KORE

DAĞLARINDA
SÖNEN YILDIZLAR
60.YILINDA KORE SAVAŞI

Güney Kore askerlerinin

38. paralel boyundaki sınırı
geçtiklerini bahane eden Kuzey
Kore, 25 Haziran 1950’de Güney
Kore topraklarına girmesiyle
başlar Kore Savaşı. Her savaş
gibi yıkıcı ve acımasız bir
mücadele yaşanır Kore’de… Son
devrin en kanlı savaşlarından
olan bu savaş hakkında her
ne kadar farklı görüşler ortaya
atılsa da, Kore toprakları,
Mehmetçiklerimizi bağrında
taşıması bakımından ayrı
bir önem taşır. Kahramanca
savaşarak iman ve vazife
şuurunu ortaya koyan Kore
kahramanlarımızı savaşın 60.
Yılında minnetle yad ediyoruz...
EKREM SALTIK

18 YEDİKITA EKİM 2010

O
nlar, New York’un yerin-
de yeller eserken gök kubbe
gibi yüksek, haşmetli ve de-
rin kurşun kubbeler kurmuş,
kurdurmuştu Asya’nın dört
bir yanına. İpeği elleriyle Bursa bah-
çeleri gibi nakışlamışlar, mermeri halı
dokur gibi yontmuşlar, nehirlerin bir
kıyısından öbür kıyısına ebemkuşa-
ğı gibi atmışlardı kırk gözlü köprüleri.
Sömürgeci devletlerin lügatinde henüz
hürriyet ve kardeşlik gibi kelimelerin
olmadığı çağlar boyunca zulme karşı
savaşmışlar, bağımsızlık uğruna mil-
letleri kardeş sofrasına çağırmışlardı.
Onlar; Seul, Pusan, Tegu ve daha
birçok şehirde Güney
Kore bayrağının dal-
galanışına omuz veren
Türk bayrağını gön-
dere çekerek, Güney
Kore’nin istiklali için
can verdiler. Onlar,
belki geride bıraktıkla-
rı bir çift göze sevdalı
ve ürkektiler… Belki toprak gibi akıllı,
belki gençlik gibi cesur… belki ömür-
lerinde ilk defa denizi gördüler…
Sakin sabahlar ülkesi olarak da bi-
linen Kore, henüz Kuzey-Güney bö-
lünmüşlüğünün gerçekleşmediği 1945
yılına kadar bir Japon kolonisi olarak
kalmıştı. II. Dünya Savaşı’nda Rusya
ve Amerika’ya karşı verdiği mücade-
leyi kaybeden Japonya’ya bağlı kolo-
nilerin işgali sırasında Kore toprakla-
rı da Japon işgalinden çıkıyordu. Ku-
zey Kore, Ağustos 1948’de komünist
Rus işgaline uğrarken, Güney Kore,
Eylül 1948’de bölgede dönemin şartla-
rında demokratik sayılabilecek bir re-
Birliğimizden iki asker keşif ve gözetleme yaparken
jim inşa eden Amerikan işgaline uğra-
yacaktı. Amerika ve Rusya, söz konu-
su işgallerle Kore’nin aslında 1890’lı
yıllardan itibaren yapılmaya çalışıldığı
gibi, Kuzey-Güney şeklinde bölünme-
sinin de yolunu açıyorlardı. 1948 yılın-
da Kuzey ve Güney Kore’de seçimler
yapılmasını öngören BM Konseyi’nin
kararlarına rağmen Kuzey Kore se-
çimlerin yapılmasını reddedecek-
ti. Mayıs ayında Güney’de yapılan se-
çimlerin ardından Ağustos 1948’de
Kore Cumhuriyeti kurulmuş, yakla-
şık bir ay sonra Kuzey Kore hükümeti
komünizm rejimini ilan etmişti. Dün-
yadaki komünist-antikomünist çatış-
manın sembolü ve alanı haline gelen
Kore’deki gerginlik, Kuzey Kore’nin
38. paralel boyunca saldırıya geçme-
siyle savaşa dönüştü. Güney Kore as-
kerlerinin 38. paralel boyundaki sınırı
geçtiklerini bahane eden Kuzey Kore,
25 Haziran 1950’de Güney Kore top-
raklarına girdi. BM Güvenlik Konse-
yi aynı gün Rusya’nın katılmadığı bir
EKİM 2010 YEDİKITA 19

Dünyanın en dağlık
arazilerinden birinde
gerçekleşen savaşlar
boyunca cepheler
defalarca el değiştirmiş,
Kore dağları binlerce
askerin mezarı haline
gelmişti.
