Vrassi

i
qymyrit

nga
Darien Levani

Pse sha buk e pse spi ver, Ago Ymer Ago?

Kng popullore shqiptare

Pres nj shenj e pres nj drit,

Pres me vjet e pres me dit. [... ]
Se mbas dimrit vjen nj ver,
se do kthehemi njher
Fan Stilian Noli

Kostandin, tre vjet vdekur,

far bn? Pse sje tretur?
Balada e Kostandinit.

Vrassi shikon pa interes Rinasin q rrshqet anash avionit.

Nuk ka ndryshuar asgj nga hera e fundit, qyteti e ai jan njsoj.
Vrassi zbret ngadal, bn radhn e jep dokumentet. Polici shikon pasaportn
pa interes, i v nj vul e i uron qndrim t mbar.
Vrassi e falnderon. Po, qndrimi do jet vrtet i mbar. Ka akoma disa
hesape pr te lare, njerz pr te vrare e poezi pr t recituar.
Vrassi hyn n Tirane.

Bj nj kafe dopjo. E pi me tre cigare.

Shfletoj gazetat e djeshme. Nj aktor Hollivudi sht martuar me nj aktore
Hollivudi.
Dhe kt ma quajn lajm.
Duhet t heq mendjen nga dika. Kap fjalkryqin. E plotsoj derisa kuptoj q sht
gabim, ia kan futur kot n disa kuti dhe, pr ta plotsuar, duhet t shkruaj edhe n
tavolin. Duhej ta kishin quajtur fjaltavolin.
Dua t ndez televizorin, por telekomanda sht larg kshtu q e le fare dhe at pun.
Gazeta ka edhe nj sudoku po nuk e di se si bhet dhe pr princip nuk dua ta msoj.
Meq kutit jan gati, luaj y me veten time dhe fitoj disa her rresht.
Pastaj Kampioni i Padiskutuar i Yit ngre syt nga piktura n mur dhe e vshtron me
kujdes. Ndez nj cigare tjetr. Ata n piktur jan don Kishoti dhe Sano Pano. Nuk
besoj se me nj piktur t till japim prshtypjen e nj zyre serioze, un sdo i
drejtohesha kurr nj detektivi q ka don Kishotin n mur. Nuk sht shembull shum
i mir.

Ndonjher i flas, kur nuk sht Olti. Sdua q ai t mendoj q po rrshqas

komplet.
- Eh Dono, ti e ke mir mor vlla, por t bjm ne thuaj!
Sm kthen prgjigje. Natyrisht, sht piktur. M sheh i habitur. Sano Pano as q
ma var fare, ka kthyer kokn nga ana tjetr dhe bn sikur nuk shikon. E kap prap me
don Kishotin.
- ke, pse shikon? , ke ndonj gj? Ik lufto me ndonj mulli ere e m
lr rehat.
Jam i prgjumur dhe m dhemb koka. Kam fjetur pak, sepse kam fjetur n nj divan
t parehatshm dhe m ka dal gjumi q n ora pes t mngjesit. Kam pir dy kafe
dopio deri tani dhe jam munduar q t fle tre her. Asnj gj. Dhimbja e koks m
heq gjumin, pagjumsia m shton dhimbjen e koks.
Dgjoj q hapet dera e jashtme dhe i them don Kishotit q do flasim prap, nuk
mbaron ktu.
- Gjes, - prshndet Olti. sht i freskt ai, ka fjetur mir.
- Gjes nj dreq. sht ora 11 e gjysm, - i prgjigjem me inat. Pastaj kontrolloj orn
pr t qn m i sigurt. - Biles biles qnka 12 pa nj erek. Nga m bredh?
Olti kthen kokn pr nj sekond dhe m sheh n sy. Kupton gjithka. Kupton q jam
i nevrikosur dhe krkoj nj arsye pr tu zn. Pastaj hedh nj vshtrim n dhom si
pr tu prqndruar tek dika tjetr: nj tavolin e disa karrige afr dritares, nj divan
i konsumuar mbshtetur mbas murit dhe prball dy kolltuqe, nj televizor e dhjetra
gazeta t shprndara mbi tavolina, karrige, mbi televizor e dysheme. sht nj
rrmuj e vrtet por kemi rn dakord q 1) na plqen kshtu 2 ) kush ankohet sht
automatikisht i detyruar q ta rregulloj vet. Pastaj kthen syt nga mua. Shikon nj
35 vjear...okej, pak m shum se 35 vjear por dreqi ta marr, ai se di. I parruar dhe
me nj cigare n dorn e djatht. Nj kmish q dikur ka qn e pastr dhe e
hekurosur, xhinse blu pak si t grisura simbol i seriozitetit dhe i ambicies, do tallej
Elvira sikur t ishte ktu, por nuk sht ktu, sepse un nuk e shoh dhe izme t
palustruara. Mbi t gjitha sheh syt. Duhet t jen t kuq dhe t buhavitur duke qn
se m sheh me nj shikim mosmiratues ndrsa ulet.
- Spaske fjetur ktu mbrm? - pyet m n fund ai. Me sa duket e ka vn re dhe
ishte e pashmangshme, q divani-shtrat sht i rregulluar, gj e pazakont pr mua
kur fle n zyr.
- Skam fjetur fare mbrm zoti Olti, punoj un, jo si ti. Pastaj, pse, ke ndonj ankes
ti meq nuk rregulloj divanin un?
- Absolutisht jo. Edhe un si ti mendoj q divani-shtrat duhet t qndroj normalisht
si krevat dhe duhet mbyllur vetm kur kemi nevoj t ulemi.
- Bravo, e shikon q i kupton gjrat.
- Ti u kpute duke punuar, mos e pyet. Hero t puns do t t bjm, do t ta dorzoj
vet presidenti medaljen. Po...mbarove pun mbrm, apo jo?
- Mbarova m n fund, mbarova. Mbrm ai kishte ikur n Kosov, tamam si m
pati thn. Ndoqa gruan deri n nj pallat te 9-katshet, duke fotografuar. E ndoqa

deri para ders ku u fut. Ktu filluan problemet, normalisht. Burri i saj ka qn i
qart, do fotografi komprometuese, po un brenda n apartament sfutesha dot. Nejse,
shnova emrin e pronarit.
- Kaq? Pastaj bre?
- E far mund t bja?
- Mos m thuaj q u dorzove.
- Jo, nuk u dorzova, jam nip partizansh un, or Olt.
- T gjith nipr partizansh jemi, po m thuj far bre. Me grep duhet t ti nxjerr
ato t shkreta fjal?
- Jo, ti je nip ballistsh.
- Mos na fut n histori tani se kushedi kur mbarojm por m thuaj...?
- Je apo nuk je nip ballistsh?
E keqja e Oltit sht q shpesh u shpton kurtheve t mia, duke qn se sapo e
kupton q dua t zihem, arrin t ruaj gjakftohtsin e t bjer dakord me mua.
- Tamam nip ballistsh jam, si t duash ti, se mos qan pastaj. Tani m trego far bre
mbrm?
- Pallati prball zemra. Kishte nj pallat prball, pallat demokracie, nga kta t
rinjt q po t zgjassh dorn, vjedh rrobat q komshiu prball ka nxjerr pr t
thar. Po sipas teje Olt, ata prball quhen komshinj, apo jo?
- Hm, kjo sht pyetje e vshtir. Besoj se jo.
- E pse jo, zoti Gjeni? Kta i ke nj metr prball e sjan komshinj, ata n kat t
par t pallatit tnd jan 10 metra posht e na qenkan komshinj.
- Hm. Se kisha menduar ndonjher. Por po qe se e merr kshtu...po, besoj se edhe
ata prball jan komshinj.
- Nejse, mos m ndrro muhabet se do e zgjidhim ndonj dit tjetr. Nga posht gjeta
ballkonin m t prshtatshm pr t br fotografit e u futa.
- Si u fute?
- Si futem gjithmon, - prgjigjem duke hapur portofolin e duke i treguar nj
dokument q n shikim t par mund t duket si teser policie.
- Do t t kapin ndonj dit me kto marifete, Bardhyl djali, - m qorton Olti.
- Fotografit jan vrtet komprometuese, - qesh un duke prkdhelur aparatin mbi
tavolin sikur t ishte nj femr. Pastaj pres, pres q Olti t m krkoj tia tregoj
fotografit pasi ti kem zhvilluar. Un do ti them jo, nuk mundem, jan personale,
Olti do tm prgjigjet : dreq miku je ti, thjesht pr kuriozitet i dua. Un do ta pyes
nse nuk i vjen turp, n moshn e tij akoma do t shoh kto foto t pista e kshtu do
t vazhdojm kshtu derisa t zihemi. Pastaj n fund do tia tregoj, vetm pr ta
zhgnjyer. Mendon se bhet fjal pr nj rast tjetr q po ndjek, pr nj tradhti
bashkshortore, por ssht e till: sht thjesht nj grua q shkon e l par tek
fallxhorja, natyrisht duke ia fshehur burrit.
Por Olti me sa duket ka gjra t tjera ndr mend.
- Do kafe? - m pyet duke par rreth e rrotull
- Po e br ti, e dua, ndryshe jo.

Shfletoj gazetn q ka sjell Olti. Faqja e par sht e zn nga kufoma e njfar
Besnik Marku, q m vshtron i habitur. Prqndrohem tek syt, jam gati i sigurt q
at fytyr e njoh, e kam takuar diku. Por syt jan t mbyllur dhe pas dy minutash
dorzohem, mua t gjitha fytyrat m duken si t para. Pastaj, vshtir t shohsh e t
dallosh fytyrn n nj fotografi bardh e zi n nj gazet po aq bardh e zi. Duke u
zhytur n faqet e brendshme msoj se sht gjendur i vdekur rreth ors 9 t mngjesit
diku mbrapa Shkolls s Bashkuar, por duhet t kishte dhn shpirt t paktn disa or
m par. Policia pr momentin nuk pranon dhe nuk prjashton asnj hipotez pr
vrasjen. Strategji e mir, ske far t thuash. Artikulli vazhdon duke prshkruar
karriern e Markut por me sa duket gazetari nuk di asnj gj. Nuk thot far ka br
Marku n jetn e tij, far armiqsish e miqsish ka pasur. Dhe pr t mbushur
kolonn, si t gjith gazetart n kto raste, flet m shum pr makinn e viktims se
sa pr viktimn vet.
Fotoja z gati gjysmn e faqes s gazets. Gjithmon i njjti problem dhe i njjti
marifet. Duke vn nj foto t madhe ke m pak vend dhe sht nj mnyr e mir
kur nuk di se far t shkruash.
- Po kjo far sht?
Pran kufoms v re nj cop guri t zi.
- Gur! - prgjigjet Olti.
Po, sht nj gur, natyrisht, por sht afr viktims. Dhe kam prshtypjen q ai gur
sht vn aty pas vrasjes. Nuk e di se nga m vjen kjo ide, duhet t jet intuita q
kemi vetm ne detektivt, apo hetuesit, si t doni.
-Po t kishe nj lup, si kan t gjith hetuesit e ksaj bote do e shikonim m mir, thot Olti.
- Ather prse nuk ma bn dhurat nj syresh, si shok i mir q je?
Olti qesh dhe shkon t heqi kafet n kuzhin. Pas pak kthehet me dy filxhan plot.
- Kush sht ky Marku, ti q i lexon gazetat deri n fund? Mua ky artikull m lodhi,
lexova vetm pak rreshta dhe besoj se gazetari ia ka futur krejt n tym.
- E liron pak tavolinn time po pati mundsi t pi nj kafe rehat! - proteston Olti.
- Oh, m fal, paskam vn librat e mi sipr.
- Po, a i heq pak?
- M thuaj kush sht Marku.
- T v kafet njher? - prgjigjet Olti pak si me nerva. Jam n rrugn e duhur, edhe
pak dhe ai do t shprthej.
- Po vri, kush t pengon?
- Fakti q m ke zn tavolinn.
Meq asnjri nga ne t dy nuk ka ndrmend t zbrazi tavolinn, ulemi n divan dhe
pr nja dy minuta nuk flasim. Gjja e keqe n kt situat sht q ai i mban vet t
dyja kafet dhe t paktn njrn duhet tia marr. Pr kt arsye filloj t qesh dhe i zgjas
nj cigare si oferta paqe. Olti e ndez dhe m prgjigjet ndrsa m jep kafen.

-Besnik Marku, i njohur ndryshe si Besua i Shkolls s Bashkume. Dihen pak gjra
pr t, duket sikur nuk ka jetuar para fillimit t demokracis. Dikur i prkdhelur nga
sistemi i mparshm pr ndonj spiunlluk t vogl, papritmas zhduket. Ndoshta ka
kryer ndonj vrasje, duhet t jet fundi i 89-s apo fillimi i 90-s. I dnuar me 25
vjet burg, del n 90-tn si hero i demokracis, historin ti e njeh m mir se un.
- Hero i demokracis? - pyes i habitur, - Si u bke Hero a Pishtar kot, kandidatura
shqyrtohet nga njerz serioz. Pastaj, nuk ta japin mbas vdekjes kt titull?
- E di si shkojn kto gjra, pr pako gj e dekorojn Pishtar a ndonj titull tjetr, t
duash ti. Por, edhe pse ka marr amnisti t prgjithshme duket se dikush nuk e do
Markun n plan t par. Nj vrasje ngelet nj vrasje, si n komunizm ashtu edhe n
pseudo-demokraci. N 92-shin gjendet n krah t demokratve, Zoti e di sepse. N
93-shin gjendet n krah t socialistve. N 94-rn fillon t zhvilloj sfern e vet;
trafiqe t vogla, kontraband cigaresh. I forti i lagjes, me fillimin e konsumimit t
drogs n Shqipri sht nga t part pioner q furnizon rinin ton. Deri n at
moment drogn thjesht e ka prcjell nga Turqia n Evrop, tani e ndal edhe n atdhe.
Ndrton rrjetin e tij t vogl, ndoshta me ndihmn e ndonj polici apo politikani.
- Kt sma kishte marr kurr mendja. Kujdes, mos m prek shum, kam akoma
dinjitetin e nj ish-polici un.
- Zrat e kqinj thon q n 97-n shet arm n Kosov
- Dika t mir e paska br.
- Varet se si e shikon. Zoti e di se far bn ata muaj t mendur t 97-ts, por
natyrisht dikujt nuk i plqen fuqia e Markut. Dhe far ndodhi dje n mngjes tashm
ti e di, gazetn e lexove. E kan gjetur kufomn nga ora 9, mendoje vet, n nj nga
lagjet m t populluara t Tirans. E mendon se sa veta kan kaluar aty pari nga ora 6
deri n 9, e kan par dhe kan kthyer kokn nga ana tjetr...?
- E di q kjo kafja jote ta shpif!
Pshertin i mrzitur.
- Po m l nj shije t keqe n goj q duhet ta heq. Po shkoj t pi nj kafe tjetr
posht. Edhe bje pak m t mir her tjetr, dreqin.
- Bje ti pra, po qe m i zoti.
- H mo mos u nxeh tani, bra shaka.
- E di ke ti : historin e Markut shko gjeje vet, un kam pun.
ohet dhe futet n zyrn e tij duke prplasur dern. Un qesh, fik cigaren dhe
nisem pr t dal, kur m vjen nj dyshim : si ka mundsi q Olti di kaq shum gjra
pr Markun? Ndoshta, meq sht avokat e ka mbrojtur ndonjher? Duhet ta pyes.
Hap dern e jashtme, gati pr t dal por pastaj ndalem. Jo se m intereson Marku,
por nse sht vrtet nj njeri q e kam njohur, prse t mos e pyes. Kthehem
mbrapsht dhe futem n zyrn e Olti duke harruar t trokas.
- Nga i di t gjitha kto gjra pr Markun?
N vend q t prgjigjet, Olti troket leht mbi tavolinn e tij prej druri duke m par
shtrembr. E kuptoj, dal jasht duke mbyllur dern dhe trokas. Asnj prgjigje. Pres

disa sekonda dhe trokas prsri. Jam gati t futem dhe t provokoj nj konflikt tjetr,
por pr fat nga brenda arrin e thirrura Hyr!.
Futem brenda.
- M thuaj prse t intereson e ta them.
- Kot, pr kuriozitet. Sa pr t shtyr muhabetin. Ti, ne gjith kto informacione? E
ke mbrojtur ndonjher kt plehrn?
- N radh t par, nuk flitet kshtu pr t vdekurit.
- Se di n tnden por n fen time po, flitet edhe kshtu.
Un nuk kam ndonj fe dhe ai e di.
- N radh t dyt, un nuk mbroj plehra : sikur t mbroja plehra, nuk do t rrija ktu
n kt zyr t pist me ty, por npr hotele.
- E di, e di.
- N radh t tret, un historin e Markut as e njoh dhe as dua ta njoh. Lexova
gazetn ashtu si e lexove ti, pjesn tjetr e imagjinova, ia futa kot domethn dhe
madje jam gati i sigurt q e kam prfytyruar shum mir.
- Ashtu mendoj edhe un. M duket se po kalon edhe ti n fen time. T presim me
krah hapur.
- Pale po je edhe hetues ti. Hetues i thnin, - m prshndet Olti.

Viktima sht n Tiran, viktima frekuenton autobust tan, ha buk npr

lokale studentsh dhe zhduket mes turms. Viktima ka ln disa shtje t hapura dhe
jan pun t rndsishme, pun q duhet ti mbaroj. Pun burrash, u ka thn
familjarve prpara se t niset.
Viktima kthehet n qytet. Ka kaluar nj vit nga hera e fundit kur ka qn ktu. Tirana
nuk ka ndryshuar, as kasapt e tij nuk kan ndryshuar. Askush nuk e njeh fytyrn e
tij, njohin vetm bmat, kur i lexojn n gazetn e mngjesit. Viktima ka shum
urrejtje prbrenda, por di edhe si t ruaj gjakftohtsin. Nuk e humb kurr durimin,
nuk nxehet dhe nuk nxiton, di t godas n vendin dhe kohn e duhur. Viktima ka nj
emr, oh, m shum se nj. Viktimn e thrrisnin Curril. Ky sht emri i nj jete t
mparshme.
Ndjen viktimat e tij t ardhshme q vrtiten n t njjtin qytet, thithin t njjtin
pluhur e prdorin t njjtt autobus. Dikush tjetr, n vend t tij do nxitohej, do
krkonte t mbaronte pun sa m shpejt dhe ndaj do bnte shum gabime q mund t
onin n dshtimin e misionit t tij. Por jo ai, ai sht i ftoht dhe i lodhur. Ia kan
msuar mir gjakftohtsin n vite t gjata, kur priste bashk me miqt e tij. Shum
prej miqve kan vdekur. Ka koh, nuk do nxitohet. Ndoshta kjo sht mundsia e
fundit. Mund ti jap fund ksaj shtje nj her e prgjithmon. Ndjen gjahun e tij, e
ndjen nga era e friks. Ka ardhur koha. Shokt kan besim tek ai. I kan dhn sa e sa
kshilla. Jo t gjith do t ishin dakord, por shumica e tyre nuk mund t flasin. Ka

shkuar e i ka takuar t tjert, t gjith nj m nj, e jo t gjith do ta ndihmojn tani.

Askush se ka ndjekur. Kuptohet. Disa jan me fmij tani, me gra e katandi. Kan
shum pr t humbur. Edhe ai ka shum pr t humbur dhe shum ka humbur. Kjo ka
ndodhur shum koh m prpara, ather nuk e thrrisnin akoma Curril, ather
lexonte libra, nga ata q jo t gjith ishin t aft ti lexonin dhe i interpretonte n
mnyrn e gabuar. Por kjo ka qn nj jet tjetr, krejt tjetr. Viktima humbet n
kujtime. Por nuk duhet, nuk duhet, ndaj i largon me nj shprehje trishtimi n fytyr.
Ka qndruar gjall vetm pr kto dit.
Nuk ka as shum koh. Her pas her ndjen nj therje n zemr dhe, kur e kap, sht
njsoj sikur bota ndalet dhe trupi i tij ndahet n shum copza t vogla nga dhimbja.
Nuk ka shkuar tek shum mjek. T gjith i thoshin vetm t njjtn gj : Nuk e
dim, nuk e dim. Shmang emocionet e forta.
Por jo, nuk shkon kshtu kjo pun: ai sht Currili, ai ka vetm emocione t forta. Por
nuk ka frik, ka vetm besim. E di q do ta kaloj edhe kt ver, asgj nuk mund t
shkoj keq. Zoti do q ai tia dal mban, do q t prmbush misionin e tij. Sikur t
ishte ndryshe, Zoti do e kishte marr shum koh m prpara. Por edhe ai ka besim
tek Currili. E ka par zemrn e tij dhe e di shum mir se far misioni duhet t
kryej dhe do ta ndihmoj. Nuk shpjegohet ndryshe fakti q avioni i tij sht nisur n
orar ( e bukur kjo Curril, e bukur tamam, mendon dhe qesh me vete.)
Nuk ka shum koh. Infarkti tjetr mund t jet fatal. Por nuk duhet t nxitohet. do
atak mund t jet fatal dhe do gabim i vogl mund t prish gjithka. Nj atak zemre
sht thjesht nj gabim i vogl. E mbi t gjitha, nuk dshiron t vdes n kt qytet.
Sdo duronte t vdiste n at Tiran q ka urryer gjithmon. T gjitha t kqijat vijn
nga Tirana, u thoshin ather duke ngritur supet. Tirana ishte nj Olimp i
paarritshm, vendoste fatin e tyre tek zvarriteshin npr fshatra t humbura. Jo, jo,
nuk do t vdes ktu dhe nuk do ta arrestojn as ksaj here. Nse Zoti do ti jap fuqi
t kryej misionin e tij, m pas do t marr avionin e par drejt nj shteti t huaj. Aty
ka nj djal dhe shum nipr q i mban n gjunj dhe u tregon prralla. Preferojn
gjithmon at t Gjergj Elez Alis. E pyesin pr plagt e heroit, pr kalin e tij dhe pr
armt q shndrisin mbi oxhak. U prsrit shum her fjalt q trimi i thot bajlozit
prpara se t luftojn. Ata mahniten. Currili ka ndryshuar fundin e prralls: nuk u ka
thn q trimi vdes, por q nderohet nga t gjith e njri mbas tjetrit shemb bajlozt e
detit me shpatn e tij. Ata gzohen me kt fund, qeshin t lumtur. Currili i mban n
gjunj, edhe pse fuqia nuk sht m ajo e njher e nj kohe. Shpreson t kthehet, ti
shoh ndrsa rriten. Nejse, tani nuk ka m rndsi. Edhe i biri i ka uruar rrug t
mbar. Edhe niprit, pa e kuptuar se ku po shkonte gjyshi. Zemra duhet t mbahet
dhe ca, duhet. Sepse nuk dshiron t vdes n kt qytet, nuk dshiron t vdes pa
mbaruar misionin e tij dhe ajo q sht m e rndsishme, nuk dshiron t vdes fare.
Currili mbahet, akoma edhe nj her. Merr nj akullore afr qendrs dhe ulet
n nj nga stolat e rinj. Prpara tij nj grumbull fmijsh luajn top.

***

Zbres shkallt duke qeshur, por n fakt jam me nerva me Oltin. M tregoi nj
gnjeshtr mbi Markun, duke e ditur q ishte gnjeshtr, e pastaj m tha q ishte e
vrteta vetm sepse historia q tregoi do ishte normale pr m se shum njerz.
Ndoshta gjithka q m ka thn sht e vrtet, ssht ky problemi. Problemi sht
q Olti sht hakmarr pr mnyrn se si e prita sot n mngjes. Dhe do t hakmerret
akoma pr kafen q i shava. Edhe kafen kot ia shava, sa pr ta nervozuar pak: tani, jo
se ishte ndonj gj shum e mir, po ama as e keqe nuk ishte. Por e kam qejf kur arrij
ta nervozoj, sht nj loja jona personale dhe ndonjher duhet ta paguaj edhe un.
Kur dal te Shallvaret harroj komplet se prse kam zbritur. Po rrija rehat n zyr duke
pir kafen dhe duke br muhabet me Oltin, pastaj... Ah po, pr kafen. E kush do
kafe, m mir t kisha fjetur pak.
Futem n barin m t afrt. Conja kamerier, pronar, banakier e trafikant i vogl
cigaresh e alkooli po vrapon nga nj cep i lokalit te tjetri. Me sa duket edhe
kamerieri i fundit q ka marr, i paska ikur. Mbshtetem mbi banak, vshtroj at
burr t ngatht e barkaluq, ndrsa mundohet q fill i vetm t shrbej mbi dhjet
tavolina dhe m vjen pr t qeshur.
Pas pak minutash mbaron s shrbyeri npr tavolina dhe rehatohet mbas banakut. I
hedh nj sy televizorit q tani transmeton reklama, pastaj m sheh mua.
- H? - ma bn.
Duket si pa edukat por nuk sht kshtu. N fakt, me at H po m pyet nse dua
kafe, meq lokali i tij nuk sht lulishte publike ku mund t rrish pa pir gj.
- H! - ia bj edhe un. H- ja e dyt do t thot Sipas teje, Cone, pr fytyrn
tnde t bukur kam ardhur ktu un, pr kafe pra kam ardhur?
- Kafe? - m pyet duke fshir duart mbas banakut.
- Un kafe do marr, po edhe ti merre nj kamerier, o tu mbyllt e mendjes.
Shok i mir sht Conja, po edhe kurrnac i madh ama. Kameriert q merr i zgjasin
nj jav, dy maksimumi. I merr kur ka lakun n fyt, u premton shum lek meq ka
nevoj, por pastaj, dit mbas dit ua ul rrogn, derisa ua sjell n maj t hunds e
vendosin t ikin. Pjesn tjetr t rrogs, q Conja nuk ua jep, e plotsojn duke i
vjedhur ndonj shishe t vjetr rakie apo konjaku. Dhe, sipas meje, bjn shum mir.
- lloj konjaku ke?
- Si more konjak kam? Skndrbe t vitit 80.
- Lre fare kafen, m bj vetmje i sigurt q sht i viteve 80? - pyes me dyshim.
Tani, bataki hesapi sht edhe Conja, i v vitet si tia ket qejfi sa pr t br ndonj
lek m shum. Dhe e di q posht banakut ka nj kuti plot me etiketa t ndryshme, q
ua ngjit shisheve anonime, kur nuk e shikon njeri. E di sepse ia kam shitur un.
- E kam ruajtur si syt e ballit Bardhyl, u bn
- Ma mbush nj got, ather.

- Kam pasur nja 12 shishe q i mbaja n kantin tani e shtat vjet. Shkova e i mora
qpar dhe e di sa gjeta?
- Tre! - ia kthej un.
- Jo, dhjet.
Me sa duket kamerieri i fundit ose ka qn zemrbardh dhe ka vendosur tia
ler ca shishe, ose nuk e ka ditur q Skndrbeu i viteve 80 sht nj pije e rn nga
qielli, nj kryevepr e fabriks socialiste shqiptare. E pakrahasueshme me gjithka q
e njjta fabrik ka br mbas 93-shit. Conja m mbush nj got dhe si e kam zakon
mbyll syt duke kthyer gllnkn e par. Ndrsa shkon posht falenderoj at njeri q e
ka prodhuar. Conja ka t drejt ksaj her, sht vrtet prodhim i vjetr.
Shikoj rinin shqiptare koht e fundit duke pir ca pisllqe amerikane a
skoceze, disa uiski pa ngjyr e pa shije dhe ndihem krenar pr konjakun tim shqiptar.
- Si ka mundsi Cone?
- far? - m pyet ky nga mbrapa banakut. Po lan filxhant e kafes ndrsa me nj sy
shikon lokalin se mos e thrret njeri.
- Si ka mundsi q rinia jon, e ardhmja jon pi ato pisllqe amerikane?
Conja ngre supet sikur shtja nuk i prket fare.
- Uiski, 200 lek, konjaku 100. mendon ti se dua t shes m shum, un?
- Duke qn se je bastard kapitalisto-revizionisto-filoamerikan, uiskin.
- Bravo, ti po q je hetues i madh. Hetues muti!
- Po po, e kuptova. Ore, keni sot ju, t gjith doni t ziheni me mua?
- Un sdua t zihem me ty dhe as me ndonj tjetr. Por ama, po qe se vjen ktu dhe e
krkon, Conja sta prton.
Ai qesh, me sa duket pr faktin q bn edhe rim.
- Ti sma prton, e di. Ti nuk prton kurr. Prvese kur duhet t lash lokalin.
- Pse, far ka?
Prve pluhurit, q tashm sht br pjes prbrse e lokalit tamam si
klientt, dyshemeja sht mbushur plot me filtra e hi cigaresh, copa t nj gote t
thyer e q gjendet aty q nga 1945, plus ndonj flliqsi tjetr e paidentifikueshm
tashm.
- Ndokush mund t thot q ti Cone nuk e pastron shum lokalin. Biles, ja, Olti at po
m thoshte tani. E pyeta: Do vish t pim nj kafe tek Conja? Jo, m tha, se sht
shum pis.
- Olti?
- Olti, Olti, ai Olt q ti mban pr burr t mir.
M sheh n sy dhe mundohet t kuptoj nse po tallem apo jam serioz. Pr fat t
mir, n kto raste fytyra ime bhet e padeshifrueshme. Pas pak Conja heq syt
mendueshm dhetamam, kur filloj t buzqesh, ma hedh duke kthyer vshtrimin
shpejt. Bhem serioz por, tashm e ka kuptuar q po tallesha.
- Kafja bn 50 lek Bardhyl. Dhe me 50 lek dashke edhe lokalin e pastruar, pale. Si tha
ai, me tre aspra dashka edhe ver t mir, miku. Ik ore, shko nga blloku e futja me
gjuh dyshemes. Ktu sht mir kshtu.

- Un e them pr ty, mor vlla. Ka filluar kontrollet Ministria e Shndetsis, po ta

gjetn lokalin kshtu...
- Po, po. Ministria e Shndetsis mua ma rruan Bardhyl. Pak halle kam un, t
merrem edhe me ministrin tani.
- Ti jo, po merren ata me ty.
Kthej edhe gllnken e fundit. E di q kam dal pr t shkuar diku por tani nuk
m kujtohet m se ku.
- Po Olti nga bhet? - pyet Conja.
- Po punon. Ore, po ky i fundit pse t iku nga puna?
- Kamerieri?
- h.
- Sduan t punojn, mor Bardhyl, sduan t punojn. Se nga ka dal ky brez muti se
marr vesh. Ua ka marr mendjen sinemaja.
Duhet t oj pr t zhvilluar fotot q kam br mbrm. Prshndes Conen dhe
drejtohem tek fotografi m i afrt.

- T lan nj letr, - brtet Olti nga zyra e tij sapo dgjon dern q mbyllet. - E ke mbi
tavolin.
Zarfi sht n mes t tavolins. N nj an ka t shkruar PR BARDHYLIN.
Vetm kaq. Nuk sht shenj e mir. Me zarf n dor rehatohem n zyrn e Oltit q
m shikon me inat. shtja sht q kolltuku q ka Olti n zyr sht m i rehatshm
se ai q kemi n dhomn e pritjes.
- Kush e solli?
- Nj err.
- Tha gj?
- Po, tha: Kjo sht pr xhaxhin q punon ktu. N fakt, ktu i vetmi q punon jam
un, po meq qnka i shkruajtur emri yt...
- Tha ndonj gj tjetr?
- Tha q ia kishte dhn nj burr dhe i kishte dhn edhe 500 lek pr ta sjell ktu.
- Kaq?
- Kaq.
Vazhdoj t kaloj letrn nga njra dor tek tjetra. E ngre drejt dritares dhe duke
shfrytzuar diellin e fort t korrikut e kuptoj se far ka brnda. Zhytem edhe m
thell n kolltuk dhe mbyll syt : far kuptimi ka?
- T reja apo t vjetra?
- far t reja apo t vjetra?
- Lekt, them.
- Nuk e di, nuk e pyeta.

Pr pak sekonda nuk flasim. sht i habitur nga pyetja ime e fundit dhe un e
shoh nga lart-posht. Pyet veten se far rndsie ka dhe, sipas meje, e kupton edhe
q kto jan pyetje q mund ti bj vetm nj hetues dhe jo nj avokat.
- Sje kureshtar? - pyet Olti.
- Pr far?
- Pr far thot letra, pr far tjetr.
- E di se far thot letra. Ne detektivt jemi t hatashm, Olto, kujton ti, se kam
nevoj ta hap?
- E far thot?
- Shihe vet.
Olti nis ta hap. Prfitoj nga momenti pr t shpallur njohurit e mia.
- far ndeshje sht? - pyes me prtes.
Kur e hap, zbulon q sht nj bilet stadiumi.
- Partizani Lushnja.
- Sot n ora 3, stadiumi Qemal Stafa?
- Tamam. Dikush do t t takoj...
- n nj vend me shum njerz. Ndoshta at e ndjekin, ka frik t dal haptazi. N
nj stadium sht ndryshe: mijra njerz q brtasin e lvizin sa lart-posht, askush
sdo ta ket mendjen tek ne.
- Pyetja sht: far do ky njeri? - vazhdon Olti.
- Jo. Pyetja sht prse duhet t ndjek Partizanin un q jam tifoz i Tirans? Mund t
m kishte uar ndonj bilet t Tirans.
- Prit nj sekond, - thot Olti dhe merr nj gazet n korridor. E shfleton dhe kthehet
nga un. - Tirana luan jasht kt jav.
- Ku luan?
- N Durrs. Por ai q t ka uar biletn, e ka punn me urgjenc.
- Je br gj hetues privat edhe ti ndrsa un po oja fotografit?
- Jo. - pranon Olti me keqardhje.
- Ather ske pse t arrish n prfundime, prfundimet i nxjerr vet, un.
- Pa h, mi nxirr njher.
- Dakord. Ather, pika nj: ne kemi marr nj letr anonime.
- Kot si thon detektiv tjetrit, dgjon ti, - thumbon pa mshir Olti. - Thot gjra q
t tjert sdo ti kuptonin kurr.
- Hesht dhe dgjo.
- Po t dgjoj.
- Drguesi do t m takoj n nj vend me shum njerz sepse ka frik...
- Kt besoj se e ka kuptuar edhe erri q solli letrn. Meq ra fjal, nga e more vesh
se far ishte, pa e hapur zarfin?
- Analizova zarfinjan nga ai tip q shiten n nj dyqan t vogl pran stadiumit
Qemal Stafa, ku ai ka bler biletn. Pastaj vura re
Pr her t par q kur njihemi, Olti po m shikon me admirim dhe respekt. Nuk zgjat
m shum se dhjet sekonda, sepse pastaj vazhdoj t flas.

- Jo, po t gnjej. N fakt e vura drejt llamps dhe pash t shkruajtur Partizani
dika tjetr. Nuk e kuptova far ishte fjala tjetr por e kuptova q ishte bilet pr n
stadium.
- Por mua, ama, sm the gj q t kujtoja se ti je ai hetuesi i madh, nj nga ata q e
kupton vetm nga zarfi
- Tamam.
- Edhe gnjeshtar, pa le t tjerat.
- Leri numrat tani, po m thuaj sa sht ora?
- Nuk mund ta llogarissh duke par se ku bie dielli? - habitet Olti. - Thon q ju jeni
t hatashm pr kto gjra, q prdorni natyrn n avantazhin tuaj.
- E kuptoj.
Shikoj diellin. Si dihet, ndoshta mbrm natn, ndrsa flija mund t kem fituar edhe
kt dhunti. Jo, asgj.
- sht ora n t ciln ti del e bashkohesh me tifozt e Partizanit.
- Po shkoj ather, Olto. Ti rri, puno, takohemi m von.
- Shpresoj q jo, por m duket se skam far t bj. Po punoj n nj rast t koklavitur
e do jem ktu deri von.
- Shum mir. Kur t vij un, do tregojm historira burrash e do t pim konjak.
- far t duash, vetm ik e m lr t punoj.
- Mirupafshim Olt beu, e pun t mbar, - e prshndes me ironi pak para se t mbyll
dern. Ndonjher e quaj edhe Zotri apo Bej, sidomos q kur kam zbuluar q miku
im ka bindje demokratike dhe prejardhje, me sa thot ai, fisnike.
- Vafsh n t satme e mos e prufsh kokn, - m prshndet Olti.

Ndonse e kisha dgjuar se far m kishte uruar Olti q t mos e sillja m

kokn aty kthehem pas pak minutash pr t marr cigaret q kam harruar lart. Syt
m shkojn prsri tek gazeta mbi tavolin dhe tek Marku. Provoj mshir pr at
trup t pajet n mes t rrugs, pr t gjitha kufomat e hedhura pa jet pr t gjitha
arsyet. Koht e fundit kan qn shum, m shum se sa duhet t jen pr nj shtet t
vogl si Shqipria. Mendoj ta shqyrtoj kt problem bashk me Oltin por pastaj
kujtohem, jam von.
Nj sekond m von po zbres shkallt me vrap.

N fakt, nuk mendoja q do t dilja shndosh e mir nga ai autobus dhe sapo
zbrita pran stadiumit, ideja ime e par ishte ti ofroja nj kurban Zotit po cilit nga
t shumtit? q m ndihmoi t arrija gjall.

Sapo dal nga zyra, shoh q sht nj mbasdite shum e nxeht dhe pendohem
q kam ln zyrn. Por ky nuk sht gabimi m i madh i dits: gabimi tamam i
pafalshm q bj sht fakti q marr autobusin pr t shkuar n stadium. Dreqi ta
marr, banoj afr stadiumit, por mendoj q jam von. Pr m tepr, mendoj edhe q
me autobus do arrij m shpejt. Gabim : autobusi sht br vetm pr ata q duan t
humbasin koh dhe, me gjas, portofolin. Un zbres mbas 10 minutash duke u betuar
q nuk do t hipi m n autobus as n kt jet e as n at tjetrn. Fatorinoja sheh me
dyshim abonen time t falsifikuar nga Juliani dhe ankohet kundr shtetit q
lshon abone. Njerzit m shtyjn sa lart posht, n do ndales dhe ndjej ern e keqe
t autobusit mbi rroba. Pr m tepr nj djalosh rreth katr-pesmbdhjet vjear
mundohet t m vjedh portofolin dhe sht udi q sia del mban. Pr fat, e ndjej
dhe kthehem drejt djalit, i cili m kthen kraht pr t prqndruar vshtrimin drejt
Lans. Duke qn q Lana nuk sht br akoma aq e bukur sa pr t trhequr
vshtrimin ngulmues t hajdutit t vogl, i indinjuar pr kt munges respekti, e kap
fort nga veshi derisa tjetri kthehet nga un. E di q veshi sht pik delikate, mbaj
mend akoma se si profesort ma kan shkulur pr vite t tra dhe, pr nj moment,
uditem q mbas gjith atyre betejave me prfaqsuesit e Ministris s Arsimit, veshi
im sht akoma n vendin e duhur, gj gati e pabesueshme. Djali kthehet gati pr t
brtitur, por i bj shenj q t mos nxjerr z, pa hequr dorn nga veshi. Fillon t m
plqej kjo pun, mund t bhem msues nse arrij t mashtroj njeri q jam i
prshtatshm pr kt mision fisnik.
Zbres me nerva duke shar qeverin hajdute, shrbimin e transportit publik,
pastaj edhe at privat se mos i ngelet hatri, e mbi t gjitha njeriun q m ka nisur at
letr pr t ciln tani po shkoj n stadium. Pikrisht n rrugn e Elbasanit, kur m
duket se njerzit q mund t shaj po mbarojn, shoh ambasadn amerikane dhe m
vjen prsri frymzimi. Shaj ushtart e armatosur deri n dhmb q m ndjekin me
arm n duar dhe me nj vshtrim t dyshimt, derisa zhdukem n horizont, ku kuptoj
se nga nervat e teprta kam ngatrruar rrug. Ndalem pr t pir pak uj dhe gjej
rrugn pr t arritur n stadium duke pasur kujdes t mos kaloj prsri prpara
ambasads amerikane. Jo se kam frik po, gjja e vetme q kam msuar nga filmat
sht q kur kta kan arm, Allahu na ruajt, su rrihet dot pa i zbrazur. Plus q armt
i kan m t mira dhe karikatort pa fund. Skam par ndonjher ndonj amerikan t
ndrroj karikator, un. Edhe gishtin n kmbz e mbajn gjithmon gati pr luft.
Nuk kan as shum faj, jan nervoz t shkrett. Po as un skam faj, apo jo?
Jam i qet, mendoj, jam i qet dhe duhet t vazhdoj t rri i qet. Ec Bardhyl
Nini, mendoj, se kshtu do jen edhe ushtart tan n ambasadn shqiptare n
Amerik, sua bn syri trr.
Tani boll, t gjejm stadiumin.
Shenja e par q m bn t kuptoj q jam afr Qemal Stafs m terrorizon. Nj
grumbull policsh q brtasin dhe dy furgona q m sjellin ndr mend kujtime t
dhimbshme. Jam i qet, dhjet metrat e fundit nuk kam shar asknd. Ajo q m
tremb sht mali me shishe uji i grumbulluar afr furgonit. Vazhdojn akoma me kt

budallallkun e shisheve, gati e kisha harruar. Kush djallin mendon se gjuan me

shishe me gjith kt diell? mendoj dhe pr nj moment vendos tua komunikoj kt
iden time edhe forcave t rendit. Jo, m mir jo, fytyrat e egra ma heqin menjher
kt mendim gjenial. Jo gjithmon e vlersojn humorin.
Futem n radh me tifozt e tjer. Jan br rreth njzet metra pa shar. Rekord
i mir mendoj, tani mund edhe ta prish. Mallkoj prsri at q m ka drguar letrn
anonime e biletn pr n stadium. Dakord, un e ndjek me knaqsi futbollin por ama
ndeshjet e Partizanit jan tortur psikologjike. Dreqi ta marr, smund t m drgonte
nj bilet pr Tirann?
- Xhaxhi xhaxhi, t futem dhe un me ty?
Ul syt. Dy fmij rreth 12 a 13 vje m kan kapur dorn dhe m vshtrojn
gjith shpres. Ai q ka folur, ul kokn si i turpruar dhe pret prgjigje.
- far?
- T futemi me ty n stadium me pa Partizanin, pra? - prsrit tjetri. sht shoku trim,
m sheh n sy dhe m shtin pak frik.
- Jeni vllezr? - i pyes. - Se ngjakeni.
- Jo mor lal, jo, - prgjigjet trimi.
- Hajdeni.
Disa metra para se t m vij radha kthej shishen gati deri n fund dhe
afrohem.
- Fmijt e tu jan kta? - pyet polici i par t cilit i tregoj biletn.
Se honeps dot tonin dhe dialektin q prdor polici. Mundohem t kujtohem nse
edhe un prdorja t njjtin ton, kur mbaja uniformn. M plqen t mendoj q Jo,
por m duket se gabohem. Ka dika n at vshtrim dhe n at ton q t shpjegon se
ai polic n at moment, sdo tia dij fare pr kushtetutn ( pr far, kunshtentuten
the? ) , pr t drejtat e njeriut ( jepi lal se po shkon mir ) e pr t drejtn pr t pasur
nj avokat ( ku sht Olti kur duhet? ). Jan t gjitha ide q kan ndryshuar sistemin
nga komunizmi n demokraci ( po kjo si m erdhi, do ta kem nga dielli, q m ka
rn n kok ) por nuk kan arritur t ndryshojn vshtrimin e policve.
- Jo, - prgjigjem thjesht. Dita ka filluar keq, e ather prse t mos ta mbaroj edhe
m keq?
- Ather smun ti futsh, - vendos polici dhe kthehet nga ana tjetr pr t folur me nj
kolegun e tij. Incidenti mbyllet, mbaroi. Smund ti fus, tani duhet t shkoj t blej
bileta t tjera.
- A mund t m shpjegoni prse nuk mund ti fus, ju lutem, - pyes un ngadal. Do t
doja ta prekja leht n shpatull q t kthehet, por instinkti m thot q t mos ta bj.
Disa tifoz anash fillojn t qeshin duke dgjuar shqipen time t pastr e kombinuar
me fytyrn m sinqert q arrij t shpreh. Pushojn kur polici kthehet dhe kthejn
kokn nga ana tjetr. Solidaritet tifozsh.
- Sjan fmijt e tu mr vlla, ske si i fut mren.
- A mund t m shpjegoni prse nuk mund ti fus, ju lutem zoti polic, un nuk i njoh
ligjet aq mir sa i njihni ju, faleminderit, - ngul kmb un duke vne theksin tek

ligjet. Dika q Olti m ka shpjeguar sht q, kur dua t tregohem bastard, ia dal
mban pa problem fare, m vjen vetvetiu.
- Se qashtu a.
- Ju krkoj falje, por nuk ju kuptoj kur flisni, a ka mundsi ti shprehni mendimet
tuaja n gjuhn e bukur shqipe, si thoshte edhe Ndre Mjeda?
- Kush a?
- Ndre Mjeda, zotri.
- E kush a ky? - pyet duke m par me dyshim.
- Nj futbollist i Partizanit i viteve 70, mesfushor i djatht, - e informoj un me
profesionalitet.
Fmijt m shikojn me shpres, ndrsa polici ul syt prtok, mbledh buzt dhe i
shkojn syt t shishja q mbaj n dor.
- Hidhe shishen e futu mren, - urdhron m n fund. - Se u gjuni lojtarve ju, e di un.
Far e keqe.
- Faleminderit, zotri dhe pun t mbar, - e prshndes duke u larguar me nj fmij
pr do dor. Far e keqe kishte thn.
Kalec i shpifur, ik puno, mendoj duke hedhur shishen. Kush mund t jet aq idiot
sa tu gjuaj futbollistve n nj dit kaq t ngroht?
Sipas meje, polict kan ndrtuar ndonj rrjet shitjeje shishesh plot. Ndryshe nuk
shpjegohet. N fund t dits i mbledhin dhe i shesin. Kushedi sa lek fitojn, miliona...
Nj tifoz q po kalon afr m prek n shpatull e m shkel syrin.
- Polic hajvan, - thot duke shpejtuar hapin. Me sa duket ka ndjekur skenn. Problemi sht q pr nj vit at e ke komisar, ta them un.
- E di, e di, - pranoj un me keqardhje, por nuk jam fort i bindur. Ndoshta do duhet
edhe m pak se nj vit.
Tifozt e vegjl shkputen nga duart e mia dhe ngatrrohen me turmn. Ai m i forti
m shkel syrin, tjetri as nuk e kthen kokn fare. Edhe kjo m bn me nerva. Sjam
shok i tyre q t m prshndesin kshtu, do kisha preferuar nj Faleminderit
xhaxhi, apo maksimumi Rrofsh xhaxhi. Dakord, fmijt duhen dashur e edukuar
por un po krijoja super-tifoz 12 vjear t Partizanit.
- Asgj hi, - prshndes ironikisht fmijt q kishin harruar t m falenderonin. As
q m dgjojn fare. Nj tifoz anash, q m dgjon, kujton se po flas me vete, ndaj
m largohet si i largohesh nj t menduri para se ky t bj ndonj akt terrorist.
Dhe gjithka pr fajin e atij idiotit q m ka uar biletn. Shpresoj t jet ndonj gj
me rndsi, them me vete ndrsa krkoj vendin ku, me shum gjasa, i panjohuri po
m pret, e dasht Zoti na del ndonj lek, mbi t gjitha.

