Florante at Laura

Pagpapaliwanag ng Buod
Ang Pagpaparaya ni Aladin
Saknong 347 - 360

Nagpakilala kay Florante si Aladin mula sa Persiya, anak ni Sultan

Ali-Adib. Sinusubukan ni Aladin na ikwento ang tungkol kay Flerida
at ang kanyang ama. Ngunit naunahan na siya ng mga luha. Niyaya ni
Aladin na pareho nilang hintayin ni Florante sa gubat ang katapusan
ng kanilang mga kapuspalad na mga buhay. Hinayaan ni Florante na
magkwento si Aladin. Hindi niya ikinuwento ang sarili niyang buhay.
Limang buwan silang pumirme duon sa gubat. Gumala sila sa gubat.
Sinumulan ni Aladin ang mga detalye ng kanyang buhay. Nakaranas si
Aladin ng maraming mga giyera, ngunit nahirapan siya ng lubos kay
Flerida. Inihambing ni Aladin si Prinsesa Flerida kay Diana, diyosa ng
mga mangangaso. Inihambing din siya sa mga houri, o mga
magagandang mga birheng makakasama ng mga Muslim sa paraiso
(heavenly virgins). Sinuwerte si Aladin at ang kanyang masusing
panliligaw ay nagtagumpay, at sila ni Flerida ay nag-ibigan. Yun nga
lang, pumasok na sa eksena ang ama ni Aladin. Duon nagsimula ang
paghihirap ng loob ni Aladin. At kahit naging tagumpay siya sa giyera
sa Albania, umuwi siya sa Persiya na parang bilanggo. Ang kasalanan
raw niya ay iniwan niya ang mga tropa na walang pahintulot ng
kanyang ama. At dahil nabawi ni Florante ang kaharian ng Albania,
kailangang pugutan si Aladin. Nung bisperas o gabi bago ang araw ng
pagpupugot, may dumating na heneral sa kulungan ni Aladin. May
dala siyang balita na higit pang masaklap kaysa sa kamatayan. Oo nga,
hindi na pupugutan ng ulo si Aladin. Ngunit kailangan siyang umalis
sa Persiya bago sumikat ang araw. Para kay Aladin, mas gugustuhin pa
niyang mapugutan, kaysa mabuhay nang alam niyang kapiling mahal
niyang si Flerida ang ibang tao.
 Ang Pagtatagmpay Laban sa Kasamaan
Saknong 360 - 392

Masayang-masaya na yung apat na magkasintahan na sina Florante, Laura, Aladin at Flerida.

