Volume 2, Issue 8 February 22, 2010

Our Words
Weekly Issue
“ N E W L I F E ” J E T A E R E

SPECIAL FLET HISTORIA: NATIONAL ALBANIAN AMERICAN COUNCIL (NAAC)

POINTS OF
INTEREST: BEN PROMOVIMIN E LIBRIT TE PROF SHYQRI NIMANI “ARNAVUD”
Diten e shtune me 20 shkurt ne studion e
Don’t be afraid zotit Fadil Berisha zhvillohet promovimi
mother, you have i librit ARNAVUD , ARTISTET SHQIP-
NAAC in America TARE NE PERANDORINE OSMANE.
Te gjithe ne e dime rolin historic qe ka
No Sided articles luajtur NAAC ne clirimin e Kosoves nga
and no restriction shovinizmi Serb.Shqiptaret e dieaspores
for our members, te bashkuar me ne krye NAAC luftuan
per te arritur ate qe gezojne sot kosovaret,
our guest and our pavarsine e tyre.Sipas nje proverbi latin
friends. “kur pushojne armet flet muza”, eshte
tani momenti qe te flasin historianet per
Latest needs for our gjithcka.Te tregojne kufijte dhe si kane
rrjedhur ngjarjet historike dhe se, pse
community and the Serbia nuk e leshonte Kosoven.
latest resolutions Organizimi qe NAAC I ben promovimit
te ketij libri eshte per te treguar se duhet
Our Free Voice nje kujdes me I madh qe historianet te
through our words. shkruajne per historine e kombit
tone.Hapja e ketij sesioni promovimi u be
nga PRESIDENTI I NAAC ZOTI MAR-
TIN SHKRELI.Ne kete promovim ishin
shume intelektuale te diasporas si dhe
anetar te bordit te NAAC.Ishin te pran-
ishem nga bibliotekat e univer-
siteteve .Nder te tjera zoti Martin Shkreli
pasi I uroi professor Nimanit mire-
I N S I D E T H I S seardhjen ketu ne Amerike spjegoi punen
I S S U E : e NAAC ne mbeshtetje te shqiptareve
brenda dhe jashte Amerike dhe kryesisht
tani ato te Kosoves.Pasi perfunduan me
Faqe sukses ndihmen per demokraci ne
Flet Historia NAAC 1 Shqiperi , ne Kosove tani ai evidentoi se
“NE DO TE VAZHDOJME TE
MBESHTESIM DHE TE ZGJIDHIM
Arnavud & Gjuha Faqe PROBLEMET QE DALIN SI
Shqipe 1-3
SHQIPERI, KOSOVE , MAL TE ZI
DHE MAQEDONI PA
NENVLEHTESUAR NDIHMEN QE
DUHET TU JAPIM SHQIPTAREVE
KETU”
Pas fjales se presidentit te NAAC zonja
Fjolla Binishi lexoi analizen e librit
ARNAVUD.Pastaj foli dhe professor
Nimani rredh ketij libri ku tregoi se si
shqiptaret kane
National Albanian American Council
punuar per te tjeret dhe kane arritur te
behen ministra , kryeministra , arkitekte ,
poete , piktore me fame ne perandorine
Osmane.Por ne te njejten kohe ai tregon
ne kete liber se si per here te pare , kristi-
anizmi u cfaq ne Shqiperi 2000 vjet me
pare dhe u perqafua nga I gjithe populli
shqiptar.Se si Turqia I rrembente femijet
10 vjec dhe I shkollonte atje ne oborrin
perandorak.Te gjithe keta femije qe zune
poste te larta ne perandorine osmane s‟e
mohuan asnjehere vendlindjen e tyre
Shqiperine, duke vendosur emrin e qytetit
ku kishin lindur, si mbiemer.Askush nuk
e kishte studiuar deri me sot historine e
mesjetes ne ballkan .Per here te pare e ben
professor Nimani pas 20 vjet kerkimesh
neper bote. Prandaj femijet tane duhet te
mesojne historine e kombit te tyre ,SE SA
ME THELLE TE NJOHESH HISTORINE
E KOMBIT TEND AQ ME I FORTE DO
TE JETE TRUNGU DHE DEGET DO TE
ARRIJNE LARTESI TE YLBERTA. (Sh
Nimani ,ARNAVUD)
Ne kete liber tregohet per origjinen e kom-
bit tone historine e tij si psh HISTORINE E
BETEJES SE KOSOVES TE VITEVE
1389.Aty tregohet se si turku ka ndryshuar
fene nga kristian ne musliman ,dhe se si fete
qendrojne ne pluralizemse dhe se FEJA E
SHQIPTARIT ESHTE SHQIPTARIA.
Mendimi I autorit eshte se boll punuam per
te tjeret , tani ka ardhur koha te punojme per
vendin tone.
Trungu I lashte pellazgo-iliro-shqiptar,
fatbardhesisht , po perterihet ne kopshtet e
trojeve te veta te shenjta: pranvere e pare e
lulezuar e kesaj perteritje eshte vepra mad-
heshtore e shkrimtarit ISMAIL KADARE ,
qe gjuhen shqipe kulturen e ngriti ne piedis-
talin nderkombetar te civilizimit – pikerisht
aty ku duhet ta kete vendin.
Angazhimi I NAAC ne promovimin te ketij
libri tregon punen e palodhur te tyre si dhe
perkrahjen dhe mbeshtetjen qe ata I bejne
kombit te vet .Njohja e historise se kombit
tone dhe pjesmarrja active e historianeve
eshte ne dobi te kombit dhe te historise se
tij.
JETA E RE
FEBRUARY20-2010

Faqe
Kadare 3 Albanian Artists in the Ottoman Empire Promotion of monograph of Prof. Shyqri
Nimani: in New York, February 20, 2010
Faqe
Shkrime te F.I. 4-5
In a description of the Alba- A very desirable geostrate- Arnavudluk, was forcibly active
nian mountains, the Roman gic position and the natural in three areas:
naturalist, Pliny the Elder, wealth of Albanian lands a) In ethnic Albanian lands, by
Faqe wrote, ‘They are sculpted would always prove attrac- using the opportunities provided
Suzana skuqi 6 like a theatre’. Perhaps he tive to the invaders, Ro- by the religious
foresaw what the future mans, Byzantines, Slavs Institutions of the three relig-
would prove, that a seem- and Ottomans, who were ions,
Faqe ingly endless stream of here for centuries. Subjec- b) In Western Civilization, by
Adresa 6 tragic events would take tion led to the Albanian using the possibilities of the
place in this ‘Albanian syndrome of doing more for Diaspora; and,
Faqe theatre’. For Albanians, the others than for oneself. Yet, c) In Eastern Civilization, by
Anetaresimi 6 saying, Inter arma silent even under Ottoman rule, using various senior posts under
musae (When arms speak, the creative vitality of the the authority
the muses are silent) would Albanian people, who were of the Ottoman Empire.