Currili nuk ka nj fytyr t veant, nuk ka ndonj veshje q bie n sy, nuk i
mban flokt n nj mnyr apo n nj tjetr. Currili di si t fshihet, di si t eci dhe di

ku t haj drek pa rn n sy. Njeh shum hotele, dokumentet e tij t rreme kalojn
pa problem. Askush nuk e shikon Currilin, Currili i shikon t gjith. Askush nuk
mban mend ta ket par, askush prve viktimave t tij. Currili mund t vishet si nj
malsor, q ka zbritur n Tiran pr pun urgjente, si nj pensionist q mundohet t
shtyj ditn duke br xhiro n qytet, mund t vishet si nj punonjs i ndonj
dikasteri t panjohur. Currili sht kudo, sheh gjithka. Askush smund ta ndal
prve zemrs s tij. Currili ndryshon fytyr, ndryshon rroba, ndryshon kpuc dhe
ecje. Vetm dy gjra nuk ndryshon.
Shpesh i mban duart n xhepin e xhakets, aty gjen forc. N njrin xhep ka
Objektin. Objekti e ka mbrojtur sa e sa her, do ta mbroj edhe ksaj her, ndrsa po
mbaron misionin e tij. N xhepin tjetr mban dy lista. Nj shum e gjat dhe tjetra
shum e shkurtr. Lista e gjat sht e mir, lista e shkurtr sht e keqe. N listn e
shkurtr ka shuar shum emra, nga viti n vit. I ka shuar me durim e me pun. N nj
xhep ka edhe stilolapsin. Pret, nuk nxiton Currili. Kan ngelur vetm pak emra t pa
fshir, nuk duhet t dorzohet tani. E di q nuk do t kthehet m te djemt, sdo ti
shoh m niprit e tij. Kur e ndjen q po i avitet ndonj atak zemre, shtrngon
Objektin. Objekti i jep fuqi. Objektin e ka par edhe Bashkimi pak para se ti jepte
lamtumirn jets.
E ka ndjekur Bashkimin pr dit me radh dhe ka arritur n prfundimin q dyqani i
tij ishte edhe vendi m i prshtatshm pr ta vrar. Bashkim Hoxha nuk e ka njohur,
kur Currili sht futur n dyqan. Currili gati sht ofenduar, kur ai se ka njohur. Por
m mir kshtu. Currili ka pritur, ka pasur durimin e duhur. sht durimi q kan
vetm ata q e din q vdekja sht afr. Bashkimi e ka pritur si nj klient t
zakonshm n dyqanin e tij n periferi t Tirans. Currili ka pritur momentin e duhur
dhe e ka qlluar me grusht mbrapa koks. Ka pare udin n syt e Bashkimit t
shtrir n dysheme. Currili ka qeshur, i ka thyer hundn dhe i ka lidhur duart. I sht
ulur afr dhe e ka par tek humbiste gjak. E ka mbajtur n jet dhe i ka lexuar listn e
gjat. Bashkimi i sht lutur Zotit e Dreqit nga tmerri, por nuk shpton njeri nga
Currili. Currili i ka lexuar emrat nj nga nj dhe pr do emr Bashkimi hapte syt
nga tmerri. Currili i ka thn q ka nj drejtsi prtej drejtsis e nj jet prtej
vdekjes. Q ai nuk vdes pa u hakmarr dhe Bashkimi ka brtitur e ka qar nga frika.
Ti smund t m vrassh, ti je i vdekur, ka thn. Currili e ka dnuar n emrin e tij
dhe n emrin e shokve. Dnimi: vdekje me litar. Ekzekutimi: i menjhershm. Pastaj
Currili i ka shpjeguar q, pr fat t keq, nuk ka mundsi t zbatoj vendimin ashtu si
ia ka dhn, q pr moshn e tij e ka t vshtir ta ngrej e ta var. I ka shpjeguar q
ekzekutimi me plumb sht nj nder q Bashkimi nuk e meriton, por duke par
situatn nuk ka zgjidhje tjetr. Bashkimi ka krkuar falje, ka thn shum gjra, por
asnj nga ato nuk mund ta shptonte tashm. Currili e ka dgjuar me padurim dhe e
ka pyetur nse ka mbaruar. Pastaj Currili e ka qlluar me nj plumb mbas koke. Ka
nxjerr stilolapsin dhe ka shuar emrin e tij nga lista e keqe. Kan ngelur edhe pak
emra n at list, ka frik se nuk do t arrij ti shuaj, por do t prpiqet deri n fund.

Pastaj Currili ka dal. Kalimtart vraponin por askush se ka kuptuar akoma se

nga kishte ardhur e shtna. Currili sht larguar me hap normal. N largsi
dgjoheshin sirenat e policis. Currili nuk ka vrapuar. Pak m von, kur forcat e
policis ishin aty, u sht afruar disa pensionistve q po luanin shah. E dinte q
tashm ishte i sigurt, nuk do ta kapnin m. Currili lozte shah n jetn e mparshme
por tani gati e ka harruar. Ajo ishte jeta e mparshme. Tani sht jeta e tanishme, ka
menduar. Dhe beson se nuk do t ket nj jet t ardhshme. sht nj jet q ia kan
marr pa asnj t drejt dhe ia kan kthyer, kur ishte gati kufom. Tani nuk krkon
m as paqe e as shprblime. Tani krkon vetm q Zoti ti japi fuqin pr t shkuar n
kishn m t afrt pr t krkuar falje. Dhe e di q, kur t paraqitet prpara altarit,
nuk do t jet i penduar, do t jet thjesht krenar pr at q ka br. Ndoshta shkon n
kish vetm pr ti treguar Zotit q po bn punn q Ai duhej ta kishte br shum
koh m prpara.
Do ti krkoj edhe q Ai ti jap forca pr t mbaruar misionin e tij. As kjo nuk do
ti refuzohet.
Dhe ndrsa studion lvizjen e gurve n fushn e shahut, mendon q Bashkimi ka
thn shum gjra para se t vdiste, por nuk ka krkuar falje pr njerzit q ka
masakruar. Jo se do ta falte, tashm sht vrass dhe nuk ka kthim mbrapa. Por ai
nuk kishte krkuar falje.
- Duhet t bsh rokadn, - sugjeron Currili.

Kisha menduar se ai q m kishte nisur biletn, do t ket bler edhe nj tjetr

ngjitur me at q tani kam un n dor dhe, sapo shoh njeriun afr t cilit duhej t
ulem, e kuptoj q nuk jam gabuar. sht nj burr rreth 50 vje, me mustaqe t zeza e
sy t egr. Nj bark t madh, dhurat nga kushedi se sa or npr mejhanet tiranse t
dors t fundit, flok t prera shkurt, n mnyr ushtarake. sht ai lloj njeriu q
npr lokalet moderne t Tirans adoleshentt i quajn trup polici me mendje polici.
Por sduhej t jet polic, i mungon dika, ndonse nuk arrij ta kuptoj se far sht
saktsisht.
Edhe disa minuta e fillon ndeshja. Marr frym sa m fort mundem dhe ndjej
ern e barit t freskt. Skuadrat po prgatiten pr t zbritur n fush.
- Bardhyli? - pyet sapo i ulem afr, pa e kthyer fare kokn nga un.
- Po, un jam.
Ka frik, kjo duket haptazi. Ka bler biletat n stolin e fundit pr t mos pasur asnjeri
mbrapa shpins dhe vshtron me kujdes t gjith njerzit q kemi afr.
- Un jam tifoz i Partizanit.
- Mir, shum mir, - prgjigjem un duke mos ditur se far tjetr t them.
- Kemi pasur nj skuadr t mir n vitet 70-80. Vija n stadium me kolegt e mi
kur ndodheshim n Tiran, na jepnin bileta falas.

- Mir, shum mir, - prsris.

- Mbaj mend nj ndeshje, Partizani Shtatmbdhjet Nntori t...
- Sm intereson fare, nuk jam Ahmet Shqarri. Nse ke ndonj gj pr t thn, fol,
ndryshe m lr t iki.
Nuk e kuptoj prse, por ai njeri m nervozon tej mase. Ka dika q nuk m plqen.
Lshon nj er t keqe dhe, sapo kisha dgjuar q merrte bileta falas pr t par
Partizanin, kisha kuptuar q ishte, apo kishte qn vrtet polic apo dika e afrt, duke
qn se ishin t pakta ato kategori q kishin bileta falas dhe ishin, natyrisht,
shrbtor besnik t sistemit.
- Un quhem Lulzim, - prezantohet. Dhe Lulzimi m zgjat dorn.
- Bardhyl. Un, Bardhyl.
I pyes gjithmon klientt se si kan dgjuar pr mua. Nj hetues sht gj e rrall pr
Tirann e pas demokracis dhe e di q n qarkullim kam pak apo aspak koleg. Kur e
fillova kt pun, isha ndoshta i pari. Dhe problemi i par q kam pasur ka qn
gjuha shqipe. Olti m thot q mund t shtyp ca kartvizita dhe m pyet se far dua
t shkruaj n to. Un ngurroj.
Nuk m plqen fjala hetues, si m quajn miqt her pas her, dhe nuk m plqen as
fjala detektiv, q t bn t mendosh pr nj njeri q gjuan me arm, shkon me shum
femra t bukura e i jep shpejt makins. Faji i filmave amerikan. Un mund t gjuaj
mir me arm t ndryshme, duke qn se vij nga ai brez i cili duhet t bnte dy vjet
ushtri e ndonj muaj zbor, ( prsri amerikant q duhej t na pushtonin po pastaj
patn frik ) por sa pr makina t shpejta e femra t bukura as q bhet fjal. Arsye
kto, pr t cilat akoma nuk kam kartvizit, si gjith t tjert, dhe klientt vijn me t
dgjuar reklamn q m bjn klientt e tjer. Figuroj edhe tek lista e telefonit me
titullin Hetime Private. Ky sht nj qytet n t cilin fjala merr dhen shpejt.
Kureshtja m bn q, her pas here, ti pyes klientt se nga dreqin kan dgjuar pr
mua. Por e kuptoj q Lulzimin nuk do ta pyes kurr pr kt gj dhe gjithashtu
kuptoj edhe q do t jet shum m mir pr mua q t mos przihem n kt histori,
n fardolloj historie q Lulzimi do t m tregoj. Vjen er problemesh me
kilometra larg.
- Dikush ka eliminuar shokt e mi, - thot papritmas.
- Eliminuar?
- Vrar, m sakt.
- Hm.
Ky po q sht goxha problem , askush nuk duron q ti vriten shokt. Dhe shtysa e
brendshme q kam pasur q n astin e par ajo q t mos pranoj rastin q do t m
propozohet bhet akoma edhe m e fort. Nuk kam qejf t grmoj n asnj histori t
pist vrassish duke pasur si klient nj tip q thot eliminuar pr shokt e tij, sikur
t fliste pr skuadra futbolli n kupn e Shqipris.
Nuk m ka shptuar fakti q Lulzimi ka prdorur fjaln eliminuar dhe jo vrar.
sht e njjta fjal q prdorja un kur punoja akoma n polici. Kjo fjal duket m
e but dhe ndonjher t jep prshtypjen sikur arrin t shmang brutalitetin e gjestit.

- Nj: je i sigurt q bhet fjal pr vrasje? Dy: e di se kush i ka vrar?

N vend q t prgjigjet Lulzimi nxjerr paketn, trheq disa cigare dhe m zgjat
njrn prej tyre. E refuzoj, nuk dua ti kem borxh qoft edhe nj cigare, t paktn tani
pr tani. Dhe pr t nnvizuar faktin, me delikatesn time karakteristike, nxjerr
paketn q kam n xhep dhe ndez nj edhe vet. Pr pak sekonda ndjekim ndeshjen
n heshtje. Partizani luan me 4-4-2, formacion tipik, me nj lojtar para mbrojtjes dhe
dy krah t shpejt. Njri nga kta shkon deri n fund dhe para se t mund t gjuaj,
rrzohet nga nj e rrshqitur fantastike e mbrojtsit q arrin t mos e prek fare topin.
Goditje kndi.
- Tre. Sikur ta dija se kush i ka vrar nuk t krkoja ty.
Nj me zero pr Lulzimin. Paska edhe sens humori, kopili, pa le t tjerat.
- E prse i kan vrar miqt e tu?
- shtje hakmarrjeje e kanuni, me sa di, - prgjigjet Luli.
Pr nj sekond, ndjej nj lloj mdyshjeje n zrin e tij dhe m duket sikur po gnjen.
Kjo sht gjja m e keqe q t ndodh kur bn kt lloj pun, njerzit nuk kan besim
t ty. Mendojn se un nuk kam pun tjetr, prvese t shkoj lart e posht e t tregoj
sekretet e klientve t mi. Por nuk jam ai lloj njeriu. Ndonse n karriern time t
lavdishme kam zbuluar shum fakte, q mund t jen argumente t mira pr t shtyr
nj bised n kafene apo n autobus. Kam zbuluar, bie fjala, q nj ministr i
rndsishm i qeveris sht homoseksual : e a pastaj? Duhet t shkoj e ta prhap
kt lajm der m der? Di q kombtarja shqiptare e futbollit ka shitur dy ndeshje t
parndsishme. Jam i zhgnjyer por nuk mund t bj asgj. Kam biseduar vetm me
Oltin, e tek ai kam besim. E vetmja gj q Olti ka thn sht: Paskan marr pak,
vetm 50 mij dollar. Sikur ti kisha br un bisedimet do t kishin marr m
shum.
Dhe historia sht mbyllur me kaq. I shoh akoma ndeshjet e kombtares me qejfin e
mparshm, nse ju intereson.
Nj shtyll e goditur nga sulmuesi i Partizanit dhe ulrima e stadiumit m shkund nga
mendimet.
- Do t t kushtoj nj mij lek dita...t reja. Pes mij lek paradhnie. Nse mbas nj
jave, un nuk arrij t gjej asnj element t rndsishm, nse nuk arrij t eci n
ndonj far mnyre, n kt rast, heq dor...
- Dakord.
-...dhe nuk ti kthej parat mbrapsht.
- Dakord.
Lulzimi gjen portofolin dhe fillon t numroj lekt pa i nxjerr. Kur zgjedh shumn
e duhur, nxjerr nj zarf nga xhepi dhe i fut brnda, pastaj ma kalon.
- Kush ishin shokt e tu?
- Njerz t mir, me familje e me pun t ndershme. Nuk e di prse dikush tani po e
bn kt gj. Po ikin me radh. Para ca ditsh kufoma e nj mikut tim u gjet n
periferin e qytetit, para nj jave, nj tjetr...
- Marku, quhej Marku, apo jo?

- Quhej Besnik!
Besnik Marku, njeriu q kam par at mngjes n gazet.
- Dhe un dua hakmarrje pr miqt e mi
Luli jemi br shok tani, e thrras shkurt, jan miqsi q arrin t krijoj vetm
Partizani n stadium m duket kujtoka se un jam vrass. Un sjam i till dhe sht
m mir sikur t sqaroj q n fillim kt mesele. Por ndoshta, mendoj, sikur ta
ndihmoj pr t gjetur, eliminuesin, apo neutralizatorin, vrassin domethn, dreqi ta
marr, Lulzimi do gjej dik tjetr pr t br punn e pist. Dhe n kt rast nuk dua
ta ndihmoj.
- Vrasja do t t kushtoj shum m shum se nj mij lek dita, - them pr ta
provokuar.
- far?
- Vrasja kushton shum.
Lulzimi mendohet pr nj sekond.
- Edhe pse do t m plqente - thot duke pshtyr prtok, - ..nuk kam ndr mend
t vras njeri. Dua vetm prova sa pr ti futur n burg. Dhe m duhen prova t mira,
prova...
- E kuptoj.
T paktn, miku im i ngushte nuk ishte sherif nga ata q e vn vet drejtsin n
vend. Nj pik tjetr pr t. Por akoma nuk arrij t heq nga mendja ndjesin q po bj
dika t gabuar, q po futem n nj histori m t madhe se sa ajo q po m tregon
Luli. Instinkti, dhe un instinktit i besoj. Nuk i bindem, por ama i besoj.
- Para ca kohsh m treguan q ishin zn me dik. Nuk e di se si, m than vetm q
kishin pasur probleme. Me nj grup gangstersh m duket. Ky vend sht br i
tmerrshm. Policia do t thot q sht ndonj larje hesapesh midis bandash, por nuk
sht kshtu. Ndoshta i kan shkelur dikujt n kallo. N kt qytet ka shum hajvan,
q mendojn se nderi mbrohet me nj pistolet a me nj thik. Ka nga ata q nuk
falin, pastaj jan t gjith t armatosur tani. N kohn time mund t ziheshe me llojlloj njerzish, por ama me grushta e mbaronte me kaq. Se kishe frik. I merrnin t
gjith, kush ishte e kush sishte i przier, e i rrasnin n rajon, pastaj kishe probleme
t tjera. Nuk sht trimri t vrassh njerz mbas shpine.
- E di se m k mund t jeni zn?
- Nuk e kam iden fare. Por nuk ishin tipa q hapnin rrug. Nuk i hapnin rrug
budallait, duke kundrshtuar fjaln e urt.
- T gjitha problemet tona vijm ngaq nuk zbatojm fjalt e urta, - them un. Nuk e
di se si m doli kjo, por m plqen. Them ta shkruaj e ta ngjis n zyr. Vetm se Luli,
me sa duket, as q nuk e ka dgjuar fare.
- Mund t rri i qet, un nuk kam gisht fare. Por ama, nse miqt e mi po vdesin, un
dua t di prse.
- Pse nuk shkon n polici? Kjo sht pun pr policin, jo pr mua.
- Kam shkuar. Natyrisht, edhe ata po punojn por nuk kam shum besim tek ta.
Paraplqej ti bj gjrat sipas mnyrs sime, se po t ishte pr policin, aha...

Nxehem si bish kur dikush m shan policin, vrtet. Domethn, kur e shaj un ska
problem, sepse un e shaj me dashuri, un e qortoj me mirsi, por nuk duroj dot q ta
shaj dikush tjetr n pranin time.
- Ssht se policia ka shkopin magjik me t cilin i zgjidh t gjitha, h! Mundohen
edhe ata, bjn hetime, bjn aq sa munden. Shpesh ia dalin mban. Po kshtu sht
kur njerzit informohen vetm nga barcaletat.
Ai ngre supet. Nuk i intereson shum mendimi im mbi forcat e rendit.
- Ajo q m intereson t kuptoj sht nsesi ta them, nse ka ndonj fare lidhje
midis ktyre vrasjeve apo sht thjesht rastsi. Kaq.
- Kaq?
- Kaq, kaq.
- E kuptoj.
Nuk kam paguar qeran e zyrs prej disa muajsh dhe i kam edhe ca borxhe Oltit.
Dilema e vjetr, rasti m frikson, por parat m plqejn.
- M jep disa dit koh, pastaj lidhemi srish, - them mendueshm. Ia kam mbyllur
gojn me argumentet e mia mbi kolegt polic.
- N zarf do t gjesh gjithka. Besoj se vrasjet kan njfar lidhjeje, por sjam i sigurt.
Domethn, e di q disa nga ata kishin nj shtje gjaku, pun hakmarrje e ndaj
mendova se...
Tund kokn n shenj miratimi.
- Por koht e fundit kam dyshime.
- Dhe frik, - e ndrpres un.
- Po. Edhe frik. Kam shum vite pa i par, nuk e di nse ata jan takuar m prej asaj
kohe. Kaq.
Mbaron fjalin ndrsa un tund prsri kokn n shenj miratimi. Nse dshtoj ktu,
mund t bhem psikolog.
Ai m vshtron. Pret q un ti bj ndonj pyetje, t them ndonj gj inteligjente.
Edhe un e vshtroj. Pres t dgjoj nse ka pr t m thn ndonj gj tjetr. Heshtje
n stadium.
ohem. Krkoj ti marr numrin e telefonit. Ma kthen q do t lidhet vet me mua.
Largohem pa i dhn dorn, i prcjell nga t sharat e tifozve, q nuk shohin, kur u
kaloj para. Edhe un i prshndes n t njjtn mnyr.

Olti sht akoma i mbyllur n zyr dhe, pr nj ast, dyshoj se mos sht
akoma i nxehur pr kafen. Nse Olti ishte ofenduar, do ta shprblej duke i ofruar fotot
e gruas s klientit tim. Ai do ta pranoj kt si shenj paqeje dhe pastaj un nuk do
tia tregoj duke i prrallisur ndonj gj pr sekretin profesional. N fund, do t
dorzohem vetm pr t par fytyrn e tij, kur t shoh fallxhoren. Nse as kjo si
mjafton, ather mund t vazhdojm t zihemi akoma. Pastaj, kemi ln pa zgjidhur

renditjen e pes heronjve m t mdhenj t Shqipris, nj loj me klasifikime q e

bjm shpesh, kur nuk kemi asnj pun urgjente, apo edhe kur kemi pun, por jo
vullnet.
Oltin e kam takuar pr her t par, kur sapo kisha marr zyrn me qera. N ato koh
ishte viti 95 apo 96, nuk e mbaj mend fare kisha ln punn pak para se t m
prjashtonin nga policia. Gjithka shkonte mir, pastaj papritmas isha zn me shefin.
Nj cop idioti ai. Nuk arrin ta kuptosh Bardhyl? m brtiste n zyr. Kan ndryshuar
koht, ndryshon edhe policia. E do tro: jemi kapitalizm, mbrojm pronat.
Por un nuk arrija ta kuptoja dhe nuk e kam kuptuar akoma. Mbi t gjitha, nuk po
mbrojm as pronat, n fund t fundit, dhe kjo m ngatrron m shum.
Po, ishte 96-a, prill i 96-s. Prilli sht muaji m mizor i viti. Kush e kishte thn
kt? Eliot-i m duket, por ndoshta gabohem. Nejse, ska rndsi: Prilli sht vrtet
mizor, por ama edhe marsi s't dal. Mbas nj muaji ku kisha shtuar 12 kg, kisha
boshatisur shum Skndrbe e Porti, vendosa q smund t vazhdoja m kshtu, pa
nj qllim, pa asnj mnyr pr t shtyr ditn. Duhej t krkoja nj pun, por e
ndjeja q sdo t kishte pun t prshtatshme pr mua. Dhe si romantik q jam, e bra
mendjen top t hapja nj zyr hetimi. Dhe sa m shum shokt m thoshin t hiqja
dor, aq m shum bindesha q kjo ishte ideja m e mir q kisha pasur n gjith
jetn time. Dhe kur shkova pr t marr zyrn me qera, njoha Oltin, avokat i
sapodiplomuar jasht vendit q qe kthyer n atdhe plot shpresa. Meq asnjri nga ne
t dy nuk kishte mundsi ta paguante komplet qeran e apartamentit, vendosm t
punonim e t ndanim qiran s bashku. Mbas disa ditsh, Olti erdhi me objektin e
par t shtpis s re, nj tabllo me dy kalors q vraponin n perndim t diellit,
njri me armatur t argjendt mbi kal, tjetri plot rrecka mbi nj gomar.
Olti: Jan don Kishoti e Sano Pano.
Un: E mora me mend. Po m duket m shum sikur jemi un e ti.
Olti: Nse sht kshtu, un jam don Kishoti.
Olti duke par q nuk jam dakord nnvizon iden: Jam don Kishoti e pik.
Por muhabeti ssht mbyllur aty.
- Pse duhet t jem un fshatari, Sano Pano? - protestoj her pas her kur ngre syt
mbi piktur.
- Se un e kam thn i pari.
- Pse kshtu bhet ? Kush e thot i pari?
-Po, kshtu, pse, kujton ti?
Prve ktyre problemeve t vogla ia kalojm mir bashk. Olti sht shok i
mir, un njher i kam shptuar jetn 97-ta dhe m plqen tia kujtoj her pas
here. Shpeshher Olti m gjen edhe ndonj pun t vogl q ka t bj me klientt q
mbron.
Kur nuk kemi pun, diskutojm mbi historin e Shqipris, hartojm lista me
heronjt, shkrimtart, politikant e futbollistt m t mir apo m t kqinj, bezdisim
Conen.

Por punn e don Kishotit e Sano Panos nuk e kemi zgjidhur akoma.
Ulem n kolltuk dhe nxjerr zarfin. Ndez nj cigare dhe mendoj. Olti del nga zyra
duke shfryr nga inati dhe m shikon me habi. Me sa duket nuk m ka dgjuar, kur
kam ardhur.
Vazhdon t m shikoje si i nxehur, edhe kur ulet prball meje, dhe bn sikur nuk m
ka par fare. Po, ka akoma pak inat.
- Nj pyetje, Olto.
- !
- Nj pyetje...si ta them, sa sociale aq edhe filozofike.
- h, - po tregon pak interes.
- E mbshtetur nga statistika t shumta t shpikura nga un vet, nj problem t cilit
nuk i gjej dot zgjidhje dhe shpresoj qe edhe me.
- Fol, t shkretn, se m hngre.
- Nse n kt vend nuk ka edhe aq shum kurva, si ka mundsi q bijt e kurvave jan
me bollk?
E qeshura e Oltit thyen akullin. Pr fat t mir mendon q ta thyej akullin akoma
edhe m shum, ndaj kap nj Skndrbe q ruan pr raste t veanta, mbush dy gota
dhe i v mbi tavolin.
- Pes heronj? - them un.
- Pes heronj, - prgjigjet Olti duke tundur kokn.
Mendohet pak, pastaj flet. Klasifikimi i Oltit fillon gjithmon me Ismail bej Qemalin.
Un e miratoj dhe i shtoj Gjergj Kastriotin. Olti thot q sht mir kshtu, deri ktu
shkojm gjithmon pa probleme.
Kontradiktat fillojn kur ai mundohet t fus ndonj q un se kam dgjuar kurr. E
kundrshtoj, kshtu, pr parim meq sht Olti e sapo hap goj dika brenda meje m
thot q duhet ta kundrshtoj. Ather trhiqet dhe thot eriz Topulli. Un them
Bajram Curri dhe tundim kokn n shenj pohimi. udi, n fakt. Ai zakonisht
kundrshton dhe propozon gjithmon t atin, Curr Currin por ksaj her hesht.
Emocionohem. Ndoshta, pr her t par mbas sa e sa vitesh, do t arrijm nj
klasifikim zyrtar. Propozoj Mustafa Gjinishin. Ai refuzon, por sipas meje nuk e di
fare se kush sht. Kundrshtoj me forc, por nuk i mbushet mendja. Thot q vendi i
pest i takon Azem e Shote Galics. I shpjegoj q jan dy dhe do kalonim n gjasht
heronj. T ishte pr at pun mund t kisha propozuar vllezrit Kryeziu dhe kishim
mbaruar pun. Nxehet. Thot q mund t marrim nj Galice dhe t lm jasht tjetrin.
- Kjo ssht e mundur! - vendos un.
- Pse jo. Morm eriz Topullin dhe lam jasht Mihal Gramenon, q ndoshta e
meritonte. Dy ishin edhe ata.
- Po jo burr e grua ama.
- Ore, do vazhdosh ti apo si e ke hallin?
Asnj shpres edhe ksaj her. Nuk mund t shkojm me penallti, heshtim.
Olti ndrron muhabet.
- far donte partizansi?

- Tani do ta shohim.
Zbraz zarfin mbi tavolinn bosh. Mbi t prhapen copra gazetash ku t dy njohim
trupin e pajet t Markut dhe at t nj njeriu tjetr, n nj gazeta, q mban datn e
para nj jave. Por ka dhe gazeta akoma m t vjetra, disa t prpara nj apo dy
vjetve, si dhe disa foto bardh e zi.
- Un po lexoj gazetat, ti shiko fotot, - propozoj un.
- Dakord. T pagoi?
- Kush?
Hiqem sikur nuk kuptoj se pr far e ka fjaln.
- Kush? Vefa, kush tjetr?
- Nga Vefa po pres akoma, - prgjigjem un. - Po kam shpres. U bn dhjet vjet q
kur i kam futur lekt aty, kushedi se sa do tmarr kur t shkoj ti trheq.
- Mir, mir, lri edhe ca pastaj shko trhiqi. Partizansi them, t pagoi?
Un nxjerr lekt dhe i numroj.
- Po.
- M duket se ke harruar q duhet t paguash qeran. Po pr far duhen shokt, pr
t t kujtuar kto gjra t vogla, apo jo?
- Kapitalist katil, shtpit jan t popullit.
- Po, po, dakord. Kshtu mendon edhe pronari i shtpis, me kusht q, nj her n
muaj ta paguajm. Kshtu q kto, - thot drejtuar tufs me lek, - i marr direkt un e
ia jap atij.
Dhe duke qn se Olti i mban premtimet q bn gjat fushats, pa iu dredhur dora
fare i merr, i numron dhe i fut n portofol.
M le lekt pr kafe t paktn, - protestoj. - Un jam i vetmi q sjell para n kt
shtpi.
- E di q ato i ke mbajtur, mos m bj si i ndershm.
M njeh mir.
E shoh me inat dhe prkulem mbi gazetat. Ai bn t njjtn gj, por mbi fotografit.
Kalojm disa minuta t zhytur n lexim.
- Kjo po q sht interesante, - ia nis un duke ln nj cop gazet mnjan. - Ja nj
gj q nuk e dija.
- far sht interesante, far zbulove? - pyet Olti.
- Presidenti yn i republiks nuk ka shkuar kurr pr vizit zyrtare n Kosov. As
kryeministri. T paktn, deri pak vjetsh nuk kishte shkuar, gazetat jan t vjetra...
- At e di, po pr Markun thuhet gj?
- Lre Markun, po m thuaj pse presidenti nuk shkon n Kosov?
- Po ku e gjete kt, xhanm?
- Ktu, tek faqja mbrapa.
I tregoj artikullin. Nuk lexohet i gjithi, Luli e ka prer tamam tek pjesa m
interesante.
Olti ngre supet.
- Ndoshta si plqen klima.

- Ska mundsi. Klima sht e njjta q kemi ktu.

- E kush tha q ktu i plqen?
- Ndonj arsye tjetr, prve klims?
- Nuk e di Bardhyl, shtje politike. shtja sht q deri m sot edhe vet Shqipria
sillet si nj shtet q nuk e njeh shtetin e Kosovs, pun politike. E vetmja gj q na
bashkon sht gjuha
- Dhe kombtarja e futbollit.
- Dhe kombtarja e futbollit.
- thon fotot?
- Foto n bardh e zi, asgj m shum. Jan nja pes a gjasht veta q dalin
gjithmon, duhet t jen nj grup miqsh.
Njoh Lulzimin, t paktn nja 20 vje e 30 kile m pak. Shum prej fotove jan br
n natyr, diku n nj zon t shkret mbushur vetm me gur.
- Gazetat?
- Flasin pr katr krime t ndryshme, t kryera t gjitha gjat vers. Sipas Lulzimit,
duhet t ken njfar lidhjeje njra me tjetrn, prderisa na i ka vn bashk. Por nuk
e di se sa qndron teoria e tij e hakmarrjes.
- Hakmarrje?
I shpjegoj at q m ka thn Luli.
- Le t themi q Besniku ka nj shtje hakmarrjeje t hapur me ndonj familje tjetr.
Ne far mund t bjm?
- T zbulojm me k ka, me k kishte... hakmarrje Besniku...si e ka mbiemrin?
- Marku, Besnik Marku.
Marku, Marku, Marku. Sipas teje, ku mund t gjej informacione pr t?
- Nse ka vdekur pr shkak t hakmarrjes...
- Sinqerisht, besoj se Lulzimi m ka gnjyer por duhet t kontrolloj. N fakt...nuk m
krkoi q t zbuloja arsyen pr t ciln kishin vdekur, por thjesht t gjeja vrassin,
apo ndonj lidhje tjetr t mundshme.
- Dhe Lulzimi mendon q vrassi sht i njjti. Vetm se ti...
- Po po, duhet ti bj disa pyetje t tjera...
- St kan msuar q nuk duhet ti ndrpressh t tjert kur...
- ...flasin. Po, ma kan msuar por...
- ...je kokgdh e st ka hyr kurr n kok. Dgjo tani: Shoqata e Pajtimit t
Gjaqeve.
- Zyra e Pajtimit, - brtas duke i rn ballit me grusht aq fort, saq fillon t m
dhembi. - Rrofsh. Je njsh.
- Dhe mendo q nuk jam as detektiv si puna jote. Merre me mend sikur...
- Ku do t dalsh? Sm shkoi mendja pr arsye t ndryshme, q skan t bjn me
profesionalitetin tim.
- Aty dua t dal : fakti q nuk t shkoi fare mendja tek Zyra e Pajtimit, kur duhet t
hetosh pr nj njeri t vrar pr gjakmarrje...
- Pa h, vazhdo vazhdo! - e krcnoj un.

- ...tregon fare qart q ti je detektiv i lindur, - prfundon Olti duke qeshur.

- Ik pirdhu!
Por Olti spo m dgjon m. Tani po i dalin lot nga t gajasurit. Edhe pse batuta nuk
sht shum e fort, pas pak filloj t qesh edhe un. Konjaku bn efektin e tij.

Nuk kam ndonj arsye t veant pr t br punn q bj. Dhe po ashtu nuk
kam pasur ndonj syresh as shum koh m par, kur vendosa t bja kt zanat. Nuk
e bj as pr hakmarrje kundrejt forcave t rendit, n t cilat kam shrbyer pr shum
vjet, dhe as pr ndonj ndjenj romantike apo patriotike. sht thjesht nj pun si nj
tjetr, ashtu si ka qn edhe ajo n polici.
Kam filluar shrbimin m 1991 dhe sishte nj vendim i leht pr tu marr. N
kohn kur bijt e shqiponjs po e braktisnin pr rrugt e mjera t Evrops, t qndroje
n Shqipri donte t njjtin guxim q donte ikja, madje edhe ca m shum. Un
qndrova. Plot me shpres ula kokn drejt Tirans dhe vendosa t ndrtoj ktu t
ardhmen time.
N fillimin e viteve 90 dikush, me gjas nj gnjeshtar, kishte hapur fjaln se policia
po ndryshonte, do t bhej nj institucion m afr popullit e t tjera e t tjera. Si
shum t tjer, u paraqita n dyert e saj e fillova pun. Nuk kam punuar keq, madje
shum njerz ende m prshndesin, kur m takojn. Si Vasili pr shembull, ishkolegu im polic.
Por m 1996-tn, policia vendosi q nuk kishte m vend pr mua. M than t jepja
dorheqjen, m detyruan. Ishte nj mngjes i zakonshm, nj mngjes si gjith t
tjert, un u largova. Pas pak do t vinte Marsi i Zi i shqiptarve, ndoshta qesh me
fat q u largova n koh. Gjja q kujtoj ende me udi sht q n mes t asaj
rrmuj Conja nuk i mbylli asnjher qepenat.
E pranoj, n Tiran atmosfera ishte relativisht e qet edhe gjat grushtit t shtetit, por
ama prsri rrmuj ishte. Njerzit mbylleshin npr shtpi duke pritur q situata t
qetsohej, un e Olti mbylleshim te Conja. Nuk kishte edhe shum pun, kjo
kuptohet. Por prsri njerzit kishin filluar t dilnin. Mbaj mend mir se si ndrsa
tanket kalonin me shpejtsi n sheshin Sknderbj, afr tyre bredhin t dehur,
student, prostituta e njerz q hynin e dilnin nga kazinot e pista, ndrsa un me
Oltin krkonim nj vend hapur pr t bler cigare e raki. Jo pr vet, por pr lokalin e
Cones q i qen mbaruar furnizimet. Na kishte krkuar tia bnim at nder duke thn
q tani q njerzit ishin t depresuar fjal q e prdor vetm Conja dhe nuk e di se
far do t thot saktsisht ai parashikonte nj rritje t shitjes s alkoolit edhe
cigareve n lokalin e tij, por cigaret sapo i qen mbaruar dhe pika e furnizimit ishte
nga ana tjetr e qytetit. Na pat premtuar kafe falas pr nj muaj dhe ne ram dakord
menjher. E dinim q rrezikonim jetn, sepse, n fund t fundit, her pas her
dgjoheshin krisma, ndonse t veuara por pranuam t shkojm. Dhe, ndonse nuk

flisnim, q t dy e dinim q po shkonim jo pr Conen apo pr cigaret, por vetm pr

t vrtetuar q nuk kishte ndodhur asgj, q jeta mund t kthehej n normalitet dhe
duhej t kthehej, sapo qyteti t gjallrohej. E dinim q mundsia e vetme pr t
shptuar ishte q njerzit t bnin sikur skishte ndodhur asgj, t vazhdonin jetn e
tyre normale. Dhe kshtu mendonim derisa pam tanket. Por ata kalonin shum,
shum shpejt dhe un nuk arrita ta fiksoja mir at imazh n mendje, m kalonin
prpara si ndrra e fundit prpara zgjimit. Dhe pas nj sekondi u zhdukn sikur t
mos kishin kaluar kurr aty. M par ishim zn me Oltin mbi shpejtsin q mund t
arrinin tanket. Kjo pr faktin q Olti i kishte konceptuar gjithmon si breshka t
fuqishme, por t ngadalta. Jo at dit ama, at dit, ndonse pr pak sekonda, ata
mbizotruan sheshin Skndrbej me gjith metalin e tyre t rnd. Para se ti
shikonim, kishim vn bast me Oltin mbi shpejtsin q mund t arrinin makinat e
metalit n gjendje normale. Un, natyrisht fitova. E dija q n raste urgjence dhe
nj grusht shteti sht rast urgjent mund t arrijn nj shpejtsi mahnitse. Kur na
kaluan prpara, heshtm t pafuqishm prpara atij spektakli t tmerrshm, qndruam
pa lvizur derisa u zhdukn drejt presidencs. Un pastaj i krkova Oltit parat q m
takonin, por ai protestoi duke thn q ecnin shpejt, sepse nuk kishte trafik. Si
prfundim nuk m pagoi.

Tani q lash policin, do t hap nj zyr personale pr t br hetime private. Kto

qen fjalt q prdora pr tu shpjeguar qllimet e mia njerzis.
Disa prej reagimeve m t famshme, t thna dhe t menduara, mbasi un thash
fjalt fatale qen:
Ime m : sht pun e rrezikshme, mor bir? ( Kur do gjesh ndonj nuse e t
mbledhsh mendjen? )
Im at : Nse bn t njjtn gj q bje m prpara, prse nuk ndenje n polici?
( Ske mosh pr t br filma ti, kur do shtrohesh?)
Vasili (polic): Po dridhem i tri: do tna bsh konkurrenc tani, do tna
nxjerrsh me kpuc t kuqe. ( M vjen keq q po ikn, por nuk mund t bj asgj.)
Olti : Sthon kot q shqiptari e shpik vendin e puns. (Sthon kot q shqiptari
e shpik vendin e puns.)
Elvira : Hm. ( Tani po ohem, po bj valixhet dhe po t l shnden.
Madje-madje, po iki kur t mos jesh, t mos qajm fare. )

sht dita e madhe, e hna q presim prej disa muajsh. Zgjohem shpejt, q n
ora shtat. Lahem dhe nisem pr n zyr. Tirana zgjohet dhe del bashk me mua.

Nnpuns, prostituta, student e kamerier m shoqrojn pr n zyr. Shmang me

vshtirsi kambistt e dollarit. Her tjetr duhet t ndrroj rrug, t mos kaloj m
ktej.
Prgatis kafen dhe i oj nj filxhan edhe Oltit. Ai ka fjetur n zyr, me sa duket.
sht i humbur npr libra, shqyrton edhe njher ligjet dhe riprsrit at q do thot
n gjykat. Seanca fillon n ora 10:00. uditrisht sht i qet, shum m i qet se
normalisht. Ulem n zyrn e tij dhe e shikoj ndrsa punon. Ai as nuk e v re fare q
jam aty.
Shikoj orn. Tet. Hap gojn nga pagjumsia, pastaj ndez dy cigare dhe i kaloj njrn
Oltit.
- Dgjo, sinqerisht Olto, sa mundsi kemi sot?
- Kemi shum, shum mundsi Bardhyl. Un do ta rras n burg dhe deri n fund t
jets s tij, ai do t bindet q dielli sht katror e jo i rrumbullakt.
Mendohem pak derisa arrij t kuptoj se pr far e ka fjaln.
- E bukur kjo e diellit. E ke fjaln pr mnyrn se si shikohet dielli nga burgu, apo jo,
nga fakti q dritaret jan t mbyllura me hekura?
- Po.
- Dhe nga fakti q zakonisht hekurat kan form katrore dhe jo t rrumbullakt.
Ai tund kokn n shenj miratimi dhe m thot q jam shum inteligjent. Vendos t
mos e ngacmoj m.
- Provat i kemi t gjitha, apo jo?
- Provat i kemi t gjitha. M vjen inat t ta them, por kjo sht puna m e mir q ke
br ndonjher.
- Faleminderit.
Sot kam menduar shum pr Julianin, i cili u paraqit para ca kohsh n zyrn ton
duke thn q kishte nevoj pr ndihm dhe pastaj qe mbytur n lot. Na pat thn q
e kan akuzuar padrejtsisht pr prdhunimin dhe vrasjen e nj vajze t gjor, trupi i
s cils qe gjetur n konviktin e qytetit Studenti dhe q kishte nevoj t dshpruar
pr nj hetues. Djal i mir, nj student nga provinca e Shqipris, q hidhet n
kryeqytetin ton pr t ndrtuar nj t ardhme s bashku me shum t tjer. E
ndihmova. Brenda pak javsh jo vetm q gjeta provat q Juli skishte qn fare atje,
kur sht kryer akti, por kam zbuluar edhe se kush e ka br. Problemi sht q ai q
e ka br quhet Klejdi Hasbelliu, dhe Hasbelliu sht nj mbiemr i rndsishm n
industrin dhe politikn e ktij vendi. Un solla provat, Olti pranoi rastin. Sot sht
seanca e par. Olti m ka shpjeguar q drejtsia funksionon n mnyr komplet
ndryshe nga si e mendojm ne, njerzit e thjesht. Sot gjykatsi vetm do t shqyrtoj
provat dhe do t vendos nse ka material t mjaftueshm pr t filluar kt proces.
Dhe nse ka, procesi do t filloj kushedi se kur. Ndrkoh q policia, nuk e di se pse,
ose m mir, e di por refuzoj ta pranoj, heton Klejdin, por ai sht akoma i lir.
Pas pak mbrrin dhe Juliani. sht veshur sa m mir q mundet, me nj kostum t
vjetr. Ndoshta i njjti q i ati ka mbajtur pr martes. M kap nj trishtim i papritur

q mundohem ta largoj duke pir gotn e fundit t shishes se fundit. Ia dal mban pa
problem.
Sot nuk do ket asnj dshmitar e asnj pyetje, thjesht nj rit burokratik, por e ndjej
q Juli sht i tensionuar.
- Ta lm shefin t punoj. Dalim nga dhoma tjetr, - i them.
Krkoj ndonj gj pr ta qerasur, por nuk kemi karamele e as pije duke qn se Olti
ka filluar t ma fsheh edhe konjakun. I ofroj cigare dhe ulemi.
- Sa pr lekt... - m thot Juli.
Sm ka paguar akoma dhe nuk ka paguar as Oltin.
- Ska problem, lal. E njjta gj edhe pr Oltin, mos ki merak.
M vjen keq pr Julin. Ndoshta sepse m kujton rinin time, kur isha akoma nj trap i
ri q donte t ndryshonte botn. Tani, si do thoshte Olti, jam akoma trap, por i vjetr
ama.
- N kt moment nuk...
- Shiko, Julo, kur ti kesh lekt, do m paguash, dakord? Bie fjala, do i kesh lekt kur
t dalsh n pun e kur t t vij dikush pr t korruptuar, nse punon n shtet. Mi
jep ather, ska problem.
Juli lshon nj pshertim lirimi dhe un ndihem i mir dhe fisnik.
- E kam pasur shum problem, vrtet. Im at nuk di akoma asnj gj dhe do t doja t
mos e merrte vesh. Kam ardhur pr t studiuar dhe jo pr...
- Mos u shqetso. Kjo histori do t prfundoj shpejt. Dhe shiko, si burri burrit, nse
ke nevoj pr dika do t t ndihmoj, ve m thuaj. Ti shiko t studiosh, more vesh!
Jepini nj medalje Bardhylit, zoti president. Ku sht komisioni n momentin kur
duhet t m dgjoj?
- Ke pasur probleme?
- Me Klejdin?
- Po.
- Jo. Domethn po, por m von u zhduk.
- Domethn far?
- Kam frik. N fillim erdhi dikush, njri me xhaket e kravat.
- Njerz t t atit? - pyes un.
- Po, besoj se po. M tha q nse pranoj q e kam br un, do m paguajn mir dhe
nuk do t bj fare burg. Tha q do ti rregullojn t gjitha me gjykatsin, q nuk do
bja asnj dit burg.
- Kur ky muhabet? Prse nuk m ke thn gj?
- Sepse nuk jemi par, e sepse t kam sjell gjith ato probleme. Nuk doja t t
rndoja edhe m tepr. Sidoqoft, kisha frik dhe i thash q nuk do t pranoja dika
q nuk e kisha br. Pastaj iku.
- Ke br shum mir.
- Po. Vetm se dy dit m von, pardje n dark, erdhn dy gorilla.
- far donin?

