W kulturze często możemy spotkać się z przykładami wielkich czynów dla dobra ogółu.

Można tu wymienić na przykład Prometeusza cierpiącego za ludzi i poświęcającego się dla nich. Bez
wątpienia jego czyny były heroiczne. Jednak, warto zauważyć, że heroiczne tworzenie siebie nie
zawsze musi się skupiać na działaniach mających wpływ na cały świat. Tak naprawdę jego bardzo
ważnym aspektem jest walka o swoją godność.

Druga wojna światowa wiązała się dla ludzi z wieloma wyzwaniami, przykrościami i
cierpieniem. Mimo wszystko podczas tego przerażającego okresu były jednostki, które tworzyły siebie
w sposób heroiczny. Poprzez walkę o swoją godność. Przykładem takiej postawy jest narrator
powyższego fragmentu "Zdążyć przed Panem Bogiem" Hanny Krall. Był on świadkiem sceny, kiedy
naziści upokorzyli starego Żyda, stawiając go na beczce, obcinając mu powoli brodę i śmiejąc się z
tego. Ten człowiek biernie znosił tę zniewagę. Ta sytuacja tak wstrząsnęła narratorem, że postanowił
on, iż nigdy nie da "postawić się na beczce", czyli nigdy nie pozwoli, aby ktoś go tak upokorzył. Chciał
on sam decydować o swoim losie i zachować swoją godność, co jest równoznaczne z heroicznym
tworzeniem siebie. Jego przykład pokazuje jednak, że heroiczne tworzenie siebie nie jest łatwe. Aby
zachować godność i nie być biernym, narrator wziął udział w powstaniu w getcie warszawskim.
Potrzebował do tego dużo odwagi i determinacji.

Czasem fizyczna walka z oprawcą nie jest możliwe z racji na sytuację w jakiej się znaleźliśmy.
Nie oznacza to jednak, że jesteśmy zupełnie bezsilni. Przykładem bohatera, który sprzeciwiał się
systemowi o wiele silniejszemu od siebie był Kostylew. Niewiele brakowały by Sowieci go złamali i
pozbawili wszystkich wartości, które wcześniej wyznawał. On nie dał się zmiażdżyć i postanowił
zawalczyć o człowieczeństwo, które było mu każdego dnia odbierane. Jego działania były radykalne.
Posuwał się on do samookaleczania, a w końcu popełnił samobójstwo. Działania te, jednak nie były
oznaką desperacji, a heroizmu. Są one rodzajem sprzeciwu wobec systemu, który odczłowiecza i
traktuje ludzi gorzej niż zwierzęta. Samobójstwo było sposobem na pokazanie, że pomimo starań
oprawców ma on swoją godność. Dlatego nie pozwoli im wykonać na sobie wyroku śmierci, czym tak
naprawdę było przeniesienie do Jercewa. Jest to ekstremalny przypadek walki o swoją godność i
człowieczeństwo poprzez odebranie sobie życia. W związku z tym jest to przykład heroicznego
tworzenia siebie.

Walka o swoją godność jest bardzo ważna, jednak czasem godność jednostki jest godnością
grupy. Postacią, która chciała zawalczyć o godność grupy poprzez okazanie im, że pomimo tragicznej
sytuacja jaka ich spotkała, on się nie podaje był Janczewski z ,,Dziadów” część III. Swoim
zachowaniem chciał pocieszyć towarzyszy niedoli. W jego spojrzeniu było widać dumę i pogodność.
Nie zachowywał się jak człowiek skazany na Sybir. Wiedział, że czeka go straszny los. Jednak, był
pewny siebie i dumny. Pomimo zakucia w kajdany, co jak wiadomo wywiera piętno na naszej
godności. On bez obaw zaczął krzyczeć ,,Jeszcze Polska nie zginęła”. Dodało to wiary zgromadzonym i
wbiło się w pamięć jako symbol człowieka, który pomimo skazania jest dumny i wierzy w swoją
ojczyznę. Jego zachowanie miało na celu pokazać, towarzyszom obdartym z godności podczas
przesłuchań i aresztowań, że powinni oni być dumni i walczyć o swoje człowieczeństwo. Jego celem
było walczenie o swoją godność by towarzysze też mogli się na to zdobyć.

Reasumując, heroiczne tworzenie siebie to walka o swoją godność. Gdyż tracąc godność
człowiek traci wszystko. Odbierając człowiekowi godność odbiera mu się człowieczeństwo. Podczas
wojen jest to metoda często stosowana, co pokazuje historia. Gdyż człowiek bez poczucia godności
nie ma odwagi walczyć za ojczyznę i sprzeciwiać się oprawcy.