Following The Lost Dream (Bicol-U Series #1)

Bicol-U Series #1
This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and
incidents are either the products of author's imagination or used in a fictitious
manner. Any resemblance to actual person, living or dead, or actual events are
purely coincidental.

Disclaimer: Though ginamit ko ang Bicol University at iilang events na mararanasan

dito, still, this is purely products of my imagination.

This is for all the BUENOs, aspiring students who wanna be called BUENOs and for
some who lose their track to be a BUENO. Wala sa eskwelahan ang tagumpay,
natatagpuan iyon sa sarili. Ikaw, ang magiging susi ng iyong sariling tagumpay.

This is me going out of my comfort zone para magtry ng ibang genre, I hope it will
work tho. Plus, I'm writing this in third person omniscient. Sana hindi maging
magulo.

Welcome sa Bicol-U Series #1, magbibigay ako ng sobrang efforts for these since
Bicol University is my dream school at nakuha ko iyon. So, here, I wish you all the
best. Sana makita ko kayo sa Bicol University.

Padayon!

—amorettelilac
Prologue
"I DIDN'T make it."

Pagkasabi noon ni Vivianne ay agad na nagsitahimik ang mga kaibigan nito sa

kabilang linya. Walang gustong magsalita at walang gustong maniwala.

Kahit siya, kahit si Vivianne ay hindi rin makapaniwala sa sarili. Kung anong
nangyari at kung bakit.

Baka magkulang yung pagrereview ko, o baka distracted. Paulit ulit na pagkumbinsi
niya sa sarili.

Bago pa man ang lahat, alam niyang kailangan niyang maipasa ang entrance exam.
Andun na siya, kailangan niya nalang makapasok pagkatapos ay malaki na ang tyansa
nito para sa pangarap.

Vivianne's family is on the middle class. Hindi lang siya ang pinag aaral ng mga
magulang niya. In fact, mayroon pa itong mas maliliit na kapatid na kailangang
bigyan ng pansin.

Kaya malaking bagay para rito ang makapasa.. mas kailangan niya iyon. Pero bakit
hindi niya pa nagawa?

Tumikhim muna si Jae, isa sa mga kaibigan ni Viviane bago magsalita pagkatapos ng
matagal na pagtahimik.

Napailing nalang siya, kanina bago niya sabihin ang nakuha niyang resulta hindi
magkamayaw ang mga kaibigan niya kakasigaw dahil mismong sila ay hindi
makapaniwalang nakapasa ang mga ito. Nakapasa ang dalawa niyang kaibigan, kahit
gaano pa nito gustuhing samahan silang magsaya alam niyang hindi rin niya magagawa
yun.
Halos manliit doon si Vivianne, alam niyang mataas ang expectation sakanya ng mga
magulang at mga kaibigan kaya hindi niya halos mapigilan ang kalungkutan at
disappointment para sa sarili.

Saan siya nagkamali at nagkulang?

Sinikap niya namang magreview, hindi naman siya gutom noong nag exam, hindi naman
siya kinulang sa dasal.

"You're saying what, Viv?" Awkward itong tumawa at nahalata niya iyon. Paniguradong
pinapagaan lang ni Jae ang sitwasyon.

"Are we supposed to laugh our asses off? Sira! Ngayon kapa namprank."

Pero hindi siya nagbibiro! Hindi talaga siya nakapasa! Hindi talaga siya nakapasok.

Bumaba ang tingin niya sa papel na hawak, iyon ang makakapagpatunay ng lahat. The
mail from the Bicol University's admission office speaks truth! Na baka wala na
talaga siyang pag asa.

"QBQ. Hindi ako nagbibiro."

Halos magliparan ang mga mura ng mga kaibigan sa kabilang linya sa sinabi, doon
palang nila nakumpirma iyon.

"Alam na ba nila Tita?" Si Red naman ang nagtanong, alam nito ang estado ng
kaibigan kaya paniguradong magulang niya ang susunod na maaapektuhan. Iyon ang
pinag aalala niya bukod pa sa nararamdaman ni Vivianne.

"Alam na nila, ang sabi nila okay lang daw pero.." Gusto niyang maiyak, sa isip ni
Vivianne, wala namang pwedeng sisihin dito kundi ang sarili niya.

"Pero kilala niyo naman sina mama at papa. Hindi ko alam kung saan kukuha ang mga
'yun ng pera pero alam kong mahihirapan sila." Tahimik lang ang mga kaibigan kaya
doon palang siya nakapaglabas ng nararamdaman.

"Eto na nga ba ang sinasabi ko eh, sana mas nagreview pa ako. Sana mas tinaasan ko
pa! Alam niyo naman kung gaano ko ito kailangan, it is my dream school and also a
way to all of my dreams. Kaya bakit?"

Matindi ang nararamdamang panghihinayang ni Vivianne, matindi rin ang pagkainis

niya sa sarili dahil sa nakuha. Kung mas pinagsikapan niya, kung mas inayos niya.

"Anong average mo?" Bumaba ulit ang tingin ni Vivianne sa papel na hawak dahil sa
tinanong ni Red.

"94.250."

"Are you kidding me?!" Si Jae na ang nagkumahog mag tanong. "Sobrang taas niyan!
Paano ka naging QBQ?"

Bumagsak nalang siya, hindi na siya makapag isip ng maayos. Puro lungkot at
disappointment nalang ang nararamdaman.

"Jae, possible yan lalo na kung mas matataas ang nakuha ng mga nakapasa. Qualified
parin naman siya pero below quota. Meaning hindi na siya umabot sa number ng
students na kukunin para sa course na yun."

Natahimik muna ang lahat, pinipilit mag isip ng kung anong pupwedeng gawin.
"I lost it, I lost my dream.." Gagad ni Vivianne na tinatanggap na ang pagkatalo.

Iyon naman talaga ang totoo, sa isip niya. Alam niyang kapag umasa pa siya baka mas
lalo lang lumaki ang nararamdaman niyang disappointment. Ayaw niya namang maranasan
iyon.

Marami pang eskwelahan, alam niya iyon. Pero ang makapag aral aa Bicol University
ang gusto niya.. ang kailangan niya. Bakit ang hirap hirap pa nun maabot?

Vivianne got the highest rank noong grumaduate sila ng Senior high, hinangaan siya
ng lahat dahil doon. Halos sumakit pa nga ang leeg niya sa mabibigat na medalyang
natanggap niya.

She's a consistent honor student, simula pa iyon kahit nung nasa day care pa lang
siya. Kaya hindi niya halos maisip kung paano nangyaring kinukwestyon niya ang
sarili dahil lang hindi nakakuha ng posisyon sa Unibersidad na iyon.

Of course, I can do better. Mayabang na pag aalu nito sa sarili para maiwala ang
pagiging malungkot.

Pero katulad ng mga nauna pang pagkakataon, she failed. Alam na niya simula't sapul
ang gusto niya.

Gusto niyang maging guro sa sekondarya at sa Bicol University niya gustong

makapagtapos. Hindi lang sa iyon lang kaya ng mga magulang niya kundi dahil iyon
talaga ang kagustuhan niya. Sobrang attached niya sa eskwelahan at mismong siya
hindi alam kung paano nalang nangyari iyon.

"Magready ka for enrollment." Madiin ang pagkakasabi noon ni Red kaya sabay silang
napalatak ni Jae.

Kilala nito ang kaibigan, ayaw niyang umasa pero hindi rin naman magsasabi ni Red
ng walang kasiguraduhan. "Magready ka nung mga requirements for enrollment. Sabay
sabay na tayo."

Dahil hindi sinabi ng kaibigan kung paano nila iyon gagawin gayong hindi naman siya
nakapasa, doon palang siya nakapagtanong. "Pero anong gagawin ninyo kasama ako?"

Hindi narin nagsalita si Jae, parehas silang nag aabang sa sasabihin ng kaibigan.
Paminsan minsan ay humihiling si Vivianne na sana'y kahit papaano ay mabigyan sila
ng kaonting pag asa.

"We will follow your lost dream."

PATAWA tawa lang si Dirk nung paulit ulit na kinakantyawan ng ama at nakatatandang
kapatid.

"Nako, sino ba naman ang mag aakalang makakapasa ang anak kong ito sa Bicol
University?" Mayabang at nagmamalaki ang pahayag na iyon ng ama.

Sama sama ang mga ito sa tanghalian, ilang oras pagkatapos malaman ang resulta.
"Gulat nga ko pa, pagkatanggap ko ng mail sabi pa sakin nung nagdeliver, 'Congrats'
kala niya siguro ako. Eh mas gwapo pa ako sayo!" Nagtawanan muli ang dalawa at
syempre maya't maya ang pakikisali doon ni Dirk.

Pero lingid sa kaalaman ng tatlo, ang tahimik na ina sa tabi ni Dirk ay hindi
natuwa sa deklarasyon na iyon.
"Tingnan mo ang mama mo, speechless. Sobrang saya niyan!"

Doon palang sila binalingan ng ina. "Dencio! Pwede ba tigilan mo iyang kakakunsinte
sa anak mo?"

Natahimik ang tatlo, lalo na si Dirk. Alam niyang sa una palang ay tutol na ang
sarili niyang ina sa desisyon niya.

"Mahal naman, may sariling utak na si Dirk. Alam niya na ang mga gusto niya, isa pa
maganda rin naman ang kursong kukunin niya—"

Nanatiling tahimik lang si Dirk noong maramdaman na ang tensyon sa mga magulang.

"Gusto kong maging seaman si Dirk! Mas magiging maganda ang buhay mo doon, tingnan
mo ang kuya mo nak.."

Tahimik lang si Dirk habang dinidinig ang paulit ulit na sinasabi ng ina. Ayaw
nitong sundin ang sinasabi nito, ayaw nitong maging seaman.

Ayaw nitong maging katulad sa kuya niya. Gusto niyang maging si Dirk, yung walang
ginaya at gumawa ng sarili nitong pangalan pagkatapos ay makilala bilang siya.

"Anak, pakinggan mo naman si Mama," dagdag pa nito.

"Ma." Ngayon palang ay gusto na niyang matanggap at respetuhin ng ina ang desisyon.
Mayroon din siyang pangarap para sa sarili at oo, marami rin namang eskwelahan ang
pwedeng pasukan pero eto na oh.

Nakapasa na siya. Magagawa na niya ang lahat ng gusto niya, makukuha na niya ang
dapat sakanya.

"Ayoko pong maging seaman, ayoko pong maging katulad ni Kuya. Ayoko rin pong umalis
ng bansa."

Iyon ang kauna unahan niyang gustong gawin, to serve the country. Malinaw sakanyang
hindi na niya kailangan pang umalis ng bansa para maging matagumpay. Iyon ang
pinanghahawakan niya.

Hindi naman halos makapaniwala ang ina sa sinabi, agad itong tumayo at umalis doon.
Isa lang ang nasa isip at ilang beses nitong sinisi ang babaeng alam niyang
nakapagbago ng isip ng anak.

"So ano, sigurado na ba? Parehas na kayo ng University ngayon?"

Natawa pa si Dirk, alam na niyang hindi titigil ang kapatid at ang ama sa pag
usyoso.

"Parehas na campus ba?"

Umiling lang siya. Kahit ilang beses nitong sinubukang kumbinsihin ang sarili na
gawing magkapareha ang campus nila ng dalagang nasa isip, magiging mahirap iyon.

"Hindi ho, Pa. Education eh."

Sa sinabi ay mas lumakas pa ang pagtawa ng ama kaya agad na nalukot ang mukha ni
Dirk. Ito na nga ba ang sinasabi niya, magiging pulutan pa siya ng tatay at kapatid
dahil sa balita.

"Hindi ka talaga pwede don 'nak."

Napailing nalang siya, ayaw patulan ang pang aasar ng ama at kapatid.

"De, pero 'tol, kapag kailangan mo ng tulong o kaya pandate lapit ka lang sakin.
Suportado kita."

Kahit napipikon ay agad ding napangiti ang binata. Sapat na para sakanya ang
marinig na susuportahan siya ng kapatid sa kahit anong gawin niya.

"Ako rin 'nak. Basta ipakilala mo agad!"

"Hindi ko alam kung saan kita igogoodluck." Nagtawanan sila sa pahabol na sinabi ng
kapatid.

"Parang misyon ah." Ang ama naman nila ang nagpatawa. "Mission number 1. Following
Dirk's lost dream."

Natigilan siya narinig bago naramdaman ang sandamakmak na paro paro sa tyan. This
will be the toughest one.

"Following my lost dream."

——— end of prologue ———

A/N: Hello! Please, if you have some things in mind about this (prologue), share
thooose because I wanna know.

But anyways, still, welcome to Bicol U Series #1. Sabay ko silang isusulat ng Bicol
U Series #2 so watch out as well.

I really hope walang naging problema sa paggamit ko ng Third person omniscient, sa

palagay ko kasi iyon ang bagay para sa Series na to. Those italicized words, iyon
yung unsaid words ng mga characters. Sana hindi kayo naguluhan!

Thank you so much anddd enjoy reading!

BU 1
"SIGURADO ba talaga kayo rito?" Tahip tahip ang nararamdamang kaba ni Vivianne,
malayong malayo sa pa chill chill nalang niyang mga kaibigan dahil tapos na makapag
enroll.

Bukod kasi sa maaga silang magpunta, inuna nilang puntahan ang kay Jae dahil
kakaonti lang ang taong nandoon kumpara kay Red.

At voila! Nursing student na si Jae at Biology student naman si Red.

Kakaonting ganap nalang ready na talaga sila para sa enrollment kaya hindi rin
maiwasang ikumpara ang sarili sa mga kaibigan.

Saan ako nito pupulutin?

"Come on, Viv. Kailan ako hindi naging sigurado?" Mayabang na sabi ni Red.

Nagtinginan nalang sila ni Jae at isinuko na ang korona. Red, ang Ms. Know-it-all
ng Bicol University, College of Science.

Maya maya pa nga, natagpuan niya na ang sarili sa registrar ng College of

Education.

Inilibot nito ang paningin sa pagkahaba habang pila ng mga qualified student na
nandoon.

Phew! That's a lot, may pag asa pa ba ako?

"How sure are you, Red?" Hindi halos makapaniwala si Jae sa nakikita, kung
bibilangin niya isa isa ang mga ito aabutin siya ng isang oras. Paano pa kaya kung
mag enroll itong lahat?

"I am 100 percent sure—"

"What's with the hundred percent? Nakikita mo ba?" Bumirada na si Jae. Alam na nito
ang susunod na mangyayari.

"Of course nakikita ko. You think I'm blind? Seriously, Jae trust me. Alam ko naman
ang gagawin ko, hindi ko naman kayo hihilain basta dito kung hindi ako nag iisip."

Sa mapuntong sinabi ni Red, natahimik ang kaibigan. Napailing nalang si Vivianne,

wala talagang pagbabago sa dalawa. Parating nagbabangayan.

"Excuse me.."

Dali dali iyong nilingon ni Vivianne, nagbabakasali.

Humarap ang lalaking tinawag ni Red, sa porma at sa suot nitong ID alam mong second
year at baka college student council pa.

"Ano 'yun?" Tanong nito saka malawak na ngumiti. Sandaling nakampante si Vivianne,
naisip nitong hindi naman pala ganom kahirap pakisamahan ng mga tao dito.

Kung matatanggap siya.

"I got a friend here, QBQ siya. We wanna ask if when kami maientertain—i mean those
QBQs?"

Red is intimidating the guy! Iyon ang pinakaunang naiisip ni Vivianne, ni halos
hindi na nga niya narinig kung ano ang tinanong ng kaibigan dahil nakapokus ang
tingin nito sa reaksyon ng lalaki habang tinitingnan si Red.

"Oh, walang exact time for that pero alam ko papaunahin muna iyong qualified before
entertaining those waitlisted and QBQs. After, sila naman ang bibigyan ng
pagkakataon."

Kumunot nalang ang noo ni Vivianne nung namataan niyang muli ang lalaking tumingin
kay Red.

Ah, Red and her charms.

"Pero try niyong bumalik ng hapon baka makakuha kayo ng susunod na information."

Tumango si Red at nagpasalamat bago umalis ang lalaki.

"Red!" Si Jae iyon na may malalawak ng ngiti, napansin rin ang tingin ng lalaki sa
kaibigan kanina.

Pabiro niya itong niyakap yakap, "Turuan mo nga ako.."

Kahit kinakabahan sa posibleng mangyari sakanya ngayong araw, enjoy na enjoy parin
si Vivianne habang pinanonood ang dalawa nitong kaibigan na akala ko aso't pusa.
Natatawa nalang siya.
"Ng alin ba?" Tinatanggal ni Red ang kamay ni Jae na kanina pa nakaakbay sakanya.
"Shocks Jae! Get off, ang init kaya!"

"Fine." Inalis ito ng kaibigan pero hindi maialis ang mga ngiti. "Turo mo pano
maging charismatic."

Sa narinig, binatukan lang ito ni Red. Sinasabi niya na nga ba't tungkol na naman
doon ang tanong ni Jae.

Ganon naman kasi parati, hindi iyan pumapalya. Palaging kung ano ano ang tanong
tungkol sa mga napapansin. It's really annoying!

Pero wala parin naman siyang magawa dahil kaibigan niya parin si Jae. Alam naman
nito ang mga ayaw niya, pero parang mas nakasama pa iyon. Nung nalaman kasi ng
dalaga ang mga ayaw ng kaibigan, iyon pa ang paulit ulit na ginagawa ni Jae
sakanya.

"Hindi naman ikaw ang importante dito. This is about Viv, so go talk to your
boyfriend! May pake iyon." Patawa patawang pang aasar ni Red sa kaibigan.

Humaba lang ang nguso nito. Taliwas sa sinabi niya, alam niya namang hindi totoo na
may pake ang boyfriend nito sakanya. Jae's boyfriend is such a trash. Hindi nga rin
alam ng dalaga kung bakit nag iistay pa ang kaibigan niya sa gagong iyon.

"So, Viv." Siya na ang bumaling sa kaibigan na akala mo'y aliw na aliw sa
pagbabangayan nila ni Jae.

Vivianne, on the other hand, well yes— masaya itong nakikita ang mga kaibigan
niyang nagbabangayan pero sa loob niya'y hindi parin mawala ang kaba.

What if I just can't make it?

Mahirap na para sakanya ang umasa, para lang siyang dalawang beses na bumagsak sa
BUCET kapag nagkataon.

"Tara na, we'll eat first. Then sa hapon babalik tayo rito. Wag kang mag alala,
hindi mawawala tong pangarap mo."

Nginitian lang siya ng kaibigan bago nagsimulang maglakad.

Malawak rin siyang ngumiti bago sumunod. She feels so special, and lucky as well.

"KUMUSTA? Tapos na ba?" Isang masiglang thumps up lang ang isinagot ni Dirk sa
lalaking papalapit.

"Ikaw kuya?" Pinakatitigan niya ang suot nito. "Aba ayos ha! Ready'ng ready na sa
Law school!"

Natawa si Yvo sa narinig, tinutukoy nito ang Half Zip mock neck sweater, skinny
jeans at iyong pangmalakasang Brogue boots.

"Para kang siraulo, ganto naman talaga ako magdamit!"

Sa narinig, doon palang iyon narealize ni Dirk kaya nakapag isip isip bago nagkibit
balikat.

"Kumusta nga? Mahaba ba pila sainyo?" Gustong baliwalain ni Yvo ang paglinga linga
ng kausap pero hindi niya parin napigilan.
Madali lang na bumaling si Dirk sa kausap, "Mahaba kuya. Pero nakaraos din."

Bumalik na naman siya sa paglilibot ng paningin. Bakit hindi ko parin siya

nakikita?

Alam niyang nandidito rin ang hinahanap, hindi matatawaran ang excitement noon kaya
paniguradong baka ito pa ang magbukas ng University.

Pinilig niya ang ulo para maiwasan ang pagngiti dahil sa babaeng naiisip.

"You look like a real.. crazy.. asshole." Tinaasan niya lang ng kilay ang pang
aasar ng nakakatandang kaibigan sa harapan.

Hindi pinapansin kaya naisip ni Yvo na magsalita ulit. "I've heard na hindi
qualified si Vivianne."

Sa likod ng isip ay napangisi si Yvo. Tingnan nalang natin kung hindi mo pa ako
kausapin ngayon.

"What?!"

Sa itsura palang ni Dirk alam na agad ni Yvo na marami agad itong gustong itanong.

Gotcha.

"Yup, pero gagawan naman daw ata ng paraan."

Nanlaki ang mga mata ni Dirk sa balita. Bakit nga ba hindi muna siya magdouble
check?

Kung hindi makakapasok si Vivianne sa Bicol University, anong ginagawa niya roon?

Totoong hindi niya gusto ang magseaman dahil may iba itong gusto. Pero pupwede niya
naman iyon itake sa kung saang eskwelahan pa mag aaral si Vivianne.

Nung nalaman niya noong naghahanda si Vivianne ng requirements para sa BUCET, dali
dali rin siyang kumilos. Malinaw sakanya na wala sa Unibersidad ang gusto niyang
kurso pero magagawan naman iyon ng paraan pa.

Nagbakasali siyang kumuha ng kursong malapit na lugar kung saan mapupunta si

Vivianne. At IPESR ang nakuha nito.

Kaonting seminar at general assembly nalang, ready na ito para sa pasukan bilang BS
Exercise and Sports Science Major in Fitness and Sports Coaching. Excited din siya
para roon. Alam niyang maeextend ang training niya pero hindi na bilang varsity
katulad noong highschool.

"Oh, si Vivianne!"

Sa narinig, agad siyang napatayo at luminga linga. Maybe I just need to see her,
pagkatapos ay kakausapin ko narin.

"Such an obsess crazy ahole!" Bumungkaras ng tawa ang kaharap kaya nawala lahat ng
mga plano ni Dirk.

Bakit ba hindi niya naisip na pinagtitripan lang siya ng lalaking kaharap?

"Hanap ka kausap mo!" Napipikon niyang sabi bago umalis sa foodcourt na iyon.
At ngayong naglalakad na siya, marami na siyang naiisip. Anong gagawin niya kung
makita niya nga ang dalaga? Makakausap ko ba? Pwede na ba akong humingi ng tawad?

Halos masabunutan niya ang sarili dahil sa frustration! Bakit ba hindi niya ito
naplano noong mga nakaraang araw?

Maya maya pa, napahinto nalang basta ito sa paglalakad seeing that familiar sexy
back of her dreams— iniling iling niya ang ulo.

Dirk, what the hell are you thinking?

Paulit ulit niyang pinagsasabihan ang sarili, paulit ulit niyang pinilit kung ano
ang gagawin niya? Pinipilit na mag isip ng plano.

But there's none.

Iyon ang totoo, wala siyang ibang maisip. He just stand there staring kahit pa
papalayo na ang babaeng iyon at mga kasama nito.

Huli na para maisip niyang sundan nalang ito. He almost laugh at himself thinking
how 'stalker' he is by following the girl.

"Pero sabi nga ni Papa, follow my dreams so.. follow Vivanne."

Nakakatawa man pero iyon nga ang ginawa niya, paminsan minsan ay may nakakasalubong
itong mga kaibigan pero hindi niya parin hinahayaang makawala sa paningin niya sila
Vivianne at mga kaibigan nito. Of course he knows her friends, he's not this
'stalker' if not.

Nagpanic lang si Dirk ng biglaang sumakay ng tricycle ang tatlo. Saan naman ito
magpupunta?

"Kuya, pakisundan nalang po yung naunang tricycle." Sa sobrang kaba, nakahinga lang
si Dirk nung magsimula rin umandar ang tricylce kahit hindi iyon nagtatanong.

Doon palang naiisip na niya ang mga pinagagagawa. Kung magpapatuloy ang mga ganto
paniguradong mahihirapan siya.

"Kasalanan ko kasi ito eh."

Good thing na naamin niya narin sa sarili ang kasalanan. Dirk and Vivianne got
their mutual understanding during their senior highschool days, nililigawan narin
niya ang babae.

Kaya lang nung handa na itong makipagkita para itanong ang gusto niya, saka naman
biglang sumulpot si Ulrica sa eksena. Nadatnan sila ni Vivianne sa hindi
kagandahang ayos kaya agad ding nag conclude ng iba ang dalaga.

Kasalanan niya rin dahil hindi niya agad naalala ang usapan nila. Pinag antay niya
na nga ito sa meeting place, ginawa parin siyang puntahan ni Vivianne kung nasaan
ito para lang makita na yakap ni Dirk ang umiiyak na si Ulrica.

That moment was a real trash! Hindi niya halos paniwalaan na mabilis iyong kumalat
sa eskwelahan nila nung highschool. At ang mas nakakatawa pa, eto tuloy siya, habol
ng habol kay Vivianne sa hindi niya rin maipaliwanag na dahilan.

Siguro ganto talaga ang mafall in love. Natatawang pag aalu nito sa sarili.
Nang huminto ang tricycle, napatiim ang bagang niya. Anong ginagawa nila rito sa
BUCENG?

Nang makapagpasalamat at makapag bayad, pinilit niya paring tanawin ang tatlo.
Hindi pa iyon nakakalayo.

Half running na ito nang makalapit sa likod ng dalaga, doon niya palang napansin na
mag isa ito. Wala na roon si Jae at Red.

Pokus naman sa paglalakad si Vivianne, kailangan niyang magmadali dahil kailangan

rin nitong habulin ang dalawa. Nauna na kasi ito noong nagbayad sila sa Tricycle
dahil nagmamadali din si Jae para puntahan ang boyfriend.

Mayroon daw kasing ginagawang hindi maganda.

Pumayag naman agad siya nung mabilis na napagkasunduan ang meeting place.

"Hala!"

Napadarag siya nung biglang nakabangga nito ang isang lalaki. Dahilan para kumalat
ang mga papel na hawak sa daan.

Magalang namang humingi ng pasensya ang lalaki pagkatapos ay agad siyang

tinulungan. Mula roon, naaamoy nito ang kakaiba at mabango nitong pabango. He
smells so nice.

Dahil sa amoy, hindi narin niya napigilan ang pagbaba ng mga mata sa suot nito.
Naka bomber jacket na pinaresan ng basic tees at isang chinos pagkatapos ay ang
Chuck II Black mono custom Converse.

Natawa siya sa likod ng isip, hindi naman malamig sa University pero bakit ganon
halos ang suot ng karamihan dito?

"Axl." Sambit ng lalaki matapos silang tumayo pagkakuha ng mga nahulog na gamit.

"Ah, hi. Vivianne."

Aabutin niya na sana ang kamay ng binata na nasa harap niya noong tumikhim ang
pamilyar na lalaking malapit sa kanila.

"Viv." Matalim ang mga tingin nito, hindi sakanya, kundi sa lalaki sa tabi niya.

"Dirk?" Nag iba ng kaonti ang itsura ng kaharap. He actually.. look nice.

Iniwas niya ang paningin at binaling nalang sa katabi na kalaunan ay nagpaalam na

rin. "Mauuna na ako, pasensya kana ulit."

Masuyo siyang ngumiti sa papalayong bulto ni Axl, kinailangan pang tumikhim ni Dirk
sa pangalawang pagkakataon para makuha ang atensyon ng kaharap na dalawa.

"Dirk.." Ngumiti ito sakanya, agad namang napansin ni Dirk ang pagkakaiba ng
ngiting iyon sa ngiti niya sa lalaki kanina.

"I need to go. Inaantay na ako ng mga kaibigan ko."

Hindi inaantay ang sasabihin niya ay agad na gumayak si Vivianne paalis doon.

At that moment, Dirk knows that.. this will be the toughest ride of the millennium.
BU 2
"Jae, calm down—"

"Hindi, Red! Tanginang 'yan bakit ako kakalma sa ulol na 'to? Ha! Bakit kita
igagalang? Bakit ako ang mahihiya?! Ikaw ang mahiya gago ka!"

Ang eksenang iyan na ang naabutan ni Vivianne, pinagkukumpulan na ng iilang

estudyante ang komusyon.

Sa isip niya, alam niyang hindi na rin makontrol ni Jae ang sarili. Dahil kung oo
man, she'll be really disturbed by how these other students look at them.

Agad niyang dinaluhan si Red at tinulungang pakalmahin ang kaibigan.

"Jae, tara na.." Ayan lang ang kaya nitong sabihin. Mula sa anggulong ito, kita
niya ang boyfriend ni Jae na si Raizen at ang katabi nitong magandang babae rin.

What? I know that.. girl.

"Ulrica? Ulrica ano? Alam mo bang may girlfriend yan bago mo landiin? Baka hindi mo
alam? O baka alam mo.." Nagsisimula ng magmaldita ang kaibigan.

"..Baka alam mo pero pumatol ka parin. Alam mo tawag don?" Tumawa tawa ito.
"Malandi."

"Malandi ka! Isa ka pang Raizen ka! Ano makati na ba yang ano mo dyan at naghahanap
kana rin ng kakamot?"

Bumungkaras ng tawa si Red sa tabi niya bago niya tampalin para tumigil. Ang
babaeng ito talaga!

Maya maya pa, may dumating ng isang lalaki para patigilin ang komusyon.

"Miss?" Siya narin ang nagpumilit magpakalma kay Jae.

"Ako na ang hihingi ng pasensya sa ginawa ng kaibigan ko—"

"Bakit ikaw?" Pumalatak pa ang kaibigan. "Sanay na ba kayo sa ganto? Pare parehas
kayong cheater!"

Ayun na ang huling sinabi ni Jae bago tumakbo paalis doon. Wala ring sinayang na
pagkakataon si Red na habulin ang kaibigan.

Naiwan siyang nakatanga roon na oarang hindi pa alam ang gagawin.

Sa huli, pinili nitong harapin ang lalaking umawat. "Salamat po."

Yumukod ito ng kaonti kaya pagkaangat niya palang ng ulo saka niya nakita ang
guwapong mukha ni Axl!

"Hala, Axl?"

Natawa ang binata sa reaksyon ni Vivianne. "Sige na, puntahan mo na 'yung kaibigan
mo. Kailangan kayo nun."

Agad namang tumango si Vivianne pagkatapos ulit magpasalamat saka sinundan na ang
dalawang kaibigan.

Nadatnan niya ang umiiyak na si Jae, sa isang puno, malayo na sa lugar kanina.
Katabi nito si Red na walang imik.
"Jae, iiyak mo lang ha? Andito lang kami." Niyakap niya iyon, ng mahigpit.

Hindi niya alam ang pakiramdam dahil hindi pa naman siya naloko pero may ideya siya
kung gaano iyon kasakit.

Naihalintulad niya ang nakita sa sitwasyon niya noon.

Kahit wala pa namang sila ni Dirk, masakit rin para sakanya na makita itong may
kayakap na iba.

Hindi nga lang siya kasing tapang ni Jae dahil agad agad din siyang umalis doon.

"K-Kahit alam kong wala siyang pakealam sa akin.. inintindi ko parin siya.
Inintindi ko parin yung nga rason siya, na kesyo may gagawin siya, kesyo busy..
kesyo kailangang tulungan si Mama niya! Pero niloloko niya na pala ako.. tangina
niya Viv."

Hindi magkandaugaga si Vivianne sa kung paano nito aaluin ang kaibigan kaya
bumaling ito kay Red na nagkibit balikat lang sakanya.

Red is not the clingy type, ayaw nitong masyadong madikit sakanya at mahawak
sakanya. Nakasama na niya si Red ng ilang taon at naiintindihan niya na yun ngayon.

Kahit hindi alam ang pupwedeng mai advice, nagpatuloy ang panyayakap ni Vivianne sa
kaibigan habang hinahaplos haplos ang buhok nito.

"Hindi ko makuha... why? Bakit kailangan pa niyang lokohin ako kung pwede niya
namang sabihin sakin na ayaw na niya!? Shit naman!"

Nagpatuloy lang siya sa ginagawa hanggang naging tahimik ang kaibigan. Natigil din
ang pag iyak at paghikbi.

"What if it is really meant to happen? Baka kailangan mo talagang magsimula sa

college? Bagong buhay, Jae. Walang mga toxic na tao and all. Baka ganon. Treat that
as a blessing.. na buti ngayon palang nagloko na siya. Atleast alam mong hindi
talaga siya para sa'yo. Kaysa umaasa kang makakasama mo pa siya in the future tapos
dun pa siya magloko."

That was a great speech from the Ms. Know-it-all. Napanganga nalang si Vivianne sa
naisip. How come she knows all of that? Eh wala pa namang nagiging boyfriend si
Red?

"Don't look at me like that, Viv. Nabasa ko lang 'yun." Saglit siyang natawa bago
bumaling ulit sa kaibigan na nagsisimula na namang humikbi ng marinig ang sinabi ni
Red.

With that, pinukol niya ng masamang tingin ang kaibigan.

"What?" Nagkibit balikat ito. "Sinabi ko lang ang dapat kong sabihin. It'll help
her."

Tama nga ang sinabi ng kaibigan dahil kakaonting minuto lang ang inantay namin ay
kusa naring kumalma si Jae.

"Let's eat. Ginutom ako roon."

Sa huli nagtawanan nalang ang magkakaibigan bago magtalo na naman ulit sina Jae at
Red kung saan kakain.
"Mag giligans na kasi.." Si Jae iyon.

"Jae, stress eating makakasama sayo yan. Wag na mag eat all you can." Napabaling
naman siya kay Red na nakagawa ng punto.

"Pero gusto ko! Minsan lang naman Red eh."

Red sighed in defeat. Wala naman talaga siyang magagawa, kailangan niyang pagbigyan
ang kaibigan.

Nakunsumo ang buong tanghalian nila ang tawanan at pagkukulitan. Jae was really
thankful. Dahil sa makukulit na mga kaibigan, onti onti nitong narerealize ang
sinabi ni Red. Mas magandang bagay talaga na ganon palang ay nalaman niya kung
gaano kakati ang ex ng hindi na siya lalong maattached pa doon.