- T njjtat gjra, vetm se kta ishin m t egr. M than q nse nuk pranoja mund
t m ndodhte dika e keqe. Un refuzova prsri. Po ishin tamam si n filma. E ke
parasysh, njri bnte si i mir, tjetri si i keq. I miri thoshte: Do pranoj ky, prse e
krcnon kot? I keqi: Po, natyrisht q do pranoj, se ndryshe mund ti ndodhi ndonj
aksident. Po jo, thoshte tjetri, mos fol kshtu se sjell ters. Edhe flisnin midis tyre m
shum se sa me mua.
-Shiko, shiko. Tha tamam kshtu, q mund t t ndodhi ndonj aksident?
- Tamam ashtu. N fakt mua m bnin pr t qeshur, por nuk qesha se kisha frik.
19 vje Juliani. Mosh e bukur, nse nuk vjen nga nj fshat i humbur i Mallakastrs.
Nse prindrit mund t t japin vetm lekt e udhtimit, nuk sht shum e bukur. Por
nse pastaj nj bir kurve mundohet t t dnoje pr nj vrasje q e ka br vet, duke
u fshehur mbas krahve t t atit, bhet mosh vrtet e shmtuar.
- Do tia hedhim paq dhe ksaj historie, Julian, mos ki merak. Do t kthehesh tek
studimet e tua sa m shpejt dhe do na stamposh prsri abone falso.
Qeshim trishtueshm.
- Nuk fle dot gjum.
- Ska pse t kesh frik.
Bie prsri dera dhe shikoj orn. Ka kaluar ora tet dhe e di se kush mund t jet.
Nntmbdhjet vje, mosh vrtet e bukur.
Shkoj t hap dern dhe takoj Nduen. sht nj plak malsor, i ndershm dhe i urt.
Mbas tij qndrojn dy djemt, t dy rreth dy metra t gjat, vetm muskuj dhe
buzqeshje. Nuk kan m buzqeshje n fakt, q kur Klejdi u ka vrar motrn. M
patn thn q do t vinin ditn e procesit dhe i takoj przemrsisht. Shtangen pr nj
moment, kur shohin Julianin. E din se kush sht edhe pse nuk e kan takuar kurr. I
prezantoj. Ndueja ulet duke pshertir. Djemt, Blerimi dhe Lefteri, qndrojn n
kmb. Olti sht akoma duke punuar n dhomn e tij.
Ndueja interesohet pr Julianin. E pyet se si shkon me msime. I kam shpjeguar q
uni nuk ka gisht dhe, edhe ai ka vendosur q, n nj mnyr a n nj tjetr, Klejdi
duhet t prfundoj brenda.
Juliani i thot q shkon mir.
Mundohem t shoh Nduen pa rn n sy. Duket q ka qar. Djemt e tij jan prej
akulli. Shikojn vetm drejt dhe nuk marrin pjes n diskutim. Rrin ende m kmb.
Kalojm nj gjysm ore t uditshme, secili duke menduar pr problemet dhe pr
jetn e tij. Mundohem t thyej akullin, por askush nuk ka dshir t flas.
Dhe papritmas Ndueja shkrihet n lot. E shohim duke qar pa lvizur fare, sikur t
ishim statuja mermeri. Djemt nuk ndryshojn pozicion, as Juliani dhe as un. Nuk
ndrhyjm duke e ditur q do fjal q mund t themi sht e kot. E respektojm n
heshtje. M thyhet zemra t shoh at burr plak teksa qan si fmij. Betohem me vete
q Klejdi do ta paguaj por kjo sdo t thot asgj. Vajza e tij tani sht nn dh, dhe
gjithka q mund t bjm sht e kot prpara varrit t saj t freskt. Nuk mund t
them asgj pr tu munduar ta ngushlloj, do ishte e teprt dhe ofenduese. Ndez nj
cigare dhe mundohem t mendoj pr ndonj gj tjetr.

Pr fat, pas pak hyn Olti. Takon mysafirt dhe nisemi pr n gjykat.

Olti ecn prpara me nj ant n dor dhe me Julianin prkrah. Dgjoj q djali
po i tregon pr problemet q ka pasur kto dit me njerzit e Klejdit. Olti dgjon me
vmendje, krkon sqarime dhe e pyet nse do tishte n gjendje ti identifikonte sikur
ti shikonte. Pastaj shkputen dhe nuk arrij t dgjoj m se pr far po flasin.
Un eci afr Ndues dhe ky sht i heshtur, fal Zotit. Mbrapa ecin dy djemt e tij, me
kok lart e si gjithmon t tensionuar. Shohin me udi rreth e rrotull, nuk jan
praktik me kryeqytetin dhe do dshironin t mos bheshin.
- Thua do e dnojn? - m pyet Ndueja.
Mendoj pr hern e par, kur e kam takuar. Ata kishin shkuar n polici dhe Vasili i
kishte nisur tek un, duke e ditur q po merresha me kt rast. U shpjegova se prse
nuk ka mundsi q ta ket br Juli at krim dhe u dhash t gjitha provat q
vrtetojn se e ka br Klejdi. Ndueja fliste pak, fliste rrall dhe fliste vetm kur
kishte dika t rndsishme pr t thn. Kalova nj dit t tr duke i shpjeguar t
gjitha arsyet, duke i treguar se kush sht Klejdi dhe prse e ka br.
N fund, m falenderoi me gjysm zri dhe m prshndeti.
- Kemi nj avokat t mir dhe un kam besim tek ai.
Hern e fundit q u takuam, i shpjegova q ndoshta do t ishte pak m e vshtir se sa
e mendonim n fillim. Klejdi qe akuzuar edhe her t tjera pr probleme fmijsh,
por deri at dit ia kishte hedhur gjithmon paq. Ndonjher nj mbiemr vlen m
shum se sa provat dhe, ndonse nuk dua ta pranoj, me par mund t blesh heshtjen e
shum njerzve. E paralajmrova q ndoshta do tshkonin ti krkonin q t mos
bhej procesi, duke e paguar. Si prgjigje, Ndueja kishte qeshur n mnyr t hidhur,
ndrsa djemt e tij gjithmon mbrapa t atit, gjithmon n kmb e gjithmon t
nevrikosur e gati pr t masakruar kdo q u dilte prpara zjenin nga zemrimi.
- Nuk guxuan t vinin dhe bn mir. Nuk besoj se do dilnin t gjall nga shtpia ime
sikur t krkonin t m paguanin vajzn.
Jemi n rrugn Myslym Shyri dhe gjykata sht afr. Tani Olti ecn ngadal duke
menduar, ndrsa Juliani ndez nj cigare. Nuk shoh se far bjn djemt mbrapa, por
e marr me mend.
- Kam ndjekur kshilln tnde Bardhyl, sepse kam besim tek ty. T ishte pr mua e
pr djemt tani at djalin do e kishim ngrn t gjall. Por ke t drejt, nse dnohet
me burgim t prjetshm, do t vuaj m shum.
Q hern e par q e takova, kuptova q Ndueja krkonte prova vetm pr t qn i
sigurt pr vete. Por nuk dua q ta psoj pr nj plehr si Klejdi. E marr me mend se
far do t bj dhe mundohem ti mbush mendjen q tia lri kt shtje drejtsis.
M dgjon dhe m premton q do t ndjek procesin. Kam frik se edhe nse ia

mbush mendjen atij, djemt nuk do e dgjojn, por mjafton nj fjal e t atit pr tu
hequr nga mendje do lloj ideje q mund t ken.
- Por durimi im e ka nj fund, Bardhyl. Kam duruar deri sot, pr hirin tnd, por
ama... - dhe ngre supet duke m par n sy.
Nuk ka nevoj q t thot asgj tjetr, ndaj ndalet. Un nuk di se far t them.

Gjykata sht nj godin katr katshe me ngjyr gri. Tek hyrja ka t gdhendur
stemn e shtetit shqiptar dhe at t drejtsis q mundohem ta deshifroj, por m duket
se nuk ka asnj kuptim. Olti na l tek shkallt e gjykats dhe futet brenda, sepse duhet
t sqaroj ca gjra. Prtej xhamit, shikoj Oltin q po pyet dika n sportelin e
informacionit. Pastaj vshtrimi m rrshqet mbi xham, ku shoh t reflektuara katr
makina t zeza q, njra pas tjetrs, ndalojn prpara gjykats. N pak sekonda
zbresin mbi 15 njerz. Avokat, truproja, shofer, t gjith t veshur me kostume t
zinj. Kthej kokn dhe n mes asaj turme syt e mi kapin disa flok biond. sht
Klejdi. Krkoj prsri dhe ja q e shoh: quhet Mustafa, sht nj burr me bark t
madh dhe i shkurtr, nj gj katrore. Shprndan buzqeshje edhe pse nuk po e sheh
asnjeri dhe jep urdhra t shkurtra e t sakta.
Ndueja m afrohet dhe un e kuptoj se far do. Ndrsa grupi na afrohet dhe fillon t
ngjis shkallt, un ngre dorn drejt Klejdit. Pastaj drejt t atit.
T gjith na shohin me udi. E di q nuk sht e hijshme t bsh me gisht n kt
mnyr. Ndueja shikon dhe sht gati n t qar. Djemt e tij nuk lvizin, ndrsa Olti
del nga ndrtesa dhe stepet, kur shikon ushtrin e Muit.
Mustafai na shqyrton t gjithve nga koka tek kmbt. Pastaj u bn me shenj disa
zagarve t tij q t qndrojn tek makinat, dyve q t qndrojn n shkall ndrsa t
tjert rrin me t, pak metra larg nesh.
- Jan ata t dy, - thot Juliani duke br me sy nga ana e armikut. Shoh se pr cilin
flet: jan dy djem t rinj q rrin pak t ndar nga grupi.
- Un at e quaj Bisha, - m shpjegon Juliani. Dhe ka t drejt, sht vrtet nj
kafsh. Un tund kokn n shenj miratimi.
- Kurse at tjetrin, Gjarpri.
- Prse gjarpri?
- Prej syve. Shikoja syt.
Prqndrohem tek syt dhe Juliani ka t drejt. Duken vrtet si syt e nj gjarpri, t
qet, por vrass, q studion pr t gjetur pikn e dobt dhe momentin e prshtatshm
pr t helmuar. Tani po flet me Bishn, por shikon nga ne. Prqndrohet tek djemt e
Ndues dhe i studion me kujdes.
Mustafai shkputet nga grupi dhe na afrohet. Sikur t ishin t telekomanduar, Bisha
dhe Gjarpri e ndjekin. Mustafai shpalos buzqeshjen e tij, at q zakonisht e ruan
vetm pr dit votimesh.

- Si jeni zotrinj? Shpresoj mir...

- Dgjo: kt kostumin ia kam marr me qera nj miku, - them un. - Nse vazhdon
me at t qeshme besoj se do vjell, dhe nuk do doja t t bja pis, e t bhesha pis
edhe vet. Prse nuk e mbyll pak gojn?
Buzqeshja i ngrin n fytyr. M shikon me inat dhe, sikur shikimi t mund t vriste,
do t kisha vdekur n kt moment. Pas pak e rimerr veten dhe i drejtohet Ndues.
- Mund ta zgjidhim kt shtje pa u futur aty brnda, - thot duke br me shenj
nga ndrtesa. - Edhe un, edhe ju e dim se si funksionojn gjrat n gjykat. Mund
t ndodh q, pr shembull, nj dokument t humbas dhe procesi shtyhet pr disa
vite me radh.
Mustafai ndodhet prball Ndues. Njri sht nj njeri q po mundohet t blej
drejtsin me par, tjetri nj fshatar i ndershm dhe i pafajshm. Un ndodhem
djathtas Ndues, Olti vjen dhe z vend majtas. Mbrapa qndrojn djemt e Ndues, si
gjithmon t palvizshm, dhe me ta, Juliani.
- far propozon? - pyet Olti.
Mustafai nuk arrin t mos buzqesh, duhet t ket ndonj problem me buzt. Apo
ndoshta q n djep i kan msuar q duke qeshur merr m shum vota dhe mban
pushtetin.
- Le ta harrojm kt histori, q t gjith, e le t qetsohemi. Nga kjo do kemi ve
probleme, si un ashtu edhe ju. Nse tani ktheheni n shtpit tuaja, un do t bj t
pamundurn q t gjith ju t keni disa lehtsi n jet...
Klejdi ka hapur dern e makins dhe sht mbshtetur aty. Mundohet t dgjoj, por
nuk besoj se arrin t kap ndonj fjal. Por ma do mendja se ai e di shum mir se
far po ndodh.
- Prshembull, far lehtsish, zoti Mustafa? Personalisht kam disa probleme
seksuale. Mendoni se mund t m oni gruan tuaj pr t br pak praktik? Besoj se
kjo do ishte nj lehtsi e madhe pr mua, - them un.
Mui buzqesh dhe m sheh n sy. Mundohet t kuptoj nse jam n rregull nga trut
e koks, po kt se di as vet un, e kam vite me radh q pyes veten.
- Un po mundohem t bj nj diskutim serioz, zotrinj. Nse ju keni dshir q t
bni humor...
- Po un nuk po bja humor, more bir kur...
Nuk e mbaroj fjalin, por ai e kupton se far po thoja. Ma do mendja q nuk do
tarrij tia heq at buzqeshje nga surrati edhe sikur t prdorja t gjith t sharat q
di, dhe ju siguroj q nuk jan t pakta. I vetmi reagim sht ai i gorillave t tij, q
sikur shkunden nga gjumi dhe bjn t ecin prpara drejt meje. Por Mustafai i ndal
Zoti e di se si, ai nuk flet, nuk bn shenja, thjesht ata ndalen ndrsa ai shikon Nduen
n sy. Gjja e par q do bj sapo t shkoj n shtpi sht t zbres tek Conja e ti
thyej ndonj shishe. Nse e mbaj mend mir, Conja i ka dhn votn ktij hajvani,
kur vite m par donte t zgjidhej nuk e di se far si kandidat i nj partie t vogl.
Por nuk sht politikan, sht ndrtues n radh t par, nga ata q han n nj anak
me politikant dhe shpesh ngatrrohen me ta. Zoti e di se far sht realisht ky njeri.

- N nj diskutim midis njerzish civil, secili duhet t ruaj gjakftohtsin, ti

zgjedhi fjalt e tij me kujdes, zoti Bardhyl, - thot Mustafai. - Ky qytet sht i madh:
nesr nj makin mund tju shtyp aksidentalisht, nj i mendur mund tju sulmoj
me thik...
- T gjith kemi rreziqet tona zotri. Un, ju, Klejdi, t gjith.
Zbehet kur dgjon emrin e fmijs se tij. Ashtu si sht zbehur Ndueja, kur ka
varrosur Vjollcn.
- Do t arrish nj marrveshje? Po t dgjoj, por duhet t na ofrosh dika serioze, thot Olti.
- far?
- Vrasje me paramendim. Nga 20 deri n 40 vjet. Besoj q ky sht minimumi q do
krkoj prokurori, dhe ne si pjes civile mund t...
- As q bhet fjal.
- N kt rast, kemi mbaruar pun.
- Akoma jo, - thot Ndueja, dhe sht hera e par q flet.
- Shpresoj q t jesh pak i arsyeshm. Kta unat jan pak si t nxehur pr t br nj
diskutim normal me mua.
- Mendon se mund t blesh miratimin ton, por nuk i ke aq par. Vjen ktu si n
pazarin e kafshve. Do t bsh edhe pazar: un t jap kaq, ti m jep aq. M dgjo tani:
ai uni duhet t shkoj n burg. Jemi dakord deri ktu?
- Kt e vendos gjykatsi dhe jo un.
- Dhe nse ti e do vrtet djalin tnd, t kshilloj q t mos e ndihmosh. Dhe tani
hiqmu sysh.
Mustafai ngre nj gisht krcnues kundr Ndues dhe nis t thot dika, por djemt e
tij i dalin prpara dhe e shtyjn derisa e prplasin tek truprojat. Ka m shum se disa
minuta q Bisha e Gjarpri nuk presin vese t zihen me ne dhe nisin t reagojn por
Mustafai i ndal.
- do gj n kohn e vet, trima, dhe tani nuk sht asti i prshtatshm, - u thot me
qetsi. Flet sikur t ishte aktori kryesor i ndonj filmi t huaj, bn lvizjet e duhura
dhe prdor nj ton t qet. Pastaj rregullon kollaren dhe futet n gjykat i ndjekur nga
turma e palaove q ka me vete. Olti na thot q duhet t futemi edhe ne. U lm disa
sekonda koh, n mnyr q t mos i takojm prsri shkallve dhe pastaj i ndjekim
n heshtje.

Kur luaja futboll, n rinin time, gjja q urreja m shum ishin ndeshjet n
transfert. Un isha mesfushor krahu dhe avancoja shpesh pr t nxjerr krose. Gjja
q nuk ndryshonte n asnj ndeshje ishin mbrojtsit kundrshtar. Sapo vihesha n
pozicion dhe prisja t merrja topin, m vinin nga mbrapa dhe kur arbitri nuk e kishte
mendjen apo m keq, edhe kur e kishte m pshpritnin t gjith gjrat e

zakonshme q thon mbrojtsit n kto raste. Do t thyej kmbt, po preke top, do

kthehesh n Tiran me paterica shpirt, gjynah, se un kaq i ri, prse duhet t
prfundosh n karroc, ja shih, nse t qlloj nj shkelm t mir ktu, mu mbrapa
pulpit mund ta harrosh fushn derisa t jesh gjall, edhe gjuri sht pjes e mir por ti
nuk m dukesh aq budalla sa t rrezikosh thjesht pr nj ndeshje kot...
Zakonisht, q mbas krcnimit t par un kthehesha nga ta dhe bja fytyrn m t
pafajshme e idiote q mundja dhe me gjith sinqeritetin e mundshm i pyesja se prse
donin ta bnin kt gj. Shpesh ngeleshin me goj hapur dhe nse nuk e bnin, kisha
vrtet kujdes. Por zakonisht uditeshin dhe fillonin t m shpjegonin q nuk donin t
humbisnin. Bnim nj dor muhabet dhe shpesh arrija q t kthehesha n shtpi me
kmbt e mia.
T njjtn gj q bn Bisha me mua ndrsa presim jasht ders. Jemi t gjith
bashk, n nj korridor t gjat. Nga nj an qndrojn Ndueja, fmijt e tij dhe
Juliani e Olti q o pshpritin. Nga ana tjetr i gjith klani i Mustafait. Un jam n
mes. Ngjitur me mua sht Bisha. Para pak minutash sht mbshtetur afr nj
dritareje dhe m flet me z t ult.
-Do t pendohesh rnd pr ato q i the zotit Mustafa. Do t t thyej kmbt e do t
t...
- Q i thash bir kurv apo q i krkova lehtsi n fushn seksuale? - e pyes un, me
sinqeritet e pafajsi.
- Pr t dyja.
- Por ti nuk ke se si ta dish. Ndoshta kam thn t vrtetn, ndoshta nna e tij sht
vrtet kurv.
- Nuk...
- E mo, se smund t mohosh tani. Nuk ke prova pr t kundrtn. Apo ke?
- Nuk kam, - pranon ai.
- E shikon? Por ja se far ndodh, kur dikush n kt vend thot t vrtetn.
Gjithmon dikush tjetr orvatet ta ndal. Pastaj, ai Klejdi...ai uni nuk sht n
rregull. Duhet t ken probleme si familje ata, ska mundsi tjetr.
- Kjo sht puna e tyre.
- sht edhe puna jote, mos mendo se shpton. Nse Klejdi prfundon brnda, nj
truproje i mir duhet ta shoqroje n burg e t sigurohet q sht i sigurt edhe aty.
Dhe mos kujto se do i dhimbsesh Muit, nj anonime edhe ty, e n qeli me Klejdin.
- Nuk, nuk...- belbzon Bisha i hutuar.
- Nuk, nuk, far? Nuk e bn Mui kt gj? Burr i mir ti, duhesh jasht ti, pr t
ndihmuar popullin shqiptar. Po frika m e madhe q kam sht q n qeli do e bsh ti
femrn e ai mashkullin.
- Kurr.
Un ngre supet.
- Ndoshta mund ta bni edhe me radh, si t doni vet. Un nuk dua t ndrhyj n
shtjet tuaja si ift, kto jan probleme brenda familjes.

Paksa i tronditur, ai ngul syt tek xhami, ndrsa vshtrimi i humbet n horizont, sikur
t ishte duke llogaritur e peshuar fjalt e mia. Belbzon. E kisha kuptuar q ishte pak
budalla, por q t ishte deri n kt pik!
Kthehem nga Olti q tani duhet t futet n sall. M ka shpjeguar q do t paraqitemi
si pjes civile n kt proces, do t kemi t drejt t krkojm dmtime morale e
fizike. Ndueja nuk e ka duruar dot iden e pjess civile, i duket shum e poshtr q t
krkoj dmshprblim pr vajzn e tij. Por Olti ia ka mbushur mendjen q sht
mnyra m e mir pr t marr vesh se far po ndodh. Tani topi sht i prokurorit, e
vetmja gj q mund t bjm sht t shohim se si ka ndr mend q ta luaj kt loj.
Olti futet n sall, ndrsa ne qndrojm jasht. Klejdi, Mui dhe avokatt e tyre e
ndjekin.
Bisha m thot dika, por nuk po e dgjoj. Njri nga djemt e Ndues m pyet nse
Bisha po m shqetson, por un i them q jo. Gati me keqardhje pranon kt prgjigje
timen dhe pozicionohet prsri mbas t atit.
- Mendoja se ishte memec, - thot Bisha.
- Jo, e ka gjuhn brisk. Nuk sht aq inteligjent sa ty, por prapseprap sht djal i
mir. Shpreh pjesn e tij m t mir n... do t doje ta takoje nj dit ball pr ball,
apo jo? prgjigje.
- Nuk do t m vinte keq.
- N kt rast, duhet t m tregosh se cilat jan lulet e tua t preferuara.
- Prse? pyet ai i uditur.
- Si prse? Pr varrin pra.
- far varri?
- Varrin tnd. Apo m mir, mos ma thuaj fare. Nuk kam ndr mend t t sjell lule.
Le t t rritet bari.
Skalon shum dhe hapet dera. Mustafai del duke mbajtur celularin n vesh. Dgjon
pak, buzqesh, pastaj mbyll telefonin, na sheh, buzqesh prsri dhe largohet drejt
njerzve t tij. Di flasin, por nuk arrij t dgjoj se far thon.
Gjarpri m afrohet ngadal dhe nuk e shikoj deri kur e kam prball.
- Duke mos u futur n at dhom ke ln Klejdin vetm, lale. Kam frik se mos fillon
e qan, ky sht nj vend ku polict vijn shpejt, kur shohin kalamajt duke qar.
Ai m shikon n sy me urrejtje dhe nuk flet.
- Punt tuaja, - i them duke ju drejtuar Bishs. - Mos fol po deshe, por kur t krkoj
akullore pastaj, mos m thuaj q nuk t pata thn.
Tani Gjarpri po mendon se cila sht mnyra m e mir pr t m torturuar. Kam pak
frik.
- Po ky uni sht kaq i heshtur edhe n krevat? - pyes Bishn.
- Mos i hap probleme t tjera vetes, or ti!! - flet Gjarpri m n fund dhe un
gzohem shum, q i kemi dhn emrin e duhur. Edhe e folura e tij m kujton tamam
fishkllimin e nj gjarpri.
- E di, por far ti bsh? Nuk m hyn q nuk m hyn n tru q ju jeni dy t fort,
sidomos ti. Ti dukesh q je m i fort. Sipas meje, n krevat, ti bn mashkullin.

Gjarpri nuk flet. Bn nj hap prpara dhe zgjat dorn e mbyllur grusht drejt meje,
ngadal.
- M fal, qenkam ngatrruar. U nxehe sepse t thash q bn mashkullin? U gabova,
ndoshta bn femrn.
Ai nuk arrin ta lviz dorn ashtu si do donte, sepse n nj sekond, prpara meje
materializohet njri nga djemt aleat dhe ia bllokon. Shikohen sy n sy.
- Ah, sikur shefi t m linte disa minuta vetm pr vetm me ty, - thot Gjarpri.
- Lere fare Nikolin, nuk ia vlen, dgjom mua, - ndrhyn Bisha.
- Edhe nj minut do tmjaftonte, - thot Lefteri. sht djali m i vogl i Ndues. Nuk
e di nse do t arrinte ta mposhte Gjarprin, q na u quaka Nikolin. Ky sht shum
m trupmadh se Lefteri, por m duket se sht edhe m i ngadalt. Lefteri sht i
shkatht, sht nj fabrik muskujsh, q n kt moment jan t gjith t tensionuar.
- Jo ktu, - i them un dhe ai ia lshon dorn. E di q Nikolinit po i dhemb por
mundohet t mos ta shpreh.
- Mustafa, mblidh qent se do t kafshojn njeri, - i brtas un. Ai bn sikur nuk
dgjon. - Shiko, mblidhen kshtu, - vijoj un dhe prplas dorn leht tek kmba e
djatht, duke frshllyer e duke thirrur. - Nikolin, hajde te ytzot, mos bj
budallallqe, se ndryshe sonte sdo t t jap asnj kock. Hum hum erdha...
- Ne t dy do takohemi prap, - thot Gjarpri.
- Un do sjell vazelinn por kam frik se mos...si quhesh...- pyes un duke iu drejtuar
Bishs.
- Alfred, - gjegjet tjetri.
- Kam frik se mos Alfredi ktu bhet xheloz.
- Ather do t marr edhe Fredin me vet.
- Kshtu jam dakord.
Largohen ngadal duke m br gjeste krcnuese. Un kthehem nga ana e miqve t
mi.
- Probleme? - m pyet Lefteri.
Un ngre supet.

Ka kaluar rreth gjysm ore q kur jan futur dhe durimi po na sos. Ndueja m
pyet si sht e mundur q nuk na lejojn t futemi brenda dhe un shpalos njohurit e
mia juridike duke i shpjeguar q kjo sht vetm seanca e par, n t ciln gjykatsi
sigurohet q ka prova t mjaftueshme pr t br nj proces. Ai ngre supet sepse nuk
arrin ta kuptoj dhe thot q nuk i mbushet mendja. Por nuk e kuptoj as un dhe i
prgjigjem q, kur t dal Olti, mund ti bj t gjitha pyetjet q do.
- M duket se nuk ju kam falenderuar akoma pr at q po bni, - thot Ndueja.
- Jo, nuk e ke br, - prgjigjem un. - Por nuk ka nevoj.
- Ky uni ka shptuar mir, - thot pr Julin.

- Po, po. I kishin prgatitur nj kurth t mir pr kt... Hezitoj t them vrasje dhe
m duket se ai e kupton. - ...pr kt rast, por pr fat t mir, shptoi. Kishin
programuar gjithka, duke fshehur edhe prova n dhomn e Julit. Kshtu, kot. E dinin
q ishte n vit t par, q vinte nga fshatrat dhe q nuk kishte asnj prkrahje, nuk ka
as familjen ktu. Pastaj i kan telefonuar policis dhe u kan treguar q kan par
Julin duke br...
Prtypem dhe fjalt m jan br t rnda, sikur nuk duan t dalin.
- ...duke br. Pjesn tjetr t historis e njeh pastaj. Juliani q vjen tek ne, ti q shkon
tek Vasili e ai ju prcjell tek ne. E ke trembur ish-kolegun tim at dit, kishte frik se
mos bnit ndonj gj.
- Un? Un jo, ndoshta djemt.
- Ti, djemt, njsoj sht.

Po i shpjegoj Ndues q pritja mund t zgjas shum, me or t tra, kur hapet

dera dhe Olti del duke na thn q kan mbaruar pun. Un prshndes przemrsisht
Gjarprin dhe Bishn duke u ngritur gishtin e mesit dhe pastaj largohemi. Por para se
t dalim, na arrijn dhe przihemi prsri. Mustafai i afrohet Ndues dhe ndalemi pr
t dgjuar.
- Oferta ime sht akoma e vlefshme, - thot ai, pa hequr at buzqeshjen e
neveritshme.
- Nse m del edhe nj her prpara duke m ofenduar me kt ofert, t betohem q
do t jet hera e fundit, - prgjigjet Ndueja.
Ata ndalojn, ne ecim prpara.
- far ndodhi? - pyet Ndueja duke ju drejtuar Oltit.
- Mir, kemi filluar mir. Nuk e njihja gjykatsin, por fitova direkt respekt t madh.
- H t shkretn, fol, - ndrhyj un.
- Filloi duke par dokumentet e duke u siguruar q procesi do t jet i rregullt. Pastaj
na krkoi q t bnim deklaratat e fillimit, njfar prezantimi. Filloi prokurori i pari,
pastaj un dhe, kur e kishin radhn ata, ohet Mui. Gj q nuk mund ta bj sepse,
teorikisht nuk ka asnj rol n proces. Filloi t bj politik si gjithmon, tha dika pr
faktin q t rinjt jetojn nj periudhe konfuze, n at mosh dhe q sht detyra e m
t mdhenjve q ti edukojn e kshtu me radh. Gjykatsi e shikon pak me habi e me
mosbesim dhe pastaj i thot : T dukem gj si budalla un ty? Mui i thot: Jo
zotri, e krkon tip falje. Gjykatsi i thot q t bj punn e tij si avokat e t mos
bj moral. Ktu vjen e bukura. Mui thot q nuk sht avokati i Klejdit, sht i ati i
tij dhe sht zvends-deputet i nuk e di se far partie.
- Nuk ekzistojn zvnds-deputett, Olto, - e korrigjoj.
- E po ku di un, kujton se e kisha mendjen te Mui?! Nejse. Ather gjykatsi e sheh
dhe i thot: Nse nuk jeni avokati, jeni i lutur q t mbyllni pak dern... dhe Mui

shikon q dera sht e mbyllur dhe fillon t qesh dhe e informon q dera sht e
mbyllur mir dhe gjykatsi i prsrit: Mbylleni pak dern nga jasht, zotri i dashur.
Ather Mui kupton, zbehet n fytyr dhe sht gati t brtas, fillon t flas duke u
dridhur, q kjo nuk sht drejtsi, por gjykatsi e ndrpret direkt duke u drejtuar
policve q ka aty. U thot, shoqrojeni kt zotrin jasht, nse ju hap probleme,
shoqrojeni brnda. Mui zbehet krejt n fytyr, nis pr t krcnuar apo pr t br
moralin e zakonshm, por kur i afrohen dy polict ndalet dhe thot q do e gjej vet
daljen. Dhe kshtu del.
- Po biri i kurvs po bnte sikur fliste n celular kur doli, - them un duke qeshur. Po bnte kot domethn, pr tu hequr sikur kishte dal vet...
- Po, besoj se po, - thot Olti.
- Po pse, mund ta fusnin brenda? - pyet Lefteri.
- Nuk e di, vlla. Po ai gjykatsi aty sia kishte frikn hi. Oh, dhe t shikonit Klejdin,
kur doli i ati jasht. Ngeli si qeni pa t zotin, shikonte rreth e rrotull dhe kishte frik.
Dhe para se t dilte Mui i tha Mos ik, se un isha aty afr dhe e dgjova.
- Pastaj? - pyet Ndueja.
- Pastaj prokurori krkoi q Klejdi t shoqrohej brenda, domethn ta arrestonin, por
gjykatsi refuzoi. Nuk e di prse, por besoj se sht nj njeri shum i kujdesshm.
Tha q do kujdesej personalisht q Klejdi t mos linte vendin ndoshta do ti ngjis
ndonj polic mbrapa, i trhoqi pasaportn natyrisht por tha q pr momentin nuk e
shihte t arsyeshme q ta rraste brnda. Pastaj foli edhe avokati i tij. Ai tha nja dy
gjra pa rndsi. Pyeta prokurorin pastaj dhe tha q do krkonte minimumi 20 e ca
vjet, por se kishte vendosur ende. Pastaj, kaq, u caktua dhe data pr seancn tjetr.
Ather do filloj procesi i vrtet.
Ndueja prsrit datn e seancs tjetr dhe thot q sht shum von. Olti ngre supet
n shenj pafuqie dhe thot q nuk varet nga ai. Ndueja premton q do t vij dhe
thot q tani duhet t iki. E prshndesim tek dera e gjykats, at dhe djemt e tij. Na
thon q t bjn kujdes dhe ti lajmrojm nse kemi ndonj problem. Un u them
q do i lajmroj patjetr, Lefteri m v n beh q t bjm kujdes nga Bisha e
Gjarpri dhe un i them q do t kemi kujdes patjetr. I shohim tek largohen dhe
kam prshtypjen e keqe q nuk do ti shoh m. Nuk e di prse por i ndjek me sy me
keqardhje tek przihen me turmn e Tirans. Tani djemt nuk ecin m mbrapa, ecin
prkrah t atit dhe e kuptoj q po diskutojn pr dika.
Duke i par ashtu, arrij ta fshij at ndjenjn e keqe q nuk do ti shoh m. Them me
vete q do ti shoh mbas nj muaji dhe sdo tm ket marr malli fare.

Largohemi n kmb. Mbasi kemi br disa qindra metra shikojm makinat e

Muit q na kalojn afr. Ecin si t mendur apo si t dehur. Mundohem q t shikoj

brenda makinave, por xhamat jan t errt dhe pastaj zhduken shpejt. I tregoj Oltit
pr krcnimet q m bn dhe e pyes nse, sipas tij, rrezikojm ndonj gj.
- Sa her t kan krcnuar kur luaje futboll? - m pyet.
- Nuk i kam numruar kurr por besoj nja dy-treqind her.
Dhe sa her ta kan thyer vrtet kmbn?
- Jo kmbn Olto, legamentet. Skupton hi nga futbolli. Nejse, nj her vetm.
N fakt nuk ma kan thyer kurr. Kishte qn faji im q e kisha zn keq, por m
vjen turp tia them dhe i tregoj gjithmon historin e disa mbrojtsve t kqinj e t
ashpr, t cilt gjoja m kishin vrar mbasi un kisha br tre gola.
- Ather prse ke frik?
- Un nuk kam frik, trap. Doja vetm t dija mendimin tnd. Po ather po pyes
Julin m mir. Si thua ti, Julian?
- Besoj se po, - thot ky. - Por duhet t shohim. N fund t fundit, far mund t na
bjn tani?
- Asnj gj, - them un. - Si thua ti, Olt?
- Nuk e di. Por duhet t kemi kujdes.
Ndahemi me Julianin afr zyrs son. E ftojm t pij nj got me ne, por na thot q
duhet t msoj. Ather e prshndesim, e porosisim q t msoj shum e t na
nderoj. Ai qesh dhe pastaj ikn. E shoh tek zhduket, derisa bhet nj pik e largt, q
lviz ngadal dhe prsri m shpifet ajo parandjenja e mallkuar q mbi ne po afrohet
nj fortun. Ia them Oltit, por m shpjegon q sht vetm nj parandjenj, e
parandjenjat e mia historikisht kan dal t gabuara. Pastaj m kujton q un kam
edhe nj rast tjetr pr t ndjekur, at t zotit Lulzim dhe t hakmarrjes se tij.

Shoqata e Pajtimit t Gjaqeve, q rndom ne e quajm Zyra e Pajtimit, edhe

pse ky nuk sht emri i saj zyrtar, ndodhet n katin e par t nj pallati t vjetr n
zemr t Tirans. Meq nuk do ta duroja dot nj udhtim tjetr me transportin publik,
prshndes Oltin dhe nisem drejt rrugs s Kavajs. Si ekspert rrugsh q jam,
mendoj t mos marr at kryesoren, ku do t hasja lloj-lloj adoleshentsh, t cilt m
japin dhimbje koke vetm me kontakt viziv. Brtasin gjithmon, edhe kur jan nj
pllmb larg njri-tjetrit, lvizin gjithmon n grup, pr t treguar q jan shum dhe
nuk jan aspak t edukuar.
Diku midis 21-shit dhe rrugs Myslym Shyri ka disa rrugica t ngushta dhe shtpi
me qerpi, t gjitha njkatshe, nj ndr shembujt e fundit t nj Tiran q po
zhduket. Vendos q t hyj aty, pr t kursyer koh.
Mbas 20 minutash jam srish n rrugn kryesore, me mendimin popullor q rruga m
e thjesht sht edhe m e mira. Qyteti po ndryshon dhe po ndryshon aq shpejt saq
qytetart nuk po msohen dot me t. Nuk e di nse sht nj gj e mir apo jo, nuk
kam asnj opinion mbi kt pik. sht shum qesharake t mendosh q, mbas shum

vitesh n Tiran, arrij t humbas akoma rrugn por n fund t fundit sht nj shenj
e mir. Nse arrin t humbassh akoma n qytetin tnd, do t thot q ky t ruan
ende t tjera befasi.
Ajo q urrej m shum n Tiran (prve qiellgrvishtsve modern q bien n
kontrast me lagjet historike, e prve lagjeve historike q bien n kontrast me
qiellgrvishtsit modern ) sht shiu, shiu i papritur i kryeqytetit. Duke mallkuar
motin e uditshm t Tirans, ndalem pr t bler nj adr dhe vazhdoj drejt
qendrs. Rrugs mundohem t kujtoj raste t tjera, kur ka rn shi n ver, por nuk ia
dal mban. Un nuk jam si shum njerz t tjer, q din t t thon: Po, ra shi edhe
para gjasht ditsh, apo Pardje n drek bnte shum vap. Mua ditt m
ngatrrohen me njra-tjetrn, kujtimet zbehen. Nuk mbaj mend cigaren e par,
Sknderbeun e par, puthjen e par dhe as shiun e par. E vetmja gj q m kujtohet
jan disa rreshta t nj kng t vjetr, q kndoj gjat gjith rrugs.
Shiu i vers, shiu i ngroht i dashuris,
ma kujtoi at puthjen nn ati.
Arrij n qendr, por Zyra duhet t jet pak m e koklavitur se sa e mendoja, ose Olti
ma ka shpjeguar keq. Pasi sillem rreth e rrotull pr nja gjysm ore duke mos e gjetur,
vendos t pyes shitsit e gazetave q m drejtojn n rrugn e drejt. Mallkoj rrugt
pa emr e pa numr dhe bekoj shitsit e gazetave. Pr solidaritet, blej nj revist, q
nuk m hyn n pun.
Kam njfar eksperience me kto shoqata t vogla dhe e di q zakonisht gjenden
npr cepet m t fshehura, por jo sa kjo. Nuk e l rastin t m ik pa shfryr kundr
shtetit, q nuk e ndihmon Shoqatn e Pajtimit, i cili sht nj institucion i
rndsishm pr kt vend.
E kam lexuar Kanunin n fillim t viteve 90, kur libri filloi t qarkullonte prsri. Si
shum shqiptar, prpara leximit, ajo q dija pr Kanunin ishte: libri legjendar q
rregullonte hakmarrjen midis shqiptarve vetm at q kisha lexuar tek Prilli i thyer
i Kadares, nj libr i mir. Por versioni i at Gjergj Fishts m hapi syt. Si shum t
tjer, gjith jetn e time e kam konceptuar Kanunin thjesht si nj institucion barbar,
q fliste vetm pr vrasje t rregullta, taksa e kufij. Kurse libri i vrtet flet edhe pr
shum, shum gjra t tjera. Praktikisht disiplinon t gjith jetn e fatkeqve q, n
m shum se pes shekuj, kan rn nn juridiksionin e tij. Nga lindja deri n vdekje,
prfshir fejes, martes, mikpritje ( Shtpia e shqiptarit sht e mikut dhe e Zotit ).
Aty sht Shqipria e mistershme, Shqipria e mparshme, prpara osmanve e
prpara komunistve. Shtpia e shqiptarit sht e mikut dhe e Zotit. Kjo m plqen.
Tregon pr shqiptart m shum se sa mund t tregojn shum libra historie e kronika
t zeza. Shqiptart n radh t par jan mikpritja, n radh t dyt jan besa dhe
vetm n radh t tret jan njerz, t mir e t kqinj, si shum raca t tjera.
Apo t paktn, mua m plqen ta mendoj kshtu.
Zyra e Pajtimit sht nj zyr e thjesht, me njerz q hyjn e dalin, nj korridor i
gjat me makina pr t br fotokopje e disa kompjutera t vjetr. Pres pr disa
minuta n nj korridor t zhurmshm. Shfrytzoj rastin pr t shfletuar revistn e

panevojshme q kam bler m par. sht gjith ngjyra, jep optimizm. Lexoj pr
disa kngtare e showman-, q jan martuar/fejuar/ln/divorcuar me njri-tjetrin.
Intervista t kota. Prtoj ta gris, ndaj e l mbi nj karrige.
Pr fat t mir, mbas pak m thrrasin n nj zyr t vogl ku prezantohem me
Fatmirin. sht nj burr i ri q mban nj cigare t pandezur n dor, me nj fytyr t
trisht, por n nj far mnyr fisnike. Duhet t jet rreth 40-45 vje. Njoh shenjat e
nj duhanpirsi, q po mundohet t lr cigaren. Fytyra e ashpr dhe rrudhat e
parakohshme jan nj shenj tjetr e plakjes se shpejt t Fatmirit. sht ajo lloj
plakjeje q vjen nga puna e lodhshme, kur dikush kt pun e bn vrtet duke i
kushtuar asaj t gjith kohn e energjin q ka n dispozicion. Dhe kto m mjaftojn
pr t respektuar njeriun me t cilin flas.
- Sa dit pa pir? - e pyes.
Kupton pak me vones se pr far e kam fjaln dhe buzqesh duke par cigaren nga
afr.
- 43 sot.
- Duhet shum forc vullneti.
- Po, duhet, - pranon ai me thjeshtsi.
I shpjegoj se far po krkoj. I jap me radh t gjith mbiemrat q Luli m ka shkruar
n nj list. Pr t part nuk gjejm asgj. Ai ndalon krkimin vetm kur i prmenda
Markun.
- Marku, po, ka mundsi.
- Duhet t jet nj mbiemr shum i prhapur, ndoshta do keni ndonj vshtirsi.
- Mos u bj merak...kemi probleme t tjer akoma m serioze.
Ndihem pak si i huaj n at mjedis. Ndjej solemnitetin e situats dhe prfytyroj
procesin q kan kaluar informacionet mbi hasmrit, nga nj krism e sakt n
bjeshkt shqiptare Bjeshkt e Namuna? deri n kompjuterat e vjetr t kryeqytetit.
Fatmiri shkruan dika mbi kompjuter dhe fillon t lexoj.
- Kemi informacione mbi t paktn pes familje me mbiemr Marku q kan apo
mund t ken hakmarrje, - thot duke m ndrprer mendimet.
-Keni ndonj list t meshkujve t familjeve?
Po, natyrisht.
- Mund t ma stamponi, ju lutem?
- Jo, nuk punon stampuesi.
Kthen ekranin nga un dhe thot q mund ta lexoj aty. Humbm ndr ata emra,
mbiemra, data lindjesh e vdekjesh pr m shum se nj erek ore. Rezultati sht ai
q kam dyshuar gjithmon : Besnik Marku nuk ka asnj hakmarrje.
Pas m shum se dy orsh bised mbi Kanunin dhe shqiptart, braktis zyrn duke
premtuar q do t kthehem pr t vazhduar diskutimin.

