آﻧاف بﻪ دنتﻦ یورش برد و ﻣػردـ گفتﻨػد ال اﻟػﻪ إال اهلل چػﻪ‬
‫کار بدی کرد با دسػت خػود خػود را بػﻪ ﻫالکػت اﻧػداخت ابػو ایػوب گفػت‪ :‬ایػﻦ‬
‫آیػػﻪ در ﻣػػورد ﻣػػا صباعػػت اﻧصػػار ﻧػػازؿ شػػد زﻣػػاﻧی ک ػػﻪ اهلل پیػػاﻣبش را یػػاری داد و‬
‫اسالـ را آش ار ساخت ﻣا گفتػیﻢ بشػتابید تػا در بػنی اﻣواؼبػاف ﻣاﻧػدﻩ و آف را سػر‬
‫و ساﻣاف دﻫیﻢ‪ ،‬و اهلل تعاﻟی ایﻦ آیﻪ را ﻧازؿ کرد‪َ { :‬وأَﻧِْف ُکوا ِج َسبِ ِیﻞ اﻟﻠَّ ِﻪ َوَال تػُْﻠ ُکػوا‬
‫بِأَیْ ِدی ُﻜ ْﻢ إِ َ اﻟت َّْهﻠُ َﻜﻪ} [اﻟبکرﻩ‪.]ٜٔ٘ :‬‬
‫یعﻨػػی «و در راﻩ اهلل اﻧفػػاؽ (و بػػذؿ ﻣػػاؿ) كﻨیػػد و (بػػا تػػرؾ اﻧفػػاؽ)‪ ،‬خػػود را بػػا‬
‫دسػػت خػػویش بػػﻪ ﻫالكػػت ﻧیفﻜﻨیػػد» در ﻫالکػػت اﻧػػداخنت ﻧفػ بػػا دسػػت خػػود‪،‬‬
‫ﻣاﻧدف در بنی اﻣواؿ و سر وساﻣاف خبشیدف بﻪ آف و ترک جهاد است»‪.‬‬
‫ابو عﻤراف ﻣی گوید‪:‬‬
‫ابػ ػػو ایػ ػػوب پیوسػ ػػتﻪ در راﻩ خػ ػػدا ﻣػ ػػی جﻨگیػ ػػد تػ ػػا ایﻨ ػ ػػﻪ در سػ ػػطﻨطﻨیﻪ دفػ ػػﻦ‬
‫٘ٔ‬
‫شد»‪.‬‬

‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬

‫‪ -15‬روایج انام اةَداوود و حسنزی‪.‬‬

‫{‪}47‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫نثل دزتضان اةو نغؿُد ةاش!‬

‫سیدﻧا عنﻤاف بﻦ عفاف بر سیدﻧا عبداهلل بﻦ ﻣسعود کﻪ بػر بػاﻟنی ﻣػری بػود وارد‬
‫شد‪ ،‬او سﻪ دخر داشت‪.‬‬
‫عنﻤاف بﻦ عفاف بﻪ ابﻦ ﻣسعود گفت‪:‬‬
‫آیا عطایی برای دخراﻧت در ﻧظر بگریمی؟ (یعﻨی‪ :‬بﻪ آﻧاف پوﻟی بدﻫیﻢ)‪.‬‬
‫او گفت‪ :‬دخرا بﻪ پوؿ احتیاج ﻧدارﻧد‪.‬‬
‫عنﻤاف گفت‪ :‬چگوﻧﻪ؟‬
‫گفت‪ :‬ای اﻣری اؼبؤﻣﻨنی! رسوؿ اهلل صﻠی اهلل عﻠیﻪ وسػﻠﻢ بػﻪ ﻣػﻦ آﻣوختػﻪ اسػت‬
‫کﻪ ﻫرک شب سورﻩی وا عﻪ را خبواﻧد‪ ،‬ﻫرگ بﻪ فکر وﻧداری ﻣبتال مبػی گػردد وﻣػﻦ‬
‫‪ٔٙ‬‬
‫بﻪ دخرا آﻣوختﻪ اـ کﻪ ﻫرشب سورﻩ ی وا عﻪ را خبواﻧﻨد‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈•‬
‫ای اةُذر چضا گضٌِ داری؟‬
‫زﻣاﻧی ﻪ ﻣسػﻠﻤاﻧاف وارد ػبس شػدﻧد‪ ،‬وآقبػا را فػتح کردﻧػد نبػﻪ از شػوؽ سػجدﻩ‬
‫ش ر وخوشحاﻟی وبﻪ تبی ی پرداختﻨد‪ ،‬اﻣا ابوذر!‬
‫ابػػوذر گریػػﻪ داشػػت‪ ،‬ؾباﻫػػدیﻦ از او پرس ػػیدﻧد کػػﻪ ای ابػػوذر‪ ،‬ﻣػػا ػػبس را فػػتح‬
‫کردمی باید خوشحاؿ باشی‪ ،‬اﻣا گریﻪ داری!‬
‫ابػػوذر گفػػت‪ :‬ﻣػػﻦ خبػػاطر جواﻧػػاﻧی گریػػﻪ دارـ کػػﻪ پػػیش از نتػػا بودﻧػػد‪ ،‬وﻟػػی اهلل‬
‫‪ٔٚ‬‬
‫آرا را از اشراک در ایﻦ غ وﻩ وفتح بس ؿبروـ ساخت‪.‬‬

‫‪ -16‬الکم نو الللب(‪.)153‬‬
‫{‪}48‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫کو!!‬ ‫الَی‪ ،‬نادر اةٍُضِضً را ٍشاِ‬

‫ابػػوﻫریرﻩ ب ػرای ش ػ ایت از دسػػت ﻣػػادرش ﻧ ػ د رسػػوؿ اهلل صػػﻠی اهلل عﻠیػػﻪ وسػػﻠﻢ‬
‫رفت‪ ،‬و گفت‪:‬‬
‫ای رسػػوؿ اهلل صػػﻠی اهلل عﻠیػػﻪ وسػػﻠﻢ! ﻣػػﻦ ﻣػػادرـ را بػػﻪ اسػالـ دعػػوت ﻣی ػػﻨﻢ و‬
‫اوس ػرباز ﻣػػی زﻧػػد‪ ،‬اسػػالـ را بػػر او عرضػػﻪ ﻣیػػدارـ‪ ،‬و او ﻣ ػرا دشػػﻨاـ ﻣػػی دﻫػػد‪ .‬بػػﻪ‬
‫درگاﻩ اهلل دعا کﻦ‪ ،‬کﻪ ﻣادرـ را ﻫدایت کﻨد‪.‬‬
‫رسوؿ اهلل صﻠی اهلل عﻠیﻪ وسﻠﻢ دستش را بﻪ آظباف بﻠﻨد کػرد وفرﻣػود‪« :‬اؽبػی!!‬
‫ﻣادر ابوﻫریرﻩ را ﻫدایت کﻦ»‪.‬‬
‫ابػػوﻫریرﻩ ﻣػػی گویػػد‪ :‬پ ػ دعػػای رسػػوؿ اهلل را فػػاؿ ﻧیػػک گػػرفتﻢ‪ ،‬وبػػﻪ خاﻧػػﻪ بػػر‬
‫گشتﻢ‪ ،‬جﻠوی در ایستادـ‪ .‬در ایﻦ ﻫﻨگاـ ﻣادرـ گفت‪ :‬کیستی؟!‬
‫گفتﻢ‪ :‬ابوﻫریرﻩ‪.‬‬
‫گفت‪ :‬ای ابوﻫریرﻩ!‬
‫گفتﻢ‪ :‬بﻠﻪ‪.‬‬
‫گفػػت‪ :‬ﻣػػﻦ شػػهادت ﻣیػػدﻫﻢ کػػﻪ ﻣعبػػودی ج ػ اهلل یگاﻧػػﻪ ﻧیسػػت وؿبﻤػػد رسػػوؿ‬
‫وفرستادﻩ ی اوست‪.‬‬
‫پ ﻧ د رسوؿ اهلل صﻠی اهلل عﻠیﻪ وسﻠﻢ بازگشتﻢ درحاﻟی ﻪ ﻣی گفتﻢ‪:‬‬
‫ای رسػػوؿ اهلل! ﻣ ػ دﻩ بػػدﻩ کػػﻪ اهلل دعایػػت را ﻣسػػتجاب کػػرد‪ ،‬بػػﻪ درگػػاﻩ اهلل دعػػا‬
‫کﻦ کﻪ ؿببت ﻣﻦ وﻣادرـ را بﻪ ﻠب ﻣوﻣﻨاف بیﻨدازد‪.‬‬

‫‪ -17‬الکم نو الللب‪.‬‬
‫{‪}49‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫رسوؿ اهلل صﻠی اهلل عﻠیﻪ وسﻠﻢ دعا کرد وفرﻣود‪:‬‬

‫«پروردگػػارا! ایػػﻦ بﻨػػدﻩ ات وﻣػػادرش را ﻧ ػ د ﻣؤﻣﻨػػاف ؿببػػوب بػػدار وؿببػػت آﻧػػاف را‬
‫در دﻟشاف بیﻨداز»‪.‬‬
‫ابوﻫریرﻩ ﻣی گوید‪:‬‬
‫از آف روز ب ػ ػػﻪ بع ػ ػػد ﻧػ ػ ػ د ﻫ ػ ػر ﻣ ػ ػػؤﻣﻨی ک ػ ػػﻪ ب ػ ػػا او روب ػ ػػﻪ روی ﻣیش ػ ػػدـ‪ ،‬ؿبب ػ ػػوب‬
‫ﻣیگشتﻢ‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫اللٌ ةا زشِخٌ رضی اللٌ ؾيَا‬ ‫نرت‬
‫ﻫﻨگاﻣی ػػﻪ س ػػیدﻩ خدهب ػﻪ رض ػػی اهلل عﻨه ػػا در بس ػػر ﻣ ػػری ب ػػود‪ ،‬جبائی ػػﻞ عﻠی ػػﻪ‬
‫اﻟسالـ بﻪ زﻣنی فرود آﻣد وبﻪ رسوؿ اهلل صﻠی اهلل عﻠیﻪ وسﻠﻢ گفت‪:‬‬
‫ای ؿبﻤد! سالـ ودرود اهلل را برای خدهبﻪ برساف وبﻪ او بگو‪:‬‬
‫اهلل بشػػارت صػػری از ﻣرواریػػد را بػػﻪ تػػو ﻣػػی دﻫػػد کػػﻪ ﻧػػﻪ ﻫیػػاﻫویی در آف اسػػت‬
‫‪ٔٛ‬‬
‫وﻧﻪ خستگی‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫ای پّانتض‪ ،‬نو ةساظض ثضهت نغلهان ىؽشً ام!‬
‫پﻨج ﻣاﻩ پ از اسالـ آوردف عﻤرو بﻦ عاص‪ ،‬رسوؿ اهلل صػﻠی اهلل عﻠیػﻪ وسػﻠﻢ‬
‫او را دید وبﻪ او فرﻣود‪:‬‬

‫‪ -18‬سریأغالم انلتالء‪.‬‬
‫{‪}51‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫«ﻟبػػاس واسػػﻠحﻪ ات را بػػردار وﻧ ػ د ﻣػػﻦ بیػػا!»‪ ،‬او درحػػاﻟی کػػﻪ رسػػوؿ اهلل صػػﻠی‬
‫اهلل عﻠیﻪ وسﻠﻢ وضو ﻣػی گرفػت‪ ،‬ﻧػ د پیػاﻣب صػﻠی اهلل عﻠیػﻪ وسػﻠﻢ آﻣػد‪ ،‬او ﻧگػاﻫی‬
‫از سر تا پا بﻪ ﻣﻦ اﻧداخت سپ سرش را ت اﻧی داد وفرﻣود‪:‬‬
‫«ﻣػػﻦ ﻣػػی خ ػواﻫﻢ تػػو را در رأس سػػپاﻫی بفرسػػتﻢ کػػﻪ اهلل تػػو را بػػﻪ س ػالﻣت وبػػا‬
‫غﻨائﻢ بسیار باز گرداﻧد‪ ،‬و دوست دارـ کﻪ ﻣاؿ صاغبی را بﻪ دست بیاوری»‪.‬‬
‫عﻤػػرو بػػﻦ عػػاص ﻣػػی گویػػد‪ :‬گفػػتﻢ ای رسػػوؿ اهلل! ﻣ ػﻦ بػػﻪ خػػاطر ﻣػػاؿ وثػػروت‬
‫ﻣسػﻠﻤاف ﻧشػدﻩ اـ‪ ،‬بﻠ ػػﻪ بػﻪ خػػاطر ﻣیػﻞ ورغبػت بػػﻪ اسػالـ‪ ،‬ﻣسػػﻠﻤاف شػدﻩ اـ وﻣػػی‬
‫خواﻫﻢ در کﻨار تو باشﻢ ای رسوؿ اهلل!‪.‬‬
‫پیاﻣب صﻠی اهلل عﻠیﻪ وسﻠﻢ فرﻣود‪« :‬ای عﻤرو! چﻪ خػوب اسػت ﻣػاؿ وثػروت‬
‫‪ٜٔ‬‬
‫صاحل برای شخو صاحل»‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫ای اةو تّهٌّ نو را ةتسػ‪ ،‬گياً نو ىتُد‪...‬‬
‫زﻣػػاﻧی کػػﻪ شػػیخ االسػػالـ ابػػﻦ تیﻤیػػﻪ رضبػػﻪ اﻟػﻠَّػػﻪ در زﻧػػداف ﻠعػػﻪ وا ػػع در دﻣشػػق‬
‫زﻧػػداﻧی ب ػػود ﻣس ػػدوؿ ش ػ ﻨجﻪ اش پیش ػػش آﻣ ػػد و ب ػػﻪ ایش ػػاف گف ػػت‪« :‬اغف ػػر ي ی ػػا‬
‫شیخﻨا‪ ،‬فأﻧا ﻣأﻣور»‪.‬‬
‫«ای شیخ از ﻣﻦ بگذر چوف ﻣﻦ ﻣأﻣورـ»‪.‬‬
‫ابﻦ تیﻤیﻪ رضبﻪ اﻟػﻠَّػﻪ در جوابش گفت‪« :‬واهلل ﻟوالؾ ﻣا ظﻠﻤوا‪.»!..‬‬
‫یعﻨی‪« :‬بﻪ خدا سﻢ اگر تو ﻧبودی ظﻠﻢ مبی کردﻧد!!»‪.‬‬

‫‪ -19‬ةسوایج انام خباری‪.‬‬

‫{‪}51‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫داعتان حالب زىی کٌ گف ‪ :‬زُؼستضی ةشً! آِػا پغػضم‬

‫ؼَّش ؼشً؟‬
‫خواﻧﻨػػدﻩ گراﻣػػی! راوی ﻣػػا شخصػػی اسػػت کػػﻪ جهػػاد و جﻨػػگ فػػی سػػبیﻞ اهلل را‬
‫بسیار دوست داشػت‪ ،‬ﻫرجػا کػﻪ خػب جﻨػگ در راﻩ اهلل را ﻣػی شػﻨید بسػوی آف بػا‬
‫عجﻠﻪ ﻣبادرت ﻣی ورزید و عﻠیﻪ کفار بﻪ جﻨگ ﻣی پرداخت‪.‬‬
‫روزی در حػػرـ ﻣدیﻨػػﻪ ﻣﻨػػورﻩ ﻧشسػػتﻪ بػػود‪ ،‬سػػائﻠی از وی پرسػػید‪ :‬ای ابو داﻣػػﻪ!‬
‫عجیب تریﻦ چی ی کﻪ در غ وات خود دیدﻩ ای برايبػاف بیػاف کػﻦ زیػرا تػو شخصػی‬
‫ﻫسػػتی کػػﻪ در راﻩ اهلل بسػػیار جهػػاد مبػػودﻩ ای و در ص ػ آرایػػی ﻫػػا ﻣیػػاف کفػػار و‬
‫ﻣسﻠﻤاﻧاف حضور هبﻢ رساﻧیدﻩ ای‪.‬‬
‫ابو داﻣﻪ گفت‪ :‬بﻠﻪ! از عجیب تریﻦ چی ی کﻪ در غ وات خػود دیػدﻩ اـ بػرای‬
‫نتا سخﻦ خواﻫﻢ گفت‪ ،‬باری با یاراف خود از ﻣﻨ ؿ بسػوی «ر ػﻪ» بػریوف شػدـ تػا‬
‫ب ػػا برخ ػػی از ﻣش ػػرکاف در ﻣرزﻫ ػػا جبﻨگ ػػیﻢ‪ ،‬ﻣرزﻫ ػػا در حکیک ػػت ﻣراکػ ػ ی اﻧ ػػد ک ػػﻪ ب ػػر‬
‫خطػوط فاصػﻞ ﻣیػػاف سػرزﻣنی ﻫػای اسػػالﻣی و کفػار ػرار دارﻧػػد تػا کفػار را از رخﻨػػﻪ‬
‫کردف بﻪ داخﻞ ﻠﻤرو اسالﻣی ﻣﻨع کﻨد‪.‬‬
‫ابﻦ داﻣﻪ ﻣیگوید‪:‬‬
‫و ت ػػی ک ػػﻪ ب ػػﻪ «ر ػػﻪ» ک ػػﻪ ش ػػهری در عػ ػراؽ ب ػػﻪ جاﻧ ػػب ر ػػر فػ ػرات وا ػػع اس ػػت‬
‫رسػیدـ‪ ،‬شػری را خریػدـ تػا سػالح خػود را بػر آف بػار کػﻨﻢ و ﻣػردـ ایػﻦ شػػهر را در‬
‫ﻣسػػاجد آف وعػػظ و ﻧصػػیحت ﻣی ػػردـ و آﻧػػاف را بػػﻪ جهػػاد فػػی سػػبیﻞ اهلل تشػػویق‬

‫{‪}52‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫ﻣیﻨﻤػػودـ‪ ،‬و بػػر إﻧفػػاؽ خبػػاطر یػػاری اسػػالـ تبﻠیػػز شػػاف ﻣی ػػردـ‪ ،‬زی ػرا آﻧػػاف اﻧػػد کػػﻪ‬
‫وظیفﻪ حفاظت از اسالـ را بﻪ عهدﻩ دارﻧد‪.‬‬
‫نبنی کﻪ شػاـ شػد ﻣﻨ ﻟػی را بػﻪ کرایػﻪ گػرفتﻢ تػا شػب را در آف سػپری کػﻨﻢ‪ ،‬و تػی‬
‫پارﻩ ای از شػب گذشػتﻪ بػود دروازﻩ ﻣﻨػ ؿ کوبیػدﻩ شػد‪ ،‬تعجػب کػردـ کػﻪ چػﻪ کسػی‬
‫در ایػػﻦ و ػػت ش ػػب دروازﻩ را ﻣی ﻧػػد زی ػرا ﻣ ػػﻦ شخػ ػصی ﻧیس ػػتﻢ ک ػػﻪ در ای ػػﻦ ش ػػهرﻫا‬
‫شهرتی داشتﻪ باشﻢ و یا کسی ﻣرا بشﻨاسد و یا با کسی ارتباط و شﻨاختی داشتﻪ‬
‫باشﻢ‪ ،‬کیست کﻪ در ایﻦ تاری ی شب آﻣدﻩ است‪ ،‬اﻣا و تی کػﻪ دروازﻩ را گشػودـ‬
‫زﻧػػی را دیػػدـ کػػﻪ در چػػادر خػػود را بگوﻧػػﻪ پیچاﻧیػػدﻩ بػػود کػػﻪ ﻫػػیا جػػای جسػػﻢ او‬
‫دیدﻩ مبیشد‪.‬‬
‫و تی ایﻦ زف را دیدـ خوؼ زدﻩ شدـ و گفػتﻢ‪ :‬ای کﻨیػک اهلل! اهلل بػر تػو رحػﻢ‬
‫کﻨد چﻪ ﻣیخواﻫی؟ گفت‪:‬‬
‫آیا تو ابو ُداﻣﻪ ﻫستی؟‬
‫گفتﻢ‪ :‬آری‪.‬‬
‫گفت‪ :‬تو بودی کﻪ اﻣروز خباطر ﻣرزﻫای اسالﻣی ﻣاؿ صبع آوری مبودی؟‬
‫گفتﻢ‪ :‬آری‪.‬‬
‫و تػی کػﻪ ایػػﻦ جػواب را از ﻣػػﻦ شػﻨید خطػػی را نبػراﻩ بػا یػػک توتػﻪ بسػػتﻪ شػدﻩ بػػﻪ‬
‫سػػوی ﻣػػﻦ افگﻨػػد و خػػود حباﻟػػت گریػػاف از ﻧ ػ د ﻣػػﻦ برگشػػت‪ ،‬ابػػو داﻣػػﻪ ﻣیگویػػد‪:‬‬
‫عﻤﻠ رد ایﻦ زف ﻣرا در شگفت افگﻨد در حاﻟی کﻪ آف توتﻪ بستﻪ شػدﻩ پػیش روی‬
‫ﻣﻦ رار داشت‪ ،‬بﻪ سوی آف ﻧظر اﻧداختﻢ دیدـ کﻪ در آف ﻧوشتﻪ بود‪:‬‬

‫{‪}53‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫ای ابو داﻣﻪ! تو اﻣروز ﻣا را بسوی جهاد دعوت مبودی و ﻣﻦ زﻧػی ﻫسػتﻢ کػﻪ‬
‫تػ ػواف جه ػػاد ک ػػردف را ﻧ ػػدارـ و ﻧ ػػﻪ ﻣ ػػاﻟی دارـ ک ػػﻪ بواس ػػطﻪ آف تػ ػرا ؾبهػ ػ ک ػػﻨﻢ ت ػػا ب ػػا‬
‫ؾباﻫداف ی جا شوی پ هبػریﻦ آف چیػ ی کػﻪ در جسػﻢ ﻣػﻦ بػود و آف عبػارت از‬
‫ﻣوﻫای سرـ است آف را گرفتﻪ و از آف ریسﻤاﻧی تیار کردـ و آف را تکدمی تػو کػردـ‬
‫تا در بسنت اسبت از آف کار بگریی تا اهلل بسػبب آف گﻨاﻫػاف ﻣػرا ببخشػاید و در‬
‫هبشت داخﻠﻢ کﻨد‪.‬‬
‫ابو داﻣﻪ ﻣیگوید‪:‬‬
‫سػػوگﻨد بػػﻪ اهلل کػػﻪ ﻣػػﻦ از حػػرص و شػػوؽ ایػػﻦ زف بػػﻪ جﻨػػت تعجػػب کػػردـ بػػا‬
‫وص آﻧ ﻪ ایﻦ عﻤﻞ او( طع کردف ﻣوی بدیﻦ طریکﻪ) یک کػار غػری ﻣشػروع در‬
‫دیﻦ بود وﻟی شوؽ هبشت بر او غﻠبﻪ داشت و او را وادار بدیﻦ کار مبود‪.‬‬
‫ابو داﻣﻪ ﻣیگوید‪:‬‬
‫آف توتﻪ بستﻪ شدﻩ را درﻣیاف ﻟباسها و ساﻣاف خود گذاشػتﻢ‪ ،‬زﻣػاﻧی کػﻪ صػبح‬
‫شػػد و مبػػاز فجػػر را ادا مب ػػودـ بػػا رفکػػای خ ػػود از ر ػػﻪ بػػریوف شػػدـ‪ ،‬و تػػی بػػﻪ ﻠعػػﻪ‬
‫ﻣسػػﻠﻤﻪ بػػﻦ عبػػداؼبﻠک رسػػیدمی در آقبػػا شػػخو اسػػب س ػواری از عکػػب ﻣػػا صػػدا‬
‫ﻣی د‪ :‬ای ابو داﻣﻪ! ای ابو داﻣﻪ! بسوی ﻣﻦ ببنی اهلل بر تو رحﻢ کﻨد‪.‬‬
‫ابو داﻣﻪ ﻣیگوید‪:‬‬
‫بﻪ رفکای خود گفتﻢ‪ :‬نتا از ﻣﻦ جﻠو بیفتید و ﻣػﻦ بػﻪ عکػب برﻣیگػردـ تػا حػاؿ‬
‫ایﻦ اسب سوار را بدا ‪ ،‬و تی بﻪ او رسیدـ بﻪ سخﻦ آغاز مبود و گفػت‪ :‬اغبﻤػدهلل‬
‫کﻪ اهلل سػبحاﻧﻪ و تعػاﻟی از صػحبت تػو ﻣػرا ؿبػروـ ﻧﻨﻤػود‪ ،‬و ﻣػرا ﻧااﻣیػد برﻧگرداﻧػد‪،‬‬

‫{‪}54‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫بﻪ وی گفتﻢ‪ :‬اهلل بر تو رحﻢ کﻨػد چػﻪ ﻣیخػواﻫی؟ گفػت‪ :‬ﻣیخػواﻫﻢ بػا تػو بػﻪ جهػاد‬
‫بروـ‪.‬‬
‫گفتﻢ‪ :‬چهرﻩ خود را بر ﻣﻦ بﻨﻤای اگػر بػ ری بػودی و جهػاد بػر ذﻣػﻪ ات الزـ‬
‫بػػود تػرا خػواﻫﻢ پػػذیرفت و اگػػر ُخردسػػاؿ بػػودی و جهػػاد بػػر ذﻣػػﻪ ات الزـ ﻧبػػود تػرا‬
‫ﻣسرد خواﻫﻢ مبود‪.‬‬
‫ﻧکاب را از چهرﻩ اش برداشت تو گویی ﻣاﻫتاب است‪ ،‬جواﻧی در عﻤػر ﻫفػدﻩ‬
‫ساﻟگی رار داشت‪ ،‬از وی پرسیدـ‪:‬‬
‫پدرت زﻧدﻩ است؟‬
‫گفت‪ :‬پدرـ را صػﻠیبی ﻫػا کشػتﻪ اﻧػد و ﻣػﻦ بػریوف شػدﻩ اـ تػا بػا کسػاﻧی جبػﻨگﻢ‬
‫کﻪ پدرـ را کشتﻪ اﻧد‪.‬‬
‫گفتﻢ‪ :‬ﻣادرت زﻧدﻩ است؟ گفت‪ :‬بﻠی‪.‬‬
‫گفتﻢ‪ :‬پػ بػﻪ ﻧػ د ﻣػادرت برگػرد و خػدﻣت او را جبػای آر‪ ،‬زیػرا ﻫرگػاﻩ خػدﻣت‬
‫او را درست جبای آری یکیﻨاً هبشت در زیر ا داـ ﻣادراف است‪.‬‬
‫ابو داﻣﻪ ﻣیگوید‪ :‬ایﻦ جواف از گفتﻪ ﻫػای ﻣػﻦ تعجػب مبػود و گفػت‪ :‬سػبحاف‬
‫اهلل! آیا ﻣادر ﻣرا مبیشﻨاسی؟‬
‫گفتﻢ‪ :‬سوگﻨد بﻪ اهلل مبیشﻨاسﻢ‪.‬‬
‫گفت‪ :‬ﻣادرـ نبػاف صػاحب اﻣاﻧػت یػا صػاحب ریسػﻤاف اسػت کػﻪ شػاـ ﻧػ دت‬
‫آﻣد و ریسﻤاف را بﻪ تو داد تا اسب خود را بﻪ آف بستﻪ کﻨی‪.‬‬

‫{‪}55‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫گفتﻢ‪ :‬آری‪ .‬پ از احواؿ آف بػﻪ ﻣػﻦ چیػ ی بگػو؟ گفػت‪ :‬او ﻣػادر ﻣػﻦ اسػت‬
‫و ﻣ ػرا اﻣػػر مبػػودﻩ کػػﻪ بػػﻪ جهػػاد بػػروـ و شػػهید شػػوـ و ﻣ ػرا سػػﻢ دادﻩ کػػﻪ بػػﻪ ﻧ ػ د او‬
‫برﻧگردـ و گفتﻪ است‪:‬‬
‫ای پسػػرـ! ﻫرگػػاﻩ بػػا کفػػار روبػػرو شػػوی ﻫرگػ از ﻣکابﻠػػﻪ بػػا آﻧػػاف روی ﻣگػػرداف و‬
‫جاف خود را بﻪ رب خویش ﻫدیػﻪ بػدﻩ‪ ،‬و ﻧ دی ػی او را جبػوی‪ ،‬و نبﻨشػیﻨی پػدر و‬
‫دایػػی ﻫایػػت را در جﻨػػت برگػ یﻦ‪ ،‬اگػػر اهلل شػػهادت را برایػػت روزی گرداﻧػػد پػ در‬
‫بػػارﻩ ﻣػػﻦ شػػفاعت کػػﻦ‪ ،‬بعػػد از آف ﻣ ػرا در آغػػوش کشػػید و بسػػوی آظبػػاف دیػػد و‬
‫گفت‪ :‬بار اؽبا! ایﻦ پسػر ﻣﻦ و گﻞ خوشبوی روح ﻣﻦ و ﻣیػوﻩ ﻠػب ﻣػﻦ اسػت کػﻪ‬
‫بتو تسﻠیﻢ کردـ پ او را بﻪ پدر و برادراﻧش ﻧ دیک گرداف‪.‬‬
‫ابو داﻣﻪ ﻣیگوید‪ :‬سوگﻨد بﻪ اهلل کػﻪ حػاؿ ایػﻦ پسػربچﻪ ﻣػرا در تعجػب افگﻨػد‪،‬‬
‫بعد از آف گفت‪ :‬ترا سػوگﻨد ﻣیػدﻫﻢ ای عﻤػومی‪ ،‬ای ابػو داﻣػﻪ کػﻪ از جﻨگیػدف در‬
‫راﻩ اهلل با خودت ؿبروﻣﻢ ﻧ ﻨػی و ﻣػﻦ اف شػاء اهلل شػهید پسػر شػهید خػواﻫﻢ بػود‪،‬‬
‫و ﻣ ػػﻦ ح ػػافظ کت ػػاب اهلل (ح ػػافظ ػػرآف ﻫس ػػتﻢ) در اس ػػب سػ ػواری و ت ػػری اﻧ ػػدازی‬
‫ﻣهارت دارـ پ ﻣرا بﻪ سبب خردساﻟی اـ حکری و کﻢ ﻣداف‪.‬‬
‫اب ػػو داﻣ ػػﻪ ﻣیگوی ػػد‪ :‬و ت ػػی ای ػػﻦ س ػػخﻨاف را از وی ش ػػﻨیدـ ﻧتواﻧس ػػتﻢ ک ػػﻪ او را‬
‫بازگردا پ او را با خود بردمی‪ ،‬پ سوگﻨد بﻪ اهلل کﻪ ﻫیا شخ ػصی را جػدی تػر‬
‫و فعػػاؿ تػػر از وی مبػػی یػػافتیﻢ‪ ،‬و در نبػػﻪ ح ػػاؿ ذکػػر اهلل بػػر زبػػاف او جػػاری ب ػػود‪،‬‬
‫زﻣاﻧی کﻪ بﻪ سوی رارگاﻩ ﻫای خویش ﻣریفتیﻢ در حاﻟی کﻪ روزﻩ دار بودمی ﻧ دیػک‬
‫غػػروب آفتػػاب در ؿبﻠػػی از اسػػبهای خػػود پیػػادﻩ شػػدمی تػػا افطػػاری و غػػذای شػػب‬
‫خود را طبخ کﻨیﻢ‪ ،‬و تی از اسب ﻫای خود پیادﻩ شدمی ایﻦ پسر بچﻪ سػوگﻨد یػاد‬
‫{‪}56‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫کرد کﻪ کار طبخ را او بﻪ تﻨهایی اقباـ بدﻫد در حاﻟی کﻪ او بػﻪ سػبب طػوؿ راﻩ و‬
‫سػػختی آف سػػخت ﻣاﻧػػدﻩ و خسػػتﻪ بػػود وﻟػػی بػػا وجػػود آف ایػػﻦ را ﻧپػػذیرفت کػػﻪ کػػار‬
‫پخت و پ را ﻣا اقباـ دﻫیﻢ‪ ،‬بﻪ او گفتیﻢ‪:‬‬
‫اﻧدکی از ﻣا دور شو تا دود چوب ﻣا را اذیت ﻧ ﻨد‪.‬‬
‫ابو داﻣﻪ ﻣیگوید‪ :‬آقبا بﻪ اﻧتظار پسػر بچػﻪ ﻧشسػتیﻢ وﻟػی او تػأخری مبػود‪ ،‬عػدﻩ‬
‫ای از رفکػػامی گفتﻨػػد‪ :‬ای ابػػو داﻣػػﻪ! بسػػوی پسػػر بچػػﻪ بػػرو و ببػػنی چػػﻪ کػػرد چ ػرا‬
‫افطػػاری و طعػػاـ شػػاـ را ﻧیػػاورد و خیﻠػػی تػػأخری کػػرد‪ ،‬ابػػو داﻣػػﻪ ﻣیگویػػد‪ :‬و تػػی بػػﻪ‬
‫جاﻧب او رفتﻢ دیدـ کﻪ آتش را فروزاف کردﻩ و دیگ را باالی آف رادﻩ بعػد از آف‬
‫خسػػتگی و خ ػواب ب ػػر او غاﻟ ػػب گردیػػدﻩ س ػػر خ ػػود را بػػر ب ػػاالی سػػﻨگی ر ػػادﻩ و‬
‫خبواب رفتﻪ است‪.‬‬
‫ابو داﻣﻪ ﻣیگویػد‪ :‬و تػی او را بػدیﻦ حػاؿ دیػدـ سػوگﻨد بػﻪ اهلل خوشػﻢ ﻧیاﻣػد کػﻪ‬
‫او را بیػػدار کػػﻨﻢ و ایػػﻦ را ﻫػػﻢ ﻧپسػػﻨدیدـ کػػﻪ طعػػاـ را آﻣػػادﻩ ﻧ ػػردﻩ باشػػﻢ و بػػﻪ ﻧ ػ د‬
‫رفکػػامی بػػروـ ﻟػػذا بػػا خػػود گفػػتﻢ حػػاال ﻣػػﻦ طعػػاـ رفکػػامی را آﻣػػادﻩ خ ػواﻫﻢ کػػرد‪ ،‬پ ػ‬
‫شروع کردـ تا چی اﻧدکی هتیﻪ کﻨﻢ و گاﻫی ﻫػﻢ بػﻪ سػوی پسػر بچػﻪ ﻧظػر ﻣی ػردـ‪،‬‬
‫ﻧاگهػػاف او را حبػػاﻟتی دیػػدـ کػػﻪ تبسػػﻢ بػػر ﻟبػػاﻧش ﻧکػػش بسػػتﻪ بػػود تػػا آﻧ ػػﻪ تبسػػﻤش‬
‫زیاد شػد در حػاﻟی کػﻪ او خوابیػدﻩ بػود‪ ،‬سػپ بػﻪ شػروع بػﻪ خﻨدیػدف کػرد و خﻨػدﻩ‬
‫اش شػػدت یاف ػػت و از خ ػوابش بی ػػدار شػػد‪ ،‬و ت ػػی ﻣ ػرا دی ػػد برس ػػید و گف ػػت‪ :‬ای‬
‫عﻤومی! بر نتػا تػأخری کػردـ‪ .‬گفػتﻢ‪ :‬ﻧػﻪ‪ .‬تػأخری ﻧﻨﻤػودﻩ ای‪ ،‬گفػت‪ :‬ایػﻦ کػار (آﻣػادﻩ‬
‫کردف طعاـ) را بﻪ ﻣﻦ بگذار ﻣﻦ برای نتا آﻣػادﻩ ﻣی ػﻨﻢ‪ ،‬ﻣػﻦ در جهػاد خػادـ نتػا‬
‫ﻫستﻢ‪ ،‬گفتﻢ‪ :‬ﻧﻪ‪ ،‬سوگﻨد بﻪ اهلل‪ ،‬ﻫرگ تػو طعػاـ و افطػاری را مبػی پػ ی تػا آﻧ ػﻪ بػﻪ‬
‫{‪}57‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫ﻣﻦ بگویی چﻪ چی ترا بﻪ تبسﻢ و خﻨدﻩ آورد؟ زیرا ایﻦ حاﻟت عجیبی بػود کػﻪ ﻣػﻦ‬
‫دیػدـ‪ ،‬گفػػت‪ :‬ای عﻤػػومی! ایػﻦ یػػک رؤیػػا (خػوابی) بػػود کػػﻪ دیػدـ‪ ،‬گفػػتﻢ‪ :‬تػرا بػػﻪ اهلل‬
‫سوگﻨد ﻣیدﻫﻢ کﻪ آف رؤیا (خواب) چﻪ بود؟‬
‫گفت‪ :‬ای عﻤومی! بگذار کﻪ آف ﻣیاف ﻣﻦ و رب ﻣﻦ باشػد‪ ،‬گفػتﻢ‪ :‬تػرا سػوگﻨد‬
‫دادـ کﻪ آف رؤیا (خواب) را بگویی‪ ،‬گفػت‪ :‬ای عﻤػومی! رؤیػا ایػﻦ بػود کػﻪ‪ :‬ﻣػﻦ در‬
‫جﻨػػت داخػػﻞ شػػدـ و آف را درسػػت بػػﻪ نبػػاف اوصػػافی دیػػدـ کػػﻪ اهلل در کتػػاب خػػود‬
‫بػػﻪ ﻣ ػػا خ ػػب دادﻩ اسػػت‪ ،‬ﻣیبی ػػﻨﻢ ک ػػﻪ در آف ب ػػﻪ گش ػػت و س ػػری ﻣش ػ ومل و از دی ػػدف‬
‫حسػػﻦ و صبػػاؿ و زیبػػای آف در شػػگفت و حػػریم چشػػﻤﻢ بػػﻪ صػػری ﻣػػی افتػػد کػػﻪ‬
‫اﻧ ػوار آف پیوسػػتﻪ ﻣیدرخشػػد‪ ،‬خشػػتی از طػػال و خشػػتی از ﻧکػػرﻩ و دریچػػﻪ ﻫػػای آف‬
‫از یا وت و ُد ّر و ﻣروارید و دروازﻩ ﻫای آف از طالاﻧد‪.‬‬
‫و پػػردﻩ ﻫػػا بػػر دریچػػﻪ ﻫػػای آف آوی ػ اف و در عکػػب ایػػﻦ پػػردﻩ ﻫػػا دوشػػی ﻩ گػػاﻧی‬
‫ﻧشسػػتﻪ اﻧػػد کػػﻪ چهػػرﻩ ﻫایشػػاف نباﻧﻨػػد ﻣهتػػاب اسػػت‪ ،‬حسػػﻦ و صبػػاؿ آرػػا ﻣ ػرا در‬
‫شگفت اﻧداخت و پیوستﻪ بسوی آرا ﻣیدیدـ ﻧاگاﻩ زیباتریﻦ دوشػی ﻩ کػﻪ بػﻪ چشػﻢ‬
‫ﻣیخػػورد بػػا نبﻨشػػنی خػػود کػػﻪ در جاﻧػػب راسػػت او ػرار داشػػت بسػػوی ﻣػػﻦ اشػػارﻩ‬
‫ﻣی ػػرد و ﻣیگف ػػت‪ :‬ای ػػﻦ ش ػػوﻫر ﻣرض ػػیﻪ اس ػػت‪ ،‬ای ػػﻦ ش ػػوﻫر ﻣرض ػػیﻪ اس ػػت و ﻣ ػػﻦ‬
‫مبیداﻧستﻢ کﻪ ﻣرضیﻪ کیست؟‬
‫از وی پرسػ ػػیدـ‪ :‬ﻣرضػ ػػیﻪ تػ ػػو ﻫسػ ػػتی؟ گفػ ػػت‪ :‬ﻣػ ػػﻦ خادﻣػ ػػﻪ ای از خػ ػػدﻣتگاراف‬
‫ﻣرضػػیﻪ ﻫسػػتﻢ‪ ،‬ﻣیخػواﻫی ﻣرضػػیﻪ را ببیﻨػػی در ایػػﻦ صػػر داخػػﻞ شػػو‪ ،‬و تػػی بػػﻪ صػػر‬
‫ﻧ دیػػک شػػدـ در سػػﻤت بﻠﻨػػدی صػػر اتػػا ی وجػػود داشػػت کػػﻪ از طػػالی سػػرخ بﻨػػا‬
‫شػػدﻩ بػػود و در آف زبتػػی بػػود از زبرجػػد سػػب کػػﻪ پایػػﻪ ﻫػػای آف از ﻧکػػرﻩ سػػفید و بػػر‬
‫{‪}58‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫باالی آف دوشی ﻩ رار گرفتﻪ بود کﻪ چهرﻩ اش نباﻧﻨد آفتاب بػود‪ ،‬و اگػر حفػظ اهلل‬
‫مبیبود سوگﻨد بﻪ اهلل عکﻞ و چشﻤﻢ از حسﻦ و زیبایی او زایﻞ ﻣیشد‪ ،‬و تػی ﻣػﻦ را‬
‫دیػػد بػػا ﻣػػﻦ شػػروع بػػﻪ سػػخﻦ گفػػنت مبػػود و گفػػت‪ :‬دوسػػت و ؿببػػوب اهلل! خػػوش‬
‫آﻣدید‪ ،‬ﻣﻦ برای تو آفریدﻩ شدﻩ اـ و تو از آف ﻣﻨی‪.‬‬
‫و ت ػػی ای ػػﻦ س ػػخﻨاف را از او ش ػػﻨیدـ ب ػػﻪ او ﻧ دی ػػک ش ػػدـ و خواس ػػتﻢ او را در‬
‫آغوش ب شﻢ اﻣػا گفػت‪ :‬ای دوسػت و ؿببػوب ﻣػﻦ! اهلل تػو را از زﻧػا و بػی حیػایی‬
‫دور بدارد چی ی از زﻧدگی تو با ی است‪ ،‬وﻟػی و ػت ﻣال ػات ﻣػﻦ بػا تػو فػردا بعػد‬
‫از مباز ظهر است‪ ،‬ایﻨجا بود کﻪ از ایﻦ سخﻦ تبسﻢ کردـ و خوشحاؿ شدـ‪.‬‬
‫ابػػو داﻣػػﻪ ﻣیگویػػد‪ :‬ﻫﻨگػػاﻣی کػػﻪ ایػػﻦ رؤیػػا (خػواب) را از وی شػػﻨیدـ گفػػتﻢ‪ :‬اف‬
‫شػ ػػاء اهلل خ ػ ػواب خػ ػػوبی دیػ ػػدﻩ ای و خػ ػػری را ﻣشػ ػػاﻫدﻩ مبػ ػػودﻩ ای‪ ،‬ایػ ػػﻦ بگفػ ػػتﻢ و‬
‫افطػػاری را خػػوردمی و بػػر اسػػب ﻫػػای خػػویش سػوار شػػدمی و بػػﻪ ﻧػ د دوسػػتاف ﻣػػا کػػﻪ‬
‫در ﻣرزﻫػػا بودﻧػػد رفتػػیﻢ‪ ،‬شػػب را آقبػػا سػػپری مبػػودمی و بعػػد از ادای مبػػاز فجػػر دنتػػﻦ‬
‫در ﻧ دی ی ﻣا سﻨگر گرفت‪ ،‬اﻣری ﻣا ﻟش ر را پػیش روی خػود صػ بﻨػدی کػرد و‬
‫آغاز سورﻩ اﻧفاؿ را بﻪ حضور ﻣا تالوت کػرد و از اجػر بػ ری جهػاد فػی سػبیﻞ اهلل‬
‫و ث ػواب ش ػػهادت در راﻩ او ی ػػاد مب ػػود و ﻣ ػػا را ب ػػﻪ جه ػػاد ف ػػی س ػػبیﻞ اهلل تش ػػویق و‬
‫ترغیب مبود‪.‬‬
‫در ایﻦ حاؿ بﻪ اطػراؼ خػود ﻧظػر افگﻨػدـ دیػدـ ﻫػر ی ػی از ؾباﻫػداف ﻧ دی ػاف‬
‫و خویشػػاوﻧداف خػػود را بػػﻪ دور خػػود صبػػع کػػردﻩ اسػػت اﻣػػا پسػػر بچػػﻪ بػػﻪ تﻨهػػایی‬
‫ﻧشسػتﻪ بػػود‪ ،‬و ﻫﻨگػاﻣی کػػﻪ ﻟشػ ر آﻣػػادﻩ شػػد پسػر بچػػﻪ را دیػدـ کػػﻪ در پیشػػاپیش‬
‫ﻟش ر رار دارد‪ ،‬از ﻣیاف ص ﻫای ﻟش ر پیادﻩ خود را بػﻪ وی رسػاﻧدـ و بػرایش‬
‫{‪}59‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫گفػػتﻢ‪ :‬پسػػرـ! آیػػا در فػػﻦ جﻨػػگ ﻣهػػارت داری؟ گفػػت‪ :‬ﻧػػﻪ‪ ،‬ایػػﻦ لبسػػتنی جﻨگػػی‬
‫است کﻪ در آف اشراک ﻣی ﻨﻢ‪ ،‬و اوﻟنی صحﻨﻪ ای است کﻪ کفار را ﻣیبیػﻨﻢ و بػا‬
‫آﻧػػاف ﻣیجػػﻨگﻢ‪ ،‬گفػػتﻢ‪ :‬پسػػرـ! ضػػیﻪ ع ػ آﻧچػػﻪ اسػػت کػػﻪ در ذﻫػػﻦ تػػو ﻣیباشػػد‪،‬‬
‫ضیﻪ‪ ،‬ضیﻪ جﻨگ و خوﻧری ی و تبادﻟﻪ تریﻫا و جوالف هرﻣاﻧاف است‪ ،‬پػ بایػد‬
‫در عکب ﻟش ر باشی‪ .‬اگر پریوزی بر ﻣا ﻣکدر بود تػو بػا ﻣػا پػریوز خػواﻫی شػد و‬
‫اگر ش ست ﻣکدر بود پ تو لبستنی کشتﻪ شدﻩ گاف جﻨگ لبواﻫی بود‪.‬‬
‫پسػػر بچػػﻪ بػػا تعجػػب بػػﻪ سػػومی دیػػد و گفػػت‪ :‬تػػو ایػػﻦ سػػخﻦ را ﻣیگػػویی؟! ای‬
‫عﻤ ػػومی! ﻣیخ ػ ػواﻫی ﻣ ػػﻦ از اﻫ ػػﻞ جه ػػﻨﻢ باش ػػﻢ؟! گف ػػتﻢ‪ :‬پﻨ ػػاﻩ ب ػػﻪ اهلل ﻫرگ ػ ػ ای ػػﻦ را‬
‫مبیخ ػواﻫﻢ‪ ،‬سػػوگﻨد بػػﻪ اهلل کػػﻪ خبػػاطر ف ػرار از آتػػش و طﻠػػب هبشػػت بػػﻪ جهػػاد آﻣػػدﻩ‬
‫ِ ِ َّ ِ‬ ‫َّ ِ‬
‫یﻦ َك َف ُػرواْ َزحفػا‬ ‫امی‪ ،‬گفت‪ :‬بیشک اهلل ﻣیفرﻣاید‪﴿ :‬یوَأَیػ َها ٱﻟذ َ‬
‫یﻦ ءَ َاﻣﻨُػواْ إ َذا ﻟَکیػتُ ُﻢ ٱﻟػذ َ‬
‫ػاؿ أَو ُﻣتَ َحی ػًا إِ َ و فِدَ ػهلل‬
‫فَػ َػال تػُوﻟػػوﻫﻢ ٱأَدبػػار وﻣػػﻦ ی ػػوؽبِﻢ یوﻣدِػػذ ُدب ػػرﻩۥٓ إَِّال ﻣتَحرفػػا ﻟ ِکتَػ ٍ‬
‫َ ُ ُ َ َ َ َ ُ َ َ َ ُ َُ ُ َ‬
‫صریُ﴾ [اأﻧفاؿ‪.]ٔٙ-ٔ٘ :‬‬ ‫فَػ َکد باء بِ َضب ﻣﻦ ٱﻟﻠَّ ِﻪ وﻣأوىوﻪ جهﻨَّﻢ وبِد ٱؼب ِ‬
‫ََ َ‬
‫َ ََ َ ُ َ َ ُ َ َ َ‬
‫ترصبﻪ‪« :‬ای ﻣؤﻣﻨاف! ﻫﻨگاﻣی کﻪ با گػروﻩ کػافراف (درﻣیػداف ﻧػبد) روبػرو شػدید‪،‬‬
‫بػداﻧاف پشػت ﻧ ﻨیػػد (و فػرار ﻧﻨﻤاییػػد)‪ .‬ﻫػرک در آف ﻫﻨگػاـ بػػداﻧاف پشػت کﻨػػد و‬
‫فرارمباید ﻣگر برای تاکتیک جﻨگی یا پیوسنت بﻪ دسػتﻪ ای گرفتارخشػﻢ اهلل خواﻫػد‬
‫شد و جایگاﻩ او دوزخ خواﻫد بود‪ ،‬و دوزخ بدتریﻦ جایگاﻩ است»‪.‬‬
‫ابػو داﻣػﻪ ﻣیگویػد‪ :‬سػوگﻨد بػﻪ اهلل‪ ،‬از حػرص و سبسػک ایػﻦ جػواف بػﻪ آیػﻪ کريبػﻪ‬
‫تعجػػب کػػردـ‪ ،‬گفػػتﻢ‪ :‬پسػػرـ! ﻣػػورد ایػػﻦ آیػػﻪ بػػر خػػالؼ سػػخﻦ تػػو اسػػت‪ ،‬ج ػواف از‬
‫برگشػػت بػػﻪ آخػػر ﻟشػ ر اﻣتﻨػػاع کػػرد وﻟػػی دسػػت او را گػػرفتﻢ و او را ؾببػػور کػػردـ کػػﻪ‬
‫بػػﻪ آخػػر ص ػ ﻫػػا برگػػردا وﻟػػی او دسػػت خػػود را کشػػید و در ایػػﻦ و ػػت جﻨػػگ‬
‫{‪}61‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫آغاز یافت و ﻣیاف ﻣﻦ و ایﻦ جواف اسبها حایﻞ وا ع شدﻧد و هرﻣاﻧاف جﻨػگ بػﻪ‬
‫جػػوالف و پی ػػار سػػرگرـ شػػدﻧد‪ ،‬تریﻫػػا در حاﻟػػت پرتػػاب شػػدف و نتشػػریﻫا از ﻧیػػاـ‬
‫ﻫایش ػػاف کش ػػیدﻩ ش ػػد و صبجﻤ ػػﻪ ﻫ ػػا ش س ػػتاﻧدﻩ ش ػػد و دس ػػتها و پاﻫ ػػا ب ػػﻪ فض ػػا‬
‫پراگﻨػػدﻩ گردیػػد و جﻨػػگ بػػر ﻣػػا حاﻟػػت شػػدت اختیػػار کػػرد تػػا آقبػػا کػػﻪ ﻫػػر ی ػػی بػػﻪ‬
‫خویش ػػنت ﻣشػ ػ وؿ ش ػػد‪ ،‬و س ػػوگﻨد ب ػػﻪ اهلل ک ػػﻪ نتش ػػریﻫا از ش ػػدت گرﻣ ػػی ب ػػر فػ ػراز‬
‫سػػرﻫای ﻣػػا نباﻧﻨػػد تﻨػػوری بودﻧػػد کػػﻪ بػػر بػػاالی ﻣػػا افروختػػﻪ شػػدﻩ بػػود‪ ،‬و مبیتواﻧسػػتیﻢ‬
‫نتشػػریﻫا را در دسػػت ﻧگػػﻪ بػػدارمی‪ ،‬بػػدیﻦ ترتیػػب بػػﻪ شػػدت جﻨػػگ افػ ودﻩ ﻣیشػػد تػػا‬
‫آﻧ ػﻪ و ػػت زواؿ فػرا رسػػید و ﻫﻨگػػاـ ظهػر‪ ،‬اهلل ﻣتعػػاؿ صػﻠیبی ﻫػػا را ش سػػت داد‪،‬‬
‫بعد از ش ست کفار مباز ظهر را ادا مبودمی‪.‬‬
‫بعد ازآف ﻫر ی ػی از ﻣػا دوسػتاف و خویشػاوﻧداف خػود را جسػتجو ﻣی ػرد اﻣػا‬
‫دربارﻩ جواف کػسی ﻧبود کﻪ از وی بپرسد و احواؿ او را دریابػد‪ ،‬ﻣػﻦ بػا خػود گفػتﻢ‬
‫سوگﻨد بﻪ اهلل کﻪ احػواؿ جػواف را بگػریـ شػاید در صبﻠػﻪ شػهدا و یػا زطبػی ﻫػا باشػد‬
‫و شاید کفار او را بﻪ اسارت گرفتﻪ باشﻨد و ﻫﻨگاﻣی ش ست شاف او را بػا خػود‬
‫بردﻩ باشﻨد‪ ،‬پ درﻣیاف کشتﻪ شدگاف و زطبػی ﻫػا او را جسػتجو ﻣی ػردـ ﻧاگهػاف‬
‫از عکب خود آوازی شﻨیدـ کﻪ ﻣیگفت‪:‬‬
‫ای ﻣردـ! ابو داﻣﻪ را بﻪ ﻧ د ﻣﻦ بفرستید‪ ،‬پ بػﻪ ؿبػﻞ صػدا رفػتﻢ‪ ،‬دیػدـ آقبػا‬
‫جسد جواف بﻪ زﻣنی افتادﻩ‪ ،‬درحاﻟی کػﻪ ﻧیػ ﻩ ﻫػای پػیهﻢ او را زطبػی مبػودﻩ و اسػب‬
‫ﻫا با سػﻢ ﻫػای خػود او را ﻟگػدکوب کػردﻩ و گوشػت ﻫػای او را پػارﻩ کػردﻩ و زبػاف‬
‫او را خػػوف آﻟػػود مبػػودﻩ‪ ،‬اسػػتخواف ﻫػػای او را ش سػػتاﻧدﻩ بودﻧػػد‪ ،‬بسػػوی آف جسػػد‬
‫رفتﻢ و خود را پیش روی او افگﻨدـ و بﻪ آواز رسا و بﻠﻨد صدا کردـ و گفتﻢ‪:‬‬
‫{‪}61‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫بﻠﻪ ﻣﻦ ابو داﻣﻪ ﻫستﻢ‪ ،‬بﻠﻪ ﻣﻦ ابو داﻣﻪ ﻫستﻢ‪.‬‬

‫پ ػ گف ػػت‪ :‬ضب ػػد و ش ػ ر ب ػػﻪ اهلل ک ػػﻪ ﻣػ ػرا ایﻨک ػػدر زﻧ ػػدﻩ ﻧگ ػػﻪ داش ػػت ت ػػا آﻧ ػػﻪ‬
‫وصیت خود را بﻪ تو بگومی پ وصیت ﻣﻦ را بشﻨو!‬
‫ابو داﻣﻪ ﻣیگوید‪:‬‬
‫س ػػوگﻨد ب ػػﻪ اهلل ک ػػﻪ ب ػػﻪ ﻧی ػػی ﻫ ػػا و حس ػػﻦ و صب ػػاؿ وی گریس ػػتﻢ‪ ،‬و از روی‬
‫شػػفکت و ﻣهربػػاﻧی بػػر ﻣػػادر وی کػػﻪ در ر ػػﻪ ا اﻣػػت داشػػت گریػػﻪ کػػردـ‪ ،‬ﻣػػادری کػػﻪ‬
‫ی ساؿ بﻞ پدر و برادراﻧش را از دست دادﻩ بود و در ایػﻦ سػاؿ پسػر خػود را از‬
‫دست ﻣیػداد‪ ،‬پػ شػروع کػردـ بػا گوشػﻪ ای از ﻟبػاس خػود خػوف را از روی زیبػای‬
‫او پػػاک ﻣی ػػردـ‪ ،‬ﻫﻨگػػاﻣی کػػﻪ داﻧسػػت ﻣػػﻦ ابػػو داﻣػػﻪ ﻫسػػتﻢ و خػػوف را از رویػػش‬
‫پاک ﻣی ﻨﻢ بسومی ﻧگاﻩ کػرد و گفػت‪ :‬ای عﻤػومی! خػوف را بػﻪ ﻟبػاس خػودت پػاک‬
‫ﻣی ﻨی؟ بﻪ ﻟباس خودـ پاک کﻦ!‬
‫ابو داﻣﻪ ﻣیگوید‪ :‬ایﻦ سخﻦ ﻣرا سخت ﻣتأثر مبود و بسیار گریستﻢ و جػوابی‬
‫ﻧداشتﻢ‪ ،‬بعد از آف با صدای گرفتﻪ گفت‪ :‬ای عﻤػومی! تػو را سػوگﻨد ﻣیػدﻫﻢ ﻫرگػاﻩ‬
‫دبریـ بﻪ ر ﻪ برگردی و از شهادم ﻣادرـ را ﻣ دﻩ بدﻫی و بػﻪ او بگػویی کػﻪ اهلل ﻫدیػﻪ‬
‫تو را حبضور خػود پذیرفتػﻪ اسػت و پس ػرت در راﻩ اهلل از روبػرو کشػتﻪ شػدﻩ اسػت‪،‬‬
‫و اگػػر اهلل ﻣ ػرا در صبﻠػػﻪ شػػهدا ﻧوشػػتﻪ باشػػد سػػالـ او را بػػﻪ پػػدر و دایػػی ﻫػػامی در‬
‫جﻨت خواﻫﻢ رساﻧد‪ ،‬سپ بﻪ سخﻨاف خود اداﻣػﻪ دادﻩ گفػت‪ :‬ای عﻤػومی! ﻣػﻦ از‬
‫ایﻦ خوؼ دارـ کﻪ ﻣادرـ سخﻦ ترا باور ﻧ ﻨد پ چی ی از ﻟباسػهای خػوف آﻟػودـ‬
‫را بػػا خػػود بػػب تػػا بػػا دیػػدف آف سػػخﻦ تػػو را تصػػدیق کﻨػػد کػػﻪ ﻣػػﻦ کشػػتﻪ شػػدﻩ اـ‪ ،‬و‬
‫برایش بگو کﻪ جای ﻣال ات ﻣﻦ با نتا اف شاء اهلل در جﻨت است‪.‬‬
‫{‪}62‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫ای عﻤومی! و تی بػﻪ خاﻧػﻪ ﻣػا برگشػتی در آقبػا خػواﻫر کوچػک ﻣػرا خػواﻫی دیػد‬
‫کﻪ عﻤرش بیش از ﻧػﻪ سػاؿ ﻧیسػت‪ ،‬او ﻫػر گػاﻩ کػﻪ بػﻪ خاﻧػﻪ وارد ﻣیشػدـ از دیػدف‬
‫ﻣػ ػػﻦ خوشػ ػػحاؿ و شػ ػػادﻣاف ﻣیشػ ػػد و ﻫرگػ ػػاﻩ از آف بػ ػػریوف ﻣیشػ ػػدـ گریػ ػػﻪ ﻣی ػ ػػرد و‬
‫اﻧػػدوﻫگنی ﻣیشػػد‪ ،‬سػػاؿ اوؿ بػػﻪ شػػهادت پػػدرـ دردﻣﻨػػد شػػد و اﻣسػػاؿ بػػﻪ ﻣػػری ﻣػػﻦ‬
‫ﻣتأثر خواﻫد شد‪ ،‬او ﻫﻨگاﻣی کﻪ ﻟباسهای سفر را در تػﻦ ﻣػﻦ دیػد و ایػﻦ را بدیػد‬
‫کػﻪ ﻣػػادرـ ﻟباسػػهای سػػفر را بػػﻪ تػػﻦ ﻣػػﻦ ﻣػػی پیچاﻧػػد گفػػت‪ :‬بػرادرـ! تػػأخری ﻣ ػػﻦ و‬
‫ب ودی بسوی ﻣا برگرد‪ ،‬ای عﻤومی! و تی او را دیدی ﻠب او را بﻪ سخﻨاف خػوب‬
‫خوش کﻦ و بﻪ او بگو‪ :‬برادرت ﻣیگوید‪ :‬اهلل هبریﻦ جاﻧشنی ﻣﻦ برای توست‪.‬‬
‫ابػػو داﻣػػﻪ ﻣیگویػػد‪ :‬بعػػد از آف حاﻟػػت جػواف وخػػیﻢ شػػد و حػػرؼ ﻫػػای داشػػت‬
‫کػػﻪ بػػا صػػدای گرفتػػﻪ زیػػر ﻟػػب زﻣ ﻣػػﻪ ﻣی ػػرد وﻟػػی ﻣػػﻦ مبیداﻧسػػتﻢ کػػﻪ چػػﻪ ﻣیخواﻫػػد‬
‫بگویػػد‪ ،‬بعػػد از آف بػػا بسػػیار فشػػار بػػﻪ خػػود تواﻧسػػت ایػػﻦ ػػدر بگویػػد‪ :‬سػػوگﻨد بػػﻪ‬
‫رب کعبﻪ کﻪ خواو بﻪ حکیکت پیوست‪ ،‬سوگﻨد بػﻪ اهلل نبػنی حػاال ﻣرضػیﻪ را بػاالی‬
‫سرـ ﻧشستﻪ ﻣیبیﻨﻢ و بوی او را احساس ﻣی ﻨﻢ‪ ،‬بعد از آف سیﻨﻪ اش بػاال و پػائنی‬
‫شد و عرؽ از جبیﻨش فرورىبت‪ ،‬و ﻧاﻟػﻪ ﻫػای زار از وی شػﻨیدﻩ شػد و شػهید شػد‬
‫اف شاءاهلل‪ ،‬بعد ازآف ﻟباس ﻫای او را کﻪ بﻪ خوﻧش آﻟودﻩ شػدﻩ بػود برداشػتﻢ‪ ،‬بعػد‬
‫از آف تﻨها کاری کﻪ تصور ﻣی ردـ ابﻞ انبیػت اسػت ایػﻦ بػود کػﻪ بػﻪ ر ػﻪ برگػردـ و‬
‫ﻧاﻣﻪ او را بﻪ ﻣادرش برسا ‪.‬‬
‫نبػػاف بػػود کػػﻪ بػػﻪ ر ػػﻪ رفػػتﻢ وﻟػػی ﻧػػاـ ﻣػػادر ایػػﻦ شػػهید را مبیداﻧسػػتﻢ‪ ،‬و ایػػﻦ را ﻫػػﻢ‬
‫مبیفهﻤیػػدـ کػػﻪ در کجػػای ر ػػﻪ سػ وﻧت دارد‪ ،‬ﻣػػﻦ بػػدیﻦ ف ػػر در کوچػػﻪ ﻫػػای شػػهر‬
‫ر ػػﻪ راﻩ ﻣریفػػتﻢ ﻧاگهػػاف ﻧظػػرـ را دخػػر کػػوچ ی بػػﻪ خػػود جﻠػػب مبػػود کػػﻪ ﻧ ػ د دروازﻩ‬
‫{‪}63‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫ایستادﻩ است و بﻪ آﻣد و رفت ﻣردـ ﻣیبیﻨػد‪ ،‬و ﻫرکسػی از ﻧػ د او عبػور کﻨػد و در‬
‫او عػ ػػالمی سػ ػػفر را ﻣشػ ػػاﻫدﻩ کﻨػ ػػد از وی ﻣیپرسػ ػػید‪ :‬ای عﻤػ ػػومی! از کجػ ػػا آﻣػ ػػدی؟‬
‫ﻣیگفػػت‪ :‬از جهػػاد آﻣػػدـ‪ ،‬دخػػر بػػﻪ او ﻣیگفػػت‪ :‬بػرادر ﻣػػﻦ بػػا نتاسػػت‪ ،‬ﻣیگفػػت‪:‬‬
‫ﻣ ػػﻦ بػ ػرادر ت ػػو را مبیشﻨاس ػػﻢ‪ .‬شخص ػػی دیگ ػػر از ﻧػ ػ د وی عب ػػور ﻣی ػػرد از وی ﻧیػ ػ‬
‫ﻣیپرسػػید‪ :‬از کجػػا آﻣػػدی؟ وی ﻣیگفػػت‪ :‬از جهػػاد آﻣػػدـ‪ ،‬ﻣیپرسػػید‪ :‬ب ػرادر ﻣػػﻦ بػػا‬
‫نتاسػػت؟ ﻣیگفػػت‪ :‬ﻣػػﻦ ب ػرادر تػػو را مبیشﻨاسػػﻢ‪ ،‬ایػػﻦ شػػخو ﻫػػﻢ از کﻨػػارش گػػذر‬
‫ﻣی رد‪.‬‬
‫شػ ػػخو سػ ػػوـ و چهػ ػػارـ و دﻫػ ػػﻢ ﻣػ ػػی آﻣػ ػػد و از ایشػ ػػاف ﻧی ػ ػ راجػ ػػع بػ ػػﻪ ب ػ ػرادر‬
‫ش ػػهیدش ﻣیپرس ػػید وﻟ ػػی از ایش ػػاف ﻧی ػ ﻫ ػػیا جػ ػوابی مبیش ػػﻨوید ت ػػا آقب ػػا ک ػػﻪ ﻣ ػػأیوس‬
‫ﻣیشود و ﻣیگفت‪ :‬چﻪ شػدﻩ کػﻪ ﻣػردـ از جهػاد بػﻪ خاﻧػﻪ ﻫػای خػود ﻣػی آیﻨػد وﻟػی‬
‫برادر ﻣﻦ مبی آید!!‬
‫ابو داﻣﻪ ﻣیگوید‪ :‬و تی ایػﻦ دخػر کوچػک را بػدیﻦ وضػع دیػدـ بسػویش خػریﻩ‬
‫شػػدـ‪ ،‬او ﻧیػ ﻫﻨگػػاﻣی کػػﻪ آثػػار سػػفر را بػػر چهػػرﻩ ﻣػػﻦ ﻣشػػاﻫدﻩ مبػػود و کیسػػﻪ ای را‬
‫کﻪ ﻟباس خوف آﻟػود شػهید در داخػﻞ آف بػود در دسػتﻢ بدیػد گفػت‪ :‬ای عﻤػو! از‬
‫کجا تشػری آوردید؟‬
‫گفتﻢ‪ :‬از جهاد آﻣدـ‪،‬‬
‫گفت‪ :‬برادر ﻣﻦ با نتاست‪.‬‬
‫گفتﻢ‪ :‬ﻣادرت کجاست؟‬
‫گفت‪ :‬ﻣادرـ در داخﻞ خاﻧﻪ است‪،‬‬
‫گفتﻢ‪ :‬بﻪ او بگو تا ﻧ د ﻣﻦ بیاید‪.‬‬
‫{‪}64‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫و تی ﻣادرش آواز ﻣرا شﻨید (از خاﻧﻪ) بػریوف آﻣػد در حػاﻟی کػﻪ در چػادر خػود‬
‫را پیچاﻧدﻩ بود گفت‪ :‬ای ابو داﻣﻪ! برای تع یﻪ آﻣدﻩ ای یا برای ﻣ دﻩ؟‬
‫گفتﻢ‪ :‬اهلل بر تو رحﻢ کﻨد‪ ،‬ع ا و بشارت (ﻣ دﻩ)چﻪ ﻣعﻨی دارد؟‬
‫گفػػت‪ :‬اگػػر بػػﻪ ﻣػػﻦ ایػػﻦ خػػب را بگػػویی کػػﻪ پس ػرـ در راﻩ اهلل در ﻣکابػػﻞ کفػػار از‬
‫روبﻪ رو کشتﻪ شدﻩ است پ تو بشارت دﻫﻨدﻩ ﻫستی زیرا اهلل تعػاﻟی ربفػﻪ ﻣػرا بػﻪ‬
‫درگاﻩ خود بوؿ مبودﻩ است‪ ،‬ربفﻪ ای کﻪ از ﻫفدﻩ ساؿ بدیﻦ سو آﻣادﻩ اش کػردﻩ‬
‫بودـ‪ ،‬و اگر ایﻦ خب را آوردﻩ باشی کﻪ پسػرـ صػحت و سػالﻣت و بػا غﻨیﻤػت از‬
‫جهاد برگشتﻪ است پ سوگﻨد بﻪ اهلل تو تع یﻪ دﻫﻨدﻩ ﻫستی‪ ،‬زیرا اهلل تعاﻟی ﻫدیػﻪ‬
‫ﻣ ػرا بػػوؿ ﻧ ػػردﻩ اسػػت‪ ،‬گفػػتﻢ‪ :‬سػػوگﻨد بػػﻪ اهلل ﻣػػﻦ بشػػارت (ﻣ ػ دﻩ) دﻫﻨػػدﻩ ﻫسػػتﻢ‪،‬‬
‫بیشػػک فرزﻧػػد تػػو در راﻩ اهلل از روبػػﻪ رو کشػػتﻪ شػػدﻩ اسػػت و اسػػبها او را ﻟگػػدﻣاؿ‬
‫کردﻩ‪ ،‬و اهلل تعاﻟی از وی اف شاءاهلل راضی شدﻩ است‪.‬‬
‫گف ػػت‪ :‬گﻤ ػػاف مبی ػػبـ ک ػػﻪ در ای ػػﻦ خ ػػب ص ػػادؽ باش ػػی‪ ،‬ای ػػﻦ ﻣیگف ػػت و گ ػػاﻫی‬
‫بسوی ﻣﻦ و گاﻫی بسوی کیسﻪ ﻧگاﻩ ﻣی رد‪ ،‬دﻫﻦ کیسﻪ را گشودـ و ﻟبػاس ﻫػای‬
‫خػػوف آﻟػػود پسػػرش را کػػﻪ در آف خػػوف و گوشػػت روی و ﻣوﻫػػایش بػػود بػػﻪ او ﻧشػػاف‬
‫دادـ و گفػػتﻢ‪ :‬آیػػا ایػػﻦ ﻟبػػاس ﻫػػای او ﻧیسػػت؟ آیػػا ایػػﻦ نبػػاف پریاﻫﻨػػی ﻧیسػػت کػػﻪ بػػﻪ‬
‫دست خود او را پوشاﻧیدﻩ بودی؟!‬
‫ابػػو داﻣػػﻪ ﻣیگویػػد‪ :‬و تػػی ایػػﻦ پػػریﻩ زف ﻟبػػاس ﻫػػای خػػوف آﻟػػود پسػ ػرش را دیػػد‬
‫گفت‪:‬‬
‫اهلل اکػػب و خوشػػحاؿ گردیػػد‪ ،‬اﻣػػا دخػػر کوچػػک صػػدای پػػر درد و ﻧاﻟػػﻪ از او‬
‫شﻨیدﻩ شد و بﻪ زﻣنی افتاد و پیوستﻪ ﻧاﻟﻪ و زاری ﻣی ػرد تػا آﻧ ػﻪ ﻣػادرش آب آورد‬
‫{‪}65‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫و آب را بﻪ چهرﻩ او ﻣیپاشػیدمی و ػرآف را بػر او ﻣیخواﻧػدمی وﻟػی او پیوسػتﻪ ﻧاﻟػﻪ و‬

‫زاری ﻣی رد و ﻧاـ پدر و برادر شهیدش را ﻣیگفت تا آﻧ ﻪ جػاف را بػﻪ جػاف آفػریﻦ‬
‫تسػػﻠیﻢ مبػػود‪ ،‬بعػػد از آف ﻣػػادرش از دسػػتش گرفػػت و بػػﻪ داخػػﻞ خاﻧػػﻪ کشػػاف کشػػاف‬
‫ببد و دروازﻩ را بر روی ﻣﻦ بست و ﻣیگفت‪:‬‬
‫بار اؽبا! شػوﻫر و بػرادراف و پسػرـ را در راﻩ تػو از دسػت دادـ تػا شػاید از ﻣػﻦ‬
‫راضی شوی و ﻣرا با ایشاف صبع مبایی‪ ،‬اؽبی از ﻣﻦ راضی شو!‬
‫ابو داﻣﻪ ﻣیگویػد‪ :‬دروازﻩ را کوبیػدـ تػا شػاید آف را بػاز کﻨػد و ﻣکػداری پػوؿ بػﻪ‬
‫او بدﻫﻢ و یا ﻣػردـ را از وا عػﻪ بػاخب مبػامی تػا ػدر و ﻣﻨ ﻟػت او در ﻣیػاف ﻣػردـ بﻠﻨػد‬
‫شػود اﻣػػا سػػﻢ بػػﻪ اهلل ﻧػﻪ دروازﻩ را بػػﻪ رومی گشػػود و ﻧػػﻪ جػوابی بػػﻪ ﻣػػﻦ داد‪ ،‬سػػﻢ بػػﻪ‬
‫اهلل کﻪ عجیب تر ازیﻦ وا عﻪ ﻫرگ ﻧدیدﻩ اـ‪.‬‬
‫ایػػﻦ زﻧػػی کػػﻪ نبػػﻪ چی ػ خػػود را در راﻩ اهلل تکػػدمی مبػػود‪ ،‬در راﻩ داخػػﻞ شػػدف بػػﻪ‬
‫جﻨػػت‪ ،‬جﻨتػػی کػػﻪ شػػوؽ شػػدید بػػداف داشػػت‪ ،‬پػ ػسر خػػود را در ایػػﻦ راﻩ پیش ػ ش‬
‫مبود‪ ،‬و ﻧف و جواﻧی خود را فراﻣوش کرد‪ ،‬پ کاش بدا کﻪ از حػد گذرﻧػدگاف‬
‫ﻣنﻞ ﻣا خباطر جﻨت چﻪ چی ﻫا تکدمی کردﻩ اﻧد؟‬
‫اهلل رضبت کﻨد جواﻧی را کﻪ دیػﻦ جػواﻧی او را آراسػت و بسػوی افػق ﻫػای بﻠﻨػد‬
‫با ع ـ ﻣتنی خود را آﻣادﻩ کرد فرﻣاﻧبدار اهلل بػود کتػاب اهلل را توشػﻪ راﻩ خػود سػازد‬
‫و از سرچش ػػﻤﻪ س ػػﻨت رس ػػوؿ اهلل ص ػػﻠی اهلل عﻠی ػػﻪ وس ػػﻠﻢ و س ػػﻨت ص ػػحابﻪ اخ ػػذ‬
‫ﻣی ﻨػػد اگػػر از او سػػخاوت بطﻠبػػی او نبیشػػﻪ نباﻧﻨػػد ابػػر اسػػت و اگػػر صػػد او را‬
‫کﻨػػی پ ػ او نباﻧﻨػػد شػػری جﻨگػػﻞ اسػػت اگػػر ﻧفسػػش او را بػػﻪ شػػر و بػػدی دعػػوت‬
‫کﻨد ﻫرگ بﻪ او تػﻦ مبیدﻫػد ترسػﻨدﻩ از اهلل اسػت و ﻫػر کسػی او را ببیﻨػد ﻫیبػت او‬
‫{‪}66‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫را دریابد اگرچﻪ ﻠبش ﻧرـ و ﻣالمی است وﻟی از صالبت و استواری او چیػ ی کػﻢ‬
‫ٕٓ‬
‫ﻧ ردﻩ است‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫دارد؛ انػا اهرا از‬ ‫داعتان زىی کٌ پغضش را زّلی دهع‬
‫نّشٍش!‬ ‫دع‬
‫داسػػتاف ﻣػػا صػػﻪ ﻧوج ػواﻧی اﻧصػػاری اسػػت‪ ،‬ﻣػػادرش او را بػػﻪ اﻧػػدازﻩای دوسػػت‬
‫داشػػت کػػﻪ از وزیػػدف بػػاد خفی ػ بس ػػوی او ﻣیترسػػید و از ایس ػػتادﻧش در گرﻣػػی‬
‫آفتػػاب بػػر او خػػوؼ داشػػت‪ ،‬و اگػػر آف پسػػر جػػاف او را ﻣیخواسػػت از وی دریػػز‬
‫مبیکػػرد‪ ،‬ﻣػػادرش آرزو داشػػت کػػﻪ او ازدواج کﻨػػد تػػا فرزﻧػػداف او را بػػﻪ چشػػﻢ خػػود‬
‫ببیﻨد‪.‬‬
‫روزی پ ػ ػ ػػیش روی ﻣ ػ ػ ػػادرش بایس ػ ػ ػػتاد و گف ػ ػ ػػت‪ :‬ﻣ ػ ػ ػػادر! گف ػ ػ ػػت‪ :‬فرزﻧ ػ ػ ػػدـ چ ػ ػ ػػﻪ‬
‫ﻣیخ ػواﻫی؟ گفػػت‪ :‬رس ػػوؿ اهلل صػػﻠی اهلل عﻠیػػﻪ وسػػﻠﻢ ﻣ ػػردـ را بػػﻪ بػػریوف شػػدف بػػﻪ‬
‫جﻨگ دعوت مبودﻩاﻧد و ﻣیخواﻫﻢ با ایشاف بسوی جﻨگ بریوف شوـ‪.‬‬
‫ﻣادرش گفت‪ :‬فرزﻧدـ! سوگﻨد بﻪ اهلل فراؽ و جدایی از تػو بػرامی بسػیار سػﻨگنی‬
‫و دشوار است‪ ،‬فرزﻧدـ! ﻧ دـ دباف و ﻣرو‪.‬‬
‫پسػػر دسػػتﻫا و پاﻫػػای ﻣ ػػادرش را ﻣیبوس ػػید و از وی اجػػازﻩ ﻣیخواسػػت ت ػػا‬
‫آﻧ ﻪ ﻣادرش او را اجازﻩ داد و گفت‪:‬‬

‫‪ -29‬أورده اةو اجلَزی یف صفَة الصفَة‪.‬‬

‫{‪}67‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫فرزﻧدـ! برو و ﻟی ﻦ سوگﻨد بػﻪ اهلل ع وجػﻞ‪ ،‬گﻤػاف مبػیکﻨﻢ کػﻪ تػا بازگشػت تػو‬
‫از خوردف و ﻧوشیدف ﻟذت ببـ‪.‬‬
‫سپ ﻟباسﻫػایش را بػﻪ دسػت خػود پوشػاﻧید و سػالحش را بػﻪ شػاﻧﻪاش بسػت‬
‫و پیشاﻧیاش را بوسید سپ در ﻣکابﻞ چشﻤاﻧش از ﻧ د وی برفت‪.‬‬
‫آف ﻧوجواف کسی ﻧیست ج "حارثﻪ بﻦ سرا ﻪ"‪.‬‬
‫ﻫﻨگاﻣی کﻪ ﻣسﻠﻤاﻧاف ﻧ د چاﻩ بدر رسیدﻧد و در آقبػا ﻣوضػع گرفتﻨػد و ﻟشػ ر‬
‫ﻣسػػﻠﻤاﻧاف بػػا ﻟشػ ر کفػػار صػ آرائی مبودﻧػػد‪ ،‬حارثػػﻪ دچػػار تشػػﻨگی سػػخت شػػدﻩ‬
‫بػود‪ ،‬پػ صػد چػاﻩ بػدر را مبػود تػا از آف آب بﻨوشػد‪ ،‬و تػی ﻫػردو دسػت خػػود را‬
‫بﻪ چاﻩ دراز کرد و از آف آب بػریوف مبػود تػا تشػﻨگی خػود را فػروکش مبایػد ﻧاگهػاف‬
‫صػػحابیای از بیﻠػػﻪ بﻨیقبػػار کػػﻪ ﻣسػػدوؿ و ﻧگهبػػاف چػػاﻩ بػػود تػػا کفػػار ﻧیایﻨػػد و بػػر‬
‫چػػاﻩ تسػػﻠط ﻧیابﻨػػد تػػا سػػبب ت ﻠی ػ و اذیػػت ﻣسػػﻠﻤاﻧاف شػػوﻧد و یػػا چی ػ ی را در‬
‫چاﻩ افگﻨﻨد کﻪ سبب ضرر آﻧاف گردد‪.‬‬
‫و تػػی حارثػػﻪ را دیػػد کػػﻪ بسػػوی چػػاﻩ در حرکػػت اسػػت گﻤػػاف مبػػود کػػﻪ ی ػػی از‬
‫کفار است گفت‪:‬‬
‫پﻨاﻩ بﻪ اهلل‪ ،‬ایػﻦ کػافر ﻣیخواﻫػد آب چػاﻩ را بػر ﻣػا فاسػد کﻨػد‪ ،‬تػریی را گرفػت‬
‫و توسػط آف بػا ػوت سبػاـ حارثػﻪ را ﻫػدؼ ػرار داد‪ ،‬تػری در ﻣیػاف سػیﻨﻪ و گػردف او‬
‫اصػػابت مبػػود‪ ،‬حارثػػﻪ از شػػدت سػػوزش تػػری فریػػادی بػػر آورد و بػػﻪ زﻣػػنی افتػػاد و بػػا‬
‫صدای بﻠﻨد گفت‪:‬‬
‫ای ﻣردـ بﻪ کﻤ ﻢ برسید‪ ،‬و ﻧ دیک بود سخﻦ گفنت ﻧتواﻧد‪ ،‬وﻟی ﻫػیا کسػی‬
‫بﻪ او کﻤک ﻧ رد چوف گﻤاف مبودﻧد کﻪ ی ی از کفار باشد‪.‬‬
‫{‪}68‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫بعد از آف کوشػش مبػود تػا تػری را از بػدﻧش خػارج مبایػد وﻟػی جسػﻢ او نبػراﻩ تػری‬
‫پارﻩ گردید و درﻣیاف خوفﻫایش شﻨاور شد تا آﻧ ﻪ دبرد‪.‬‬
‫بعػػد از آف ﻧگهبػػاف بػػﻪ او ﻧ دیػػک شػػد تػػا حػػاؿ او را ﻣعﻠػػوـ کﻨػػد‪ ،‬و تػػی بػػﻪ او‬
‫ﻧ دیػػک شػػد دیػػد حارثػػﻪ اسػػت‪ ،‬پػ گفػػت‪ :‬ال حػػوؿ وال ػػوة إال بػػاهلل! پػ رسػػوؿ‬
‫اهلل صﻠی اهلل عﻠیﻪ وسﻠﻢ را از جریاف ﻣطﻠع ساختﻨد و او اتﻞ را عفو مبود‪.‬‬
‫بعػػد از آف زﻣػػاﻧی کػػﻪ ؾباﻫػػداف بﻪسػػوی ﻣدیﻨػػﻪ برﻣیگشػػتﻨد زﻧػػاف شػػوﻫراف خػػود‬
‫را‪ ،‬و اطفػػاؿ پػػدراف‪ ،‬و پػػریﻩ زﻧػػاف فرزﻧػػداف خػػود را ﻧ ػ د دروازﻩ ورودی ﻣدیﻨػػﻪ اﻧتظػػار‬
‫ﻣیبردﻧد‪ ،‬درﻣیاف ایﻦ اﻧبوﻩ و ازدحاـ پریﻩ زف و بیوﻩ داغ دیدﻩای ﻧی بػود کػﻪ چشػﻢ‬
‫اﻧتظارش بﻪ رﻩ ﻣکدـ فرزﻧدش بود‪.‬‬
‫و تی ﻣسﻠﻤاﻧاف بﻪ ﻣدیﻨﻪ ﻣﻨورﻩ رسیدﻧد اطفاؿ در ﻣال ات مبػودف پدرافشػاف از‬
‫ﻫ ػػﻢ س ػػبکت ﻣیکردﻧ ػػد‪ ،‬و زﻧ ػػاف ب ػػﻪ ط ػػرؼ شوﻫرافش ػػاف ﻣیدویدﻧ ػػد‪ ،‬و پ ػػریﻩ زﻧ ػػاف‬
‫بسػػوی فرزﻧدافشػػاف ﻣیشػػتافتﻨد وﻟػػی ﻣػػادر حارثػػﻪ بػػﻪ اﻧتظػػار فرزﻧػػدش چشػػﻢ بػػﻪ راﻩ‬
‫بػػود‪ ،‬دسػػتﻪﻫای ؾباﻫػػداف ی ػػی پػػی دیگػػر رسػػیدﻧد وﻟػػی حارثػػﻪ بػػﻦ س ػرا ﻪ درﻣیػػاف‬
‫ایشاف دیدﻩ مبیشد‪ ،‬ﻣػادر حارثػﻪ در زیػر آفتػاب گػرـ و سػوزاف بػﻪ ﻫرسػو ﻣیدیػد و‬
‫اﻧتظػػار جگػػر گوشػػﻪ خػػود را ﻣیبػػرد کػػﻪ روزﻫػػا خب ػاطر آﻣػػدف او آﻣػػادﻩگی داشػػت‪،‬‬
‫سػ ػػاعتﻫای از روز خبػ ػػاطر آﻣػ ػػدف او تیػ ػػاری مبػ ػػودﻩ بػ ػػود و اخبػ ػػار او را جسػ ػػتجو‬
‫ﻣیکػرد‪ ،‬صػبح و شػاـ یػاد او بػر زبػػاﻧش جػاری بػود و از ﻫػر شخ ػصی کػﻪ از سػػفر‬
‫ﻣیآﻣػػد و یػػا بػػﻪ سػػفر ﻣیرفػػت راجػػع بػػﻪ او ﻣیپرسػػید و بػػﻪ رفکػػای او بػػﻪ دسػػتش‬
‫اشارﻩ ﻣیکرد و سالـ ﻣیداد‪.‬‬

‫{‪}69‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫پػ چکػػدر دﻟچسػػی و عجیػػب اسػػت! چػػﻪ بسػػا اشػػکﻫای رىبتػػﻪ شػػدﻩ‪ ..‬کػػﻪ‬
‫اش ػػکﻫای دیگ ػػری ﻣیخواﻫ ػػد از آف س ػػبکت بگ ػػرید‪ ..‬چش ػػﻢﻫای پ ػػریﻩزف فبﻠ ػػو از‬
‫اشک بود و از ﻣیاف اﻧبػوﻩ ﻣػردـ ﻣیدیػد‪ ..‬و چػوف ﻣیػﻞ و شػوؽ او را بسػوی خػود‬
‫ﻣیکشید‪ ..‬و چوف رشتﻪ صػب صبیػﻞ بػﻪ گسسػنت ﻧ دیػک ﻣیشػد‪ ..‬خویشػنت را بػﻪ‬
‫ﻣال ػ ػػات و وصػ ػػاؿ او یػ ػػادآور ﻣیشػ ػػد و او را بػ ػػﻪ گﻤػ ػػاﻧش ﻣػ ػػیآورد ﻟػ ػػی ﻦ گﻤػ ػػاف‬
‫مبیکػػرد‪ ..‬و چػػﻪ بسػػا آدـ ﻣشػػتاؽ و بیک ػرار از ؿبب ػػوب خ ػػود صػػب ﻣیکﻨػػد ﻟ ػػی ﻦ‬
‫آتش غﻢ و اﻧدوﻩ در ﻠبش زباﻧﻪ ﻣیکشد‪.‬‬
‫آری‪ ،‬ح ػ ػ ف و اﻧػ ػػدوﻩ در ﻠػ ػػب ایػ ػػﻦ پػ ػػریﻩزف شػ ػػعﻠﻪور بػ ػػود‪ ،‬فرزﻧػ ػػدش را درﻣیػ ػػاف‬
‫دستﻪﻫای اﻧبوﻩ ﻣردـ جستجو ﻣیکرد وﻟی ﻫرگػ او را درﻣیػاف آفﻫػا ﻧدیػد‪ ،‬پػ از‬
‫ی ػی از اصػػحاب کػﻪ از ایػػﻦ جﻨػگ برگشػػتﻪ بػػود پرسػید و بػػﻪ او گفػت‪ :‬آیػػا حارثػػﻪ‬
‫بػػﻦ س ػرا ﻪ را ﻣیشﻨاسػػی؟ گفػػت‪ :‬آری ﻣیشﻨاسػػﻢ‪ ،‬چػػﻪ خویشػػاوﻧدی بػػا او داری؟‬
‫گفػػت‪ :‬ﻣػػﻦ ﻣػػادرش ﻫسػػتﻢ‪ ،‬گفػػت‪ :‬تػػو ﻣػػادر حارثػػﻪ ﻫسػػتی؟ گفػػت‪ :‬بﻠػػﻪ ﻣػػﻦ ﻣػػادر‬
‫حارثﻪ ﻫستﻢ‪ ،‬گفت‪ :‬اجر و پاداش او را از اهلل بطﻠب زیرا او کشتﻪ شدﻩ است‪.‬‬
‫ﻫﻨگػػاﻣی کػػﻪ خػػب ﻣػػری او را شػػﻨید هبشػػت را بیػػادش آورد و آف چی ﻫػػای را کػػﻪ‬
‫اهلل تعػػاﻟی ب ػرای شػػهداء آﻣػػادﻩ مبػػودﻩ اس ػػت بیػػادش آورد گفػػت‪ :‬اهلل اکػػب‪ ،‬فرزﻧػػدـ‬
‫شهید شدﻩ و در جﻨت برای ﻣﻦ شفاعت ﻣیکﻨد‪.‬‬
‫صحابی گفت‪ :‬گﻤاف ﻧ ﻨﻢ کﻪ فرزﻧدت شهید است؟‬
‫پریﻩ زف گفت‪ :‬چرا؟ آیا او را کافراف ﻧ شتﻪاﻧد؟‬
‫گفت‪ :‬ﻧﻪ‪.‬‬