Palakihan sila ng tyan ng makalabas doon at pinilit na bumalik sa BU, bumalik na

naman tuloy ang kabang nararamdaman ni Vivianne.

Hindi niya parin maisip kung anong mangyayari sakanya ngayong araw.

"Basta, we'll make ways. Wag kana mag alala.." Tumango ako sa pangungumbinsi ni
Red, tahimik lang akong pinakikiramdaman ang kaba pati ang takot.

"I just wanna ask, secondary education ba talaga ang gusto mo?"

Napaisip ako sa sinabi niya, "I heard kasi na masyadong marami talaga ang nag
eenroll dyan. Naisip ko lang baka mahirapan tayo, pero magtatry parin tayo okay?
You chill."

Sinusubukan niyang pag isipan ang sinabi ng kaibigan. Wala naman sigurong problema
doon, as long as maging guro siya't makapagturo.

Kung ano siguro ang bakante basta education, pupwede na.

Sana meron pa, sana makakuha kami.

Galing sa SM, pinili nilang sumakay ng tricycle dahil si Red naman raw ang
magbabayad. Pwede naman silang sumakay ng jeep kaya lang hindi raw kaya ni Red ang
may makalapit o makatabing hindi niya kilala.

Pagkatapak ulit sa tapat ng registrar office, parang kakawala na naman ang puso ni
Vivianne sa pwesto nito. Moment of truth; kung aasa pa ba siya o hahanap na ng
ibang pupwedeng pasukan.

We'll that was a bit absurd, sa Bicol University lang kasi siya nag exam at alam
nitong tapos narin ang mga CET ng ibang University dito.

Malakas ang naging buntong hininga ng dalaga. Bahala na.

Pagkarating doon, wala na silang sinayang na panahon. Dahil kay Red,

nakakapagtanong tanong na sila ng pupwedeng gawin at paunti onti naman nilang
sinusunod ang mga iyon.

Paminsan minsang nagkakatinginan ang tatlo at nagngingitian, masaya na nakakakuha

ito ng kakaonting progress kahit papaano.

"Fuck, we really need to fall in line."

Kahit ayaw at puro reklamo, wala silang ibang nagawa kundi ang pumila. They are
heading in their goal, kaya bakit ganon pa sila aayaw?

Saktong alas kwatro y media, si Vivianne na ang kinakausap ng assigned personell na

naroon. Ang dalawang kaibigan nito ay nasa gilid lang at hindi naririnig ang napag
uusapan.

"Bale ganto kasi iha, hanggang ngayon nalang kami aako ng mga qualified students.
Nakikita ko naman na mag aalas singko na kokonti nalang kayo sa pila.." Nanginginig
ang mga kamay ni Vivianne habang nag aantay matapos ang sasabihin ng kaharap.

"I can assure you a slot. Pero hindi pa kita pwedeng maenroll doon ngayon." Lumawak
ang ngiti ni Vivianne sa narinig. Really? OH MY GOD!

"Baka bumalik kapa bukas.. plus, it's Elementary Education. Okay lang ba sayo—"

"Opo okay lang!"

She's grateful, alright? Hindi naman niya sinasadyang maipakita ang pagiging
excited.

"Mukhang okay na okay nga." Mariing natawa ang babae kay Vivianne. "Paano, magfill
up ka muna rito at makikita namin bukas ang progress."

Ganon nga ang ginawa niya, pagkatapos maisulat ang iilang impormasyon, hindi na
halos siya matigil sa kakapasalamat. Kung hindi lang dahil sa pila sa likuran niya
ay baka magtagal pa siya lalo roon.

"What?!" Bungad ni Jae pagkabalik niya sa mga kabigan. Sa gilid naman nito ay
nangingiti na si Red na parang alam na ang resulta.

"I think I got it?"

Sa nalaman ay napasigaw na talaga si Jae. Of course, masayang masaya sila! Hindi

naman sila nagtyaga pumila para maging malungkot.

"Oh my God.." Nailibot ni Vivianne ang paningin at iilang estudyante na ang

nakatingin sakanila. Bahala sila, basta kami masaya.

"So, anong plan?"

Sa tinanong ni Jae, doon palang nagsalita si Red. "I bet pinapabalik ka bukas? So,
babalik tayo. Sureball na yan."

Masayang masaya silang nagkatinginan. "Ms. Know-it-all talaga."

"KUMUSTA my bueno brada?" Nilagpasan lang ni Dirk ang kapatid na sumalubong sa

kaniya.

Madilim ang kabahayan kaya alam na agad ni Dirk na wala ang mama nito gayon din ang
ama.

"Huy, anong nangyari sayo?" Ulit pa ni Deric, ang kuya niya.

Sinalampak ni Dirk ang sarili sa mahabang sofa na naroon at bumuntong hininga.

"Mahihirapan ako."
Napailing nalang si Deric sa pinapakita ng kapatid. Nagsisimula palang, masyado
pang maaga para umayaw. At kahit papaano, ayaw nitong umayaw ang kapatid.

Kahit papaano, kahit hindi pa nakikita ang dalagang kursunada ng utol, ay gusto
niya parin si Vivianne para sa kapatid. Alam nitong matalino at mabait ang babae.

"If you wanna pursue her, mahihirapan ka talaga. Worth it ang babae eh.." Tinabihan
nito ang kapatid na animo'y pinagtakluban na ng langit at lupa.

"Saka sa una ka lang naman mahihirapan, you just have to treat her right.. make
them a priority. Hindi mo naman kailangang bigyan iyan ng kung ano anong mamahaling
bagay, they don't need that. Ang gusto ng mga yan, effort. Mahihirapan ka, pero sa
una lang yun. Worth it yang mga yan magmahal."

Napanganga nalang si Dirk sa narinig. Hindi halos maimagine na ang kapatid ang
kausap. Hell, bakit hindi ko man lang namana ang ganoon?

"Makapagsalita ka kala mo may girlfriend ka!" Tumatawa tawa nitong binalingan ang
kapatid at inatake ng suntok.

"Ikaw ang girlfriend ko, baby Dirk!"

Napaatras si Dirk sa papalapit na kapatid. Iyon na nga ba ang sinasabi niya,

sasapian na naman ito ng kung anong demonyo't mag wewrestling naman ang dalawa.
Pagod naman dahil sa enrollment, wala itong choice kundi mahinang makipagsuntukan
kahit nauubos rin ang lakas dahil sa tawanan.
BU 3
"Welcome to Bicol University, Vivianne!"

Hindi niya halos inasahan, makakapag aral na siya ngayon sa pangarap na

Unibersidad. I can't believe it! Nasuklian ang lahat ng effort nilang magkakaibigan
dahil dito.

Tahimik niyang biglang naisip ang mga magulang, hindi na sila ganong mahihirapan sa
pagpasok ko sa kolehiyo. Thanks, God!

Maya maya pa, pagkalabas nito ng registrar office ay agad niyang sinalubong ang
kaibigan. Si Red lang ang naroon dahil nalate daw umano ng gising si Jae.
Naiintindihan naman nito ang kaibigan at ang pinagdadanan nito.

"Get off, Viv. Kinikilabutan ako sa mga yakap!" Pagmamaktol ng kaibigan.

The moment Vivianne realized that, agad agad itong kumalas. Kilala nito ang
kaibigan, ayaw na ayaw nito ang kung anong clingy act and she understands.

"Pasensya na, na overwhelm lang ako!" Hindi niya maitago ang excitement, parang
gugustuhin niyang tumalon talon ngayon. She can feel herself flying into cloud
nine.

"Bueno na rin ako! We did it!" Gusto nitong tumili, magsisisigaw. "Thank you so
much, Red."

Napailing nalang dito si Red. Ramdam niya ang saya ng kaibigan at higit sa kanilang
dalawa ni Jae, alam niyang mas deserving ang kaibigang makapasok dito kaya masaya
rin siyang nagawan nila iyon ng paraan.

"Yes, miss future educator.." Nagtawanan sila ni Vivianne bago umalis sa lugar na
'yun.
Hindi parin makapaniwala si Vivianne sa nangyari kahit nakasakay na sila sa kotse
nila Red kasama ang driver ng kaibigan, she made it! Sa pasukan, uniporme na ng
Unibersidad ang susuotin!

Papunta sila ngayon sa bahay nila Jae, napag usapan kasi nilang bisitahin ang
kaibigan pagkatapos mag enroll dahil alam nilang walang ibang gagawin 'yun sa bahay
kundi ang magmukmok.

At hindi nga sila nagkamali! Pagkarating nila roon, mag isa lang ang kaibigan at
nagmumukmok.

"Kumain kana ba?" Bungad ni Vivianne sa kaibigang animo'y isang linggong hindi
natulog sa pamamaga ng mga mata.

"Hindi pa.." Binalingan rin ni Jae si Red sa tabi. "..Ayoko."

Humaba lang ang nguso ni Vivianne sa tinuran ng kaibigan, hula niya baka simula
gabi pa ito hindi kumakain at lalong hindi rin ito kakain maghapon dahil siya lang
mag isa ang nandito.

"Jae naman—"

"He texted me last night! Ang kapal ng mukha niya. Ang sabi niya, wag ko na raw
siya lapitan at tigilan ko na raw siya."

Nagkatinginan muna sila ni Red sa kwento ng kaibigan bago magpasyang umupo sa tabi
nito.

"Gago siya! Akala niya naman hahabulin ko pa siya? Eh siya nga itong nanloko, ano
ako tanga?" Tumango tango lang si Vivianne sa gilid habang tuloy tuloy na
hinahaplos ang likod ng kaibigan.

"Aish! You don't deserve him.." Napatayo ulit si Red kahit hindi pa nagtatagal ang
oras ng pag upo. "..Let's go shopping, wag kana umiyak dyan."

Agad agad na lumaki ang ngisi ni Jae, nakalimutan ata ng mga kaibigan nito na iyon
ang pinakagusto niyang gawin! "Really? Alright!"

Mabilis pa sa alas kwatro ang pagkilos ni Jae kaya napailing nalang ang dalawa.
They know Jae too well, hindi yan makakahindi kapag niyaya mo magshopping. Masayang
masaya agad nito na akala mo'y walang nangyari, hindi nangyari ang kahapon.

Sa naisip, pumasok muli sa sistema nito ang babaeng kasama ni Raizen kahapon.
Natawa nalang ito nang maisip si Ulrica.

Ito ang dahilan kaya naudlot ang kanila ni Dirk noon pagkatapos ay siya rin ang
dahilan kung bakit naghiwalay si Jae at ang boyfriend nito.

Ulrica, the model girl, na palaging nakikitang may kasamang iba't ibang lalaki.
Sandali niya tuloy naisip kung alam ba talaga nito ang ginagawa. Maaari itong
mapahamak lalo na sa panahon ngayon.

"—ano sa tingin mo, Viv?"

Nagpakurap kurap siya, pinipilit na may maintindihan sa sinabi ng kaibigan.

"I said, we'll go to Red Lights later. Kung okay lang ba 'yun sa'yo?"

Tumango lang si Vivianne at nagpatuloy sa pananahimik, hindi naman na bago sakanya

ang tanong ng mga kaibigan. Simula kasi noong nag eighteen sila, naging madalas na
ang pagpunta nila sa mga ganong lugar. Pero sa lahat ng pagpunta nila, hindi man
lang siya pinilit ng mga kaibigang uminom ng alak. My wonderful friends. Pero siya
naman ang taga alaga sa mga ito kapag tumatawag na ng mga uwak.

Napailing nalang siya habang pigil na tumatawa tawa. Hindi niya kasi maintindihan
kung bakit iinom ang mga ito ng marami at magsasayang ng pera, pagkatapos ay
isusuka lang rin naman.

Nang matapos makapamili ng iilang gamit, natuloy nga ang mga ito sa Red Lights,
iyon ang sikat na bar sa lugar na iyon.. at doon na rin naging suki ang tatlo—
dalawang umiinom. Alas sais palang iyon ng gabi pero naging kapansin pansin agad
ang pagrami ng mga tao.

Madaling nakahanap ng pwesto ang tatlo kaya wala ring sinayang na oras si Jae para
uminom. Nanatili si Vivianne sa pag inom ng juice bago iwan ang mga kaibigan para
mag cr.

Her social anxiety is reigning its way up, hindi talaga niya kahit kailan
nagustuhan ang ganto karaming mga tao lalo pa't halos nagsisiksikan.

"STOP finding the girl, Dirk! Drink!" Napailing nalang ito sa matinis na boses ng
babaeng kasama, it was Ulrica na hindi na halos maimulat ang mga mata. Alas sais
palang ng gabi pero tinamaan na ng alak kaya mukhang madali na rin sila umuwi.

"Dirk, hindi naman ako sigurado. Saka anong gagawin nun dito? She looks so innocent
for a place like this." Si Yvo naman ang nagsalita, katabi nito ang lasing ng
kapatid.

Hindi niya nalang iyon pinansin at awtomatiko nang tinanggap ang bawat basong
inaabot. Lingid sa kaalaman ng mga kasama, may posibilidad talagang magpunta sa
gantong mga lugar si Vivianne dahil sa mga kaibigan nito.

Alam niyang medyo malabong magkita ang dalawa pero itinuloy niya parin ang pag asa.
Maybe we could talk? Kahit madali lang sana.

Ang totoo, ngayon lang talaga siya nagkaroon ng lakas ng loob para magpaliwanag.
Kaya lang mukhang hindi na kakailanganin ni Vivianne ang mga yun.

She seems so fine without me. Iniisip niya tuloy ang mga nangyari noon pa. Ang
madalas na paglabas nila ng dalaga at ang pagkukulitan.
Miss na miss na niya ang mga iyon.

At kung hindi lang saka siya nakagawa ng kung anong katangahan, edi sana hindi siya
nahihirapan ngayon.

Sa pagkakataong ito, gusto na niyang iumpog ang sarili dahil sa sobrang pagsisisi.

"Kuys, cr lang ako." Tinanguan lang ito ni Yvo pagkatapos ay sinenyasan siyang
umalis na. His kuya Yvo seems tipsy, napailing nalang siya ng maisip na baka siya
ang mag aalala sa mga lasing nitong kasama mamaya.

Pabaling baling ito habang naglalakad papuntang cr kaya hindi nito napansin ang
babaeng paparating at agad niya ding nakabunggo.

"Aray.."

Nalukot ang mukha ng babae sa sakit ng pagtama ng siko nito sa likod niya.
"Vivianne?"
Napansin nito ang agad na pag iiba ng ekspresyon sa mukha ng babaeng kaharap.
Mukhang hindi nito gusto ang makita ako ah.

"Can I talk to you?" Deretsahan nitong sabi.

Dahil kung tama nga siyang ayaw ni Vivianne na makita siya, dapat mas lalo niyang
bilisan ang pagpapaliwanag dahil alam niyang lalala lang iyon kapag natagalan pa.

"I'm sorry I can't —"

"Viv, please.. gusto lang kitang makausap."

"Dirk, may mga kasama ako—" Nagsisimula nang mairita si Vivianne sa pamimilit ng
kaharap. Bakit ba kasi sa dinami rami ng pwedeng makabangga ang lalaking ito pa?

Mas lalo niya lang itong mapagbubuntungan ng galit dahil hindi pa mawala sa isip
nito ang Ulrica na iyon.

"Madali lang naman, gusto ko lang.. na magsimula ulit. Gusto kong bumalik tayo sa
dati."

Napanganga ito. Hindi niya alam kung nakainom lang ba ang lalaki o seryoso na ito
sa mga sinasabi niya.

"Dirk, alam mo na ang sagot ko riyan. We can't." Her face became blank. Katulad ng
totoong nararamdaman niya.

Umalis na si Dirk sa buhay niya kaya ayaw niya na itong papasukin ulit. Marami ng
nangyari at nagbago.

"Pero bakit?" Nanatili lang siyang tahimik. Maski siya ay hindi alam ang pwedeng
isagot. Hindi naman pwedeng basta ayaw niya lang dahil alam niyang hindi iyon
matatanggap ng nakausap. "M-May iba ka na bang nagugustuhan? Sino?"

Mahirap para kay Dirk na sabihin ang mga iyon, ayaw niyang isiping mayroon na nga
pero kailangan niya paring malaman. He'll take the risk.

Samantalang ang tanong naman na iyon ang ikinagulat ni Vivianne, wala siyang ibang
taong nagugustuhan. Totoong wala. Pero mukhang kailangan na mayroon para mahinto na
rin si Dirk sa panggugulo rito.

Nang tumunog ang pintuan ng bar ay agad na doon siya napabaling, nagulat ng iluwa
noon ang lalaking nakabungguan nito sa BUCENG at ang umawat kay Jae.

Mukhang wala namang masamang mangyayari. I'll rather take the risk, as well.

"Viv—"

Nagsimula ang mahihina kong pagtango.

"Si Axl."
BU 4
Pagkatapos ng sinabi ni Vivianne kay Dirk noong gabing iyon hindi na halos siya
pinatulog ng pag iisip. Bago palang para sakanya ang mga ganitong bagay. Hindi niya
tuloy masabi kung tama ba ang ginagawa niya.

Pero pinagdadasal niya paring sana.

Nalaman niyang sa BU rin pala papasok si Dirk dahil sa mga kaibigan. Jae and Red
knew Dirk too well, pero hindi na nila nagawa pang malaman ang nangyari kay Dirk at
Vivianne noon. Pasalamat na rin siya.

Pero lingid sa kaalaman ng dalaga, may kung anong naririnig rinig na rin ang mga
kaibigan nito noon palang. Desisyon ni Red na wag nang tanungin si Vivianne tungkol
rito dahil baka raw mas makasama pa sa kanya.

For the past days sinubukan niya namang libangin ang sarili niya para maiwala ang
kung ano anong iniisip tungkol kay Dirk. Minsan ay nagtatagumpay pero madalas ding
hindi.

Buti nalang agad agad naring nag simula ang klase, her friends will make her forget
those thoughts dahil narin sa kakulitan ng mga ito at sigurado siya doon.

Hindi halos makapaglakad ng maayos si Vivianne pagkapasok niya sa campus, sobra

sobra ang kinain nilang tatlo sa lunch lalo na siya dahil nakakapagod na para rito
ang paulit ulit na pagpapakilala ng sarili.

"Viv, double time. Andyan na raw yung teacher natin." Hindi tuloy siya
nagkandaugaga, masakit ang tyan siya sa sobrang kabusugan pero kailangan niya pang
tumakbo dahil sa ikatlong palapag pa ang room nila para sa oras na 'yun.

Hindi kalakihan ang lugar ng college of Education pero inaabot hanggang sa ikatlong
palapag ang building. Napairap nalang siya habang pinilit na hinahabol ang hininga
dahil sa pag akyat na animo'y umakyat eto ng Mt. Everest.

I lowkey hate room 305. Hihikain pa ata siya ng wala sa oras.

Pagkarating doon, nagkaroon ulit ng pagpapakilala at pagdiscuss ng iilang topics na

macocover for the whole sem. Pinilit niyang makinig, Vivianne swears. Pero walang
ibang pumapasok rito kundi si Dirk at ang naging huling pag uusap nila.

She's really having a hard time. Nagsisisi ata ito sa sinabi niya, paminsan minsa'y
naiisip nitong gusto niya iyon bawiin, pero para saan pa?

"I can't believe that I lasted a day wearing this freaking blouse that I hate!" Si
Red iyon at ang hindi matawarang pagrereklamo nito tungkol sa suot. Hindi parin ito
makamove on na hindi ito pinapasok sa CSB4 dahil sa suot na sweetheart top.

"Favorite ko nga ang high neck eh!"

"Bukas bibigay ko sa'yo lahat ng high neck ko."

Tinawanan nalang ni Vivianne ang mga kaibigan, kahit kailan hindi ito nagkamali.
Ang dalawang ito talaga ang nakakapagpagaan ng loob niya.

Nagdesisyon silang maglakad lakad muna at libutin ang campus, excited sila para
roon pero nakaramdam ng kaonting pangamba si Vivianne. Paano kung makita ko si
Dirk?

Ngayon tinatanong niya na ang sarili. Kung makita ko ano naman? Parang nakaramdam
tuloy siya ng awkwardness sa pangalawang pagkakataon.

Mula sa CE, ang College of Education, naglakad ang mga ito na nadadaanan ang
College of Medicine sa gilid. Namawis nalang si Vivianne ng masilip na palapit sila
ng palapit sa IPESR, mabilis niyang naisip ang lokasyon ni Dirk.

Hindi pa siya handa. Sana wag ngayon.

"Dirk!"

Napalatak nalang siya sa sarili, pinagdadasal palang niya eh!

Nakita nito ang pag aalangan ng lalaki, nagpabalik balik ang tingin nito sakanilang
tatlo bago ngumiti at lumapit.

"Uy, Jae. Kumusta?" Pagkatapos sa naunang babae ay kay Red naman ito bumaling,
"Red." Huling tiningnan ng binata ang babae sa likuran, tahimik lang iyon at
halatang hindi interesado sa nangyayari. "Viv."

Ni hindi man lang siya binalingan ni Vivianne katulad ng inasahan. Doon nagsimulang
kumirot ang kung ano sa loob nito. Ganon ba talaga kahirap iyon? Na bigyan ulit
siya ng pangalawang pagkakataon? Na bigyan siya ng tsansang magpaliwanag?

Nung napansin ang matagal niyang pagtitig kay Vivianne ay agad din itong nag iwas
ng tingin at ngumiti. Kung may gusto na talagang iba ang dalaga, saan pa siya
lulugar?

"May kasama ka? Join us!" Si Red na ang nagsalita, napapansin ang ilangan ng
dalawa. Sa isip niya'y hindi na rin maganda na hindi nabigyan ng closure ang kung
anong meron sakanila. Mabuting kaibigan si Dirk at Vivianne kaya ayaw niya rin
naman itong nakikitang nahihirapan.

"May kasama ako pero sure I'll join you, minsan lang 'to eh."

Ramdam na ramdam ni Vivianne ang pagtitig ng mga kasama pero nagkunwari itong hindi
niya nalang napapansin. Ang totoo, gusto niya nalang iwasan. Ayaw niyang malaman ng
mga kaibigan ang problema at madamay pa ang mga ito.

Isa pa, hindi lang naman siya ang kaibigan ng dalawa kundi si Dirk din.

Sinundan nilang tatlo si Dirk papunta sa food court para makita at makilala ang mga
kaibigan nito pero ganon naman halos ang gulat nila.

Dirk's company were Ulrica and his brother, Yvo.

"I can't do this." Si Jae na ang unang nag react at agad na umalis noong mamukhaan
palang si Ulrica. Mabuti't nagets iyon ni Red at hinila na si Dirk palayo roon para
tuluyan nilang makasama.

Habang si Vivianne naman ang naiwang nakatanga roon, nakalimutan ata siyang antayin
ng mga kaibigan.

Naiilang nitong hinarap sina Ulrica at Yvo, yumukod ng kaonti para humingi ng
pasensya sa ginawa ng kaibigan bago umalis at sumunod sa mga iyon.

"Seriously, Jae, I'm sorry. Hindi ko alam ang nangyari pero alam niyo namang
malapit ako kay Yvo kaya madalas ko ring kasama si.." Hindi na natapos ni Dirk ang
sinasabi nung dumating si Vivianne.

Maging siya ay nanghihina, magkasama parin pala ngayon si Dirk at Ulrica.. are they
in a relationship? Hindi na nito namalayan ang pagsikip ng dibdib dahil pinipilit
niya ang sariling ngumiti.

Nakaupo ang mga ito sa iilang mga bleachers sa new grandstand. Doon palang tuloy
niya nagawang ilibot ang paningin. She was really amazed, maganda at peaceful ang
lugar na iyon para sakanya and by just looking at it, parang hinihiling nito na may
higaang naroroon dahil sa biglaang pagdalaw ng antok.

Humihikab pa itong bumaling sa mga kaibigan, umalis si Dirk dahil bibili raw ito
ng pagkain para sakanila.

"Kung sino sinong lalaki nalang ang nakikita kong kasama ni Ulrica.." Pinapakinggan
niya lang ang mga nagkwekwentuhang mga kaibigan, pinipigil ang madalas na pagbaba
ng talukap ng mga mata.

I'm so sleepy. Masarap matulog dito panigurado. With that thought, hindi na niya
namalayan ang sarili nito hanggang sa makatulog.

HALOS pakyawin na ni Dirk ang mga pagkaing nasa harapan. Hindi nito alam ang gusto
ng tatlong naiwan sa Grandstand kaya medyo natagalan ito sa pagpili.

"Kaya mo pa ba tong bitbitin lahat?" Biro sakanya ng tindera, tinawanan niya lang
ito bago kunin ang mga pagkaing inabot.

Nahirapan nga siya sa pagbitbit pero hindi niya na iyon pinansin. Ang mahalaga dito
ay madalhan niya ng pagkain si Vivianne.

"She fell asleep.." Bumaba ang tingin ni Dirk sa babaeng nakahiga sa hita ni Jae.
"Hindi ata nakatulog dahil sa excitement sa first day of school."

Nagtawanan pa silang tatlo at biniro biro pa si Vivianne kahit hindi naman nito
naririnig dahil sa mahimbing na pagtulog.

Inihanda ni Dirk ang mga biniling pagkain saka inisa isa ang mga babaeng kaibigan
para magsikain.

"Are you sure okay to?" Natawa nalang soya sa reaksyon ni Red, anak mayaman kaya
paniguradong hindi gugustuhing tumikim ng mga ganong pagkain. May mga may kaya rin
namang nagugustuhan ang mga pagkaing katulad noon pero hindi si Red panigurado.

"Eat up, Red! Nakatikim na ako nito last time, the orange one is delicious. Swear."

Nagsimulang kumain ang dalawa pero hindi na niya naisip na saluhan ang mga ito,
nakapokus ang atensyon niya sa babaeng natutulog.

I missed her so much, kung pwede lang na yakapin niya iyon at alagaan katulad ng
ginagawa niya dati ay walang pagdadalawang isip na gagawin niya iyon ngayon.

Pero wala ng pag asa.

May gusto nang iba si Vivianne.

"Dirk, pwede ba ikaw na rito? My legs are tired." Maarte ang pagkakasabi non ni
Jae, hindi naman talaga pagod at masakit ang mga paa nito, gusto niya lang tulungan
ang kaibigan dahil kahit papaano nararamdaman din naman niya ang maaaring
maramdaman ni Dirk.

Wala siyang alam sa kabuuang istorya pero alam niyang hindi naman magagawa ni Dirk
na saktan ang kaibigan.

Hindi sinayang ni Dirk ang pagkakataon, isipin man ng karamihan na baka nagtatake
advantage ito sa dalaga ay talagang tatanggapin niya parin.

Pwede ko parin naman siyang alagaan kahit hindi na ako, hindi ba?
"Bagay kayo.." Hindi na napigilan ni Jae ang sarili, ganyan pa nga lang ay
kinikilig na siya sa dalawa.

"What happened, Dirk? The last time we check, gusto niyo naman ang isa't isa—"

Bumuntong hininga muna ang binata, dahilan para matigil ang pagtatanong ni Red.
"I'm sorry. Nung araw na yun, balak ko na talaga siyang tanungin kung pwede ko
siyang maging girlfriend.."

Nagsimula ito sa pagkukwento kaya agad na nagsiksikan ang dalawa papalapit sakanya
para marinig iyon. Inaalala niya akg nangyari nung araw na iyon habang paulit ulit
na sinusuklay ang buhok ng tulog na Vivianne sa hita niya.

"But something came up, wala si Yvo kaya nagbilin siya sakin na kung pwede icheck
si Ulrica.. nakalimutan ko yung usapan namin that day. Pinag antay ko siya,
pinuntahan niya pa ako only to see Ulrica and I.."

Natigil ito ng maalala ang eksaktong pangyayari, ang pagkagulat, ang pag takbo ni
Vivianne papaalis sa lugar at ang pagkawala ng pag asa nito sa dalaga. Napasabunot
nalang siya sa sarili niyang buhok.

"Magkayakap kami noong nadatnan niya, I am just trying to comfort her dahil may
problema ito sa family nila pero hindi ko naisip na magiging ganon ang resulta!"

Tiningnan agad nito ang dalawang babaeng nakikinig, parehang nakalagay ang mga
palad sa bibig. Hindi halos makapaniwala sa sinabi ni Dirk.

Totoong may ideya na sila pero hindi nila inexpect na totoo ang mga 'yun. Isa pa,
wala rin namang nababanggit si Vivianne kaya inisip nilang baka chismis lang,
pinalipas lang nila.

But now, after knowing the truth, pansamantala nilang naisip ang ginawa ng
kaibigan. Alam nilang ginawa iyon ni Vivianne dahil ayaw nitong makadagdag pa sa
problema nilang dalawa. Alam nilang ayaw ni Vivianne na dumagdag pa siya sa mga
iisipin ng mga ito.

Hindi pa halos sila makapagsalita noong nagsimula ng imulat ni Vivianne ang mga
mata. Agad itong tumayo sa pagkakahiga ng narealize ang posisyon nito sa hita ni
Dirk.

Walang sabi sabi itong tumayo. "Red, Jae. Una na ako. Bukas nalang ulit.."

Ilang tawag pa ang ginawa ni Jae at ni Red sa papalayong bulto ni Vivianne ng

maisip na hindi na talaga ito papapigil pa.
BU 4
Pagkatapos ng sinabi ni Vivianne kay Dirk noong gabing iyon hindi na halos siya
pinatulog ng pag iisip. Bago palang para sakanya ang mga ganitong bagay. Hindi niya
tuloy masabi kung tama ba ang ginagawa niya.

Pero pinagdadasal niya paring sana.

Nalaman niyang sa BU rin pala papasok si Dirk dahil sa mga kaibigan. Jae and Red
knew Dirk too well, pero hindi na nila nagawa pang malaman ang nangyari kay Dirk at
Vivianne noon. Pasalamat na rin siya.

Pero lingid sa kaalaman ng dalaga, may kung anong naririnig rinig na rin ang mga
kaibigan nito noon palang. Desisyon ni Red na wag nang tanungin si Vivianne tungkol
rito dahil baka raw mas makasama pa sa kanya.
For the past days sinubukan niya namang libangin ang sarili niya para maiwala ang
kung ano anong iniisip tungkol kay Dirk. Minsan ay nagtatagumpay pero madalas ding
hindi.

Buti nalang agad agad naring nag simula ang klase, her friends will make her forget
those thoughts dahil narin sa kakulitan ng mga ito at sigurado siya doon.

Hindi halos makapaglakad ng maayos si Vivianne pagkapasok niya sa campus, sobra

sobra ang kinain nilang tatlo sa lunch lalo na siya dahil nakakapagod na para rito
ang paulit ulit na pagpapakilala ng sarili.

"Viv, double time. Andyan na raw yung teacher natin." Hindi tuloy siya
nagkandaugaga, masakit ang tyan siya sa sobrang kabusugan pero kailangan niya pang
tumakbo dahil sa ikatlong palapag pa ang room nila para sa oras na 'yun.

Hindi kalakihan ang lugar ng college of Education pero inaabot hanggang sa ikatlong
palapag ang building. Napairap nalang siya habang pinilit na hinahabol ang hininga
dahil sa pag akyat na animo'y umakyat eto ng Mt. Everest.

I lowkey hate room 305. Hihikain pa ata siya ng wala sa oras.

Pagkarating doon, nagkaroon ulit ng pagpapakilala at pagdiscuss ng iilang topics na

macocover for the whole sem. Pinilit niyang makinig, Vivianne swears. Pero walang
ibang pumapasok rito kundi si Dirk at ang naging huling pag uusap nila.

She's really having a hard time. Nagsisisi ata ito sa sinabi niya, paminsan minsa'y
naiisip nitong gusto niya iyon bawiin, pero para saan pa?

"I can't believe that I lasted a day wearing this freaking blouse that I hate!" Si
Red iyon at ang hindi matawarang pagrereklamo nito tungkol sa suot. Hindi parin ito
makamove on na hindi ito pinapasok sa CSB4 dahil sa suot na sweetheart top.

"Favorite ko nga ang high neck eh!"

"Bukas bibigay ko sa'yo lahat ng high neck ko."

Tinawanan nalang ni Vivianne ang mga kaibigan, kahit kailan hindi ito nagkamali.
Ang dalawang ito talaga ang nakakapagpagaan ng loob niya.

Nagdesisyon silang maglakad lakad muna at libutin ang campus, excited sila para
roon pero nakaramdam ng kaonting pangamba si Vivianne. Paano kung makita ko si
Dirk?

Ngayon tinatanong niya na ang sarili. Kung makita ko ano naman? Parang nakaramdam
tuloy siya ng awkwardness sa pangalawang pagkakataon.

Mula sa CE, ang College of Education, naglakad ang mga ito na nadadaanan ang
College of Medicine sa gilid. Namawis nalang si Vivianne ng masilip na palapit sila
ng palapit sa IPESR, mabilis niyang naisip ang lokasyon ni Dirk.

Hindi pa siya handa. Sana wag ngayon.

"Dirk!"

Napalatak nalang siya sa sarili, pinagdadasal palang niya eh!

Nakita nito ang pag aalangan ng lalaki, nagpabalik balik ang tingin nito sakanilang
tatlo bago ngumiti at lumapit.
"Uy, Jae. Kumusta?" Pagkatapos sa naunang babae ay kay Red naman ito bumaling,
"Red." Huling tiningnan ng binata ang babae sa likuran, tahimik lang iyon at
halatang hindi interesado sa nangyayari. "Viv."