unfortunately become a called Arnavud by the
ceaseless cycle. Ottomans, and their country (Continues on Page 3)
P a g e 2 O u r
Gjuhëtarja: Modeli i formës gjuhësore
për fëmijët është mësuesi, tekstet
shkollore dhe libri artistik
Lorina Mixha
Në vitin 2009, kur në qytetet kryesore
janë grumbulluar shumica më e
madhe e popullsisë, në shkolla,
brenda një klase ka fëmijë të ardhur
nga zona të ndryshme. Të gjithë këta
fëmijë flasin në formën gjuhësore me
të cilën komunikohet në familje, me
prindërit, gjyshet dhe të afërmit. Në
këtë konglomerat formash gjuhësore,
të vetmet modele gjuhësore standarde
që u ofrohen nxënësve, janë tekstet
shkollore, librat artistikë, por edhe
mënyra e ligjëratave të mësuesve.
Duke u nisur nga këto kushte, special-
istët e Institutit të Gjuhësisë mbrojnë
tezën se mësuesit në shkolla,
pavarësisht lëndës që japin, gjuhë,
letërsi, gjeografi apo matematikë
duhet të flasin rrjedhshëm, pastër, pa
nota dialektore. Mësuesit e kanë të
detyruar, për shkak të institucionit ku
punojnë, të flasin gjuhën letrare.
Ndërkohë që janë mësuesit që ofrojnë
modele të formave gjuhësore për
nxënësit dhe si të tillë duhet të re-
spektojnë normat standarde. Vetëm
kështu nxënësit mund të flasin
rrjedhshëm, të formulojnë formën e
duhur të gjuhës letrare duke krijuar
rrjedhshmëri dhe elokuencë në artiku-
limin e saktë përgjatë gjithë jetës.
Arbereshet
Çdo dialekt ka edhe të folmen e tij. E
folmja e arbëreshëve të Italisë, që
është e dialektit toskë, ka një rëndësi
të madhe, krahas njohjes së teksteve
të vjetra të Buzukut, Matrëngës,
Budit, Bardhit, Bogdanit etj., për
njohjen dhe historinë e zhvillimit të
gjuhës shqipe.
Mungesa e orientalizimeve, ruajtja e
një forme shumë më burimore të
shqipes, i dha dhe i jep edhe sot të
folmes arbëreshe një rol nga më të
rëndësishmit për njohjen sa më të
mirë të historisë së zhvillimit të
shqipës.
Më poshtë keni disa nga dallimet
kryesore midis gegërishtes dhe
toskërishtes, si në leksik, po ashtu
edhe në fonetikë.
GEGËRISHT
çel
çelës
çerdhe
fik (zjarrin)
ftyr ose fytyr
heret
katun “katund”
krejt
mrrij “mbërrij”
midis
TOSKËRISHT
hap
kyç ose katinar
fole
shuaj
Gjuha Shqipe
surrat ose faqe
shpejt
fshat
fare
arrij
në mes
Një dallim i hetueshëm është edhe
ruajta dhe ndërrimi i grupit vo- / va-
GEGËRISHT: vo- voter, voj, i
vorfun, vojti, vorr, i voket, i vobek
TOSKËRISHT: va-
Gjuhëtarja: Modeli i formës gju-
hësore për fëmijët është mësuesi,
tekstet shkollore dhe libri artistik
Lorina Mixha
Në vitin 2009, kur në qytetet krye-
sore janë grumbulluar shumica më e
madhe e popullsisë, në shkolla,
brenda një klase ka fëmijë të ardhur
nga zona të ndryshme. Të gjithë këta
fëmijë flasin në formën gjuhësore
me të cilën komunikohet në familje,
me prindërit, gjyshet dhe të afërmit.
Në këtë konglomerat formash gju-
hësore, të vetmet modele gjuhësore
standarde që u ofrohen nxënësve,
janë tekstet shkollore, librat artistikë,
por edhe mënyra e ligjëratave të
mësuesve. Duke u nisur nga këto
kushte, specialistët e Institutit të
Gjuhësisë mbrojnë tezën se mësuesit
në shkolla, pavarësisht lëndës që
japin, gjuhë, letërsi, gjeografi apo
matematikë duhet të flasin
rrjedhshëm, pastër, pa nota dialek-
tore. Mësuesit e kanë të detyruar, për
shkak të institucionit ku punojnë, të
flasin gjuhën letrare. Ndërkohë që
janë mësuesit që ofrojnë modele të
formave gjuhësore për nxënësit dhe
si të tillë duhet të respektojnë normat
standarde. Vetëm kështu nxënësit
mund të flasin rrjedhshëm, të formu-
lojnë formën e duhur të gjuhës
letrare duke krijuar rrjedhshmëri dhe
elokuencë në artikulimin e saktë
përgjatë gjithë jetës.
Gjuhëtarja
“Në ambientet publike dhe zyrtare,
gjuha e folur duhet të jetë letrare,
pavarësisht nga mënyra se si flasin
autoritetet, apo forma e përdorur kur
shkruajmë një poezi ose një libër
artistik. Në shkollat 9-vjeçare për-
dorimi i gjuhës letrare është i
detyruar, njësoj siç është i detyruar
përdorimi i gjuhës letrare në insti-
tucione, në libra shkollorë dhe në
ambiente publike”, sqaroi Adelina
Çerpja, specialiste pranë Institutit të
Gjuhësisë. Sipas saj, është e patol-
erueshme që një mësuese që jep
gjuhë, letërsi, apo çdo lëndë tjetër të
flasë në dialekt, pa respektuar nor-
mat standarde të gjuhës letrare.
“Mësuesit janë modele në disa
aspekte, sidomos në mënyrën e
ligjërimit. Nëse flasim për qytetet e
mëdha, duhet thënë se në Tiranë,
Durrës apo në Fier, në shkolla ka
nxënës të ndryshëm të cilët flasin në
gegërisht dhe në toskërisht.
Nxënësit, të ndodhur në një presion
të tillë, kanë nevojë për modele për
të fituar mënyrën e formulimit të
fjalive, duke komunikuar
rrjedhshëm”, thekson gjuhëtarja. Ajo
vijon duke thënë se: “në një kohë
kur shokët e shoqet flasin në dialekt,
i vetmi model gjuhësor mbetet libri
shkollor, libri artistik, mësuesi,
mësuesja. Absolutisht të gjithë duhet
të flasin gjuhë letrare, pavarësisht se
mund të ketë edhe nuanca të intona-
cionit. Ajo që nuk tolerohet është
dialekti i mirëfilltë”, shprehet spe-
cialistja e Institutit të Gjuhësisë,
Adelina Çerpja.