‫{‪}71‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫گف ػػت‪ :‬فرزﻧ ػػدت در ح ػػاﻟتی کش ػػتﻪ ﻧش ػػدﻩ ک ػػﻪ جﻨ ػػگ ب ػػنی ﻣس ػػﻠﻤاﻧاف و کف ػػار‬
‫ﻣشتعﻞ بود‪.‬‬
‫پػریﻩ زف گفػػت‪ :‬آیػػا او در حػػاﻟتی کشػػتﻪ ﻧشػدﻩ کػػﻪ بػػریؽ اسػػالـ را برافراشػػتﻪ بػػود‬
‫و از ﻣکدسات آف دفاع ﻣیکرد؟‬
‫گفت‪ :‬ﻧﻪ‪.‬‬
‫گفت‪ :‬پ چگوﻧﻪ کشتﻪ شدﻩ است و فرزﻧدـ حارثﻪ کجا است؟‬
‫گفت‪ :‬فرزﻧدت حارثﻪ بﻞ از شروع جﻨگ کشػتﻪ شػدﻩ اسػت‪ ،‬و کس ػی کػﻪ او‬
‫را کشتﻪ است ﻣػردی از صبﻠػﻪ ﻣسػﻠﻤاﻧاف اسػت‪ ،‬و فرزﻧػدت حارثػﻪ در جﻨػگ ﻫرگػ‬
‫سهﻢ ﻧداشت‪ ،‬پریﻩ زف گفت‪ :‬صدت چیست آیا او شهید ﻧیست؟‬
‫گفػػت‪ :‬گﻤػػاف ﻧ ػػﻨﻢ ک ػﻪ شػػهید باشػػد‪ ،‬ﻟػػی ﻦ شػػاید اهلل تعػػاﻟی او را بػػﻪ جﻨػػت‬
‫داخﻞ مباید‪..‬‬
‫و تػػی پػػریﻩزف ایػػﻦ سػػخﻨاف صػػحابی را شػػﻨید گفػػت‪ :‬پ ػ رسػػوؿ اهلل صػػﻠی اهلل‬
‫عﻠیﻪ وسﻠﻢ در کجا تشری دارﻧد؟‬
‫گفت‪ :‬اوست کﻪ ﻣیآید‪.‬‬
‫پ ﻣادر ﻣصػیبت زدﻩ در حػاﻟی کػﻪ اشػک بػر چهػرﻩاش جػاری بػود بػا پاﻫػای‬
‫کشاف کشاف بسػوی رسػوؿ اهلل صػﻠی اهلل عﻠیػﻪ وسػﻠﻢ بػﻪ راﻩ افتػاد (آﻧچػﻪ بػر چهػرﻩ‬
‫سیالف داشت اشک او ﻧبود بﻠ ﻪ روح او بود کػﻪ جػاری شػدﻩ و بصػورت طرﻩﻫػا‬
‫ﻣیرىبت)‪.‬‬
‫بعػػد از آف پػػیش روی رسػػوؿ اهلل صػػﻠی اهلل عﻠیػػﻪ وسػػﻠﻢ ػرار گرفػػت‪ .‬رسػػوؿ اهلل‬
‫ص ػػﻠی اهلل عﻠی ػػﻪ وس ػػﻠﻢ بس ػػوی او ﻧگ ػػاﻩ ک ػػرد و پرس ػػید‪ :‬ک ػػﻪ ﻫس ػػتی؟ گف ػػت‪ :‬ﻣ ػػادر‬
‫{‪}71‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫حارثػػﻪ‪ .‬رسػػوؿ اهلل صػػﻠی اهلل عﻠیػػﻪ وسػػﻠﻢ گفػػت‪ :‬چػػﻪ ﻣیخ ػواﻫی ای ﻣػػادر حارثػػﻪ؟‬
‫گفػػت‪ :‬یػػا رس ػػوؿ اهلل! ت ػػو و س ػػائر ﻣ ػػردـ از ؿبب ػػت ﻣػػﻦ ﻧس ػػبت بػػﻪ حارثػػﻪ آگ ػػاﻫی‬
‫دارید‪ ،‬بﻪ ﻣﻦ گفتﻪ شػدﻩ کػﻪ حارثػﻪ کشػتﻪ شػدﻩ اسػت‪ ،‬ای رسػوؿ اهلل! بػﻪ ﻣػﻦ بگػو‬
‫کﻪ حارثػﻪ حػاال در کجػا اسػت؟ اگػر در جﻨػت اسػت صػب خػواﻫﻢ کػرد و اگػر در‬
‫جهػػﻨﻢ اسػػت یکیﻨ ػاً اهلل ع وجػػﻞ ﻣیبیﻨػػد کػػﻪ ﻣػػﻦ چػػﻪ خ ػواﻫﻢ کػػرد‪ ( ،‬صػػدش ﻧوحػػﻪ‬
‫کردف و گریﻪ کردف است و ایﻦ عﻤﻞ در آف ﻫﻨگاـ حراـ ﻧبود)‪.‬‬
‫رسوؿ اهلل صﻠی اهلل عﻠیػﻪ وسػﻠﻢ بػار دیگػر بسػوی وی ﻧگػاﻩ اﻧػداخت و گفػت‪:‬‬
‫چﻪ گفتی ای ﻣادر حارثﻪ؟ گفت‪ :‬چی ی کﻪ بالً شﻨیدی ای رسوؿ اهلل‪.‬‬
‫پیاﻣب ﻣهرباف و دﻟسوز باز بسوی ایﻦ زف سػاػبوردﻩ ﻧگریسػت‪ ،‬زﻧػی کػﻪ کػالف‬
‫ساﻟی و پریی او را ُخرد کردﻩ اسػت‪ ،‬و خسػتگی و ﻣاﻧػدگی او را ضػعی مبػودﻩ و‬
‫صػػبش را کػػﻢ کػػردﻩ و اشػػتیا ش بػػﻪ دیػػدار فرزﻧػػدش بػػﻪ طػػوؿ اقباﻣیػػدﻩ‪ ،‬و آرزو دارد‬
‫کػػﻪ فرزﻧػػدش پػػیش رویػػش باشػػد تػػا او را بػػﻞ از ایﻨ ػػﻪ ﻣػػری بػػﻪ س ػراغش بیایػػد در‬
‫آغ ػػوش بگػػرید و ب ػػوی خ ػػوش او را ببوی ػػد اگرچػػﻪ ب ػػﻪ یﻤ ػػت زﻧ ػػدگی او سب ػػاـ ش ػػود‪،‬‬
‫پاﻫػػایش بﻠرزیػػد‪ ،‬زبػػاﻧش بسػػتﻪ شػػد‪ ،‬اشػػک از چشػػﻤاﻧش جػػاری گشػػت‪ ،‬عﻤػػرش‬
‫بسػػیار زیػػاد شػػدﻩ بػػود‪ ،‬اس ػتخوافﻫایش باریػػک و ضػػعی شػػدﻩ بػػود‪ ،‬پشػػتش خػػﻢ‬
‫ش ػ ػػدﻩ ب ػ ػػود‪ ،‬پوس ػ ػػت ب ػ ػػدﻧش خش ػ ػػک ش ػ ػػدﻩ ب ػ ػػود‪ ،‬آواز در گﻠ ػ ػػویش بﻨ ػ ػػد ش ػ ػػدﻩ‪،‬‬
‫چشػػﻢﻫایش را بﻠﻨػػد مبػػودﻩ بسػػوی رسػػوؿ اهلل صػػﻠی اهلل عﻠیػػﻪ وسػػﻠﻢ ﻣیدیػػد کػػﻪ چػػﻪ‬
‫ج ػوابی از وی ﻣیش ػػﻨود‪ ،‬پی ػػاﻣبی ک ػػﻪ از روی خواﻫش ػػات س ػػخﻦ مبیگوی ػػد بﻠ ػػﻪ‬
‫سخﻨاف او از ﻣﻨبع وحی است‪.‬‬

‫{‪}72‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫ﻫﻨگ ػػاﻣی ک ػػﻪ رس ػػوؿ اهلل ص ػػﻠی اهلل عﻠی ػػﻪ وس ػػﻠﻢ زاری او را دی ػػد بس ػػویش ﻧظ ػػر‬
‫افگﻨػػد و از وی پرسػػید‪ :‬چػػﻪ گفتػػی؟ گفػػت‪ :‬آﻧچػػﻪ را کػػﻪ شػػﻨیدی؟ رسػػوؿ اهلل صػػﻠی‬
‫اهلل عﻠیػػﻪ وسػػﻠﻢ گفػػت‪ :‬ﻫػػالک شػػوی ای ﻣػػادر حارثػػﻪ‪ ،‬یػػک هبشػػت ﻧیسػػت بﻠ ػػﻪ‬
‫هبشػػتﻫا اسػػت‪ ،‬و حارثػػﻪ بػػﻪ فػػردوس اعﻠػػی رسػػیدﻩ اسػػت‪ ،‬و سػػک آف عػػرش اهلل‬
‫رضبػاف اسػت‪ ،‬بػاالی ﻫػر جﻨػت جﻨتػی ػرار دارد و فػردوس رضبػﻦ سػکفش عػرش اهلل‬
‫ع وجﻞ است‪.‬‬
‫ﻫﻨگاﻣی کػﻪ پػریﻩ زف بشػارت پیػاﻣب را شػﻨید اشػکﻫایش خشػ ید و اسػتکاﻣت‬
‫و اس ػػتواری خ ػػود را دریاف ػػت و گف ػػت‪ :‬ای رس ػػوؿ اهلل! حارث ػػﻪ در جﻨ ػػت اس ػػت؟‬
‫گف ػػت‪ :‬بﻠ ػػﻪ در جﻨ ػػت اس ػػت‪ ،‬پػ ػ گف ػػت‪ :‬اهلل اک ػػب بع ػػد از آف ای ػػﻦ ﻣ ػػادر زخ ػػﻢ‬
‫خػػوردﻩ بػػﻪ خاﻧػػﻪاش برگشػػت‪ ،‬و اﻧتظػػار ﻣػػری خػػود را ﻣیمبػػود تػػا او را بػػا فرزﻧػػدش‬
‫ی جا مباید‪.‬‬
‫و از رسوؿ اهلل صﻠی اهلل عﻠیﻪ وسﻠﻢ ﻣاؿ و غﻨیﻤػت را تکاضػا ﻧﻨﻤػود و طاﻟػب‬
‫شهرت و ﻧاـ ﻧشد بﻠ ﻪ در صورت هبشتی بودف فرزﻧدش بﻪ هبشت راضی گردیػد‪،‬‬
‫هبشتی کﻪ از ﻣیوﻩﻫای پػاکی ﻩ آف خبػورد و در زیػر درختػاف اﻧبػوﻩ آف نبػراﻩ بػا ﻣردﻣػی‬
‫کػػﻪ چهرﻩﻫایشػػاف تػػر و تػػازﻩ اسػػت و دیدگافشػػاف بسػػوی ربشػػاف بیﻨﻨػػدﻩ اسػػت‪،‬‬
‫و چػرا پػػاداش ایشػػاف چﻨػػنی ﻧباشػػد حػػاؿ آﻧ ػػﻪ بسػػی او ػػات گﻠوﻫایشػػاف از کنػػرت‬
‫روزﻩ داش ػػنت خش ػػک و دیدﻩگافش ػػاف غ ػػرؽ اش ػػک ب ػػود دی ػػدگاف خ ػػود را از حػ ػراـ‬
‫بس ػ ػػتﻨد و خب ػ ػػدﻣت اهلل غاﻟ ػ ػػب و بس ػ ػػیار داﻧ ػ ػػا ﻣشػ ػ ػ وؿ بودﻧ ػ ػػد‪ ،‬پ ػ ػ ػ ایش ػ ػػاف در‬
‫باغچػ ػػﻪﻫای ربشػ ػػاف از ﻧعﻤتﻫػ ػػای آف هبرﻩﻣﻨداﻧ ػ ػػد‪ ،‬بػ ػػر زبتﻫػ ػػای ر ػ ػػادﻩ شػ ػػدﻩ‬
‫روبروی ﻫﻢ ت یﻪ زﻧﻨد ﻫر جایی کػﻪ درﻣیػاف گروﻫػی صػاغباف سػری کﻨػی درﻣیػابی کػﻪ‬
‫{‪}73‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫ﻠبﻫایشاف از ؿببػت و شػوؽ جﻨػت ﻟبیػ اسػت و شػوؽ جﻨػت ﻧف ﻫایشػاف را‬
‫خبود ﻣش وؿ داشتﻪ است و ارواحشاف بﻪ آف گرﻩ خوردﻩ اسػت تػا آقبػا کػﻪ بػﻪ ﻫػیا‬
‫چی ی غری از جﻨت‪ ،‬ارزش ایﻞ ﻧیستﻨد‪ ،‬و ﻫر سختی و ﻣش ﻞ را خبػاطر رسػیدف‬
‫بﻪ آف برای خود آساف گرداﻧدﻧد‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫داعتان نؿضهع!‬
‫ابﻦ یﻢ شاگرد شیخ االسالـ ابﻦ تیﻤیﻪ ﻣی گوید‪:‬‬
‫ب ػرامی ﻧکػػﻞ مبػػودﻩ کػػﻪ یػػک بػػار ایػػﻦ آیػػﻪ را در گػػوش یػػک ﻣصػػروع خواﻧػػدـ‪ .‬در‬
‫جػواو گفػػت‪ :‬بﻠػػی و صػػدایش را کشػػید‪ .‬آﻧگػػاﻩ گفػػت‪ :‬عصػػایی را بػػﻪ دسػػت گػػرفتﻢ‬
‫و بػػﻪ وسػػیﻠﻪ آف شػػروع بػػﻪ زدف رگهػػای گػػردﻧش کػػردـ تػػا آقبػػا کػػﻪ خسػػتﻪ شػػدـ‪ .‬در‬
‫نبػػاف اثﻨػػا آف روح گفػػت‪ :‬ﻣػػﻦ او را دوس ػػت دارـ‪ .‬ﻣػػﻦ ﻫػػﻢ بػػﻪ او گف ػػتﻢ‪ :‬او ت ػػو را‬
‫دوست ﻧدارد‪ .‬گفػت‪ :‬ﻣػی خػواﻫﻢ بػا او حػج مبػامی‪ .‬بػﻪ او گفػتﻢ‪ :‬او مبػی خواﻫػد بػا‬
‫تػػو حػػج کﻨػػد‪ .‬گفػػت‪ :‬ﻣػػﻦ بػػﻪ خ ػاطر اح ػراـ تػػو از او دور ﻣػػی شػػوـ‪ .‬گفػػتﻢ‪ :‬خػػری‬
‫ایﻨ ار را بﻪ صد اطاعت خدا و رسوﻟش اقبػاـ بػدﻩ‪ .‬گفػت‪ :‬ﻣػﻦ خػارج ﻣػی شػوـ‪.‬‬
‫ف ػػرد ﻣص ػ ػروع ﻧشس ػػت و در حاﻟی ػػﻪ ب ػػﻪ راس ػػت و چ ػػی خ ػػویش توج ػػﻪ ﻣ ػػی مب ػػود‬
‫گفت‪ :‬چﻪ کسی ﻣػرا بػﻪ حضػور شػیخ آوردﻩ اسػت؟ ایػﻦ کػالـ ابػﻦ ػیﻢ بػود کػﻪ آف‬
‫را از شیخ و استادش ﻧکﻞ کرد‪.‬‬
‫اب ػػﻦ ﻣفﻠ ػػح ﻧیػ ػ ک ػػﻪ ی ػػی دیگ ػػر از ش ػػاگرداف ش ػػیخ االس ػػالـ اس ػػت در کت ػػاب‬
‫اﻟفروع ﻣی گوید‪ :‬استاد ﻣا ﻫػر ﻣصػروعی را پیشػش ﻣػی آوردﻧػد‪ .‬جﻨػی را کػﻪ سػبب‬

‫{‪}74‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫صرع آف ﻣصروع شدﻩ بود را ﻣوعظػﻪ ﻣػی کػرد و بػﻪ او دسػتور ﻣػی داد و او را رػی‬
‫ﻣی کرد‪ .‬در صػورتی کػﻪ جریػاف خاسبػﻪ ﻣػی یافػت و از ﻣصػروع جػدا ﻣػی شػد از او‬
‫عهد و پیﻤاف ﻣی گرفت کﻪ دیگر برﻧگردد و در صورت سباـ ﻧشػدف ﻣػاجرا و عػدـ‬
‫ﻣفار ػػت عاﻣػػﻞ صػػرع او را تػػا زﻣػػاف ﻣفار ػػت و جػػدایی ﻣػػی زد‪ .‬در ظػػاﻫر‪ ،‬زدف بػػر‬
‫ﻣصػػروع جػػاری ﻣػػی شػػد وﻟػػی در وا ػػع بػػر آف فػػرد کػػﻪ عاﻣػػﻞ صػػرع بػػود جػػاری ﻣػػی‬
‫گشت‪.‬‬
‫ﻧ تﻪ‪ :‬ﻣصروع بﻪ ﻣعﻨی‪ :‬جﻦ زدﻩ‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫ةؿش از فُت انام اذهش‪ ،‬حو دهةارً ةاز نی آنش‪...‬‬
‫اﻣػػاـ اضبػػد کسػػی را پػػیش ﻣصػػروع فرسػػتاد‪ ،‬و ایػػﻦ سػػبب خػػارج شػػدف ﻣسػػبب‬
‫صػػرع از او شػػد وﻟػػی بعػػد از فػػوت اﻣػػاـ اضبػػد دوبػػارﻩ بػػﻪ آف برگشػػت و بػػا ایػػﻦ بیػػاف‬
‫ﻣعﻠوـ گردید کﻪ جﻦ اﻧساف را دچار صرع ﻣػی مبایػد و ایػﻦ ﻣسػدﻠﻪ بػﻪ وسػیﻠﻪ کتػاب‬
‫و سﻨت و وا عیت اﻣر ثابت ﻣی گردد وﻟی ﻣعت ﻟﻪ ﻣﻨ ر آف ﻫستﻨد‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫داؼػتٌ‬ ‫پضچم اعالم را ةٌ کغی نّشٍم کٌ اللٌ اهرا دهع‬
‫ةاؼش‬
‫اﻣػػاـ خبػػاری و ﻣسػػﻠﻢ ﻫػػر دو از سػػهﻞ بػػﻦ سػػعد رضػػی اهلل عﻨػػﻪ روایػػت کػػردﻩاﻧػػد‬
‫کﻪ‪:‬‬

‫{‪}75‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫رسػػوؿ اهلل صػػﻠی اهلل عﻠیػػﻪ وسػػﻠﻢ در روز خیػػب ﻣیگفػػت‪« :‬پػػرچﻢ اسػػالـ را بػػﻪ‬
‫کسػػی ﻣػػیدﻫػػﻢ کػػﻪ خػػدا و رس ػوﻟش را دوسػػت دارد‪ ،‬و خػػدا و رس ػوﻟش ﻧی ػ او را‬
‫دوست دارﻧد‪ ،‬خداوﻧد خیب را بﻪ دست او فتح خواﻫػد کػرد‪ .‬ﻣػردـ آف شػب را بػا‬
‫حبث و گفتگو کﻪ پرچﻢ بﻪ کداـ یک از آرا دادﻩ ﻣیشود بﻪ سر بردﻧػد‪ .‬و تػی کػﻪ‬
‫صػبح شػد پػیش پیػاﻣب رفتﻨػػد و ﻫػر یػک اﻣیػدوار بودﻧػػد کػﻪ پػرچﻢ بػﻪ او دادﻩ شػػود‪.‬‬
‫پیاﻣب صﻠی اهلل عﻠیﻪ وسﻠﻢ فرﻣود‪ :‬عﻠی بﻦ ابی طاﻟب کجاست؟ گفتﻨد‪:‬‬
‫چشػ ػ ػػﻤش درد ﻣػ ػ ػػیکﻨػ ػ ػػد‪ ،‬دسػ ػ ػػتور داد عﻠػ ػ ػػی را ب ػ ػ ػرایش احضػ ػ ػػار مبودﻧػ ػ ػػد‪ ،‬در‬
‫چشػػﻤاﻧش‪ ،‬آب دﻫػػاف رىب ػػت‪ ،‬بالفاصػػﻠﻪ هبب ػػود یاف ػػت طوری ػػﻪ گوی ػػا ﻫرگ ػ بیﻤ ػػار‬
‫ﻧبودﻩ است‪ ،‬آﻧگاﻩ پیاﻣب صﻠی اهلل عﻠیﻪ وسﻠﻢ پرچﻢ را بﻪ او داد ‪.»...‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫کضد!‬ ‫انّض نشِيٌ ؾلی را اٍاى‬
‫از ابػػی حػػازـ (سػػﻠﻤهلل بػػﻦ دیﻨػػار) روایػػت شػػدﻩ کػػﻪ گفػػت‪ :‬ﻣػػردی ﻧ ػ د سػػهﻞ بػػﻦ‬
‫سعد (اﻟساعدی) آﻣد و گفت‪ :‬اﻣری ﻣدیﻨﻪ بر عﻠی بر روی ﻣﻨب اﻫاﻧت ﻣی کﻨد‪.‬‬
‫گفت‪ :‬چﻪ ﻣی گوید؟‬
‫گفت‪ :‬بﻪ او ﻣی گوید‪ :‬ابو تراب‪.‬‬
‫پ خﻨدید و گفت‪ :‬واهلل ایﻦ اسػﻢ را کسػی بػر او ﻧﻨهػادﻩ ﻣگػر ﻧبػی صػﻠی اهلل‬
‫عﻠیﻪ وسﻠﻢ و اظبی ﻧ د عﻠی از ایﻦ اسﻢ ؿببوب ﻧیست‪.‬‬
‫از س ػػهﻞ خواس ػػتﻢ ک ػػﻞ ح ػػدیث را بگوی ػػد و گف ػػتﻢ‪ :‬ی ػػا اب ػػا عب ػػاس! ای ػػﻦ وا ع ػػﻪ‬
‫چگوﻧﻪ بود؟‬

‫{‪}76‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫گفػػت‪ :‬عﻠػػی بػػر فاطﻤػػﻪ داخػػﻞ شػػد و بعػػد خػػارج گردیػػد و در ﻣسػػجد خوابیػػد‪.‬‬
‫ﻧبػػی صػػﻠی اهلل عﻠیػػﻪ وسػػﻠﻢ بػػﻪ فاطﻤػػﻪ گفػػت‪ :‬پسػػرعﻤویت کجاسػػت؟ او گفػػت‪ :‬در‬
‫ﻣسػػجد اسػػت‪ .‬ﻧبػػی بػػﻪ ظبػػت او خػػارج شػػد و او را دیػػد در حػػاﻟی کػػﻪ ردایػػش از‬
‫پشػػتش افتػػادﻩ و غبػػارآﻟود شػػدﻩ اسػػت‪ .‬ﻧبػػی عﻠیػػﻪ اﻟسػػالـ خػػاک را از پشػػت عﻠػػی‬
‫ٕٔ‬
‫ﻣی ت اﻧد وﻣیگفت‪ :‬بﻨشنی یااباتراب! وایﻦ را دوﻣرتبﻪ بﻪ اوگفت»‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫ةضه ؾلی را ؼتم کو!‬
‫از ابػی حػػازـ از سػهﻞ بػػﻦ سػعد روایػػت شػدﻩ کػػﻪ گفػت‪ :‬بػػر ﻣدیﻨػﻪ ﻣػػردی از آؿ‬
‫ﻣػرواف ػرار دادﻩ شػد‪ .‬او سػهﻞ بػﻦ سػعد را دعػػوت کػرد و اﻣػر کػرد تػا عﻠػی را شػػتﻢ‬
‫دﻫد و توﻫنی مباید‪ .‬وﻟی سعد إبا کرد‪ .‬او گفت‪ :‬حاؿ کﻪ ابػا ﻣػی کﻨػی پػ بگػو‪:‬‬
‫اهلل ابا تراب را ﻟعﻨت کرد‪.‬‬
‫سهﻞ گفػت‪ :‬بػرای عﻠػی اظبػی ؿببػوب از ابػو تػراب ﻧیسػت و او خوشػحاؿ ﻣػی‬
‫گردد و تی کﻪ با آف اسﻢ خواﻧدﻩ ﻣی شود‪.‬‬
‫بﻪ سهﻞ گفت‪ :‬از صﻪ او ﻣا را باخب کﻦ کﻪ چرا ابا تراب اسﻢ رادﻩ شد؟‪.‬‬
‫گف ػػت‪ :‬رس ػػوؿ اهلل ص ػػﻠی اهلل عﻠی ػػﻪ وس ػػﻠﻢ ب ػػﻪ خاﻧ ػػﻪ فاطﻤ ػػﻪ آﻣ ػػد و عﻠ ػػی را در‬
‫خاﻧﻪ ﻧیافت و گفت‪ :‬پسرعﻤویت کجاست؟‬
‫فاطﻤ ػػﻪ گف ػػت‪ :‬ب ػػنی ﻣ ػػﻦ و او ﻧ اع ػػی درگرف ػػت و ﻣوج ػػب غض ػػب ﻣ ػػﻦ ش ػػد و‬
‫خارج گردید‪.‬‬

‫‪ -21‬دکخَر یلع صالیب در کخاب «زىراگین یلع ةو أیب ظالب»‪.‬‬

‫{‪}77‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫رسػػوؿ اهلل صػػﻠی اهلل عﻠیػػﻪ وسػػﻠﻢ بػػﻪ شخصػػی گفػػت‪ :‬ببػػنی عﻠػػی کجاسػػت؟ او‬
‫بازگشػػت و گفػػت‪ :‬یػػا رسػػوؿ اهلل! او در ﻣسػػجد خوابیػػدﻩ اسػػت‪ .‬رسػػوؿ اهلل صػػﻠی‬
‫اهلل عﻠیػﻪ وسػﻠﻢ بػﻪ ﻣسػجد آﻣػد‪ .‬عﻠػی ﻣضػطجع بػود در حػاﻟی کػﻪ ردایػش افتػػادﻩ و‬
‫بر او تػراب ﻧشسػتﻪ بػود‪ .‬رسػوؿ اهلل صػﻠی اهلل عﻠیػﻪ وسػﻠﻢ خػاک را از روی او ﻣػی‬
‫ت اﻧد و ﻣی گفت‪ :‬برخی یا اباتراب! برخی یا اباتراب!»‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫ةٌ كتل رعاىّشن عؿش ةو ؾتادً تُعط حيّات‬
‫ﻣشػػهور اسػػت کػػﻪ سػػعد بػػﻦ عبػػادﻩ َر ِضػ َػی اﻟﻠَّػػﻪُ َعْﻨػػﻪُ را جﻦﻫػػا بػػﻪ تػػﻞ رسػػاﻧدﻧد‬
‫و تی در سوراخی کﻪ خاﻧﻪ جﻦﻫا بود ادرار کرد‪.‬‬
‫جﻨها گفتﻨد‪:‬‬
‫«كبﻦ تﻠﻨا سید اػب رج َس ْع َد بْ َﻦ عُبَ َادةِ و رﻣیﻨَاﻩُ بسه ٍﻢ كبﻦ مل ُلبْ ِطئ فُػ َؤ َادﻩ»‪.‬‬
‫یعﻨػػی‪« :‬ﻣػػا ب ػ ری خ ػ رج‪ ،‬سػػعد بػػﻦ عبػػادﻩ را کشػػتیﻢ و بػػﻪ سػػوی او تػػری پرتػػاب‬
‫ٕٕ‬
‫کردمی‪ .‬ﻣا کساﻧی ﻫستیﻢ کﻪ تری ﻣا از ﻠبش خطا مبیرود»‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫رةُدن حو ٍا نضدی را‬
‫در زﻣػػاف عﻤػػر َر ِضػ َػی اﻟﻠَّػػﻪُ َعْﻨػػﻪُ حادثػػﻪای بػػﻪ ایػػﻦ ش ػ ﻞ اتفػػاؽ افتػػاد کػػﻪ جﻦﻫػػا‬
‫ﻣردی را ربودﻧػد‪ .‬آف ﻣػرد پػ از چهػار سػاؿ آﻣػد و خػب داد کػﻪ جﻦﻫػای ﻣشػرک‬

‫‪ -22‬ةً سری أغالم انلتالء (‪ )277/1‬مساجػً شَد‪.‬‬

‫{‪}78‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫او را رب ػػودﻩ و ﻧ دش ػػاف اس ػػری ب ػػودﻩ اس ػػت ت ػػا ای ػػﻦ ک ػػﻪ جﻦﻫ ػػای ﻣس ػػﻠﻤاف آفﻫ ػػا را‬
‫ٖٕ‬
‫ش ست دادﻧد و او را بﻪ خاﻧﻪاش باز گرداﻧدﻧد‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫دازل ؼشن حو در اىغان ‪#‬گفتگُی حو ةا ؼّخ اةو ةاز"‬
‫شیخ عبداﻟع ی بﻦ باز ﻣی گوید‪:‬‬
‫در شعباف ساؿ‪ٔٗٓٚ‬ﻫػ برخی روزﻧاﻣﻪﻫای ؿبﻠػی‪ ،‬ﻣکػاالت کوتػاﻩ و بﻠﻨػدی در‬
‫ای ػػﻦ ﻣوض ػػوع ﻣﻨتش ػػر س ػػاختﻨد ک ػػﻪ جﻨ ػػی در وج ػػود زﻧ ػػی ﻣس ػػﻠﻤاف از اﻫ ػػاﻟی ری ػػاض‬
‫داخػػﻞ شػػدﻩ اسػػت و بعػػد از ایػػﻦ کػػﻪ اسػػالـ خػػود را ﻧ ػ د ب ػرادر عبػػداهلل بػػﻦ ﻣشػػرؼ‬
‫عﻤػػری ﻣکػػیﻢ ریػػاض اعػػالف کػػردﻩ بػػود‪ ،‬ﻧ ػ د ﻣﻦ(شػػیخ ابػػﻦ بػػاز) ﻧی ػ اسػػالـ خػػود را‬
‫آشػ ار کػردﻩ اسػت‪ .‬بعػد از ایػﻦ ﻧػاﻣبدﻩ بػر زف جػﻦ زدﻩ آیػاتی را خواﻧػدﻩ بػود و بػا‬
‫جﻦ ﻫﻢکالـ شدﻩ و از ايباف بﻪ اهلل برایش گفتﻪ و او را ﻧصیحت کردﻩ بود و پػ‬
‫از ایﻦ کﻪ او را از حراـ بودف ظﻠﻢ و ب رگػی گﻨػاﻩ آف آگػاﻩ کػردﻩ از او خواسػتﻪ بػود‬
‫از وج ػػود زف خ ػػارج ش ػػود‪ .‬ج ػػﻦ بػ ػا دع ػػوت وی ػػاﻧع ش ػػدﻩ و اس ػػالـ خ ػػود را ﻧػ ػ د‬
‫عبداهلل اعالف کردﻩ بود‪.‬‬
‫سػػپ عبػػداهلل و اوﻟیػػای زف جػػﻦ زدﻩ بػػﻪ نبػراﻩ ایشػػاف‪ ،‬ﻧػ د ﻣػػﻦ آﻣدﻧػػد تػػا اسػػالـ‬
‫آوردف جػػﻦ را بشػػﻨوـ‪ .‬ﻣػػﻦ در ﻣػػورد اسػػباب ورود جػػﻦ در وجػػود ایػػﻦ زف از ایشػػاف‬

‫‪ -23‬در کخاب نيار السبیل و دیگس کخب ایو حادذً ذکس شره اسج و درا آاگهحس اسج‪ (.‬نيارالسبیل‬
‫(‪ )459‬و كصً مسد ربَده شره را ةیٍیق در سنن کربی (‪ )15347‬روایج کسده اسج و آبلاین در االرواء‬
‫(‪ )1799( )159/6‬آن را حصحیح کسده اسج)‪.‬‬
‫{‪}79‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫پرسیدـ‪ ،‬دﻟیﻞ آف را گفػت‪ .‬جػﻦ بػا زبػاف زف سػخﻦ ﻣیگفػت وﻟػی صػدایش ﻣرداﻧػﻪ‬
‫بود‪ .‬زف بر روی صػﻨدﻟی ﻧ دیػک ﻣػﻦ ﻧشسػتﻪ بػود‪ .‬بػرادر و خػواﻫر زف و عبػداهلل و‬
‫برخػی از ﻣشػایخ شػاﻫد ایػػﻦ جریػاف بودﻧػد و صػػدای جػﻦ را ﻣیشػﻨیدﻧد‪ .‬او اسػػالـ‬
‫خود را بﻪ صراحت اعالف کرد و گفػت‪ :‬کػﻪ از ﻫﻨدوسػتاف آﻣػدﻩ و بػودایی ﻣػذﻫب‬
‫است‪ .‬ﻣﻦ او را ﻧصیحت کػردـ و وصػیت مبػودـ کػﻪ تکػوای اؽبػی را پیشػﻪ کﻨػد و از‬
‫وجػود ایػػﻦ زف خػػارج شػػود و از ظﻠػﻢ دوری کﻨػػد‪ .‬او ﻧصػػیحتﻢ را پػػذیرفت و گفػػت‪:‬‬
‫دیﻦ اسالـ ﻣرا اﻧع کردﻩ است‪ .‬او را وصػیت کػردـ؛ بعػد از ایػﻦ کػﻪ خداوﻧػد او را‬
‫ﻫػػدایت کػػردﻩ ػػوـ خػػود را بػػﻪ اسػػالـ دعػػوت دﻫػػد‪ .‬او ﻧی ػ وعػػدﻩ داد و زف را تػػرک‬
‫ک ػػرد و آخ ػریﻦ کالﻣ ػػش ای ػػﻦ ب ػػود ک ػػﻪ گف ػػت‪ :‬اﻟس ػػالـ عﻠ ػػی ﻢ‪ .‬س ػػپ زف ب ػػا زب ػػاف‬
‫عادیش صحبت کرد و سالﻣتی و رﻫایی خود را از ایﻦ ﻣش ﻞ ح مبود‪.‬‬
‫آف زف یػػک ﻣػػاﻩ بعػػد یػػا بیشػػر‪ ،‬بػػا دو بػرادر‪ ،‬دایػػی و خػواﻫرش بػػﻪ ﻣال ػػات ﻣػػﻦ‬
‫آﻣدﻧد و گفت‪ :‬کﻪ در سالﻣتی کاﻣﻞ بػﻪ سػر ﻣیبػرد و اغبﻤػدهلل دوبػارﻩ آف جػﻦ بػﻪ‬
‫س ػراغش ﻧیاﻣػػدﻩ اسػػت‪ .‬از او س ػؤاؿ کػػردـ و تػػی جػػﻦ در وجػػود تػػو بػػود چػػﻪ حػػاﻟی‬
‫داشتی؟ در جواب گفت‪ :‬اف ار پﻠیدی کﻪ ـباﻟ شریعت بود او را فرا گرفتػﻪ بػود‬
‫و ب ػػﻪ دی ػػﻦ ب ػػودایی و آگ ػػاﻫی از کتابﻫ ػػای آف گػ ػرایش پی ػػدا ک ػػردﻩ ب ػػود و بع ػػد از‬
‫سالﻣتی ایﻦ اف ار ﻧی از او دور شدﻩ است‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫دعتگّضی ؼّعان تُعط اةٍُضِضً‬
‫ابوﻫریرﻩ ﻣی گوید‪:‬‬

‫{‪}81‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫صﻠَّی اﻟﻠَّﻪُ َعﻠَْی ِﻪ َو َسﻠَّ َﻢ ﻣػرا ﻣسػدوؿ حفاظػت از صػد ﻪ ی فطریػﻪ ػرار داد‪.‬‬ ‫پیاﻣب َ‬
‫ی ی آﻣد و شػروع بػﻪ برداشػنت از اﻣػواؿ صػد ﻪ کػرد‪ .‬او را گػرفتﻢ و گفػتﻢ‪ :‬بػﻪ خػدا‬
‫س ػػﻢ ت ػػو را ﻧ ػ د رس ػػوؿ خ ػػدا خػ ػواﻫﻢ ب ػػرد‪ .‬گف ػػت‪ :‬ﻣ ػػﻦ ؿبت ػػاج و عی ػػاﻟوار ﻫس ػػتﻢ و‬
‫ص ػﻠَّی اﻟﻠَّػػﻪُ َعﻠَْیػ ِػﻪ َو َس ػﻠَّ َﻢ‬
‫سػػخت ﻧیازﻣﻨػػدـ‪ .‬او را رﻫػػا کػػردـ‪ .‬چػػوف صػػبح شػػد پیػػاﻣب َ‬
‫فرﻣود‪ :‬ای ابػوﻫریرﻩ دیشػب اسػریت چػﻪ کػرد؟ گفػتﻢ‪ :‬ای رسػوؿ اهلل؛ از ﻧیػاز شػدید‬
‫و کنرت عیاؿ ش ایت کرد‪ ،‬بر او رحﻢ کػردـ و رﻫػایش سػاختﻢ‪ .‬فرﻣػود‪ :‬او بػﻪ تػو‬
‫دروغ گفتﻪ اسػت و بػاز خواﻫػد گشػت‪ .‬یکػنی کػردـ کػﻪ دو ﻣرتبػﻪ برﻣیگػردد (چػوف‬
‫صػﻠَّی اﻟﻠَّػػﻪُ َعﻠَْیػ ِػﻪ َو َسػﻠَّ َﻢ گفتػػﻪ بػػود)‪ .‬در کﻤػػنی او ﻧشسػػتﻢ‪ .‬دوبػػارﻩ آﻣػػد و بػػاز‬
‫پیػػاﻣب َ‬
‫شػػروع بػػﻪ برداشػػنت از ﻣػػاؿ صػػد ﻪ کػػرد‪ .‬او را گػػرفتﻢ و گفػػتﻢ‪ :‬تػػو را ﻧ ػ د رسػػوؿ اهلل‬
‫خػواﻫﻢ بػػرد‪ .‬گفػػت رﻫػػامی کػػﻦ‪ .‬ﻣػػﻦ ؿبتػػاج و عیػػاﻟوارـ‪ ،‬دوبػػارﻩ بػػاز مبػػی گػػردـ‪ .‬بػػر او‬
‫صػ ػﻠَّی اﻟﻠَّ ػػﻪُ َعﻠَْی ػ ِػﻪ َو َسػ ػﻠَّ َﻢ فرﻣ ػػود‪ :‬ای‬
‫رح ػػﻢ ک ػػردـ و رﻫ ػػایش س ػػاختﻢ‪ .‬ص ػػبح پی ػػاﻣب َ‬
‫ابوﻫریرﻩ اسریت دیشب چﻪ کرد؟‬
‫گفتﻢ‪ :‬ای رسوؿ اهلل از ﻧیاز و کنرت عیاؿ خود ش ایت کرد‪ .‬ﻣﻦ بر او رحػﻢ‬
‫کردـ و رﻫایش ساختﻢ‪.‬‬
‫فرﻣود‪ :‬او بﻪ تو دروغ گفتﻪ است و باز ﻣیگردد‪.‬‬
‫ﻣرتبﻪ ی سوـ در کﻤنی او ﻧشستﻢ‪ .‬او آﻣد و شروع بﻪ برداشػنت از ﻣػاؿ صػد ﻪ‬
‫صػﻠَّی اﻟﻠَّػﻪُ َعﻠَْی ِػﻪ َو َسػﻠَّ َﻢ خػواﻫﻢ بػرد‪.‬‬
‫کرد‪ .‬او را گرفتﻢ و گفػتﻢ‪ :‬تػو را ﻧػ د رسػوؿ اهلل َ‬
‫ایﻦ سوﻣنی ﻣرتبﻪ است کﻪ وؿ ﻣیدﻫی باز ﻧگردی و دوبارﻩ باز ﻣیگردی‪.‬‬
‫گفػػت‪ :‬رﻫػػامی کػػﻦ‪ .‬تػػو را کﻠﻤػػاتی ﻣیآﻣػػوزـ کػػﻪ بواسػػطﻪ ی آف خداوﻧػػد بػػﻪ تػػو‬
‫سود برساﻧد‪ .‬گفتﻢ‪ :‬آف کﻠﻤات چیست؟ گفت‪ :‬ﻫػر گػاﻩ بػﻪ رختخػواب رفتػی‪ ،‬آیػهلل‬
‫{‪}81‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫اﻟ رسػی (اهلل ال اﻟػﻪ اال ﻫػو اغبػی اﻟکیػوـ) را (تػا آخرآیػﻪ) خبػواف‪ ،‬از جاﻧػب خداوﻧػػد‬
‫برایػػت ﻧگهبػػاﻧی گﻤاشػػتﻪ ﻣیشػػود و شػػیطاف تػػا صػػبح بػػﻪ تػػو ﻧ دیػػک مبیشػػود‪ .‬پػ‬
‫صػﻠَّی اﻟﻠَّػﻪُ َعﻠَْی ِػﻪ َو َسػﻠَّ َﻢ خطػاب بػﻪ ﻣػﻦ فرﻣػود‪:‬‬
‫رﻫایش کردـ‪ .‬چوف صبح شد پیػاﻣب َ‬
‫صﻠَّی اﻟﻠَّﻪُ َعﻠَْی ِﻪ َو َسﻠَّ َﻢ گﻤػاف ﻣیکػرد‬
‫اسریت دیشب چﻪ شد؟ گفتﻢ‪ :‬ای رسوؿ اهلل َ‬
‫بﻪ ﻣﻦ کﻠﻤاتی آﻣوختﻪ است کﻪ بﻪ واسطﻪ آف خداوﻧد بػﻪ ﻣػﻦ سػود ﻣیرسػاﻧد‪ .‬ﻣػﻦ‬
‫ﻫػػﻢ رﻫػػایش کػػردـ فرﻣػػود‪ :‬آف کﻠﻤ ػات چیسػػت؟ گفػػتﻢ‪ :‬بػػﻪ ﻣػػﻦ گفػػت‪ :‬ﻫػػر گػػاﻩ بػػﻪ‬
‫رختخواب رفتی آیﻪ اﻟ رسی(اهلل ال اﻟﻪ االﻫو اغبی اﻟکیػوـ) را از اوؿ تػا آخػر خبػواف‬
‫و بػػﻪ ﻣػػﻦ گفػػت‪ :‬بػرای تػػو ﻧگهبػػاﻧی از جاﻧػػب خداوﻧػػد گﻤاشػػتﻪ ﻣیشػػود و شػػیطاف‬
‫تا صبح بﻪ تو ﻧ دیک مبیشود‪.‬‬
‫ص ػﻠَّی اﻟﻠَّػػﻪُ َعﻠَْیػ ِػﻪ‬ ‫«صػػحابﻪ ِ‬
‫(رضػ َػی اﻟﻠَّػػﻪُ َع ػْﻨ ُهﻢ) ح ػریو بػػر خػػری بودﻧػػد»‪ ،‬پیػػاﻣب َ‬
‫َ‬
‫َو َس ػﻠَّ َﻢ فرﻣػػود‪ :‬ایػػﻦ بػػار بػػﻪ تػػو راسػػت گفتػػﻪ اسػػت در حػػاﻟی کػػﻪ او دروغگوسػػت‪.‬‬
‫ﻣیداﻧػػی ای ابػػوﻫریرﻩ در ایػػﻦ سػػﻪ شػػب بػػا چػػﻪ ک ػسی سػػخﻦ ﻣیگفتػػی؟ گفػػتﻢ‪ :‬ﻧػػﻪ‪،‬‬
‫صﻠَّی اﻟﻠَّﻪُ َعﻠَْی ِﻪ َو َسﻠَّ َﻢ فرﻣود‪ :‬او شیطاف بودﻩ کﻪ پیش تو آﻣدﻩ است‪».‬‬ ‫پیاﻣب َ‬
‫ص ػﻠَّی اﻟﻠَّػػﻪُ َعﻠَْی ػ ِػﻪ َو َس ػﻠَّ َﻢ در حػػدینی ک ػػﻪ خبػػاری و ﻣس ػػﻠﻢ آف را از ص ػػفیﻪ‬ ‫پیػػاﻣب َ‬
‫ِ‬ ‫َر ِضػ َػی اﻟﻠَّػػﻪُ َعْﻨ َهػػا ﻧکػػﻞ کردﻩاﻧػػد خػػب دادﻩ اسػػت‪[ :‬إِ َّف َّ‬
‫اﻟشػ ْػیطَا َف َْهب ػ ِری ﻣػ ْػﻦ اب ػ ِﻦ َ‬
‫آد َـ‬
‫ِ ٕٗ‬
‫َْؾبَری اﻟدَّـ]‪.‬‬
‫یعﻨی‪« :‬نباﻧا شیطاف نبچوف خوف در بدف فرزﻧد آدـ جاری است»‪.‬‬

‫‪ -24‬خباری (‪ – )7171‬مسلم (‪.)2175‬‬

‫{‪}82‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫اضبدرِضبَﻪُ اﻟﻠَّﻪُ در اؼبسﻨد با سﻨد صػحیح روایػت کػردﻩ اسػت کػﻪ عنﻤػاف بػﻦ‬ ‫اﻣاـ َ‬
‫ابی اﻟعاص َر ِض َی اﻟﻠَّﻪُ َعْﻨﻪُ گفت‪« :‬ای رسوؿ اهلل‪ ،‬شیطاف بػنی ﻣػﻦ و مبػاز و ػرائتﻢ‬
‫َح َس ْسػػتَﻪُ فَػتَ َعػ َّػو ْذ بِاﻟﻠَّػ ِػﻪ‬
‫ب فَػِس َذا أ ْ‬
‫ػاؿ ﻟَػػﻪُ َخْﻨ ػَ ٌ‬
‫اک َشػ ْػیطَا ٌف یػُ َکػ ُ‬
‫ﻣػػاﻧع ﻣیشػػود‪ .‬فرﻣػػود‪َ « :‬ذ َ‬
‫ٕ٘‬ ‫ِ ِ‬
‫ﻣْﻨﻪُ َواتْف ْﻞ َعﻠَی یَ َسا ِر َ‬
‫ک ثََالثًا»‪.‬‬
‫یعﻨی‪« :‬ایﻦ شیطاﻧی است کﻪ او را خﻨ ب ﻣیگویﻨد‪ :‬و تی حضػورش را حػ‬
‫کردی‪ ،‬از او بﻪ خدا پﻨاﻩ بب و سﻪ ﻣرتبﻪ در ظبت چػی خػود آب دﻫػاف بیاﻧػداز‪.‬‬
‫عنﻤاف ﻣیگوید‪ :‬ایﻦ کار را اقباـ دادـ و خداوﻧد او را از ﻣﻦ دور کرد»‪.‬‬
‫در احادیث صحیح از پیاﻣب ثابت اسػت کػﻪ نبػراﻩ ﻫػر اﻧسػاف یػک نبﻨشػنی از‬
‫صﻠَّی اﻟﻠَّػﻪُ َعﻠَْی ِػﻪ َو َسػﻠَّ َﻢ‬
‫فرشتﻪﻫا و یک نبﻨشنی از شیاطنی است‪ ،‬حتی نبراﻩ پیاﻣب َ‬
‫صﻠَّی اﻟﻠَّﻪُ َعﻠَْی ِﻪ َو َسػﻠَّ َﻢ را بػر شػیطاف چػریﻩ سػاختﻪ اسػت‬
‫؛ ج ایﻨ ﻪ خداوﻧد پیاﻣب َ‬
‫و شػػیطاﻧی کػػﻪ نب ػراﻩ پیػػاﻣب بػػودﻩ‪ ،‬اسػػالـ آوردﻩ اسػػت‪ .‬ﻟػػذا ج ػ بػػﻪ خػػوبی‪ ،‬پیػػاﻣب‬
‫‪ٕٙ‬‬
‫صﻠَّی اﻟﻠَّﻪُ َعﻠَْی ِﻪ َو َسﻠَّ َﻢ را اﻣر مبیکﻨد‪.‬‬
‫َ‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫ػاٍض ؼشن ىُر‬
‫ُسػید بػﻦ ُحضػری و عبَّػاد بػﻦ بشػر‬
‫در صحیح خباری ﻧکػﻞ شػدﻩ اسػت کػﻪ روزی أ َ‬
‫در یػک شػػب تاریػػک از ﻧػ د پیػػاﻣب صػﻠی اهلل عﻠیػػﻪ و سػػﻠﻢ خػػارج شػػدﻧد و در بػػنی‬

‫‪ -25‬امحر (‪ )4/216‬مسلم (‪.)2293‬‬

‫‪ -26‬مسلم (‪.)2814‬‬
‫{‪}83‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫راﻩ ﻧػػوری را دیدﻧػػد کػػﻪ جﻠػػوی آرػػا ظػػاﻫر شػػد (و راﻩ را ب ػرای آرػػا روشػػﻦ کػػرد) تػػا‬
‫‪ٕٚ‬‬
‫ایﻨ ﻪ ایﻦ دو ﻧفر از ﻫﻢ جدا شدﻧد و سپ آف ﻧور ﻧی نبراﻩ آرا جدا شد‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫فضدی کٌ ‪ 99‬ىفض را کؽ ‪ ،‬انا اللٌ اهرا ةسؽّش‬
‫از کساﻧی کﻪ بﻞ از دوراف پیاﻣب و صحابﻪ بودﻧد شخصی بود کﻪ ‪ ٜٜ‬ﻧفػر را‬
‫کشػػت وﻟػػی سػػپ تصػػﻤیﻢ توبػػﻪ را گرفػػت و س ػؤاؿ کػػرد کػػﻪ داﻧػػاتریﻦ شػػخو روی‬
‫زﻣػػنی چػػﻪ کسػػی اسػػت و بػػﻪ او یػػک شػػخو عابػػد را ﻧشػػاف دادﻧػػد و ﻧ ػ د شػػخو‬
‫عابػد وﻟػی بػی عﻠػﻢ رفػت و از او طﻠػب فتػػوی کػرد کػﻪ آیػا توبػﻪ او پػ از تػػﻞ ‪ٜٜ‬‬
‫ﻧفر بوؿ ﻣیشود؟ آف شخو از آقبایی کﻪ بػی عﻠػﻢ بػود آف عﻤػﻞ را بسػیار بػ ری‬
‫داﻧست و بﻪ او گفت کﻪ توبﻪ اش بػوؿ لبواﻫػد شػد پػ آف ﻣػرد او را ﻧیػ کشػت‬
‫و کشنت ٓٓٔ ﻧفر را ت ﻤیﻞ کرد‪ ،‬و سپ دوبارﻩ سػؤاؿ کػرد کػﻪ داﻧػاتریﻦ شػخو‬
‫روی زﻣػػنی چػػﻪ کسػػی اسػػت وﻟػػی ایﻨبػػار یػػک شػػخو داﻧػػا و عػػاؼبی را بػػﻪ او ﻧشػػاف‬
‫دادﻧد و ﻧ د او رفت و بﻪ او گفػت کػﻪ ٓٓٔ ﻧفػر را کشػتﻪ اسػت آیػا توبػﻪ او بػوؿ‬
‫ﻣیشػػود؟ آف شػػخو از آقبػػایی کػػﻪ عػػامل بػػود و از دریػػای بی ػراف رضبػػت خداوﻧػػد‬
‫آگػػاﻩ بػػود بػػﻪ او گفػػت کػػﻪ بﻠػػﻪ و چػػﻪ کسػػی ﻣیتواﻧػػد جﻠػػو توبػػﻪ بﻨػػدگاف خداوﻧػػد را‬
‫بگػػرید؟ وﻟػػی تػػو در جػػایی خػراب بػػا اشػػخاص بػػد زﻧػػدگی ﻣی ﻨػػی پػ آرػػا را تػػرک‬
‫کﻦ و بﻪ فالف شهر برو کﻪ ﻣردﻣاف ﻧی و کار در آقبا زﻧػدگی ﻣی ﻨﻨػد و توبػﻪ کػﻦ‪،‬‬
‫سپ او شػخو عػازـ سػفر بػﻪ آف شػهر شػد وﻟػی در راﻩ فػوت کػرد‪ ،‬پػ ﻣالئ ػﻪ‬

‫‪( -27‬روایج خباری در کخاب فخح ابلاری ‪.)497/7‬‬

‫{‪}84‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫عػذاب و رضبػت حضػور پیػػدا کردﻧػد تػا جػاف او را بگریﻧػػد و در آقبػا ﻣﻨازعػﻪ کردﻧػػد‬
‫و ﻣال ئ ﻪ عذاب ﻣیگفتﻨد کﻪ او گﻨاﻫ ار است و ﻫیا کػار ﻧی ػی را اقبػاـ ﻧػدادﻩ‬
‫است پ بایست وارد دوزخ شود وﻟی ﻣالئ ﻪ رضبت ﻣیگفتﻨد کﻪ او تصﻤیﻢ توبػﻪ‬
‫را داشػتﻪ و بػرای توبػﻪ اش ػػدـ برداشػتﻪ تػػا بػﻪ شػػهر ﻧی وکػاراف برسػػد‪ ،‬پػ خداوﻧػػد‬
‫ﻣتعػػاؿ ﻣالئ ػػﻪ ای را ب ػرای حػػﻞ و فصػػﻞ ایػػﻦ ﻣﻨازعػػﻪ فرسػػتاد و بػػﻪ آرػػا گفػػت کػػﻪ‬
‫فاصﻠﻪ ﻣیاف شهر فاسدیﻦ و شهر صاغبنی را اﻧػدازﻩ گػریی کﻨیػد و سػپ ببیﻨیػد کػﻪ‬
‫بﻪ کداـ شهر ﻧ دی ر است پ اگػر بػﻪ شػهر ﻣفسػدیﻦ ﻧػ دی ر بػود او وارد دوزخ‬
‫ﻣیشػػود و اگػػر بػػﻪ شػػهر ﻣصػػﻠحنی ﻧػ دی ر بػػود او وارد هبشػػت ﻣیشػػود وﻟػػی پػ از‬
‫اﻧ ػػدازﻩ گػ ػػریی از آقب ػػایی کػ ػػﻪ بػ ػػﻪ ش ػػهر ﻣصػ ػػﻠحنی ﻧ ػ ػ دی ر بػ ػػود او را وارد هبشػ ػػت‬
‫‪ٕٛ‬‬
‫کردﻧد‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫آِا ؼضم ىهی کيّم کٌ ةار ٍا گياً نی کيّم؟‬
‫شخصی ﻧ د حسﻦ بصری آﻣد و بﻪ او گفت کﻪ‪:‬‬
‫آیا ﻣا شرـ مبی ﻨیﻢ کﻪ بارﻫا گﻨاﻩ ﻣی ﻨیﻢ وﻟی باز بﻪ خداوﻧد بر ﻣی گردمی؟‬
‫حسػػﻦ بصػػری کػػﻪ از حیﻠػػﻪ ﻫػػای شػػیطاﻧی آگػػاﻩ بػػود بػػﻪ او گفػػت کػػﻪ‪ ،‬چکػػدر‬
‫شیطاف دوست دارد کﻪ با ایﻦ ﻧریﻧگ بر بﻨدگاف چریﻩ شود!‪.‬‬

‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬

‫‪ -28‬ریاض الصاحلنی‪.‬‬
‫{‪}85‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫عسو گفتو عٌ تو در گَُارً‬

‫از اب ػػو ﻫری ػػرﻩ رض ػػی اهلل عﻨ ػػﻪ روای ػػت اس ػػت ک ػػﻪ‪ :‬پی ػػاﻣب ص ػػﻠی اهلل عﻠی ػػﻪ وس ػػﻠﻢ‬
‫فرﻣود‪ :‬در گهوارﻩ فکط سﻪ تﻦ سخﻦ گفتﻪ اﻧد‪ ،‬عیسی پسر ﻣرمی عﻠیهﻤا اﻟسػالـ و‬
‫دوست جریج‪( ،‬جریج ﻣردی عابدی بود کﻪ عبادتگاﻫی برای خػود سػاختﻪ بػود و‬
‫در آف بسر ﻣی برد‪ .‬ﻣادرش آﻣد در حاﻟی ﻪ او مباز ﻣی گ ارد‪ ،‬گفػت‪ :‬ای جػریج!‬
‫جریج گفت‪ :‬خدایا ﻣادرـ و مبػازـ وبػﻪ مبػازش اداﻣػﻪ داد‪ ،‬و ﻣػادرش رفػت‪ .‬فػردا ﻫػﻢ‬
‫ﻣادرش در حاﻟی آﻣد کػﻪ او مبػاز ﻣػی گػ ارد و گفػت‪ :‬ای جػریج! او گفػت‪ :‬خػدایا‬
‫ﻣادرـ و مبازـ وبﻪ مبػازش اداﻣػﻪ داد‪ .‬بػاز فػردا ﻣػادرش در حػاﻟی آﻣػد کػﻪ او مبػاز ﻣػی‬
‫گ ػ ارد‪ ،‬گفػػت‪ :‬ای ج ػریج! گفػػت‪ :‬پروردگػػارا ﻣػػادرـ و مبػػازـ! و بػػﻪ مبػػاز خػػود اداﻣػػﻪ‬
‫داد‪.‬‬
‫ﻣادرش گفت‪ :‬خدایا او را ﻧ ش تا روی زرای زﻧا کار را ببیﻨد‪.‬‬
‫بﻨ ػػی اس ػرائیﻞ از ج ػریج و عب ػػادتش ص ػػحبت کردﻧ ػػد‪ ،‬زﻧ ػػی فاحش ػػﻪ ب ػػود ک ػػﻪ ب ػػﻪ‬
‫حسػػﻦ خػػویش ضػػرب اؼبنػػﻞ گشػػتﻪ بػػود‪ .‬گفػػت‪ :‬اگػػر خبواﻫیػػد ﻣػػﻦ او را فریػػب ﻣػػی‬
‫دﻫﻢ‪ ،‬و خود را بﻪ او عرضﻪ کرد‪ ،‬وﻟی او توجهی بػﻪ وی ﻧﻨﻤػود‪ .‬زف پػیش چوپػاﻧی‬
‫کﻪ در عبادتگاﻫش زﻧدگی ﻣی کرد رفت‪ ،‬خود را در اختیػارش گذاشػت و بػا وی‬
‫زﻧا مبود و باردار شػد‪ ،‬چػوف والدت مبػود گفػت‪ :‬ایػﻦ طفػﻞ از جػریج ﻫسػت‪ ،‬ﻣػردـ‬
‫رفتﻪ او را پائنی کشیدﻩ‪ ،‬عبادتگاﻫش را ﻣﻨهدـ ساختﻪ و شروع بﻪ زدﻧش کردﻧد‪.‬‬
‫گفت‪ :‬چﻪ شدﻩ؟‬
‫گفتﻨد‪ :‬با ایﻦ فاحشﻪ زﻧا کردی‪ ،‬و از تو پسری زائیدﻩ است‪.‬‬

‫{‪}86‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫گفت‪ :‬بچﻪ کجػا اسػت؟ پسػر را آوردﻧػد و گفػت‪ :‬ﻣػرا بگذاریػد کػﻪ مبػاز گػ ارـ‪،‬‬
‫س ػػپ مب ػػاز گػ ػ ارد‪ ،‬چ ػػوف مب ػػاز را سب ػػاـ ک ػػرد‪ ،‬ﻧػ ػ د ک ػػودک آﻣ ػػدﻩ ب ػػﻪ شػ ػ ﻤش زدﻩ و‬
‫گفت‪ :‬ای پسر پدرت کیست؟‬
‫گف ػػت‪ :‬ف ػػالف چوپ ػػاف‪ ،‬ﻣ ػػردـ ب ػػﻪ جػ ػریج روی آوردﻩ او را بوس ػػیدﻩ وب ػػﻪ ج ػػاﻧش‬
‫دست ﻣی کشیدﻧد و گفتﻨد‪ :‬عبادتگاﻫت را از طال ﻣی سازمی‪.‬‬
‫‪ٕٜ‬‬
‫گفت‪ :‬ﻧﻪ ﻣنﻞ حاﻟت اوﻟیش ازگﻞ بسازید و آرا ﻫﻢ آﻧرا درست کردﻧد")‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈•‬
‫داعتانِ چضا پّانتض تان گفتٌ «دىّا ةضای نؤنو زىشان اع‬
‫هةضای کافض حي ؟»‬
‫داستاف عجیبی از عالﻣﻪ ابﻦ حجر عسػکالﻧی ﻧکػﻞ ﻣی ﻨﻨػد کػﻪ او ﻫﻨگػاﻣی کػﻪ‬
‫رئی اضیاف ﻣصر بود‪ ،‬با ﻫیبػت و شػ وﻩ و عػ ت و ﻟبػاس پػاک و سبیػ از خاﻧػﻪ‬
‫خػػارج شػػد‪ ،‬و در راﻩ یػػک یهػػودی کػػﻪ روغػػﻦ ضبػػﻞ ﻣی ػػرد و ﻟباسػػش کنیػ و فکػػری‬
‫بػػود‪ ،‬بػػﻪ او برخػػورد و بػػﻪ ابػػﻦ حجػػر عسػػکالﻧی گفػػت کػػﻪ ایسػػتاد شػػو‪ ،‬ابػػﻦ حجػػر‬
‫ایستاد‪ ،‬و سپ آف یهودی بﻪ ابﻦ حجر گفت‪:‬‬
‫ایػػﻦ ػػوؿ پیاﻣبتػػاف را چطػػور تفیسػػر ﻣی ﻨػػی کػػﻪ ﻣیگویػػد‪" :‬اﻟػػدﻧیا سػػجﻦ اؼبػػؤﻣﻦ‬
‫وجﻨػهلل اﻟ ػػافر"؟ در حاﻟی ػػﻪ خػػودت ﻣیبیﻨػػی کػػﻪ ﻣػػﻦ کػػﻪ کػػافر ﻫسػػتﻢ وضػػع و حػػاؿ‬
‫بدی دارـ وﻟی تو کﻪ ﻣسﻠﻤاف ﻫستی در ﻧعﻤت و راحتی ﻫستی؟‬

‫‪ -29‬نخفق غلیً‪.‬‬
‫{‪}87‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫ابﻦ حجر عسکالﻧی بﻪ او گفت‪" :‬تو با ایػﻦ بػدخبتی و درﻣاﻧػدگیت ﻣنػﻞ ایﻨ ػﻪ‬
‫در هبشت ﻫستی در ﻣکایسﻪ بﻪ آﻧچﻪ کﻪ از عذاب دردﻧػاک ﻣﻨتظػر تػو اسػت اگػر‬
‫با کفر دبػریی‪ ،‬و ﻣػﻦ بػا ایػﻦ أهبػت و شػ وﻩ و عػ ت اگػر خداوﻧػد ﻣػرا هبشػتی کﻨػد‪،‬‬
‫ای ػػﻦ ﻧع ػػیﻢ دﻧی ػػوی در براب ػػر آف ﻧع ػػیﻢ و خوش ػػی ک ػػﻪ ﻣﻨتظ ػػرـ ﻫس ػػت ﻣاﻧﻨ ػػد زﻧ ػػداف‬
‫ﻣیﻤاﻧد"‪.‬‬
‫سپ آف یهودی گفت‪ :‬آیا وا عا چﻨنی اسػت؟ ابػﻦ حجػر گفػت‪ :‬بﻠػی‪ ،‬سػپ‬
‫آف یهودی ﻣسﻠﻤاف شد و گفت‪" :‬أشهد أال اﻟﻪ اال اهلل و أف ؿبﻤدا رسوؿ اهلل"‬
‫بﻨابرایﻦ ﻣﻨظػور از زﻧػداف بػرای ﻣػؤﻣﻦ در ایػﻦ دﻧیػا‪ ،‬ؿبروﻣیػت از شػهوهتای حػراـ‬
‫است‪ ،‬و در آخرت ﻫػیج فبﻨػوعیتی ﻧیسػت‪ ،‬وﻟػی بػرای کػافر کػﻪ در ایػﻦ دﻧیػا بػدوف‬
‫ﻫػػیا پروایػػی ﻣرت ػػب ؿبرﻣػػات و شػػهوهتای ح ػراـ ﻣیشػػود‪ ،‬ایػػﻦ شػػهوهتا ب ػرای او در‬
‫ﻣکایسﻪ با آخرت کﻪ دوزخی خواﻫد شد ﻣاﻧﻨد هبشت ﻣیﻤاﻧد‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫داعتان حالتی از انام ؾثّهّو‬
‫ﻧکﻞ شػدﻩ اسػت کػﻪ روزی شػیخ بػﻦ عنیﻤػنی رضبػهلل اهلل عﻠیػﻪ پشػت سػر اﻣػاـ مبػاز‬
‫ﻣیخواﻧػػد و پسػػر ﻧوج ػواﻧی ﻧی ػ کػػﻪ زودتػػر از بکیػػﻪ بػػﻪ ﻣسػػجد آﻣػػدﻩ بػػود ﻧ ػ د ایشػػاف‬
‫بػرای مبػػاز ایسػػتادﻩ بػػود‪ ،‬سػػپ ﻣػػرد بػ رگری آﻣػػد و ایػػﻦ پسػػر بچػػﻪ را بػػﻪ صػ دوـ‬
‫راﻧػػد و خػػودش جػػایش ایسػػتاد‪ ،‬شػػیخ ابػػﻦ عنیﻤػػنی در ایػػﻦ غبظ ػﻪ دسػػت آف پسػػر‬
‫ﻧوجػواف را گرفػػت و بػػﻪ صػ اوؿ برگرداﻧػػد و ایػػﻦ ﻣػػرد بػ رگر را بػػﻪ عکػػب راﻧػػد! زیػرا‬
‫ایػػﻦ عﻠﻤػػاء ﻣیداﻧسػػتﻨد کػػﻪ حػػق صػ اوؿ بػػا کسػػی اسػػت کػػﻪ زودتػػر آﻣػػدﻩ باشػػد و‬

‫{‪}88‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫دیگری ﻫػر چﻨػد بػ رگر باشػد حػق ﻧػدارد کسػاف دیگػر را بػﻪ عکػب براﻧػد و خػودش‬
‫جای آرا بایستد‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫داعتان چگُىگی ةٌ ؼَادت رعّشن ؾهض رضی اللٌ ؾيٌ‬
‫ابوﻟؤﻟؤ فبﻠوک ی ی از اصحاب (ﻣ ریﻩ بﻦ شعبﻪ) بود‪« ،‬ﻣ ریﻩ بﻦ شػعبﻪ رضػی‬
‫اهلل عﻨػػﻪ کػػﻪ در کوفػػﻪ بػػود ﻧاﻣػػﻪ ای بػػﻪ عﻤػػر رضػػی اهلل عﻨػػﻪ ﻧوشػػت و از وی اجػػازﻩ‬
‫خواسػػت کػػﻪ بػػﻪ ابوﻟؤﻟػػؤ اجػػازﻩ دخػػوؿ بػػﻪ ﻣدیﻨػػﻪ را بدﻫػػد‪ ،‬و ﻣ ػػریﻩ در ﻧاﻣػػﻪ خػػود‬
‫ﻧوشتﻪ بود کﻪ غالﻣش صﻨعت ار است و ﻣی تواﻧد بﻪ ﻣردـ ﻧفع برساﻧد و کارﻫػایی‬
‫از بیﻞ آﻫﻨگری و قباری و کﻨدﻩ کػاری بػر روی آﻫػﻦ را ﻧیػک ﻣػی داﻧػد‪ ،‬عﻤػر ﻧیػ‬
‫ٖٓ‬
‫بﻪ وی اجازﻩ داد»‪.‬‬
‫عﻤ ػػرو ب ػػﻦ ﻣیﻤ ػػوف ﻣیگوی ػػد‪« :‬ص ػػبح آف روزی ک ػػﻪ عﻤررض ػػی اهلل عﻨ ػػﻪ ض ػ ػربﻪ‬
‫خ ػػورد‪ ،‬ایس ػػتادﻩ و ﻣﻨتظ ػػر ا اﻣ ػػﻪی مب ػػاز ب ػػودـ‪ .‬در ﻣی ػػاف ﻣ ػػﻦ و ایش ػػاف عب ػػداهلل ب ػػﻦ‬
‫عباس رار داشت‪ .‬ﻣعﻤوالً عﻤر ﻫﻨگاـ ا اﻣػﻪی مبػاز از ﻣیػاف صػفها ﻣیگذشػت و‬
‫ﻣیگفت‪ :‬برابر بایستید و صفهایتاف را راست بگریید‪ .‬آفگاﻩ جﻠو ﻣیشد و مبػاز‬
‫را ا اﻣػػﻪ ﻣیکػػرد و گػػاﻫی در رکعػػت اوؿ سػػورﻩی یوسػ یػػا سػػورﻩی كبػػﻞ را رائػػت‬
‫ﻣیکرد تا ﻣػردـ بػﻪ مبػاز برسػﻨد‪ .‬آف روز بعػد از ایػﻦ کػﻪ ت بػری گفػت‪ ،‬شػﻨیدـ کػﻪ بػا‬
‫فریػػاد گفػػت‪ :‬ﻣػرا کشػػت‪ .‬یػػا ایػػﻦ کػػﻪ گفػػت‪ :‬سػػگی ﻣػرا گػػاز گرفػػت‪ .‬آفگػػاﻩ بػػردﻩی‬
‫عجﻤػػی بػػا کػػارد دو ﻠػػو در ﻣیػػاف مبػػازگ اراف پریػػد و بػػﻪ ﻫػػرک ﻣیرسػػید او را ﻣػػورد‬

‫‪ -39‬فخح ابلاری ةً ىلل از اةو سػر‪.‬‬

‫{‪}89‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫ضػربﻪ ػرار ﻣػػیداد تػػا ایػػﻦ کػػﻪ سػػی دﻩ ﻧفػػر را زطبیکػرد کػػﻪ ﻫفػػت تػػﻦ از آﻧػػاف شػػهید‬
‫شدﻧد و سػراقباـ ﻣػردی از ﻣسػﻠﻤاﻧاف عبػایی بػر او اﻧػداخت و او را دسػتگری کػرد‪.‬‬
‫و چوف ضارب بﻪ یکنی رسید کﻪ گری افتادﻩ است خودکشی کرد و ُﻣرد‪.‬‬
‫عﻤررضػػی اهلل عﻨػػﻪ بعػػد از ایػػﻦ کػػﻪ زطبیشػػد‪ ،‬دسػػت عبػػداﻟرضباف بػػﻦ عػػوؼ را‬
‫گرف ػػت و جﻠ ػػو ک ػػرد ت ػػا مب ػػاز را سب ػػاـ کﻨ ػد‪ .‬کس ػػاﻧی ک ػػﻪ در ص ػػفهای ﻣک ػػدـ بودﻧ ػػد‪،‬‬
‫ﻣتوج ػػﻪ ض ػػیﻪ ش ػػدﻧد‪ ،‬اﻣ ػػا کس ػػاﻧی ک ػػﻪ ػػدری دورت ػػر بودﻧ ػػد فک ػػط ص ػػدای رائ ػػت‬
‫عﻤررضػػی اهلل عﻨػػﻪ را از دسػػت دادﻧػػد و ﻣتوجػػﻪ اصػػﻞ ضػػیﻪ ﻧشػػدﻧد و ﻣیگفتﻨػػد‪:‬‬
‫سبحاف اهلل! سبحاف اهلل!‪.‬‬
‫بع ػػد از ایﻨ ػػﻪ عب ػػداﻟرضباف مب ػػاز را سب ػػاـ ک ػػرد‪ ،‬عﻤررض ػػی اهلل عﻨ ػػﻪ ب ػػﻪ اب ػػﻦ عب ػػاس‬
‫گفت‪ :‬ببنی چﻪ کسی ﻣرا کشت‪ .‬ابﻦ عباس رفت و سػراغ اتػﻞ را گرفػت و دیػری‬
‫ﻧگذشت آﻣد و گفت‪ :‬غالـ ﻣ ریﻩ است‪.‬‬
‫عﻤررضی اهلل عﻨﻪ گفت‪ :‬نباف آﻫﻨگر؟ ابﻦ عباس گفت‪ :‬بﻠی‪.‬‬
‫عﻤررضی اهلل عﻨﻪ گفػت‪ :‬خػدا ﻧػابودش کﻨػد ﻣػﻦ در حػق وی‪ ،‬ﻣ ػریﻩ را سػفارش‬
‫(بػػﻪ آسػػاﻧگریی بػػا او) کػػردـ‪ .‬سػػپ گفػػت‪« :‬ا ْغبَ ْﻤػ ُػد ﻟِﻠَّػ ِػﻪ اﻟَّػ ِػذی َملْ َْهب َعػ ْػﻞ ِﻣیتَتِػػی بِیَػ ِػد‬
‫اا ْس َال َـ» اهلل را ش ر کﻪ ﻣرد ﻣسﻠﻤاﻧی را باعث ﻣرگﻢ ﻧ رد!‪.‬‬ ‫َّعی ِْ‬‫رج ٍﻞ ید ِ‬
‫َُ َ‬
‫ػاجﻨِی ِعْﻨػد‬ ‫ِِ‬ ‫و در روایت ابﻦ شهاب آﻣدﻩ‪ِ ِ ِ ْ « :‬‬
‫اغبَ ْﻤد ﻟﻠَّﻪ اﻟَّذی َملْ َْهب َعػﻞ َػاتﻠی ُوبَ ّ‬
‫ط» سپاس خدایی را کﻪ اتﻞ ﻣرا کسی ػرار ﻧػداد کػﻪ در‬ ‫اﻟﻠَّﻪ بِ َس ْج َدةٍ َس َج َد َﻫا ﻟَﻪُ َ ّ‬
‫ﻧ د خدا بر عﻠیﻪ ﻣﻦ حجػت بیػاورد کػﻪ در حیػاتش وﻟػو ی بػار سػجدﻩ بػرایش کػردﻩ‬
‫باشد!‪.‬‬

‫{‪}91‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫و ب ػﻪ ابػػﻦ عبػػاس گفػػت‪ :‬تػػو و پػػدرت دوسػػت داشػػتید کػػﻪ از ایػػﻦ بردگػػاف در‬
‫ﻣدیﻨﻪ زیاد باشد (درحاﻟی ﻪ ﻣﻦ ـباﻟ بػودـ وﻟػی نتػا ﻣػرا ؾببػور سػاختید)‪ .‬گفتﻨػی‬
‫است کﻪ عباس بیش از دیگراف دارای ایﻦ بیﻞ بردگاف بود‪.‬‬
‫عبداهلل گفت‪ :‬نتا دستور دﻫید نبﻪ را خواﻫیﻢ کشت‪.‬‬
‫عﻤر رضی اهلل عﻨﻪ گفت‪ :‬کار اشتباﻫی است بعد از ایﻨ ﻪ بﻪ زبػاف نتػا سػخﻦ‬
‫ﻣیگویﻨػػد و بسػػوی بﻠػػﻪ نتػػا مبػػاز ﻣیخواﻧﻨػػد و حػػج ﻣیگ ارﻧػػد! (در فػػتح اﻟبػػاری‬
‫آﻣػػدﻩ‪ :‬احیاﻧػػا ﻣﻨظػػور ابػػﻦ عبػػاس کشػػنت بردگػػاﻧی بػػود کػػﻪ تػػاکﻨوف ﻣسػػﻠﻤاف ﻧشػػدﻩ‬
‫بودﻧػػد) آفگػػاﻩ او را بػػﻪ خاﻧػػﻪاش ﻣﻨتکػػﻞ کردﻧػػد‪ .‬ﻣػػا ﻧیػ نبػراﻩ او بػػﻪ خاﻧػػﻪاش رفتػػیﻢ‪.‬‬
‫ﻣردـ بﻪ شدت ﻧگراف و ﻧاراحت شدﻧد‪ ،‬گویا بﻞ از ایﻦ بﻪ ﻣصػیبتی گرفتػار ﻧشػدﻩ‬
‫بودﻧ ػػد‪ .‬آفگ ػػاﻩ بػ ػرایش آب و خرﻣ ػػا آوردﻧ ػػد و نب ػػنی ک ػػﻪ آفﻫ ػػا را ﻧوش ػػید از زخ ػػﻢ‬
‫ش ﻤش بریوف آﻣدﻧػد‪ .‬سػپ ﻣکػداری شػری ﻧوشػید آفﻫػا ﻧیػ بػریوف شػدﻧد و ﻣػردـ‬
‫با دیدف ایﻦ وضعیت داﻧستﻨد کﻪ او خواﻫد ﻣرد‪ .‬نبﻪی ﻣا گرد ایشاف صبػع شػدمی‪.‬‬
‫بػﻪ پس ػرش‪ ،‬عبػداهلل‪ ،‬گفػػت‪ :‬ببػنی چػػﻪ کسػی از ﻣػػﻦ طﻠب ػار اسػػت‪ .‬بعػد از ایػػﻦ کػػﻪ‬
‫رض ﻫایش را نتردﻧد‪ ،‬حدود ﻫشتاد و شش ﻫ ار بدﻫ ار بود‪ .‬گفػت‪ :‬اگػر ﻣػاؿ‬
‫ﻣﻦ و فرزﻧدا برای پرداخػت ایػﻦ ﻣبﻠػز کػافی ﻧبػود‪ ،‬از بﻨػی عػدی بػﻦ کعػب کﻤػک‬
‫بطﻠبید و اگر از عهدﻩی آﻧاف ﻧی خارج بود از سایر ریشػیاف کﻤػک بطﻠبیػد و از‬
‫کسی دیگر کﻤک لبواﻫید‪ .‬و بﻪ فرزﻧػدش گفػت‪ :‬رضػهای ﻣػرا بپػرداز‪ .‬سػپ ﻧػ د‬
‫اـ اؼبؤﻣﻨنی‪ ،‬عایشﻪ‪ ،‬برو و سػالـ ﻣػرا برسػاف و ﻧگػو اﻣریاؼبػؤﻣﻨنی‪ ،‬چػرا کػﻪ ﻣػﻦ اﻣػروز‬
‫اﻣریﻣؤﻣﻨػػاف ﻧیسػػتﻢ و بگػػو‪ :‬عﻤػػر اجػػازﻩ ﻣیخواﻫػػد کػػﻪ در کﻨػػار دو رفیػػق خػػود دفػػﻦ‬
‫شود‪.‬‬
‫{‪}91‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫عبػػداهلل ﻧ ػ د عائشػػﻪ رفػػت و اجػػازﻩی ورود خواسػػت و عائشػػﻪ را در حػػاؿ گریػػﻪ‬

‫دیػػد‪ .‬سػػالـ کػػرد و گفػػت‪ :‬عﻤػػر رضػػی اهلل عﻨػػﻪ خػػدﻣت نتػػا سػػالـ دارد و اجػػازﻩ‬
‫ﻣیخواﻫػػد کػػﻪ در کﻨػػار دو رفیػػق خػػود بیاراﻣػػد‪ .‬عائشػػﻪ ‪-‬رضػػی اهلل عﻨهػػا‪ -‬گفػػت‪:‬‬
‫دمل ﻣیخواسػػت خػػودـ در ایﻨجػػا دفػػﻦ شػػوـ‪ ،‬وﻟػػی اﻣػػروز عﻤررضػػی اهلل عﻨػػﻪ را بػػر‬
‫خود ترجیح ﻣیدﻫﻢ‪ .‬و تی عبداهلل ﻧ د پدر برگشت‪ ،‬گفتﻨد‪ :‬عبداهلل آﻣد‪.‬‬
‫عﻤررضی اهلل عﻨﻪ گفت‪ :‬ﻣرا بﻨشاﻧید‪ .‬و از فرزﻧدش پرسید‪ :‬چﻪ خب داری؟‬
‫گفت‪ :‬آفچﻪ نتا دوست داشتید اتفاؽ افتاد‪.‬‬
‫عﻤررضی اهلل عﻨﻪ گفت‪ :‬خدا را ش ر‪ .‬و اف ود کﻪ ﻫػیا چیػ ی بػرامی ﻣهﻢتػر از‬
‫ایﻦ ﻧبود و گفت‪:‬‬
‫پ ػ از ایػػﻦ کػػﻪ جﻨػػازﻩی ﻣ ػرا تػػا دروازﻩی حجػػرﻩی عائشػػﻪ بردیػػد‪ ،‬دوبػػارﻩ از او‬
‫اجػػازﻩی ورود خبواﻫیػػد‪ .‬اگ ػػر اجػػازﻩ داد ﻣ ػرا داخ ػػﻞ حج ػػرﻩ ببیػػد و اگػػر ﻧػػﻪ ﻣ ػرا ب ػػﻪ‬
‫بستاف ﻣسﻠﻤاﻧاف ﻣﻨتکﻞ مبایید‪.‬‬
‫راوی ﻣیگویػػد‪ :‬بعػػد از ایػػﻦ کػػﻪ وفػػات کػػرد ﻣػػا جﻨػػازﻩاش را بػػر دوش گذاشػػتﻪ تػػا‬
‫دـ حج ػػرﻩ ب ػػردمی و عب ػػداهلل س ػػالـ ک ػػرد و گف ػػت‪ :‬عﻤررض ػػی اهلل عﻨ ػػﻪ اج ػػازﻩی ورود‬
‫ﻣیخواﻫ ػ ػػد‪ .‬عائش ػ ػػﻪ گف ػ ػت‪ :‬او را وارد کﻨی ػ ػػد‪ .‬آفگ ػ ػػاﻩ در کﻨ ػ ػػار دو رف ػ ػػیکش دف ػ ػػﻦ‬
‫ٖٔ‬
‫گردید»‪.‬‬
‫و در روای ػػات دیگ ػػری برخ ػػی از روی ػػدادﻫای ﻣرب ػػوط ب ػػﻪ ای ػػﻦ جری ػػاف اض ػػافﻪ ب ػػر‬
‫آفچﻪ در روایت عﻤرو بﻦ ﻣیﻤوف ذکر گردید بیاف شدﻩ است‪.‬‬

‫‪ -31‬خباری‪ ،‬فضائل الصحاةث (‪. )3799‬‬

‫{‪}92‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫اب ػػﻦ عب ػػاس رض ػػی اهلل عﻨ ػػﻪ ﻣیگوی ػػد‪« :‬عﻤررض ػػی اهلل عﻨ ػػﻪ ب ػػﻪ و ػػت س ػػحر ب ػػﻪ‬
‫دست غالـ ﻣ ریﻩ‪ ،‬ابوﻟؤﻟػؤ ؾبوسػی ضػربﻪ خػورد‪ .‬او ﻧیػ ﻩ ﻣیسػاخت و ﻣ ػریﻩ روزاﻧػﻪ‬
‫چهػػار درﻫػػﻢ را از او ﻣیگرفػػت‪ .‬ابوﻟؤﻟػػؤ ش ػ ایت ﻣ ػػریﻩ را ﻧ ػ د عﻤررضػػی اهلل عﻨػػﻪ‬
‫بػرد و گفػػت‪ :‬از او خبػواﻩ تػػا کػار کػػرد روزاﻧػﻪی ﻣػرا زبفیػ دﻫػػد‪ .‬عﻤررضػی اهلل عﻨػػﻪ‬
‫گفػػت‪( :‬کجػػا خ ػراج تػػو زیػػاد اس ػػت؟! پ ػ ) از خػػدا بػػرس و بػػا آ ایػػت صػػادؽ‬
‫ب ػػاش‪ .‬ض ػػﻤﻨاً عﻤررض ػػی اهلل عﻨ ػػﻪ تص ػػﻤیﻢ گرف ػػت ک ػػﻪ ب ػػا ﻣ ػػریﻩ در ﻣ ػػورد او س ػػخﻦ‬
‫بگوید (تا بر وی سػهﻞ بگػرید)‪ .‬ابوﻟؤﻟػؤ خشػﻤگنی شػد و گفػت‪ :‬عػدؿ او بػﻪ جػ‬
‫ﻣػػﻦ نبػػﻪ را فػرا گرفتػػﻪ اسػػت و در دؿ تصػػﻤیﻢ بػػﻪ تػػﻞ او گرفػػت و بػرای ایػػﻦ ﻣﻨظػػور‬
‫خﻨجری دو ﻠو ساخت و آفرا زﻫر آﻟود مبود و ﻧ د ﻫرﻣ اف برد و گفػت‪ :‬خﻨجػرـ‬
‫را چطػػور ﻣیبیﻨػػی؟ گفػػت‪ :‬بػػﻪ ﻧظػػرـ ﻫػػر کػ را بػػا ایػػﻦ ﻧشػػاﻧﻪ بگػػریی او را خػواﻫی‬
‫کشػػت‪ .‬از آف روز بػػﻪ بعػػد ابوﻟؤﻟػػؤ ﻣﻨتظػػر فرصػػتی شػػد تػػا عﻤررضػػی اهلل عﻨػػﻪ را از‬
‫پػػای در آورد‪ ،‬تػػا ایػػﻦ کػػﻪ روزی در مبػػاز فجػػر پشػػت سػػر ایشػػاف ایسػػتاد و ﻫﻨگػػاﻣی‬
‫کػػﻪ بػػﻪ ﻣػػردـ گفػػت‪ :‬صػػفهایتاف را راسػػت بگرییػػد و بعػػد از ایػػﻦ کػػﻪ ت بػػری گفػػت‪،‬‬
‫ٕٖ‬
‫ابوﻟؤﻟؤ ضربﻪی ؿب ﻤی بر شاﻧﻪ و ﻠویش زد و او را ﻧکش زﻣنی کرد»‪.‬‬
‫عﻤػػرو بػػﻦ ﻣیﻤػػوف ﻣیگویػػد‪ :‬شػػﻨیدـ کػػﻪ ایػػﻦ آیػػﻪ را تػػالوت ﻣیکػػرد‪َ « :‬وَکػػا َف أ َْﻣػ ُػر‬
‫ِ‬
‫ورا» [اأح اب‪.]ٖٛ :‬‬ ‫اﻟﻠَّﻪ َ َد ًرا َّﻣ ْک ُد ً‬
‫یعﻨی‪« :‬و فرﻣاف خػدا نبػوارﻩ روی حسػاب و برﻧاﻣػﻪ ی د یکػی اسػت و بایػد بػﻪ‬
‫ﻣرحﻠﻪ ی اجرا در آید»‪.‬‬

‫‪ -32‬صحیح اتلَذیق یف سریة وحیاة الفاروق صفحً‪. 379‬‬

‫{‪}93‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫تؿهّم ةضكتل پّانتض ؾلی اللٌ ؾلٌّ هعلم‬