Ni hindi man lang siya binalingan ni Vivianne katulad ng inasahan. Doon nagsimulang
kumirot ang kung ano sa loob nito. Ganon ba talaga kahirap iyon? Na bigyan ulit
siya ng pangalawang pagkakataon? Na bigyan siya ng tsansang magpaliwanag?

Nung napansin ang matagal niyang pagtitig kay Vivianne ay agad din itong nag iwas
ng tingin at ngumiti. Kung may gusto na talagang iba ang dalaga, saan pa siya
lulugar?

"May kasama ka? Join us!" Si Red na ang nagsalita, napapansin ang ilangan ng
dalawa. Sa isip niya'y hindi na rin maganda na hindi nabigyan ng closure ang kung
anong meron sakanila. Mabuting kaibigan si Dirk at Vivianne kaya ayaw niya rin
naman itong nakikitang nahihirapan.

"May kasama ako pero sure I'll join you, minsan lang 'to eh."

Ramdam na ramdam ni Vivianne ang pagtitig ng mga kasama pero nagkunwari itong hindi
niya nalang napapansin. Ang totoo, gusto niya nalang iwasan. Ayaw niyang malaman ng
mga kaibigan ang problema at madamay pa ang mga ito.

Isa pa, hindi lang naman siya ang kaibigan ng dalawa kundi si Dirk din.

Sinundan nilang tatlo si Dirk papunta sa food court para makita at makilala ang mga
kaibigan nito pero ganon naman halos ang gulat nila.

Dirk's company were Ulrica and his brother, Yvo.

"I can't do this." Si Jae na ang unang nag react at agad na umalis noong mamukhaan
palang si Ulrica. Mabuti't nagets iyon ni Red at hinila na si Dirk palayo roon para
tuluyan nilang makasama.

Habang si Vivianne naman ang naiwang nakatanga roon, nakalimutan ata siyang antayin
ng mga kaibigan.

Naiilang nitong hinarap sina Ulrica at Yvo, yumukod ng kaonti para humingi ng
pasensya sa ginawa ng kaibigan bago umalis at sumunod sa mga iyon.

"Seriously, Jae, I'm sorry. Hindi ko alam ang nangyari pero alam niyo namang
malapit ako kay Yvo kaya madalas ko ring kasama si.." Hindi na natapos ni Dirk ang
sinasabi nung dumating si Vivianne.

Maging siya ay nanghihina, magkasama parin pala ngayon si Dirk at Ulrica.. are they
in a relationship? Hindi na nito namalayan ang pagsikip ng dibdib dahil pinipilit
niya ang sariling ngumiti.

Nakaupo ang mga ito sa iilang mga bleachers sa new grandstand. Doon palang tuloy
niya nagawang ilibot ang paningin. She was really amazed, maganda at peaceful ang
lugar na iyon para sakanya and by just looking at it, parang hinihiling nito na may
higaang naroroon dahil sa biglaang pagdalaw ng antok.

Humihikab pa itong bumaling sa mga kaibigan, umalis si Dirk dahil bibili raw ito
ng pagkain para sakanila.

"Kung sino sinong lalaki nalang ang nakikita kong kasama ni Ulrica.." Pinapakinggan
niya lang ang mga nagkwekwentuhang mga kaibigan, pinipigil ang madalas na pagbaba
ng talukap ng mga mata.
I'm so sleepy. Masarap matulog dito panigurado. With that thought, hindi na niya
namalayan ang sarili nito hanggang sa makatulog.

HALOS pakyawin na ni Dirk ang mga pagkaing nasa harapan. Hindi nito alam ang gusto
ng tatlong naiwan sa Grandstand kaya medyo natagalan ito sa pagpili.

"Kaya mo pa ba tong bitbitin lahat?" Biro sakanya ng tindera, tinawanan niya lang
ito bago kunin ang mga pagkaing inabot.

Nahirapan nga siya sa pagbitbit pero hindi niya na iyon pinansin. Ang mahalaga dito
ay madalhan niya ng pagkain si Vivianne.

"She fell asleep.." Bumaba ang tingin ni Dirk sa babaeng nakahiga sa hita ni Jae.
"Hindi ata nakatulog dahil sa excitement sa first day of school."

Nagtawanan pa silang tatlo at biniro biro pa si Vivianne kahit hindi naman nito
naririnig dahil sa mahimbing na pagtulog.

Inihanda ni Dirk ang mga biniling pagkain saka inisa isa ang mga babaeng kaibigan
para magsikain.

"Are you sure okay to?" Natawa nalang soya sa reaksyon ni Red, anak mayaman kaya
paniguradong hindi gugustuhing tumikim ng mga ganong pagkain. May mga may kaya rin
namang nagugustuhan ang mga pagkaing katulad noon pero hindi si Red panigurado.

"Eat up, Red! Nakatikim na ako nito last time, the orange one is delicious. Swear."

Nagsimulang kumain ang dalawa pero hindi na niya naisip na saluhan ang mga ito,
nakapokus ang atensyon niya sa babaeng natutulog.

I missed her so much, kung pwede lang na yakapin niya iyon at alagaan katulad ng
ginagawa niya dati ay walang pagdadalawang isip na gagawin niya iyon ngayon.

Pero wala ng pag asa.

May gusto nang iba si Vivianne.

"Dirk, pwede ba ikaw na rito? My legs are tired." Maarte ang pagkakasabi non ni
Jae, hindi naman talaga pagod at masakit ang mga paa nito, gusto niya lang tulungan
ang kaibigan dahil kahit papaano nararamdaman din naman niya ang maaaring
maramdaman ni Dirk.

Wala siyang alam sa kabuuang istorya pero alam niyang hindi naman magagawa ni Dirk
na saktan ang kaibigan.

Hindi sinayang ni Dirk ang pagkakataon, isipin man ng karamihan na baka nagtatake
advantage ito sa dalaga ay talagang tatanggapin niya parin.

Pwede ko parin naman siyang alagaan kahit hindi na ako, hindi ba?

"Bagay kayo.." Hindi na napigilan ni Jae ang sarili, ganyan pa nga lang ay
kinikilig na siya sa dalawa.

"What happened, Dirk? The last time we check, gusto niyo naman ang isa't isa—"

Bumuntong hininga muna ang binata, dahilan para matigil ang pagtatanong ni Red.
"I'm sorry. Nung araw na yun, balak ko na talaga siyang tanungin kung pwede ko
siyang maging girlfriend.."
Nagsimula ito sa pagkukwento kaya agad na nagsiksikan ang dalawa papalapit sakanya
para marinig iyon. Inaalala niya akg nangyari nung araw na iyon habang paulit ulit
na sinusuklay ang buhok ng tulog na Vivianne sa hita niya.

"But something came up, wala si Yvo kaya nagbilin siya sakin na kung pwede icheck
si Ulrica.. nakalimutan ko yung usapan namin that day. Pinag antay ko siya,
pinuntahan niya pa ako only to see Ulrica and I.."

Natigil ito ng maalala ang eksaktong pangyayari, ang pagkagulat, ang pag takbo ni
Vivianne papaalis sa lugar at ang pagkawala ng pag asa nito sa dalaga. Napasabunot
nalang siya sa sarili niyang buhok.

"Magkayakap kami noong nadatnan niya, I am just trying to comfort her dahil may
problema ito sa family nila pero hindi ko naisip na magiging ganon ang resulta!"

Tiningnan agad nito ang dalawang babaeng nakikinig, parehang nakalagay ang mga
palad sa bibig. Hindi halos makapaniwala sa sinabi ni Dirk.

Totoong may ideya na sila pero hindi nila inexpect na totoo ang mga 'yun. Isa pa,
wala rin namang nababanggit si Vivianne kaya inisip nilang baka chismis lang,
pinalipas lang nila.

But now, after knowing the truth, pansamantala nilang naisip ang ginawa ng
kaibigan. Alam nilang ginawa iyon ni Vivianne dahil ayaw nitong makadagdag pa sa
problema nilang dalawa. Alam nilang ayaw ni Vivianne na dumagdag pa siya sa mga
iisipin ng mga ito.

Hindi pa halos sila makapagsalita noong nagsimula ng imulat ni Vivianne ang mga
mata. Agad itong tumayo sa pagkakahiga ng narealize ang posisyon nito sa hita ni
Dirk.

Walang sabi sabi itong tumayo. "Red, Jae. Una na ako. Bukas nalang ulit.."

Ilang tawag pa ang ginawa ni Jae at ni Red sa papalayong bulto ni Vivianne ng

maisip na hindi na talaga ito papapigil pa.
BU 5
"HINDI ako sasama."

Padarag na ibinaba ni Jae ang hawak na kutsara, bakante sila ngayon dahil lunch at
kumakain sa isang fast food chain na naman.

"Are you serious?" Gagad pa ni Jae. Hindi talaga siya makapaniwala. Kahit pa kailan
ay hindi naman naging KJ ang kaibigan. Why now?

Binaba nalang ni Vivianne ang tingin sa platong nasa harap. Sa gilid nito ay naroon
naman ang tahimik na si Red.

Buo na ang desisyon niya. Ayaw niya talagang sumama.

Hindi niya alam ang pupwedeng mangyari sa Freshmen's Ball sa Freshmen's Welcome
Party na gagawin sa susunod na linggo. Siguradong dadalo si Dirk, hindi nito alam
pero patagal ng patagal ay mas lalong ayaw niya iyong makita.

Narinig nito ang lahat. Ang sinabi ng mga kaibigan at ang sinabi ni Dirk tungkol
sakanya noong nasa New Grandstand sila. Malinaw niyang narinig ang lahat kahit alam
ng mga ito na mahimbing lang siyang natutulog.

"Viv, join us. Minsan lang naman yun mangyayari eh, baka nga isang beses lang. It
would be fine!" Napabaling na siya sa nagdadabog niyang kaibigan.

As much as she wanted to join as well, hindi mawala sa isip niya ang mga posibleng
mangyari. Natatakot ito para doon.

Natatakot itong papasukin na naman si Dirk sa buhay niya, natatakot itong masaktan
na naman ulit.

Sino ba ang hindi?

"Viv, anong problema?" Agad siyang nagpanic sa tanong ng kaibigang kanina pa hindi
umiimik. Kilala niya ito, tahimik ang kaibigan kapag may malalim na iniisip.

"W-Wala, ano ba kayo!" Pinilit nito ang sariling tumawa, dahil iyon ang gusto niya,
ayaw nitong isipin pa ng mga kaibigan ang mga ganong bagay. Mayroon pang mas
mabigat na problema ang dapat unahin.

Hinarap nito si Jae bago magpatuloy sa pagkain, "Pag iisipan ko."

Ayos na iyon para sa mga kaibigan niya, mabuti't nailipat na ang pinag uusapan at
minadali narin ang pagkain dahil kailangan pang bumalik sa eskwelahan.

"PAG IISIPAN raw niya." Awtomatikong bumagsak ang mga balikat ni Dirk. Kasama nito
ngayon si Jae at Red na parehas nang natapos ang kani kanilang mga klase. Nasa food
court sila't nilalantakan ang mga pagkaing binili.

"Kami ha, we're helping you para kay Vivianne. Pero wag na wag mo ng uulitin ang
dati dahil ako mismo bubugbog sa'yo. I swear." Napangiti siya sa tinuran ni Red na
itinigil pa ang pagkain ng kwek kwek para magsalita. Napailing ito ng maalala kung
paano niya nagustuhan ang kinakain.

"Kaya nga andito ako diba? Gusto ko talagang ayusin, Jae, Red." Tumigil ito para
tingnan ang mga kaibigan. "Thank you."

Malakas ang sumunod na paghalakhak ni Jae, "Don't mind! Alam naman naming okay ka
para kay Viv. Wag ka nalang talaga uulit."

Pabiro itong sumaludo sa kaharap. "Yes, Ma'am!"

NEXT days were like a bomb, madalian ang mga iyon pero hindi na halos magkandaugaga
si Vivianne sa dami ng gawain. Iisang bagsakan ang lahat. Iiilang requirements at
reporting, pati quizzes considering na halos isang buwan palang matapos ang
pagbubukas ng klase.

Pero wala naman ang mga iyon kung talagang gusto mo ang ginagawa mo. Walang kaso
kay Vivianne ang pagsasalita sa harap ng maraming tao, iyon pa nga ang gusto niya
talagang gawin. Marami lang ang mga iyon pero kayang kaya niya naman.

Alam niyang wala pa iyon sa mga mararanasan sa mga susunod pang mga taon. Pero mas
alam niyang hindi niya kakayanin ang pupwedeng mangyari ngayon.

Suot ang High-collar Tea length mint green gown, tinatahak niya na ang daan papasok
sa BUCENG Gymnasium. Huminga muna ito ng malalim bago tuluyang pumasok at makita
ang mga kaibigan.

Whatever happens, happens.

"Wow, Viv! You're stunning!" Natatawang pinaikot pa siya ng mga kaibigan. "Sabi
sayo bagay yan eh."

Hinarap nito si Jae at niyakap. Jae's wearing her Boat neck mermaid gown while Red
have her Jayne Mansfield inspired long gown.

Napailing nalang ito kay Red habang pabiro niya itong niyakap. Ang babaeng iyon
talaga, hindi papayag na hindi pagkagastusan ang event na mga ganito. Her gown
speaks power and money.

Agad silang nagtungo sa napiling upuan ng mga kaibigan, isa iyong pabilog na mesa
na pang animan. Tatlo silang magkakaibigan, pagkatapos ay ang tatlo naman ay
kaklase umano ni Jae. Doon palang niya nagawang ilibot ang mga mata sa buong venue,
ang dating gym ay nagmistulang isang palasyo. Iba iba ang disenyong mayroon doon,
bago ang paningin na yon para sakanila lalo pa't hindi naman siya palapunta sa mga
ganong uri ng okasyon.

Kinakabahan man, naitawid ni Vivianne ang programa hanggang matapos kumain. Bumalik
lang ulit ang pamamawis ng malamig ng mga kamay nito ng magsimulang isa isahin nang
kunin ang mga kaibigan nito para yayaing sumayaw.

Those were actually random guys! Pero pumapayag naman ang mga kaibigan. Wala namang
siguradong bad guys dito? Natawa siya sa naisip.

Now, she suddenly feel alone! But she doesn't mind. Okay na iyong ganon na
pinanonood lang nito ang mga kaibigan kaysa sumama siya sa mga lalaki at
makipagsayaw lalo pa't hindi niya kilala.

Kaya ganoon nga ang ginawa niya, pinalipas niya ang iilang minuto. Paminsan minsa'y
kumakain at nanonood sa mga loka loka niyang mga kaibigan na nakailang beses nang
nagpapit ng mga kasayaw.

Sandali niyang nakalimutan ang mga naiisip. Makita lang nito ang mga kaibigang
tumatawa ay ayos na siya.

But life doesn't play that way dahil nang may naramdaman itong kamay sa harapan
niya ay agad siyang napasinghap.

"May I have this dance?"

Ayaw nitong tingnan ang lalaki sa harap, her eyes were fixed at the hand in front
of her. Kilalang kilala niya ang mga kamay na iyon at hindi siya pwedeng magkamali.

"Viv?" Pagkuha ng lalaki sa atensyon niya. Of course she can hear those! Ang
problema lang ay ayaw tanggapin ng sarili niya ang nangyayari.

Ito na nga ba ang sinasabi niya kaya hindi niya naging desisyon ang pagdalo sa mga
ganto pero pinagbigyan niya ang mga kaibigan.

Baka naman kasi nag ooverthink lang siya.

Pero ngayon! Hindi nalang nasa isip niya ang lahat. Seeing Dirk's hand in front of
her makes her shivers. Ano ba ang dapat na gawin niya? Paano niya ba iyon
hihindian?

Tumayo agad si Vivianne pero hindi tinanggap ang kamay na nakaatang sa harapan
niya.

"A-Ayoko."
Ayaw niya. Ayaw niya dahil ayaw nitong makakuha pa si Dirk ng kaonting pag asa para
sakanila. She can't give Dirk another chance. Malinaw na malinaw na sasaktan lang
ulit siya ng binata kapag nagkataon.

Ayaw nitong ipakitang pwede pa.. katulad ng sinasabi ng isip nito.

But her heart doesn't agree with that.

Alam niyang kontra doon ang puso niya.

"Viv, ngayon lang naman eh. Please?" Doon na siya napabaling sa lalaki kaya hindi
na nito napigilan ang mabilis na pagtibok ng puso.

With his tuxedo and a versatile slip on boot with elastic side gussets, Chelsea
boots together with his low fade haircut ay halos habulin ni Vivianne ang paghinga.
Ngayon lang sila naging ganto kalapit ng binata pagkatapos ng halos isang taon.

"I can't.."

Mapait na natawa si Dirk. Paano nagagawa ni Vivianne sakanya ang lahat ng iyon?
Hindi naman nito sinadya ang nangyari at pinagsisisihan niya naman na ang mga 'yun
kaya bakit hindi man lang siya mabigyan ng pagkakataon?

"Vivianne?" Sabay silang napalingon ni Vivianne sa nagsalita mula sa likod.

Awtomatikong nagtiim ang mga bagang niya. What does this boy wants? Hindi ba nito
nakikita na siya ang kausap ng babae?

"Axl.." Nagulat talaga si Vivianne sa nakita. Naisip na ang mga posibleng mangyari.
Naalala ulit ang napag usapan nila ni Dirk sa loob ng Red Lights.

Axl, with her taper fade haircut at peak suit na tinernuhan ng formal leather lace
up, smiles wider. Totoong maganda si Vivianne, mas lalo lang ngayong nakaayos ito.

"You're really beautiful.." Mahina siyang natawa nang makita niya ang pamumula ng
pisngi ng dalawa. "May I have this dance?"

Sa narinig ay agad na nilingon ni Vivianne si Dirk, napansin niya agad ang pamumula
ng mga mata nito. Kapagkuwan ay bumaling muli kay Axl.

Kapag ba ginawa ko ito it will stop Dirk on pursuing me? Titigilan niya na ba ako?

Her heart immediately feel pained with that thought, gugustuhin ba talaga niya
iyon?

Pinakatitigan ni Vivianne ang mga nakaabang na kamay ni Axl sa harap niya bago
inilagay ang sariling kamay sa ibabaw nito. "Yes."
BU 6
NATAPOS ang welcome party na iyon ng hindi na lumapit pang muli si Dirk kay
Vivianne, basta basta nalang siyang lumabas ng gymnasium na yun agad agad.

He can feel her heart throbbed. Bago iyon sa pakiramdam niya.

Hindi pa ito nakuntento sa paglabas dahil dumerecho na ito pauwi, naalala niyang
pilit pa siyang kinakausap ni Red at Jae bago ito tuluyang lumabas.

Tinanggihan siya ni Vivianne para makipagsayaw sa ibang lalaki? That's bullshit!

"Oh anak ang aga—"

Hindi na niya nagawa pang makapagmano sa ina niyang sumalubong. I wanna be alone.

Sa pagkakataong iyon, gusto niyang suntukin ang lalaki. Pero alam niyang wala naman
itong karapatan.

Gusto niyang hilain papalayo roon si Vivianne pero hindi niya magawa dahil alam
niyang hindi rin iyon magugustuhan ng babae.

"Ano nalang ang gagawin mo, Dirk?" Natawa siya ng mapansing sarili na nito ang
kinakausap.

Nagawa na nito ang lahat, iyon ang tingin niya roon. Pinagsisisihan niya naman
talaga ang nangyari, hindi niya naman ginusto at lalong lalo na wala naman siyang
kung anong bagay para kay Ulrica. Para na nga silang magkapatid.

Kaya bakit hanggang ngayon hindi parin siya magawang patawarin ni Vivianne?

Sinundan niya na ito sa Unibersidad kahit alam niyang wala naman doon ang gusto
nitong kurso. Sinundan niya ito para tuloy tuloy siyang makapagpaliwanag at
makipag ayos, hindi naman ganon kabigat ang ginawa ko diba? Hindi ko naman siya
niloko.

Sa sobrang pagkainis ay nagawa niyang suntukin ang pader na nasa harapan, agad na
sinalakay ng sakit sa kamao si Dirk pero binalewala niya iyon. The pain that he's
feeling right now is more than that. More than the physical pain.

Ilang sandali pa ay nakarinig na siya ng katok sa pinto. Wala naman sa intensyon

niya ang mandamay ng ibang tao pero hindi niya mapigilan ipakita ngayon ang
nararamdaman.

Tinanggihan siya ni Vivianne para makipagsayaw sa ibang lalaki!

"Noy, bukas mo na yung pinto." Rinig nito ang boses ng kuya niya. Ang taong kakampi
nito sa lahat. Nakakalungkot nga lang dahil sa susunod na buwan ay sasampa na muli
ito sa barko.

He wants someone to talk to, dahil kung hindi ay baka kausapin nito ang sarili niya
magdamag.

"Kuya." Agad na pumasok si Deric sa kwarto ng kapatid. May dala dala itong sitsirya
at iilang bote ng beer. Natawa naman agad si Dirk sa nakita, hindi pa nagsasalita
ang nakatatandang kapatid ay alam na nito agad ang pupwedeng mangyari.

Hinagisan ni Deric ang kapatid ng malaking sitsirya bago tuluyang sakupin ang buong
kama. "Madaya ka, nagdadrama kang hindi ako kasama."

Close na close ang magkapatid simula bata at hanggang ngayon ay hindi man lang iyon
nabawasan. Kaya alam ni Deric ang posibleng maramdaman ng kapatid, dumadaan na siya
sa mga ganon kaya mayroon na itong ideya.

Nalukot ang mukha ng kapatid bago humiga sa kama, "I asked her to dance.." Tumawa
pa ang kapatid bago magpatuloy. "Kaso sumama parin sa iba."

Naramdaman nito ang bigat ng loob ng kapati lalo pa't kita iyon sa mga mata. Dirk's
not good in hiding his emotions kaya mas naging madali sakanyang makita at
patunayan ang mga iyon.

"So, anong plano mong gawin?" Pilit pinapagaan ni Deric ang sitwasyon, madalas
itong magpapatawa at kung minsan makikipagbatuhan ng pagkain sa kapatid. Kahit
naman madalas ay pinagtitripan niya iyon, ayaw niya pa rin itong nakikitang
nasasaktan.

Ako lang ang pwedeng manakit dyan sa kapatid ko, Deric thought.

"I wanna give up—"

Agad agad niya iyong pinutol, "Nope. Hindi ka susuko."

Sa pagkakataong tiningnan nito ng maigi ang kapatid mula sa pagkakahiga ay mas

naging seryoso ang paligid. "I know how much you like that girl. Pinagsikapan mo
'yun! And look at you, andyan kana. Malapit kana, Dirk."

Sa sinabi ay mas lalo lang nalungkot si Dirk. Tama ang kuya niya, malapit na siya.
Kaya hindi siya agad agad dapat sumuko. Totoong pinaghirapan niya ang kung paano
makakalapit, pagkatapos ngayong nakalapit na siya ay pipiliin niyang tumigil agad?

"Don't tell me na porket na tanggihan ka isusuko mo na agad?" Mabilis na naiwasan

ni Dirk ang unang agad na ibinato ng kuya nito. "Marami kapag kakaining bigas, oy!"

Nagtawanan ang dalawa. Sa ganoong paraan lang ay mabilis na napagaan ng kuya niya
ang nararamdaman niya. Pasalamat ito dahil may kuya siyang ganyan kahit madalas ay
sobrang harot.

Pagkatapos maubos ng iilang bote, nagpasya na ang dalawang matulog dahil may klase
pa si Dirk kinaumagahan.

Tama ang kuya niya, hindi lang ito ang mga susunod niya pang pagdadaanan. He can't
just give up now. Hindi niya ibibigay ng basta basta si Vivianne kay Axl. Sigurado
siya doon.

Ilang minuto nalang sana bago niya maipikit ang mga mata ng may kumatok na naman sa
kwarto nito. "Dirk?", ang mama niya.

Madali itong sumulyap sa relong nasa dingding, madaling araw na pero gising parin
ang mama niya?

"Ma," sabi nito at agad na mas nilakihan ang bukas ng pintuan para makapasok agad
ang ina.

Pero imbes na sabihin agad ang kailangan ay masuyo pa itong umupo sa higaan nito.
"Anak.."

Dirk can feel it. May ibang motibo ang ina nito sa pag punta. Tinitigan niya lang
ito, nag aantay ng kasunod na sasabihin. "Pwede ka namang magdrop out, tumatanggap
pa naman ang Mariners ngayon ng late enrollees. Lumipat ka nalang anak, wag mong
ipagsiksikan ang sarili mo sakanya."

Pinakawalan nito ang malalim na paghinga. Sinasabi niya na nga ba at ito marahil
ang sadya nito.

Maaari niyang gawin ang sinasabi ng ina. Pupwede pa mga siyang magdrop at lumipat
ng eskwelahan para sundin ang gusto nito, pupwede siyang sumuko agad, pupwedeng
tigilan niya na si Vivianne.

Nginitian niya muna ang ina bago umiling.

Hindi ko susukuan si Vivianne.

"—VIV?" Ilang araw ng hindi siya makausap ng matino, totoo iyon. Pagkatapos ng
ball, hindi na halos makilala ni Vivianne ang sarili.

Nagsisisi siya! And that's a fact.

Ilang beses niya naring sinisi ang sarili sa nangyayari, paano kung tigilan na
talaga siya ni Dirk? Paano kung ituon nalang nito ang atensyon sa iba?

Wala pa ngang nangyayari pero ngayon palang ay nasasaktan na ito. At sarili niya
ang may dahilan noon!

"Ayos ka lang ba? You seem off, mag iilang araw na yan Viv." Napangiti siya sa kung
paano kaconcern iyong sinabi ni Jae. Masaya siyang may gaanong klaseng kaibigan.

Nang makita ang nangyari noong ball, hindi na rin nagtanong ang dalawa. Masaya siya
sa kung paano siya respetuhin ng mga ito. Mabuti nang hindi siya itanong dahil alam
niyang hindi rin naman siya magsasalita.

"Ayos lang ako, pagod lang." Pinilit niyang pasiglahin ang pagkakasabi kaya sana ay
tumalab iyon. Buong araw niyang inaabangan si Dirk gayong magkalapit lang naman ang
mga lugar nila pero wala siyang nakita.

Mukhang tumigil na nga ito. Naninikip nalang bigla ang dibdib niya twing naiisip na
baka nakahanap na ito ng ibang babae. I honestly don't want that.

Nagkwentuhan muna sila sandali at kumain sa foodcourt, nagbabakasaling makita niya

roon si Dirk pero wala pa rin.

"Napapagod na ako! I really don't want to dance!" Pagmamaktol ni Red, tinutukoy

nito ang nalalapit na BU Hataw. Ilang araw narin kasi silang nagpapractice para
doon, kailangang pag igiham dahil isasama iyon sa grades sa Physical Education.

"Pareha na ngang kaliwa ang paa ko, paulit ulit pa!" Nagtawanan nalang sila ni Jae,
hindi sila makarelate sa kaibigan. Si Jae kasi ay paniguradong talented pagkatapos
si Vivianne naman ay pupwede narin, hindi nga lang kasing galing ni Jae.

"Ano, di kayo makarelate? Sabi ko nga para akong tuod!" Napailing nalang sila,
pinili na hindi gatungan ang kung ano anong sinasabi ng kaibigan.

Nang matapos kumain at magdidilim narin, nagpasya na siyang gumayak pauwi.

Nanghihinayang man dahil hindi tuluyang nakita si Dirk, sumang ayon narin doon si
Vivianne. Marami kasi ang gagawin, araw araw ay mas nadadagdagan kaya hindi na
dapat pang ipunin.

Habang naglalakad, iniisip na nito ang mga pupwedeng nangyari. Baka nga ay sumuko
na si Dirk, baka nauntog na ang ulo nito at nagising dahil sa mga masasamang
pinakita niya noong mga nakaraang araw.

Hindi nito mapigilan ang magsisi.

Pasakay na sana sila sa kotse ni Red na maghahatid sakanila sa kani kanilang bahay
noong may marinig na malakas na sigaw.

Si Jae ang naunang nakaaninag ng lalaking mabilis na tumatakbo papalapit sakanila.

"Oh my gosh, Dirk!"

Nanigas si Vivianne habang nakahawak sa pintuan ng naibukas na sasakyan. Dirk?

Nang tuluyan na siyang nakalingon, nanlaki ang mata nito dahil nasa harapan niya na
si Dirk. May hawak itong tatlong pirasong rosas at inaabot sakanya.

"Hi, Viv. Ingat ka sa pag uwi."

Wala sa sarili nitong tinanggap ang mga bulaklak, kapagkuwan ay tumatakbong umalis
na rin doon ang binata matapos magpaalam.

Bumaba ang tingin nito sa mga rosas na hawak, maya maya'y hindi na niya napigilan
ang pagguhit ng mga ngiti sa labi na nasundan nang pang aasar ng mga kaibigan.
BU 7
"NO freaking way!" Si Red na ang naunang pumuna. Nasa loob sila ng Bon Appeteá
ngayon, lugar na malapit sa Peñaranda Park. Doon kasi magsisimula ang parade na
gagawin nila paras sa pagbubukas ng Bicol University week.

Ala una ng hapon, napuno na ng mga estudyante ng BU ang Peñaranda park. Hindi halos
mabilang ang mga nandoon, all of them are on their PE uniform. "Nung welcome party
na kaya ko pang maglakad sa initan because it's morning! But now? Seryoso? Alas
dos?"

Nagkatinginan nalang sila ni Jae habang nakikinig ng mga reklamo mula kay Red.
Mainit naman talaga, pero wala ang mga iyon para sakanila dahil kailangan nila
itong gawin para sa mga grades nila. Hindi pwedeng bumagsak ang mga ito, hindi nila
pwedeng pabayaan ang mga subjects lalo na kung minor lang naman ang mga iyon.

Mula sa itaas, nakikita nila ang iilang estudyanteng nakasuot na ng 'controversial'

golden yellow socks na gagamitin para sa BU Hataw mamaya. Controversial dahil
nakatanggap ito ng iba't ibang kritisismo sa loob at labas ng eskwelahan.

"Look..." Bumaba ang tingin nila sa mga estudyanteng nakasauot ng ganon. Si Red
parin ang nagsasalita at hindi tumitigil sa kakareklamo. "I am not wearing that
thing!" Napailing nalang si Vivianne, sa ipinapakita ay halos maghuramentado na ang
kaibigan.

"Yep.. I am not wearing that as well—"

Pinutol ni Vivianne ang pagsegunda ni Jae, "Kailangan."

Isang salita lang pero dalawang kaibigan na niya ang halos manggalaiti. Well, iyon
naman talaga ang totoo. Lahat naman siguro hindi pipillin ang ganon kung may
pagpipilian.

Maya maya pa, nang nakita na nila ang pagsisimulang pag aayos sa pila ay bumaba
narin sila. "Nagsunblock ba kayo? Jae, Viv?"

Tumango roon si Jae at humindi naman siya. "Uy, magsunblock ka!" Natatawa ito kay
Red, alalang alala sa mga kaibigan.

"Allergic ako sa mga ganyan, okay lang naman."

Nang maintindihan nito ang sinasabi niya agad rin itong tumigil pagkatapos ay
sinuot ang hoodie nitong nasa mga balikat lang. Kapagkuwan ay naghiwa hiwalay narin
dahil nagkakaroon na ng mga pila sa bawat course program.

Nang magsimula ang parade, halos malula si Vivianne sa sobrang daming taong
naroroon. Bukod pa sa mga estudyante, may iilang alumni din na naroroon at halos
lahat ng mga propesor sa iba't ibang colleges.

Kulang kulang sampung libo siguro ang lahat ng iyon kaya naman natapos ang
nasimulang parade ng pasado alas sais na ng gabi.

It was a little bit boring for Vivianne lalo pa't hindi niya kasama ang mga
kaibigan. May iilan din naman siyang mga kaklaseng nakakausap pero hindi siya
nagsettle sa mga iyon.

Nagsimula ang programa ng madilim na ang kalangitan, hindi nito mawari kung anong
oras na dahil nilagay na nila sa gilid ang mga gamit at naghanda na para sa BU
Hataw.

Doon lang siya kinabahan, hindi siya sanay sa mga okasyong katulad nito.
Paniguradong maraming taong nakapalibot sakanya, hiwalay pa roon ang mga manonood.

Abot abot na kaba ang naramdaman ni Vivianne nang magsimulang magsalita ang
presidente ng Universidad. Ayon sa plinano, magsisimula ang pagsayaw pagkatapos
nito makapagbigay ng mensahe.

Hindi pa nangangalahati ang presidente sa kaniyang talumpati nang malakas na

bumuhos ang ulan.

Hindi nila iyon inasahan at hindi narin napigilan, hinayaan ng mga estudyanteng
naroroon na mabasa at magpaulan. Vivianne enjoyed it!

Ilang beses nga lang ba siya nakaligo sa ulan noong bata pa siya? Hindi niya tuloy
maimagine ang kaibigang si Red, ano kaya ang reaksyon nito? Tahimik nalang siyang
natawa sa likod ng pag iisip.

Sumuong sila sa BU grounds nang magsimula ang BU Hataw, hindi sila napigilan ng
malakas na ulan kahit alam na nito ang kahahantungan kinabukasan.

Sumasayaw ang mga ito habang mas lalo pang nababasa ng libo libong butil ng ulan,
the students are really enjoying pati narin ang mga nanonood sakanila.

Madalas ay napapasigaw at napapatili si Vivianne kapag hindi nito napipigilan ang

kasiyahan. Kahit papaano ay nakalimutan nito ang problema, kahit papaano ay makuha
niya paring maenjoy ang buong araw.

Napag usapan ng tatlo na kahit ano man ang mangyari, pagkatapos ng hataw ay
magkikita kita sila sa Gracianas, iyong lugar at kainan sa foodcourt na madalas
nilang tinatambayan kaya pagkatapos ay hindi na nag antay pa ng ilang minuto si
Vivianne. Agad na siyang nagpunta doon.