- Kanuni sht pr nderin, Bardhyl. Jo pr vllan, jo pr kushririn, por vetm pr

nderin. Pr t mos marr kafen nn gju e pr t mos mbajtur pushkn me gryk
posht. Nuk sht pr besn e kto gjra q m thua ti, - prgjigjet Olti.
Mallkoj veten q kam nisur kt diskutim me mikun tim. Dakord, e di shum mir q
sht diplomuar me nj tem tamam mbi Kanunin, por mendova se mund ta
kontrolloja e madje ti bja ball do lloj argumenti mbi Kanunin pas informacioneve
q kisha marr nga Fatmiri.
- sht pr familjen...
Nuk arrij ta mbaroj frazn, sepse kuptoj q Olti ka t drejt. Mundohem t gjej ndonj
argument tjetr.
- Nuk sht pr familjen. As pr hakmarrjen dhe as pr ndonj gj tjetr. sht vetm
pr nderin.
- sht pr hakmarrjen. Ndryshe nuk ka mundsi q n 1990, shum kan filluar t
hakmerren pr vrasje t bra q prpara lufts s dyt.
- Ajo q nuk kuptojn sht fakti q nuk ka trimri n vrasjen e dikujt mbasi i ke zn
prit. Trimria gjendet tek falja e gjakut, jo t derdhja.
Kishim menduar se e kishim hequr Kanunin nga mendjet e shqiptarve. Gati-gati e
kishim radhitur kt n nj ndr sukseset e pakta t komunizmit. Por me sa duket nuk
sht kshtu.
- Sidoqoft, kta miqt tani nuk kan hakmarrje. N arkiva nuk rezulton asgj pr
kta emra. Ashtu si e parashikoja, m ka gnjyer.
Marr prsri fotografit q m ka dhn Lulzimi dhe i prhap mbi tavolin. Jan gati
t gjitha njsoj, qoft fotot e qoft gazetat e prera. Njerz serioz n nj mjedis t
ngurt, diku n ndonj mal t humbur, ndoshta n kufi. Shum nga njerzit n foto
veshin nj uniform t uditshme, q nuk e kam par kurr. Nuk sht nj uniform
ushtrie dhe as policie.
Edhe gazetat jan njsoj. Vrasje anonime, asnj fajtor, asnj arsye. Dhe asnj lidhje
midis viktimave.
- Tani fillon puna e hetuesit, shef, - thot Olti.
Prkulem prpara fotografive dhe mundohem t gjej at shenj t vogl, q do t m
bj t kuptoj se far dreqin jan njerzit n foto dhe prse kan vdekur. Dakord.
Luli m ka dhn nj list. Lexohet emri i Agron Priskut dhe ai i Besnik Markut.
Prisku ka vdekur para nj viti, n gusht. Shikoj faqen e gazets s para nj viti. Fotoja
sht e njjt me at t Markut, nj trup i pajet q duket sikur fle. Nuk duket n
fytyr. Por sipas Lulit njeriu n gazet sht edhe n fotot bardh e zi q m ka dhn
ai. Asnj informacion i nevojshm n fund t fundit.
- Mund t themi disa gjra gati t sigurta, n fund t fundit, - them un pas pak
minutash.
- Psh.? - thot Olti, tamam kshtu, psh.
- Q Marku, Lulzimi dhe Agron Prisku ishin miq. Dhe q tani dikush krkon ti
eleminoj pr arsye q nuk i dim dhe q Lulzimi nuk m tregon.
- Bukur, deri tani ke t drejt...

- Lulzimi nuk m tregon, sepse ka br dika shum t shmtuar q nuk dshiron t

merret vesh, tip vrasje apo ku e di un se far. Ose ka frik q sikur tma tregoj,
un nuk do ta pranoj rastin.
- Bukur. Ai nuk e di q ti pranon do lloj rasti, nse t paguajn, sepse nuk ke asnj
ideal.
- Po po, si t duash. Luli gnjen, apo m mir, nuk m thot t gjith t vrtetn. Dhe
un e kam zt, kur m gnjejn. Ndaj, ose po e l kt shtje dhe i them q kam
dshtuar, kshtu q mund t mbaj edhe lekt, ose vazhdoj edhe pse kjo histori sm
plqen aspak.
- Un e di q bn kot, q kjo histori t plqen pikrisht sepse po mundohen t t
fshehin dika. Kto gjra zgjojn kuriozitetin tnd t smur, ndaj lre muhabetin e
dshtimit dhe prqndrohu ktu. V re ndonj gj t prbashkt n dy kufomat?
- Kan nj gur afr, apo jo?
- Po.
- N fakt, afr t dy trupave qndron nj gur pak m i vogl se nj grusht.
- Kjo duhet t jet firma e vrassit, - komenton Olti.
- Ose rastsi. Do tm plqente m shum sikur t kishte ln emr e mbiemr si
firm.
- Edhe policis.
- Po, policia. Kam akoma ndonj shok atje. Tip Vasili. Duhet t bj nj telefonat.

- Merrni pr t pir far t doni, por ama merreni vet e mos m lodhni, - thot
Conja sapo ulemi. Por pas pak minutash, duke par q asnjri nga ne t dy nuk ka
ndrmend t lvizi, dorzohet dhe afrohet. Po shohim akoma fotografit dhe nuk e
vm re fare.
- Po prshndesni, more njerz t zn, se si keni fjalt me lek!
- Olti i ka, po ta vesh re me kujdes, - e informoj un. - E kemi avokat unin.
- Avokat i madh, po.
- Paguhet me fjal, uni. I kam thn trapit: kot u ktheve n Shqipri. sht kthyer
pr t mbrojtur shtresn e varfra djali. N vend t gjente ndonj pun andej nga
mbaroi, donte t vinte ktu, t rrinte me mu e me ty, o Cone.
- T isha diplomuar un si ky e shihje ti Bardhylo, po ti bj q vetm gjimnazin
kam br.
- Ou, ke br gjimnazin ti Cone, - ndrhyn m n fund Olti. - Nuk duket. Po do na
sjellsh dy kafe e konjak apo si e ke punn?
- Jua sjell un, jua sjell. Lokal jemi, pije shesim. Menjher.
Por n vend q t shkoj n banak, ulet n tavolin me ne dhe fillon t shqyrtoj
fotot.
- Ku jan? - pyet mbas pak.
- Ta dinim ku jan, nuk i shikonim kshtu, Cone.

- Edhe kjo sht e drejt, - pranon ai dhe i pezmatuar ohet pr t prgatitur kafet.
- Pa h, shef, far bjn detektivt e mdhenj si puna jote, kur nuk ecin dot prpara.
Normalisht duhet tu vij ndonj ide gjeniale, apo jo?
- Besoj se dorzohen, - prgjigjem un.
- Domethn ske asnj ide gjeniale?
- Po t kisha pasur sdo isha ktu me ty, mor vlla.
- Dorzohu ather.
- U dorzova.
- Jo jo, ngri duart lart.
- Dakord, - pranoj un duke ngritur duart.

Mbas dy orsh tek Conja arrij t sistemoj pak idet dhe kufomat. N nj foto t vjetr
t klientit tim gjej gjasht emra. Katr prej tyre kan vdekur
Fillon me Agron Priskun, vrar n gusht t 2005-s n nj lokal n qendr t Tirans,
n mes t dits. M shum se 20 klient n lokal n at moment, dhe asnj dshmitar.
Askush nuk ka par se nga jan nisur plumbat, askush nuk ka par ndonj vrass t
mundshm duke u larguar. Pronari i lokalit ankohet se mbas konfliktit, klientt kan
ikur pa paguar.
Asgj tjetr.
Bashkim Hoxha. I gjetur i vrar n dyqanin e tij vetm para nj jave. Kur kishte
mbrritur policia, nuk kishte vdekur ende, por as nuk kishte mundur t thoshte asnj
fjal q mund t ndihmonte pr t kapur vrassin. T paktn, kshtu thot gazeta. Dhe
prsri asnj dshmitar, asnj prov, asnj gj prej gjje. Askush nuk shihte, askush
nuk dgjonte. Vetm se, ekzekutimi i Agronit ishte m i ftoht dhe dukej m i
programuar se t tjert. Nj plumb pas koks n mes t dits, dhe shkrettir kur
policia mbrrin n vendngjarje.
Besnik Marku, i gjetur i vrar para dy ditsh, pran zons s Shkolls s Bashkuar.
Pes plumba e kan prshkuar tejprtej. Edhe ktu asnj dshmitar.
T gjith raste q Lulzimi i ka lidhur me njri-tjetrin. Dhe t gjitha raste pr t cilet
shpresoj se mund t marr ndonj informacion nga Vasili, sepse, deri tani, nuk ka
asnj prov konkrete q ti lidhi vrtet kto vrasje. Mund t jet ashtu si thot Luli.
por mund t jet edhe vetm rastsi. Askush smund t vras sistematikisht duke ia
hedhur paq gjithmon.
Nse duhet ti besoj klientit tim, nga ajo foto e vjetr jan gjall vetm dy veta. Luli
dhe nj far Prparim Behrami. Dhe Luli ka frik. Gnjente kur fliste pr hakmarrje
sipas Kanunit, kjo nuk sht e till. Ka thjesht frik dhe do t shptoj kokn e tij.

Drejtoria e Policis n Tiran ndodhet afr rrugs Myslym Shyri. sht nj

ndrtes e trisht, dhe sht e uditshme se si nuk stonon n nj nga zonat e Tirans
q m shum i afrohet ides se nj kryeqyteti evropian. E rrethuar nga internet kafe,
dyqane moderne dhe lokale t sapondrtuara, Drejtoria sht e njjta prej shum
vitesh. Kryen edhe nj funksion pr dhnien e pasaportave dhe dokumenteve t tjera.
sht edhe nj nga vendet ku kam punuar shum koh m prpara, ndaj edhe e njoh
mir.
Ndalem pak prpara ders dhe kuptoj q nuk dshiroj t kthehem n at vend, n t
cilin kam nj seri kujtimesh negative. Nga ana tjetr nuk jam as i sigurt q Vasili
sht brenda dhe e di q do t humbas koh nse i krkoj ndokujt q t thrras
mikun tim. Ktu nuk t marrin kurr seriozisht. Bj t futem pastaj ndrroj ide.
Ndalem prpara ders pr disa sekonda dhe pa e pasur mendjen, fiksoj nj nga polict
e shumt q bjn roje. Mbledh buzt. Nuk dshiroj t futem.
Si prfundim ndalem m shum se nj minut duke hezituar, derisa disa roje fillojn
t m shohin me dyshim dhe m afrohen. Gjja e vetme q do t doja t shmangia
tani jan pyetje nga ana e disa policve tepr t zellshm, ndaj marr djathtas, duke
shpresuar q t arrij n koh pr tu ulur n nj nga lokalet ngjitur e t humbas midis
pemve. Por sht tepr von: nj polic tjetr po m vjen prball, dhe nj tjetr nga
mbrapa. Ather ndalem dhe shikoj n fytyr at q po m vjen drejt, derisa gjendemi
prball, vetm pak hapa nga njri-tjetri. Arrij t lexoj emrin q ky ka t shkruar n
uniform : Hyka.
- Shok! - thot ndrkoh polici, q m ka arritur nga mbrapa dhe m prek me gisht n
shpatull.
Kthehem dhe lexoj edhe emrin e tjetrit: Hasani. Ndrkoh v re q edhe nj polic i
tret sht shkputur nga dera e Drejtoris dhe po afrohet me prtes.
Edhe thon pastaj q policia nuk punon, mendoj, nj sekond hezitim e ja ku erdhn.
Kujtohem pr far m ka thn Olti. Sot n Tirane vjen nj prfaqsues i
rndsishm i nj shteti t huaj mik, frika pr atentate sht e lart. Ndryshe nuk
shpjegohet gjith ky kujdes pr mua.
- Dokumentet, zotri, - thot Hyka.
sht nj djal i ri, jo m shum se 25 vje dhe gjithka tek ai, nga mnyra se si mban
uniformn dhe deri tek mnyra se si flet, tregon q nuk ka m shum se disa muaj n
polici.
- Urdhro?
- Dokumentet, ore. - flet me egrsi Hasani.
- Patjetr, - them duke nxjerr portofolin, ndrsa me bishtin e syrit shoh q edhe
polici i tret tashm sht afruar dhe po m shikon n sy. E shikoj edhe un.
- far ka? - m pyet ky.
Un vendos q mund ta luaj kt takim n nj mnyr tjetr.
- Ka q duke u larguar nga porta, zoti...
- Isa, - thot ky.

- Duke u larguar nga porta, zoti Isa keni ln rrugn e hapur pr do njeri q do t
hyj, e mbi t gjitha t dal nga komisariati. Keni ln vendin e detyrs, kur nuk ishte
e nevojshme duke qn se un isha i rrethuar nga dy kolegt tuaj, q jan edhe tepr
pr nj kurioz q ndalet nj sekond. Ndoshta duke menduar se ka harruar n shtpi
nj dokument q i duhej pr pasaportn, ndoshta sepse nuk ka cigare. Kjo e juaja nuk
sht prmbushje e detyrs, sht thjesht kuriozitet i smur n nj dit t
mrzitshme. Por nj roje nuk ka kuriozitet, zoti Isa, ka vetm sy pr t par kush hyn
e kush del. Ndaj, mbrapa kthehu e shko n vend sa m shpejt t mundesh, por duke
br sikur ska ndodhur asgj.
Isai shtang dhe sht gati t buzqesh, por shikimi im i egr e ndalon. Ather
krkon ndihm duke par nga kolegt e tij q gjithashtu kan ngelur t habitur. Nuk u
jap koh q t reagojn.
- Ti pastaj, - vazhdoj un duke u kthyer nga polici m i ri, - e sheh veten n pasqyr
kur del nga shtpia? Nse nuk ke pasqyr, do ta marr prsipr personalisht t t
dhuroj nj syresh. Dy kopsa t zbrthyera, pistoleta t ka rrshqitur mbrapa dhe nuk
do e kapje as pr njmij vjet. Dhe t mendosh q kisha ardhur ktu vetm sepse
dyshojm q nj i krkuar do paraqitet t trheq nj pasaport me dokumente fals. E
shiko tani se far duhet t bj? Duhet tju shpjegoj se si bhet puna e policit. Edhe t
gjith kolegt m thoshin q nuk ishte e nevojshme t vija ktu sot, sepse unat e
Drejtoris jan una t zot, q do e kuptonin menjher nse kishte ndonj gj q
nuk shkonte. Pr fat t mir ne t Shik-ut mund t bjm edhe sipas qejfit ton. Por n
vend t kap t krkuarin tim, ju kap juve dhe intuita ime m thot q nuk do e ndalnit
t dyshuarin tim. Ti, - them duke u kthyer prsri nga Isai, - sikur t thash dika, apo
jo?
- Poun nuk marr urdhra nga Shik-u, - prgjigjet ky.
- Shyqyr Zotit jo, edhe ti na duhesh! Po t them vetm q dy njerz q prkojn me t
krkuarin jan futur n kto minuta n at ndrtes, ndrsa ti loz karriern tnde me
mua.
Isai largohet duke nxituar dhe pa thn asnj fjal.
- Dhe tani pjesa m e bukur. Pjesa m e bukur sht q njeriu q krkojm nuk sht
budalla, prkundrazi. E dini se ku ndodhet tani? I ulur n ndonj lokal nga i cili mund
t na shikoj, me shum mundsi aty prball. U tregoj me sy nj godin t lart
prball policis. - sht nj njeri q vzhgon, q natyrisht ka vshtruar me or t
tra se si lvizni, si punoni, q studion gjithka prpara se t paraqitet ktu vet. Dhe
tre polic q mblidhen rastsisht pr nj kalimtar t rastit jan nj arsye shum e mir
pr t mos u paraqitur. Vite e vite hetime q shkojn pr lesh. Nejse, tani ka mbaruar.
Kthehuni n punn tuaj.
- Dakordvetm se sot do t vij pr vizit ministri, ndaj edhe jan dyfishuar masat
e...
- Kuptoj, kuptoj. Mund t rrini t qet, ministri ka ndryshuar program pr sot. Dhe
tikur t futesh brenda m thirr pak Vasilin. Po e pres ktu tek Elisa.
- Patjetr, zotri, - thot Hyka duke u larguar.

Pendohem. Nuk doja t tallesha me ta dhe pendohem sapo shoh q t heshtur e me

prtes kthehen n vendin e tyre. Do ti lutem Vasilit q tu krkoj falje nga ana ime.
Kam respekt pr policin, shtetin, demokracin, prokurorin, gjykatn. Kam besim
tek to si institucione, jo aq shum si njerz. Por nuk mund ti ndash t dyja gjrat, nuk
sht aq e thjesht. Jan njerzit ata q i bjn institucionet dhe jo e kundrta. Jan
kshtjella jon e fundit kundr barbaris, kundr drejtsis personale dhe sistemeve t
tjera. Me sa di un, nj shtet mund t organizohet vetm n dy mnyra: n diktatur
apo n demokraci. Nuk ka asgj prtej ktyre dy sistemeve. Si shum t tjer nuk jam
nj mbshtets i madh i ksaj demokracie, nuk sht ashtu si e prisja para 15 vjetsh.
E megjithat, do bj gjithka q kam mundsi pr ta mbrojtur. Tani jemi nj vend
demokratik, nuk ka dyshime pr kt. Dhe, edhe nse nuk na plqen, nse na ka
zhgnjyer ndonjher, duhet ta mbrojm pr at q sht dhe mbi t gjitha, pr at q
mund t bhet. Nuk sht nj proces i ndar, sht e njjta gj. Nuk ka nj luft midis
shtetit dhe qytetarve, sduhet t ket. Jan e njjta gj dhe besoj se sht detyra e
secilit t mbroj sistemin si nj e mir e prbashkt, si fitore e t gjithve. Nuk
ekziston nj ne dhe nj ata. Jemi t gjith n t njjtn bark. Shteti nuk mund t
jetoj larg qytetarve dhe e kundrta. Urrej cinizmin, kur votohet. sht e drejta m
simbolike q kemi fituar, nuk m plqen kush e shprdoron. E kuptoj, e shfajsoj, por
nuk m plqen. I kuptoj problemet, jam edhe un pjes e tyre. Por askush nuk duhet
t dorzohet. Nuk ka beteja. Duhet t nisemi prej ktej dhe t shohim se sa prpara
mund t ecim. Jemi nj gj e vetme. Jemi shteti, jemi demokracia, jemi policia, jemi
politika. Nuk mund tu besosh barcaletave aq sa u beson rezultateve. sht nj rrug
e vshtir. Ashtu si thoshte princi i Arbrit, vetm nse jemi t bashkuar...
Porosis nj kafe dhe nj shishe uji natyral duke pritur Vasilin dhe shfletoj
shtypin e prditshm. N nj cep flitet edhe pr miqt e Lulzimit, por nuk ka ndonj
gj t re. Policia krkon vrassit, vrassit ikin n drejtim t paditur, viktima ishte i
respektuar nga t gjith. Policia ka nj pist, por pr momentin nuk preferon t flas
nga frika se mos kjo kompromenton hetimet. S shpejti do japin edhe informacione t
reja dhe shpresohet q, pr pak koh, ky krim t zgjidhet.
Krkoj faqet e fundit, ato mbi futbollin. Kto jan gjrat e zakonshme q thuhen, kur
nuk kan asnj ide se ku t hetojn, e njoh mir stilin.
- Shif, shif, konkurrenca, - tallet nj z mbas meje.
Vasili ulet pa pritur q ta ftoj. sht nj nga ata njerz pa mosh, me uniformn si
gjithmon n rregull, t hekurosur e t pastr, me shum yje n shpatull tashm
sht inspektor krimi dhe me nj fizik q do tia kishte zili edhe nj njzet vjear.
Askush nuk guxonte t sfidonte Vasilin n boks apo mundje gjat viteve t strvitjes
n akademin ushtarake. Prve meje, kjo kuptohet, por humbja rregullisht.

- Tallu tallu, po ma ke frikn.

- thu ti re, dridhem se mos humbas vendin e puns, q kur ke zbritur ti n fush.
Nejse, lri kto. Mos m thuaj q je ti ai i Shik-ut.
- Pse, nuk ta mbush mendjen?
- Ha ha. Jo, nuk ma mbush mendjen.
- far t than unat?
- Q kan nj problem me nj t Shik-ut jasht dhe q ky donte t m takonte.
- T kan thn shum mir. Edhe pse nuk jam i Shik-ut, dua t t takoj.
- Si ke qn, njher?
- Mir lal, mir. Po ti?
- Mir, ja, duke punuar.
- Pse ke filluar t punosh kshtu?
- Un kam punuar gjithmon, dhe kam br gjithmon pun serioze, jo polic privat.
Kamerieri l nj kafe tjetr n tavolin dhe nj got bosh, q Vasili e mbush nga
shishja ime. Pastaj hap sheqerin dhe fillon t prziej kafen. Kamerieri ikn pa thn
asnj fjal.
- Helbete, duhet t punojm. Sidomos tani q ti na bn konkurrenc duhet t punojm
akoma edhe m shum.
- Duket se sa shum punoni edhe ju, polict publik. Vjen ktu e nuk porosit asnj
gj, kamerieri t shrben automatikisht.
- E shikon Bardhyl, e shikon?
- far? Nuk shikoj asgj.
- E shikon q je polic i lindur. V re gjra t cilave askush tjetr nuk ua v veshin e as
nuk di ti interpretoj. Arrin n prfundimet e gabuar, sepse un punoj dhe ti e di. Kjo
sdo t thot q nuk vij edhe ktu pr t pir kafe apo pr t takuar ndonj
informator
- Prap me spiuna ju, ore?
- E si tja bjm ndryshe? Kujton se provat rriten npr pem?
- Jo, npr pem jo.
- Se pr t kritikuar jeni t part, po pr t bashkpunuar t fundit. E uditeni pastaj
q policia nuk sht efikasepo kot flisni,vetm sa pr t na prishur pun.
- M fal, m fal,- e ndrpres un. - Kush jemi ne e kush jeni ju?
- Ju jeni qytetart, ne jemi forcat e rendit.
- Dakord, jam qytetar. Tani, lri kto e le t flasim pr probleme serioze.
- Po t dgjoj, - thot Vasili duke u rehatuar n karrige.
Si shpjegim hap gazetn dhe i tregoj artikullin q kam lexuar ndrsa prisja.
- far mund t m thuash pr kt rast, Vasil?
- E far t t them. Le t jemi t sinqert. Shoku q po merret me kt rast sht njeri
i mir dhe polic i zoti. Por, nuk e kemi iden fare se far ka ndodhur. E kan gjetur
n mes t rrugs, diku lart nga Oxhaku, po me sa di un deri tani nuk ka asnj pist t
vlefshme. Nj plak nga nj dritare thot q ka par Markun duke ecur prkrah nj t
panjohuri. N nj pik jan ndalur, kan folur pak, pastaj i panjohuri e ka qlluar.

Krismat jan dgjuar hert n mngjes. Pastaj vrassi sht zhdukur, sikur e ka
prpir dheu.
- Gzhojat?
- Asnj gzhoj.
- Asnj gzhoj? - pyes un i habitur.
- As edhe nj. Nuk e prjashtojm mundsin q gzhojat t jen akoma aty, ne kemi
arritur shum von n skenn e krimit, kur kjo ishte, si me thn, kompromentuar.
Rreth trupit t Markut kishte gjithka t mundshme : copa gazetash, paketa bosh, nj
shishe raki, por gzhoja jo. Copa qymyri.
- Portofolin, e kishte?
- Po, dhe edhe kjo sht e uditshme, sipas meje.
- Sepse, nse n errsir je aq i aft dhe i zgjuar sa t mbledhsh pes gzhoja
- Gjasht
- gjasht gzhoja, si nj profesionist, gjja tjetr m e mir q mund t bsh sht
ti marrsh dokumentet n mnyr q t vonosh identifikimin e trupit dhe t fitosh
koh. Nse je aq i zoti sa t dish se nga gzhojat arrihet n identifikimin e pistolets,
e di edhe q smund t lsh dokumente.
Mendoj q alternativa m e arsyeshme sht ajo q vrassi dshironte q
viktima t gjendej dhe t identifikohej. Nuk ka marr portofolin sepse donte t ishte e
qart q nuk po vriste pr lek. Nuk them gj pr momentin, jan vetm hipoteza.
- Marku ishte i dehur. Vetm pak or m prpara kishte qn n nj dark me miq.
Kishte m shum alkol Marku n trup sesa fabrika Skndrbej. N at or po kthehej
n shtpi. Vrassi duhet ti jet afruar diku pran gjimnazit ajupi dhe t ket ecur
me t disa qindra metra. Pastaj e ka par n sy dhe e ka qlluar.
- Po pistoleta?
- Mendojm t jet nj TT. Po pa gzhoja ske asnj mundsi pr t gjetur dika nga
pistoleta.
- Me k kishte armiqsi Marku?
- E di se si sht ky vend, Bardhyl? T gjith jan miq derisa nuk t qllojn mbas
shpine.
- Nuk e kan qlluar mbrapa shpin.
- Nejse, kuptimi sht po ai. Sa pr Markun, besojm se ka qn polic, apo hetues
gjat komunizmit, gjat demokracis sht aktivizuar si simpatizant n ndonj parti.
N portofol i gjetm nja katr tesera partish. Nga viti 1997 deri n 1999 zhduket.
Papritmas e gjejm n Tiran, sht i pasur dhe i vetmuar. Nuk ka miq t vrtet n
Tiran, nuk ka armiq, nuk ka familje. Dhe m e keqja, n jetn e Markut mungonin
nja 10-12 vjet. Nga fillimi i 1970-ts, deri n 1983-shin. Thjesht, jan zhdukur, sikur
nuk i ka jetuar kurr. Hajde e merr vesh se far ka br ato vjet.
- Hert a von, do dilni e do t thoni q ishte nj larje hesapesh midis bandash
kriminale, domethn?
- Nuk e di se far do t thot kolegu q po ndjek rastin. Di q nse ka nj mundsi,
ai do ta gjej. Por deri tani duket si nj rast i pamundur pr ta zgjidhur.

- E bjm kshtu, ather: un t lidh disa raste dhe ti m lejon q t shikoj dosjet,
biografin, gjithka q keni pr disa raste t tjera.
- Nuk e kuptova mir. Policia, far fiton n kt mes?
- Informacione, Vasil. Lidhni disa raste...
- M thuaj far di e e pastaj flasim.
- Dakord. Njfar Agron Prisku e mban mend?
- Agron Prisku? Jo. - prsrit Vasili mendueshm.
- Gusht 2005, n nj lokal nga rruga e Durrsit, natn von. Edhe aty asnj dshmitar.
- Kan ndonj lidhje me Markun?
- Nj klient i imi mendon q po. Lre edhe Priskun pr nj moment. Para ca ditsh n
Kombinat : Bashkim Hoxha. E njjta mnyr ekzekutimi. mund t m thuash pr
t?
- Bashkim Hoxhn po, e mbaj mend. N Kombinat, brenda n dyqanin e tij. Asnj
dshmitar. Dhe ktu arritm vetm mbas 10 minutash, viktima ishte ende e ngroht.
- Gzhoja?
- Asnj. Por ktu nuk ka mundsi q t ken humbur. I ka qlluar nga jo m larg se dy
metra. Tani m thuaj prse mendon se kto tre raste jan t lidhura.
- Arma?
- TT besojm, por sdo t thot gj.
- Arma edhe prkon. Kishte lek n dyqan?
- Kishte disa dhjetra mijra lek n ark. Por nuk i kishin prekur fare.
- Le t themi, t bjm nj hipotez q vrassi sht i njjti. Nuk i merr portofolin
Markut dhe nuk i merr lekt Hoxhs. Por ndalet q t mbledhi gzhojat. Tani, nse do
t kishte marr at portofol, do kishte dy avantazhe. Nj, ju do mendonit se bhej
fjal pr nj grabitje, e cila ka prfunduar keq dhe dy, do ta kishit m t vshtir t
identifikonit viktimn. E njjta historia edhe n Kombinat. Nse boshatis arkn do t
mendoni prsri pr nj vjedhje t ndonj adoleshenti apo t droguari. Por as kto nuk
bn. Vret, mbledh gzhojat dhe ikn.
- Gjithmon sikur t jet i njjti vrass.
- Po, gjithmon sikur t jet i njjti. The q pistoleta sht e njjta, apo jo?
- Nntdhjet pr qind e pistoletave q qarkullojn ktu jan TT, kshtu q nuk do t
thot gj.
- Por nse sht si them un, sht i njjti vrass q vret n t njjtn mnyr dhe pr
t njjtat arsye. M lr q t shikoj dosjet. Apo m thuaj, far dini pr Bashkim
Hoxhn?
- Ende pak gjra, dreqi ta marr. E mban mend akoma, besoj, q ktu pr t krkuar
mbi dik duhet t bashkosh tokn me qiellin. Do na duhen t paktn disa dit q t
gjejm biografin e tij.
- far vitesh the q i mungonin Markut?
- Shtatdhjet deri tetdhjet e tre.
- Ather, mund edhe t mos krkoni mbi jetn e Hoxhs. Kto vite nuk ekzistojn
edhe tek ai.

- Po ia fut kot, tani.

- Po, po ia fus kot me intuitn time. Por ama jam i sigurt, vm bast far t duash.
ngul kmb un, paksa i fyer n sedrn time profesionale prej polici privat.
- far t duash, propozo.
- Nse fitoj un, do t m kalosh t gjitha dokumentet mbi kto vrasje dhe do t m
krkosh gjithka pr jetn e dy personave t tjer.
- E di q ato dokumente mund t m kushtojn shum, po nejse. Nse fitoj un
- Ti sdo fitosh gj...
- Dgjo, Bardhyl. M dgjo pak, t shkretn, e mos m ndrprit. Fola me shefin dje...
- Me k nga shum shefet q keni aty?
- Me shefin e madh. Kshtu, duke folur pr gjra t ndryshme, ra muhabeti tek ty. Po
flisnim pr ato problemet e vjetra, prplasjet q ke pasur me njerz t caktuar dhe m
tha q tani do t t merrte me gjith qejf, sikur t doje t ktheheshe.
- Kshtu, rastsisht fare ta tha?
- Jo, ma tha se ka frik nga konkurrenca edhe ai. Po rastsisht, pra. Edhe pse, besoj se
e di q un e ti jemi shok, dhe e di edhe q un do t ta thosha sapo t takoheshim.
Merre si t duash Bardhyl, merre si kuriozitet apo si ofert pune, po mendohu ama.
- Do tmendohem, do t mendohem, patjetr.
- Jo, nuk do t mendohesh. Nse fitoj un, nj dit do shkojm bashk e do takojm
shefin.
- Dakord. Do humbassh q do humbassh.
- At do ta shohim.
- Mir, ather. Pres t m marrsh n telefon kto dit pr t m thn q kisha t
drejt.
- Dakord. Do t t telefonoj, por do t them gjra t tjera.
- Meq e kam t sigurt q do t fitoj, e meq t kam shok, nxirr stilolaps e shkruaj.
- Fol. - thot duke nxjerr nj laps e duke kapur faturn.
- Lulzim Gjini dhe Prparim Behrami, sa m shpejt q t mundesh. Gjithka q gjen
mbi ta. Dhe meq e ke faturn n dor, na paguaj pak edhe kafet.
- Je mysafiri im ktu, pijet i paguaj un. Po m tregoke zgjidhur ndonj rast t
rndsishm kto koht e fundit?

Shtangem kur hyj tek lokali i Cones. Ul syt prtok dhe i habitur v re q
dyshemeja sht e pastr. Frkoj syt pr ca sekonda. Jo, nuk sht iluzion, sht
vrtet e pastr. Zakonisht sht e mbushur me pluhur e filtra cigaresh q Conja bn
sikur nuk i shikon dhe i fut nn tavolin pr t mos pastruar. Arsye pr t ciln un e
Olti shpeshher lvizim kmbt pr ti nxjerr prsri n qendr t lokalit.
Ulur n nj nga tavolinat e cepit qndron nj ift adoleshentsh, me sa duket t
dashuruar. Pshpritin fjal t mbla, e di dhe pse nuk arrij ti dgjoj. Pak m tej, nj

burr me kostum e me syze dielli t errta lexon gazetn. N banak, nj tjetr klient i
rregullt diskuton me Conen mbi inflacionin. Olti sht ulur afr banakut dhe krijon
rrath tymi me cigare, veprim q un se bj dot sikur t puqet qielli me tokn. Z
vend afr tij dhe prshndes Conen me nj shikim sysh.
- Nj tjetr bilet, lale. - thot Olti.
- bilet?
- Lulzimi besoj.
- E di, po pr ciln ndeshje? - pyes ndrsa i bj shenj Cones q t m prgatisi nj
kafe t shkurtr.
- Partizani - Dinamo.
- Nuk shkoj, - them un i vendosur.
- Si, ore, nuk shkon?
- Nuk shkoj, ore.
- Pse?
- Se do t bhej ndeshja e dyt e Partizanit brenda nj jav. sht tepr. E pr m
shum, fituan me Lushnjn prpara nj jave mbas nja dy muajsh q nuk bnin gol.
Kjo sht edhe arsyeja pse ika pa folur mir me Lulzimin. Imagjino t fitojn edhe
kt jav, do bhem njeriu q i sjell fat Partizanit. Pastaj, ky Partizani, nuk luan
ndonjher jasht ky, vetm n Tirane luan ky?
- Lri budallallqet, po mendo pr rastin. far do Lulzimi?
- Po h, mor Cone, se na hngre. Do na e sjellsh at kafen, apo jo? Lere inflacionin
se ka punn e vet.
- Erdha zoti hetues, erdha. E rrfej po deshe, u vonova duke t br kafe, do m
fussh n burg - qesh Conja. L kafen dhe m sheh n sy. E kuptoj q ka dshir t
tallet me Oltin. sht nj loj q bjm her pas here, kshtu q i tund kokn n
shenj miratimi. Mundohemi t gjejm arsyen pr t ciln miku im sht kthyer n
Tiran, duke mos pranuar faktin e thjesht q ai e do atdheun e tij dhe dshiron t
realizoj ktu do ndrr t vetn.
- Ke vrar njeri? - pyet Conja. - Ndryshe nuk shpjegohet.
- Jo. - prgjigjet Olti i bezdisur.
- Okej, okej, e gjeta : ke ln ndonjrn me barr dhe je kthyer nga frika, - ndrhyj
un.
Olti tund kokn n shenj mohimi.
- Transportoje drog dhe gati po t kapnin, ndaj u ktheve.
Bn akoma shenj q jo.
- Cone, tani po e tepron. e kujton Oltin ti, sbn kshtu gjrash ai. Ta them un, ta
them un?
- Thuaje ti.
- Trasnportoje arm apo femra dhe gati po t kapnin, ndaj u ktheve.
- Ju se dini se far sht dashuria pr atdheun, palla.
Qeshim. Olti m shan. Un e shaj. Pastaj t dy shajm Conen q nuk di t bj kafe. I
krkoj edhe uj. Kur pushojm, Olti bhet melankolik. Se duroj dot kur sht kshtu.

Conia largohet duke qeshur. I shpjegon klientit t rregullt q Olti sht diplomuar
jasht shtetit, por pastaj sht kthyer. Klienti na sheh me admirim dhe i bj me shenj
q Olti jam un.
- Rasti i Julit, si po ecn?
- Po shikoja qpar dokumentet. Na kan sjell shum dshmitar t fuqishm e
duhet t studioj ca gjra.
- E kur the q do t jet seanca tjetr se se kisha mendjen kur shkuam n gjykat?
- Normal q se kishe mendjen. Po bje miqsi me truprojet e Muit. N 13 Tetor.
- Kur?
- N Tetor t thon, nuk dgjon?!
Nuk e prmbaj dot nj frshllim habie. Jemi n fund t Korrikut dhe e kan shtyr
pr dy muaj e ca. Drejtsia punon shum ngadal. Ashtu si Conia q, m n fund, pas
m shum se dhjet minutash kujtohet t m sjell ujin.
- Rrofsh, Cone.
- Asnj gj.
- E ke vn re q kan filluar t pastrojn lokalin ca e ca, - pyes Oltin.
- Ndaj kam gjysm ore un q pastroj nn tavolin e spo nxjerr gj.
- Po dihet ajo, Olto. Ne si lokal tani krkojm t afrojm nj klientel t re, njerz
shik q nuk duhet t shohin pluhur sepse ndryshe nuk ulen, - vazhdoj duke par me
bisht t syrit Conen, q mbasi ka vendosur ujin mbi tryez rri n kmb duke dgjuar
me interes.
- Epo biznes hesapi, Bardhyl djali. Ore, ne q nuk ka gjimnazist tani? M ka marr
malli. Se normal, kur vijn ata lahet lokali, pr mua e pr ty jo.
- Sdo mend, sdo mend. Ua shet gotn e vodks 300 lek atyre. Futua se kta e
mbajn. Ore, po neve do na mbash kur t bhesh lokalsi i thon Olto?
- Ekskluziv.
- Po neve do na mbash akoma kur t bhesh lokal ekskluziv Cone, apo do na
mbyllsh dern?
- Do ju mbaj po m zut dern, nga e keqja, ndryshe jo, - flet m n fund Conia.
- E sheh, Olto. Po i zum dern. Se kush e mbrojti kt far burri kur nuk kishte
cigare, e se kush e mori policin, kur po i vidhnin lokalin...
- Kush i solli cigaret kur skishte? - pyet Olti.
- Un e ti. Po policin kush e thirri?
- Ti.
- H mo, boll tani se po bheni qesharak, - thot Conia me z t dobt duke marr
hirnoren pr ta zbrazur.
- Lre, se plot e dua, - e ndal Olti.
- Po un se kam shum hallin tek lokali, o Olto, por tek pronari. Si thua ti, do vij m
borgjezia tiranse ktu, kur ta marri vesh q ky e ka emrin Cone?
- Hm. Vshtir sht vallahi. Se, bie fjala, un zbres nga Mercedesi im q mezi e
kam bler, duke shitur arm e drog, e far u them shokve: Hajdeni, u them se do
tju oj n nj vend t bukur. Ku ore? pyesin ata. Tek Conia, u them un. Po

ssht evropiane fare, thon ata, e nuk vijn m me mua. Kshtu humbas shokt,
lekt q mezi i kisha br duke vjedhur lekt e popullit t shkret, humbas respektin e
buave q marr me vete e t shum t tjerve, po aq t respektuar.
- Eja shkojm tek Xhoni. Si t duket? m mir kshtu. Apo: Eja shkojm tek Gabrieli.
- Pse ore, thua do t arrij deri aty, do t ndryshoj edhe emr?
- sht biznes, lale. Dhe pr biznesin bhet gjithka.
- Un nj gomar, e duroj, - flet Conia m n fund, - po kur bhen dy bashk...
Nuk e mbaron fjalin, ngre duart nga qielli sikur krkon ndihm.
- M duket se t quajti gomar, Olto.
- Ashtu mu duk edhe mua.
- Po ikni more punoni, vini e m bni propagand ktu, edhe gomar t quajta. Avokat
do t t thrrasin zotrote, ? Po ti tjetri, detektiv i madh ti, posi! Shko re, gjej nj
pun serioze. Dyzet vje njri, tridhjet e ca tjetri, e vini e m ngrini nervat kot. Ore
Olto, lre kt se ky ka ikur, - bn me shenj nga mua, natyrisht, - po ti more, lal,
gjith ajo shkoll jasht e vjen e m rri me kt shrbtorin e sistemit, kt trapin.
- Ah, ktu ka t drejt, - thot Olti.
- Ktu po, - them edhe un duke tundur kokn n shenj miratimi. - Mir un, po ti?
- Pun serioze, si pr shembull, far thua ti, Bardhyl?
- Un them t marrim nj lokal me qera, Olto e t punojm bashk. M duket pun
shum e mir.
- Ortak, - m zgjat dorn duke qeshur.
- Jua ka marr perndia mendt komplet, - brtet Conia duke u larguar.
- M duket se u ofendua, - thot Olti me z t ult.
- Jo mo, se bn kot ai, po lre.
- Thua?
- Po mo, po. Ja, tani do t vij prap e t flasim pr inflacionin.
- Dasht Zoti! Dgjo kto, lre Conen, po far do ky sportdashsi?
- Asgj. A sht e shtun nesr?
- Po.
- E pra. Duhet t takoheshim mbas nj jave, ti thosha se far kam gjetur.
- far ke gjetur ti?
- Hi, asgj nuk kam gjetur.
- do ti thuash nesr?
- T thash q nuk do t shkoj nesr.
- Pse nuk shkon, more? Ke frik se mos, se di, ndonj kurth a ndonj gj?
- Kam frik se fiton Partizani.
- Dakord, por duke qn se luan me rivalt e Dinamos, ngushllimi sht q njra do
t humbas, e mund t gzohesh pr kt gj.
- E di q ke t drejt, Olto. Se kisha menduar ndonjher nga ky kndvshtrim. T
paktn, njra do t humbas.
- Pra, do t shkosh. far do ti thuash? Nse ka nevoj pr nj avokat, mos harro.

- Mos ki merak. Por nuk besoj. Do i them q skam se far ti bj m, q vrasjet jan
pa lidhje.
- Pse, jan pa lidhje vrtet?
- Jo, nuk besoj. Kan nj lidhje dhe gati me siguri i ka vrar i njjti njeri. Por duke i
thn kshtu, do t m jap m shum informacione, e ndoshta do t zbuloj ndonj
gj t re.
- Shiko sa i zgjuar.
Conia afrohet prsri dhe i flet Oltit.
- Nuk je diplomuar fare. E ke bler me lek apo me euro dhe na bn neve sikur ke
universitet.
- Gabim, prsri gabim.