Modelet
Ndër modelet që ndihmojnë nxënësit
në artikulim të saktë dhe të
rrjedhshëm është sistemi arsimor,
librat, mësuesit, prindërit, televizi-
oni, radio, gazeta.
“Këto janë disa nga modelet që
ndihmojnë nxënësit në krijimin e
modeleve, ndërkohë që mësuesi
mbetet tepër i rëndësishëm. Mësuesi
flet për format rasore, zgjedhon
folje, prandaj nevojitet që këtë
proces ta kryejë saktësisht. Në rast
se nxënësit dëgjojnë mësues që
flasin në dialekt, pavarësisht se në
mendje idetë mund t„i kenë shumë të
qarta, do të kishin vështirësi të
flisnin rrjedhshëm. Kjo do të sillte
që ata të flisnin me fjali të shkurtra e
nuk do të arrinin të shpreheshin
plotësisht dhe kjo mënyrë do të ishte
e tillë gjatë gjithë jetës”, përfundon
Çerpja.
G.Shqip
30 vjet mes poezise
Prej 30 vitesh eshte nje nga emrat e
njohur te letrave shqip. Behet fjale
per poeten Natasha Lako, nje emer
ky i pikasur nder te paret e poezise
shqipe.
Me krijmtarine e saj, Natasha ka
mundur te thyeje tabute e para viteve
‟90. E duke mos i mjaftuar risia qe
solli ne vitet e regjimit komunist,
Natasha, po ate letersi moraliste dhe
individuale, e sjell edhe sot. Nje
nder miqte e saj, Sadik Bejko tregon
per poezine e saj:
“Poezia e Natasha Lakos ka pasur qe
ne fillimet e saj ato dy kolona krye-
sore, poezi e detajit nga ato qe
fiksohet dhe poezi e sintezes”.
Natasha ka eksperimentuar sukses-
shem ne poezine e saj. Kritiku dhe
njekohesisht miku i saj Bashkim
Kucuku, pervec se e cileson te arrire
poezine e saj, nuk heziton te shprehe
edhe ndonje kritike. “Poezia e Na-
tashes eshte nje harmoni poezie
moderne dhe nga krahasimet qe kam
bere me kohen e komunizmit, ajo
poezi ishte nje nga me modernet”,
pohon Kucuku.
Jo vetem poete, Natasha Lako eshte
e njohur edhe si skenariste e shume
filmave shqiptare, si “Mesonjetoria”
“Partizani Vogel Velo”, “Lule te
kuqe, lule te zeza”, “Flete te
W o r d s
Bardha”, etj. E pas nje kalimi te shpejte
mbi krijmtarine e poetes Natasha Lako,
veme re qe me energjine dhe punen e
palodhsme qe ben per artin shqiptar, ajo
eshte kthyer tashme nje nga personaz-
het me te dashur te poezise dhe kine-
matografise shqiptare. /top channel/
Octavio Paz
I nderuar me Çmimin Nobel për
Letërsinë në vitin 1990, Octavio Paz
ishte poeti, eseisti dhe kritiku më i
madh i Amerikës Latine, vepra më
jetëgjatë e të cilit ishte “Labirinti i
Vetmisë”
Perëndimi kthehet nga Lindja në
mbarimin e historisë/Një intervistë e
shkuar për të kuptuar të tashmen
Paz besonte se “gjërat më të
rëndësishme mund të thuhen në
hapësirat përtej argëtimit dhe impera-
tivëve komercialë të masmediave”.
Megjithëse politika letrare të
parëndësishme nganjëherë ndërhynin,
Paz ishte një shpirt vërtet fisnik, e
gjithë jeta e të cilit qe një eksplorim.
Gjithçka i interesonte atij, nga surreal-
izmi tek sistemi i kastave indiane (qe
ambasador i Meksikës në Indi përpara
se të jepte dorëheqjen në vitin 1968 në
shenjë proteste ndaj masakrës studen-
tore në Tlatelolco).
Si kurrë më parë në fundin e këtij
shekulli, ekzistojnë forma të njëko-
hëshme arti. Një moment neoekspre-
sionizëm, momentin tjetër minimal-
izëm. Parim tjetër organizues i
rëndësishëm i shoqërisë moderne ka
qenë ideja e së “ardhmes”. Çdo
qytetërim ka një ide të ndryshme për
kohën. Për shoqëritë mesjetare, gjëja e
rëndësishme ishte përjetësia – koha
jashtë kohës – dhe e kaluara. Ata nuk
besonin tek e ardhmja. Ata e dinin
shumë mirë se bota shpejt do të dënohej
që të zhdukej. Problemi ishte të shpëto-
hej shpëtimi i individit dhe jo të për-
piqej të shpëtohej bota.
Ka shumë fjalë këto ditë të Pasluftës së
Ftohtë rreth “fundit të historisë” në
kuptimin hegelian – historia që avancoi
nëpërmjet kontradiktave dhe konflik-
teve tokësore të shpirtit të zbuluar
botëror, por që tani pushon në paqen
relative të së tashmes. Por a nuk po
flasim realisht rreth diçkaje më të
thellë? Me anullimin e së ardhmes dhe
fundin e kohës lineare, fundin e avan-
gardës…
Sot islami është forma më jofleksibël e
monoteizmit. Ne i detyrohemi
monoteizmit shumë gjëra të mrekullue-
shme, nga katedralet tek xhamitë, por
gjithashtu mund t‟i detyrojmë atij
urrejtjen dhe shtypjen. Rrënjët e shen-
jave më të këqija të qytetërimit perëndi-
mor – kryqëzatat, kolonializmi, totalita-
rizmi, deri dhe shkatërrimi ekologjik –
mund të gjenden tek monoteizmi. Për
një pagan, ishte absurde që një popull
dhe një besim mund ta monopolizonte
të vërtetën.
 V o l u m e 2 , I ss u e 8 P a g e
Kadare ne intervisten ne France : SHQIPERIA ZOTERON ARTIN E PRISHJEVE DIPLOMATIKE
Flet për politikën, por preferon të mos merret me
të e të qëndrojë në atë botë paralele, që është
letërsia. Pasi ka botuar në Francë të romanin e tij
“Darka e gabuar” (Fayard) dhe ka në proces
përkthimi romanin e tij më të ri, “E penguara”,
shkrimtari shqiptar, Ismail Kadare i përgjigjet disa
pyetjeve të gazetarëve francezë mbi jetën e tij dhe
krijimtarinë. Flet për diktaturën, politikën,
letërsinë dhe Nobelin.