‫بعػػد از ایػػﻦ کػػﻪ ػریش در «داراﻟﻨػػدوﻩ» تصػػﻤیﻢ گرفتﻨػػد رسػػوؿ‪‎‬اهلل صػػﻠی اهلل عﻠیػػﻪ‬
‫وسػػﻠﻢ را بػػﻪ تػػﻞ برسػػاﻧﻨد و خػػود را از دسػػت او خػػالص کﻨﻨػػد‪ ،‬خداوﻧػػد پیػػاﻣبش‬
‫صػﻠی اهلل عﻠیػﻪ وسػػﻠﻢ را از ایػﻦ ﻣوضػوع بػػاخب سػاخت‪ ،‬از ایػﻦ رو رسػػوؿ خػدا کػػﻪ‬
‫شخص ػػیتی فبت ػػاز و دارای ارادﻩی اس ػػتوار ب ػػود‪ ،‬تص ػػﻤیﻢ گرف ػػت کس ػػی را در بس ػػر‬
‫خوابش رار دﻫد تا کساﻧی کﻪ بﻪ صد کشنت ایشاف در اﻧتظار خروج او در آقبػا‬
‫بػػا ی دباﻧﻨػػد‪ ،‬تصػ ّػور ایﻨ ػػﻪ کػ ػسی در بسػػر خوابیػػدﻩ‪‎‬پیػػاﻣب صػػﻠی اهلل عﻠیػػﻪ وس ػﻠﻢ‬
‫است نبچﻨاف ﻣﻨتظػر باشػﻨد و غػافﻠگری شػوﻧد و رسػوؿ‪‎‬خػدا صػﻠی اهلل عﻠیػﻪ وسػﻠﻢ‬
‫از فرصػت اسػتفادﻩ کػردﻩ‪ ،‬بﻨػابرایﻦ بػﻪ عﻠػی بػﻦ ابػی طاﻟػب دسػتور داد آف شػػب در‬
‫حسػػاس کػػﻪ دنتﻨػػاف‪،‬‬ ‫بسػػرش خبوابػػد‪ّ ،‬اﻣػػا چػػﻪ کسػػی جػرأت داشػػت در آف شػرایط ّ‬
‫خاﻧػػﻪی‪‎‬پیػػاﻣب صػػﻠی اهلل عﻠیػػﻪ وسػػﻠﻢ را ؿباصػػرﻩ کػػردﻩ بودﻧػػد و ﻣﻨتظػػر بودﻧػػد بػػریوف‬
‫آید و او را ب شﻨد در آف بسر خبوابد؟! ‪.‬‬
‫چ ػػﻪ کس ػػی حاض ػػر ب ػػود چﻨ ػػنی ک ػػاری ب ﻨ ػػد و در خاﻧ ػػﻪ ای دباﻧ ػػد ک ػػﻪ ﻣیداﻧ ػػد‬
‫دنتﻨاف بی خب از ایﻦ کﻪ چػﻪ کسػی در ایػﻦ خاﻧػﻪ و بسػر اسػت‪ ،‬بػﻪ صػد کشػنت‬
‫او را ؿباص ػػرﻩ خواﻫﻨ ػػد ک ػػرد؟ روش ػػﻦ اس ػػت ک ػػﻪ جب ػ ػ هرﻣاﻧ ػػاف و اف ػ ػراد ش ػػجاع ب ػػا‬
‫ٖٖ‬
‫پشتواﻧﻪی ﻟط و فضﻞ خدا کسی چﻨنی مبیکﻨد‪.‬‬
‫عػػالوﻩ بػػر ایػػﻦ‪‎‬پیػػاﻣب صػػﻠی اهلل عﻠیػػﻪ وسػػﻠﻢ بػػﻪ عﻠػػی دسػػتور داد کػػﻪ پ ػ از او‬
‫چﻨد روزی در ﻣ ّ ﻪ دباﻧد تا اﻣاﻧتهایی را کﻪ از دنتﻨػاﻧش ﻧػ د او بػﻪ ﻣﻨظػور حفػظ و‬

‫‪[ -33‬احلکهث یف ادلغَة إیل اهلل‪ ،‬كحعاین‪.]235/‬‬

‫{‪}94‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫ﻧگهػػداری گذاشػػتﻪ بودﻧػػد‪ ،‬بػػﻪ صػػورت کاﻣػػﻞ و بػػدوف کػػﻢ وکاسػػت بػػﻪ صاحباﻧشػػاف‬
‫برگرداﻧ ػ ػػد و ای ػ ػػﻦ بػ ػ ػ رگریﻦ ﻧ ػ ػػوع ع ػ ػػداﻟت در برگرداﻧ ػ ػػدف أﻣاﻧ ػ ػػت ب ػ ػػﻪ صاحباﻧش ػ ػػاف‬
‫در روایتػػی دیگػػر آﻣػػدﻩ کػػﻪ‪‎‬پیػػاﻣب صػػﻠی اهلل عﻠیػػﻪ وسػػﻠﻢ بػػﻪ عﻠػػی رضػػی اهلل عﻨػػﻪ‬
‫فرﻣود‪« :‬زیر ایػﻦ ﻣالفػﻪی سػب رﻧػگ در رختخػواب ﻣػﻦ خبػواب و ﻣطﻤػدﻦ بػاش کػﻪ‬
‫ٖ٘‬
‫ﻫرگ مبیتواﻧﻨد کاری کﻨﻨد کﻪ برایت ﻧاخوشایﻨد باشد»‪.‬‬
‫ابػػﻦ حجػػر ﻣیگویػػد‪ :‬ﻣوسػػی بػػﻦ عکبػػﻪ از ابػػﻦ شػػهاب روایػػت کردﻩاسػػت کػػﻪ‪:‬‬
‫عﻠػػی در رختخ ػواب خوابیػػد و روی خػػودش را پوشػػید و ػریش بػػا ﻫػػﻢ ﻣشػػورت و‬
‫رای ﻧی ﻣیکردﻧد کﻪ چﻪ کػسی بر فرد خوابیدﻩ‪ ،‬ﻫجػوـ بػبد و او را ؿب ػﻢ بگػرید تػا‬
‫دیگ ػراف او را ب شػػﻨد‪ ،‬شػػب را بػػر نبػػنی ﻣﻨ ػواؿ سػػپری کردﻧ ػد تػػا صػػبح ف ػرا رسػػید‪،‬‬
‫ؿبﻤػػد کجاسػػت؟ گفػػت‪:‬‬ ‫دیدﻧػػد عﻠػػی از رختخ ػواب بػػریوف آﻣػػد‪ ،‬از او پرسػػیدﻧد‪ّ .‬‬
‫مبػػیدا ‪ ،‬آف و ػػت فهﻤیدﻧػػد کػػﻪ رسػػوؿ‪‎‬اهلل صػػﻠی اهلل عﻠیػػﻪ وسػػﻠﻢ از دستشػػاف قبػػات‬
‫‪ٖٙ‬‬
‫یافتﻪ است‪.‬‬
‫از ابػػﻦ عبػػاس روایػػت اسػػت کػػﻪ عﻠػػی در آف شػػبی کػػﻪ ﻟبػػاس رسػػوؿ‪‎‬اهلل صػػﻠی اهلل‬
‫‪ٖٚ‬‬
‫عﻠیﻪ وسﻠﻢ را پوشید و بﻪ جایش خوابید از جاﻧش گذشت‪.‬‬
‫ضػاةِ اﻟﻠَّ ِػﻪ َواﻟﻠَّػﻪُ َرءُ ٌ‬
‫وؼ‬ ‫ِ‬ ‫و ﻣیگفت‪ :‬آیﻪ‪َ « :‬وِﻣ َﻦ اﻟﻨ ِ‬
‫َّاس َﻣ ْﻦ یَ ْش ِری ﻧػَ ْف َسػﻪُ ابْت َػاءَ َﻣ ْر َ‬
‫بِاﻟْعِبَ ِاد»(بکرﻩ‪)ٕٓٚ/‬‬

‫‪ [ -34‬حاریخ اخللفاء سیَیط‪.]166/‬‬

‫‪[ -35‬فخح ابلاری‪.]7/236‬‬
‫‪[ -36‬فخح ابلاری ‪.]7/236‬‬
‫‪ -37‬فضایل الصحاةً ش‪ ،1168/‬إسياد آن حسو اسج]‬
‫{‪}95‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫یعﻨی‪ :‬در ﻣیػاف ﻣػردـ کسػییافتﻪ ﻣیشػود کػﻪ جػاف خػود را (کػﻪ ع ی تػریﻦ چیػ ی‬
‫اسػػت کػػﻪ دارد) در برابػػر خوشػػﻨودی خػػدا ﻣیفروشػػد (و رضػػایت اهلل را بػػاالتر از‬
‫دﻧی ػػا و ﻣافیه ػػا ﻣینت ػػارد و نب ػػﻪ چیػ ػ خ ػػود را در راﻩ کس ػػب آف تک ػػدمی ﻣ ػػیدارد) و‬
‫خداوﻧػػدگار ﻧسػػبت بػػﻪ بﻨػػدگاف بػ ﻣهربػػاف اسػػت (و بػػداﻧاف در برابػػر کػػار اﻧػػدک‪،‬‬
‫ﻧعﻤػػت جاویػػد ﻣیخبشػػد و بػػیش از تواﻧػػائی اﻧس ػػاﻧی برایشػػاف ت ػػاﻟی و وظػػائ‬
‫ﻣکرر مبیدارد)‪.‬‬
‫ّ‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫زىا ةض ؾائؽٌ رضی اللٌ ؾيَا‬ ‫داعتان تَه‬
‫ﻣؤرخ ػػاف‪ ،‬سریﻩﻧویس ػػاف و ؿب ػػدثاف اتف ػػاؽﻧظر دارﻧ ػػد ک ػػﻪ حادث ػهلل اف ػػک در ﻣس ػػری‬
‫بازگش ػػت از غ ػ ػ وة بﻨیﻣصػ ػػطﻠق رخ داد‪ .‬ای ػػﻦ جریػ ػػاف را اﻣ ػػاـ خبػ ػػاری و ﻣس ػػﻠﻢ بػ ػػﻪ‬
‫تفصیﻞ ذکر کردﻩاﻧد و عایشﻪ‪ ،‬اـاؼبؤﻣﻨنی‪ ،‬ایﻦ ﻣاجرا را ایﻦ گوﻧﻪ بیاف ﻣیمباید‪:‬‬
‫عایشﻪ ﻣیگویػد‪ :‬ﻫرگػاﻩ پیػاﻣب اکػرـ صػﻠی اهلل عﻠیػﻪ وسػﻠﻢ صػد سػفری ﻣیمبػود‬
‫در ﻣیػػاف زﻧػػاف خػػود رعػػﻪ ﻣیاﻧػػداخت و رعػػﻪ بػػﻪ ﻧػػاـ ﻫػػر ک ػ ﻣیافتػػاد‪ ،‬او را بػػا‬
‫خود ﻣیبرد‪ .‬ایﻦ بار در غ وﻩ (بﻨیﻣصطﻠق) رعػﻪ بػﻪ ﻧػاـ ﻣػﻦ بػریوف آﻣػد و در ایػﻦ‬
‫و ػػت ح ػػﻢ حجػػاب ﻧػػازؿ شػػدﻩ بػػود بﻨػػابرایﻦ‪ ،‬ﻣػػﻦ داخػػﻞ کجػػاوﻩ بػػر ﻣرکػػب خػػود‬
‫ﻣیﻧشستﻢ‪.‬‬
‫"بعػػد از ایﻨ ػػﻪ از غػ وﻩ فػػارغ شػػدمی و برگشػػتیﻢ‪ ،‬ﻧ دیػػک ﻣدیﻨػػﻪ اردو زدمی‪ .‬ﻫﻨػػوز‬
‫شػػب بػػود کػػﻪ اعػػالـ حرکػػت مبودﻧػػد‪ .‬ﻣػػﻦ ب ػرای اجابػػت ﻣ ػ اج ( ضػػای حاجػػت) بػػﻪ‬
‫گوشػػﻪای رفػػتﻢ‪ .‬و تػػی ﻣیخواسػػتﻢ بػػﻪ طػػرؼ ﻣرکػػب خػػود بیػػامی‪ ،‬ﻣتوجػػﻪ شػػدـ کػػﻪ‬

‫{‪}96‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫گردفبﻨ ػػد ﻣ ػػﻦ پ ػػارﻩ ش ػػدﻩ و ﻣهرﻩﻫ ػػایش رىبت ػػﻪ اس ػػت؛ ﻣ ػػﻦ ﻣش ػ وؿ صب ػػعآوری آر ػػا‬
‫شػدـ‪ .‬در آف اثﻨػػا‪ ،‬کسػاﻧی کػػﻪ ﻣسػدوؿ ضبػػﻞ کجػػاوﻩ ﻣػﻦ بودﻧػػد‪ ،‬حسػب ﻣعﻤػػوؿ بػػﻪ‬
‫گﻤاف ایﻨ ﻪ ﻣﻦ داخػﻞ آف ﻫسػتﻢ‪ ،‬کجػاوﻩ را بػر روی شػرـ گذاشػتﻨد‪ .‬و چػوف ﻣػﻦ‬
‫ﻫﻨوز جواف بودـ و زﻧاف در آف و ت بﻪ خاطر ﻧداشػنت غػذای کػافی الغػر اﻧػداـ و‬
‫سػػبک بودﻧػػد بﻨػػابرایﻦ‪ ،‬آرػػا ﻣتوجػػﻪ خػػاﻟی بػػودف کجػػاوﻩ ﻧگردیدﻧػػد و شػػر را نب ػراﻩ‬
‫کارواف بﻪ حرکت درآوردﻧد‪ .‬ﻣﻦ ﻧیػ بعػد از ایﻨ ػﻪ گردفبﻨػد خػود را پیػدا مبػودـ‪ ،‬بػﻪ‬
‫ؿبػػﻞ کػػارواف آﻣػػدـ و ﻣتوجػػﻪ شػػدـ کػػﻪ کػػارواف رفتػػﻪ اسػػت و اثػػری از آف ﻧیسػػت و‬
‫چوف ﻣیداﻧستﻢ کﻪ اگر آرػا ﻣتوجػﻪ ضػیﻪ بشػوﻧد‪ ،‬برﻣیگردﻧػد‪ ،‬در نباقبػا ﻧشسػتﻢ‬
‫و سػػپ بػػﻪ خ ػواب رفػػتﻢ‪ .‬صػػفواف ب ػﻦ ﻣعطػػﻞ سػػﻠﻤی کػػﻪ پشػػت سػػر ﻟش ػ ر ﻣاﻧػػدﻩ‬
‫بود‪ ،‬ﻫﻨگاـ صبح‪ ،‬کﻪ ﻫﻨوز ﻫوا روشﻦ ﻧشدﻩ بود‪ ،‬بﻪ ؿبﻞ کػارواف رسػیدﻩ بػود و از‬
‫دور ﻣتوجػػﻪ گردیػػدﻩ بػػود کػػﻪ چیػ ی جػػا ﻣاﻧػػدﻩ اسػػت‪ .‬و تػػی ﻧ دیػػک ﻣیآیػػد‪ ،‬ﻣػرا کػػﻪ‬
‫بػػﻞ از ح ػػﻢ حجػػاب دیػػدﻩ بػػود‪ ،‬ﻣیشػػﻨاخت و ﻣػػﻦ بػػا شػػﻨیدف «اﻧّػػاهلل و اﻧّااﻟیػػﻪ‬
‫راجعػػوف» از زب ػاف ایشػػاف‪ ،‬بیػػدار شػػدـ و خػػود را پوشػػاﻧدـ‪ .‬عایشػػﻪ ﻣیگویػػد‪ :‬بػػﻪ‬
‫خدا سوگﻨد! او حتی یک کﻠﻤﻪ با ﻣﻦ حرؼ ﻧ د فکط ﻣ ػرر «اﻧػاهلل» ﻣیگفػت و‬
‫شرش را خواباﻧد و ﻣﻦ برآف سوار شػدـ‪ .‬او پیػادﻩ جﻠػو شػد و ﻣػﻦ سػوار بػر شػر‪،‬‬
‫پش ػػت س ػػر ایش ػػاف ت ػػا ب ػػﻪ ﻟش ػ ػ ر ک ػػﻪ در گرﻣ ػػای ظه ػػر در ج ػػایی اردو زدﻩ ب ػػود‪،‬‬
‫رسػػیدمی‪ .‬پػ از آقبػػا ﻣػػاجرا شػػروع شػػد و کسػػی کػػﻪ ایػػﻦ جریػػاف را رﻫػػبی ﻣیکػػرد‪،‬‬
‫عبداهلل بﻦ ابیسﻠوؿ بود"‪.‬‬
‫بعػػد از بازگشػػت بػػﻪ ﻣدیﻨػػﻪ و سروصػػدای ﻣﻨػػافکنی در ایػػﻦ ضػػیﻪ‪ ،‬عایشػػﻪ رضػػی‬
‫اهلل عﻨهػػا ب ػرای آﻧ ػػﻪ ﻣتوجػػﻪ ضػػیﻪ شػػود بػػﻪ خاﻧػػﻪ ی پػػدرش بػػازﻣی گػػردد‪ ،‬عایشػػﻪ‬
‫{‪}97‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫ﻣیگویػػد‪ :‬یػػک ﻣػػاﻩ بػػود کػػﻪ وحػػی بػػر آف پیػػاﻣب صػػﻠی اهلل عﻠیػػﻪ وسػػﻠﻢ ﻧػػازؿ ﻧشػػدﻩ‬
‫بود‪ .‬پیاﻣب اکرـ صﻠی اهلل عﻠیﻪ وسﻠﻢ ﻧ د ﻣﻦ آﻣد و بﻪ ﻣﻦ گفػت‪ :‬ای عایشػﻪ! در‬
‫ﻣورد تو بﻪ ﻣﻦ خبﻫایی رسیدﻩ است‪ .‬اگر تو وا عاً بیگﻨاﻩ ﻫستی‪ ،‬پ بػﻪ زودی‬
‫خداوﻧد بیگﻨاﻫی تو را اثبات خواﻫد کرد‪ ،‬اﻣا اگر ﻣرت ػب گﻨػاﻫی شػدﻩای‪ ،‬پػ‬
‫اسػػت فار و توبػػﻪ کػػﻦ؛ زی ػرا بﻨػػدﻩ و تػػی گﻨػػاﻫی ﻣرت ػػب شػػود و بعػػد از آف بػػﻪ خػػدا‬
‫روی آورد‪ ،‬خػػدا ﻧی ػ گﻨػػاﻫش را ﻣیآﻣػػرزد‪ .‬ﻫﻨگػػاﻣی کػػﻪ سػػخﻨاف رسػػوؿ خػػدا صػػﻠی‬
‫اهلل عﻠیﻪ وسﻠﻢ بﻪ پایاف رسید‪ ،‬اش هامی سباـ شد‪ ،‬حتی طرﻩای مبیچ ید‪.‬‬
‫بػػﻪ پػػدر و ﻣػػادرـ گفػػتﻢ‪ :‬جػػواب رسػػوؿ خػػدا صػػﻠی اهلل عﻠیػػﻪ وسػػﻠﻢ را بدﻫیػػد‪.‬‬
‫گفتﻨد‪ :‬بﻪ خدا سوگﻨد! ﻣا مبیداﻧیﻢ چطور جواب او را بدﻫیﻢ‪ .‬آف گػاﻩ خػودـ در‬
‫حاﻟی کﻪ زف جواﻧی بیش ﻧبودـ و ﻫﻨوز زیاد بر رآف ﻣسﻠط ﻧبودـ‪ ،‬گفػتﻢ‪ :‬بػﻪ خػدا‬
‫سوگﻨد! اکﻨوف کﻪ نتا ایﻦ جریاف را شﻨیدﻩاید و آف را باور کردﻩاید‪ ،‬اگػر ﻣػﻦ خػود‬
‫را از آف ب ػػری ب ػػدا ‪ ،‬در ح ػػاﻟی ک ػػﻪ خ ػػدا ﻣیداﻧ ػػد از آف ب ػػری ﻫس ػػتﻢ‪ ،‬نت ػػا از ﻣ ػػﻦ‬
‫لبواﻫیػد پػذیرفت و اگػر بػداف اعػراؼ کػػﻨﻢ در حػاﻟی کػﻪ خػدا ﻣیداﻧػد چﻨػنی ﻧبػػودﻩ‬
‫اسػػت‪ ،‬نتػػا خواﻫیػػد پػػذیرفت‪ .‬ج ػواب ﻣػػﻦ نبػػاف سػػخﻦ یعکػػوب اسػػت کػػﻪ گفػػت‪:‬‬
‫ػاؿ بػػﻞ سػ َّػوﻟَت ﻟَ ُ ػػﻢ أَﻧ ُفسػ ُ ﻢ أَﻣػػرا فَصػػب َِ‬
‫صبیػ ٌػﻞ‬ ‫ِ ِِِ ٍ ِ ٍ‬
‫ػﺂؤوا َعﻠَػػی َﻤیصػػﻪ بػ َػدـ َکػػذب َػ َ َ ْ َ ْ ْ ُ ْ ْ ً َ ٌْ‬ ‫« َو َجػ ُ‬
‫ص ُفو َف» (یوس ‪)ٔٛ ،‬‬ ‫واﻟﻠّﻪ اﻟْﻤستَعا ُف عﻠَی ﻣا تَ ِ‬
‫َ ُ َُْ َ َ‬
‫ترصبﻪ‪« :‬و پریاﻫﻨش را با خوف دروغنی آوردﻧد (یعکوب) گفت‪ :‬بﻠ ػﻪ ﻧفسػهای‬
‫نت ػػا ک ػػار زش ػػتی را در ﻧظرت ػػاف آراس ػػتﻪ اس ػػت‪ .‬پ (ک ػػارﻣﻦ) ص ػػب صبی ػػﻞ اس ػػت و‬
‫خداست کﻪ از او در ﻣکابﻞ آﻧچﻪ ﻣیگویید‪ ،‬یاری خواستﻪ ﻣیشود»‪.‬‬
‫ایﻦ را گفتﻢ و بر بسرـ دراز کشیدـ‪.‬‬
‫{‪}98‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫عایشﻪ ﻣیگوید‪ :‬چوف ﻣﻦ یکنی داشتﻢ کﻪ از ایﻦ گﻨاﻩ بػری ﻫسػتﻢ‪ ،‬ﻣیداﻧسػتﻢ‬
‫کﻪ خداوﻧد ﻣرا از آف تبئﻪ خواﻫد کرد؛ وﻟی مبیداﻧستﻢ کﻪ برائػت ﻣػﻦ در ػرآف بػﻪ‬
‫صورت آیاتی کﻪ برای نبیشﻪ تالوت خواﻫد شد‪ ،‬ﻧػازؿ ﻣیشػود‪ .‬احتﻤػاؿ ﻣػیدادـ‬
‫ک ػػﻪ خداوﻧ ػػد تبئ ػ ػﻪ ﻣ ػ ػرا در خ ػ ػواب پی ػػاﻣبش ص ػػﻠی اهلل عﻠی ػػﻪ وس ػػﻠﻢ ب ػػﻪ او اع ػػالـ‬
‫ﻣیدارد‪.‬‬
‫عایشػػﻪ ﻣیگویػػد‪ :‬بػػﻪ خػػدا سػػوگﻨد! ﻫﻨػػوز رسػػوؿ خػػدا صػػﻠی اهلل عﻠیػػﻪ وسػػﻠﻢ از‬
‫جػػایش ت ػػاف لبػػوردﻩ بػػود و ﻫػػیا ی ػػی از کسػػاﻧی کػػﻪ داخػػﻞ خاﻧػػﻪ بودﻧػػد‪ ،‬خػػارج‬
‫ﻧشػػدﻩ بودﻧػػد کػػﻪ وحػػی بػػر رسػػوؿ صػػﻠی اهلل عﻠیػػﻪ وسػػﻠﻢ ﻧػػازؿ گردیػػد و آثػػار ﻧ ػ وؿ‬
‫وحػی برایشػاف پدیػػدار شػد و عر هػا از چهػػرﻩاش ﻣاﻧﻨػد داﻧػﻪ ﻣرواریػد سػرازیر گردیػػد؛‬
‫پ از ایﻨ ػﻪ آثػار وحػی برطػرؼ گردیػد‪ ،‬رسػوؿ خػدا صػﻠی اهلل عﻠیػﻪ وسػﻠﻢ خﻨدیػد‬
‫و اوﻟػػنی سػػخﻨی کػػﻪ بػػر زبػػاف آورد‪ ،‬ایػػﻦ بػػود کػػﻪ فرﻣػػود‪ :‬ای عایشػػﻪ! خػػدا ﻧیػ تػػو را‬
‫تبئﻪ کرد‪.‬‬
‫عایشﻪ ﻣیگویػد‪ :‬ﻣػادرـ گفػت‪ :‬بﻠﻨػد شػو‪ ،‬دسػتهای پیػاﻣب اکػرـ صػﻠی اهلل عﻠیػﻪ‬
‫وسﻠﻢ را ببوس‪ .‬گفتﻢ‪ :‬ﻣﻦ فکط ش ر خدا را بﻪ جای ﻣیآورـ‪.‬‬
‫ایػػﻦ آی ػػات ﻧػػازؿ گردی ػػد‪« :‬کس ػػاﻧی ک ػػﻪ ایػػﻦ هتﻤ ػػت ب ػ ری را پرداخت ػػﻪ و س ػػرﻫﻢ‬
‫کردﻩاﻧػػد‪ ،‬گروﻫػػی از خػػود نتػػا ﻫسػػتﻨد‪ ،‬اﻣػػا گﻤػػاف ﻣبیػػد کػػﻪ ایػػﻦ حادثػػﻪ برایتػػاف بػػد‬
‫اسػػت؛ بﻠ ػػﻪ ایػػﻦ ﻣسػػدﻠﻪ برایتػػاف خػػوب اسػػت‪ .‬ﻫػػر کػػداـ از آرػػا بػػﻪ گﻨػػاﻩ کػػاری کػػﻪ‬
‫کردﻩ است‪ ،‬گرفتار ﻣیآید و ﻫر کػسی کﻪ خبش عظیﻤی از آف را بﻪ عهػدﻩ داشػتﻪ‬
‫است‪ ،‬عذاب ب ری و ؾبازات سﻨگیﻨی را دارد‪.‬‬

‫{‪}99‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫چػ ػرا ﻫﻨگ ػػاﻣی ک ػػﻪ ای ػػﻦ هتﻤ ػػت را ﻣیش ػػﻨوید‪ ،‬مبیبایس ػػت ﻣ ػػرداف و زﻧ ػػاف ﻣ ػػوﻣﻦ‬
‫ﻧسبت بﻪ خود گﻤاف ﻧیکبودف را ﻧیﻨدیشﻨد و ﻧگویﻨد‪ :‬ایﻦ هتﻤػت بػ ری‪ ،‬آشػ ار‬
‫و روش ػػﻨی اس ػػت‪ .‬چ ػ ػرا آﻧ ػػاف مبیبایس ػػت چه ػػار ش ػػاﻫد را حاض ػػر بیاورﻧ ػػد ت ػػا ب ػػر‬
‫سخﻨاف ایشاف گػواﻫی دﻫﻨػد؟ اگػر چﻨػنی گواﻫػاﻧی را حاضػر مبیآوردﻧػد‪ ،‬آﻧػاف برابػر‬
‫ح ﻢ خدا دروغگو بودﻧد‪ .‬اگر فضﻞ و ﻣرضبت خدا در دﻧیػا و در آخػرت شػاﻣﻞ‬
‫حاؿ نتا مبیشد‪ ،‬ﻫر آیﻨﻪ بػﻪ سػبب خػوض و فػرورفنت تػاف در کػار هتﻤػت‪ ،‬عػذاب‬
‫سػخت و ب رگػی گریبػاف گریتػاف ﻣیگردیػد‪ .‬در آف زﻣػػاف کػﻪ بػﻪ اسػػتکباؿ ایػﻦ شػػایعﻪ‬
‫رفتید و آف را از زباف دیگراف ﻣی اپید و با دﻫاف چی ی پخػش ﻣیکردیػد کػﻪ عﻠػﻢ‬
‫و اطالعػی در ﻣػورد آف ﻧداشػتید و گﻤػاف ﻣیبردیػػد ایػﻦ ﻣسػدﻠﻪ کوچػک و سػػادﻩای‬
‫است‪ ،‬در حاﻟی کﻪ در پیش خدا ب ری بػودﻩ اسػت‪ .‬چػرا مبیبایسػتی و تػی کػﻪ آف‬
‫را ﻣیشػػﻨوید ﻣیگفتیػػد‪ :‬ﻣػػا را ﻧسػ د کػػﻪ زبػػاف بػػدیﻦ هتﻤػػت بگشػػاییﻢ‪ .‬سػػبحاف اهلل!‬
‫ایﻦ هبتاف ب رگی است‪.‬‬
‫خداوﻧ ػػد ﻧص ػػیحتتاف ﻣیکﻨ ػػد ک ػػﻪ اگ ػػر ﻣس ػػﻠﻤاف ﻫس ػػتید‪ ،‬ﻫرگػ ػ چﻨ ػػنی ک ػػاری را‬
‫ت ػرار ﻧ ﻨیػػد‪ .‬خداوﻧػػد ایػػﻦ آیػػات را ب ػرای نتػػا بیػػاف ﻣػػیدارد و خػػدا ب ػ آگػػاﻩ و‬
‫ح یﻢ است‪ .‬بیگﻤاف کساﻧی کﻪ دوست ﻣیدارﻧد گﻨاﻫاف ب رگی در ﻣیػاف ﻣؤﻣﻨػاف‬
‫پخش کﻨﻨد‪ ،‬ایشاف در دﻧیا و آخػرت شػ ﻨجﻪ و عػذاب دردﻧػاکی دارﻧػد‪ .‬خداوﻧػد‬
‫ﻣیداﻧد و نتا مبیداﻧید»‪.‬‬

‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫{‪}111‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫ىتّخٌ دهعتی ةا اٍل ةشؾ‬

‫ابػػﻦ بطػػﻪ در «االباﻧػػﻪ» از ابوعنﻤػػاف روایػػت ﻣػػی کﻨػػد کػػﻪ‪« :‬ﻣػػردی از بﻨػػی یربػػوع‬
‫ک ػػﻪ ب ػػﻪ او صػ ػػبیز گفت ػػﻪ ﻣ ػػی شػ ػػد از عﻤ ػػر ب ػػﻦ خطػ ػػاب در ﻣ ػػورد «اﻟػ ػػذاریات» و‬
‫«اﻟﻨازع ػػات» و «اؼبرس ػػالت» ی ػػا ی ػػی از آر ػػا سػ ػواؿ ک ػػرد… عﻤ ػػر ب ػػﻪ او گف ػػت‪:‬‬
‫سرت را ػبت کﻦ! پ سرش را ػبت کرد کﻪ ﻣػو داشػت‪ .‬پػ فرﻣػود‪ :‬اگػر سػرت‬
‫را تراشیدﻩ ﻣی یافتﻢ‪ ،‬بر آف ﻣی کوبیدـ‪ .‬ابوعنﻤاف ﻣی گویػد‪ :‬سػپ بػﻪ اﻫػﻞ بصػرﻩ‬
‫ﻧاﻣػﻪ ﻧوشػت کػﻪ بػػا او نبﻨشػنی ﻧشػوﻧد‪ .‬یػػا ایﻨ ػﻪ گفػت‪« :‬بػﻪ سػػوی ﻣػا ﻧاﻣػﻪ ﻧوشػػت‬
‫کػػﻪ بػػا او ﻧﻨشػػیﻨیﻢ‪ .‬ابوعنﻤػػاف ﻣػػی گویػػد‪ :‬اگػػر صػػد ﻧفػػر بػػودمی و او نب ػراﻩ ﻣػػا ﻣػػی‬
‫ﻧشست‪ ،‬از او دور ﻣی شدمی»‪.‬‬
‫یعﻨػػی اگػػﻪ سػػرت تراشػػیدﻩ بػػود طعػػا از خػوارج بػػودی کػػﻪ ی ػػی از ﻧشػػاﻧﻪ ﻫػػای‬
‫ظاﻫری آرا تراشیدف ﻣػوی سػر ﻣػی باشػد‪ .‬چﻨاﻧ ػﻪ از رسػوؿ خػدا صػﻠی اهلل عﻠیػﻪ‬
‫و سﻠﻢ ثابت است کﻪ‪« :‬ﻣردﻣاﻧی از ﻣشرؽ خارج ﻣی شوﻧد کﻪ ػرآف ﻣػی خواﻧﻨػد‬
‫اﻣػا از گػػردف ﻫػػای شػػاف بػاالتر مبػػی رود؛ چﻨػػاف از دیػػﻦ خػارج ﻣػػی شػػوﻧد کػػﻪ تػػری از‬
‫کﻤاف خارج ﻣی شود‪ .‬و بﻪ دیﻦ باز مبی گردﻧػد ﻣگػر ایﻨ ػﻪ تػری بػﻪ کﻤػاف بػازگردد‪.‬‬
‫‪ٖٛ‬‬
‫ﻧشاﻧﻪ ی ظاﻫری آرا تراشیدف ﻣوی سر است‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫دزتضان علف ه غّضتؽان در دفاع از ؾلّشً‬
‫ﻫر دو دخر عاصﻢ پسر عﻠی ﻧاﻣﻪای برای پدرشاف ﻧوشتﻨد‪:‬‬

‫‪ -38‬نخفق غلیً‪.‬‬
‫{‪}111‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫ای پدرﻣاف‪ ،‬باخب شدﻩامی کﻪ ‪ -‬خﻠیفﻪ ﻣعتصﻢ ‪ -‬اضبػد پسػر حﻨبػﻞ را دسػتگری‬
‫کردﻩ با چوب زدﻩ است تا ایﻨ ﻪ بگوید‪ :‬رآف ـبﻠوؽ است! از خدا برس!‬
‫اگػػر از تػػو خواسػػت کػػﻪ چﻨػػنی بگػػویی ج ػوابش را ﻣػػدﻩ و چﻨػػنی ﻣگػػو‪ ،‬بػػﻪ خػػدا‬
‫سﻢ اگر خب ﻣردف تو بﻪ ﻣػا برسػد در ﻧ دﻣػاف خوشػایﻨد تػر اسػت از ایﻨ ػﻪ بػاخب‬
‫‪ٖٜ‬‬
‫شومی کﻪ تو گفتﻪای رآف ـبﻠوؽ است‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫آنادً ؼشن پّانتض ةٌ حيگ ةشر‬
‫ﻫﻨگاﻣی کﻪ رسػوؿ اهلل صػﻠی اهلل عﻠیػﻪ وسػﻠﻢ آﻣػادﻩ ی رفػنت بػﻪ ﻣیػداف بػدر شػد‬
‫تػػا بػػا ﻣشػػرکاف جبﻨگػػد‪ ،‬ﻧوج ػواﻧی ‪ ٔٙ‬سػػاﻟﻪ بػػﻪ ﻧػػاـ عﻤ ػریبﻦ ابػػی و ػػاص ﻧی ػ نب ػراﻩ‬
‫ؾباﻫػػدیﻦ خػػارج گشػػت‪ .‬او ﻣػػی ترسػػید کػػﻪ پیػػاﻣب صػػﻠی اهلل عﻠیػػﻪ وسػػﻠﻢ بػػﻪ عﻠػػت‬
‫کػػوچ ی او را ﻧپػػذیرد‪ ،‬بﻨػػابرایﻦ خػػود را ﻣیػػاف صبعیػػت ـبفػػی ﻣػػی کػػرد و سػػعی ﻣػػی‬
‫مبود تا کسی ﻣتوجﻪ حضورش ﻧشود‪.‬‬
‫و تػػی ب ػرادر بػ رگش سػػعد بػػﻦ ابػػی و ػػاص او را دیػػد بػػﻪ او گفػػت‪ :‬ب ػرادر جػػاف‪،‬‬
‫چرا خودت را ـبفی ﻣی کﻨی؟‬
‫عﻤری گفت‪ :‬ﻣی ترسﻢ رسػوؿ خػدا ﻣػرا بػاز گرداﻧػد‪ .‬زیػرا ﻣػﻦ کػوچ ﻢ‪ ،‬ﻣػﻦ ﻣػی‬
‫خواﻫﻢ در جﻨگ شرکت کﻨﻢ‪ .‬شاید خدا ﻣرا بﻪ فی شهادت ﻧایﻞ گرداﻧد‪.‬‬
‫آﻧچػﻪ عﻤػری از آف ﻣػػی ترسػید اتفػػاؽ افتػاد‪ .‬و تػػی رسػوؿ خػػدا چشػﻤش بػػﻪ وی‬
‫افتػػاد دیػػد کوچػػک اسػػت‪ ،‬جﻨػگ ﻫػػﻢ کػػار بچػػﻪ ﻫػػا و ﻧوجواﻧػػاف ﻧیسػػت‪ .‬آرػػا چػػﻪ‬

‫‪[ -39‬حٍزیب الکهال ‪.]13/514 /‬‬

‫{‪}112‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫ک ػػار ﻣ ػػی تواﻧس ػػتﻨد ب ﻨﻨ ػػد؟ جﻨ ػػگ بػ ػرای ﻣ ػػرداف ﻫ ػػﻢ س ػػﻨگنی اس ػػت؛ وﻟ ػػی عﻤ ػػری‬
‫دوست ﻧداشت کﻪ بر گردد و در خاﻧﻪ بﻨشػیﻨد و یػا بػا ﻧوجواﻧػاف ﻫػﻢ سػﻦ و سػاؿ‬
‫و دوستاﻧش بازی کﻨد او عاشق شهادت در راﻩ خدا بود‪ .‬عﻤػری از دسػتور رسػوؿ‬
‫خدا سػرپیچی مبػی کﻨػد‪ ،‬عببػازی ﻧیػ مبػی مبایػد‪ .‬زیػرا ﻫػدؼ او رضػای خداسػت‪ ،‬و‬
‫و تی دستور خدا را ﻧادیدﻩ بگرید ﻣی تواﻧد رضای خدا را کسب کﻨد؟ ﻫرگ !‬
‫غػػﻢ واﻧػػدوﻩ سراسػػر وجػػود عﻤػػری را ف ػرا گرفػػت‪ ،‬او بػػﻪ سػػﻦ ػػاﻧوﻧی شػػرکت در‬
‫جﻨگ ﻧرسیدﻩ بود؛ وﻟی شیفتﻪ شهادت بود‪ .‬ﻠبش بػرای کشػتﻪ شػدف در راﻩ خػدا‬
‫ﻣی تپید‪ .‬شوؽ وعال ﻪ بﻪ هبشت او را فرا گرفتﻪ بود و هبشت را ﻧ دیک ﻣػی دیػد؛‬
‫اﻣػػا چگوﻧػػﻪ بػػﻪ هبشػػت برسػػد‪ ،‬چػػوف عﻤػػرش اجػػازﻩ شػػرکت در جﻨػػگ را بػػﻪ او مبػػی‬
‫داد‪ .‬ایػﻦ اف ػػار بػػر وجػػود او سػػﻨگیﻨی مبػػود‪ ،‬ﻠػػب کوچػػک او ﻧتواﻧسػػت ایػػﻦ ﻫػػا را‬
‫ربﻤػػﻞ کﻨػػد‪ .‬بػػﻪ گریػػﻪ افتػػاد و بػػاراف اشػػک از چشػػﻤاﻧش سػرازیر شػد‪ .‬و تػػی رسػػوؿ‬
‫خػػدا گریػػﻪ اش را ﻣشػػاﻫدﻩ مبػػود‪ ،‬ربػػت تػػأثری ػرار گرفػػت‪ .‬چ ػرا کػػﻪ پیػػاﻣب ﻣهربػػاف و‬
‫ﻧرـ دؿ بود‪ ،‬ﻟذا بﻪ او اجازﻩ داد تا در جﻨگ شرکت کﻨد‪.‬‬
‫و تػػی پیػػاﻣب بػػﻪ او اجػػازﻩ ﻣػػی دﻫػػد چﻨػػاف خوشػػحاؿ و شػػادﻣاف ﻣػػی گػػردد کػػﻪ‬
‫ابﻞ وص ﻧیست‪ .‬گویا بﻠیط ورود بﻪ هبشت را در یافت مبودﻩ است‪.‬‬
‫عﻤػػری بػػﻪ نبػراﻩ بػرادرش و سػػایر ﻣسػػﻠﻤاﻧاف از ﻣدیﻨػػﻪ بػػریوف شػػد‪ .‬نبگػػی بػ ری و‬
‫ﻧریو ﻣﻨد بودﻧػد‪ ،‬او ﻫػﻢ بػﻪ آرزوی خػود رسػید و در ایػﻦ جﻨػگ شػربت شػهادت را‬
‫ﻧوشید و از بسیاری از جواﻧاف و ب ری ساالف پیػشی گرفت‪.‬‬
‫خداوﻧد از عﻤری راضی شد و او را خشﻨود مبود‪.‬‬

‫{‪}113‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫و تػػی رسػػوؿ خػػدا بػرای جﻨػػگ احػػد از ﻣدیﻨػػﻪ بػػریوف شػػد عػػدﻩ ای از ﻧوجواﻧػػاف‬
‫کػػﻪ عال ػػﻪ بػػﻪ جهػػاد در راﻩ خػػدا داشػػتﻨد ﻧی ػ بػػریوف شػػدﻧد‪ ،‬آرػػا کوچػػک بودﻧػػد و‬
‫ﻫﻨوز بﻪ سﻦ ٘ٔ ساﻟگی ﻧرسیدﻩ بودﻧػد‪ .‬رسػوؿ خػدا بػﻪ خػاطر کوچػک بػودف آرػا‬
‫را بر گرداﻧد‪ .‬آف ﻫا بﻪ سﻦ اﻧوﻧی ﻧرسیدﻩ بودﻧػد و نباﻧﻨػد کػاالیی بودﻧػد کػﻪ ﻧیػاز‬
‫بﻪ ﻣرا بت و حفاظت دارد‪ ،‬در ﻣیاف ایﻦ ﻧو جواﻧاف پسر بچﻪ ای بﻪ ﻧاـ رافع بػﻦ‬
‫خػػدیج حضػػور داشػػت عﻤػػرش ﻫﻨػػوز بػػﻪ ٘ٔ سػػاؿ ﻧرسػػیدﻩ بػػود‪ .‬از شػػدت عال ػػﻪ‬
‫سرش را باال ﻣی گرفت تا ﻣردـ ف ر کﻨﻨد او ب ری اسػت و بػﻪ سػﻦ ػاﻧوﻧی جﻨػگ‬
‫رسیدﻩ است و پی بﻪ کوچ ی و ضع او ﻧبﻧد‪.‬‬
‫وﻟػی رسػػوؿ خػدا کػػﻪ ﻣتوجػﻪ کػػو چ ػی اش شػػدﻩ بػود او را برگرداﻧػػد‪ ،‬او سػػعی‬
‫ﻣی کرد د خػود را بﻠﻨػد کﻨػد‪ ،‬پػدرش سػفارش او را ﻧػ د رسػوؿ خػدا مبػود و گفػت؛‬
‫ای رسػػوؿ خػػدا پسػػرـ رافػػع تریاﻧػػداز خػػوبی اسػػت‪ ،‬رسػػوؿ خػػدا ﻫػػﻢ بػػﻪ او اجػػازﻩ ی‬
‫شرکت در جﻨگ را داد‪.‬‬
‫و تی رسوؿ خدا اجازﻩ داد رافع از خوشحاﻟی در پوست خػود مبػی گﻨجیػد و‬
‫نبراﻩ ؾباﻫدیﻦ برای جﻨگ خارج شد او از بچﻪ ﻫایی کػﻪ در روز عیػد بػا ﻟبػاس ﻧػو‬
‫بﻪ ﻣصالی عید ﻣی روﻧد خوشحاؿ تر بود‪.‬‬
‫بعػد از رافػػع پسػػر بچػػﻪ ای دیگػػر بػػﻪ ﻧػػاـ ظبػػرﻩ بػػﻦ جﻨػػدب کػػﻪ ﻫػػﻢ سػػﻦ و سػػاؿ‬
‫رافػػع بػػود ﻧػ د رسػػوؿ خػػدا رفػػت رسػػوؿ خػػدا بػػﻪ خػػاطر پػػاینی بػػودف سػػﻨش او را رد‬
‫مبود‪.‬‬
‫ظبػرﻩ گفػت‪ :‬بػػﻪ رافػع اجػػازﻩ دادیػد و ﻣػرا رد مبودیػػد‪ .‬اگػر بػػا او کشػتی بگػػریـ او‬
‫را بﻪ زﻣنی ﻣی ز ‪.‬‬
‫{‪}114‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫رسػػوؿ خػػدا دسػػتور داد تػػا ظبػػرﻩ و رافػػع کشػػتی بگریﻧػػد‪ ،‬ظبػػرﻩ نبػػاﻧطور کػػﻪ گفتػػﻪ‬
‫بود رافع را بﻪ زﻣنی زد و بﻪ ایﻦ ترتیب او ﻧی اجازﻩ ی شرکت در ص ؾباﻫػدیﻦ‬
‫را دریافت مبود‪.‬‬
‫رسػػوؿ خػػدا بػػﻪ ظبػػرﻩ اجػػازﻩ ی خػػروج ب ػرای جهػػاد را صػػادر مبػػود‪ .‬ظبػػرﻩ نب ػراﻩ‬
‫ؾباﻫداف در جﻨػگ احػد شػرکت مبػود خداوﻧػد از ظبػرﻩ و رافػع راضػی بػاد و پػریوی‬
‫از آﻧاف را ﻧصیب ﻣا بگرداﻧد‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫ةّاِّش ذخاج را عيگتاران کيّم؟‬
‫عب ػػداؼبﻠ ب ػػﻦ ﻣ ػػرواف داﻧس ػػت آﻧ ػػﻪ ﻣ ػػی تواﻧ ػػد عرا ی ػػاف را س ػػر ج ػػای خ ػػود‬
‫بﻨشػػاﻧد‪ ،‬حجػػاج اسػػت‪ .‬پ ػ در سػػاؿ ﻫفتػػاد و پػػﻨجﻢ ﻫجػػری ح وﻣػػت ع ػراؽ و‬
‫س ػػﻤتی از ﻣﻨطک ػػﻪ ش ػػر ی را ب ػػدو س ػػپرد‪ .‬حج ػػاج چ ػػوف ب ػػﻪ کوف ػػﻪ درآﻣ ػػد‪ ،‬ﻣاﻧﻨ ػػد‬
‫حػػاکﻤی کػػﻪ از سػػوی خﻠیفػػﻪ آﻣػػدﻩ باشػػد رفتػػار ﻧ ػػرد‪ ،‬بﻠ ػػﻪ سػػر و صػػورت خػػود را‬
‫بست و ﻧاشﻨاس بﻪ ﻣسجد وارد شد‪ .‬ﻣردـ را ش افت و بػر ﻣﻨػب ﻧشسػت‪ .‬ﻣػدتی‬
‫دراز خػاﻣوش ﻣاﻧػد‪ .‬زﻣ ﻣػﻪ ﻫػا در گرفػت کػػﻪ ایػﻦ کیسػت‪ .‬ی ػی گفػت‪ :‬حػاکﻢ تػػازﻩ‬
‫است‬
‫‪ -‬او را سﻨگ باراف کﻨیﻢ؟‬
‫‪ -‬ﻧﻪ‪ ،‬باش ببیﻨیﻢ چﻪ ﻣی گوید‪.‬‬
‫نبیﻨ ػػﻪ خاﻣوشػػی نبػػﻪ جػػا را گرفػػت روی خػػود را گشػػود و بػػا چﻨػػد صبﻠػػﻪ چﻨػػاف‬
‫ﻣػػردـ را ترسػػاﻧد کػػﻪ بػػی اختیػػار سػػﻨگ ریػ ﻩ از دسػػت ﻣػػردی کػػﻪ ﻣػػی خواسػػت او را‬

‫{‪}115‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫سػػﻨگ بػػاراف کﻨػػد بػػر زﻣػػنی رىبػػت‪ .‬وی در آغػػاز خطبػػﻪ خػػود چﻨػػنی گفػػت‪ :‬ﻣػػردـ‬
‫کوفػػﻪ! سػػاﻟیاف درازی اسػػت کػػﻪ بػػا آشػػوب و فتﻨػػﻪ خػػو گرفتػػﻪ و ﻧافرﻣػػاﻧی را شػػعار‬
‫خػود سػاختﻪ ایػد‪ .‬ﻣػػﻦ سػرﻫایی را ﻣػی بیػػﻨﻢ کػﻪ چػوف ﻣیػػوﻩ رسػیدﻩ بایػد آف را از تػػﻦ‬
‫جدا کرد‪ .‬ﻣﻦ چﻨداف بر سرتاف ﻣی ز کﻪ راﻩ فرﻣاﻧبداری را بیابید‪.‬‬
‫ایػﻦ سػػخﻨاف ت ﻠیػ ﻣػردـ کوفػػﻪ و عػراؽ را روشػﻦ کػػرد‪ .‬نبػػﻪ داﻧسػتﻨد‪ ،‬آﻧ ػػﻪ بػػﻪ‬
‫سػػر و ػػت آﻧػػاف آﻣػػدﻩ بػػا زبػػاﻧی سػػخﻦ ﻣػػی گویػػد کػػﻪ بػػداف آشػػﻨا ﻫسػػتﻨد‪ .‬حجػػاج‬
‫چﻨاف زﻫر چشﻤی از آف ﻣػردـ رﻧػگ پػذیر زبػر دسػت ﻧػواز زیػر دسػت آزار گرفػت‪،‬‬
‫کػػﻪ بػرای ﻣػػدت بیسػػت سػػاؿ آشػػوب و فتﻨػػﻪ از عػراؽ برخاسػػت و ﻣﻨطکػػﻪ شػػر ی و‬
‫خوزستاف کﻪ پایگاﻫی برای خوارج شدﻩ بود آراـ شد‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫را ةگّض!‬ ‫ةاغ را ةشً‪ ،‬هحي‬
‫یتیﻤػػی از اﻧصػػار بػػاغی داشػػت کػػﻪ از سػػاؿﻫا بػػﻪ بػػاغ شػػخو دیگػػری ﻣتصػػﻞ‬
‫بػود‪ ،‬روزی ایػػﻦ یتػیﻢ تصػػﻤیﻢ گرفػت دیػواری درﻣیػاف بػػاغ خػودش و بػػاغ آف شػػخو‬
‫بﻨػػا کﻨػػد‪ ،‬و تػػی بػػﻪ کػػار شػػروع مبػػود درخػػت خرﻣػػایی در راﻩ دیػوار او وا ػػع شػػد پػ‬
‫ﻧ د صػاحب بػاغ رفػت و گفػت‪ :‬ای بػرادر! ایػﻦ درخػت را یػا ﻣفػت و یػا بػﻪ یﻤػت‬
‫بػػﻪ ﻣػػﻦ بػػدﻩ‪ ،‬گفػػت‪ :‬سػػوگﻨد بػػﻪ اهلل ع ػ وجػػﻞ ﻫرگػ چﻨػػنی کػػاری را ﻧ ػػﻨﻢ‪ ،‬یتػػیﻢ ﻧ ػ د‬
‫رسػػوؿ اهلل رفػػت و جریػػاف را بػػﻪ وی عػػرض مبػػود‪ ،‬رسػػوؿ اهلل صػػﻠی اهلل عﻠیػػﻪ وسػػﻠﻢ‬
‫اﻣر مبودﻧد کػﻪ صػاحب بػاغ را بػﻪ حضػور او فػرا خواﻧﻨػد‪ ،‬ﻫﻨگػاﻣی کػﻪ صػاحب بػاغ‬
‫آﻣد‪ ،‬رسوؿ اهلل صﻠی اهلل عﻠیﻪ وسﻠﻢ بﻪ او گفت‪:‬‬

‫{‪}116‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫باغ تو در جػوار بػاغ رفیکػت وا ػع اسػت و او ﻣیخواﻫػد دیػواری اعﻤػار کﻨػد تػا‬
‫باغ خود را از باغ تو جدا سازد‪ ،‬و در راﻩ دیوار درختی کػﻪ ﻣربػوط بػﻪ تػو ﻣیشػود‬
‫وا ػع شػػدﻩ آف درخػت را بػػﻪ بػرادرت بػػدﻩ‪ ،‬گفػت ﻧػػﻪ یػا رسػػوؿ اهلل! و چﻨػد بػػار ازش‬
‫خواست وﻟی آف شػخو بػوؿ ﻧ ػرد سػپ فرﻣودﻧػد‪ :‬آف درخػت را بػﻪ وی بػدﻩ و‬
‫ب ػرای تػػو درختػػی در جﻨػػت اسػػت‪ ،‬گفػػت‪ :‬ﻧػػﻪ یػػا رسػػوؿ اهلل‪ ،‬رسػػوؿ اهلل صػػﻠی اهلل‬
‫عﻠیﻪ وسﻠﻢ س وت اختیار مبود‪...‬‬
‫در ﻣیاف صحابﻪ شخصی بود بﻪ ﻧاـ ابو اﻟدحداح رضي اهلل عﻨﻪ!‬
‫و تػػی او ایػػﻦ پیشػػﻨهاد رسػػوؿ اهلل صػػﻠی اهلل عﻠیػػﻪ وسػػﻠﻢ را شػػﻨید کػػﻪ بػػﻪ عػػوض‬
‫ی ػػک درخ ػػت در دﻧی ػػا درخت ػػی در هبش ػػت دادﻩ ﻣ ػػی ش ػػود از ج ػػایش برخاس ػػت و‬
‫گفت‪:‬‬
‫یا رسوؿ اهلل! بﻪ ﻣﻦ خب بدﻩ اگر ایﻦ درخت را از او خبرـ و بﻪ فالﻧػی صػد ﻪ‬
‫کػػﻨﻢ آیػػا ب ػرای ﻣػػﻦ درختػػی در جﻨػػت دادﻩ خواﻫػػد شػػد؟ رسػػوؿ اهلل صػػﻠی اهلل عﻠیػػﻪ‬
‫وسﻠﻢ فرﻣودﻧد‪ :‬بﻠی تو را درختی در هبشت است‪.‬‬
‫ابػػو اﻟدحػػداح رضػػي اهلل عﻨػػﻪ در ﻣدیﻨػػﻪ ﻣﻨػػورﻩ بػػاغی داشػػت کػػﻪ دارای ششصػػد‬
‫درخػ ػػت خرﻣػ ػػا و در آف خاﻧػ ػػﻪ و چػ ػػاﻫی ﻫػ ػػﻢ بػ ػػود و اکنػ ػػر تػ ػػاجراف ﻣدیﻨػ ػػﻪ آرزوی‬
‫خری ػػدف آف را داش ػػتﻨد‪ ،‬اب ػػو دح ػػداح رض ػػي اهلل عﻨ ػػﻪ ص ػػاحب ب ػػاغ را بس ػػوی خ ػػود‬
‫خواﻧد و گفت‪ :‬آیا باغ ﻣػرا کػﻪ در فػالف جػای اسػت دیػدﻩای؟ گفػت‪ :‬بﻠػی‪ ،‬آف را‬
‫دیدﻩاـ‪ ،‬آیا کسی در ﻣدیﻨﻪ ﻫست کﻪ باغت را ﻧشﻨاسد؟‬

‫{‪}117‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫ابو اﻟدحداح رضي اهلل عﻨﻪ گفت‪ :‬نبﻪ ای آف باغ را بگری و ایﻦ درخػت را بػﻪ‬
‫ﻣﻦ بدﻩ‪ ،‬صاحب باغ بﻪ سوی ابو اﻟدحداح رضي اهلل عﻨﻪ ﻧگریست سػپ ﻣتوجػﻪ‬
‫حاضریﻦ شد کﻪ آفﻫا بﻪ ایﻦ ﻣعاﻣﻠﻪ گواﻫی ﻣیدﻫﻨد‪ ،‬گفت‪:‬‬
‫باغت را گرفتﻢ و درخت را بﻪ تو دادـ‪ ،‬ابػو اﻟدحػداح رضػي اهلل عﻨػﻪ بػﻪ سػوی‬
‫یت ػػیﻢ ﻧگریس ػػت و گف ػػت‪ :‬ای ػػﻦ درخ ػػت از ط ػػرؼ ﻣ ػػﻦ بػ ػرای ت ػػو ﻫدی ػػﻪ اس ػػت آف را‬
‫بپػػذیر‪ ،‬یتػػیﻢ آف را بػػوؿ کػػرد‪ ،‬بعػػد از آف ابػػو اﻟدحػػداح روی بػػﻪ رسػػوؿ اهلل مبػػود و‬
‫گفت‪ :‬یا رسوؿ اهلل! حاال برای ﻣﻦ درختی در جﻨت است؟ رسػوؿ اهلل صػﻠی اهلل‬
‫اعبَﻨَّػ ِهلل»‪« .‬چػػﻪ بسػػا‬
‫َّحػ َػد ِاح َِّ ْ‬ ‫ٍ‬ ‫ِ‬
‫عﻠیػػﻪ وسػػﻠﻢ فرﻣودﻧػػد‪َ « :‬كػ ْػﻢ ﻣػ ْػﻦ َع ػ ْذؽ َرَد ٍاح دالََِّ اﻟد ْ‬
‫خوشﻪﻫای پُر از خرﻣا برای ابو دحداح در جﻨت است»‪.‬‬
‫راوی حدیث (اﻧ رضي اهلل عﻨﻪ ) ﻣیگوید‪ :‬رسػوؿ اهلل صػﻠی اهلل عﻠیػﻪ وسػﻠﻢ‬
‫ایػػﻦ صبﻠػػﻪ را ی بػػار و دو بػػار ﻧػػﻪ‪ ،‬بﻠ ػػﻪ بارﻫػػا ت ػرار ﻣیمبػػود تػػا آﻧ ػػﻪ ابػػو اﻟدحػػداح‬
‫رضػػي اهلل عﻨػػﻪ از آقبػػا خػػارج شػػد و بػػﻪ بػػاغ رفػػت تػػا بعضػػی سػػاﻣاف خػػود را از آف‬
‫بریوف کشد‪ ،‬و تی دروازﻩ باغ را کوبید آواز خػا و اطفػاﻟش را شػﻨید کػﻪ در داخػﻞ‬
‫باغ ﻣش وؿاﻧد‪ ،‬صد داخػﻞ شػدف بػﻪ بػاغ را مبػود وﻟػی ﻧفسػش اجػازﻩ ﻧػداد چػرا کػﻪ‬
‫دیگر باغ او ﻧبود‪ ،‬دروازﻩ باغ را چﻨد بار کوبید و بﻪ آواز بﻠﻨػد از بػریوف بػاغ فریػاد‬
‫مبود‪ :‬ای ﻣادر دحداح! اـ دحداح در داخﻞ باغ تعجب مبػود کػﻪ چػرا ابػو دحػداح‬
‫اﻣروز وارد باغ مبیشود در حاﻟی کﻪ باغ از آف اوست‪ ،‬گفت‪:‬‬
‫ﻟبی ػػک ی ػػا اب ػػو اﻟدح ػػداح‪ ،‬اب ػػو اﻟدح ػػداح رض ػػي اهلل عﻨ ػػﻪ گف ػػت‪ :‬از ب ػػاغ ب ػػریوف‬
‫شوید‪ ،‬گفػت‪ :‬از بػاغ بػریوف شػومی؟ ابػو اﻟدحػداح رضػي اهلل عﻨػﻪ گفػت‪ :‬بﻠػی‪ ،‬یکیﻨػاً‬

‫{‪}118‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫بػػاغ را فػػروختﻢ‪ ،‬گفػػت‪ :‬بػػﻪ کػػی فروختػػی؟ ابواﻟدحػػداح رضػػي اهلل عﻨػػﻪ گفػػت‪ :‬بػػﻪ رو‬
‫بﻪ درختی در هبشت فروختﻢ‪ ،‬اـ دحداح گفت‪ :‬اهلل اکب‪،‬‬
‫بسػػیار ذبػػارت سػػودﻣﻨدی اسػػت ای ابػػو دحػػداح‪ ،‬بعػػد از آف اطفػػاؿ خػػود را‬
‫گرفت تا از باغ بریوف شػوﻧد‪ ،‬و تػی بػﻪ دروازﻩ بػاغ رسػیدﻧد اـ دحػداح فرزﻧػداﻧش را‬
‫ﻧگػػﻪ داشػػت و بػػﻪ تفتػػیش جیبﻫػػای آﻧػػاف پرداخػػت و آﻧچػػﻪ از ﻣیػػوﻩ پیػػدا ﻣػػیکػػرد‬
‫آف را ﻣیگرف ػػت و در داخ ػػﻞ ب ػػاغ ﻣیر ػػاد ‪ ،‬ی ػػی از اطف ػػاؿ ک ػػﻢ س ػػﻦ چیػ ػ ی در‬
‫دﻫاﻧش بود و ﻣیخورد‪ ،‬خرﻣایی کﻪ در دﻫاﻧش بود را بریوف کرد و در باغ رػاد و‬
‫گفت‪ :‬ایﻦ ﻣیوﻩ ﻣػاؿ ﻣػا ﻧیسػت‪ ،‬بﻠ ػﻪ ﻣػاؿ رب عاؼبیػاف اسػت‪ ،‬بعػد از آف از بػاغ‬
‫بػریوف شػدﻧد‪ ،‬ابػو دحػداح بػا نبس ػر و اطفػاﻟش بػاغ و درختػاف و ﻣیوﻩﻫػا و سػایﻪﻫا‬
‫را تػػرک گفتﻨػػد و از ﻣعیشػػت دﻧیػػای شػػاف و از باغیچػػﻪﻫا بسػػوی تﻨگیﻫػػا ﻣﻨتکػػﻞ‬
‫شػدﻧد‪ ،‬خواﻫشػػات را فروگذاشػتﻨد و بػػﻪ ربػات روی آوردﻧػػد‪ ،‬در دﻧیایشػاف سػػختی‬
‫ﻫا را با جاف خریدﻧد ‪.‬‬
‫اب ػػو دحػ ػػداح رضػ ػػي اهلل عﻨػ ػػﻪ چﻨػ ػػنی کػ ػػاری کػ ػػرد تػ ػػا او بػ ػػا نبسػ ػػر و اوالدش در‬
‫سایﻪﻫای هبشت بر باالی زبتﻫای آف ت یﻪ زﻧاف بﻨشیﻨﻨد و دﻧیا را ترک کردﻧد‪.‬‬
‫(خوشا بﻪ حاﻟشاف)‪ ،‬چﻪ ﻧی و آخرتی خواﻫﻨد داشت‪.‬‬
‫و اﻣا الزـ است ﻧگاﻫی بﻪ خػود بیف ﻨػیﻢ و زﻧػدگی خػود را بػا کسػاﻧی ﻣکایسػﻪ‬
‫ٓٗ‬
‫کﻨیﻢ کﻪ ادعای تبعیت از آرا را دارمی‪.‬‬

‫‪ -49‬در االصاةً (‪ )4/59‬آنره اسج‪ٌ .‬یرًم (‪ )9/324‬ىم گَیر‪ /‬ایو را امحر و ظرباین روایج ىهَده اىدر‪،‬‬
‫و رجال آن ٌا رجال صحیح اىر‪.‬‬
‫{‪}119‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫کضدن ؾتادت‬ ‫علف هپ‬

‫ؿبﻤد بﻦ واسع رضبﻪ اهلل ﻣیگوید‪:‬‬
‫«ﻣ ػػرد بیس ػػت س ػػاؿ [در مب ػػاز و عب ػػادت] ﻣیگریس ػػت و نب ػ ػسرش ک ػػﻪ ب ػػا او‬
‫ٔٗ‬
‫زﻧدگی ﻣیکرد خبدار مبیشد!»‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫داعتان هفات رٍتض نا ‪#‬نرهش ؾلی اللٌ ؾلٌّ هعلم"‬
‫رسوؿ اهلل صﻠى اهلل عﻠیﻪ و سػﻠﻢ بػﻞ از وفػات‪ ،‬آخػریﻦ کػاری کػﻪ اقبػاـ دادﻧػد‪،‬‬
‫حجهلل اﻟوداع بود و بعد از آف ایﻦ وؿ خداوﻧد ع وجػﻞ ﻧػازؿ شػد {اﻟیػوـ أكﻤﻠػت‬
‫ﻟﻜػػﻢ دیػػﻨﻜﻢ وأسبﻤػػت عﻠػػیﻜﻢ ﻧعﻤػػم ورضػػیت ﻟﻜػػﻢ االسػػالـ دیﻨػػا ‪[ } ...‬اؼبائػػدة‪:‬‬
‫ٖ]‪.‬‬
‫یعﻨی‪« :‬اﻣروز براي نتا دیػﻦ تػاف را كاﻣػﻞ مبػودـ و ﻧعﻤػتﻢ را بػر نتػا سبػاـ كػردـ و‬
‫اسالـ را بﻪ عﻨواف كاﻣﻞ تریﻦ دیﻦ براي نتا پسﻨدیدـ»‪.‬‬
‫ابوب ر صدیق ﻫﻨگاﻣي كػﻪ ایػﻦ آیػﻪ را شػﻨید گریػﻪ کردﻧػد بػﻪ ایشػاف گفتﻨػد ‪ :‬چػﻪ‬
‫چی ي تو را بﻪ گریﻪ وا داشت ایﻦ آیﻪ ای اسػت ﻣاﻧﻨػد آیػات دیگػری کػﻪ بػر رسػوؿ‬
‫اهلل صػﻠى اهلل عﻠیػﻪ و سػﻠﻢ ﻧػازؿ شػدﻩ‪ .‬ایشػاف گفتﻨػد‪ :‬ایػﻦ آیػﻪ خػب وفػات پیػاﻣب را‬
‫در بػػر دارد‪ .‬و رسػػوؿ اهلل صػػﻠى اهلل عﻠیػػﻪ و سػػﻠﻢ از حجػهلل اﻟػػوداع برگشػػت ‪ ..‬و ﻧػػﻪ‬

‫‪[ -41‬صفث الصفَة ‪.]۳۴۳ /۳‬‬

‫{‪}111‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫روز بػﻞ از وفػات ایشػاف آخػریﻦ آیػﻪ از ػرآف ﻧػازؿ شػد‪{ :‬واتکػوا یوﻣػا ترجعػوف فیػػﻪ‬
‫اي اهلل مث توج كﻞ ﻧف ﻣا كسبت وﻫﻢ ال یظﻠﻤوف} [اﻟبکرة‪.]ٕٛٔ :‬‬
‫و درد ﻫ ػػای رس ػػوؿ اهلل ش ػػروع ش ػػد‪ ،‬فرﻣودﻧ ػػد ‪ :‬ﻣ ػػی خػ ػواﻫﻢ ش ػػهدای اح ػػد را‬
‫زیارت کﻨﻢ و بطػرؼ شػهدای احػد رفتﻨػد و کﻨػار ػب ﻫػای آﻧػاف ایسػتاد و فرﻣػود ‪:‬‬
‫اﻟسػػالـ عﻠػػی ﻢ ای شػػهیداف احػػد‪ ،‬نتػػا پیشػػی گرفتیػػد و ﻣػػا ﻫػػﻢ اف شػػاء اهلل بػػﻪ نتػػا‬
‫ﻣػػی پیوﻧػػدمی‪ ،‬ﻣػػﻦ ﻫػػﻢ اف شػػاء اهلل بػػﻪ نتػػا ﻣﻠحػػق ﻣػػی شػػوـ‪ .‬و در اثﻨػػاء برگشػػت از‬
‫زی ػػارت ش ػػهدای اح ػػد رس ػػوؿ اهلل ص ػػﻠى اهلل عﻠی ػػﻪ و س ػػﻠﻢ اش ػػک رىبتﻨ ػػد ص ػػحابﻪ‬
‫گفتﻨ ػػد‪ :‬ای رس ػوؿ خ ػػدا چ ػػﻪ چی ػ ی نت ػػا را ب ػػﻪ گری ػػﻪ واداش ػػت؟ فرﻣودﻧ ػػد‪ :‬ﻣش ػػتاؽ‬
‫بػرادرا گشػػتﻪ اـ‪ ،‬گفتﻨػػد ‪ :‬ﻣگػػر ﻣػػا برادراﻧػػت ﻧیسػػتیﻢ ؟ فرﻣودﻧػػد‪ :‬ﻧػػﻪ نتػػا یػػاراف ﻣػػﻦ‬
‫ﻫسػػتید‪ ،‬اﻣػػا ب ػرادرا کسػػاﻧی ﻫسػػتﻨد کػػﻪ بعػػد از ﻣػػﻦ ﻣػػی آیﻨػػد و در حػػاﻟی کػػﻪ ﻣ ػرا‬
‫ﻧدیػػدﻩ اﻧػػد بػػﻪ ﻣػػﻦ ايبػػاف ﻣػػی آورﻧػػد‪ .‬و رسػػوؿ اهلل صػػﻠى اهلل عﻠیػػﻪ و سػػﻠﻢ از احػػد‬
‫برگش ػػتﻨد‪ ،‬س ػػﻪ روز ب ػػﻞ از وف ػػات رس ػػوؿ اهلل ص ػػﻠى اهلل عﻠی ػػﻪ و س ػػﻠﻢ بیﻤ ػػاری وی‬
‫سػػخت تػػر شػػد و آﻧػػروز در خاﻧػػﻪ اـ اؼبػػوﻣﻨنی ﻣیﻤوﻧػػﻪ بودﻧػػد‪ ،‬فرﻣودﻧػػد ‪ :‬نب ػسرا را‬
‫صبع کﻨید‪ ،‬نبسراﻧش صبع شدﻧد پیاﻣب فرﻣودﻧد‪ :‬آیا بػﻪ ﻣػﻦ اجػازﻩ ﻣػی دﻫیػد دوراف‬
‫بیﻤػ ػػارمی را در خاﻧػ ػػﻪ عایشػ ػػﻪ باشػ ػػﻢ؟ گفتﻨ ػ ػػد‪ :‬بﻠ ػ ػػﻪ‪ ،‬خواسػ ػػت ک ػ ػػﻪ بﻠﻨ ػ ػػد شػ ػػود اﻣ ػ ػػا‬
‫ﻧتواﻧسػػتﻨد‪ ،‬عﻠػػی بػػﻦ ابػػی طاﻟػػب و فضػػﻞ بػػﻦ عبػػاس آﻣدﻧػػد و ایشػػاف را از خاﻧػػﻪ اـ‬
‫اؼبوﻣﻨنی ﻣیﻤوﻧﻪ بﻪ خاﻧﻪ اـ اؼبوﻣﻨنی عایشﻪ نبراﻫی کردﻧد و صػحابﻪ بػرای اوﻟػنی بػار‬
‫پیػػاﻣب را در ایػػﻦ حاﻟػػت ﻣػػی دیدﻧػػد‪ .‬ﻣسػػجد پػػر شػػدﻩ بػػود از صبعیػػت‪ ،‬صػػحابﻪ بػػا‬
‫حػػرص س ػواؿ ﻣی ردﻧػػد کػػﻪ رسػػوؿ اهلل را چػػﻪ شػػدﻩ اسػػت! رسػػوؿ اهلل را چػػﻪ شػػدﻩ‬

‫{‪}111‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫اسػػت! و بػػﻪ ﻣسػػجد ﻫجػػوـ آوردﻩ بودﻧػػد‪ .‬پیػػاﻣب زیػػاد عػػرؽ کػػردﻩ بودﻧػػد‪ ،‬عایشػػﻪ‬
‫رضی اهلل عﻨها ﻣی گوید‪:‬‬
‫تا حباؿ در زﻧدگی اـ ﻧدیدﻩ بودـ کسی بﻪ ایﻦ ش ﻞ عرؽ از او سرازیر شػود ‪.‬‬
‫و دسػػت پیػػاﻣب را گرفتػػﻪ ب ػػودـ و ص ػػورتش را ب ػػا آف پ ػػاک ﻣ ػػی ک ػػردـ چ ػػوف دس ػػت‬
‫پیاﻣب ﻟطیػ تػر از دسػت ﻣػﻦ بػود ‪ .‬و شػﻨیدـ کػﻪ پیػاﻣب ﻣػی گفتﻨػد ال اﻟػﻪ اال اهلل‪،‬‬
‫ﻣػػری سػ رات دارد ‪ .‬عایشػػﻪ رضػػی اهلل عﻨهػػا ﻣػػی گویػػد‪ :‬خبػاطر تػػرس بػػر رسػػوؿ اهلل‬
‫سػػر و صػػدا در ﻣسػػجد زیػػاد شػػدﻩ بػػود‪ ،‬رسػػوؿ اهلل صػػﻠی اهلل عﻠیػػﻪ وسػػﻠﻢ فرﻣودﻧػػد‪:‬‬
‫سػػر و صػػدا خبػػاطر چیسػػت؟ گفتﻨػػد‪ :‬یػػا رسػػوؿ اهلل‪ ،‬ﻣػػردـ بػػر حػػاؿ نتػػا ﻣػػی ترسػػﻨد‪.‬‬
‫فرﻣود‪ :‬ﻣرا بﻪ ﻧ د آرػا ببیػد‪ .‬خواسػت بایسػتد اﻣػا ﻧتواﻧسػت‪ ،‬ﻫفػت ﻣشػت آب بػر‬
‫ایشػػاف رىبتﻨػػد تػػا بػػﻪ ﻫػػوش آﻣػػد‪ .‬بعػػد از آف پیػػاﻣب را بردﻧػػد‪ ،‬پیػػاﻣب بػػر ﻣﻨػػب رفػػت و‬
‫ایػﻦ آخػریﻦ خطبػﻪ و آخػریﻦ کﻠﻤػات ایشػاف بػود پیػاﻣب فرﻣػود‪ :‬ای ﻣػردـ ﻣنػﻞ ایﻨ ػﻪ‬
‫نتا بر ﻣﻦ ﻣی ترسید‪ ،‬گفتﻨد بﻠﻪ ای رسػوؿ اهلل‪ .‬فرﻣػود‪ :‬ای ﻣػردـ وعػدﻩ نتػا بػا ﻣػﻦ‬
‫در ایﻦ دﻧیا ﻧیست بﻠ ﻪ ﻣوعد نتا با ﻣػﻦ در کﻨػار حػوض اسػت بػﻪ اهلل سػﻢ گویػا‬
‫کﻪ از نبنی جا حوض را ﻣی بیﻨﻢ‪ .‬ای ﻣردـ بػﻪ اهلل سػﻢ از فکػر بػر نتػا مبػی ترسػﻢ‬
‫بﻠ ﻪ از ایﻦ ﻣی ترسػﻢ کػﻪ بػر دﻧیػا بػا ی ػدیگر ر ابػت کﻨیػد نبػاﻧطور کػﻪ گذشػتگاف‬
‫نتػػا بػػر سػػر آف بػػا ی ػػدیگر ر ابػػت کردﻧػػد و نتػػا را ﻫػػالک کﻨػػد نبػػاﻧطور کػػﻪ آرػػارا‬
‫ﻫػ ػػالک سػ ػػاخت‪ ...‬سػ ػػپ فرﻣػ ػػود ای ﻣػ ػػردـ‪« :‬اهلل اهلل فػ ػػی اﻟصػ ػػالة‪ ،‬اهلل اهلل فػ ػػی‬
‫اﻟصػػالة» بػػﻪ ایػػﻦ ﻣعﻨػػی کػػﻪ نتػػا را بػػﻪ اهلل سػػﻢ ﻣػػی دﻫػػﻢ کػػﻪ بػػر مبػػاز تػػاف ؿبافظػػت‬
‫کﻨیػػد و بػػﻪ اسػػتﻤرار ت ػرار ﻣػػی کردﻧػػد سػػپ فرﻣػػود ای ﻣػػردـ‪ ،‬اهلل بﻨػػدﻩ ای را بػػنی‬
‫دﻧیػػا و آﻧچػػﻪ ﻧ ػ د اهلل اسػػت ـبتػػار مبػػود و او آﻧچػػﻪ ﻧ ػ د اهلل اسػػت را اﻧتخػػاب کػػرد‪،‬‬
‫{‪}112‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫ﻫیا ک ﻣﻨظػور پیػاﻣب را ﻧفهﻤیػد‪ ،‬و ﻣﻨظػور پیػاﻣب خػود ایشػاف بػود‪ ،‬ابػوب ر تﻨهػا‬
‫کسػػی بػػود کػػﻪ ﻣتوجػػﻪ ﻣﻨظػػور رسػػوؿ اهلل صػػﻠى اهلل عﻠیػػﻪ و سػػﻠﻢ شػػد و گریػػﻪ كﻨػػاف‬
‫ایسػػتاد‪ ،‬حػػرؼ پیػػاﻣب را طػػع مبػػود و گفػػت ‪ :‬پػػدرامباف فػػدایت‪ ،‬ﻣادرامبػػاف فػػدایت‪،‬‬
‫فرزﻧػػدامباف فػػدایت‪ ،‬نبسػرامباف بػػﻪ فػػدایت‪ ،‬دارائػػی ﻫايبػاف بػػﻪ فػػدایت‪ ،‬و بػػﻪ اسػػتﻤرار‬
‫ت رار ﻣی کرد‪ .‬ﻣػردـ بػا تعجػب بػﻪ ابػوب ر ﻧگػاﻩ کردﻧػد کػﻪ چگوﻧػﻪ حػرؼ پیػاﻣب را‬
‫طع کرد‪ ،‬پیاﻣب از ابوب ر دفاع مبود و گفتﻨد‪ :‬ای ﻣردـ ابوب ر را رﻫا سػازید ﻫػیا‬
‫یک از نتا فضﻞ و خو ﻧداشتﻪ ﻣگر ایﻨﻜﻪ جباف شدﻩ‪ ،‬جب ابوب ر کﻪ ﻧتواﻧسػتﻪ‬
‫اـ خو ﻫاي او را جباف کﻨﻢ‪ ،‬و جباف خو ﻫاي او را بﻪ اهلل عػ وجػﻞ واگػذار‬
‫مبػػودﻩ اـ نبػػﻪ ی دروازﻩ ﻫػػای ﻣسػػجد بسػػتﻪ ﻣػػی شػػود ﻣگػػر دروازﻩ ابػػوب ر کػػﻪ ب ػرای‬
‫نبیشػػﻪ ب ػػاز خواﻫ ػػد ﻣاﻧ ػػد‪ ...‬و در آخ ػػر ب ػػﻞ از پ ػػاینی آﻣ ػػدف از ﻣﻨ ػػب پی ػػاﻣب ب ػرای‬
‫ﻣسػػﻠﻤاﻧاف دعػػا مبػػود و ایػػﻦ از آخ ػریﻦ دعاﻫػػای پیػػاﻣب بػػﻞ از وفػػاتش ﻣػػی باشػػد‪،‬‬
‫فرﻣػػود‪ :‬اهلل نتػػا را پﻨػػاﻩ دﻫػػد‪ ،‬اهلل نتػػا را حفػػظ مبایػػد‪ ،‬اهلل بػػﻪ نتػػا یػػاری رسػػاﻧد‪ ،‬اهلل‬
‫ثابػػت ػػدﻣتاف گرداﻧػػد‪ ،‬اهلل نتػػا را ﻣؤیػػد سػػازد‪ ...‬وآخػػر یػػﻦ صبﻠػػﻪ ای كػػﻪ پیػػاﻣب از‬
‫روی ﻣﻨػػب خػػود بػػﻪ اﻣػػت خطػػاب مبػػود ایػػﻦ بػػود‪ ،‬اي ﻣػػردـ سػػالـ ﻣ ػرا بػػﻪ اﻣػػتﻢ‪ ،‬بػػﻪ‬
‫آرایی کﻪ تػا یاﻣػت از ﻣػﻦ پػریوی ﻣػی کﻨﻨػد‪ ،‬برسػاﻧید‪ .‬و دوبػارﻩ ایشػاف را بػﻪ خاﻧػﻪ‬
‫شػػاف ضبػػﻞ کردﻧػػد‪ .‬و در آف و ػػت عب ػػداﻟرضبﻦ بػػﻦ اب ػػوب ر در ح ػػاﻟی کػػﻪ ﻣس ػواک‬
‫دستش بود بر پیاﻣب وارد شد‪ ،‬پیاﻣب بﻪ ﻣسواک خریﻩ شد اﻣا از شػدت بیﻤػاریش‬
‫ﻧتواﻧست آﻧرا طﻠب کﻨد‪ ،‬عایشػﻪ رضػی اهلل عﻨهػا از ﻧگػاﻩ پیػاﻣب فهﻤیػد و ﻣسػواک‬
‫را از برادر خود عبػداﻟرضبﻦ گرفػت و در دﻫػاف پیػاﻣب گذاشػت اﻣػا پیػاﻣب ﻧتواﻧسػت‬
‫از ﻣس ػ ػواک اسػ ػػتفادﻩ کﻨػ ػػد‪ ،‬عایشػ ػػﻪ ﻣس ػ ػواک را از پیػ ػػاﻣب گرف ػ ػػت و ب ػ ػرای ایﻨ ػ ػػﻪ‬
‫{‪}113‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫ﻣس ػواک ﻧػػرـ شػػود‪ ،‬آﻧ ػرا بػػا دﻫػػاﻧش ﻧػػرـ مبػػود و دوبػػارﻩ بػػﻪ پیػػاﻣب برگرداﻧػػد‪ ،‬عایشػػﻪ‬
‫گفػػت ‪ :‬آخ ػریﻦ چی ػ ی کػػﻪ وارد دﻫػػاف پیػػاﻣب شػػد آب دﻫػػاف ﻣػػﻦ بػػود‪ ،‬و ایػػﻦ از‬
‫فضﻞ اهلل بود کﻪ بﻞ از وفػاتش بػنی آب دﻫػاف ﻣػﻦ و آب دﻫػاف پیػاﻣب صبػع مبػود‪.‬‬
‫عایشػػﻪ رضػػی اهلل عﻨهػػا ﻣػػی گویػػد ‪ :‬سػػپ فاطﻤػػﻪ دخػػر پیػػاﻣب وارد شػػد زﻣاﻧی ػػﻪ‬
‫آﻣدﻧد دید پیاﻣب مبی تواﻧد بﻠﻨػد شػود ‪ ،‬گریػﻪ مبػود بػرای ایﻨ ػﻪ ﻫػر و ػت کػﻪ فاطﻤػﻪ‬
‫ﻧ د پدرش ﻣی آﻣد پیاﻣب پیشاﻧیش را ﻣػی بوسػید ‪ .‬پیػاﻣب فرﻣػود ای فاطﻤػﻪ بػﻪ ﻣػﻦ‬
‫ﻧ دیک شػو (پیػاﻣب در گوشػش زﻣ ﻣػﻪ مبػود‪ ،‬فاطﻤػﻪ بیشػر گریػﻪ کػرد‪ .‬پیػاﻣب گفػت‪:‬‬
‫بﻪ ﻣﻦ ﻧ دیک شو‪ ،‬دوبارﻩ در گوشش زﻣ ﻣﻪ مبود‪ ،‬بعد از آف فاطﻤﻪ خﻨدید)‪ .‬بعػد‬
‫از وفات پیاﻣب از فاطﻤﻪ پرسیدـ پیاﻣب چﻪ گفت؟‪ .‬گفت‪:‬‬
‫بػػار اوؿ فرﻣػػود‪ :‬ای فاطﻤػػﻪ ﻣػػﻦ اﻣشػػب ﻣػػی ﻣػػریـ و ﻣػػﻦ گریػػﻪ کػػردـ و تػػی دیػػد‬
‫گریػػﻪ ﻣػػی کػػﻨﻢ گفػػت‪( :‬ای فاطﻤػػﻪ تػػو اوﻟػػنی کػ از خػػاﻧوادﻩ اـ ﻫسػػتی کػػﻪ بػػﻪ ﻣػػﻦ‬
‫ﻣی پیوﻧدی‪ ،‬و ﻣﻦ خﻨدیدـ)‪.‬‬
‫عایشػػﻪ ﻣػػی گویػػد‪ :‬و پیػػاﻣب فرﻣػػود ‪« :‬از اتػػاؽ خػػارج شػػوید» و بعػػد گفتﻨػػد‪:‬‬
‫ای عایشػػﻪ بػػﻪ ﻣػػﻦ ﻧ دیػػک شػػو‪ ،‬پیػػاﻣب بػػر سػػیﻨﻪ نبس ػرش خوابیػػد‪ ،‬و دسػػتش را بػػﻪ‬
‫طػػرؼ آظبػػاف بػػاال بػػرد و ﻣػػی گفػػت‪ :‬بﻠ ػػﻪ رفیػػق أعﻠػػی را ﻣػػی خ ػواﻫﻢ‪ ،‬بﻠ ػػﻪ رفیػػق‬
‫اعﻠػػی را ﻣػػی خ ػواﻫﻢ‪ ،‬عایشػػﻪ ﻣػػی گویػػد ‪ :‬فهﻤیػػدـ کػػﻪ بػػﻪ او اختیػػار دادﻩ شػػدﻩ‪...‬‬
‫جبی ػػﻞ عﻠی ػػﻪ اﻟس ػػالـ ب ػػر پی ػػاﻣب وارد ش ػػدﻩ و گف ػػت ‪ :‬ای رس ػػوؿ اهلل ﻣﻠ ػػک اؼب ػػوت‬
‫پشت در است اجػازﻩ دخػوؿ ﻣػی خواﻫػد و تػا بػﻪ حػاؿ بػرای دخػوؿ از ﻫػیا کػ‬
‫اجػازﻩ لبواسػتﻪ‪ .‬پیػاﻣب گفتﻨػد‪ :‬بػﻪ او اجػازﻩ بػدﻩ ای جبییػﻞ‪ ،‬ﻣﻠػک اؼبػوت بػر پیػاﻣب‬
‫وارد شػػد و گفػػت‪ :‬سػػالـ عﻠػػی ﻢ یػػا رسػػوؿ اهلل‪ ،‬اهلل ﻣػرا فرسػػتادﻩ تػػا تػػو را ـبػػری کػػﻨﻢ‬
‫{‪}114‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫بنی با ی ﻣاﻧدف در دﻧیػا و پیوسػنت بػﻪ پروردگػار‪ .‬پیػاﻣب فرﻣػود‪ :‬بﻠ ػﻪ رفیػق أعﻠػی را‬
‫ﻣی خواﻫﻢ‪ ،‬بﻠ ﻪ رفیق اعﻠػی را ﻣػی خػواﻫﻢ‪ .‬آﻧگػاﻩ ﻣﻠػک اؼبػوت بػاالی سػر پیػاﻣب‬
‫ایسػتاد و گفػػت‪ :‬ای روح پػػاکی ﻩ‪ ،‬روح ؿبﻤػػد بػػﻦ عبػداهلل‪ ،‬خػػارج شػػو بسػػوی جﻨػػت‬
‫اهلل و پروردگػػار راضػػی اسػػت و خشػػﻤگنی مبػػی باشػػد‪ .‬عایشػػﻪ ﻣػػی گویػػد‪ :‬دسػػت‬
‫پی ػػاﻣب افت ػػاد و س ػػرش ب ػػر روی س ػػیﻨﻪ اـ س ػػﻨگیﻨی ک ػػرد‪ ،‬فهﻤی ػػدـ ک ػػﻪ ایش ػػاف وف ػػات‬
‫مبودﻧػػد‪ ...‬ﻧفهﻤیػػدـ چ ػػار کػػﻨﻢ‪ ،‬کػػاری مبػػی تواﻧسػػتﻢ ب ػػﻨﻢ غػػری از ایﻨ ػػﻪ از اتػػا ﻢ‬
‫خػػارج ش ػػوـ‪ .‬دری کػػﻪ ب ػػﻪ ط ػػرؼ ﻣ ػػرداف در ﻣس ػػجد بس ػػتﻪ ب ػػود را گش ػػودـ و گف ػػتﻢ‬
‫رسوؿ اهلل وفات مبود‪ ،‬رسوؿ اهلل وفات مبود‪.‬‬
‫ﻣػػی گویػػد‪ :‬صػػدای گریػػﻪ در ﻣسػػجد پیچیػػد‪ .‬و ایػػﻦ نبػػاف عﻠػػی بػػﻦ ابػػی طاﻟػػب‬
‫بػػود کػػﻪ ﻧشسػػت و عنﻤػػاف بػػﻦ عفػػاف ﻣاﻧﻨػػد بچػػﻪ ﻫػػا دسػػت راسػػت و چػػی خػػود را‬
‫ﻣػػی گرفػػت و عﻤػػر بػػﻦ خطػػاب نتشػػریش را ب ػػاال ﻣػػی ب ػػرد و ﻣ ػػی گف ػػت ﻫػػر ک ػ‬
‫بگویػػد پی ػػاﻣب ف ػػوت مب ػػودﻩ س ػػرش را ط ػػع ﻣ ػػی ک ػػﻨﻢ‪ ،‬او ﻣاﻧﻨػػد ﻣوس ػػی بػػﻪ ﻣال ػػات‬
‫پروردگػػارش رفتػػﻪ و بػػر خواﻫػػد گشػػت و کسػػی کػػﻪ بگویػػد او ﻣػػردﻩ او را ﻣػػی کشػػﻢ‪.‬‬
‫اﻣػػا ؿب ػػﻢ تػریﻦ ﻣػػردـ ابػػوب ر رضػػي اهلل عﻨػػﻪ بػػود‪ ،‬او بػػر پیػػاﻣب وارد شػػد و او را در‬
‫آغػوش کشػػید و گفػػت‪ :‬واخﻠػػیالﻩ واصػػفیاﻩ‪ ،‬واحبیبػػاﻩ‪ ،‬واﻧبیػػاﻩ‪ .‬و پیػػاﻣب را بوسػػید و‬
‫گفػػت‪ :‬در حیاتػػت چػػﻪ خػػوش بػػو بػػودی و نبچﻨػػنی بعػػد از وفاتػػت ﻫػػﻢ ﻣعطػػر و‬
‫خ ػػوش ب ػػو ﻫس ػػتی‪ .‬س ػػپ خ ػػارج ش ػػد در حاﻟی ػػﻪ ﻣ ػػی گف ػػت‪ :‬کس ػػی ﻪ ؿبﻤ ػػد را‬
‫عبػػادت ﻣػػی کػػرد‪ ،‬نباﻧػػا ؿبﻤػػد وفػػات مبػػود و کسػػی ﻪ اهلل را عبػػادت ﻣػػی کػػرد‪ ،‬نباﻧػػا‬
‫اهلل زﻧدﻩ است و مبی ﻣرید‪...‬‬