Birleşmiş Milletler Kuvvetleri başkomutanı
Amerikalı General Douglas Mac Arthur
Türkiye’de savaş devrin gazetelerinde gün
gün takip edilmişti
20 YEDİKITA EKİM 2010
toplantıya çağrılmış, Kuzey Kore’nin
Güney Kore’ye saldırarak bölgede-
ki barışı bozduğuna karar verilmiş-
ti. Birleşmiş Milletler’in saldırıyı dur-
durmak ve anlaşmazlığı barış yoluy-
la çözmek amacıyla yaptığı girişimleri
hiçe sayan Kuzey Kore, yeni bir taar-
ruz başlatarak Seul’ü ele geçirdi. Bu-
nun üzerine 27 Haziran 1950’de Bir-
leşmiş Milletler, üyelerini Güney Kore
Cumhuriyeti’ne yapılan saldırıyı karşı-
lama ve bu bölgedeki milletlerarası ba-
rış ve güvenliği geri getirecek yardım-
larda bulunmaya çağırdı.
Aralarında Türkiye’nin de bulun-
duğu 16 devlet, asker gönderme ka-
rarı alarak Birleşmiş Milletler’in çağ-
rısına cevap vermişti. Güney Kore’ye
asker göndermeyi teklif eden ilk ülke
olan Türkiye, 30 Haziran 1950 tarihli
meclis oturumunda, askerî yardım ye-
rine bölgeye doğrudan asker gönder-
me kararı alıyordu. Türkiye’nin Gü-
ney Kore’nin yanında olacağını açık-
layarak bölgeye asker göndermesin-
de, NATO’ya üyeliğini hızlandırmak
istemesi de etkili olmuştu. II. Dün-
ya Savaşı’nın ardından dünya sahne-
sinde yeniden şekillenmekte olan siya-
si kamplaşmaların uzağında kalan ve
yalnızlaşan Türkiye, Kore Savaşı’na
katılarak mevcut dış politika sorun-
larını çözmeyi de planlıyordu. Ni-
tekim savaş devam ederken NATO
üyeliğine alınan Türkiye, 1952 yılın-
da bir NATO ülkesi haline gelecekti.
Türkiye’nin NATO’ya alınmasında et-
kili olan Türk Askerleri, dönemin si-
yasi hesaplarından ve askeri manevra-
lardan habersiz, Kore’de Güney Kore
bayrağıyla omuz omuza dalgalanan
Türk bayrağı için gençliklerini feda
edecek, doğmadıkları bir toprağa can-
larını vereceklerdi.
Anadolu’nun farklı şehirlerinde-
ki yoksul köylerden toplanan askerler-
le oluşturulan tugayın komutanlığına,
Çanakkale Savaşı’nda da görev alan
Tuğgeneral Tahsin Yazıcı atandı. Tuğ-
general Tahsin Yazıcı komutasındaki
binlerce askerden oluşan 1. Türk Tu-
gayı, 3 ayrı gemiyle 25 Eylül 1950’de
İskenderun Limanı’ndan yola çıktı.
Tugayımız; Süveyş, Kızıldeniz, Co-
lombo, Singapur, Filipinler ve Formo-
za Adaları’nı geçerek 21 gün sonra, 6
Ekim’de Kore’nin güneydoğusunda-
ki Busan Limanı’na ulaşmıştı. Türk
tugayının Kore’ye giderken kullandı-
ğı güzergâh, 1889’da Miralay Osman
İki askerimiz, yaralı
bir askeri tedavi
ederken
Bey komutasında Japonya’ya gönderi-
len Ertuğrul gemisi tarafından da kul-
lanılmıştı.
Kuzey Yıldızı
Busan Limanı’ndan kamyonlarla
tren istasyonuna taşınan Türk askerle-
ri, oradan vagonlarla Seul’un kuzeyin-
deki Tegu’ya intikal ederek BM kuv-
vetlerine katılmıştı. Toplam 22 dev-
letin katılımıyla oluşturulan Birleş-
miş Milletler Kuvvetleri’nin başkomu-
tanlığında Amerikalı General Doug-
las Mac Arthur bulunuyordu. General
Mc Arthur, kendi komutasındaki Türk
Tugayı’na “Kuzey Yıldızı” kod adını
verecek, tugay bir süre Tegu’nun emni-
yetini sağlamakla görevlendirilecekti.