Në romanin tuaj të fundit ju përqeshni diktaturat e
të gjitha llojeve, osmane, fashiste e komuniste, që
kanë kaluar në Shqipëri. Historia shqiptare, thoni
ju, është gati një palaçollëk, tragjik por grotesk.
E vërtetë. Shqipëria ka qenë nga thyerja në
thyerje, dramatike dhe groteske në të njëjtën kohë.
Ne kemi zotëruar artin e prishjes marrëdhënieve
diplomatike. Me Anglinë, vendet e Perëndimit,
Bashkimin Sovjetik, Kinën...
Ju që keni qenë shpesh censuruar nën Shqipërisë
komuniste, besoni ende se politika mund tu bëjë
mirë njerëzve?
Ndonjëherë po. Ajo ndryshon çdo javë. Çdo gjë që
ndodh në botë nuk është domosdoshmërisht e
keqe. Por është e vështirë të kemi perspektivën e
nevojshme për të parë qartë. Kjo është arsyeja pse
letërsia është e nevojshme, jo vetëm për shkak se
ajo ndriçon gjërat, por edhe sepse kjo i bën më
misterioze. Ne kemi nevojë për këtë errësirë
ndonjëherë, për të mos qenë në kontakt të
drejtpërdrejtë me një të vërtetë shumë mizore.
Të kthehemi tek aktualiteti, ç‟mendoni për
politikën botërore, për fenomenin Obama...
Thua t‟ia kem dorëzuar veten Obamamanisë? Në
të vërtetë jo. Në Ballkan, që ka qenë skena e
Albanian Artists in the Ottoman Empire Promotion of monograph of Prof. Shyqri Nimani: in New York,
February 20, 2010 (continues from page 1)
Thus, artistic endeavor in the fatherland, espe-
cially related to Christian provenance, was
carried out under extreme conditions by Alba-
nian clergy and academics, such as Buzuku,
Budi, Bardhi, Bogdani etc; and painters, such as
Onufri, Nikolla, Shpataraku, Selenicasi, the
Zografi brothers, Katro, etc. In various areas in
the West, especially important were the work of
Albanian scholars in the arts, science, philoso-
phy and culture: Aleks Durrësaku (1425-1504),
Gjin Gazulli (1400-1455), Leonik Tomeu (1456
-1531), Marin Beçikemi (1468-1526), Marin
Barleti (1460-1513); the institution of Scuola
degli Albanesi in the Venetian empire; and, the
konflikteve mizore, ka një farë lodhjeje. Është një
rajon shumë i ashpër, autoritar, mizor dhe epik. Dhe
Evropa nuk e ka arritur këtë rajon. Ne vuajnë paven-
dosmërinë e vazhdueshme ndaj nesh. Është një
politikë shpesh kontradiktore, palogjikshme. Vendet
perëndimore duan që ne të jemi në Evropë, por pastaj
jo. Kjo krijon në gadishullin, që është në një gjendje
shumë shqetësuese, një lodhje të demokracisë.
Njerëzit duan diçka të qartë dhe të vendosur, jo të
turbullt. Për sa më përket, e di se politika është e
vështirë. Është e lehtë për të kritikuar, falas madje.
Por është edhe e kuptueshme të shohësh popujt e
Ballkanit të preferojnë në afat të gjatë, qeveritë që
marrin vendime të vështira.
Nuk jeni joshur ndonjëherë të merreni me politikë?
Më kanë propozuar disa herë që të bëhem president.
Sepse unë jam një shkrimtar i njohur. Por politika
është një botë paralele që nuk është e imja. Letërsia
është një univers në vetvete, i cili ka ligjet e veta.
Sigurisht, ka pasur shembuj të shkrimtarëve që kanë
luajtur një rol në politikat e vendeve të tyre, si Vaclav
Havel. Por unë nuk mendoj se Havel do të mund të
drejtonte në Greqi, apo Serbi, apo Shqipëri ose Malin
e Zi, që janë vende problematike.
Gjatë diktaturës staliniste, ju jeni detyruar shpesh të
heshtni. Si praktikohej kjo në censurë?
Nëse jeni një shkrimtar i njohur, jeni armik. Dhe me
thënë të drejtën, kjo nuk ishte për arsye politike. Por
për shkak se jeni mjeshtër në mbretërinë tuaj, që është
ajo e letërsisë - që nuk është e pranueshme për një
regjim autoritar. Ju jeni një kundër-pushtet që duhet
të shkatërrohet. Ose ju do të shkatërronit veten,
autoritetin tuaj, duke u bërë një shkrimtar qesharak,
që të mund të pranoheshit. Ose ju do të vazhdonit,
dhe do t‟ju flaknin. Dhe kjo nuk është një deklaratë
që mund t‟ju shpëtojë. Shteti nuk ju beson. Çfarë ju
duhet të bëni për katër apo pesë vjet, do t‟ju shkatër-
rojë. Kjo tregon se shteti nuk ka frikë. Kjo është
arsyeja pse nuk ka disidentë nën stalinizëm. Kjo është
një ëndërr. Kjo nuk ka ekzistuar. Ajo është thjesht e
pamundur. Disidenca fillon kur shfaqet çarja e parë,
shenja e parë e lirisë.
Disa shkrimtarë të mëdhenj kanë qenë më të
frymëzuar, kur ishin të privuar nga liria e tyre, se sa
kur kaluan në Perëndim, dhe mundnin të thoshin
gjithçka. Të shkruarit tuaj është prekur nga ndryshimi
i regjimit?
E vërteta është se unë nuk kam jetuar nën censurë,
pastaj në liri. Kam jetuar njëkohësisht censurën dhe
lirinë. Kisha jetën time në Shqipërinë staliniste dhe
kam pasur një tjetër jetë në Perëndim. Unë u botova
në Francë në vitin 1970. Kam kaluar njëzet vjet nën
diktaturën, duke qenë i vlerësuar nga ana tjetër. Ky
pozicion ishte absurd, i papranueshëm për regjimin.
Ishte një fenomen shumë i rrallë. Kështu që në atë
painters, Mark Bazaiti and Viktor Karpaçi.
Esteemed Turkish, European and Albanian scholars
have written about the value of Albanian artists in the
Ottoman Empire. Outstanding plaudits were given by
the Turkish scholar meeting and, (Turkish Miniature
Painting, Ankara 1974), who wrote: “During the
reign of Suleyman I, known as the ‘Magnificent’,
Turkish miniature painting reached its zenith. A
document dated 1527-28 [TSM D.932] shows there
were 29 master painters and 12 apprentices attached
to the Court. Out of 29 artists, 14 were Turks. The
rest comprised several Persians, and some Albani-
ans, Circassians and Moldavian artists.”