‫{‪}115‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫و عﻤ ػػر ب ػػﻦ خط ػػاب در حاﻟی ػػﻪ نتش ػػری از دس ػػتش افت ػػادﻩ ب ػػود ﻣ ػػی گف ػػت ‪:‬‬
‫فهﻤیدـ کﻪ او وفات مبودﻩ اسػت ‪ ...‬و ﻣػی گویػد‪ :‬بػریوف رفػتﻢ و دﻧبػاؿ جػایی ﻣػی‬
‫گشتﻢ کﻪ بشیﻨﻢ و تﻨهایی گریﻪ کﻨﻢ‪...‬‬
‫و پیػػاﻣب دفػػﻦ ﻣػػی شػػد و فاطﻤػػﻪ عﻠیهػػا اﻟسػػالـ ﻣػػی گفػػت‪ :‬چگوﻧػػﻪ راضػػی ﻣػػی‬
‫شػػوید خػػاک را بػػر چهػػرﻩ پیػػاﻣب بری یػػد‪ ...‬و ایسػػتادﻩ بػػود و ب ػرای پیػػاﻣب دعػػا ﻣػػی‬
‫مبود و ﻣی گفت‪ :‬پدرـ دعوت پروردگػارش را ﻟبیػک گفتػﻪ و جػایش هبشػت اسػت‪،‬‬
‫باالتریﻦ سﻤت هبشت جﻨت اﻟفردوس ﻣ اف اوست‪.‬‬
‫ای ﻫوشػیار‪ ،‬بعػد از آخػریﻦ توصػیﻪ ﻫػػایی کػﻪ پیػػاﻣب بػرای تػػو داشػتﻪ بػػاز ﻫػﻢ بػػﻪ‬
‫زﻧدگیت‪ ،‬نبیﻨطور کﻪ ﻫست اداﻣﻪ ﻣی دﻫی؟؟‬
‫مبػػی دا چػػﻪ خ ػواﻫی کػػرد تػػا بت ػواﻧی در برابػػر اﻣتحػػاف و آزﻣایشػػهای اؽبػػی دواـ‬
‫ٕٗ‬
‫بیاوری‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫ىُؼتو ىانٌ ؼاً هلی اللٌ دٍلُی ةٌ اذهشؼاً ةاةا‬
‫شػػاﻩ وﻟػػی اهلل دﻫﻠػػوی عػػامل و ترصبػػاف ػػرآف ﻧاﻣػػﻪ ای ﻣیﻨویسػػد بػػﻪ اضبػػد شػػاﻩ بابػػا‬
‫ﻣکیﻢ ﻨدﻫار‪:‬‬
‫بعد از سالـ و کالـ!‬
‫ای پادشاﻩ ﻣسﻠﻤاﻧاف ‪ ،‬ﻣػا ﻣسػﻠﻤاﻧاف ﻫﻨدوسػتاف از شػر ظﻠػﻢ و جػور ﻫﻨػدو‬
‫ﻫا بﻪ ستوﻩ آﻣدمی و در شرایط خیﻠی بدی ب ﻣیبمی‪.‬‬

‫‪ -42‬ةً کخاب رحیق املذخَم مساجػً کيیر‪.‬‬

‫{‪}116‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫ﻣﻦ بصفت یک عامل دیﻦ از نتا ﻣیخواﻫﻢ تػا بػﻪ کﻤػک و یػاری ﻣسػﻠﻤاﻧاف‬
‫ﻫﻨدوستاف کاری کﻨید‪.‬‬
‫اضبػػد شػػاﻩ بابػػا بػػﻪ ؾبػػرد دریافػػت ﻧاﻣػػﻪ ایش ػػاف ٓ‪ ٛ‬ﻫ ػ ار سػػپاﻩ ؾبه ػ ؾباﻫػػدیﻦ‬
‫ﻣتشػ ﻞ از ػوای ﻣػػﻨظﻢ تػػوپچی‪ ،‬پیػػادﻩ و س ػوارﻩ را در ﻨػػدﻫار آﻣػػادﻩ کػػردﻩ و‬
‫از راﻩ الﻫور بطرؼ ﻫﻨدوستاف حرکت ﻣی ﻨد‪.‬‬
‫ح ػ ػػوت ﻫﻨدوس ػ ػػتاف از وض ػ ػػعیت پ ػ ػػیش آﻣ ػ ػػدﻩ وخ ػ ػػب ﻟشػ ػ ػ ر ﻫیب ػ ػػت ﻧ ػ ػػاک‬
‫ﻣسػػﻠﻤاﻧاف اف ػػاف دسػػت و پاچػػﻪ شػػدﻩ و اصػػدی ﻧ ػ د اضبػػد شػػاﻩ بابػػا در سػػرحد‬
‫ﻣیفرستد وبعد از ﻣعذرت خواﻫی بﻪ فراﻣنی و دستورات اضبدشاﻩ بابػا گػردف ﻣیﻨهػد‬
‫و اضبدشاﻩ بابا از ضبﻠﻪ صرؼ ﻧظر کردﻩ و با ﻟش ر خود دوبارﻩ برﻣیگردد‪.‬‬
‫ﻧیاکػػاف ﻣػػا کػػﻪ حتػػی بػرای کﻤػػک بػػﻪ بػرادراف ﻣسػػﻠﻤاف خػػود اﻟػػی سػػرزﻣیﻨهای‬
‫دور شتافتﻨد‪.‬‬
‫(آرﻢ خباطر یک ﻧاﻣﻪ)‬
‫اگػػر ایػػﻦ رﻫػباف شػ ﻢ پرسػػت و دﻧیػػا پرسػػت بػػﻪ ﻣتػػاع دﻧیػػوی مبػػی چسػػپیدﻧد و‬
‫تػ ػػرک جهػ ػػاد مبی ردﻧػ ػػد و ﻣﻠػ ػػت را در یػ ػػک ص ػ ػ واحػ ػػد ﻣﻨسػ ػػجﻢ ﻣی ردﻧػ ػػد و‬
‫اح ػػاـ و دسػػتورات ػػرآف را ػػاﻧوف اساسػػی خػػود ػرار ﻣیدادﻧػػد‪ ،‬ﻣطﻤدػػﻨﻢ کػػﻪ در‬
‫ی روز بورﻣا و فﻠسطنی را فتح ﻣی ردﻧد‪.‬‬
‫وﻟی ﻣا در کجا رار دارمی‪.‬‬
‫ﻣػػا ﻧ ػػﻪ تﻨه ػػا ک ػػﻪ ک ػػوچ ریﻦ پیش ػػرفت و ج ػػایی را ف ػػتح ﻧ ػػردمی بﻠ ػػﻪ ﻣص ػػدر‬
‫خدﻣت خبود ﻧشدمی!‬

‫{‪}117‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫چػػوف ﻣػػا در خاﻧػػﻪ و سػػرزﻣنی خػػود بدسػػت کفػػار و کاسػػﻪ ﻟیسػػاﻧش اسػػری و‬
‫غالـ ﻫستیﻢ‪.‬‬
‫سرﻧوشت و کﻨروؿ خاک وخاﻧﻪ خود را بدست کفار سپردﻩ و بداف افتخػار‬
‫ﻣی ﻨیﻢ‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫دىّا را ةا کفػ ٍای نان ةّضهن نی کيّم؟‬
‫سػػﻠ ﻣػػی گفتﻨػػد‪" :‬چﻨػػنی بػػودمی‪ ،‬اگػػر مبػػاز را شػػروع ﻣػػی کػػردمی دﻧیػػا را ﻧی ػ بػػا‬
‫کفش ﻫايباف بریوف ﻣی آوردمی"‪.‬‬
‫یعﻨی کﻪ دﻧیارا ﻧی ﻣاﻧﻨد کفش ﻫا از ﻠب خود بریوف ﻣی آوردمی و غػرؽ تف ػر‬
‫در مباز ﻣی شدمی‪..‬‬
‫آیػػا ﻣػػا چﻨػػنی ﻫسػػتیﻢ ؟‪ ...‬خداوﻧػػدا ایػػﻦ حػػب و شػػوؽ مبػػاز و اخػػالص را در‬
‫دؽبايباف رار بدﻩ‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫داعتانِ ای ؼّخ دلتيگم؟‬
‫ی ػػی از شػػیوخ ﻣیگفػػت‪ :‬روزی یػػک ج ػواف ﻧ ػ دـ آﻣػػد‪ ...‬ﻧگػػاﻫی بػػﻪ چهػػرﻩاش‬
‫اﻧ ػػداختﻢ‪ ...‬چه ػػرﻩای گرفت ػػﻪ و اف ػ ػسردﻩ داش ػػت‪ ...‬پرس ػػیدـ‪ :‬بفرﻣایی ػػد‪ ...‬چی ػ ػ ی‬
‫ﻧگفػػت‪ ...‬بػػاز ﻫػػﻢ پرسػػیدـ‪ :‬بفرﻣاییػػد‪ ،‬کػػاری از دسػػت ﻣػػﻦ سػػاختﻪ اسػػت؟ بػػاز‬
‫ﻫػػﻢ چیػ ی ﻧگفػػت‪ ...‬ﻧگػػاﻫش کػػردـ؛ دیػػدـ اشػػک ﻫػػایش سػرازیر اسػػت‪ ...‬گفػػتﻢ‪:‬‬
‫چرا گریﻪ ﻣی ﻨی؟‬

‫{‪}118‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫گفػػت‪ :‬از شػػدت دﻟتﻨگػػی و افسػػردگی مبیتػػو ﻧف ػ ب شػػﻢ‪ ...‬بػػﻪ خػػدا شػػیخ‬
‫احس ػػاس ﻣی ػػﻨﻢ ک ػػوﻫی روی س ػػیﻨﻪاـ اس ػػت و جﻠ ػػوی تﻨفس ػػﻢ را گرفت ػػﻪ‪ ...‬دیگ ػػﻪ‬
‫مبیتوا ﻣردـ و حتی دوستا را ربﻤػﻞ کػﻨﻢ‪ ...‬حتػی ربﻤػﻞ پػدر و ﻣػادر و بػرادرا و‬
‫خ ػواﻫراـ ﻫ ػػﻢ ب ػرامی س ػػخت اس ػػت مبیت ػوا نب ػرای ش ػػاف ح ػػرؼ ب ػ ‪ ...‬خﻨ ػػدﻩ ﻫ ػػامی‬
‫ساختگیسػػت‪ ...‬خوشػػحاﻟیﻢ تظػػاﻫری بػػیش ﻧیسػػت‪ ...‬آﻣػػدـ پػػیش نتػػا ب ػرامی دعػػا‬
‫خبواﻧید یا ﻣﻦ را راﻫﻨﻤایی کﻨید تا برامی پیش کسی کﻪ ﻣش ﻠﻢ را حﻞ کﻨد!‬
‫گفتﻢ‪ :‬خوب ایػﻦ دﻟتﻨگػی حتﻤػا بایػد سػببی داشػتﻪ باشػد! ف ػر ﻣی ﻨػی عﻠػتش‬
‫چیست؟‬
‫گفت‪ :‬مبیدا ‪.‬‬
‫گفتﻢ‪ :‬رابطﻪات با پروردگارت چطور است؟‬
‫گفت‪ :‬خیﻠی بد‪ ...‬داستا را گوش ﻣیدﻫی؟‬
‫گفتﻢ‪ :‬بﻠﻪ‬
‫گف ػػت‪ :‬و ت ػػی فک ػػط چه ػػاردﻩ س ػػاؿ داش ػػتﻢ پ ػػدرـ بػ ػرای اداﻣ ػػﻪ ربص ػػیالتش ب ػػﻪ‬
‫آﻣری ػػا رفػػت و ﻣػػﻦ ﻫػػﻢ نبػراﻩ او رفػػتﻢ‪ ...‬پػػدرـ و تػػی کػػﻪ ﻫﻨػػوز سػػﻦ و سػػاؿ زیػػادی‬
‫ﻧداشػػتﻢ بیشػػر و ػػتش را در دیس ػ وﻫا و بازارﻫػػا صػػرؼ ﻣی ػػرد و بػػﻪ ﻣػػﻦ تػػوجهی‬
‫مبی کرد‪.‬‬
‫بعػػد از دو سػػاؿ بػػﻪ ریػػاض برگشػػتیﻢ‪ .‬ازوی خواس ػػتﻢ اجػػازﻩ بدﻫػػد ب ػرای اداﻣػػﻪ‬
‫ربصیﻞ بﻪ آﻣری ا بروـ اﻣا بوؿ ﻧ رد‪.‬‬
‫س ػػاؿ س ػػوـ دبریس ػػتاف را عﻤ ػػدا ﻣ ػػردود ش ػػدـ‪ ...‬س ػػاؿ بع ػػد ﻫ ػػﻢ عﻤ ػػدا درس‬
‫لبواﻧدـ تا ﻣردود شوـ‪ .‬برای بار سوـ باز ﻫﻢ عﻤدا ﻣردود شػدـ‪ .‬پػدرـ کػﻪ ایﻨطػور‬
‫{‪}119‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫دید ﻣرا بػرای ربصػیﻞ بػﻪ آﻣری ػا فرسػتاد‪ .‬دبریسػتاف را از ﻧػو شػروع کػردـ‪ .‬بایػد طػی‬
‫چهار ساؿ درس را سباـ ﻣی ردـ اﻣا ﻧﻪ ساؿ آقبا ﻣاﻧدـ‪.‬‬
‫گﻨاﻫی روی زﻣنی ﻧبود کﻪ اقباـ ﻧدادﻩ باشﻢ! ﻫدفﻢ فکط ایﻦ بود کػﻪ تػا ﻣیتػوا‬
‫از جواﻧی اـ ﻟذت ببـ‪.‬‬
‫ب ػػﻪ ری ػػاض برگش ػػتﻢ و داﻧش ػػگاﻩ را آقب ػػا اداﻣ ػػﻪ دادـ‪ .‬اﻣ ػػا نبچﻨ ػػاف اس ػػری گﻨاﻫ ػػاف‬
‫کوچک و ب ری بودـ‪.‬‬
‫اﻣا کﻢ کﻢ ایﻦ تﻨگﻨا داشت راﻩ ﻧفسﻢ را ﻣیبست‪ .‬زﻧدگی اـ برامی سػخت شػدﻩ‬
‫بود‪ .‬از نبﻪ چی خستﻪ و دﻟ دﻩ شدﻩ بودـ‪ .‬نبﻪ چی را اﻣتحاف کردﻩ بودـ‪.‬‬
‫اﻣا دﻟ دگی دست از سرـ بر مبیداشت‪.‬‬
‫ایﻦ حرفها را ﻣی د و در نبنی حاؿ اشک ﻣریىبت‪.‬‬
‫پرسیدـ‪ :‬مباز ﻣیخواﻧی؟‬
‫گفت‪ :‬ﻧﻪ!‬
‫گفػتﻢ‪ :‬اوﻟػػنی ػػدـ بػرای درﻣػػاف ایػػﻦ ﻫسػت کػػﻪ رابطػػﻪ ات را بػػا کسػػی کػػﻪ ﻠبػػت‬
‫بﻪ دست آف اسػت اصػالح کﻨػی‪ ،‬سػعی کػﻦ مبػازت را در ﻣسػجد خبػواﻧی ‪ ،‬ﻫفػت‬
‫روز دیگر نبدیگر را ﻣیبیﻨیﻢ‪.‬‬
‫ﻫفت روز گذشت‪ ...‬بعد از ﻫفت روز با چهرﻩ ای دیگػر‪ ،‬غػری از چهػرﻩ ای‬
‫ﻫفت روز پیش‪ ،‬ﻧ دـ آﻣد‪...‬‬
‫نبػػنی کػػﻪ ﻣػػﻦ را دیػػد در آغوشػػﻢ گرفػػت و گفػػت‪ :‬ج ػ اک اهلل خ ػریا‪ ،‬بػػﻪ خػػدا‬
‫سﻢ شیخ احساس سعادتی‪ ،‬ﻣی ﻨﻢ کﻪ بیش از ﻧﻪ ساؿ درکش ﻧ ردـ‪.‬‬

‫{‪}121‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫پرسیدـ کﻪ آیا ﻫﻨػوز از افسػردگی و دﻟ دگػی رﻧػج ﻣیػبی؟ گفػت‪ :‬کاﻣػﻞ راحػت‬
‫شدﻩ اـ‪.‬‬
‫راست فرﻣودﻩ اهلل ﻣتعاؿ کﻪ‪ :‬پ اهلل ﻫر کﻪ را خبواﻫد ﻫدایت کﻨد‪ ،‬سػیﻨﻪ اش‬
‫را بػرای [پػػذیرش] سػػامل وگشػػادﻩ ﻣیسػػازد‪ ،‬و ﻫػػرک را خبواﻫػػد گﻤػراﻩ کﻨػػد سػػیﻨﻪ اش‬
‫را بﻪ سختی تﻨگ ﻣیگرداﻧد‪ ،‬اﻧگػار دارد بػﻪ زضبػت در آظبػاف بػاال ﻣػریود؛ ایﻨگوﻧػﻪ‬
‫اهلل پﻠیدی را بر کساﻧی رار ﻣیدﻫد کﻪ ايباف مبیﺂورﻧد‪(...‬اﻧعاـ‪.)۵۲۱ :‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫ىان ةا زُن آغؽتٌ را ةسُرِم؟‬ ‫ای ؼّخ‪ ،‬احازً اع‬
‫در برﻧاﻣػػﻪ تﻠوی یػػوي كػػﻪ یػ عػػامل دیػػﻦ بػػﻪ سػواالت دیػػين پاسػػخ ﻣیػػداد ﻣػػردي از‬
‫سوریﻪ زﻧگ زد گفت؛‬
‫آیا خوردف ﻧاي كﻪ آغشتﻪ بﻪ خوف اﻧساف شدﻩ است حالؿ است یا حراـ؟‬
‫زی ػرا بیشػػر ﻧػػاف ﻫػػاي ﻣػػاف آغشػػتﻪ بػػﻪ خػػوف شػػهدا ﻫسػػتﻨد و ﻫػػر ثاﻧیػػﻪ احتﻤػػاؿ‬
‫كشتﻪ شدف شاف ﻣیباشد ﻟذا ﻣا ﻫﻢ تواف ﻧدارمی ﻧاف سبیػ خبػورمی و نبػﻪ روز شػهر و‬
‫ﻧاﻧوایي ﻫا دبباراف ﻣیشوﻧد!‬
‫عامل ج گریﻪ چی ي ﻧداشت كﻪ بگوید‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫رهِشاد تارِسی ؾالح الشِو اُِةی‬
‫ایػػﻦ رویػػدادتارىبی را از جػػدﻣاف صػػالح اﻟػػدیﻦ ایػػوبی خبواﻧیػػد تػػا بداﻧیػػد کػػﻪ ﻧػػوﻩ‬
‫چﻪ کسی ﻫستید و ايباف جدﻣاف چگوﻧﻪ بودﻩ؛‬

‫{‪}121‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫و تػػی کػػﻪ ﻣسػػﻠﻤاﻧاف فﻠسػػطنی بػػﻪ صػػدزیارت بیػػت اهلل عػػازـ ﻣ ػػﻪ ﻣ رﻣػػﻪ بودﻧػػد‬
‫فرﻣاﻧ ػػدﻩ ﻧریوﻫ ػػای ﻣﻠع ػػوف فراﻧس ػػﻪ در ش ػػهر ک ػػرک بﻨ ػػاـ ارﻧ ػػاط راﻩ را ب ػػر ﻣس ػػﻠﻤاﻧاف‬
‫گرفػػت و زف وبچػػﻪ و‪ ...‬را بػػﻪ تػػﻞ رسػػاﻧد و کػػارواف راغػػارت کػػردو گفػػت (ﻧعػػوذ‬
‫باهلل)بﻪ ؿبﻤدبگویید کﻪ نتا را قبات دﻫد واز نتا پاسداری کﻨد؟!‬
‫وتﻨهػػا یػػک ﻣسػػﻠﻤاف تواﻧسػػت جػػاف سػػامل بػػدربرد و خػػود را بػػﻪ صػػالح اﻟػػدیﻦ‬
‫ایوبی رساﻧد وﻣاجرا را برایش بازگو کرد؛‬
‫ج ػػدﻣاف ص ػػالح اﻟػ ػػدیﻦ دو روز از خاﻧ ػػﻪ اش بػ ػػریوف ﻧیاﻣ ػػد ودعػ ػػا ک ػػرد کػ ػػﻪ ای‬
‫پروردگػػارا بػػﻪ ﻣػػﻦ اجػػازﻩ بػػدﻩ تػػا بػػﻪ مبایﻨػػدگی پیػػاﻣبت از ﻣسػػﻠﻤاﻧاف پاسػػداری کػػﻨﻢ و‬
‫اﻧتکاـ آف ﻣسﻠﻤاﻧاف شهیدشدﻩ را بگریـ‪.‬‬
‫وس ػػپ ب ػػریوف آﻣ ػػد وس ػػپاﻫش را صب ػػع ک ػػرد وگف ػػت ای س ػربازاف پیاﻣبص ػػﻠی اهلل‬
‫عﻠیػػﻪ وسػػﻠﻢ ارﻧػػاط فرﻣاﻧػػدﻩ ﻧریوﻫػػای ﻣﻠع ػػوف فراﻧسػػوی بػػﻪ ﻣسػػﻠﻤاﻧاف ظﻠػػﻢ کػػردﻩ و‬
‫کارواﻧیػػاف ح ػػج و زر ػػا وبچ ػػﻪ ﻫ ػػای ﻣسػػﻠﻤاﻧاف را ش ػػهید ک ػػردﻩ وگفت ػػﻪ ب ػػﻪ پیاﻣبت ػػاف‬
‫بگوییػػد از نتػػا ؿبافظػػت کﻨػػد‪ .‬آیػػا حاضرﻫسػػتید بػػﻪ مبایﻨػػدگی پیاﻣبﻣػػاف ؿبﻤدصػػﻠی‬
‫اهلل عﻠیﻪ وسﻠﻢ از ﻣسﻠﻤاﻧاف ؿبافظت کﻨیﻢ واﻧتکاـ آف شهداء رابگریمی نبػﻪ سػربازاف‬
‫یک صدا گفتﻨد ﻣاخود را فدای پیاﻣبﻣاف ﻣی ﻨیﻢ‪.‬‬
‫جﻨػػگ شػػروع شػػد وﻣسػػﻠﻤاﻧاف بػػﻪ یػػاری اهلل تعػػاﻟی پػػریوز شػػدﻧد و ارﻧػػاط ﻣﻠعػػوف‬
‫اسریشد‪.‬‬
‫صػػالح اﻟ ػػدیﻦ از اوپرس ػػید ت ػػو چﻨ ػػنی حرف ػػی زدﻩ ای ارﻧػػاط گف ػػت بﻠ ػػﻪ! ص ػػالح‬
‫اﻟدیﻦ گفت ﻣﻦ مبایﻨدﻩ پیاﻣبصﻠی اهلل عﻠیﻪ وسﻠﻢ ﻫستﻢ بػرای دفػاع و حفاظػت از‬
‫ﻣسػػﻠﻤاﻧاف‪ .‬کػػﻪ ﻫػػﻢ اکﻨػػوف جﻠػػوی توایسػػتادﻩ اـ وبانتشػػری ض ػربﻪ ای بػػﻪ ش ػ ﻢ آف‬
‫{‪}122‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫ﻣﻠعػػوف زد کػػﻪ حتػػی دسػػتﻪ نتشػػری ﻫػػﻢ داخػػﻞ شػ ﻤش شػػد و سػػرش را بػرای عػػبت‬
‫سباـ صﻠیبیها از بدﻧش جدا کرد؛‬
‫وﻟػػی ﻣتاسػػفاﻧﻪ االف ﻣسػػﻠﻤاﻧاف را آتػػش ﻣی ﻧﻨػػد وبػػا سػػخت ت ػریﻦ شػػیوﻩ آﻧػػاف را‬
‫شهید ﻣی ﻨﻨدو بﻪ پیاﻣب گراﻣی ﻣاف صﻠی اهلل عﻠیﻪ وسﻠﻢ اﻫاﻧت ﻣی ﻨﻨد‪.‬‬
‫وﻟی سراف بﻪ ظاﻫر ﻣسﻠﻤاف کشورﻫای اسالﻣی حاضػر ﻧیسػتﻨد رختخػواب گػرـ‬
‫وشهوت خود را تعطیﻞ کﻨﻨد و ﻣ دور کفار شدﻩ اﻧد‪..‬‬
‫وعﻠﻤػػای ب ػػﻪ ظ ػػاﻫر ﻣسػػﻠﻤاف وﻟ ػػی درب ػػاطﻦ ش ػػیطاف ص ػػفت حاض ػػر ﻧیس ػػتﻨد در‬
‫ﻣورد جﻨایات آﻧاف سخﻨی بگویﻨد!‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫زىا ةض ؾائؽٌ‬ ‫گضٌِ زىی از اىؿار ٍيگام تَه‬
‫زﻧػػی از زﻧػػاف اﻧصػػار در جریػػاف افػػک بػػر اـ اؼبػػؤﻣﻨنی عایشػػﻪی صػػدیکﻪ رضػػی اهلل‬
‫عﻨها وارد شد و بدوف ایﻨ ﻪ سخﻨی بگوید نبراﻩ با او گریست‪..‬‬
‫عایشﻪ ﻣیگوید‪ :‬ﻫیا و ت آف کارش را از یاد لبواﻫﻢ برد‪.‬‬
‫و تی کﻪ خداوﻧد توبﻪی کعب بﻦ ﻣاﻟک را پػ از سػرباز زدف از ﻣشػارکت در‬
‫غ وﻩی تبوک پذیرفت؛ کعب وارد ﻣسجد شػد‪ ،‬طﻠحػﻪ اوﻟػنی کسػی بػود کػﻪ بسػوی‬
‫او شتافت و در آغوشش گرفت‪.‬‬
‫کعب ﻣیگوید‪ :‬ایﻦ کار طﻠحﻪ را از یاد لبواﻫﻢ برد‪.‬‬
‫گاﻫی او ات بﻪ ﻫیا چی ی بﻪ اﻧدازﻩی یک دوست حکیکی ﻧیاز ﻧداری!‬
‫دﻟداری دادف در غبظﻪﻫای سخت و دشوار از یاد لبواﻫد رفت‪..‬‬

‫{‪}123‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫از اطرافیاﻧتاف دعبویی کﻨید‪.‬‬

‫کسی کﻪ از دیگراف دعبویی کﻨد‪ ،‬عﻨایت خدا را در سختیﻫا خواﻫد دید‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫داعتان ؾخّب ؼّخ نرشث ؾشِق ذغو زان‬
‫شػػیخ ؿبػػدث صػػدیق حسػػﻦ خػػاف صػػاحب «أﻟروض ػهلل اﻟﻨدی ػهلل» (کػػﻪ بػػر ﻣػػذﻫب‬
‫ؿبػػدثنی بػػودﻩ‪ ،‬ﻣکیػػد بػػﻪ ﻫیایػػک از ﻣػػذاﻫب چهارگاﻧػػﻪ ﻧیسػػتﻨد) صػػد دیػػدار ﻣوالﻧػػا‬
‫اضبػػد الﻫػػوری را کردﻧػػد (ﻣوالﻧػػا الﻫػػوری ی ػػی از ب رگػػاف عﻠﻤػػای حﻨفػػی در ػػارﻩی‬
‫ﻫﻨدی ﻫستﻨد)‪ ،‬بﻞ از ایﻨ ﻪ شیخ صدیق حسﻦ خػاف شػهر هبوبػاؿ را تػرک مبایﻨػد‬
‫و عػػازـ سػػفر شػػوﻧد‪ ،‬ش ػاگرداف خػػود را صبػػع مبػػودﻩ‪ ،‬برایشػػاف گفتﻨػػد‪« :‬شػػیخ اضبػػد‬
‫الﻫوری‪ ،‬حﻨفیﻣذﻫب است‪ ،‬بﻨاءً ﻫﻨگاﻣیکﻪ بﻪ ﻣدرسﻪ و ﻣسػجد شػاف رسػیدمی‪،‬‬
‫با صدای بﻠﻨد «آﻣنی» ﻧگویید و جب در ت بری ربريبﻪ‪ ،‬رفع اﻟیدیﻦ ﻧ ﻨید»‪.‬‬
‫ایػػﻦ سػػخﻦ را بػرای شػػاگرداف خػػود گفتﻨػػد و راﻩ را بػرای سػػفر در پػػیش گرفتﻨػػد‪،‬‬
‫ایش ػاف در ﻧیﻤػػﻪی راﻩ بودﻧػػد کػػﻪ شػػیخ الﻫػػوری ﻧی ػ شػػاگرداف خػػود را صبػػع مبػػودﻩ‪،‬‬
‫ب ػرای آفﻫػػا گفػػت‪« :‬ش ػػیخ صػػدیق حسػػﻦ خػػاف بػػﻪ دیػػدار ﻣ ػػا ﻣیآیػػد‪ ،‬ایشػػاف بػػﻪ‬
‫ﻣذﻫب ؿبدثنی ﻫستﻨد‪ ،‬پ و تیکﻪ ایﻨجا رسیدﻧد‪ ،‬خباطر احراـ آفﻫا با صػدای‬
‫بﻠﻨد (در مباز) «آﻣنی» بگویید و رفع اﻟیدیﻦ کﻨید»‪.‬‬
‫زﻣاﻧی ػ ػﻪ شػ ػػیخ صػ ػػدیق حسػ ػػﻦ خػ ػػاف بػ ػػا شػ ػػاگرداف خػ ػػود‪ ،‬ﻧ ػ ػ د شػ ػػیخ الﻫػ ػػوری‬
‫رسػیدﻧد‪ ،‬و ػػت مبػاز شػػد بػػﻪ مبػاز ایسػػتادﻧد‪ ،‬ﻧاگهػػاﻧی و غافﻞگریاﻧػﻪ‪ ،‬ﻣهﻤاﻧػػاف (کػػﻪ‬
‫بﻪ ﻣػذﻫب اﻫػﻞ حػدیث بودﻧػد) ﻧػﻪ آﻣػنی را بػا صػدای بﻠﻨػد گفتﻨػد و ﻧػﻪ رفػع اﻟیػدیﻦ‬

‫{‪}124‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫کردﻧد؛ وﻟی ﻣی باﻧاف (کػﻪ حﻨفیﻣػذﻫب بودﻧػد) آﻣػنی را بػا صػدای بﻠﻨػد ﻣیگفتﻨػد‬
‫و رفع اﻟیدیﻦ ﻣیکردﻧػد‪ ،‬بعػد از سبػاـ شػدف مبػاز‪ ،‬شػیخ صػدیق حسػﻦ خػاف بسػوی‬
‫شػػیخ اضبػػد الﻫػػوری ﻧگریسػػت و تبسػػﻢ کػػرد؛ سػػپ ب ػرایش گفػػت‪ :‬داسػػتاف از چػػﻪ‬
‫رار است؟‬
‫شیخ الﻫوری پاسخ دادﻧد‪ :‬نبػاف داسػتاﻧیکﻪ ﻧػ د نتػا اسػت‪ ،‬ﻣػا ایػﻦ کػار (رفػع‬
‫اﻟیدیﻦ و آﻣنی باعبهر) را خباطر احراـ بﻪ نتا اقباـ دادمی‪.‬‬
‫ایﻦ داستاف را داﻧشﻤﻨداف و داﻧشجویاف زیػادی ﻧکػﻞ مبودﻧػد‪ .‬اهلل شػیخ صػدیق‬
‫ٖٗ‬
‫حسﻦ خاف و شیخ اضبد الﻫوری را رضبت کﻨد‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫ؼُزی پّانتض اعالم ةا ِاراىػ‬
‫پیػ ػػاﻣب ویػ ػػاراﻧش ﻫػ ػػﻢ شػ ػػوخی کػ ػػردف درﻣیػ ػػاف خػ ػػود و دیگ ػ ػراف وحتػ ػػی شػ ػػوخی‬
‫باکودکػػاف چػػوف گػػاﻫی و تهػػا شػػادبودف و خﻨدیػػدف ب ػرای روحیػػﻪ ﻫرشخػ ػصی الزـ‬
‫اس ػػت (اﻟبت ػػﻪ پیاﻣبص ػػﻠی اهلل عﻠی ػػﻪ وس ػػﻠﻢ ﻫیچگ ػػاﻩ باص ػػدای بﻠﻨ ػػد مبیخﻨدی ػػد فک ػػط‬
‫تبس ػػﻢ وﻟبخﻨدداش ػػت) اﻣ ػػا خﻨدی ػػدف و ش ػػوخی ﻫ ػػایی ک ػػﻪ گﻨ ػػاﻩ و حػ ػراـ ﻧباش ػػد و‬
‫اﻧساف را از یاد اهلل غافﻞ ﻧ ﻨد وسبب ﻣسخرﻩ مبودف کسػی ﻧشود‪.‬‬
‫ی ی از یاراف پیػاﻣب بﻨػاـ ﻧعیﻤػاف بسػیار خػوش سػخﻦ وبذﻟػﻪ گػو بػود وبػا پیػاﻣب‬
‫ﻧیػ ػ ش ػػوخی ﻣی ػػرد از صبﻠ ػػﻪ‪ ...‬ﻫرگ ػػاﻩ چیػ ػ کﻤی ػػابی ب ػػﻪ ﻣدیﻨ ػػﻪ وارد ﻣیش ػػد آف را‬
‫ﻣیخرید وبرای پیاﻣب ﻣیبد وﻣیگفت‪:‬‬

‫‪ -43‬ایو داسخان غایب را در کخاب «أغهال ادلغَة(‪ »)115‬اذس «مَالىا حمهر احسان احلق» خبَاىیر‪.‬‬
‫{‪}125‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫ای رسػػوؿ خػػدا ایػػﻦ را بػػﻪ نتػػا ﻫدیػػﻪ ﻣی ػػﻨﻢ‪ ،‬و تػػی صػػاحب ﻣػػاؿ بػرای گػػرفنت‬
‫هبػػای آف ﻣػػی آﻣػػد‪ ،‬ﻧعیﻤػػاف اورا ﻧ ػ د پیػػاﻣب ﻣیػػبد وﻣیگفػػت‪ :‬ای رسػػوؿ خػػدا پػػوؿ‬
‫جﻨ ایﻦ ﻣرد را پرداخت کﻦ‪ ،‬پیاﻣب ﻣیفرﻣود‪ :‬ﻣگر توآف را ﻫدیػﻪ بػﻪ ﻣػﻦ ﻧػدادی؟‬
‫ﻧعیﻤ ػػاف ﻣیگف ػػت‪ :‬ای رس ػػوؿ خ ػػدا‪ ،‬ب ػػﻪ اهلل س ػػﻢ پ ػػوؿ آف را ﻧداش ػػتﻢ اﻣ ػػا دوس ػػت‬
‫داش ػػتﻢ ک ػػﻪ نت ػػا ازآف ﻣی ػػﻞ کﻨی ػػد‪ ،‬پی ػػاﻣب ﻧیػ ػ ﻣیخﻨدی ػػد وپ ػػوؿ ش ػػخو را پرداخ ػػت‬
‫ٗٗ‬
‫ﻣی رد‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫ىهی ؼُِی؟‬ ‫ای زن تُ دازل ةَؽ‬
‫پػػری زﻧػػی اﻧصػػاری خػػدﻣت پیػػاﻣب رس ػػید وگفػػت؛ ای رسػػوؿ خػػدا! دعػػاکﻦ کػػﻪ‬
‫خداوﻧ ػػد ﻣ ػرا بی ػػاﻣرزد وهبش ػػت ﻧص ػػیبﻢ کﻨ ػػد‪ ،‬پی ػػاﻣب فرﻣ ػػود‪ :‬آی ػػا مبی ػػداﻧی پ ػػریزف وارد‬
‫هبشػت مبیشػػود ؟پػػریزف گریسػػت‪ ،‬پیػػاﻣب تبسػﻢ کػػرد وفرﻣػػود‪ :‬تػػوآف روز پػػریزف لبػواﻫی‬
‫بود آیا ایﻦ آیﻪ را لبواﻧدﻩ ای کﻪ خدا ﻣیفرﻣاید‪:‬‬
‫"ﻣ ػػا حوری ػػاف را بگوﻧ ػػﻪ ای خ ػػاص آفری ػػدمی آﻧ ػػاف را دوش ػػیگاﻧی س ػػاختﻪ امی ک ػػﻪ‬
‫٘ٗ‬
‫شیفتﻪ نبسراف خود ﻫستﻨد وباآﻧاف ﻫﻢ سﻦ وساﻟﻨد‪.‬‬

‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬

‫‪ -44‬أورده اةو غترالرب‪.‬‬

‫‪( -45‬حسنزی سلسلً صحیحً‪.)2987‬‬
‫{‪}126‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫داعتان ذافغ اةُِؿلی نُؾلی‬

‫حػػافظ أبػػویعﻠی اضبػػد بػػﻦ عﻠػػی اؼبوصػػﻠی (ت‪ٖٓٚ‬ﻫ ػ) رضبػػﻪاهلل اگػػر کسػػی ﻧػ ِد او‬
‫ﻣیآﻣ ػػد و از زرؽ و ب ػػرؽ دﻧی ػػا ﻣیگف ػػت‪ ،‬او ﻧیػ ػ ﻣیگف ػػت‪« :‬ش ػػﻨیدـ اب ػػﻦ داﻣ ػػﻪ‬
‫ﻣیگفت‪ :‬شػﻨیدـ سػفیاف ﻣیگفػت‪" :‬بػﻪ ﻣاﻧﻨػد ی ِ‬
‫ػاد خػدا ﻟػ ّذت ﻧبدﻩاﻧػد ﻣتﻤتّعػاف!"‬
‫و داوود پیاﻣب (عﻠیﻪاﻟسػالـ) گفتﻪاسػت‪" :‬چػﻪ شػرییﻦ و ﻟػ ّذتخبش اسػت ی ِ‬
‫ػاد خػدا‬ ‫ّ‬
‫در دﻫاف عبادتکﻨﻨدگاف!"»‪.‬‬
‫و ش ػػیخ االس ػػالـ اب ػػﻦ تیﻤیّ ػػﻪ گفتﻪاس ػػت‪ ..« :‬و ی ػػک ﻧف ػػر از اص ػػحابﻣاف را‬
‫ﻣیشﻨاسﻢ کﻪ ﻫﻨگاـ وفات ‪-‬دفعتاً‪ -‬گفت‪" :‬ع ی ـ‪ ،‬آخر بػﻪ سػوى تػو آﻣػدـ‪ "..‬و‬
‫از دﻧیا رفت‪ .‬ﻣنﻞ ایﻦ و ایع بسیار است‪.».‬‬
‫•┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈•‬
‫گفتار ٍای پّانتض اعالم در ذق ِاراىػ‬
‫بﻠﻪ! آف شب چطور خواب رفتﻨد‪.‬‬
‫‪ ‬ﻣعاذ بﻦ جبﻞ چطػور خػواب رفػت و تػی کػﻪ رسػوؿ اهلل صػﻠی اهلل عﻠیػﻪ و‬
‫سﻠﻢ برایش فرﻣودﻧد‪:‬‬
‫سﻢ خبدا ای ﻣعاذ ﻣﻦ تو را دوست دارـ‪.‬‬
‫‪ ‬عبػػداهلل بػػﻦ اوی ػ چطػػور خ ػواب رفػػت و تػػی کػػﻪ رسػػوؿ اهلل عصػػایش را‬
‫برایش داد و فرﻣودﻧد‪:‬‬
‫بانبنی عصا در جﻨت ﻣیشﻨاظبت‪.‬‬

‫{‪}127‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫‪ ‬بالؿ حبشی چطور خواب رفت و تػی ؿببػوبش رسػوؿ اهلل صػﻠی اهلل عﻠیػﻪ‬
‫وسﻠﻢ برایش فرﻣودﻧد‪:‬‬
‫ﻣﻦ صدای کفش ﻫایت را در جﻨت شﻨیدـ‪.‬‬
‫‪ ‬خدهب ػػﻪ چط ػػور خ ػ ػواب رف ػػت و ت ػػی رس ػػوؿ اهلل ص ػػﻠی اهلل عﻠی ػػﻪ و س ػػﻠﻢ‬
‫برایش فرﻣودﻧد‪:‬‬
‫اهلل تعاﻟی برایش سالـ ﻣریساﻧد‪.‬‬
‫‪ ‬ابػػی بػػﻦ کعػػب چطػػور خ ػواب رفػػت و تػػی رسػػوؿ اهلل صػػﻠی اهلل عﻠیػػﻪ و‬
‫سﻠﻢ برایش فرﻣودﻧد‪:‬‬
‫اهلل تعاﻟی ﻣﻦ را اﻣر کردﻩ کﻪ برتػو خبشػی از ػرآف را خبػوا ‪ .‬ابػی بػﻦ کعػب‬
‫فرﻣودﻧ ػػد‪ :‬اهلل تع ػػاﻟی اس ػػﻢ ﻣ ػػﻦ را برایت ػػاف گرفتﻨ ػػد؟ رس ػػوؿ اهلل ص ػػﻠی اهلل عﻠی ػػﻪ و‬
‫سﻠﻢ فرﻣودﻧد‪ :‬بﻠﻪ‪ ،‬بعد ابی بﻦ کعب گریﻪ کرد و گریﻪ کرد‪.‬‬
‫ایػػﻦ ب رگػػاف چطػػور خوابیدﻧػػد بﻠ ػػﻪ چطػػور بعػػد ایػػﻦ ػػوؿ رسػػوؿ اهلل صػػﻠی اهلل‬
‫عﻠیﻪ و سﻠﻢ زﻧدگی کردﻧد؟!‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫داعتانِ ؾتض را از پغض ةچٌ ای کُچک ِاد گضفتم!‬
‫فضیﻞ بﻦ عیاض ﻣیفرﻣایﻨد‪ :‬صب را از پسر بچﻪ ای کوچک یاد گرفتﻢ‬
‫یػػک بػػار کػػﻪ بػػﻪ ﻣسػػجد ﻣریفػػتﻢ صػػدایی را شػػﻨیدـ‪ ،‬زﻧػػی پسػػر کػػوچ ش را تﻨبیػػﻪ‬
‫ﻣیکرد و پسرش ﻫﻢ فریاد ﻣی شید‪.‬‬

‫{‪}128‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫در نباف حػاؿ در را بػاز کػرد و از دسػت ﻣػادرش فػرار کػرد‪ .‬ﻣػادرش ﻫػﻢ در را‬
‫بػػر روی او بسػػت‪ .‬و تػػی از ﻣسػػجد برگشػػتﻢ بػػا نبػػاف پس ػر برخػػورد کػػردـ کػػﻪ جﻠػػوی‬
‫در خػوابش بػػردﻩ بػػود‪ .‬ﻣػػادرش دﻟػػش بػػﻪ حػػاﻟش سػػوخت و ﻠػػبش ﻧػػرـ شػػد و در را‬
‫برایش باز کرد (و او را در آغوشش گرفتﻪ و بﻪ خاﻧﻪ برد)‬
‫فض ػػیﻞ بع ػػد از گف ػػنت ای ػػﻦ داس ػػتاف آﻧک ػػدر گری ػػﻪ ک ػػرد ک ػػﻪ ریش ػػش خ ػػی ش ػػد و‬
‫گفت‪:‬‬
‫رضبت اهلل ﻣتعاؿ دباﻧد و صب کﻨد بػدوف شػک اهلل ﻣتعػاؿ‬ ‫اگر اﻧساف پشت د ِر ِ‬
‫در را برایش باز ﻣی ﻨد‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫ةلٌ‪ ،‬ؾراةٌ ةٌ ةازارٍا نی رفتيش انا چی نی کضدىش؟‬
‫عبػػداهلل بػػﻦ عﻤػػر رضػػی اهلل عﻨهﻤػػا صػػبح بػػﻪ بػػازار ﻣیرفػػت و بػػﻪ ﻫػػر کسػػی کػػﻪ‬
‫ﻣیرسػید سػػالـ ﻣیکػرد‪ ،‬روزی از او پرسػػیدﻧد‪ :‬کػﻪ ﻧػػﻪ ﻣعاﻣﻠػﻪ ﻣیکﻨػػی و ﻧػﻪ یﻤػػت‬
‫کاالﻫا را ﻣیپرسی و ﻧﻪ در کﻨار فروشﻨدﻩﻫا ﻣیﻧشیﻨی‪ ،‬پ چرا بﻪ بازار ﻣیآیی؟‬
‫اﻟس َالِـ ﻧُ َسﻠ ِﻢ َعﻠَى َﻣ ْﻦ ﻟَِکیﻨَا»‪.‬‬ ‫ِ‬
‫عبداهلل بﻦ عﻤر گفت‪« :‬إَِّمبَا ﻧػَ ْ ُدو ﻣ ْﻦ أ ْ‬
‫َج ِﻞ َّ‬
‫‪ٗٙ‬‬
‫«فکط بﻪ خاطر سالـ گفنت بﻪ کساﻧی کﻪ ﻣیبیﻨﻢ صبح بﻪ بازار ﻣیآمی»‪.‬‬

‫•┈┈┈┈┈┈•✿✿•┈┈┈┈┈┈•‬

‫‪[ -46‬مَظا‪.]1517 /‬‬

‫{‪}129‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫داعتاىی ةغّارزِتا ازثهضات تلُا‪"#‬ةادنخان ه زن""‬

‫شػػیخ عﻠػػی طﻨطػػاوی ادیػػب دﻣشػػق درخػػاطرات ویادداشػػت ﻫػػایش ﻧوشػػتﻪ اسػػت‬
‫کﻪ‪:‬‬
‫ی ػ ػػک ﻣس ػ ػػجد ب رگ ػ ػػی در دﻣش ػ ػػق ﻫس ػ ػػت ک ػ ػػﻪ ب ػ ػػﻪ ﻧ ػ ػػاـ "ﻣس ػ ػػجدجاﻣع توب ػ ػػﻪ"‬
‫ﻣشهوراس ػ ػػت‪ ،‬وای ػ ػػﻦ ﻣس ػ ػػجد ب ػ ػػابرکتی ﻫس ػ ػػت ک ػ ػػﻪ درآف زیب ػ ػػایی واﻧػ ػ ػ احس ػ ػػاس‬
‫ﻣیشػػود‪ ..‬عﻠػػت ﻧاﻣگػػذاری آف بػػﻪ ﻣسػػجد توبػػﻪ بػػدیﻦ سػػبب ﻫسػػت کػػﻪ آقبػػا ػػبال‬
‫خاﻧﻪ فحشاء وﻣﻨ رات بودﻩ‪ ،‬ی ی از پادشػاﻫاف ﻣسػﻠﻤاف در ػرف ﻫفػتﻢ ﻫجػری آف‬
‫راخریدﻩ وبﻨایش را ویراف کرد وسپ ﻣسجدی رادرآقبا بﻨا کرد‪.‬‬
‫درایﻦ ﻣسجد بﻞ ازٓ‪ ٚ‬ساؿ تکریبا یک عػامل بػاعﻤﻠی کػﻪ اﻫػﻞ تکػوا وعﻠػﻢ بػود‬
‫بﻨػػاـ شػػیخ سػػﻠیﻢ اﻟسػػیوطی ﻣش ػ وؿ تػػدری عﻠػػﻢ وتعﻠػػیﻢ بػػﻪ طالبػػش بػػود وﻣػػورد‬
‫اعتﻤػ ػػاد اﻫػ ػػﻞ ؿبػ ػػﻞ بػ ػػود بطوری ػ ػػﻪ درسب ػ ػػاـ کارﻫػ ػػای دیﻨػ ػػی ودﻧیػ ػػوی ب ػ ػػﻪ او ﻣراجعػ ػػﻪ‬
‫ﻣی ردﻧد‪.‬‬
‫ی ی ازطﻠبﻪ ﻫایش کﻪ خیﻠػی فکػری بػود درعػ ت ﻧفػ ﻣشػهور وضػرب اؼبنػﻞ بػود‬
‫ودر اتا ی درﻣسجد ساکﻦ بود‪.‬‬
‫دو روز براو گذشتﻪ بودکﻪ غذایی لبوردﻩ بود وچی ی بػرای خػوردف ﻧداشػت وﻧػﻪ‬
‫ﻫﻢ تواﻧایی ﻣاﻟی برای خریدغذاداشت‪.‬‬
‫روز سوـ احساس کرد بﻪ ﻣری ﻧ دیک شدﻩ است ازشدت گرسﻨگی‪.‬‬

‫{‪}131‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫بػػاخودش ف ػػر کػػرد کػػﻪ او اکﻨػػوف درحاﻟػػت اضػػطراری ػراردارد کػػﻪ شػػرعا حتػػی‬
‫گوش ػػت ﻣ ػػردار وی ػػا حت ػػی دزدی درح ػػدﻧیازش ج ػػای اس ػػت‪ .‬بﻨ ػػابرایﻦ گ یﻨ ػػﻪ دزدی‬
‫هبریﻦ راﻩ بود‪.‬‬
‫[ش ػ ػػیخ طﻨط ػ ػػاوی ﻣیگوی ػ ػػد‪:‬ایﻦ ص ػ ػػﻪ وا عی ػ ػػت دارد وﻣ ػ ػػﻦ ک ػ ػػاﻣال اشخاص ػ ػػش‬
‫راﻣیشﻨاسػػﻢ واز تفاصػػیﻞ آف درجریػػاف ﻫسػػتﻢ وﻣػػﻦ فکػػط آﻧچػػﻪ آف ﻣػػرد را اقبػػاـ دادﻩ‬
‫ح ایت ﻣی ﻨﻢ وبػر خػوب وبػد بػودف ویاجػای بودف وﻧاجػای بودف عﻤػﻞ آف شػخو‬
‫ح ﻤػی مبیػدﻫﻢ‪ ].‬ایػػﻦ ﻣسػجد در ی ػػی ازؿبﻠػﻪ ﻫػای ػػديبی وا ػع شػػدﻩ بػود ودرآقبػػا‬
‫خاﻧػػﻪ ﻫػػا بػػﻪ سػػبک ػػدمی بػػﻪ ﻫػػﻢ چسػػپیدﻩ بودﻧػػد وپشػػت باﻣهػػای خاﻧػػﻪ ﻫػػا بػػﻪ ﻫػػﻢ‬
‫ﻣتصﻞ بود بطوری کﻪ ﻣیشد ازروی پشت باـ بﻪ نبﻪ ؿبﻠﻪ رفت ‪..‬‬
‫ایﻦ جواف بﻪ پشت باـ ﻣسجد رفت وازآقبابطرؼ خاﻧﻪ ﻫای ؿبﻠػﻪ بػراﻩ افتػاد بػﻪ‬
‫اوﻟػػنی خاﻧػػﻪ کػػﻪ رسػػید دیػػد چﻨػػدتا زف درآف ﻫسػػت چشػػﻢ خػػودش راپػػاینی اﻧػػداخت‬
‫ودورشد‪ ..‬وبﻪ خاﻧﻪ بعدی کػﻪ رسػید دیػدخاﻟی ﻫسػت اﻣػابوی غػذایی ﻣطبػوع ازآف‬
‫خاﻧﻪ ﻣیاﻣد‪..‬‬
‫ازشػػدت گرسػػﻨگی و تػػی آف بػػو بػػﻪ ﻣشػػاﻣش رسػػید اﻧگػػار ﻣاﻧﻨػػد یػػک آﻫػػﻦ ربػػا‬
‫اورابطػػرؼ خػػودش جػػذب کػػرد‪ ..‬وایػػﻦ خاﻧػػﻪ یػػک طبکػػﻪ بػػیش ﻧبػػود ازپشػػت بػػاـ بػػﻪ‬
‫روی باﻟ ﻦ وازآقبا بﻪ داخﻞ حیاط پرید‪..‬‬
‫فػػوراً خ ػػودش راب ػػﻪ آشػػپ خاﻧﻪ رس ػػاﻧد س ػػردیگ رابرداش ػػت دی ػػد درآف بادؾبار ػػای‬
‫ؿبشػػی(دؼبﻪ ای) ػرار دارد‪ ...‬ی ػػی را برداشػػت وبػػﻪ سػػبب گرسػػﻨگی بػػﻪ گرﻣػػی آف‬
‫انبیتػػی ﻧػػداد‪ ..‬یػػک گػػازی ازآف گرفػػت‪ ،‬تاﻣیخواسػػت آف را ببﻠعػػد عکﻠػػش سػػرجایش‬
‫برگشت وايباﻧش بیدارشد‪..‬‬
‫{‪}131‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫باخودش گفت‪:‬‬
‫پﻨاﻩ برخداوﻧد!‬
‫ﻣﻦ طاﻟب عﻠﻢ ﻫستﻢ و وارد ﻣﻨ ؿ ﻣردـ بشوـ و دزدی کﻨﻢ؟‬
‫ازکػػار خػػودش خجاﻟػػت کشػػید وپشػػیﻤاف شػػد واسػػت فارکرد وبادؾبػػاف رابػػﻪ دیػػگ‬
‫برگرداﻧد واز نباﻧطرؼ کﻪ آﻣدﻩ بػود سراسػیﻤﻪ بازگشػت واردبػﻪ ﻣسجدشػد ودرحﻠکػﻪ‬
‫درس شػیخ حاضرگشػػت درحاﻟی ػػﻪ ازشػػدت گرسػﻨگی مبیتواﻧسػػت بفهﻤػػد شػػیخ چػػﻪ‬
‫درسی دارد ﻣیدﻫد‪ ...‬و تػی شػیخ ازدرس فػارغ شػدوﻣردـ ﻫػﻢ پراکﻨػدﻩ شػدﻧد‪ ،‬یػک‬
‫زﻧی کاﻣال پوشیدﻩ آﻣد ‪ -‬و درآف زﻣاف زرای بدوف پوشش وجود ﻧداشت‪..‬‬
‫باشیخ گفتگویی کرد کﻪ او ﻣتوجﻪ صحبت ﻫایشاف ﻧشد‪..‬‬
‫شػ ػػیخ بػ ػػﻪ اط ػ ػرافش ﻧگػ ػػاﻫی اﻧػ ػػداخت وکسػ ػػی راج ػ ػ او ﻧیافػ ػػت‪ ..‬صػ ػػدایش زد‬
‫وگفت‪ :‬تو ﻣتاﻫﻞ ﻫستی؟‬
‫جواف گفت ﻧﻪ‪..‬‬
‫شیخ گفت مبیخواﻫی زف بگریی؟‬
‫جواف خاﻣوش ﻣاﻧد‪..‬‬
‫شیخ باز اداﻣﻪ داد بﻪ ﻣﻦ بگو ﻣیخواﻫی ازدواج کﻨی یاﻧﻪ؟‬
‫ج ػواف پاسػػخ داد خبداوﻧػػد کػػﻪ ﻣػػﻦ پػػوؿ ﻟکﻤػػﻪ ﻧػػاﻧی ﻧػػدارـ چگوﻧػػﻪ بی ػػامی ازدواج‬
‫کﻨﻢ؟‬
‫شػػیح گفػػت ایػػﻦ زف آﻣػػدﻩ بػػﻪ ﻣػػﻦ خػػبدادﻩ کػػﻪ شػػوﻫرش وفػػات کػػردﻩ و او درایػػﻦ‬
‫شػهر غریػب وﻧػػا آشػﻨا اسػػت وکسػی راﻧػػدارد وﻧػﻪ درایﻨجػػا وﻧػﻪ دردﻧیػػا جب یػک عﻤػػوی‬
‫پریکس ػی دیگػػﻪ راﻧػػدارد‪ ...‬واورا بػػاخودش آوردﻩ‪ ...‬و او اکﻨػػوف درگوشػػﻪ ای از ایػػﻦ‬
‫{‪}132‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫ﻣس ػ ػػجد ﻧشس ػ ػػتﻪ‪ ...‬وای ػ ػػﻦ زف خاﻧ ػ ػػﻪ ش ػ ػػوﻫرش وزﻧ ػ ػػدگی واﻣ ػ ػواﻟش راب ػ ػػﻪ ارث ب ػ ػػردﻩ‬
‫اسػت‪ ...‬اکﻨػػوف آﻣػػدﻩ تکاضػای ازدواج بػػاﻣردی کػػردﻩ تػا شػػرعا نبسػػرش وسرپرسػػتش‬
‫باشد تا ازتﻨهایی واﻧسارایی بدطیﻨت دراﻣاف دباﻧد‪ .‬آیاحاضػر ﻫسػتی اورا بػﻪ نبسػر‬
‫خودت دربیاوری؟‬
‫جواف گفت‪ :‬بﻠﻪ!‬
‫و رو بﻪ آف زف کرد وگفت آیا تو اورا بﻪ شوﻫری خودت بوؿ داری؟‬
‫زف ﻫػػﻢ پاسػػخش ﻣنبػػت بػػود‪ ...‬عﻤػػوی زف و دوشػػاﻫد را آورد وآرػػا رابػػﻪ عکػػد‬
‫نبػػدیگر درآورد وخػػودش جبػػای آف طﻠبػػﻪ ﻣهػػرزف را پرداخػػت وبػػﻪ زف گفػػت دسػػت‬
‫شوﻫرت رابگری‪ .‬دستش راگرفت و اورا بطرؼ خاﻧﻪ اش راﻫﻨﻤایی کرد‪.‬‬
‫و تػػی وارد ﻣﻨ ػ ﻟش شػػد ﻧکػػاب ازچهػػرﻩ اش برداشػػت‪ ...‬ج ػواف از زیبػػایی وصبػػاؿ‬
‫نبسػػرش ﻣبهػػوت ﻣاﻧػػد‪ ...‬وﻣتوجػػﻪ آف خاﻧػػﻪ کػػﻪ شػػد دیػػد نبػػاف خاﻧػػﻪ ای بػػود کػػﻪ‬
‫واردش شدﻩ بود‪ ...‬زف ازاو پرسید چی ی ﻣیﻞ داری برای خوردف؟‬
‫گفت بﻠﻪ‪.‬‬
‫پػ سػػر دیػػگ رابرداشػت وبادؾبػػاﻧی رادیػػد وگفػت عجیػػب اسػػت چػﻪ کسػػی بػػﻪ‬
‫خاﻧػػﻪ واردشػػدﻩ واز آف یػػگ گازگرفتػػﻪ اسػػت‪..‬؟! ﻣػػرد بػػﻪ گریػػﻪ افتػػاد و صػػﻪ خػػودش‬
‫رابرایش تعری کرد‪.‬‬
‫زف گفت ایﻦ ﻧتیجﻪ اﻣاﻧت داری وتکوای توست ازخػوردف بادؾبػاف حػراـ سػرباز‬
‫زدی اهلل سبحاﻧﻪ وتعاﻟی نبﻪ خاﻧﻪ وصاحب خاﻧﻪ راحالؿ بﻪ توخبشید‪!..‬‬
‫بسیار زیبا و ابﻞ تاﻣﻞ ‪-‬سبحاف اهلل!‬

‫{‪}133‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫کسی کﻪ خبػاطراهلل چیػ ی را تػرک ورﻫػا کﻨػد‪ ،‬اهلل سػبحاﻧﻪ وتعػاﻟی درﻣکابػﻞ چیػ‬
‫هبػػری بػػﻪ او عطػػا ﻣی ﻨػػد‪ ،‬پروردگػػارا ﻣاراباحالﻟػػت ازحػراـ دور ﻧگػػﻪ دار آﻣػػنی یػػارب‬
‫اﻟعاؼبنی‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫غضؽ ؼَُات ٍغتی پظ اِػو داعػتان را‬ ‫اگض درحُاىّ‬
‫ةسُان[داعتان ؼَادت نؿؿب]‬
‫خبػػاب بػػﻦ َارت رضػػي اهلل عﻨػػﻪ ﻣیگویػػد‪ :‬بػػا رسػػوؿ اهلل صػػﻠى اهلل عﻠیػػﻪ وسػػﻠﻢ‬
‫تﻨها بﻪخاطر خشﻨودی اهلل ﻣتعاؿ ﻫجرت کردمی؛ پ اجػ ِر ﻣػا بػا اهلل اسػت‪ .‬برخػی‬
‫از ﻣػػا‪ ،‬بػػدوف ایﻦکػػﻪ چیػ ی از پػػاداش خػػود را در دﻧیػػا ببیﻨﻨػػد‪ ،‬درگذشػػتﻨد؛ از صبﻠػػﻪ‬
‫ﻣصعب بﻦ عﻤری رضي اهلل عﻨﻪ کﻪ در جﻨگ احد کشتﻪ شػد و جاﻣػﻪای رﻧگػی از‬
‫او ﻣاﻧ ػػد ک ػػﻪ و ت ػػی س ػ َػرش را ب ػػا آف ﻣیپوش ػػاﻧدمی‪ ،‬پاﻫ ػػایش برﻫﻨ ػػﻪ ﻣیش ػػد و چ ػػوف‬
‫پاﻫػایش را ﻣیپوشػاﻧدمی‪ ،‬سػرش مبایػاف ﻣیگشػت‪ .‬رسػوؿ اهلل صػﻠى اهلل عﻠیػﻪ وسػﻠﻢ‬
‫بﻪ ﻣا دستور داد کﻪ سرش را بپوشاﻧیﻢ و روی پاﻫایش ﻣکداری گیاﻩ کػوـ بگػذارمی‪.‬‬
‫برخػ ػػی از ﻣػ ػػا ﻧی ػ ػ شبػ ػػرﻩی (ﻫج ػ ػػرت و جهادشػ ػػاف) رس ػ ػػید و از شبػ ػػرﻩی ﻫجرتش ػ ػػاف‬
‫برخوردار شدﻧد و از ﻣیوﻩاش ﻣیچیﻨﻨد‪.‬‬
‫ﻣصعب رضي اهلل عﻨﻪ ی ی از ﻣهاجراف پیشگاﻣی بود کػﻪ بػﻪخاطر رضػایت و‬
‫خشﻨودی اهلل عػ و جػﻞ ﻫجػرت کردﻧػد‪ .‬ﻣصػعب رضػي اهلل عﻨػﻪ جػواﻧی اﻫػﻞ ﻣ ػﻪ‬
‫بػػود کػػﻪ پػػدر و ﻣػػادر ثروسبﻨػػدی داشػػت و هب ػریﻦ ﻟباسﻫػػای آف زﻣػػاف را ب ػرایش هتیػػﻪ‬
‫ﻣیکردﻧ ػ ػ ػػد و او را ﻧػ ػ ػ ػوازش ﻣیمبودﻧ ػ ػ ػػد؛ یعﻨ ػ ػ ػػی ﻣص ػ ػ ػػعب رض ػ ػ ػػي اهلل عﻨ ػ ػ ػػﻪ جػ ػ ػ ػواف‬

‫{‪}134‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫ﻧػػازپروردﻩای بػػود کػػﻪ در زﻧػػدگی خػػود‪ ،‬چی ػ ی کػػﻢ ﻧداشػػت‪ ،‬وﻟػػی نبنیکػػﻪ ﻣسػػﻠﻤاف‬
‫شد‪ ،‬پدر و ﻣادرش کﻪ کافر بودﻧد‪ ،‬او را از خود راﻧدﻧد‪.‬‬
‫ﻣصػػعب رضػػی اهلل عﻨػػﻪ بػػﻪ ﻣدیﻨػػﻪ ﻫجػػرت کػػرد و در جرگػػﻪی لبسػػتنی ﻣهػػاجراف‬
‫رار گرفت‪ .‬ﻫﻨػوز سػﻪ سػاؿ کاﻣػﻞ از ﻫجػرتش ﻧگذشػتﻪ بػود کػﻪ در جﻨػگ احػد بػﻪ‬
‫شػػهادت رسػػید؛ وی‪ ،‬در ایػػﻦ جﻨػػگ پػػرچﻢدار ﻟش ػ ر اسػػالـ بػػود‪ .‬تﻨهػػا چی ػ ی کػػﻪ‬
‫با خود داشت‪ ،‬جاﻣﻪای بود کﻪ و تی سرش را با اف ﻣیپوشاﻧدﻧد‪ ،‬پاﻫػایش بػریوف‬
‫ﻣیﻣاﻧػػد و چػػوف پاﻫػػایش را ﻣیپوشػػاﻧدﻧد‪ ،‬سػػرش برﻫﻨػػﻪ ﻣیشػػد‪ .‬رسػػوؿ اهلل صػػﻠى‬
‫اهلل عﻠیػػﻪ وسػػﻠﻢ دسػػتور داد سػػرش را بپوشػػاﻧﻨد و روی پاﻫػػایش گیػػاﻫی بػػﻪ ﻧػػاـ کػػوـ‬
‫(ﻧػػوع گیاﻫی)بگذارﻧػػد‪ .‬خبػػاب رضػػي اهلل عﻨػػﻪ ﻣیگویػػد‪ :‬برخػػی از ﻣػػا‪ ،‬یعﻨػػی برخػػی‬
‫از ﻣهػاجراف‪ ،‬شبػرﻩی (ﻫجػػرت و جهادشػاف) رسػید و از شبػػرﻩی ﻫجرتشػاف برخػػوردار‬
‫شدﻧد و از ﻣیوﻩاش ﻣیچیﻨﻨػد‪ .‬وی‪ ،‬ایػﻦ سػخﻦ را از شػوؽ اف روزﻫػا‪ ،‬یعﻨػی بػا یػاد‬
‫و خاطرﻩی روزﻫایی بیاف کرد کﻪ دﻧیػا بػﻪ روی افﻫػا گشػودﻩ ﻧشػدﻩ بػود و برخػی از‬
‫‪ٗٚ‬‬
‫اﻧاف‪ ،‬بﻪ دﻧیا ﻣش وؿ ﻧشدﻩ بودﻧد‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫داعتان هكف کضدن اةُ ظلرٌ رضی اللٌ ؾيٌ ةاغ زُِػ‪...‬‬
‫اﻧ ػ رض ػػی اهلل عﻨ ػػﻪ ﻣیفرﻣای ػػد‪ :‬اب ػػو طﻠح ػػﻪ اﻧص ػػاری رض ػػی اهلل عﻨ ػػﻪ در ﻣدیﻨ ػػﻪ‬
‫ﻣﻨّورﻩ‪ ،‬بیشر از دیگراف دارای بػاغ و زﻣػنی بػود‪ ،‬او بػاغی‪ ،‬بػﻪ ﻧػاـ «بریحػا» داشػت‬
‫کػػﻪ بسػػیار ﻣػػورد عال ػػﻪ او بػػود‪ ،‬ایػػﻦ بػػاغ ﻧ دیػػک ﻣسػػجد ﻧبػػوی بػػود و آبػػش ﻫػػﻢ‬

‫‪ -47‬صحیح خباری ‪.۳۷۲۱‬‬

‫{‪}135‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫شػرییﻦ و زیػػاد بػػود‪ ،‬پیػػاﻣب اسػػالـ بیشػػر و تﻫػػا بػػﻪ ایػػﻦ بػػاغ تشػری ﻣیآوردﻧػػد و‬
‫ػب َحتَّػػی تػُْﻨ ِف ُکػ ْػوا ِفبػَّػا ُِربب ػ ْػو َف»(آؿ‬
‫از آبػػش ﻣیﻧوشػػیدﻧد و تػػی ایػػﻦ آیػػﻪ «ﻟَػ ْػﻦ تَػتَػػاﻟُْوا اﻟْػ ِ َّ‬
‫عﻤ ػراف‪ )۲۲‬ﻧػػازؿ شػػد‪ ،‬یعﻨػػی‪ :‬نتػػا بػػﻪ درجػػﻪ کاﻣػػﻞ ﻧی ػػی مبػػی رسػػید تػػا زﻣػػاﻧی کػػﻪ‬
‫چی ﻫػػایی را کػػﻪ ﻣػػورد پسػػﻨد نتػػا ﻫسػػتﻨد‪ ،‬در راﻩ اهلل جػػﻞ جالﻟػػﻪ خػػرج ﻧ ﻨیػػد‪ ،‬ابػػو‬
‫طﻠحﻪ رضی اهلل عﻨﻪ در خدﻣت حاضر شدﻩ‪ ،‬عرض کرد‪:‬‬
‫ﻣ ػ ػػﻦ ب ػ ػػاغ «بریح ػ ػػا» را از نب ػ ػػﻪ چیػ ػ ػ بیش ػ ػػر دوس ػ ػػت دارـ و اهلل ج ػ ػػﻞ جالﻟ ػ ػػﻪ‬
‫ﻣیفرﻣایﻨد‪:‬‬
‫هب ػ ػ ػریﻦ ﻣ ػ ػػاؿ را در راﻩ ﻣ ػ ػػﻦ خ ػ ػػرج کﻨی ػ ػػد؛ ﻟ ػ ػػذا آف را در راﻩ اهلل ج ػ ػػﻞ جالﻟ ػ ػػﻪ‬
‫ﻣػػیدﻫﻢ‪ ،‬نتػػا بػػﻪ ﻫػػر صػػورت کػػﻪ صػػالح ﻣػػی داﻧیػػد‪ ،‬آف را ﻣصػ ػرؼ کﻨیػػد‪ .‬پیػػاﻣب‬
‫اسالـ بسیار خوشحاؿ شدﻧد و فرﻣودﻧد‪ :‬ﻣاؿ بسػیار خػوب و ارزنتﻨػدی اسػت‪،‬‬
‫ﻣﻦ ایﻨطور ﻣﻨاسب ﻣیدا کﻪ آف را در ﻣیػاف خویشػاوﻧداف خػود تکسػیﻢ کﻨػی‪ .‬ابػو‬
‫‪ٗٛ‬‬
‫طﻠحﻪ رضی اهلل عﻨﻪ آف را ﻣیاف خویشاوﻧداف خود تکسیﻢ مبود‪.‬‬
‫توضػػیح‪ :‬آیػػا ﻣػػا ﻫػػﻢ هبػریﻦ و ﻣرغػػوب تػریﻦ ﻣػػاؿ خػػود را بػػا شػػﻨیدف وعظػػی یػػا‬
‫خواﻧدف و شﻨیدف آیﻪ ای از رآف‪ ،‬ایﻦ گوﻧﻪ فوراً صد ﻪ ﻣیکﻨیﻢ؟‬
‫بﻠ ػػﻪ‪ ،‬بعػ ػػد از ﻣػ ػػأیوس ش ػػدف از زﻧػ ػػدگی خػ ػػود ی ػػا پ ػ ػ از ﻧارضػ ػػایتی از وارثػ ػػاف‬
‫خود‪،‬بػػﻪ ﻧیّػػت ؿبػػروـ کػػردف آﻧػػاف از ﻣ ػریاث‪ ،‬دربػػارﻩ ی صػػد ﻪ دادف و إﻧفػػاؽ مبػػودف‬
‫ﻣی اﻧدیشػیﻢ و سػاؽبا دربػارﻩ ی آف‪ ،‬ف ػر و ربکیػق ﻣػیکﻨیﻢ کػﻪ چﻨػاف صػورتی پیػدا‬
‫شود کﻪ در زﻧدگی‪ ،‬برای خودـ دباﻧد و بعد از آف خریات و صد ﻪ بشوﻧد‪.‬‬

‫‪ -48‬درامليرَر‪.‬‬
‫{‪}136‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫آری‪ !،‬اگػػر چیػ ی باشػػد کػػﻪ باعػػث ُشػػهرت گػػردد یػػا جشػػﻦ شػػادی و عروسػػی‬
‫باشد‪ ،‬در آف جا خوب خرج ﻣیکﻨیﻢ‬
‫و حتی از رض ﻫای با هبرﻩ ﻫﻢ‪ ،‬باکی ﻧدارمی‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫ده نضتتٌ پای پّادً ةٌ عفض ذج رفتم‪...‬‬
‫اﻣاـ اضبد ابﻦ حﻨبﻞ رضبﻪ اهلل فرﻣودﻩ است ‪:‬‬
‫«ﻣػػﻦ دو ﻣرتبػػﻪ بػػا پػػاي پیػػادﻩ بػػﻪ سػػفر حػػج رفتػػﻪ اـ و ﻫ یﻨػػﻪ سػػفرـ از ب ػػداد تػػا‬
‫‪ٜٗ‬‬
‫ﻣﻜﻪ فکط ٗٔ درﻫﻢ بودﻩ است»‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫ٍضکظ نّسُاٍش ظالػب ؾلػم ؼػُد اِػو داعػتان را‬
‫ةسُاىش[داعتان حالب ةلی ةو نسلش درظلب ؾلم]‬
‫اﻣاـ ذﻫبی رضبﻪ اهلل در [سری أعالـ اﻟﻨبالء (ٕ‪ ] )ٖٔ/ٕٜ‬ﻣیفرﻣاید‪:‬‬
‫بکػی بػػﻦ ـبﻠػػد از اﻧػدﻟ تػػا بػػﻪ ب ػداد پیػػادﻩ سػػفر ﻣی ﻨػد تػػا بػػﻪ اﻣػاـ اﻫػػﻞ سػػﻨت‬
‫اضبػػد بػػﻦ حﻨبػػﻞ ﻣال ػػات کﻨػػد‪ ،‬وحػػدیث را ف ػرا گػػرید‪ ،‬زﻣاﻧی ػػﻪ ﻧ دیػػک دی ػوار شػػهر‬
‫ب ػػداد ﻣیشػػود خػػب حصػػار وپػػای بﻨػػدی عﻠیػػﻪ حﻠکػػات درسػػی اضبػػد بػػﻦ حﻨب ػﻞ از‬
‫طرؼ حاکﻢ و ت بﻪ گوشش ﻣریسد‪ ،‬ایﻦ خب بکی را اﻧدوﻩ گنی ﻣی سػازد‪ ،‬بػازﻫﻢ‬
‫سػػاﻣاف خػػودرا در جػػای ﻣیگػػذارد و در تػػالش آدرس خاﻧػػﻪ اضبػػد بػػﻦ حﻨبػػﻞ خػػارج‬
‫ﻣیشػػود‪ ،‬دروازﻩ ای را دسػػتک ﻣی ﻧػػد اضبػػد بػػﻦ حﻨبػػﻞ خػػودش دروازﻩ را بػػاز ﻣی ﻨػػد‪،‬‬

‫‪[ -49‬السری ( ‪.])11/211‬‬

‫{‪}137‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫بکػػی بػػﻦ ـبﻠػػد ﻣیگویػػد‪ :‬ﻣػػﻦ ﻣسػػافرـ راﻩ دور را پیﻤػػودـ تػػا از عﻠ ػﻢ نتػػا فػػی یػػاب‬
‫ش ػػوـ؟ اﻣػػاـ پاس ػػخ ﻣیدﻫػػد‪ :‬ع ی ػ ـ داخ ػػﻞ شػػو تػػا از جری ػػاف آگ ػػاﻩ ش ػػوی‪ ،‬ازط ػػرؼ‬
‫ح ػػاکﻢ و ػػت عﻠی ػػﻪ حﻠک ػػات درس ػػی ﻣ ػػﻦ پ ػػای بﻨ ػػدی اس ػػت مبیت ػ ػوا ت ػػورا ح ػػدیث‬
‫بشػﻨوا ؟ بکػػی بػػﻦ ـبﻠػػد عػػرض ﻣی ﻨػػد‪ :‬جﻨػػاب اﻣػػاـ اگػػر اجػػازﻩ بدﻫیػػد ﻣػػﻦ نبػػﻪ روزﻩ‬
‫بدس ػػتﻢ کج ػػوؿ گػػدای ﻣیگػػریـ حبی ػػث گػػدایگر ﻧ ػ د ت ػػاف حاض ػػر ﻣیش ػػوـ ﻣیگ ػػومی‪:‬‬
‫چی ی دارید بﻪ راﻩ اهلل بدﻫید‪ ،‬درنبنی ﻣدت یک ویا دوحدیث برامی ارائﻪ بدارید؟‬
‫ایﻦ طرح را پسﻨدید نبﻪ روزﻩ یػک‪ ،‬دو‪ ،‬سػﻪ حػدیث بػرایش تعﻠػیﻢ ﻣیػداد تػا ایػﻦ‬
‫کﻪ بکی بﻦ ـبﻠد ٖٓٓ حدیث را فرا گرفت‪ ،‬وپای بﻨدی ﻫﻢ برداشتﻪ شد‪.‬‬
‫بکػػی بػػﻦ ـبﻠػػد ﻣیگویػػد‪ :‬بعػػد ازیػػﻦ ﻫػػر زﻣاﻧی ػػﻪ در حﻠکػػﻪ درس اﻣػػاـ اﻫػػﻞ اﻟسػػﻨﻪ‬
‫حاضر ﻣیشدـ آوازـ ﻣیػداد‪ ،‬و درﻧ دیػک خػودش جػامی ﻣیػداد ودر خطػاب بػﻪ بػا ی‬
‫شاگرداﻧش ﻣیگفت‪« :‬ﻫذا یکع عﻠیﻪ إسﻢ طاﻟب اﻟعﻠﻢ»‪/‬‬
‫ٓ٘‬
‫شاگرد وؿبصﻞ وا عی بکی بﻦ ـبﻠد است‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫ةّاِّش در نُرد اةُذر ٍم ةشاىّم!‬
‫ی ی از ویگػی ﻫػای ﻣرحﻠػﻪ دعػوت ﻣ ّ ػی‪ ،‬پﻨهاﻧ ػاری واحتیػاط بػود‪ ،‬تػا حػ ّدی‬
‫ایػػﻦ ﻣسػػدﻠﻪ رعایػػت ﻣیشػػد کػػﻪ عکیػػدﻩ و دعػػوت را از ﻧ ػ دی ریﻦ خویشػػاوﻧداف ﻧی ػ‬
‫ـبفػػی ﻣیکردﻧ ػػد‪ .‬دس ػػتورات پیاﻣبص ػػﻠی اهلل عﻠی ػػﻪ وس ػػﻠﻢ بػػر واج ػػب ب ػػودف پﻨه ػػاﻧی‬
‫بودف دعوت روش و اطع بود‪.‬‬

‫‪ -59‬سری أغالم انلتالء ‪.144 /1‬‬

‫{‪}138‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫ابوذر‪ ،‬از طایفﻪی غفار بود‪ ،‬او از کساﻧی بود کﻪ بﻪ دﻟیػﻞ تﻨ ّفػر و بػی زاری از‬
‫وضعیت زﻧدگی جاﻫﻠی و عبػادت بُتػاف وشػرک ورزیػدف بػﻪ خػدا بػﻪ ﻣ ّ ػﻪ آﻣػدﻩ بػود‬
‫تا دربارﻩی پیاﻣب صﻠی اهلل عﻠیﻪ وسﻠﻢ ربکیق کﻨد‪ .‬الزـ بﻪ ذکر است او سػﻪ سػاؿ‬
‫بػػﻞ از ﻣسػػﻠﻤاف شػػدف فکػػط بػرای خداوﻧػػد ی تػػا مبػػاز ﻣیخواﻧػػد‪ّ ،‬اﻣػػا رو بػػﻪ بﻠػػﻪای‬
‫ﻣشػػخو مبػػاز مبیخواﻧػػد‪ .‬چﻨػػاف بػػﻪ ﻧظرﻣیرسػػد کػػﻪ بػػﻪ روش دیػػﻦ ابراﻫیﻤػػی بػػﻪ مبػػاز‬
‫ﻣیایسػػتاد‪ .‬آری‪ ،‬او شػػﻨیدﻩ بػػود کػػﻪ فػػردی در ﻣ ّ ػػﻪ ادع ػػای پیػػاﻣبی ﻣیکﻨػػد‪ ،‬بػػﻪ‬
‫نبنی دﻟیﻞ آﻣػدﻩ بػود کػﻪ از ﻧ دیػک دربػارﻩی پیػاﻣب جدیػد ربکیػق کﻨػد‪ّ ،‬اﻣػا بػﻪ دﻟیػﻞ‬
‫حساسیت اوضاع ﻣ ّ ﻪ مبیخواست از کسی در ﻣورد پیػاﻣب صػﻠی اهلل عﻠیػﻪ وسػﻠﻢ‬
‫چی ػ ی بپرسػػد‪ .‬بﻨػػابرایﻦ تػػا شػػب صػػب ک ػػرد‪ ،‬سػػپ (ﻧ دیػػک کعبػػﻪ) بػػﻪ اس ػراحت‬
‫ﻣتوجػػﻪ شػػد غریبػػﻪ اسػػت‪ ،‬پػ او را بػػﻪ خاﻧػػﻪ اش بػػرد‪،‬‬
‫پرداخػػت‪ ،‬عﻠػػی کػػﻪاو را دیػػد ّ‬
‫وﻟػػی چی ػ ی ﻧگفػػت‪ ،‬صػػبح ابػػوذر بػػﻪ ﻣسػػجداغبراـ رفػػت و تػػا شػػب آف جػػا ﻣاﻧػػد‪،‬‬
‫دوبارﻩ عﻠی آﻣد و او را بﻪ خاﻧﻪ برد‪ ،‬از او پرسید برای چﻪ بﻪ ﻣ ّ ﻪ آﻣدﻩای؟‬
‫ابوذر ّاوؿ از عﻠی عهدگرفت کﻪ بﻪ کسی چی ی ﻧگویػد‪ ،‬سػپ گفػت‪ :‬آﻣػدﻩاـ‬
‫کﻪ با ایﻦ فردی کﻪ ّادعای پیاﻣبی ﻣیکﻨد‪ ،‬ﻣال ات کﻨﻢ‪.‬‬
‫عﻠػػی گفػػت‪ :‬او رسػػوؿ و پیػػاﻣب بػػر حػػق خداسػػت‪ ،‬حػػاؿ کػػﻪ ﻣیخواﻫیػػد بػػا او‬
‫ﻣال ػػات کﻨ ػػی‪ ،‬ص ػػبح پشػ ػت س ػػر ﻣ ػػﻦ بی ػػا‪ ،‬اگ ػػر چیػ ػ ی دی ػػدـ ک ػػﻪ برای ػػت خط ػػری‬
‫داشت‪ ،‬چﻨاف ﻣیایستﻢ کﻪ گویا آب ﻣیری ـ‪ ،‬اگر بﻪ رفنت اداﻣﻪ دادـ‪ ،‬تػو ﻧیػ بیػا‪.‬‬
‫بػػﻪ ﻫػػر حػػاؿ ابػػوذر طبػػق نبػػنی برﻧاﻣػػﻪ بػػا رسػػوؿ خػػدا صػػﻠی اهلل عﻠیػػﻪ وسػػﻠﻢ ﻣال ػػات‬
‫کػػرد و حرؼﻫػػای ایشػػاف را شػػﻨید و ﻣسػػﻠﻤاف شػػد‪ .‬بعػػد از ایػػﻦ پیػػاﻣب صػػﻠی اهلل‬

‫{‪}139‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫عﻠیﻪ وسﻠﻢ بﻪ او گفت‪« :‬ارجػع اﻟػی وﻣػک فػأخبﻫﻢ حتػی یاتیػک أﻣػری»‪ .‬یعﻨػی‪:‬‬
‫بﻪ ﻣیاف وـ خود برگرد و آرا را از ایﻦ اﻣر آگاﻩ کﻦ‪ ،‬تا فرﻣاف ﻣﻦ بﻪ تو برسد‪.‬‬
‫ابوذر گفت‪ :‬بﻪ خدا سوگﻨد! باید ﻣسﻠﻤاف شػد را بػا آواز بﻠﻨػد در ﻣیػاف اﻫػﻞ‬
‫ﻣ ّ ػػﻪ اعػػالـ کػػﻨﻢ‪ .‬فػػردای آف شػػب بػػﻪ ﻣسػػجد اغب ػراـ رفػػت و بػػا صػػدای بﻠﻨػػد فریػػاد‬
‫زد‪« :‬أشهد آف ال إﻟﻪاال اهلل و أف ؿبﻤداً رسوؿ‪‎‬اهلل»‪‎،‬بالفاصله ‪‎‬شرلاناب‪‎‬بل ‪‎‬ال‪ ‎‬هل ‪‎‬‬
‫‪‎‬لر‪‎‬شدند‪‎‬ل‪‎‬ال‪‎‬را‪‎‬زیا‪‎‬شرت‪‎‬ل‪‎‬لگد‪‎‬گافتﻨد تا ایﻦ کﻪ عباس بﻦ عبػداؼبطﻠب آﻣػد و‬
‫آرػػا را از اﻧتکػػاـ جػػویی بیﻠػػﻪی غ ّفػػار و فباﻧعػػت از ذبارتشػػاف کػػﻪاز ﻣسػػری بیﻠػػﻪی‬
‫ٔ٘‬
‫غفار بﻪ ظبت شاـ ﻣیگذشت‪ ،‬بیﻢ داد و او را از دستشاف قبات داد‪.‬‬
‫ابػػوذر بػػﻞ از ایﻨ ػػﻪ خػػودش ﻧ ػ د پیػػاﻣب صػػﻠی اهلل عﻠیػػﻪ وسػػﻠﻢ بیایػػد‪ ،‬ب ػرادرش را‬
‫فرستادﻩ بود کﻪ دربارﻩی او ربکیق کﻨد‪ ،‬برادرش حرفهایی را کﻪاز پیاﻣب شػﻨیدﻩ بػود‬
‫بػػﻪ ابػػوذر بػػازگو کػػردﻩ و گفتػػﻪ ب ػػود کػػﻪ بػػﻪ خػػوبی ﻫػػای اخ ػػالؽ دسػػتور ﻣیدﻫػػد و‬
‫سخﻨاﻧش شعر ﻧیست‪ .‬ابوذر بعد از شﻨیدف ایﻦ حرفها گفت‪ :‬ﻣرا ػاﻧع ﻧ ػردی و‬
‫چی ػ ی کػػﻪ ﻣػػﻦ در پػػی آ دسػػتگریـ ﻧشػػد‪ ،‬بﻨػػابرایﻦ تصػػﻤیﻢ گرفػػت کػػﻪ خػػودش بػػﻪ‬
‫ﻣال ػػات پیػػاﻣب ب ػػرود و ب ػرادرش ب ػػﻪ او ﻫشػػدار دادﻩ بودکػػﻪ ﻣ ػػردـ ﻣ ّ ػػﻪ بش ػ ّدت از‬
‫ٕ٘‬
‫پیاﻣب ﻣتﻨ ّفراﻧد و با او دنتﻦ ﻫستﻨد‪.‬‬
‫رسوؿ خدا بﻪ او اﻣر فرﻣػود کػﻪ در وطػﻦ خػود دبػاف و زﻣػاﻧی کػﻪ اسػالـ ﻧریوﻣﻨػد‬
‫شػػد او ﻧیػ بػػﻪ ﻣسػػﻠﻤاﻧاف ﻣﻠحػػق شػػود‪ ،‬ﻟػػذا پػ از ﻫجػػرت رسػػوؿ خػػدا بػػﻪ ﻣدیﻨػػﻪ‪،‬‬

‫‪ -51‬صحیح خباری ‪.7/173‬‬

‫‪( -52‬مسدددلم (‪ )4/1923/2473‬صدددحیح السدددریهانلتَیً‪ ،‬اةدددساٌیم الػدددی‪ 83/‬و السریهالصدددحیحً‪،‬‬
‫غهسی‪. )1451/‬‬
‫{‪}141‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫ابوذر در ﻣدیﻨﻪ بﻪ رسوؿ خدا پیوست بػدوف آف کػﻪ کس ػی او را بػﻪ ﻫجػرت از یػار‬
‫و دیار ؾببور کردﻩ باشد‪.‬‬
‫ﻧکػﻞ اسػػت کػﻪ ابػػوذر رضػی اهلل عﻨػػﻪ بػػا ﻣعاویػﻪ رضػػی اهلل عﻨػﻪ اختالفػػاتی داشػػت‬
‫وﻟی ﻫرگ در جریاﻧات کشﻤ ش و اختالفات شرکت ﻧﻨﻤود‪.‬‬
‫او پ از چﻨد صباحی کػﻪ در ﻣﻨطکػﻪ ربػذﻩ (ﻣﻨ ؿگػاﻫی بػود در ﻣسػری حجػاج‬
‫و کارواﻧیػػاف عػراؽ) ا اﻣػػت داشػػت (بػػﻪ ﻣػػری طبیعػػی) چشػػﻢ از جهػػاف فروبسػػت و‬
‫ﻫرگ ػ در جریاﻧػػات فتﻨػػﻪ‪ ،‬ﻣشػػارکت ﻧﻨﻤػػود در وا ػػع‪ ،‬او خػػود‪ ،‬از صبﻠػػﻪ صػػحابﻪای‬
‫بػ ػػود کػ ػػﻪ در اجتﻨػ ػػاب از فتﻨػ ػػﻪ و حفػ ػػظ وحػ ػػدت و وجػ ػػوب اطاعػ ػػت از وﻟػ ػػی اﻣػ ػػر‬
‫ﻣسﻠﻤنی‪ ،‬از رسوؿ خػدا صػﻠی اهلل عﻠیػﻪ وسػﻠﻢ حػدیث روایػت کػردﻩ اسػت و بارﻫػا‬
‫و بارﻫا‪ ،‬اطاعت و ارادت خود بﻪ ﻣکاـ خالفت رسوؿ خدا صػﻠی اهلل عﻠیػﻪ وسػﻠﻢ‬
‫و اﻣاﻣت ﻣسﻠﻤنی و ﻧی ؿببت خویش بﻪ عنﻤاف و دیگػر صػحابﻪ رضػی اهلل عػﻨهﻢ‬
‫را اعالـ ﻣیمبود‪.‬‬
‫پػ از وفػػات ابػػوذر‪ ،‬عنﻤػػاف رضػػی اهلل عﻨػػﻪ خػػاﻧوادﻩ او را ربػػت ت فػػﻞ خػػویش‬
‫رار داد‬
‫در غ وﻩی تبػوک‪ ،‬بػﻪ رسػوؿ خػدا صػﻠی اهلل عﻠیػﻪ وسػﻠﻢ عػرض کردﻧػد کػﻪ ابػوذر‬
‫بﻪ دﻟیﻞ تو شرش‪ ،‬از سپاﻩ جا ﻣاﻧدﻩ است‪ .‬رسوؿ خدا صػﻠی اهلل عﻠیػﻪ وسػﻠﻢ‬
‫بﻪ یاراف فرﻣود‪:‬‬
‫«دعوﻩ فسف یک فیﻪ خری فسیﻠحکﻪ اهلل ب ﻢ‪ ،‬وإف یػک غػری ذﻟػک فکػد أراح ػﻢ‬
‫اهلل ﻣﻨﻪ»‪.‬‬