Bitbit ang malawak na ngiti kahit basang basa sa ulan, excited si Vivianne magpunta
para makamusta ang mga kaibigan pero hindi naman iyon ang nadatnan niya.

"Vivianne?"

Nawala ang mga ngiti niya pagkatapos ay agad na binalingan ang sarili. Agad siyang
sinalakay ng kahihiyan, iniisip kung ano ang posibleng itsura nito sa harap ni
Dirk.

Magtatanong palang sana ito kung nasaan ang mga kaibigan niya ng sabay na tumunog
ang telepono ng mga ito.

From Red Valencia

Because we're good friends, we know that you'll be safer with Dirk. Derecho hatid
yan hanggang sa bahay niyo. Ingat kayo, viv! Ily.

"Pinapunta nila ako rito, hindi ko alam na hindi pala sila makakapunta."
Pinakatitigan niya ang lalaki, bakit siya nagpapaliwanag? Bakit mukhamg siya pa ang
guilty sa ginawang pang iindian ng mga kaibigan?

Hindi na muna nirereplyan, tinago na nito ang cellphone nito. Mabuti ay tumigil na
ang ulan kaya nakabawas na iyon sa hassle sa pag uwi nila.

Napabaling lang ito muli sa kasama ng may inabot itong paperbag, a dry paperbag.

"Uhm, magandang makapagpalit ka kaagad para hindi ka magkasakit." Gulat na ibinaba

niya ang tingin sa loob ng paperbag. At nang maisip na baka hindi naman natatanaw
ni Dirk ang mukha niya ay pinakawalan na nito ang kanina pa pinipigil na ngiti.

Nang muli siyang mag angat ng tingin ay nakumbinsi na niya ang sarili niyang
pumirmi at umayos. Bumuntong hininga muli ito bago magsalita, "Magpapalit na muna
ako, s-salamat."

Gusto nitong manggigil sa sarili. Hindi ba masyado siyang halata? Magsasalita

nalang ng maayos ay hind niya pa nagawa.

Tumango lang si Dirk at ngumiti, doon lang rin nito napansin na nakapagpalit na rin
ang binata at nakasimpleng shorts at itim na tshirt nalang ito.

Nang makaalis naman si Vivianne, agad na napainom ng tubig si Dirk. Nag aalala ito
para sa sarili dahil sa kanina pa nito pinipigil ang paghinga.

He needs to calm down, matagal tagal na oras pang magkasama ang dalawa kaya hindi
na niya hahayaan ang sarili na pumalpak pa.

Hindi man plinano ay alam nitong tinulungan parin siya si Jae and ni Red. Kailangan
talaga nitong magpasalamat ng marami sa mga babaeng iyon.

Ilang beses nitong pinilit ang sariling kumalma pero nang makabalik si Vivianne
suot ang damit na binigay na ay mistulang may karera na naman ng kung ano sa loob
niya.

"Tara na?" Malaki ang ngisi nito sa tanong ng dalaga, hindi na nito napigilang
ipakita ang totoong nararamdaman. Tama nga ang kuya nito, hindi niya dapat sukuan
ang babae. Lalo pa't malinaw sakanya ang nararamdaman niya para dito.

"Tara.."

Hindi napigilan ni Vivianne ang gulat ng huminto sila sa paglalakad sa harap ng

isang motor. "Are we.."

Hindi na natuloy ang sinasabi nito ng mismong si Dirk na ang ekspertong sumakay
doon. Sandali pa itong natulala pero mabuti't agad ding nakabawi.

Sasakay siya riyan? Sa likuran mismo ni Dirk at yayapos siya rito para makahawak?
Napalunok nalang ito. The motorcycle itself looks scary, paano pa kaya kung ganoon
na ang posisyon nila ng lalaki?

"Tara, Viv. Hinahanap kana sainyo panigurado."

"Safe ba?" Silly! Malamang alam nito na hindi naman sila maaano ni Dirk sa kalsada
at sa pagmamaneho nito, ang talagang tinatanong niya lang sa sarili ay kung safe ba
ang puso nito sa kaharap? Napailing agad ito sa mga naiisip.

"Oo naman, sakay kana." Kahit si Dirk ay halos pagnginigan pa ng mga kamay, pinilit
nito ang sariling umakto ng normal. Ayaw nitong layuan siya ni Vivianne dahil lang
sa kung ano anong ka weirdan nito.

Napakagat nalang si Dirk ng sariling labi ng maramdaman nito ang pagsakay ni

Vivianne doon at ang paglapat ng mga kamay ng dalaga sa likod niya.

Sa pagkakataon palang na iyon ay gusto na niyang makipagsapakan sa hangin sa

sobrang galak pero hindi niya magawa. Anatayin niya nalang na maihatid niya sa
bahay nito ang dalaga. Para itong maiihi o ano sa sobrang saya at excitement!

Tuluyan na siyang nawalan ng lakas ng mapaimpit ito nang yakap na mismo siya ni
Vivianne at nakikita pa nito ang magaganda nitong mga kamay na nasa katawan niya.
Hindi niya inasahan iyon pero panigurado siyang hindi niya iyon makakalimutan.

Agad niyang pinatakbo ang sinasakyan at sinikap na makarating sa sarili nitong

bahay pagkatapos maihatid ang dalaga ng hindi naiihi sa sariling salawal.
BU 8
Siguro para sa isang ordinaryong tao, madali lang lumipas ang mga araw. Pero sa
kaso ni Vivianne, ang bawat minutong pumapatak ay ramdam na ramdam niya.

Sa sumunod na mga araw, hindi ito naubusan ng mga gagawin. Nakaschedule kasi ang
midterms isang linggo pagkatapos ng Bicol University Week kaya kailangan nitong
bilisan ang pagtapos sa mga requirements na kailangang ipasa bago matuloy ang
examination.

Pero kasabay rin dito ang pagdalo at pagsuporta sa mga program na nakapaloob sa BU
week.

Kung paano magagawa ang lahat ng iyon? Siguro pwede na isama sa skill ng mga
BUenos.

Nasa New Grandstand sila ngayon habang nag aabang ng laro sa football. Wala naman
silang pambato pero susuportahan nila ang kani kanilang colleges. Pagkatapos
makapag attendance per block ay doon na nagkita kita sila Vivianne.

"Asan na si Jae?" Humahangos pa noong nagtanong si Red, kararating lang ng dalaga

na kaagad ding nahanap si Vivianne.

Napabaling agad si Vivianne sa suot ng kaibigan, itim na Pointed U neck mula sa F21
ang mas lalong nagpakita ng ganda ng katawan ng kaibigan tapos ay pinaresan pa ng
puting flare pants at Chelsea boots.

Akmang sasagutin naman niya ang kaibigan ng bigla na ring sumulpot si Jae na hindi
rin nagpatalo sa suot na pulang blouse na may kimono sleeves, skinny jeans na
binagayan pa ng suot nitong cocktail hat at itim na flatform pumps.

Naiiling nalang niyang tinawanan ang sarili. Dahil sa mga kaibigan, naramdaman
nitong nawala siya sa lugar. Paano ba naman lalaban ang suot niyang asul na tshirt
ng College of Education at faded jeans?

"Tingnan mo itong mga lalaki rito, tingin ng tingin. Kaya mas gusto kong
nakauniform ako, pakiramdam ko ligtas ako." Reklamo na naman ni Red ang nanguna
pero si Jae na ang nakipag usap doon.

Sandali siyang natahimik dahil inililibot ang paningin sa buong lugar. Pilit na
hinahanap si Dirk.

Ganon lang ang naging sitwasyon nila ni Dirk hanggang sa maihatid siya nito pauwi.
Mas mabuti na iyong ganon dahil hindi na siya namroblema. Mas magandang naging
tahimik nalang kaysa mag usap pa ang dalawa.

Kaya lang pagkatapos ng araw na iyon ay hindi niya na ulit pang nakita ang binata.
Marami na itong naiisip na kung ano at hindi niya magawang maipaliwanag ang lahat
ng iyon.

Malakas na tili at sigaw lang ang natanggap niya mula sa kaibigan nang minsang
kwinento nito ang nangyari, masaya raw ang mga ito para sa dalawa. Hindi niya
nalang rin ginatungan ang mga ito dahil ayaw na niyang magtagal ang ganong usapan.

Ilang minuto pa, nag umpisa na ang game kaya nag focus narin doon ang
magkakaibigan. Pero si Vivianne, hindi parin tumitigil sa paglilibot ng paningin.
Umaasang makikita si Dirk sa lugar na iyon.

Wala naman itong pwedeng puntahan hindi ba?

Nang nagtagal ay sumuko narin ito sa paghahanap at mas ituon ang atensyon sa
pinanonood.

Vivianne felt her whole body stiffened noong may kamay na pumiring sa mga mata
niya. Wala siyang ibang maisip kung sino maaari iyon, gayong katabi niya ang dalawa
niya pang kaibigan.

Mabilis nitong tinanggal ang pagkapiring tapos ay hinarap sa mabilis na kilos ang
taong nasa likod dahilan para magkalapit ng sobra ang mukha niya at ng lalaking
kaharap niya.

"D-Dirk.." Hindi nakalagpas sa paningin ni Vivianne ang marahas na pag lunok ng

binata. Ni hindi rin nito magalaw ang katawan. Parang namamagnet ito sa mukha ng
kaharap.

Buo ang pasasalamat niya ng biglang tumikhim ang katabing si Jae dahilan para mag
ayos ang mga ito. Napatayo ng tuwid si Dirk samantalang iniayos agad ni Vivianne
ang pag upong nakaharap sa larong pinanonood.

"Can someone please tell me why am I single?" Nagtawanan silang lahat sa gagad ni
Jae, madaling napagaan noon ang sitwasyon.

Her friends are the best! Naibulong nalang ni Vivianne iyon sa sarili.

Masayang winelcome ni Jae at Red si Dirk at ginawan agad ng paraan para maging
magkatabi ang dalawa.

"Kumusta? Kumain kaba?" Kanina pa nito tinatago ang pagngiti, pero hindi na muli
pang napigilan ni Vivianne ang nga iyon ng marinig ang nag aalalang tanong ng
lalaking katabi.

"Kumain ako. Sana ikaw rin.." Nginitian lang siya ni Dirk bago tumango. Parehas
nito pinakikiramdaman ang isa't isa at parehas ding nagpipigil ng mga ngiti.

"Kailangan ko ng jowa!" Binatukan ni Red si Jae dahil sa sinabi nito bago ulit
magtawanan. Kapagkuwan ay agad ding tumayo ang babae. "Bili muna akong food and
hanap akong lalaki."

Tumakbo na si Jae at hindi na inantay ang nakaangat ng mga kamay ni Red na handang
itama sakanya.

Matatalim ang mga matang bumaling muli si Red sa pinanonood. "Kita mo 'yon, parang
hindi naloko. Hindi nadadala."

Dahil wala nang magawa para sa kaibigan, hinayaan nalang nito ito't nagpukos na sa
panonood.

"Asan na ba 'yang Jae Natividad na yan?!" Kung asan man si Jae, kailangan niya
talagang sumulpot. Tiningnan ni Vivianne ang kaibigang naghuhuramentado na, kanina
pa kasi nagpaalam si Jae pero mag iisang oras na nang matapos ang larong pinanonood
ay walang bumalik ni anino ng kaibigan.

Pagkatapos ng laro ay agad din silang bumaba para kumain, nagbabakasakaling

makikita doon ang kaibigan pero wala.

"Tinatawagan ko out of coverage eh." Yun na ang huling sinabi ni Dirk bago nila
kaagad nakita si Jae.

Pilit ang mga ngiti nito dahil kaagad ding nakita ang galit na mukha ni Red.

"At saan ka naman nagsuot?!" Napailing nalang si Vivianne sa nakikita. Nagmukhang

nanggigigil na nanay si Red sa pasaway nitong anak na si Jae.

"Red.." Mahina itong tumawa bago pabirong niyakap ang kaibigan.

"Ano ba, get off me!" Nagkatinginan sila at sabay na natawa ni Dirk. Kahit kailan
talaga walang pinagbago ang mga kaibigan niya.

"Alright, fine. Guys, I want you to meet Khlar." Sabay sabay na napatingin ang
tatlo sa lalaking katabi ni Jae.

Mahina namang natawa si Red sa biglaang pag anunsyo, "Talagang naghanap nga."

"Dirk, pare." Tumayo si Dirk at sinikap makipagkamay sa lalaki habang halatang

mainit parin ang ulo ni Red.

"Anong pare? Kuya mo yan, Dirk!" Dahil sa narinig, bumaling ulit si Vivianne sa
lalaking tinutukoy na agad ding nalukot ang mukha.

"Jae naman." Bumungkaras ang kaibigan, pagkatapos ay sinaway ni Red dahil masyado
raw maingay. Natatawa nalang siya sa mga nakikita pero hindi nito ipinilit ang
makisabay.

Natuloy ang usapan nang umupo na si Jae at si Khlar at sumama sa kwentuhan, naenjoy
iyon ni Vivianne at lalo na ni Red dahil siya ang madalas na pagtitripan.

"Pakealam ko! Hindi ako magboboyfriend dahil lang I feel alone around all of you.
Ayoko ngang saktan ang sarili ko!"

Naging ganon ang sitwasyon hanggang maisip ng lima ang umalis doon at magkanya
kanyang umuwi.

"Mabuti naman at hindi mo dala." Hindi na napigilan ni Vivianne ang magsalita dahil
sa nalamang hindi dala ni Dirk ang motor nito. Mabuti dahil baka hindi na nito
kayanin na maging magkalapit na naman sila ni Dirk ng ganon.

"Ah.." Nag aalangang tumawa si Dirk sa narinig, hindi nito maitago ang kabang
kanina pa nararamdaman dahil kasama nito si Vivianne. Kailan ba ko magkakalakas ng
loob magtanong?

"Hindi ko dinala para matagal." Mahina ang pagkakasabi niya noon kaya hindi nito
inasahan na maririnig pa ito ng dalaga.

"Matagal ang alin?" Wala pa ngang sinasabi si Dirk ay hindi na nito mapigilan ang
pamumula. Minsan ay hindi mo rin talaga magugustuhan ang pagiging maputi.

Imbes na sagutin ay naging senyales na iyon kay Dirk para ilabas ang matagal ng
nakatago sa bag nito.

Nangingiti ito ng inabot niya ang tatlong pirasong pulang rosas sa dalaga, katulad
ng naunang pagkakataon, hindi siya mapakali at hindi ito handang makita ang
reaksyon nito.

Kasalungat sa naiisip, tinanggap naman agad iyon ni Vivianne na mayroong ngiti sa

labi. "Salamat, Dirk."

Hindi nito malaman ang gagawin, halata sa binata ang kasiyahan pero hindi parin ito
magkandaugaga sa pag iisip ng kung ano ang susunod na gagawin at kung ano ang
susunod na pag uusapan.

He wants to be perfect infront of Vivianne, dahil baka sa ganon ay mabigyan ulit

siya ng pagkakataon ng dalaga.

Ngayon, wala na itong pakealam kung matagalan siya at mahirapan. Nakatutok na ang
atensyon nito sa kung gaano kahalaga ang makukuha niya kapag pinag igihan niya at
iyon ay si Vivianne.
BU 9
SANDAMAKMAK na tsokolate ang naabutan ni Vivianne sa ibabaw ng upuan nito para sa
unang araw ng midterm exams. Pakiramdam nga niya ay lumulutang siya dahil inubos
niyang pagkaaralan ang lahat ng diniscuss nila simula sa simula. Napabalik lang
siya sa sarili nang makita ang mga paborito niyang tsokolateng nandoon.

Halos manubig ang bagang niya. Sino bang bastos ang maglalagay pa rito ng tsokolate
nila para lang mainggit siya ng wala sa oras?

Maya maya, wala sa sarili nitong itinaas ang tsokolate na ipinapakita pa sa lahat
ng kaklaseng nandoon. "Kanino ba 'to?"

She really wants some chocolate, masama iyong naiisip niya pang manghingi kung
kanino man iyon. Natawa nalang siya sa sarili bago ibinalik ang tingin sa mga
kaklase. Lahat ng iyon ay nakatanga lang sakanya.

"Uy! Sabog rin ba kayo?" Sa tinuran ay nagsimula nang mag ingay ang mga kaklase
nitong natahimik sa bigla niyang pagtatanong kanina.

"Ikaw yung sabog! Para sa'yo kaya yan." Si Marie na ang sumagot, ang presidente ng
klase nila. Napuno ng tawanan sa loob na sinundan ng pagkunot ng noo ni Vivianne.

Kapagkuwan ay agad rin itong natauhan, parang bumalik siya sa pagiging si Vivianne.
Yumukod ito ng kaonti, ninanais na makahingi ng tawad sa mga kaklase dahil sa
pagiging maingay bago umayos ng upo.

Bakit ba nawala sa isip ko na baka bigay na naman ang mga ito ni Dirk? Napailing
nalang siya. Pagkatapos ng mga pangyayari noong BU week hanggang ngayong mayroon
nang normal na klase, hindi natitigil si Dirk sa paghahatid sakanya pag uwi at
pagbibigay nito sakanya ng kung ano ano. Hindi niya tuloy maiwasang isipin na baka
nanliligaw na ang binata.

Pero wala pa naman itong sinasabi. Sa naisip ay mas lalong hindi siya mapakali,
paano kung oo na pala at mabansagan siyang manhid katulad ng mga sinasabi ng
kaibigan?

Maya maya'y naisip na kung manliligaw man ang binata, handa na ba siya para rito?
Handa na ba siyang bigyan ulit ng pagkakataon si Dirk?

Pinuwersa nito ang sariling kalimutan ang iniisip nang magsimula na ang exam pero
hindi pa nito halos magawa. It was a hard battle between her mind—to focus on the
exam, and her heart— to think about what Dirk will do next.

Halos naipagsabay na niya ang pagsagot sa exam at ang pagde daydream.

Tatlong araw tumagal bago nila matapos ang midterm
kumpara sa araw na itinatagal ng exams para sa mga
iyon ng limang araw. Depende kasi sa subject at sa
mismo ang gumagawa ng schedule kung kailan pupwede
araling kailangang talakayin.
examination, maiksi na iyon
kaibigan dahil mukhang aabot pa
professor ang pag eexam, sila
na at natapos na ang lahat ng

At dahil doon, tatlong araw niya na ring hindi nakakasama ang mga kaibigan— Red and
Jae. Nalulungkot din ito para sa mga kaibigan, naiisip niyang pagod na rin ang mga
iyon kakareview pero hindi pa sila matapos tapos.

Sa tatlong araw ng examination, hindi natitinag si Dirk sa pagbibigay ng kung ano

ano. Napansin niyang mas lumalala pa ang mga iyon kumpara sa mga dati nitong
ginagawa. Sobrang naaappreciate niya ang lahat ng iyon. She couldn't even ask for
more! Masayang masaya na ito sa pinapakita ng binata sakanya.

Kaya lang, hindi pa siya sigurado sa nararamdaman sakanya ng binata. Pero ganon din
naman ito sa sarili.

Hindi nito kayang obserbahan ang nararamdaman. May epekto sakanya si Dirk, hindi
niya iyon maitatanggi. Hindi lang malinaw sakanya kung saang aspeto iyon
nabibilang.

"Vivianne, saan kana?" Binalingan nito si Tessa, kaklase niya. Madalas na rin
silang nakapag usap kaya hindi na siya gaanong naiilang pa sa babae.

"Uuwi na, Tessa. Busy din kasi mga kaibigan ko." Malawak siyang nginitian ni Tessa,
ngayon tuloy ay nagsisimula na naman siyang mailang. Hindi siya sanay sa ganong
pagtrato ng ibang taong hindi nito kaclose.

"Uh.." Sa ikinikilos ay halatang nag aalangan ang kaklase. Medyo weird, paulit ulit
iyong tumatakbo sa isipan ni Vivianne. "Pwede bang magpasama ako sa'yo sandali?"

Dahil wala naman talagang sunod na gagawin at hindi pa nagtetext si Dirk—na kanina
niya pa inaantay, hindi na rin nito napigilan ang pagtango.

Tahimik lang na babae si Tessa, kaya siguro siya ang unang kinausap nito dahil may
pagkakapareho sila. Hindi nila parehas gusto ang makipagsalamuha sa maraming tao.

"Saan tayo, Tessa?" Totoong nag aalangan parin si Vivianne lalo na ngayon dahil sa
daang tinatahak nilang dalawa.

"Ah, dyan lang sa IPESR." Sa narinig ay parang mauubos ang dugo ni Vivianne. Paano
kung makita niya roon si Dirk maging ang mga kaklase nito? Agad siyang nabalot ng
kaba.

Kahit kasi parati silang magkasama ni Dirk, hindi pa rin maalis dito ang mabilis na
pagtibok ng puso niya kahit ang malaman lang na magkikita silang dalawa sa araw na
iyon. Hindi niya iyon basta basta matatago!
"B-Bakit?" She's nervous, alright? "Anong gagawin mo dun?"

Pinilit niyang pinapakalma ang sarili. Hindi naman siya magpupunta roon para sa
binata, pupunta siya para samahan ang kaklase. Wala namang dapat ipag alala doon.

Gusto niyang maniwalang nagtagumpay na sila sa pang aalu sa sarili pero alam niyang
isang malaking kalokohan lamang iyon. Kaya pagtapak na pagtapak niya palang sa daan
papasok ay habol na nito ang hininga.

Vivianne, you need to calm down. Madaling oras ka lang naman dito.

She failed, for the hundred times of trying. Gusto nalang niyang ipukpok ang sarili
para matigil pero imposible naman, tinawanan niya nalang ang sarili habang dahan
dahang umaakyat patungo sa tinatahak na room na sinasabi ng kaklase.

Bumagsak ang mga balikat niya, halatang napapagod narin dahil sa abnormal na
pagtibok ng puso.

Nang marating ang tinurang palapag ni Tessa ay sabay pa silang pumihit ng lakad
papalapit sa isa sa tatlong mga rooms na nandoon.

"Sorry, Vivianne. Nautusan lang ako." Nagtataka kaya awtomatikong napakunot ang noo
niya sa kaklase bago tingnan ang room na nandoon.

MALAWAK ang ngiti ni Dirk nang sinubukan nitong harapin si Vivianne, katulad ng
turo ng mga kaklase at kaibigan ay isa lang ang kailangan niyang imaintain kapag
kaharap ang babaeng gusto— ang confidence.

Kaya naman itinatak niya iyon sa utak niya. Hindi natinag ang ngiting iyon kahit
mabilis na napadpad ang mga palad ni Vivianne sa bibig na ngayon ay gulat na gulat
sa nakikita.

Katulong ang mga kaklase at kaibigan ni Dirk, pinaghandaan nilang mabuti ang araw
na ito. Nagkataon pang tapos na ang midterms kaya naman talagang napagbuntungan ng
iba't ibang efforts.

Nahati sa dalawa ang klase, ang unang kalahati ay nag aabang lang ng mangyayari sa
labas nfg room at ang kalahati naman ay nasa loob at may hawak ng iilang mga papel
na kalaunan ay ipapakita kay Vivianne—iyon ang plano nila.

Nang unti unting naglakad papasok doon si Vivianne ay hindi na niya napigilan ang
mapahawak sa mesang nasa harapan. Parang biglang nawalan ng lakas ang mga tuhod
nito at sa mga minutong lumilipas ay baka bumigay pero hindi pa rin nito iwinala
ang pag ngiti.

"Dirk.."

Hindi makapaniwalang inililibot ni Vivianne ang paningin sa loob ng room na iyon,

aakalain mong isang ordinaryong kwarto nalang iyon at hindi na isang classroom.
Halos manubig ang mga mata ni Vivianne sa mga nakikita, puno ang mga lobo sa kisame
na may mga nakataling mga litrato ng dalaga.

Marami iyon kaya hindi halos siya makapaniwala, kailangan ng maraming oras at lakas
pati na rin effort para makagawa ng katulad nito.

Kung iisipin niya lang ang mga iyon hanggang mamaya ay paniguradong maiiyak siya.
Kung ano man ang nangyari sakanila noon ni Dirk, alam parin nito sa sarili na hindi
nito ang deserve ang mga bagay na katulad nito pero ginawa pa rin para sakanya ng
binata.

Maswerte ako kung ganoon.

Nang binalingan niyang muli si Dirk, nawala na ang ngiting kanina pa nito
pinanghahawakan. Napangiti ulit siya sa ganon, ginagawa nito ang lahat para
sakanya. Halatang halatang gusto nitong bumawi at seryoso ito sakanya, hindi lang
dahil sa ginawa niya ngayon kundi pati narin sa mga ginagawa pa ni Dirk noong mga
nakaraang araw.

Nang itinuon ni Vivianne ang atensyon sa mga palamuting naroroon pati na sa mga
kaklase niyang nasa loob ng kwartong iyon, don na nagsimula ang napag usapang
plano.

Unti onting iniharap nang mga kaklase niya ang hawak na mga papel na nagsasasad ng
tanong na, "Pwede kabang ligawan?". Hindi na halos magkamayaw ang sistema ni Dirk.
Pero kailangan niyang mas maging malakas at confident dahil hindi pa nito nagagawa
ang buong plinano.

Nanlaki agad ang mata ni Vivianne nang mabasa iyon, hindi niya alam kung ano ang
iisipin. Hindi niya alam kung ano ang mararamdaman dahil tila nag uunahan ang lahat
ng iyon!

Nanginginig dahil sa mga nangyayari, bumaling ito kay Dirk. Alam nitong bata pa
sila para sa mga ganitong bagay pero may mga pagkakataon din naman sigurong
mararamdaman nila ang ganto. Ang kilig at ang saya.

"Viv, I want to ask you, ayaw ko narin kasing maguluhan ka pa pati ang sarili ko,
pwede ka bang ligawan?"

Maiksi lang ang mga 'yon pero napasigaw nun ang halos lahat ng kaklase niya,
naghihiyawan ang mga ito na parang masaya sila para sakanilang dalawa ni Dirk. With
that, her heart flutters.

Hindi pa pala siya nanliligaw noong mga nakaraang araw? Gusto nitong tawanan ang
kaharap para maitago ang kabang nararamdaman pero naisip nito kung paanong irespeto
ni Dirk ang nararamdaman niya.

Pupwede na siyang tanungin ni Dirk ngayon kung pwede nang maging sila pero hindi
niya ginawa dahil hindi pa ito nakakapagpaalam sa panliligaw. He's always that
thoughtful. Hindi parin siya magbabago.

Bumuntong hininga muna si Vivianne, bumaling sa lahat ng efforts at palamuti na

nasa kwartong iyon pati na rin ang mga kaklase niya bago malawak ang ngiting
nagsalita.

"Pwedeng pwede, Dirk. Salamat sa ginawa niyo—" Hindi na nito natuloy ang sinasabi
dahil sa mahigpit na yakap ni Dirk. Pinayagan ko palang manligaw, hindi ko pa naman
sinasagot. Napailing nalang siya saka hinayaang lumabas ang tinatagong ngiti.
BU 10
TALAGANG 'A' for effort si Dirk sa panliligaw, alam nitong malaking bagay na ang
ibinigay na pangalawang pagkakataon ni Vivianne at kapag pumalpak pa siya ay
paniguradong pupulutin na siya kangkungan.

Kaya naman wala itong sinasayang na araw, bukod pa sa paghatid-sundo sa dalaga ay

siya na rin mismo ang naghahanda ng pananghalian nito. Siya ang tagabitbit ng lahat
at taga asikaso.

Noong una, ayaw pang pumayag sa ganoon ni Vivianne pero dahil sa kakulitan ni Dirk
ay wala na rin siyang nagawa. Ayon kay Dirk, masaya naman siya sa ginagawa at gusto
niya talagang gawin ang mga iyon para sakanya.

She can't argue enough. Masaya rin siya sa ginagawa ni Dirk, walang araw itong
napapalagpas na hindi nito naipaparamdam na mahal siya nito. Natatakot man,
nagsisimula na siyang kumbinsihin ang sariling sumugal. Sigurado namang hindi na
siya madidisappoint dahil sobra sobra na ang pinakikita ni Dirk.

"Viv, wala pa sila Red eh. Busy daw. Saan tayo ngayon?"

Madalang na rin ang pagsasama sama ng tatlong magkakaibigan. Kung oo man ay

siguradong kabilang din doon si Dirk. Hindi na halos sila napaghihiwalay na gusto
naman ni Vivianne. Having Dirk around makes her feel safe. Iyong para bang kampante
talaga siyang walang ibang makakasakit sakanya. She always finds comfort in Dirk's
shoulders. Doon pa lang kumpirmado na niya kung ano man ang nararamdaman.

Magtataotlong buwan nang nanliligaw si Dirk, pero para kay Vivianne, ni minsan ay
hindi nito nakakitaan ng kung anong pagkainip ang binata.

May pagkakataon ding nagiging pabago bago ang mood ni Vivianne pero hindi rin
iniinda ni Dirk iyon. Mas lalo lang napatutunayan na desidido talaga ito sa dalaga.

Dahil isang oras pa ang bakante ni Vivianne sa hapon na iyon, pinili nila ang maupo
muna sa New Grandstand. Naging paborito na rin kasi ng dalaga ang lugar dahil
makararamdam ito ng peace sa panonood ng mapayapa ring lugar.

"Viv, can I ask you something?" Pinagpapawisan na agad ng malamig si Dirk kahit
simpleng tanong lang naman ang sasabihin nito kay Vivianne. Ganito naman siya
palagi, tensionado pag kaharap ang nililigawan.

"Ano 'yun?" Mabuti na lang talaga at hindi sakanya nakatingin si Vivianne dahil
baka himatayin pa ito. Halos tawanan niya nalang ang sarili. Nagmukha siyang 'love
sick fool' sa kung ano anong naiisip. Kaonti na lang talaga ay paniniwalaan niya na
si Yvo sa kung anong inaasar nito sakanya.

"Ah." He can't even focus, alright! Nadidistract ito ng sobra sa magandang dilag na
katabi. "Gusto ka kasing makilala nila Papa.. at ni Kuya sana kaso umalis na siya."

Kinabahan si Vivianne noong naisip na baka ang itatanong ng binata ay ang

paglilinaw nito sa estado nila pero mas kakabahan pala siya sa totoong itatanong
nito. Ipakikilala siya sa mga magulang?

Hindi ata niya kaya. Nakakahiya iyon pag nagkataon.

Pero salungat sa pag iisip nito ng pag hindi at pagkahiya ay dere derecho rin ang
kabilang banda ng isip niya kung ano ang maaari niyang isuot at iba pang bagay na
konektado sa pagiging excited niya doon.

Maganda kasi iyon, ang maipakilala at syempre makapasok sa buhay ni Dirk pero hindi
nito maiwasan ang pangangatog ng binti tuwing nasisimulang isipin ang mga iyon.
Kaya ba niya? Paano kung hindi siya magustuhan ng pamilya nito?

"Sigurado ka ba dyan? Paano kung hindi nila ako magustuhan?" Malaki talaga ang
pagkakaiba ni Vivianne sa mga kaibigan. Una na rito ang pagkilos pati ang
pagsasalita.

Salungat sa pagiging expressive ni Jae, hindi naman magaling si Vivianne sa

pagpapahayag ng totoong nararamdaman. Oo nga at sisiw lang sakanya ang magturo at
magsalita sa harapan pero bagsak naman siya pagdating sa pagtanggap ng totoong nasa
loob nito. Hindi siya showy, iyon ang madalas na ikinaiinggit niya dahil gaano man
niya gustuhing baguhin ang mga iyon ay wala rin siyang magawa tungkol dito.

Hindi rin siya katulad ni Red na Ms. Know-It-All, kadalasan kapag may nalaman at
napapansin siyang iba ay mas pinipili niya nalang manahimik. Hindi naman sa hindi
niya alam kung paano sabihin, kundi dahil wala siyang lakas ng loob para magsabi.

Malaki ang mga ngisi ni Dirk nang sumagot, nakakakita na ang pag asang baka pumayag
si Vivianne sa tanong nito. "Sino bang tao ang hindi ka magugustuhan?"

Nang marealize ang malakas at excited na pagkakasabi, doon lang muli siya ginapang
ng kaba. Baka nabigla ko si Vivianne pagkatapos ay hindi na lalo tumuloy. Damn you,
Dirk.

"K-Kung ganon, sige. Kailan ba para naman makapaghanda ako?" She needs to try.
Naisip nitong mas okay din atang makilala siya ng magulang bilang nililigawan ng
anak nila.

Kaya lang, doon naman siya inabot ng pressure. Itinatanong sa sarili kung kailangan
din ba niyang ipakilala si Dirk sa mga magulang niya? Parang hindi pa ako handa
para doon.

"This friday. Pero wag kang mag alala, ihahatid kita. Saka hindi ka rin aabutin ng
gabi, I swear." Tiningnan lang niyang muli si Dirk bago ngumiti at tumango.

Mayroon pa naman itong apat na araw para maghanda pero ngayon pa lang abot abot na
ang kabang nararamdaman niya. Paano niya haharapin ang mga ito? Paano kung hindi
siya magustuhan? Ano ang isusuot niyang damit? Paano kung husgahan nila ang mga
kilos niya? Hindi niya sanay sa mga ganon, paano kung pumalya siya? Paano kung
maipahiya niya si Dirk?

She really needs help.

"Hey, Viv. Ayos ka lang?" Kanina pa kasi siya balisa, hindi man halata kay Vivianne
pero ramdam iyon no Dirk. Nasanay na kasi siya sa dalaga. Pakiwari niya ay eksperto
na siya sa mga kahulugan ng ikinikilos nito. Posible namang mangyari iyon dahil
highschool pa lang ay nakakasama na siya ni Vivianne.