A long list of well-known personalities in the Otto-
3
kohë, unë mund të dija fatin tim të ardhshëm, si në një pasqyrë
magjike, e cila ishte ajo e shkrimtarit që ishte tashmë në
Perëndim. Unë pashë se si do të konsiderohesha pas rënies së
komunizmit. Sepse unë e dija që komunizmi do të binte. Unë
nuk e dija kur, por e dija që ditët e tij ishin të numëruara. Në
Francë, në Londër, Shtetet e Bashkuara, Japoni, librat e mi ishin
të njohur: kjo ishte jeta ime e dytë! Saktësisht sikur të shihja se
çfarë do të ndodhte pas vdekjes sime. Përveç se ajo ishte jeta ime
që e pashë pas vdekjes së regjimit. Sa për pyetjen që ju më bëni,
ajo më ka prekur dukshëm. A është ajo që unë shkruaj më mirë
apo më e keqe, pas rënies së regjimit? Këtë, unë nuk e di. Në
fakt, ishte një alternativë, të cilën unë nuk e kisha menduar: se
ishte të shkruarit si i tillë. Dhe kjo është ajo që më ka ndodhur.
Unë shkruaj në të njëjtën mënyrë. Librat e mia nuk janë as më të
mirë, as më të këqij. Janë thjesht librat e mi.
Mund të thuhet se dini më shumë për letërsinë sot, se në fillim të
karrierës?
Në letërsi, ka kaq shumë mistere që shkrimtarët nuk i kanë
zbuluar ende. Mundësitë janë të mëdha. Shkrimtarët i afrohen
kufijve të së padukshmes, por ndalen përpara se ta prekin. Truri
njerëzor është krijuar në mënyrë të tillë, që nuk të lejon të shkosh
më larg. Ai përballet me të vërtetën përfundimtare.
Një e vërtetë së cilës feja i qaset?
Jo, letërsia është përtej fesë. Është akoma më e thellë, më e
ndërlikuar. Ne jemi përpara pengesash që askush nuk i ka
ngritur. Presioni i padukshëm, por akoma më i tmerrshëm se
censura, është mungesa e talentit, aftësisë, që të lejon t‟i afrohesh
së vërtetës përfundimtare. Unë kam një tjetër roman që është
duke u përkthyer në frëngjisht, i cili merret me këtë zbulim të
pamundur.
Ju prekni aty mitet themelore të njerëzimit?
Po. Është ai i Orfeut, për shembull, që është shumë i errët. Orfeu
bëri një ndryshim në kanonet e muzikës. Para tij, ka pasur shtatë
korda, shtatë Muza. Ai shtoi dy korda, pra nëntë. Ky ndryshim u
pranua nga Apolloni. Ka pasur një diskutim mbi këtë. Por çka
ishte në rrezik në këtë ndryshim? Çfarë ishte e rrezikshme në
shtimin e dy telave të tjerë? Ne nuk e dimë. Kjo i takon letërsisë
të kërkojë për të kuptuar.
Botuesi Claude Durand, i cili sot është tërhequr pjesërisht sot, do
të thotë shumë për ju ...
Po. Është botuesi im gati i përhershëm. Ai dikur ka luajtur një rol
tepër të rëndësishëm në jetën time. Ishte ai që erdhi dy herë në
Shqipëri për të nxjerrë dorëshkrimet nga Shqipëria. Kjo ka
ndryshuar ekzistencën time.
Nuk jeni të lodhur duke qenë gjithnjë në listën e Çmimit Nobel,
pa arritur ta merrni atë?
U bënë tridhjetë vjet që dëgjoj për Nobelin. Nobel, apo jo, kjo
më intereson. Është e vërtetë. Unë e vlerësoj festën Çmimit
Nobel. Jam njëkohësisht i habitur të shoh se është bërë planetare.
Një çmim letrar i kësaj rëndësie... është bukur. Fakti që njerëzimi
i bën një homazh të tillë një shkrimtari më duket shumë i madh.
Po, është bukur, si koncerti në Vjenë në ditën e Vitit të Ri.
Marrë nga “Noubel OBS.com”
man Empire with Albanian ancestry marked the highest achieve-
ments in literature, architecture, painting, education, craftsman-
ship, religion, politics and seafaring. Special attention in this book
will be paid to architects with Albanian ancestry: Atik Sinan,
Mimar Sinan, Sedefqar Mehmet Aga, Kasem Aga, and Mehmet
Isa; poets, such as Mesihi Prishtinas, Jahja bej Dukagjini, Akif
Mehmet Pejani; and the painters, Hajdar Arnavud, Kasem Arna-
vud and Ajaz Arnavud. Attention will also be given to two major
Ottoman personalities who gave special contributions to the Alba-
nians: the cartographer, Admiral Piri Reis: and, the chronicler,
Evliya Çelebi.
 P a g e 4 O u r
Në këtë studim do të përpiqemi të bëjmë një vështrim
psikoanalitik të skicës së Migjenit “Pakë poezi”.
Megjithëse autori e ka titulluar skicën e tij, ”Pakë
poezi“, kur e mbaron së lexuari aty gjen të reflektuar
“shumë dashuri” dhe shumë ndjenjë. Kjo skicë në më
të shumtën e rasteve i referohet shfrimit të ndenjave
më intime të njeriut. Në strukturën e ndërtimit të
subjektit të kësaj skice shohim një alternim të medi-
timit dhe veprimit. Kështu, pra, pasi e lexon deri në
rreshtin e fundit skicën ”Pakë poezi“, sheh se kemi të
bëjmë me një skice poetike, me një dashuri të shpre-
hur mjeshtërisht nga autori. Unë do ta përkufizoja me
tri stadet e zhvillimit të saj:
1.si tekst.
2. si subjekt.
3. si autor.
1. Përsa i përket ndërtimin të saj do të vërejmë se
është e ndërtuar me ndërprerje të shumta të mendi-
meve dhe veprimeve. Gjithashtu aty gjejmë një
përdorim të shpeshtë të retiçencës si një mënyrë për të
thënë apo për të lënë të nënkuptohet atë që nuk mun-
det ta thotë në mënyrë të qartë dhe transparente,
pavarësisht se në disa momente ai është më shumë se
i qartë në të shpjeguarit e ndjenjave.