‫{‪}141‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫«او را بﻪ حػاؿ خػود رﻫػا کﻨیػد کػﻪ اگػر خداوﻧػد در او خػری ببیﻨػد او را بػﻪ سػپاﻩ‬
‫ﻣا ﻣیرساﻧد و در غری ایﻦصورت نتا را از شر او راحت کردﻩ است»‪.‬‬
‫از آف طػػرؼ‪ ،‬چػػوف ابػػوذر دیػػد کػػﻪ شػػرش صػػد حرکػػت ﻧػػدارد‪ ،‬وسػػایﻞ خػػود را‬
‫برداشػػت و پیػػادﻩ و در آف صػػحرای سػػوزاف‪ ،‬بػػﻪ دﻧبػػاؿ سػػپاﻩ اسػػالـ بػػﻪ راﻩ افتػػاد‪.‬‬
‫چوف سپاﻩ اتراؽ کرد بﻪ رسوؿ خػدا صػﻠی اهلل عﻠیػﻪ وسػﻠﻢ خػب دادﻧػد کػﻪ ﻣػردی از‬
‫دور بﻪ سپاﻩ ﻣا ﻧ دیک ﻣیشود‪ .‬رسوؿ خدا صﻠی اهلل عﻠیﻪ وسػﻠﻢ فرﻣػود‪«:‬کػﻦ أبػا‬
‫ذر»«اﻣیدوارـ کﻪ او ابوذر باشد»‪ .‬کﻪ نبنی طور ﻧی شػد‪ .‬آف ﻣػرد‪ ،‬ابػوذر بػود کػﻪ‬
‫بػػا ﻣشػػکت بسػػیار خػػود را بػػﻪ سػػپاﻩ اسػػالـ رسػػاﻧیدﻩ بػػود بػػا رسػػیدف ابػػوذر بػػﻪ صبػػع‬
‫ﻣسػﻠﻤاﻧاف‪ ،‬آﻧػػاف فریػػاد شػوؽ بػػر آوردﻧػػد و بػػﻪ پیشػواز او شػػتافتﻨد و چػػوف او را ﻧػ د‬
‫رسوؿ خدا صﻠی اهلل عﻠیﻪ وسﻠﻢ آوردﻧد‪ ،‬رسوؿ صﻠی اهلل عﻠیﻪ وسﻠﻢ فرﻣودﻧد‪:‬‬
‫«رحﻢ اهلل أبا ذر‪ ،‬يبشی وحدﻩ‪ ،‬ويبوت وحدﻩ‪ ،‬ویُبعث وحدﻩ»‪.‬‬
‫«خداوﻧػػد‪ ،‬ابػػوذر را ﻣػػورد رضبػػت خػػویش ػرار دﻫػػد کػػﻪ او بػػﻪ تﻨهػػایی حرکػػت‬
‫ﻣیکﻨد وﻣی زید‪ ،‬بﻪ تﻨهایی ﻣیﻣرید و بﻪ تﻨها ؿبشور ﻣیشود»‬
‫آف روز کػػﻪ پػ از گذشػػت سػػاؽبا و در عهػػد عنﻤػػاف رضػػی اهلل عﻨػػﻪ و در دیػػار‬
‫ربػذﻩ‪ ،‬ﻣػػری ابػػوذر فػرا رسػید ایػػﻦ سػػخﻦ رسػػوؿ خػدا صػػﻠی اهلل عﻠیػػﻪ وسػػﻠﻢ در ﻣػػورد‬
‫او ربکػػق یافػػت‪ .‬ابػػوذر پػػیش از رحﻠػػت بػػﻪ نب ػسر و غػػالـ خػػویش وصػػیت مبػػود کػػﻪ‬
‫چػػوف ﻣػػرد‪ ،‬جﻨػػازﻩ او را پ ػ از غسػػﻞ و کفػػﻦ کػػردف‪ ،‬در کﻨػػار راﻩ کػػارواف حجػػاج‬
‫ػرار دﻫﻨ ػػد و ب ػػﻪ اوﻟ ػنی ک ػػارواﻧی ک ػػﻪ از آفج ػػا رد ﻣیش ػػود بگویﻨ ػػد ک ػػﻪ ای ػػﻦ جﻨ ػػازﻩ‬
‫کیسػػت و چ ػػوف او دبػػرد‪ ،‬نبػ ػسر و غالﻣ ػػش چﻨػػنی کردﻧػػد و جﻨػػازﻩ او را در کﻨ ػػار‬
‫راﻩگػػذر کارواﻧیػػاف گذاشػػتﻨد‪ .‬گویﻨػػد اوﻟػػنی کػػارواﻧی کػػﻪ از آفجػػا رد ﻣیشػػد از کوفػػﻪ‬
‫{‪}142‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫ﻣیآﻣػػد و در ﻣیػػاف ایشػػاف‪ ،‬عب ػػداهلل بػػﻦ ﻣسػػعود ب ػػود‪ .‬چ ػػوف او بػػﻪ ﻧ دی ػک جﻨ ػػازﻩ‬
‫رسػػید‪ ،‬از نبسػ ػر و غػػالـ ابػػوذر پرسػػید کػػﻪ ایػػﻦ جﻨػػازﻩ کیسػػت و چ ػرا او را ایﻦجػػا‬
‫گذاشتﻪاﻧد و چوف بشػﻨید کػﻪ ایػﻦ جﻨػازﻩ ابػوذر‪ ،‬آف صػحابی عظػیﻢ اﻟشػأف‪ ،‬اسػت‬
‫از شدت تأثر از ﻣرکب بﻪ زیر آﻣد و ساعتﻫا بر جﻨازﻩ او اشػک رىبػت‪ .‬آفگػاﻩ‬
‫بػػﻪ اطرافیػػاف گفػػت‪ :‬حکػػا کػػﻪ رسػػوؿ خػػدا صػػﻠی اهلل عﻠیػػﻪ وسػػﻠﻢ راسػػت گفػػت کػػﻪ‬
‫ابػػوذر بػػﻪ تﻨهػػایی حرکػػت ﻣیکﻨػػد و ﻣیزیػػد‪ ،‬بػػﻪ تﻨهػػایی ﻣػػیﻣرید و بػػﻪ تﻨهػػا ؿبشػػور‬
‫ﻣیشود‪ .‬سپ بػر جﻨػازﻩ ابػوذر مبػاز ﻣیػت گػذارد و او را دفػﻦ مبػود‪ .‬چػوف کػارواف‬
‫صد ع يبت مبود‪ ،‬دخر ابوذر بػﻪ ابػﻦ ﻣسػعود گفػت‪ :‬ابػوذر‪ ،‬پػیش از ﻣػری‪ ،‬بػﻪ ﻣػا‬
‫وصػیت کػرد کػﻪ بػﻪ اوﻟػنی کػارواﻧی کػﻪ از آفجػا رد شػد و او را دفػﻦ مبػود‪ ،‬سػػالـ او‬
‫را برساﻧیﻢ و ﻣا را سوگﻨد داد تا آﻧػاف را طعػاـ دﻫػیﻢ‪ .‬آفگػاﻩ کػﻪ کػارواف بػﻪ جاﻧػب‬
‫ﻣ ػػﻪ بػػﻪ راﻩ افتػػاد‪ ،‬خػػاﻧوادﻩ ابػػوذر را بػػا خػػود بػػﻪ ﻣ ػػﻪ و ﻧ ػ د عنﻤػػاف بردﻧػػد و چػػوف‬
‫عنﻤاف رضی اهلل عﻨﻪ از وا عﻪ وفات ابوذر با خػب شػد بسػیار اﻧػدوﻫگنی شػد و بػﻪ‬
‫نبنی خاطر‪ ،‬دخر او را ربت ت فﻞ خػود ػرار داد‪ .‬در روایتػی دیگػر چﻨػنی آﻣػدﻩ‬
‫اسػت کػػﻪ چػوف کارواﻧیػػاف جﻨػازﻩ ابػػوذر را دفػػﻦ کردﻧػد‪ ،‬دخػػر او آﻧػاف را بػػﻪ طعػػاـ و‬
‫اسػراحت در آف ﻣﻨطکػػﻪ دعػػوت مبػػود کػػﻪ آﻧػػاف ﻧی ػ پذیرفتﻨػػد و چػػوف صػػد ع يبػػت‬
‫مبودﻧػػد‪ ،‬ابػػﻦ ﻣسػػعود بػػﻪ کارواﻧیػػاف پیشػػﻨهاد داد ت ػا در ﻣسػػری خػػود ﻧ ػ د عنﻤػػاف بػػﻦ‬
‫عف ػػاف روﻧ ػػد و در ﻣ ػػورد خ ػػاﻧوادﻩ اب ػػوذر ب ػػا او ب ػػﻪ ﻣش ػػورت بپردازﻧ ػػد‪ .‬ﻫﻨگ ػػاﻣی ک ػػﻪ‬
‫کارواف بﻪ ﻣ ﻪ رسید‪ ،‬ابﻦ ﻣسعود‪ ،‬عنﻤاف را از ضیﻪ ﻣری ابػوذر ﻣطﻠػع سػاخت‪.‬‬
‫او ﻧیػ بػػا اﻧػػدوﻩ بسػػیار‪ ،‬در حػػق او دسػػت بػػﻪ دعػػا برداشػػت و از خداوﻧػػد ع وجػػﻞ‬
‫بػرای او طﻠػػب آﻣػػرزش و رضبػت مبػػود‪ .‬پػ از سبػاـ شػػدف ﻣﻨاسػػک حػج‪ ،‬عنﻤػػاف بػػﻪ‬
‫{‪}143‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫جاﻧػػب ﻣﻨطکػػﻪ ربػػذﻩ رفتػػﻪ و خػػاﻧوادﻩ ابػػوذر را بػػا خػػود بػػﻪ ﻣدیﻨػػﻪ ﻣیبػػرد و آﻧػػاف را‬
‫ربت ت فﻞ خویش رار ﻣیدﻫد‪.‬‬
‫ﻧ تﻪ ی بعد ایﻨ ﻪ در ﻣػورد ابػوذر شػایع کػردﻩ بودﻧػد کػﻪ گویػا عنﻤػاف رضػی اهلل‬
‫عﻨػػﻪ او را تبعیػػد و از فت ػوا ﻣﻨػػع کػػردﻩ بػػود! اگػػر فػػرض کﻨػػیﻢ کػػﻪ عنﻤػػاف‪ ،‬ابػػوذر را از‬
‫ﻫػػر ﻧػػوع فتػوا و اجتهػػادی ﻣﻨػػع مبػػودﻩ بػػود‪ ،‬یػػا او را بػػﻪ ﻣ ػػاﻧی ﻣیفرسػػتاد کػػﻪ دسػػت‬
‫ﻫیا فردی بﻪ او ﻧرسد‪ ،‬یا بﻪ زﻧداف ﻣیاﻧػداخت و یػا از ورود او بػﻪ ﻣدیﻨػﻪ فباﻧعػت‬
‫ب ػػﻪ عﻤ ػػﻞ ﻣ ػػیآورد‪ ،‬اﻣ ػػا ب ػػرع عنﻤ ػػاف‪ ،‬اب ػػوذر را در ﻣﻨطک ػػﻪای سػ ػ ﻨی داد ک ػػﻪ‬
‫ﻣردﻣ ػػاف‪ ،‬بس ػػیاری از آفج ػػا عب ػػور ﻣیکردﻧ ػػد‪ ،‬چػ ػرا ک ػػﻪ رب ػػذﻩ‪ ،‬ﻣﻨ ؿگ ػػاﻫی ب ػػود در‬
‫ﻣسری حجاج و کارواﻧیاف عراؽ‪.‬‬
‫عﻠػػت رفػػنت ابػػوذر از ﻣدیﻨػػﻪ را ﻣیت ػواف در بػػروز زﻣ ﻣػػﻪﻫای خطرﻧػػاکی جسػػتجو‬
‫کرد کﻪ از گوشػﻪ و کﻨػار جاﻣعػﻪ ﻣسػﻠﻤنی بػﻪ گػوش ﻣیرسػید‪ ،‬ﻣﻨافکػاف و کیﻨػﻪتوزاف‬
‫شػػایعات ﻣتعػػددی را در ﻣػػورد ابػػوذر سػػاختﻪ و پرداختػػﻪ بودﻧػػد و صػػد داشػػتﻨد از‬
‫ﻣواضع ابوذر در باؿ صبهور صحابﻪ‪ ،‬او را در برابػر خﻠیفػﻪ ﻣسػﻠﻤنی ػرار دﻫﻨػد و‬
‫ب ػػﻪ ای ػػﻦ ترتی ػػب شػ ػ اؼ عﻤیک ػػی را ﻣی ػػاف ص ػػحابﻪ و ﻣؤﻣﻨ ػػاف اهب ػػاد کﻨﻨ ػػد‪ .‬در ای ػػﻦ‬
‫ش ػ ػرایط‪ ،‬عنﻤػ ػػاف دفػ ػػع چﻨػ ػػنی خطػ ػػری را برخػ ػػود الزـ ﻣیدیػ ػػد‪ .‬او ﻣیداﻧسػ ػػت کػ ػػﻪ‬
‫حضور ابوذر در ﻣدیﻨﻪ‪ ،‬ﻧعﻤتی است عظیﻢ اﻣا از طرؼ دیگر ﻣیدید کػﻪ حضػور‬
‫او در شػػهر‪ ،‬هباﻧػػﻪﻫایی را بػػﻪ دسػػت ﻣﻨافکػػاف و فتﻨػػﻪاﻧگی اف دادﻩ اسػػت تػػا وحػػدت‬
‫اﻣ ػػت را خدش ػػﻪدار مبایﻨ ػػد و ب ػػﻪ نب ػػنی دﻟی ػػﻞ ب ػػﻪ اب ػػوذر پیش ػػﻨهاد داد ک ػػﻪ در چﻨ ػػنی‬
‫شرایط حساس‪ ،‬ﻣدیﻨﻪ را ترک گوید‪.‬‬

‫{‪}144‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫ابوب ر بﻦ اﻟعربی در ایﻦ زﻣیﻨﻪ چﻨنی ﻣیگویػد‪ :‬ابػوذر ﻣػردی زاﻫػد بػود و چػوف‬
‫ﻣیدید ﻣردـ بػﻪ خػاطر فتوحػات بػﻪ زﻧػدگی ﻣرفّهاﻧػﻪ روی آوردﻩاﻧػد‪ ،‬آﻧػاف را سػرزﻧش‬
‫ﻣیکرد و بﻪ زﻫد و ورعشػاف فػرا ﻣیخواﻧػد‪ .‬اﻣػا تػرک ﻧعﻤتﻫػای حػالؿ و ﻣشػروع‬
‫دﻧیػػا و پشػػت کػػردف بػػﻪ آفﻫػػا بػػﻪ ﻫػػیا عﻨػواف الزـ ﻧیسػػت و ب ػﻪ نبػػنی دﻟیػػﻞ بػػود کػػﻪ‬
‫ﻣیػػاف او و ﻣعاویػػﻪ اخػػتالؼ پدیػػد آﻣػػد و چػػوف بػػﻪ ﻣدیﻨػػﻪ بازگشػػت‪ ،‬بػػاز نبػػاف رویػػﻪ‬
‫پیشنی خود را در پیش گرفت و ﻣردـ را بﻪ زﻫد و ورع دعوت ﻣیکػرد و از ثػروت‬
‫و رفػػاﻩ بػػر حذرشػػاف ﻣیداشػػت‪ .‬ایػػﻦ ﻣسػػأﻟﻪ و شػػایعاتی کػػﻪ در ایػػﻦ ضػػیﻪ بػػر سػػر‬
‫زبافﻫػػا افت ػػاد عنﻤػػاف را واداش ػػت ت ػػا بػػﻪ اب ػػوذر پیشػػﻨهاد کﻨ ػػد ک ػػﻪ بػػﻪ خ ػػاطر حف ػػظ‬
‫وحػػدت اﻣػػت‪ ،‬ﻣدیﻨػػﻪ را تػػرک گویػػد‪ .‬بػػﻪ وا ػػع‪ ،‬ابػػوذر ﻣعتکػػد بػػﻪ روشػػی ویػ ﻩ بػػود کػػﻪ‬
‫مبیتواﻧسػػت در آف ش ػرایط‪ ،‬ﻣػػردـ را در آف شػػیوﻩ زیسػػنت بػػا خػػود نب ػراﻩ سػػازد‪ .‬ﻫػػر‬
‫کػ دیگػػری ﻧیػ کػػﻪ چػػوف ابػػوذر بیاﻧدیشػػد‪ ،‬مبیتواﻧػػد خػػود را بػػا اوضػػاع و احػواؿ‬
‫ﻣردـ وفػق دﻫػد و چػوف آﻧػاف رفتػار مبایػد و بﻨاچػار بایػد گوشػﻪ ع ﻟػت اختیػار کﻨػد‪،‬‬
‫ب ػػﻪ یک ػػنی ک ػػﻪ ﻫ ػػﻢ اب ػػوذر و ﻫ ػػﻢ دیگ ػػر ص ػػحابﻪ اﻫ ػػﻞ خ ػػری و فض ػػیﻠت و از ﻣؤﻣﻨ ػػاف‬
‫ص ػػادؽ و راس ػػتنی بودﻧ ػػد‪ ،‬اﻣ ػػا بای ػػد داﻧس ػػت ک ػػﻪ ﻫ ػػر ک ػ را تػ ػواف آف ﻧیس ػػت ک ػػﻪ‬
‫براساس اﻧدیشﻪ ابوذر عﻤﻞ مباید‪ ،‬چوف او رفتار کﻨد‪ ،‬بپوشد و بیاﻧدیشد‪.‬‬
‫از طرؼ دیگر‪ ،‬ابوذر‪ ،‬بﻪ صورت ﻣداوـ‪ ،‬بﻪ ﻣدیﻨﻪ ﻣیآﻣػد و در ﻣسػجد اﻟﻨبػی‬
‫مبػػاز ﻣیگػػذارد‪ .‬اگػػر در پیشػػﻨهاد عنﻤػػاف بػػﻪ ابػػوذر خػػوب بﻨگػػرمی آﻧگػػاﻩ کػػﻪ بػػﻪ او‬
‫گفػت‪« :‬هبػر اسػػت کػﻪ در آف اوضػػاع و احػواؿ از ﻣدیﻨػﻪ خػػارج شػود و در حوﻣػػﻪ‬
‫آف ا اﻣت مبایػد»‪ ،‬ﻣػیبیﻨیﻢ کػﻪ ابػوذر‪ ،‬ربػذﻩ را بػرای ا اﻣػت خػود و خػاﻧوادﻩاش بػر‬
‫ﻣیگ یﻨد‪ .‬شایاف ذکر است کﻪ در آف دوراف‪ ،‬ﻣﻨطکﻪ ربذﻩ در جوار چراگػاﻩ بػ ری‬
‫{‪}145‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫ش ػراف و اسػػباف بیتاؼبػػاؿ ػرار داشػػت و بػػﻪ نبػػنی دﻟیػػﻞ‪ ،‬ﻣیبایسػػت ﻣﻨطکػػﻪای پػػر‬
‫رفػػت و آﻣػػد و خػػوش آب و ﻫ ػوا بػػودﻩ باشػػد‪ .‬ﻧکػػﻞ اسػػت کػػﻪ عنﻤػػاف‪ ،‬کﻠػػﻪای از‬
‫شػ ػ ػراف را ب ػ ػػﻪ نبػ ػ ػراﻩ دو غ ػ ػػالـ‪ ،‬ب ػ ػػﻪ اب ػ ػػوذر س ػ ػػپرد و حک ػ ػػو ی ثاب ػ ػػت را بػ ػ ػرای او و‬
‫خػػاﻧوادﻩاش تعیػػنی مبػػود‪ .‬طػػبی در ارتبػػاط بػػا اکاذیػػب ﻣربػػوط بػػﻪ اﻧ ػ وا وگوشﻪﻧشػػنی‬
‫شػػدف ابػػوذر بیػػاف ﻣػػیدارد کػػﻪ ایػػﻦ اکاذیػػب و دروغﻫػػا گػػاﻩ چﻨػػاف زشػػت و شػػﻨیع‬
‫ﻣیباشﻨد کﻪ شایستﻪ ﻧیست آفﻫا را بازگو کﻨد‪.‬‬
‫حکػایق بػػﻪ ﻣػػا ﻣیگویﻨػػد کػﻪ عنﻤػػاف‪ ،‬ابػػوذر را تبعیػػد ﻧ ػرد بﻠ ػػﻪ ایػػﻦ خػػود ابػػوذر‬
‫بود کﻪ از عنﻤاف اذف خواست تا از ﻣدیﻨﻪ خارج و بﻪ ربذﻩ برود‪ .‬اﻣا با وجود ایػﻦ‬
‫حکػایق‪ ،‬بػاز دنتﻨػاف عنﻤػاف‪ ،‬بػػا جعػﻞ روایػات چﻨػنی وامبػػود کردﻩاﻧػد کػﻪ ایػﻦ عنﻤػػاف‬
‫بػػود کػػﻪ ابػػوذر را از ﻣدیﻨػػﻪ اخ ػراج مبػػود‪ .‬ﻧکػػﻞ اسػػت کػػﻪ چػػوف «غاﻟػػب اﻟکطػػاف» از‬
‫حسﻦ بصری سؤاؿ کرد کﻪ آیا عنﻤاف‪ ،‬باعث خروج ابوذر از ﻣدیﻨػﻪ شػد؟‪ ،‬حسػﻦ‬
‫بػػﻪ او پاسػػخ داد‪ :‬ﻣعػػاذاهلل! عنﻤػػاف ﻫرگ ػ چﻨػػنی کػػاری ﻧ ػػرد‪ .‬بایػػد داﻧسػػت سبػػاﻣی‬
‫روایػػاتی کػػﻪ ایػػﻦ اکاذیػػب را در ﻣػػورد روابػػط ﻣیػػاف عنﻤػػاف و ابػػوذر بػػازگو ﻣیکﻨﻨػػد‪،‬‬
‫ﻫﻢ از سﻨد ضعیفی برخوردارﻧد و ﻫﻢ ﻣنت و ؿبتوای آفﻫا با روایات صػحیحی کػﻪ‬
‫خروج ابػوذر از ﻣدیﻨػﻪ را بﻨػا بػﻪ خواسػت و ﻣیػﻞ خػود او ﻣیداﻧﻨػد ـبػاﻟ ﻣیباشػد‬
‫و در تضاد با آفﻫاسػت‪ .‬نبػافطور کػﻪ در تػاریخ و روایػات ﻧکػﻞ ﻣیکﻨﻨػد عنﻤػاف‪،‬‬
‫خػػود‪ ،‬ابػػوذر را بػػﻪ ﻣدیﻨػػﻪ فراخواﻧػػد تػػا در کﻨػػار او و دیگػػر صػػحابﻪ باشػػد‪ .‬حػػاؿ بػػا‬
‫وجػود ایػﻦ وا عیػػت‪ ،‬آیػا ﻣیتػواف پػػذیرفت عنﻤػاف کػﻪ چﻨػػنی ﻧیػت خریخواﻫاﻧػػﻪای در‬
‫سر داشتﻪ‪ ،‬صد تبعید و طػرد ابػوذر از خػود را مبایػد‪ .‬چػوف از حسػﻦ بصػری‪ ،‬در‬
‫ﻣػػورد تبعیػػد ابػػوذر سػؤاؿ شػػد‪ ،‬آف را بػػﻪ شػػدت رد ﻣیکﻨػػد‪ ،‬و ﻫرگػػاﻩ از ابػػﻦ سػرییﻦ‬
‫{‪}146‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫نبػػنی پرسػػش را ﻣیمبودﻧػػد‪ ،‬او بػػﻪ شػػدت ﻧاراحػػت ﻣیشػػد و ﻣیگفػػت‪ :‬کػػﻪ عنﻤػػاف‬
‫ﻫرگ ػ چﻨػػنی سػػتﻤی را در ح ػػق اب ػػوذر روا ﻧداشػػت بﻠ ػػﻪ ای ػػﻦ خ ػػود اب ػػوذر ب ػػود ک ػػﻪ‬
‫ترجیح داد در آف شرایط حساس از ﻣدیﻨﻪ خارج و در جای دیگر س ﻨی گ یﻨػد‪.‬‬
‫نبػػاﻧطور کػػﻪ در طػػوؿ ایػػﻦ گفتػػار بیػػاف شػػد‪ ،‬براسػػاس اسػػﻨاد و روایػػات صػػحیح و‬
‫ﻣعتب‪ ،‬ابوذر چوف دید خیﻞ عظیﻢ ﻣردـ گرد او صبع ﻣیشوﻧد و شػایعات بسػیاری‬
‫ﻧی ػ از ایػػﻦ رﻫگػػذر بػػر زبافﻫػػا جػػاری اسػػت تػػرجیح داد کػػﻪ ﻣدیﻨػػﻪ را تػػرک مبایػػد و‬
‫چػػوف ضػػیﻪ را بػػا عنﻤػػاف در ﻣیػػاف گذاشػػت‪ ،‬او بػػﻪ ابػػوذر پیشػػﻨهاد ﻣیکﻨػػد کػػﻪ در‬
‫ٖ٘‬
‫ﻣﻨاطق اطراؼ شهر ا اﻣت کﻨد‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫آىگاً کٌ انام ةساری پّانتض اعالم را زُاب نی ةّيش!‬
‫از خصﻠت ﻫای خوب او(خباری) ایﻦ بود کﻪ گاﻫی ﻧػﻪ دروغ گفتػﻪ اسػت و‬
‫ﻧﻪ غیبت کردﻩ است‬
‫از صفات او‪ ،‬حافظ‪ ،‬عابد‪ ،‬زاﻫد‪ ،‬سخاوسبﻨد و غریﻩ ﻣیباشد‪.‬‬
‫روزی اﻣاـ خباری بﻪ خواب دید کﻪ ﻣگ را از سر و صورت پیاﻣب صﻠی اهلل‬
‫عﻠیﻪ و سﻠﻢ ﻣریاﻧد‪ ،‬در تعبریش اسػحاؽ راﻫویػﻪ بػﻪ او گفػت کػﻪ ﻣعﻨػایش ایﻨسػت‬
‫کﻪ تو احادیػث دروغػنی را از پیػاﻣب صػﻠی اهلل عﻠیػﻪ و سػﻠﻢ دفػع ﻣی ﻨػی و آرػا را‬
‫از احادیث صحیح جدا ﻣیسازی‪.‬‬
‫وﻧی وارد شدﻩ‪:‬‬

‫‪ -53‬کخاب غرهان اةو غفان ریض اهلل غيً ‪ ،‬حایلف‪ /‬حمهر یلع صالیب‪.‬‬
‫{‪}147‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫"قبػﻢ بػﻦ فضػیﻞ"گفػت‪ :‬پیػاﻣب صػﻠی اهلل عﻠیػﻪ و سػﻠﻢ را در خػواب دیػدـ کػﻪ‬
‫راﻩ ﻣریفت و ؿبﻤد بﻦ اظباعیﻞ (اﻣاـ خباری) پشت سر او راﻩ ﻣریفػت و ﻫػر و ػت‬
‫پیاﻣب صﻠی اهلل عﻠیﻪ و سﻠﻢ ػدﻣی را بػر ﻣیداشػت او ﻧیػ ػدﻣش جػای پػای ػدـ‬
‫پیػاﻣب صػﻠی اهلل عﻠیػﻪ و سػﻠﻢ ﻣیگذاشػت و بػدﻧباؿ او ﻣریفػت"‪ .‬و ایػﻦ اﻣػر ﻧشػاف‬
‫دﻫﻨدﻩ پریوی کاﻣﻞ از پیاﻣب صﻠی اهلل عﻠیﻪ و سﻠﻢ ﻣیباشد‪.‬‬
‫کتاب او" صحیح خباری "صحیحریﻦ کتاب بر روی زﻣنی بعد از رآف کرمی‬
‫ﻣیباشد‪.‬‬
‫او بعﻠت حسودی و شایعات دروغنی از ﻣردـ دیار ا اﻣتش را ترک کرد و بػﻪ‬
‫ﻣوطﻦ اصﻠیش یعﻨی خبارا پ از کسب عﻠﻢ برگشت وﻟی آقبا ﻧی ﻣورد ابتال رار‬
‫گرفػت و اﻣػری آقبػا او را تبعیػد کػرد و بػﻪ ظبر ﻨػد رفػت و آقبػا ﻧیػ زیػر فشػار و‬
‫حسادت ﻣردـ رار گرفت تا ایﻨ ﻪ زﻧػدگی بػرایش تﻨػگ شػد و ی شػب دعػا کػرد‬
‫کﻪ‪ :‬خداوﻧدا‪ ،‬دﻧیا با ایﻦ ﻨاوریش برای ﻣﻦ تﻨگ شدﻩ‪ ،‬پ ﻣػرا بسػوی خػودت‬
‫بر بگرداف"‪ ،‬و ی ﻤاﻩ ﻧگذشت کﻪ خداوﻧد او را بسوی خودش بػر گرداﻧػد و از‬
‫حسػادش قبػات داد‪ ،‬و روز وفػات او برابػر بػود بػا ‪ ٕ٘ٙ‬ﻫجػری‪ ،‬یعﻨػی ٕ‪ٙ‬‬ ‫شػر ّ‬
‫سػاؿ عﻤػر کػرد و روز عیػد فطػر بعػد از مبػاز ظهػر در ی ػی از روسػتاﻫای ظبر ﻨػد‬
‫دفﻦ شد‪.‬‬

‫•┈┈┈┈┈┈•✿✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫{‪}148‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫داعتان عٌ فضدی کٌ نّسُاعتيش زُد را از پّػانتض ؾػلی‬

‫اللٌ ؾلٌّ هعلم ةاال حلًُ دٍيش‬
‫در صحیح خباری و ﻣسﻠﻢ وارد شدﻩ است کﻪ‪:‬‬
‫"سػﻪ شػخو بػﻪ خاﻧػػﻪ ﻫػای زﻧػاف پیػاﻣب صػػﻠی اهلل عﻠیػﻪ وسػﻠﻢ آﻣػدﻩ از عبػػادت‬
‫پیاﻣب صﻠی اهلل عﻠیﻪ وسﻠﻢ پرسش مبودﻧد‪ .‬چوف بر ایشاف گفتﻪ شد‪ ،‬گویػا آﻧػرا کػﻢ‬
‫نتػػردﻩ گفتﻨػػد‪ :‬ﻣػػا بػػا پیػػاﻣب صػػﻠی اهلل عﻠیػػﻪ وسػػﻠﻢ چػػﻪ ﻣﻨاسػػبتی دارمی‪ ،‬در حاﻟی ػػﻪ‬
‫گذشتﻪ و آیﻨدﻩ شاف خبشیدﻩ شدﻩ؟‬
‫ی ی از ایشاف گفت‪ :‬ﻣﻦ نبیشﻪ در سباـ عﻤر سباـ شب را مباز ﻣی گ ارـ‪.‬‬
‫دیگػػری گفػػت‪ :‬ﻣػػﻦ سبػػاـ عﻤػػر روزﻩ ﻣیگػػریـ و سػػوﻣی گفػػت‪ :‬ﻣػػﻦ از زرػػا دوری‬
‫گ یدﻩ و ﻫرگ ازدواج مبی کﻨﻢ‪.‬‬
‫رسوؿ اهلل صﻠی اهلل عﻠیﻪ وسﻠﻢ آﻣػدﻩ فرﻣػود‪ :‬نتػا نبػاف کسػاﻧی ﻫسػتیدکﻪ چﻨػنی‬
‫و چﻨػػاف گفتیػػد؟ اﻣػػا خبػػدا سػػوگﻨد کػػﻪ ﻣػػﻦ از نبػػﻪ ای نتػػا از خػػدا بیشػػر ترسػػیدﻩ‪ ،‬و‬
‫از نبػػﻪ ای نتػػا پرﻫیگػػارترـ‪ .‬و ﻣػػﻦ ﻫػػﻢ روزﻩ ﻣػػی گػػریـ و ﻫػػﻢ مبػػی گػػریـ و مبػػاز ﻣػػی‬
‫خ ػوا و خ ػواب ﻫػػﻢ ﻣػػی شػػوـ و زﻧػػاف را بػػﻪ ﻧ ػػاح ﻣیگػػریـ‪ ،‬و کسػػی ﻪ از سػػﻨت و‬
‫طریکﻪء ﻣﻦ اعراض کﻨد از ﻣﻦ ﻧیست"‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫اىغان در كتض»‬ ‫داعتان «ذال‬
‫از براء بﻦ عازب رضی اهلل عﻨﻪ روایت است کﻪ فرﻣودﻧد‪ :‬بػا رسػوؿ خػدا صػﻠی‬
‫اهلل عﻠیػػﻪ و سػػﻠﻢ نب ػراﻩ جﻨػػازﻩ ای ﻣػػردی از اﻧصػػار بػػریوف شػػدمی‪ ،‬بػػﻪ ػػب رسػػیدمی و‬
‫{‪}149‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫ﻫﻨوز غبد زدﻩ ﻧشدﻩ بود‪ ،‬و حفر آف سباـ ﻧشدﻩ بود‪ ،‬رسػوؿ اکػرـ صػﻠی اهلل عﻠیػﻪ و‬
‫سػػﻠﻢ رو بػػﻪ بﻠػػﻪ ﻧشسػػتﻨد و ﻣػػا اط ػراؼ او ﻧشسػػتیﻢ‪ ،‬و ﻫػػیا یػػک از ﻣػػا صػػحبت‬
‫مبی رد‪ ،‬در دست رسػوؿ خػدا صػﻠی اهلل عﻠیػﻪ و سػﻠﻢ چػوبی بػود و بػا آف بػر زﻣػنی‬
‫خط ﻫایی ﻣی شید‪ ،‬و شروع کرد‪ ،‬اﻧدکی بﻪ آظباف ﻧگاﻩ ﻣی رد‪ ،‬و اﻧػدکی بسػوی‬
‫زﻣػنی ﻣیﻨگریسػت‪ ،‬بعػػد از آف سػﻪ بػػار بطػر ؼ بػاال‪ ،‬و سػػﻪ بػار بطػػرؼ پػاینی ﻧگػػاﻩ‬
‫کػػرد‪ ،‬سػػپ دو یػػا سػػﻪ بػػار فرﻣػػود‪ :‬از عػػذاب ػػب بػػﻪ خػػدا پﻨػػاﻩ ببیػػد‪ ،‬بعػػد سػػﻪ بػػار‬
‫فرﻣود‪ :‬خدایا از عذاب ب بتو پﻨاﻩ ﻣیبـ‪ ،‬سپ فرﻣود‪ :‬بﻨدﻩ ای ﻣػؤﻣﻦ چػوف دﻧیػا‬
‫را وداع گویػػد و بػػﻪ اسػػتکباؿ آخػػرت رود فرشػػتگاﻧی سػػفید رو از آظبػػاف بػػر او ﻧػػازؿ‬
‫ﻣیشوﻧد‪ ،‬رو و صورتشاف نباﻧﻨد آفتاب روشﻦ است‪ ،‬کفﻨی از کفػﻦ ﻫػای هبشػت‪،‬‬
‫و عطرﻫای ویػ ﻩ ای اﻣػوات ﻣاﻧﻨػد کػافور و غػریﻩ نبػراﻩ دارﻧػد‪ ،‬تػا چشػﻢ ﻣػردﻩ ﻣیبیﻨػد‬
‫از او دور ﻣیﻨشیﻨﻨد‪ ،‬سپ ﻣﻠک اؼبوت صﻠی اهلل عﻠیﻪ وسػﻠﻢ‪ ،‬یعﻨػی فرشػتﻪ ای کػﻪ‬
‫روح را ب ﻣی ﻨد (عاﻣﻪ ای ﻣردـ آﻧػرا بػﻪ ع رائیػﻞ ﻣیخواﻧﻨػد‪ ،‬و آﻧچػﻪ در ػرآف و‬
‫س ػػﻨت پی ػػاﻣب ص ػػﻠی اهلل عﻠی ػػﻪ و س ػػﻠﻢ وارد ش ػػدﻩ اس ػػت‪ ،‬ﻣﻠ ػػک اؼب ػػوت ﻣیباش ػػد‪ ،‬و‬
‫فب ػػﻦ اسػػت ع رائیػػﻞ از اظبهػػای اس ػرائیﻠی باشػػد کػػﻪ رسػػوؿ اکػػرـ صػػﻠی اهلل عﻠیػػﻪ و‬
‫سﻠﻢ فرﻣودﻧد‪ :‬آﻧرا تصدیق و ت ذیب ﻧ ﻨید)‪ ،‬تا ایﻨ ػﻪ بػاالی سػرش بﻨشػیﻨد و بػﻪ‬
‫او ﻣیگوی ػ ػػد‪ :‬ای روح پ ػ ػػاک‪ -،‬و در روایت ػ ػػی دیگ ػ ػػر‪ -‬ای روح ﻣطﻤ ػ ػػدﻦ‪ ،‬بس ػ ػػوی‬
‫ﻣ فرت و رضواف خدا خارج شو‪ ،‬رسوؿ اهلل صﻠی اهلل عﻠیػﻪ و سػﻠﻢ فرﻣودﻧػد‪ :‬پػ‬
‫روح از جسػػد بػػﻪ آسػػاﻧی خػػارج ﻣیشػػود‪ ،‬نبچﻨاﻧ ػػﻪ طػػرﻩ آبػػی از کػػوزﻩء آب خػػارج‬
‫ﻣیگردد ‪.‬‬

‫{‪}151‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫پ ﻣﻠک اؼبوت آﻧرا ﻣیگرید‪ -‬و در روایتػی دیگػر‪ -‬و تػی روح از جسػد خػارج‬
‫شد سباﻣی فرشتگاف بنی آظباف و زﻣنی و سباـ فرشػتﻪ ﻫػای آظبػاف درود ﻣیفرسػتﻨد و‬
‫دروازﻩ ﻫػػای آظبػػاف بػػر روحػػش بػػاز ﻣیشػػوﻧد‪ ،‬و اﻫػػﻞ ﻫػػر دری از درﻫػػای آظبػػاف سبﻨّػػا‬
‫ﻣی ﻨﻨػػد و از خػػدا ﻣیخواﻫﻨػػد ت ػػا روح ایػػﻦ ﻣ ػػردﻩ را از جه ػػت ایش ػػاف بط ػػرؼ خ ػػود‬
‫سوؽ دﻫد‪ ،‬و و تی ﻣﻠػک اؼبػوت روح را از جسػد خػارج کػردﻩ و در دسػت گرفػت‬
‫فرشػػتﻪ ﻫػػای رضبػػت کػػﻪ دور از او ﻧشسػػتﻪ بودﻧػػد فػػوراً بػػﻪ اﻧػػدازﻩء چشػػﻢ بػػﻪ ﻫػػﻢ زدف‬
‫روح را از دسػػت او گرفتػػﻪ و در آف کف ػػﻦ و عطرﻫائی ػػﻪ از هبشػػت ب ػػا خ ػػود آوردﻩ‬
‫بودﻧد ﻣیگذارﻧد‪ ،‬پ ایﻦ کالـ خداست کﻪ در رآف فرﻣودﻧػد‪« :‬توفتػﻪ رسػﻠﻨا وﻫػﻢ‬
‫ال یفرطوف» (فرستادگاف ﻣػا یعﻨػی ﻣﻠػک اؼبػوت و فرشػتگاﻧی کػﻪ بػا او ﻫسػتﻨد او را‬
‫ػػب روح ﻣی ﻨﻨػػد‪ ،‬و آرػػا در آﻧچػﻪ بػػﻪ آرػػا اﻣػػر شػػدﻩ‪ ،‬کػػﻪ اگػػر ﻣیػػت ﻣػػؤﻣﻦ باشػػد‬
‫در اکراـ او کوتاﻫی ﻧ ﻨﻨد‪ ،‬و اگر کافر باشػد در اﻫاﻧػت و بػد رفتػاری و آﻧچػﻪ بػﻪ‬
‫آرا اﻣر شدﻩ کوتاﻫی مبی ﻨﻨد) ‪.‬‬
‫و روح از جسد خارج ﻣیشود نباﻧﻨد هبریﻦ بوی عطر ُﻣش ی کﻪ بر زﻣػنی پیػدا‬
‫شود‪ ،‬و فرﻣود‪ :‬پ آﻧرا بطرؼ آظباف ﻣیبﻧد‪ ،‬و بر ﻫیا ﻣأل و صبعی از فرشػتگاف‬
‫مبیگذرﻧد ﻣگر ایﻨ ﻪ آرا سؤاؿ ﻣی ﻨﻨد‪ :‬ایﻦ روح خوش بو روح چﻪ کسػی اسػت؟‬
‫پ ػ فرشػػتگاﻧی کػػﻪ آف روح را ضبػػﻞ ﻣی ﻨﻨػػد ج ػواب ﻣیدﻫﻨػػد‪ :‬ایػػﻦ روح فػػالف ابػػﻦ‬
‫ف ػػالف اس ػػت‪ ،‬ب ػػا هبػ ػریﻦ ﻧاﻣه ػػائی ک ػػﻪ در زﻣ ػػنی داش ػػتﻪ و ﻣ ػػردـ ب ػػا آف او را ص ػػدا‬
‫ﻣی ردﻧد‪ ،‬تا ایﻨ ﻪ بﻪ اﻧتهای آظباﻧی کﻪ ﻣا آﻧػرا در دﻧیػا ﻣیبیﻨػیﻢ برسػﻨد‪ ،‬پػ طﻠػب‬
‫ﻣی ﻨﻨ ػػد ک ػػﻪ درب آظب ػػاف دوـ ب ػػر آر ػػا ب ػػاز کﻨﻨ ػػد‪ ،‬س ػػپ درب آظب ػػاف ب ػػر آر ػػا ب ػػاز‬
‫ﻣیشػ ػػود و در ﻫػ ػػر آظبػ ػػاف فرشػ ػػتگاﻧی کػ ػػﻪ در ﻧ دی ػ ػػی آف روح ﻫسػ ػػتﻨد در تشػ ػػییع‬
‫{‪}151‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫جﻨػػازﻩء آف روح پػػاک شػػرکت ﻣی ﻨﻨػػد‪ ،‬تػػا ایﻨ ػػﻪ بػػﻪ آظبػػاف ﻫفػػتﻢ برسػػﻨد‪ ،‬در ایﻨجػػا‬
‫باریتع ػػاﻟی ﻣیفرﻣای ػػد‪ :‬کت ػػاب اعﻤ ػػاؿ بﻨ ػػدﻩء ص ػػاحل ﻣػ ػرا در عﻠی ػػنی بﻨویس ػػید‪ ،‬و آر ػػﻢ‬
‫بﻠﻨدتریﻦ و عاﻟیریﻦ ﻣﻨازؿ هبشت است‪.‬‬
‫«وﻣا أدراک ﻣا عﻠیوف کتاب ﻣر وـ یشهدﻩ اؼبکربوف»‪.‬‬
‫(ای ؿبﻤػػد! چػػﻪ تػػو را بػػا خػػب کػػردﻩ کػػﻪ عﻠیػػوف چیسػػت؟ سػػپ تفسػػری کػػرد و‬
‫فرﻣود‪ :‬کتابی است ﻧوشػتﻪ شػدﻩ و حػاوی عﻤػﻞ خوبػاف و ﻧی ػاف کػﻪ فرشػتگاف ﻫػر‬
‫آظباف گواﻩ آف ﻫستﻨد)‪.‬‬
‫پػ کتػابش را در عﻠیػوف ﻧوشػتﻪ شػدﻩ‪ ،‬سػپ گفتػﻪ ﻣیشػود‪ :‬روحػش را بػﻪ زﻣػػنی‬
‫برگرداﻧیػػد‪ ،‬و خداوﻧػػد ﻣیفرﻣایػػد‪« :‬ﻣػػﻦ بػػﻪ بﻨػػدﻩء خػػود وعػػدﻩ دادﻩ اـ کػػﻪ از زﻣػػنی او‬
‫را خﻠػػق کػػردﻩ‪ ،‬و بػػﻪ آف او را برﻣیگػػردا ‪ ،‬و بػػار دیگػػر او را از زﻣػػنی خػػارج خػػواﻫﻢ‬
‫کرد»‪ ،‬یعﻨی روز ؿبشر‪ ،‬پ روحش را بﻪ زﻣنی برﻣیگرداﻧﻨد و روحػش بػﻪ جسػدش‬
‫برﻣیگػػردد‪ ،‬رس ػػوؿ اهلل صػػﻠی اهلل عﻠیػػﻪ و س ػػﻠﻢ فرﻣودﻧػػد‪ :‬ﻣ ػػردﻩ صػػدای کفػػش پ ػػای‬
‫دوستاﻧش کﻪ برای دفﻦ او آﻣػدﻩ اﻧػد را ﻣیشػﻨود و تػی از او جػدا ﻣیشػوﻧد‪ ،‬پػ بػر‬
‫او دو فرشػ ػ ػػتﻪ ﻣیﺂیػ ػ ػػد و او را تػ ػ ػػوبیخی ش ػ ػ ػػدید کػ ػ ػػردﻩ و او را ﻣیﻨشػ ػ ػػاﻧﻨد و ب ػ ػ ػػﻪ او‬
‫ﻣیگویﻨد‪ :‬ﻣعبػود تػو چػﻪ کس ػی اسػت؟ جػواب ﻣیدﻫػد‪ :‬ﻣعبػود ﻣػﻦ اهلل اسػت‪ ،‬و بػﻪ‬
‫او ﻣیگویﻨػػد‪ :‬دیػػﻦ تػػو چیسػػت؟ ج ػواب ﻣیدﻫػػد‪ :‬دیػػﻦ ﻣػػﻦ اسػػالـ اسػػت‪ ،‬و بػػﻪ او‬
‫ﻣیگویﻨػػد‪ :‬آف ﻣػػردی کػػﻪ بػػر نتػػا ﻣبعػػوث شػػد چػػﻪ کسػػی اسػػت؟ جػواب ﻣیدﻫػػد‪ :‬او‬
‫رسػػوؿ اهلل صػػﻠی اهلل عﻠیػػﻪ و سػػﻠﻢ اسػػت‪ ،‬و بػػﻪ او ﻣیگویﻨػػد‪ :‬در دﻧیػػا چػػﻪ کػػردی؟‬
‫ج ػواب ﻣیدﻫ ػػد‪ :‬ػػرآف خواﻧ ػػدـ‪ ،‬و ب ػػﻪ آف ايب ػػاف آوردـ‪ ،‬و آﻧ ػرا تص ػػدیق مب ػػودـ‪ ،‬ب ػػار‬
‫دیگر او را توبیخ شػدیدی کػردﻩ بػﻪ او ﻣیگویﻨػد‪ :‬ﻣعبػود تػو چػﻪ ک ػسی اسػت؟ دیػﻦ‬
‫{‪}152‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫تو چیست؟ پیاﻣب تو چﻪ کسی است؟ و ایػﻦ آخػریﻦ فتﻨػﻪ ای اسػت کػﻪ بػر ﻣػؤﻣﻦ‬
‫وارد ﻣیشػػود‪ ،‬و ایػػﻦ کػػالـ خداسػػت کػػﻪ ﻣیفرﻣایػػد‪« :‬ینبػػت اهلل اﻟػػذیﻦ آﻣﻨ ػوا بػػاﻟکوؿ‬
‫اﻟنابت فی اغبیاة اﻟدﻧیا» ‪.‬‬
‫(خداوﻧ ػػد ﻣس ػػﻠﻤاﻧاف را ب ػػﻪ س ػػخﻦ درس ػػت در زﻧ ػػدگاﻧی دﻧی ػػا ثاب ػػت و اس ػػتوار‬
‫ﻣیسازد)‪.‬‬
‫پ ػ ﻣیػػت ج ػواب ﻣیدﻫػػد‪ :‬ﻣعبػػود ﻣػػﻦ اهلل اسػػت‪ ،‬و دیػػﻦ ﻣػػﻦ اسػػالـ اسػػت‪ ،‬و‬
‫پیاﻣب ﻣػﻦ ؿبﻤػد صػﻠی اهلل عﻠیػﻪ و سػﻠﻢ اسػت‪ ،‬پػ ﻧػدائی از آظبػاف بصػدا در ﻣػی‬
‫آی ػػد ک ػػﻪ بﻨ ػػدﻩء ﻣ ػػﻦ راس ػػت ﻣیگوی ػػد‪ ،‬پ ػ ػ از هبش ػػت بػ ػرای او ف ػػرش کﻨی ػػد‪ ،‬و از‬
‫ﻟباسػػهای هبشػػت بػػر تػػﻦ او کﻨیػػد‪ ،‬و دری از هبشػػت بػػر روی او بػػاز کﻨیػػد‪ ،‬رسػػوؿ‬
‫اکرـ صﻠی اهلل عﻠیﻪ و سﻠﻢ فرﻣودﻧد‪ :‬پ از هبشت بوﻫای زیبػا و خػوب بػﻪ ﻣشػاـ‬
‫او ﻣریسػػد‪ ،‬و ػػبش وسػػعت پیػػدا ﻣی ﻨػػد کػػﻪ طػػوؿ آف آخ ػریﻦ ﻧکطػػﻪ ای اسػػت کػػﻪ‬
‫ﻣػػردﻩ آﻧ ػرا ﻣیتواﻧػػد ببیﻨػػد‪ ،‬و ﻧ ػ د او ﻣػػی آیػػد‪ -‬و در روایتػػی‪ -‬ﻣ ػػردی خ ػػوش رو‪ ،‬و‬
‫پػػاک داﻣػػﻦ کػػﻪ از او بػػوی خیﻠػػی خػػوبی ﻣػػی آیػػد‪ ،‬و بػػﻪ او ﻣیگویػػد‪ :‬بشػػارت بػػدﻩ‬
‫آﻧچﻪ بر تو آساف است‪ ،‬بشارت بدﻩ بﻪ رضػواف و رضبػت خداوﻧػدی و هبشػتی کػﻪ‬
‫در آف ﻧعﻤتهػػای بػػی پایػػاف اسػت‪ ،‬ایػػﻦ روزی اسػػت کػػﻪ تػػو بػػﻪ آف وعػػدﻩ دادﻩ شػػدﻩ‬
‫بػػودی‪ ،‬پ ػ ﻣیػػت ﻣیگویػػد‪ :‬خداوﻧػػد تػػو را بػػﻪ عﻤػػﻞ ﻧیػػک بشػػارت دﻫػػد‪ ،‬تػػو کػػی‬
‫ﻫسػػتی؟ صػػورتت و رویػػت‪ ،‬رویػػی اسػػت کػػﻪ بػػﻪ خػػری بشػػارت ﻣیدﻫػػد‪ ،‬وی ج ػواب‬
‫ﻣیدﻫػد‪ :‬ﻣػػﻦ عﻤػﻞ صػػاحل تػػو ﻫسػتﻢ‪ ،‬بػػﻪ خػدا سػػوگﻨد تػػو را ﻧدیػدﻫﻢ ﻣگػػر ایﻨ ػػﻪ در‬
‫طاعت خدا سباؽ و سریع بودی‪ ،‬در ﻣعصیت خػدا ُکْﻨػد بػودی‪ ،‬پػ خداوﻧػد تػو‬
‫را ثواب و ج ای خری بدﻫػد‪ ،‬سػپ دری از سػوی هبشػت و دری از سػوی جهػﻨﻢ‬
‫{‪}153‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫بر او باز ﻣیشود و بﻪ او گفتﻪ ﻣیشود‪ :‬ایﻦ ﻣﻨػ ؿ و ﻣس ﻦ تو است اگػر ﻣعصػیت‬
‫خػػدا ﻣی ػػردی‪ ،‬و خداوﻧػػد بػػﻪ ﻣسػ ﻨی کػػﻪ در هبشػػت اسػػت تبػػدیﻞ کػػردﻩ‪ ،‬و و تػػی‬
‫آﻧچػػﻪ در هبشػػت اسػػت دیػد ﻣیگویػػد‪ :‬بػػار إؽبػػی! در یػػاـ سػػاعت و آخػػرت عجﻠػػﻪ‬
‫کﻦ تا ایﻨ ﻪ بسوی اﻫﻞ و ﻣامل برگردـ‪ ،‬پ بﻪ او گفتﻪ ﻣیشود‪ :‬ﻣﻨػ ؿ بگری ‪.‬‬
‫رسوؿ اکرـ صﻠی اهلل عﻠیﻪ و سﻠﻢ فرﻣودﻧد‪ :‬و بﻨدﻩء کافر ػ و در روایتی ػ فػاجر‬
‫و تی دﻧیا را وداع گفتﻪ و بﻪ استکباؿ آخرت ﻣریود بر او فرشتﻪ ﻫائی درشت خػو‪،‬‬
‫سیاﻩ رو ﻧازؿ ﻣیشود کﻪ ﻟباسی از ﻣوی جهﻨﻢ بػا آراسػت‪ ،‬و تػا آقبائی ػﻪ ﻣػردﻩ بػﻪ‬
‫چشﻢ ﻣیبیﻨد دور از او ﻣیﻨشػیﻨﻨد‪ ،‬سػپ ﻣﻠػک اؼبػوت ﻣػی آیػد و بػاالی سػر ﻣیػت‬
‫ﻣیﻨشػػیﻨد و بػػﻪ او ﻣیگویػػد‪ :‬ای روح خبیػػث و ﻧاپػػاک بسػػوی سػػخط و غضػػب و‬
‫خش ػػﻢ خداوﻧ ػػد خ ػػارج ش ػػو‪ ،‬رس ػػوؿ اک ػػرـ ص ػػﻠی اهلل عﻠی ػػﻪ و س ػػﻠﻢ فرﻣودﻧ ػػد‪ :‬پػ ػ‬
‫روحػػش در بػػدف و جسػػدش ﻣتفػػرؽ ﻣیشػػود‪ ،‬ﻣﻠػػک اؼبػػوت آﻧػرا کشػػیدﻩ و از بػػدﻧش‬
‫خػػارج ﻣی ﻨػػد نبچﻨاﻧ ػػﻪ سػػفود‪ :‬یعﻨػػی سػػیخ کب ػػابی کػػﻪ در اط ػراؼ آف سػػیخهای‬
‫دیگػری وجػود دارد (پػ و تػػی آﻧػرا از پشػﻤی کػػﻪ در آب خػی شػدﻩ بػػریوف آوردﻩ‬
‫ﻣیشود با خػود پشػﻤهای دیگػری ﻣی شػد و بػا دشػواری از آف بػریوف ﻣػی آیػد)‪ ،‬را‬
‫از پشػﻤی کػػﻪ در آب خػی شػػدﻩ بػریوف آوردﻩ ﻣیشػػود‪ ،‬پػ رگهػػا و عصػبهایش بػػا‬
‫آف طع ﻣیشود و او را نبﻪء فرشتگاﻧی کﻪ بػنی آظبػاف و زﻣػنی و در آظبػاف ﻫسػتﻨد‬
‫ﻟعﻨت ﻣی ﻨﻨػد و درﻫػای آظبػاف بسػتﻪ ﻣیشػوﻧد‪ ،‬ﻫػیا دری از درﻫػای آظبػاف ﻧیسػت‬
‫ﻣگػػر ایﻨ ػػﻪ دربارػػای آف درﻫػػا دعػػا ﻣی ﻨﻨػػد کػػﻪ خداوﻧػػد روح ایػػﻦ ﻣػػردﻩ را از طػػرؼ‬
‫ایشػػاف بػػاال ﻧػػبد‪ ،‬پ ػ ﻣﻠػػک اؼبػػوت روح را گرفتػػﻪ و و تػػی در دسػػت گرفػػت فرشػػتﻪ‬
‫ﻫای عذاب کػﻪ دور از او ﻧشسػتﻪ اﻧػد بػﻪ اﻧػدازﻩء چشػﻢ بػﻪ ﻫػﻢ زدﻧػی روح را از او‬
‫{‪}154‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫گرفتﻪ و در آف ﻟباس ﻣػوئی ػرار ﻣیدﻫﻨػد‪ ،‬و از آف ﻣاﻧﻨػد بػدتریﻦ بػوی ﻣػردﻩ ای کػﻪ‬
‫در زﻣنی پیدا شود خػارج ﻣیگػردد‪ ،‬سػپ آﻧػرا بػاال ﻣیبﻧػد‪ ،‬و بػﻪ ﻫػیا ﻣػأل و صبعػی‬
‫از فرشػػتگاف عبػػور مبی ﻨﻨػػد جب ػ ایﻨ ػػﻪ ﻣیگویﻨػػد‪ :‬ایػػﻦ روح خبیػػث و بػػد چػػﻪ چی ػ‬
‫است؟ جواب دادﻩ ﻣیشوﻧد‪ :‬فالﻧی فرزﻧد فالف‪ ،‬با بدتریﻦ اظبهائی کﻪ در دﻧیا ﻧػاـ‬
‫داشػػتﻪ‪ ،‬تػػا ایﻨ ػػﻪ بػػﻪ آظبػػاف دﻧیػػا برسػػﻨد‪ ،‬س ػراقباـ درخواسػػت بػػاز کػػردف دروازﻫػػای‬
‫آظبػاف را بػﻪ روی او ﻣی ﻨﻨػد‪ ،‬وﻟػی درﻫػا بػاز مبیشػوﻧد‪ ،‬سػپ رسػوؿ اکػرـ صػﻠی اهلل‬
‫عﻠی ػػﻪ و س ػػﻠﻢ ای ػػﻦ آی ػػﻪ کريب ػػﻪ را ت ػػالوت فرﻣ ػػود‪« :‬ال تف ػػتح ؽب ػػﻢ أبػ ػواب اﻟس ػػﻤاء وال‬
‫یدخﻠوف اعبﻨّهلل حتی یﻠج اعبﻤﻞ فی سﻢ اػبیاط»‪.‬‬
‫(درﻫػػای آظبػػاف بػػروی آﻧػػاف بػػا ﻧشػػود و بػػﻪ هبشػػت در ﻧیایﻨػػد تػػا ایﻨ ػػﻪ شػػر در‬
‫سوراخ سوزف در آید)‪.‬‬
‫و در ایﻨجا باریتعاﻟی ﻣیفرﻣاید‪« :‬کتاب عﻤﻞ ایﻦ ﻣردﻩ را در سػجنی بﻨویسػید‪:‬‬
‫(ی ی از ﻣﻨازؿ جهﻨﻢ در طبکػﻪء آخػر زﻣػنی جهػﻨﻢ)‪ ،‬سػپ گفتػﻪ ﻣیشػود‪ :‬او را بػﻪ‬
‫زﻣنی برگرداﻧید‪ ،‬زیرا بﻪ بﻨدﻩء خود وعدﻩ دادﻩ اـ کﻪ او را از زﻣنی خﻠق کػردﻩ‪ ،‬و بػﻪ‬
‫آف برﻣیگ ػػردا ‪ ،‬و ب ػػار دیگ ػػر او را از زﻣ ػػنی حش ػػر خ ػ ػواﻫﻢ ک ػػرد‪ ،‬پػ ػ روح ػػش از‬
‫آظبػػاف بػػﻪ زﻣػػنی بطػػور خیﻠػػی شػػدید پرتػػاب ﻣیشػػود‪ ،‬تػػا ایﻨ ػػﻪ بػػﻪ جسػػدش برسػػد‪،‬‬
‫سپ رسوؿ اکرـ صﻠی اهلل عﻠیﻪ و سﻠﻢ ایﻦ آیػﻪء کريبػﻪ را تػالوت فرﻣودﻧػد‪« :‬وﻣػﻦ‬
‫یػ ػشرک بػػاهلل ف َّأمبػػا خػ ّػر ﻣػػﻦ اﻟسػػﻤاء فتخطفػػﻪ اﻟطػػری أو هتػػوی بػػﻪ اﻟ ػریح فػػی ﻣ ػػاف‬
‫سحیق»‪.‬‬
‫(ﻫػػر کػ خبػػدا شػػرک آورد بػػداف ﻣاﻧػَػد کػػﻪ از آظبػػاف در افتػػد و ﻣرغػػاف در فضػػا‬
‫بدﻧش را با ﻣﻨکار بربایﻨد‪ ،‬یا بادی تﻨد او را بﻪ ﻣ اﻧی دور اف ﻨد)‪.‬‬
‫{‪}155‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫پ روحش بﻪ جسػدش برﻣیگػردد‪ ،‬سػپ فرﻣػود‪ :‬ﻣػردﻩ صػدای پػای دوسػتاﻧش‬

‫را ک ػػﻪ بػ ػرای دف ػػﻨش آﻣ ػػدﻩ بودﻧ ػػد و ﻫ ػػﻢ اکﻨ ػػوف او را ت ػػرک ﻣی ﻨﻨ ػػد ﻣیش ػػﻨود‪ ،‬و دو‬
‫فرشتﻪ ﻧ د او ﻣی آیﻨد و او را توبیخ کردﻩ و در بش ﻣیﻨشاﻧﻨد‪ ،‬و بﻪ او ﻣیگویﻨد‪:‬‬
‫ﻣعبود تو چﻪ کسی است؟ جواب ﻣیدﻫد‪ :‬ﻫاﻩ ﻫاﻩ (ایﻦ کﻠﻤﻪ در ایﻨجا بﻪ ﻣعﻨػای‬
‫تػرس و بػػیﻢ و ﻫػراس اسػػت)‪ ،‬مبیػػدا ‪ ،‬و بػﻪ او ﻣیگویﻨػػد‪ :‬دیػػﻦ تػػو چیسػػت؟ جػواب‬
‫ﻣیدﻫد‪ :‬ﻫاﻩ ﻫاﻩ مبیدا ‪ ،‬پػ بػﻪ او ﻣیگویﻨػد‪ :‬در بػارﻩء آف ﻣػردی کػﻪ در ﻣیػاف نتػا‬
‫ﻣبع ػػوث ش ػػد چ ػػﻪ ﻣیگ ػػوئی؟ ﻣیگوی ػػد‪ :‬اظب ػػش را بی ػػاد مب ػػی آورـ‪ ،‬پػ ػ ب ػػﻪ او گفت ػػﻪ‬
‫ﻣیشود‪ :‬ﻧاـ او ؿبﻤػد اسػت‪ ،‬جػواب ﻣیدﻫػد‪ :‬ﻫػاﻩ ﻫػاﻩ‪ ،‬مبیػدا ‪ ،‬شػﻨیدـ ﻣػردـ چﻨػاف‬
‫ﻣیگویﻨػػد‪ ،‬فرﻣػػود‪ :‬پػ بػػﻪ او گفتػػﻪ ﻣیشػػود‪ :‬ﻧداﻧسػػتی‪ ،‬و لبواﻧػػدی‪ ،‬پ ػ ﻣﻨػػادی از‬
‫آظباف ﻧدا ﻣی ﻨد کﻪ او دروغ ﻣیگوید‪ ،‬پ برای او از جهػﻨﻢ فػرش کﻨیػد‪ ،‬و بػر او‬
‫دری از جهػػﻨﻢ بػػاز کﻨیػػد‪ ،‬و بػػر او وارد ﻣیشػػود‪ -‬و در روایتػػی‪ -‬ﻣػػردی بػػد چهػػرﻩ و‬
‫زش ػػت‪ ،‬و پﻠی ػػد داﻣ ػػﻦ ک ػػﻪ از او ب ػػوی خیﻠ ػػی ب ػػد و ﻧف ػػرت اﻧگی ػ ی ﻣ ػػی آی ػػد ظ ػػاﻫر‬
‫ﻣیشود‪ ،‬و بﻪ او ﻣیگوید‪ :‬تو را بﻪ توﻫنی و اساءت و زیاﻧ اری و بدخبتی بشػارت‬
‫ﻣی ػػدﻫﻢ‪ ،‬ای ػػﻦ روزی اس ػػت ک ػػﻪ بت ػػو وع ػػدﻩ دادﻩ ش ػػدﻩ ب ػػود‪ ،‬پػ ػ ﻣ ػػردﻩ ﻣیگوی ػػد‪ :‬و‬
‫خداوﻧػػد تػػو را بػػﻪ بػػدی بشػػارت دﻫػػد‪ ،‬تػػو چػػﻪ ک ػسی ﻫسػػتی؟ صػػورت تػػو صػػورتی‬
‫است کﻪ خب زشتی نبراﻩ دارد‪ ،‬جػواب ﻣیدﻫػد‪ :‬ﻣػﻦ عﻤػﻞ خبیػث تػو ﻫسػتﻢ‪ ،‬خبػدا‬
‫سػػوگﻨد تػػو را ﻧدیػػدـ ﻣگػػر ایﻨ ػػﻪ در طاعػػت خػػدا تﻨبػػﻞ بػػودی‪ ،‬و در ﻣعصػػیت او‬
‫زرﻧگ و چابک بودی‪ ،‬پ خداوﻧد تو را ج ای بػد بدﻫػد‪ ،‬پػ بػر او کػور و کػر‬
‫و الﻟی ﻣسﻠط ﻣیشود کػﻪ چ شػی در دسػت دارد کػﻪ اگػر آﻧػرا بػﻪ کػوﻫی ب ﻧػد کػوﻩ‬
‫بػػﻪ خػػاک تبػػدیﻞ ﻣیشػػود‪ ،‬پػ بػػﻪ ﻣیػػت ضػربﻪ ای ﻣی ﻧػػد کػػﻪ ﻣیػػت تبػػدیﻞ بػػﻪ خػػاک‬
‫{‪}156‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫ﻣیشػػود‪ ،‬سػػپ خػػدا او را بػػﻪ نبػػاف جسػػدی کػػﻪ بػػودﻩ برﻣیگرداﻧػػد‪ ،‬بػػار دیگػػر بػػﻪ او‬
‫ضػربﻪ ای ﻣی ﻧػػد بػػا ایػػﻦ ضػربﻪ او فریػػاد ﻣی شػػد کػػﻪ جبػ اﻧػ و جػػﻦ نبػػﻪء ـبﻠو ػػات‬
‫آواز و فریػػاد او را ﻣیشػػﻨوﻧد‪ ،‬سػػپ بػػر او دری از جهػػﻨﻢ بػػاز ﻣیشػػود و ب ػرایش از‬
‫جهﻨﻢ فرش ﻣیشود‪ ،‬و ﻣردﻩ ﻣیگوید‪ :‬بار اؽبی! یاﻣت را بر پا ﻣ ﻦ ‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫تؿّتض زُاب تُعط اةو عّضِو‬
‫و تی ﻪ از ابﻦ سرییﻦ تعبری خوابی را ﻣی پرسیدﻧد ﻣی فرﻣود‪:‬‬
‫ٗ٘‬
‫«اتق اهلل ع وجﻞ فی اﻟیکظهلل وال یضرک ﻣا رأیت فی اؼبﻨاـ»‪.‬‬
‫یعﻨ ػػی‪ :‬چیػ ػ ی ک ػػﻪ در خػ ػواب دی ػػدﻩ ای‪ ،‬ض ػػرری بػ ػرای ت ػػو مب ػػی رس ػػاﻧد‪ ،‬از اهلل‬
‫ع وجﻞ در بیداری برس‪.‬‬
‫وﻧی روایت شدﻩ است کﻪ ﻣردی ﻧ د ابﻦ سرییﻦ آﻣد و گفت‪:‬‬
‫در خ ػواب دی ػػدـ ک ػػﻪ ی ػػک ﻟی ػواف شیش ػػﻪای پ ػػر از آب‪ ،‬در دس ػػت دارـ‪ ،‬ﻟی ػواف‬
‫ش س ػ ػػت و آب ب ػ ػػا ی ﻣاﻧ ػ ػػد‪ .‬اب ػ ػػﻦ س ػ ػرییﻦ گف ػ ػػت‪ :‬از خ ػ ػػدا ب ػ ػػرس ﻣ ػ ػػرد! چی ػ ػ ی‬
‫ﻧدیدﻩای‪.‬‬
‫ﻣرد عصباﻧی شد و گفت‪ :‬سبحاف اهلل!‬
‫ابػػﻦ س ػرییﻦ گفػػت‪ :‬اگػػر دروغ ﻫػػﻢ بگػػویی چی ػ ی بػػر ﻣػػﻦ ﻧیسػػت و خ ػواب را‬
‫تعبری کرد و گفت‪ :‬زﻧت بچﻪای بﻪ دﻧیا ﻣیآورد و خودش ﻣػیﻣرید و بچػﻪاش زﻧػدﻩ‬
‫ﻣیﻣاﻧد‪.‬‬

‫‪[ -54‬صفَة الصفَة‪.]146/2‬‬

‫{‪}157‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫ﻫﻨگاﻣی ﻪ ﻣرد از ﻧ د ابﻦ سرییﻦ بریوف آﻣد گفت‪ :‬بﻪ خػدا ﻫػیا چیػ ﻧدیػدﻩاـ‪.‬‬
‫طوﻟی ﻧ شید کﻪ ایﻦ زف بچﻪای بﻪ دﻧیا آورد و ُﻣرد‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫تّط ٍُؼی انام دار كعيی‬
‫وی بػػاری در ؾبﻠ ػ "اظباعیػػﻞ اﻟصػػفار" کػػﻪ ب ػرای ﻣػػردـ حػػدیث اﻣػػال ﻣیکػػرد‬
‫ﻧشس ػػتﻪ ب ػػود و دار طﻨ ػػی ح ػػدیث وی را ﻣیﻧوش ػػت‪ .‬برخ ػػی از ؿب ػػدثاف حاض ػػر در‬
‫جﻠسﻪ بﻪ وی گفتﻨػد ظبػاع (شػﻨیدف) وی صػحیح ﻧیسػت زیػرا او بػﻪ ﻧوشػنت ﻣشػ وؿ‬
‫اسػت‪ .‬دار طﻨػػی در پاسػخ آﻧػػاف گفػت‪ :‬فهػػﻢ ﻣػﻦ در ﻣػػورد اﻣػالی شػػیخ از فهػﻢ تػػو‬
‫هبػػر اس ػػت‪ ...‬آف ﻣ ػػرد بػػﻪ او گف ػػت‪ :‬آی ػػا ﻣیداﻧػػی ش ػػیخ چﻨ ػػد حػػدیث اﻣ ػػال ک ػػردﻩ‬
‫اسػػت؟ وی گفػػت‪ :‬او ﻫجػػدﻩ حػػدیث گفتػػﻪ اسػػت و حػػدیث اوؿ آف از فػػالف از‬
‫فالف است‪ .‬سپ نبﻪی آف احادیث را با سﻨد و ﻟفظ بیاف کرد و ﻫػیا اشػتباﻫی‬
‫در آف ﻣرت ب ﻧشد تا جایی کﻪ ﻣردـ بﻪ تعجب آﻣدﻧد‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫ای رعُل اللٌ‪ ،‬نو را عيگتاران کو!‬
‫لبسػػت بایػػد گفػػت‪ :‬اوﻟػػنی کسػػی ﻪ آﻣػػد وگفػػت ﻣػػﻦ زﻧػػا کػػردﻩ اـ«ﻣاع اسػػﻠﻤی»‬
‫بود‪.‬‬
‫از اب ػػوﻫریرﻩ روای ػػت اس ػػتکﻪ ﻣ ػػردی در ﻣس ػػجد پ ػػیش پیػػاﻣب ص ػػﻠی اهلل عﻠی ػػﻪ و‬
‫سﻠﻢ آﻣد وگفػت‪ :‬ای رسػوؿ خػدا‪ :‬ﻣػﻦ ﻣرت ػب عﻤػﻞ زﻧػا شػدﻩاـ‪ .‬پیػاﻣب صػﻠی اهلل‬
‫عﻠیػػﻪ و سػػﻠﻢ از او روی برگرداﻧػػد ت ػػا چهػػار بػػار ایػػﻦ اع ػراؼ را ت رارک ػػرد و پیػػاﻣب‬

‫{‪}158‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫صﻠی اهلل عﻠیﻪ و سﻠﻢ بﻪ وی توجﻪ ﻧ رد وﻟی چوف چهار بار ایﻦ گػواﻫی را برعﻠیػﻪ‬
‫ﻧفػ خػػویش داد پیػػاﻣب صػػﻠی اهلل عﻠیػػﻪ و سػػﻠﻢ اورا خواﻧػػد وگفػػت‪ " :‬أبػػک جﻨػػوف‬
‫"؟ [آیػػا تػػو دیواﻧػػﻪای؟]" گفػػت‪ :‬لبػػری‪ .‬پیػاﻣب صػػﻠی اهلل عﻠیػػﻪ و سػػﻠﻢ گفػػت‪" :‬فهػػﻞ‬
‫أحص ػ ػػﻨت "؟[ازدواج ک ػ ػػردﻩای؟]" گف ػ ػػت‪ :‬آری‪ .‬پیػ ػ ػاﻣب ص ػ ػػﻠی اهلل عﻠی ػ ػػﻪ و س ػ ػػﻠﻢ‬
‫گفت‪":‬اذﻫبوا فارصبوﻩ" [او را ببید و رجﻢکﻨید و سﻨگسار مبائید]‪.‬‬
‫ابﻦ شػهاب گوید‪:‬کسػی بػﻪ ﻣػﻦ خػب دادکػﻪ از جػابر بػﻦ عبػداهلل شػﻨیدﻩ بػود کػﻪ‬
‫گفػػت‪ :‬ﻣػػﻦ از صبﻠػػﻪ کسػػاﻧی بػػودـ کػػﻪ در رجػػﻢ آف ﻣػػرد شػػرکت داشػػتیﻢ‪ ،‬او را در‬
‫ﻣصػػﻠی (جػػای مبػػاز عیػػد) رجﻢکػػردمی و تػػی کػػﻪ باریػػدف سػػﻨگ بػػﻪ سػػوی او س ػرازیر‬
‫٘٘‬
‫شد‪ ،‬فرار کرد و ﻣا در "حرﻩ" بﻪ وی رسیدمی و او را سﻨگسار کردمی‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫نضدم کُفٌ از عؿش هدؾای اه ؾلٌّ آىان‬ ‫داعتان ؼماِ‬
‫ﻣػردـ کوفػﻪ از سػعد یعﻨػػی ابػﻦ ابػی و ػػاص رضػی اهلل عﻨػﻪ بػػﻪ عﻤػر رضػی اهلل عﻨػػﻪ‬
‫ش ایت کردﻧد‪ ،‬او وی را ع ؿ مبػودﻩ‪ ،‬عﻤػار رضػی اهلل عﻨػﻪ را بػر ایشػاف گﻤاشػت‪،‬‬
‫آﻧػػاف از سػػعد ش ػ ایت کردﻧػػد کػػﻪ او مب ػػی تواﻧػػد ﻧی ػػو مب ػػاز خبواﻧػػد‪ .‬ﻧف ػػری ﻧ ػ د او‬
‫فرسػػتادﻩ و گفػػت‪ :‬ای ابػػو اسػػحاؽ‪ ،‬ایػػﻦ ﻣػػردـ گﻤػػاف ﻣػػی کﻨﻨػػد کػػﻪ تػػو مبػػی ت ػواﻧی‬
‫ﻧی و مباز گ اری!‪.‬‬

‫‪ -55‬ایو روایج نخفق غلیً اسج‪.‬‬

‫{‪}159‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫سعد گفت‪ :‬اﻣا ﻣﻦ‪ ،‬سوگﻨد بﻪ اهلل بﻪ آرا مباز رسوؿ اهلل صػﻠی اهلل عﻠیػﻪ وسػﻠﻢ‬
‫را ﻣ ػػی گػ ػ اردـ و از آف کﻤ ػػر مب ػػی مب ػػودـ‪ .‬مبازﻫ ػػای عش ػػاء را ﻣ ػػی گػ ػ اردـ‪ ،‬در دو‬
‫رکعت اوؿ مباز را طوالﻧی مبودﻩ و دو رکعت دوـ را سبک ﻣی خواﻧدـ‪.‬‬
‫گف ػػت‪ :‬ای اب ػػو اس ػػحاؽ ای ػػﻦ گﻤ ػػاف در ﻣ ػػوردت ش ػػدﻩ اس ػػت و ب ػػا او ﻣ ػػرد ی ػػا‬
‫ﻣرداﻧ ػػی از ﻫ ػػﻞ کوف ػػﻪ را فرس ػػتاد‪ ،‬ت ػػا در ﻣ ػػورد وی از ﻣ ػػردـ کوف ػػﻪ پرس ػػش مبای ػػد و‬
‫ﻣسجدی را ﻧگذاشت‪ ،‬ﻣگر ایﻨ ﻪ در ﻣػورد وی سػؤاؿ کػرد و نبػﻪ ثﻨػای خػری او را‬
‫ﻣی گفتﻨد‪.‬‬
‫تا ایﻨ ﻪ بﻪ ﻣسجدی از بﻨی عب داخﻞ شد‪ ،‬ﻣػردی کػﻪ بػوی اسػاﻣﻪ بػﻦ تػادﻩ‬
‫ﻣی گفتﻨد و کﻨیﻪ اش ابو سعدﻩ بود‪ ،‬از ﻣیاف شاف برخاستﻪ و گفت‪:‬‬
‫اﻣػا چػػوف ﻣطﻠػػب را از ﻣػػا پرسػػیدید‪ ،‬ﻣػػﻦ ﻣیگػومی کػػﻪ سػػعد نبػراﻩ سػریﻪ ﻫػػا خػػارج‬
‫مبی شود و بﻪ تساوی تکسیﻢ مبی کرد و در ح وﻣتش عدؿ مبی مبود‪.‬‬
‫سعد رضی اهلل عﻨﻪ گفت‪ :‬بﻪ خدا سوگﻨد کﻪ ﻣﻦ سﻪ دعػاء ﻣػی کػﻨﻢ‪ :‬اﻟﻠهػﻢ اف‬
‫ک ػػاف‪ ...‬ب ػػار خ ػػدایا! اگ ػػر ای ػػﻦ بﻨ ػػدﻩ ات از روی ری ػػاء و ش ػػهرت طﻠب ػػی و دروغ‬
‫برخاسػػتﻪ‪ ،‬عﻤػػرش را بػػا فکػػر طػػوالﻧی و تﻨگدسػػتیش را دواﻣػػدار کػػﻦ و او را بػػﻪ فتﻨػػﻪ‬
‫ﻫػػا روبػػرو مبػػا و بعػػد از آف چػػوف از آف شػػخو پرسػػیدﻩ ﻣػػی شػػد‪ ،‬ﻣػػی گفػػت‪ :‬ﻣػػرد‬
‫کهػػﻦ سػػاﻟی اـ کػػﻪ بػػﻪ فتﻨػػﻪ گرفتػػار شػػدﻩ و دعػػای سػػعد رضػػی اهلل عﻨػػﻪ دبػػﻦ رسػػیدﻩ‬
‫است"‪.‬‬

‫{‪}161‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫عبػد اؼبﻠػػک بػﻦ عﻤػػری راوی از جػابر بػػﻦ ظبػػرﻩ گفػت‪ :‬و ﻣػػﻦ بعػداً او را دیػػدـ کػػﻪ‬
‫ابروﻫػػایش بػػر چشػػﻢ ﻫػػایش از کهػػﻦ سػػاﻟی افتػػادﻩ بػػود و او در راﻩ ﻫػػا بػػﻪ دخ ػراف‬
‫‪٘ٙ‬‬
‫تعرض مبودﻩ و بدﻧشاف را بﻪ ﻧاخﻦ ﻣی گرفت‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫داعتان نؿضکٌی ؾفّو‬
‫ﻣعرکﻪ ص ّفنی ساؿ سی و ﻫفت ﻫجری روی داد‪.‬‬
‫ﻣعاویػﻪ از بیعػت کػردف بػػا عﻠػی اﻣتﻨػاع ورزیػد و گفػػت تػا ػاتالف عنﻤػاف صػػاص‬
‫ﻧشػػوﻧد بیعػػت لبػواﻫﻢ کػػرد‪ ،‬و تػػی عﻠػػی رضػػی اهلل عﻨػػﻪ کػػار ﻟش ػ ر صبػػﻞ را سبػػاـ کػػرد‬
‫گفػػت‪ :‬ﻣعاویػػﻪ بایػػد االف بیعػػت کﻨػػد‪ ،‬و ﻟش ػ ری ب ػرای جﻨگیػػدف بػػا ﻣعاویػػﻪ آﻣػػادﻩ‬
‫کرد و گفت یا بیعت کﻨد و یا با او ﻣیجﻨگﻢ و عﻠی با ﻟش ری صد ﻫػ ار ﻧفػری‬
‫ب ػػﻪ س ػػوی ص ػػفنی در ش ػػاـ حرک ػػت ک ػػرد‪ ،‬و ت ػػی ﻣعاوی ػػﻪ خ ػػب ش ػػد ک ػػﻪ عﻠ ػػی بػ ػرای‬
‫جﻨگیػػدف بػػا او حرکػػت کػػردﻩ اسػػت بػػر ﻣﻨػػب بػػاال رفػػت و گفػػت‪ :‬عﻠػػی نبػراﻩ بػػا اﻫػػﻞ‬
‫عػراؽ بػػﻪ سػػوی نتػػا ﻣیآیػػد ﻧظرتػػاف چیسػػت؟ ﻣػػردـ سرﻫایشػػاف را پػػاینی اﻧداختﻨػػد و‬
‫س وت کردﻧد آﻧگاﻩ ذو اﻟ الع اغبﻤریی بﻠﻨد شد و گفت‪ :‬نتا ﻧظر بدﻫید و ﻣػا‬
‫ا داـ ﻣیکﻨیﻢ‪ ،‬ﻣردـ نبﻪ ساکت بودﻧد‪.‬‬
‫و عﻠی بػاالی ﻣﻨػب رفػت و بعػد از ضبػد و سػتایش خػدا گفػت‪ :‬ﻣعاویػﻪ نبػراﻩ بػا‬
‫اﻫػػﻞ شػػاـ بػػﻪ جﻨػػگ نتػػا ﻣیآیػػد ﻧظرتػػاف چیسػػت؟ اﻫػػﻞ ﻣسػػجد غوغػػا کردﻧػػد‪ ،‬و‬
‫ﻣیگفتﻨد ای اﻣری اؼبؤﻣﻨنی چﻨنی است و چﻨػاف‪ ...‬ﻧظػر ﻣػا ایػﻦ اسػت‪ .‬چػوف افػراد‬

‫‪ -56‬حهام حمرذنی روایج کسده اىر‪.‬‬

‫{‪}161‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫زیادی حرؼ ﻣیزدﻧد و ﻫیاﻫو زیػاد بػود عﻠػی سػخﻦ آرػا را ﻣتوجػﻪ ﻧشػد و از ﻣﻨػب‬
‫‪٘ٚ‬‬
‫پاینی آﻣد در حاﻟی کﻪ ﻣیگفت‪ :‬إﻧا هلل وإﻧا إﻟیﻪ راجعوف‪.‬‬
‫پ ػ اﻫ ػػﻞ ش ػػاـ آف گوﻧ ػػﻪ بودﻧ ػػد و عرا یﻫ ػػا چﻨ ػػنی ح ػػاﻟتی داش ػػتﻨد‪ ،‬اﻫ ػػﻞ ش ػػاـ‬
‫اطاعت ﻣیکردﻧد‪ ،‬و عرا یﻫا چﻨاف کػﻪ بیػاف شػد ﻫػرج و ﻣػرج درسػت ﻣیکردﻧػد‪،‬‬
‫و نبنیﻫا بودﻧد کﻪ بعداً با عﻠػی جﻨگیدﻧػد و او رضػی اهلل عﻨػﻪ را کشػتﻨد‪ .‬خالصػﻪ‬
‫ایﻨ ﻪ در صفر ساؿ سی و ﻫفت ﻫجری عﻠی رضی اهلل عﻨﻪ بﻪ صفنی رسید‪.‬‬
‫آيا مناويو بو خاطر خالفر با علی درگير بود؟‬
‫ابػػو ﻣسػػﻠﻢ اػبػػوالﻧی ﻣیگویػػد کػػﻪ پػػیش ﻣعاویػػﻪ آﻣػػدـ و بػػﻪ او گفػػتﻢ‪ :‬تػػو بػػا عﻠػػی‬
‫درگػػری ﻣیشػػوی آیػػا تػػو نباﻧﻨػػد او ﻫسػػتی؟ ﻣعاویػػﻪ گفػػت‪ :‬ﻧػػﻪ‪ ،‬سػػوگﻨد بػػﻪ خػػدا کػػﻪ‬
‫ﻣػػیدا کػػﻪ عﻠػػی برتػػر و افضػػﻞ اسػػت و بػػﻪ خالفػػت س ػ اوارتر اسػػت‪ ،‬وﻟػػی آیػػا نتػػا‬
‫مبیداﻧیػػد کػػﻪ عنﻤػػاف ﻣظﻠوﻣاﻧػػﻪ کشػػتﻪ شػػدﻩ اسػػت؟ و ﻣػػﻦ پس ػر عﻤػػوی او ﻫسػػتﻢ و‬
‫خػوف او را ﻣیخػواﻫﻢ‪ ،‬پػ پػیش عﻠػی برویػد و بػﻪ او بگوییػد کػﻪ ػاتالف عنﻤػػاف را‬
‫بﻪ ﻣﻦ ربویﻞ دﻫػد و ﻣػﻦ اﻣػور ح وﻣػت را بػﻪ او ﻣیسػپارـ‪ ،‬آرػا پػیش عﻠػی آﻣدﻧػد‬
‫‪٘ٛ‬‬
‫و با او سخﻦ گفتﻨد‪ ،‬عﻠی ﻧپذیرفت و اتالف را ربویﻞ ﻧداد‪.‬‬
‫بﻨابرایﻦ ﻣعاویﻪ ﻧگفت کػﻪ او خﻠیفػﻪ اسػت‪ ،‬و ﻫرگػ بػﻪ خػاطر خالفػت بػا عﻠػی‬
‫درگری ﻧشد‪ ،‬بﻨابرایﻦ و تی با ﻫﻢ درگری شدﻧد و ﻣسػدﻠﻪ بػﻪ رب ػیﻢ رسػید و ﻧویسػﻨدﻩ‬
‫ﻧوشت ایﻦ عهدی است کﻪ اﻣری اؼبػؤﻣﻨنی عﻠػی بػا ﻣعاویػﻪ بػﻦ ابػی سػفیاف ﻣیبﻨػدد‪،‬‬

