Klasa Vll-C

Projekt
Tema: Migjeni, jeta
dhe veprat e tij.
Tabela Përmbledhëse

Migjeni Informacion I përgjithshëm I Migjenit.

Nënë Shqipëri Vepra më e famshme e Migjenit është vepra ‘Nënë Shqipëri’ trajtohet me lart…

Në fushë të lirë Vepra tjeter e migjenit ‘Në fushë të lirë’ ku trajtohet ne faqet tjera…
 Migjeni
Migjeni, pseudonimi i Millosh Gjergj Nikolla, ishte një nga poetët më të shquar dhe më të ndikshëm të
letërsisë shqipe. Lindi më 13 tetor 1911 në Shkodër, Shqipëri, dhe vdiq më 26 shkurt 1938 në Tiranë.
Edhe pse jetoi vetëm 26 vite, trashëgimia e tij letrare është e jashtëzakonshme.

Migjeni u bë i njohur për poezinë e tij të thellë, të ndjeshme, dhe të ndërlikuar. Ai shprehu shpirtin e tij të
trazuar dhe ndjenjat e thella nëpërmjet fjalëve të tij të fuqishme. Poezia e tij është e mbushur me
refleksione mbi jetën, vdekjen, dashurinë, trishtimin, dhe konfliktet e brendshme.

Veprat e Migjenit janë të shumta, por disa prej tyre përfshijnë "Nënë Shqipëri", "Vajzat e humbura",
"Përmbledhje Poetike", dhe "Hija e Maleve". Stili i tij është modern dhe ndikoi thellësisht në poezinë
shqipe dhe në gjeneratat e ardhshme të poetëve.

Migjeni gjithashtu shquhej për ndikimin e tij në letërsinë e prozës. Romanet e tij si "Era dhe Lisi" dhe
"Zogu dhe tomorri" janë shembuj të rrallë të prozës moderne shqipe.

Migjeni, nëpërmjet veprave të tij të fuqishme, shprehu mendime të thella për jetën, vuajtjet e njerëzve,
dhe kërkimin e kuptimit të ekzistencës. Trashëgimia e tij letrare mbetet një pasuri e çmuar për kulturën
shqiptare dhe një frymëzim i vazhdueshëm për shkrimtarët e rinj.
 Nënë Shqipëri
Nënë Shqipëri, Në niveli të përgjithshëm, "Nënë Shqipëri" është një poezi që flet për vuajtjet dhe
Të gjitha këngët tona janë për ty,
sakrificat e popullit shqiptar në përpjekje për të fituar dhe ruajtur lirinë e tyre. Migjeni
Të gjitha ty ua kushtojmë,
Atdhe i dashur, e paraqet Shqipërinë si një nënë të vuajtur, por gjithmonë optimiste dhe të vendosur
I vërtetë, i sëmure, për të luftuar për fëmijët e saj, që janë qytetarët e Shqipërisë.
Nga malli për ty,
Nga zemra e lodhur, e trishtuar.
Në poezi, Migjeni përdor një gjuhë të fuqishme dhe emocionale për të treguar
Përse të mjerët janë kaq shumë?
Pse njeriu nuk jeton si njeri? historinë e Shqipërisë dhe për të shprehur ndjenjat e tij për atë. Ai përdor metafora
Pse nuk kemi drejtësi, dhe simbolika për të ilustruar vuajtjet dhe sakrificat e Shqipërisë, si dhe për të
Në këtë vend të dashur? theksuar forcen dhe guximin e saj.