BM kuvvetlerinin Güney Kore’nin ya-
nında bölgeye müdahale etmesi üzeri-
ne Çin ordusu da Birleşmiş Milletler’e
karşı savaşa dâhil olmuş, bölgede yeni
cepheler açılmıştı. Kuzey Yıldızı as-
Kore’deki Türk karargahı
kerleri, beraberlerinde zırhlı araç getir-
memiş oldukları için Kunuri bölgesi-
ne intikal ederken, sınırdaki Yalu Neh-
ri boyunca yaya olarak hareket ediyor-
lardı. Çin ablukası altına alınan asker-
ler bir yandan Çin tümeninin ateşine
karşı koyarken bir yandan da son kırk
yılın en soğuk kışının neden olduğu
şiddetli soğukla mücadele ediyorlar-
dı. 260 bini aşkın Çin askeri ve 100 bin
kadar Kuzey Kore gerillası geceleri,
çok iyi bildikleri bölgede ilerliyor, gün-
düzleriyse kolaylıkla köylülerin arası-
na karışabiliyordu. Bölgenin arazi ko-
şullarına yabancı olan Türk askerle-
ri, sessiz hareket edebilmek için soğu-
ğa rağmen ayakkabı giymiyorlar, par-
lamaması için de eldivenlerini süngü-
lerine geçiriyorlardı. Kunuri Savaşları
olarak adlandırılan savaşlardan birin-
de verilen talimatları İngilizce bilme-
dikleri için anlamamış, pusuya düşü-
EKİM 2010 YEDİKITA 21

Aslında Kore Savaşı,
dünya siyasetinin
iki etkin gücü olan
Amerika ve Sovyetlerin
Uzakdoğu’daki siyasi
rekabetinin, silahlı
rekabete dönüşmesinden
başka bir şey değildi.
Türk askerleri, savaş sırasında
buldukları yetim ve öksüz Koreli bir
kız çocuğunu himaye altına almışlar,
çocuğa Ayla ismini koymuşlardı. Savaş
sona erdikten sonra Ayla Türklerin
kurduğu yetimhaneye emanet edildi.
22 YEDİKITA EKİM 2010
rülmüşlerdi. Ancak birçok esir ve ka-
yıp vermiş olmalarına rağmen, Sunc-
hon Boğazı’nda BM askerlerini ve
Kunuri’de Amerikan 8. ordusunu ab-
lukadan kurtarmayı başaracaklardı.
Dünyanın en dağlık arazilerinden
birinde gerçekleşen savaşlar boyunca
cepheler defalarca el değiştirmiş, Kore
dağları binlerce askerin mezarı haline
gelmişti. Ocak 1951’de yaşanan artçı
çarpışmaların ardından, Moskova
Radyosu, Amerikalılara “Bu defa sizi
Türkler kurtardı!” anonsunu yapı-
yordu. Türk askerleri başta başkent
Seul olmak üzere bölgedeki çeşitli
şehirlerde BM komutanları tarafından
verilen madalyalarla ödüllendirildi.
Bu ödül törenlerinden birinde General
Mc Arthur “Kunuri’de
8. Ordu’yu kurtaran
Türkler, kahraman-
lar kahramanıdır;
Türk Tugayı için yok
yoktur.”diyordu.
Ankara Suwan Okulu
Kuzey Yıldızı, Güney Kore’de
kaldığı yıllar boyunca sadece sa-
vaşmakla kalmamış, Seul’de tugay
karargâhının içinde Ankara Suwan
Okulu ve Yetimhanesi’ni de kurmuştu.