"Ayos lang." Alam niyang hindi epektibo ang pagsisinungaling niya kay Dirk pero
sumubok pa rin siya. Kung sakali naman kasing sasabihin nito ang totoo, hindi niya
rin alam kung paano niya iyon gagawin.

Marahang hinawakan ni Dirk ang pisngi niya, sapat na para maramdamang muli ang mga
paru parong pagala gala sa tiyan nito. "Viv, I'm here. Pwede mo namang sabihin sa
akin kahit ano. Kahit hindi mo alam kung paano mo sasabihin, makikinig ako."

Nabanggit niya na ba kung gaano siya kaswerte sa binata? Kasi kung hindi pa,
maswerte talaga siya. Kilalang kilala at basang basa siya nito. Madalas ay hindi
niya na kailangan pang magsabi dahil mas nauuna pa si Dirk madalas na magsabi ng
posible niyang maramdaman.

See, that's my Dirk, bulong na lang niya sa sarili.

Nang makauwi ay agad niyang tinawagan ang mga kaibigan para manghingi ng tulog,
katunayan ay kanina niya pa iniisip ang mga iyon pero ngayon lang nagkaroon ng
pagkakataon para sa gawin.

"What?! No! Fine, I'll let you borrow my Jewel Kilcher inspired long gown. It's
aqua blue—"
"Wait up! Why is she wearing that? Mukha naman siyang ikakasal, Red! Ipapakilala pa
lang naman sa magulang."

Katulad nang nakasanayan, nagtatalo na naman ang dalawa. Nabanggit niya pa lang ang
isusuot niya ay ganoon na kaagad kahaba ang diskusyon. Paano pa kaya kung sasabihin
pa nito ang kabang nararamdaman niya.

"Why? What's wrong with that? Some parents kasi will judge you! Ang gusto nila
'yung bongga at sophisticated! Kaya dapat ang akin ang suotin mo, the gown screams
elegance. 'Yung unang pasok mo palang parang kaya mo na silang bilhin!"

Napatanga siya sa sinasabi ng kaibigan. "Red, 'yun na nga. The 'real' me can't buy
them. Sa akin lang, I don't wanna hide my true identity para lang magustuhan nila
ako. Gusto kong ma-impress sila, pero ayokong magpa-impress."

Sumimangot siya, naiisip na baka maging ang mga kaibigan niya ay hindi na
naiintindihan ang pinagsasabi nito.

"Fine. Kung may problema kayo about my dress, so be it. Bahala kayo." Natawa na
lang siya sa mabilis na pag iba ng mood ni Red. Ganoon naman talaga ang kaibigan,
handa siyang makipagdebate sa'yo kahit sa mahabang oras pa basta wag mo lang
kakantiin ang mga collection gowns at clothes niya.

Napabuntong-hininga nalang si Vivianne, mukha talagang mahihirapan siya. At kung

ganoon man ay siguradong dapat maghanda na siya ngayon pa lang.
BU 11
SUOT ang puting bustier na mayroong illusion bodice neckline na pinaresan ng
stitched rounded pocket jeans at T-Strap heels, nanginginig na inabot ni Vivianne
ang nakaabang na kamay ni Dirk sakanya.

Sinundo pa siya nito, nagkita lang sa highway sa labas pa ng street nila Vivianne.
Ayos lang naman iyon kay Dirk, ganoon palagi ang sitwasyon ng dalawa tuwing
gugustuhin ni Dirk sa sunduin ito.

Sa unang tagpo palang ay nakahinga siya ng maluwag. Buti nalang at hindi nito
sinunod ang payo ni Red, mabuti't Jeans parin ang suot nito kaya't walang naging
problema sa dalang motor ni Dirk.

Buong byahe ay halos manigas na siya sa kaba, ang pawis nito ay nanlalamig na rin.
Mabuti nga at half day lang ang dalaga kaya nagkaroon pa ito ng mahabang oras para
ayusan at pakalmahin ang sarili pero hindi pa rin siya magtagumpay.

"Ma, Pa, si Vivianne po." Iginiya ni Dirk ang nanginginig ng babae sa harap ng mga
magulang niya, "Viv, parents ko."

Hindi inasahan ng dalaga na magiging sobrang awkward noon para sakanya, hindi na
halos alam ang gagawin. Sa huli ay yumukod ito ng kaonti at ngumiti, "Magandang
hapon po."

Nabalot ng iilang segundong katahimkan ang lugar bago bumungkaras ng tawa ang ama
ni Dirk. Pasalamat naman doon ang halos malagutan na ng hiningang si Vivianne.

"Maganda ka pala talagang bata ka! Bakit mo pa ineentertain 'yang si Dirk?" Nagawa
pang magbiro ni Dencio, ang ama ni Dirk.

"Pa naman." Natawa na lang rin si Dirk habang pinagmamasdang tumatawa si Vivianne.
Sa totoo lang, maging siya ay kinakabahan din pero may tiwala naman ito sa pamilya
niya.
Iginiya agad ng ama nito ang dalaga, hindi na natigil sa pakikipag usap. Ang mama
niya naman ay tahimik na naghahanda ng pagkain.

"—ay, oo! Magaling talaga iyang anak ko. Kanino pa ba magmamana, iha?" Kahit noong
kumain na ay hindi pa rin nauubusan ng kwento at tanong ang papa ni Dirk, masaya si
Vivianne doon dahil kahit papaano ay nababawas bawasan ang kabang nararamdaman
nito.

"Ako, ayoko namang iyan ang kuhaning kurso ng anak ko. Seaman, mabuti pa."
Nangingiting bumaling si Vivianne sa mama naman ni Dirk dahil sa sinabi, akala
niya'y sasali na rin sa pakikipagbiruan kaya ganoon na lang ang gulat niya nang
makitang matalim ang titig nito sakanya.

Ang kabang onti onti nang naglalaho ay mas nagmistulang higante na ngayon. Doon
palang ay may hinuha na siya, hindi siya gusto nito para sa anak.

Nagsimula nang malungkot doon ang dalaga. Nagsimula na itong kwestyunin ang sarili:
Anong nagawa ko? Galit ba marahil ang ginang sakanya?

Her thoughts were cut off by Dencio, "Iha, nga pala. Gusto ka ring makausap ni
Deric, teka tatawagan ko."

Sandali lang ay nakikipagkulitan na siya sa tatlo, kay Dirk, sa papa nito at kay
Deric na nasa videocall lang dahil nasa barko na pero hindi pa rin mawala ang
atensyon ni Vivianne sa tahimik na mama ni Dirk, tahimik na nagmamasid.

Siya sana ang mas gusto kong maging ka-close pero di bale, sa susunod.

"At alam mo ba 'yang si Dirk, nako—"

"Kuya naman, nilalaglag pa ako!"

Napuno ng tawanan ang bahay na iyon nang ilang oras lalo pa dahil andoon si
Vivianne. It was a great time, pero hindi niya pa rin maiwasang tanungin ang sarili
kung bakit ganoon ang trato ng mama nito sakanya. Wala naman siyang ginawang mali,
sigurado siya don.

Ilang oras pa ay nakapasok na si Vivianne sa sariling kwarto at nakauwi na sa

bahay. Baon niya ang magkahalong ngiti at pangamba. Masaya ito dahil nagkaroon siya
ng kasundo pero ikinatatakot niya rin ang mama nito.

Ni hindi maalis sa isip ni Vivianne ang itsura ng mama ni Dirk na puno ng

pagkadismaya bago pa ito umalis doon.

"BAKIT naman kailangan mo pang sabihin ang ganon sa bisita?" Pagkatapos maihatid ni
Dirk si Vivianne ay iyon agad ang bumungad sakanya.

"Oh, eh sinabi ko lang naman 'yung totoo ah? Kung anong gusto ko para sa sarili
kong anak." Nagdahan dahan lang sa paglalad si Dirk, ayaw nitong mapansin ng dalawa
na dumating na siya dahil naisip pa nitong marinig ang pinag uusapan ng mga
magulang.

"Pero hindi mo na dapat sinabi ang bagay na 'yun sa harapan niya."

"Ay! Bakit ba tanggol na tanggol ka sa babaeng iyon? Ngayon mo lang naman siya
nakita. Wag mo na lang akong pakealamanan!"
Bumagsak ang balikat ni Dirk sa sinabi ng ina, alam naman nitong hindi niya ito
mapipigilan. Sumagi na sa isip ng binata ang pwedeng gawin at isipin ng mama niya
pero hindi niya pa rin inasahan na sasabihin nito ang ganong sa harap mismo ni
Vivianne.

"Papakealamanan kita. Hindi ito tungkol kay Vivianne, mahal. Tungkol ito sa anak
natin, tungkol sa anak mo."

Maya maya ay nakarinig na siya ng papalayong yabag ng paa, hudyat na tapos na ang
usapan ng mga magulang kaya pupwede na itong pumasok.

Nadatnan niya doon ang mama niyang lukot pa rin ang mukha, halatadong iritado dahil
sa sagutan nila ng ama ni Dirk. Kunwari ay walang narinig, dumerecho ito sa ina at
nagmano pagkatapos ay dumerecho na sa sariling kwarto.

Ipinakilala nito si Vivianne sa mga magulang dahil gusto niyang ipakita sa

nililigawan kung paano siya ituturing na pamilya ng mga iyon. Ipinakilala niya ito
para makita ni Vivianne kung ano ang buhay ni Dirk paglabas sa eskwelahan. Gusto
niya kasing matanggap niya ng dalaga sa kung sino talaga siya.

At kung ano man ang kinalabasan noon ay paniguradong hindi makakaapekto sa kung ano
man ang pinaplano ni Dirk. Hindi ang reaksyon ng mama niya ang makapagpapatigil sa
gusto nitong gawin.

"Dirk, ano, what happened?" Napangisi siya ng marinig ang boses ng kaibigan, si
Yvo. Hindi niya maitago ang pagiging excited sa mga susunod pang mangyayari dahil
sa pinaplano.

"Tuloy tayo bukas, Kuys!" Hindi na niya kayang magkwento pa, nawala na kasi sa utak
nito ang kung anong nangyari kanina dahil nakapokus na iyon sa mangyayari
kinabukasan.

"Really? Finally! I'll get them ready." Nagtagal ang kwentuhan ng dalawa, hindi
maalis ang pinag uusapan sa planong isasagawa. Mapupunit naman na ang labi ni Dirk
sa kakangiti.

Nang matapos ang tawag, kinuhang muli nito ang cellphone at pangisi ngising tinext
ang numero ni Vivianne.

I'll see you tom, Viv. I'm expecting a yes.

BU 12
"GOODNIGHT, Viv. Labas tayo bukas, okay lang ba?" Hindi na mapigilan ni Vivianne
ang paru paro sa tyan nito—malawang naglilibot kaya hindi na niya mapigilan ang
maya't mayang pagngiti. Paminsan minsan nama'y inaabot ng kaba.

At pinagsisisihan niya iyon!

Paggising kinabukasan ay halos kumaway sakanya ang malalaking eyebags! Hindi siya
nakatulog. Hindi siya pinatulog ng ganoong pag iisip kahit anong pwesto ang gawin
niya at kahit gaano niya pa katinding ipinikit ang mga mata.

Kaya naman wala na silang sinayang na oras ng magkakaibigan, agad agad siyang
nakipagkita kila Jae sa condong tinitirahan ni Red.

Masaya siyang nakikitang hindi rin magkandaugaga ang mga kaibigan nito, pakiramdam
niya ay suportadong talaga siya—pero kahit naman noon pa ay hindi rin sila
nagkulang sa pagpaparamdam.

They actually had a great time! Pansamantalang nakalimutan ni Vivianne ang

mangyayari maya maya lamang.

"Pakiramdam ko, magtatanong na talaga siya! Oh my Gosh! Gusto kong makita, sama
kaya ako?" Si Jae iyon na agad ding tinampal ni Red sa braso bago magtawanan.

"Don't be too nosy! Hayaan na lang nating magkwento 'to si Viv."

Iyon din ang iniisip niya kaya kinakabahan siya ng sobra. Paano kung magtatanong na
talaga si Dirk sakanya? Hindi niya maiwasang isipin ang posibleng maging reaksyon
niya. Naeexcite siya para roon.

Suot ang White High-collar Bishop sleeves top, skinny jeans at Pointed toe heels ay
inihatid pa siya ng mga kaibigan sa University—lugar na si Dirk ang nagdesisyon.
Nagtataka man ay hinayaan niya na lang. Isa pa tuloy iyon sa naging batayan niyang
may plano ngang iba ang binata.

"Sigurado ka na ba rito? Ikaw lang mag-isa?" Napangiti nalang siya sa ginawang

paninigurado ng kaibigang si Red.

"I am! Thank you so much." Ang totoo, hindi na niya alam kung paano pa
magpapasalamat sa dalawa. Simula pa noong nagkaproblema sila ni Dirk, nagkaayos
ulit at ngayon.. palagi na silang nandyan.

"The moment of truth, Viv. Balitaan mo agad kami ha?"

Eksaktong alas dos ng hapon siya nakarating, katulad nang napag usapan. Nilibot
niya ang paningin sa buong BU grounds noong wala sa lugar na napag usapan si Dirk—
kahit ilang minuto na ang lumipas.

Papunta na 'yun, paninigurado nito sa sarili.

Pero taliwas sa lahat nang pangungumbinsi, nagsimula nang dumilim ang kalangitan ay
wala pa rin ni anino ni Dirk ang dumadating.

Hindi siya makapaniwala.

Mahigpit ang pagkakahawak nito sa damit na pinaghandaan ng mahabang oras, habang

nagsisimulang manikip ang dibdib.

Maya't maya ang mahihinang pagtawa sa sarili dahil nagmukhang naulit na naman ang
nangyari noon.

Hindi, nagbago na si Dirk.

Alam niyang hindi na uulitin ng lalaki ang ginawa, imposible! Magkausap pa lang
kami bago kami tumulak nila Red sa eskwelahan.

Nanginginig ang kamay nitong kinuha ang cellphone, ilang beses na tinawagan si
Dirk. Ilang beses nagbaka sakaling sasagutin iyon ng lalaki't hihingi ng pasensya
sakanya.

Pero wala.

Hindi, nagbago na si Dirk.

Hindi na niya napigilan ang malakas na pagbuhos ng luha kasabay ng malakas na pag-
ulan.

Hindi nagbago si Dirk.

Marahil ay umasa na naman siya. Umasa siyang magiging iba sa pangalawang
pagkakataon.

Kinuha niyang muli ang cellphone, ayaw niyang sumuko agad. Baka may nangyaring
hindi maganda. Baka kung ano lang ang nangyari kay Dirk.

Pero lahat nang pagtatanggol nito kay Dirk sa sarili ay naglaho nang tuluyan nitong
nasagot ang tawag.

"H-Hello? Si Dirk—"

Hindi na niya inantay ang sasabihin ng babaeng sumagot bago patayin ang tawag.
Paano niya nga ba hindi makikilala ang boses na 'yon?

It was Ulrica's.

Ang pag-asang natitira ay agad na napalitan ng pagsisisi.

Nagagalit ito sa sarili niya kung bakit hinayaan pa nitong papasukin sa buhay
niyang muli ang lalaki. Kung bakit kailangan niya pang bigyan ng pagkakataon si
Dirk!

"Nice one, Viv. Great job," natawa nalang siya. Hndi halos mapaniwalaan ang
nangyayari.

Kung kailan naman sobrang iwas siyang maulit ang dati ay yun pa mismo ang nangyari.

Hindi niya alam ang mararamdaman, hindi nito alam ang gagawin. Basta nalang siyang
sumugod sa ulan habang ang suot na heels ay nasa kamay na niya.

Marahil ay pagtatawanan siya ng mga makakakita pero wala na muna siyang pakialam sa
mga ganoon ngayon.

Hindi siya makapaniwala sa sarili.

Hindi siya makapaniwala kay Dirk.

"Vivianne! Ano bang naiisip mong bata ka? May payong ka naman ah!"

Pagdating sa bahay ay nagawa pa nitong ngitian ang inang hindi na natigil sa sermon
tungkol sa pagpapaulan nito.

Para ngang hindi na rin siya makarinig, eh. Ang naririnig na lang ito ay unti
unting pagkadurog ng nasa loob.

Hindi pa nito malinaw ang nararamdaman pero isa lang ang sigurado niya, habangbuhay
nitong pagsisisihan ang ginawa.

Pagsisisihan niyang binigyan pa ng pagkakataon ang Dirk na iyon.

"Viv! Ano, kumusta?" Gumapang siya pahiga sa kama pagkatapos ay tiningnan lang ang
screen ng cellphone kung nasaan ang dalawang kaibigan.

"OMG. Kayo na?" Sigurado siyang narinig ang sinabing iyon ni Jae pero ni hindi niya
magawang sagutin.

Nang napansin naman ng dalawang walang imik ang kaibigan ay agad silang nagpanic.
Si Jae ang unang kumibo dito, hindi malapitan ang kaibigan lalo pa't nakavideo call
lang.

"Viv, are you okay?"

Pero si Red ay may iba nang naiisip. Magaling magtago ang kaibigan pero alam niyang
hindi magkakaganito si Vivianne kung maayos ang naging araw nito kasama si Dirk.

"Viv, anong nangyari?" Mas malumanay na ang boses ni Jae, nagsisimula na ring
makapag isip ng kung ano.

"Hindi niya ako sinipot." Sa sinabi ni Vivianne ay sabay pang nailagay ng dalawa
niyang kaibigan ang mga palad sa bibig. Gusto niyang tumawa dahil sa nararamdamang
disappointment. Gusto nitong sigurin ang bahay ni Dirk ngayon ay paulanan ng mga
katanungan.

Iilang minuto pagkatapos manahimik ng mga kaibigan ay doon pa lang bumungkaras ng

tawa si Jae. "Nice joke—"

"Jae, hindi ako magbibiro!" Nagsisimula na naman siyang mainis, naalala na naman
ang ginawang pang iindian sakanya ni Dirk. "Hindi talaga ako sinipot ng gagong
'yun!"

Sa sinabi ni Vivianne ay mas lalo lang tuloy nabigla ang dalawa, "Did you just.."

"Yep, deserve niya naman." Ihinarap niya sa dalawang kausap ang kalmadong mukha
kahit sobra na ang nararamdaman niyang panggagalaiti.

Sobrang mabigat ang pakiramdam niya, ni hindi nga ito makakilos mg maayos. Parang
may nakapatong sakanyang kung ano at habangbuhay niya na sigurong hindi maaalis.

"Matutulog na ako, kita kita nalang ulit sa Monday. At please, ayokong may
magbabanggit ng pangalan ng lalaking 'yun. Bye." Hindi na niya inantay na magsalita
pa ang dalawa niyang kaibigan.

Hindi na dapat siyang magtagal sa usapan, nangingilid na kasi ang mga luha nito.
Pakiwari niya'y babagsak na ano mang oras.

Agad siyang nagtalukbong nang kumot, pinipigilan ang sariling umiyak. Hindi niya
pwedeng iyakan ang lalaking iyon ngayon.

Hindi na niya pwedeng ulitin pa ang ginawa kanina.

Madiin niyang ipinikit ang mga mata kasabay ng pagbagsak ng mga luhang kanina pa
kating kati lumabas. Anong ginawa ko sayo Dirk para gawin mo sa akin ito?
BU 13
HINDI na nito ginustong makarinig ng kahit ano tungkol sa binata simula noon,
siguro malaking tulong na rin iyon para makalimutan ang nangyari.

Hindi niya na rin nakita ang binata, para ngang bigla na lang itong nawala. Biglang
naglaho at hindi man lang nagawang sabihan si Vivianne.

Wala siyang nakuhang kasagutan sa lahat ng tanong nito pero nagawa niyang
magpatuloy. Isa pa, ang mga pangarap naman ang priority nito.

Kaya sa ilang taong lumipas, walang ibang ginawa si Vivianne kundi isubsob ang
sarili sa pag-aaral. Naging mabuti naman ang epekto noon dahil inaasahan na niyang
makakatanggap siya ng award sa mismong pagtatapos.

Tatlong taon na ang nagdaan, hindi man lang nito nakita si Dirk. Kahit ngayong
nagpapractice na para sa graduation ay wala talaga.

"Kilala mo pa ba kami?" Tinaasan niya ng kilay ang dalawang kaibigang sumulpot bago
nagsitawanan. Masaya siya dahil hindi pa rin nag iiba ang pagtuturingan ng mga ito.
Marami mang nangyari, sila sila pa rin ang magkakasabay na magtatapos.

Hindi tuloy niya maiwasang maging emosyonal, nag eensayo pa lang sila pero naiisip
na ni Vivianne ang lahat ng napagdaanan sa loob ng apat na taong pag aaral.

Hindi niya halos maisip na nakaya niya ang lahat ng 'yun.

"Galing mo, Viv! QBQ ka pa nyan ha!" Nahihiya na lang siyang ngumiti, hindi man
siya ang may pinakamataas na nakuhang grado ay nakasali pa naman ito sa magtatapos
biglang Magnacumlaude.

Ilang araw bago maggraduation ay hindi na sila magkandaugaga, mula sa damit na

isusuot at mga iimbitahan.

Kaya lang, pilit talaga siyang binabagabag mg kaisipan kung nasaan si Dirk. Malakas
kasi ang kutob niyang baka hindi na siya pumasok.

Sa naisip ay hinarap niya ang mga kaibigan, busy ang mga ito sa paghahanap ng
isusuot para sa ceremony pati sa mass na gaganapin bago ang graduation.

"Nakikita niyo pa ba siya?" Iyon lang ang sinabi niya pero agad nang nakuha ni Red
at Jae ang tinutukoy ng kaibigan.

Nagkatitigan muna sila, nag aantayan kung sino ang magsasabi ng nalalaman. Wala na
sanang balak magsabi ang dalawa dahil sa sitwasyon ni Dirk at Vivianne pero ngayong
nagtatanong na siya ay bakit naman nila hahayaang walang alam ang kaibigan?

Bumuntong hininga si Red, ipinaubaya na ng titig na iyon ni Jae ang pagsasabi ng

totoo. "Hindi na siya pumasok simula noon."

Naibaba ni Vivianne ang damit na hawak dahil sa gulat. Hindi na niya nakikita ang
binata at kinutuban na nga siya ng ganoon pero hindi nito inasahang kumpirmado pala
ito.

"K-Kasi Viv, nalaman lang namin dahil sa kaklase niya. Drinop na raw ang lahat ng
subjects at kuya raw niya ang nag asikaso ng lahat ng 'yun. Pero hindi namin alam
kung ano 'yung dahilan." Pumasok lang tuloy sa isip niya ang mga alaalang pilit
nitong tinatakasan noon pa.

Mataman niyang tiningnan ang dalawang kausap, "Noong araw na 'yun, ilang beses ko
siyang tinawagan. Sa mga naunang tawag, walang sumagot. Pero sa huli.."

Binitin niya muna ang pagkukwento para isa isahin ang mukha ng dalawang matimtim na
nakikinig sa kung anong sinasabi nito. "Sinagot 'yun.. ni Ulrica."

Hindi pa nagtatagal ang ilang segundo ay nagpaulan na ng mga mura ang dalawa,
ngayon lang nagawang sabihin ng kaibigan ang ganoong impormasyon. At posibleng may
kinalaman iyon sa biglaang pagkawala ni Dirk.

"Pero nakita ko lang si Ulrica kanina! Nasa canteen ng CAL, may kausap sa.."
Nagkatinginan sila sa sinabi ni Jae at sabay sabay na napahiyaw.

"Si Dirk!!"

Maya maya'y itinikom ang mga bibig nang maalalang nasa pampublikong lugar sila.
Inanalisa naman ni Vivianne ang mga nalaman, matagal na siyang may hulang konektado
si Ulrica sa hindi pagsipot ni Dirk sakanya—sa pangalawang pagkakataon.

"I can't believe nagawa niya akong utuin ng dalawang beses! Gaano ba ako katanga?"
Pagkatapos ng sinabi ay natahimik si Vivianne, talagang nagsisimula na namang
isipin kung ano ba ang nagawa nito para maging deserving sa ganoong action.

Kaya kahit marami rami na rin ang nagbago kay Vivianne ay hindi pa rin nawawala sa
isip nito na sa dalawang pagkakataon—talagang hindi lang isa, ay nagawan pa siya ng
ganon.

Araw araw pa rin niyang hinihiling na sana hindi nalang iyon nangyari. Ilang beses
pa ring bumabalik ang pagsisisi.

Jae snapped. "Hey! We're here para magsaya, bakit pa natin iisipin 'yang mga
ganyan?"

Sumang-ayon naman silang dalawa ni Red doon, kapagkuwan ay nagsimula nang maglibot.
Hindi na siya pwedeng bumalik sa pag iisip, para kasi kay Vivianne ay matagal na
siyang graduate sa mga ganoon.

Isa pa, mas marami siyang kailangang isipin ngayon; ang pagtuturo niya sa mga
susunod na taon at tuluyang makatulong sa magulang katulad ng matagal nang
pinangarap.

"Viv, tara! Maganda 'to, dali!"

Sinusulit talaga niya ang mga oras na kasama nito ang mga kaibigan lalo pa't walang
kasiguraduhang magkakaroon pa siya ng mahabang oras kapag nagsimula na sa
pagtuturo. Iyon ang isa sa hindi nito makakalimutan sa buhay ng pagiging kolehiyo,
paniguradong mamimiss niya ang lahat ng iyon.

Siguradong balde baldeng luha ang mailalabas nito sa araw ng pagtatapos.

Pagdating naman sa bahay ay hindi niya napigilan ang pangiti noong makita ang
excitement ng mga tao roon. Hindi lang kasi siya ang hindi pinatutulog ng nalalapit
na graduation, hindi rin dinadatnan ng maayos na tulog ang mga magulang nito.

"Vivianne, anak." Sinalubong niya ang mama niya't niyakap ng mahigpit. Walang
makakapantay sa kasiyahan niyang makita na labis din ang galak na nararamdaman ng
mga magulang. "Hindi ko kayang isa-isahin ang lahat ng paghihirap na dinanas mo
lalo na sa pag aaral. Hindi ka man namin kayang bilhan ng magarang regalo para sa
graduation mo, nangangako naman kaming susuportahan ka namin sa lahat. Maraming
salamat, proud kami sa'yo ng papa mo."

Ni hindi pa nga graduation ay sandamakmak na luha na ang nasasayang nito, paano pa

kaya sa nalalapit nitong pagtatapos.

Nang makarating sa sariling kwarto ay agad niyang hinarap ang salamin para
pagmasdaman ang kabuuan. Malawak itong ngumiti, hindi na inisip na nagmistula itong
baliw sa ginagawa.

"You did great. Do more, follow your dreams."

BU 14
PWEDE nang pigain ang hawak na panyo ni Vivianne kahit kakasimula pa lang ng
graduation march. Hindi nito alintana ang mga nakakakita, iniisip niya na lang na
tiyak magiging ganoon din ang iyak nila kung sila ang nasa sitwasyon.

Hindi naging madali ang apat na taon, kailangang maging kalmado—kailangang ituon mo
lang ang sarili mo sa leksyon kahit maraming problema sa gastusan ang dapat isipin.
Kailangan niyang ituon ang atensyon sa leksyon ng guro kahit pilit na iniinda ang
pagkalam ng tyan niya.

Ilang beses niyang itinawid ang eksaminasyon ng walang tulog dahil kinailangan
nitong tulungan sa paglalabada ang ina.

Iilan lang iyon at paniguradong sobrang kagalakan din ang nabigay ni Vivianne sa
mga magulang.

Nagsimula sa pangarap na ngayon ay onti onti na niyang natutupad.

Sino ba ang mag aakalang ang Qualified Below Quota noon ay aakyat sa entablado para
isuot ang medalya biglang Magnacumlaude.

She can't help but to cry. Iyon na lang siguro ang kaya niyang isagot sa lahat ng
congratulations na natatanggap niya.

Nang magsimula ang programa, doon lang rin nakakalma si Vivianne. Pinukos kasi nito
ang paghahanap sa dalawa nitong kaibigan na mukhang malabo ring mangyari sa sobrang
daming taong naroroon.

Nanlaki ang mata ni Vivianne dahil sa pagkamangha noong tawagin sa stage si Khlar
Romero, matatandaang ilang beses niya na rin iyong nakasama dahil kay Jae.

Hindi niya maiwasan ang paghanga, grumaduate na ito dalawang taon na din ang
nakararaan. Nakakuha ng award na katulad kay Vivianne at nag Top 1 agad sa
Licensure exams. Pagkatapos ngayon ay nasa harapan na ng marami para magbigay ng
personal nitong talumpati.

Hindi talaga siya mapakali. Naalala niya pa noong una nilang makilala si Khlar
dahil kay Jae, tahimik lang ito. Halos hindi umiimik at madalas nakikitawa lang
kaya sino ang mag aakalang ganito ang aabutin ng lalaking ito.

It was a brief but concise speech. Naalala na naman tuloy ni Vivianne ang mga
pinagdaanan niya.

Kaya naman nang makuha nito ang diplomang inaasam asam ay para na itong tumalon sa
tuwa. I'm on the top of the world. Gagad pa nito sa isip.

Iba talaga sa pakiramdam kapag alam mong deserve mo ang isang bagay dahil sa
pinaghirapan mo iyong makuha.

"Viv! God, I'm so proud of you!" Napasigaw pa si Red ng makita siya, alam niyang
maging ang mga kaibigan ay masaya para sa nakuha.

"See? See! QBQ ka lang noon." Dahil sa narinig ay nagsimula na namang mangilid ang
luha niya, naalala ang lahat ng pinagdaanan nilang magkakaibigan.

"Naalala ko pa, halos mawalan tayo ng pag-asa noong nakita pa lang natin 'yung
pila." Bumungkaras si Jae na sinundan din naman agad ng dalawa.

"Ay ako!" Natatawa pa noong nagsalita si Red, "Naalala ko pa noong nag eskandalo
'to sa CENG!"

Sa pagkakataong iyon, dalawa na lang sila ni Red na tumawa dahil tuluyan nang
nulukot ang mukha ni Jae.

"Pero atleast, nahanap na ang bebe boy." Hindi halos makapaniwala si Jae na nagawa
pang gatungan ni Vivianne ang naunang kaibigan.

Mayamaya ay umirap na ito, "Gabi na. Pahinga na kayo, bukas yari kayo sakin."
Tumalikod na si Jae, tinungo ang kanina pa nag aantay sakanyang mga magulang.

"Yari daw tayo? Baka siya!" Hinarap ni Red si Vivianne noong silang dalawa na lang
ang naroon. "Viv, I'm really proud. You deserve it."

Nagulat si Vivianne sa pagiging seryoso ng kaibigan pero mas nagulat ito nang
nagawa siyang yakapin ni Red. Iyon ang unang pagkakataon!

"Ganito pala pakiramdam ng yakap ng isang Red Valen—aray!"

Paano naman kasi, nang sinabi iyon ni Vivianne ay agad iyong kumalas sa yakap at
walang sabi sabing binatukan siya. "Hindi mo na lang dapat pinansin! Nakalimutan ko
na nga eh."

Nagtawanan muna ang dalaga at nagkulitan pa ng ilang minuto bago tawagin si Red ng
mga magulang at magpaalam sakanya.

Madaling araw na iyon natapos, nang mag isa ay saka pa hindi mahagilap ni Vivianne
ang mga magulang.

Nasaan naman marahil ang mga iyon?

Parang nawawalang kuting pa siyang naglalakad sa lugar, hindi mahanap ang mga
kasama noong may biglang humigit sa mga braso nito.

Sa pag aakalang kapatid ay agad niya iyong tinampal pagkaharap, "Kanina ko pa kayo
—"

Muntik na siyang malagutan ng hininga sa pormal na lalaking nakita, malaki ang

itinangkad nito at malaki rin ang pinagbago sa itsura.

"Dirk."

Sa isang iglap, lahat ng alaalang inilibing na ni Vivianne ay agad agad na

bumangon. Hindi niya halos maisip kung saan galing dahil tila ba nag uunahan pa ang
mga iyon.

"Viv—"

Agad nitong pinilit ang mga paang tumakbo at umalis sa lugar. Tatlong taon! Tatlong
taong parang bulang nawala si Dirk, pagkatapos ay babalik ito ngayon na animo'y
walang nangyari at maayos ang lahat?

Hindi, ayaw ko siyang makita.

Sa ganoong kaisipan ay mas lalong binilisan ni Vivianne ang lakad at agad na

napairap sa kawalan noong higitin na naman siya ng binata.

Fine, mukha namang hindi ako nito titigilan.

"Vivianne—"

"Anong kailangan mo?" Kailangan niyang madaliin ang pag uusap. Bukod kasi sa ayaw
siya sa kaharap, malamang ay hinahanap na rin siya ng mga kasama.

"Viv, congratulations!" Pinaningkitan niya ng mata ang kausap, unbelievable.

Nang mapansin naman iyon ni Dirk ay agad itong naghanap ng mga salita, tila
nakalimutan nito ang totoong pakay sa dalaga.

"A-Andito ako para magpaalam." Mariin nitong inantay ang sasabihin ni Vivianne
habang nakayuko kaya ganoon na lang ang gulat nito nang bumungkaras ng malakas na
tawa ang dalaga.

Nagulat siya doon, masyado rin kasing malakas dahilan para magtinginan sa kanila
ang iilang taong malapit doon.

"Wh–huh? What? Iyan ang pinunta mo?" Naguluhan siya sa sinabing iyon ni Vivianne
kaya matagal itong matahimik. "Magpapaalam ka?"