Nang humupa ang kanilang tuwa, nakinig yung tatlo sa kwento ni Laura. Sinabi ni Laura kay
Florante na nung umalis si Florante mula sa Albanya, hindi nagtagal ay kumalat ang mga sabi-
sabi na may kaguluhan sa kaharian. Umabot ang mga balita sa palasyo. Ngunit hindi malaman
kung ano ang umpisa at dulo ng mga bulung-bulungan. Bigla na lang dumating ang panahon
na sinakop ng mga sundalo ang palasyo. Kudeta! Nasisisigaw ang mga tao: “Mamamtay na si
Haring Linceo, na ginugutom ang bayan! Mino-monopolya ni Haring Linceo ang pagkain at
trigo!” Pero si Adolfo pala ang nag-utos ng pagkubkob sa pagkain. Sinabi lang niya sa
taumbayan na utos daw ito ni Haring Linceo. Naniwala naman kaagad sa kanya ang
nagugutom na bayan. Agad-agad pinatalsik si Haring Linceo sa trono, at pinugutan. Nasaan na
ang mga mabubuti at makatarungan, tanong ni Laura. Nung araw na yun, pati yung mga
konseho na tapat kay Haring Linceo ay pinugutan din. Ang taksil na tabak ng grupo ni Adolfo
ay hindi huminto sa kapapatay hangga’t wala nang natirang mabait na tao. Umakyat sa trono
si Kondeng Adolfo. Binalaan niya si Laura na kung hindi ibibigay ni Laura sa kanya ang mga
gusto niya, ipapapatay rin niya si Laura. Nagbalatkayo si Laura. Nagkunwaring pumayag na
gagawin niya ang lahat ng gusto ni Konde Adolfo, para magkaroon si Laura ng panahon na
planuhin ang kanyang paghihiganti kay Adolfo, at para masulatan ni Laura si Florante sa
Etolia. Pinilit ni Laura na itago ang kanyang pagkamuhi kay Adolfo. Humingi si Laura kay
Adolfo ng limang buwan bago niya tanggapin ang pagsinta ni Adolfo. Pero nag desisyon si
Laura na magpapakamatay na lang siya kung hindi dumating si Florante. Pinadala ni Laura
ang liham sa tulong ng isang mapagkakatiwalaang lingkod. Wala pang isang buwan, dumating
si Florante at nahulog ito sa mga kamay ni Adolfo. Dahil takot si Adolfo na babalik si Florante
na may kasamang malaking hukbo, nagpadala ito ng liham kay Florante na may selya ng hari.
Dun sa liham, pinababalik niya si Florante nang mag-isa. Nung malaman ito ni Laura,
nawalan na siya ng loob. Naghanda na ang puso niya na siya ay mamamatay. Mabuti na lang
at dumating si Menander na may kasamang malaking hukbo para makubkob ang bayan ng
Albanya. Nalaman ni Menander na nasa liham ni Laura ang tangkang magpapakamatay, kaya
nung dali-daling pumunta si Menander sa Albanya, para siyang galit na galit na gutom na lobo
sa kanyang galit. Nang makita ni Konde Adolfo na wala siyang kalaban-laban sa pwersa ni
Menander, kinuha niya si Laura bilang hostage, tinali siya sa kabayo, at tumakas mula sa
Albanya sa dilim ng gabi. Nang marating nila Adolfo at Laura ang gubat, pinagtangkaan niya
halayin si Laura. Bigla na lang may tunod na lumipad at tinamaan si Adolfo sa kanyang
dibdib. Si Flerida naman ang nagsalita. Sabi niya na nung dumating siya sa gubat, may narinig
siyang boses ng babae na sinasaktan. Naawa si Flerida. Hinanap ni Flerida yung babae
(Laura), nakita niya pinipilit ni Adolfo si Laura, kaya pinalipad ni Flerida yung palaso.
 Ang Pagwawakas
Saknong 393 - 399

Bago matapos ang kwento ni Flerida, dumating si Menander sa gubat.

Hinahanap ng kanyang hukbo si Adolfo. Laking tuwa niya nang
makita niya si Florante. Tuwang-tuwa ang ehersito (army) mula sa
Etolia. Sumigaw sila ng “Mabuhay si Floranteng Hari ng Albanya!
Mabuhay ang Prinsesa Laura!” Dinala nila silang apat sa kaharian ng
Albanya. Nagpabinyag sina Aladin at Flerida bilang Kristiyano, at
sila’s nagpakasal. Namatay si Sultan Ali-Adab, at bumalik si Aladin sa
Persiya. Si Duke Florante ay umakyat sa trono ng Albanya, sa piling
ng mahal niyang si Laura. Sa pamamahala ng bagong hari ng Albanya,
bumalik ang kapayapaan sa kaharian. Natuwa ang lahat ng tao. Itinaas
nila ang kanilang mga kamay sa Langit, bilang pasasalamat. Ang
bagong hari at reyna ay namahala nang mabuti at ng may awa para sa
lahat. Nabuhay sina Florante at Laura nang mabuti at matiwasay,
hanggang naabot nila ang higit na kapayapaan para sa bayan. Dito rin
sinabi ni Balagtas sa kanyang Musa na tumigil na at magtago dun sa
kanyang ala-ala ni Selya, at dalhin ni musa ang mabigat na kalooban
ni Balagtas.