Wikang Pambansa

Ang Wikang Pambansa- ay

isang wikang o diyalekto na
natatanging kinakatawan
ang pambansang
pagkakakilanlan ng isang
lahi o bansa.
Ginagamit ang
pambansang wika sa
politikal at legal na
diskurso at tinatalaga ng
pamahalaan ng isang
bansa.
Ang wikang Filipino ay
ang pambansang wika at
opisyal na wika ng Pilipinas
at gayundin ang Ingles ayon
sa saligang batas 1987.
Noong 2007, ang Wikang Filipino ay unang
wika ng 28 milyon na tao, o higit
kumulang isang katlo ng populasyon ng
Pilipinas.
 45 milyon naman ang nagsasabing
ikalawang wika nila ang Wikang Filipino.
Ang wikang Filipino ay isa sa mga 185 na
wika sa Pilipinas
Ayon sa Komisyon sa wikang Filipino,
ang wikang Filipino ay “katutubong
wika”, pasalita at pasulat sa kalakhang
Maynila, ang pambansang punong
rehiyon, at sa iba pang sentrong urban
sa archipelago na ginagamit bilang wika
ng komunikasyon ng mga etnikong
grupo.
Ang gustong makamit ng wikang Filipino ay
ang pagiging Plucentric language , o ang
wikang may iba’t ibang bersiyon depende
sa lugar na kung saan ito’y ginagamit.
Noong Nobyembre 13, 1936-nilikha ng
unang Pambansang Asemblea ang Surian ng
Wikang Pambansa, na pinili ang tagalog
bilang batayan ng isang bagong
pambansang wika.
Naimpluwensyahan ang pagpili sa
tagalog ng mga sumusunod:
1. Sinasalita ang tagalog ng napakaraming
tao at ito ang wikang pinakanauunawaan sa
lahat ng mga rehiyon ng Pilipinas.
Papadaliin at pagbubutihin nito ang
komunikasyon sa mga taumbayan ng
kapuluan.
2.Hindi ito nahahati
sa mga maliliit at
hiwa-hiwalay na
wika, tulad ng bisaya.
3. Ang tradisyong pampanitikan
nito ang pinakamayaman at ang
pinakamaunlad at malawak. Higit
na mararaming aklat ang
nakasulat sa tagalog kaysa sa iba
pang mga katutubong wikang
awstronesyo.
4. Ito ang wika ng
Maynila, ang kabiserang
pampolitika at pang
ekonomiya ng Pilipinas.
5. Ito ang wika ng
himagsikan at ng
katipunan dalawang
mahahalagang pangyayari
sa kasaysayan.
Noong 1959 nakilala ang wikang ito
bilang Pilipino upang mahiwalay ang
kaugnayan nito sa mga Tagalog.
Nagtakda naman ang saligang batas
ng 1973 ng panibagong pambansang
wika papalit sa Pilipino, isang wikang
itinawag nitong Filipino.
Ang anumang pagbabanggit ng
tagalog bilang batayan ng Filipino
ay nilaktawan ng Artikulo XIV
seksiyon 6, ng saligang batas ng
1987, At itinakda ang buwan ng
Agosto bilang buwan ng Wikang
Pambansa.
Dati-rati walang pamantayang
palabaybayan ang Filipino, dulot ito ng
kawalan ng pansin ng pamahalaan sa
direksyong nais tunguhin ng wikang ito.
Hanggang sa ngayon, kapansin-pansin ang
maliit ngunit lubhang maraming
pagkakaiba sa baybay ng mga salitang
Filipino ng mga tagapaglathala at mga
pamantasan.
Ang makabagong alpabetong Filipino ay binubuo
ng 28 titik kabilang ang 26 titik ng payak na
alpabetong latino ang Ñ ng wikang kastila at ang
Ng ng wikang tagalog.
Ang mga katutubong wika sa kapuluang Pilipinas,
ang mga sumusunod ay tanyag at malimit gamitin
sa bawat rehiyon ng bansa:
Filipino: Ang pangunahing wika sa bansa. Ito ay
nakasalig sa pangunguna na Tagalog kasunod ng
iba pang umiiral na mga pagbigkas sa Pilipinas.
Tagalog: Pangunahing wika ng mga naninirahan
sa katimugang bahagi ng luzon. Sinasalita ng 24%
ng kabuuang bilang ng mga Pilipino sa buong
kapuluan. Taal na gamit sa mga lalawigan ng
CALABARZON at MIMAROPA.
Ilocano: Kilala rin sa tawag na Iloko. Pangunahing
wika ng mga naninirahan sa Hilagang Luzon.
Panggasinan: Gamit sa lalawigan ng Pangasinan
at ilang bahagi ng Hilagang Luzon at Gitnang
Luzon.
Kapampangan: Pangunahing wika ng mga naninirahan sa
Gitnang Luzon.
Bikolano: Pangunahing wika ng mga naninirahan sa Timog-
Silangang Luzon.
Sebwano: Tinatawag ding bisaya. Pangunahing wika sa
lalawigan ng Cebu, Silangang Negros, Bohol at malaking
bahagi ng Mindanao. Tinatayang sinasalita ng 27% ng
kabuuang populasyon ng bansa.
Hiligaynon: Tinatawag din Ilonggo. Gamit sa mga lalawigan
sa pulo ng Panay at Kanlurang Negros.
Waray-waray: Gamit sa Silangang Visayas tulad ng lalawigan
sa mga pulo ng Samar at Leyte.