Wikang Pambansa

• Ang pambansang wika ay isang wika (o diyalekto) na

natatanging kinakatawan ang pambansang
pagkilanlan ng isang lahi at/o bansa. Ginagamit ang
isang pambansang wika sa politikal at legal na
diskurso at tinatatalaga ng pamahalaan ng isang 
bansa.
• May mahigit sa isang pambansang wika ang ilan sa
mga bansa, katulad sa Canada na gumagamit ng 
Pranses at Ingles. Hindi dapat ipagkamali ang
pambansang wika sa namamayaning wika, na
sinasalita ng karamihan ng mga tao sa loob ng
teritoryo ng isang bansa.
 Wikang Pambansa
• Pilipinas
• Sa antas ng wika sa Pilipinas, naisakategorya ang pambansang wika
bilang pangatlo, kaakibat ng balbal (una), lalawiganin (pangalawa),
at ng pampanitikan (pangatlo).
• Ang kasaysayan ng pambansang wika sa Pilipinas ay lubhang
makulay at kontrobersyal. Gayumpaman, sa likod ng mayamang
kasaysayan at kawalan ng matibay na pagliliwanag sa saligang
batas, hahahaha mali ito naitala ang pambansang wika bilang 
Filipino. Ang Filipino ay hango sa humigit kumulang na 170
diyalekto sa bansa. Gayumpaman, ang Tagalog ang siyang
sinasabing nagluwal nito. Ang Tagalog, sa panahon ng mga
pagtatakda ng pambansang wika ay ang siyang napili at ang
pinakamabilis na maintindihan ng halos buong ng Pilipinas, ang
saligang batas ng 1987 ay nagtakda ng Ingles, bilang isa rin sa
opisyal na wika, kung pahihintulutan ng batas.
 Wikang Panturo
•  “wikang panturo” at “wikang pagkatuto”?
• Ang wikang panturo ay wikang ginagamit ng guro at ng
mga nasa akademiya para sa kanilang pagtuturo sa loob
ng silid-aralan at paaralan. Kasama rin rito ang wikang
ginagamit sa mga libro, gayundin ang wikang ginagamit sa
mga pagsusulit, exams, instructions para sa mga gawain at
pananaliksik.
• Ang wika ng pagkatuto naman ay ang wikang ginagamit ng
mag-aaral sa kaniyang pakikipagtalastasan sa loob ng
akademiya o paaralan, sa mga guro at kaklase, sa
kaniyang pagbabasa. Minsan, hindi angkop ang wikang
panturo ng guro sa wika ng pagkatuto ng mga estudyante,
kaya dapat mag-adjust.