Në tekstin, të cilin ne e kemi marrë për studim ka
detaje të tilla që të çojnë drejtpërdrejtë në kuptimin se
dashuria midis dy kushërinjve nuk ishte thjesht
idilike, por ata kërkonin diçka më shumë se kaq. Në
hyrje të tekstit kemi një “lutje” drejtuar “dikujt” (në
këtë rast, njerëzve, pra shoqërisë) që të kthejë sytë
dhe vëmendjen edhe nga poezia duke kërkuar një
shkëputje nga bota materialiste ku çdo gjë shitet ose
për nevojat minimale jetësore ose për një komoditet
të tepruar. Por kjo lutje nuk zgjat shumë sepse me një
shkëputje të menjëhershme gjejmë aty fillimin e një
konflikti të koshiencës dhe subkoshiencës, konflikt i
cili parapërgatitet nga një detaj domethënës: ”Mbyllte
syt, rrudhte ballin .M‟u hiq !-britte ma shumë vete tue
tund kokën… Prap pshetëte faqet mbi dy shuplaka
dhe shikonte fytrën e vet në pasqyrë të xhepit…”1
Më pas jepen detajet e para me një sfond erotik të
dukshëm, siç janë përvijimi në mendje i buzëve, i
syve, imazhin e të cilave arrin ta heqë nga mendja,
“… ishin të vizatume të shkëlqyeshme nga langu i
jetës…”. Duke lexuar këtë frazë gjejmë një detaj
shumë të fortë erotik, por i vetmi detaj që arrin t‟i
rezistojë është shëmbëllimi i kofshëvë të bardha që të
verbojnë. Këto janë detaje të cilat do të përsëriten në
vepër. Kjo luftë e zhvilluar në të vërtetë midis moralit
të shoqërisë dhe instikteve inçestore të personazhit
mashkull (Lilit) dhe qëndrimit të fortë dhe të ftohtë
në dukje të personazhit femër (Lilushes). Nga kjo
luftë –dialog midis instiktit dhe arsyes, ku shpesh
frazat lihen të papërfunduara zbërthehen më lehtë. Në
këtë tekst kemi një shprehje të autoçensurës që i
duhet të bëjë Lili për të mos dhënë idenë se nuk e
dëshiron Lilushen si femër, por ndjen për të një
dashuri thjesht të pastër farefisnore, ai për këtë
veprim përdor sintagmën, ”Dhe mshehte dashunin e
vet si gjarpni kambët… “. Personazhi e kupton dhe
ndjen reagimin që do të kishin të tjerët karshi kësaj
deklarate sepse nuk mund ta kuptonin dashurinë
tjetër, atë erotike ndërmjet dy kushërinjve. Jepen me
detaje forcat titanike që duheshin për të mos menduar
për Lilushen.
Pas një ndërprerje të befasishme të rrjedhës së
mendimve të Lilit kthehemi tek probemi apo meraku
që ka ai në lidhje me moralin e gënjeshtërt të sho-
qërisë ku jeton përsa i përket dashurisë ndërmjet të
rinjve dhe për këtë shërben rikujtimi i një kënge të një
krahine tjetër: ”Kur del behari dhe qershiat, varzat e
bukura, faqet paputhura, andej këndej kërkojnë
djemtë …”3. Autori bën një krahasim midis kësaj
kënge dhe rastit të djemve të tjerë të qytetit të tij, ku
nuk mund të takojnë vajzat dhe t‟u japin atyre va-
jzave/ fluturave nektarin/ konsumimin e aktit seksual
W o r d s
Migjeni nga F. Ibrahimaj
si lule që janë. Në këtë fragment kemi një përmbysje
të simbolikës erotike të pranuar deri në atë kohë, duke
ditur që lulja si simbol është simbol femëror.
Gjithashtu, këtu kemi edhe një shpjegim të
fenomenit të homoseksualitetit si dukuri që vjen nga
zakoni i ndalesës.
Migjeni e jep kështu shpjegimin e këtij fenomeni:
”(Pozitivi bashkohet me negativin; mirëpo këtu tek na
-këtu qoftë e thanun dhe e lanun –bashkohen pozitivi
me pozitivin …”4 dhe pasojat që kanë ndalesat tek
njerëzit si nga ana shpirtërore, trupore dhe mendore.
Në një moment mendimi ndërpritet dhe vëmendja
shkon tek sytë e Lilushes dhe dëshirës që ka ai për t‟u
mbytur në sytë e saj dhe shpirti „si i vetmi që do të
japë llogari mbas vdekjes kërkon ndihmë të mos bie
në ngasje trupore duke qenë se sytë mbahen se janë
një tjetër personifikim i organit femëror. Në këtë
pjesë kemi përsëri një largim të vëmendjes nga
dashuria për Lilushën dhe kujtimi i përjetimeve të
mëparshme por edhe keqardhjen se nuk mund t‟ia
shprehë dashurinë Lilushes dhe ky, sipas tij, ishte
arsyeja pse kjo nuk ia kthente të puthurit atij dhe
rrinte e ftohtë si shtatore por e lejonte Lilin ta puthte
edhe pse e kuptonte fare mirë qëllimin apo mënyrën e
të këtij akti. Ftohtësi dhe një luftë që zhvillohej
brenda Lilushes dhe që kuptohej mjaft mirë nga Lili.
Dhe gjatë vërejtjes së kësaj dukurie kemi një
shpjegim tjetër rreth motiveve pse duhen dy të rinj; së
pari është motivi erotik ai që i tërheq njerëzit e pastaj
vijnë të tjerat. Në këtë luftë që kanë dy të rinjtë me
vetveten dhe me shoqërinë, përsëri më i fortë është
fati që të jenë ata më të sigurtë në fitimin e luftës së
tyre mbi instiktet. Në këtë luftë të përgjakshme midis
shprehjes së dashurisë për Lilushën dhe idealit që
kanë të tjerët për Lilin, fiton ky i fundit, megjithëse
sa për fasadë në sy të shoqërisë.
Përsëri vjen përsiatja rreth poezisë si ndjesi trupore e
shpirtërore e të rinjve dhe autori përdor një metaforë ,
si ”poezi e pashkruar në buzë “5domethënë e puth-
jeve të padhëna Lilushës dhe në qoftë se do të guxo-
jmë më tej, e një akti trupor të pakonsumuar. Pak më
poshtë Lili e pohon edhe vetë këtë sentencë të fshehur
të poezisë së pashkruar në buzë si një akt erotik të të
gjithë të rinjve. Në fund të skicës megjithëse dy të
rinjtë janë larg njëri-tjetrit, përsëri Lili nuk ka harruar
detajin, më të spikatur të erotizmit,kujtimin e bard-
hësisë së kofshës së Lilushes, që vazhdon t‟i vezullo-
hej në mendje dhe ta mallëngjejë akoma.