Nënë Shqipëri,
Lotët tanë rreshqasin mbi tokë, Poezia fillon me përshkrimin e Shqipërisë si një nënë e cila ka vuajtur shumë, por që
Dhimbjet tona nëpër male kalojnë, vazhdon të luftojë për fëmijët e saj. Kjo është një metaforë për Shqipërinë si vend, që
Por ti, vajzë e mjeruar, e shtypur, ka vuajtur shumë në historinë e saj, por që vazhdon të luftojë për lirinë dhe të drejtat
Do të ngrihesh në këmbë,
e qytetarëve të saj.
Do të bëhesh e lirë, e përjetshme.
Nënë Shqipëri,
Kërkoj ndjesë për të keqen që të bëjmë, Në vargjet e mëvonshme, Migjeni përshkruan sakrificat që Shqipëria dhe qytetarët e
Për padrejtësinë që të shohim, saj kanë bërë për lirinë. Ai përdor imazhe të fuqishme dhe emocionale për të
Për të shtypurit që nuk flasin,
përshkruar këto sakrifica, si dhe për të shprehur ndjenjat e tij të thella për ato.
Për të varfërit që vdesin në heshtje.
Por unë besoj në ty,
Besoj se një ditë do të ndryshojmë, Në pjesën e fundit të poezisë, Migjeni shpreh shpresën e tij për të ardhmen e
Do të shkrihemi së bashku, Shqipërisë. Ai shpreson se Shqipëria do të jetë në gjendje të ruajë lirinë e saj dhe të
Për një të ardhme më të mirë.
sigurojë një jetë më të mirë për qytetarët e saj. Kjo është një shprehje e besimit të tij
Nënë Shqipëri,
në forcën dhe guximin e popullit shqiptar, dhe në mundësinë e tyre për të arritur një
Ti je shpresa jonë, të ardhme më të ndritur.
Drita jonë e fundit,
Gjeniu ynë shqiptar,
Në tërësi, "Nënë Shqipëri" është një poezi e fuqishme dhe emocionale që flet për
Në të kaluarën dhe në ardhmen.
Të gjitha këngët tona janë për ty,
vuajtjet dhe sakrificat e Shqipërisë në përpjekje për të fituar dhe ruajtur lirinë. Migjeni
Të gjitha ty ua kushtojmë, përshkruan Shqipërinë si një nënë të vuajtur, por të vendosur, dhe shpreh shpresën e
Atdhe i dashur, tij për një të ardhme më të ndritur për të.
Nënë e sëmure,
Nënë Shqipëri.
 Në fushë të lirë
Sot jam i lirë, sot nuk jam më rob,
Sot jam dorëzë, e nuk jam më gisht.
Bashkë me mua ëndrra jote rrëmbes,
E bie mbi rruge, lëviz mbi ujë.
E mbledh pluhurin, e rrit bishtin,
E mban në dorë, e nuk e dëboj.
E mbaj në dorë, e mbledh në shpejtësi,
E kthej në shenjë, e kthej në këngë.
E vesh me rroba, e kthej në qiell,
E bëj të shndritë, e bëj të ngjall;
E bëj në lëvizje, e bëj të qëndroj,
E bëj të lulezoj, e bëj të vdes.
E marr mbi sup, e shkel mbi tokë,
E bëj të qëndroj, e bëj të lëviz.
E bëj të ngjallë, e bëj të vdes,
E bëj të vdesë, e bëj të ngrihet.
Jam i lirë sot, sot nuk jam më rob,
Sot jam dorëzë dhe nuk jam më gisht.
Bashkë me mua ëndrra jote rrëmbes,
E bie mbi rruge, lëviz mbi ujë.
Poezia fillon me një deklaratë të fortë, ku autori shpreh lirinë dhe pavarësinë e tij. Ai
thotë se tashmë nuk është më rob, por është i lirë. Kjo deklaratë lidhet me themelet e
lirisë individuale dhe pavarësisë emocionale që shprehet në vepër.
Në vijim, Migjeni përdor imazhe të fuqishme për të përshkruar lirinë dhe aftësinë e tij
për të zbritur në fushën e ëndrrave. Përmend dorën, gishtin, rruget dhe ujin si simbole
që përfaqësojnë lëvizjen, lirinë dhe elashticitetin. Kjo tregon se autori është në
gjendje të kontrollojë dhe të eksplorojë botën e tij të brendshme dhe të krijojë diçka
të re dhe të bukur nga ajo.
Në vijim, autori flet për marrjen e pluhurit dhe rritjen e bishtit. Ky imazh mund të
simbolizojë aftësinë e tij për të kapur momentet e kaluara dhe për ta zhvilluar ato në
diçka më të madhe dhe më të rëndësishme. Ai gjithashtu thekson se ëndrra e tij nuk
është e rrëmbyer nga koha dhe nuk është e harruar, por është e mbajtur gjallë dhe e
përdorur si burim frymëzimi.
Në strofa të tjera, autori flet për veshjen me rroba dhe ngritjen në qiell. Ky imazh
sugjeron një transcendencë dhe një lartësi të arritur nga autori. Ai është në gjendje të
krijojë diçka të shkëlqyeshme dhe të dhurojë frymëzim.
Poezia vazhdon të eksplorojë kontrastin midis lëvizjes dhe qëndrimit, ngjalljes dhe
vdekjes. Kjo mund të interpretohet si një përshkrim i ndryshimeve të jetës dhe ciklit të
vazhdueshëm të rinovimit dhe rilindjes. Autori tregon aftësinë për të kthyer gjërat nga
gjendja e tyre të mbyllur në diçka të hapur dhe të lëvizshme.
Në fund, autori përsërit deklaratën e tij të fillimit për lirinë dhe pavarësinë e tij. Ai
konfirmoi se është ende i lirë dhe i pavarur dhe se ëndrra e tij po vazhdon të
rrëmbehet dhe të lëvizë.
Poezia "Në fushë të lirë" e Migjenit përdor imazhe të fuqishme dhe simbole për të
shprehur lirinë, aftësinë për t'u zhvilluar dhe rilindur, si dhe për të eksploruar botën e
brendshme të autorit. Ajo gjithashtu paraqet një fushë të lirë për lexuesin për të
reflektuar mbi lirinë dhe pavarësinë e tyre personale dhe për të ndjekur ëndrrat e tyre.