Mbasditja kalon pa ndonj ngjarje t re. Olti ikn shpejt, sepse ka njohur nj
vajz dhe dshiron ta oj n kinema dhe pastaj n shtrat. Un qndroj n zyr dhe
mundohem t prqndrohem mbi kt histori dhe mbi at q di deri tani, por nuk kam
aspak qejf dhe truri refuzon t shqyrtoj edhe njher detajet nga fillimi deri n fund.
Ather marr nj libr dhe ulem n zyrn time. Prgatis kafe, marr cigare, uj e
hirnore dhe falenderoj Zotin q, m n fund, po m jep pak koh pr t lexuar dika.
Pas pak humbas n historin dhe harroj gjithka q m rrethon. Magjia e librit. Vetm
librat, seksi dhe futbolli arrijn t t heqin mendjen nga problemet e prditshme.
sht sikur dikush nga sipr ka menduar q na ka dnuar mjaft duke na sjell n kt
jet me kto probleme shrbimi i transportit publik n Tiran, miss Albania q un
urrej, dhe pastaj ka menduar q nse duam dika t ndryshme, mund t lexojm
librin e fundit t Visar Zhitit, t bjm seks un kt nuk e bj, sidomos koht e
fundit apo t mendojm, pr nj or e gjysm, vetm mbi skema loje, taktika dhe
kundrtaktika diku n shkallt e stadiumit Qemal Stafa apo Selman Strmasi, at
q dikur e quanin stadiumi Dinamo.
Mendoj prsri pr ndeshjen q jam i detyruar ta ha n kurriz t nesrmen. Ska
rndsi. Duhet vetm t kujtohem q t mos shkoj me autobus, m mir n kmb.
N fund t fundit, stadiumi sht afr dhe zona nga Shallvaret, ku un e Olti kemi
zyrn ton, deri tek stadiumi sht nj nga zonat m t bukura t Tirans.
Duhet t tregohem i qart m Lulzimin. Nse do t gnjej akoma, mund t gjej
ndonj trap tjetr, un skam qejf t tallet me mua.
Pr fat t mir, mendimet mbi vrasjet e fundit m ln shpejt dhe filloj t lexoj. Kur
ngre kokn ka rn errsira. sht von dhe jam mpir. Provoj t lviz, por n fillim e
kam pak t vshtir. Me nj shikim joshs shoh divanin-shtrat, por sikur ti kishin
kuptuar qllimet e mia, tamam n at ast kockat fillojn e protestojn pr vuajtjen e
t fjeturit n kolltuk.
Vendos t shkoj n shtpi.

ohem si i dehur dhe shikoj orn. Gati dhjet. Kam lexuar pr disa or dhe nuk e kam
vn re fare. Fus librin n xhepin e xhakets dhe nisem pr n shtpi. Para se t dal,
shihem n pasqyr pr nj sekond. Libri n xhep m bn t dukem si ndonj
profesor universiteti. Dal.
sht e bukur t shohsh Tirann n mbrmje, t bn prshtypje. Tashm qyteti sht
trhequr dhe ata q ecin rrugs jan nj rac tjetr, q nuk ka t bj fare me at rac
q e popullon ditn. Mosha m e lart q takon sht 25-vje, duke m prjashtuar
mua. Nuk duket si Tiran, duket si nj qytet t cilit i kan br magji. Ditn, do t jet
i juaji puntor, pleq. Por sapo t perndoj dielli, duhet t trhiqeni, kjo sht ujdia.
Do lini rinin t dal dhe nuk do ti takoni.
sht brezi i ri ai q ndan rrugn me mua. Vishen njsoj si n shtete t prparuara,
qeshin me z t lart. I dua dhe i urrej. Kur nuk i gjykoj si idiot kok e kmb,
adoleshentt m ngjallin besim dhe jam i gzuar pr ta, pr faktin q ata do t ken
mundsin t jetojn nj jet m normale, se sa ajo q ka pasur brezi im. Nuk e di
nse gzojn kt privilegj nga lufta e atyre si puna ime dhe miqve t mi demokrat,
apo e gzojn sepse duhet dhe pik. N fakt, nuk e di nse e gzojn apo jo, nse
arrijn ta kuptojn q jan t privilegjuar n krahasim me prindrit e tyre. Nuk besoj.
Ndoshta i urrej tamam pr kt dhe pr mnyrn e jetess q kan ndrtuar. Pr kt
mirqenie q shprehet vetm tek e veshura dhe tek cigaret e shtrenjta. M duket kallp,
nj vitrin e pastr. Shpresoj t mos jet kshtu.
Tirana, n disa pika, ndahet si me thik. Kalon nga rrmuja n qetsi, sidomos duke
iu afruar shtpis time. T qeshurat e fustanet e shkurtra u ln vendin pallateve t
errt, ndonj roje t prgjumur dhe hijeve q tkurren, kur u kalon pran.
Kam nj apartament t vogl afr Zogut t Zi. Mua m plqen, kam shum kujtime t
bukura lidhur me kt shtpi. Familja, Elvira. Nuk e di far tjetr, por edhe Elvira
mjafton. Ditt e para pasi qe larguar ajo, ende arrija t ndjeja n ajr parfumin e saj
delikat. M zinte gjumi me at parfum dhe, kur zgjohesha, kisha iluzionin se ajo ishte
ende aty. Por parfumi i Elvirs nuk sht Elvira dhe pastaj, edhe ky zhduket brnda
disa ditsh.
N frigorifer gjej nja cop pule t shekullit t shkuar dhe pak buk t fort. I v
n tavolin, hap nj birr dhe ulem pr t ngrn. Ndez televizorin, pastaj hedh bukn
e puln n kosh, meqense inteligjenca ime mesatare n kuzhin m sugjeron q, nuk
sht normale, q pula t jet m e fort se sa buka, q kam bler t paktn para nja
nj jave. Hap birrn dhe ulem para televizorit. Po flasin pr probleme energjetike dhe
ndrroj kanal. Lajme, pastaj nj si tip spektakli me t ftuar nga politika. Mbaroj birrn
e par dhe marr nj tjetr. T paktn, birra nuk prishet ndonjher, m dgjove pul?!
Hap birrn tjetr dhe ndjek diskutimin. Mendja ime proteston. Pasi ka lexuar nj libr
t bukur, nuk pranon t ndjek ato diskutime pa kuptim. Flasin pr kthimin e
studentve n Shqipri dhe pr disa probleme lidhur me integrimin evropian. Nj
mendje m thot ti telefonoj Oltit, ti them q po flasin pr t, por pastaj heq dore.
Do tm pyes n jam vetm, n dua t dal, t mos rri vetm, se ska lezet dhe un
dua t rri vetm. T kisha celular do ti drgoja nj mesazh, por un celulart i urrej.

Elvira m ka dhuruar nj syresh, por se kam prdorur kurr. Kthehem tek televizori,
detyroj trurin t m bindet tek dgjoj ato diskutime, shumica e t cilave pa kuptim
dhe mbaroj edhe birrn e dyt. Bravo e djathta, mir, mir, e ka vn posht dhe
madje po prpiqet q ta trajtoj problemin duke mos u futur n problemet personale
t kundrshtarve. Por pastaj, tamam kur duket sikur e majta sht dorzuar, kjo del
n nj kundrsulm t shpejt dhe gati arrin t shnoj duke sjell ca fakte t vjetra,
histori t Partis se Puns. T dyja palt akuzojn njra- tjetrn se jan apo kan qen
komunist, t dyja palt kan t drejt. Gazetari q drejton emisionin ka frik ti
ndrpres. Dikush thot q edhe pse kishte teser partie apo shkruante n gazeta t
majta ka qn gjithmon demokrat i flakt brnda. Un me natyrn time dyshuese,
nuk i besoj. Edhe pse ka mundsi. Nse, bie fjala, jemi t gjith brenda nj sistemi t
gabuar, ather sistemi ssht m i gabuar. Pastaj, si dreqin mund t thuash q ke
qen apo ske qen komunist? Jan argumente t ulta. Ke qen ai q t detyronin t
ishe. Nuk i kam gjykuar kurr pr at q kan qn, i gjykoj pr at q jan, apo nuk
jan tani. Dua q kjo parodi t marr fund.
Por nuk ndryshon asgj dhe nuk thon m asgj interesante, derisa e ndjej q po m
z gjumi. Tundimi pr t fjetur aty n divanin ku jam sht i fort, por arrij t mendoj
q kam ln zyrn pr t fjetur n shtrat. ohem me mundim dhe shtrihem n
dhomn tjetr. Gjumi m z tamam nj sekond mbasi v kokn n jastk.

Ndeshja fillon n ora tre dhe un zgjohem von, rreth mesdits. Dhembja e
koks m kujton q nuk duhet t abuzoj m me birra natn von dhe gati-gati
betohem q kjo sht hera e fundit. Kthej shtpin prmbys pr t gjetur nj aspirin.
E gjej mbas nj krkimi t gjat, n sirtarin e orapeve. Kushedi se si ka prfunduar
atje dhe kushedi se si m shkon mendja pr t krkuar atje. Detektiv hesapi, ne i
bjm kto gjra.
Mendoj t shkoj direkt n stadium, por pr fat t keq, kam ln biletn n zyr.
Ndalem n nj pastieri n rrugn e Durrsit pr t ngrn mngjes, lexoj gazetat dhe
pastaj kaloj n zyr. Nga Olti asnj shenj. Zakonisht vjen edhe t shtunn paradite,
kur ka pr t studiuar ndonj proces dhe n at moment ka tre t till npr duar. Por
at mngjes me sa duket nuk ka ardhur fare. Fus biletn n xhep, mendoj ti shkruaj
dika Oltit, ndonj tip prshndetje, por pastaj heq dor nga ajo pun.
Ndalem pak tek Conia sa pr ta prshndetur por lokali sht mbushur plot dhe Conia
po punon sa pr tre veta pr tu shrbyer t gjithve. Nga dera i bj m shenj q
duhet t marr nj kamerier. As ma var fare dhe zhgnjehem nga fakti q nuk arrij ti
nxjerr asnj t shar. Nga ana tjetr, sht shum i zn dhe, sikur t mos ishte e
shtun, do t kisha qndruar edhe un pr ta ndihmuar, pr ti br kafet e pr ti
prgatitur pijet n banak. Por sot kam nj takim dhe i bj me shenj q duhet t iki.

Pr fat t keq ama, ndalem pak sekonda m shum se sa duhet dhe m arrin Olti, q
nuk e kisha par.
- Nga shkon kshtu? - m pyet, sikur t mos e dinte shum mir.
- N stadium, kam bler biletn pr t par nj ndeshje.
I tregoj biletn e Partizanit.
- Si kjo sht ajo bileta? - thot duke nxjerr nj tjetr identike nga portofoli.
- Po, si ajo. Po ti do?
- Dua t vij n stadium me ty.
- Ik ore, m lr rehat. Po shkoj pr pun un, jo pr sport.
- Aman, aman, t vij edhe un? - thot Olti me tonin e dikujt q po tallet, sepse nuk
ka nevoj pr lejen tnde.
- Jo. Rri n shtpi, jan pun pr burra kto.
- Si t duash. Stadiumi sht pr t gjith. Un kam rrugn time. Do ma ndalosh edhe
kt?
Flasim tamam kot, sepse ndrkoh jemi nisur q t dy drejt stadiumit.
- Un nuk t ndaloj gj o vlla, mjafton q t mos m ndjeksh mua.
- Spo t ndjek, ja - thot ai duke br dy hapa prpara, - Ja, tani je ti q po m
ndjek. A ka mundsi mos t m vish mbrapa, more zotri?
- Dakord, dakord. Se me ty nuk flitet, normalisht, je avokat ti. Dgjo, ku e more at
bilet? - e pyes me dyshim.
- Si thua ti?
- Un them q ta ka br Juli me kompjuter.
- Bravo.
Klienti yn vrtet q nuk na paguan me lek, por ama sht gjeni n kompjuter. Talent
natyral, me sa duket. Mund t falsifikoj do gj, apo t gjej do film apo muzik t
vjetr q nuk gjendet m npr dyqane.
- Si ishte Juli?
- Mir. Po vetm se...
- far?
- Klejdi ka humbur.
- Sa gjynah.
- Po ti nuk di gj, apo jo?
- Pr far?
- Pr kt birin e kurvs q nuk gjendet.
- Do ta ket nisur i ati t studioj n ndonj universitet t jashtm.
- udi do ishte ather, duke qen se po e krkon edhe i ati.
- Universitetet e jashtme jan shum, Olto.
- Po po, po dgjo. Ke gisht gj, ti?
- Ti di aq sa mua, Olto. Ndaj mos m bj sikur smban mend.
Edhe atij i kujtohet kur Ndueja na ka vizituar dhe i mbytur nga lott ka thn dika t
tipit: Nse kjo nuk sht mjaft pr drejtsin, sidoqoft sht mjaft pr mua.
Por un nuk kam gisht.

- Un i kam dal hakut atij birit t kurvs, Olto. Ia thash tro. Por paska qen m
budalla se sa e mendoja. Nse nuk sht n nj universitet t jashtm, sht mir aty
ku sht. Me far ushqehen krimbat?
- Me plehra.
- Bukur. Tani boll me kt muhabet.
Shoh me bishtin e syrit dhe e kuptoj q Olti dyshon se jam nj vrass gjakftoht si
npr filma, nga ata q vn drejtsin n vend me nj plumb, apo se n njfar
mnyre ndihmoj ata q jan t till. Por nuk jam dhe eventualisht, nuk di se kush
mund ta ket vrar, nse dikush e ka br vrtet. Nga ana tjetr, fakti q Olti mendon
se e kam vrar un, mund t jet gj e mir. Q tani e tutje sdo t guxoj t m
kundrshtoj m.
- E di q nuk ke gisht. Por doja ta dgjoja nga ty.
Frika ime e vrtet sht se mos Ndueja dhe fmijt e tij kan br ndonj gabim, por
nuk sht kshtu. Ska mundsi t jet kshtu. Shpjegimi i vetm sht q i ati e ka
nisur kushedi se ku. Dhe bn sikur e krkon edhe vet pr t na hedhur hi syve.
- Nuk di asgj, Olto. Vrtet. Dhe besoj se fshihet. I ati bn sikur e krkon, sepse sht
dinak, nuk ia ha qeni shkopin.
- Ndueja?
- Ndueja sm ka thn gj.

sht tamam ashtu si e prisja. Ndeshja sht m e rndsishme se sa ajo e

javs s kaluar dhe ka mbledhur n stadium m shum njerz se zakonisht. Zona
prqark stadiumit sht pushtuar nga ngjyra e kuqe e Partizanit dhe ajo blu e
Dinamos. Ka pak polici n qarkullim, pr fat t mir edhe n nj derbi kaq t
rndsishm incidentet jan t rrall. Nga ana tjetr, t dyja skuadrat nuk luftojn m
pr kampionat, luftojn vetm pr t mbyllur kampionatin sa m shpejt q t jet e
mundur dhe ndeshja vlen vetm pr prestigj.
Ksaj her askush nuk m krkon q ta fus n stadium, edhe pse shoh dy errat e
radhs s shkuar s bashku me disa fmij t tjer q vijn rreth e rrotull. Olti nuk ka
probleme me biletn e tij t falsifikuar. Nga vendi ku jam n radh shoh dy tifozt e
vegjl tashm t dshpruar, ndaj i thrras dhe i fus brenda pa asnj problem. E
shikon Elvira, mund t jem baba fantastik! Polict jan si t prgjumur, nuk ma varin
fare. Fmijt m thon q un jam tamam tifoz i Partizanit, nuk humbas asnj ndeshje
dhe q ksaj her do e rrafim Dinamon, ndrsa un mendoj pr reputacionin tim si
tifoz i Tirans, q prishet jav mbas jave. Me nerva gati u brtas: Mbyte, mbyte
morrin e kuq! por i rrethuar nga nj tume e kuqe e mbaj veten. Them vetm:
E mo, po kampionatin e ka fituar Tirana, ka mbaru ajo, lujm kot ne t tjert.
Shnoj n mendje q Lulzimi do t ma paguaj edhe kt, duke par fmijt q
prpihen nga turma, e prsri harrojn t m falenderojn. Ngushllimi i vetm sht

q mbas nj jave Partizani do t luaj jasht. Sikur t doj t m takoj Lulzimi, duhet
t m nis biletat pr Tirann.

Currili e di, e ka ndjekur. Ka lexuar gazetn e mngjesit. Ata flasin pr

Bashkim Hoxhn sikur t ishte ndonj njeri i pafajshm, i vrar nga grabitsi i radhs.
Ata nuk e njohin Bashkimin, ndoshta nuk e njeh as familja e tij. Por sht i gzuar.
Edhe pak fare koh i duhet, pastaj do ta lr kt qytet. I vjen keq pr faktin q nuk
mundi t linte Objektin pran kufoms s tij, por kishte frik se mos policia arrinte t
bnte lidhjen midis vrasjeve. Dhe kt Currili nuk e do. Sepse kshtu do t grmonin
m thell, do t lidhnin rastet e ndoshta do t arrinin deri tek ai. Gazetari, dhe ndoshta
edhe policia, uditen pr faktin q nuk ka zbrazur edhe arkn e dyqanit. Kt smund
ta bnte. Le t besonin far t donin, nuk do ti prekte me dor parat e Bashkimit,
ashtu si nuk kishte prekur ato t Markut e t tjerve m prpara. Ka kaluar shum
koh duke u pastruar, smund ti prek ato pare gjaku.
Duhet dhe vetm pak koh. Me Objektin n nj xhep e listat n xhepin tjetr ndihet
m i fuqishm se sa sht. Edhe pak, i thot vetes, edhe pak dhe do t kthehesh tek
niprit e tu. Ke nj bilet avioni e mund ti prqafosh prsri n at vend t huaj ku
tashm jeton. Smund t dorzohesh tani, i prsrit vetes. E di shum mir q nse
ikn pa mbaruar pun, nuk do t kthehesh m n kt vend, nuk do t kesh nj
mundsi tjetr. Forca, edhe pak. Shokt presin hakmarrje. Shokt jan pa varr e pa
lule, askush nuk di se ku ti qaj e ku t vr lule n kujtimin e tyre, dhe nuk e di as ti.
Por ti nuk do tu osh lule, do tu osh n botn tjetr kasapt e tyre. Pastaj do ta kesh
shlyer borxhin tnd me kt vend, me kt sistem, me gjithka. Por duhet t nxitosh.
Nuk e di edhe sa koh ke, por nse vazhdon me kt frik e me kto emocione t
forta, zemra nuk do t duroj.
Edhe pak, edhe pak. Lri tifozt n punn e tyre, por przihu me ta. Ai sht ktu,
duhet t jet diku ktu. Currili e ndjen. Nj tifoz i veshur me blu e shtyn, polict e
shohin me shprfillje. Dy apo tre fmij gjejn dik, q i fut n stadium. Mos e shiko
policin, nuk e ka me ty. Edhe pse t duket sikur t njeh, ai nuk njeh asgj. Bravo,
vazhdo kshtu, ec me turmn. Edhe pak e do t jesh brenda. E ke humbur viktimn
tnde, por mos u shqetso, do ta gjesh prsri. Mos e shiko policin, mbaje kokn
prpara. Ja edhe pak. Je brenda n stadium tani. Po brtasin. Tani gjej Lulzimin. Mos
e shiko policin. Zemra do t duroj, duhet t duroj. Gjej Lulzimin, gjej Lulzimin.
Edhe pak fare duhet, mbas ca ditsh do t jesh n shtpi.

Lulzimi po m pret n vendin e zakonshm dhe sht m nervoz se zakonisht. Tani

nuk e sheh fare fushn, por vetm njerzit q e rrethojn. Ka syt e buhavitur dhe
besoj se ka filluar t mos flej mir. Nuk m sheh kur afrohem, sepse sht
prqndruar tek nj pensionist i gjor q lexon gazetn.
I v dorn n shpatull dhe ai krcen sikur t ket par nj gjarpr, duke vn dorn n
brez, aty ku normalisht duhet t ket nj pistolet. E shoh me kujdes. Jo, nuk ka gj
n brez, sht thjesht nj refleks q i ka ngelur nga jeta e mparshme.
- Ah, qnke ti?
- Po, - i them duke u ulur. I bj shenj Oltit t m ulet afr.
- Po ky kush sht?
- Olti, n shrbimin tuaj.
- far?
- Tha: Olti, n shrbimin tuaj.
- E dgjova. Kush sht, far do?
- Dua nj makin e nj femr.
Lulzimi kthehet nga un.
- Nuk kuptoj.
- Thot gjithmon kshtu, kur e pyet se far dshiron. Mendon se sht zbavits.
- Nuk sht zbavits fare, - vendos Lulzimi.
- Ashtu mendoj edhe un. Por far ti bsh, nuk i mbushet mendja.
- Un jam zbavits, - ndrhyn Olti i prekur n sedr. - Dgjo kt: sht nj shqiptar,
nj gjerman...
- Un e di se si mbaron. Dhe nuk bn pr t qeshur. Ti e di si mbaron?
- Jo, por nuk dua ta dgjoj, - prgjigjet Lulzimi.
- Nuk po tregohesh fare i sjellshm, ama, - proteston Olti.
- Faleni ndihmsin tim. sht i ri dhe nuk di ta mbaj gjuhn n vend. Por n t dy
jemi ift dhe...
- ift?
- Jo n at kuptim.
- O un lri llafet, m thuaj far ke gjetur.
- Le t jemi t sinqert, nuk dua t bj lojra me ty. Miqt e tu jan vrar nga i njjti
njeri.
- Kaq?
- Kaq. Madje edhe pr kt nuk jam shum i bindur. Thjesht prputhet koha dhe
mnyra e ekzekutimit. Por prtej ksaj, nuk mund t ecet prpara.
- Kaq? - prsrit i zhgnjyer.
- Kaq, zoti Lulzim. Nuk e di se far prisje.
- Besoj se priste q ti t vije ktu me nj cop letr ku t shkruaje emr, mbiemr,
adres, grup gjaku e numr kpuce t vrassit, - thot Olti.
- Jo, jo. Nuk besoj se i intereson numri i kmbs. Apo jo, zoti Lulzim?
Nuk prmbahem dot. Ai njeri m krijon antipati, e trajtoj gjithmon e m keq por nuk
varet nga un.

- Jo, aspak. E dini, sht shum i lezetshm ky humori juaj, por nuk sht vrtet
momenti, sidomos pr mua. Sikur t ishte nj dit tjetr, do t uleshim t tre e do t
bnim humor derisa t na dilnin lot nga syt. Por tani duhet t jemi pak serioz, okej?
- Okej, mister! - thot Olti duke shoqruar kto fjal me ngritjen e gishtit t madh. Liri demokraci.
Shoh me knaqsi q edhe Olti nuk e duron dot klientin tim.
- Shih, shtja sht ktu. Sikur t m kishe thn t vrtetn, kur u takuam hern e
par, ndoshta do t kisha gjetur dika m shum. Por ti ke sekretet e tua, un kam t
miat e Olti gjithashtu. Kshtu q ia futa kot qpar, kur t thash q vrasjet jan t
lidhura. Sepse nuk ka asnj prov.
- Asnj prov ? Pa shih ktu.
Ai nxjerr nj foto ku shihen disa njerz veshur me uniform ushtarake, diku n nj
mal. sht nj kopje tjetr e asaj q kam edhe un.
- Besnik Marku, Agron Prisku, Prparim Behrami, Bashkim Hoxha. Jan t gjith n
at foto. Ja, ky sht Besniku. Ky ktu Bashkimi, Agroni. Mos m thuaj mua q nuk
kan lidhje.
- Ke t drejt, t besoj. sht thjesht shtja q nuk ka prova t mjaftueshme pr ti
lidhur. Dhe e di se far tjetr dyshoj?
- Jo, far?
- Un e di, un e di, - thot Olti.
- Ky e dika, - thot Lulzimi dhe tregon mikun tim ndrsa e sheh me inat.
- Dyshon q ti, Lulzim di shum m shum se sa thua, por kushedi se prse ia fsheh
zotris ktu, Bardhylit. Tani, neve si shoqri hetuesish aq na bn se far
problemesh ke ti, por nse do q t kryejm punn ton, kemi nevoj pr njfar
bashkpunimi edhe nga ana jote.
Luli dgjon. Mendohet. Vendos.
- M thuaj vetm nse je i aft t gjesh vrassin, apo jo. Nuk dua m shum. Nuk dua
as hakmarrje dhe as ndonj drejtsi personale. Di vetm q disa njerz q m
plqenin, tani jan nn tok dhe dua t di se kush i ka vrar.
- Mundem, nse m ndihmon.
- As vet nuk kam shum informacione. Domethn, un njihja Besnikun dhe ishte
njeri i mir. Njoh, njihja edhe Bashkimin dhe nuk m plqente fare. Ishte tip trapi,
edhe pse sduhet t flas kshtu pr t vdekurit. Njoh edhe te tjert, i njoh t gjith, i
njihja. Kam par se far po bn policia dhe po ecn n ajr. Nuk din asnj gj, por
kjo pritej. Ktu kemi t bjm me nj grup profesionistsh. Gjithka q di un, sht
ktu.
Prek tmthat me gisht. Mendoj q po vazhdon t gnjej. Bn t m diktoj nj numr
celulari, numri i tij ku mund ta marr n rast urgjence. M jep edhe lek pr nj jav
tjetr pun. Un i jap numrin e zyrs. Numroj lekt. Jan t gjitha. I palos dhe ia
kthej, duke i thn q nuk mund t punoj, nse vazhdon t tallet me mua. Kap kokn
me duar, sht i dshpruar.
- Ti punon pr mua: un t paguaj. Ti bn far t them un. Jemi dakord?

Kruaj pak kokn dhe e shikoj n sy.

- Jo.
- Si jo?
- Nuk funksionon kshtu.
- E si funksionoka?
- Q un tani iki e ti gjen nj tjetr.
- Dakord, dakord. Harroja far thash m par. Tani, jemi dakord q nuk sht
koinidenc fakti q nga ajo foto vetm dy vet jan gjall? Papi dhe un.
- Papi?
- Prparim Behrami, - prgjigjet duke m treguar nj fytyr n fotografi. Ndoshta nuk
do ta pranoj kurr, por arsyeja e vetme pr t ciln m ka punsuar, sht frika pr
jetn e tij.
- Nse njerzit n kt foto bien njri mbas tjetrit, fillon edhe i bn pyetje vetes.
Prse? sht njsoj sikur t lexosh n gazet q po vrasin t gjith klasn q ke pasur
n gjimnaz. Kush po e bn, prse? Mos vall po e bjn pr dika t rndsishme q
ke par, mos je dshmitar i dikaje t madhe. Un se di, ndaj t thirra ty. Tani, m
thuaj vetm nse do m ndihmosh, apo jo? Dhe t them q ska m gnjeshtra.
Un tund kokn n shenj pohimi.
Ai m kthen prsri lekt q sapo i dhash. Olti i thot q nj jav sht shum, nse
do, mund ta bj ai punn me t njjtn rrog, por pr tre dit e jo pr shtat. E
brtitura e Lulzimit mbytet nga duartrokitjet e t sharat e stadiumit, i cili ngrihet n
kmb si nj trup i vetm pr dika q ka ndodhur n fush. Kthejm kokn andej.
Lulzimi sheh fushn pastaj m sheh mua, zbardhet n fytyr sikur t ket par nj
fantazm dhe nj sekond m von ohet. Largohet me shpejtsi prpara se un t
mund ta ndjek.
- Smu duk sikur thash ndonj gj q e ofendoi, - thot Olti duke m par me udi.
Un nis ta ndjek, por shpejt heq dor. Tashm ka ikur. Shikoj rreth e rrotull n krkim
t arsyes pr t ciln u largua me kaq ngut, por nuk shoh asgj. Tashm sht zhdukur
dhe smund t gjesh dik n stadium.
As ksaj here nuk arrij ta pyes se far uniformash jan ato n foto, se ku m ka
gnjyer e ku m ka thn t vrtetn. Ka shum gjra q nuk shkojn n kt mesele.
Partizani merr penallti pr rrzimin e mparshm.
Un ulem aty ku ishte Luli dhe diskutoj me Oltin nse sht m mir t fitoj
Partizani apo Dinamo.

Disa muaj pasi un e Olti hym n zyrn ton t re, vendosa q nuk sht e
shndetshme pr portofolin tim q t paguaja qeran vetm pr zyr, ndaj vendosa t
shprngulja edhe shtpin aty, duke par q kishte mjaft hapsir. Ideja ime ishte q
t lija shtpin e vjetr me qera. Nisa me transferimin e librave dhe disa rrobave.

Pastaj erdhi radha e mobiljeve t cilat, pr dreq, ishin shum. Nisa me nj kolltukshtrat dhe disa komodina, pastaj i mrzitur vendosa prsri q, h pr h, mund ta
mbaja edhe shtpin edhe zyrn, dhe do ta bja transferimin ngadal-ngadal.
Kan kaluar disa vjet tashm dhe avantazhi i vetm sht q nse Olti nuk ma z
shtratin m par, kur dshiroj apo kur bhet von, mund t fle edhe n zyr. Gj q e
bj pasi mbaron ndeshja dhe Olti zhduket kushedi se ku. Pasditja kalon ngadal dhe
nuk dal, kam dshir t rri vetm. Nuk m bhet as t zbres tek Conia, ndaj lexoj,
shoh televizor dhe bj nj dush. Mendoj pr Lulin, pr astin kur m tha q punoja
pr t dhe duhet t bja far donte ai. sht msuar t jap urdhra Luli. N at ast
dukej si nj njeri i egr, q po mundohej t vendoste fuqin e tij primitive mbi mua
dhe, pse ta mohoj, m ka trembur n at ast. E njjta gj ka ndodhur kur e kam
prekur leht dhe ka uar dorn n brez pr t kapur nj pistolet, q nuk e kishte. Jan
t gjitha reflekse t nj jete t mparshme, q nuk e braktisin. Luli!

Zgjohem nga telefoni i zyrs q bie n dhomn tjetr. Duke mallkuar

Telekomin dhe veten q kam harruar t heq telefonin nga priza, gj q e bj gati
gjithmon, futem n dhom pr tu prgjigjur. Mbasi prplasem me dy mobilje e
thyej nj got, arrij t kap receptorin.
- H, - sht e vetmja gj q arrij ti them telefonit.
- Marr pr konkursin...
- konkurs?
- Konkursin tuaj, besoj se e di prgjigjen e sakt. Doja tju pyesja pr shprblimin...
- Pr far mutin po flet? - pyes un akoma i prgjumur. Edukata me sa duket po fle
ende. Por do t doja t shihja do njeri tjetr q zgjohet n kt mnyr.
- Pr konkursin q keni br.
- Keni gabuar numr, mirupafshim, - prgjigjem duke mbyllur telefonin. Zhytem
srish n divan. Jam zgjuar keq dhe po t ishte pr mua, do t kisha vazhduar t flija
me gjith qejf, duke pritur q t vij Olti pr t br kafen. Mundohem q t kap disa
gjra nga ndrra q po shihja, por nuk m vjen asgj n mendje. E vetmja fjal q m
kujtohet sht konkurs, por kt se kam ndrruar, kt e ka thn ai tipi n telefon.
Konkurs mendoj. Konkurs. Konkurs me nj mim. Kushedi se pr far po fliste, i
shkreti...rrezik ishte smur...
Telefoni bie prsri papritmas, por ksaj here vendos t mos prgjigjem. E le t bjeri
dhe, pr dreq, nuk pushon m. I nervozuar nga zilja heq dor nga ky vendim dhe
prgjigjem vetm pr t eliminuar zhurmn.
- Ktu Bardhyli.
- Akoma ti?
- Akoma un jam. Merr pr konkursin?

- Po.
- Ke gabuar prsri numr...
- Nuk ka mundsi... - thot tjetri, kur ul telefonin. Pr siguri, kt her e l receptorin
mbi tavolin.
Ka, ka, them me vete ndrsa zbres pr t pir nj kafe te Conia. Ka mundsi q ke
me t.

Lokali sht plot edhe pse ora shnon vetm 10:00. Npr tavolina
shikoj gjimnazist t veshur sipas modave t ndryshme evropiane, q pin pije
alkoolike amerikane. Dgjoj zrat e tyre t lumtur akoma pa u futur brnda.
Adoleshentt jan mallkimi e do bari, por e Cones n veanti. Nuk i duron fare dhe
sht betuar sa e sa her prpara meje dhe Oltit q, nse vijn ndonjher n lokalin e
tij do ta marr kt si pushtim territori dhe do ti hedh jasht, ashtu si kemi przn
rust njher e nj koh: pa paralajmrim, pa takt, me dhun dhe eventualisht duke u
marr edhe ndonj nndetse. Dhe kur un i kujtoj q zakonisht adoleshentt nuk
lvizin me nndetse, prgjigjet q ky nuk sht problem i tij. E di q tallej, por tani
jam kurioz t shoh se si do t sillet Conia, q ka refuzuar ti vr lokalit t tij emra t
famshm si Nju Jork, Montekarlo, Roma, pikrisht pr t mbajtur larg iliminjt, si
thot vet. Conia do q ti referohen lokalit t tij thjesht si Kafja e Cones.
Vendos q mund t zbavitem pak dhe nuk ulem, por shkoj drejt e n banak.
- Jemi br lokal modern Cone?
- Bardhylo, m le rehat se vetm ty t kisha mangut tani.
- Thon q kur ta msojn dern kta errat nuk t vijn m klientt e rregullt
pastaj
- Vrtet? - pyet si me t tallur.
- Vrtet, pse kujton ti? Kisha nj shok q kishte nj bar te 21-shi. E gjeti belaja t
shkretin, kur i msuan dern gjimnazistt. Iu larguan t gjith klientt e vjetr.
Normal, me gjith at zhurm. Vetm se mbas nja dy muajsh u larguan edhe
adoleshentt, kta jan njerz q mrziten shpejt. As klientt e vjetr nuk i vinin m
pastaj, n shenj proteste. Shkurt muhabetit, falimentoi ky shoku. Dhe sa mrzitej i
shkreti. Skishte me k t shkmbente nj muhabet pr t qen.
E shoh q Conia sht friksuar pak dhe sheh me inat nga pushtuesit e lokalit. Nuk e
kuptoj nse po tallet edhe ai me mua.
- Ky shoku im q thua ti, u katandis q bnte muhabet vetm me kamarierin, se as
shokt nuk i shkonin m.
- h.
- Po ti nuk ke as kamerier, mor Cone!
- Ska m duhet, po h, se i bj t gjitha vet un.

- Kam frik se do t t duhet q tani e tujte. Po su shrbeve mir kta rrezik t t

braktisin lokalin.
- T paktn, e di q ti do vish q do vish. Je aq prtac sa nuk shkon m larg se sa
posht shkallve.
Natyrisht, kjo sht nj nga arsyet pr t ciln un shkoj shpesh tek Conia. Por nuk
mund ta pranoj.
Marr kafen dhe filloj ta prziej ngadal n banak. Mendoj pr telefonat e uditshme
dhe pyes veten pr far konkursi mund t bhej fjal. Ndoshta mund t fitoja edhe
un ndonj gj, se n kto gjra skam fituar kurr as edhe t zezn e thoit.
- M bj nj kafe edhe mua, lale, - thot Olti q sapo ka hyr. I hedh nj sy lokalit
pastaj shton: - Ma bj t mir, ama. Besoj se do t jet kafja e fundit q do t pi ktu.
- Olto, mos fillo edhe ti, - proteston Conia.
- Dakord, dakord, se ndryshe m pshtyn n kafe ti, e di un. Ka marr njeri n
telefon sot? pyet Olti duke u kthyer nga mua.
- N fakt, po. Njri q donte t fitonte nj konkurs.
- Bukur. Ti far i the.
- Q skishte fituar gj duke qn se kishte gabuar numr.
- Trap!
- far the?
- T thash trap. Pse, se dgjove?
- Jo, n fakt e dgjova por - prgjigjem i habitur. - Trapi i satme.
- Shiko ktu shiko. M kalon nj gazet. - Faqja e tret, n fund.
N faqen e tret shoh fotot q m ka dhn Lulzimi, apo m sakt, jonjerzit nuk
jan, jan vetm sfondet.
- E di q kam kaluar sa e sa or para kompjuterit, Bardhyl, duke fshir fytyrat e
miqve t tu pr t mos kompromentuar hetimet. N fakt...ndihesha pak n faj pr dje.
M duket se e prisha un me at humorin tim t pavend. Dhe mezi kam nxjerr e kam
pastruar sfondet, pastaj kam paguar gazetar pr ti botuar
- Ha ha, kjo sht e bukur. Si shprblim pr telefonuesin e par ofrojm nj kart
rimbushse celulari prej 1000 lekesh.
- Edhe kam nejt sa e sa or me e mendu edhe at. a dreq shprblimi do ofroje ti,
gjeni?
- Se di. Nj bilet kinemaja, lek...
- O po kot ssht detektiv, ky o Cone, se sht gjeni, ndaj. Kartn rimbushse e nis
me nj mesazh, ske nevoj q ta takosh fituesin. Po me k flas edhe un, thuaj! Tani
mbaro kafen dhe shko sipr se mos merr njeri.
- Po zotrote far do t bsh?
- Duhet t takoj nj klientpo ashtu si e mban zyrn ti natyrisht sguxoj q ta ftoj
sipr, kshtu q duhet ti shkoj n shtpi. Do t marr ca dokumente e do t iki. Ma
paguaj ti kafen.
- Posi jo, do t marrsh edhe noj pul se e pagu Bardhyli...a u liru ktu?
- Dakord ather, do t na e paguaj Conia.

- ? - pyet ky i fundit. Deri n at ast se kishte mendjen e po shikonte nga ana

tjetr, por sa dgjon muhabet pagimi ndrhyn direkt.
- Thot Bardhyli q do t na i qerassh ti kafet sot.
- Bardhyli gnjen, ti e di.
- Thot Conia q ti Bardhyl gnjen.
- Na 100 lek e paguaji kafet Cones. T ishte kamerier do i lija bakshish, po meq
sht pronar nuk i l gj.
- Pse nuk flisni me njri-tjetrin jeni q jeni? - revoltohet Olti.
- Sepse na plqen kur flasin avokatt, - prfundon Conia.

- Sikur t m kishe thn pr kt konkurs, un sdo tia kisha mbyllur telefonin.

- sht thjesht faji im q doja t t ndihmoja.
- E sheh q kur do, i kupton gjrat...ka nj arsye pr t ciln un jam hetues e ti
avokat...
- Po, dhe arsyeja sht q un kam studiuar e ti jo...
- Detaje Olt, detaje t parndsishme.
- Universiteti detaj, e? Dreqi ta marr, pr kt arsye nuk do t ecim ndonjher
prpara neve
- ohu. Mund t ecsh prpara, mbrapa, lart, poshtmund t bsh shum gjra me
kmbt e tua t mrekullueshme.
- Qepe.
- Si urdhroni, shoku Olti. Un i pranoj gabimet q kam br dhe tani e kam kuptuar
edhe msimin. Kam vepruar si pasoj e
- Po bn autokritik?
- Po, ti shptoj prjashtimit nga partia.
- Kushedi se sa ke br n kohn tnde, .
- Si t gjith Olt, si t gjith.
- Ti m shum meq ke qen edhe
Na ndrpret telefoni dhe asnjri nuk lviz q t prgjigjet. E pyes se far kam qen
n koh time.
- Prgjigju pra, - brtet Olti.
- Unpse un, ti je zoti Konkurs ktu.
- Konkursi pr rastin tnd.
- Un rastin tim po e zgjidhja shum mir. Ja q nj avokati i erdhi n mend q
- Dakord, dakord. Le t bjer, kujt i plasi?
- Mua. Po e ngre sepse jam i edukuar, pa t ishte pr tyalo
- Alo. Po. Flas me
- Po, me at flisni. Telefononi pr konkursin e famshm?
- Po. Dhe ju jeni zoti?

- Jam detektivi i ksaj dhome, quhem Bardhyl.

- Dakord. Un quhem Petro. Dua t t them q i njoh ato vende. Nuk mund t mos i
njoh dhe uditem q nj njeri i moshs tuaj nuk i njeh.
- Na paska qlluar nj moralist, - them duke u kthyer nga Olti e duke mbuluar
receptorin me mngn e bluzs.
- Ta dija do e kisha ngritur un.
- Po deshe, ta kaloj.
- Jo tani, duhet t iki. Kam pun serioze un, Bardhyljo si ti...
- M falni nj sekond vetm, do jem prsri n linj, - i them Petros dhe largoj
receptorin.
- Foli, mor trap, t sqaroheni, - sugjeron Olti.
- Pse, un sipas teje nuk kam pun serioze?
- Jo.
- E pse puna jote qnka serioze, kurse e ima jo?
- E di q do t m vonosh, krkon dik me k t zihesh, por nuk jam n humor sot.
Ndaj fol me fituesin e jepi numrat- thot duke dal nga dhoma.
- Mirupafshim e pun serioze t mbar. Alo, po, jam akoma ktu..m falni pr
ndrprerjenkemi teton pak si pa qejf
- Kuptoj, - thot Petroja sa pr solidaritet, se skupton asgj.
- Nse doni t m thon far keni kuptuar nga ato foto
- Kam kuptuar shum gjra, zotri kujtime t kqija, shum, shum kujtime t
kqija
Ta marr dreqi, mendoj, pikrisht mua duhet t m qlloj dikush me probleme
ekzistencialiste. Prit kur t filloj t qaj apo t m krkoje lek, gjeniu i Oltit
- Po, shum kujtime t kqija.
- Prse, m falni, nuk po e kuptojku sht ai vend?
- Ai vend, zoti Bardhyl, sht Spai.
Spai! Ja se far ishte. Pr nj ast edhe mua m kishte shkuar n mendje se duhet t
ishte dika e till, por se kisha menduar q mund t ishte tamam burgu i famshm.
- Je akoma aty? - pyet Petroja.
- Spai? - prsris un.
- Tamam Spai. M ka qlluar t bj nj vizit t vogl disa mujore dhe sia uroj
njerium fal tani, sa pr numrat e
I jap numrat e karts rimbushse dhe e falenderoj. Pastaj ul receptorin.
Mendoj se ishte koha e prshtatshme pr t takuar shokun Goni. Por m prpara
Vasilin.

Pr fat t mir, Vasili nuk m ha shum koh dhe pr fat t mir ai punon edhe
sot. M shpjegon q sht i zn me disa arrestime urgjent dhe q mund t kaloj n

mbrmje pr t par dosjet. Por se kam mendjen aty. Kuptoj q nga lista e fotografia
jan gjall vetm dy veta: Lulzimi q fshihet, dhe Prparim Behrami. Vasili m jep
adresn, Behrami banon n Tiran.
Dal duke vrapuar dhe marr taksin e par. Mallkoj veten q jam trap e Lulin q sm
ka thn fare q ndoshta edhe Papi sht n rrezik. Por nuk ia vlen, e ndjej q sht
faji im.
I premtoj taksistit bakshish me kushtin q t arrij shpejt dhe pa shtypur njeri. I bn
q t dyja.

Prparimi hap dern i friksuar nga t trokiturat e shumta. Sheh me mosbesim

derisa e kupton q ka ardhur nj njeri i Lulzimit, i cili do ta mbroj. I flet pr planin e
hakmarrjes, mbi faktin q po vdesin njri mbas tjetrit dhe Prparimi trembet, nuk
dinte asnj gj. Qetsohet vetm kur dgjon q tani nuk duhet t ket m frik, q tani
ka mbaruar gjithka. S bashku shqyrtojn faktet, vrasjet, arsyet. Tjetri sht pak i
uditshm, por Prparimi nuk e v re fare. Thot q nuk e ka iden se kush mund t
jet vrassi, por ka frik, ka shum frik dhe nuk ka armiq. Pastaj ohen pr t dal,
duhet t shkojn n polici sa m shpejt q t jet e mundur. Prparimi ohet i pari. I
kthen shpinn dhe tamam n at ast tjetri e godet me nj shishe qelqi q ndodhej mbi
tavolin. Qesh.
Prparimi i prgjakur kupton vetm kur Currili i lexon emrat. Jep shpirt prpara se
lista t mbaroj. Gjja e fundit q dgjon sht e qeshura e Currilit dhe dikush q
troket. Pastaj asgj.

Trokas akoma edhe m fort por nuk m prgjigjet njeri. udi, mu duk sikur
dgjova nj zhurm, por me sa duket vinte nga ndonj shtpi tjetr.
Trokas akoma edhe m fort derisa hapen edhe dyert e komshinjve. M thon q para
disa ditsh kan ardhur fmijt e Prparimit dhe q me shum mundesi do ken
shkuar me pushime. Jo, nuk kan asnj numr telefoni e asnj adres. I falenderoj.
Krkoj dika pr t shkruar dhe i fus nj bilet nn der. Shkruaj q sht shum e
rndsishme t m kontaktoj sapo t kthehet n shtpi. L adresn time, numrin e
telefonit dhe prsris q sht shum, shum urgjente. Pastaj iki.
Jam larg qendrs, por preferoj q t eci pr t qartsuar idet mbi kt shtje, duke
radhitur faktet q di deri n kt moment.
Pika 1 : ka nj vrass.
Pika 2: ka nj Lulzim.
Pika 3 : Lulzimi dhe shokt e tij kan punuar n Spa.

Pika 4 : nse Lulzimi dhe shokt e tij kan punuar n Spa, ather dikush po i vret
nj nga nj, po hakmerret pr dika.
Pika 5 : punoj pr njerz pr t cilt nuk kam dshir t punoj.
Pika 6 : duhet t pyes dik se ku ndodhem, kam humbur rrugn.

Ndalem n tregun e madh t rrugs Myslym Shyri duke e ditur q smund t

paraqitem tek shoku Goni pa ndonj dhurat t vogl. Por nnvleftsoj faktin q sht
dit pazaresh dhe duhet nj gjest heroik pr tu futur e pr t dal nga ai mishmash
njerzish. Kisha menduar ti blija pak duhan shqiptar, por heq dor menjher. E
konsideroj veten trim, por jo aq trim sa t futem n at anarki totale. I kam urryer
gjithmon kto pazare, sa her futem jam viktima e radhs: m shtyjn nga t gjitha
ant, nuk arrij t blej asgj, nse sht dita ime me fat m marrin edhe portofolin dhe
m prishet humori.
Pr fat t mir, n rrugn Myslym Shyri ka disa librari shum t lezetshme. Pr m
tepr, ka edhe disa tezga ku shiten libra q nuk mund ti gjesh n asnj vend tjetr.
Vendos q Goni mund ta blej vet duhanin, un do ti oj ndonj libr. Ndalem
prpara nj librarie t improvizuar. Ktu, pr ndonj mrekulli t natyrs dhe t disa
fijeve, librat qndrojn t mbshtetur n murin e nj pallati t vjetr deri n dy metra
lartsi. Nuk ka dyshim, mbas stadiumit Qemal Stafa ky sht vendi im i preferuar
n Tiran.
- Mirdita, vlla, - e prshndes meq n at ast nuk po m kujtohet emri i shitsit.
Ma ka thn shum her meq vij shpesh ktu, por nuk arrij q ta kujtoj asnjher.
- Bardhyl.
- Ndonj gj t re? - them duke par nga librat.
- T reja e t vjetra, si t duash ti.
- Mir. Por se kisha fjaln pr librat.
- As un.
Qesh ndrsa me nj gjest atletik krcej prpara pr tiu shmangur nj motori, q ka
dal nga trafiku dhe ecn me shpejtsi mbi trotuar.
- Tm... - e prshndes, por tashm motori sht larguar. Nuk arrij t mbaroj fjalin,
sepse m duhet t krcej prsri, ksaj here mbrapa pr tiu shmangur nj biiklet.
- Paska trafik sot.
U hedh nj sy librave. Shum autor t huaj dhe shum autor shqiptar, shumica t
panjohur. Dalloj Kadaren, Kongolin dhe pastaj shum, tepr poet. Shum gjra
kan ndryshuar q nga Ajo Koh. Deri dikur botohej vetm ajo q donte Partia dhe
kishte nj seleksionim shum t rrept e t padrejt. Kurse sot, sot botohet gjithka pa
as m t voglin kriter. Dhe pr fat t keq ndodh q, edhe sikur t botohet dika e
vlefshme, humbet n anarkin q krijon letrsia e dobt.
- Po krkon ndonj gj n veanti?

