ΜΕΝΑΝΔΡΟΣ

Το έργο του
 Παρουσίασε το πρώτο έργο του το 320
π.Χ., λίγο παραπάνω από 100 χρόνια μετά
το πρώτο έργο του Αριστοφάνη.
 Πέθανε το 293 ή 292.
 Μεγάλη επίδραση στη λατινική κωμωδία
(Τερέντιος) – οι περισσότερες γνώσεις μας
γι’ αυτόν από Λατινικά, λίγα αποσπάσματα
από ελληνικές πηγές.
 Ηθοπλαστικά διδάγματα, όχι όμως πολλά
για τη δομή των έργων του.

Το έργο του.
 Μετά το 1907, παπυρικός κώδικας με μισό
έργο από τους Επιτρέποντες, και δύο
ακόμη μέρη από Περικειρόμενη και Σαμία.
 1958 = Δύσκολος (316 π.Χ.).
 1968 = Ασπίς, Σαμία.

Αναγνώσεις και ανακαλύψεις

έργων του.
 ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ:
 Εκμεταλεύεται μαγικά, λαογραφικά και υπερφυσικά
στοιχεία, περιφρονεί σχέση αιτίου και αιτιατού,
παρουσιάζει επώνυμα και διάσημα πρόσωπα που
ζουσαν την εποχή που παίζονταν τα έργα,
προσωποποιεί έννοιες (Ειρήνη…).

 ΜΕΝΑΝΔΡΟΣ:
 Απουσία υπερφυσικών όντων (μόνο στους προλόγους
– χωρίς να συναντιούνται με χαρακτήρες έργου). Οι
ανθρώπινοι χαρακτήρες είναι φανταστικοί, αλλά
νατουραλιστικοί (κωμωδίες καταστάσεων και
χαρακτήρων – όχι πολιτικές).
 Τα πρόσωπα διαφοροποιούνται.

ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΜΕ ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗ
Στον Μένανδρο, το περιβάλλον γύρω από κάθε
χαρακτήρα αποτελεί μέρος ή άποψη του
κόσμου της ελληνικής αστικής κοινωνίας της
εποχής του και τα περιστατικά που
περιγράφονται θα μπορούσαν να συμβούν και
στην πραγματική ζωή.

Αριστοφάνης Βυζάντιος: «Μένανδρε και ζωή!

Ποιος από τους δυο σας μιμήθηκε τον
άλλον;»

Χαρακτηριστικά Μενάνδρου
 Η πλοκή απαρτίζεται από περιστατικά τα
οποία έχουν φανταστική υπόσταση, αλλά
δεν παραβιάζουν τη φυσική νομοτέλεια.
Αποτελούν στατιστική απιθανότητα.
 Η πλοκή βασίζεται σε συμπτώσεις, στην
αναγνώριση προσώπων που εχουν απαχθεί
στην παιδική ηλικία τους, π.χ. (επίδραση
από Ευριπίδη;)
 Ευμετάβλητος χαρακτήρας τύχης (μείζον
θέμα τον 4ο αι. π.Χ.).

ΠΛΟΚΗ ΣΤΟΝ ΜΕΝΑΝΔΡΟ

 Τύχη: ευνοεί τους ηθικά σωστούς.
 Αντίθεση με Σφήκες = στη νέα κωμωδία
όλα βρίσκουν τη λύση τους στο τέλος. Δεν
αναρωτιέσαι «και μετά, τι έγινε..;»

Πλοκή στον Μένανδρο

 Μεχρι τον 2ο αι. π.Χ. η αναβίωση έργων
γινόταν με σκηνοθεσία έργων της νέας
Κωμωδίας (Μένανδρος) Και σύγχρονοί του
ποιητές, της περιόδου 320-250 π.Χ.) – όχι
της παλαιάς Κωμωδίας (Αριστοφάνης).

Επιβίωση έργων Κωμωδίας