Savaşta ailelerini kaybeden öksüz
ve yetim Koreli çocukların koruma
altına alındığı bu yetimhane, başlan-
gıçta 70 kadar çocuğun bir çadırda
toplanmasıyla kurulmuştu. Ancak
çok geçmeden çocuk sayısının 100’ü
aşması üzerine civardaki bir harabe
onarılarak okul ve yetimhane binasına
çevrildi. Okuldaki dersler, Ankara
Demirlibahçe İlkokulu’nun gönderdiği
Türk ordusu tugay komutanı Tuğgeneral
Tahsin Yazıcı’ya nişan takılırken
Koreli esirler
kitaplar ve çeşitli kırtasiye malzeme-
leriyle araç gereç desteği sağlanarak
gerçekleştiriliyordu. Eğitimin Türkçe,
İngilizce ve Korece olmak üzere üç
dilde yapıldığı okulda savaş mağduru
çocukların yorulmaması için hafif
bir müfredat bilgisi veriliyordu. Türk
subayları ve beraberlerindeki on kadar
Koreli tarafından verilen eğitimler
sırasında, çocukların savaş nedeniyle
bozulan psikolojilerinin düzelmesine
yardımcı olabilmek için beden eğitimi
ve müzik dersleri oldukça önemseni-
yordu. Türkiye’den getirtilen ekiplerin
yaptıkları halk oyunları gösterileri
sayesinde çocukların morali sürek-
li yüksek tutulmaya çalışılıyordu.
Verilen Türkçe eğitimi sayesinde kısa
zamanda Türkçe öğrenmeye de başla-
yan Koreli çocukların arasında İstiklal
Marşı’nı ezberleyenler de bulunuyor-
du. Ankara Suwan Okulu, 1953’teki
ateşkesin ardından bir müddet daha
eğitime devam etmiş, yetimhane 200
kadar çocuğu barındırmıştı. Ancak
Türk askerlerinin bölgeden çekil-
mesiyle okulda eğitime devam eden
öğrenciler, yakınlardaki diğer okullara
transfer edildi. Kimsesiz çocukların
kaldığı yetimhane ve okul binası geçen
yarım asrı aşkın sürenin ardından
yıkılmış olsa da o yetimhanede Türk-
ler tarafından koruma altına alınan
Kore Savaşı’nda şehid olan
iki askerimizin cenazesi
Tokyo Camii’nde (12 Aralık 1950)
birçok Koreli hâlâ hayatta bulunuyor.
Aslında Kore Savaşı, dünya siya-
setinin iki önemli gücü olan Ameri-
ka ve Sovyetlerin Uzakdoğu’daki si-
yasi rekabetinin, silahlı rekabete dö-
nüşmesinden başka bir şey değil-
di. BM üyesi devletlerden birisi olan
Türkiye’nin de asker gönderdiği bu
kurtarma harekâtı, yaklaşık 3 yıl son-
ra Temmuz 1953’te yapılan Panmun-
jom Ateşkesi’yle sonuçlandı. Sava-
şa BM üyesi 21 ülkeden 1.7 milyon-
dan fazla asker katılmış, 40 binden
EKİM 2010 YEDİKITA 23
fazla asker hayatını kaybetmişti. Tür-
kiye, 1000’i aşan şehit sayısıyla sava-
şa katılan ülkeler arasında Amerika ve
İngiltere’den sonra en fazla asker kay-
beden ülke olmuştu.
Savaşta ölen askerlerin naaşları-
nın defnedilebilmesi için 6 geçici me-
zarlık alanı kullanılmış, Ocak 1955’te
Pusan şehrinde yeni bir mezarlık inşa
edilmişti. Güney Kore hükümeti Ka-
sım 1955’te Pusan şehrindeki bir ara-
ziyi daimi mezarlık ve kutsal alan ola-
rak kullanılmak üzere BM’ye tahsis
etti. BM Anıt Mezarlığı adıyla açılan
şehitliğin adı 2001 yılında BM Kore
Anıt Parkı olarak değiştirilmiş, 2007
yılında Kore’nin kültür mirası listesi-
ne alınmıştı. Dünyada Birleşmiş Mil-
letler tarafından kurulan ilk ve tek şe-
hitlik olan BM Kore Anıt Mezarlığı,
Kore’de şehit düşen Türk askerlerinin
de ebedi istirahatgâhları arasındadır.