‫‪ ( -57‬حاریخ االسالم‪ ،‬غٍر اخللفاء الساشریو ص ‪. )549‬‬

‫‪ -58‬حاریخ االسالم‪ ،‬غٍر اخللفاء الساشریو ص ‪ 549‬و سير آن صحیح اسج‪.‬‬
‫{‪}162‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫ﻣعاویﻪ گفت‪ :‬اﻣری اؼبػؤﻣﻨنی ﻧﻨػوی ‪ ،‬اگػر بػا تػو بیعػت ﻣیکػردـ کػﻪ تػو اﻣػری اؼبػؤﻣﻨنی‬
‫ﻫسػػتی بػػا تػػو مبیجﻨگیػػدـ‪ ،‬و بﻠ ػػﻪ فکػػط اسػػﻢ ﻣػػﻦ و اسػػﻢ خػػودت را بﻨػػوی ‪ ،‬و‬
‫آﻧگاﻩ ﻣعاویﻪ رو بﻪ ﻧویسﻨدﻩ کرد و گفت‪ :‬اسﻢ او را بﻞ از اسﻢ ﻣﻦ بﻨوی چػوف‬
‫‪ٜ٘‬‬
‫او فضیﻠت بیشری دارد و در پذیرفنت اسالـ از ﻣﻦ پیشگاـ بودﻩ است‪.‬‬
‫بﻨابرایﻦ جﻨگ عﻠی و ﻣعاویﻪ بر خالفػت ﻧبػود‪ ،‬و بﻠ ػﻪ عﻠػت آف بػود کػﻪ عﻠػی‬
‫ﻣیخواسػػت ﻣعاویػػﻪ را ع ػ ؿ کﻨػػد و ﻣعاویػػﻪ عػ ؿ را مبیپػػذیرفت ﻣگػػر آف کػػﻪ ػػاتالف‬
‫پسػػر عﻤػػویش کشػػتﻪ ﻣیشػػدﻧد و یػػا بػػﻪ او ربویػػﻞ دادﻩ ﻣیشػػدﻧد‪ .‬پ ػ چﻨػػاف کػػﻪ‬
‫شػایع اسػػت ﻣوضػػوع اخػػتالؼ خالفػػت ﻧبػػود‪ .‬تعػداد ﻟشػ ریاف عﻠػػی صػػد ﻫػ ار ﻧفػػر‬
‫بود و تعداد افراد ﻣعاویػﻪ ﻫفتػاد ﻫػ ار ﻧفػر بودﻧػد‪ ،‬و در ایػﻦ جﻨػگ عﻤػار بػﻦ یاسػر‬
‫کػػﻪ در ﻣیػػاف ﻟش ػ ر عﻠػػی بػػود کشػػتﻪ شػػد و پیػػاﻣب صػػﻠی اهلل عﻠیػػﻪ وسػػﻠﻢ بػػﻪ عﻤػػار‬
‫ٓ‪ٙ‬‬
‫عﻤار گروﻩ شورشی تو را خواﻫﻨد کشت‪.‬‬ ‫گفتﻪ بود‪ :‬ای ّ‬
‫اضبػ ػػد بػ ػػﻦ حﻨبػ ػػﻞ را در ﻣػ ػػورد ایػ ػػﻦ حػ ػػدیث پرسػ ػػیدﻧد کػ ػػﻪ چػ ػػﻪ دربػ ػػارﻩ آف چػ ػػﻪ‬
‫ﻣیگویی؟ گفت‪ :‬در ﻣورد آف حرفی مبیز ﻧپػرداخنت بػﻪ آف هبػر اسػت‪ ،‬چﻨػاف کػﻪ‬
‫پی ػػاﻣب خػ ػػدا صػ ػػﻠی اهلل عﻠی ػػﻪ وسػ ػػﻠﻢ گفػ ػػت‪ :‬گروﻫ ػػی شورشػ ػػی او را ﻣیکشػ ػػﻨد‪ ،‬و‬
‫ٔ‪ٙ‬‬
‫س وت کرد‪.‬‬
‫ابﻦ حجر ﻣیگوید‪ :‬صبهور اﻫﻞ سﻨت بر ایﻦ باورﻧد کػﻪ کسػاﻧی کػﻪ نبػراﻩ عﻠػی‬
‫ﻣیجﻨگیدﻩاﻧػػد بػػر حػػق بودﻩاﻧػػد‪ ،‬و کسػػاﻧی کػػﻪ عﻠیػػﻪ عﻠػػی ﻣیجﻨگیدﻩاﻧػػد شورشػػی‬

‫‪( -59‬ابلرایث وانلٍایث ‪. )288/7‬‬

‫‪ -69‬نخفق غلیً‪.‬‬
‫‪( -61‬السيث دالل ‪ 463‬حرید ‪. )722‬‬
‫{‪}163‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫بودﻩاﻧػػد‪ ،‬اﻣػػا اﻫػػﻞ سػػﻨت نبػػﻪ بػػر ایػػﻦ اتفػػاؽ دارﻧػػد کػػﻪ از ایػػﻦ گػػروﻩ کسػػی ﻣػػذﻣت‬
‫ٕ‪ٙ‬‬
‫مبیشود بﻠ ﻪ ﻣیگویﻨد آرا اجتهاد کردﻧد و بﻪ خطا رفتﻨد‪.‬‬
‫و ﻣیگویػػد‪ :‬اﻫػػﻞ سػػﻨت بػػر ایػػﻦ اتفػػاؽ کردﻩاﻧػػد کػػﻪ ﻧبایػػد کسػػی از اصػػحاب بػػﻪ‬
‫خ ػػاطر آﻧچ ػػﻪ از آر ػػا س ػػر زدﻩ ﻣ ػػورد عی ػػبجویی ػ ػرار بگریﻧ ػػد چ ػػوف آر ػػا براس ػػاس‬
‫ٖ‪ٙ‬‬
‫اجتهاد خود جﻨگیدﻧد‪.‬‬
‫و طػػبی در تاییػػد ﻣػػذﻫب حاﻣیػػاف عﻠػػی رضػػی اهلل عﻨػػﻪ ﻣیگویػػد‪ :‬اگػػر در ﻫػػر‬
‫اختالفػػی کػػﻪ ﻣیػػاف ﻣسػػﻠﻤنی ﻣیافتػػد ف ػرار کػػردف از آف و خاﻧﻪﻧشػػنی شػػدف الزـ و‬
‫واجػػب ﻣیبػػود‪ ،‬ح ػ ّدی ا اﻣػػﻪ مبیش ػػد و ب ػػاطﻠی از بػػنی مبیرف ػػت و فاسػػکاف راﻫ ػػی‬
‫ٗ‪ٙ‬‬
‫برای ارت اب کارﻫای حراـ ﻣییافتﻨد‪.‬‬
‫گفػػتﻢ‪ :‬اگػػر ضػػیﻪ واضػػح و روشػػﻦ باشػػد ایػػﻦ درسػػت اسػػت‪ ،‬وﻟػػی اگػػر اﻣػػور‬
‫ﻣشػػتبﻪ و ﻧاﻣشػػخو بودﻧػػد بایػػد دوری کػػرد‪ ،‬بػػﻪ خػػاطر ایػػﻦ بسػػیاری در ایػػﻦ جﻨػػگ‬
‫شرکت ﻧ ردﻧد‪ .‬پ آﻧچػﻪ بایػد بػداف ﻣعتکػد باشػیﻢ ایػﻦ اسػت کػﻪ طﻠحػﻪ و زبػری و‬
‫عایش ػػﻪ و نبراﻫ ػػاﻧش و نبچﻨ ػػنی عﻠ ػػی و نبراﻫ ػػاﻧش براس ػػاس اجته ػػاد خ ػػود جﻨ ػػگ‬
‫کردﻧد‪ ،‬و یک فتﻨﻪ بود کﻪ رخ داد‪ ،‬و برای جﻨگ صبﻞ آرػا آﻣػادگی ﻧ ػردﻩ بودﻧػد‬
‫و مبیخواستﻨد با ی دیگر جبﻨگﻨد‪.‬‬
‫و ابﻦ حػ ـ و ابػﻦ تیﻤیػﻪ از صبهػور ﻧکػﻞ کردﻩاﻧػد کػﻪ در ایػﻦ ﻣسػدﻠﻪ ﻧبایػد سػخﻦ‬
‫گفت‪.‬‬

‫‪( -62‬فخح ابلاری ‪.)72/13‬‬

‫‪( -63‬فخح ابلاری ‪.)37/13‬‬
‫‪( -64‬فخح ابلاری ‪)37/13‬‬
‫{‪}164‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫ابﻦ تیﻤیػﻪ ﻣیگویػد‪ :‬اگػر ک ػسی بگویػد عﻠػی ابتػدا بػا آرػا جﻨگیػد‪ ،‬بػﻪ او گفتػﻪ‬
‫ﻣیشود‪ .‬آرا ابتػدا از اطاعػت و بیعػت کػردف بػا او سػرباز زدﻧػد و او را سػتﻤگر و‬
‫ﻣش ػػارک در رىب ػػنت خ ػػوف عنﻤ ػػاف ػ ػرار دادﻧ ػػد و گػ ػواﻫی دروغ را عﻠی ػػﻪ او پذیرفتﻨ ػػد‬
‫چﻨػػاف در ﻣیػػاف اﻫػػﻞ شػػاـ شػػایع شػػدﻩ بػػود کػػﻪ عﻠػػی بػػﻪ کشػػنت عنﻤػػاف راضػػی بػػودﻩ‬
‫است‪ .‬و بﻪ چهار دﻟیﻞ ایﻦ شایعﻪ در ﻣیاف شاﻣیﻫا وت گرفتﻪ بود‪:‬‬
‫ٔ‪ -‬ﻧ شنت اتالف عنﻤاف‪.‬‬
‫ٕ‪ -‬جﻨگ صبﻞ‪.‬‬
‫ٖ‪ -‬ت ػػرک گف ػػنت عﻠ ػػی ﻣدیﻨ ػػﻪ را و س ػ وﻧت گ ی ػػدف او در کوف ػػﻪ ک ػػﻪ اردوگ ػػاﻩ و‬
‫پﻨاﻫگاﻩ اتالف عنﻤاف بود‪.‬‬
‫ٗ‪ -‬افرادی کﻪ ﻣتهﻢ بﻪ تﻞ عنﻤاف بودﻧد در ﻟش ر عﻠی رار داشتﻨد‪.‬‬
‫بػػﻪ خػػاطر ایػػﻦ چهػػار چیػ شػػاﻣیﻫا (بػػﻪ خصػػوص اف ػراد جاﻫػػﻞ آرػػا) ﻣشػ وک‬
‫شػػدﻧد کػػﻪ عﻠػػی رضػػی اهلل عﻨػػﻪ در کشػػنت عنﻤػػاف رضػػی اهلل عﻨػػﻪ دسػػت دارد‪ ،‬و در‬
‫حکیکػػت عﻠػػی ﻫػػیا ﻣشػػارکتی در تػػﻞ عنﻤػػاف ﻧداشػػت و بﻠ ػػﻪ او ػػاتالف عنﻤػػاف را‬
‫ﻧفػریﻦ ﻣیکػػرد‪ ،‬اگػػر گفتػػﻪ شػػود ایػػﻦ بػػﻪ تﻨهػػایی جﻨگیػػدف بػػا آرػػا را توجیػػﻪ مبیکﻨػػد‪،‬‬
‫گفتػػﻪ ﻣیشػػود بػرای آرػػا جػػای ﻧبػػود کػػﻪ بػػا عﻠػػی رضػػی اهلل عﻨػػﻪ جبﻨگﻨػػد چػػوف عﻠػػی‬
‫تواﻧایی کشنت اتالف عنﻤػاف را ﻧداشػت‪ ،‬و اگػر ﻫػﻢ او ﻣیتواﻧسػت ػاتالف عنﻤػاف‬
‫را ب ػػﻪ ت ػػﻞ برس ػػاﻧد و ای ػػﻦ ک ػػار را مبیک ػػرد ﻧبای ػػد در صباع ػػت ﻣس ػػﻠﻤنی تفر ػػﻪ اهب ػػاد‬
‫ﻣیشػد‪ ،‬و از بیعػت کػػردف بػا او اﻣتﻨػاع بػػﻪ عﻤػﻞ ﻣیآﻣػػد‪ ،‬بﻠ ػﻪ بػﻪ ﻫػػر حػاؿ بیعػػت‬
‫کردف با او بیشر بﻪ ﻣصﻠحت دیﻦ و برای ﻣسﻠﻤنی سودﻣﻨدتر بود‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫{‪}165‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫اةُذيّفٌ ؾاكل تض اع ‪...‬‬

‫ﻣردی بﻪ سفیاف ثوری رضبﻪ اهلل گفت‪:‬‬
‫تا بﻪ حاؿ ﻧشﻨیدﻩاـ کﻪ ابوحﻨیفﻪ (رضبﻪ اهلل) کسی را غیبت کﻨد!‬
‫سفیاف گفت‪:‬‬
‫«او عا ﻞتر از آف است کﻪ ﻧی یﻫای خود را از دست دﻫد!»‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫انام ذغو ةؿضی هاِغتادن در کيار كتض‪...‬‬
‫اﻣاـ حسﻦ بصری کﻨار بی کﻪ تازﻩ دفﻦ شدﻩ بود ایستاد‪ ،‬سػپ بػﻪ شخصػی‬
‫کػػﻪ کﻨػػارش بػػود ﻧگػػاﻩ کػػرد و خطػػاب بػػﻪ او فرﻣػػود‪ :‬اگػػر صػػاحب ایػػﻦ ػػب بػػﻪ دﻧیػػا‬
‫بازگردد‪ ،‬چﻪ کارﻫایی را اقباـ ﻣیدﻫد؟!‬
‫آف فػػرد پاسػػخ داد‪ :‬او صػػد ﻪ ﻣیﻫػػد‪ ،‬اسػػت فار ﻣیکﻨػػد‪ ،‬مبػػاز را بػػﻪ جػػا ﻣػػیآورد‬
‫و کارﻫای ﻧی وی زیادی را اقباـ ﻣیدﻫد‪ .‬اﻣاـ حسﻦ بص ػری فرﻣػود‪ :‬او دیگػر بػاز‬
‫مب ػػی گ ػػردد و ػػادر ب ػػﻪ اقب ػػاـ آف کارﻫ ػػا ﻧیس ػػت‪ ،‬وﻟ ػی نت ػػا آف کارﻫ ػػا را از دس ػػت‬
‫ﻧدﻫید‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫ةاش‪...‬‬ ‫داعتانِ ةضادر نضاكب چؽهاى‬
‫جواﻧی بﻪ ح یﻤی گفت‪:‬‬
‫و تی نبسػرـ را اﻧتخاب کردـ‪ ،‬در ﻧظرـ طوری بود کػﻪ گویػا خداوﻧػد ﻣاﻧﻨػدش را‬
‫در دﻧیػػا ﻧیافریػػدﻩ اسػػت‪ .‬و تػػی ﻧػػاﻣ د شػػدمی‪ ،‬بسػػیاری را دیػػدـ کػػﻪ ﻣنػػﻞ او بودﻧػػد‪.‬‬
‫{‪}166‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫و ت ػػی ازدواج ک ػػردمی‪ ،‬خیﻠیﻫ ػػا را از او زیب ػػاتر ی ػػافتﻢ‪ .‬چﻨ ػػد س ػػاﻟی را ک ػػﻪ را ب ػػا ﻫ ػػﻢ‬
‫زﻧدگی کردمی‪ ،‬دریافتﻢ کﻪ نبﻪ زفﻫا از نبػسرـ هبراﻧد‪.‬‬
‫ح ػ ػػیﻢ گفػ ػػت‪ :‬آیػ ػػا دوسػ ػػت داری بػ ػػداﻧی از نبػ ػػﻪ ایﻦﻫػ ػػا تﻠػ ػػخ تػ ػػر و ﻧػ ػػاگوارتر‬
‫چیست؟‬
‫جواف گفت‪ :‬بﻠﻪ‪.‬‬
‫ح ػػیﻢ گفػػت‪ :‬اگػػر بػػا سبػػاـ زفﻫػػای دﻧیػػا ازدواج کﻨػػی‪ ،‬احسػػاس خػواﻫی کػػرد کػػﻪ‬
‫سگ ﻫای وﻟگرد ؿبﻠﻪ نتا از آفﻫا زیباترﻧد‪.‬‬
‫جواف با تعجب پرسید‪ :‬چرا چﻨنی سخﻨی ﻣیگویی؟‬
‫ح یﻢ گفت‪ :‬چوف ﻣش ﻞ در نبسر تو ﻧیست‪ .‬ﻣش ﻞ ایﻨجا است کﻪ و تػی‬
‫اﻧسػػاف ﻠبػػی طﻤػػع کػػار و چشػػﻤاﻧی ﻫی ػ داش ػػتﻪ باشػػد و از ش ػػرـ خداوﻧػػد خػػاﻟی‬
‫باشػػد‪ ،‬ؿبػػاؿ اسػػت کػػﻪ چشػػﻤاﻧش را بػػﻪ جػ خػػاک گػػور چیػ ی دیگػػر پػػر کﻨػػد‪ .‬آیػػا‬
‫دوست داری دوبارﻩ نبسرت زیباتریﻦ زف دﻧیا باشد؟‬
‫جواف گفت‪ :‬بﻠﻪ‪.‬‬
‫ح یﻢ گفت‪ :‬ﻣرا ب چشﻤاﻧت باش‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫نا ةا دِيهان چّطی ىهیزضِم‪...‬‬
‫تػػابعی و عابػػد دوراف عبػػداهلل بػػﻦ ُؿبَریی ػ ﻣ ػػی (ـ‪ٜٜ‬ﻫ ػػ) ب ػرای خریػػد ﻟبػػاس وارد‬
‫ﻣ ازﻩای شد‪ .‬ﻣردی بﻪ صاحب ﻣ ازﻩ گفت‪ :‬ای ﻣػرد‪ ،‬ایػﻦ ابػﻦ ُؿبَرییػ اسػت‪ ،‬بػا او‬
‫خوب ﻣعاﻣﻠﻪ کﻦ!‬

‫{‪}167‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫اب ػػﻦ ُؿبَرییػ ػ خش ػػﻤگنی ش ػػد و از ﻣ ػػازﻩ ب ػػریوف آﻣ ػػد و فرﻣ ػػود‪« :‬ﻣیخػ ػواﻫیﻢ ب ػػا‬
‫٘‪ٙ‬‬
‫پوؼباف خبرمی ﻧﻪ با دیﻨﻤاف!»‪.‬‬
‫داعتان زِتاِی «دِيشاری ػاٍضی»‬
‫عﻤر بﻦ خطػاب از حاضػراف در ؾبﻠػ در ﻣػورد ﻣػردی پرسػید کػﻪ آیػا کسػی او‬
‫را ﻣی شﻨاسد؟‬
‫ﻣردی برخاست و گفت‪ :‬ای اﻣری اؼبؤﻣﻨنی! ﻣﻦ او را ﻣی شﻨاسﻢ‪.‬‬
‫عﻤر گفت‪ :‬شاید نبسایﻪ اش ﻫستی‪ ،‬چػوف نبسػایﻪ داﻧػاتر و آگػاﻩ تػر از ﻫػر‬
‫کسی بﻪ اخالؽ نبسایگاﻧش ﻫست؟‬
‫ﻣرد گفت‪ :‬خری‪.‬‬
‫عﻤػػر گفػػت‪ :‬شػػاید نبسػػفرش بػػودی‪ ،‬چػػوف سػػفر‪ ،‬پػػردﻩ از طبیعػػت و سرشػػت‬
‫اﻧساف ﻫا برﻣی دارد؟‬
‫ﻣرد گفت‪ :‬خری‬
‫عﻤ ػػر گف ػػت‪ :‬ش ػػاید ب ػػا او ذب ػػارتی داش ػػتی و ب ػػا درﻫ ػػﻢ و دیﻨ ػػار ب ػػا او ﻣعاﻣﻠ ػػﻪ‬
‫کردی چوف درﻫﻢ و دیﻨار ﻣعدف و دروف اﻧساف ﻫا را ﻫویدا ﻣی کﻨد؟‬
‫ﻣرد گفت‪ :‬خری‬
‫عﻤػػر گفػػت‪ :‬شػػاید او را در ﻣسػػجد دیػػدﻩ ای کػػﻪ ایسػػتادﻩ و ﻧشسػػتﻪ سػػرش را‬
‫ت اف ﻣی دﻫد؟‬
‫ﻣرد گفت‪ :‬آری‬

‫‪ -65‬حاریخ دمشق – اةو غساکس‪.19/ 33 ،‬‬

‫{‪}168‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫عﻤر گفت‪ :‬بﻨشنی چوف تو او را مبی شﻨاسی‪.‬‬

‫ابﻦ خطاب ﻣی داﻧست کﻪ شخو فب ﻦ است بر در ﻣسجد دیﻨش را از تػﻦ‬
‫درآورد سػػپ کفشػػش را بپوشػػد و دیواﻧػػﻪ وار بػػﻪ سػػوی دﻧیػػا بشػػتابد‪ ،‬ﻣػػاؿ ایػػﻦ را‬
‫خبورد‪ ،‬بﻪ ﻧاﻣوس آف دیگری تعرض مباید!‬
‫او ﻣ ػػی داﻧس ػػت ک ػػﻪ ری ػػش ﻣ ػػی تواﻧ ػػد س ػػﻨگری باش ػػد ک ػػﻪ در پ ػ آف دزدﻫ ػػای‬
‫زیادی پﻨهاف شوﻧد و در پ چادر سیاﻩ‪ ،‬ضرورتا زﻧی فاضﻠﻪ ﻧیست!‬
‫او ﻣی داﻧست کﻪ ﻣسواک فب ﻦ است سﻨگ تی کﻨی باشد کػﻪ بػا آف دﻧػداف‬
‫ﻫايباف را تی کﻨیﻢ و گوشت ی دیگر را خبورمی‪.‬‬
‫او ﻣػی داﻧسػػت کػػﻪ مبػػاز فب ػػﻦ اسػػت ظػػاﻫر و یافػػﻪ ای شػػیک بػرای یػػک حیﻠػػﻪ‬
‫گػر ﻧریﻧػگ بػاز باشػد و حػج فب ػﻦ اسػت عبػای بﻠﻨدﻣرتبػﻪ ای بػرای اﻧسػاﻧی پسػػت‬
‫باشد!‬
‫او ايبػػاف داشػػت کػػﻪ دیﻨػػداری ای کػػﻪ تػػأثریی در رفتػػار و کػػردار ﻧداشػػتﻪ باشػػد‪،‬‬
‫دیﻨداری توخاﻟی است!‬
‫اﻧدوﻧ ی‪ ،‬با نتشریﻫای جﻨگجویاف فتح ﻧشد بﻠ ػﻪ تػاجراف ﻣسػﻠﻤاف بػا اخػالؽ‬
‫ﻧی و و اﻣاﻧتداریشاف آف را فتح کردﻧد!‬
‫آﻧػػاف کاالﻫایشػػاف را بػػا دیﻨشػػاف ﻣعاوضػػﻪ و خریػػد و فػػروش مبػػی کردﻧػد بػػﻪ نبػػنی‬
‫خاطر بود کﻪ ﻣردـ از آﻧاف خوششاف آﻣد و گفتﻨد‪ :‬عجب دیﻦ خوبی است!‬
‫ايبػػاف کػػاذب‪ ،‬بػػدتر از کفػػر صػریح و آشػ ار اسػػت و ﻫػػر دویشػػاف شػػر و بػػدی‬
‫را بﻪ نبراﻩ دارﻧد!‬
‫تعاﻣﻞ و برخورد با دیگراف‪ ،‬ﻣعیار دیﻨداری صحیح و درست است‪.‬‬
‫{‪}169‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫اگر ﻣردـ تفاوت ﻣیاف تػاجر دیﻨػدار و تػاجر غػری دیﻨػدار را ﻧداﻧﻨػد‪ ،‬پػ فایػدﻩ‬
‫ی دیﻨداری چیست؟!‬
‫اگر نبسر‪ ،‬تفػاوت ﻣیػاف شػوﻫر ﻣتػدیﻦ و شػوﻫر غػری ﻣتػدیﻦ را ﻣالحظػﻪ ﻧ ﻨػد‪،‬‬
‫پ ارزش ایﻦ دیﻨداری در چیست؟!‬
‫ع ایﻦ ﻣطﻠب ﻫﻢ درست است‪.‬‬
‫اگػػر واﻟػػدیﻦ تفػػاوت ﻣیػػاف ﻧی ػػی و خوشػػرفتاری فرزﻧػػد دیﻨػػدار و غػػری دیﻨػػدار را‬
‫احساس ﻧ ﻨﻨد‪ ،‬پ دیﻨداری بﻪ چﻪ دردی ﻣی خورد؟!‬
‫ﻣص ػػیبت و ب ػػدخبتی اس ػػت ک ػػﻪ شب ػػرﻩ ی ح ػػج ﻣ ػػا چیػ ػ ی ج ػ خرﻣ ػػا‪ ،‬آب زﻣػ ػ ـ‪،‬‬
‫جامبازﻫای ساخت چنی و خوراکی ﻫای بیک ﻧباشد؟!‬
‫ﻣصیبت است کﻪ حاصﻞ روزﻩ ی ﻣا چی ی ج ظببوسﻪ‪ ،‬ويبتػو و سبػر ﻫﻨػدی‬
‫و باب اغبارﻩ ﻧباشد!‬
‫ﻣصیبت است اگر مبازﻫای ﻣا چی ی ﻧباشد ج حرکػات ﻧرﻣ ػشی ای کػﻪ بػرای‬
‫عضػػالت و ﻣفاصػػﻞ ﻣػػا سػػودﻣﻨد اسػػت درحػػاﻟی کػػﻪ ﻠػػب ﻫػػیا هبػػرﻩ ای از آف مبػػی‬
‫برد‪.‬‬
‫ش ػ ﻞ و یاف ػػﻪ ی دیﻨ ػػداری بس ػػیار پس ػػﻨدیدﻩ اس ػػت و ﻣ ػػا ب ػػﻪ ظ ػػاﻫر و ؿبتػ ػوای‬
‫دیﻨﻤاف افتخار ﻣی کﻨیﻢ‪،‬‬
‫اﻣا عیب آف است کﻪ ظاﻫر را حفظ و ؿبتوا را رﻫا کﻨیﻢ‪.‬‬
‫دیﻨ ػػی ک ػػﻪ گوس ػػفﻨد چراﻧ ػػاف را ب ػػﻪ رﻫ ػ ػباف اﻣػ ػت ﻫ ػػا تب ػػدیﻞ ک ػػرد؛ در ش ػ ػ ﻞ و‬
‫ظاﻫرشاف ت یری اهباد ﻧ رد بﻠ ﻪ دروف و ﻣضﻤوف را در آﻧاف ت یری داد‪.‬‬
‫ابوجهﻞ نباف عبا و عﻤاﻣﻪ ای را بﻪ تﻦ داشت کﻪ ابوب ر ﻣی پوشید‪.‬‬
‫{‪}171‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫ریش اﻣیهلل بﻦ خﻠ بﻪ بﻠﻨدی ریش عبداهلل بﻦ ﻣسعود بود!‪.‬‬

‫جﻨ نتشری عتبﻪ از نباف آﻫﻦ نتشری خاﻟد بود!‪.‬‬
‫ش ﻞ و نتایﻞ ﻫا شبیﻪ ﻫﻢ بود اﻣا ﻣضﻤوف و ؿبتوا تفاوت داشت!‬
‫آیا دریافتیﻢ کﻪ دیﻦ ﻣا از ﻣا چﻪ ﻣی خواﻫد؟‬
‫عبادت با ﻣفهوـ فراگری را ﻣی طﻠبد‪.‬‬
‫ﻫر آف چﻪ خداوﻧد ﻣتعاؿ دوست بدارد و بپسػﻨدد؛ از گفتػار گرفتػﻪ تػا کارﻫػای‬
‫ظاﻫری و باطﻨی‪.‬‬
‫‪ٙٙ‬‬
‫اسالـ یعﻨی ایﻦ!‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈•‬
‫ؼتﻲ "علعان نرهُد" اذغاس دلتيگی نّمضد‪...‬‬
‫شبي "سﻠطاﻥ ؿبﻤود" ﺍحساﺱ ﺩﻟتﻨگی ﻣیﻜرﺩ ﻭ مبی توﺍﻧست بخوﺍبد؛‬
‫بﻪ ﺭئ ػ ػ ػ ػ ػی ﻣحافظاﻧش گفت‪ :‬ی ػ ػ ػ ػػا بصوﺭﺕ ﻧاشﻨاﺱ ب ػ ػ ػ ػػریوف برومی ﻭ ﺍﺯ حاﻝ‬
‫ﻣﻠتخبر بگریمی‪.‬‬
‫ﺩﺭ ﻫﻨگاﻡ گشت ﻭ گذﺍﺭ ﻣشاﻫدﻩ کرﺩﻧد ﻣرﺩﯼ ﺭﻭﯼ ﺯﻣ ػ ػ ػ ػ ػ ػ ػػنی ﺍفتاﺩﻩ ﻭﻣرﺩﻡ‬
‫ﺍﺯکﻨاﺭﺵ ﺭﺩﻣ ػػی ش ػػوﻧد ﻭ ﺍعتﻨای ػػی ب ػػﻪ ﺍﻭ مب ػػی کﻨﻨ ػػد ﻭ تی ﻧ دی ػػک شدﻧد ﻣشاﻫدﻩ‬
‫کرﺩﻧد‪،‬‬
‫"ﻣرﺩ ﺍفتاﺩﻩ" فوﺕ کرﺩﻩ ﻭﻣدتی ﻧی ﺍﺯﻣرﮒ ﺍﻭ ﻣیگذارد‪.‬‬

‫‪ -66‬دکخَر حمهر یلع صالیب‪.‬‬

‫{‪}171‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫ﺍﺯ ﻣرﺩﻣی کﻪ بی ﺍعتﻨا ﺍﺯ کﻨاﺭ جسد ﺭﺩ ﻣیش ػػدﻧد پرس ػػیدﻧد‪ :‬چرﺍ توجهی بﻪ‬
‫ایﻦ فرﺩ ﻧﻤی کﻨید؟‬
‫پاسخ ﺩﺍﺩﻧد‪ :‬ﺍﻭ فرﺩﯼ فاسد‪" ،‬دامی ﺍﻟخﻤر" ﻭ "ﺯﻧاکاﺭ "بوﺩ!‬
‫سﻠطاﻥ ؿبﻤ ػ ػ ػ ػ ػ ػػود بﻪ کﻤک ﻫﻤرﺍﻫش جﻨاﺯﻩ ﺭﺍ بﻪ خاﻧﻪ ﻣرﺩ برﺩﻩ ﻭ تحوی ػ ػ ػ ػ ػ ػػﻞ‬
‫ﻫﻤسرﺵ ﺩﺍﺩ‪.‬‬
‫ﻫﻤسرﺵ با دیدف جﻨاﺯﻩ گریﻪ ﻭ شیوف بسیاری کرﺩ ﻭ گفت‪:‬‬
‫اهلل ﺭحﻤتت کﻨد ﺍﯼ ﻭﻟی اهلل!‬
‫تو ﺍﺯ صاغبنی ﻭ ﻧی وکاﺭﺍﻥ بوﺩﯼ!!‬
‫ﻣﻦ شهاﺩﺕ ﻣیدﻫﻢ کﻪ تو "ﻭﻟی ﺍﻟﻠﻪ" ﻭ ﺍﺯ "صاغبنی" ﻫستی!‬
‫"سﻠطاﻥ" با تعجب گفت‪:‬‬
‫چطوﺭ ﻣ ػػی گ ػػویی کﻪ ﺍﻭ ﺍﺯ اوﻟی ػػاء ﺍﻟﻠﻪ ﺍست ﺩﺭ حاﻟی ػػﻪ ﻣرﺩﻡ چﻨ ػػنی ﻭچﻨاﻥ‬
‫ﺩﺭباﺭﻩ ﺍﺵ ﻣی گویﻨد؟!!‬
‫ﺯﻥ پاسخ ﺩﺍﺩ‪ :‬بﻠﻪ‪ ،‬ﻣﻦ ﺍﻧتظاﺭ چﻨ ػ ػ ػ ػ ػ ػ ػ ػػنی گفتاﺭ ﻭ ﻭﺍکﻨشی ﺍﺯ ﻣرﺩﻡ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻡ ﻭ‬
‫ﺍﺯ ضاﻭﺕ ﺁﻧاﻥ ﻣتعجب ﻧیستﻢ‪.‬‬
‫سپ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ ﻭ گفت‪ :‬شوﻫرﻡ ﻫر شب بﻪ ﻣ اﺯﻩ ﻣشرﻭﺏ فرﻭشی‬
‫ﻣریفػ ػػت ﻭ ﻫر چکدﺭ ﻣػ ػػي تػ ػػوﺍﻧست ﻣشرﻭﺏ ﻣیخریػ ػػد ﻭ ﻣػ ػػی آﻭﺭﺩ خاﻧﻪ ﻭ ﺩﺭﻭﻥ‬
‫ﺩستشویػ ػ ػػی ﻣیرىبػ ػ ػػت ﻭ ﻣیگفػ ػ ػػت‪ :‬ﺍﻟحﻤدﻟﻠﻪ ﺍﻣشب ایػ ػ ػػﻦ ﻣکدﺍﺭ ﺍﺯ گﻤرﺍﻩ شدﻥ‬
‫ﻭفساﺩ ﻣﺭﺩﻡ کﻤتر شد!‬
‫پ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﻨ ؿ ی ػػی ﺍﺯ "ﺯﻧاﻥ فاحشﻪ ﻭ بدﻧاﻡ" ﻣریف ػػت ﻭ بﻪ ﺍﻭ پوﻝ ﻣی ػػداد‬
‫ﻭ ﻣیگفت‪ :‬ایﻦ ﺩﺭ ﺁﻣد ﺍﻣشبت!‬
‫{‪}172‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫ﺍﻣشب ﺩﺭﺏ ﻣﻨ ﻟت ﺭﺍ تا صبح ببﻨد ﻭ ﺍﺯ کسی پػ ػ ػ ػ ػ ػػذیرایی ﻧ ﻦ!! پ ﺍﺯ ﺁﻥ‬

‫بﻪ ﻣﻨ ﻝ برﻣیگشػ ػػت ﻭ ﻣیگفػ ػػت‪ :‬ﺍﻟحﻤدﻟﻠﻪ ﺍﻣشب بﻪ ﺍﻧدﺍﺯﻩ یػ ػػکﻧفر ﺍﺯ ﺍﺭت اﺏ‬
‫گﻨاﻩ ﻭ گﻤرﺍﻩ شدﻥ ﻭ بﻪ فساﺩ کشیدﻩ شدﻥ جوﺍﻧاﻥ جﻠوگریی شد!!‬
‫ﻣﻦ ﻫﻤوﺍﺭﻩ ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣالﻣت ﻣی ردـ ﻭ ﻣیگفتﻢ‪:‬‬
‫ﻣرﺩﻡ ﺩﺭباﺭﻩ ﺍﺕ جوﺭ دیگ ػ ػػری ف ر ﻣی ﻨﻨ ػ ػػد ﻭجﻨاﺯﻩ ﺍﺕ ﺭﻭﯼ زﻣ ػ ػػنی خوﺍﻫد‬
‫ﻣاﻧد ﻭ کسی "غسﻞ" ﻭ "کفﻨت" ﻫﻢ ﻧخوﺍﻫد کرﺩ‪.‬‬
‫ﺍﻣا ﺍﻭ ﻣیگف ػ ػػت‪ :‬غصﻪ ﻧخوﺭ برﺍﯼ ﻧﻤاﺯ ﻣیػ ػ ػػت ﻭ کفﻦ ﻭ ﺩفﻦ ﻣﻦ‪ ،‬سﻠطاﻥ ﻭ‬
‫ﺍﻭﻟیاء ﻭ عﻠﻤاﯼ ﺍسالﻡ حاضر خوﺍﻫﻨد شد!!!‬
‫سﻠطاﻥ کﻪ ﻫﻨوﺯ خوﺩ ﺭﺍ ﻣعرفی ﻧ رﺩﻩ بوﺩ بﻪ گریﻪ ﺍفتاﺩ ﻭ گفت‪:‬‬
‫بﻪ خدﺍ سﻢ ﻣﻦ " سﻠطاﻥ ﻭ پاﺩشاﻩ کشوﺭ" ﻫستﻢ‪.‬‬
‫ﻭ فرﺩﺍ صبح بﻪ ﻫﻤرﺍﻩ عﻠﻤاﯼ ﺍسالﻡ برﺍﯼ غسﻞ ﻭ کفﻨش ﻣیآی ػ ػ ػ ػػیﻢ‪ ...‬صبح‬
‫ﺭﻭﺯ بعد "سﻠطاﻥ" بﻪ ﻫﻤرﺍﻩ "عﻠﻤا" ﻭ "ﻣش ػ ػ ػ ػ ػ ػ ػ ػ ػ ػػائخ" ﻭ ب ﺭگاﻥ ﻣﻤﻠ ت ﻭ جﻤع‬
‫کن ػ ػ ػ ػ ػ ػ ػ ػ ػ ػ ػػریی ﺍﺯ ﻣرﺩﻡ بر جﻨاﺯﻩ ﻧﻤاﺯ خوﺍﻧدﻧد ﻭ ﺍﻭ ﺭﺍ باﺍحترﺍﻡ فرﺍﻭﺍﻥ ﺩفﻦ کرﺩﻧد‬
‫!!‪...‬‬
‫اؽب ػ ػ ػ ػ ػ ػ ػ ػ ػ ػ ػ ػ ػ ػ ػ ػ ػ ػ ػػی! بد گﻤاﻧی ﻭ سوﺀ ظﻦ ﻧسبت بﻪ بﻨدگاﻧت ﺭﺍ ﺍﺯ ﻣا ﺩﻭﺭ ساﺯ ﻭ‬
‫"حسﻦظﻦ" ﻭ خوﺵ گﻤاﻧی ﻧسبت بﻪ ﻫﻤگاﻥ ﺭﺍ ﻧصیبﻤاف بفرﻣا‪.‬‬

‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫{‪}173‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫رفتو ذخاج ةٌ نياعک ؾهضً‪...‬‬

‫ﻫﻨگاﻣی ػػﻪ حجػػاج (ی ػػی از حاکﻤػػاف ظػػامل) رفػػت تػػا ﻣﻨاسػػک عﻤػػرﻩ را جبػػای‬
‫آورد‪ ،‬ﻧگهباﻧاف پر درت و زیادی را باخود برد(ﻣاﻧﻨد عادت ﻫر ستﻤگری)‪.‬‬
‫و تی ػػﻪ بػػﻪ ﻣکػػاـ اب ػراﻫیﻢ رس ػػید‪ ،‬ایسػػتاد ت ػػا دو رکعػػت مبػػاز خبواﻧػػد‪ ،‬ﻧگهبػػاف و‬
‫سربازاﻧش ﻫﻢ اسﻠحﻪ و نتشریﻫا و ﻧی ﻩ ﻫا و خﻨجر ﻫا را بر روی زﻣنی رادﻧد‪.‬‬
‫طػػاووس ابػػﻦ کیسػػاف (کػػﻪ ی ػػی از تػػابعنی و شػػاگرداف عبػػداهلل ابػػﻦ عبػػاس رضػػی‬
‫اهلل عﻨﻪ بود) ﻣیگوید‪:‬‬
‫ﻧ د ﻣکاـ ﻧشستﻪ بودـ کﻪ صدا و غوغایی شػﻨیدـ‪ ،‬برگشػتﻢ و دیػدـ کػﻪ حجػاج‬
‫و ﻧگهباﻧاﻧش ﻫستﻨد‪ ،‬ﻣﻦ ﻫﻢ گفتﻢ‪ :‬خداوﻧدا کاری کﻦ کﻪ خوشػی از سػالﻣتی و‬
‫جواﻧی اش ﻧبیﻨد‪.‬‬
‫حجاج پ از ایﻨ ﻪ دو رکعت مباز را خواﻧد ﻧشسػت‪ ،‬ﻣػردی از اﻫػﻞ يبػﻦ آﻣػد‬
‫و طواؼ خاﻧﻪ ی خدا را ﻣی رد‪ ،‬و مبی داﻧست کﻪ حجػاج بػﻦ یوسػ کﻨػار ﻣکػاـ‬
‫ﻧشستﻪ است‪،‬‬
‫در اثﻨای طواؼ‪ ،‬آف ﻣرد يبﻨی ﻟباسش در ی ػی از ﻧیػ ﻩ ﻫػای ﻧگهباﻧػاف حجػاج‬
‫گری کرد و ﻧی ﻩ بر روی بدف حجاج افتاد‪..‬‬
‫او ﻫﻢ آشفتﻪ شد و گفت‪ :‬بگریید اورا‪،‬‬
‫سػ ػ ػربازاف ﻫ ػ ػػﻢ او را گرفتﻨ ػ ػػد‪ ،‬س ػ ػػپ گف ػ ػػت‪ :‬او را ﻧ دی ػ ػػک ﻣ ػ ػػﻦ بیاوری ػ ػػد‪ ،‬او را‬
‫ﻧ دی ش بردﻧد‪،‬‬
‫حجاج بﻪ ﻣرد يبﻨی گفت‪ :‬ﻣرا شﻨاختی؟‬

‫{‪}174‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫گفت‪ :‬مبی شﻨاظبت‪.‬‬

‫حجاج گفت‪ :‬فرﻣاﻧدار يبﻦ چﻪ کسی است؟‬
‫ﻣرد گفت‪ :‬ؿبﻤد بﻦ یوس ‪ ،‬برادر حجاج‪،‬کﻪ ﻣنﻞ برادرش ظامل است!!‬
‫یا از او ﻫﻢ بدترظامل تر است!!‬
‫حجاج گفت‪ :‬مبی داﻧی کﻪ ﻣﻦ برادر او ﻫستﻢ؟‬
‫ﻣرد گفت‪ :‬تو حجاج ﻫستی؟‬
‫گفت‪ :‬بﻠﻪ‪.‬‬
‫ﻣرد گفت‪ :‬تو اﻧساف بدی ﻫستی‪ ،‬برادرت ﻫﻢ نبیﻨطور!!‬
‫حجاج گفت‪ :‬و تی يبﻦ را ترک کردی حاؿ برادرـ چگوﻧﻪ بود؟‬
‫ﻣرد يبﻨی گفت‪ :‬و تی ترکش کردـ‪ ،‬او ش ﻤبو و گﻨدﻩ بود‪.‬‬
‫حجػػاج گف ػػت‪ :‬از س ػػالﻣتی او ازت ﻧپرس ػػیدـ‪ ،‬در ﻣ ػػورد ع ػػداﻟتش از ت ػػو س ػواؿ‬
‫کردـ‪.‬‬
‫ﻣرد گفت‪ :‬ﻣردی ظامل و ستﻤگر ﻣنﻞ تو است‪.‬‬
‫حجاج گفت‪ :‬آیا از ﻣﻦ مبی ترسی؟‬
‫ﻣػػرد يبﻨػػی در پاسػػخش گفػػت‪ :‬اي حجػػاج؛ گﻤػػاف ﻣػػی کﻨػػی کػػﻪ ب ػرادرت خبػػاطر‬
‫تو‪ ،‬ع ت و کراﻣتی‪ ،‬بیشر از ع ت و کراﻣت ﻣﻦ بﻪ خدای یگاﻧﻪ و ی تا بدسػت‬
‫آوردﻩ است؟‬
‫طػػاووس ﻣ ػػی فرﻣای ػػد‪ :‬ب ػػﻪ خ ػػدا س ػػﻢ ک ػػﻪ ﻣ ػػو ﻫ ػػای س ػػرـ س ػػیخ ش ػػدﻩ و نب ػػﻪ ی‬
‫ﻣوﻫامی ﻟرزیدﻧد‪.‬‬
‫حجاج ﻣرد يبﻨی را آزاد کرد‪،‬‬
‫{‪}175‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫او ﻫﻢ طواؼ خاﻧﻪ ی خدا را ﻣی کرد‪ ،‬در حاﻟی ﻪ تﻨها از خدا ﻣی ترسید‪.‬‬
‫کساﻧی بودﻧد کﻪ تﻨها وتﻨها از اهلل تعاﻟی ﻣی ترسیدﻧد‪.‬‬
‫و روزی از روزﻫا سر برای ﻫیا ظاؼبی فرو ﻧﻨهادﻧد‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫هارد ؼشن دزد ةٌ زاىٌ نالک ةو دِيار‬
‫دزدی بﻪ خاﻧﻪ ﻣاﻟک بػﻦ دیﻨػار رضبػﻪ اهلل وارد شػد و ﻫػیا چیػ ی پیػدا ﻧ ػرد کػﻪ‬
‫بدزدد‪.‬‬
‫ﻣاﻟػػک خطػػاب بػػﻪ او گفػػت چی ػ ی از اﻣػػور دﻧیػػا پیػػدا ﻧ ػػردی آیػػا مبیخ ػواﻫی از‬
‫اﻣور آخرت با ﻧصیب شوی؟‬
‫دزد گفت ‪ :‬بﻠﻪ‬
‫ﻣاﻟک گفت ‪ :‬وضو بگری و دو رکعت مباز خبواف!‪.‬‬
‫پ آف ﻣرد مباز خواﻧد و سپ بﻪ ﻣسجد رفت‪.‬‬
‫از ﻣاﻟک بﻦ دیﻨار رضبﻪ اهلل سؤاؿ کردﻧد ایﻦ کیست؟‬
‫‪ٙٚ‬‬
‫فرﻣودﻧد ‪ :‬آﻣدﻩ بود از ﻣا بدزدد کﻪ ﻣا او را دزدیدمی‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫ؼضم پّانتض از ٍهغضش‬
‫ی ػػی از جاﻟػػب ت ػریﻦ ﻣو ﻫػػای سػػریت ب ػرای ﻣػػﻦ‪ ،‬ﻣو ػ پیػػاﻣب (صػػﻠی اهلل‬
‫عﻠیػػﻪ وسػػﻠﻢ) در برابػػر ﻣػػادر ﻣػػا عایشػػﻪ (رضػػی اهلل عﻨهػػا) در زﻣػػاف حادثػػﻪی اِفػػک‬

‫‪ -67‬سری أغالم انلتالء ‪.363/5‬‬

‫{‪}176‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫است‪ .‬یک ﻣاﻩ کاﻣﻞ از حادثﻪی افک ﻣیگذرد و پیاﻣب بػﻪ خػود اجػازﻩ مبیدﻫﻨػد‬
‫در ایػػﻦ بػػارﻩ چی ػ ی از عایشػػﻪ بپرسػػﻨد! پیػػاﻣب (صػػﻠی اهلل عﻠیػػﻪ وسػػﻠﻢ) ﻣیتواﻧسػػتﻨد‬
‫نبػػاف روز اوؿ از عایشػػﻪ (رضػػی اهلل عﻨهػػا) بپرسػػﻨد‪« :‬ای عایشػػﻪ! ﻣػػردـ در بػػارﻩی‬
‫تػػو چﻨػػنی و چﻨػػاف ﻣیگویﻨػػد‪ ،‬آیػػا درسػػت اسػػت یػػا خػػری؟» اﻣػػا پیػػاﻣب (صػػﻠی اهلل‬
‫عﻠیػػﻪ وسػػﻠﻢ) تػػأثری چﻨ ػنی س ػؤاﻟی را از زف عفػػت پیشػػﻪای چػػوف عایشػػﻪ (رضػػی اهلل‬
‫عﻨه ػػا) ﻣیداﻧس ػػتﻨد و ﻣتوج ػػﻪ بودﻧ ػػد ک ػػﻪ ش ػػاید عایش ػػﻪ (رض ػػی اهلل عﻨه ػػا) از ای ػػﻦ‬
‫پرسش‪ ،‬احساس کﻨد پیاﻣب ﻧسبت بﻪ او ﻣردد اﻧد و در ﻧتیجﻪ دﻟش بش ﻨد‪.‬‬
‫پیاﻣب (صﻠی اهلل عﻠیػﻪ وسػﻠﻢ) یػک ﻣػاﻩ کاﻣػﻞ‪ ،‬درد و رﻧػج و حػریت و تردیػدﻫا‬
‫را ربﻤػػﻞ کردﻧػػد و بػػا ایػػﻦ کػػﻪ ﻣیداﻧسػػتﻨد ﻣﻨافکػػاف بػػا ایػػﻦ وسػػیﻠﻪ بػػا آبػػرو و حینیػػت‬
‫ش ػػاف ب ػػازی ﻣیکﻨﻨ ػػد‪ ،‬حاض ػػر ﻧش ػػدﻧد ای ػػﻦ سػ ػؤاؿ را از عایش ػػﻪ (رض ػػی اهلل عﻨه ػػا)‬
‫بپرسﻨد‪.‬‬
‫پ ػ ػ از یػ ػػک ﻣػ ػػاﻩ‪ ،‬از ﻧاچػ ػػاری‪ ،‬ﻧ ػ ػ د عایشػ ػػﻪ (رضػ ػػی اهلل عﻨهػ ػػا) آﻣدﻧػ ػػد و در‬
‫حضػػور پػػدر و ﻣػػادر عایشػػﻪ تشػػهد خواﻧدﻧػػد و فرﻣودﻧػػد‪« :‬اﻣ ػا بعػػد‪ :‬ای عایشػػﻪ!‬
‫چﻨنی سخﻨاﻧی در بػارﻩی تػو شػﻨیدﻩ اـ‪ ،‬اگػر بیگﻨػاﻩ باشػی‪ ،‬اهلل ﻣتعػاؿ بػی گﻨػاﻫی‬
‫ات را آشػ ار ﻣیگرداﻧػد‪ ،‬و اگػر کػداـ گﻨػاﻫی کػردﻩ باشػی‪ ،‬از اهلل آﻣػرزش خبػواﻩ و‬
‫توبػػﻪ کػػﻦ! چ ػرا کػػﻪ بﻨػػدﻩ‪ ،‬اگػػر بػػﻪ گﻨػػاﻩ خػػود اع ػراؼ کﻨػػد و ب ػػﻪ سػػوی اهلل ﻣتعػػاؿ‬
‫بػػازگردد‪ ،‬اهلل توبػػﻪ اش را ﻣیپػػذیرد»‪ .‬در نبػػنی غبظػػات بػػود کػػﻪ وحػػی ﻧػػازؿ شػػد و‬
‫پػػاکیگی عایشػػﻪ (رضػػی اهلل عﻨهػػا) را ثابػػت کػػرد‪ .‬چﻨاﻧچػػﻪ ایػػﻦ داسػػتاف در خبػػاری‬
‫آﻣدﻩ است‪.‬‬

‫{‪}177‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫ایػﻦ تعاﻣػػﻞ پیػػاﻣب را چػػﻪ بﻨػػاﻣیﻢ؟ آیػػا چیػ ی جػ شػػرـ و حیػػاء سػػت؟ آیػػا خػػوب‬
‫ﻧیسػ ػػت ﻣػ ػػرد حتػ ػػی از نبسػ ػ ػرش شػ ػػرـ داشػ ػػتﻪ باشػ ػػد و از او چی ػ ػ ی را ﻧپرسػ ػػد کػ ػػﻪ‬
‫احساسػػش را خدشػػﻪ دار کﻨػػد؟ بػػﻪ ی ػػاد داش ػػتﻪ باش ػػید کػػﻪ پیػػاﻣب (ص ػػﻠی اهلل عﻠی ػػﻪ‬
‫وس ػػﻠﻢ) «ﻣ ػػرد را از ورود ﻧاگه ػػاﻧی ش ػػب ﻫﻨگ ػػاـ ب ػػﻪ خاﻧ ػػﻪ اش‪ ،‬ب ػػﻪ ﻫ ػػدؼ کشػ ػ‬
‫خیاﻧػػت یػػا خطاﻫػػای نبسػػرش‪ ،‬رػػی کردﻧػػد» (بػػﻪ روایػػت ﻣسػػﻠﻢ) چػرا کػػﻪ ایػػﻦ کػػار‪،‬‬
‫بػػدبیﻨی و بػػدگﻤاﻧی را بػػﻪ نب ػراﻩ دارد و زف و تػػی ﻣتوجػػﻪ شػػود شػػوﻫرش در وفػػاداری‬
‫اش شػ ػ ػػک دارد‪ ،‬سػ ػ ػػخت آزردﻩ و اﻧػ ػ ػػدوﻫگنی ﻣیشػ ػ ػػود‪ .‬ایػ ػ ػػﻦ احادیػ ػ ػػث سراسػ ػ ػػر‬
‫خوشبیﻨی و رعایت احسػاس نبسػراف و شػرـ و حیػا از آﻧػاف اسػت‪ .‬پروردگػارا! ﻣػا‬
‫را پػػریواف وا عػػی پیػػاﻣبت ؿبﻤػػد (صػػﻠی اهلل عﻠیػػﻪ وسػػﻠﻢ) بگػػرداف و ﻣػػا را در هبشػػت‬
‫با ایشاف ؿبشور بگرداف!‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫کيش ای ؼّخ آلتاىی ةػا اِػو داعػتان‬ ‫اللٌ تُ را رذه‬
‫زِتاِ‬
‫و تی کﻪ زﻧی از او (اﻟباﻧی)سؤاؿ کرد‪:‬‬
‫«ای شػػیخ! بػػﻞ از ازدواج‪ ،‬دخػػری نبیشػػﻪ روزﻩ دار و پایبﻨػػد بػػﻪ مبػػاز شػػب و‬
‫سﻨت ﻫا بودـ و از خواﻧػدف ػرآف بسػیار ﻟػذت ﻣیػبدـ؛ اﻣػا اکﻨػوف از عبػادت ﻫػامی‬
‫ﻟذت مبیبـ!»‬
‫فرﻣود‪ :‬چگوﻧﻪ بﻪ شوﻫرت رسیدگی ﻣی ﻨی و اواﻣرش را جبا ﻣی آوری؟‬

‫{‪}178‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫زف گف ػػت‪ :‬ای ش ػػیخ ﻣ ػػﻦ از ػػرآف و روزﻩ و مب ػػاز از نت ػػا ﻣیپرس ػػﻢ و نت ػػا درب ػػارﻩ‬
‫شوﻫرـ سؤاؿ ﻣی ﻨی؟!‬
‫فرﻣود‪ :‬بﻠﻪ خواﻫرـ!‬
‫چرا بعضی از زﻧاف ﻟذت ايباف و عبادت را مبی چشﻨد؟‬
‫زیػ ػرا رس ػػوؿ اهلل ص ػػﻠی اهلل عﻠی ػػﻪ وس ػػﻠﻢ ﻣیفرﻣای ػػد‪« :‬زف ح ػػالوت ايب ػػاف را مب ػػی‬
‫‪ٙٛ‬‬
‫چشد تا زﻣاﻧی ﻪ حق شوﻫرش را ادا ﻧﻨﻤاید»‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫ىا انّشی ؼّعان‪#‬داعتان اةو تّهٌّ"‬
‫شخصی ﻧ د شیخ ابﻦ تیﻤیﻪ آﻣد و گفت‪ :‬ﻣﻦ گﻨاﻩ ﻣی ﻨﻢ!‬
‫شیخ فرﻣود‪ :‬توبﻪ کﻦ!‬
‫شخو گفت‪ :‬دوبارﻩ بﻪ گﻨاﻩ باز ﻣیگردـ!‬
‫شیخ فرﻣود ‪ :‬توبﻪ کﻦ!‬
‫شخو گفت ‪ :‬باز بﻪ گﻨاﻩ باز ﻣیگردـ!‬
‫شیخ فرﻣود ‪ :‬توبﻪ کﻦ!‬
‫شخو گفت‪ :‬تا کی ﻣیتوا توبﻪ کﻨﻢ!‬
‫شػػیخ فرﻣػػود‪ :‬تػػا زﻣػػاﻧی کػػﻪ شػػیطاف ﻧاراحػػت و از تػػو ﻧػػا اﻣیػػد ﻣیشػػود بػػﻪ خػػاطر‬
‫‪ٜٙ‬‬
‫توبﻪﻫایت‪.‬‬

‫‪ -68‬صحیح الرتغیب ‪.۳۴۳۴‬‬

‫‪[ -69‬فخاوى اةو حیهیث ‪.]۲۴۷/ ۲‬‬
‫{‪}179‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫داعتان زِتاِی از ؼّخ ؾتشالضذهو عؿشی‬

‫روزی شیخ عبداﻟرضبﻦ سعدی رضبﻪ اهلل(صاحب کتاب ﻣشهور تفسػری سػعدی)‬
‫از شرباﻧی‪ ،‬ﻣکداری ﻫیػ ـ خریػد و طبػق رواؿ اﻫػﻞ ﻣﻨطکػﻪ‪ ،‬ﻣػرد ﻫیػ ـ فػروش آرػا را‬
‫تا خاﻧﻪ با شر خود ضبﻞ مبود‪.‬‬
‫در ﻫﻨگػػاـ پػػاینی آوردف ﻫی ػ ـ‪ ،‬پاکػػت سػػیگار از جیػػب آف ﻣػػرد بػػر زﻣػػنی افتػػاد‪،‬‬
‫اﻣا او ﻣتوجﻪ آف ﻧشد‪.‬‬
‫شیخ آف را برداشت و پرسید‪ ،‬ایا ایﻦ ﻣاؿ توست؟‬
‫ﻣرد با کﻤی ﻣ ث گفت‪ :‬آری‪ ،‬اﻣا شیخ ﻣیداﻧی در آف چیست؟‬
‫شیخ گفت آری سیگار است!‬
‫ﻣرد گفت با ایﻦ وجود آﻧرا بﻪ ﻣﻦ بازﻣیگرداﻧی؟‬
‫شػػیخ گف ػػت آری‪ ،‬چ ػرا ک ػػﻪ اگ ػػر ای ػػﻦ پاک ػػت را در جیب ػػت ﻧیػػابی‪ ،‬ب ػػا پ ػػوؿ ای ػػﻦ‬
‫ﻫی ﻣهػػا پاکػػت دیگػػری خ ػواﻫی خریػػد و بدیﻨگوﻧػػﻪ عیاﻟػػت را از روزی اﻣػػروز ؿبػػروـ‬
‫ﻣی کﻨی و شاید گرسﻨﻪ دباﻧﻨد‪ ،‬اهلل ﻣتعاؿ خودش ﻫدایتگر است‪.‬‬
‫ﻣػػرد شػػر سػوار پاکػػت را در دسػػت گرفػػت و آﻧػرا خػػاﻟی مبػػود و گفػػت بﻨػػاـ اهلل‪،‬‬
‫از نب ػػنی االف آف را ت ػػرک خ ػواﻫﻢ گف ػػت‪ ،‬باراؽب ػػا ش ػػاﻫد باش ػػدکﻪ ﻣ ػػﻦ توب ػػﻪ ک ػػردـ و‬
‫ٓ‪ٚ‬‬
‫ﻫیچگاﻩ دیگر بﻪ آف باز لبواﻫﻢ گشت‪.‬‬

‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬

‫‪ -79‬مَاكف اجخهاغیً نو حیاة الشیخ السػری ‪.68‬‬

‫{‪}181‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫داعتان کار پّانتض در نمٌ‬

‫خباری از جابربﻦ عبداهلل رضی اهلل عﻨﻪ روایت کػردﻩ اسػت کػﻪ گفػت‪ :‬در اثﻨػای‬
‫ذبدیػػد بﻨػػای کعبػػﻪ‪ ،‬پیػػاﻣباکرـ ‪ -‬صػػﻠی اهلل عﻠیػػﻪ وسػػﻠﻢ‪ -‬نب ػراﻩ عبػػاس ب ػرای آوردف‬
‫س ػػﻨگ رفتﻨ ػػد‪ .‬عب ػػاس ب ػػﻪ ایش ػػاف گف ػػت‪ :‬داﻣ ػػاف جاﻣ ػػﻪات را برگردﻧ ػػت بی ػػاف ﻦ ت ػػا‬
‫سػػﻨگهایی کػػﻪ بػػر شػػاﻧﻪ ﻣیگػػذاری تػػو را آزار ﻧدﻫﻨػػد! در گػػریو دار کػػار‪ ،‬بػػر زﻣػػنی‬
‫افتادﻧ ػػد و چشﻤاﻧش ػػاف ب ػػﻪ آظب ػػاف خ ػػریﻩ ش ػػد و از ﻫ ػػوش رفتﻨ ػػد‪ .‬و ت ػػی ب ػػﻪ ﻫ ػػوش‬
‫آﻣدﻧ ػػد‪ ،‬ﻣیگفتﻨ ػػد‪ :‬داﻣ ػػاف جاﻣ ػػﻪاـ! داﻣ ػػاف جاﻣ ػػﻪاـ! و جاﻣ ػػﻪ خ ػػویش را ب ػػر ت ػػﻦ‬
‫پیچیدﻧ ػػد‪ .‬ب ػػﻪ روای ػػت دیگ ػػر‪ ،‬از آف پ ػ ػ دیگ ػػر ﻫیچگ ػػاﻩ ع ػػورت ایش ػػاف توس ػػط‬
‫ٔ‪ٚ‬‬
‫ﻫیچ رؤیت ﻧشد‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈•‬
‫داعتان ؾهار رضی اللٌ ؾيٌ ه هالشِو اه‬
‫عﻤار"رضی اهلل عﻨﻪ" و پدر و ﻣادر وی ﻧی ﻣش الت و ش ﻨجﻪﻫای سختی‬
‫را ﻣتحﻤػﻞ شػدﻧد‪ ،‬آﻧػاف بارﻫػا در ریگسػتاف ﻫػای داغ ﻣ ػﻪ ﻣ رﻣػﻪ ﻣػورد شػ ﻨجﻪ‬
‫رار گرفتﻨد‪ .‬روزی رسوؿ اکرـ صﻠی اهلل عﻠیﻪ وسﻠﻢ از آقبػا گػذر ﻣػیکردﻧػد آﻧػاف‬
‫را بﻪ صب دعػوت کردﻧػد و ﻧویػد هبشػت ﻣػیدادﻧػد‪ .‬سػراقباـ‪ ،‬پػدرش یاسػر"رضػي‬
‫اهلل عﻨﻪ "بر اثر ش ﻨجﻪ‪ ،‬دارفاﻧی را وداع گفت و ﻣادرش ظبیﻪ ﻧی بر اثر اصابت‬
‫ﻧی ﻩای بدست ابوجهﻞ شهید شد‪ ،‬اﻣا تا آخر بر اسالـ استوار ﻣاﻧد‪ .‬حاؿ آﻧ ػﻪ‬

‫‪( -71‬خباری‪3829 ،1582 ،‬؛ فخح ابلاری‪ ،‬ج ‪ ،3‬ص ‪( ")513‬ةسگسفخً از‪ /‬رحیق املذخَم؛ نتارکفَری)‪.‬‬
‫{‪}181‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫پری زﻧی ضعی و ساػبوردﻩ بود و ایﻦ اوﻟنی شهیدی بود کﻪ تکدمی اسالـ شد‪ ،‬و‬
‫اوﻟنی ﻣسجد ﻫﻢ در اسالـ بﻪ دست عﻤار ساختﻪ شد‪.‬‬
‫و تی رسوؿ اهلل صﻠی اهلل عﻠیﻪ وسﻠﻢ بﻪ ﻣدیﻨﻪ ﻫجرت کردﻧد‪ ،‬عﻤار رضي اهلل‬
‫عﻨػﻪ اظهػار داشػت‪ :‬بػرای آف رسػوؿ اهلل صػﻠی اهلل عﻠیػﻪ وسػﻠﻢ ﻣػیبایسػت سػایﻪ‬
‫باﻧی ساختﻪ شود تا در آف اسراحت کﻨﻨد و در آف مباز خبواﻧﻨد‪.‬‬
‫عﻤػار" رضػي اهلل عﻨػﻪ "لبسػتنی کسػی بػود‪ ،‬کػﻪ در « بػا» سػﻨگ صبػعآوری‬
‫کرد و ﻣسجد ساخت‪ ،‬در جﻨگ با جوش و خػروش سبػاـ شػرکت ﻣػیکػرد‪ .‬یػک‬
‫بار با شور و ذوؽ سباـ اظهار داشت‪ ،‬حاال دیگػر بػﻪ ﻣال ػات یػاراف ﻣػیروـ و بػا‬
‫ؿبﻤد صﻠی اهلل عﻠیﻪ وسﻠﻢ و یاراف وی ﻣال ات ﻣیکﻨﻢ‪ .‬در نبنی اثﻨا آب طﻠبید‪،‬‬
‫شخصی بﻪ جای آب‪ ،‬شری بﻪ وی تکدمی کرد‪ .‬شریﻫا را ﻧوشػید و گفػت‪ :‬ﻣػﻦ از‬
‫رسػوؿ اهلل صػﻠی اهلل عﻠیػﻪ وسػﻠﻢ شػﻨیدﻩاـ کػﻪ فرﻣودﻧػد‪ :‬آخػریﻦ چیػ ی کػﻪ تػو در‬
‫دﻧیػا ﻣػیﻧوشػی شػری خواﻫػد بػود‪ ،‬پػ از آف شػهید شػد‪ .‬ﻫﻨگػاـ شػهادت ﻧػود و‬
‫ٕ‪ٚ‬‬
‫چهار ساؿ داشت‪ ،‬بعضیﻫا سﻦ او را حدود ﻧود و سﻪ ساؿ ﻧوشتﻪاﻧد‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫ؼاِغتگی ه ةشیِ زن‪ ،‬در ٍهغضش تاثّض نّگصارد‬
‫اﻣاـ حسﻦ بصری رضبﻪ اهلل ﻣیفرﻣاید‪:‬‬

‫‪ -72‬حاکیات صحاةً یا محاسً سازان حاریخ‪.‬‬

‫{‪}182‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫ػازﻩ پارچػﻪ فروشػی‪ ،‬در شػهر ﻣ ػﻪ‪ ،‬جهػت خریػد ﻟبػاس تو ػ مبػودـ کػﻪ‬
‫در ﻣ د‬
‫ﻣ ػازﻩ دار از اجﻨػاس خػود تعریػ ﻣی ػرد و سػوگﻨد یػاد ﻣی ػرد؛ پػ او را تػرک‬
‫کردﻩ و با خود گفتﻢ‪:‬‬
‫‪ -‬شایسػتﻪ ﻧیسػت کػﻪ از افػرادی نبچػوف ایػﻦ شػخو خریػد کػﻨﻢ‪ ،‬بﻨػابرایﻦ از‬
‫شخصی دیگر خرید کردـ‪.‬‬
‫پػ از آف‪ ،‬دو سػاؿ بعػد حػج مبػودـ‪ ،‬پػیش نبػاف شػخو رفػتﻢ؛ ﻧشػﻨیدـ کػﻪ‬
‫تعری کﻨد و سوگﻨد یاد کﻨد!‬
‫‪ -‬بػﻪ وی گفػتﻢ‪ :‬آیػا نتػا نبػاف شخصػی ﻧیسػتی کػﻪ چﻨػد سػاؿ بػﻞ پػیش نتػا‬
‫آﻣدـ؟‬
‫گفت‪ :‬بﻠﻪ‬
‫‪ -‬بﻪ وی گفتﻢ ‪:‬چﻪ چی ی تو را بر آف داشت کﻪ از حاﻟت بﻞ بﻪ ایﻦ حاؿ‬
‫برگردی؟ مبیبیﻨﻢ کﻪ تعری کﻨی و سوگﻨد یاد کﻨی!!!‬
‫گفت‪ :‬ﻣﻦ نبسری داشتﻢ…‬
‫اگر با درآﻣػد روزاﻧ دػﻪ کػﻢ پػیش او ﻣریفػتﻢ‪ ،‬آف را ربکػری ﻣیﻨﻤػود و اگػر بػا درآﻣػد‬
‫روزاﻧﻪ زیاد پیش او ﻣریفتﻢ‪ ،‬آف را اﻧدک ﻣیشﻤرد‪ ،‬سپ اهلل تعاﻟی او را ﻣریاﻧد…‬
‫بعػد از او نبسػر دیگػری برگ یػدـ‪ .‬و تػی صػبحگاﻩ ﻣیخواسػتﻢ بػﻪ بػازار بػروـ‬
‫ﻟباسامی را ﻣیگرفت و ﻣیگفت‪:‬‬
‫ای فالف! تکوای اؽبی پیشﻪ کﻦ و ج رزؽ پاک و حالؿ بﻪ ﻣا ﻧدﻩ‪ ،‬اگر بػا‬
‫اﻧدک چی ی پیش ﻣا بیایی آف را بسیار ﻣیشﻤارمی‪ ،‬و اگر چیػ ی بػﻪ ﻣػا ﻧػدادی بػا‬
‫دوک ری بافی تو را یاری ﻣی ﻨیﻢ‪.‬‬
‫{‪}183‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫دوک ريرس برافی‪ :‬وسػیﻠﻪ ای کػﻪ در ػدمی بػا آف از پشػﻢ گوسػفﻨداف ﻧػخ‬
‫ﻣیبافتﻨد‪.‬‬
‫زف بﻪ نبسرش ﻣیگوید‪:‬‬
‫چیػ ی جػ رزؽ حػالؿ بػﻪ ﻣػا ﻧػدﻩ اگػر در تػواف ﻧداشػتی خػودـ ﻧػخ ﻣیبػافﻢ و‬
‫ٖ‪ٚ‬‬
‫خرج خاﻧوادﻩ را ﻣیدﻫﻢ‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈•‬
‫داعتان تُةٌی ؼّخ زالش راؼش فک اللٌ اعضً‬
‫شیخ خاﻟد راشد ﻣیگوید‪:‬‬
‫عﻤػػرﻣﻦ از سػػی سػػاؿ ﻧگذشػػتﻪ بػػود و تػػی کػػﻪ نبس ػرـ اوﻟػػنی فرزﻧػػدـ را بػػﻪ دﻧیػػا‬
‫آورد‪ ،‬نبوارﻩ آف شب را بﻪ یػاد دارـ‪ ،‬تػا آخػر شػب بػا گروﻫػی در ی ػی از رسػتوراف‬
‫ﻫا ﻣاﻧدـ‪ ،‬ﻣهﻤاﻧاف در آقبا پػر بودﻧػد از سػخﻨاف پػرت وپػال (ؽبػو وﻟعػب) وبﻠ ػﻪ بػا‬
‫غیبت و اﻣناؿ کارﻫای حراـ‪.‬‬
‫ﻣﻦ کسػی بودـ بیشر و ت ﻫا آرارا ﻣی خﻨداﻧدـ و آرا ﻣی خﻨدیدﻧد‪.‬‬
‫آﻧشب رابﻪ یاد دارـ کﻪ ﻣﻦ آرا را بسیار خﻨداﻧدـ ﻣﻦ درت عجیبػی بػﻪ خﻨػدﻩ‬
‫آوردف دیگ ػراف داش ػػتﻢ‪ ،‬ﻣ ػػی تواﻧس ػػتﻢ ص ػػدامی را ت ی ػػری دﻫ ػػﻢ ت ػػا ﻣن ػﻞ کس ػػی ک ػػﻪ اورا‬
‫ﻣس ػػخرﻩ ﻣ ػػی ک ػػردـ ش ػػوـ‪ ،‬بﻠ ػػﻪ ﻣ ػػﻦ ای ػػﻦ وآف را (نب ػػﻪ را) ﻣس ػػخرﻩ ﻣ ػػی ک ػػردـ‪ ،‬حت ػػی‬
‫دوسػػتا در اﻣػػاف ﻧبودﻧػػد‪ ،‬بعض ػی ﻣػػردـ از ﻣػػﻦ دوری ﻣػػی کردﻧػػد تػػا از زبػػاف ﻣػػﻦ در‬
‫اﻣاف باشﻨد‪.‬‬

‫‪ -73‬املاالسث و جَاٌس الػلم ‪.۷۵۳/۵‬‬

‫{‪}184‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫ﻣػػﻦ آف شػػب را بػػﻪ یػػاد دارـ کػػﻪ کوری(ﻧابیﻨػػائی) را ﻣسػػخرﻩ کػػردـ اورا دیػػدـ در‬
‫بازار سؤاؿ(گدایی) ﻣی کرد بدتر از ﻫر چی پػامی را جﻠػوش گذاشػتﻢ و بػا کﻠػﻪ بػﻪ‬
‫زﻣنی خورد‪ ،‬مبی داﻧست چﻪ بگویید‪ ،‬و خﻨدﻩ اـ دربازار طﻨنی اﻧداخت‪.‬‬
‫طب ػػق ﻣعﻤ ػػوؿ دی ػػر ب ػػﻪ خاﻧ ػػﻪ برگش ػػتﻢ‪ ،‬نبس ػػرـ را دی ػػدـ در اﻧتظ ػػار ﻣ ػػﻦ ب ػػود در‬
‫حاﻟت اسفﻨاکی ﻣی باشد با صدای ﻟرزاف گفت‪ :‬راشد کجا بودی؟‬
‫با ﻣسخرﻩ گفتﻢ‪ :‬در کرﻩ ﻣریخ بودـ‪ ...‬طبق ﻣعﻤوؿ پیش دوستا !‬
‫ﻣعﻠوـ بود کﻪ درد سﻨگیﻨی دارد‪ ،‬در حاﻟی کﻪ اشک ﻣی رىبػت وگﻠػویش گرفتػﻪ‬
‫بود‪ ،‬گفت‪:‬‬
‫راشػػد ﻣػػﻦ درد بسػػیاری دارـ ﻣنػػﻞ ایﻨ ػػﻪ و ػػت زايبػػا شػػدﻩ و در حػػاؿ بػػدﻧیا‬
‫آﻣدف است‪.‬‬
‫اشک آراﻣػی برگوﻧػﻪ اش افتػاد‪ ،‬احسػاس کػردـ کػﻪ در حػق نب ػسرـ کوتػاﻫی کػردﻩ‬
‫اـ ﻣػػی بایسػػت کػػﻪ ﻣػػﻦ بػػﻪ او توجػػﻪ ﻣػػی کػػردـ و ﻣهﻤػػاﻧی ﻫػػامی را خبصػػوص در ﻣػػاﻩ‬
‫رﻢ کﻢ ﻣی کردـ‪.‬‬
‫بػػﻪ سػػرعت اورا بػػﻪ بیﻤارسػػتاف رسػػاﻧدـ وارد أتػػاؽ زايبػػاف شػػد بػػا درد رﻧػػج دسػػت‬
‫وپﻨجػػﻪ ﻧػػرـ کػػرد کػػﻪ آﻧ ػرا ربﻤػػﻞ کﻨػػد بػػا بػػی صػػبی ﻣﻨتظ ػػر زايب ػػاف او ب ػػودـ زايبػػاﻧش‬
‫سخت بود بسیار اﻧتظار کشیدـ تا خستﻪ شدـ بﻪ خاﻧﻪ رفتﻢ و نتارﻩ تﻠفػﻦ خػودرا‬
‫پیش آرا گذاشتﻢ تا بﻪ ﻣﻦ ﻣ دﻩ دﻫﻨد‪.‬‬
‫بعد از یک ساعت با ﻣﻦ سبػاس گرفتﻨػد و خػب ػدـ سػامل بػﻪ صػدا در آﻣػد فػوراً‬
‫بػػﻪ بیﻤارسػػتاف رفػػتﻢ اوﻟػػنی کسػػاﻧی ﻣػػﻦ را دیدﻧػػد اتػػا ش را پرسػػیدـ‪ ،‬از ﻣػػﻦ خواسػػتﻨد‬

‫{‪}185‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫بػػﻪ دکػػری کػػﻪ پ شػػک زايب ػاف نبسػػر ب ػػود ﻣراجعػػﻪ کػػﻨﻢ ب ػػر سرشػػاف فریػػاد زدـ دکػػر‬
‫کیست؟ ﻣهﻢ ایﻦ کﻪ ﻣﻦ سامل را ببیﻨﻢ‪.‬‬
‫بﻪ اتاؽ دکر رفتﻢ‪ ،‬دکر در بارﻩ ی ﻣصػائب‪ ،‬و راضػی بػودف بػﻪ ػدر اؽبػی بػا‬
‫ﻣﻦ صحبت کرد وبعد گفت‪:‬‬
‫فرزﻧد تو عیب ب رگی در چشﻤش ﻫسػت‪ ،‬اﻣ ػاف دارد کػﻪ ﻧػا بیﻨػا باشػد سػرـ‬
‫را پػػاینی اﻧػػداختﻢ و اشػػک رىبػػتﻢ‪( ،‬آف سػػائﻞ ﻧابیﻨػػایی را کػػﻪ در بػػازار ﻣسػػخرﻩ اش‬
‫کردﻩ بودـ و بر زﻣنی اﻧداختﻤش و ﻣردـ را بر او خﻨداﻧیدـ بیاد آوردـ)‪.‬‬
‫سبحاف اهلل! نباگوﻧﻪ کﻪ واـ ﻣی گریی باید پ بدﻫی‪ ،‬ﻣدتی الؿ شػدـ و مبػی‬
‫داﻧس ػػتﻢ چ ػػﻪ بگ ػػومی س ػػپ نبسػ ػػرـ و فرزﻧ ػػدـ را ب ػػﻪ ی ػػاد آوردـ‪ ،‬از دک ػػر ب ػػﻪ خ ػػاطر‬
‫ﻟطفش تش ر کردـ‪ ،‬و رفتﻢ تا نبسرـ را ببیﻨﻢ‪.‬‬
‫نبسػػرـ ﻣنػػﻞ ﻣػػﻦ ﻧاراحػػت ﻧبػػود او بػػﻪ ضػػاء اهلل ايبػػاف داشػػت راضػػی و خشػػﻨود‬
‫بػػود‪ .‬بسػػیار و ػػت ﻫػػا بػػﻪ ﻣػػﻦ توصػػیﻪ ﻣػػی کػػرد از اسػػته اء و ﻣسػػخرﻩ کػػردف دیگ ػراف‬
‫دست ب شﻢ نبیشﻪ ت رار ﻣی کرد غیبت دیگراف را ﻣ ﻦ‪.‬‬
‫بػا ﻫػػﻢ از بیﻤارسػتاف خػػارج شػدمی و سػػامل را بػا خػػود آوردمی‪ ،‬در حکیکػت بػػﻪ او‬
‫زیػػاد توجػػﻪ ﻧداشػػتﻢ‪ ،‬او را در ﻣﻨ ػ ؿ ﻧادیػػدﻩ ﻣػػی پﻨداشػػتﻢ ف ػػر ﻣػػی کػػردـ در ﻣﻨ ػ ؿ‬
‫ﻧیست‪ ،‬و تی زیاد گریﻪ ﻣی کػرد بػﻪ اطػاؽ دیگػر بػرای خوابیػدف فػرار ﻣػی کػردـ وﻟػی‬
‫نبسػػرـ بسػػیار بػػﻪ او ﻣػػی پرداخػػت و او را زیػػاد دوسػػت ﻣػػی داشػػت‪ ،‬اﻣػػا ﻣػػﻦ از او‬
‫بدـ مبی آﻣد وﻟی مبی تواﻧستﻢ او را دوست داشتﻪ باشﻢ‪.‬‬
‫سامل ب ری شد شروع بﻪ سیﻨﻪ خی رفنت مبود عﻤرش ﻧ دیک بﻪ یک ساﻟی بود‬
‫ﻣی کوشید راﻩ برود‪ ،‬داﻧستیﻢ کﻪ او ﻟﻨػگ (فﻠػج) اسػت بیشػر از گذشػتﻪ بػرای ﻣػﻦ‬
‫{‪}186‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫سخت بود‪ ،‬نبسرـ بعد از او دو فرزﻧد دیگػرـ را بػﻪ ﻧػاـ ﻫػای عﻤػر وخاﻟػد را بػدﻧیا‬
‫آورد‪.‬‬
‫سػػاؿ ﻫػػا گذشػػت و سػػامل ب ػ ری شػػد‪ ،‬و ب ػرادراﻧش ﻫػػﻢ ب ػ ری شػػدﻧد‪ ،‬دوسػػت‬
‫ﻧداش ػػتﻢ در خاﻧ ػػﻪ بﻨش ػػیﻨﻢ‪ ،‬نبیش ػػﻪ ب ػػا دوس ػػتا ب ػػودـ‪ ،‬در حکیک ػػت عروسػ ػ ی در‬
‫دست آرا بودـ‪.‬‬
‫نبسػػرـ ﻧااﻣی ػد ﻧبػػود و نبیشػػﻪ ﻣ ػرا ﻫػػدایت ﻣػػی کػػرد‪ ،‬و از کػػار ﻫػػای اضبکاﻧػػﻪ اـ‬
‫عصباﻧی مبی شد وﻟی او بسیار ﻧاراحػت بػود و تػی کػﻪ ﻣػی دیػد ﻣػﻦ بػﻪ سػامل توجػﻪ‬
‫مبی کﻨﻢ و بﻪ بکیﻪ برادراﻧش انبیت ﻣی دﻫﻢ‪.‬‬
‫سامل ب ری شػد نبػراﻩ بػا او غصػﻪ ﻣػﻦ ﻫػﻢ زیػاد شػد ‪ ،‬و تػی نب ػسرـ خواسػت او‬
‫را در ی ػػی از ﻣػػدارس عکػػب ﻣاﻧػػدﻩ ﻫػػا ثبػػت ﻧػػاـ کﻨػػد ـباﻟفػػت ﻧ ػػردـ ﻣػػﻦ گذشػػت‬
‫سػ ػػاؿ ﻫػ ػػا را ح ػ ػ ﻧ ػ ػػردـ روزگػ ػػار بػ ػػدی بػ ػػود‪ ،‬ک ػ ػػار کػ ػػردف‪ ،‬خػ ػػوردف‪ ،‬خوابیػ ػػدف‪،‬‬
‫وﻣهﻤاﻧی‪.‬‬
‫در روز صبعػػﻪ سػػاعت یػػازدﻩ ظهػػر از خ ػواب بیدارش ػدـ‪ ،‬نبیشػػﻪ ایػػﻦ ب ػرای ﻣػػﻦ‬
‫و ػت زودی بػود‪ ،‬دعػػوت در جشػﻨی بػػودـ ﻟبػاس پوشػػیدـ وعطػر زدـ و خواسػػتﻢ از‬
‫خاﻧﻪ خارج شػوـ از اطػراؼ ﻣﻨػ ؿ گذشػتﻢ ﻣﻨظػرﻩ سػامل ﻣػرا ﻣتو ػ کػرد‪ ،‬کػﻪ وی بػﻪ‬
‫شدت گریﻪ ﻣی کرد!‬
‫ایﻦ اوﻟنی باری بػود در اطػراؼ خاﻧػﻪ بػﻪ سػامل توجػﻪ ﻣػی کػردـ از زﻣػاف بچگػی‬
‫کﻪ گریػﻪ ﻣػی کػرد دﻩ سػاؿ گذشػت ‪ ،‬بػﻪ او توجػﻪ ی ﻧ ػردـ کوشػیدـ خػودرا بػﻪ بػی‬
‫خػػبی بػ ﻧتواﻧسػػتﻢ‪ ،‬صػػدایش را ﻣػػی شػػﻨیدـ ﻣػػادرش را صػػدا ﻣیػ د و ﻣػػﻦ در أتػػاؽ‬

