Mangkukulam

Ang mangkukulam ay taong gumagamit ng salamangka para sa masasamang mga

layunin. Tinatawag din itong bruho kapag lalaki o bruha kung babae. Sa malawak na
katawagan, sorserer ang lalaki at sorseres ang babae (mula sa Ingles na sorcerer at
sorceress).
Duwende
Ang duwende ay isang karakter sa mitolohiyang Pilipino. Isa itong maliit na anyo ng
tao. Meron itong kapangyarihan. Maaari rin itong ihambing sa nuno sa punso.
Manananggal
Ang manananggal ay isang uri ng Aswang na pinaniniwalaang may abilidad na
putulin ang kanyang katawan sa dalawa at magkaroon ng pakpak na katulad ng
isang paniki sa pagkakataon na bilog ang buwan. Pinaniniwalaan na ang nilalang na
ito ay kumakain ng anumang uri ng tao kapag ito ay pumalit ng anyo sa pagkamanananggal.
Tiktik
Ito ay isang nilalang kung saan may kakayahan na pahabain ang dila, ang bahagi ng
katawan na pinaniniwalaang ginigamit ng isang "tiktik" para kunin ang sanggol na
ipinagbubuntis ng isang nagdadalangtaong babae palayo mula sa sinapupunan.
Balbal
Ang nilalang na ito ay pinaniniwalaang kadalasang kumakain ng karne ng patay na
tao. Ang Balbal ay pinaniniwalaang nagnanakaw ng patay na tao sa isang burol o
kaya'y pagkalibing nito. Kung nanakawin ng "Balbal" ang isang patay, pinapalitan
niya ito kadalasan ng puno ng saging. Ang puno ng saging ay pinaniniwalaang
nagmimistulang tunay na katawan ng patay sa mga mata ng tao ngunit puno ng
saging lamang ito.
Ang Balbal ay isang halimaw na nangunguha ng mga bangkay maging mula sa
lamay o sa libingan, at kinakain nito. Malakas ang pang-amoy nito sa bangkay na
tila pabango para sa kanila. Dahil sa kinakain nito, sadyang mabaho ang kanilang
hininga. Sa oras na makakuha ito ng bangkay, mag iiwan ito ng katawan ng puno ng
saging. Ang kanilang mahahabang kuko ay ginagamit upang matanggal agad ang
mga damit ng bangkay.
Maihahalintulad ang Balbal sa Aswang, Amalanhig, o Busaw, na mga nangangain ng
katawan ng laman. Maituturing sila bilang mga pinakanakakatakot na mga halimaw
sa bansa. Kayat kung akala mo sa kaluluwa ka lang matatakot tuwing may lamay,
mas matakot ka sa Balbal.
Engkanto

Ang engkanto ay isang uri ng nilalang sa mitolohiyang Pilipino na pinaniniwalaang

may angking kakayahang naiiba sa mga ordinaryong nilalang gaya ng tao at hayop.
[1] Sila ay inilalarawan na may mapuputlang balat, asul o luntiang mga mata at
kung minsan ay hindi hamak na mas matangkad o mas maliit gaya ng sa
ordinaryong Pilipino.[1] Pinaniniwalaan din silang naninirahan sa mga punungkahoy
gaya ng mga baliti at sinasabing hindi gumagalaw ng mga tao maliban na lamang
ay kung gagambalain ang kanilang pananahimik.[2] Karaniwan na ring iniuugnay sa
mga engkanto ang ninuno ng mga Pilipino.[3][4][5] Sila rin ay inilalarawan bilang
mga ispiritu ng kalikasan o mga maliliit na duwende.[6] Ang paniniwala sa kanilang
eksistensiya ay nagtagal ng ilang siglo [5] at may ilan pang pamayanan sa Pilipinas
ang naniniwala rito.[7]
Sa wikang Filipino, ang lalaking engkanto ay tinatawag ding engkantado,
samantalang ang babaeng engkanto naman ay hindi tinatawag na engkanto kundi
isang engkantada. Gaya ng mga tao, sila ay pinaniniwalaan ding may kasarian
ngunit naiiba sa mga tao.[8]
Ang salitang engkanto ay nagmula sa salitang Kastila na encantar[8] na ang ibig
sabihin sa Tagalog ay "manggayuma"[9], "mambabalani"[10] o "mang-akit"[11]. Ito
ay tinatawag din sa lokal na mga pangalan bilang tumao sa Cagayan at Misamis,
meno sa Iligan, at panulay sa Siquijor.[8] Ang mga Bisaya[8] ay karaniwan nang
isinalalarawan ang mga engkanto bilang:

Dili ingon nato, dili ta parehas

O sa Tagalog ay:

Sila [ang mga engkanto] ay mga taong hindi katulad sa atin.

Nuno sa punso
Sa mitolohiyang Pilipino, ang nuno o nuno sa punso ay ang nilalang na mukhang
duwende na kadalasang pinaniniwalaang naninirahan sa punso. Tinatawag itong
nuno (mula sa salitang ninuno) dahil ang itsura ng nilalang na ito ay isang maliit na
matanda.
Pinaniniwalaan nagbibigay suwerte o kamalasan ang munting nilalang na ito.
Kadalasan sa mga dumadaan sa harap o malapit man sa punso ay nagsasabi ng
"tabi-tabi po" upang makaiwas sa malas na maaaring maidudulot nito. Ang nuno ay
sinasabing mayroong kapangyarihan o mahika na nagbibigay suwerte sa mabait sa
kalikasan at malas sa masama sa kanila.
Sa mitolohiya ng Pilipinas, ang kapre ay isang higanteng mabalahibo at mahilig sa
tabako at kadalasan nagpapakita mula sa puno ng balete. Kilalang hindi agresibo at
tahimik.
sigbin, ekek, bakunawa

Tiyanak
Ang tiyanak (binabaybay ding tianak o tianac) ay isang nilalang na, sa mitolohiya ng
Pilipinas, gumagaya sa anyo ng isang bata. Karaniwang nitong hinuhubog ang sarili
bilang isang bagong silang na sanggol at umiiyak katulad nito upang mahikayat ang
mga walang kamalay-malay na mga manlalakbay. Kapag dinampot ng isang
biktima, nagbabalik ito sa tunay na kaanyuhan at aatakihin ang biktima.[1] Bukod
sa paglaslas sa mga biktima, natutuwa rin ang tiyanak sa pagliligaw ng landas ng
mga naglalakbay,[2] o pagdukot sa mga bata.[3]
Tikbalang
Ang tikbalang o tigbalang (binabaybay ding tigbalan o tikbalan) ay isang nilalang na
may mala-kabayong hitsura. Kabilang ito sa mga nilalang ng mitolohiya at
kuwentong-bayan ng Pilipinas. Mayroon itong katawan ng isang tao subalit may
mga paa ng isang kabayo. Batay sa paniniwala, nakasasanhi ang tikbalang ng
pagkaligaw ng landas ng mga tao, partikular na habang nasa kagubatan at mga
bundok. Tumutukoy ang salitang tikbalangin sa pangkukulam sa tao sa
pamamagitan ng pagsasaanyo ng isang nilalang upang maligaw ito ng daan.[1]
Bagaman tinatawag o maituturing na isa itong uri ng sentauro, naiiba ito sa tunay
na sentauro.[2]