Burada yatan askerlerin ölüm yıldö-
nümlerinde mezarlarına, doğdukları
Seul yakınlarında Kore Savaşı hatırasına
düzenlenmiş bir açık hava müzesi
24 YEDİKITA EKİM 2010
ülkenin bayrağı ve bir çiçek konulmak-
tadır. Ayrıca BM Kore Anıt Mezarlığı
web sitesindeki Bugünün Kahramanı
linkinden (http://www.unmck.or.kr/)
Türk askerleri ve diğer milletlere men-
sup askerlere çiçek gönderilebilmek-
tedir. Anıt mezarlıkta, Kore bayrağıy-
la omuz omuza dalgalanan Türk bay-
rağı, Seul yakınlarındaki Yongin Türk
Zafer Anıtı ve Kore Savaş Müzesi’nde
de gökleri süslemektedir. Kuzey Yıldızı
kod adlı 1. Türk Tugayı, Kasım 1951’e
kadar Kore’de savaşmış, 6 farklı Türk
tugayının sevkiyatı 27 Mayıs 1960’a
kadar sürdürülmüştü. Güney Kore’de
bulundurulan asker sayısı 1965 yılın-
dan itibaren giderek azaltılmış, Hazi-
ran 1971’de asker sevkiyatına son ve-
rilmişti.
Kore Savaşı ve Türklerin Güney
Kore’nin bağımsızlığı için yaptıkları
fedakarlıkların izlerini, günümüzde
ülkenin her yerinde görmek mümkün.
Güney Kore, savaşın ardından giriştiği
Bir zamanlar şiddetli mücadelelere şahit
olan, Güney Kore’nin başkenti Seul
çok yönlü kalkınma programı sayesin-
de kısa zamanda dünyanın ekonomi
devleri arasına girdi. Nüfusu yaklaşık
olarak 30 milyonu bulan bölgedeki
ateşkesin ardından, iki ülkenin birleşme
umutları sürekli canlı tutulmaya çalı-
şılmışsa da yaklaşık yarım asırdır her-
hangi bir somut adım atılamadı. Kore
Savaşı’nda Güney Kore’nin istiklali için
destek veren Türkiye ve Türkler, dünya-
nın bilim ve teknoloji devleri arasında
bulunan Güney Kore’nin modern-
leşmesi sırasında ülkenin akademik
hayatında da etkili olacaktı. Ülkedeki
birçok üniversitede Türkçe ve Türko-
loji bölümleri açılmış, Güney Koreli
birçok saygın akademisyen Türkiye’deki
üniversitelerde eğitim görmüştü. Ülke-
lerinin bağımsızlığı için can veren Türk
askerlerini saygıyla anan Güney Kore,
1999 depreminde Türkiye’ye maddi ve
manevi yardımlarda bulunan devletler
arasındaydı. Güney Kore’deki Türk
sempatisi 2002 Dünya Kupası’nda da
kendisini gösterecek, Güney Kore milli
takımı maçı kaybetmesine rağmen Seul
yakınlarındaki stadyumda “Türkiye!”
tezahüratları yankılanacaktı.
Kaynaklar: AKAY, Abdullah, Kore’de
Dirilen Şehit, Kültür ve Turizm Bakanlığı,
Ankara 1985; ALKAN, Necmeddin, Çosın;
Sakin Sabahlar Memleketinde Bir Yıl, Se-
vinç Basımevi, Ankara 1960; ARMAOĞLU,
Fahir, 20. Yüzyıl Siyasi Tarihi, 1914-1995,
17. Baskı, Alkım Yayınevi, İstanbul 2010,
s.551-557; BALTACIOĞLU, Tuna, Savaş
İçinde Barış: Kore Savaşı Anıları, YKY,
İstanbul 2000; CUMİNGS, Bruce, The
Korean War: A History, Modern Library,
New York 2010; CLARK, Mark, Tuna’dan
Yalu’ya, Çev. Cemal Aydınalp, Yıldız Mat-
baacılık ve Gazetecilik, Ankara 1957; DE-
NİZLİ, Ali, Kore Harbinde Türk Tugayları,
Genelkurmay Başkanlığı Yayınları, Ankara
1994; FEHRENBACH, T. R., This Kind
of War: The Classic Korean War History,
Brassey’s, 2001; GÜVEN, Cüneyt, Sebep ve
Sonuçlarıyla Kore Savaşı ve Türkiye, (Ya-
yımlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Pamuk-
kale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü,
Denizli 2007; HALBERSTAM, David, The
Coldest Winter: America and the Korean
War, Pan Books, 2009; HASTİNGS, Max,
The Korean War, Pan Macmillan, London
2010; KARAKURT, Burak vd., Dünden
Bugüne Kore’de Türk Kahramanları,
PASİAD, 2005; KOMİSYON, Kore
Harbinde Türk Silahlı Kuvvetlerinin
Muharebeleri;1950-1953, T.C. M.M.V.