- Nuk e di as un.
- Ather hidh nj sy rreth e rrotull
- Po.
Duhet ti oj nj libr Gonit, por sht e vshtir t gjesh ndonj libr interesant q
Goni nuk e ka. Kjo sepse, librat interesant pr Gonin, ashtu si pr mua, jan mbi t
gjitha ata q trajtojn historin e Shqipris, sidomos at t vonshmen, shekullin e
fundit.
- A keni vepra...t vjetra t...?
- T kujt? - pyet duke m par me dyshim.
- T atij pra, - them lakonik. - T xhaxhit...
- T komandantit?
- Tamam.
- Dika kam.
- Rreziku anglo-amerikan?
- Po, duhet t kem ca kopje t vjetra, po q nuk i v ktu, nuk do ishte shum
- Po po, e kuptoj.
- Nse ruan nj minut ktu, ta sjell un. Duhet t ngjitem n dyqan.
- Patjetr, lale.
Zhduket duke m thn q do t kthehet shpejt e q duhet tu hedh nj sy librave. U
hedh nj sy librave dhe arrij q t shes dy, nj t Xhek Londonit dhe nj t Leonard
Elmore prpara se shitsi t kthehet me nj objekt misterioz t mbshtjelle n gazet.
- Nuk t duket si e tepruar gjith kjo fshehtsi? Gazeta?
Ai ngre supet.

E di q do ta gjej xha Gonin n nj nga lokalet e reja q lulzojn n rrugn

Muhamet Gjollesha kshtu q nisem pr andej. Jan lokale t projektuara pr
familjet e pr pensionistt dhe sht zona e Gonit. Pastaj, vet m ka thn q nuk
shkon n lokale t ndrtuara npr rrug t cilat nuk mbajn emra heronjsh shqiptar.
Gj e leht n Tiran, meq shumica e rrugve mbajn emrat e partizanve t rn
gjat lufts s dyt botrore. Me sa duket kan menduar q kjo sht nj mnyr e
mir pr t nderuar si komunist ata patriot q kan vdekur si shqiptar n emr t
liris, e jo n emr t nj politike t huaj, t ciln nuk e njihnin dhe nuk e donin.
Nse vrtet n kt histori m duhet ndonj informacion mbi Spain, Goni sht
njeriu i prshtatshm pr t m treguar. Antar partie q prpara themelimit t saj, si
thot ai vet, Goni ka arritur t jetoj t gjith diktaturn si protagonist n hije, dhe
sht nga ata njerz q un kam par duke qar n fillimet e viteve 90, ndrsa
Shqipria prgatitej t hynte n luft civile, gj q pr fat ska ndodhur. Por nuk ka
qar pr rrzimin e komunizmit, ka qar pr Shqiprin dhe se si kjo po ndryshonte
nga dita n dit. sht patriot Goni, ndaj edhe arrij ti duroj diskutimet e tij prej

nostalgjiku. Problemi sht q ai ngatrron patriotizmin me komunizmin, por sht

nj gabim q bjn shum njerz.
fare di un pr Spain? Q ka qn burg. I tmerrshm. Ku njerzit vuanin e
torturoheshin. sht pak pr t br nj hetim dhe sht e gjitha teori.
E shoh q nga larg, sht prkulur mbi nj tavolin i rrethuar nga shum pensionist
t tjer. Po luajn domino. Nuk m sheh tek afrohem. Ndalem pr ta par m mir
dhe e kuptoj se pse e vizitoj gjithmon e m rrall xha/shokun Goni. Kam frik nga
pleqria, po arrij 40 vje dhe nuk duroj dot tek shoh at grusht pleqsh t mbledhur
rreth nj tavoline me domino sipr. Dhe n raste t tillapr far mund t mendoj?
Pr Elvirn, Elvira q kushedi se ku m mendon tani, nse po m mendon. Elvira, q
nj dit t zakonshme m ka ln nj cop letr dhe nj fatur pr t paguar. Ndoshta
e ka marr malli pr mua, ndoshta jo. Faturn se kam paguar akoma. Nuk mund ta
dish asnjher se si shkojn kto gjra. Nj dit gjithka sht n rregull, flitet pr t
pasur fmij dhe pastaj ditn tjetr
Afrohem n indiferencn e prgjithshme. Edhe ky ishte nj tjetr avantazh q kam
vn re vetm tek pensionistt : nuk t shohin. Arrij deri mbas Gonit dhe askush nga
katr lojtart e nga tre pensionistt e tjer q ndjekin ndeshjen nuk m denjon me nj
vshtrim. Personalisht, e adhuroj kt gj, sidomos kur ndjek lojra q i kuptoj, si
shahu. N disa pika strategjike t kryeqytetit mund t ndalesh e t shohsh lojra
shahu q zgjasin me or t tra, pa qn i detyruar q t flassh dhe askush nuk t
shikon si i huaj. Di t luaj edhe domino, por jam vetm fillestar.
Prshndes lojtart e tjer, t gjith fytyra q kam njohur duke vizituar xha Gonin.
Askush nuk ma var, edhe pse un i prshndes duke uar dorn n vetull, tip
prshndetje ushtarake. Ata prgjigjen vetm duke ulur e duke ngritur kokn
lirimi sht nj ish-kolonel apo major, nuk e di mir se far dhe sht ortaku i
rregullt i Gonit n domino. Skuadra kundrshtare prbhet nga Sefa dhe Rolandi, dy
ish-sigurimsa n pension.
Meq prshndetja ime e par sht pritur me heshtje, vendos ti prshndes ashtu si
e kan hak.
- Vdekje fashizmit, - brtas fort.
- Liri e popullit, - prgjigjen q t gjith me gjysm zri dhe pa ngritur kokn.
Gjja m absurde q kam dgjuar ndonjher sht ajo q njerzit kan frik tu
flasin pensionistve, sepse mendojn q kta do t fillojn tu tregojn histori mbi
luftn e par botrore, mbi t dytn, mbi fmijt e mbi gjra t tjera pa rndsi. Ide e
gabuar, pensionistt duan vetm t lozin domino, me sa duket. Jan m t heshtur se
ne. Ndoshta kan mbaruar budallallqet q kishin pr t thn, ndoshta kan kuptuar
se nuk ia vlen m pr ndonj arsye.
I hedh dorn mbi shpatull Gonit.
- Nj sekond, more shok.
- Nuk ka m shok, xha Goni, ka vetm armiq.
T tjert kthejn kokat dhe i ulin n shenj miratimi. sht nj moment shum
solemn.

- Prit, more Bardhyl, t mbaroj lojn.

- Nuk pres dot.
- Ti nuk je as shtatanik, more qen bir qeni. Prit, t thon. Vazhdojm, vazhdojm.
Kthehet nga partneret e lojs.
E di q ideja q m ka ardhur sht e keqe, shum e keqe. Sepse sapo t flas, do t
pendohem, por dua vetm t shkmbej dy fjal me Gonin, sa m shpejt. Kshtu q
nuk rezistoj dot.
- Goni ka nj dopjo gjasht, nj tresh katr e nj tresh pes.
- O-a-u-e-qysh-pse-si-a bn? - brtasin n kor. Goni prplas gurt mbi tavolin dhe
ndrkoh m shan edhe ai.
- E dija q kishe ata gur, - ia bn Rolandi, q kishte pritur q t vihej qetsia n
mnyr q ta dgjonim m mir.
- Epo sigurims hesapi, kot nuk t ka strvitur nna parti - e provokoj un.
- Bardhylo, paske oreks pr debat, m duket, - prgjigjet pak i prekur.
- Ska ndonj gj pr t debatuar. Pr far, pr nnn parti... - vazhdoj un q po
zbavitem.
- Jo, pr nnn tnde. Rri, o Bardhyl, se na prishe lojn. M thuaj, far do? - pyet
Goni.
- Bjm nj xhiro, xha Goni.
ohet. Kolegt e shohin t zhgnjyer. Kushedi se far donin t dgjonin, ndonj
histori a ndonj t re.
Ecim, por pas disa metrash heqim dor nga xhiroja. Goni thot q sht i lodhur dhe
ulemi n nj stol jasht lokalit.
- T kam prur kt.
N fakt, nuk jemi larguar shum dhe arrijm t dgjojm miqt e Gonit q zihen
akoma pr lojn q sapo u kam prishur. Debatojn se kush duhet t bnte domino i
pari dhe shqyrtojn nga e para t gjith mundsit.
- m ke prur. more bir, ke ky?
- Hape, xha Goni, hape...
- Prit, more i uruar, prit...ha ha, po fol, mor klysh. Po kt ku ma gjete?
Shfleton veprn e Enver Hoxhs, Rreziku anglo-amerikan me njfar emocioni.
- Shpresoj t t plqej, xha Goni, e q t mos ta kesh kt libr.
- Nuk e kam, jo. Edhe i kisha t gjith, po mezi i kisha bler, more Bardhyl, se ky
shkruante edhe shum qerratai. Vit pr vit, si vinte dimri, vinte edhe ndonj vepr.
Tani thon q si shkruante vet, por se besoj, se besoj. I kisha, po mi zhdukn
djemt. i do more baba, m than, ikn ato koh. E mi grisn t shkrett, po sikur
ishin kancer more, jo libra. Lri baba, skan t duhen m tani. Po un si blija se
m detyronin, domethn, edhe se m detyronin ore, po edhe m plqenin ca.
Shkruante mir. Hajde bliji prap tani. Edhe u thash djemve, Po pun po ju
prishin? Ja, i fusim aty n bodrum e le t kalben. Po deshm ti lexojm, i lexojm.
Po deshm t mbshtjellim ndonj gj, e mbshtjellim. Mos i grisnipo me k flet o

Bardhyl, me k flethajde bliji tani, po si ka njeri, ore. Sgjendet m nj vepr ta

blesh me flori, ore. Po ku i ove more popull, ku i zhduke?
- Mos u ngeli hatri q u prisha lojn?
- Kujt?
- Shokve t tu.
- E hu ha, pr far flas un e pr far flet ti. Lri, ore, se at pun kan ata. Un po
t flas pr vepra, pr veprat, o malukat.
- Nuk di gj pr veprat. Kt gjeta, kt t solla.
- Mir bre. Po ja, ta dredhim njher.
Nxjerr kutin e duhanit dhe fillon t dredhi nj cigare. Pres derisa mbaron dhe e ndez.
- Skam msuar ndonjher t dredh cigare kshtu.
- E pse t msoje zotrote, t duhej. Erdhe dhe i gjete fabrikat gati ti, DS, Porti, si ti
duash e ku ti duash. Pse t msoje ti, i bri xha Goni me shok. Ke punuar gj n
hekurudha ti, qen bir qeni? , , ke punuar?
E di fare mir prgjigjen, por pret derisa un i them jo, nuk kam punuar as pr
ndrtimin e fabriks s cigareve e as pr ndrtimin e hekurudhs.
- E pra, e gjete gati ti, se e bn kto shpatulla, e ata atje q ti u prish lojn, pa pikn
e turpit. Pse t punoje zotrote yyyyh, mikroborgjez. Shiko ktu, shiko.
Ai nxehet dhe shfleton librin me shpejtsi derisa gjen nj foto bardh e zi t Enver
Hoxhs.
- E shikon kt?
- E shikoj, - prgjigjem un me sinqeritet.
- Po e di ti kush sht ky, more qerrata?
- E di.
- E di, po se di mir, ama.
- E di shum mir. Ne do t fitojm, - them duke br dorn grusht e duke e uar
pran koks.
- Nj mut do t fitoni, qoft ne, qoft ju. Dgjo ktu, mos u tall me mua, ore. Mos m
kujto...ore, isha komunist q 15 vje un, o Bardhyl Nini. Kur luftonja un, zotrote i
binje maces me lug.
Kt punn e maces me lug se kam kuptuar kurr, por mendoj q nuk sht dita e
duhur pr ta sqaruar, sidomos me xha Gonin.
- Pa h, more zoti hetues, - thot mbasi qetsohet pak.
- Detektiv.
- Makarish ashtu, po h? Pse vjen dhe m shqetson kur luaj kujton zotrote se jam i
pa pun un, se kaloj kohn kot e kam qejf t flas me personazhe t dyshimt si puna
jote?
- E po libri t plqeu libri, ama.
- Ah, libri m plqeu libri. Rrofsh, - prgjigjet duke ndryshuar ton.
- E pra. Se ka bredhur gjith Tirann lali jot pr ta bler.
- Lali i satme. M thuaj far do.

- Po dua o dua, se po m nxeh tani. Erdha pr t t takuar, pse, ska mundsi?

Vijn e t takojn vetm pr shtje t rndsishme ty? Kaq, m kishte marr malli e
thash t t shikoj njher si je.
- Mir isha un derisa erdhe ti e m tregove gurt.
- H mo, se sbn burri pr nj dor domino. Ti a je mir?
- Po mir jam un, pse, do kem un?
- Le q ti je komunist i vjetr, st gjen gj ty.
- N goj t ujkut ne hedhim valle, o bir.
- E di, e di. Prandaj na nderuat ju, se n vend q ti binit ujkut e kishit mendjen pr t
hedhur valle.
- Ore ti, dashke muhabet m duket mua.
- Jo, jo, xha Goni. Kisha pr t t br ca pyetje.
- Po fol, ore, i shkret.
Un ndez nj cigare dhe filloj t mendoj se sa mund ti tregoj pr kt shtje.
Vendos q ti tregoj sa m pak q t jet e mundur.
- Kam nj rast n dor dhe, me sa duket, n njfar pik kryqzohet me Spain, edhe
pse nuk e di akoma se si me saktsi. Doja t t pyesja ndonj gj pr Spain.
- Kryqzohet? Si flet, o malukat. do me thn kryqzohet? Shqip o shqip, ha shqip
ti?
- Ha ha, edhe pi ndonjher. Kryqzohet do me thn q hyn Spai n kt mesele,
hasa Spain. Dhe erdha tek ty.
- Pr Spain? Mua?
- Ty, ty. Tek ty kam ardhur.
- Dakord. far do t dish?
- Gjithka.
- Kemi br gabime n Spa, o bir.
Nse ky sht nj pranim i gabimeve t komunizmit, sht i pari q dgjoj nga goja e
Gonit pr at periudh.
- E di, xha Goni, por e di vetm n teori. Ky sht problemi. Q t gjith flasin pr
Spain, por askush nuk thot asgj. Ndaj erdha tek ty.
- Spai ishte nj burg n Burrel. Ishte m i tmerrshmi, ai q i mbante njerzit zgjuar
natn. Dhe jo vetm t burgosurit, edhe rojet, mos harro. Shkurt muhabeti, Spai ishte
ferr.
- Shiko xha Goni, un ca gjra si kuptoj. Zre se jam nj fmij pesvjear e ma
shpjego shtruar.
- H, se pesvjear je, mos bj fare sikur je m i madh.
- Mir, mir. Them un: burgu gjithmon ferr sht, kot si thon burg. far kishte
Spai m shum?
- Demokrat, profesor, shkrimtar si Visar Zhiti, Fatos Lubonja, hajdut e vrass,
ish-politikan t panevojshm, kngtar si Sherif Merdani... i gjeje t gjith n
Spa. Kushtet ishin t kqija, as q bhet fjal...dhe nse prekem, prekem sepse kam
rrezikuar m shum se nj her q t prfundoj vet aty. Jo si roje, jo, si i burgosur.

- Si ka mundsi? Ti?
- Kam qen komunist i orve t para e t tjera e t tjera. Po, por kush t pyeste, more
bir! Vinin t merrnin natn e t hipnin n furgon. Se do t pushkatonin direkt n
ndonj cep humnere, se do t t onin me ndonj burg a se do t t onin n Spa, ti
nuk e dije.
- Kto gjra i di, i dim t gjith...
- Jo t gjith jo, se kjo rinia e sotme sdi as t fshij hundt, po mos m trego mua.
- Mir, mir, lre rinin se at pun ka. Po sm kishe thn gj ti mua q rrezikoje n
komunizm, xha Goni. Epo, po qe kshtu, mos ma mbro shum at sistemin tnd...
- Un nuk kisha frik nga partia, Bardhyl, kisha frik nga antart e partis.
- Spain, Spain. Mos m dil nga tema tani.
- E di se far t thoshin rojet, kur shkoje n Spa, more bir? Sapo kaloje portn t
prisnin kshtu: Ktu i thon Burrel, ku hyn edhe nuk del. Se nuk dilje vrtet, apo
dilje vetm me patkonjt nga dielli. Rolandi ka punuar ca koh. Po, po, ai Roland q
sheh duke lozur domino. E di sa ka punuar? Tre dit ka punuar, e nuk ka duruar dot
m. T onin n Spa pr t par se sa besnik ishe, e sa rezistoje. Burgjet e tjera
sishin lule, po Spai, ama, ishte ferr. Tre dit ka rezistuar Rolandi, e sht burr
Rolandi, m dgjo mua q e njoh. Ssht nga kta palaot si puna jote q thot sot
se thot nesr, sht burr ai. Tre dit, tre dit. Bri krkesa transferimi e ia dhan,
Zoti e di prse. Se nuk ta jepte njeri. Nejse, atij ia dhan. Po q prej asaj dit si hal
n sy e kan par. Se ky ishte ai q skishte qndruar n Spa. Po mos e pyet, nuk
tregon gj. Njher, i dehur, m ka thn q atje sht ferri vet, e un po ta them
ashtu si ma ka thn. Tha q nuk ishte burg ai, ishte kamp prqndrimi gjerman. Q
rojet ishin mizor. Q n Spa...lre fare, lre.
- Vazhdo...
- E di pr far jetohej n Spa, mor bir? Pr nj cop qymyri. Qymyri u duhej t
burgosurve pr t gatuar ato pako gjra q u vinin nga shtpit. E di si e merrje vesh
nse nna jote apo babai kishte vdekur? E merrje vesh nse nuk t vinin m pako.
Asnj fjal, asnj letr. Apo ta thoshin vet rojet pr t t shkatrruar psikologjikisht,
po hajde e gjeje n ishte e vrtet, apo jo. E nse t kishte divorcuar gruaja? Shih a
vinin pakot. Por me far do ti gatuaje? Edhe rojet kishin frik, e nga frika far
bnin? Torturonin kot, pa ndonj arsye. N burg ishe, fajet i kishe pranuar se skishe
si t mos i pranoje, as mund t rrfeje e as t rrfeheshe. Po sa kan vrar more bir...
kasapt e komunizmit far skan br n at vend t mallkuar. Edhe grevat e uris.
Nuk hahej ushqimi, dihej ajo. Po jetonte e gjith Shqipria me racione, me antar t
byros e me antar t partis, lre m Spai. Grevat e uris mbyteshin me gjak, kur
kishin qejf ata. Kur skishin qejf nuk mbyteshin fare, i linin t vdisnin nga uria. Hert
a von do t ktheheshin n menc, dihej ajo pun. Do ta hanin edhe at ushqim t
shpifur... lm aman, tamam sot duhej t ma kujtoje Spain?!
Gati pendohem pr pyetjen q i bra. Dyshimet m t tmerrshme q kam pr burgun
dhe pr klientin tim vrtetohen q t gjitha.

Prshndes Gonin pa qejf dhe ohem. Prshndes edhe shokt e tjer, q nuk ma
varin, ende t mrzitur pr lojn q u kam prishur.

- Shef, je gati? - ia bn Olti sapo futem n zyr. Pastaj shtanget, kur m sheh t
trishtuar e t lodhur.
- far ka ndodhur?
Pi nj got uj dhe i tregoj mbi Prparimin. Ulem dhe kujtohem.
- Pr far duhet t jem gati?
- Pes kngt popullore m t bastarduara nga versionet moderne-elektronike-hausdisko- e t tjera e t tjera.
- Kjo sht e leht. Duhet t provosh me dika tjetr
- Mos t t duket edhe aq e leht. Ti thua: ku qndron vshtirsia? Ta shpjegoj
menjher. Fakti q duhet t zgjedhsh vetm pes kng, ndrkoh q ti do t doje t
thoje t paktn 10 apo 15. Ndaj ssht e leht fare
Ka t drejt, n fakt. T thuash dhjet apo pesmbdhjet kng t bukura q ndonj
kngtar i pafrymzuar ka vendosur ti masakroj vetm pr t br emr sht e
thjesht: t gjitha versionet e fundit t muziks son popullore jan t shmtuara. Por
ama ti zgjedhsh nj nga nj, sipas rendit t krkuar sht shum e vshtir, duke
qn se jan njra m kot se tjetra.
- Ke t drejt. Mund t t them njzet apo tridhjet, por jo pes.
- E shef?
- E shof, e shof. Po nuk jam as n humor tani, - i prgjigjem n zhargonin ton.
- far ka?
- Takova Gonin
I tregoj pak pr at q folm.
- Si ishte me shndet? - pyet m n fund Olti.
- Mir ishte mir, se gjen gj at. sht komunist i vjetr si puna jote ai...
- O zoti Humor, mbylle more t shkretn, hape vetm kur t kesh ndonj gj pr t
thn.
- E kam nj gj pr ta thn.
- Dakord. Thuaje vetm po t jet e rndsishme.
- Hm. E rndsishme ? Ather jo, skam gj pr t thn.
- Kurse un kam. sht zyrtarisht radha jote pr t rregulluar pak kuzhinn.
- Radha ime?! Sa shpejt q vjen radha ktu, more Olt?
- Epo, dy veta jemi.
- E drejt. Dy veta jemi. Po jo tani se kam pun, kam vrtet punpo qe se e
rregullon ti edhe ksaj here, kafen ta jap un.
Po e tundoj.
- Vetm kafe?

- Kafe konjak pr tre dit.

Mendohet pak, vlerson, mbledh buzt dhe pastaj tund kokn n shenj mohimi.
- Edhe pse oferta jote sht shum bujare, un...
- Ti e pranon. Pun e mbaruar.
- Un sjam...
E kuptoj q donte t thoshte q nuk sht Elvira, por arrin t prmbahet. Mezi e kam
kaluar ikjen e saj t fundit ndaj nuk do tma kujtoj, me shpresn q edhe un ta kem
harruar.
- far nuk je? - e pyes.
- Un nuk jam hetues, apo detektiv si e quan ti veten, por ama ideja e telefonit ty st
kishte ardhur pr njqind vjet.
- A thua?
- Po.
- Njqind vjet jan shum, - prgjigjem. - Pr njqind vjet edhe mund t m vinte. Pr
nj vit ndoshta jopor pastaj do e gjeja.
- Posi jo. M dgjo mua: m prpara vdes vrassi nga pleqria, dhe pastaj t vjen
ideja e telefonit ty.
- Epo tani, un nuk kam studiuar juridik si puna jote.
- Ssht pun juridiku, Bardhyl, sht pun zgjuarsie.
- Si t duash. Dgjo, mori n telefon njeri pr mua?
- Pr ty? Posi jo, mori presidenti, - thot duke qeshur.
- far donte?
- Donte t t dekoronte Trapi i Vitit.
- Hm. Ndonj tjetr?
- Ministri i brendshm.
- Po ai far donte?
- T t bnte urimet pr mimin Trapi i vitit.
- Ndonj tjetr, q nuk bn pjes n qeveri?
- Jo, q nuk bjn pjes n qeveri, jo.
- Shum mir.
- Dgjo ktu tani m lr t mendoj pak me z t lart.
- Bravo, shprehe talentin tnd, Olt.
- M dgjo e m korrigjo.
- T dgjoj e t korrigjoj.
- Tani, - nis t flas Olti duke vjedhur nj cigare nga t miat e duke e ndezur me
akmakun tim. Duroj q m vjedh cigaren, por kur shoh q po tenton t fusi n xhep
akmakun tim e shoh pak me inat, derisa ndryshon mendim dhe e l mbi tavolin. Tani, po thoja. Nj dit, ty t vjen nj bilet stadiumi nga nj tip q t fton pr t par
Partizanin dhe t thot q dikush do ta vras...
- Ssht tamam kshtu, po vazhdo.
- Ky tipi, q po e quajm Lulzim
- E ka quajtur nna e tij Lulzim at, ska nevoj ta quash ti.

- Nna? Nga e di ti, ndoshta e ka quajtur babai. M lr amandgjo e mos korrigjo.

- Un dgjoj e nuk korrigjoj, zoti avokat.
- Ky tipi dhe miqt e tij kan punuar n Spa. T thot q do t dij se kush ka vrar
disa shok t tij por ti e ndjen q po gnjen.
- Mir, deri ktu.
- Po gnjen dhe t punson, sepse ka frik pr jetn e tij dhe jo sepse do drejtsi pr
shokt. Por kt nuk ta thot sepse
- Prit, freno pak me kto supozimet e tua. Kto gjra ti nuk i di. Di vetm q n nj
zyr nuk rezulton q kta t ken pasur hakmarrje.
- Dakord, nuk kan hakmarrje...
- Rezulton q nuk kan, po edhe mund t ken. Vetm sepse nuk rezulton n nj zyr,
sdo t thot q...
- Dakord, e kuptoj far do t thuash. Por ka dika: q nse kan gjakmarrje, ather
Lulzimi nuk duhet t ket frik, sepse nuk sht i familjes.
- As kt nuk e di. Ndoshta sht kushri i largt me Markun a me ndonj tjetr.
- Mir. M thuaj se far duhet t bjm tani.
- Tani, dy gjra duhen br. T zbulojm sa m shum pr viktimat dhe t takojm
prsri Lulzimin.
- T zbulojm the? Zbuloji, ore vet, je apo nuk je hetues?
- Jam ore, si nuk jam. Por prve ksaj jam edhe ish-polic. Duhet t takoj Vasilin,
desh harrova fare.
- Nse do, mund t futemi n arkivat e policis nga kompjuteri i Julianit.
- Hm. Do kisha dashur ta bja me gjith qejf, por sht kundr ligjit.
- Si t duash, - thot pak i zhgnjyer. - E di e di, por jam shum kurioz.
- Kurioziteti vrau macen, e di.
- E di, e di.
- Dhe pastaj, arkivi zyrtar i policis nuk mund t m thot m shum se sa mund t
m thot nj polic i vrtet.
- K do t takosh?
- Vasilin. E njeh Vasilin?
- Jo.
- sht polic i mir. Por m prpara duhet t gjej t gjitha lidhjet midis katr
viktimave.
- Epo, pun t mbar ather, - thot Olti duke u uar.
- Nga shkon?
- N zyr, n zyr, duhet t punoj se kam nj proces t rndsishm...
- Ma trego m von, tani kam pun, - them duke u ulur n kolltuk e duke vn gazetat
e mngjesit mbi gjunj.

- Konkluzionet Olto, - i them un pr ta ndrprer.

Nuk ka punuar shum, ky rast nuk e l rehat as at. sht kthyer pr t shqyrtuar
prsri dosjen Lulzim. Jemi ulur n zyr, rreth nj tavoline dhe un sapo i kam
shpjeguar pr t dytn her gjithka q m ka thn xha Goni. Si e ka zakon, ka
filluar t dal nga muhabeti, t flas pr gjra t tjera, por mundohem ta ndrpres n
koh, gj jo e thjesht kur flet me nj avokat.
- Do konkluzionet, Bardhyl? Miqt e klientit tnd kan punuar n Spa e dikujt kjo
nuk i plqen. Kemi t bjm me dik q sht kthyer pr tu hakmarr.
- Dhe arrin t hakmerret duke vrar miqt e mikut ton m fal, miqt e mikut ton,
mos do t thot q po vret miqt tan, vall?
- Jo, nuk besoj.
- Shyqyr. Tani, Lulzimi ka lidhje me viktimat dhe dshiron q t gjendet vrassi. Na
thrret neve. Hern e par nuk na tregon gjithka
- Ndoshta nuk kishte besim, donte t t shikonte se si punoje njher...
- Ka mundsi. Hern e dyt, ama na tregon m shum.
- Natyrisht, n fund t fundit, po t paguan. Por ama hern e dyt ikn edhe me vrap,
kush e di pse. Ska rndsi, t paktn kujtohet t t paguaj.
- Materialist i poshtr, vetm tek parat e ke mendjen.
- Komunist.
- Ballist.
- Fshatar, dhe revolucionar muti.
- Avokat koti.
- Detektiv i dshtuar.
- I dshtuar, un? Skam ln rast pa zgjidhur.
- Normale. Ato raste q t sjellin ty, mund ti zgjidhi edhe nj fmij.
- Si puna jote.
- Po mo, si puna ime. Dgjo, mbarove me budallallqet? - pyet m n fund Olti.
- N fakt, kisha edhe nja dy t tjera, por po i ruaj pr ndonjher tjetr, do tia them
ndonjrit, q sht i aft ti kuptoj.
- T lumt.
Pr pak koh rrim n qetsi.
- A mund t t them se jan t bukura? - e pyes pastaj.
- Okej.
- Ndonjher mendoj t bj ndonj duel zgjuarsie me ty, por pastaj heq dor. Sm
duket e drejt t sfidoj njerz t paarmatosur!
Nuk qesh.
- Po tjetra?
- Hm, prit se e harrova... prit se mu kujtua. Ah, po... jo, e harrova.
- Mir fare. Kjo e dyta m plqeu m shum.
Shfletoj gazetat e shikoj prsri fotot e viktimave dhe artikujt m n mod apo librat
q lexon borgjezia e Tirans. T gjitha informacione, q ndodhen n faqet e pasme t

atyre q ka prer Lulzimi. Oltin nuk e z karrigja, lviz, nis pr t thn dika, por
pastaj mendohet m mir, pshertin.
- far ke? - e pyes duke mos e duruar m.
- Kam merak pr unin e qeveris.
- uni i qeveris Olto, ai biri i kurvs q e quajn Klejdi sht vrass dhe prdhunues.
Shpresoj q t jet gjall pr t par diellin katror.
- Gjithashtu dhe un, - thot Olti. - Dhe batuta e diellit katror sht imja, mos u
mundo tma vjedhsh, - shton pas pak ai.

Kushdo qoft mbas ders, troket dy her leht dhe pastaj ndalet. Un e Olti
shihemi n sy, t dy t habitur. sht gj e rrall q t na bjn vizit, zyra jon sht
e futur midis pallatesh e rrugsh pa dalje dhe sht vshtir t lvizsh, nse nuk i
njeh mir. Por edhe nse e ke vizituar nj her, sht prsri e vshtir q ta rigjesh,
sidomos n kt lagje ku pallatet e lokalet ndrtohen e prishen nga dita n dit duke
mos ln pika riferimi. sht politika e re e kryetarit t bashkis dhe qoft un, qoft
Olti jemi t knaqur q punohet me nj plan urbanistik, e sidomos q ne mund t
punojm pa u shqetsuar nga asnjeri. Bashkia punon, ndrtimi punon, policia e
ndrtimit punon, fadromat punojn, t gjith punojn pr t na strehuar m mir n
strofkulln ton.
Ngrihem me keqardhje pr t hapur dern. Jam gati i sigurt q sht klienti, i cili m
telefonon do jav, sepse duhet t trheq fotografit e gruas s tij q e tradhton.
Kushedi se ku jan ato foto tani, do t m duhen or t tra q ti gjej, mendoj
ndrkaq, por pr fat t mir gabohem. sht nj burr plak dhe i krrusur, mbshtetur
n nj bastun t vjetr, por shum t bukur q m prshndet e m pyet nse jam
hetuesi privat.
- Jam un, - them. - Ju lutem, futuni brenda.
Ka njfar dinjiteti n mnyrn se si ecn e se si shikon me habi e zbavitje zyrn
ton. Prezantohet me Oltin dhe ulemi.
- Mir se na erdhe, - i thot Olti. - Raki? E pi?
- Q kur isha katrmbdhjet vje, - thot i panjohuri. Simpatik, ske i thua. Olti
largohet n dhomn tjetr. Un mundohem q t dgjoj se far zhurme po bn pr t
zbuluar se ku e mban rakin, q sarrij ta gjej kurr, por mysafiri m prish planet.
- Aleksandr ma thon emrin. Kam nj problem q besoj se ti mund t ma zgjidhsh.
- Patjetr, . prgjigjem duke u prqndruar nga dhoma tjetr, ku Olti hap e mbyll nj
dollap. Pastaj dgjoj q zhvendos dika, hap dritaren, mbyll dern q t gjitha
veprime t panevojshme, q i bn vetm pr t m orientuar dhe prfundimisht
nuk arrij t kuptoj asgj. Pas pak, na vjen n dhom me tre gota dhe mendoj q, sikur
ta shikonte Conia tani, do ta merrte n pun n lokalin e tij.

- Gzuar, - thot Aleksandri ndrsa prplasim gotat. Pi nj gllnk, ndalet pr ta

shijuar, pi nj tjetr dhe kur flet e ka zrin m t qart e m t fort.
- E mir, e mir dhe e fort.
- Ma bjn njerzit e mi n fshat, - thot Olti.
- Shum, shum e mir. E dini sa vite kisha pa pir raki?
Ngrem supet q t dy.
- M shum se 10 vjet.
E shohim q t dy me admirim.
- Nejse. Faleminderit pr pijen. Tani, un kam nj problem t vogl e besoj se nse ti
je hetues... edhe pse kjo sht fjal e shmtuar, domethn, mund t m ndihmosh.
- Pa t dgjojm, njher.
- Vij rrall n Shqipri, kthehem vetm pr pun t rndsishme dhe jasht nuk gjej
dot nj raki kaq t mir. Madje, nuk gjej dot raki fare. Pr kt arsye nuk pi m.
Heshtim q t tre duke menduar pr kt tragjedi personale t Aleksandrit. Pastaj Olti
ngrihet q ti mbushi prsri gotn q ky, ndrkaq, e ka thar. Prfitoj nga kjo
przemrsi e shokut tim pr t mbaruar edhe un gotn, q kam prpara dhe pr ta
mbushur prsri duke par me knaqsi Oltin, q m sheh sikur po i vjedh dika. Nuk
guxon t m qortoj n sy t mikut, jemi shtpi e rregullt ne.
- Ku jeton? - e pyes un.
- Larg, - prgjigjet Aleksandri, dhe un nuk ngul kmb m tej.
- Nuk kthehesh shpesh? - pyet Olti.
- Rrall, shum rrall. Kam ikur n nxitim e sipr. N fakt, nse duhet t jem i
sinqert, nuk m merr malli.
Heshtim.
- Ti preferon m shum hetues apo ndonj fjal tjetr? - m pyet.
- Hetues sht ndoshta fjala m e shmtuar n shqip. Jo pr fjaln vet, por pr
kuptimin q ka pasur.
- Shum mir, - thot Aleksandri, tamam sikur t ishim n nj konkurs, ku un kam
dhn prgjigjen e sakt. Shoh Oltin. Edhe ai sht pak i habitur, ndoshta pr t
njjtn arsye.
- Un kam par nj Shqipri, q ju nuk e keni par, miqt e mi. Sepse ti, sa vje je ti?
- 35. - gnjej un. Jam pak m i vjetr.
- Ti, Olt?
- 30, gati 30.
- Nuk jeni shum t vjetr, n fund t fundit.
- Po as shum t rinj, - thot Olti.
- Po, as shum t rinj. Shpesh thon q njeriu, kur rritet, bhet m i zgjuar apo m i
urt. Nuk sht e vrtet. Un kam kaluar 60 vje dhe jam njsoj ashtu si isha, kur
isha n moshn tuaj.
E paskam humbur edhe kt mundsi.
- Je i sigurt pr kt gj? - pyet Olti, dhe e kuptoj se ku do t dal.
- Pr far?

- Q nuk bhesh m i zgjuar?

- M se i sigurt.
- Shum keq. Shum shum keq.
- Prse?
- Sepse kjo Sandr do t thot q miku im ktu, hetuesi i famshm, Bardhyl Nini do
t vdesi kshtu si sht.
Qeshin q t dy. Besoj se do bhen nj ift i mir hokatarsh. Sandr? Pse Sandr? Ai
quhet Aleksandr! Nga na doli gjith kjo miqsi e papritur? Sandri mund t marr
vendin tim n kt zyr, t zgjidh raste t rndsishme e t bhet shok i ngusht i
Oltit. Po bhem xheloz, vall?
- Jeni djem t mir, tek e fundit. Edhe shum simpatik, - thot Aleksandri. - Por jo,
nuk ndodh gj. Bhesh vetm m i ashpr e m i acaruar, si thoni ju, t rinjt.
- Un nuk them kurr i acaruar, - protestoj me z t ult.
- Ssht e vrtet, Sandr, ndonjher e thot, por mos ia vr re. Un e them, rrall,
por e them.
- Sikur ta kishim patur kt fjal n kohn time, do ta thoshim edhe ne. Kishim m
shum arsye pr tu acaruar ne, se sa keni ju. Kishim gjra q i njihni e pr t cilat
nuk dua t flas.
- Si Spai, - them un, krejtsisht i ndikuar nga ajo q kam dgjuar gjith kto dit.
- Po, si Spai, - prsrit Aleksandri. - Q ju humbt emri e u bft strofkull
gjarprinjsh!
- Q i humbt, - prsrit Olti dhe zbrazim edhe njher gotat.
- Mund tju tregoj nj barcalet, nse doni. Mbi rakin, - thot Aleksandri.
Bjm shenj me kok q po. Zyra jon njihet pr tregime barcaletash t do lloji dhe
nuk mund tia ndalojm. Olti thot q duhet t mbushim prsri gotat. Aleksandrit
pret derisa Olti na i mbush gotat q t treve dhe pastaj fillon.
- Ather, sht nj antar i partis q udhton nga fshati n fshat, pr t takuar
antar t tjer t partis edhe fshatar. Dark pr dark, e pret nj familje e re n nj
fshat t ri, dhe si shqiptart, buk e zemr, e mbajn gjithmon pr dark. Ktu
fillojn problemet. Fshatart e kan zemrn e bardh, edhe pse mund t mos ken
buk pr t ngrn apo qingj pr t therur. Nejse, fillojn dollit. Kt pr babain, t
t rroj, kt pr xhaxhan, kt pr gjyshin, kt pr vllan, t t rrojn t gjith.
Thjesht muhabeti, kalon nja nj jav xurxull ky shoku, se nat pr nat dehet, se
smund ti refuzoj dollit, do ti fyente. Edhe nuk e bn dot punn, natyrisht.
Pr t ndjer n lkurn time pozitn e vshtir n t ciln ndodhet protagonisti i
barcalets, prgjysmoj gotn time. Nuk e di prse, por Aleksandri m plqen. E ndjej
q rrezaton dika pozitive. Ndrsa tregon, e vshtroj me kujdes duke u munduar t
mos i bie n sy.
- Ather vendos q n fshatin tjetr nuk do t dehet m. Dhe kur vjen mbrmja e
fillojn t han i zoti i shtpis e pyet: Po njerz ke ti more bir, prindr,
fmij? Ather, ky thot : Jo, skam as nn, as baba, as vllezr, jam jetim.

Qeshim pak si t dehur. Por Aleksandri na bn me dor q t ndalemi, pi, pastron

buzt me mngn e kmishs dhe vazhdon.
- Ather i zoti i shtpis i thot: M vjen keq, more djal... kt dolli e kemi pr
Enverin, kt pr Partin, kt pr Mehmetin, kt pr
Qeshim fort. Ska dyshim, jemi t dehur, sidomos un q jam edhe me stomak bosh.
N nj situat normale nuk do t kisha qeshur kaq shum me nj barcalet q e di.
- Kshtu ishin koht ather, more bij. Nuk guxoje t mos e ngrije dollin pr kasapt
e ktij populli.
- Ti duhet t takosh xha Gonin, - them mendueshm duke e ditur q do t ishte nj
takim shum qesharak.
- Di un nj shum t bukur. Mund ta tregoj? - pyet Olti q nis pa pritur prgjigje. sht nj hidraulik brenda n burg dhe e pyet shoku: Pse t futn n burg? Dhe ky
thot q ka folur kundr sistemit ndaj dhe e ka ngrn. U shpjegon: M thirrn pr t
rregulluar tubat tek ndrtesa e Kuvendit Popullor, sepse rridhnin. I pash un, po
tubat ishin cop-cop, skishe far tu bje. Kur m pyeti prgjegjsi se si po
shkonte puna, i thash: Dgjo, aty n kuvend nuk sht pun tubash, aty duhet
ndrruar komplet sistemi!
Zyrtarisht: Olti nuk di t tregoj barcaleta! Mbushim prsri gotat. Aleksandri po
shpjegon dika, por un nuk dgjoj m. Jam n merak pr Julianin. Kur pi bhem
sentimental. Nuk e di nse Klejdi sht zhdukur, sepse i ati e ka fshehur, apo sepse...
- sht ky tipi, Aleksandr, - i tregoj. - Ka vrar! Por sht uni i nj t rndsishmi.
Dhe si un i qeveris, nuk preket. M dgjon?
- T dgjoj.
- Dhe un i kam thn: prano fajin tnd, ndryshe do ta kesh pisk. Vrtet drejtsia
ndoshta nuk do t t prek, yt at do t korruptoj edhe dreqin, por ama... Prej ca
ditsh sht zhdukur, nuk e di se far ka br. Nuk e di nse ka ikur, nse fshihet.
Por un shpresoj q t kt ikur, nuk dua q hert e von liqeni i Tirans t na kthej
trupin e tij apo...ku e di un.
- Ktu nuk t ln t bsh as punn tnde, Sandr. Un do ta kisha dnuar. Jam betuar
prpara burrash un, q do ta dnoj.
- Ti je m romantik se mua, Olt. Harrova tju them q dika ndryshon, kur rritesh.
Bhesh cinik. Nuk ke m besim tek asgj.
- Un do ta fitoj at gjyq.
- Si mendoni, zoti Aleksandr? - e pyes un.
- Admiroj trimrin dhe besimin e Oltit. Dhe shikom n sy, Olti shikom n sy.
T lumt, bir. Po nuk ka shpresa, me sa po kuptoj. E di si thoshin partizant?
Thoshin: derri do plumb. Kjo sht filozofia jon, kshtu ka qn gjithmon. Kshtu
thoshte gjyshi im e gjyshi yt e gjyshi i tij
- Gjyshi i tij jo, ka qn ballist, - e ndrpres un. - Nj dolli pr t gjith niprit,
ballistsh apo partizansh.
Jemi t dehur. Flasim pr shum gjra t tjera, q nuk i mbaj mend. M duket se
flasim edhe pr futboll e ndoshta edhe pr Spain. E pyes nse Mustafa Gjinishti

duhet t futet tek pes heronjt m t mdhenj shqiptar. M duket se thot Po. Kur
bie mbrma, jemi akoma aty duke pir e duke folur. Pyes Aleksandrin se pr far
arsyeje ka nevoj pr mua, por se mbaj mend se far m thot. Pastaj ohet dhe na
prshndet. Na uron fat t mbar dhe thot q do t takohemi shpejt. Un ngre supet,
Olti i thot q do jet gjithmon i mirpritur. Nuk kam m fuqi, sduhet t pi m me
stomak bosh. Dgjoj q Olti mbyll dern e jashtme dhe mbyll syt pr t rn n nj
gjum t thell.

- ohu, Bardhyl, ohu.