Matiim lang akg titig niya sa babae nang pinagkrus nito ang mga braso sa tapat ng
dibdib. "Hindi ba matagal ka nang umalis? Hindi ka rin naman nagpaalam noon."

Nagisismula nang mairita si Vivianne, bumabalik ang lahat ng galit na pilit na

kinalimutan para sa kaharap. "Okay, Mr. Rangasa. Kung wala ka ng ibang sadya sa
akin, let me leave. Nang sa ganon, kahit isang beses lang—ako naman ang mang iwan."

Eksaherada niyang tinalikuran ang binata, aambang lalakad noong magsalita pang muli
ito. "Papasok ako sa Philippine Army—"

Kahit saan ka pa pumasok, siguradong wala akong pake. "—gusto ko lang ipaalam."

"Wala akong gustong alamin ni isa tungkol sa'yo, Dirk." Iyon na ang huling sinabi
niya sa binata bago magtuloy tuloy ng lakad palayo roon.
BU 15

"TALAGANG anlaki ng pinagbago niya!" Napailing nalang si Vivianne, talagang hindi

siya titigilan ng kaisipang Dirk na iyan dahil nakipagkita rin pala ito sa mga
kaibigan niya.

"Pero pinagtataka ko talaga, why? Bakit bigla siyang nawala? Tinanong ko siya pero
hindi niya na ako sinagot at nagpaalam nalang." Nagkatinginan si Jae at Vivianne sa
sinabing iyon ni Red kaya nagtataka rin niyang binalingan ang dalawa bago
napagtanto ang ibig sabihin noon.

"The hell! That's kinda pure. Si Vivianne kasi hinahawaan ako ng pagiging makata."
Nagtawanan ang tatlo, sinusulit ang mga natitirang araw na hindi sila busy.

"Makata ba 'yun? Hindi mo nga alam ibig sabihin ng nag-aalimpuyo." Mas lalo tuloy
kumunot ang noo ng kaharap.

"What the hell is that? May word bang ganon?" Natatawang napailing nalang si
Vivianne habang patuloy pang kinikulit ni Red.

"Ang unfair ninyo!"

Napapangiti na lang si Vivianne tuwing naalala niya ang mga sandaling iyon. Limang
taon na ang nakararaan, hindi na nito madalas kasama ang mga kaibigan dahil
nagkanya kanya na rin sila ng tinahak na daan.

Mas maraming nangyari sa loob ng limang taon, si Jae ay pinili ang magtrabaho sa
ibang bansa. Nabalitaan niya na lang noong isang linggo na nagresign na sa trabaho
doon at dito na mananatili sa Pinas. Hindi niya pa alam kung bakit pero
paniguradong magkikita rin naman sila ng dalaga.
Si Red naman? Hayun, isang taon na lang gagraduate na sa pagmemedisina. Labis ngang
ipinagmamalaki iyon ni Vivianne. Sinasabing pupwede na silang magtayo ng ospital ni
Jae.

Sa lalaki namang kinamumuhian, wala na siyang naging balita. Para ngang naging
totoo ang huli niyang sinabi dito. Sa isip ni Vivianne na mas mabuti na iyon para
hindi tuluyang bumalik sa kanya ang mga alaalang pilit na tinatakasan noon.

Mabilis talaga ang oras kapag gusto mo ang ginagawa mo. Ni hindi na nga namalayan
ni Vivianne na ganoon na pala katagal siyang nagtuturo.

Pagkatapos kasi ng graduation ay hindi na siya agad nagsayang ng panahon, nag

topnotcher sa LET at nakapasok din sa paaralan para makapaturo. Hindi niya nga lang
kasama ang pamilya dahil naiwan ito sa Bicol.

Mag aapat na taon na rin, marami na ring estudyante ang dumaan sakanya. Ganoon pala
iyon ano? Kapag nakapagbibigay ka ng karunungan sa isang bata, hindi ka nila
magagawang kalimutan.

"Teacher! Si Terron po kinuha 'yung lapis ko!" Naibalik siya sa kasalukuyan sa

sigaw na iyon ni Sarah. Napailing muna siya bago lapitan ang dalawang nag-aaway na
bata.

"Terron, ano 'yung sabi ni Teacher?" Marahan niyang hinaplos haplos ang buhok ng
batang lalaki sa harapan. Sila na lang ni Sarah ang natira mula sa tatlumpo nitong
hawak na mga estudyante. Si Vivianne ang adviser nila, mga nasa ikaunang baitang.

"Eh, Teacher Vivianne sa akin po ito." Tiningnan nito si Sarah na nasa gilid niya
at umiiyak, pilit na tinuturo ang lapit na hawak ni Terron.

Nangingiting napabuntong hininga na lang si Vivianne bago magtungo sa maliit na

cabinet nito sa classroom. Sanay na siya sa mga ganitong problema dahil iyon naman
talaga madalas ang pinag aawayan ng mga bata.

Kumuha siya doon ng dalawang magkaparehang lapis, kapagkuwan ay lumapit sa dalawa.

Minabuti nitong magkaparehas na lapis ang ibigay para maiwasang mag-away ulit.

"Eto, Terron saka Sarah. May bagong lapis si Teacher Vivianne. Mabuti pa, ibigay
niyo na lang sa akin 'yang maliit na lapis pagkatapos tig-isa na kayo ni Sarah
dito." Sa sinabi ay halos magsitalon sa tuwa ang dalawang bata, "Talaga, Teacher?
Yes!"

Agad iyong kinuha ni Sarah, bumalik sa inuupuan at nagsimulang magdrawing. Nanatili

sa tabi niya si Terron, nakataas ang tingin sakanya.

"Oh, Terron. Anong problema?" Hinawakan nito sa pisngi, hindi niya maiwasang
panggigilan ang bata. Napakacute nito at chubby.

"Wala, ambait niyo po kasi." Hindi na napigilan ni Vivianne ang pagtawa. "Bakit po?
Binigyan niyo po ako ng lapis, eh."

Napailing na lang siya, nasanay na sa mga papuring tungkol sa kabaitan niya.

Akmang itatanong na nito kay Terron kung parating na ba ang sundo nito ng mayroong
biglang nagsalita.

"Ron, anong sasabihin mo kay Teacher?" Napabalikwas at napaayos agad siya ng tayo.
Sandali kasi siyang umuklo para matapatan ang batang kausap kanina.
"Salamat po. Uuwi na po ako!" Nginitian niya si Terron nang magsimulang tumakbo
papunta sa sundo na agad niya ring sinundan ng tingin. "Dada!"

Halos mabuwal siya sa pagkakatayo, labis ang pagkagulat sa natatanaw. "Ma'am,

sunduin ko lang po." Hindi niya magawa kahit tumango man lang.

Bakit ganoon ang pakiramdam niya? Bakit hindi nito mapigilan ang panginginig ng
tuhod?

Sabay sabay silang napabaling noong kuhanin na rin si Sarah ng sundo nito. Mas lalo
siyang nanlamig sa katotohanang siya, ang lalaking ayaw nang makita at si Terron na
lang ang nandoon.

"Dada, antayin na natin si Teacher. Uuwi na rin naman siya, eh." Halos mapamura
siya noong tinitigan muli siya ng lalaki. Mas lumaki ang pinagbago nito, five years
ago. Para na itong ibang tao kung iisipin, mas madali lang sakanya para malamang
siya iyon dahil.. hindi niya alam. At ayaw na niyang alamin.

Bagay pala sakanya ang ganyang gupit. Nagulat siya sa itinuran sa sarili, halos
manggalaiti pa siya.

Ang kulay nito ay mas lalong nadepina sa pagiging kayumanggi, nakauniporme pa ito
kaya mabilis ding nalaman ni Vivianne ang propesyon nito.

"Ah, 'wag na Terron. Magliligpit pa si Teacher." Agad na siyang tumalikod, huli na

para makumpirma sa sarili na Rangasa ang apelyido ng bata.

Matagal na niyang alam iyon pero inalis niya sa isip niya sa pag aakalang nasa
Bicol naman iyon.

"Tulungan na lang natin si Teacher, Dada. Mabait naman siya sa'kin eh."

Hindi niya kayang harap-harapang tanggihan ang bata kaya wala na rin itong nagawa
noong nagsimulang ayusin ni Terron at ni Dirk ang mga upuan.

Siya naman ay nag-ayos ng mga gamit kahit hindi pa rin mapakali. Mabilis naman ang
oras kapag siya langh mag-isa pero sobrang bagal noon ngayon. Gusto na niyang
makauwi at para hindi na makita pa ang lalaking ito.

"Hatid ka na namin," agad nitong binalingan ang lalaking nagsalita. Pagkatapos ay

tinaasan ng kilay bago naunang magsalita. Hindi na muling nilingon ang dalawa.

Ayaw na nitong makipagplastikan pa, hindi niya gusto ang makasabay o makita man
lang si Dirk. Posibleng natanggap na niya ang nangyari pero hindi pa rin
nakakalimutan ni Vivianne ang lahat.

At isa pa, mas okay na rin ang ganito. Mas okay na hindi na sila nagiging
magkasalamuha.

Baka maging madalas lang dahil kay Terron pero siguro hindi naman na ito
magpupumilit pa.

"Hindi ka na niya guguluhin, Viv. May anak na 'yung tao."

Dapat lang na maging masaya siya, pero parang habang patagal ng patagal na dumadaan
sa isip niya ang anak nito ay may kung anong dumadanak sa dibdib ni Vivianne.

Hindi niya alam kung ano.

BU 16
HINDI tuloy alam ni Vivianne kung paano nito haharapin si Terron kinabukasan.
Kinakausap siya nito tungkol kay Dirk pero pinipilit na lang niya ang sariling
makinig.

Mabuti at agad nq simula ang klase kaya may rason siya para maiwasan ang bata. Pati
siya tuloy ay nadadamay.

Nagawa niya ito hanggang sa magtanghalian sa araw na 'yun, bumalik siya sa mesa
niya para sana kunin ang pitaka pero ganoon na lang ang gulat nito noong may
nakapatong doong paperbag na mula pa sa mamahaling restaurant sa lugar.

Nagpalinga linga siya, kanino 'to?

Nilapitan niya iyon, wala naman sigurong masama kung pakikialamanan niya lalo pa't
nasa mesa niya naman nakalagay.

Agad niyang inabot ang maliit na papel na naroon dahil inakala niyang resibo, pero
nagkamali siya dahil sulat kamay ang nandodoon.

Lunch ka na, Ma'am.

Walang nakalagay kung kanino galing pero may naiisip na si Vivianne at hindi niya
gusto iyon.

Inalis niya sa ibabaw ng mesa ang paperbag, ibinaba sa sahig pagkatapos ay tuluyang
kinuha ang pitaka at lumabas na doon.

Ang lalaking iyon talaga! Kailan ba siya titigil?

"Ate, pabili naman nitong kain saka nilaga." Tinitingnan pa lang ni Vivianne ang
mga iyon pero halos maglaway na siya. Hindi rin kasi niya nagawang mag-agahan kaya
siguro sobra sobra na ang pagkalam ng tyan niya.

"Nako, Ma'am. Binilin sa akin ni General na huwag na raw po kitang pagbilan dahil
may binili na siyang pagkain para sa'yo," agad na kumunot ang noo niya.

"At sino naman 'yang General General, Ate Lin?" Nagsisimula na siyang mairita,
siguro ay dahil sa gutom na nararamdaman.

"Si General Rangasa po," napatanga na lang siya. Kung ganoon ay kakontyaba pa pala
nito ang mga tao sa paaralang dito para lang makuha ang kung ano mang gustuhin
niya?

"Sige na naman Ate, ayaw ko po noon. Bibili na lang po ako sainyo," nag-aalangan na
noong una pero nagawa pa rin nitong umiling.

"Mahal daw po 'yun sabi ni Sir kaya sayang daw."

Huminga muna si Vivianne nang malalim bago mag-isip ng pupwedeng gawin. "Sige, Ate
Lin. Ganito, ibibigay ko 'yun lahat sayo. Walang bawas. Pero pagbibilhan mo na ako?
Pwede na ba?"

Bumungkaras muna ng tawa ang babae bago bumaling sakanya, "Nako, sige Ma'am. Kayo
po ang bahala."

Sumimangot si Vivianne habang pabalik sa classroom. Ngayon siya na ang bahala, pero
kanina si Dirk ang nasusunod? Talaga nga naman oh.

Mabilis niyang kinuha ang paperbag at nakipagpalitan ng pagkain sa tindera sa

canteen. Pangisi ngisi na siya noong bumalik, akala mo ha.

Magana siyang nagsimulang kumain, paminsan minsa'y natatawa kapag naalala ang
ginawa.

"Bakit nga ba ako umasang maiisihan ko ang Magnacumlaude?" Nahinto ang pagsubo nang
nagawang samaan ang tingin ang lalaking kakapasok lang sa silid.

"Practice ka pa," natatawa lang siyang ipinagpatuloy ang pagkain. Buong akala
talaga ni Dirk ay maiisahan niya si Vivianne. In you dreams, Dirk.

Nang marealize ang ginawang pakikipag-usap sa lalaki ay agad na tinapunan niya iyon
ng masamang tingin. "Bakit ka ba nandito?"

Itinaas ni Dirk ang dalawang kamay na parang sumusuko at hindi na lalaban sa

matalim na titig ng dalaga. "Susunduin ko si Terron, hindi muna makakapasok ngayong
hapon kasi may pupuntahan sila nila Kuya."

Tumango tango muna si Vivianne saka minadali ang pagkain, sanay na rin naman siya
sa ganoon. Mayroon lang siyang isang oras para kumain pero kadalasan ay nagiging
sampung minuto na lang dahil sa mga kailangan pang asikasuhin.

Tahimik namang nag antay doon si Dirk, matiim lang ang titig sa gurong nasa
harapan. Hindi kayang isa isahin ang mga naging pagbabago ng dalaga. Mas lalo lang
itong pumiti, may iilang pagbabago na rin sa mukha na gustong gusto niya.

Hindi rin nagtagal ang pagtitig na iyon nang seryosong lumapit sakanya ang dalaga,
pagkatapos ay iginiya palabas doon.

"Tara, Mr. Rangasa. Kukuha muna tayo ng form sa admin para tuluyang makuha niyo ang
bata." Abot abot naman ang pagtataka niya, bakit parang nag-iba naman ngayon ang
pakikitungo ng dalaga sakanya? Kanina lang ay patawa tawa ito.

Agad na ibinukas ni Vivianne ng pinto pagkarating doon, halata ang pagmamadali

dahil sa ayaw na makasama nang matagal ang binata.

"Good afternoon, Ma'am. Hihingi lang po kami ng form, kukunin po kasi ni Mr.
Rangasa ang anak niya ngayong hapon dahil—" Pilit ang ngiti ni Vivianne nang
humarap kay Dirk dahil sa pagpapatigil nito sakanya sa pagsasalita.

"Teka, anak ko?" Kumunot ang noo ni Vivianne dahil doon, binalingan naman ni Dirk
ang taong kausap ni Vivianne kani kanina lang. "Pamangkin ko po, anak ng Kuya ko."

Natahimik doon si Vivianne, lalo na noong inasikaso na ng tao sa admin si Dirk para
papirmahan sa form.

Hindi nito anak si Terron, bakit parang masaya siya sa nalaman?

Ilang beses nitong pinigil ang sarili sa pagngiti. Bakit naman siya ngingiti?

Nang matapos ay agad na siyang bumalik sa classroom, para sana iwan na si Dirk doon
pero nagawa pa rin nitong sumunod.

"May anak na pala ako, ha?" Baritono ang naging tawa ni Dirk na pumuno sa silid,
wala pa ang mga bata pero babalik din naman ang mga iyon pagkatapos
makapagtanghalian. "Ano ko, single father na iniwan ng asawa?"

Iyon na ang naging batayan ni Vivianne para bumaling, "Ikaw kaya ang nang-iiwan."
Bumuntong hininga na lang siya pagkatapos ay umiling.
Hindi na niya dapat pang sayangin ang oras sa pakikipagdiskusyon sa animo'y isip
batang kaharap. Sinikap na nitong asikasuhin ang mga gagamitin para sa panghapong
klase.

"Anong oras ka uuwi?" Nilingon niyang muli ang lalaking nasa tabi na niya, "Ano ba!
Doon ka nga."

Lumayo ito ng kaonti pero kuntento na doon si Vivianne. "Anong oras ka nga uuwi?"

Umirap lang siya, "It's none of your business, General."

"Dada!" Sabay silang napalingon sa batang kakapasok lang, dumerecho agad iyon kay
Dirk. "Tara na! Excited na 'kong bumili ng toys!"

Nakahinga doon ng maluwag si Vivianne, nagpapasalamat dahil aalis na ang asungot na

iyon. Wala nang mang iistorbo sakanya.

"Sige, tara. Magpaalam kana kay Teacher." Nginisian pa siya ni Dirk na mas
ikinabwisit niya lang.

"Babye po!" Tumakbo na naman paalis doon si Terron, nakipaglaro na naman sa mga
kaklase.

"Aalis na ako." Mabuti pa nga, binulong niya na lang sa sarili para hindi na
magsimulang muli ang sagutan. Peke niya na lang na nginitian ang binata pagkatapos
ay nagpatuloy na sa ginagawa.

"Siya nga pala.." Nilingon niya itong muli, nakakunot ang mga noo.

"Ang ganda mo."

BU 17
"BAKIT ka andito?" Alas kwatro na nakalabas ng eskwelahan si Vivianne, alas dos
dapat iyon pero dahil may kailangan pa itong pirmahan at ayusin ay nahuli na siya
nang paglabas.

Binalingan niya si Dirk, nasa harapan lang niya at paniguradong kanina pa nag
aantay.

"Inaantay kita." Sa narinig ay halos hindi niya magawang huminga ng ilang segundo,
may kakaibang nararamdaman sa tyan pero pinili niyang baliwalain kung ano man iyon.

"Bakit? Driver ba kita?" Nagtuloy tuloy na ito sa paglalakad. Kailangan na nitong

makauwi agad dahil tatapusin nito ang lesson plan at reports na ichecheck bago
matapos ang buwan.

"Viv naman, kanina pa ako dito oh. Mag-usap naman tayo."

Iritado na siya noong hinarap niyang muli ang binata. "Para lang sa kaalaman mo,
no? Hindi ko sinabi sa'yong mag antay ka. Pangalawa, ayaw kong makipag-usap sa'yo."

Nagdere derecho na siya sa paglalakad, malayo layo pa kasi ang kailangang tahakin
bago makarating sa terminal ng jeep. Nakahiga nito ng maluwag nang magawa niyang
makalayo na walang sumusunod na Dirk pero agad din siyang nagulat ng may bumusinang
sasakyan sa gilid nito.

"Dali na, Viv. Kahit ilang minuto lang basta kausapin mo ako."

Ilang beses na niyang tinawanan ang pinaggagawa ni Dirk. Naglalakad siya

samantalang mabagal naman ang pagmamaneho nito sa sinasakyan. "Please?"

Nakangiti niyang hinarap ang lalaking nasa loob ng sasakyan, "Ayoko."

"Ganon ba? Sige."

Huminto ang kotse doon kaya labis na ikinatuwa iyon ni Vivianne. Finally, dere
derecho na siyang makakauwi—

"Ayaw mo, ha? Okay."

Nang maramdaman ni Vivianne ang pag angat ng katawan ay alam na niya ang ibig
sabihin noon. Bakit pa nga ba niya iniisip na basta na lang na titigil ang bwisit
na lalaking ito?

"Dirk! Ibaba mo ako!"

Pero hindi nakinig binata hanggang sa naramdaman na lang ni Vivianne ang sariling
nakaupo sa loob ng kotse nito. Nice.

Nanggagalaiti ito pero walang magawa lalo na noong nagsimulang umandar ang kotseng
iyon, "Bakit ba kasi tayo mag uusap?!"

Nang hindi siya sagutin ay mas pinili na lang nitong tumahimik, pinakakalma ang
sarili.

Naiintindihan niya kung bakit gusto ng closure ng lalaki at baka kapag napag-usapan
nila ang lahat ay hindi na siyang muling guluhin ng binata.

Mabilis ang naging pagkirot ng puso nito sa sinabi.

Para bang hindi noon nais na tigilan siya ni Dirk. Ah! No!

Of course, gusto ko layuan ako ni Dirk. Nakaya ko ang walong taong wala siya.

Mas gugustuhin kong wala siya.

Sa isip niya ay mabuti na rin ang makapag-usap para matapos na ang lahat ng
ginagawang pag iisip nito tungkol sa nangyari sa nakaraan.

Tumigil ang sasakyan sa isang mawalak na talampas, ni hindi nga namalayan ni

Vivianne iyon dahil sa malalim na pag-iisip.

Nauna na siyang bumaba nang makitang nagmamadali pa ang binata para mapagbuksan
siya ng pinto.

"Vivianne," sabi nito habang mabilis na sinusundan ang lakad ng dalaga.

"Tapusin na natin 'to, marami pa akong gagawin." Taliwas sa sinabi ay hindi

maiwasan ni Vivianne ang pagkamangha dahil sa natatanaw. Over-looking ang buong
Maynila dito. Napakaganda noon lalo pa't mula rito ay hindi mo makikita ang mga
kalat mula sa tao.

Dirk cleared his throat. Sa totoo lang ay hindi siya handa, wala man lang siyang
naipong mga salita. At kung mayroon man ay paniguradong lilipad lang kung saan
dahil sa panginginig sa trato ni Vivianne sakanya.

"Ah.. ano." Halata sa pag aalangan ni Dirk ang nararamdamang kaba. "Viv."
Seryoso siyang binalingan ni Vivianne, nagsisimula na naman niyang maalala ang mga
nangyari doon.

Ang ginawang panliligaw ni Dirk sakanya at ang pagpapaasa nito. Ang hindi pagsipot
sa pinag-usapan at ang paglaho nitong parang bula. Gusto nitong malaman ang dahilan
ng lahat ng iyon!

"Bakit mo hindi mo ako sinipot nung araw na 'yun?" Natahimik si Dirk sa biglaang
pagtatanong ng dalaga. Katunayan ay nabigla pa nga ito, hindi niya inasahang
kakausapin talaga siya ni Vivianne. Naisip niyang baka siya at siya lang ang
magsasalita.

Bumuntong hininga muna si Dirk, "Vivianne, I'm really sorry. Hindi ko iyon ginusto,
maniwala ka sa'kin. Hindi ko lang talaga—"

"Sorry lang?" Nagulat pati si Vivianne sa sarili. Parang iilang minutong hindi niya
nakontrol ang bibig niya.

Natawa siya ng bahagya. Bakit ano ba ang gusto mo, Vivianne?

Hindi ba iyon naman talaga ang dahilan ng binata para makapag-usap? Ang humingi ng
tawad?

Gusto niyang magbigay ng rason si Dirk kung bakit niya nagawa ang mga iyon. Pero
naisip niya rin na pasasaan pa ang mga paliwanag kung hindi na nito kayang
paniwalaan ang kahit ano roon.

"Okay." Kung iyon ang tamang salita para matapos na ang pag-uusap at pangungulit ng
lalaki ay sasabihin niyang talaga.

"Really? It's okay with you? Papatawarin mo na ako?"

Even without explanation, "Yes." Gusto ko nang matapos ang lahat ng ito.

Gusto nang matakasan ni Vivianne ang lalaki, hindi na nito gusto ang magtagal pa sa
sitwasyong ito.

Bumabalik na naman marahil ang mga sakit na matagal niya na ring binabalewala at
isinasantabi pero bahala na! Hindi na rin nito maintindihan ang sarili.

"Thank you!"

Sa kabilang banda, masayang masaya si Dirk. Wala ni isang ideya kung ano ang
naiisip ng dalaga. Maya maya pa, nilapitan niya ito at umambang yayakapin pero
mabilis siyang napigilan ni Vivianne.

"I only said yes to your apology. Bawal ang yakap," nalukot ang mukha ni Dirk doon.
Pati ito ay nagulat sa napiling aksyon. Bakit nga ba sumagi sa utak nito ang
yakapin agad si Vivianne?

Napangiti na lang siya nang mapansin ang pagiging masungit ng dalaga. Parang mas
gusto niya ang Vivianne ngayon.

"Now that we're done, can you drive me home?"

Malalaki man ang ngisi ni Dirk habang nagmamaneho ay grabeng pagkairita naman ang
nararamdaman ni Vivianne. Patagal nang patagal ay mas lalo lang nitong kinukwestyon
ang dahilan ng pagpapatawad niya roon.
"Kumusta ka? Okay ka lang ba riyan sa eskwelahan? Pasaway ba si Terron? Anong mga
ginagawa mo pag bakante ka?"

"Anong oras ang uwi mo araw araw? Same time ba?"

"Kapag ba weekends, saan ka?"

"Okay lang ba kung yayain kitang lumabas?"

Napairap na lang sa kawalan si Vivianne habang nakatingin lang sa bintana ng

sasakyan, sinasadyang hindi na sagutin ang mga tanong ni Dirk.

Inaantay na lang na matapos ang araw at maglahong muli sa paningin nito ang binata.

Katulad ng dati.
BU 18
PINAGSISISIHAN ni Vivianne ang ginawa niyang pakikipag ayos sa lalaki, sigurado
siya roon. Taliwas kasi sa iniisip at hinihiling nitong wag nang makita ang binata
ay inaraw araw pa nito ang pagbisita sakanya sa classroom.

Ginagawa nito ang lahat para maiwasan ito. Ang totoo ay wala siyang tiwala sa
sarili, naulit ng dalawang beses ang pag-asa nito sa lalaking iyon kaya kung hindi
niya pipigilan ang sarili ay malamang maging tatlo pa ang mga iyon.

Ilang araw na ang lumipas pero hindi pa rin tumitigil sa pangungulit si Dirk.
Katunayan nga ay minsan nadadala pa siya sa mga pinaggagawa nito kaya dapat lang na
bakuran na nito ang sarili.

"Viv, nagluto ako nito. Hindi ba favorite mo 'to?" Tinitigan niya lang ang kare
kareng nasa harapan, nasa loob iyon ng isang malaking Tupperware at kung aakalain
mo ay parang dadalhin sa handaan.

Nangingiti na siya, nagsimula na naman kasing kumilos ang mga paru-paro nito sa
tyan. "At saan mo naman nalamang paborito ko 'yan?"

Nagbusy busyhan ito sa pag-aayos ng mga notebook na nasa ibanaw ng mesa niya para
maiwasan ang mga nakakabaliw na titig ng lalaki.

"Sa co-teacher mo," binato niya ito ng matalim na titig. Hindi na talaga siya
makapaniwala. Hindi pa rin nagbabago ang pagiging A for effort nitong si Dirk.

Pinilig niya akg ulo para maiwasang isipin ang panliligaw nito sakanya noon.

"Dali na, kain na tayo." Nagmamadaling kumuha si Dirk ng isang bakanteng upuan
pagkatapos ay tinapatan si Vivianne sa pagkakaupo sa tapat ng mesa nito.

Lunch break kasi at katulad nang nakagawian, sa classroom lang sila kumakain. Oo,
sila dahil palagi nang dumadayo sa eskwelahan si Dirk para lang magkasabay silang
kumain ng dalaga.

"Saan ka ba nagtatrabaho?" Natanong niya na rin sa wakas, palagi kasi itong

nagtataka dahil ni minsan simula noong um-oo ito sa paghingi ng tawad ni Dirk ay
hindi na ito lumiban sa pananghalian kasama siya.

"Ah," inantay muna ni Dirk na malunok ang kinakain bago magsalita. "Nadestino ako
sa Quiapo."

Nanlaki tuloy ang mata ni Vivianne, "Sayang ng gasolina!"

Pagkatapos ay bumaling ulit siya sa kinakain, hindi nito maiwasang hindi kumain ng
marami. Masyadong masarap ang kare kareng iyon. Hindi niya inasahang magaling
magluto ang lalaking kaharap.

"Bakit sayang? Eh, ikaw naman ang pupuntahan ko."

Gusto niyang paniwalaan ang sariling ginawa nito ang lahat para hindi mahalata ang
pagngiti pero hindi pa rin siya nagtagumpay. "Alam mo, ang korni mo."

Ilang pananghalian niya na rin nakakasama si Dirk, ilang uwi niya na rin na ito ang
naghahatid sakanya.

Kalaunan ay hindi na rin nito napansin ang pagsisisi lalo pa't natutulungan naman
siya ng binata sa kung ano. Hindi na nito kailangang pekein pa ang pagpapatawad.

Isang buwan lang ay magkaibigan na ang turing nila sa isa't isa. Natutulungan siya
ni Dirk sa kahit anong mga kailangan nito at ganoon din naman siya sa lalaki.

"Magbibirthday na si Terron," matamang pahayag ni Dirk sa kaharap. Uwian na naman

kasi ng pamangkin kaya siya na ang nagsundo, sakto ring hindi naman siya gaanong
kailangan sa HQ. Tinitigan lang siya ni Vivianne, pakiwari niya'y nag-aantay ng
susunod na sasabihin.

"Can you help me? Kung may oras ka lang, hindi ko kasi alam ang bibilhin para sa
batang 'yun." Nasanay na siya kay Dirk na palagi itong niyayaya kung saan kaya alam
na nito kung saan ang sunod na punta ng mga sinasabi nito.

Nginitian niya na lang ang binata pagkatapos ay nakita na lang niya amg sariling
nakasakay na naman sa kotse nito at papunta na sa mall na sinasabi nito.

"School supplies na lang ang bilhin mo," payo ni Vivianne habang busy sa pagtingin
sa cellphone nito para maghanap ng pupwede pang bilhin. "Bakit ka kasi magmamall?
Pwedeng pwede ka naman bumili online, matagal pa naman."

Hinarap siya nang madali ni Dirk, kapagkuwan ay ibinalik ang tingin sa daan bago
magsalita. "Gusto kitang makasama mag-mall."

Agad na napabungkaras ng tawa si Vivianne, isang buwan lang ang kinailangan niya
masanay sa mga ganoong banat ng lalaki. "Kadiri ka."

Ang gabing iyon ay napuno lamang nang pag-aasaran, nakapamili naman sila ng
ireregalo sa pamangkin ni Dirk ay lubhang natagalan pa rin sila dahil doon na rin
naisiping kumain. Mabuti na iyon para kay Vivianne dahil makakapagpahinga na agad
ito pagdating.

"I'll see you tomorrow," nakangiting sabi ni Dirk sa dalagang pababa sa kotse.
Inirapan lang ito ni Vivianne bago matawa. "Sana nga hindi na, eh."

Madramang humawak si Dirk sa dibdib nito pagkatapos ng narinig, "Ang hilig mong
saktan ako."

"Wow hiyang—"

"Hiyang hiya ka sa'kin, oo Viv. Mahiya ka dapat." Padabog na isinarado ni Vivianne

ang pinto ng kotse nito bago bumungkaras ng tawa.

"Babye, D." Sa sinabi ay umaliwalas tuloy ang mukha ni Dirk. What's with the D?
Nickname niya ba para sa'kin? Ah, perfect!
"D for dog." Patawa patawa pa noong kumaripas ng takbo ang titser na si Vivianne
palayo sakanya.

Alas nuebe pa lang ng gabi, nakailang hikab na si Vivianne. Sobra sobra na ang
nararamdaman niyang antok kaya mabuti ay natapos na nito ang lahat ng kailangan
gawin para sa linggong iyon.

Makakapagsimula nang muli itong makatulog ng normal—

Napabalikwas siya sa pagkakahiga sa gulat dahil sa biglaang pagtunong ng cellphone

nito, sino naman marahil iyon?

Incoming call..
D for Dog

"Hello?" Umayos siya nang pagkakaupo habang nag-aantay ng sasabihin ng tuimawag.

"Viv, open the door. I'm outside of your unit." Napalatak siya sa deklarasyong
iyon. "What?!"

Patakbo siyang nagtungo, pagkabukas ay tumambad sakanya ang bulto ni Dirk na nag-
aalangan pa. "Viv, I really need your help."

Binukas niya nang tuluyan ang pinto pagkatapos ay pinaupo ang binata, "Anong
tulong?"

Iyon ang unang beses na nakapasok si Dirk sa condo ni Vivianne kaya hindi rin
maiwasan ni Dirk ang mamangha bago makapagsalitang muli. "Please say yes."

Kumunot ang noo ni Vivianne bago salakayin ng kaba, mukhang seryoso kasi roon si
Dirk kaya naisip nitong baka tungkol iyon kung saan. "Dirk, sabihin mo muna kung
anong tulong."

Frustrated na ginulo ni Dirk ang buhok bago pagod ang mga matang ibinaling iyon kay
Vivianne. "I need you to be my girlfriend."
BU 19
"YOU need me to be your what?!" Inasahan na ni Dirk ang magiging reaksyon na iyon
ni Vivianne. Kung may iba lang siyang magagawa ay hindi na nito iistorbohin ang
dalaga.

"Girlfriend," paused. "Pero Viv, kunwari lang naman. Wala na lang talaga akong
mahingian ng tulong."

Nakatitig lang si Vivianne sa pagpapaliwanag ng lalaking kaharap, hindi nito

maintindihan kung bakit hindi niya nagawang makahinga ng maluwag noong sinabi ni
Dirk na kunwari lang naman.

Parang naramdaman niya pa ang masakit na pagbagsak niya kung saan.

"'Yung family friend kasi namin, pinipilit na 'yung anak niya na lang ang pakasalan
ko lalo na at wala pa naman daw akong nahahanap na girlfriend. Hindi naman
makatanggi si Papa kasi may utang na loob na rin kami sa pamilyang iyon. Pero, nung
nakaraan.. nakausap ko si Papa. Ang sabi niya pupwedeng hindi na magpumilit pa ang
pamilyang iyon kung may maipapakilala akong girlfriend. Kaya tinawagan ko agad,
sinabi kong may girlfriend ako. Pero ang sabi nila, ipakilala ko raw sakanila kung
ganon."