‫{‪}187‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫بػػودـ بػػﻪ طػػرؼ او برگشػػتﻢ بعػػدا بػػﻪ او ﻧ دیػػک شػػدـ وگفػػتﻢ‪ :‬سػػامل! چ ػرا گریػػﻪ ﻣػػی‬
‫کﻨی؟!‬
‫و تی صدای ﻣرا شﻨید از گریﻪ کردف ایستاد وسػ وت کػرد و تػی احسػاس کػردـ‬
‫ﻣػػﻦ در ﻧػ دی ش ﻫسػػتﻢ بػػا دسػػتﻪ ای کػػوچ ش اطػرافش را گشػػت چػػﻪ شػػدﻩ و چػػﻪ‬
‫ﻣػػی بیﻨػػی‪ ،‬داﻧسػػتﻢ کػػﻪ کوشػػش ﻣػػی کﻨػػد از ﻣػػﻦ دور شػػود ﻣنػػﻞ ایﻨ ػػﻪ ﻣػػی خواﻫػػد‬
‫بگوید حاؿ ﻣرا ح کردی تو دﻩ ساﻟﻪ کجا بودی؟ او را دﻧباؿ کردـ‪ ،‬وارد أتػاؽ‬
‫شػد ابتػدا مبػی خواسػت عﻠػت گریػػﻪ اش را بػرامی بگوید‪،‬کوشػیدـ آراﻣػش کػﻨﻢ شػػروع‬
‫کرد عﻠت گریﻪ اش را برامی روشﻦ کﻨد و ﻣﻦ بﻪ او گوش ﻣی دادـ و ﻣی ﻟرزیدـ‪.‬‬
‫آيررا مرری دانرری علررر گريررو ا چررو بررود؟ ب ػرادرش عﻤػػر کػػﻪ ﻣعﻤػػوالً او را بػػﻪ‬
‫ﻣسجد ﻣی رساﻧد اﻣا اﻣػروز بػردف او را بػﻪ تػأخری اﻧداختػﻪ بػود زیػرا و ػت مبػاز صبعػﻪ‬
‫اسػت ﻧگػراف بػود کػﻪ در صػ اوؿ جػایی را پیػدا ﻧ ﻨػد عﻤػر را صػدا کػرد ﻣػادرش‬
‫را صدا کرد وﻟی جوابی ﻧشﻨید‪.‬‬
‫بﻪ اشک ﻫای کػﻪ از دو چشػﻢ ﻧابیﻨػایش جػاری ﻣػی شػد ﻧگػاﻩ کػردـ ﻧتواﻧسػتﻢ‬
‫بکیﻪ حرؼ ﻫایش را ربﻤﻞ کﻨﻢ دستﻢ را بر دﻫاﻧش گذاشتﻢ وگفتﻢ ای سػامل بػرای‬
‫ایﻦ گریﻪ ﻣی کردی!!‬
‫گفت‪ :‬بﻠﻪ !!‬
‫دوسػتا را فراﻣػػوش کػػردـ جشػػﻦ را فراﻣػػوش کػردـ وگفػػتﻢ سػػامل ﻧگػراف ﻧبػػاش آیػػا‬
‫ﻣی داﻧی چﻪ کسی اﻣروز تو را بﻪ ﻣسجد ﻣی برد؟‬
‫گفت‪ :‬بتأکید عﻤر وﻟی او نبیشﻪ درﻧگ (دیر) ﻣی کﻨد‪.‬‬
‫گفتﻢ‪ :‬ﻧﻪ بﻠ ﻪ ﻣﻦ با تو خواﻫﻢ آﻣد‪.‬‬
‫{‪}188‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫سػامل ﻣػاتش بػرد و ﻣتعجػب شػد بػاور ﻧ ػػرد ف ػر کػرد کػﻪ ﻣػﻦ او را ﻣسػخرﻩ ﻣػػی‬
‫کػﻨﻢ اشػػک رىبػػت بعػػد گریػػﻪ کػػرد‪ ،‬بػػا دسػػتﻢ اشػ هایش را پػػاک کػػردـ و دسػػتش را‬
‫گػػرفتﻢ و خواسػػتﻢ او را س ػوار اتوﻣبیػػﻞ کػػﻨﻢ بػػوؿ ﻧ ػػرد و گفػػت ﻣسػػجد ﻧ دیػػک‬
‫است‪ ،‬ﻣی خواﻫﻢ تا ﻣسجد دـ ب تا ثػواو بیشػر گػردد‪ ،‬بػﻪ اهلل سػﻢ ایػﻦ چﻨػنی‬
‫گفت‪.‬‬
‫بﻪ یاد ﻧدارـ آخریﻦ بار کی بودﻩ بﻪ ﻣسجد رفتﻪ اـ وﻟی ایػﻦ اوﻟػنی بػاری اسػت‬
‫کػػﻪ احسػػاس ﻧگراﻧػػی و پشػػیﻤاﻧی ﻣػػی کػػﻨﻢ از آﻧچػػﻪ در سػػاؿ ﻫػػای گذشػػتﻪ غفﻠػػت‬
‫کردﻩ بودـ‪ ،‬ﻣسجد از مبػاز گػ ار پربػود تػا ایﻨ ػﻪ در صػ اوؿ جػایی را بػرای سػامل‬
‫ی ػػافتﻢ ب ػػا ﻫ ػػﻢ ب ػػﻪ خطب ػػﻪ ﻫ ػػای صبع ػػﻪ گ ػػوش دادمی و درکﻨ ػػار ﻣ ػػﻦ مب ػػاز خواﻧ ػػد در‬
‫حکیکت ﻣﻦ در کﻨار او مباز خواﻧدـ‪.‬‬
‫بعد از مباز سامل از ﻣﻦ رآﻧی را خواست تعجػب کػردـ چگوﻧػﻪ او ﻣػی خواﻧػد‬
‫در حاﻟی کﻪ ﻧابیﻨاست‪ ،‬خواستﻢ خواستﻪ او را ﻧادیدﻩ بگریـ وتوجﻪ ﻧ ػﻨﻢ وﻟػی ﻣػﻦ‬
‫فروتﻨاﻧﻪ با او رفتار کػردـ بػﻪ عﻠػت تػرس از ضػربﻪ زدف بػﻪ احساسػاتش‪ ،‬رآﻧػی را بػﻪ‬
‫او دادـ از ﻣػػﻦ خواسػػت ػػرآف را بػػاز کػػﻨﻢ و سػػورﻩ که ػ را بیػػاو گػػاﻫی ورؽ ﻣػػی‬
‫زدـ و گاﻫی بﻪ فهرست ﻧگاﻩ ﻣی کردـ تا آﻧرا یافتﻢ‪.‬‬
‫ػػرآف را از ﻣػػﻦ گرفػػت و در ﻣکػػابﻠش گذاشػػت و شػػروع بػػﻪ رائػػت سػػورﻩ که ػ‬
‫کػػرد در حػػاﻟی کػػﻪ دو چشػػﻤش بسػػتﻪ بودﻧػػد یػػا اهلل!!! براسػػتی او سػػورﻩ که ػ را‬
‫کاﻣالً از حفظ ﻣی داﻧد‪.‬‬
‫شرﻣﻨدﻩ شدـ‪ ،‬رآﻧی را برداشتﻢ اﻧگار تﻨﻢ ﻣی ﻟرزیػد‪ ،‬رائػت کػردـ و از اهلل‬
‫خواسػػتﻢ کػػﻪ ﻣ ػرا بیػػاﻣرزد و ﻣ ػرا ﻫػػدایت کﻨػػد ﻧتواﻧسػػتﻢ ربﻤػػﻞ کػػﻨﻢ ﻣاﻧﻨػػد بچػػﻪ ﻫػػا‬
‫{‪}189‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫شػروع بػػﻪ گریػػﻪ کػػردـ ﻣػػردـ نبچﻨػػاف در ﻣسػجد ﻣشػ وؿ خواﻧػػدف مبػػاز سػػﻨت بودﻧػػد‪،‬‬
‫ﻣػػﻦ از آرػػا خجاﻟػػت ﻣػػی کشػػیدـ کوشػػیدـ کػػﻪ گریػػﻪ اـ را بپوشػػا ‪،‬گریﻪ بػػﻪ ﻫػػق ﻫػػق‬
‫کردف و ﻧاﻟﻪ زاری تبدیﻞ شد‪.‬‬
‫تﻨهػاچی ی را احسػاس ﻣػی کػردـ دسػت کػػوچ ی را کػﻪ صػورم را ؼبػ ﻣػی کﻨػػد‬
‫و چشػػﻤﻢ و اش ػ هامی را پػػاک ﻣػػی کػػرد سػػامل بػػود او را بػػﻪ سػػیﻨﻪ اـ کشػػیدـ بػػﻪ او‬
‫ﻧگاﻩ کردـ و با خود گفػتﻢ تػو ﻧابیﻨػا ﻧیسػتی بﻠ ػﻪ ﻣػﻦ ﻧػا بیﻨػا ﻫسػتﻢ و تػی ﻣػﻦ دبػریـ‬
‫بﻪ آتش جهﻨﻢ راﻧدﻩ ﻣی شوـ‪.‬‬
‫ﻫﻨگػػاﻣی کػػﻪ بػػﻪ خاﻧػػﻪ برگشػػتیﻢ نبسػػرـ بسػػیار ﻧگ ػراف ودﻟ ػوا پ ػ سػػامل بػػود وﻟػػی‬
‫ﻧگػراﻧیش تبػػدیﻞ بػػﻪ اشػػک خوشػػی شػػد و تػػی داﻧسػػت کػػﻪ ﻣػػﻦ نبػراﻩ سػػامل بػػﻪ مبػػاز‬
‫صبعﻪ رفتﻪ اـ‪.‬‬
‫از آف روز بﻪ بعد مبػاز صباعػت را در ﻣسػجد تػر ک ﻧ ػردـ دوسػتاف بػد را تػرک‬
‫کػػردـ وب ػرای ﻣػػﻦ هب ػریﻦ دوسػػتاف کسػػاﻧی شػػدﻧد کػػﻪ در ﻣسػػجد یػػافتﻢ شػػاف‪ ،‬نب ػراﻩ‬
‫آﻧػػاف طعػػﻢ ايبػػاف را چشػػیدـ چی ﻫػػای زیػػادی را آﻣػػوختﻢ کػػﻪ دﻧیػػا ﻣ ػرا از آف غافػػﻞ‬
‫کردﻩ بود حﻠکﻪ ذکر و یا مبػاز وتػر را تػرک ﻧ ػردـ‪ ،‬در یػک ﻣػاﻩ بارﻫػا ػرآف را خػتﻢ‬
‫کردـ زبا بػﻪ ذکػر اهلل ﻣرطػوب شػد شػاید اهلل غیبػت کػردف و ﻣسػخرﻩ کػردف ﻣػردـ‬
‫را بﻪ ﻣﻦ ببخشد إحساس کردـ کﻪ بیشر بﻪ خاﻧوادﻩ اـ ﻧ دیک ﻫستﻢ ﻧگػاﻩ ﻫػای‬
‫ﻧگراف و دﻟسوزاﻧﻪ ای کﻪ از چشﻤاف نبسرـ مبایاف ﻣی شد ﻧػا پدیػد شػد خﻨػدﻩ ای‬
‫کػػﻪ صػػورت پسػػرـ سػػامل را تػرک کػػردﻩ بػػود بازگشػػت‪ ،‬ﻫػػر کػ او را ﻣػػی دیػػد گﻤػػاف‬
‫ﻣػی کػػرد کػػﻪ او پادشػاﻩ سبػػاـ دﻧیػػا و ﻫػر چػػﻪ در آف اسػػت ﻣػی باشػػد خػػدا را بسػػیار‬
‫ش ر گ ار شدـ‪.‬‬
‫{‪}191‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫در یػػک روز ػرار بػػود دوسػػتاف صػػاحل ﻣػػﻦ بػػﻪ ﻣﻨطکػػﻪ ای دور بػرای یػػک دعػػوتی‬
‫بروﻧػػد‪ .‬بػرای رفػػنت بػػا آرػػا دو دؿ بػػودـ‪ ،‬اسػػتخارﻩ کػػردـ و بػػا نبس ػرـ ﻣشػػورت مبػودـ‬
‫اﻧتظار داشتﻢ کﻪ ـباﻟ باشد‪ ،‬وﻟی بر ع شد‪.‬‬
‫بسیارخوشػػحاؿ شػػد بﻠ ػػﻪ ﻣ ػرا تشػػویق ﻣػػی کػػرد زی ػرا ػػبال ﻣ ػرا ﻣػػی دیػػد بػػدوف‬
‫اجازﻩ و ﻣشورت برای فسق و فجور بریوف ﻣی رفتﻢ‪.‬‬
‫رو بﻪ سامل کردـ و بﻪ او گفتﻢ بﻪ ﻣسافرت ﻣی روـ بػا بػازو ﻫػای کػوچ ش ﻣػرا‬
‫بﻪ آغوش کشید و اهلل حافظی کردمی‪.‬‬
‫سﻪ و ﻧیﻢ ﻣاﻩ از خاﻧﻪ دور بودـ در ایﻦ ﻣدت ﻫر فرصػتی ﻣػی شػد بػا نبسػرـ‬
‫سبػػاس ﻣػػی گػػرفتﻢ و از پس ػرا ﻣػػی پرسػػیدـ؛ بسػػیار ﻣشػػتاؽ آرػػا بػػودـ آآآﻩ چکػػدر‬
‫ﻣشػتاؽ سػامل بػودـ‪ ،‬آرزو ﻣػی کػردـ صػدایش را بشػﻨوـ او تﻨهػا کسػی بػود از و تػی‬
‫بﻪ ﻣسافرت رفتﻪ بودـ با ﻣﻦ حرؼ ﻧ دﻩ بود او یا در ﻣدرسﻪ و یا در ﻣسػجد بػود‬
‫و تی با آرا سباس ﻣی گرفتﻢ‪.‬‬
‫ﻫ ػػر ب ػػار ب ػػا نبس ػػرـ در ب ػػارﻩ اش ػػتیا ﻢ ص ػػحبت ﻣ ػػی ک ػػردـ ﻣ ػػی خﻨدی ػػد و بس ػػیار‬
‫خوشػػحاؿ و شػػاداف ﻣػػی شػػد تػػا آخػریﻦ بػػاری کػػﻪ بػػﻪ او زﻧػػگ زدـ خﻨػػدﻩ ای را کػػﻪ‬
‫اﻧتظار داشتﻢ ﻧشﻨیدـ و صدایش عوض شدﻩ بود‪.‬‬
‫بﻪ او گفتﻢ سالـ ﻣرا بﻪ سامل برساﻧید گفت‪ :‬إف شاء اهلل و بعد ساکت شد‪.‬‬
‫بػػاأخرﻩ بػػﻪ خاﻧػػﻪ بازگشػػتﻢ‪ ،‬در را زدـ؛ آرزو داشػػتﻢ کػػﻪ سػػامل در را ب ػرای ﻣػػﻦ‬
‫باز کﻨد وﻟی ﻧاگهاف پسرـ خاﻟد کﻪ عﻤرش از چهار ساؿ ﻧگذشتﻪ بود دیػدـ‪ ،‬او‬
‫را ب ػػﻞ کػػردـ در حػػاﻟی کػػﻪ فریػػاد ﻣػػی زد‪ :‬بابػػا! بابػػا! مبػػی داﻧسػػتﻢ چ ػرا ﻧفسػػش بﻨػػد‬
‫آﻣد و تی داخﻞ خاﻧﻪ شدـ‪.‬‬
‫{‪}191‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫پﻨاﻩ بر اهلل از شر شیطاف…‬

‫بػ ػػﻪ طػ ػػرؼ نبسػ ػػرـ رفػ ػػتﻢ‪ ،‬صػ ػػورتش عػ ػػوض شػ ػػدﻩ بػ ػػود خػ ػػود را بػ ػػﻪ خوشػ ػػحاﻟی‬
‫ﻣی د‪،‬کﻤ ػػی ص ػػب ک ػػردـ‪ .‬بع ػػد از او پرس ػػیدـ نت ػػا را چ ػػﻪ ش ػػدﻩ ؟ گف ػػت‪ :‬چی ػ ػ ی‬
‫ﻧیست‪ ،‬ﻧاگهاف سامل را بﻪ یادـ آﻣد گفتﻢ ‪ :‬سامل کجاست؟‬
‫سػػرش را بػػﻪ زیػػر اﻧػػداخت جػوابی ﻧػػداد اشػ های داغػػی بػػر گوﻧػػﻪ ﻫػػایش س ػرازیر‬
‫شد‪.‬‬
‫فریاد زدـ سامل ! سامل کجاست ؟‪.‬‬
‫در ایﻦ و ت تﻨها صدای پسرـ خاﻟػد را ﻣػی شػﻨیدـ کػﻪ ﻣػی گفػت‪ :‬راحػت شػد‬
‫بابا!!‬
‫نبسرـ ﻧتواﻧست ﻣو عیت را ربﻤﻞ کﻨد زیر گریﻪ زد و ﻧ دیک بود بﻪ زﻣنی بیفتػد‬
‫از أتاؽ خارج شدـ‪.‬‬
‫بعػػدﻫا داﻧسػػتﻢ دو ﻫفتػػﻪ بػػﻞ از ایﻨ ػػﻪ ﻣػػﻦ برگػػردـ سػػامل دچػػار تػػب شػػدیدی‬
‫شػػدﻩ نبسػػرـ او را بػػﻪ بیﻤارسػػتاف رسػػاﻧدﻩ بػػود وﻟػػی تػػب شػػدت گرفتػػﻪ و او را رﻫػػا‬
‫ﻧ ردﻩ تا روحش از جسدش جدا شدﻩ است‪.‬‬
‫و تػػی زﻣػنی بػػر تػػو تﻨػػگ شػػد بػػﻪ کجػػا ﻣػػی روی؟‪ ،‬و و تػػی ﻧفسػػت بﻨػػد آﻣػػد چػػﻪ‬
‫بایػػد کػػرد؟ فریػػاد ب ػ ف یػػا اهلل… و تػػی کػػﻪ تواﻧػػت را از دسػػت دادی و نبػػﻪ راﻩ ﻫػػا‬
‫بستﻪ شد‪ ،‬و آرزوﻫا بﻪ پایػاف رسػید و نبػﻪ بﻨػد ﻫػا پػارﻩ شػد باﻧػگ بػ ف یػا اهلل!‪‎‬یػا‬
‫اهلل یا اهلل!‪‎‬یا اهلل‪ !‎‬یػا اهلل‪ !‎‬یػا اهلل‪ !‎‬یػا اهلل‪ !‎‬یػا اهلل ال اﻟػﻪ اال اهلل رب اﻟسػﻤوات اﻟسػبع‬
‫و رب اﻟعرش اﻟعظیﻢ‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫{‪}192‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫اللٌ تؿالی ٍهٌ چّط را از اه گضف ‪ ،‬انا ةازٍم ذهش اه‪#‬حل‬

‫حاللٌ را نی گُِش!‬
‫ی ی از گذشتگاف‪ ،‬سری و پوسػتی گػر‪ ،‬و دو چشػﻢ ﻧابیﻨػا و دسػت وپػا فﻠػج‬
‫داشػػت ﻣػػی گفػػت‪« :‬اغبﻤػػد هلل اﻟػػذي عافػػاي فبػػا ابتﻠػػى‪ ‎‬بػػﻪ كنػریاً فبػػﻦ خﻠػػق‪ ،‬وفضػػﻠين‬
‫تفضیالً»‪.‬‬
‫یعﻨی‪ :‬ضبد و ثﻨایی خػدایی کػﻪ ﻣػرا از بسػیاری از ﻣصػیبت ﻫػای کػﻪ دیگػراف بػﻪ‬
‫آف ﻣبتال کرد ﻣصدوف و ؿبفوظ مبود‪ ،‬و ﻣرا بر دیگراف برتری داد‪.‬‬
‫شخصػی از کﻨػار او گذشػت و بػﻪ او گفػت از چػﻪ چیػ ی تػو را ﻣصػدوف کػػردﻩ؟‬
‫کور و پی و طاس و فﻠج ﻫستی! پ از چﻪ چی ی تو را ؿبفوظ کردﻩ است؟‬
‫گفت‪ :‬وای برتو ای ﻣرد برای ﻣﻦ زباﻧی ذاکر ﻠبی شػاکر و جسػﻤی صػابر بػر‬
‫بالء خبشیدﻩ‪.‬‬
‫اﻟﻠهﻢ ﻣا أصبح ﻣﻦ ﻧعﻤﻪ أو بأحد ﻣﻦ خﻠک فﻤﻨ وحدؾ ال شػری ﻟػ ‪،‬‬
‫فﻠػ اغبﻤػػد وﻟػ اﻟشﻜػػر (اؽبػػى! ﻫػػر ﻧعﻤػػد كػػﻪ در ایػػﻦ صػػبح‪ ،‬شػػاﻣﻞ حػػاؿ ﻣػػﻦ یػػا‬
‫یﻜى از ـبﻠو ات شدﻩ‪ ،‬از طرؼ تو بودﻩ اسػت‪ ،‬تػو شػریﻜى ﻧػدارى‪ ،‬پػ سػتایش‬
‫آف تو است)‪.‬‬ ‫و شﻜر از ِ‬
‫ِ‬
‫یﻦ}‬ ‫ػش َعػ ػ ػ ػ ْﻦ ذ ْكػ ػ ػ ػ ِر اﻟ ػ ػ ػ َّػر ْضبَ ِﻦ ﻧػُ َک ػ ػ ػػی ْ ﻟَ ػ ػ ػػﻪُ َش ػ ػ ػ ْػیطَاﻧًا فَػ ُه ػ ػ ػ َػو ﻟَ ػ ػ ػػﻪُ َػ ػ ػ ػ ِر ٌ‬
‫{وَﻣ ػ ػ ػ ْػﻦ یػَ ْع ػ ػ ػ ُ‬
‫َ‬
‫(اﻟ خرؼ‪.)ٖٙ:‬‬

‫{‪}193‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫یعﻨػ ػػی‪ :‬ﻫػ ػػر ك ػ ػ از یػ ػػاد خ ػ ػػدا غافػ ػػﻞ و روگػ ػػرداف ش ػ ػود‪ ،‬اﻫ ػ ػريبين را ﻣػ ػػأﻣور او‬
‫ﻣيسػ ػػازمی‪ ،‬و چﻨػ ػػنی اﻫ ػ ػريبين نب ػ ػوارﻩ نبػ ػػدـ وي ﻣيگػ ػػردد (و گﻤ ػ ػراﻩ و سرگشػ ػػتﻪاش‬
‫ﻣيسازد )‪.‬‬
‫ج ػواف ﻣسػػﻠﻤاف! باشػػﻨیدف ایػػﻦ داسػػتاف چػػﻪ ح ػ ﻣی ﻨػػی؟ مبیت ػواﻧی دیگػػر بػػﻪ‬
‫گﻨاﻫاف خود [ﻧﻪ] بگوی!!‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫فضعای اِؽان‬ ‫علف ؾالد هؾتادت ٍای ظاف‬
‫ٗ‪ٚ‬‬
‫‪ ‬سبیﻢ داری رآف را در ﻫفت روز ختﻢ ﻣی کرد‪.‬‬
‫‪ ‬اﻣاـ ذﻫبی ﻣی گوید‪« :‬كاف سعید بﻦ جبری ىبػتﻢ اﻟکػرآف فیﻤػا بػنی اؼب ػرب‬
‫٘‪ٚ‬‬
‫واﻟعشاء ج شهر رﻣضاف‪ ،‬وكاﻧوا یؤخروف اﻟعشاء»‪.‬‬
‫یعﻨی‪ :‬بود سعیدبﻦ جبری کػﻪ رآﻧ ػرمی را بػنی مبػاز شػاـ وخفػنت در رﻣضػاف خػتﻢ‬
‫ﻣی مبود (اﻟبتﻪ آرا مباز خفنت را بﻪ تأخری ﻣی اﻧداختﻨد)‪.‬‬
‫‪ ‬برخػی از سػﻠ در ﻫػر سػﻪ شػباﻧﻪروز کػﻞ ػرآف را ی بػار در مبػاز تػراویح‬
‫ختﻢ ﻣیکردﻧد‪ .‬و برخی در دﻩ روز و برخی در یػک ﻫفتػﻪ آف را خػتﻢ ﻣػیکردﻧػد‬
‫در برخی از روایات آﻣدﻩ است کﻪ تعدادی از َسﻠَ کﻞ ػرآف را در یػک شػب‬
‫ات شباﻧﻪروز خودرا بﻪ تالوت رآف‬‫در مباز تراویح ختﻢ کردﻩاﻧد‪ .‬برخی بیشر او ِ‬
‫سپری ﻣیکردﻧد‪.‬‬

‫‪ -74‬سریأغالم انلتالء‪.‬‬
‫‪ -75‬سریأغالم انلتالء‪.‬‬
‫{‪}194‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫عﻠﻤػا ﻣػی‬ ‫‪ ‬اﻣػاـ ُزﻫػری در ﻣػاﻩ رﻣضػاف بػرای اسػتﻤاع حػدیث در ؾبػاﻟ‬
‫ﻧشست و بعد از فراغت از آف‪ ،‬بﻪ تالوت رآف روی ﻣیآورد‪.‬‬
‫‪ ‬اﻣػاـ سػفیاف ثػوری رضبػﻪ اهلل را در ﻣػاﻩ رﻣضػاف عػادت چﻨػنی بػود کػﻪ از‬
‫ﻣردـ اهلل حافظی ﻣیکرد و بﻪ رآف روی ﻣیآورد‪.‬‬
‫‪ٚٙ‬‬
‫‪ ‬عبداهلل بﻦ ؿبری در یک ﻫفتﻪ رآﻧ رمی را تالوت ﻣی مبود‪.‬‬
‫‪ٚٚ‬‬
‫‪ ‬عطاء بﻦ سائب ﻫر شب راﻧ رمی را تالوت ﻣی مبود‪.‬‬
‫‪ٚٛ‬‬
‫أبوب ر بﻦ عیاش رآف را در یک شباﻧﻪ روز ختﻢ ﻣی مبود‪.‬‬ ‫‪‬‬
‫‪ٜٚ‬‬
‫وبیی بﻦ سعید اﻟکطاف در یک شباﻧﻪ روز رآﻧ رمی را تالوت ﻣی مبود‪.‬‬ ‫‪‬‬
‫ٓ‪ٛ‬‬
‫وبیی بﻦ سعید ﻫرشب رآﻧ رمی را تالوت ﻣی مبود‪.‬‬ ‫‪‬‬
‫ٔ‪ٛ‬‬
‫ابﻦ عﻤار بعد از سﻪ شباﻧﻪ روز رآﻧ رمی را تالوت ﻣی مبود‪.‬‬ ‫‪‬‬
‫ٕ‪ٛ‬‬
‫‪ ‬اﻣاـ اضبد در ﻣدت ﻫفت روز رآﻧ رمی را تالوت ﻣی مبود‪.‬‬
‫ٖ‪ٛ‬‬
‫‪ ‬بکی بﻦ ـبﻠد در یک شباﻧﻪ روز تالوت رآﻧ رمی را ﻣی مبود‪.‬‬
‫ٗ‪ٛ‬‬
‫‪ ‬حسنی بﻦ ﻣفهﻢ در کﻤر از دﻩ ساعت رآﻧ رمی را تالوت ﻣی مبود‪.‬‬

‫‪ -76‬سریأغالم انلتالء‪.‬‬
‫‪ -77‬سریأغالم انلتالء‪.‬‬
‫‪ -78‬سریأغالم انلتالء‪.‬‬
‫‪ -79‬سریأغالم انلتالء‪.‬‬
‫‪ -89‬سریأغالم انلتالء‪.‬‬
‫‪ -81‬سریأغالم انلتالء‪.‬‬
‫‪ -82‬سریأغالم انلتالء‪.‬‬
‫‪ -83‬سریأغالم انلتالء‪.‬‬
‫{‪}195‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬
‫٘‪ٛ‬‬
‫‪ ‬ؿبﻤد بﻦ شادؿ ﻫر روز رآﻧ رمی را ی بار ختﻢ ﻣی مبود‪.‬‬
‫‪ٛٙ‬‬
‫‪ ‬ابﻦ ﻣهرویﻪ در یک شباﻧﻪ روز راﻧ رمی را ختﻢ ﻣی مبود‪.‬‬
‫‪ٛٚ‬‬
‫‪ ‬ابﻦ اغبداد (ٓ‪ )ٙ‬بار راﻧ رمی را در رﻣضاف تالوت ﻣی مبود‪.‬‬
‫‪ٛٛ‬‬
‫‪ ‬ابﻦ جهضﻢ در ی روز رآﻧ رمی را تالوت ﻣی مبود‪.‬‬
‫‪ ‬ابػػﻦ ﻣیکػػﻞ در حاﻟػػت ایسػػتادﻩ در یػػک شػػباﻧﻪ روز رآﻧ ػػرمی را تػػالوت ﻣػػی‬
‫‪ٜٛ‬‬
‫مبود‪.‬‬
‫‪ ‬خطی ػػب ب ػػدادی در ﻫ ػػر روز ی ب ػػار ب ػػﻪ رائ ػػت ترتی ػػﻞ ػػرآف را خ ػػتﻢ ﻣ ػػی‬
‫ٓ‪ٜ‬‬
‫مبود‪.‬‬
‫ٔ‪ٜ‬‬
‫‪ ‬عالﻣﻪ اﻟطاﻟکاﻧی در یک روز رآﻧ رمی را سباـ ﻣی کرد‪.‬‬
‫ٕ‪ٜ‬‬
‫‪ ‬ابﻦ اعبوزی ﻧی در یک ﻫفتﻪ رآﻧ رمی را تالوت ﻣی مبود‪.‬‬
‫ٖ‪ٜ‬‬
‫‪ ‬سﻠیﻢ بﻦ عر بعد از ﻫر سﻪ شب رآف را ختﻢ ﻣی مبود‪.‬‬

‫‪ -84‬سریأغالم انلتالء‪.‬‬
‫‪ -85‬سریأغالم انلتالء‪.‬‬
‫‪ -86‬سریأغالم انلتالء‪.‬‬
‫‪ -87‬سریأغالم انلتالء‪.‬‬
‫‪ -88‬سریأغالم انلتالء‪.‬‬
‫‪ -89‬سریأغالم انلتالء‪.‬‬
‫‪ -99‬سریأغالم انلتالء‪.‬‬
‫‪ -91‬سریأغالم انلتالء‪.‬‬
‫‪ -92‬سریأغالم انلتالء‪.‬‬
‫‪ -93‬سریأغالم انلتالء‪.‬‬
‫{‪}196‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬
‫ٗ‪ٜ‬‬
‫‪ ‬أبورجاء عطاردی بعد از دﻩ روز رآﻧ رمی را ختﻢ ﻣی مبود‪.‬‬
‫٘‪ٜ‬‬
‫‪ ‬ابﻦ کﻤاؿ در یک ﻣاﻩ (ٖٓ) بار رآف را ختﻢ ﻣی مبود‪.‬‬
‫‪ ‬ابوب ر بػﻦ اﻟعیػاش در ٓ‪ٙ‬سػاؿ ﻫػر روز یػک ﻣرتبػﻪ ػرآف را خػتﻢ ﻣی ردﻧػد‬
‫‪ٜٙ‬‬
‫و رﻣضاف ٓ‪ٛ‬ساؿ را روزﻩ گرفتﻨد و در سﻦ ‪ٜٙ‬ساﻟگی فوت کردﻧد‪.‬‬
‫‪ ‬اﻣاـ خباری رضبﻪ اهلل روزاﻧػﻪ یػک ﻣرتبػﻪ ػرآف پػاک را در رﻣضػاف خػتﻢ ﻣػی‬
‫‪ٜٚ‬‬
‫کرد‪.‬‬
‫‪ ‬اﻣ ػػاـ ذﻫب ػػی ﻣ ػػی گوی ػػد‪ :‬ب ػػود أس ػػود ک ػػﻪ بع ػػد از ﻫ ػػردو ش ػػب در رﻣض ػػاف‬
‫‪ٜٛ‬‬
‫رآﻧ رمی را تالوت ﻣی مبود‪.‬‬
‫‪ ‬اﻣاـ ذﻫبی ﻣی گوید‪ :‬أبو اﻟعباس اﻟوﻟیػد بػﻦ عبػداؼبﻠ بعػد از ﻫػر سػﻪ روز‬
‫‪ٜٜ‬‬
‫رآﻧ رمی را ختﻢ ﻣی مبود وتﻨها در رﻣضاف ﻣبارک ﻫفدﻩ ختﻢ اقباـ ﻣی داد‪.‬‬
‫ٓٓٔ‬
‫‪ ‬ﻣأﻣوف (ٖٖ) بار در رﻣضاف رآﻧ رمی را تالوت ﻣی کرد‪.‬‬
‫‪ ‬ﻣوسػػی بػػﻦ ﻣعاویػػﻪ در ﻫػػر شػػب یػػک بػػار در رﻣضػػاف رآﻧ ػػرمی را تػػالوت‬
‫ٔٓٔ‬
‫ﻣی کرد‪.‬‬

‫‪ -94‬سریأغالم انلتالء‪.‬‬
‫‪ -95‬سریأغالم انلتالء‪.‬‬
‫‪ -96‬حفسری اةو کرری(‪.)275/1‬‬
‫‪ -97‬سریأغالم انلتالء‪.‬‬
‫‪ -98‬سریأغالم انلتالء‪.‬‬
‫‪ -99‬سریأغالم انلتالء‪.‬‬
‫‪ -199‬سریأغالم انلتالء‪.‬‬
‫‪ -191‬سریأغالم انلتالء‪.‬‬
‫{‪}197‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬
‫ٕٓٔ‬
‫‪ ‬زﻫری بﻦ حرب در رﻣضاف (‪ )ٜٜ‬بار رآﻧ رمی را ختﻢ ﻣی مبود‪.‬‬
‫ٖٓٔ‬
‫‪ ‬ابﻦ اﻟعفی در ﻣاﻩ رﻣضاف (ٓ‪)ٙ‬بار رآﻧ رمی را تالوت ﻣی کرد‪.‬‬
‫‪ ‬عبػػداهلل بػػﻦ ؿبسػػﻦ ﻣػػی گویػػد‪ :‬در ﻣػػاﻩ رﻣضػػاف (ٖٓ) رآﻧ ػػرمی را تػػالوت‬
‫ٗٓٔ‬
‫ﻣی ردـ‪.‬‬
‫٘ٓٔ‬
‫‪ ‬أبوﻩ اﻟرئی أبو اﻟبكات ﻧی (ٖٓ)بار رآﻧ رمی را تالوت ﻣی مبود‪.‬‬
‫‪ ‬اﻣػػاـ ذﻫبػػی ﻣػػی گویػػد‪ :‬ابػػﻦ عسػػاکر در صبعػﻪ ی بػػار رآﻧ ػػرمی را خػػتﻢ ﻣػػی‬
‫مبػػود‪ ،‬وﻟػػی ﻦ در رﻣضػػاف ﻣبػػارک ﻫػػر روز راﻧ ػػرمی را خػػتﻢ ﻣػػی مبػػود ودر ﻣﻨػػارﻩ ای‬
‫‪ٔٓٙ‬‬
‫شر ی بیت اؼبکدس اعت اؼ ﻣی ﻧشست‪.‬‬
‫‪ ‬سیدﻧا اﻣاـ شافعی رضبػﻪ اهلل در ﻣػاﻩ ﻣبػارک رﻣضػاف (ٓ‪ )ٙ‬بػار ػرآف پػاک‬
‫‪ٔٓٚ‬‬
‫را ختﻢ کردﻧد‪.‬‬
‫شػػیخ سػػﻠیﻤاف عﻠ ػواف ‪ -‬فػػک اهلل اسػػرﻩ ‪ -‬ﻣػػی گویػػد‪ :‬و تػػی کػػﻪ در کتاهبػػا ﻣػػی‬
‫خواﻧػدـ‪« :‬اﻣػػاـ شػػافعی روز دوبػػار رآﻧ ػػرمی را خػػتﻢ ﻣػػی مبػػود»‪ ،‬تعجػػب ﻣػػی کػػردـ‪.‬‬
‫اﻣا زﻣاﻧی کﻪ بﻪ زﻧداف اﻧداختﻪ شدـ‪ ،‬ایﻦ تعجب ﻣﻦ رفت!‪.‬‬

‫‪ -192‬سریأغالم انلتالء‪.‬‬
‫‪ -193‬سریأغالم انلتالء‪.‬‬
‫‪ -194‬سریأغالم انلتالء‪.‬‬
‫‪ -195‬سریأغالم انلتالء‪.‬‬
‫‪ -196‬سریأغالم انلتالء‪.‬‬
‫‪ -197‬حزکسة احلفاظ(‪.)363/1‬‬
‫{‪}198‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫‪ ‬عنﻤاف بﻦ عفاف و سبػیﻢ داری و سػعید بػﻦ جبػری در یػک رکعػت کػﻞ ػرآف‬
‫‪ٔٓٛ‬‬
‫را ختﻢ کردﻧد‪.‬‬
‫‪ ‬اﻣاـ ﻣاﻟک با وجود ایﻨ ﻪ بﻪ حدیث و روایت آف خیﻠی عال ﻪ داشت و‬
‫ﻫﻨگػاـ روایػت حػدیث‪ ،‬سػیﻞ اشػک از چشػﻤاﻧش جػاری ﻣػیشػد‪ ،‬چػوف ﻣػاﻩ‬
‫رﻣضاف فراﻣیرسید‪ ،‬روایت حدیث را ﻣیگذاشت و خود را و تالوت و تدبّر‬
‫در رآف ﻣیکرد‪.‬‬
‫‪ ‬اﻣاـ خباری در ﻣاﻩ رﻣضاف‪ ،‬ﻫرروز رآف را ختﻢ ﻣیکرد و شبﻫا بعد از‬
‫‪ٜٔٓ‬‬
‫مباز تراویح‪ ،‬ﻫر سﻪشب یکبار رآف را ختﻢ ﻣیکرد‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫رعُل اللٌ را در ؼَشا حغتخُ کضدم‪ ،‬آىخا ٍم ىّافتم ةػا‬
‫زُد فمض کضدم پّانتض فضار از حيگ‪...‬‬
‫ﻣسػػﻠﻤاﻧاف در غػ وﻩ احػػد اﻧػػدکی ش سػػت خوردﻧػػد‪ ،‬ﻧافرﻣػػاﻧی از دسػػتور رسػػوؿ‬
‫اکرـ صﻠی اهلل عﻠیﻪ وسﻠﻢ ب رگریﻦ عاﻣﻞ ایػﻦ ش سػت بػود‪ ،‬کفػار از چهػار طػرؼ‬
‫ﻣسػػﻠﻤاﻧاف را ؿباصػػرﻩ کػػردﻩ بودﻧػػد‪ ،‬عػػدﻩ زیػػادی از ﻣسػػﻠﻤاﻧاف در ایػػﻦ جﻨػػگ شػػهید‬
‫شػػدﻧد و تعػػدادی ﻧیػ فػرار کردﻧػػد‪ .‬رسػػوؿ اکػػرـ ﻧیػ در ؿباصػػرﻩ کفػػار ػرار گرفتﻨػػد و‬
‫کفػار بػﻪ دروغ خػػب شػهادت رسػػوؿ اهلل صػﻠی اهلل عﻠیػػﻪ وسػﻠﻢ را ﻣیػػاف ﻣػردـ پخػػش‬
‫کردﻧد‪ .‬صحابﻪ ‪ -‬رضواف اهلل عﻠیهﻢ ‪ -‬از شﻨیدف ایﻦ خب فوؽ اﻟعػادﻩ ﻧاراحػت و‬

‫‪[ -198‬االذاکر و اىظس سنن ادلارىم کخاب فضایل اللسان‪/‬ةاب یف دخم اللسآن ‪.]479/2‬‬
‫‪ -199‬سریأغالم انلتالء‪.‬‬
‫{‪}199‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫پریشػػاف شػػدﻧد و بػػﻪ نبػػنی خػػاطر گروﻫػػی از آﻧػػاف فػرار را بر ػرار تػػرجیح دادﻧػػد و بػػﻪ‬
‫ایﻦ سو و آف سو پراکﻨدﻩ شدﻧد‪.‬‬
‫عﻠی رضی اهلل عﻨﻪ ﻣیفرﻣاید‪ :‬و تػی کفػار ﻣسػﻠﻤاﻧاف را ؿباصػرﻩ کردﻧػد و رسػوؿ‬
‫اکػ ػػرـ از دیػ ػػد ﻣػ ػػﻦ پﻨهػ ػػاف شػ ػػدﻧد‪ ،‬لبسػ ػػت پیػ ػػاﻣب را در ﻣیػ ػػاف زﻧػ ػػدﻩﻫا جسػ ػػتجو‬
‫ﻣیکردـ‪ ،‬و تی او را ﻧدیدـ در ص شهدا رفتﻪ ایشاف را در آقبا جسػتجو کػردـ‪،‬‬
‫بازﻫﻢ ﻣوفق ﻧشدـ‪ .‬با خود ف ػر ﻣیکػردـ و ﻣػیگفتﻢ‪ ،‬اﻣ ػاف ﻧػدارد کػﻪ ایشػاف از‬
‫ﻣی ػػداف فػ ػرار ک ػػردﻩ باش ػػﻨد‪ ،‬اﻟبت ػػﻪ فب ػػﻦ اس ػػت خداوﻧ ػػد ب ػػر اث ػػر اعﻤ ػػاؿ ﻧادرس ػػت‪،‬‬
‫ﻧاراضی شدﻩ و پیاﻣب خود را بﻪ آظبافﻫا بردﻩ باشﻨد‪ .‬ﻟذا ﻫػیا راﻩ دیگػری ﻧیسػت‬
‫ج ػ ایﻨ ػػﻪ در صبػػع کفػػار داخػػﻞ شػػدﻩ و بػػر آﻧػػاف ضبﻠػػﻪ بػػردﻩ تػػا جػػایی کػػﻪ ﻣکػػدور‬
‫اسػػت آﻧػػاف را ﻧػػابود کػػﻨﻢ‪ .‬نتشػػری را برداشػػتﻪ بػػر خصػػﻢ زبػػوف یػػورش بػػردـ‪ ،‬کفػػار از‬
‫جﻠػػو ﻣػػﻦ ف ػرار کردﻧػػد و ﻧگػػاﻩ ﻣػػﻦ بػػﻪ صبػػاؿ زیبػػای رسػػوؿ اکػػرـ افتػػاد‪ .‬فػػوؽ اﻟعػػادﻩ‬
‫خوشػػحاؿ شػػدـ و فهﻤیػػدـ کػػﻪ خداوﻧػػد بػػﻪ وسػػیﻠﻪ فرشػػتگاف پیػػاﻣبش را حفاظػػت‬
‫فرﻣودﻧػػد‪ ،‬در کﻨػػار و ﻧ دی ػػی پیػػاﻣب رفتػػﻪ ایسػػتادـ‪ .‬گروﻫػػی از کفػػار بػػﻪ صػػد ضبﻠػػﻪ‬
‫بػػﻪ رسػػوؿ اکػػرـ آﻣدﻧػػد‪ ،‬رسػػوؿ اکػػرـ بػػﻪ عﻠػػی دسػػتور دادﻧػػد تػػا جﻠػػو ضبﻠػػﻪ آﻧػػاف را‬
‫بگرید‪ .‬عﻠی ﻣیگوید‪:‬‬
‫ﻣػػﻦ بػػﻪ تﻨهػػایی ﻣکابﻠػػﻪ کػػردـ و جﻠػػو ضبﻠػػﻪ آفﻫػػا را گرفتػػﻪ و عػػدﻩای آﻧػػاف را بػػﻪ‬
‫ﻫالکت رساﻧدـ‪ .‬بعد گروﻫی دیگػر بػﻪ صػد ضبﻠػﻪ بػﻪ رسػوؿ اکػرـ بػﻪ جﻠػو آﻣدﻧػد‪،‬‬
‫رسػػوؿ اکػػرـ ب ػرای بػػار دوـ بػػﻪ عﻠػػی اﻣػػر کردﻧػػد تػػا جﻠػػو ضبﻠػػﻪ کفػػار را بگػػرید‪ .‬عﻠػػی‬
‫آﻣػػادﻩ ﻣبػػارزﻩ شػػد و در یػػک رزـ بیاﻣػػاف جﻠػػو کفػػار را گرفػػت‪ .‬بعػػد جبئیػػﻞ آﻣػػد و‬
‫رشػػادت و جػوامبردی عﻠػػی را ﻣػػورد سػػتایش ػرار داد‪ .‬رسػػوؿ اکػػرـ فرﻣودﻧػػد‪« :‬عﻠػػي‬
‫{‪}211‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫ﻣػػين وأﻧػػا ﻣﻨػػﻪ» یعﻨػػی‪( :‬عﻠػػی از ﻣػػﻦ و ﻣػػﻦ از عﻠػػی ﻫسػػتﻢ)‪ .‬جبئیػػﻞ گفػػت‪« :‬أﻧػػا‬
‫ٓٔٔ‬
‫ﻣﻨﻜﻤا» یعﻨی‪ :‬ﻣﻦ از ﻫر دوی نتا ﻫستﻢ‪.‬‬
‫ا ػػداـ یػػک شػػخو بػػﻪ تﻨهػػایی در ﻣیػػداف جﻨػػگ و آرزوی ﻣػػردف بػػﻪ خػػاطر ایػػﻦ‬
‫کػػﻪ پیػػاﻣب را مبیبیﻨػػد‪ ،‬از یػػک طػػرؼ ح ایػػت از عشػػق راسػػتنی ﻧسػػبت بػػﻪ پیػػاﻣب‬
‫دارد و از طرفی دیگر ﻧشاﻧگر رایت شجاعت و جوامبردی است‪.‬‬
‫بایػػد در ایػػﻦ زﻣػػاف حکیکػػت گفتػػﻪ فکػػط بایػػد از اهلل ترسػػید فػػاروؽ ﻫػػدایت یافتػػﻪ‬
‫فکط بگو اهلل‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈•‬
‫چّطی ةگُ کٌ نؽتاؽ آن ؼُم‪...‬‬ ‫ةضادرم‪ ،‬از ةَؽ‬
‫دو صحابی کﻨار ﻫﻢ ﻧشستﻪ بودﻧد‪...‬‬
‫ی ی بﻪ دیگری گفت‪ :‬از هبشت چی ی بگو کﻪ ﻣشتاؽ آف شوـ‪...‬‬
‫دیگری گفت‪ «:‬فیها رسوؿ اهلل صﻠی اهلل عﻠیﻪ وسﻠﻢ!»‬
‫یعﻨی‪ :‬رسوؿ اهلل آقباست! سبحاف اهلل چػﻪ ؿببتػی بػﻪ رسػوؿ اهلل صػﻠی اهلل عﻠیػﻪ‬
‫وسﻠﻢ داشتﻨد‪...‬‬
‫•┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈•‬
‫ةٌ اةُةمض رضی اللٌ‬ ‫انام ؾلی رضی اللٌ ؾيٌ ىغت‬ ‫نرت‬
‫ؾيٌ‬
‫ابﻦ کنری ﻣیگوید‪:‬‬

‫‪ -119‬كسة الػیَن‪.‬‬
‫{‪}211‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫دارُطﻨػػی از سػػعید بػػﻦ ﻣسػػیّب از ابػػﻦ عﻤػػر رضػػی اهلل عﻨػػﻪ روایػػت کػػردﻩ اسػػت‬
‫اﻟکصػػﻪ بػػر ﻣرکػػب‬
‫کػػﻪ‪ :‬چػػوف ابػػوب ر رضػػی اهلل عﻨػػﻪ بػػﻪ ﻣﻨظػػور حرکػػت بػػﻪ سػػوی ذی ّ‬
‫خ ػػویش سػ ػوار ش ػػد‪ ،‬عﻠ ػػی ب ػػﻦ ابیطاﻟ ػػب رض ػػی اهلل عﻨ ػػﻪ زﻣ ػػاـ ﻣرک ػػب را گرف ػػت و‬
‫گف ػػت‪« :‬ای خﻠیف ػػﻪی رس ػػوؿ خ ػػدا! کج ػػا ﻣ ػػیروی؟ ﻣ ػػﻦ ب ػػﻪ ت ػػو نب ػػاف چی ػ ػ ی را‬
‫ﻣیگومی کﻪ رسوؿاهلل صﻠى اهلل عﻠیﻪ وسﻠﻢ در روز اُحد گفتﻪ است‪:‬‬
‫نتشػػریت را در ﻧی ػػاـ ک ػػﻦ و ﻣ ػػا را ب ػػﻪ غ ػػﻢ فرا ػػت ﻣب ػػتال ﻣگ ػػرداف؛ زی ػرا ب ػػﻪ خ ػػدا‬
‫ٔٔٔ‬
‫سوگﻨد! اگر صدﻣﻪای بﻪ تو برسد‪ ،‬ﻧظﻢ اسالـ از ﻫﻢ ﻣیپاشد»‪.‬‬
‫و ابوب ر رضی اهلل عﻨﻪ بﻨا بػﻪ ﻣشػورت و فباﻧعػت عﻠػی رضػی اهلل عﻨػﻪ بػﻪ ﻣدیﻨػﻪ‬
‫ٕٔٔ‬
‫برگشت‪.‬‬
‫از ی بﻦ عباد روایػت شػدﻩ اسػت كػﻪ عﻠػی رضػی اهلل عﻨػﻪ فرﻣودﻧػد‪« :‬پیػاﻣب‬
‫صﻠى اهلل عﻠیﻪ وسﻠﻢ چﻨد شباﻧﻪ روز ﻣری بودﻧد و برای مباز اذاف گفتﻪ ﻣیشد‪.‬‬
‫رسػػوؿ اهلل صػػﻠى اهلل عﻠیػػﻪ وسػػﻠﻢ ﻣیفرﻣػػود‪« :‬ابػػوبﻜر را بگوییػػد تػػا بػػﻪ ﻣػػردـ مبػػاز‬
‫خبواﻧد» باز و تػی كػﻪ پیػاﻣب صػﻠى اهلل عﻠیػﻪ وسػﻠﻢ وفػات یافتﻨػد‪ ،‬ﻣػﻦ اﻧدیشػیدـ كػﻪ‬
‫مباز شعار پرچﻢ اسالـ و ركﻦ دیﻦ است؛ ﻟذا ﻣػا بػرای پیشػوای دﻧیػای خػود كسػی‬
‫را اﻧتخاب كردمی كﻪ پیاﻣب صﻠى اهلل عﻠیﻪ وسػﻠﻢ او را بػرای پیشػوایی دیػﻦ ﻣػا پسػﻨد‬
‫ٖٔٔ‬
‫كردﻩ بودﻧد؛ پ ﻣا بر دست ابوبﻜر بیعت كردمی»‪.‬‬

‫‪( -111‬ابلرایث وانلٍایث‪. )۳۳۵،۳۳۲ /۱ /‬‬

‫ی‬
‫املسحض‪.)۳۲۷ /‬‬ ‫‪( -112‬‬
‫‪( -113‬سریت دلفای راشریو‪۲۵،۲۲ /‬؛ ةً ىلل از استیػاب اةو غترالرب؛ ظتلات اةو سػر‪.)۳۵۳ /۳ /‬‬
‫{‪}212‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫ﻫﻢ چﻨنی ایشاف عالوﻩ بر ایﻦ كػﻪ در زﻣػاف ابػوبﻜر رضػی اهلل عﻨػﻪ اضػی ﻣدیﻨػﻪ‬
‫بود‪ ،‬در زﻣاف عﻤر رضی اهلل عﻨﻪ ﻧی اضی شهر ﻣدیﻨﻪ بود‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈•‬
‫ای اةُةمض چضا گضٌِ نّميی؟‬
‫ابو حافﻪ (پدر ابو ب ر) بعػد از فػتح ﻣ ػﻪ و در اواخػر عﻤػرش ﻣسػﻠﻤاف شػد‪،‬‬
‫او بعػػد از اسػػالـ آوردف‪ ،‬ﻧ ػ د پیػػاﻣب تشػ ػری ب ػػرد؛ تػػا بػػا او بیعػػت مبایػػد‪ ،‬ایػػﻦ در‬
‫حاﻟیست کﻪ ﻣوی سرش کاﻣال سفید گردیػدﻩ بػود‪ .‬بػا ﻣسػﻠﻤاف شػدف ابػو حافػﻪ‪،‬‬
‫ادﻩ بػ ػػود کػ ػػﻪ (در آف زﻣػ ػػاف) نبگػ ػ ِػی اعضػ ػػای آف‬
‫ادﻩ ابػ ػػو ب ػ ػػر‪ ،‬یگاﻧػ ػػﻪ خػ ػػاﻧو د‬
‫خػ ػػاﻧو د‬
‫ﻣسﻠﻤاف شدﻩ بودﻧد‪.‬‬
‫ابػػو ب ػػر‪ ،‬ﻫﻨگػػاـ ﻣسػػﻠﻤاف شػػدف پػػدرش سػػخت گریػػﻪ ﻣیک ػػرد؛ پیػػاﻣب‪ ،‬از او‬
‫پرسید‪ :‬چﻪ چی ی تو را بﻪ گریﻪ اﻧداخت ای ابا ب ر؟‬
‫ابػػو ب ػػر (در پاسػػخ) سػػخﻦ حػػریتآورش را گفػػت‪ :‬آرزو داشػػتﻢ ایػػﻦ دسػػتی کػػﻪ‬
‫بػا تػو بیعػت کػرد‪ ،‬دسػت عﻤویػت (ابػػو طاﻟػب) ﻣیبػود‪ ،‬تػا ایﻨ ػﻪ اسػالـ ﻣػی آورد؛‬
‫زی ػرا شػػادﻣاﻧیات بػػا ﻣسػػﻠﻤاف شػػدف او هبػػر و بیشتػػر از شػػادﻣاف شػػدﻧت خبػػاطر‬
‫ﻣسﻠﻤاف شدف پدرـ ﻫست‪.‬‬
‫ایﻨج ػػا اب ػػو ب ػػر‪ ،‬ب ػػﻞ از ش ػػادﻣاﻧی خ ػػودش‪ ،‬در جس ػػتجوی ش ػػادﻣاﻧی پی ػػاﻣب‬
‫اسػػت؛ آﻧگػػاﻩ کػػﻪ دریافػػت کػػﻪ پیػػاﻣب ﻧسػػبت بػػﻪ ﻣسػػﻠﻤاف شػػدف ابػػوب ر‪ ،‬بػػﻪ اسػػالـ‬
‫آوردف ابػػو طاﻟػػب بیشتػػر خوشػػحاؿ ﻣیش ػػود‪ ،‬بػػﻪ گریػػﻪ افتػػاد و آرزو مبػػود کػػﻪ ای‬
‫کاش ایﻦ کسیکﻪ با پیاﻣب بیعت کرد‪ ،‬عﻤوی پیاﻣب بود ﻧﻪ ابو حافﻪ!‬

‫{‪}213‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫با تأﻣﻞ در ایﻦ ﻣو ؛ ﻣعﻨای ايباف‪ ،‬ﻣعﻨای اخالص‪ ،‬ﻣعﻨای ایﻨ ﻪ بایػد اهلل و‬
‫رس ػوﻟش را از نبػ دػﻪ سػػایریﻦ بیشتػػر و پیشتػػر دوسػػت بػػداری و ﻣعﻨػػای ایﻨ ػػﻪ اهلل و‬
‫رس ػوﻟش را بػػر جػػاف و اﻫػػﻞ و دارایػػیات ﻣکػػدـ و ع ی تػػر داشػػتﻪ باشػػی را خ ػواﻫی‬
‫فهﻤید‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈•‬
‫ای اعتاد! ٍضحا رفػتم اللػٌ را ِػافتم هىتُاىغػتم نػضغ‬
‫ام را ذةد کيم‬
‫ی ػػى از "عػ ػػﻠﻤاى وارسػتػ ػػﻪ" ک ػػالس درس ػػى داش ػػت و از ﻣی ػػاف ش ػػاگرداﻧش ب ػػﻪ‬
‫ﻧوجواىن بیشر "احراـ" ﻣػى گػذاشػت‪...‬‬
‫روزى یػ ػى از شاگرداف از آف عامل پرسید‪:‬‬
‫چرا َّ دﻟیﻞ‪ ،‬ایﻦ ﻧوجواف را آف نبﻪ احراـ ﻣى کﻨید؟ آف عامل دسػتور داد چﻨػد‬
‫ﻣرغ آوردﻧد‪.‬‬
‫آف ﻣرغ ﻫا را بنی شاگرداف تکسیﻢ مبود و بﻪ ﻫر کداـ کاردى داد و گفت‪:‬‬
‫ﻫر یک از نتا ﻣرغ خود رادر جاىی کﻪ کسػى ﻧبیﻨد "ذبح کﻨد" و بیاورد‪.‬‬
‫شاگرداف بﻪ سرعت بﻪ راﻩ افتادﻧد و پ از سػاعد ﻫػر یػک از آرػا‪ ،‬ﻣػرغ ذبػح‬
‫کردﻩ خود را ﻧ د استاد آورد‪ ،‬اﻣا ﻧوجواف ﻣرغ را "زﻧدﻩ" آورد‪.‬‬
‫عامل بﻪ او گفت‪:‬‬
‫چرا ﻣرغ را ذبح ﻧ ردﻩ اى؟‬
‫او در پػاسخ گفت‪:‬‬

‫{‪}214‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫نتا فرﻣودید ﻣرغ را در جاىی ذبح کﻨید کػﻪ کسػى ﻧبیﻨػد‪ ،‬ﻣػﻦ ﻫػر جػا رفػتﻢ دیػدـ‬
‫"خداوﻧد" ﻣرا ﻣى بیﻨد‪.‬‬
‫ش ػػاگرداف ب ػػﻪ تی ﻧگ ػػرى و توج ػػﻪ عﻤی ػػق آف ش ػػاگرد "برگ ی ػػدﻩ" پ ػػى بردﻧ ػػد‪ ،‬او را‬
‫"ربس ػػنی" کردﻧ ػػد و دریافتﻨ ػػد ک ػػﻪ آف ع ػػامل وارس ػػتﻪ چػ ػرا آف ػػدر ب ػػﻪ او احػ ػراـ ﻣ ػػى‬
‫گذارد‪.‬‬
‫اﻣروز چﻪ کسی از ﻣا فب ﻦ است‪ ،‬چﻨنی آرزویی داشتﻪ باشد؟!‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫اٍل دىّا ٍغتّم ِا از اٍل آزضت؟‬
‫شخصی ﻧ د شیخ شعراوی رضبﻪ اهلل آﻣد وبﻪ او گفت‪:‬‬
‫ﻣی خواﻫﻢ بدا کﻪ ﻣﻦ از اﻫﻞ دﻧیا ﻫستﻢ یا از اﻫﻞ آخرت؟‬
‫شػػیخ ب ػػﻪ او گفػػت‪ :‬خداوﻧ ػػد بس ػػیار ﻣهرب ػػاﻧر اس ػػت ب ػػﻪ بﻨػػدگاﻧش‪ ،‬پ ػ ﻣی ػ اف‬
‫اعﻤاﻟش ػػاف را در دس ػػت دیگػ ػراف ػ ػرار مب ػػی دﻫ ػػد‪ ...‬تػ ػرازوی اعﻤ ػػاؿ ﻫ ػػرک را در‬
‫دست خودش رار دادﻩ است‪...‬‬
‫ﻣرد گفت‪ :‬چگوﻧﻪ؟‬
‫گف ػػت‪ :‬زی ػرا ک ػػﻪ ت ػػو ﻣ ػػی تػ ػواﻧی دیگػ ػراف را در ﻣ ػػورد اعﻤاﻟ ػػت فری ػػب دﻫ ػػی اﻣ ػػا‬
‫خودت را ﻧﻪ!‬
‫ﻣرد گفت‪ :‬وایﻦ چگوﻧﻪ است؟‬
‫شیخ پاسخ داد‪:‬‬

‫{‪}215‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫اگ ػ ػػر کس ػ ػػی ب ػ ػ ػرای ت ػ ػػو ﻣ ػ ػػاﻟی بی ػ ػػاورد‪ ...‬وکس ػ ػ ػی از ت ػ ػػو ﻣ ػ ػػاﻟی ب ػ ػ ػرای صػ ػ ػػد ﻪ‬
‫بگرید‪...‬کداـ یک تو را خوشحاؿ ﻣی کﻨد؟‬
‫ﻣرد ساکت شد‪.‬‬
‫شیخ گفت‪ :‬اگر بﻪ ایﻦ خوشحاؿ ﻣػی شػوی کػﻪ کسػی بػﻪ تػو ﻣػاﻟی بدﻫػد پػ‬
‫تو از اﻫﻞ دﻧیا ﻫستی‪.‬‬
‫واگر از ایﻨ ﻪ کسی ازتو صد ﻪ بگرید پ تو از اﻫﻞ آخرتی!‬
‫زیػرا کػػﻪ اﻧسػػاف بػػﻪ آﻧ ػػﻪ بػرای آخػرتش چیػ ی پػػیش ﻣػػی فرسػػتد (صػػد ﻪ گریﻧػػدﻩ)‬
‫خوشحاؿ ﻣی شود و کسی کػﻪ بػﻪ او ﻣػاﻟی ﻣیدﻫػد در حکیکػت دﻧیػا را بػﻪ او دادﻩ‬
‫است‪.‬‬
‫پػ اگػػر از اﻫػػﻞ آخرتػػی پػ شػػادی کػػﻦ بػػﻪ آﻣػػدف کسػػی کػػﻪ از تػػو صػػد ﻪ ﻣػػی‬
‫گرید‪ ،‬بیشراز آﻣدف کسی کﻪ بﻪ تو ﻣاﻟی ﻣیدﻫد!‬
‫ﻣرد ﻣتوجﻪ شد و گفت‪ :‬سبحاف اهلل!‬
‫شیخ اداﻣﻪ داد‪ :‬بعضی از صاغبنی چﻨػنی بػودﻩ اﻧػد‪ ،‬اگػر شخ ػصی بػرای صػد ﻪ‬
‫ﻧ ػ د آرػػا داخػػﻞ ﻣػػی شػػد‪ ،‬هتﻠیػػﻞ ﻣػػی گفتﻨػػد ‪ :‬ﻣرحبػػا بػػﻪ کسػػی کػػﻪ آﻣػػدﻩ اسػػت کػػﻪ‬
‫حسﻨام را بدوف دریافت پاداش بﻪ آخرم رواﻧﻪ کﻨد‪.‬‬
‫واز او بﻪ خوبی و خوشحاﻟی استکباؿ کردﻩ است‪.‬‬
‫ﻣرد گفت‪ :‬پ باید بگومی اﻧا هلل واﻧا اﻟیﻪ راجعوف ‪!...‬‬
‫شیخ گفت‪ :‬از رضبت خدا ﻧا اﻣید ﻣشػو‪ ،‬در رکػاب آﻧػاف سػوار شػو و بػﻪ آﻧػاف‬
‫ﻣﻠحق شو‪ ،‬اگر مبی تواﻧی ﻣنﻞ آﻧاف باشی خود را بﻪ آﻧاف شبیﻪ کﻦ‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫{‪}216‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫آِا در فالن کتاب ىام نو ذکض اع ؟‬

‫ﻣردی بﻪ دوستش گفت‪ :‬آیػا خطیػب ﻣػرا در کتػاب تػاریخ ب ػداد در بػنی ثکػات‬
‫(ﻣعتﻤداف) ذکر کردﻩ است یا در بنی کذاباف؟‬
‫دوستش گفت‪ :‬اصال ﻧاﻣی از تو ﻧبدﻩ است!‬
‫ٗٔٔ‬
‫او گفت‪ :‬ای کاش با کذاباف ﻫﻢ کﻪ شدﻩ از ﻣﻦ ﻧاـ ﻣی برد!! ‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫داعتان اةُدحاىٌ ه ٍهغاٌِ َُِدی‬
‫ابودجاﻧﻪ (رضی اهلل عﻨﻪ) نبیشﻪ عادت داشت پشػت سػر رسػوؿ اهلل(صػﻠی اهلل‬
‫عﻠیﻪ و سﻠﻢ) مباز خبواﻧد‪ ،‬اﻣا بﻪ ؿبػ سبػاـ شػدف مبػاز بػﻪ سػرعت از ﻣسػجد بػریوف‬
‫ﻣػػی رفػػت‪ .‬رسػػوؿ اهلل(صػػﻠی اهلل عﻠیػػﻪ و سػػﻠﻢ) کػػﻪ ﻣتوجػػﻪ ایػػﻦ اﻣػػر شػػدﻩ بػػود‪ ،‬روزی‬
‫او را ﻧگﻪ داشت و پرسید ‪ :‬ای ابودجاﻧﻪ‪ ،‬حاجتی بﻪ درگاﻩ خداوﻧد داری؟‬
‫ابودجاﻧػػﻪ گفػػت‪ :‬بﻠػػﻪ ای رسػػوؿ خػػدا! ﻣش ػ ﻠی دارـ کػػﻪ مبػػی ت ػوا غبظػػﻪ ای از‬
‫آف غافﻞ شوـ‪.‬‬
‫پیاﻣب (صﻠی اهلل عﻠیﻪ و سػﻠﻢ) فرﻣػود‪ :‬خػب چػرا بعػد از پایػاف مبػاز درﻧػگ مبػی‬
‫کﻨی تا حﻞ ﻣش ﻠت را از خداوﻧد خبواﻫی؟‬
‫ابودجاﻧػػﻪ گفػػت‪ :‬ﻣش ػ ﻠﻢ ایػػﻦ اسػػت‪ ،‬نبسػػایﻪ ای یهػػودی دارـ کػػﻪ شػػاخﻪ ای‬
‫لبﻠػػش در حی ػػات خاﻧػػﻪ ای ﻣ ػػا ػرار دارد‪ .‬و ت ػػی شػػب ب ػػاد ﻣػػی وزد رط ػػب آف در‬
‫حیػات خاﻧػػﻪ ای ﻣػػا ﻣػػی ریػ د‪ ،‬ﻣػػﻦ بػػﻪ سػػرعت از ﻣسػػجد خػػارج ﻣػػی شػػوـ تػػا رطػػب‬

‫‪ -114‬السری (‪.)۳۳۳ / ۳۳‬‬

‫{‪}217‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫ﻫػا را بػﻪ صػاحبش ربویػﻞ دﻫػﻢ‪ ،‬ﻣبػػادا کػﻪ فرزﻧػداف گرسػﻨﻪ اـ از خػواب بیػدار شػػوﻧد‬
‫و خبورﻧد‪.‬‬
‫ای رسوؿ خدا‪ ،‬سﻢ ﻣی خورـ‪ ،‬روزی ی ی از فرزﻧػدا را دیػدـ کػﻪ خرﻣػایی را‬
‫گاز ﻣی زد‪ ،‬خرﻣا را بﻞ از پاینی بردف‪ ،‬از دﻫاﻧش بػریوف آوردـ‪ .‬و تػی پسػرـ گریػﻪ‬
‫کرد گفتﻢ ‪ :‬آیا از ایﻨ ﻪ بﻪ عﻨػواف یػک دزد در برابػر خداوﻧػد ػرار بگػریـ خجاﻟػت‬
‫مبی کشی؟‬
‫و ت ػػی اب ػػوب ر (رض ػػی اهلل عﻨ ػػﻪ) گفت ػػﻪ ﻫ ػػای ابودجاﻧ ػػﻪ را ش ػػﻨید‪ ،‬آف لب ػػﻞ را از‬
‫یهودی خرید و بﻪ ابودجاﻧﻪ و فرزﻧداﻧش ﻫدیﻪ کرد‪.‬‬
‫آف یهػػودی ﻧیػ و تػػی حکیکػػت ﻣػػاجرا را فهﻤیػػد بػػﻪ سػػرعت اﻫػػﻞ و فرزﻧػػداﻧش را‬
‫صبع کرد و بﻪ حضور رسوؿ اهلل (صﻠی اهلل عﻠیﻪ و سﻠﻢ) رفت و اسالـ آورد‪.‬‬
‫بﻠ ػػﻪ‪ ...‬ایﻨگوﻧ ػػﻪ ب ػػودﻩ اﻧ ػػد‪ ...‬ب ػػا اعﻤ ػػاؿ و رفت ػاری ﻣتع ػػاﻟی و برآﻣ ػػدﻩ از ايب ػػاﻧی‬
‫عﻤیق‪ ،‬دیگراف را دعوت ﻣی کردﻩ‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫عال درس ؾلّشً را زُاىشم هتشرِظ کضدم انا در‬ ‫ةّغ‬
‫حيگ فضار‪...‬‬
‫شیخ شهید ع اﻟدیﻦ ساـ رضبﻪ اهلل تعاﻟی ﻣی گوید‪:‬‬
‫عکیػدﻩ را در ﻣػدت بیسػػت سػاؿ یػاد گػػرفتﻢ و آف را تػا بیسػت سػػاؿ دیگػر یػػاد‬
‫دادـ‪.‬‬

‫{‪}218‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫ﻫﻨگاﻣیکػﻪ بػرای جهػػاد ﻧػػدا بﻠﻨػػد شػػد و در ﻣیػػاف ؾباﻫػػدیﻦ صػ بسػػتﻢ‪ ،‬چػػوف‬
‫صػػدای گﻠوﻟػػﻪ را شػػﻨیدـ ﻧاگهػػاف رو بػػﻪ ف ػرار گذاشػػتﻢ و ﻫﻨگاﻣیکػػﻪ آراﻣػػش دسػػتﻢ‬
‫داد احسػػاس رس ػوایی کػػردـ و شػػروع بػػﻪ ﻣالﻣػػت کػػردف خػػود مبػػودـ؛ چطػػور فب ػػﻦ‬
‫است ﻣﻨی کﻪ شػیخ و اسػتاد عﻠػﻢ و عکیػدﻩ ﻫسػتﻢ ایﻨگوﻧػﻪ ﻣاﻧﻨػد خرگػوش از روبػاﻩ‬
‫فرار ﻣیکﻨﻢ؟!‬
‫ش ػػروع ب ػػﻪ گری ػػﻪ ک ػػردف و زاری مب ػػودف ب ػػﻪ درب ػػار اهلل ﻣتع ػػاؿ مب ػػودـ ت ػػا ایﻨ ػػﻪ ﻣػ ػرا‬
‫بﻪخبشػػد و ثابػػت ػػدـ بػػدارد و دمل را ﻣاﻧﻨػػد ﻠ ػػب ؾباﻫػػدی در ﻣیػػداف ﻧػػبد ؿب ػػﻢ‬
‫بگرداﻧػػد‪ ،‬ﻧػػﻪ ﻣاﻧﻨػػد یػػک ش ػیخ در ﻣسػػجد‪ ،‬کػػﻪ ﻣػػردـ او را جهػػت مبػػازدادف‪ ،‬جﻠػػو‬
‫ﻣیکﻨﻨد‪.‬‬
‫تا ایﻨ ﻪ کﻤی اسراحت مبودـ و در روز بعدی دوبارﻩ بػرای جهػاد بػریوف شػدمی‬
‫و ﻣػػﻦ بػػر یػػک اش ػ اﻟگر بریطاﻧی ػػائی ‪-‬خبػػاطر آزادسػػازی فﻠسػػطنی‪ -‬ضبﻠ ػػﻪ مب ػػودـ و‬
‫ﻣتوجﻪ خود ﻧبودـ تا ایﻨ ﻪ خورشید غروب کرد و در حاﻟی ﻪ ﻣردـ در اطرافﻢ صبػع‬
‫بودﻧد‪ ،‬فریاد ﻣیزدﻧد و اشػارﻩ ﻣیکردﻧػد کػﻪ ایػﻦ نبػاف هرﻣػاﻧی اسػت کػﻪ كػافراف را‬
‫ﻣورد ضبﻠﻪ رار دادﻩ و از جاﻧب او ﻣورد ﻧصرت وا ع شدمی‪.‬‬
‫بﻨ ػػدﻩ خیﻠ ػػی خجاﻟ ػػت زدﻩ ش ػػدـ ﻟ ػػذا خ ػػود را پﻨه ػػاف مب ػػودﻩ و ش ػػروع ب ػػﻪ اظه ػػار‬
‫سپاس بﻪ دربار اهلل مبودـ‪ ،‬بﻨابر صب و ثباتی کﻪ بﻪ ﻣﻦ اﻧعاـ کردﻩ بػود‪ ،‬بػر اسػاس‬
‫دعا کردف و زاری کرد و ﻧﻪ بر اساس عﻠﻢ و جایگاﻫﻢ‪.‬‬

‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫{‪}219‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫كّافٌ زُدت را ةتّو ه ةؿش كضاهت کو‬

‫در زﻣػػاف ﻫػػای ػػدمی شخصػػی ب ػرای خریػػد كﻨی ػ بػػﻪ بػػازار بػػردﻩ فروشػػاف رفػػت و‬
‫ﻣش وؿ گشت و سباشای حجرﻩ ﻫا شد‪.‬‬
‫بػػﻪ حجػػرﻩ ای رسػػید كػػﻪ بػػردﻩ ای زیبػػا در آف ب ػرای فػػروش گػػذاردﻩ و از صػػفات‬
‫ﻧی و تواﻧایی ﻫای او ﻫﻢ ﻧوشتﻪ بودﻧد و در آخر ﻫػﻢ ﻧوشػتﻪ بودﻧػد‪ ،‬اگػر هبػر از‬
‫ایﻦ را ﻫﻢ خبواﻫید بﻪ حجرﻩ بعدی ﻣرا جعﻪ فرﻣایید‪.‬‬
‫در حجػرﻩ بعػػدی ﻫػػﻢ كﻨیػ ی زیبػػا بػػا خصوصػػیات خػػوب و تواﻧػػایی ﻫػػای بسػػیار‬
‫در ﻣعرض فروش بود و ضﻤﻨا بر باالی سر او ﻫﻢ نباف صبﻠﻪ بﻠی كﻪ اگػر هبػر از‬
‫ایﻦ را ﻣی خواﻫید بﻪ حجرﻩ بعدی ﻣراجعﻪ مبایید‪.‬‬
‫آف بﻨػػدﻩ خػػدا كػػﻪ حػریو شػػدﻩ بػػود از حجػػرﻩ ای بػػﻪ حجػػرﻩ دیگػػر ﻣػػی رفػػت و‬
‫بػػردﻩ ﻫػػا را سباشػػا ﻣػػی مبػػود و در رایػػت ﻫػػﻢ نبػػاف صبﻠػػﻪ را ﻣػػی دیػػد‪ .‬تػػا ایﻨﻜػػﻪ بػػﻪ‬
‫حجرﻩ ای رسید كﻪ ﻫر چﻪ در آف ﻧگاﻩ كرد بردﻩ ای ﻧدید‪ .‬فکط در گوشػﻪ حجػرﻩ‬
‫آیﻨﻪ ای سباـ مبای ب رگػی را رػادﻩ بودﻧػد خػوب د ػت كػرد و ﻧاگهػاف خػودش را سبػاـ‬
‫و كﻤاؿ در آیﻨﻪ دید‪ .‬دستی بر سر و روی خود كشػید‪ .‬چشػﻤش بػﻪ بػاالی آیﻨػﻪ‬
‫افتاد كػﻪ ایػﻦ صبﻠػﻪ را بػر بػاالی آیﻨػﻪ ﻧوشػتﻪ بودﻧػد‪ :‬چػرا ایػﻦ نبػﻪ تو ػع داری؟ یافػﻪ‬
‫خودت را ببنی و بعد ضاوت كﻦ‪.‬‬

‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬

‫{‪}211‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫‪ 03‬عال كتل از اذان نؤذن در نغخش ذاضض ةُدم‪...‬‬

‫ػػاؿ سػػعید بػػﻦ اؼبسػػیب رضبػػﻪ اهلل‪" :‬ﻣػػا أذّف اؼبػػؤذف ﻣﻨػػذ ثالثػػنی سػﻨهلل‪ ،‬إال وأﻧػػا ج‬
‫اؼبسجد"‪.‬‬
‫یعﻨػی‪« :‬سػعید بػﻦ ﻣسػیب رضبػﻪ اهلل ﻣػی فرﻣایػد‪" :‬در طػوؿ ‪ ۰۳‬سػاؿ (زﻧػدگیﻢ)‬
‫٘ٔٔ‬
‫نبوارﻩ بﻞ از ایﻦ کﻪ ﻣوذف اذاف بگوید در ﻣسجد (حاضر) بودـ"»‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫عض ؾاؾم را در کاعٌ ؼضاب كضار دٍّش‬
‫و در سریﻩی ابﻦ ﻫشاـ آﻣدﻩ است‪:‬‬
‫ﻫﻨگاﻣی کػﻪ عاصػػﻢ کشػػتﻪ شػػد ﻫذیػػﻞ خواسػػت سػػرش را جػػدا کﻨػػد از بدﻧػػش‬
‫ت ػػا ایﻨ ػػﻪ‪ ،‬ت ػػا او را ب ػػﻪ سػػالفﻪ بﻨ ػػت س ػػعد ب ػػﻦ ش ػػهید بفروش ػػد چ ػػوف و ت ػػی ک ػػﻪ در‬
‫جﻨػػگ احػػد دو پسػػرش زطبػػی شػػد ﻧػػذر کػػردﻩ بػػود کػػﻪ سػػر عاصػػﻢ را در در کاسػػﻪ‬
‫ی شػرابش ػرار دﻫػد و شػراب را بﻨوشػد وﻟػی زﻧبورﻫػػا از ایﻨ ػ ار ﻣﻨػػع کردﻧػػد زﻣػاﻧی‬
‫ک ػػﻪ زﻧبورﻫ ػػا حایﻠ ػػی بی ػػﻦ عاص ػػﻢ و آﻧ ػػاف اهب ػػاد ک ػػرد گفتﻨػػد؛ وﻟ ػػش کﻨی ػػد ت ػػا ش ػػب‬
‫بشػود از آف دور ﻣی شػػوﻧد آف و ػػت سػػرش را ﻣیگرییػػﻢ در ﻧتیجػػﻪ اهلل درﻩ ای بػػاز‬
‫کػػرد و عاصػػﻢ را در خ ػػود ف ػػرو ب ػػرد‪ .‬نباﻧ ػػا عاصػػﻢ ب ػػﻪ اهلل تعاﻟ ػػی عهػػدی دادﻩ ب ػػود‬
‫ایﻨ ػػﻪ ﻫی ػػا ﻣش ػػرکی او را ﻟ ػػﻤ ﻧ ﻨ ػػد و او ﻫ ػػﻢ ﻣش ػػرکی را اب ػػدا ؼب ػ ﻧ ﻨ ػػد بػػﻪ‬
‫خاطػر قباست شػاف‪.‬‬

‫‪[ -115‬مصيف اةو أيب شيتث(‪.])3522‬‬

‫{‪}211‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫و ایػﻦ چﻨیػﻦ ابی عاصػﻢ بػﻦ ثابػت فػرود آﻣػد در ذﻣػﻪ ی کافػر و ایػػﻦ چﻨیػػﻦ اهلل‬
‫تعاﻟػی او را ضبایػت کػرد تػػا بعػػد از شػػهادتش ﻣشػػرکنی او را ؼبػ ﻧ ﻨﻨػػد نباﻧطػػوری‬
‫کػﻪ اهلل او را حفػظ کػرد در حیاتػش‪.‬‬
‫صحػػابی ای کػػﻪ ﻫجػػر ﻣسػػﻠﻤاﻧاف و طػػع رابطػػﻪ آﻧ ػػاف ب ػػا او را بػػر ارتبػػاط گػػرـ‬
‫بػ رگاف ﻣشػرکنی ترجیػح داد‪.‬‬
‫صحاب ػػﻪ ﻫ ػػا بع ػػد از ایﻨ ػػﻪ اهلل تعػػاﻟی دوﻟػػت اسػػالﻣی را برایش ػػاف ﻣهی ػػا ک ػػرد و‬
‫رﻫبی ػ ػػش را رس ػ ػػوؿ اهلل ص ػػﻠی اهلل عﻠی ػػﻪ و س ػػﻠﻢ ﻣی ػ ػػرد‪ ،‬ﻫی ػ ػػا و ػ ػػت رب ػ ػػت ﻫی ػ ػػا‬
‫ش ػرایطی و ﻫیػػا فشػػاری بػػﻪ خودشػػاف اجػػازﻩ مبػػی دادﻧػػد کػػﻪ بػػﻪ طػرؼ کاف ػراف ﻣیػػﻞ‬
‫شػوﻧد و بﻪ آﻧاف پﻨػاﻩ ببﻧد‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫ای کؿب چُن نرهش ةٌ تُ عتم کضدً ةّا ظضؼ نا‪...‬‬
‫کعػب بػﻦ ﻣاﻟػک رضػی اهلل عﻨػﻪ را ﻧػػگاﻩ کﻨیػػد بعػػد از ایﻨ ػػﻪ از غ ػ وﻩ ی تبػػوک‬
‫زبﻠػ کرد‪ ،‬ﻣعا بػﻪ شػد بﻪ ﻣﻨع حػػرؼ زدف ﻣسػػﻠﻤاﻧاف بػا او سػػپ اﻣػػر شػػد کػػﻪ از‬
‫زﻧػ ػػش دوری کﻨػ ػػد سػ ػػپ ب ػػالء از ﻧػ ػػوع دیگػ ػػری آﻣػ ػػد ﻣاﻧﻨػ ػػد ایﻨ ػ ػػﻪ ایﻨهػ ػػا اخبػ ػػاری‬
‫ﻫسػتﻨد بػرای صػدؽ ايباﻧػش‪.‬‬
‫خباری از او روایت ﻣی ﻨد ﻣیگوید‪:‬‬
‫در یﻜػػی از روزﻫػػا كػػﻪ در بػػازار ﻣدیﻨػػﻪ ﻣیگش ػػتﻢ‪ ،‬ﻧاگه ػػاف چشػػﻤﻢ بػػﻪ یﻜػػی از‬
‫كش ػػاورزاف اﻫػػﻞ ش ػػاـ (كػػﻪ ﻧص ػراﻧی بػػود) افتػػاد ك ػػﻪ بػ ػرای فػػروخنت ﻣ ػواد غذای ػػی بػػﻪ‬
‫ﻣدیﻨ ػػﻪ آﻣ ػػدﻩ بػ ػػود و ﻣ ػػی گف ػػت‪ :‬چػ ػػﻪ كسػ ػػی كعػ ػػب بػ ػػﻦ ﻣاﻟػ ػػک را بػ ػػﻪ ﻣػ ػػﻦ ﻧشػ ػػاف‬

‫{‪}212‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫ﻣیدﻫ ػػد؟ ﻣ ػػردـ بس ػػوی ﻣ ػػﻦ اش ػػارﻩ كردﻧ ػػد ت ػػا ﻧػ ػ د ﻣ ػػﻦ آﻣ ػػد و ﻧاﻣ ػػﻪ ای از پادش ػػاﻩ‬
‫غسػاف بػﻪ ﻣػﻦ داد‪.‬‬
‫در آف ﻧاﻣػػﻪ‪ ،‬چﻨیػػﻦ ﻧوشػػتﻪ شػػدﻩ بػػود‪ :‬اﻣػػا بعػػد‪ ،‬بػػﻪ ﻣػػﻦ خػب رسػػیدﻩ اسػػت كػػﻪ‬
‫دوسػتت (ؿبﻤػد) بػﻪ تػو سػتﻢ كردﻩ اسػت‪.‬‬
‫خداوﻧد تو را خوار ﻧساختﻪ و ح ّکت را ضایع ﻧگرداﻧیػدﻩ اسػػت؛ ﻧ ػ د ﻣػػا بیػػا تػػا‬
‫از تػو ػدرداﻧی كﻨیػﻢ‪.‬‬
‫پ ػ از خواﻧػػدف ﻧاﻣػػﻪ‪ ،‬بػػا خػػود گفػػتﻢ‪ :‬ایػػﻦ ﻧیػ خبشػػی از آزﻣػػایش اسػػت‪ ،‬پػ‬
‫آف را در تﻨور اﻧداختﻢ و سػوختﻢ‪.‬‬
‫ب ػػا ایﻨ ػػﻪ زﻧدگ ػػی برای ػػش تﻨ ػػگ ش ػػدﻩ ب ػػود و ﻣس ػػﻠﻤاﻧاف خباط ػػر گﻨاﻫ ػػش ب ػػا او‬
‫طػع رابطػﻪ کػردﻩ بودﻧػد‪ ،‬او یػػک دار دیگػػری را بػػﻪ جػػای دار اسػالـ اختیػػار ﻧ ػػرد‬
‫‪ٔٔٙ‬‬
‫و ﻟػو ایﻨ ػﻪ در ایػﻦ دﻧیػای فػاﻧی ﻧ د پادشاﻫی از پادشاﻫاف روـ ﻣی بود‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫ىهاز اع‬ ‫ای ؾاذتان زاىٌ‪ ،‬ةضزّطِش هك‬
‫حسﻦ بﻦ صاحل کﻨی ی داشت و او را فروخت‪.‬‬
‫ایﻦ کﻨی ﻧیﻤﻪﻫای شب برخاست و فریػاد زد‪ :‬ای صػاحباف خاﻧػﻪ! برخی یػد کػﻪ‬
‫و ت مباز است! آﻧاف برخاستﻨد و پرسیدﻧد‪ :‬آیا صبح شدﻩ است؟‬
‫گفت‪ :‬آیا نتا بﻪ فرای اکتفا ﻣیکﻨید (و مباز شب مبیخواﻧیػد)؟! سػپ ﻧػ د‬
‫حسﻦ آﻣد و برایش گفت‪:‬‬

‫‪ -116‬ةسوایج انام خباری‪.‬‬

‫{‪}213‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫دیگر مباز مبیخواﻧﻨد! ﻣػرا‬ ‫ﻣرا بﻪ ﻣردـ بدی فروختی‪ ،‬ﻣردﻣی کﻪ غری از فرای‬
‫باز گرداف! ﻣرا بازگرداف!‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫داعتانِ ؼّعان عّيٌ لس ‪...‬‬
‫صػحا رسػوؿ خػػدا صػﻠی اهلل عﻠیػػﻪ و آﻟػﻪ و سػﻠﻢ‪ ،‬ضػرار بػﻦ أزور در جﻨگﻫػػا‬
‫بػػدوف زرﻩ‪ ،‬سػػپر و کالﻩخػػود ﻣیجﻨگیػػد‪ ،‬در ی ػػی از دسػػتاﻧش خﻨجػػر ب ػػود و در‬
‫دیگری نتشریی براف‪ ،‬هبﻤنی دﻟیﻞ در بنی سپاﻩ روـ بﻪ شیطاف سػیﻨﻪ ػبػت ﻣشػهور‬
‫بود‪.‬‬
‫ض ػرار بػػﻦ ازور بػػﻪ خػػدﻣت پیػػاﻣب ص ػػﻠی اهلل عﻠیػػﻪ وسػػﻠﻢ آﻣػػد درحاﻟی ػػﻪ ﻫ ػ ار‬
‫شػرش را نبػراﻩ بػػا چوپافﻫایشػاف رﻫػػا کػردﻩ بػػود‪ ،‬وی بػﻪ پیػػاﻣب خاطرﻧشػاف سػػاخت‬
‫کﻪ چﻪ ثروت عظیﻤی را وارادﻩ و بالً چکدر اسالـ را ﻣب وض ﻣیداﻧستﻪ اسػت‪.‬‬
‫رو بػػﻪ رس ػػوؿ خ ػػدا صػػﻠی اهلل عﻠی ػػﻪ وس ػػﻠﻢ گف ػػت‪ :‬ای رس ػػوؿ خ ػػدا‪ ،‬ﻣ ػػﻦ ش ػػعری را‬
‫گفتﻢ‪( ،‬ﻟطفاً) بﻪ آف گوش دﻫید‪.‬‬
‫پیاﻣب فرﻣود‪« :‬ﻫیﻪ» «آف را بگو تا بشﻨوـ» گوید‪ :‬گفتﻢ‪:‬‬
‫عركر القداح وغرف القيان‬
‫والرخمر اشرربرها والثمراال‬
‫وشدي الرمحبَّر في غمره و‬
‫كري علي الرمسلمين القتاال‬
‫ِّ‬
‫وقالر جرميلو شتتنا وبندت‬

‫{‪}214‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫اىلرك ش رترري ش رترراال‬

‫یعﻨی‪« :‬تریﻫای ﻤػار و صػدای کﻨیکػاف آوازﻩخػاف و شػرابی کػﻪ آف را ﻣیﻧوشػﻢ‬
‫و ﻣستی را‪ ،‬ترک کردـ‪.‬‬
‫و از سوار شدف بر اسبﻢ جهت جﻨگ با ﻣسﻠﻤاﻧاف خودداری کػردـ و از ﻧػبد‬
‫با ایشاف ﻣﻨصرؼ شدـ‪.‬‬
‫و صبیﻠػﻪ بػػﻪ ﻣػػﻦ گفػت‪ :‬تػػو خػػاﻧوادﻩات را ﻣتالشػی و ﻧػػابود سػػاختی و بگوﻧػػﻪای‬
‫ب ری و خطری آرا را پراکﻨدﻩ مبودی‪.‬‬
‫پ پروردگارا! در عوض ایﻦ ترکػی کػﻪ ﻣػﻦ اقبػاـ دادﻩاـ‪ ،‬هبشػت را بػﻪ ﻣػﻦ عطػا‬
‫فرﻣا‪ ،‬چرا کﻪ ﻣﻦ برای ایﻨ ﻪ بﻪ هبشت دست یاو‪ ،‬خاﻧوادﻩ و ﻣامل را فروختﻢ»‪.‬‬
‫آﻧگاﻩ پیاﻣب صﻠی اهلل عﻠیﻪ وسﻠﻢ فرﻣود‪:‬‬
‫«ربح البيع‪ ،‬ربح البيع‪ ،‬ربح البيع»‬
‫«ایػػﻦ ﻣعاﻣﻠػػﻪ سػػودﻣﻨد وا ػػع شػػد‪ ،‬ایػػﻦ ﻣعاﻣﻠػػﻪ سػػودﻣﻨد وا ػػع شػػد‪ ،‬ایػػﻦ ﻣعاﻣﻠػػﻪ‬
‫سودﻣﻨد وا ع شد»‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫ؾشای گضٌِ ؾهض در ىهاز‬
‫عبد اهلل بﻦ شداد ﻟینى رضبﻪ اهلل ﻣیگوید‪:‬‬
‫«در آخػػر ص ػػفوؼ مب ػػاز ص ػػبح ب ػػودـ و ص ػػدای گری ػػﻪی عﻤ ػػر رض ػػی اهلل عﻨ ػػﻪ را‬
‫شﻨیدـ درحاﻟی ﻪ ایﻦ آیﻪ را ﻣیخواﻧد‪{ :‬إمبا أشﻜو بني وحػ ي إ اهلل} [یوسػ ‪:‬‬
‫‪.]ٛٙ‬‬

‫{‪}215‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬
‫‪ٔٔٚ‬‬
‫یعﻨی‪ :‬ش ایت پریشافحاﻟی و اﻧدوﻩ خود را تﻨها بﻪ [درگاﻩ] خدا ﻣیبرـ‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫چيش داعتان پّضانُن‪ ،‬زتض رعان ٍا هحاعُس ٍا درةػّو‬
‫ده ةضادر نغلهان‪...‬‬
‫داستان‪:1‬‬
‫شخصػػی ﻧػ د خاﻟػػدبﻦ وﻟیػػد (رضػػی اهلل عﻨػػﻪ) آﻣػػد و گفػػت‪ :‬فالﻧػػی تػػو را دشػػﻨاـ‬
‫داد!‬
‫گفػػت‪ :‬ﻧاﻣػػﻪ ی اعﻤػػاؿ خػػودش اسػػت؛ بگػػذار بػػا ﻫػػر چػػﻪ کػػﻪ ﻣیخواﻫػػد آﻧػرا پػػر‬
‫کﻨد‪.‬‬
‫داستان‪:2‬‬
‫شخصی بﻪ وﻫب بﻦ ﻣﻨبﻪ گفت‪ :‬فالﻧی تو را دشﻨاـ داد!‬
‫گفت‪ :‬آیا شیطاف کسی را غری از تو برای رساﻧدف ایﻦ خب پیدا ﻧ رد‪.‬‬
‫داستان‪:3‬‬
‫شخصی ﻧ د عﻠی (رضی اهلل عﻨهﻤا) آﻣد و گفت‪ :‬فالﻧی در ﻣػورد تػو سػخﻨاف‬
‫بدی ﻣیگوید!‬
‫گفت‪ :‬اگر آﻧچػﻪ کػﻪ در ﻣػورد ﻣػﻦ ﻣیگویػد حػق باشػد اهلل ﻣػرا ببخشػاید و اگػر‬
‫آﻧچﻪ کﻪ در ﻣورد ﻣﻦ ﻣیگوید ﻧاحق باشد اهلل او را ببخشاید‪.‬‬

‫ً‬
‫‪( -117‬رواه ابلذاري رمحً اهلل يف صحیحً نػللا ووصلً اةو ايب شيتث رمحً اهلل وغریه)‪.‬‬
‫{‪}216‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫داستان‪:4‬‬
‫شخصی از یک ﻧفر ﻧ د ی ی از صاغبنی مباﻣی(سخﻦ چیﻨی) مبود!‬
‫گفت‪ :‬با سﻪ جﻨایت بﻪ ﻧ د ﻣﻦ آﻣدی‪:‬‬
‫ٔ‪ -‬بنی ﻣﻦ و برادرـ فاصﻠﻪ اﻧداختی‬
‫ٕ‪ -‬و ﻠب خاﻟی اـ را ﻣش وؿ کردی‬
‫ٖ‪ -‬و جایگاﻫت را در ﻧ د ﻣﻦ خراب کردی‪.‬‬
‫داستان‪:5‬‬
‫شخصػػی ﻧ ػ د اﻣػػاـ شػػافعی (رضبػػﻪ اهلل) آﻣػػد و گفػػت‪ :‬فالﻧػػی در ﻣػػورد تػػو بػػد‬
‫گویی ﻣی ﻨد!‬
‫در پاسػػخ گفػػت‪ :‬اگػػر راسػػت گفتػػﻪ باشػػی پ ػ تػػو سػػخﻦ چػػنی ﻫسػػتی و اگػػر‬
‫دروغ گفتﻪ باشی فاسق ﻫستی در ﻧتیجﻪ شخو خجﻞ شد و برگشت‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫حُاىان انضهزی!‬
‫‪ ‬ؿبﻤػ ػ ػ ػػد صػ ػ ػ ػػالح و دیگػ ػ ػ ػػر سػ ػ ػ ػػتارگاف فوتبػ ػ ػ ػػاؿ و ورزشﻫ ػ ػ ػ ػػای ـبتﻠ ػ ػ ػ ػ را‬
‫ﻣیشﻨاس ػػﻨد‪ ،‬اﻣ ػػا ؿبﻤ ػػد بػػﻦ اس ػػﻢ ی ػػی از ک ػػﻢ سػػﻦ وس ػػاؿتریﻦ رﻫ ػباف فتوح ػػات‬
‫اسالﻣی در ﻣشرؽ را مبیشﻨاسﻨد!‬
‫او ف ػػاتح س ػػرزﻣنی س ػػﻨد و پﻨج ػػاب و اوﻟ ػػنی کس ػػی اس ػػت ک ػػﻪ راﻩ را بػ ػرای سب ػػدف‬
‫اسالﻣی در شبﻪ ارﻩ ﻫﻨد نبوار ساخت‪.‬‬