2.Përsa i përket subjektit të skicës,sipas teorisë psi-
koanalitike,Migjeni k apërdorur një gjuhë të kuptue-
shme dhe me plot aludime rreth mesazhit apo më
saktë rreth gjendjes së tij shpirtërore.Ai me anë
simbolesh të qarta erotike jep të qartë gjendjen
shpirtërore të personazheve të tij dhe në veçanti
Lilit .Në këtë skicë është përdorur subjekti i brend-
shëm i cili i përshtatet më së miri tipit të zhvillimit të
ngjarjeve.Në këtë skicë kemi një rrëfim të ngjarjeve
në një mënyrë vertikale dhe horizontale
3.Në lidhje nga sa u tha më sipër, e gjithë skica ka
nota autobigrafike sepse, sipas dokumentave të dala
në dritë vitet e fundit, kemi të bëjmë me një ngjarje të
vërtetë të jetës së Migjenit. Këtë e bazojmë në faktin
se është gjetur i plotë letërkëmbimi midis Migjenit
dhe një kushërire të tij, Bojkës. Në këtë letërkëmbim
gjenden pa pikën e dyshimit notat e një lidhjeje
dashurie, por që mbeti platonike.Këtë lidhje mendo-
het dhe supozohet se autori e ka sublimuar në këtë
skicë duke paraqitur të gjithë ndjenjat e tij për
Lilushen(Bojkën).Në këtë skicë është autori ai që i
rrëfen ngjarjet që ka përjeuar Lili, ai (autori ) na i
tregon ato sikur të ketë qenë i pranishëm në shpirtin
dhe ndërgjegjen e Lilit sikur ka përjetuar ndjenjat dhe
luftën shpirtërore të personazhit të tij.
V o l u m e 2 , I ss u e 8 P a g e
Eci rrugëve të qytetit, nën një shi që ka kohë që ka
filluar e nuk po di të pushojë.Për çudi,ka shumë
gjallëri sot,njerëzit që ecin dy e nga dy poshtë
çadrave e nën kraharorët e njëri-tjetrit , më të
qeshur e më të gëzuar se sa zakonisht.Për një
moment hapin e harrova se për ku nxitoja aq shumë
atë mëngjes të trishtë shkurti ,ndala hapin duke
parë vitrinat e stolisura plot zemra të qytetit që
ftonin blerësit e vonuar të dhuratave për Shën
Valentin.Ndjeva të më përvijohej në buzë një
buzëqeshje plot ironi e melankoli bashkë,kisha
harruar që sot ishte 14 shkurti …“Dita e të dashuru-
arve”.M‟u kujtua se vitrinat kishin disa javë që
ishin stolisur për të tërhequr drejt tyre njerëz që do
të dëshironin t‟i dhuronin diçka të veçantë perso-
nit që duan por ,shpesh , duke harruar se ajo
dhuratë gjendet brenda zemrës së tyre.Më vinte për
të qeshur sesi kisha kaluar pranë tyre pa i vënë
re ,kur vite më parë kërkimi për atë diçka të veçantë
kishte filluar që një muaj më parë ,për atë që ishte
“dikushi”dikur…
Eci dhe shiu po më lag jo vetëm veshjet por dhe
sytë edhe pse kokën e kisha poshtë cadres.Në ato
momente filloi të ndihej akoma më e fuqishme se
çdo ditë tjetër beteja e përgjakshme midis dëshirës
për të patur dikë afër , dëshirës për ngrohtësi dhe
frikës nga një zhgënjim i ri.Njerëzit ecin dhe nuk
e ndjejnë të ftohtin e acartë të kësaj dite të ngrohur
Buçasin malet nga jehona: "Rrofsh përjetë e lirë Kosov' e jona! Rrofsh e qofsh në trojet e tua,ashtu si tash je duke jetuar.Me lirinë e fituar me lot nanash e gjak trimash me jetë
të flijuara n'altar të Atdheut! Rrofsh e qofsh ti moj Nan' Loke, me gjuhë tënde e me Bajrak t'Shqiptaris kurorë që e ke. Me Bajrakun Kuq e Zi përsipër se ti në jetë jetëve ke
qenë ,e ke për tmbet në përjetësi...SHQIPËRI!
Ne qytet F. Ibrahimaj
nga dashuria ndërsa unë kam ftohtë në shpirt nga
vetmia që kam këtu e disa vite nga mungesa jote…
dashuri.
Sa e çuditshme më duket kjo ditë ,ndonjëherë ,sepse
në ditë të zakonshme njerëzit plagosen e plagosin me
mendime ,fjalë e veprime ,pa menduar për atë që
ndjen e vuan tjetri.Janë ata , që në ditë të zakonshme
nuk u intereson apo thjesht harrojnë t‟i kujtojnë
tjetrit , që e duan, që ka rëndësi për ta , që vrapojnë në
pafundësi drejt dëshirave të tyre dhe harrojnë se ka
qenie të tjera që jetojnë vetëm për ta.Kujtohen për ta
vetëm në një ditë ,duke blerë dhurata të shtrenjta,
duke kujtuar se dashuria mund të shprehet vetëm atë
ditë e vetëm me dhurata të shtrenjta por në brendësi
boshe,shterpë e pa ndjenjë. Por nuk është në të vërtetë
kështu …për dy të dashuruar Shën Valentin duhet të
jetë çdo ditë e vitit dhe jo vetëm një e tillë .Pse të
presim një ditë në vit për t‟i treguar dikujt të
rëndësishëm se e duam?Kur mund ta bëjmë,këtë çdo
ditë të jetës së tone së bashku ,me gjërat më të
thjeshta ose më të pavlera në dukje,për dikë që nuk
është i dashuruar?
Mjafton një telefonatë në mesin e natës vetëm për një
“Të dua”,për t‟i pëshpëritur disa fjalë të ëmbla apo
për të dëgjuar atë “Alo “të përgjumur.Është Shën
Valentin për të zgjuar njeriun e zemrës me
“Mirëmëngjesin” më të ëmbël që ekziston …një
puthje në buzët e mbyllura nga ëndrrat.Duhet të jetë
Cdo shqiptar gjendet sot perpara gjykates se historise.
Historija po na gjykon ne mos patme fatin te jeme sterniper te lumtur te
kemi detyren te perpiqemi qe te behemi ne vete stergjysher te ndjeshem per niperit
5
Shën Valentin çdo ditë për të dhuruar një lule të freskët të
këputur diku,një pusullë e ngjitur në pasqyrë thjesht me të
vetmen fjalë “Të dua”.Është Shën Valentin për t‟ia shoqëruar
kafen e mëngjesit me një letër dashurie në vend të
sheqerit.Është dita e dashurisë të këndosh një serenatë
ndërkohë që po gatuani së bashku.Është Shën Valentin edhe
kur në një ditë me shi bëjmë që “padashje “të harrojmë
çadrën diku dhe të na shërbejë kjo si një justifikim për ta na
shoqëruar e për të kaluar disa moment më shumë me të.Të
mund të shohësh një perëndim të dy pafjalë,ta bësh të
buzëqeshi në kulmin e mërzitjes,këto janë ato gjeste që e
bëjnë një dashuri të zgjasë e që nuk mjafton një ditë për t‟i
vënë në jetë.
