Paglalakbay ni Elara

Nang dumating si Elara sa Marvoria, unti-unti siyang nahulog sa kakaibang ritmo ng

kaharian. Ang malambot na lupa sa kanyang mga paa ay nagdala ng kakaibang
kasiyahan, isang magaan na damdamin na nagbigay inspirasyon sa kanyang
paglalakbay. Ang bawat hakbang ay parang sayaw sa ibabaw ng lupang may buhay. Sa
kanyang paglipat mula sa kagubatan patungo sa malawakang damuhan, kanyang
nadama ang mainit na sikat ng araw sa kanyang balat. Ang halimuyak ng mga bulaklak
na dumarampi sa paligid ay nagpadama ng kakaibang ligaya at init sa kanyang kalooban.
Ang kulay ng mga bulaklak ay tila nagsasalaysay ng sariling kwento.Sa pagsilip sa mga
puno, si Elara ay nakakita ng kakaibang nilalang na may kinang na naglalakbay sa
hangin. Ang pag-ikot ng mga alitaptap sa gabi ay nagdulot ng lihim at misteryo, na kahit
sa dilim ay may kaharian ng makulay na ilaw.Isang araw, sa tabi ng lawa, natagpuan ni
Elara ang napakagandang nilalang na naglalaro sa tubig. Ang kakaibang ugoy ng tubig
at mga halakhak ng nilalang ay bumuhay sa kanyang pandinig.

Siya ay napatulala sa kanyang paningin sa ganap na kahindik-hindik na kagandahan ng

pagtatagpo ng tubig at nilalang.Habang umuusad sa ilalim ng malaking kahoy, narinig ni
Elara ang masarap na himig ng mga ibon. Ang bawat tiririt ng kanilang awit ay nagdulot
ng galak at kasiyahan sa kanyang puso. Siya’y napahinto at bumaling sa kalangitan,
nagpapatangay sa pag-awit ng kalikasan.Sa pagtatapos ng kanyang paglalakbay,
nagtatampok ang kakaibang araw na nagbibigay-liwanag sa kaharian. Ang mainit na
sinag nito ay nagdulot ng masayang pakiramdam sa kanyang balat, isang pag-angkin ng
tagumpay na nagbukas ng mas maraming kwento sa kanyang buhay.Bumalik si Elara sa
kanyang sariling mundo, ngunit ang mga alaala ng Marvoria ay patuloy na bumabalot sa
kanyang isipan. Tuwing gabi, iniisip niya ang lamig ng hangin at mga lihim na himig ng
kaharian. Ang pangangamoy ng halaman at bulaklak ay tila sumasama sa kanya kahit
saan siya magpunta.Naisip ni Elara na ang mga pangyayaring iyon sa Marvoria ay hindi
lamang simpleng paglalakbay, kundi isang pagbubukas ng kanyang mga pandama sa
mas malalim na kahulugan ng buhay.
Ang bawat sandali ng pag-akyat sa bundok ng mga karanasan ay nagbigay sa kanya ng
mas malalim na pang-unawa sa kanyang sarili at sa kaharian ng Fantasia.Nagkaruon
siya ng mga kaibigan mula sa kaharian ng Marvoria na nananatili sa kanyang puso. Sa
kahit anong paglalakbay, ang mga ito ay nagiging mga bituin sa gabi na nagbibigay gabay
sa kanyang landas. Ang bawat salitang kanilang iniwan ay parang melodiya ng alon sa
kanyang alaala.Nakakalimutan man ni Elara ang pangalan ng bawat bulaklak na kanyang
nasilayan, ngunit ang mga ito ay nananatili sa kanyang kamalayan. Sa kahit anong
bahagi ng kanyang landas, nararamdaman niya ang kakaibang koneksyon sa kalikasan
at sa mga nilikha nito.Ang paglalakbay sa Marvoria ay nagbukas ng mga pinto ng
pangarap sa kanyang puso. Ang bawat hakbang ay tila isang pintuan papunta sa mas
malawakang mundo ng posibilidad at pag-asa. Ipinangako ni Elara sa kanyang sarili na
hahakbang siya nang may tapang sa hinaharap, dala ang mga aral at karanasan mula
sa kaharian ng Marvoria.Bilang naglakbay si Elara sa Marvoria, napagtanto niyang may
mga bagay na hindi kaya ipaliwanag ng mga pandama.

Sa isang gabi, habang siya’y naglalakad sa ilalim ng malamlam na liwanag ng buwan,

napansin niya ang kakaibang senyales mula sa mga halaman. Ang mga lihim na galak
na kanilang dala ay nagdulot ng masalimuot na kuryosidad sa kanyang isipan.Dumako si
Elara sa isang kagubatan ng mga puno na may mga sinag na nagmumula sa kakaibang
nilalang. Sa tuwing sila’y magkakasalubong, parang may itinuturo sa kanya ang mga
mata ng nilalang na tila ba naglalaman ng sagot sa mga tanong na kanyang nadarama.
Ang pagtitig ng nilalang ay nagbigay sa kanya ng diwa na may kaharian na mas malalim
pa sa kanyang naunang nadiskubre.Sa kanyang paglalakbay, natagpuan ni Elara ang
isang lumang silong na puno ng mga alaala. Ito’y puno ng mga kuwento ng nakaraan,
kung saan kanyang nadama ang bawat pintig ng karanasan mula sa mga nauna sa
kanya. Ang lumang daang kahoy ay tila nagbibigay-pahinga sa kanyang paglalakbay,
isang sagisag ng pagkakabuklod ng lahat ng nilalang sa Marvoria.Sa kanyang paglipas
ng panahon sa Marvoria, naging malinaw kay Elara na ang mga oras sa kaharian ay may
sariling paggalaw. Ang pag-ikot ng oras ay nagsisilbing gabay sa bawat nilikhang sandali,
nagbibigay ng masalimuot na ritmo sa buhay sa kaharian.