JANICE GERADILA “ANG ALAMAT NG MGA MAHIWAGANG TALA” Noong unang panahon, sa isang lupain na hindi gaanong kalayuan, pagsapit ng gabi may nakatirang grupo ng mga kumikislap na bituin sa kalangitan. Ang mga bituing ito ay hindi lamang ordinaryong mga bituin; sila ay ang mahiwagang tala. Bawat gabi, kapag ang buwan ay gising at ang mundo sa ibaba ay natutulog, ang mga mahiwagang tala ay mabubuhay. Sila ay gayak na sumasayaw at naglalaro sa gitna ng mga konstelasyon, ang kanilang kumikinang na liwanag ay nagbibigay ng malambot, kaakit-akit na ningning sa kalangitan. Nakilala ang mga mahiwagang tala sa kanilang espesyal na regalo. Kung ang isang bata ay may hiling sa pinakamaliwanag na bituin sa kalangitan, ito ay kanilang maririnig. Ginagamit nila ang kanilang mahika, upang tuparin ang mga kahilingan ng mga batang mabait at walang pag- iimbot na hangarin Isang gabi, may isang batang babae na nagngangalang Lily ang nakatingala sa labas ng kanilang bahay sa mga bituin na may pusong puno ng pag-asa. Ipinikit niya ang kanyang mga mata, gumawa ng isang kahilingan, at ibinulong ito sa pinakamaliwanag na bituin. Nais niyang maging ligtas at masaya ang lahat ng mga hayop sa mundo. Kinabukasan, nang tumingala si Lily sa langit, nakita niya ang pinakamaliwanag na bituin na mas kumikinang pa kaysa dati. Alam niyang natupad na ang hiling niya, at napuno ng kaligayahan ang kanyang puso. Mula sa araw na iyon, nakilala si Lily bilang "Anak ng mga Bituin," dahil ang kanyang hiling ay nakaantig sa puso ng mga mahiwagang tala. Sa tuwing ang mga bata ay gumawa ng mabait na kahilingan sa mga bituin, ang mga mahiwagang tala ay ipagkakaloob sa kanila, na pinupuno ang mundo ng pagmamahal at kagalakan. At kaya, ang alamat ng "Mga Mahiwagang Tala" ay kumalat sa malayo at malawak, na nagpapaalala sa mga bata na ang kabaitan at pagiging hindi makasarili ay may kapangyarihan upang matupad ang mga pangarap, at ang mga bituin sa itaas ay laging nariyan upang makinig at punuin ang kanilang mga puso ng kahanga-hanga at mahika.