E. U. Rus. Harbi Tarihi Dairesi
Resmi Yayınları, Ankara 1959; LEE,
Hee-Chul, Siyasi, Ekonomik, Askeri
ve Kültürel Açıdan Türkiye-Kore İliş-
Kore Savaş Müzesi
Güney Kore’nin Pusan şehrinde
kileri, Türk Tarih Kurumu, Kore Savaşı hatırasına
Ankara 2007; ÖZOĞUL, Türkiye’de hazırlanan pullar
Nazmi, Kore’de Niçin Savaş-
tım? Komünizm Mezalimi
Korunma Çareleri, Karınca
Matbaası, Ankara 1954;
RIDGWAY, Matthew B., The
Korean War, Da Capo Press,
New York 1986; RUSCUKLU,
Bülent, Kore Savaşı (Unu-
tulan Savaş) ve Gazi Faruk
Pekerol’un Anıları, Alfa Basım
Yayım Dağıtım, İstanbul 2005;
SAYILAN, Nazım Dündar,
Kore Harbinde Türkler,
Milli Eğitim Bakanlığı, Ankara
1996; SEÇER, Turhan, Kore
Savaşı’nın Bilinmeyenleri, Toplumsal Dö- Dünyada Birleşmiş
nüşüm Yayınları, İstanbul 2008; STUECK,
William, The Korean War: an International
Milletler tarafından
History, Princeton University Press, New kurulan ilk ve tek şehitlik
Jersey 1997; YALTA, Bahtiyar, Kunuri
(Kore) Muharebeleri ve Geri Çekilmeler olan BM Kore Anıt
(26.XI.1950-24.I.1951), Türk Tarih Kuru- Mezarlığı, Kore’de şehit
mu, Ankara 2005; YAZICI, Tahsin, Kore
Birinci Türk Tugayı’nda Hatıralarım, Ülkü düşen Türk askerlerinin
Basımevi, 1963.
de ebedi istirahatgâhları
arasındadır.
bulunan şehitliğin ilk hali
EKİM 2010 YEDİKITA 25
Güney Kore Ankara gelen Paik, Ankara Siyasal Bilgi-
ler Fakültesi’ne kaydoldu ve 1961
Büyükelçiliği Siyasi yılında diplomat olarak mezun oldu.
1966 yılında, Ankara’daki Kore
İşler Eski Müsteşarı Büyükelçiliği’nde göreve başla-
yan Paik, 23 yıl boyunca çalıştığı
Sang-ki Paik Anlatıyor Ankara Kore Büyükelçiliği’nden,
RÖPORTAJ: EKREM SALTIK 1989 yılında müsteşarken emek-
liye ayrıldı. Sang-ki Paik halen
Kore Savaşı’nın hemen öncesinde Seul’de yaşamakta ve Seul’deki Türk
Güney Kore’deki Tegu şehrinde Büyükelçiliği’nde fahri olarak görev
Hukuk Fakültesi’ne başlayan Sang- yapmaktadır. Sang-ki Paik o günleri
ki Paik, savaş başlayınca eğitimini şöyle anlatıyor:
yarım bırakmak zorunda kalmış, “1950 yılında Kore Harbi patlak
girdiği sınavın ardından İngilizce verdiğinde ben liseden mezun ol-
tercümanı olarak orduya katıldıktan muş, Tegu’daki Hukuk Fakültesi’ne
sonra Türk Tugayı’nda Türk askeriy- girmiştim. Bir ay sonra, 25 Haziran
le Korelilerin irtibatını sağlamakla 1950 tarihinde harp çıktı. Okul
görevlendirilmişti. Kore Türk Tugayı kapandı ve herkes savaşa gönderildi.