Ramdam ni Vivianne ang pagkahiya ni Dirk sa mga sinasabi nito, alam niyang hindi
nito gusto ang mamilit lalo na sa mga ganitong bagay.
Naiintindihan niya ang rason, kailangan niyang magpanggap para hindi na istorbohin
pang muli si Dirk ng pamilyang iyon.

Bumuntong hininga siya, akmang sasabihin na ang desisyon noong nagsalitang muli si
Dirk. "Pasensya kana, hindi ko dapat hinihingi sa'yo yung mga gantong bagay. Kung
hindi mo gusto, maghahanap na lang ako ng ibang—"

"Kailan mo ba ako ipapakilala? Para naman makapagready na ako." Ilang segundong

hindi makapaniwala si Dirk, napapayag niya ang dalaga! Imposible.

"S-Sigurado ka ba? Okay lang sa'yo?"

Natatawang napairap si Vivianne, "Ayaw mo ba? Pupwede ko namang bawiin."

Yakap na ang sumagot para kay Dirk, hindi naman na iyon pinigilan ni Vivianne.
Siguro ay sobrang ayaw nitong magpakasal sa babaeng pinipilit sakanya.

Buong gabi, pagkatapos makaalis ni Dirk ay wala ng oras na hindi nito naisip ang
posibleng mangyari kinabukasan. Iniisip na niya kung anong isusuot at sasabihin sa
mga magulang, naramdaman nitong parang bumalik siya sa pagiging kolehiyo. Lahat ng
alaala noon ay malinaw pa sa isip niya.

Kumusta na kaya ang papa ni Dirk? Ang kuya nito na may pamilya na? Ang mama nito,
galit pa kaya ito sakanya?

Nakatulungan niya ang ganoong kaisipan kaya hindi na nito nagawang maghanda.

"Ma'am Viv, parang may lakad? Date ba?" Tinawanan niya lang ang co-teacher na si
Alex bago tuluyang lumabas ng eskwelahan. Wala roon si Dirk, sabi ay naghahanda rin
kaya eksaktong alas kwatro na siya masusundo nito.

Pagkarating sa bahay ay isang oras na lang ang natitira para makapag ayos kaya
nagmadali na si Vivianne. Nahihiya naman ito kung basta na lang itong pupunta na
parang hindi nakapaghanda.

Puting Tea-length dress na pinaresan ng itim na Platform pumps ang suot ni Vivianne
noong matanaw ni Dirk, malayo pa pero hindi na magkamayaw ang mga nagkakarerang
kung ano sa loob nito. He needs to get a hold of himself, nakakahiya naman kay
Vivianne kung siya pa iyong kakikitaan ng pangangatog.

"A-Ang ganda mo, Viv." Seryoso ang pagkakasabing iyon ni Dirk pero binatukan lang
siya ng babae at sinabing bilisan na nila kaya ganon nga ang ginawa ng binata dahil
sa takot na baka magbago pa ang isip nito.

Ilang minuto na ang nakakaraan noong nagsimulang pakalmahin ni Vivianne ang sarili
pero hanggang ngayon ay hindi pa rin siya nagtatagumpay. Nagsimula na rin kasi
siyang ma-conscious sa itsura nito na parang ibinasura agad ang papuring binigay ni
Dirk dito kanina.

"Pa, Kuya. Si Vivianne, andito na." Imbes na mangatog ay nawala agad ang kaba ni
Vivianne noong sinalubong ito ng papa ni Dirk ng isang mahigpit na yakap. Napayakap
din tuloy ang kuya niya bago natuloy sa pagtikhim ang iilang taong naroon.

Hindi roon pamilyar si Vivianne kaya naisip niyang iyon ang family friend na
sinasabi ni Dirk. Doon ay nakuha niyang ipagsalikop agad ang kanilang mga kamay
bago nilapitan ang binata.

Mukhang mahirap hirap 'to, ah.

Gulat man doon si Dirk ay nagawa na rin niyang maintindihan ang kinilos ng dalaga
kaya mabilis niya ring hinarap ang isa pang pamilyang naroon.

"Pasensya na po kung nahuli kami ng girlfriend ko," binalingan nito si Vivianne na

nakangiti. "Hindi lang po kasi kami nakapagpigil—"

Alam na ni Vivianne ang linyang iyon ni Dirk kaya bago pa man nito maipagpatuloy ay
agad na niyang tinampal ang lalaki, "Love naman!"

Nagtawanan silang apat—siya, si Dirk, si Kuya Deric at ang tatay nito.

"Osya, baka hindi kayo ulit makapagpigil na dalawa. Kumain na muna tayo," natatawa
pang pahayag ng ama ni Dirk. Ganoon nga ang ginawa ng mg taong naroroon, pumwesto
na sa hapag pagkatapos ay nagsimula ang diskusyon.

"Anong pinagkakaabalahan mo, iha?" Hinuha niya'y ang ina sa pamilya ang nagtanong.

"I'm an Elementary school teacher," kitang kita ang pag-ismid ng babaeng kaharap.
Pinili niyang ngitian pa itong lalo.

"Teacher? Nako mahina ang pera dyan." Hindi nakatakas sa pandinig ni Vivianne ang
boses ng pang-iinsulto sa propesyon. Sanay na siya sa mga pahayag na ganoon ng mga
taong may makikitid na utak.

"Hindi naman po pera ang habol ko para gumawa ng isang bagay. Hindi naman sa pera
umiikot ang lahat, kayo po ba? Mukhang pera?" Ngumiti ang dalaga, tinapatan ang
pan-iinsultong titig ng babae na ngayon ay hindi na madrawing ang mukha lalo na
nung makuha ang ipinaparating ng sinabi ni Vivianne.

Naramdaman niyang marahang hinahaplos haplos ni Dirk ang kamay niya bago ito
nagsalita, "Kaya nga po ipinagmamalaki ko sa lahat itong girlfriend ko. Wala siyang
pakealam sa perang makukuha. Ang gusto niya ay makatulong at makapaghatid ng
karunungan sa mga bata, o kahit pa sainyo. In fact, grumaduate po ito ng
Magnacumlaude. Tiyak na nababagay para maging instrumento ng paghahatid ng kaalaman
sa mga kabataan."

Siniguradong tinitigan ni Dirk ang mga mata ng babaeng halos mang-insulto kay
Vivianne kani kanina lang, "Pupwede rin pong sa mga mangmang."

Mas lalong lumaki ang ngisi ni Vivianne, gusto niya palagi ang mga sitwasyong
katulad nito. Iyon bang may isang taong mang-iinsulto sa propersyon pagkatapos ay
sasagutin niya ng mga salitang magdadala sa sarili nitong libingan.

"Kayang kaya ko hong isa-isahin sa harap niyo mismo ang characteristics na hindi
niyo nadevelop," nagtiim bagang si Vivianne bago nagtaas ng kilay.

Matagal niyang pinangarap ang maging guro, kaya walang mang-iinsulto sa propesyon
niya ng hindi nito nagagantihan at naiinsulto pabalik. Isa siyang guro, kailangan
maging mabuting halimbawa. Pero nawawalan ng bisa iyon kapag siya na ang kinawawa.

Tinitigan ni Vivianne ang dalagang naroroon, tahimik lang. Sa isip niya ay baka
iyon ang ipakakasal kay Dirk pag nagkataon.

"Well, mag girlfriend at boyfriend pa lang naman. Maghihiwalay pa—"

Sabay na pinutol ng dalawa ang pagsasalita ng babae, "Wala na ho kaming balak."

Nagkatinginan pa ang dalawa bago magtawanan.

Samantala, padabog namang tumayo doon ang babaeng kanina pa nila sinasagot sagot at
padarag na hinila ang anak paalis doon. Kapagkuwan, noong silang apat na lang ulit
ang nandoon ay napuno na naman ng tawanan ang kabahayan.

"Pupwede na kayong bumalik sa normal," nanlaki ang mata ni Vivianne noong marealize
na may alam ang mga ito sa totoong relasyon ng dalawa kaya naman agad na nabitawan
ni Vivianne ang mga kamay ni Dirk. "Pero hindi pa rin ako makamove on sa sagutan na
'yun, hindi ako makatawa kanina!"

Nagtawanan namang muli sila, paminsan minsan ay nag aasaran.

Nang magtagal ay doon lang napansin ni Vivianne ang pagkawala ng ina sa lugar na
iyon, nakakapagtaka lang. Hindi niya tuloy malaman ni Vivianne kung galit pa ang
mama ni Dirk sakanya.

Nqng hindi na mapigilan ay doon na siya nagtanong, "Asan nga po pala si Tita?"

Natahimik bigla ang tatlo, agad na nawala ang mga tawanan kaya nalukot ang mukha ni
Vivianne lalo pa't mukhang walang balak ang tatlong magsalita.

Pinili nitong harapin si Dirk, "Uy.."

"Namtay ang mama nila walong taon na ang nakakaraan, iha. Hindi ba sinabi sayo ni
Dirk ang bagay na 'yan?"

Nawala na doon ang isip niya. Sa narinig mula sa ama nila Dirk ay agad na bumalik
ang isip nito sa sitwasyong walong taon na ang nakakaraan..

Ang hindi pagsipot ni Dirk sa usapan nila at ang biglang pagkawala ng binata.
BU 20
"BABALIK ka, ha?" Nangingiti pang kumaway si Vivianne dahil mukhang ayaw pa siyang
pauwiin ng ama ni Dirk pero wala rin namang ibang magagawa lalo pa at may klase pa
siya kinabukasan.

"'Wag po kayong mag-alala, dadalasan ko po rito." Binalingan niya si Deric pagtapos

ay nginitian para magpaalam, wala doon si Terron dahil nasa bahay din daw nila
kasama ang asawa niya.

"Kapag pasaway si Terron, pagsabihan mo lang Ma'am. Makikinig naman po 'yun,"

napatawa siyang muli ng pahayag noon. Hindi naman pasaway ang bata, mas
kinawiwilihan lang talaga ang paglalaro.

Ilang minuto pa ay nasa loob na siya ng sasakyan ni Dirk, tahimik lang at wala ni
isa ang gustong umiimik. Hindi niya inasahan na iyon akg magiging rason ng binata
sa biglaang pagkawala nito noon.

Pagkatapos maideklara ng ama nito ang katotohanan ay nabalot lang ng katahimikan

ang buong bahay, mabuti ay agad na naiba ni Deric ang usapan kaya mabilis ding
bumalik ang tawanan.

Pero hindi mabura bura ang mga nalaman sa isip ni Vivianne, hindi pa man alam ang
buong katotohanan ay kahit papaano'y may hinuha na siya tungkol doon.

Ang pagkamatay ng ina nito ang rason kung bakit biglang umalis sa Bicol University
si Dirk, kung bakit bigla itong napadpad sa Maynila.

"Bakit hindi mo agad sinabi?"

Hinarap niya ang binata. Gusto nitong malaman ang lahat. Kung anong nangyari at
bakit? Kung bakit si Ulrica ang sumagot ng telepono nung araw na iyon kaya naisip
niyang niloko lang siya ng lalaki at naulit na naman ang dati.

Gusto niyang malaman dahil nakararamdam siya ng panghihinayang.

Kung ano man ang nangyari, hindi ba dapat nakatulong man lang siya?

Napakaraming tanong ang bumabagabag sa isip ni Vivianne pero imbes na sagutin iyon
ni Dirk ay tuluyan lang nitong pinaandar akg sasakyan at nagpokus sa pagmamaneho.

Napapikit si Vivianne, kinokontrol ang kanina pa nag-aalab na galit. Kinasuklaman

niya si Dirk ng ilang taon dahil lang sa alam at naiisip niyang dahilan kahit hindi
naman pala totoo ang mga iyon.

"Bakit hindi mo ako sinabihan? Alam ko wala akong maitutulong pagdating sa gastos
pero andoon lang naman ako ng mga panahong 'yun, Dirk.." Muntik na niyang malunok
ang sariling laway sa tuloy tuloy na pagsasalita.

"Dapat man lang ay sinabihan mo ako, dapat may nalaman man lang ako. Ilang taon
akong nag-antay ng paliwanag galing sa'yo, pero bakit ganon? Bakit ang damot mo?
'Yun lang naman, eh." Hindi niya malaman kung ano ang pinupunto, basta nagsasalita
na lang siya. Sinasabi kung ano ang nasa loob.

Naguguluhan siya, hindi niya mawari kung ano ba talaga ang gusto.

Ang paliwanag ni Dirk, o si Dirk mismo.

Hindi na niya namalayan ang sunod sunod na paghikbi, bakit pa ba siya umiiyak
gayong wala naman na iyong magagawa sa ngayon?

Nang makita ni Dirk ang mga luhang iyon ni Vivianne, he lost it.

Sinisisi nito ang sarili sa nangyari, pinagsisisihan niya ang biglang pagkawala
pero kung nasa sitwasyon na siya iyon pa rin ang gagawin niya.

Ayaw nitong maging pabigat sa dalaga, alam nito ang problemang pinapasan ni
Vivianne sa araw araw kaya ayaw na nitong dagdagan pa ang mga isipin ng babae.

Mabilis na iginilid ni Dirk ang sasakyan, maging siya ay kinakapos na ng hininga sa

sobrang mabilis na pagkakarera ng kung ano sa loob. Nakikita niyang umiiyak ang
dalaga, nasasaktan siya para doon.

"Noong araw na 'yun, balak na sana kitang pormal na tanungin. Nakahanda na ang
lahat. Papunta na kami sa BU para sorpresahin ka, kasama ko si Yvo at si Ulrica
kasi tinulungan nila ako sa pag aayos. Nasa daan na kami noong biglang tumawag si
Papa, inatake raw sa puso si Mama. Tulungan ko raw sila," pagkukwento ni Dirk.
Mabuti nga at may nasabi siya kahit hindi nito alam kung saan sisimulan.

Derecho lang ang tingin niya sa daan kahit hindi naman nagmamaneho. Nakuntento na
siya sa pagtingin sa mga sasakyang paroon at parito habang pilit na inaalala ang
mga nangyari.

"Mabigat sa loob ko, Viv. Matagal ko nang pinaghandaan ang lahat. Matagal ko nang
plinano, matagal ko nang inisip na tanungin ka. Pero bumalik kami, tinulungan ko
sila. Mabilis kaming nakakuha ng gagamitin para sa heart transplant dahil sa tulong
nila Yvo pati nang pamilyang nakaharap natin ngayon. Hindi ko na nga namalayan noon
ang oras, ang alam ko nag-aantay ako noon sa nangyayari sa loob ng Operating room
nang bumalik si Ulrica. Dala niya ang cellphone kong naiwan sa sasakyan nila at
sinabing sinagot niya ang tawag mo pero agad mo rin siyang binabaan..."

Sinulyapan ni Dirk si Vivianne, natigil na sa pag-iyak at nakatuon ang atensyon sa

pakikinig. Pinipilit ng dalagang i-absorb ang lahat ng sinasabi ng lalaking
kaharap. Pinipilit niyang intindihin ang lahat ng iyon.

"Doon pa lang alam ko na, wala na akong babalikan pa sa'yo. Doon pa lang alam ko na
ang iisipin mo. Kaya pinabayaan ko na ang mga susunod pang mangyayari, kumbaga para
na akong patay na isda at pinilit kong sumabay na lang sa agos ng tubig."

Napapalunok na lang sa Vivianne tuwing naaalala niya ang lahat ng pagbibintang na

sinabi nito kay Dirk. Lahat ng pagkamuhi. Lahat ng masasamang sinabi nito sa
binata.

Pinagsisisihan niyang lahat iyon.

"Naoperahan si Mama, kailangan namang humanap ni Papa ng pera dahil tumambak sa

amin ang bayarin sa ospital. Ako naman ang nagbantay kay Mama, kaya hindi na rin
ako nakapasok. Pagkatapos ng operasyon, nagtagal pa siya ng siyam na araw bago
bawian ng... buhay."

Pinipilit ni Dirk ang huminga kahit grabe na ang paninikip ng dibdib nito, ganito
palagi ang nangyayari twing naalala niya ang ina.

Marami itong naging pagsisisi dahil hindi ito naging mabuting anak, hindi nito
sinunod ang kagustuhan ng mama niyang magseaman.

Kahit nga sa huling mga araw ng ina ay nakuha pa siya nitong piliting gayahin ang
kuya niya tinanggihan niya lang ito.

Iyon na pala ang huli, hindi niya man lang napagbigyan.

"Bukod pa sa ospital ay mas naging marami ang gastusan, nalugi ang negosyo ni Papa
pagkatapos ay kailangan pa naming bigyan ng separation pay ang mga empleyado kaya
pati ang bahay na matagal nilang naipundar ay nawala rin. Halos kasabay ng
pagkawala ng ilaw ng tahanan namin."

"Nang umuwi si Kuya, nagamit rin ang buong pera para sa gastos kay Mama. Iilan na
lang doon ang natira na ginamit pa namin pamasahe papunta sa Maynila, pagbayad ng
upa at sa paghahanap ng trabaho."

Hindi makapaniwala si Vivianne, malayong malayo iyon sa naiisip nitong nangyari kay
Dirk sa loob ng walong taon.

"Noong umuwi ako dito noong graduation mo, sinikap ko talagang makapag-ipon para na
rin makahingi ng tawad sayo pati sa mga kaibigan mo. Pagkatapos noon ay bumalik din
agad ako dito," malulungkot ang mata ni Dirk noong hinarap niyang muli si Vivianne.
Wala na siyang lakas, parang naubos na iyon dahil sa pag-alala sa nakaraan.

"Ayokong sabihin sa'yo, noon pa lang. Ayokong gamiting rason ang pagkamatay ni Mama
para lang maintindihan at mapatawad mo ako dahil alam ko ang kasalanan ko, V—"

Hindi na niya nagawa pang tapusin ang sinasabi dahil sa maagap na pagdiin ng labi
ni Vivianne sa mga labi nito.

Dahil kung pupwede lang maalis ng mga halik na iyon ang mga masasakit na naranasan
ni Dirk ay paniguradong hindi ito tatapusin ni Vivianne.
BU 21
"BAKIT naman kasi hindi ka kaagad nagpaliwanag?" Halos mapatalon pa si Dirk sa
gulat dahil sa biglaang pagsasalita ng kuya nitong sumalubong sakanya papasok.

Wala pa rin siya sa sarili, hindi nga nito mawari kung paano siya nakauwing muli
rito kahit hindi na halos maisip ang nadadaang mga lugar.

Napako ang utak niya sa init ng paghahalikan nilang dalawa ni Vivianne. Pagkatapos
kasi noon ay gulat na humiwalay ang dalaga sa mga halik pagkatapos ay hindi na
muling umimik pa hanggang maihatid niya ito hanggang sa tinutuluyan.

Umupo ito sa tapat ng kuya niyang nag-aantay pa rin ng sagot. "Ayoko kasing gamitin
na rason ang nangyari kay Mama para lang tanggapin niya ako ulit. Kasalanan ko
naman talaga."

Deric tsked. "Paulit-ulit tayo, Dirk. Sabing hindi mo nga kasalanan 'yun. Besides,
mabait naman si Vivianne at matalino. Sigurado maiintindihan ka non."

Kinuha ni Dirk ang basong ginagamit ng kapatid at uminom doon. "Nah, ayoko ring i-
take advantage ang kabaitan niya."

Napailing iling na lang si Deric sa mga rason ng kapatid, tumayo at saka ginulo ang
buhok ni Dirk. "Basta, pag-igihan mo na 'yan. Ang lapit mo na, eh. Saka, lagpas
isang dekada mo na hinahabol yang pangarap mo, no!"

Natawa na lang siya dahil sa nasambit na katotohanan ng kapatid. Hindi siya titigil
kakahabol sa pangarap na iyon, hanggang sa huling hininga nito.

"AKIN ba 'to, Sir?" Hindi mapigilan ni Vivianne ang matawa. Umagang umaga kasi ay
binigyan siya ng tsokolate ng co-teacher na si Nathan.

"Oo, Ma'am. Dumaan kasi ako dyan sa 7/11 kanina pagkatapos ay naalala kita."
Nginitian niya ang lalaki pagkatapos ay mahigpit na hinawakan ang tsokolate.
Nakabingo pa ang kaharap na guro dahil iyon ang paborito niyang brand.

"Nako, thank you. Paborito ko 'to, salamat."

Magsasalita na sanang muli si Sir Nathan noong may malakas na katok na narinig kaya
sabay silang napabaling doon ni Vivianne.

"General. Naparito ka?" Narinig ni Dirk ang pahayag na 'yun galing sa guro pero
hindi iyon ang nakaagaw ng atensyon niya sa pagtitig kay Vivianne na malalaki ang
ngiti habang hawak ang tsokolateng binigay ng lalaking kaharap.

"Ah," nakuha na nitong balingan ang lalaking guro. "Bibisitahin ko lang 'tong
girlfriend ko, Sir."

Halos mabuwal naman sa pagkakatayo si Vivianne, hindi inaasahan ang mga salitang
iyon kay Dirk lalo pa't dahil sa sinabi ay parang nagkakarera papasok sa isip niya
ang mga alaala nito kahapon.

"Ganoon ba?" Nginitian niya na lang muli ang kapwa guro noong bumaling ito sa
huling pagkakataon. "Sige, mauna na ako."

Pagkalabas ni Sir Nathan ay walang sinayang na pagkakataon si Dirk para kwestyunin

ang babae, "Nagpapaligaw ka sakanya?"

Nanlalaki ang matang tinakpan ni Vivianne ang bibig ni Dirk, kapagkuwan ay

nagpabalik balik ang tingin sa labas ng silid. "Ano ba! Baka may makarinig sa'yo."
Bumagsak ang mga titig ni Vivianne sa tsokolateng hawak, "Saka binigyan niya lang
naman ako ng tsokolate."

Halos dumoble ang pagkakunot ng noo ni Dirk. Kinikilig ba siya dahil binigyan siya
ng tsokolate ng lalaking 'yun?

"Tara," nagmamadaling sabi ni Dirk bago tuluyang hilain palabas si Vivianne.

"Dirk, saan tayo? Magsisimula na ang klase ko," patakbo niyang pinapantayan ang
mabilis na lakad ng kasama. "Uy!"

"Dalian mo na, itapon mo na 'yang tsokolate." Mas lalo tuloy naguluhan si Vivianne
sa inaakto ng binata.

"Bakit ko itatapon?" Nagmamadaling maglakad noong nakasalubong nila si Deric at

Terron, ihahatid siguro ng ama.

"Oh, Dirk? Vivianne?" Pero imbes na sagutin iyon ni Dirk ay agad niyang inagaw ang
tsokolateng hawak niya pagkatapos ay ibinigay iyon kay Terron.

"Wow! Yes! Thank you, Dada."

Nang makaalis ang dalawa, doon na binulyawan ni Vivianne ang kasama, "Ano yun,
Dirk? Really?"

Tahimik lang akg binata bago nagsimula ulit na maglakad. "Ano ba? May klase pa
ako!"

Sa sinabi ay doon lang siya nagawang harapin ng lalaki, "Ayoko nun, bibili tayo ng
bago. Ako lang ang magbibigay sayo ng tsokolate."

Ang totoo, gusto nitong tumawa nang tumawa sa pinaggagagawa ni Dirk. Ano ang ibig
nitong sabihin doon?

Nang maisip ang posibleng dahilan para magkaganon ang binata ay sumilay agad ang
ngiti ni Vivianne, kapagkuwan ay mabilis nitong hinila ang kamay na hawak ni Dirk
dahilan para mapahinto ito sa paglakad.

"Tara na, Viv. Malelate ka nyan."

Pinagkrus niya ang braso sa tapat ng dibdib, "Hindi ko na pala paborito 'yun."

Napatanga si Dirk sa narinig, "Ha? Anong hindi?"

Palihim lang ang pagngiti ng dalaga habang iniisip ang pinaplano, "Gusto ko 'yung
Cacao chocolate, Dirk."

Gusto na nitong bumungkaras ng tawa nang makita nito ang pag-iiba ng itsura ng
lalaking kaharap. May makukuha siyang tsokolateng ganoon pero hindi nito maiisip
kung saan makakahanap.

Wala noon sa mga supermarket o kung ano dito sa Maynila. Maging siya ay hindi rin
alam kung saan pupwedeng mahanap ni Dirk ang tsokolateng sinasabi.

"O, sige. Maghahanap ako, pumasok ka na lang doon." Tumango siya, titig na titig sa
papalayong bulto ng binata. Talaga bang gagawin iyon ni Dirk? "Babalik ako agad."

Pabalik na ito sa klase noong makasalubong si Deric, "Vivianne."

Magalang itong yumukod pagkatapos ay ngumiti, "Kuya. Andoon na po si Terron?"

Tumango ito at binigyan siya ng makahulugang ngiti. Doon pa lang ay alam na niya
ang gusto nitong itanong kaya deretso na niyang sinagot. "Hindi po ako nililigawan
ni Dirk, Kuya."

Doon na bumungkaras ng tawa ang lalaki, matalinong babae talaga ang kaharap niya.
Paniguradong walang panama ang kapatid niya dito.

"Hindi pa? Mahina talaga 'yun. Sige, ako na bahala." Tinapik siya nito sa balikat
bago nagpatuloy sa paglalakad paalis doon.

Nagtataka man sa huling sinabi ay binalewala niya na muna para makaderecho na sa

klase.

MASUKA-SUKA na si Dirk kakaikot, hindi nito alam kung saan makukuha ang tsokolateng
hinihingi ni Vivianne kaya naman laking pasasalamat nito noong makahanap. Bumili na
siya ng maraming piraso pagkatapos ay agad ding bumalik sa eskwelahan para agad na
maibigay iyon sa dalaga.

Mabuti na nga lang at kahit hindi siya nakapasok ay wala namang naging emergency sa
opisina.

Saktong alas dose nang makarating siya doon, abot abot na ang gutom na nararamdaman
na binalewala lang niya dahil sigurado itong magsasabay rin sila ng dalaga.

"Nako, sigurado po ba kayong akin ang mga 'yan?" Halos magpantig ang tainga niya sa
narinig. Malayo pa lang ay may ideya na si Dirk kung ano iyon.

At hindi nga siya nagkamali dahil halos matabunan na si Vivianne ng mga padalang
bulaklak na hindi niya malaman kung saan nanggaling.

"Wala naman po akong ineexpect na padala, Kuya." Sabi nito sa lalaking nagdeliver
pagkatapos pumirma.

"Ay, ewan ko ho Ma'am. Taga hatid lang naman po ako." Tumango tango siya, pagkaalis
ng lalaki'y mabilis na inamoy ang mga bulaklak. Napapikit pa nga ito habang
dinadamdam ang mabagong amoy nito.

Pagkadilat ay doon niya na lang nakitang muli si Dirk, tumatagaktak ang pawis at
basa ang damit, magulo ang buhok habang hawak sa kanang kamay ang tsokolateng
pinabili niya rito.
BU 22
MAKAKAPASO ang sobrang init ng ulo ni Dirk. Hindi pa nito nagagawang kumalma simula
pa kanina noong nagwalk out ito sa sobrang pagkainis.

Hindi nito alam ang mararamdaman. Pinaghirapan niyang humanap ng tsokolateng iyon
tapos ay mauunahan lang siya ng kung sino dahil sa bulaklak?

"Anong mukha 'yan, brada?" Matalim na titig lang ang isinagot niya sa kapatid na
mayroong malawak na ngisi.

"Dada!" Dali dali rin siyang nakita ni Terron at niyakap pero wala ito sa mood na
makipag-usap pa sa pamangkin.

Sino naman ang magbibigay nun kay Vivianne?!

"Huy, anong nangyari sayo?" Pati ang ama ay nakisali na rin sa pagtatanong pero
wala pa ring nakuhang sagot mula sa binata.
"Red roses, red roses. Ah! Nakakainis!"

Nang marinig iyon ng dalawa—si Deric at Dencio, ang ama nila ay hindi na ito
natigil sa kakatawa.

"Ano, Pa? Sabi ko sa'yo, don't underestimate me. Mamamatay na 'yung anak mo sa
selos."

Hindi talaga nagkamali si Deric, kilalang kilala nito ang kapatid. Naisip niya akg
planong paselosin pa ang kapatid dahil sa napag-usapan nila ni Vivianne kaninang
umaga. Alam na niya agad na doon niya lang mapapalabas ang totoong gusto ng
kapatid.

Sigurado siyang iyon ang magiging batayan ni Dirk para simulan ang panliligaw sa
dalaga sa takot na baka may mauna pa rito.

At hindi nga siya nagkamali dahil halos isang araw lang ang nagdaan ay mapormang
mapormang Dirk ang lumabas sa kwarto nito.

"Oh, 'nak. Saan ang binyag?"

Nabura lang lalo ang confidence na kita sa mukha ni Dirk, pagkatapos nang pang-
aasar na iyon ng ama. Suot ang itim na polo at skinny jeans na binagayan ng Chelsea
boots ay handa na siyang puntahan muli ang dalagang hindi nakita ng isang araw.

Sapat na iyon para makapag-isip isip. Hindi na dapat siya magbagal bagal dahil baka
talagang maunahan siya ng kung sino dyan. Nagsisisi pa nga itong nasayang ang isang
araw dahil sa pag iisip.

"Wala kayong pasok?" Umiling lang siya sa tanong ng kapatid na andoon na naman sa
bahay. "Sandali, bakit palagi kang andito? 'Di ka ba hinahanap ng asawa mo?"

Nanahimik lang si Deric at nagkibit balikat, ang totoo makikiusyuso lang ito sa mga
pinaplano ng kapatid. Gusto nitong malaman kung totoong nagtagumpay ito sa ginawa.

"San ka pupunta, Dada?" Nilingon siya at nginitian ang batang naroroon. Sabado at
walang pasok kaya paniguradong mayayaya niya si Vivianne na lumabas.

"Manliligaw ako, Ron."

Sa narinig, nagsigawan ang lahat ng taong naroroon sa bahay. "That's my anak!"

"Kapatid ko 'yan! Hindi na torpe!"

Tinitigan muna nito ng masama kapatid bago nakisabay sa tawanan.

KUNOT noo namang tinatapos ni Vivianne ang ginagawa, kailangan na kasing mapasa ang
panibagong memo na inassign sakanya. Marami rami ang mga iyon at kahapon lang
sinasabi rito. Wala tuloy siyang choice kundi madalian ang lahat ng iyon ngayon.

Pagkatapos noong nangyari nung isang araw, hindi na muli pang bumisita si Dirk
sakanya. Mukhang galit iyon at magdadabog pa paalis. Hindi niya na rin magawang
macontact dahil nakapatay ang cellphone nito.

Pokus sa ginagawa ay halos maibato ni Vivianne ang mouse na nasa tapat noong
nagulat sa katok gayong wala naman siyang inaasahang bisita sa araw na ito.

"Dirk?!"
Hindi nito halos makita ang mukha ng lalaki kaya't ang bulto na lang ng katawan ang
pinagbasehan niya para totoong makilala ang andoon.

"Para sa'yo, Viv."

Ang totoo, kanina pa nito gustong tumawa. Napakalaki kasi ng bulaklak pero hindi
niya maiwasang isiping kinokompetensya nito ang nagpadala sakanya ng bulaklak noong
nakaraan—na hindi niya pa malaman kung sino.

Nangingiting tinanggap niya iyon saka pinapasok ang binata. "Anong gusto mo? Coffee
or juice? Teka, nag almusal ka na—"

"Gusto kong manligaw, Viv." Umalingawngaw ang tunog ng kutsarang nahulong sa

kabahayan. Sa gulat ay nabitawan iyon ng dalaga, kapagkuwan ay agad na hinarap si
Dirk na seryosong nakatingin sakanya.

"A-Anong sinasabi mo?" Pilit ang pagtawa niya habang hindi inaalintana ang mabilis
na pagtibok ng puso dahil sa matamang titig ng kasama.

"Gusto kong manligaw, Viv. Pwede ba?"

Magmistulang deja vu iyon para kay Vivianne, pangyayaring naulit ng hindi dalawa
kundi tatlong beses. Wala nga lang magagarang dekorasyon katulad noong nasa
kolehiyo sila pero hindi maipagkakailang nararamdaman niyang mas seryoso ang binata
ngayon.

O baka nagsisimula na naman itong umasa?

"Wala akong mga kung ano anong pakulo ngayon pero sinisigurado kong totoo na 'to,
Viv. Pinagsisisihan ko 'yung mga nagawa ko noon, kung nasaktan kita, hindi ko
sinasadya. Kaya sana kahit huling pagkakataon ngayon, ibigay mo na."

Tinitigan muna ni Vivianne ang mukha ni Dirk, inoobserbahan. Inaabangan kung may
makikitang kung anong hindi sigurado. Pero wala, seryosong seryoso ang mukha pati
ang mga mata nito.

Ang totoo, hindi nito magawang iwasan at kalimutan ang binata. Si Dirk na ang
naging first love niya kaya naman mahirap para dito na basta na lang iyong burahin
sa isipan.

Hindi nawala. Hindi nawala ang kung anong nararamdaman nito para sa binata, walong
taon man ang lumipas kaya naman handa itong sumugal muli. Taimtim na hinihiling na
sana ay hindi na muling maulit ang lahat ng nangyari.

"Sige, Dirk."

Kulang na lang ay tumalon si Dirk sa saya, nagsisising hindi agad nagtanong sa

dalaga. Hindi nito alam ang mararamdaman at gagawin. Masayang masaya na ito kahit
na nasa ganong aspeto pa lang silang dalawa.

"Great! Thank you, Viv. Hindi ka na magsisisi, this time."