Zri i Oltit m vjen i largt. Hap syt, sht i prkulur mbi mua. M dhemb koka dhe
Olti m duket pa nj form t caktuar, ndryshon shpesh.
- far ka? - e pyes.
- M morn n telefon. Komunikim urgjent nga Gjykata. Do t vish?
- Cili gjyq?
- far gjyqi po ndjek un, me sa di ti?
- Jam prgjumsh, Olt, lri kto. far gjyqi sht?
- Mbi Klejdin, pra.
- sht sot? Po ia fut kot
- Sapo m telefonuan dhe m than q po ndodh dika, duhet t paraqitem. Do t
vish, apo jo?
Bie zilja e ders dhe ai shkon pr ta hapur. Un ohem ngadal dhe dhoma m vjen
rrotull. Arrij t kap kokn me t dyja duart dhe ta fiksoj n nj vend. Dgjoj zrin e
Julianit n korridor. ohem dhe me vuajtje arrij deri n banjo ku laj syt.
- Duhet t ikim, - brtet Olti.
Shihem n pasqyr dhe v re q, pr fat t mir, paskam rn pr t fjetur me gjith
rroba.
- Un jam gati, ikim. Julo, mir? - them duke dal. - Ju pres tek Conia.
- Lere Conen po - nis t thot Olti, por nuk e dgjoj m.
Nuk mund t dal pa pir kafe. sht nj zakon i vjetr, pa kafe nuk arrij ta nis ditn
mir. Tashm sht br nj drog, por nuk mund t bj asgj. Futem me shpejtsi tek
bari i Cones dhe dera prej xhami prplaset shum her para se t ndalet.
- Pse se plas pak m fort, ndoshta arrin ta thyesh? Xham sht i shkreti, ssht elik.
Mendoj t kthehem mbrapa e t provoj nse sht vrtet xham, por pastaj kujtohem
q nuk kam koh.
- Kafe, Cone.
- Prit. Se sheh q sht plot.
- Lre se e bj vet.
Futem n banak, ndrsa Conia u shrben klientve dhe e prgatis vet kafen. Hedh
edhe sheqerin, kur n at moment shikoj Oltin nga xhami q m prshndet. Kuptoj

q nuk kam koh, kap nj lug dhe dal. Conia m shan e m thot q kam harruar e
gabimisht kam marr dhe filxhanin me vete, i brtas q do tia sjell m von dhe ai
m shan prsri. Duke marr frym me vshtirsi, arrij Oltin. Me nj dor po prziej
ende kafen, me tjetrn arrij t nxjerr cigaret nga xhepi i xhakets.
- M fal, mos t nxitova pak, - thot Olti.
- Fjal sht ajo! Mir, Jul?
- Mir, - prgjigjet Juli.
- Ma mban pak?
I jap filxhanin dhe i them t ket kujdes se mos i derdhet kafeja. Ndez nj cigare dhe
e marr srish filxhanin. Edhe dhimbja e koks sikur sht br m e dobt, sht
izoluar vetm n nj pjes t caktuar dhe nuk arrin q t m mposht.
- Ku fjete mbrm, Olto?
- Si thua ti? Kur t zn divanin, ku mund t flesh?
- N kolltuk.
- Dhe po m dhembin t gjitha kockat prej fajit tnd.
- Po ai...si e kishte emrin?
- Aleksandri.
- Po. Iku pastaj? Tha ndonj gj?
- Jo, dmth po.
- dreqin sht dmth Olto. far domethn?
- Dmth sht domethn, Bardhyl. Sandri tha q do t kaloj ndonj dit tjetr, kur t
jemi m n form. Tha edhe q rinia e sotme nuk di t pij.
- ti bj q isha pa dark un, pa do e kishit par ju t dy.
Njerzit m shohin dhe qeshin t habitur, ndrsa un mundohem t mbaj kafen n
ekuilibr.
- far ka, ske par ndonjher njeri q pi kafe? - i brtas dikujt, por nuk arrij t
dgjoj prgjigjen.
- Jo n rrug, - thot Juliani.
- Smund t merrnim nj taksi? - pyes un. - Kshtu kursenim edhe kohn.
- E kam zakon q t eci para se t shkoj n nj proces, Bardhyl. M ndihmon pr t
qartsuar idet. Pastaj, ja ku jemi.
- Jemi von?
- Jo, sjemi von.
- Nse mbytem duke pir kafen, do tma paguash, Olto.
- Mjafton t bsh pak kujdes. Pastaj, vet erdhe.
Mbaroj s piri dhe fus filxhanin n xhep.
- Tip i uditshm ai Aleksandri, apo jo?
- Po. Jam kurioz t di se far donte. Por besoj se do t vij prsri.
- Po, them se po. T paktn, kshtu m tha kur e prcolla.
- Nuk t tha asnj gj fare, se prse kishte nevoj?
- Jo. Po tani m lr t mendohem pak, duhet t qartsoj idet, t kuptoj se far ka
ndodhur.

Ngre supet duke i thn q nuk do t flas m.

Ksaj here Mustafai vjen me nj makin personale, pa targat diplomatike t

ministris ku me sa duket punon. Ndoshta telefonata anonime q ka br dikush, duke
e akuzuar q prdor makinat e puns pr motive personale ka funksionuar. Dakord, ai
dikushi jam un. Nuk duroj dot q ai t lviz n Tiran me lekt q i paguaj un. N
fund t fundit, sht nj punonjs imi, apo jo? Un jam populli, un e votoj, un
paguaj taksat q ai t kryej punn e tij dhe duhet t kem t drejtn edhe ta pushoj. T
paktn, teorikisht sht kshtu, avokati e konfirmon.
Olti shikon orn dhe thot q kemi t paktn njzet minuta koh prpara se t futemi.
Olti na ka prur njzet minuta para orarit t caktuar. I bj ball tundimit pr tia
futur me filxhan koks vetm sepse jam i prqndruar tek buzqeshja e Mustafait. T
arrij ti heq at buzqeshje idiote nga surrati sht br qllimi i jets time tani. Kam
kaluar or t tra, n t cilat bja sikur mendoja pr gjra t rndsishme, por qllimi
sht thjesht zhdukja e asaj t qeshure. Jam konsultuar edhe me Oltin, por ai thot q
Mui si e thrrasim ne me dashuri duhet t ket br nj operacion plastik pr
t pasur at buzqeshje gjithmon dhe do e bj edhe kur t shoh Klejdin mbas
hekurave.
Po filloj t dyshoj q ka t drejt.
Por sot sht ndryshe. Nuk ka at buzqeshjen prej trapi, prej fmije t cilit po i japin
nj akullore. Duket m shum si nj buzqeshje e keqe, e tipit Prisni se jua tregoj
un. Na sheh me prmim, kur na kalon anash dhe nuk na prshndet. Klejdi nuk
sht me t. Pas e ndjekin Bisha dhe Gjarpri, q bjn sikur nuk na shohin fare edhe
pse un i prshndes me dashamirsi.
- Kam frik se po ndodh dika e keqe, Olto.
- Pse?
- Nuk e di. Por kam prshtypjen q po zjen dika.
Olti ngre supet.
- Prse nuk futesh t shikosh se far po ndodh?
- Duhet t pres, kur t ma komunikojn vet.
- E di q t plqejn rregullat, por m dgjo mua, provo njher...
Futet dhe del pr pak minuta. sht nxir n fytyr dhe mezi flet.
- Na kan ndrruar gjykatsin.
- far do t thot kjo?
- Do t thot q...varet se si e sheh. Nga nj an sdo t thot asnjgj. Ndodh shpesh.
Njra pal mund ta akuzoj pr arsye nga m t ndryshmet. sht nj praktik q
prdorim shpesh, qoft kur kemi dyshime reale, e qoft pr t vonuar procesin. Por...
- far?

- Nuk sht se avokati i tyre ka krkuar ndrrimin e gjykatsit pr ndonj arsye.

Thjesht e kan transferuar jasht Tirans.
- Ishte brenda Mui? - e pyes un.
- Po, aty e ke. Po mos shko
Nuk e dgjoj, sepse tashm jam brnda. sht nj korridor i gjat dhe n fund t tij
shoh Muin, avokatin e tyre dhe dy miqt e mi t mir, Bishn e Gjarprin. Po
qeshin. Shikoj edhe nj njeri tjetr, q se kam par kurr m par. sht i veshur me
at uniformn e uditshme si pinguin. Afrohem me shpejtsi. Bisha dhe Gjarpri m
dalin prpara dhe thon dika pr t m ndalur, por nuk i dgjoj. I shtyj dhe hap
rrugn deri tek Mustafai. Me sa duket, dikush po tregonte nj barcalet t bukur,
sepse po qeshin akoma. Pastaj m shikojn dhe ndalen.
- E ke br ti, e di.
- Nuk e kam iden se pr far po flet, - prgjigjet Mustafai.
- Ju lutem, zotri -thot Pinguini.
- E di shum mir. Dgjom tani. Nuk mund ta bsh kt. E di q e ke br ti edhe
pse ndoshta nuk do e provojm kurr. Por un e di, ju e dini.
- Mos iu prgjigj, - e kshillon avokati. - Lere t shfryhet e t iki.
- Po ti paguhesh me fjal? Apo me kshilla? - interesohem un.
- Ju mos u zini. Ti, zotri far dshiron? - pyet Mustafai. Tani sht serioz.
- Doja vetm t t hiqja at buzqeshje idiote nga surrati! - i brtas dhe largohem.

Dal jasht akoma me nerva. E kam thuaj t qart q Mustafai ka lvizur gurt
n mnyr t till q t mbroj unin e tij. Dhe kam frik q pikrisht ai pinguini q
po qeshte me Muin sht gjykatsi yn i ardhshm.
Kemi nevoj q t flasim dhe Olti propozon t ulemi n ndonj lokal aty afr. Jemi
duke dal, kur shoh makinn e Mustafait. sht nj makin moderne, ndoshta
prodhim i 2005-s apo i 2006-s.
- Nj sekond, dua t shoh pak targn e makins, - u them miqve t mi. - Ecni para, se
erdha.
I shikoj q nisen dhe i afrohem makins s Mustafait. Fus dorn n xhep dhe gjej
filxhanin. Krkoj akoma dhe nxjerr lugn. E fiksoj posht xhamit t pasagjerit t par
dhe e trheq deri n fund duke br nj grvishtje t bukur e t drejt q prshkon
gjith makinn. Ndalem nj sekond dhe e shoh me knaqsi: kam dor piktori, nuk
gabohej profesori im n gjimnaz.
Mendohem pak dhe pastaj vendos q, pr korrektes, duhet t bj t njjtin veprim
edhe nga ana tjetr e makins. Se krkoj un, kshtu e do simetria. Pr t mos ia
prishur simetris, grvisht edhe ann e shoferit dhe pastaj e vshtroj i knaqur. Pun e
paqme, ske ti thuash.
Kam akoma lugn n dor dhe n cep sht br pis me ngjyrn blu t makins.

- Bravo, kolege, - i them. - Ke br pun t mir. Conia duhet t jet krenar pr ty.
Knaqem nga mendimi q sot kam arritur ti heq buzqeshjen nj her Muit, dhe
ndoshta do tia heq pr her t dyt. Nxjerr bllokun tim, heq nj cop letr dhe i
shkruaj dy rreshta q ia l tek makina. Pastaj iki dhe arrij Oltin e Julin.
Ulemi n nj lokal afr dhe askush nuk ka dshir t flas. Diskutojm pr gjra kot,
Olti thot q ka akoma shum, shum shpresa, por e ndjej q nuk e beson as ai vet.
Mundohem t deshifroj se far po mendon ai n t vrtet, por nuk arrij. sht i
zhgnjyer, e di. Dhe edhe ai, ashtu si mua, mendon q kt e kemi dhurat nga Mui.
Olti mundohet t qetsoj Julin, i thot t mos ket frik, sepse pr t nuk ka asnj
ndryshim. Pastaj Juli ikn duke thn q do takohemi kto dit. Ngelemi vetm un
me Oltin.
I tregoj pr grvishtjen e makins dhe pr letrn q i kam ln Muit tek pastruesja e
xhamave. Ai m thot q jam trap. Un i them q me shum mundsi ka t drejt.
- Ka mbaruar, apo jo? - e pyes m n fund.
- Nuk ka mbaruar asgj, Bardhyl, mos u bj si kalama edhe ti. Thjesht kan
transferuar nj gjykats. Nuk do t thot asgj, gjykatsit vijn e ikin si t fortit e
lagjeve.
- Por un e di q e ka br Mui. Ti e di, Juliani e di. Prse duhet t bjm sikur sht
nj gj normale?
- Sepse nuk dim asgj.
- Sepse ti nuk e pe Muin duke qeshur me nj pinguin.
- Me far, ore?
- Me nj pinguin.
- far dreqin jan pinguint, Bardhyl?
- Pinguint jan kafsh q jetojn n Polin e Veriut, Olto. Apo n Polin e Jugut, se
mbaj mend mir. Ndoshta tek t dy Polet. Ndonj stilist ka menduar q t veshi
gjykatsit me t njjtin kostum q kan pinguint.
- Mui po qeshte me nj pinguin?
- Po. Dhe v bast q sht gjykatsi yn i ardhshm.
- Jan akuza shum t rnda.
- Pun e madhe. sht e vrteta.
- Do ta shohim n seancn tjetr. Nse sht e vrtet, mund t krkoj q ta heqin,
mund t...
- Ti nuk e kupton, apo nuk do ta kuptosh q nuk mund ta fitosh kt gjyq?
- Un do ta fitoj kt gjyq, sepse duhet ta fitoj, - brtet Olti. Shum klient t tjer
kthejn kokn nga ne. dreqin keni q shikoni ju? Un do ta fitoj kt gjyq, sepse
nuk mund ta humbas. Po m nxeh kot. Do ta fitoj prokurori, nse ka edhe pak
drejtsi n kt vend. Dhe ka, ka akoma.
- Po prokurori a mund t ndrrohet? - e pyes un.
- Po, teorikisht po.
- Ather lre fare.

- Un nuk do t l asgj. Un do ta vazhdoj kt proces i vetm dhe do ta fitoj. Dhe

nse sht e nevojshme, do t t mbroj edhe ty, trap, q l mesazhe krcnuese.
Kthe unin dhe gjykatsin n vend, nuk i dihet... Kjo sht vetm nj kshill nga nj
mik i mir, thot mesazhi q i kam ln n makin.

Ndoshta e ka par at dit, ndoshta jo. Currili sht n humor t mir pr t

menduar gjra si kto. Vrtitet npr Tiran me dy rreshta n mend.
Pres nj shenj e pres nj drit,
pres me vjet e pres me dit.
Sa her ua ka recituar nxnsve t tij, kur ishte ende msues, sa her u ka folur pr
dashurin e pr hakmarrjen e Nolit? Por Noli ishte fetar dhe hakmarrjen e tij nuk e
kreu dot kurr. Currili ka qn katolik, ather kur ende lejohej q t kishe nj fe.
Tani nuk sht m. Tani sht vetm dikush q dshiron t hakmerret. Ka pritur
shenjn, ka pritur ditn, ashtu si Noli. Tani dita ka ardhur e ka ikur. Duhet edhe pak,
vrtet pak. Edhe ca dit dhe do ta lr kt vend. Mezi po pret. Gati ka mbaruar pun
dhe e di q mbasi t iki, nuk do t kthehet m. Nuk ka mbetur m asgj pr t n kt
vend. Kishte hakmarrjen, por tani e mori edhe at. Ose m mir, akoma jo por s
shpejti, oh, s shpejti
Edhe tre dit. sht e mrkur. Avioni niset t shtunn mbasdite. Dhe pastaj...oh. E
ka br detyrn e tij. Ska mbaruar akoma, por shokt mund t jen t qet. Ai mund
t jet i qet. Ka pasur premtime pr t mbajtur dhe i ka mbajtur. sht i knaqur.
Nuk ka provuar knaqsi kur ka vrar, por pasi ka vrar, po. Ka kryer detyrn e tij
dhe nuk e detyronte asnjeri. sht krenar Currili, sht i knaqur. Policia nuk ka asnj
pist, e di shum mir. Dhe kur ata ta marrin vesh se far ka ndodhur, ai do t jet
larg dhe nuk do t kthehet m.
Edhe pak dit dhe do t jet shtun. Edhe pak dit. Edhe nj njeri. Edhe Lulzimi.
Pastaj boll m. Por Lulzimin e ka humbur. Do ta gjej, nuk sht problem. Ka mjaft
kontakte n kt qytet, ka numra telefoni miqsh t besuar q mund ti marr n rast
nevoj. Shpresonte q t mos u drejtohej atyre. Njerzit q takon jan gjurm q l
pas dhe q dikush mund ti prdor pr t arritur tek ti, por ksaj her mund ta bj.
Ku sht problemi? N xhep ka biletn, edhe pak edhe do t iki.
Mund t mundohet q ta gjej vet, natyrisht. Bashkim Hoxha i ka treguar se ku
banon Lulzimi, se ku ha e ku punon. I ka treguar t gjith gjrat q i duhen. Nse e ka
njohur at dit n stadium koklavitet ca puna. Por nuk beson q ta ket njohur, Currili
ka ndryshuar shum. Jo, nuk ka mundsi q ta ket njohur. As Prparimi nuk e kishte
njohur. Edhe sikur t jet kshtu ama, far mund t bj Lulzimi? Nuk mund t
fshihet pr shum koh. Hert a von do t kthehet dhe Lulzimi n shtpi. Dhe ai do
ta pres aty. Ka koh t mrkurn, t enjten, t premten dhe t shtunn paradite. Ka
koh sa t duash. Pastaj, ka Objektin n xhep. Objekti i jep forc. Objekti sht

kujtimi, sht forca pr t mbyllur kt shtje, kur e ndjen q energjit po e

braktisin.
Fut dorn n xhep dhe ndjen Objektin. sht aty, sht akoma aty. Ngre syt ngadal
pr t par nse po e shikon njeri. Jo, askush. N fund t fundit, sht n bibliotekn
kombtare, askush nuk do tia dij pr t. sht vetm njri nga pensionistt e shumt
q lexojn gazetat falas. Ska pse t dyshojn tek ai. Ul kokn mbi gazet dhe lexon
zhvillimet e fundit. Politik, spektakl, t gjitha gjra pa interes. Biletat pr ndeshjet e
kombtares kushtojn shum. Federata nuk jep prgjigje. Dhe pastaj, n nj nga faqet
e fundit...
Papritmas ndihet keq.

Mbas shum javsh, nj klient kujtohet t vij pr t trhequr fotografit e

gruas s tij. Ia jap me njfar keqardhje pr faktin q kam zbuluar q ajo shkon me
dik tjetr. Kur shikon fotografit, sht nj ast i rnd dhe mendoj q ai burri i
bots do t pezmatohet, do ta braktisin forcat dhe do t zhytet n kolltuk pr t marr
veten. Ndoshta do t thot: Hajde, lale, t shkojm t pim nj got, se kshtu paska
qn jeta, njeriu mundohet, krijon nj familje, pastaj... etj etj! Un do t shkoj e do
t pi me gjith qejf, ta mbys hidhrimin e tij n alkool. Pr udi nuk bn asgj nga
kto. Krcen i gzuar dhe m thot q ka vite q krkon prova pr tu ndar nga ajo
bue. M l nj bakshish t majm dhe ikn shend e ver, ksaj her duke ecur
normalisht e jo duke krcyer.
Olti ankohet se nuk i kam treguar fotografit e pr nja dy-tre dit m flet duke
prdorur vetm zanore, tip A-O U Y.
Kufizon prdorimin e bashktinglloreve duke prdorur vetm tre : t, r dhe p.
Takohemi tek Conia dhe un i kthej filxhanin duke e falenderuar pr kafen. Lugn
mendoj q ta mbaj si kujtim, por pastaj heq dor. Conia m thot q nse guxoj t
futem prsri tek banaku i tij, do t m shpall person i padshirueshm pr lokalin e
tij. Kur i jap lugn dhe e sheh se si sht katandisur m thot q mund ta mbaj, duke
ia paguar natyrisht. Un ia kthej q nuk do tia paguaj, duke qen se m ka dhn nj
lug t dobt q shtrembrohet me nj t grvishtur t vogl. Ai thot q sma ka
dhn, e kam marr vet. Zihemi pr or t tra pr kt shtje dhe, pr fat t keq,
qllon n periudhn kur Olti sht i nevrikosur me mua pr punn e fotografive, ndaj
mban ann e Cones. Conia m krkon 100 lek pr nj lug dhe mbas tre ditsh
rezistenc heroike, dorzohem. Bj nj prpjekje t fundit duke e krcnuar q nse
m detyron t bj kt gj, aksidentalisht un mund t thyej ndonj filxhan a got.
Por kur Conia fillon t radhis aksidentet q mund t ndodhin me kafen apo ujin
tim nn banak, ndrsa e prgatit mund t bjer ndonj qime, uj i gazuar, qumsht i
prishur, uiski q prodhon ai vet dorzohem prfundimisht.

Adoloshentt braktisin lokalin e Cones. Si trashgim, na ln shum tavolina me

grvishtje t tipit Elsa ma thith fort, Prgjithmon Mirela love Ilir, 2Pac-3Shum, M
telefono kur tlexosh nga Xheni, Elsa ma thith akoma m fort.
Kjo Elsa qenka talent i rrall, me sa duket.
Conia m akuzon sikur un i paskam krcnuar, q un i paskam kshilluar t
largohen duke qen se ky lokal mbahet nn vzhgim nga policia pr papastrti t
mdhaja n banak, por n fund t fundit edhe ai sht i gzuar q pushtimi i
kalamajve ka mbaruar. Ikin pa na ln asnj nndetse.
Olti do t niset pr nja tre dit pushime n Sarand s bashku me t dashurn e tij t
re. M plqen, sht nj vajz e mir dhe simpatike. Un i them q sht trap q
shkon aq larg, kur praktikisht duhet nj dit pr t vajtur e nj pr t ardhur. Ai thot
q do t shkoj pikrisht n Sarand pr tu treguar se si tingllon gjuha shqipe dhe se
si duke e praktikuar kt t fundit mundet edhe mos ta harrosh.
Olti m ka ln vetm pr nja tre dit, por t paktn ndrkoh arrij t zgjidh nj rast
tjetr, nse mund t quhet rast. M telefonon nj prind i shqetsuar pr vajzn e tij
17-vjeare, q ka ikur nga shtpia me t dashurin dhe tani fshihet n shtpin e ktij
t fundit. Pr fat t keq, pas nj paraditeje pun zbuloj q i dashuri sht nj tutor dhe
shtpia e tij nj shtpi publike, hollsira q ai do t ket harruar tia thot. Paraqitem
si klient dhe marr vajzn. sht e droguar dhe nuk kupton asgj. Ndrsa bj pr t
dal i dashuri i saj m bllokon s bashku me dy shok t vet dhe m pyet se far
dreqin po bj. Pr t qn m i qart, ndrsa flet nxjerr edhe nj thik nga ato q
quhen flutur. Bllofoj duke thn q jam i vllai dhe po m presin shum miq jasht,
por nuk e han at tek dhe shajn edhe miqt e mi q nuk jan jasht. Ai hap
fluturn, un pres, e shoh ndrsa luan me shpresn se do t pres ndonj gisht, por
nuk ndodh. Ather, me nj t djatht milimetrike i thyej hundn. Ndrsa dy t tjert
shtangin nga udia, un prfitoj nga rasti. Njrit i gjuaj me shkelm mes kmbve,
tjetrit, prsri me grusht hund-bark-hund me t djatht t majt t djatht. Pr
pak sekonda jan t gjith prtok dhe puna prfundon edhe m mir se sa e mendoja.
E di q duhej ta shmangia kt lloj takimi, por sht moment i vshtir pr t ruajtur
vetkontrollin. Jam gati duke dal kur nga dyshemeja nj fytyr e gjakosur m
premton q do m vras e do m pres e do m bj shum gjra, mua edhe miqt e
mi. Ndrroj ide dhe nuk dal. Duke e ditur q nuk do t m jepet m nj rast i till,
prfitoj dhe i jap disa shkelma t dashurit ndrsa ky sht akoma prtok. Pr udi
nuk krcnon m.
Un largohem nga shtpia nj minut prpara se t hyj Vasili me njerzit e tij.
Prfundojn t gjith n pranga, ndrsa vajza kthehet n shtpi duke qar. N fakt,
prpara se t kthehet te i ati ky e mohon dhe betohet q nuk do ta fus m kurr n
shtpi, kshtu q kalon dy dit tek ne, n zyrn ton. Kjo gj bhet pak si problem
duke qn se vajza merr prsipr q t pastroj shtpin duke injoruar protestn time.
Pr m keq, m duket se po dashurohet me mua. sht vetm nj fmij dhe
mundohem ta trajtoj si baba, por situata bhet e padurueshme. Pastaj pr fat, Olti
kthehet tamam n koh, e z dhimbja e koks nga gjith ajo pastrti dhe, kur shikon

q vajza i ka rregulluar zyrn duke u ndrruar vendet e t gjitha dosjeve, ndrhyn dhe
pajton familjen e ndar. M n fund, e heqim qafe. Por, dreqi ta marr, kur e shoh
duke ikur m thyhet zemra. sht lar, sht krehur dhe sht veshur me rroba
normale. Por un e kujtoj akoma ashtu si e pash ditn e par n at shtpi: t veshur
si nj lavir dhe t droguar. Dhe sht vetm 17 vje, jo njzet a katr apo pes,
vetm 17.
Elvira kthehet dhe ikn prsri. Nj mbrmje shkoj n shtpi dhe e gjej aty. Kujtohem
q ka akoma kopjen e elsave. Flasim pak pr historin ton, ajo thot q un nuk e
kuptoj, q nuk jam gati ti jap at q pr t ciln ka nevoj n jet, q nuk kam siguri,
q nuk kam ambicie, q nuk kam projekte pr t ardhmen, q nuk e ndjen se un e
dua, q nuk kam kurajo t mjaftueshme pr t ndrmarr nj hap t rndsishm n
jetn time. Qan dhe pastaj ikn. Un dehem dhe pastaj fle. Ndoshta skam shum
gjra n jet, si ambicie e projekte, por kam gjithmon gjum.
Tirana fiton kampionatin dhe, m n fund, provoj knaqsin q t shkoj n stadium
pa Lulzimin. Gati e kisha harruar kt privilegj. Pr fat t keq, m qepet Olti dhe ai
sht tifoz i Vllaznis. Fillon t flas pr ndeshje t shitura e gjra t tilla, por ia
mbyll gojn s bashku me stadiumin Qemal Stafa, kur brtasim Kampion,
kampion. Conia sht tifoz i Dinamos, kshtu q konsumoj hakmarrjen dalngadal
kundr t dyve n ditt q vijn.
Dhe pastaj, vdes Lulzimi.

- Ti Olt mendon se un jam njeri pa ambicie?

- Po.
- Pa projekte?
- Projekti m i madh q ke br kto vitet e fundit sht vajtja dhe ardhja nga Conia.
- Pa kurajo pr t marr vendime q t m ndryshojn jetn?
- Natyrisht.
- Po ti e ndjen q un nuk t dua?
- Jo. Un e ndjej q ti m do. Mos ke takuar gj Elvira kshtu?
- Po.
- Dhe ti si trap q je e le t ikte?
- Iku vet, un nuk bra gj.
- Po nuk e ndale?
- Jo, nuk e ndala. Dshironte t ikte, un sigurisht q nuk i them
- Sdonte t ikte. Donte q ti ti thoshe Mos ik, rri, t kam xhan.
- Po, po, edhe ta oja n kish mundsisht. Nuk jemi t gjith mjeshtra fjalsh si ti,
Olto.
- Po t paktn...

- Problemi sht ktu, Olt: njerzit kur martohen ose shndoshen ose dobsohen. Un
kam ngelur normal, sepse nuk jam martuar dhe dua t vazhdoj t jem kshtu.
- Mendoja se bje aerobin e mngjesit s bashku me televizorin.
- Jo, e bj me radion, po duke mos i par se si lvizin rri ulur duke pir cigare dhe u
jap vetm mbshtetje morale.
- E di q funerali yt do jet shum i trishtueshm?
- Skam dgjuar ndonjher pr ndonj funeral t gzuar.
- Po, por i yti do t jet edhe m keq, sepse sdo t ket njeri fare.
- Po ti do vish?
- Nuk e di, ndoshta kam pun.
- Ofendohem po qe se nuk vjen.
sht nj e shtun paradite, mngjesi i par i liris son t re dhe po themi t gjitha
batutat q kemi menduar kto tre dit q ai nuk ka qn. N fakt, Olti sot ka ardhur
pr t punuar, por mbasi i ka hedhur nj sy zyrs dhe nuk ka gjetur asnj dokument
aty ku duhej ta gjente, ka hequr dor sa pr sot. Jemi ulur n kuzhin, lexojm gazetat
dhe pim kafe.
- Po si t erdhi ndrmend q e le n zyrn time?
- U fut vet. Pa q ishte e rregullt dhe mori prsipr t
- Po zyrn tnde se rregullonte dot?
- M tha: do rregulloj njrn, ose tnden ose t shokut tnd. Tani far t bja un?
H, si thua ti? Smund ti thosha q t rregullonte timen, mendoj pr shokt un...
- Por ishte vajz e mir, n fund t fundit.
- Po. Ishte vrtet vajz e mir.
- Si filloi kjo histori?
- Cila?
- Kjo pra.
- Smbahen dy kunguj n nj sqetull, Olto. Ose shkon n Sarand, ose m ndihmon
ktu
- Do t ma tregosh, apo jo?
- sht histori e gjat, po dgjo, m duket pun me mend nse t informoj q kemi
edhe nj tjetr armik t betuar.
- Tjetr? - pyet Olti me mosbesim.
- Tjetr.
- Po k kshtu?
- T dashurin e vajzs. Domethn, t dashur i thnin.
- Po si ndodhi?
- Po ja, un u futa pr ta marr dhe m bllokuan rrugn pes veta.
- Nuk ishin tre dje?
- E mir de, tre. Njri m krcnoi pr vdekje. Mua edhe ty.
- Po mua pse, more vlla, ku m njihte mua ai?
- I thash q nuk sht kolegu im ktu, sht jasht, ndryshe do e kishte punn akoma
m keq. Sepse ti po prisje jasht, gjoja. Bllof natyrisht, kur mendoja se mund ta

merrja vajzn me konsensus. Pastaj ai m tha: do t vras ty edhe at homon q sht

jasht. Kaq tha, kaq t them.
- Dhe ti thua q e ka pasur pr mua?
- Hapen llafet, Olto, milet hesapi. Tani, sm tha emr mbiemr tamam, por dukej q
me ty e kishte.
- Po tallesh?
- Spo tallem.
- Spo tallesh?
- Spo tallem. Nga prshkrimi dukeshe tamam ti.
- H mo, lre humorin tani. Dhe far bre pastaj?
- Une vrava.
- Ti e vrave? - brtet Olti duke u hedhur nga karrigja.
- Jo, nuk e vravapor doja ta vrisja ama.
- Po nuk a vrave, apo jo?
- Jo, po bja shaka. Sidoqoft, po qe se takon n rrug ndonjrin me pak dhmb dhe
me sy t nxir akoma, sht armiku yt dhe ki kujdes. Po... tu b qejfi, h, kur thash
q e vrava, doje t m kishe si klient?
- Un ty do t t mbroja me gjith qejf, - brtet Olti, akoma n kmb. - Dhe madje
do t t mbroja aq mir, saq nuk do t prfundoje n burg edhe sikur ta kishe vrar
vrtet. Dhe e di prse?
- E di, - prgjigjem duke qeshur nga knaqsia e madhe q ndjej duke i prishur
batutn Oltit. - Do t thoshe q nuk isha i aft t mendoja e t veproja. Thuaj t
vrtetn, t prisha batutn?
- Sishte batut, ishte e vrteta... trap.
Ai shfleton gazetat, ndrsa un mendoj mbi misteret e familjes dhe t trapave. Pastaj
shtanget.
- Lulzimi.
- far?
Nuk prgjigjet dhe m kalon gazetn. Lexoj q...

Nuk ka shptim, edhe Lulzimi e ka kuptuar tashm. Nuk guxon t eci pa e

kthyer kokn mbrapa. Currili e ndjek, Currili do ta ndjek deri n ferr. Currili nuk fal,
sepse as ai nuk e ka falur Currilin. Nuk mund ti shptosh Currilit, nuk i ka shptuar
asnjeri deri tani.
Nuk guxon t shkoj n shtpi. Arrin t dal nga stadiumi dhe sht i sigurt q nuk e
ka ndjekur, por ka frik. Fakti q nuk e ka ndjekur tregon q nuk ka nevoj ta ndjek,
sepse e di shum mir se ku mund ta gjej? Jo, por n at moment Lulzimi ka frik.
Ka shum frik. Ajo fytyr n stadium, ajo ndjesi.

Lulzimi nuk e ka njohur menjher. E ka par dhe, ndrsa hetuesi afr tij prralliste e
bnte humor, sht munduar t kujtohet se kush sht ai njeri. Ia njeh tiparet, e di q e
ka takuar m prpara, por nuk arrin ti jap nj emr e nj mbiemr. Por e ka kuptuar
q e keqja vjen nga ajo fytyr, sht ai q e ndjek. Nuk e di se kush sht. Kujtohu
Lulzim, kujtohu! Kujtohet. Ku e ka takuar? N ushtri? Jo, jo n ushtri. Kur bnte
shrbim n Shkodr? Jo, as atje. N radht e Partis, ndonj antar i parndsishm?
Jo, jo, gjithka sht gabim. Nuk sht asnj nga kta. sht nj tjetr, sht nj njeri
i vdekur q sht ringjallur. E ka takuar, po natyrisht, e ka takuar n Spa. Dhe e ka
varrosur, e ka vrar vet. Por nuk ka mundsi. Jo, nuk e ka takuar n Spa, do ta
mbante mend. Ku e ka takuar? Po rndsi ka? Tani po vjen pr t, kudo q ta kt
takuar.
Lulzimi fshihet mbas nj peme n afrsi t stadiumit dhe i shikon t gjith. Kush
dreqin sht? E ka par n sy pr nj ast. Ai sht nj nga ata q kuptojn, nj nga
ata q e din se far ka ndodhur. far thoshin syt? Thoshin: kam ardhur pr ty,
Lulzim, kam ardhur pr ty ashtu si kam ardhur m prpara pr shokt e tu. Ky qytet
sht i vogl Lulzim, pse vrapon?
Nuk del askush nga stadiumi. Kthehet mbrapa: ndoshta ka dal dhe i ka marr kraht.
Disa fmij po lozin futboll. Thua ti ket nisur ai pr ta prgjuar? Ka mundsi, nuk
ka mundsi. sht nj viktim e ardhur nga nj bot tjetr. Un t kam varrosur,
brtet, nuk e di se ku por un t kam varrosur. far do ktu tani?
Do hakmarrje, do Lulzimin. sht ngritur nga varri tamam si Kostandini i vogl dhe
sht ngritur vetm pr t. Kujt ia ka dhn besn, vall? Kujt?
Lulzimi largohet nga stadiumi. Nuk sht ide e mir t shkoj n shtpi, ndoshta ai i
huaji po e pret aty. Ku mund t shkoj? Nuk ka m shok, ai tjetri i ka hequr qafe t
gjith shokt e tij. Dhe tani po vjen pr t. Kostandini i vogl q do t hakmerret.
E di se kush sht, e ka t qart diku n tru, por nuk arrin ta kap deri n fund.
Vshtrimi i erret dhe kthehet nga stadiumi: Kush je, brtet, kush je?
Dikush kthen kokn drejt tij. Nj grup adoleshentsh e shikojn dhe qeshin. Nuk i v
re fare. Ecn pa e ditur se ku po shkon dhe e vetmja gj q arrin t mendoj sht:
Kush je? Kush je, Kostandin?
- Kush t solli?
- Kostandini.
- Po Kostandinin ti e vrave dhe e varrose.
- Kostandini u ua pr mua.
Duhet t shkoj n polici, por ideja i duket qesharake. E far mund t bj policia
kundr Kostandinit? Kali i tij sht guri i varrit, pelerina e tij sht dheu i varrit.
Gjithka tek ai sht varr. Dhe tani ka ardhur pr t.
- Si t vishem Kostandin, pr gzim apo pr hidhrim?
- Eja kshtu si je.
Duhet t marr dik, dikush mund ta shptoj, por nuk e di se kush. Kalon natn e
par nn nj ur n qendr. Nuk mund t shkoj n shtpi dhe nuk fle gjum. Kushdo
q afrohet mund t jet Kostandini. Do t vij me kalin e tij dhe do ta marr. Do ti

thot: Ke jetuar mjaft Lulzim, ke br mjaft pr kt jeteja me mua tani...pr

gzim apo pr hidhrim?... eja kshtu si je.
Nuk fle gjum. Kushdo q sheh n rrug sht Kostandini. Mbas do hije fshihet
Kostandini. Zogjt jan spiunt e Kostandinit. Kushdo sht Kostandini, gjithka
sht Kostandini.
Dhe nga nj nat n tjetrn, Lulzimi mendet.

- far thot?
- Q e kan gjetur mbasi ka vrar veten n shtpin e tij.
- I shkreti.
- Po tani far do t ndodh? - m pyet Olti.
Un ngre supet. Nuk e di.
- domethn kjo? T pyeta se far do t ndodh tani.
- T dgjova.
- Po mu prgjigj, pra.
- far do t t them? Nuk do t ket m vrasje, nse do t dish kt.
- I sigurt?
- Jo, nuk jam i sigurt, por...kam parandjenjn q nuk do t ket m vrasje.
- far parandjenjash t tjera ke?
- Q ti je kurrnac.
- Pse?
- Sepse ajo gazeta sht e djeshmja. Dhe ti nuk ke lek t blesh gazetat e fundit.
Shikon datn dhe habitet.
- Ke t drejt. Nga e di ti?
- E di, sepse e bleva un.
- Dhe sm the gj, sm the q Luli...
- Ja, do ta thosha tani.
Olti nuk e mban vend. Rilexon artikullin, bn t m pyes, ndalet, lexon srish...
- Jo do histori ka nj fillim, nj zhvillim dhe nj fund, Olto.
- far do t thot kjo?
- Do t thot q ka shum gjra t pashpjegueshme. Gjra q, sado t mundohesh,
nuk arrin tu gjesh nj kuptim.
- Dhe kjo sht nj nga ato?
- Po.
- Po far msojm ne nga kjo histori?
- Q Lulzimi kishte t drejt.
- Pr far?
- Pr shum gjra. Tani, un nuk kjo histori ka shum gjra q sdo ti dim kurr,
sidomos tani q Lulzimi ka vdekur.

sht i habitur. Tund kokn n shenj mospranimi. M shikon me udi dhe mendon
q nuk duhet t jet kshtu. Nuk ka mundsi q kjo histori t mos ket nj epilog,
duhet ti gjejm nj kuptim. Dshiron q t mirt t shprblehen dhe t kqinjt t
dnohen.
- E di, edhe n juridik, kur isha n shkoll e di far na kan msuar, far duhet t
gjej procesi?
- Drejtsin.
- Jo. T vrtetn juridike. E vrteta juridike sht nj gj e uditshme. Nuk sht as e
vrteta e fakteve, le t quajm kshtu, dhe as drejtsia q ne krkojm.
- far sht, ather?
- sht thjesht e vrteta q del n at moment t caktuar, n at proces, nga ato provat
q kemi.
- sht e njjta situat, Olt. Nuk mund t gjejm t vrtetn ashtu si sht. Lulzimi
ka vdekur dhe kam prshtypjen q sht i vetmi q mund t na shpjegonte dika.
- Duhet t dorzohemi kshtu? - thot duke kapur gazetat q kan ngelur akoma n
tavolin dhe i kan shptuar genocidit pastrues t vajzs son.
- Kam frik se po.
Ngre gazetat dhe m tregon viktimat. T njjtat q kam par sa her kto jav. T
njjtat trupa, t njjtat pozicione.
- Nuk ka mundsi q...
- Prit, prit! - i brtas un. Krcej nga kolltuku dhe pastaj ndalem.
- far ka?
- Nj sekond, nj sekond.
Vij rreth e rrotull npr dhom. Ka dika q po m kalon n mendje tani, dika q
pash tek fotot.
- Mi jep pak gazetat. Jo, jo Hoxhn. Viktimat e para. Fotot e viktimave t para.
Ja ku sht ajo q m kishte goditur. Nuk arrij t bj lidhjen, por e di q nj lidhje ka.
Dhe m kishte folur pr kt lidhje... kush?
- Telefonin, Olt!
- K do t marrsh?
- Duhet t marr nj sekond Vasilin.
- far ka?
- Nj sekond.
- Sa sekonda t duash lale, por sot sht e shtun dhe nuk do ta gjesh n pun.
- Ta marr dreqi, ke t drejt. Nuk ka rndsi. Do e pyes t hnn dhe me siguri do t
m konfirmoje at q di q tani.
- far sht, a mund ta dim edhe n injorantt q nuk jemi hetues?
- Po, m fal. Dgjo, e mban mend kur t thash q kisha folur me Gonin?
- Po.
- E mban mend far t thash pr qymyrin?
- Po. The q qymyri

- Qymyri n Spa ishte i rndsishm, sepse me t mund t gatuaje ushqimet q t

vinin nga shtpia.
- h?
- Ajo q duket si cop guri afr viktimave sht qymyr.
- Firma e vrassit, e mbaj mend.
- Po, firma e vrassit sht nj cop qymyri. Nse do t dish opinionin tim, vrassi
sht nj ish-i burgosur. q hakmerret kundr rojeve t tij.
- Dhe nuk mund ta
- Kam frik se sht von. Nse Lulzimi ka vdekur para dy ditsh, besoj q vrassi i
qymyrit tani do t jet kthyer n strofkulln e tij dhe nuk do ta kapim m.
Shikoj orn. sht gati 12 dhe kam uri.
- Ti nuk do q ta kapsh vrtet, apo jo, Bardhyl?
- far?
- Mos bj sikur nuk kupton. Ti, brenda vetes tnde, nuk arrin dot ta dnosh vrassin.
Ndoshta ka t drejt. Jo, sigurisht q ka t drejt. Vrtet nuk arrij t mendoj se nj
njeri i till duhet dnuar. E di q e kam gabim dhe, mbi t gjitha, e di q nuk mund t
flas pr kt argument me Oltin, do t m shkatrronte.
- Jo, nuk arrij. Do t doja q t kisha besim ashtu si ti, por nuk mundem.
- T ishin t gjith si ty, Bardhyl ky vend do t ishte br nj bordello, m keq se sa
sht br.
- M vjen keq Olt, nuk arrij ta dnoj. Dhe besoj q nse e gjeja
- Do ta lije t ikte.
- Problemi nuk ekziston, sepse nuk do ta gjejm. Por nse do e gjeja jo, ndoshta do
merrja Vasilin, por do i jepja dorn.
- Anarkist i poshtr.
- Dgjo, tani q nuk kemi pun, do t shkojm t bjm nj xhiro n Spa bashk, e
pastaj flasim.
- Nuk ka lidhje Spai n kt mesele, Bardhyl. sht thjesht mnyra se si i shikon
gjrat.
Nuk e kuptoj se si arrin q t ket besim, edhe mbasi ka marr vesh se far kan br
viktimat, edhe mbasi ka par Spain n televizor, edhe mbasi nj pinguin i keq ka
zvendsuar nj pinguin t mir. sht thjesht shtje besimi, ose e ke ose nuk e ke,
nuk mund ta fitosh apo t bindsh veten q ashtu sht m mir.
- Besoj se kishe t drejt, Olt.
- Pr far?
- Je ti don Kishoti, jo un. Un nuk kam aq iluzione sa ty.
- Ti ke vetm
- Uri. sht ora 12.30 gati. Zbresim n ndonj restorant?
- Pak m von, tani do t jet plot. E ke vn re si ndryshon Tirana tani, kur kthehen
emigrantt? Edhe restoranti yt do t jet plot. N ver ky qytet transformohet, e ke
harruar?

Nj ide. Nj mundsi. Nj mundsi e vogl, aq e vogl, saq nuk m bind. Por duhet
t provoj gjithka prpara se koha t prpij vrassin.
ohem n kmb dhe e tremb prsri Oltin.
- Hera e dyt brenda dhjet minutash, - m thot. - Duhet t qetsohesh... far ka?
- Ka nj mundsi. Eja me mua, - i brtas. Nuk e kuptoj se sa e kam ngritur zrin
derisa shoh q e kam trembur prsri dhe po m sheh n mnyr t uditshme.
- Nuk e kam humbur, Olto, se kam humbur akoma edhe pse koha sht afr. Duhet
t ikim dhe ndoshta jemi von, por nj mundsi rrezik e kemi akoma.
Veshim xhaketat me shpejtsi duke u prplasur me njri -tjetrin. Pr pak minuta jemi
n rrug dhe drejtohemi nga stadiumi.
- Merr makinn, duhet t nxitojm.
Hipim n makin dhe bllokohemi n trafikun e Tirans. E parkojm pas pak metrash
dhe ecim n kmb.
- Loz gj Tirana? - m pyet. - Ku po shkojm?
- Tek Juliani.