Komutanı Tahsin Yazıcı’nın emekli Ben de askerlik yapmak mecburiye-
olduktan sonra milletvekili olması, tinde kaldım. Ve askerliğimi yapar-
Paik’in kariyerinde de bir dönüm ken İngilizce tercümanı olarak 8.
noktası olacaktı. Milli Savunma Ordu tarafından, Türk Tugayı’nda
Komisyonu başkanlığına atanan görevlendirildim, Türklerle beraber
Yazıcı’nın çabalarıyla Türk hükü-
metinden burs alarak Türkiye’ye
Güney Kore
Ankara
Büyükelçiliği
Siyasi İşler
Eski Müsteşarı
Sang-ki Paik
Yaralı askerlerimiz
26 YEDİKITA EKİM 2010
harbe girdim ve 1950’den 53’e kadar
bütün şiddetli muharebelere katıl-
dım.
“Türk Tugayı’nın savaştığı 3 yıl,
Kore Harbi tarihinin en ışıklı, şanlı
sayfasını teşkil ediyor. Çünkü Türk
Tugayı ve Türk askerlerine şahit
olan ve sağ kalan tek kişi benim.
Şehit de gördüm, omzumda asker de
taşıdım. Dolayısıyla Türk askerleri-
nin ne yaptığını en yakından bilen
Koreli benim. Türk askerleri sadece
kahramanca savaşmadılar. İnsanlık
için dünyada bilinmeyen ama benim
özetleyebileceğim bir husus var.
“Kuvvetle bahsetmek isterim ki
Kunuri Savaşı’nda, Kuzey Kore’nin
başkenti Pyongyang’ın 100-150 km
kuzeyindeki Kunuri bölgesindeydik
ve kasım ayında Türk Tugayı’yla
birlikte oraya girdik. Tahsin Yazıcı
Paşa vardı ve ben 2. Tabur’daydım.
Komutanım Mithat(?) binbaşıydı.
Onunla birlikte savaşa girdim ve 27
Kasım’da 1 milyon kişilik Çin ordu-
su Kuzey Kore’nin yanında savaşa
girdi. Çin taarruzu başladığı sırada
biz de Kunuri’ye girmiştik. Aslında
biz bir çemberin içine düşmüştük. 27
Kasım’dan 29 Kasım’a kadar 2 gece
3 gün süngüyle muharebe yaptık.
Türk askerlerinin verdiği Kore’deki
kayıpların yarısından fazlası bu
iki gecede verildi. Çünkü bu karşı
karşıya bir savaş değildi. Çembere
alınmıştık ve çemberi yarmak için
süngüyle harp ediyorduk. Benim de
2. Tabur’da olduğum sırada yapı-
lan en şiddetli muharebe Kunuri
Muharebesi’ydi. 5 bin kişilik Türk
Tugayı’nı saran Çin askerleri, aşağı
yukarı 4 Tümen yani 40 binden
fazla idi. Biz durumu bilmeyerek
çemberin içine girmiştik. Eğer Türk
askeri olmasaydı, burada çok kahra-
manca savaşıp çemberi aşmasaydık
yanımızdaki Kore 2. Kolordusu,
Amerika 2.Tümeni ve 25. Tü-
men, hepsi mahvolmuştu. Türk
Tugayı bu çemberi aştığı için 2
gece 3 gün zaman kazanarak
geri çekilmeye başladı.
“BM üyesi ülkelerden farklı olarak
Türkler, hem savaştılar hem de
harp sırasında yetim kalan, annesiz
babasız kalan çocuklara acıyarak
onları doyurdular ve kalacak yer
verdiler. O zaman Türk Tugayı tara-
fından kurulan Ankara Okulu’nun
50 kadar öğrencisi vardı. Bu 50
kişiden 30 küsuru günümüzde Seul
civarında yaşıyorlar ve 60’lı yaşları-
nın sonundalar. Bir yanda kanlı bir
savaş varken bir yandan da kimsesiz
çocuklara insanlık gösteriyorlardı. “BM üyesi ülkelerden
Bu hiçbir devletten görmediğimiz
bir şeydi. Bu beni çok etkilemiştir. O
farklı olarak Türkler,
yüzden Türkler büyük insanlardır. hem savaştılar hem de
Tarihî olarak Osmanlı Devleti’nin harp sırasında yetim
torunlarısınız o ayrı bir konu fakat
savaş zamanında Türklerin gös-
kalan, annesiz babasız
terdiği insanlık çok değerliydi. Her kalan çocuklara acıyarak
zaman herkese söylüyorum; Türkler onları doyurdular ve
büyük bir millettir!” ıı
kalacak yer verdiler”
EKİM 2010 YEDİKITA 27