Nginitian na lang siya ng babae bago bumalik sa ginagawang pagtitimpla ng maiinom.

"Labas tayo? May lugar akong alam, Viv!"

Agad naman siyang hinarap ng dalaga, "Hindi ako pupwede eh. May kailangan akong
isumbit, wala pa mga akong tulog kasi hindi ko matapos tapos." Itinuro na rin niya
ang laptop na nakapatong sa mesa at iilang nagkalat na papel sa tabi noon.
"Ganon ba? Pagkatapos ba, pwede na?" Walang nagawa si Vivianne kaya mabilis na lang
itong tumango, matatagalan pa ang pagtapos nila roon kaya hindi pa rin si sigurado
ang dalaga.

Sa sagot ay agad na tinungo ni Dirk ang laptop at umupo sa tapat nito, "Gagawin na
natin para makalabas na tayo."

Ah, always the makulit Dirk.

Naiiling na sinundan niya na lang ito bago bumuntong hininga. Tinitngnan niya pa
lang ang mga kailangan pang gawin ay parang gugustuhin na lang nitong mahiga sa
malabot na kama.
BU 23
NAPABALIKWAS si Vivianne mula sa pagkakahiga, hindi nito alam kung paano siya
napunta sa higaan gayong alam niyang ginagawa niya ang memo na kailangan nitong
isubmit.

"Nako!" Magdidilim na sa labas ng bintana, gaano katagal ba siyang nakatulog?

Agad na hinanap ng mata niya ang laptop at agad na binukas ang mga iyon. Hinahanap
ang document na ginagawa bago tumunog ang cellphone.

Notification iyon galing sa Gmail account nito:

I've already received all the memos. Thank you, Miss Barrameda.

Halos lumuwa ang mga mata niya, nasend na nito ang mga memo? Pero hindi niya pa
iyon tapos!

Naisip lang nito kung sino maaari ang gumawa noon nung may narinig itong nagpiprito
mula sa kusina, "Dirk!"

Pagkalabas ay sinalubong siya ng hubad na likod ng binata, "Dirk, ano 'yan?" Pero
nginitian lang siya nito saka nagkibit balikat.

Nang hindi nagsalita ay lalo lang niyang gustong malaman ang nangyayari, kaya
nilapitan na niya iyon. "Dirk, 'yung memo? Sino nagtapos?"

Matiim lang ang titig ni Vivianne kay Dirk noong parang wala itong naririnig dahil
dere-deretso lang ito sa paghahanda ng pagkain sa mesa.

"Viv, kain kana. You didn't take your lunch, paniguradong gutom kana."

As if on cue, talagang tumunog ang tyan niya. Doon pa lang nakaramdam ng gutom.

Walang choice kundi umupo, Vivianne thought. Kakain na muna ako bago problemahin
ang ibang bagay.

"I did it. Tingin ko tama naman ang ginawa ko, hindi ba?" Agad na nanlambot ang
puso ni Vivianne sa ginawang iyon ng binata. Ngayon pa lang na nito maimagine ang
sitwasyong nasa harapan ng laptop si Dirk habang ginagawa nito ang dapat na
tinatapos nito.

Sumubo siya ng pagkain para masupil ang ngiting hindi na mapigilan. "Thank you, it
means a lot."

Ngumuso naman doon si Dirk, naaalala ang pagsakit ng ulo at leeg sa kakayuko kanina
para makita ng maayos akg ginagawa. "I'm glad it means a lot to you, worth it."
Nginitian na lang ito ni Vivianne, hanggang ngayon ay hindi pa rin nagpapaawat ang
animo'y karera ng mga paru-paro sa tiyan.

Tahimik lang silang kumakain noong may naalala, "Labas na tayo."

Literal na napatigil si Dirk sa pagkain, kapagkuwan ay nangingiting tiningnan si

Vivianne.

Ilang minuto pa bago mag-isang oras ay ramdam na ni Vivianne ang mabilis na

pagkalat ng lamig sa katawan, she would definitely recommend this place to anyone.

A lake inside of a city, indeed. Sobrang ganda noon kaya iilang minuto rin ang
nasayang sa oras ng dalawa dahil mas pinili nila ang sandaling tumulala roon.

"Kumusta? Trabaho?" Nang makapagsalita si Vivianne, si Dirk lang ang nasa isip
niya. Iniisip ang mga pinagdaanan nito, mga ginagawa para sakanya.

Hindi rin niya maiwasang isiping paano kung hindi nangyari ang lahat? Paano kung
hinayaan na lang na maging sila? Magigign ganito ba sila ngayon?

"Ayos lang, wala namang mahirap kung gusto mo 'yung ginagawa mo."

Nakikinig pero ang titig ni Vivianne ay nasa anyong tubig sa harap. Dirk is her
first love.. siya na rin ang lahat ng naging uri ng love para sakanya.

Hindi siya showy, hindi niya magawang maiparamdam ang kung anong nasa loob niya
pero sapat na para dito kung ano ang pagkakaintindi niya doon.

"Kung ganyan pala ang pangarap mo, bakit sa IPESR ka? Hindi ka nag peace studies sa
CSSP o sa ibang school na nag ooffer ng program connected sa gusto mo?" Matagal
niya na iyong naiisip, paanong napunta ang binata doon gayong wala naman siyang
ipagpatuloy?

"Dahil nandoon ka, Viv." Her mouth formed an 'o', hindi inaasahan ang makukuhang
pag-amin mula sa katabi.

"I want to follow you, gusto ko 'yung nakikita ka. Gusto kong makasama ka, gusto
kong makabawi. Ginusto kong humingi ng tawad tungkol sa nangyari noong high
school," dere-deretsong turan ni Dirk. Iyon naman talaga ang totoo, ginusto niya
dahil andoon si Vivianne. Kung iisipin ay korni iyon sa pandinig pero para sa
binata, iyon ang bagay na hinding hindi nito magagawang pagsisihan.

Binalingan niya na rin ng tingin ang lawang naroroon, tahimik.. punong puno ng
kapayapaan. Nakakatawang isiping nag-uusap ang dalawa pero parehang nakatingin kung
saan at hindi sa isa't isa.

"Y-You did that? Pero Dirk naman, paano 'yung pangarap—"

"Ikaw ang pangarap ko, Viv." Bumaling na si Dirk sa dalagang kanina pa nagpasyang
titigan siya. Tanaw niya mula roon ang pagkabigla, alam niyang hindi inaasahan ni
Vivianne ang narinig. "I wanted to follow you, I want to follow my dream.. my lost
dream," ibinalik niyang muli ang titig sa harapan. Unti onti nang sinasalakay ng
kahihiyan. "At ikaw 'yun, Viv."

Sa kabilang banda, naroon na ang panlalamig ng mga kamay ni Vivianne. Buong akala
nito'y hindi seryoso ang binata sakanya, hindi nito naisip na mas matindi pa pala
doon lalo pa't nakipagsapalaran din ang lalaki sa pagpasok sa eskwelahang
pamamalagiaj nito.
Nakipagsapalaran siyang makapasok doon para sa pangarap nitong maging guro.

Nakipagsapalaran si Dirk na makapasok doon para sakanya.

"I.. I didn't know that.." Nakangiting humarap na ang binata sakanya, "Sabi ko nga
sa'yo, wala namang mahirap kapag gusto mo ang ginagawa."

Doon ay hindi tuloy niya mapigilan ang mga nangngingilid na luha. Andaming
nangyari kay Dirk, hindi na dapat siya nito isinali sa mga iisipin pero ginawa pa
rin niya. Palagi pa rin siyang iniisip ng lalaki. Siya pa rin ang pinipili nito.

"Hindi naman kita pinepressure," agad na bawi ng lalaki. "Hindi ko sinasabing

karapat-dapat na ako dahil ginawa ko ang mga iyon kasi nasa sa'yo pa rin ang
desisyon."

Tinulungan pa siya ng binata sa pagpupunas ng luhang halos hindi na matigil.

Naiisip niya pa lang kung gaano siya ka swerte sa lalaki ay nagbabadya na naman ang
mga iyon.

"Alam kong magsisimula akong muli sa umpisa. Pero gusto kong malaman mong hindi ako
susuko, lalo pa't malapit na ako sa pangarap ko. Kaonti na lang, baka, siguro,
maabot na kita. Kaonti na lang, baka sakaling hindi ko na kailangan pang habulin ka
dahil sa akin ka na."

Guro si Vivianne, sanay na sanay ito sa pagsasalita. Pero ngayon, tila ba naputol
ang dila nito dahil sa mga nalaman at mga pahayag ni Dirk.

Hindi siya magawang pagsalitaan nang nag-uumapaw na sayang nararamdaman.

"Tara na, sobrang lamig baka sipunin ka. We'll come back soon." Lumapit si Dirk kay
Vivianne na agad ding napapikit noong maramdaman ang malalambot na labi ng binata
sa noo niya.

Kapag bumalik tayo, siguradong nakuha mo na ang pangarap mo. Pabulong na gagad ni
Vivianne bago tuluyang sumunod sa nauuna ng lalaki.
BU 24
NAKAKATAKOT kay Vivianne ang sumugal muli. Katunayan nga ay nakondisyon niya na ang
sarili noon. Sapat na ang dalawang beses na pag-asa at dalawang beses na pagkabigo.

Nakakatakot pero gusto niya muling subukan. Siguro sa tamang panahon, ihahanda niya
na lang ang sarili niya kung kailangan siya magagawang tanungin ni Dirk.

Bahala na, hindi ko alam.

Tumayo na si Vivianne mula sa pagkakahiga, ilang linggo na rin ang nagdaan

pagkatapos ng pangyayaring iyon sa lawa. Ilang linggo na rin siyang hindi
pinapatulong ng mga naiisip.

Mau klase siya kaya naman kailangan niyang maghanda, hindi na dapat niyang dalhin
pa sa eskwelahan ang mga naiisip. Ayaw naman nitong maapektuhan pa ang aralin pati
ang mga estudyanteng umaasa sakanya.

Ilang buntong hininga bago niya tuluyang mapakalma ang sarili't pumasok, sinundan
ng magigiliw na pagbati ng mga bata sakanya.

"Teacher! Pinabibigay po ni Sir Dirk," bumaba ang tingin niya sa hawak ni LJ. Isa
iyong papel na maganda ang pagkakatupi. Sulat? Card? Invitation?
Para masagot ang tanong ay agad niya iyong inabot mula sa bata at binasa. Bumulaga
sakanya ang numerong isa, pagkatapos ay sinundan ng sulat kamay ni Dirk.

Viv,
Before anything else, gusto kong paki-usapan kang 'wag akong asarin for being this
cheesy. Ang totoo, ayokong bigyan ka ng bulaklak o tsokolate sa araw na ito dahil
alam kong marami nang magbibigay nun. It's annoying.

But anyways, sana magustuhan mo. Believe me, I tried doing unique things and then
end up with these so I hope you'll see these as unique as possible.

Read until the last.. Happy Valentine's Day, my dream. Nabili ko na lahat ng dream
catcher sa buong Maynila pero hindi pa rin kita nacacatch.

Love,
Dirk

Hindi na nito napigilan pa ang pagtawa kahit sa harapan ng klase niya at noong
nagtaas siya ng paningin, nakapila ang mga ito at may kanya kanyang papel na hawak.

Oh, Gosh.

Isa-isa niyang kinuha ang mga 'yun, pagkatapos nagbigay ulit ang mga ito ng
maliliit na heart sa stick at mga bulaklak na sinasabing sa kanila daw iyon at
bigay raw nila para sa paborito nilang teacher.

Hindi pa nito nababasa ang lahat ng ibinigay ni Dirk dahil nasa tatlumpu't limang
sulat ang mga iyon pero nagawa na siyang paiyakin ng mga estudyante niya.

Ito naman talaga ang isa sa mga bunga ng kasiyahan ng isang guro, ang maappreciate
sila ng sariling mga estudyanteng itinuturing na nilang mga anak.

"Happy Valentine's Day, Teacher. Salamat po sa turo niyo samin."

Yakap na lang ang naging tugon nito, hindi niya tinigilang yapusin ang lahat
hanggang sa huli. Sobrang masaya siya, taon taon namang ginagawa iyon ng mga naha-
handle-an nita pero hindi pa rin siya nagsasawa sa pag-iyak. Hindi pa rin talaga
nito nabago ang pagiging iyakin.

Sa maghapon ay wala itong ibang ginawa kundi mag-iiiyak tuwing may lalapit
sakanyang estudyante, babati at magpapasalamat.

Natapos ang programa sa eskwelahan at nagsi-uwian na sila pero hindi pa rin

nakikita ni Vivianne si Dirk, sinubukan na niya iyong tawagan pero kung hindi naman
sinasagot ay out-of-coverage.

Nagtataka man ay pinokus na muna niya ang atensyon sa pagbabasa ng mga sulat na
galing dito, marami rami iyon kaya hindi niya halos matapos sa isang upuan.

15-Happy Valentine's Day, Viv.

Paki-paalala nga kung bakit ganito ang ginawa ko para sa'yo? Ang sakit na sa kamay!
Pero, gusto kong gawin 'to. Napapagod ka na rin bang magbasa? Ako kasi, hindi..
hindi mapapagod sa'yo.

Napalatak si Vivianne doon, pagkatapos ay tumawa ng tumawa. Ang mga huling sulat na
binasa ay puro may mga kakornihan ding katulad noon.

Hindi ko alam kung paano isusulat, hindi ko rin alam kung paano sasabihin pero
subukan mong ilagay ang tainga mo sa dibdib ko nang malaman mo kung anong
isinisigaw ng puso ko.

Marahas niyang ibinaba ang papel sa sunod na nabasa, nanlalaki ang mga mata pero
hindi pa rin naitago ang malalakas na tawa.

"Dirk, anong pinagaggagawa mo? Parang uminom ka muna bago mo isulat ang mga 'to,"
napalabi na lang siya sa kawalan habang patuloy na iniisip ang binata.

Bakit kaya hindi na pa rin ito macontact? May nangyari kaya?

Agad siyang sinalakay ng takot sa mga rumaragasang maaaring mangyaring naiisip.

Paano kung nawala na lang ito ulit na parang bula? Paano kung maulit na naman ang
dati?

Doon ay tinigilan niya na muna ang pagbabasa ng ikadalawampu't walang sulat at

tuloy tuloy nang tinawagan ang binata.

Dalawampu na naging limampu, wala pa ring sumasagot sa mga tawag niya.

Maybe she's just overthinking, kailangan lang siguro niya ang kumalma. Kaya naging
mabilisan ang kilos nito papunta sa kusina't uminom ng tubig. Kapagkuwan ay mabilis
na nagring ang cellphone kaya nanginginig niyang sinagot ito.

"Viv, where are you?" Nabalot lang siya ng disappointment dahil inakalang ang
binata na ang tumawag.

"Nasa unit ko lang, Red. Why?" Sinikap nitong hindi kakitaan ng panginginig ang
boses.

"Kanina pa kami tumatawag, busy ang line mo. But, anyways—kasama ko si Jae, andito
kami sa EMS. Pwede ka?" Bumagsak na lang ang balikat niya, paniguradong hindi naman
nito kayang magsaya nang may ganitong iniisip.

"Nako. Hindi, Red. May kailangan pang tapusin, eh." nakokonsensya man ay pinili na
lang nito ang tanggihan ang mga kaibigan.

"Fine. Bukas? Labas naman tayo, oh. Ngayon na nga lang ulit," napaisip siya, siguro
naman bukas ay may makukuha na itong tawag o text man lang mula kay Dirk kaya baka
hindi na siya dalawin ng pag-iisip.

"Sige, Red. I'll see you tom," sabi niya. Kapagkuwan ay tuluyan nang naibaba ang
tawag bago bumalik sa pagtawag namang muli kay Dirk.

Inabot siya ng madaling araw sa kakatawag hanggang ang mga daliri na nito ang
sumuko sa paggalaw. Bago makatulog ay natandaan niya pa ang sinend na text sa
kaibigan, "Hindi ko ma-contact si Dirk. Damn worried."

Maging sa pagtulog ay nakuha niya pang paulit ulit na humiling na sana huwag nang
maulit ang dati dahil handa na itong sumugal ngayon.
BU 25
WALA ni isang tawag o kaya text ang nangggaling kay Dirk. Maging kay Kuya Deric na
nagawa niya ring itext at tawagan kagabi ay wala.

Siguro may nangyari talaga, ginusto na nitong batukan ang sarili dahil sa pag iisip
nang malalakas na katok ang nanggaling sa pitno. Baka si Dirk!

"Viv, are you okay?" Nagpakurap kurap siya dahil sa sinabing iyon ni Jae, tahimik
at nag-aantay sa sagot niya. Nandoon din si Red at Khlar.
"Ah," umayos siya sa pagkakatayo. "Okay lang. Hmm, napabisita kayo?"

Namataan niyang nagkatinginan ang tatlo, "Viv, you are not okay. 'Di ba nag-usap
tayo for a hang-out today?" Si Red na ang sumagot. Pansin na pansin ni Vivianne ang
malaking pagbabago sa kaibigan. Tila ba mas lalo itong pumayat ngayon, mukhang
nasobrahan kakaisip at kakaaral sa Med School.

"Ah, oo." Pilit nitong inaalala ang napag-usapan. "Pasok muna kayo, maghahanda muna
ako."

Naaalala na niyang napag-usapan na nila ang tungkol sa lakad ngayon, paano niya nga
ba nakalimutan?

Agad nitong tinungo ang cellphone pero katulad ng mga naunang oras, wala ni isang
tawag o text doon mula sa magkapatid. Something's really up. At sobrang kaba ang
nararamdaman niya para doon.

"Wear something white, Viv." Mas lalo pa siyang kinapos sa paghinga dahil sa
sinabing iyon ni Jae. Puti? Bakit siya magpuputi?

Binalingan niya ang tatlong nandodoon, si Khlar ay nakaputing tshirt at itim na

pants. Si Red naman ay puting fitted dress. Kay Jae ay isang puting bustier na
binagayan ng maong na short at chelsea boots.

May kinalaman ba ito kay Dirk? Kung oo, hindi kaya..

Vivianne! Ano bang pinag-iisip mo?

Mabilis niyang itinapon ang mga iyon kung saan saka nagtuloy tuloy sa pag bibihis.
Hindi pa nito halos malaman ang sunod na gagawin.

Siguro naman, kahit sandali, ay mawawala ang mga kaisipan niya tungkol kay Dirk sa
'hang-out nila'

"Saan tayo?" Agarang tanong ni Vivianne matapos makasakay sa kotseng dala ng tatlo.
Si Khlar ang nagmamaneho, si Jae naman sa upuang katabi. Pagkatapos ay sila ni Red
sa likod.

"Ah, dyan lang sa malapit." Kumunot agad ang noo niya, paanong walang ibinigay na
eksaktong lugar ang katabi? Hindi ba sila sigurado kung saan magpupunta?

"What? Uy? Bakit papunta tayo dyan?"

Bihira lang si Vivianne sumama sa mga gala session pero alam nito kung saan madalas
ng ruta ng mga kaibigan kaya madali rito ang mapansing may mali at iba sa mga
kinikilos ng kaibigan.

Kapagkuwan ay si Jae na ang lumingon sakanya, "Viv, you know we're not good at
this. We're not good at hiding things from you, pero pakisuot na lang 'yung
blindfold na hawak ni Red."

Sa narinig ay awtomatiko itong napabaling sa katabi, may hawak nga itong pulang
blindfold na handa na para isuot sakanya.

"No way, ano 'to?" Marami pa siyang gustong itanong, pero nang matapos ilagay
sakanya ang piring ay mas minabuti na lang niyang manahimik at mag-isip.

Hindi magagawang magtago ng mga kaibigan niya sakanya kaya kung hindi importante
ang bagay na 'yun paniguradong mas mabilis pa sa alas kwatro ang gagawing pag-amin
ng dalawa.

At dahil sa pananahimik ring iyon, awtomatikong sumagi agad sa isip ni Vivianne si

Dirk. Nasaan na kaya ang binata?

Natatakot na baka naglaho na naman ito bigla ay mariing itinigil ni Vivianne ang
pag-iisip at tuluyang ipinikit ang mga mata na nagtuloy tuloy sa panaginip.

Nahimigmigan ang pagtulog ni Vivianne noong maramdaman ang tumatagaktak nitong

pawis. Mula roon ay rinig na rinig niya rin ang pagpapanic ng mga kasama.

"Great! Just great! Napakalayo pa natin, Khlar!" Si Red iyon na malalakas na ang
pagsigaw.

"I'm sorry. Tsinek ko naman 'yan kanina, eh."

Wala siyang bantay, sigurado siya doon. Kaya naman agad siyang nagbakasali sa
pagtanggal ng kanina pa nakapiring sakanya.

"Paano 'to? Natawagan niyo na ba si Dirk? Nasabi niyo na bang nasiraan tayo?"

Halos manlaki ang tainga niya doon, sinasabi niya na nga ba. May kinalaman doon ang
binata.

"Vivianne!"

Nginitian niya na lang ang mga kaibigan, siguradong wala nang magagawa ang mga ito
lalo pa't narinig na niya ang mga pinag-usapan.

"Jae, Red. Tell me, ano talaga ang nangyayari?" Sabay pang bumagsak ang balikat ng
dalawa noong marinig iyon. Wala na itong ibang choice, kailangan na lang silang
patawarin ni Dirk kapag nagkataon.

"KUYA, ano? Wala pa ba?" Hindi na mabilang ni Dirk kung ilang beses siyang nawalan
ng pag-asa at kung ilang beses din nitong kinumbinsi ang sariling umasa pa.

Maya't maya tuloy ang nararamdamang pagsisisi dahil sa hindi pagpaparamdam kay
Vivianne, simula pa kahapon. Ang totoo, gusto lang nitong masorpresa ang dalaga
kaya naman naisipan nitong buuin ang planong ito ngayon.

"No signs, eh."

Natawa na lang siya noong maalalang pinag-antay niya rin si Vivianne noon. Sa
naiisip na baka gantihan siya ng dalaga ay halos hindi na siya makahinga.

Hindi. Malakas ang loob niyang hindi gagawin ni Vivianne ang hindi niya sinasadyang
magawa noon pa.

"Magdadalawang oras na silang late, 'tol. Itutuloy pa ba natin?" Mas lalo lang
umigting ang panga nito, "Kuya, nagawa ko siyang antayin ng ilang taon. Oras lang
ito kaya bakit natin ititigil?"

Andito na siya. Hindi lang talaga niya maisip kung anong klaseng sumpa ba ang
mayroon sa pagtatanong nito sa dalaga kung pwede itong maging girlfriend dahil
mukhang hindi matupad tupad?

Napasandal siya sa dingding na naroroon. Hindi, hindi siya pupwedeng panghinaan pa

ng loob ngayon. Malapit na siya, sigurado siya doon.

"'Tol, ready. May paparating," agad siyang napalunok. Hindi alam kung kakabahan o
masisiyahan dahil maaaring si Vivianne na iyon.

"Dirk, hindi naman kotse ni Khlar." Kumunot ang noo niya, "Ha? Eh, ano?"

"Motor," malakas ang mga sumunod na nahururot noon. Nagtataka man ay pinili lang
nilang magkatapid na antayin kung ano man ang dala nitong balita.

Isang baaeng naka-cargo pants at puting sweetheart top ang sakay noon. Abang na
abang ang dalawa, titig na titig sa mga susunod na galaw ng babaeng nandodoon.

"May aabutan pa ba ako?"

Nanlalaki ang matang tinungo niya ang babaeng iyon at mahigpit na niyakap,
kapagkuwan ay biglang tumawa noong maramdaman ang panginginig ng sariling mga
kamay.

"Vivianne.. akala ko.."

Pinutol ni Vivianne ang binabalak pa sanang sabihin ni Dirk, "Hindi naman ako
katulad mo."

Lukot man ang mga mukha dahil sa pang-aasar pa ng babaeng kaharap ay nagawa na rin
niyang tumawa.

"So," bumuntong hininga rin si Vivianne. May ideya na sa mga susunod na mangyayari
pero pilit na itinatago ang kaba. "Ano raw ang itatanong mo na hindi mo nagawang
itanong ng dalawang beses noon?"

Malawak ang sumunod na ngiti ni Dirk, nakuha na niya ang pinakamalaking tsansa sa
buong niyang mundo. Mayroon na itong one-way ticket para sa inaasam asam na
pangarap.

Simula ngayon ay paniguradong titigilan na niya ang pagtakbo dahil ang matagal na
hinahabol ay tumigil na mismo sa harapan niya.

At wala na itong balak umalis pa.

BU: Epilogue
"A-ALIN ba dito, mahal?" Nahihimigmigan na ang takot sa boses ni Dirk mula sa
asawa, alam nitong hindi na ito natutuwa sa ipinapakita niyang kabagalan.

"Eto bang may nakalagay na dry? O etong pants? Pareha rin meduim ang nandito,"
nagmamadaling sabi niya noong hindi na ito magkandaugaga sa mga bitbit.

"Paulit ulit na ako sa'yo! Simula nung andito ka sa bahay puro ako pants, pants!"
Napakamot na lang siya sa sariling ulo nang pinatay na ng asawa ang tawag.

Ngayon siya na lang. Hay!

Kinuha na niya ang diaper pants na sinasabi ni Vivianne, pagkatapos ay dumerecho na

sa counter dala ang mga nauna nang pinamili.

"Daddy duties, Dirk?" Si Red iyon, may iilan ding pinamili.

"Ikaw pala," bumaling ito sa likod para makita kung mayroon itong kasama. Hindi
niya na rin kasi alam ang mga ganap sa kaibigan lalo pa ngayon na may kanya kanya
na silang dapat asikasuhin. "Mag-isa ka?"
Nangingilid ang mga luha sa mata ay piniling tumango ni Red, naisip nitong wala pa
lang alam ang binata. "Oo, ako lang. Mauuna na 'ko ha."

May kung anong naisip si Dirk pero binalewala niya iyon. Papayat kasi ng papayat si
Red, pero alam naman niyang walang sakit ang dalaga.

"Baka stress lang sa trabaho," pagkukumbinsi pa nito sa sarili bago tuluyang

makapag ayad at makaalis doon.

Iyon na ang naging buhay ni Dirk tuwing linggo. Kapag day-off, siya naman ang
lalakad para sa mga groceries at iba pang pangangailan ni Vivianne at ng anak.

Nagawa niya. Nakuha nito ang matagal namg pinapangarap. Lahat ng sakripisyo at
pagtyatyaga ay nasuklian dahil nakuha nitong mapakasalan si Vivianne, dalawang taon
na ang nakararaan.

Pagkatapos ay nadagdagan lang ang kasiyahang iyon noong magbuntis at manganak pa

ang asawa.

Aminado si Dirk na wala na itong ibang mahihiling pa, sobrang saya at swerte na
niya! Walang magagawang kwestyunin pa iyon.

Mabilis na ipinarada ni Dirk ang kotse sa loob ng garahe, tsinek pa ito madali.
Pagkatapos ay agad na pumasok noong naririnig na ang malakas na pag-iyak ng anak na
si Divine.

"Mahal? Anong nangyayari?" Imbes na sagutin ang tanong ay agad na ibinigay ni

Vivianne si Divine sa kararating lang na asawa at nagmamadaling dumeretso sa banyo
para pakawalan ang kanina pa pinipigil na pagduwal.

Natataranta, agad namang binaba sandali ni Dirk ang anak sa kuna nito bago sinundan
ang asawa. "Mahal, Viv.."

Ilang sandali pa, tumayo na doon si Vivianne at nag-linis ng sarili. "Bakit?" sagot
nito kay Dirk.

Maaaring ayaw niya lang pansinin ang mga sintomas pero nasa isip na nito ang
katotohanang maaari ngang buntis siya. Pagkatapos kasi ng dalawang buwang hindi
pagdating ng dalawa ay malaki ang naging posibilidad noon.

"Paki-bantayan muna si Divine, Dirk."

Ganon nga ang ginawa ng lalaki, agad nitong tinungo ang anak pero titig na titig pa
rin sa kung anong ginagawa ng asawa.

Kinuha ni Vivianne ang tinatagong Pregnancy test kit na hawak at saka dumerecho sa
banyo para subukan iyon. Kinakabahan man sa pangalawang pagkakataon ay hindi pa rin
nito matago ang excitement. Posibleng buntis siya, hindi niya halos makontrol ang
kasiyahang nararamdaman ngayon pa lang.

Ilang minuto lang ay may nakuha na itong resulta: dalawang pulang linya.

Alam niyang hindi dapat makampante sa unang subok noon pero hindi niya na mapigilan
ang umasa at matuwa! Tinago niya ang hawak sa kanang kamay at binuksan ang pinto
kaya bumulaga dito ang asawang si Dirk.

"Mahal, okay ka lang ba talaga? Nasa linya si Jae, gusto ka raw makausap."
Tinanguan niya lang ang asawa at inabot ang cellphone nito gamit ang kaliwang
kamay, "Hello?". Nasa harapan niya lang si Dirk, nag-aabang. Mabuti nga at tumigil
na sa pag-iyak dahil nakatulog.

"Viv, ano? Next month na 'yung BU Grand Reunion batch 2010. Mamili tayo? Tara!"

Hindi na nga isang buwan bago ang reunion kaya gustong gusto rin niya sanang
maghanda at mamili pero ngayon, may dadagdag na sa mga plano. "Jae, hindi ako
makakasama. Siguro by next week. May mga aasikasuhin lang muna—"

"Viv naman," dinig na nito ang pagmamaktol ng kaibigan. "Ano ba 'yang aasikasuhin
mo? Unahin na muna natin 'yun. Saka para bonding na rin natin nila Red," natawa
siya nang mahina. Hindi naisip na magagawa siyang piliin ng kaibigan.

"Hindi nga ako pwede," naging tuloy tuloy ang pagtawa niya pagkatapks ay bumaling
sa nag-aabang na si Dirk sa harap niya. Nakakunot ang noo nito at madalas ay
pabulong na nagtatanong kung bakit.

"Bakit nga kasi—"

"Buntis ako, Jae." Nang sabihin iyon sa kaibigan ay sinigurado niyang nakatitig si
Dirk sakanya kaya kitang kita nito ang mabilis na pag babago sa itsura ng lalaking
nasa harap.

"Oh my gosh! Congrats, Viv! OMG, ichichika ko 'to kay Red. Call you later!" Nang
maibaba ng kausap ang tawag, ang kit na hawak ni Vivianne kani kanina lang ay nasa
kamay na ni Dirk.

Titig na titig iyon doon at pansin na pansin ang panginginig ng mga kamay. Ilang
minuto pa ang binilang niya bago tuluyang makapagsalita ang asawa. "B-Buntis ka.."

Hindi iyon tanong kaya't minabuti ni Vivianne na ngiti ang isukli sa sinabing iyon
ni Dirk. Ngayon pa lang, ramdam na ramdam na niya ang excitement at kasiyahan nito.

Pagkatapos noon ay mainit at mahigpit na yakap na ang bumalot sakanya, "Mahal,

thank you. Sobrang salamat, thank you for bearing Divine pati ang susunod na Dirk
at Vivianne. I-I love you so much," napansin niya ang sunod sunod na pagsinghot ng
asawa.

"Umiiyak ka?" Ngayon tuloy ay gusto na niyang matawa. Mula kasi noong magpakasal ay
nahahawaan na ata niya ng pagiging iyakin si Dirk, katulad na lang ngayon.

Mas nauna pang umiya kaysa sa akin. And she always find it cute. Kahit pa siguro
tumanda sila ay si Dirk lang ang pinakagwapo sa paningin niya.

"Kasi ikaw..." palakas lang nang palakas ang mga hikbi. "Pinasasaya mo ako palagi.
Thank you so much, Viv. Mahal na maha kita. You're really a gift from heaven."

Napailing siya, pinipilit pagaanin ang lahat dahil ayaw nitong pati siya ay maiyak.
Mabuti na lang ay biglang nagising si Divine at nagsimula ring maiyak kaya walang
choice ang mag-asawa kundi bumitiw sa pagkakayakap.

Mabuti na iyon, panigurado kasing kapag nagsimula nang maiyak si Vivianne at

matagal tagal na oras ang gugugulin ng asawa para tuluyan itong mapatahan.

Nang makalayo ay agad nitong binuhat si Divine kasabay nang paglingon niyang muli
kay Dirk dahil sa pagtawag nito.

"May nakalimutan pa pala akong sabihin," napakagat si Vivianne sa sariling labi.

Pinipigil ang pagsilay ng ngiti.

"Ano 'yun?" Hindi na rin tuloy naiwasang pakawalan ni Dirk ang malawak na ngiti
bago sunod na nagsalita.

"I'll never regret following you." I love you, Vivianne Barrameda–Rangasa.

Bicol-U Series #1: END
Following the Lost Dream is done, at last! Nagkaroon na rin ng series tungkol sa
Bicol University, dati rati iniisip at pinaplano ko lang. Naisasama ko lang sa
pade-daydream ko pero ngayon!

Anyways, thank you for reading.

Nakadedicate ito sa lahat ng students sa Bicol University; freshmen, sophomores at

mga seniors namin! Pati sa mga estudyante sa Graduate School—mga ate at kuya.

Alam kong malabo itong mabasa ng lahat pero I'll always be grateful!

Thank you sa mga nag-abang at nagbasa. Posted na rin po ang Bicol-U Series #2:
Pulling Me Out of the Reverie, kung gusto niyo ring malaman ang love story ni Khlar
Romero at Jae Natividad.

Plus, I hope you'll continue supporting this Series since mayroon itong anim na
stories. See you!

Again, thank you so much. Sana nagawa niyo ring papasukin sa heart ninyo si
Vivianne at Dirk. ♥️

E N D
[] July 14, 2020

—A.M Lilac