‫{‪}217‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫‪ ‬ﻣسی و روﻧاﻟػدو را ﻣیشﻨاسػﻨد اﻣػا "ﻣسػﻠﻤهلل بػﻦ عبػداؼبﻠک" فرﻣاﻧػدﻩ پػریوز‬

‫و ش سػػتﻧاپذیر فتوحػػات اسػػالﻣی در نتػػاؿ را مبیشﻨاسػػﻨد کػػﻪ اﻣپراطػػوری روـ را‬
‫بػػﻪ زاﻧػػو درآورد و ح وﻣػػت بی ػ اﻧ را بػػﻪ ﻟػػرزﻩ اﻧػػداخت تػػا جػػایی کػػﻪ بػػﻪ او ﻟکػػب‬
‫"ﻣﻠخ زرد" دادﻧد و ابﻦ کنری رضبﻪ اهلل او را خاﻟد بﻦ وﻟید دوـ خواﻧدﻩ است‪.‬‬
‫‪ ‬سػػﻠﻤاف خػػاف و شػػاﻫرخ خػػاف را ﻣیشﻨاسػػﻨد اﻣػػا "برکػػت خػػاف" اﻣػػری بیﻠػػﻪ‬
‫ذﻫبی تاتار را مبیشﻨاسﻨد کﻪ اسالـ آوردﻧش بﻪ عﻨواف فتح برای ﻣسﻠﻤاﻧاف ﻠﻤػداد‬
‫ﻣیشود چﻨاﻧ ﻪ وـ او یعﻨی ﻣ وؽبا دستﻪ دستﻪ بﻪ اسالـ وارد شدﻧد پ از آﻧ ػﻪ‬
‫با اسالـ در جﻨگ بودﻧد‪.‬‬
‫‪ ‬ﻧ ػ ػػاـ ب ػ ػػازیگراف زف و ر اص ػ ػػﻪﻫا را ﻣیشﻨاس ػ ػػﻨد اﻣ ػ ػػا از ﻣ ػ ػػادراف ﻣؤﻣﻨ ػ ػػاف و‬
‫شػػریزﻧاف ب ػ ری ﻣسػػﻠﻤاف کػػﻪ فرﻣاﻧػػدﻩ و عػػامل و داﻧشػػﻤﻨد بودﻧػػد چی ػ ی مبیداﻧﻨػػد‪.‬‬
‫درحکیکػػت‪ ،‬دنتﻨػػی کػػﻪ ﻫػػدفش ﻣسػػخ عکﻞﻫػػای جواﻧػػاف اﻣػػت و ریشػػﻪکػػﻦ کػػردف‬
‫ﻫویت اسالﻣی آراست تػا کػﻪ ﻧفهﻤﻨػد اسػالـ‪ ،‬سػبب شػ وﻩ و عػ ت تػارىبی آﻧػاف‬
‫بػػودﻩ اسػػت و ﻣػػاﻧع خی ػ ش دوبػػارﻩ جواﻧػػاف اﻣػػت شػػوﻧد نبػػاف دنتﻨػػی اسػػت کػػﻪ از‬
‫زﻣاف جﻨگ ﻣؤتﻪ تا عصر کﻨوﻧی‪ ،‬دست از تالش برﻧداشتﻪ است‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫ةّاِّش در رةػّػؽ ةػو زِػاد ذػارثی ٍم ةشاىّم‬
‫و تی ابوب ر صدیق رضی اهلل عﻨﻪ فوت کػرد وﻣػردـ بػرای بیعػت بػا عﻤػر رضػی‬
‫اهلل عﻨﻪ ﻣی آﻣدﻧد ی ی بﻪ عﻤر رضی اهلل عﻨﻪ گفت‪:‬‬

‫{‪}218‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫ای اﻣری اؼبؤﻣﻨنی خدا والیت ایﻦ اﻣت رابﻪ تػو سػپردﻩ کػﻪ تػورا اﻣتحػاف کﻨػد ﻟػذا‬
‫از خػػدا بػػرس و بػػداف اگػػر گوسػػفﻨدی در سػػاحﻞ فػرات گػػﻢ شػػود در یاﻣػػت ازتػػو‬
‫بازجویی ﻣیشود‪ .‬عﻤر رضی اهلل عﻨﻪ گریﻪ کرد وگفت‪:‬‬
‫از روزی کﻪ خﻠیفﻪ شدﻩ اـ ﻫیا کػ ﻣنػﻞ تػو بػاﻣﻦ بػﻪ صػدا ت سػخﻦ ﻧگفتػﻪ‪،‬‬
‫توکیسػػتی؟ گفػػت‪ :‬ﻣػػﻦ ربیػػع بػػﻦ زیػػاد ﻫسػػتﻢ‪ .‬عﻤػػر گفػػت‪ :‬ب ػرادر ﻣهػػاجر بػػﻦ زیػػاد؟‬
‫گفت‪ :‬بﻠﻪ‪.‬‬
‫عﻤر رضی اهلل عﻨﻪ بﻪ ابوﻣوسی اشعری رضی اهلل عﻨﻪ ﻧاﻣﻪ ﻧوشت وگفت‪:‬‬
‫در اﻣ ػر خالفػػت ایػػﻦ فػػرد یػػار ﻣاسػػت‪ .‬چﻨػػد روز بعػػد ابوﻣوسػػی رضػػی اهلل عﻨػػﻪ‬
‫برای فػتح ﻣﻨػاذر در اﻫػواز سػپاﻫی درسػت کػرد و ربیػع وﻣهػاجر در پیشػاپیش سػپاﻩ‬
‫بودﻧػػد‪ .‬درایػػﻦ جﻨػػگ ب ػرادرش ﻣهػػاجر رضػػی اهلل عﻨػػﻪ شػػهید شػػد و ربیػػع بػػﻦ زیػػاد‬
‫رضػػی اهلل عﻨػػﻪ ﻫػػﻢ ﻣﻨػػاذر را فػػتح کػػرد‪ .‬در روز فػػتح سجسػػتاف (سیسػػتاف اﻣػروز ) را‬
‫فتح کﻨﻨد ربیع بﻦ زیاد رضی اهلل عﻨﻪ فرﻣاﻧدﻩ بود‪...‬‬
‫در زﻣ ػػاف خالف ػػت ﻣعاوی ػػﻪ ب ػػﻦ ابوس ػػفیاف رض ػػی اهلل عﻨهﻤ ػػا‪ ،‬والی ػػت خراس ػػاف‬
‫بدسػػت ربیػػع ب ػػﻦ زیػػاد رض ػػی اهلل عﻨ ػػﻪ روزی ی ػػی از ب رگ ػػاف بﻨ ػػی اﻣیػػﻪ بػػﻪ او ﻧاﻣ ػػﻪ‬
‫ﻧوشػت کػﻪ‪ :‬اﻣریاؼبػؤﻣﻨنی ﻣعاویػػﻪ بػﻪ تػو فرﻣػػاف ﻣیدﻫػد کػﻪ غﻨػػامی جﻨگػی را بػرای بیػػت‬
‫اؼبػاؿ ﻣسػﻠﻤاﻧاف ﻧگػػﻪ داری وﻣػابکی را در بػنی ؾباﻫػػداف تکسػیﻢ کﻨػی‪ ...‬در جػواب‬
‫گفت‪ :‬کتاب خدا بﻪ ﻣﻦ دستور ﻣیدﻫد کػﻪ باآﻧچػﻪ تػو از زبػاف اﻣریاؼبػؤﻣﻨنی ﻣعاویػﻪ‬
‫رضػػی اهلل عﻨػػﻪ بػػﻪ ﻣػػﻦ گفتػػﻪ ای اخػػتالؼ دارد آﻧگػػاﻩ بػػﻪ ﻣسػػﻠﻤاﻧاف دسػػتورداد کػػﻪ‬
‫بیایﻨد غﻨامی را بردارﻧد وطب (‪ )۱/۵‬آف غﻨامی را بﻪ داراػبالفﻪ در دﻣشق فرستاد‪.‬‬

‫{‪}219‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫روز صبعػػﻪ باﻟبػػاس سػػفیدی بػػﻪ ﻣسػػجد رفػػت وخطبػػﻪ خواﻧػػد گفػػت‪ :‬ای ﻣػػردـ از‬
‫زﻧػػدگی خسػػتﻪ شػػدﻩ اـ وﻣػػﻦ در پیشػػگاﻩ خػػدا دعػػا ﻣی ػػﻨﻢ ونتػػا بگوییػػد آﻣػػنی‪...‬‬
‫آﻧگػاﻩ گفػػت‪ :‬بػػار خػػدایا! اگػر خػػری وﻣصػػﻠحت ﻣػرا ﻣیخػواﻫی ﻫرچػػﻪ زودتػػر جػػا را‬
‫بگری‪ ،‬غروب آف روز دعایش بوؿ شد وفوت کرد‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫پّانتض ؾلی اللٌ ؾلٌّ هعلم ةا اؾراةػ اِيگُىٌ ةُد‪...‬‬
‫جریػػر بػػﻦ عبػػداهلل رض ػػی اهلل عﻨػػﻪ ﻣیگویػػد‪ :‬پیػػاﻣب ﻣ ػرا مبیدیػػد ﻣگػػر آﻧ ػػﻪ در‬
‫‪ٔٔٛ‬‬
‫چهرﻩی ﻣﻦ ﻟبخﻨد ﻣیزد‪.‬‬
‫اﻣاـ ذﻫبی رضبﻪ اهلل دربارﻩی ایﻦ حدیث ﻣیگوید‪:‬‬
‫ایػﻦ اخػػالؽ اسػػالـ اسػػت؛ زیػرا بػػاالتری ِﻦ ﻣکاﻣػػات‪ ،‬ﻣکػػاـ و ﻣﻨ ﻟػػت کسػػی اسػػت‬
‫‪ٜٔٔ‬‬
‫کﻪ شب را گریاف و روز را خﻨداف باشد‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫اللٌ نتؿال در ؾُض‪ ،‬چّط ةَتضی ةٌ اه داد‪...‬‬
‫ابػﻦ رجػػب رضبػػﻪ اهلل ﻣیگویػد ی ػػی از عابػػداف درﻣ ػػﻪ بػود اذو ػػﻪاش سبػػاـ شػػد و‬
‫بػػﻪ شػػدت گرسػػﻨﻪ گردیػػد و در آسػػتاﻧﻪ ﻣػػری ػرار گرفػػت در نبػػاف حػػاؿ کػػﻪ او در‬
‫کوچﻪﻫای ﻣ ﻪ دور ﻣیزد ﻧاگهاف گردﻧبﻨد گراﻧبهایی دید کﻪ روی زﻣنی افتادﻩ بػود‬

‫‪ -118‬نخفق غلیً‪.‬‬
‫‪[ -119‬سری أغالم انلتالء ‪.]۳۲۳ /۳‬‬
‫{‪}221‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫اف را در اسػػتنی خػػود رػػاد و بػػﻪ حػػرـ رفػػت اقبػػا ﻣػػردی را دیػػد کػػﻪ اعػػالـ ﻣیکػػرد‬
‫گردﻧبﻨدش گﻢ شدﻩ است‪.‬‬
‫خ ػػودش ﻣیگوی ػػد آف ﻣ ػػرد ﻧش ػػاﻧی گردﻧبﻨ ػػد را ب ػػﻪ ﻣ ػػﻦ داد داﻧس ػػتﻢ ک ػػﻪ راس ػػت‬
‫ﻣیگویػػد ﻟػػذا گردﻧبﻨػػد را بػػا ایػػﻦ شػػرط بػػﻪ او دادـ کػػﻪ چی ػ ی بػػﻪ ﻣػػﻦ بدﻫػػد اﻣػػا او‬
‫بیآﻧ ﻪ بﻪ چیػ ی توجػﻪ کﻨػد و یػا چیػ ی بػﻪ ﻣػﻦ بدﻫػد گردﻧبﻨػد را برداشػت و رفػت‬
‫با خودـ گفتﻢ یػا اهلل بػرای رضػاﻣﻨدی تػو ایػﻦ گردﻧبﻨػد را بػﻪ صػاحبش دادـ پػ در‬
‫عوض اف چی هبری بﻪ ﻣﻦ بدﻩ‪.‬‬
‫پ ػ از ﻣػػدتی ایػػﻦ عابػػد بػػﻪ سػػوی دریػػا رفػػت و س ػوار بػػر ػػایکی شػػد ﻧاگهػػاف‬
‫طوفػػاﻧی خروشػػاف وزیػػدف گرفػػت و ػػایق را در ﻫػػﻢ ش سػػت ایػػﻦ ﻣػػرد بػػر ی ػػی از‬
‫زبتﻪﻫای ایق سوار شد و باد او را بﻪ ایﻦ سو و آف سػو ﻣیبػرد تػا ایﻨ ػﻪ او را بػﻪ‬
‫ساحﻞ یک ج یرﻩ کشاﻧد او وارد ج یرﻩ شد‪.‬‬
‫و دیػػد کػػﻪ آقبػػا ﻣسػػجدی ﻫسػػت و ﻣردﻣػػاﻧی ﻫسػػتﻨد کػػﻪ مبػػاز ﻣیخواﻧﻨػػد او ﻧیػ‬
‫مبػػاز گ ػ ارد و سػػپ ﻣش ػ وؿ خواﻧػػدف ػراف شػػد اﻫػػاﻟی ج یػػرﻩ گفتﻨػػد آیػػا تػػو ػػرآف‬
‫خواﻧػػدف یػػاد داری؟ ﻣیگویػػد گفػػتﻢ بﻠػػﻪ گفتﻨػػد پػ بػػﻪ فرزﻧػػداف ﻣػػا ػػرآف بیػػاﻣوز وی‬
‫ﻣیگوید ﻣﻦ بﻪ بچﻪﻫای آرا رآف آﻣوزش ﻣیدادـ و آرا بﻪ ﻣﻦ ﻣ د ﻣیدادﻧد‪.‬‬
‫سپ چی ی ﻧوشتﻢ گفتﻨػد آیػا بػﻪ فرزﻧػداف ﻣػا ﻧوشػنت ﻣیآﻣػوزی؟ گفػتﻢ بﻠػﻪ پػ‬
‫از آرػػا ﻣ ػ د ﻣیگػػرفتﻢ و ب ػػﻪ فرزﻧداﻧش ػػاف ﻧوش ػػنت یػػاد ﻣ ػػیدادـ سػػپ گفتﻨػػد ایﻨج ػػا‬
‫دخر یتیﻤی است کػﻪ پػدرش وفػات کػردﻩ اسػت آیػا ﻣیخػواﻫی بػا او ازدواج کﻨػی؟‬
‫گفتﻢ اش اﻟی ﻧدارد با او ازدواج کردـ و و تی او را ﻧ د ﻣﻦ آوردﻧد‪.‬‬

‫{‪}221‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫دی ػػدـ ک ػػﻪ نب ػػاف گردﻧبﻨ ػػد در گ ػػردف اوس ػػت گف ػػتﻢ داس ػػتاف ای ػػﻦ گردﻧبﻨ ػػد را بػ ػرامی‬
‫تعری کﻦ او تعریػ کػرد و گفػت پػدرـ ایػﻦ گردﻧبﻨػد را روزی در ﻣ ػﻪ گػﻢ کػردﻩ و‬
‫آف را ﻣردی پیدا مبودﻩ و بﻪ پػدرـ بػاز گرداﻧػدﻩ اسػت و پػدرـ نبػوارﻩ در سػجدﻩ مبػاز‬
‫دعػػا ﻣیکػػرد ک ػػﻪ اهلل بػػﻪ دخ ػػرش نبس ػػری ﻣاﻧﻨػػد آف ﻣ ػػرد بدﻫػػد گف ػػتﻢ آف ﻣػػرد ﻣ ػػﻦ‬
‫ﻫستﻢ‪.‬‬
‫بدیﻦ ساف اهلل گردﻧبﻨد را از راﻩ حالؿ و ﻣشروع ﻧصیب او کػرد چػوف چیػ ی را‬
‫بػ ػرای رض ػػاﻣﻨدی اهلل رﻫ ػػا ک ػػرد اهلل در ع ػػوض آف چیػ ػ هب ػػر از آف را ب ػػﻪ او داد در‬
‫حدیث صػحیح آﻣػدﻩ اسػت کػﻪ رسػوؿ اهلل صػﻠی اهلل عﻠیػﻪ وسػﻠﻢ ﻣػی فرﻣایػد‪« :‬اهلل‬
‫پاک است و ج پاک را مبیپذیرد»‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫ةّاِّش عٌ تو از افضاد نَم ؾراةٌ را ةٌ ؼَادت ةضعاىّم!‬
‫سﻪ ﻧفر از خوارج بﻪ ﻧاـﻫای «ابﻦ ﻣﻠجﻢ» و «بَرک» و « َعﻤرو» با ﻫػﻢ عهػد‬
‫بستﻨد کﻪ سﻪ سرکردﻩی ﻣسﻠﻤاﻧاف را بﻪ تﻞ برساﻧﻨد‪:‬‬
‫عﻠی رضی اهلل عﻨﻪ و ﻣعاویﻪ رضی اهلل عﻨﻪ و عﻤرو بﻦ عاص رضی اهلل عﻨﻪ‪.‬‬
‫ﻧفػػر اوؿ« بػَػرک» بػػﻪ دﻣشػػق رفػػت کػػﻪ ﻣعاویػػﻪ را در مبػػاز صػػبح بػػﻪ تػػﻞ برسػػاﻧد؛‬
‫و تی ﻣعاویﻪ را در کوچﻪ دید‪ ،‬از پشت ضربﻪ ؿب ﻢ نتشریی را بﻪ طػرؼ او حواﻟػﻪ‬
‫کرد وﻟی ضربﻪ خوب ﻧگرفت و سﻤتی از راف ﻣعاویػﻪ زطبػی شػد؛ ﻣسػﻠﻤنی بػرک‬
‫را گرفتﻨد و بﻪ تﻞ رساﻧدﻧد‪.‬‬

‫{‪}222‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫ﻧفػػر دوـ‪ « ،‬عﻤػػرو» بػػﻪ ﻣصػػر رفػػت کػػﻪ عﻤػػرو عػػاص را بػػﻪ تػػﻞ برسػػاﻧد وﻟػػی از‬
‫ضا آف روز عﻤرو ﻣری بػود و ی ﻨفػر دیگػر را بػﻪ جػای خػود بػرای اﻣاﻣػت مبػاز‬
‫صبح فرستاد و عﻤرو خوارج‪ ،‬آف ﻧفر را شهید کرد و خود ﻧی کشتﻪ شد‪...‬‬
‫اﻣا ﻧفر سوـ «ابﻦ ﻣﻠجﻢ ﻣرادی» ﻣﻠعوف‪ ،‬ﻫﻨگاـ مباز صبح کﻪ اﻣاـ عﻠی رضػی‬
‫اهلل عﻨػػﻪ ﻣػػردـ را بػرای مبػػاز صػػبح خػػبدار ﻣی ػػرد‪ ،‬در ﻣسػػجد‪ ،‬از پشػػت سػػر ض ػربﻪ‬
‫ای نتشػػری بػػر سػػر ﻣبػػارک عﻠػػی وارد کػػرد و ایشػػاف بػػر زﻣػػنی افتادﻧػػد و دو روز بعػػد‬
‫در ‪ ۲۵‬رﻣضاف بﻪ شهادت رسیدﻧد‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫ةُدی انا‪...‬‬ ‫ای ؾهض‪ ،‬تُ ذلّل هپغ‬
‫بعض ػػی او ػػات عﻤ ػػر ف ػػاروؽ "رضػ ػی اهلل عﻨ ػػﻪ" خس ػػی در دس ػػت ﻣیگرف ػػت و‬
‫ﻣیفرﻣود‪« :‬کاش ﻣﻦ ایﻦ خ ﻣیبودـ» و گػاﻫی ﻣیفرﻣػود‪« :‬کػاش ﻣػﻦ از ﻣػادر‬
‫ﻣتوﻟػػد مبیشػػدـ» یػػک بػػار ﻣشػ وؿ کػػاری بػػود کػػﻪ شخ ػصی آﻣػػد و اظهػػار داشػػت‪:‬‬
‫فػػالف شػػخو بػػر ﻣػػﻦ ظﻠػػﻢ کػػردﻩ اسػػت‪ ،‬نتػػا بػػا ﻣػػﻦ بیاییػػد و از وی اﻧتکػػاـ بگرییػػد‪.‬‬
‫ایشاف بﻪ او یک شالؽ زد و اظهار داشت‪« :‬و تی کﻪ بػرای ایػﻦ کػار تعیػنی شػدﻩ‬
‫تو در آف و ت ﻣراجعﻪ مبیکﻨی‪ ،‬حاال کﻪ ﻣﻦ ﻣش وؿ کاری دیگر شػدﻩاـ ﻧػ د ﻣػﻦ‬
‫آﻣدﻩای تا اﻧتکاـ تو را از او بگریـ؟» آف شخو از آقبا رفت‪ .‬ایشاف فػردی را بػﻪ‬
‫دﻧباؿ وی فرسػتادﻧد و او را احضػار کردﻧػد و شػالؽ را بػﻪ دسػت او داد و فرﻣػود‪:‬‬
‫حاال از ﻣﻦ اﻧتکاـ بگری‪ .‬او عرض کرد‪ :‬ﻣﻦ برای رضػای اهلل تعػاﻟی تػو را خبشػیدـ‪.‬‬
‫عﻤػػر بػػﻪ خاﻧػػﻪ آﻣػػد و دو رکعػػت مبػػاز خواﻧػػد و پ ػ از آف چﻨػػنی بػػﻪ خػػود خطػػاب‬

‫{‪}223‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫کػػرد‪ :‬ای عﻤػػر! تػػو بػػیارزش بػػودی‪ ،‬خداوﻧػػد بػػﻪ تػػو ﻣکػػاـ و ﻣﻨ ﻟػػت داد‪ .‬تػػو گﻤػراﻩ‬
‫بػػودی‪ ،‬خداوﻧػػد تػػو را ﻫػػدایت کػػرد‪ .‬تػػو ذﻟیػػﻞ و پسػػت بػػودی‪ ،‬اهلل بػػﻪ تػػو ع ػ ت و‬
‫شػػرؼ خبشػػید‪ ،‬و بػػر ﻣػػردـ حػػاکﻢ ػرار داد‪ .‬حػػاال شخصػػی ﻧ ػ د تػػو آﻣػػدﻩ و از تػػو‬
‫دادخواﻫی ﻣیکﻨد و تػو او را ﻣیزﻧػی‪ ،‬فػردای یاﻣػت بػﻪ بارگػاﻩ پروردگػار خػود چػﻪ‬
‫جوابی داشت؟ تا ﻣدت زیادی ایﻨچﻨنی خود را ﻣالﻣت و ﻧ وﻫش ﻣیکرد‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫ای کاش تُ ؾهض نی ةُدی‬
‫اسﻠﻢ غالـ عﻤر رضی اهلل عﻨﻪ ﻣیگوید‪:‬‬
‫یػک بػار بػا ایشػاف بػﻪ سػوی حرﻩ(ﻧػاـ ؿبﻠػی ﻧ دیػک ﻣدیﻨػﻪ اسػت) ﻣػػیرفتیﻢ‪ .‬از‬
‫دور آتشی دیدمی کﻪ در بیاباف روشﻦ بود‪ ،‬عﻤر گفت‪ :‬شاید کارواﻧی اسػت کػﻪ بػا‬
‫فرا رسیدف شب وارد شهر ﻧشدﻩ و بریوف از شػهر تو ػ کػردﻩ اسػت‪ ،‬بػرومی از آف‬
‫خبی بگریمی و اگػر ﻧیػاز و ﻣشػ ﻠی داشػتﻨد‪ ،‬رفػع کﻨػیﻢ‪ .‬بػﻪ آقبػا رفتػیﻢ دیػدمی چﻨػد‬
‫کػػودک در اط ػراؼ یػػک زف گریػػﻪ و زاری ﻣیکﻨﻨػػد و دیگػػی پػػر از آب روی آتػػش‬
‫گذاشتﻪ شػدﻩ اسػت‪ .‬عﻤػر بػﻪ وی سػالـ کػرد و اجػازﻩ گرفػت و ﻧ دیػک او رفػت و‬
‫پرسید‪ :‬ایﻦ کودکاف برای چﻪ گریﻪ ﻣیکﻨﻨػد؟ آف زف گفػت‪ :‬بػر اثػر گرسػﻨگی دارﻧػد‬
‫گریػػﻪ ﻣیکﻨﻨػػد‪ ،‬پرسػػید‪ :‬در ایػػﻦ دیػػگ چ ػﻪ چی ػ ی اسػػت؟ گفػػت‪ :‬آف را پػػر از آب‬
‫کػػردﻩ و روی آتػػش گذاشػػتﻪاـ و بػػﻪ کودکػػاف ﻧویػػد آﻣػػادﻩ شػػدف غػػذا را ﻣػػی دﻫػػﻢ و‬
‫ﻣیخ ػ ػواﻫﻢ ب ػػدیﻦ طری ػػق آفﻫ ػػا را س ػػاکت ک ػػﻨﻢ و خبواب ػػا ‪ .‬خداوﻧ ػػد ﻣی ػػاف ﻣ ػػﻦ و‬
‫اﻣریاؼبؤﻣﻨنی ضاوت خواﻫد کرد‪ ،‬زیرا از تﻨگی عیش و زﻧدگی ﻣػﻦ‪ ،‬خػب و سػراغی‬

‫{‪}224‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫مبیگرید‪ .‬عﻤر شروع بﻪ گریﻪ کرد و فرﻣود‪ :‬اهلل تو را ﻣورد رحﻢ رار دﻫػد! عﻤػر از‬
‫ح ػػاؿ ت ػػو چ ػػﻪ خ ػػب دارد؟ او گف ػػت‪ :‬عﻤ ػػر اﻣ ػػری ﻣاس ػػت‪ ،‬س ػػپ از ح ػػاؿ ﻣ ػػا خ ػػب‬
‫ﻧ ػػدارد؟ اس ػػﻠﻢ گف ػػت‪ :‬عﻤ ػػر ﻣػ ػرا ب ػػا خ ػػود برگرداﻧ ػػد و ب ػػﻪ اﻧب ػػار بی ػػت اؼب ػػاؿ آﻣ ػػدمی‪،‬‬
‫کیسػػﻪای را پػػر از ﻣ ػواد غػػذایی از صبﻠػػﻪ‪ :‬آرد‪ ،‬خرﻣػػا و روغػػﻦ بػػا ﻣکػػداری ﻟبػػاس و‬
‫ﻣکػػداری پػػوؿ کػػردمی‪ .‬ایشػػاف بػػﻪ ﻣػػﻦ گفػػت‪ :‬ایػػﻦ کیسػػﻪ را بػػر پشػػت ﻣػػﻦ ػرار بػػدﻩ‪،‬‬
‫عػػرض کػػردـ‪ :‬ﻣػػﻦ خػػودـ ﻣیبػػرـ‪ .‬فرﻣػػود خػػری‪ ،‬بػػر پشػػت ﻣػػﻦ ػرار بػػدﻩ‪ ،‬و تػػی دوسػػﻪ‬
‫بار اصرار کردـ فرﻣود‪ :‬آیا روز یاﻣت ﻫﻢ بار ﻣػرا تػو ضبػﻞ ﻣیکﻨػی؟ ایػﻦ را ﻣػﻦ بػر‬
‫دوش ضبﻞ ﻣیکﻨﻢ‪ ،‬زیرا کﻪ در روز یاﻣت از ﻣﻦ در ایﻦ ﻣورد سؤاؿ خواﻫػد شػد‪.‬‬
‫ﻣﻦ ﻧاگ یر آف کیسﻪ را بر پشت ایشاف گذاشتﻢ‪ ،‬ایشاف با شػتاب ﻧػ د آف زف رفػت‬
‫و ﻣﻦ ﻫﻢ نبراﻩ ایشاف بػودـ‪ .‬ﻣکػداری آرد‪ ،‬روغػﻦ و خرﻣػا در آف دیػگ ػرار داد و‬
‫آفﻫا را بﻪ ﻫﻢ زد و روی آتش گذاشػت‪ ،‬آتػش را خػوب پػ کػرد تػا روشػﻦ شػود‪.‬‬
‫اسػػﻠﻢ ﻣیگویػػد‪ :‬از ریػػش اﻧبػػوﻩ عﻤػػر بػػر اثػػر پػ کردف آتػػش دود بػػریوف ﻣیشػػد‪ ،‬تػػا‬
‫ایػػﻦ کػػﻪ ﻧػػوعی حﻠ ػوا آﻣػػادﻩ شػػد‪ ،‬و بػػا دسػػت ﻣبػػارک خػػویش آف را از دیػػگ بػػریوف‬
‫آورد و بﻪ آفﻫا داد‪ ،‬تا خبورﻧد‪.‬‬
‫کودکػ ػػاف خػ ػػوب خوردﻧػ ػػد و سػ ػػری شػ ػػدﻧد و ﻣش ػ ػ وؿ خﻨػ ػػدﻩ و بػ ػػازی شػ ػػدﻧد‪.‬‬
‫با یﻣاﻧدﻩ را ﻧی بﻪ آﻧاف ربویﻞ داد تا بعداً خبورﻧد‪ ،‬آف زف اظهػار داشػت‪ :‬خداوﻧػد‬
‫ب ػػﻪ نت ػػا ج ػ ػ ای خ ػػری دﻫ ػػد‪ ،‬نت ػػا شایس ػػتﻪ ای ػػﻦ ب ػػودی ک ػػﻪ ب ػػﻪ ج ػػای عﻤ ػػر خﻠیف ػػﻪ‬
‫ﻣیشدی‪ .‬عﻤر او را تسػﻠی داد و فرﻣػود‪ :‬و تػی ﻧػ د خﻠیفػﻪ آﻣػدی ﻣػرا در آقبػا ﻣػی‬
‫یابی‪ .‬چﻨػد د یکػﻪ در آقبػا ﻧشسػت و سػپ بػﻪ خاﻧػﻪ بازگشػت و فرﻣػود‪ :‬بػرای ایػﻦ‬
‫ﻧشستﻢ تا او را شاد و خﻨداف ببیﻨﻢ‪ ،‬زیرا او را اﻧدوﻫگنی و گریاف دیدﻩ بودـ‪.‬‬
‫{‪}225‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫ىهاز ؾهض رضی اللٌ ؾيٌ‬

‫عﻤػ ػػر رضػ ػػی اهلل عﻨػ ػػﻪ در مبػ ػػاز صػ ػػبح اغﻠػ ػػب سػ ػػورﻩﻫای که ػ ػ ‪ ،‬طػ ػػﻪ و دیگػ ػػر‬
‫سورﻩﻫای ب ری را ﻣیخواﻧد و گریﻪ ﻣیکرد‪ ،‬بﻪ طوری کﻪ تا چﻨدیﻦ صػ صػدای‬
‫گریﻪ ایشاف بﻪ گوش ﻣیرسید‪ .‬یػک بػار در مبػاز صػبح سػورﻩ یوسػ را ﻣیخواﻧػد‪،‬‬
‫اؿ إَِّمبَا أَشػ ُﻜواْ بػَنػي َو ُحػ ِي إِ َ ٱﻟﻠَّ ِػﻪ َوأَعﻠَ ُػﻢ ِﻣ َػﻦ ٱﻟﻠَّ ِػﻪ َﻣػا َال‬
‫و تی بﻪ ایﻦ آیﻪ رسید‪َ َ ﴿ :‬‬
‫تَعﻠَ ُﻤو َف ﴾ [یوس ‪.]ٛٙ :‬‬
‫یعﻨی‪« :‬گفت‪ :‬از غػﻢ و اﻧػدوﻫﻢ تﻨهػا بػﻪ پروردگػار شػ ایت ﻣیبػرـ و از سػوی‬
‫پروردگار چی ی ﻣیدا کﻪ نتا مبیداﻧید»‪.‬‬
‫چﻨاف گریﻪ کرد کﻪ صدای ایشاف در سیﻨﻪ حب شػد‪ .‬در مبػاز هتجػد گػاﻫی بػﻪ‬
‫ػػدری گریػػﻪ ﻣیکػػرد کػػﻪ بیهػػوش ﻣیشػػد و بػػر زﻣػػنی ﻣیافتػػاد‪ .‬ایػػﻦ اسػػت حػػاؿ آف‬
‫شخصی کﻪ از شﻨیدف ﻧاـ وی‪ ،‬ﻟرزﻩ بر اﻧداـ پادشاﻫاف و فرﻣاﻧروایاف بػ ری جهػاف‬
‫ﻣیافتػػاد‪ .‬اﻣػػروز ﻧیػ بعػػد از حػػدود چهػػاردﻩ ػػرف شػػوکت و عظﻤػػت ایشػاف بػػر سػػر‬
‫زبافﻫ ػػا ج ػػاری اس ػػت‪ .‬اﻣ ػػروز ﻫ ػػیا ح ػػاکﻢ و پادش ػػاﻫی ﻧیس ػػت ک ػػﻪ ب ػػا ی ػػک ف ػػرد‬
‫ٕٓٔ‬
‫ﻣعﻤوﻟی از رعایای خود ایﻨگوﻧﻪ رفتار و برخورد کﻨد‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫اةُةمض اِيگُىٌ در نلاةل اللٌ نی اِغتاد‬
‫چی چی ﻠب ﻫػای ﻣػا را در ﻣکابػﻞ عػذاب ػب‪ ،‬عػذاب جهػﻨﻢ و ایسػتادف در‬
‫ﻣکابﻞ اهلل ع وجﻞ ﻣطﻤدﻦ کردﻩاست؟‬

‫‪ -129‬حاکیات صحاةً یا محاسًسازان حاریخ‪.‬‬

‫{‪}226‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫در حاﻟی ﻪ هبریﻦ ﻣوﻣﻨػاف بعػد از پیػاﻣباف ابػو ب ػر صػدیق (رضػی اهلل عﻨػﻪ) کػﻪ‬
‫عﻤػ ػػﻞ ﻫ ػ ػػیا یػ ػػک از اﻣ ػ ػػت ب ػ ػػﻪ او براب ػ ػػری مبیتواﻧ ػ ػػد از روز حس ػ ػػاب ﻣیﻫراس ػ ػػید و‬
‫ﻣیگفت‪ :‬ای کاش پرﻧدﻩ بودـ تا از حساب اعﻤاؿاـ در اﻣاف ﻣیبودـ‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫ىؿف دىّا را فتد کضدً‪ ،‬هلّمو نی گُِػش‪ :‬اللػٌ ىگُِػش‬
‫چضا‪...‬کافّغ‬
‫عﻤػػر فػػاروؽ (رضػػی اهلل عﻨػػﻪ) کػػﻪ خبػػاطر ايبػػاف و تک ػوای آف شػػیطاف از او در‬
‫ﻫ ػراس بػػود‪ ،‬ﻧص ػ دﻧیػػا را فػػتح کػػردﻩ بػػود اﻣػػا ﻣیگفػػت‪ :‬پػػاداش فتوحػػام را از اهلل‬
‫مبیطﻠبﻢ فکط ﻣیخواﻫﻢ در روز حساب برامی ﻧگوید چرا!‬
‫و ﻣیفرﻣ ػػود‪ :‬ای ک ػػاش ﻣ ػػادرـ ﻣػ ػرا ب ػػﻪ دﻧی ػػا مب ػػی آورد (اگ ػػر ش ػػری ب ػػر کﻨ ػػار رود‬
‫خاﻧػػﻪی ف ػرات دبػػرید ﻣػػﻦ ﻣیرسػػﻢ پروردگػػار روز رسػػتاخی ازﻣػػﻦ بازخواسػػت کﻨػػد) و‬
‫اگػػر ﻣﻨػػادی از آظبػػاف ﻧػػدا کﻨػػد ای ﻣػػردـ نتػػا نبػػﻪ بػػﻪ هبشػػت ﻣریویػػد ج ػ ی ػک ﻧفػػر‬
‫ﻣیرسﻢ آف یک ﻧفر ﻣﻦ باشﻢ‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫ةهّضم هلّمو ؼتی را ةٌ ِاد اللٌ هكػضآن عػیضی ىمػضدً‬
‫ةاؼم‪...‬‬
‫عنﻤاف(رضی اهلل عﻨﻪ) ﻣیفرﻣود‪:‬‬
‫دوست دارـ اگر دبػریـ براﻧگیختػﻪ ﻧشػوـ در حاﻟی ػﻪ شػب را بػا یػاد اهلل و ػرآف‬
‫سپری ﻣی رد و زﻣاﻧی ﻪ شهید شد خوﻧش بر رآف رىبتﻪ شد‪.‬‬
‫{‪}227‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫داؼتم كُچی نی ةُدم‪...‬‬ ‫دهع‬

‫ابو عبیدﻩ (رضی اهلل عﻨﻪ) ﻣیفرﻣود‪:‬‬
‫دوسػ ػػت داش ػ ػػتﻢ ػ ػػوچی ب ػ ػػودـ ک ػ ػػﻪ خػ ػػاﻧوادﻩاـ ﻣ ػ ػرا ذبػ ػػح ﻣی ػ ػػرد و گوش ػ ػػتﻢ را‬
‫ﻣیخوردﻧد‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫کاش زاکغتضی نی ةُدم‪...‬‬
‫عﻤراف بﻦ حصنی (رضی اهلل عﻨﻪ) ﻣیفرﻣود‪:‬‬
‫کاش خاکسری بودـ کﻪ باد ﻣرا بﻪ ﻫوا پخش ﻣی رد‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫ِاران نرهش اِيگُىٌ ةُدىش‬
‫عﻠی (رضی اهلل عﻨﻪ) ﻣیفرﻣاید‪:‬‬
‫ﻣ ػػﻦ ی ػػاراف ؿبﻤ ػػد ص ػػﻠی اهلل عﻠی ػػﻪ وس ػػﻠﻢ را دی ػػدﻩاـ آر ػػا ص ػػبحگاﻫاف وﻟی ػػدﻩ و‬
‫خػػاک آﻟػػود بودﻧػػد‪ ،‬در پیشػػاﻧی آرػػا آثػػاری ﻣاﻧﻨػػد زاﻧػػوی شػػر دیػػدﻩ ﻣیشػػد‪ ،‬چػػوف‬
‫شػػب را بػػﻪ سػػجود و یػػاـ ب ػرای اهلل گذراﻧیػػدﻩ بودﻧػػد‪ ،‬گػػاﻫی پیشػػاﻧی بػػر زﻣػػنی ﻣػػی‬
‫رادﻧﻨػد و گػاﻫی ﻠػػو‪ ،‬صػبح کػﻪ ﻣیشػػد نبچﻨػاف اهلل را یػاد ﻣی ردﻧػػد‪ ،‬ﻣاﻧﻨػد درختػػی‬
‫کﻪ در روز طوفاﻧی خﻢ شود با ﻧشاط و پر ربرک بودﻧد‪.‬‬
‫چشﻤاف شػاف اشػک ﻣریىبػت چﻨاﻧ ػﻪ ﻟبػاس شػاف خػی ﻣیشػد‪ ،‬بػﻪ اهلل سػوگﻨد‬
‫گویی اﻣروز ﻣردـ در غفﻠت فرو رفتﻪ اﻧد‪.‬‬

‫{‪}228‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫عایشػػﻪ (رضػػی اهلل عﻨهػػا) ﻣیفرﻣودﻧػػد‪" :‬یػػا ﻟیتﻨػػی کﻨػػت ﻧسیاﻣﻨس ػیا" (ای کػػاش‬
‫فراﻣوش ﻣیشدـ)‪.‬‬
‫آﻧاف بطور وا عی ﻣاﻫیت ایﻦ روز عظیﻢ را درک کردﻩ بودﻧد‪.‬‬
‫چﻨاﻧچﻪ عبداهلل بﻦ عبػاس ﻣیفرﻣایػد‪ :‬روز یﻤػت یػوـ اغبس ػرﻩ اسػت ﻧی ػو کػاراف‬
‫و بد کرداراف در ایﻦ روز حسرت ﻣیخورﻧد‪.‬‬
‫افػراد بػػدکردار بػػا دیػػدف حاﻟػػت فالکػػت بػػار شػػاف افسػػوس و حس ػرت ﻣیخورﻧػػد‬
‫کػػﻪ ای کػػاش عﻤػػﻞ ﻣی ػػردمی و فریػػاد ﻣی ﻧﻨػػد کػػﻪ ی بػػار ﻣػػا را بػػﻪ دﻧیػػا بػػاز گػػرداف تػػا‬
‫ػاغبًا َغْیػ ػ َػر اﻟَّػ ِػذي ُكﻨَّ ػػا‬
‫عﻤ ػػﻞ کﻨ ػػیﻢ {وﻫ ػػﻢ یصػ ػطَ ِرخو َف فِیه ػػا ربػَّﻨ ػػا أَخ ِرجﻨ ػػا ﻧػَعﻤ ػػﻞ ص ػ ِ‬
‫َ َ َ ْ َْ ْ َ ْ َ‬ ‫َُ ْ َ ْ ُ‬
‫ﻧػَ ْع َﻤ ُﻞ}‬
‫یعﻨی‪« :‬و دوزخیاف آواز ﻣي دﻫﻨػد در دوزخ و ﻣػي گویﻨػد‪ :‬خػدا ﻣػا را از دوزخ‬
‫بػروف آر و ﻣػا را بػﻪ دﻧیػا برگػرداف تػا ایػػﻦ کػﻪ کارﻫػاي شایسػتﻪ و خػری مبػاییﻢ غػػری از‬
‫کارﻫاي ﻧاروا و باطﻞ و رشک و بالً ﻣا آف ﻫا را اقباـ ﻣي دادمی»‪.‬‬
‫•┈┈┈┈┈┈•✿❁✿•┈┈┈┈┈┈•‬
‫داعتان اعالم آهردن ُِعف اعالم‬
‫بیایید ایﻦ داستاف زیبا را از زباف شرییﻦ خود «یوس اسالـ» بشﻨومی‪:‬‬
‫در سﻦ ﻫفدﻩ ساﻟگی اوﻟنی ﻧوار آواز کﻪ اسﻢ ﻣﻦ بر روی آف بود بﻪ بازار آﻣػد‬
‫و با اسػتکباؿ زیػادی روبػرو شػد و در نبػﻪجا اﻧتشػار یافػت و ی ػی از تراﻧػﻪﻫامی در‬
‫ردی ػ ػ دﻩ تراﻧ ػ ػػﻪ برت ػ ػػر آف روز بریتاﻧی ػ ػػا ػ ػرار گرف ػ ػػت‪ .‬بع ػ ػػد از آف ﻣش ػ ػػهور ش ػ ػػدـ و‬
‫ﻣوفکیتﻫای زیادی را ی ی پ از دیگری بﻪدست آوردـ و ﻫر روز بر شػهرت و‬
‫{‪}229‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫ثػػروت ﻣػػﻦ اف ػ ودﻩ ﻣیشػػد و تػػا آفجػػا پیشرفػػت مبػػودـ کػػﻪ در دﻫػػﻪ ﻫفتػػاد ﻣػػیالدی‬
‫شهرت ﻣﻦ جهافگری شد و چﻨدیﻦ ﻟوح طالیی بػﻪ ﻣػﻦ اعطػا شػد‪ .‬ﻫػر روز بػا ﻣػﻦ‬
‫ﻣصػػاحبﻪ ﻣیشػػد‪ ،‬ع ﻫػػای زیػػادی از ﻣػػﻦ در رسػػاﻧﻪﻫای عﻤػػوﻣی چػػا ﻣیشػػد‬
‫و دخراف شهر نبوارﻩ در تعکیبﻢ بودﻧد‪.‬‬
‫شهرت و پوؿ ﻣرا بﻪ وادی فساد و فحشا و اﻟ ﻞ و ﻣواد ـبدر کشاﻧید‪ .‬خاﻧػﻪ‬
‫ﻣﻦ ی ی از گرافتریﻦ خاﻧﻪﻫای ﻟﻨدف بود؛ بر هبریﻦ خودرو (ﻣوتر) سػوار ﻣیشػدـ‬
‫و بػا زیبػاتریﻦ دخػراف ﻟﻨػدف رابطػﻪ ﻧاﻣشػروع داشػتﻢ‪ .‬افػراط در فسػاد‪ ،‬اﻟ ػﻞ و ﻣػواد‬
‫ـبػدر ﻣػرا بػػﻪ بیﻤػػاری سػػﻞ ﻣبػػتال و رواﻧػﻪ بیﻤارسػػتاف مبػػود و در آف زﻣػػاف ﻧػػوزدﻩ سػػاؿ‬
‫بیشتر ﻧداشتﻢ‪.‬‬
‫در بيمارستان‪:‬‬
‫ﻫﻨگػػاﻣی کػػﻪ در بیﻤارسػػتاف بػػودـ خػػود را در چﻨگػػاؿ ﻣػػری دیػػدـ و ایػػﻦ ﻣسػػدﻠﻪ‬
‫ﻣرا واداشت کﻪ در ﻣورد حکیکت ﻣػری و روح بػﻪ تف ػر فػروروـ‪ .‬در خػود احسػاس‬
‫بیهػػودگی و پػػوچی ﻣیکػػردـ؛ احسػػاس کﻤبػػود ﻣیمبػػودـ اﻣػػا ﻣػػﻦ کػػﻪ از غبػػاظ ﻣػػادی‬
‫کﻤبودی ﻧداشتﻢ پػ ایػﻦ احسػاس چػﻪ بػود کػﻪ ﻣاﻧﻨػد خػورﻩ داشػت ﻣػرا ﻣیخػورد‪.‬‬
‫بػػﻪ شػػدت از ﻣػػری ﻣیترس ػػیدـ‪ .‬آیػػا ثػػروت و شػػهرت ﻣیتواﻧسػػتﻨد ﻣ ػرا از چﻨگػػاؿ‬
‫ﻣری قبات دﻫﻨد؟‪.‬‬
‫ایﻦ اف ار باعث شد کﻪ اهلل جﻞ جالﻟﻪ و عظﻤت او را بػﻪ یػاد آورـ‪ .‬احسػاس‬
‫کػػردـ آﻧچػػﻪ کػػﻪ ﻣػػﻦ ﻧػػدارـ اهلل جػػﻞ جالﻟػػﻪ و ﻣعﻨویػػت اسػػت‪ .‬پ ػ بػػا رجػػوع بػػﻪ او‬
‫ﻣیتوا از چﻨگاؿ ایﻦ اف ار وحشتﻨاک بگری ـ‪ .‬روزی را بﻪ یػاد آوردـ کػﻪ در اوج‬
‫شػػهرت و ج ػواﻧی و سػػالﻣت ب ػػﻪ دری ػػا رفتػػﻪ ب ػػودـ و ب ػرای ﻣػػدتی خ ػػود را بﻪدسػػت‬
‫{‪}231‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫اﻣ ػواج آب سػػپردﻩ بػػودـ کػػﻪ ﻧاگهػػاف دریػػا طوفػػاﻧی شػػد و ﻣػػﻦ خػػود را در چﻨگػػاؿ‬
‫ﻣػػری یػػافتﻢ‪ .‬راﻩ قبػػاتی ﻧبػػود و ﻣػػﻦ ﻧاخودآگػػاﻩ فریػػاد زدـ‪ :‬اؽبػػی‪ ،‬اگػػر ﻣػػﻦ را قبػػات‬
‫دﻫی بﻪ دیﻦ حکیکی تو خدﻣت خواﻫﻢ کػرد‪ .‬ﻣػﻦ قبػات یػافتﻢ وﻟػی بعػد از قبػات‪،‬‬
‫ػػوؿ و پیﻤػػا را فراﻣػػوش کػػردـ‪ .‬اﻣػػا ایﻦبػػار دیگػػر ﻧبایػػد اهلل جػػﻞ جالﻟػػﻪ را فراﻣػػوش‬
‫ﻣیکردـ‪.‬‬
‫رجوع دوباره بو کليسا‪:‬‬
‫بػػا تف ػػر در ﻣػػورد اهلل ج ػﻞ جالﻟػػﻪ و روح بػػﻪ ایػػﻦ ﻧتیجػػﻪ رسػػیدـ کػػﻪ ایػػﻦ جسػػﻢ‬
‫خاکی باید روزی از بنی برود و گری ی از ﻣری ﻧیست‪ ،‬اﻣا آﻧچﻪ کػﻪ ﻣیﻣاﻧػد روح‬
‫اﻧسػػاف اسػػت کػػﻪ مبػػیﻣرید‪ .‬دوب ػػارﻩ بػػﻪ کﻠیس ػػا روی آوردـ اﻣػػا سػػخﻨاف کشیش ػػاف و‬
‫کتػػاب ﻣکػػدس ﻣ ػرا ػػاﻧع مبیکػػرد و ﻣػػﻦ آفﻫػػا را بػػا وا عیػػات دﻧیػػای اﻣػػروز ﻣﻨطبػػق‬
‫مبیدیدـ‪.‬‬
‫رجوع بو يهودير و م اعب ديگر ويرايش‪:‬‬
‫بػػﻪ ﻣطاﻟعػػﻪ در ﻣ ػػورد یهودیػػت پ ػػرداختﻢ اﻣ ػػا آف ﻧی ػ ذﻫػػﻦ جسػػتجوگر ﻣ ػرا ػػاﻧع‬
‫ﻧ رد‪ .‬ی ی از دوستا کﻪ بﻪ ﻧگراﻧی ﻣﻦ پی بردﻩ بود‪ ،‬کتابی را ربػت عﻨػواف راﻫػی‬
‫ب ػػﻪ س ػػوی ﻧاش ػػﻨاختﻪﻫا ب ػػﻪ ﻣ ػػﻦ داد ک ػػﻪ در ﻣ ػػورد روح و ﻣس ػػایﻞ روح ػػی ب ػػود و از‬
‫کتابﻫػػای یوگػػا بػػود‪ .‬ﻣػػدتی ﻧیػ بػػﻪ رؼاﻧدی ػشی‪ ،‬ﻣ اشػػفﻪ ﻣػػذﻫبی‪ ،‬خػػاـخواری‪،‬‬
‫ستارﻩشﻨاسػػی‪ ،‬ف ػػاؿگریی و ذف ک ػػﻪ از ویگیﻫ ػػای ادی ػػاف ش ػػرؽ دور ﻣاﻧﻨ ػػد ب ػػودایی‬
‫بودﻧد‪ ،‬پرداختﻢ‪.‬‬

‫{‪}231‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫داشتﻢ دیواﻧػﻪ ﻣیشػدـ؛ ﻫیاکػداـ از ایػﻦ ادیػاف و ﻣ اتػب ﻧیػ ذﻫػﻦ پرآشػوو را‬
‫ػػاﻧع ﻧ ردﻧ ػػد‪ .‬در ای ػػﻦ دوراف دو تراﻧ ػػﻪ ب ػػﻪ ﻧاـﻫ ػػای «راﻩ ش ػػﻨاخت اهلل» و «ش ػػاید‬
‫اﻣشب دبریـ» را اجرا مبودـ کﻪ بﻪ ﻣوفکیت خریﻩکﻨﻨػدﻩای دسػت یافػت‪ .‬ﻣػدتی بعػد‬
‫ب ػػﻪ کﻤوﻧیس ػػﻢ روی آوردـ زیػ ػرا گﻤ ػػاف ﻣیک ػػردـ خوش ػػبختی در ای ػػﻦ اس ػػت ک ػػﻪ سب ػػاـ‬
‫ثروتﻫػػا ﻣیػػاف نبػػﻪ بػػﻪ تسػػاوی تکسػػیﻢ شػػوﻧد‪ ،‬اﻣػػا بعػػدﻫا داﻧسػػتﻢ کػػﻪ ایػػﻦ بػػا فطػػرت‬
‫سازگار ﻧیست و از آف ﻧی دست کشیدـ‪.‬‬
‫بعػػد از ﻧااﻣیػػد شػػدف از ادیػػاف و ﻣ اتػػب ـبتﻠ ػ تصػػﻤیﻢ گػػرفتﻢ کػػﻪ ب ػرای خػػود‬
‫دیػػﻦ جدیػػدی بسػػازـ و از شػػهرت و ثروتػػی کػػﻪ ﻣ ػرا از یػػافنت حکیکػػت ﻣﻨػػع ﻣیکػػرد‬
‫دوری گ ػ یﻨﻢ‪ .‬بػػﻪ تػػدریج در زﻧػػدگی اجتﻤػػاعی گوشػػﻪگریی را اختیػػار مبػػودـ‪ .‬در آف‬
‫زﻣاف برادرـ دیوید کﻪ برای زیارت اﻣاکﻦ ﻣکدس بﻪ شػهر ػدس ﻣسػافرت کػردﻩ بػود‬
‫ػارﻩ زیػػارت ﻣسجداال صػػی‬
‫و بػػﻪ ﻟﻨػػدف بازگشػػت و ضػػﻤﻦ بیػػاف ﻣػػاجرای سػػفرش دربػ د‬
‫گفػػت‪« :‬جػػو داخػػﻞ ﻣسػػجد بػػا جػػو سػػایر کﻠیسػػاﻫا و ﻣعابػػد ﻣسػػیحی و یهػػودی‬
‫تفاوت کاﻣﻞ داشػت‪ ،‬و ﻣػﻦ در آفجػا بیشتػر از ﻫػر جػای دیگػر احسػاس اﻣﻨیػت‬
‫و راحتی ﻣیکػردـ و آفجػا بػود کػﻪ از خػودـ پرسػیدـ‪ :‬چػرا ایػﻦ دیػﻦ ایﻦ ػدر بػر ﻣػا‬
‫پوشیدﻩ ﻣاﻧدﻩاست؟ یک ﻣسػﻠﻤاف ﻫﻨگػاﻣی کػﻪ فهﻤیػد ﻣػﻦ ﻣسػیحی ﻫسػتﻢ از ﻣػﻦ‬
‫خواسػػت کػػﻪ ﻣسػػجد را تػػرک کػػﻨﻢ اﻣػػا بػػریوف کػػردف او احسػػاس ﻣ ػرا ﻧسػػبت بػػﻪ آف‬
‫ﻣسجد ت یری ﻧداد‪».‬‬
‫رجوع بو قرآن‪:‬‬
‫از آفجایی کﻪ برادرـ ﻣیداﻧست کﻪ ﻣدتی است ﻣػﻦ بػﻪ ﻣطاﻟعػﻪ ادیػاف پرداختػﻪ‬
‫اـ دو ﻧسػخﻪ از ػػرآف (ﻧسػخﻪ اصػػﻠی عربػی و ترصبػػﻪ اﻧگﻠیسػی) را بػػﻪ ﻣػﻦ ﻫدیػػﻪ داد‬
‫{‪}232‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫تا آف را ﻣطاﻟعﻪ مبامی‪ .‬اوﻟنی چی ی از رآف کﻪ توجﻪ ﻣﻦ را بػﻪ خػود جﻠػب مبػود ایػﻦ‬
‫بػػود کػػﻪ بػػر روی جﻠػػد آف ﻧػػاـ ﻣػؤﻟفی ﻧوشػػتﻪ ﻧشػػدﻩ بػػود‪ .‬ایػػﻦ ﻫدیػػﻪ گػػﻨج گرافهبػػایی‬
‫بود کﻪ بر زﻧدگی ﻣﻦ اثر گذاشت‪ ،‬و بﻪ آف طعﻢ و بویی دیگر خبشید‪.‬‬
‫شػػروع بػػﻪ ﻣطاﻟعػػﻪ ػػرآف مبػػودـ و ﻫػػر بػػار کػػﻪ آف را ﻣیخواﻧػػدـ احسػػاس آراﻣػػش‬
‫ﻣیمب ػػودـ و احس ػػاس ﻣیک ػػردـ ک ػػﻪ ای ػػﻦ کت ػػاب بػ ػرای ﻣ ػػﻦ ﻧوش ػػتﻪ شدﻩاس ػػت و از‬
‫خواﻧػػدف آف سػػری مبیشػػدـ‪ .‬در جریػػاف ﻣطاﻟعػػﻪ ػػرآف دریػػافتﻢ کػػﻪ اسػػالـ نبػػاف دیﻨػػی‬
‫است کػﻪ ﻣػﻦ بػﻪ دﻧبػاؿ آف ﻣیگػردـ زیػرا جػواب سبػاـ سػواؿﻫامی را در آف ﻣییػافتﻢ‪.‬‬
‫تػػأثری ػػرآف بػػر ﻣػػﻦ بػػیش از حػػد تصػػور بػػود و دریػػافتﻢ کػػﻪ ػػرآف پیػػاـ ابػػدی ب ػرای‬
‫خػػوشخبتی سبػػاـ آدﻣیػػاف اسػػت‪ .‬پیػػاـ آف بسػػیار سػػادﻩ و واضػػح بػػود و کﻠﻤػػات آف‬
‫بػرامی بسػػیار عجیػػب بػػود و بػػا سبػػاـ کتابﻫػػای دیگػػری کػػﻪ ػػبالً ﻣطاﻟعػػﻪ مبػػودﻩ بػػودـ‪،‬‬
‫تفاوت کاﻣﻞ داشت‪.‬‬
‫بﻞ از ﻣطاﻟعﻪ رآف زﻧدگی دﻧیایی برای ﻣػﻦ ﻣعﻤػایی غری ابػﻞ حػﻞ بػود‪ .‬ﻫرچﻨػد‬
‫بﻪ وجود آفریﻨﻨدﻩای برای ایﻦ جهاف ايباف داشتﻢ اﻣا مبیداﻧستﻢ کﻪ ایﻦ آفریﻨﻨدﻩای‬
‫کػػﻪ ػػادر بػػﻪ دیػػدف او ﻧبػػودـ‪ ،‬کیسػػت‪ .‬کوشػػشﻫای بسػػیار اﻣػػا بیﻧتیجػػﻪای اقبػػاـ‬
‫دادـ و ﻣاﻧﻨ ػ ػػد ی ػ ػػک کش ػ ػػتی در ﻣی ػ ػػاف اﻣػ ػ ػواج ش ػ ػػﻨاور ب ػ ػػودـ ب ػ ػػدوف ایﻦک ػ ػػﻪ ﻣس ػ ػػری‬
‫ﻣشخصػی داشتﻪ باشﻢ‪ .‬ﻫﻨگػاﻣی کػﻪ شػروع بػﻪ ﻣطاﻟعػﻪ ػرآف مبػودـ‪ ،‬احسػاس کػردـ‬
‫کﻪ ایﻦ کتاب با ﻣﻦ سخﻦ ﻣیگوید‪ .‬کاﻣالً در پیاـ رآف فرورفتﻪ بودـ‪.‬‬
‫عحقيق در مورد پيامبر اسالم‪:‬‬
‫بعػػد از ﻣطاﻟعػػﻪ ػػرآف بػػﻪ ربکیػػق در ﻣػػورد زﻧػػدگی پیػػاﻣب اسػػالـ صػػﻠی اهلل عﻠیػػﻪ‬
‫وسﻠﻢ پرداختﻢ‪ .‬شخصیت ب ری آفحضرت بر ﻣﻦ تأثری بسیار ب رگی گذاشت‪.‬‬
‫{‪}233‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫یک ساؿ و ﻧیﻢ گذشت و ﻣػﻦ بػﻪ ﻣطاﻟعػﻪ در ﻣػورد اسػالـ ﻣشػ وؿ بػودـ بػدوف‬
‫ایﻦکﻪ با ﻣسﻠﻤاﻧی اختالط مبػودﻩ و ﻧشسػت و برخاسػت مبػامی زیػرا ﻣیخواسػتﻢ کػﻪ‬
‫خ ػػودـ ای ػػﻦ دی ػػﻦ را بشﻨاس ػػﻢ و رب ػػت ت ػػأثری دیگ ػ ػراف ػ ػرار ﻧگ ػػریـ و از ای ػػﻦ باب ػػت‬
‫خداوﻧػػد را ش ػ رگ ارـ‪ ،‬زی ػرا اگػػر بػػا چﻨػػد ﻣسػػﻠﻤاف ارتبػػاط پیػػدا ﻣیکػػردـ فب ػػﻦ بػػود‬
‫اختالفات و یا ﻣسػایﻞ دیگػر بػنی آﻧػاف بػر ﻣػﻦ آشػ ار ﻣیشػد و ﻣػرا از رسػیدف بػﻪ‬
‫راﻩ راست بازﻣیداشت‪.‬‬
‫عصميمگيری سخر‪:‬‬
‫با خود تصﻤیﻢ گرفتﻢ کﻪ یػا خػود را کػاﻣالً تسػﻠیﻢ ػرآف و اواﻣػر اهلل جػﻞ جالﻟػﻪ‬
‫و پیػػاﻣبش مبػػامی و یػػا بػػﻪ روش زﻧػػدگی بﻠػػی خػػود و اشػػت اؿ بػػﻪ آﻫﻨػػگ و ﻣوسػػیکی‬
‫بػػازگردـ‪ .‬آف ﻣرحﻠػػﻪ سػػختتریﻦ ﻣرحﻠػػﻪ زﻧػػدگی ﻣػػﻦ بػػود‪ .‬بػػﻪ فرﻣػػایش پیػػاﻣب اسػػالـ‬
‫ايبػػاف داشػػتﻢ کػػﻪ ﻫػػر ﻧػػوزادی ﻣسػػﻠﻤاف بػػﻪ دﻧیػػا ﻣیآیػػد و ایػػﻦ خاﻧوادﻩﻫػػا ﻫسػػتﻨد کػػﻪ‬
‫آفﻫا را بﻪ دیﻦﻫای دیگر ﻣیکشاﻧﻨد‪.‬‬
‫در ابتػػدا بػػا توجػػﻪ بػػﻪ درک خػػود از ػػرآف فکػػط در روز دو بػػار مبػػاز ﻣیخواﻧػػدـ‬
‫زیػرا ﻫﻨػػوز بػػا سػػﻨت پیػػاﻣب صػػﻠی اهلل عﻠیػػﻪ وسػػﻠﻢ آشػػﻨایی زیػػادی ﻧداشػػتﻢ و زکػػات‬
‫اﻣوامل را ﻧی بػﻪ ﻣسػتﻤﻨداف ﻣػیدادـ‪ .‬اﻣػا سػراقباـ تصػﻤیﻢ خػود را گػرفتﻢ و زﻣػاف آف‬
‫رسیدﻩ بود کﻪ دیﻦ خود را اعالف مبامی‪.‬‬
‫اعالن مسلمان شدن و دوری از بدیىا‪:‬‬
‫در ی ػ ػػی از صبع ػ ػػﻪﻫای زﻣس ػ ػػتاف س ػ ػػاؿ ‪ ۵۲۱۱‬ع ػ ػػازـ ﻣس ػ ػػجد ت ػ ػػازﻩ تأس ػ ػػی‬
‫«رهبﻨػت پػارک» در ﻟﻨػدف شػدـ و بعػد از ادای مبػاز بػا ﻣسػﻠﻤاﻧاف ﻧػ د اﻣػاـ ﻣسػجد‬

‫{‪}234‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫رفػػتﻢ و بػػﻪ او گفػػتﻢ کػػﻪ ﻣیخػواﻫﻢ ﻣسػػﻠﻤاف شػػدف خػػود را اعػػالف مبػػامی و ایػػﻦ اوﻟػػنی‬
‫برخػػورد ﻣػػﻦ بػػا جاﻣعػػﻪ ﻣسػػﻠﻤاﻧاف بػػود‪ .‬پػ از ﻣسػػﻠﻤاف شػػدف ﻧػػاﻣﻢ را بػػﻪ «یوسػ‬
‫اسػػالـ» ت یػػری دادـ زی ػرا ﻫﻨگػػاﻣی کػػﻪ اوﻟنیب ػػار س ػػورﻩ یوس ػ را خواﻧػػدـ‪ ،‬بػػﻪ گریػػﻪ‬
‫افتادـ‪.‬‬
‫بﻪ کﻠی از ﻧوشیدف ﻣشروبات اﻟ ﻠی رویگرداف شدـ‪ ،‬سػیگار کشػیدف را تػرک‬
‫مبػػودـ زیػرا از ی ػػی از ﻣسػػﻠﻤاﻧاف شػػﻨیدـ کػػﻪ ﻣیگفػت‪ :‬دیػػﻦ اسػػالـ ﻫرچیػ ﻣضػػر و‬
‫از صبﻠﻪ سیگار کشیدف را حراـ مبودﻩاست‪ .‬از ﻧشست و برخاست با زﻧاف بػﻪطور‬
‫کﻠی دست کشیدـ…‬
‫سػػختتریﻦ چی ػ ب ػرای ﻣػػﻦ در آف دوراف جػػدا شػػدف از دوسػػتاف ػػديبیاـ بػػود‪.‬‬
‫مبیتواﻧستﻢ بفهﻤﻢ کﻪ چرا آﻧاف پیاـ روشػﻦ اسػالـ را درک مبیکﻨﻨػد‪ .‬گػاﻫی او ػات‬
‫ک ػػﻪ ب ػػا دوس ػػتاف س ػػابکﻢ ﻣیﻧشس ػػتﻢ و زﻣ ػػاف مب ػػاز فػ ػرا ﻣیرس ػػید از آﻧ ػػاف ﻣع ػػذرت‬
‫ﻣیخواسػػتﻢ و بػػﻪ هباﻧػػﻪ اقبػػاـ کػػاری آفجػػا را تػػرک ﻣیکػػردـ‪ .‬مبیتواﻧسػػتﻢ بػػﻪ آفﻫػػا‬
‫بگػػومی کػػﻪ بػرای ادای مبػػاز ﻣػػیروـ زیػرا ایػػﻦ عﻤػػﻞ بػرای آﻧػػاف عجیػػب و غریػػب بػػود‪.‬‬
‫اﻣػػا روزی تصػػﻤیﻢ گػػرفتﻢ کػػﻪ بػػﻪ نبگػػاف اعػػالف کػػﻨﻢ کػػﻪ ب ػرای ادای مبػػاز ﻣػػیروـ و‬
‫دوسػػتا بػػا اح ػراـ پذیرفتﻨػػد کػػﻪ ﻣػػﻦ بػػﻪ ادای مبػػاز بپػػردازـ و دریػػافتﻢ کػػﻪ اگػػر کس ػی‬
‫برای خدا بﻪ ادای مباز برخی د‪ ،‬اهلل جﻞ جالﻟﻪ آف را برایش آساف ﻣیسازد‪.‬‬
‫پ از ﻣسﻠﻤاف شد تصﻤیﻢ گرفتﻢ کﻪ بﻪ زیارت ػدس بػروـ زیػرا زیػارت بػرادرـ‬
‫از آف باع ػػث ﻫ ػػدایت ﻣ ػػﻦ ش ػػد اﻣ ػػا زی ػػارت ﻣ ػػﻦ ب ػػا زی ػػارت بػ ػرادرـ بس ػػیار تف ػػاوت‬
‫داش ػػت‪ .‬راﻫﻨﻤ ػػای ﻣ ػػﻦ در ای ػػﻦ س ػػفر ی ػػک یه ػػودی آؼب ػػاﻧی ب ػػود‪ .‬ﻫﻨگ ػػاـ زی ػػارت‪،‬‬

‫{‪}235‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫ﻣسﻠﻤاﻧاف کﻪ از ﻣسﻠﻤاف شدف ﻣﻦ آگاﻩ شػدﻩ بودﻧػد َدوروبػرـ را حاطػﻪ کردﻧػد‪ .‬در‬
‫ﻣسجداال ػصی مباز خواﻧدـ و بسیار گریستﻢ‪.‬‬
‫ازدواج و عش يل خانواده‪:‬‬
‫در سػػاؿ ‪ ۵۲۱۱‬پػػدرـ وفػػات مبػػود او اسػػالـ را ﻣیشػػﻨاخت وبػػﻪ پیػػاﻣبی ؿبﻤػػد‬
‫ص ػػﻠی اهلل عﻠیػ ػػﻪ وسػ ػػﻠﻢ ايبػ ػػاف داشػ ػػت‪ .‬اﻣػ ػػا ب ػ ػرادرـ اگرچػ ػػﻪ احسػ ػػاس ﻣػ ػػیکﻨﻢ ﻠب ػ ػاً‬
‫ﻣسﻠﻤاف است اﻣا ﻫﻨػوز بػﻪ ﻣطاﻟعػﻪ خػود در ﻣػورد ایػﻦ دیػﻦ اداﻣػﻪ ﻣیدﻫػد و فب ػﻦ‬
‫است ﻣسﻠﻤاف شدﻧش ﻣدتی زﻣاف ببد‪ .‬بﻪ ﻫر حاؿ ایﻦ اهلل جػﻞ جالﻟػﻪ اسػت کػﻪ‬
‫ﻫرک را کﻪ خبواﻫد ﻫدایت ﻣیکﻨػد‪ .‬از ﻣهﻢتػریﻦ کارﻫػایی کػﻪ اقبػاـ دادـ یػادگریی‬
‫زبػػاف عربػػی‪ ،‬زبػػاف ػػرآف و پیػػاﻣب صػػﻠی اهلل عﻠیػػﻪ وسػػﻠﻢ بػػود و ﻫﻢچﻨػػنی در ف ػػر‬
‫یافنت نبػسری ﻣسﻠﻤاف و ﻧی وکار بودـ‪.‬‬
‫در سػػاؿ ‪ ۵۲۱۲‬ﻧیػ بػػﻪ حػػج عﻤػػرﻩ رفػػتﻢ و پػ از بازگشػػت از عﻤػػرﻩ و زیػػارت‬
‫اﻣ ػ ػػاکﻦ ﻣک ػ ػػدس نبس ػ ػػر ﻣﻨاس ػ ػػبﻢ را در ﻟﻨ ػ ػػدف ی ػ ػػافتﻢ‪ .‬ﻧ ػ ػػاـ او «فوزی ػ ػػﻪ عﻠ ػ ػػی» و از‬
‫خ ػػاﻧوادﻩای ﻣس ػػﻠﻤاف ب ػػا پ ػػدری ت ػػرک و ﻣ ػػادری اف ػػاﻧی ب ػػود‪ .‬ﻣراس ػػﻢ ازدواج را در‬
‫ﻣس ػػجد ب ػػﻪ روش اس ػػالﻣی ﻣﻨعک ػػد مب ػػودمی‪ .‬اهلل ج ػػﻞ جالﻟ ػػﻪ عﻨای ػػت وی ػ ﻩای ب ػػﻪ ﻣ ػػﻦ‬
‫داشت و ﻣﻦ تواﻧستﻢ زﻧی ﻧی وکار را بیاو؛‬
‫دیگر زیبػایی بػرامی ﻣهػﻢ ﻧبػود زیػرا زیبػایی زف ﻣهﻢتػریﻦ چیػ ﻧیسػت بﻠ ػﻪ ايبػاف و‬
‫عﻤﻞ صاحل پایﻪ و اساس است‪.‬‬
‫در ﻣػػاﻩ رﻣضػػاف آف سػػاؿ اوﻟػػنی فرزﻧػػدـ بػػﻪ دﻧیػػا آﻣػػد‪ .‬در کﻨػػار چﻨػػنی خػػاﻧوادﻩ‬
‫دیﻨػ ػػی احسػ ػػاس خوشػ ػػبختی ﻣیکػ ػػردـ‪ .‬در حکیکػ ػػت ﻣػ ػػﻦ در راﻩ اهلل ج ػ ػػﻞ جالﻟ ػ ػػﻪ‬
‫فعاﻟیػػت ﻣػػیکﻨﻢ و اوسػػت کػػﻪ روزیدﻫﻨػػدﻩ ﻣػػﻦ اسػػت و ایػػﻦ وا عیػػت طػػرز تف ػػر را‬
‫{‪}236‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫برای ﻣﻦ آساف ﻣیکﻨد و اﻣیدوارـ کﻪ سبب ﻫر چﻨػد ﻧػاچی و کوچػک در ﻧشػر و‬

‫توسعﻪ اسالـ در بریتاﻧیا باشﻢ و در ایﻦ راﻩ از ﻫیا کوشش فروگذار ﻧیستﻢ‪.‬‬
‫دعوت و عبليغ‪:‬‬
‫روزبﻪ روز بﻪ وت و صبعیت ﻣسﻠﻤاﻧاف اف ودﻩ ﻣیشود و ایﻦ ؾباؿ خوبی بػرای‬
‫ﻣﻦ است‪ .‬ﻣﻦ عربػی را یػادگرفتﻢ تػا ػرآف را خػوب بفهﻤػﻢ و بػﻪ تربیػت فرزﻧػداف در‬
‫خاﻧوادﻩﻫػػای اس ػػالﻣی نب ػػت گﻤاش ػػتﻢ زی ػرا در غ ػػرب تبﻠی ػػات زی ػػادی عﻠی ػػﻪ اس ػػالـ‬
‫وجػػود دارد و ﻣػػﻦ وظیفػػﻪ خػػود ﻣیداﻧسػػتﻢ تػػا بػػا ﻣطاﻟعػػﻪ د یػػق در ػػرآف و سػػﻨت بػػﻪ‬
‫تربیػػت اف ػراد و گفتگػػو و ﻣﻨا شػػﻪ بػػا ـباﻟفػػاف نبػػت گﻤػػارـ‪ .‬پ ػ از ﻣسػػﻠﻤاف شػػد‬
‫رساﻧﻪﻫای عﻤػوﻣی کػﻪ ػبالً خیﻠػی از ﻣػﻦ یػاد ﻣیکردﻧػد‪ ،‬سػ وت اختیػار کردﻧػد و‬
‫از اﻧتشار خب ﻣسﻠﻤاف شد چشﻢپوشی مبودﻧد زیرا ادارﻩ بیشتر ایػﻦ رسػاﻧﻪﻫا در‬
‫دس ػػت یهودی ػػاف اس ػػت‪ ،‬و در حکیک ػػت بیشت ػػر پس ػػتﻫای کﻠی ػػدی در غ ػػرب در‬
‫دست آﻧاف است و ﻣیتواف آﻧاف را در ﻫرجا یافت و آﻧاف ﻧی مبیخواﻫﻨد کﻪ ایػﻦ‬
‫ﻧور بﻪ دیگراف بتابد‪.‬‬
‫ﻣػػﻦ ﻣعتکػػدـ کػػﻪ مبػػاز سػػر و ػػت ﻣهﻢت ػریﻦ رکػػﻦ اسػػالـ اسػػت و ؿبافظػػت بػػر آف‬
‫اﻧسػػاف و دیػػﻨش را از ﻫػػر گ ﻧػػدی ﻣصػػدوف ﻣػػیدارد و خػػودـ پ ػ از ادای ﻫػػر مب ػاز‬
‫آراﻣشػ ػػی غریﻣعﻤػ ػػوؿ را در خػ ػػود احسػ ػػاس ﻣػ ػػیکﻨﻢ زی ػ ػرا کﻤػ ػػاؿ خػ ػػوشخبتی را در‬
‫اتصاؿ با اهلل جﻞ جالﻟﻪ ﻫﻨگاـ مباز ﻣیبیﻨﻢ‪.‬‬
‫بﻪ عﻨواف اﻧساف بﻪ ﻣا ضػﻤری و خودآگػاﻫی و وظیفػﻪای عطػا شدﻩاسػت کػﻪ ﻣػا‬
‫را در ردﻩ باالتریﻦ ـبﻠو ػات ػرار دادﻩ اسػت‪ .‬اﻧسػاف خﻠػق شدﻩاسػت تػا خﻠیفػﻪ اهلل‬
‫جػػﻞ جالﻟػػﻪ بػػر روی زﻣػػنی باشػػد و ایػػﻦ ﻧ تػػﻪ دارای انبیػػت اسػػت تػػا تعهػػد ب ػرای‬
‫{‪}237‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫رﻫ ػػایی از سب ػػاـ ظػ ػواﻫر فریبﻨ ػػدﻩ را درک مب ػػاییﻢ و زﻧ ػػدگی ای ػػﻦ دﻧی ػػا را بػ ػرای حی ػػات‬
‫آخػػرت آﻣادﻩسػػازی مبػػاییﻢ‪ .‬ﻫػػرک کػػﻪ ایػػﻦ فرصػػت را از دسػػت دﻫػػد‪ ،‬بعیػػد اسػػت‬
‫ت ػػا فرص ػػت دیگ ػػری ب ػػﻪ او دادﻩ ش ػػود ت ػػا دوب ػػارﻩ ب ػػﻪ ای ػػﻦ جه ػػاف ب ػػازگردد زیػ ػرا ػػرآف‬
‫ﻣیفرﻣایػػد‪ :‬و تػػی در جهػػاف دیگػػر بػػﻪ اعﻤػػاؿ اﻧسػػاف رسػػیدگی ﻣیشػػود وی خواﻫػػد‬
‫گفت‪« :‬اؽبی‪ ،‬ﻣا را دوبارﻩ بﻪ ایﻦ دﻧیا بفرست و بﻪ ﻣا فرصػت دیگػری بػدﻩ‪ ».‬اهلل‬
‫جﻞ جالﻟﻪ خواﻫد فرﻣود‪« :‬اگر ﻣا تػو را دوبػارﻩ بفرسػتیﻢ تػو دوبػارﻩ نبػاف اعﻤػاؿ را‬
‫در روی زﻣنی اقباـ خواﻫی داد‪».‬‬
‫ﻣػﻦ در دﻧیػػای ﻣػػدرف و پػػرزرؽ و بػػرؽ حرفػػﻪ ﻫﻨػػری ب ػ ری شػػدـ‪ .‬در خػػاﻧوادﻩای‬
‫ﻣسػػیحی بػػﻪ دﻧیػػا آﻣػػدـ‪ ،‬اﻣػػا ﻣػػیداﻧیﻢ کػػﻪ ﻫػػر بچػػﻪای بػػا طبیعػػت اصػػﻠی و اخال ػػی‬
‫خػػودش بػػﻪ دﻧیػػا ﻣیآیػػد‪ .‬ایػػﻦ واﻟػػدیﻦ ﻫسػػتﻨد کػػﻪ او را بػػﻪ ایػػﻦ آیػػنی و یػػا آف دیػػﻦ‬
‫سوؽ ﻣیدﻫﻨد‪.‬‬
‫بػػﻪ ﻣػػﻦ دیػػﻦ ﻣسػػیحیت عرضػػﻪ شػػد و در ایػػﻦ ﻣسػػری آﻣػػوزش یػػافتﻢ‪ .‬بػػﻪ ﻣػػﻦ یػػاد‬
‫دادﻩ شػػد کػػﻪ اهلل جػػﻞ جالﻟػػﻪ وجػػود دارد‪ ،‬اﻣػػا ﻫػػیا ارتبػػاط ﻣسػػتکیﻤی بػػا اهلل جػػﻞ‬
‫جالﻟ ػػﻪ وج ػػود ﻧ ػػدارد‪ ،‬بﻨ ػػابرایﻦ ﻣ ػػا بػ ػرای بر ػراری ارتب ػػاط ؾبب ػػور ب ػػﻪ ارتب ػػاط از طری ػػق‬
‫ﻣسػػیح (عﻠیػػﻪ اﻟسػػالـ) بػػودمی‪ .‬در وا ػػع وی وسػػیﻠﻪای بػرای دسترسػػی بػػﻪ اهلل جػػﻞ‬
‫جالﻟﻪ بػود‪ .‬ایػﻦ ﻣوضػوع کػﻢ و بػیش بػرای ﻣػﻦ ابػﻞ بػوؿ بػود اﻣػا ﻣػﻦ آف را کػاﻣالً‬
‫درک مبیکردـ‪.‬‬
‫پ ػ ػ از ﻣطاﻟعػ ػػﻪ د یػ ػػق در ﻣػ ػػورد اسػ ػػالـ بػ ػػﻪ ایػ ػػﻦ ﻧتیجػ ػػﻪ رسػ ػػیدﻩاـ کػ ػػﻪ بیشتػ ػػر‬
‫ﻣس ػػﻠﻤاﻧاف اﻣ ػػروزی ب ػػﻪ بریاﻫػ ػػﻪ رفتﻪاﻧ ػػد زی ػ ػرا از ػ ػػرآف دور ش ػػدﻩ و ی ػػا در آف تػ ػػدبر‬
‫مبیکﻨﻨد‪ .‬ػرآف کػرمی روح عﻠػﻢ و داﻧػش و بﻠ ػﻪ پایػﻪ و اسػاس آف اسػت و ﻫػدایت‬
‫{‪}238‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫حکیکػػی را ب ػرای آفک ػ کػػﻪ آﻣػػادگی و اسػػتعداد فهػػﻢ آف را داشػػتﻪ باشػػد‪ ،‬در پػػی‬
‫دارد‪ .‬اس ػػالـ یعﻨ ػػی تس ػػﻠیﻢ ش ػػدف ﻣطﻠ ػػق در ﻣکاب ػػﻞ اهلل ج ػػﻞ جالﻟ ػػﻪ و اطاع ػػت از‬
‫پیػاﻣب او کػﻪ ضػاﻣﻦ خوشػبختی ابػدی اﻧسػاف ﻣیباشػػد‪ .‬بػر ﻣػا واجػب اسػت کػﻪ بػػا‬
‫ب ػػاال ب ػػردف س ػػطح داﻧ ػػش و آگ ػػاﻫی خ ػػود و نبػ ػراﻩ ش ػػدف ب ػػا آف کس ػػاﻧی ک ػػﻪ از راﻩ‬
‫راسػػت پػػریوی ﻣیکﻨﻨػػد‪ ،‬حػػق و باطػػﻞ را از ﻫػػﻢ تشػػخیو دﻫػػیﻢ‪ .‬برﻣاسػػت کػػﻪ بػػر‬
‫صحت و درستی اعﻤاؿ خود تأکید داشتﻪ باشیﻢ و سپ ﻣردـ را بػﻪ راﻩ اهلل جػﻞ‬
‫جالﻟﻪ دعوت کﻨیﻢ و ایﻦ سخﻦ پیاﻣب صﻠی اهلل عﻠیﻪ وسﻠﻢ را فراﻣػوش ﻧ ﻨػیﻢ کػﻪ‬
‫ﻣیفرﻣایػػد‪« :‬بشػػروا وال تﻨف ػروا ویسػػروا وال تعسػػروا» یعﻨػػی‪« :‬ﻣ ػ دﻩ دﻫﻨػػدﻩ باشػػید و‬
‫ﻣردـ را از خود ﻣتﻨفر ﻧﻨﻤایید‪ ،‬آسافگری باشید و سختگریی ﻧ ﻨید»‪.‬‬
‫دعوت ﻣا باید سادﻩ و واضح باشد و آف ﻫﻢ دعػوت بػﻪ توحیػد خػاﻟو اسػت‬
‫َحػ ٌد﴾ و ﻧبایػد کوشػش مبػاییﻢ کػﻪ سبػاـ اسػالـ را یکبػارﻩ تبﻠیػز مبػاییﻢ‬‫﴿ ُ ْﻞ ُﻫ َػو اﻟﻠَّػﻪُ أ َ‬
‫بﻠ ػػﻪ آفچﻨافکػػﻪ پیػػاﻣب بػػﻪ ﻣعػػاذ آﻣػػوزش داد از توحیػػد شػػروع مبػػاییﻢ و سػػپ بػػﻪ‬
‫ترتیب بﻪ بیاف ادای مباز و زکات و سایر ﻣوارد دیگر بپردازمی‪.‬‬
‫بر ﻣاست کػﻪ رﻫػرو راﻩ رسػوؿاهلل صػﻠی اهلل عﻠیػﻪ وسػﻠﻢ باشػیﻢ و او را اﻟگػوی‬
‫خود در زﻧدگی رار دﻫیﻢ و نبافگوﻧﻪ کﻪ عایشﻪ رضػی اهلل عﻨهػا فرﻣودﻧػد‪« :‬خﻠػق‬
‫و خوی پیاﻣب رآف بود»‪ ،‬ﻣػا ﻧیػ بایػد بػﻪ آداب ػرآف خػود را بیػاراییﻢ و بػﻪ رائػت‬
‫ػػرآف بػػا زبػػاف و بػػدوف تػػدبر اکتفػػا ﻧﻨﻤ ػػاییﻢ‪ .‬ػػرآف ؾبسػػﻢکﻨﻨدﻩ تعػػاﻟیﻤی از طػػرؼ‬
‫پروردگار است کﻪ برای کاﻣﻞ مبودف اخالؽ اﻧساف ﻧازؿ شدﻩاست‪.‬‬
‫بر ﻣاست کػﻪ بسػیار عﻤػﻞ کﻨػیﻢ و کﻤػر سػخﻦ بگػوییﻢ و بػﻪ یػاد داشػتﻪ باشػیﻢ‬
‫ک ػػﻪ ای ػػﻦ تﻨه ػػا خداوﻧ ػػد اس ػػت ک ػػﻪ ﻫ ػػرک را خبواﻫ ػػد ب ػػﻪ اس ػػالـ ﻫ ػػدایت ﻣیکﻨ ػػد‪.‬‬
‫{‪}239‬‬
 ‫قصه های شیرین محمدی وسلف صالح‪ ،‬جلد(‪)2‬‬

‫تبﻠی ػػات عﻠیػػﻪ اسػػالـ در غػػرب زیػػاد اسػػت وﻟػػی ﻣػػردـ زیػػاد فریػػب ایػػﻦ تبﻠی ػػات را‬
‫مبیخورﻧد و تﻨها زﻣاﻧی ایﻦ تبﻠی ات در آفﻫا اثر دارد کﻪ رفتار ﻧاشایست عػدﻩای‬
‫از ﻣسﻠﻤاﻧاف را بیﻨﻨد و در ایﻦ صورت فب ﻦ است کﻪ آف تبﻠی ات را باور کﻨﻨد‪.‬‬
‫نبػ ػوارﻩ از خ ػػود ﻣیپرس ػػیدـ ک ػػﻪ چػ ػرا ﻣ ػػردـ ای ػػﻦ ﻧ ػػور روش ػػﻦ و تابﻨ ػػاک را درک‬
‫مبیکﻨﻨﻨػػد و در ػػرآف تػػدبر مبیمبایﻨػػد؟! زیػرا بػػﻪ ﻧظػػر ﻣػػﻦ تﻨهػػا سػػورﻩ اﻟعصػػر ﻣیتواﻧػػد‬
‫راﻩ قبات از آتش جهﻨﻢ باشد و در ایػﻦ ﻣػورد بسػیار اﻧػدوﻩ ﻣیخػوردـ‪ ،‬اﻣػا فرﻣػودﻩ‬
‫پیاﻣب صﻠی اهلل عﻠیﻪ وسﻠﻢ را در ﻣورد آخراﻟ ﻣاف بﻪ یػاد ﻣػیآوردـ کػﻪ در آف صػابر‬
‫بر دیﻦ ﻣاﻧﻨد کسی است کػﻪ گػدازﻩای از آتػش در دسػت دارد و ایﻦکػﻪ اسػالـ بػا‬
‫غربػت آغػاز شػدﻩ و در آخػر ﻧیػ غریػب خواﻫػد شػد‪ .‬بػا ایػػﻦ کػﻪ یوسػ اسػالـ بػػﻪ‬
‫دﻟیػػﻞ گرویػػدف بػػﻪ اسػػالـ بػػا خواﻧػػدف آواز وداع کػػردﻩ اخ ػریاً سػػﻪ آﻟبػػوـ اﻧتشػػار دادﻩ‬
‫است‪ .‬تازﻩتریﻦ آف در ﻣاﻩ اکتوبر با عﻨواف «بگو‪ ،‬آیا ﻣﻦ رفتﻪ اـ» اﻧتشار یافت‪.‬‬

‫جلددومبعوناهللتمامگزدید‪.‬‬
‫سمستان‪1336:‬‬

‫{‪}241‬‬