Pse duhet të presim një ditë për t‟i bërë të gjitha këto ,për t‟i
treguar dikujt se e duam ,se ka rëndësi për ne dhe se lumturia
e tij na lumturon ne vetë?
Eci rrugës për në destinacionin tim ,tani më jo se jam vonë
por për të mos u ndeshur me njerëzit që ecin të përqafuar .Eci
dhe sot më shumë se kurrë e kam të vështirë të jetoj në
vetmi…
Nxitoj ,edhe pse pa ndonjë arsye të veçantë ,por vetëm për të
mos rënë në sytë e njerëzve me vetminë time, për të mos u
përballur më me dëshirën e çmendur për të fluturuar pranë
krahëve të dikujt dhe për të pushuar këtë luftë mizore brenda
shpirtit, i cili kërkon një palë krahë të rinj për të fluturuar dhe
arsyes që ka frikë se mos rrëzohet sërisht,nga qielli i lum-
turisë dhe ëndrrimeve në ferrin e vuajtjeve dhe ku-
stergjysherve fatose,
tone.
LUMO SKENDO (Mithat Frasheri)
 WE ARE ALSO ON THE WEB
WWW.NEWLIFEAACO.ORG

Non Profit Charitable

Organization

Cdo njeri mund te behet anetare dhe te bashkoet

“ N E W L I F E ” J E T A E R E
me misionin tone per te krijuar nje shtet te vogul
ketu ne kete continent te madh. Te ndihmojme
njeri tjetrin qoft dhe me nje keshille te thjeshte.
1774 - 76 street
Suite D3
Kjo eshte nje thirrje per te informuar njeri
Brooklyn, New York tjetrin plus dhe per projekte te ardhshme qe jane
11214
ne pune e siper. Se shpejti nje Shkolle Shqipe
Phone: 718-594-0511
Fax: 201-795-4795
Anglishteje dhe nje vend ku te gjith njerezit te
E-mail: Endri@newlifeaaco.org gjejn nje strehim nga cdo hall apo nevoje. Bash-
kimi ben fuqi dhe Zemra e Vullnetarit nuk ka
cmim.

Building a Future One Person At a Time...

Burri, makina dhe gjobat

Sa inat të
vjen kur nuk t'a dëgjojnë fjalën në
shtëpi. Sidomos
kur ai që nuk t'a dëgjon është burri
yt i dashur.
Thuaji sa të duash “mos e bëj kështu
“, “mos e bëj
ashtu”, e kotë, nuk ta fërshëllen fare.
Gjithmonë në
kokë të tij. Dhe pasojat… jo se
gjithnjë dalin fjalët
e mia, por në të shumtën e rasteve,
po. Sigurisht për
anën praktike të problemeve. E kam
fjalën tek paratë. Na
ka gjetur belaja me gjobat e mak-
inës. Thuaji sa të duash
mos e parko këtu, por gjej vend
tjetër. E kotë. Burri
është në timon e ti ulur në sediljen
pranë tij. Pasi
kemi bërë pazar në supermarket
kthehemi me makinë të
ngarkuar e xhepa të lehtësuara. Ai i
kënaqur se unë do
të kem material për të gatuar, dhe
unë që trishtohem se
nuk mund të vë mënjanë dy lekë siç
i thonë, për
ditë të bardhë a të zezë. Mbërrijmë
poshtë pallatit
e nuk gjejmë vend. Ditët e javës, me të dilte e të shikonte se mos kushedi fakti, se seç ishte
përjashtim të ishte lëruar diçka si shumë familjare mbi të, ndaj
ditës së mërkurë mbrëma, nuk ka ndonjë vend. Por ai e bëri veshin të lashë rrobat e po
problem. Aty afër shurdhër e shkoi e e vështroja me kujdes. Mezi më hyri
është një parkexh i madh pa pagesë e ra në gjumë. Desha s‟desha rashë në tru se ajo gjëja
vend ka sa të dhe unë për të familjare,nuk ishte tjetër veçse mak-
duash. Por problemi është të mërkurën fjetur, sigurisht me merak por gjumi ina jonë që po e
në darkë, pasi më zuri top. Kur u merrnin e po e shpinin tutje.
të enjten si për dreq, sikur nuk kanë zgjova në mëngjes e kisha harruar -Cohu o
gjetur vend fare atë punën e burrë se të ka ngritur makinën ko-
tjetër, aty në fushën e parkexhit bëhet makinës. I përgatis kafenë tim shoqi, muna me karroatrec!-
tregu i zonës. E nëse nuk gjen vend ja çoj në dhomën bërtas.
para se të bjere e gjumit e ja servir në krevat. Pastaj Nuk e kisha
muzgu, të bjen të xhirosh disa herë fillova të bëj mbaruar fjalën kur ai kërceu nga
lagjen e je me fat ndonjë punë dhe hapa dritaren për të shtrati e u zhduk nga
nëse gjen një vend për të parkuar mak- parë nëse ishin dhoma. Pas dy sekondave e pashë në
inën. Që të mos tharë rrobat, që ashtu e xhindosur siç rrugë që ndiqte
zgjatem, u kthyem vonë nga pazari një isha një natë karroatrecin me vrap derisa e kapi tek
të mërkurë e më parë i kisha lënë jashtë tërë kthesa dhe e ndaloi.
burri im i dashur po përtonte të bënte natën. Atë çast, Nuk më bëri përshtypje dhe as më
xhiron e lagjes. E në rrugën poshtë dritares sime po çuditi gjoba e majme
parkoi aty pranë, në një cep të parkex- kalonte karroatreci me që pagoi, kemi paguar shumë të tilla,
hit . Unë thuaj një makinë sipër. Pak më tej ishte por unë akoma dhe
mos e mos, po ku donte t‟ja dinte ai. Pa makina e policisë sot nuk e kam kuptuar, se si arriti t‟i
më kthyer rrugore. Nuk i dhashë rëndësi, në vishte pantallonat
përgjigje ndaloi makinën, ngriti frenin e qytet të takon shpesh në aq pak kohë para se të dilte në
dorës dhe e të shohësh një gjë të tillë. Vazhdova rrugë…
gozhdoi aty. Që nga momenti që zbrita të grumbulloja
nga makina e dy orë rrobat e ndera e kur karroatreci u
më pas, unë nuk pushoja së llomotituri gjend tamam poshtë
duke i thënë që dritares, më tërhoqi vëmendjen