Pas pak, arrin n Rinas. Pas pak, gjithka do t mbaroj dhe kjo histori do t
bhet vetm nj kujtim i parrfyeshm. Gjithka ka mbaruar, tamam kur forcat po e
linin. Por tanitani ka ardhur koha. Aeroporti sht afr. Kontrollon shpesh biletn
dhe pasaportn. E di q i ka me vete, por her pas her i nxjerr dhe i shikon me
kujdes. Po, sht data e sotme. Po, sht tamam ai n fotografi. Kan kaluar shum
vite dhe hern e fundit nj polic i ka nxjerr probleme, i ka thn q sht shum i ri
n foto. Currili i ka shpjeguar q koha kalon dhe kto jan efektet e saj, smund ti
bj gj.
Pr do rast ka nj pasaport dhe nj bilet tjetr. Fals q t dyja, por do ta kalojn
do kontroll. Nuk do ket nevoj pr to.
Sa mir, sa mir, prsrit ndrsa anash tij kalon Tirana. Ka trafik dhe autobusi sht i
ngadalt. Nuk ndalet gati asnjher, por ecn ngadal, tepr ngadal. Currili
kontrollon orn. Ka koh, ka mjaft koh. sht nj njeri i kujdesshm dhe ka
parashikuar edhe vonesat e ndryshme. M mir kshtu. I duket sikur arsyeja q ecin
ngadal sht tamam pr t. I jep mundsin t shoh pr her t fundit Tirann, q
rrshqet jasht xhamit. Dhe uditrisht mallngjehet. E kishte pritur gjithmon kt
moment me shpres. Nj autobus, nj avion, pastaj nj jet e qet. Ka kryer misionin
e tij. Edhe Zoti e ka ndihmuar, edhe Zoti sht me t.
Kur ka par Lulzimin n at stadium, i jan prer fuqit. Ajo fytyr i ka rikthyer
frikn. E kishte harruar se si ishte frika, nuk e provonte prej shum vitesh, por
Lulzimi, Lulzimi ia ka rikthyer. E uditshme. Dora e tij nuk e ka tradhtuar kurr, q
nga vrasja e par prej disa vitesh, e deri tek e fundit. Por n at moment, n stadium,
ka kuptuar q me Lulzimin do t ishte m e vshtir se me t tjert. Jo m kot e kishe

ln t fundit, i thot vetes. Ka menduar q duke e ln t fundit, do ta ket m t

leht. Por nuk ka qn kshtu, Lulzimi e trembte akoma. Normale, kishte qn m i
keqi n vitet e gjata n Spa. Edhe nofkn e kishte nga Lulzimi. Kam qejf, kur e rrah
kt, sepse i rrjedh gjaku si curril, thoshte Lulzimi. Kolegt e tij qeshnin. Besnik
Marku, Bashkim Hoxha, Agron Prisku e shum t tjer. Por tani nuk qeshin m dy
metra nn tok, apo jo Curril? Por tani nuk qeshte m as ai. Currili, gjaku si Currili.
Qeshnin dhe t qeshurn e tyre e ka akoma n kok, e ka ndrruar pr shum vjet me
radh. Dhe kishin qeshur edhe kur kishin menduar se e kishin vrar. E far ishte
Currili ather? Vetm nj numr, nj nofk e nj uniform burgu e njjt me shum,
me qindra t tjer.
Sa mir q Lulzimi nuk ka duruar m. Kur kishte lexuar gazetn, ishte liruar.
Lulzimi gjendet i varur n shtpin e tij. Shum mir, shum mir. Zoti e ka
ndihmuar tamam, kur kishte m shum nevoj pr t.
Dhe pran kufoms dy rreshta. Dika mbi Kostandinin, dika mbi faktin q kishte
vdekur e nuk kishte t drejt t kthehej m n botn e t gjallve. Currili e di q
Kostandini sht ai, ashtu si e di q Lulzimi e ka njohur n stadium. N ato pak
sekonda gjat t cilve syt e tyre jan ndeshur, Lulzimi ka kuptuar gjithka. Mbi t
gjitha, ka kuptuar q kishte ardhur koha pr t paguar. Si Currili para shum vitesh, si
shokt e tij para disa javsh. Dhe si nj burracak kishte zgjedhur rrugn m t leht,
at t vetvrasjes. Ndoshta nuk ishte shum n rregull, ndoshta besonte vrtet q
Currili ishte Kostandini.
N fund, e patn hedhur n nj kanal. Sishte gj vese nj kufom mbi t ciln
ndoshta e patn tepruar pak. E patn masakruar at dit, t gjith, t gjith. Dhe e
patn vrar at dit. Ndoshta e patn kuptuar q nuk do tia hidhnin leht ksaj here,
ndaj natn e patn nxjerr jasht dhe e patn braktisur diku jasht Spait. T vdekur.
T paktn kshtu mendonin.
Currili ka takuar shok t tjer shum vite m von. I kan treguar q ua kishin
hedhur fajin disa t burgosurve t tjer pr vdekjen e tij. Historia qe mbyllur aty.
Por ai nuk ka vdekur. Ka qndruar pr m shum se dy dit n fije t perit mes jets e
vdekjes, por si prfundim ka mbijetuar. Dshira pr tu hakmarr sht m e
fuqishme, se sa dshira pr tu dorzuar, pr t vdekur.
Dhe sht kthyer. Oh, sht kthyer mbas shum vitesh! Kudo gjen njerz t mir,
ashtu si familja fshatar q e pat strehuar pr disa jav derisa pat marr veten, ashtu si
barinjt q e patn ndihmuar pr t kaluar kufirin. Pastaj liria. Pastaj nj familje, nj
jet e qet n nj vend t huaj. Dshira pr t mos u kthyer m. Por dshira pr
hakmarrje, gjithmon ajo, qe m e fort se sa dshira pr t jetuar.
Nj bilet n portofol, nj cop qymyri n xhep pr ti dhn forc dhe kthimi n
atdhe. Nuk sht penduar ende. Ka ln shum kufoma mbrapa, por mendon se e
meritonin t gjith. Keqardhja e vetme q ka sht q nuk sht hakmarr kundr
Lulzimit. Ky mendim e mend: ishte nj shtje midis tij dhe Lulzimit, Zoti nuk
kishte pse t ndrhynte.

Aq m mir. Tani ka mbaruar. Edhe pak arrijn n Rinas. Nj avion, nj stjuardes e

sjellshme q do ti sjelli kafe. Pastaj nj vend i huaj, nj pleqri e qet.
Vazhdon t shikoj qytetin duke u munduar q t ngulis n mendje do detaj.

- Po m merr frymn more, i uruar, - thot Olti.

- Duhet t lesh cigaren, - i prgjigjem.
- Ke t drejt, q tani e tutje.
N nxitim e sipr e thith pr her t fundit, nxjerr tymin pastaj m shikon.
- Ku ta l?
- Prtok, ku tjetr?
Pr mua qyteti Studenti sht nj nga zonat m t bukura t Tirans. Koht e fundit
m ka qlluar t vij shpesh pr t takuar Julianin. Nga godina t errta e t pista dalin
t rinj plot jet, nga mensa ku shrbehet vetm dhe vetm ushqim i pangrnshm del
rinia shqiptare, shpresat tona.
- E mban mend dhomn e Julit? - pyes Oltin.
- Po, po.
Ai ndalet papritmas.
- Dgjo, po m merr frymn dhe nuk bj asnj hap m shum nse nuk m thua se pse
po shkojm.
- M ka marr malli pr Julin. Ec, tani.
M shikon me dyshim. Duhet t ket ndonj gj t veant n fytyrn time kur gnjej,
sepse m sheh i bezdisur dhe ndalet.
- Dakord, dakord. Si t thash, kam nj shpres. Sa vap!
- far shprese?
- Pr t kapur vrassin e qymyrit.
- Dhe si sht saktsisht kjo shpresa?
- Kemi t njjtat mundsi q ka krkimi i nj gjilpre n njsi i thon?
- Mullar kashte?
- Bravo. Mullar kashte.
- Sikur t m kishe thn se sa mundsi ka, do t kisha qndruar n zyr.
- Prtoja t bja rrugn vetm. sht ktu, apo jo? - pyes duke drejtuar gishtin drejt
nj pallati karshi meje.
- Po. Kati i tret, dhoma e fundit, djathtas.
- Kujtes shum e mir, prgzimet e mia.
Ngjitemi ngadal duke marr frym me vshtirsi. Dgjojm ndonj zhurm t
izoluar q vjen nga brenda dhomave, por nuk takojm njeri.
- Shum qetsi.
- sht ver dhe shumica e studentve duhet t ken shkuar n shtpi, - m kujton
Olti. - Do t ken ngelur vetm ata q kan ndonj provim n shtator

- dhe ata q jan akuzuar pr vrasje. Kta t fundit mund t na ndihmojn pr t

gjetur Currilin.
- Currilin? Kush sht Currili?
Ndalemi prpara ders dhe Olti ngre dorn pr t trokitur. Nga brenda vjen nj
zhurm e uditshme, q nuk arrij ta kuptoj sht. Shikoj Oltin me habi, ai ngre
supet. Duket sikur, sikur
I bie ders me shkelm dhe kjo, e prgatitur tashm nga shum breza studentsh,
rrzohet. Brenda sht errsir, por syt na msohen shpejt. N qendr t dhoms
sht Juliani. I ulur n karrige dhe i lidhur, pikon gjak nga hunda dhe nga buzt.
Majtas dhe djathtas tij Gjarpri e Bisha na vshtrojn me inat.
- T pata thn q ta kyje dern, - thot Gjarpri me z t ult.

- Mbyllni dern dhe hiquni qafe, - vazhdon Gjarpri me nj qetsi q m ngre nervat.
Bisha na shikon si i habitur, si nj fmij q nna e ka kapur duke vjedhur mblsira.
Un rri n vend. Olti afrohet dhe kqyr Julianin. uni sht keq, i del gjak nga hunda
dhe nga faqja. N dorn e Gjarprit shikoj nj dorez metalike. Kjo nuk sht e drejt,
nuk sht dyluftim i rregullt. Olti nxjerr nj shami nga xhepi, e lag dhe fillon ta
pastroj.
- Patjetr, nj sekond, - them un. Pastaj kthehem mbrapsht, mbyll dern dhe i v
shulin. - Ja dhe dera u mbyll, Nikolin..
- Jo, un jam Fredi, - thot Bisha.
- Krkoj falje. Olto?
- Nj sekond.
Olti sht midis atyre t dyve dhe tani po mundohet t liroj Julianin. T dy zuzart
kan ngrir dhe nuk din far t bjn. Olti shkon n nj cep t dhoms dhe krkon
dika n nj mori pjatash e gotash. Pastaj kthehet nga Juliani.
- Nuk ke thik?
- Mi kan vjedhur. Kisha dy, por m duket se mi kan vjedhur q t dyja.
Domethn, njrn ia dhash nj komshiu dhe sma ka kthyer m. Tjetra nuk e di...
- Cila komshi sht? - pyet Olti.
- Prball por nuk sht tani, sht me pushime...
Olti gjen nj shishe birre bosh dhe e thyen n lavaman. Zhurma q bn sikur i zgjon
t dy zuzart q deri n at moment po shikonin pa reaguar. Kthehen nga mua.
- Ti mos u przje n kt histori, zoti Bardhyl. sht nj shtje private, - thot Bisha.
- Shih koincidenc, un jam tamam detektiv privat.
- Dhe gjrat private jan specialiteti i tij, - thot Olti. sht mbrapa Julianit dhe me
nj cop xhami po i pret litart.

Kujtohem se pse kemi ardhur dhe hedh syt mbi tavolin. Kompjuteri i Julianit sht
akoma aty dhe duket n gjendje t mir. Ulem n karrige afr kompjuterit dhe shikoj
me radh Oltin, Julianin, Bishn, Gjarprin.
- Dhe kur shkova pr t krkuar thikn e di m tha? M tha thik, sm ke dhn
gj ti mua, - vazhdon Juliani.
- Ndodh shpesh. Edhe un i kam dhn njher nj cd ktij, t Laver Bariut, - thot
Olti duke u drejtuar nga mua. - Dhe pastaj kur doja tia merrja m thoshte Po, do t
ta jap nesr a pasnesr. Prit nj dit e prit dy dit, si prfundim nuk ma dha m.
- Ta kam dhn, - protestoj un.
- Sma ke dhn. I kam thn Julianit t m masterizoj nj tjetr, se t t prisja ty...
Ma ke br, Julo?
- Dgjoni, ne nuk duam probleme, - thot Bisha. - Tani po iknim.
- Ta kam br, - prgjigjet Juli. - E ke mbi tavolin.
Kontrolloj mbi tavolin ku ndodhet vrtet nj cd q sipr ka t shkruar: Laver Bariu.
The best.
- Po, po, sht ktu, - pohoj un.
Bisha nuk sht djal i keq, por bn punn e gabuar.
- Edhe ne nuk i krkojm problemet, - i them, - por ndonjher, e di se si ndodh,
laleti ecn n rrug dhe problemet t dalin prballnuk ke se far ti bsh.
Gjarpri nuk lviz, shikon Oltin q sht akoma n gjunj pran tij dhe prkdhel
dorezn e metalit.
Olti ngre Julin. Un e kap.
- Po ndonjher edhe duhet ti shmangim problemet.apo jo? - e pyes un.
- Po, po, - thot me shpejtsi Bisha. - Sa e sa probleme na dalin dit pr dit, nuk
sht se do ti zgjedhim t gjith
Mbaj Julianin q mezi rri n kmb.
- Eja t t oj n spital, lal.
Hap dern dhe e shtyj Julin jasht. N nj sekond, ai ka dal dhe un e mbyll prsri
dern nga brenda, q uditrisht rri akoma n kmb.
- T gjitha jo, por ndonj po.
Juliani i bie ders dhe un instiktivisht nis t kthej kokn mbrapa. Gabim i pafalshm,
sepse Gjarpri prfiton nga ky moment dhe me nj krcim m hidhet sipr dhe hap
grushtin ku ka dorezn. Arrij ta shmang n momentin e fundit dhe prkulem, m kap
vetm me gju n bark, por nuk ka rrugdalje. N astin q godet dern, prfitoj nga
rasti dhe, i prkulur si jam, i gjuaj fort n bark. Ai ulrin nga dhimbja dhe merr vrull
pr t m gjuajtur prsri. Bn prsri nj gabim, nga urrejtja e shfrenuar e hap dorn
shum dhe ndrsa bn ta uli, i gjuaj prsri n fytyr. Ndrsa Gjarpri rrzohet
mbrapsht, Juliani troket srish. Me bisht t syrit shikoj q edhe Bisha e Olti nuk po
rrin duar kryq, po na imitojn.
Gjarpri ma heq vmendjen me nj shkelm n gjoks. Do t m kap fytyrn, por
gabon. Arrin sidoqoft t m shtrij, nuk marr dot frym dhe dhoma m vjen rreth e

rrotull. Nis t ngrihem tepr ngadal, kur nj shkelm tjetr m vjen nga mbrapa dhe
m kap n shpatull. Ky nuk sht Gjarpri, Gjarprin e kam prball, ky sht Bisha.
- Olto, a mutin bn? - i brtas. - Merru me tndin!
- M fal, m fal.
Dgjoj q nga ana e tyre krcet nj grusht dhe dika q thyhet. Shpresoj q t mos
jet Olti, por nuk e di.
Jam shtrir tamam ku isha ulur m prpara dhe mbas koks kam karrigen. Gjarpri
afrohet shpejt, m gjuan me shkelm dhe largohet prsri. Nuk dshiron q t rrezikoj
asgj dhe nuk m l t ngrihem. Por ka frik, nuk ka mjaft kurajo.
Bj t ngrihem dhe ai sht prsri mbi mua. Nj-dy shkelma dhe largohet. M
dhembin t gjitha kockat, barku, kmbt, koka, ndoshta edhe flokt. Duhet t
ngrihem, por ai nuk m lejon. Un nuk orvatem m t ngrihem, pres.
Dhe ather ai bn nj gabim t pafalshm. Duke m par prtok, humbet durimin
dhe afrohet shum. Me dorn e majt m kap tek bluza pr t m mbajtur, ndrsa
mbyll grushtin e djatht, prsri shum ngadal. sht dora ku ka dorezn dhe pr nj
sekond shtangem nga tmerri. Lviz edhe un duart dhe prek dika, sht karrigia ku
isha ulur, e kap me t dyja duart dhe ndrsa ai ul dorn, arrij ta godas fort n kok.
Doreza e tij plaset n dysheme pak centimetra nga faqja ime, shoh vdekjen n sy dhe
shoh edhe q karrigia sht thyer, ndrsa edhe Gjarpri prplaset n dysheme.
ohem ngadal. Bisha sht prtok dhe nuk lviz, Olti merr frym me vshtirsi dhe
ulet n shtratin e Julit. Nuk ka ndonj shenj alarmuese, n dor ka akoma nj cop
nga shishja e thyer dhe sht pak i gjakosur n njrn faqe.
Un i hap dern Julianit, q futet si nj fortun, pastaj ulem pran Oltit dhe
mundohem t qetsohem. T dy miqt tan fillojn t lvizin ngadal, por ndrrojn
ide kur Juliani u hidhet sipr dhe vazhdon punn ton me grushta e me shkelma.
- Duhet ta ndalojm, - m thot Olti. - Kshtu nuk sht e drejt.
- Po, po, vetm nj sekond, se po m plqen shum. Jepi Jul, po t rrihnin kur ishe
lidhur... po mos e tepro.
Por djali nuk ka nevoj fare pr inkurajimin tim. Vazhdon punn e tij t
mrekullueshme me inat e duke i shar, ndrsa un v re me knaqsi q gati injoron
Bishn dhe merret vetm me Gjarprin. Olti afr meje pshprit prsri q kshtu nuk
sht e drejt, nis t ngrihet pr ta ndaluar, por pastaj shtrihet prsri.
- Edhe nj minut, - thot. - Pastaj do e ndal.
- At cd-n ta kam dhn, - i prgjigjem un.

E urrej t gjith kt dhun, e urrej dhunn n prgjithsi. Por n at ast, tek

shoh Julin q mbaron pun me ta, nuk prekem fare. Pr shum koh kam besuar se
dhuna sht e kot, e panevojshme. Dhuna m shkakton neveri, akoma. Por kush jam
un pr ti thn Julit q t ndalet?

Nuk ka nevoj q Olti t ohet, sepse pas pak Juliani lodhet dhe ulet edhe ai me ne n
shtrat. Shikoj dhomn, nuk ka karrige tjetr.
Gjarpri sht katandisur keq dhe nuk lviz m. Bisha nuk sht vrar shum duke
qen se Juliani e ka kursyer, por e kuptoj q nuk guxon t lviz nga frika. Juliani ka
filluar t qaj.
- Po qan pr karrigen? - e pyes un.
M shikon si i habitur, sikur po flet me nj t mendur dhe nis t thot dika,
belbzon dhe pastaj fillon t qesh. Qeshim q t tre dhe m duket sikur po qesh edhe
Bisha.
- Ti Fredo nuk je djal i keq, po ty t prish shoqria, - i shpjegoj un.
Si prgjigje, ulet ndenjurazi n dysheme.
- M shpjegon se far deshe nga Juliani tani?
- Klejdi -thot.
- ka Klejdi? - pyet Olti.
- Klejdi sht zhdukur, - prgjigjet ai dhe sipas meje gnjen.
- Ti Julian di gj se ku sht Klejdi? - pyes un.
- Jo, - thot ky. - Po sdonin vetm Klejdin, donin q t pranoja fajin.
- E shikon? Ai nuk di gj dhe nuk e pranon fajin. Dialogu ndonjher bn mrekullira,
dgjon Fredo?
Tjetri tund kokn duke m dhn t drejt.
- Tani ohu. Merr kt plehrn dhe ik.
Ai vazhdon t tund kokn.
- Do ti thuash Muit q ta lri t qet unin. Nse ka ndonj problem t vij tek un.
Dakord?
- Un do ti them, por nuk e di...
- Si burri burrit do ti thuash q asnj prej nesh nuk di gj pr Klejdin, i vetmi q di
sipas meje sht ai vet, por ska rndsi.
Ai tund kokn.
- Pr Klejdin dim vetm q sht bir kurve, - saktson Olti.
- Tamam. Nse Mui do t dij se far sht Klejdi mund t vij e ne do tia themi.
Por nse do t dij se ku sht... - prfundoj duke ngritur supet.
- Kshtu do ti them.
- Dhe je q je, thuaji edhe q jep dorheqjen. Nuk sht pun pr ty kjo, Fredo, - i
prsrit Olti.
Fredi vazhdon t tund kokn.

Arrin t oj Gjarprin n kmb dhe e trheq ndrsa dalin jasht. Un kujdesem

pr Julianin.
- Si dukem? - m pyet ndrsa e pastroj.

- Do ta kesh vshtir t gjuash femra pr ca koh, - i them un.

- Pse? - pyet i friksuar.
- Sepse po t bien flokt, jo pr arsye t tjera. T dhemb ktu? - dhe e prek sipr
nofulls.
- Pak.
Olti hap e mbyll sirtare. Po krkon dika.
- Nuk ke alkool? - pyet si me udi.
- Edhe n kt moment e ke mendjen pr t pir, more Olt? - them un duke i shkelur
syrin Julit. Ky qesh.
- Jo, jo, doja ti vija pak
- Nuk sht katandisur aq keq sa mendoja, mos ki merak. Do t njtet, por brenda nj
jave, do t ulet. Ke vetm dy t ara n nofull, por do t ikin edhe ato.
I kontrolloj hundn ku n nxitim e sipr i kemi vn nj cop letr pr t ndaluar
gjakun. Nuk po rrjedh m.
- Ai Gjarpri prdorte dorez hekuri, - thot Juliani.
- Gjarpri. Po, e pash.
- Kush sht Gjarpri nga ata t dy? - pyet Olti. - Se kam kuptuar kurr.
- Ai q nuk doli me kmbt e veta.
Juli qesh pak, pastaj ndalet nga dhimbjet.
- Mos m bj t qesh, Bardhyl, m dhemb pak, kur lviz nofulln.
- Dgjo kt, - i prgjigjem. - sht nj shqiptar, nj gjerman dhe nj italian...
- far donin? - m ndrpret Olti.
Juliani ngre supet.
- M pyetn pr Klejdin. Po un nuk di gj. Donin edhe q t pranoja vrasjen. Nuk u
mbushej mendja. M than q ju nuk do t m mbronit m, q tani isha vetm.
- Nuk do t vijn m, mos ki merak, - e qetsoj un.
- Sa mir q erdht! Si ju shkoi mendja q...
- Rastsi, - i prgjigjem. - Pr fat t mir, erdhm tamam kur duhej, ndoshta pak me
vones. Por mos ki merak, nuk besoj se do t t bezdisin m
- Nga e di ti?
- Klejdi do t kthehet n shtpi mbas pak. Dhe nse nuk kthehet, do t dorzohen.
Nuk mund t gjesh nj njeri q nuk do t gjendet apo q e kan fshehur ata vet.
- Mendon se ka ikur vet? - pyet Juli.
- Un e kam paralajmruar. I kam thn q burgu sht vendi m i sigurt pr t. Ka
njerz q nuk i durojn dot padrejtsit dhe qetsohen vetm kur shikojn se ata q
bjn krime, gjenden mbrapa hekurave. Ndaj burgu do t ishte gjja m e sigurt pr
t.
Juliani ngre supet.
- Erdht pr
- Vrtet, pr far erdhm, Bardhyl?
Kthehem nga Juliani.

- Ti bn mrekullira me at makin, - them duke br me dor nga kompjuteri. - Dhe

un kam nevoj pr nj nder.
- Patjetr.
- sht pak m e vshtir ksaj her. Nuk bhet fjal pr t falsifikuar bileta stadiumi
apo abone.
- Ah, m ka skaduar aboneja, - kujtohet Olti.
- Nuk ka problem, - prgjigjet Juli. Pastaj ohet dhe ndez kompjuterin.
- Nuk kam as nj karrige pr tju ofruar q t uleni.
- Dreqi ta marr, harrova! - them un.
- Pr far?
- Doja tju merrja lekt e dmeve Gjarprit dhe Bishs, po pastaj m doli fare nga
mendja.
- Shiko se karrigen e thyeve ti, - m kujton Olti.
- Un n bashkpunim me kokn e Gjarprin. Nejse, nuk ka gj.
- far ju duhet? - pyet Juliani mbasi ndez kompjuterin.
- Prit t ta shpjegoj mir, - i them un. - Ulu n shtrat.
Ai zhytet n shtrat dhe m dgjojn t dy me kujdes.
- Kam nj rast t komplikuar. Disa vrasje pa lidhje, apo m sakt, me nj lidhje t
uditshme, q un nuk arrij ta kuptoj. E para fillon para disa vitesh, e fundit pardje,
kur Lulzimi hip n karrige, lidhi nj litar diku n tavan dhe vari veten duke qen se i
kishte ardhur radha pr t paguar. Jo se njerzimi humbi kushedi se far me vdekjen
e Lulit, po prapseprap njeri sht edhe ai.
- Po, po, kam lexuar gazetn, - thot Juli.
- Bukur. Tani, problemi n kt rast sht q vrassi sht nj profesionist, nj njeri
shum i kujdesshm. Ka planifikuar hakmarrjen e tij prej shum kohsh dhe nuk ka
br asnj gabim. Askush nuk e ka par, nuk dim se far fytyre ka, besoj se nuk
nuk l as gjurma gishtrinjshdhe policia nuk e ka kuptuar akoma q kto vrasje
kan lidhje me njra-tjetrn. Kjo jo pr fajin e policis. As mua nuk do t m shkonte
mendja, natyrisht, sikur t mos m tregonin q jan kryer nga i njjti person.
- Me sa po kuptoj, domethn, - thot Juli, - sht i pakapshm.
Un tund kokn n shenj miratimi. Olti sht strukur n nj cep t shtratit e m
dgjon me vmendje.
- Por - vazhdoj un.
- Por - prsrit Olti.
- Por? - pyet Juliani.
- Por ndoshta kam nj shpres. Pak prpara se t vija ktu Olti tha q bnte shum
vap. Dhe m kujtoi dika q kisha vn re edhe para shum kohsh: q t gjitha
vrasjet jan kryer n ver. Kshtu jemi ne detektivt, na vjen n mend nj gj e vogl
dhe pas asaj zgjidhim rastin. Tani, pse krimet n ver, do t thoni ju? Sepse n ver
ky qytet mbushet plot me emigrant q kthehen nga jasht, qarkullojn me makina t
huaja, nuk kan adres e nuk dihet se kur vijn e kur ikin. Pr m shum ka koncerte,

net t bardha, Tirana luan n kupe kampionesh e t tjera e t tjera. Pra, sht shum
m e leht t lvizsh e t humbassh gjurmt n ver, se sa n nj stin tjetr.
- E drejt, - pranon Olti.
- Ajo q mendoj, ama, sht q njeriu yn sht dikush q vuan nga brenda, dikush q
nse nuk mbaron punn e tij, nuk gjen dot paqe. N raste t tilla nuk pret vern, arrin
q t bsh nj plan t mir edhe n stint e tjera. Ekziston pra mundsia q Currili
- Currili? - pyet Olti.
- Le ta quajm kshtu. Pra, ndoshta Currili vret n ver, jo sepse e ka m t leht, por
sepse sht ktu vetm n ver. Shkon e vjen. sht vetm nj mundsi, por pse jo?
- Ka njfar logjike, - thot Olti.
- sht nj mundsi e vogl, por duhet ta shfrytzojm. Nse shkon e vjen n ver,
diku duhet t lr gjurm, dokumente, bileta trageti a avioni. Ktu hyn n loj ti, Julo.
Nse un t jap datat, kur mendoj q ai ka ardhur e ka ikur, ndoshta arrin t futesh n
faqet e internetit t shoqrive t fluturimit dhe t verifikosh kush ka ardhur e ka
ikur
- Ndoshta mundem, - thot Juli. - Por t paralajmroj. sht njsoj si t krkosh nj
gjilpre n nj mullar kashte.
- Por nse i bie dielli pr nj ast, - shtoj un, - gjilpra shndrit dhe sht e leht q
ta gjesh. Duhet t kapim astin, kur shndrit.

Julit i duhet t paktn gjysm ore pr t thyer kodet e agjencive t ndryshme. I

them q t prqndrohet n shoqrit e fluturimit. Olti m pyet se prse sht kaq e
rndsishme pr mua. N fund t fundit, edhe Lulzimi ka vdekur tashm, por nuk
dgjon prgjigjen time. Besoj se ai e di edhe vet prgjigjen.
Pas m shum se nj ore Juliani thot q kisha t drejt pr gjilprn. Nse shndrit,
edhe mund t gjendet.
Ai shtyp nj list me katr emra. Q t gjith kan qn n Shqipri gjat vrasjeve n
vitet e fundit, kan ardhur para se kto t fillonin dhe vrasjet kan pushuar mbasi kta
kan ikur.
- far ke ndrmend q t bsh me kta emra? - pyet Juliani.
Lexoj emrat dhe nuk m thon asgj. Palos listn me kujdes. Mendohem.
- Sinqerisht nuk e di.
Kthehet prsri nga kompjuteri dhe shtyp mbi tastier.
- fardolloj gjje q ke ndr mend t bsh, bje shpejt. Njri nga ata t katrt,
njfar Leks Agolli niset mbas dy orsh.

Kur autobusi ndalet n Rinas, dielli sht larguar dhe Currili sheh sesi mbi
kokn e tij mblidhen re t zeza. Shpreson q t mos bjer shi, kjo mund t sjell
ndonj vones n nisje. Kontrollon orn. Ka m shum se dy or koh dhe nuk kan
filluar akoma procedurat e nisjes.
Trhiqet n nj lokal afr aeroportit dhe blen gazetat e prditshme. sht ora dy, do
niset mbas dy orsh, jo m von. Shikon prsri ret. Shqipria do ta prcjell me shi,
me sa duket. Nuk sht problem. Vetm nj shi vere si shum t tjer, do t zbraset
pr pak minuta.
Gazetat i kushtojn pak rndsi Lulzimit. Lexon gjra, q i ka lexuar dhe m par: q
ka varur veten dhe ka ln dy rreshta q t bjn t dyshosh mbi aftsit e tij t
mendimit. Pr Kostandinin.
Currili porosit nj kafe dhe kur paguan l nj bakshish t majm. Kontrollon orn.
sht i gzuar. sht kapitulli i fundit i ksaj historie. Mirupafshim Shqipri,
mendon.

Shohim orn njkohsisht q t tre. Akrepat shnojn prafrsisht 2. Shikohemi

n sy. Olti ngre supet.
- Po tani? - m pyet.
Mendoja ti dorzoja kt list Vasilit e t merreshin vet me kt pun. Por n fund
t fundit, ndoshta ia vlen t bj nj verifikim t vogl.
- Ti, lal, mund t durosh pak pr t shkuar n spital? - pyes Julin.
- Spital? far spitali, jam mir kshtu, mos kini merak. Nse keni pr t ikur...
- Po ikim, ather.
ohemi dhe prshndesim Julin. M kujton q ti tregojm se si do t mbaroj kjo
histori dhe un i premtoj q do tia rrfej patjetr. Pastrohemi pak nga gjaku dhe ecim
me vrap deri tek makina, q e kemi ln afr zyrs.
- Thua sht ai? - pyet Olti.
- Prse jo? Rastsia i bn kto shakara.
Hipim dhe nisemi dhe nisemi me shpejtsi. Dhe natyrisht, nuk kalojn as pes minuta
dhe bllokohemi n trafikun e Tirans, pikrisht n dalje t qytetit.
- far t bjm? -thot Olti. - sht ora dy e gjysm... gati.
- Qetsohu! N far ore tha Juliani q nisej avioni?
- N ora katr.
- Kemi koh, kemi koh.
Olti nis pr t thn dika, por pastaj ndalet.
- Je n merak pr Julin?- e pyes.
- Mui e ka tepruar ksaj her. Nuk mund t oj njerz kshtu, kot...
- E di. Po ja q e bri.
- Dhe uni sht zhdukur vrtet, me sa duket.

- Nuk e besoj, por ka mundsi. Sipas meje, Mui ka drguar ata kafsht sa pr t m
mbushur mendjen mua q se di ku sht Klejdi. Ndryshe... ia pata thn Olt, ia pata
thn Muit. I kam treguar se cila sht rruga m e sigurt pr t, por besoj se ka frik
nga burgu.
- T gjith kan frik nga burgu, - vren Olti.
Nuk dua ti ket ndodhur dika Klejdit. Kto dit kan qn t mbushura vetm me
viktima, plot me njerz q bjn drejtsi pa pjesmarrjen e shtetit dhe shpresoj q ai
t jet gjall n ndonj cep, i friksuar deri n palc.
- Un e paralajmrova.
- Po.
- I kam dal hakut, apo jo?
- Po, po. Nse kjo t bn q t ndihesh m mir me veten, i ke dal hakut.
- Por Mui u soll keq
- Mui, po. Besoj se do t shkoj ti them nja dy fjal.
- M thuaj edhe mua, po shkove. T t shoqroj.
- Ec, ec, se u lirua rruga.
Por nuk sht liruar asgj, ecim vetm pak metra dhe ndalemi prsri. Ather dal
nga makina dhe shikoj.
- H? - pyet Olti.
- Ska shum jo, tani dalim.
Dhe n fakt nuk kalojn as pak minuta dhe arrijm t lm mbrapa Zogun e Zi.
- Shpresoj vetm q t mos jemi von, - thot Olti.
- Ti duhet t qetsohesh. Jo pr gj, por nuk mund t bjm asgj, po shkojm kot
nse nuk e ke kuptuar
- Si po shkojm kot?
- far do t bsh? T kapsh kt Leksin e ta pyessh nse sht vrassi q
krkojm? Apo ta marrim peng q t mos hipi n avion?
- Kt nuk e kisha menduar, - pranon Olti. Mendohet pak dhe kthehet nga un. Prse po shkojm ather?
- Po shkojm, sepse nj vshtrim do t m mjaftoj pr t kuptuar se kush sht
vrassi. Por nuk mund ta ndalojn, nuk jemi polic.
Hap xhamin anash dhe ndez nj cigare.
- Mund t krkojm q ta ndaloj policia, - propozon Olti.
- Me far akuzash?
- Me akuzn q
- Olto, Olto, po flasim kot. Shkojm atjebiles kthehemi mbrapsht fare.
- Jo, jo, ec, tani nuk
E gjitha kjo sht absurde dhe pr nj ast dua vrtet t kthehem. E kuptoj q po
shkojm kot dhe vazhdoj rrugn vetm, sepse ma krkon Olti. Shpresoj q n fund t
rrugs, n aeroportin Nn Tereza kjo histori t marr fund.

- Sna kushton gj, - thot Olti. - N fund t fundit, kjo histori ka mbaruar sidoqoft.
Edhe Lulzimi ka ikur. Ndoshta i vetmi q mund t na hynte n pun n nj proces, si
dshmitar e kam fjaln
- T kuptova.
Shohim nj avion q ngrihet me zhurm. Nj makin na parakalon dhe ndalet pak m
tej. Jemi n Rinas.

Aeroporti sht m kaotik se zakonisht. Hyj n salln e nisjeve dhe shikoj q

n orn katr nisen tre aviona. Pr njrin nga kta ai q shkon n Angli nuk kan
filluar akoma procedurat e nisjes. Pasagjert rrin n radh nn vshtrimin e ngurt t
policve. Pasagjert e udhtimeve t tjera tashm duhet t jen futur n zonat e
brendshme t aeroportit.
- Po tani? - pyet Olti.
Un ngre supet.
- T thash q erdhm kot, mor vlla.
- Un po hedh nj sy rreth e rrotull, dakord? - thot Olti pastaj zhduket.
- Dakord.
Shikoj t gjith pasagjert q po presin, pastaj ndaloj. E far kupimi ka? Nuk e
njohim, nuk dim asgj pr t. Nuk e dinte as Lulzimi vet, edhe pse ndoshta ai do ta
njihte sikur ta shikonte. Por Lulzimi sht aty ku sht, ndrsa ne jemi ktu.
- Leks Agolli pritet urgjentisht n banakun e informacioneve. Leks Agolli pritet
urgjentisht n banakun e informacioneve. Faleminderit.
Kthehem nga vjen zri dhe shoh Oltin t knaqur pran spikeres s aeroportit. M
hedh nj vshtrim t tipit Kshtu bhen punt, i thot dika vajzs, kjo qesh dhe
pastaj vjen drejt meje.
- O po ty st ka kush, or Olto, - i them.
- Mua nuk ma din vlern, Bardhyl.
- Prse nuk e the m qart: vrassi i qymyrit pritet pr tu arrestuar...
- Nse do, po shkoj ta them, - ma kthen Olti dhe shkon prsri tek vajza. Flasin pak,
pastaj kthehet.
- H?
- Tha q fjala qymyr sht kundr politiks s aeroportit dhe nuk mund ta thot n
mikrofon.
- Bn mrekulli me at mikrofon ajo dhe, nse nuk gaboj, ti sapo i more numrin e
telefonit, apo jo?
- far sakrificash nuk bhen pr punn, Badhyl. Pastaj, nj detektiv i mir i shqyrton
gjithmon
- Ndihms detektivi, doje t thoshe. Shiko at.

Nj burr shkputet nga radha afr nesh, i afrohet banakut, pyet dika dhe pastaj
kthehet n radh. Shohim me shpresa nga vajza, por kjo bn shenj negative me kok.
- Asgj, - thot Olti.
- Gjynah. Pate gjith at ide.
- Faleminderit.
Presim edhe pak me shpresn q Agolli t paraqitet, por nuk ka asnj shenj.
- Ndoshta nuk e ka dgjuar, - thot Olti.
- Ka mundsi. Le tu hedhim nj sy pasagjerve t tre avionve t tjer.
- Si mendon tu hedhsh nj sy? Ti nuk ke as pasaport, lre m biletn.
- Ti nnvlerson gjithmon edukatn e policve, Olto, dhe kjo gj m bezdis, e kam
seriozisht.
- Pa t shohim, pa t shohim - thot ndrsa drejtohemi tek korridori q na on n
salln e pritjes.
Sapo themi q nuk kemi bilet, por duhet t futemi patjetr n zonn e rezervuar pr
pasagjert, na rrethojn katr polic, q me edukat na shtyjn deri tek dalja. Olti
proteston, nuk e di se far u thot, kurse un nxjerr distinktivin tim falco dhe ua
tregoj. U bj shenj me gisht q t ruajn qetsin, u pshpris q askush nuk duhet ta
marr vesh q jam polic dhe ata ndryshojn vshtrim. U shpjegoj se far t thon pr
t mos trhequr vmendjen e njerzve, q po na shohin dhe e zbatojn shum mir.
- Prse nuk na the q kishe bilet, zotri? - thot njri prej tyre ndrsa fus me
shpejtsi distinktivin n xhep. - Nga kjo an, ju lutem.
Prjashtojn Oltin nga grupi dhe me mua n mes kalojm kontrollin. M kontrollojn
pr arm dhe futem brnda. Nuk arrij tu them q Olti sht me mua dhe nuk dua t
abuzoj me fatin q m solli deri ktu.
- Kujdes, - m thon para se t iki, - ne t kemi nn vzhgim.
Kthej kokn mbrapa dhe shikoj Oltin, ka ngelur nga ana tjetr. Mes meje e tij
qndron kontrolli i pasaportave dhe ai dorzohet. Ulet dhe bn pr t ndezur nj
cigare. Nj roje i afrohet, ndoshta i thot q aty nuk lejohet. Pastaj futem n dhomn e
pritjes dhe nuk e shikoj m, ndrsa mbyllet edhe nj xham tjetr mes teje dhe atij.
Shikoj orn. sht tre e nj erek tashm. Mbas 10 apo 15 minutash do t vij
autobusi q do ti shpjer drejt e n avion gjith udhtart dhe, nse ky Leksi sht
njeriu yn, n at ast do t ket mbaruar gjithka. Jam mir. Ska rndsi se si do t
shkoj, jam mir. Ai sduhet t jet i armatosur, gjithmon nse ai sht ktu.
Salla e pritjes sht plot. Disa fmij m kalojn prpara duke vrapuar. N banakun e
lokalit t brendshm jan mbshtetur disa burra q pin alkool, njerz hyjn e dalin
nga dyqanet. T tjer jan t ulur e shfletojn gazeta apo lexojn ndonj libr pr t
shtyr kohn.
Dakord, Currillo, - them me vete, - Jemi vetm un dhe ti tani.

Kur dgjon t thrrasin emrin e tij, fillon t dridhet. V dorn n zemr sikur
po pret q kjo ta tradhtoj nga nj sekond n tjetrin. Automatikisht niset drejt
banakut t informacionit. Ndalet n koh. Duhet t jet nj shaka apo ndonj gabim,
mendon. Ndalet pr ta dgjuar prsri. Po, po, po thrrasin emrin e tij, nuk ka dyshim.
Emrin e vrtet, at q ka prdorur pr tu futur brenda.
Duhet t mendosh, duhet t mendosh Curril, thot me vete. Por nuk arrin t mendoj.
Sheh orn. Tre e pes. Edhe njzet minuta e nisen. Nuk sht e drejt q ta ndalin aty.
Do t kishte pranuar sikur ta ndalnin mbas nj vrasjeje, do t kishte qn m e drejt,
por jo aty, vetm njzet minuta larg liris.
Automatikisht on dorn n brez, por nuk ka arm.
M mir kshtu, mendon. E kam luajtur kt loj ashtu si kam mundur dhe sht m
mir q nuk kam arm n kt moment.
Mendo Curril, mendo.
Nuk kan prova kundr meje. Askush nuk duhet t m krkoj n zyrn e
informacioneve, un pr kt vend jam vdekur e varrosur. Por nuk sht policia, ska
se si t jet policia. Po t ishte policia, sdo t kishte pasur nevoj q t m thrrisnin
emrin. Do t krkonin n listn e pasagjerve dhe do t m gjenin menjher. Nuk
jan ata. Sikur t ishte nj gj kaq serioze, tani do t m kishin identifikuar.
Sheh nga kontrolli. Njerzit me uniform sillen sikur t mos ken dgjuar asgj,
vazhdojn punn e tyre. Jo, nuk jan ata.
Ky mendim i jep forc dhe gjakftohtsi. Sheh orn. Rreth shtatmbdhjet minuta
nga liria. Nuk do t ishte e drejt q ta kapnin kaq afr nga nisja.
Mund t m kishit kapur shum koh m prpara, mendon, dhe do ta pranoja. Por jo
shtatmbdhjet minuta larg nga liria.
Mendo Curril, mendo. Me kujdes. Mund tia dalsh mban. Nuk po t krkojn
polict, ndaj ndoshta ishte nj shaka.
Duke ecur ngadal, arrin deri tek banaku i fundit q duhet t kaloj pr at dit, para
se t lr Shqiprin. Nj punonjse prtyp me zhurm nj amakz dhe nuk i kthen
syt, derisa ai i flet.
- Kur nisemi?
- Pak minuta, zotri. Tani nse doni q t uleni n vendin tuaj
- Ka ndonj problem? Dgjova nj pasagjer q thoshte se do vonin avionin, sepse
- Asnj problem, zotri, asnj problem. Do nisemi normalisht
Ajo ose nuk di gj, ose nuk ka vrtet asnj problem. Sheh prsri nga policia: jan t
qet. Ndoshta nuk ka vrtet asnj problem
Currili futet prsri n sall dhe przihet me t tjert. Pastaj i vjen nj ide.
- Po nisemi, po nisemi, n radh, - brtet dhe ohet.
Pr pak sekonda, salla e pritjes ohet si nj trup i vetm dhe drejtohen nga kontrolli i
bilets. Shtyjn pr t arritur t part, nj fmij fillon t qaj. Dy djem t rinj,
ndoshta student, diskutojn se kush sht i pari e kush sht i fundit. Punonjsja, me
t ciln ka folur pak m prpara, arrin q t prtyp amakzin e ndrkoh t thot

q sht e kot q rrin n radh, sepse nuk ka ardhur ende avioni, por askush nuk e
dgjon.
Pr fat t mir, radha vjen anash murit. Nga nj ana sht salla e pritjes, ndrsa nga
ana tjetr, muri. Vihet mbas murit dhe pret q radha ta mbuloj. Tani ndihej i sigurt.
Sheh orn. Pesmbdhjet minuta larg liris, i mbshtetur mbas nj muri, ndihet mir.

E gjith kjo histori sht absurde, ashtu dhe un q krkoj nj gjilpr n nj

mullar me kasht. Pr nj moment drejtohem tek zyra e kontrollit, bj t dal, ndrroj
mendje, nis ti them policit q t m krkoje Agollin, pastaj heq dor dhe futem
prsri brenda.
Eci ngadal n t gjith salln. Student, familjar, burra t vetmuar, plaka, pleq t
ruajtur nga familja. Ca fmij q ecin me vrap para e mbrapa. Askush q ka t
shkruajtur fjaln vrass n ball.
Ulem pr t menduar. Nse i krkoj policis q t ndaloj Agollin, do ta zbulojn q i
kam gnjyer m prpara dhe nuk do ta ndalojn t niset.
Ulem n karrigen e par q gjej dhe mendoj i humbur se far mund t bj. Syt e mi
shkojn tek shpina e nj njeriu mbshtetur n mur, q besoj se e njoh. Nuk e mbaj
mend se ku e kam par, por besoj se e njoh. ohem dhe i afrohem. Po, ndoshta e
njoh, ajo shpin, ata flok. Afrohem dhe ai sikur t m kishte ndjer, kthehet. M
shikon n sy dhe syt m thon q ka frik. I afrohem. Bn t iki, por sht i bllokuar
nga radha dhe e vetmja gj q mund t bj sht t m afrohet. Shihemi n sy.
- Zoti Curril, - i them.
- Zoti Bardhyl, - prgjigjet ai.
- E pi nj got me mua?
- Radha, - prgjigjet. - Nisem mbas Kontrollon orn., - ...trembdhjet minutash.
Por nj got do ta pija me gjith qejf.
M ndjek dhe ecim deri tek banaku. Ka shum njerz q flasin me z t lart, q
shtyhen dhe un ndrroj ide. Shkoj tek frigoriferi dhe marr dy pije jo alkoolike.
Ulemi n nj nga tavolinat e shumta.
- sht e uditshme, - thot, - Shikoji. Jeta e tyre ecn, nuk ka ndodhur asgj.
Un hap kanaen time dhe filloj t pi. E shikoj n sy. Nuk ka m frik.
- Ke br vetm nj gabim, Aleksandr, - i them.
- E di, e di. Bra gabim at dit q erdha n zyrn tnde. Por isha kurioz. Lulzimi m
njohu n mes t turms n stadium dhe u bra kurioz pr t ditur se me k po fliste.
- Po nuk jemi par vetm n stadium ne t dy, apo jo?
- Po. Jemi par edhe...ti sm pe, por un t pash, kur isha tek Prparimi. T pash
nga syri magjik.
- E dija q kisha dgjuar zhurm...po ajo komshia...

Duhet t kisha pritur, duhet t kisha pritur. Ndoshta ka vdekur pr fajin tim. Sikur t
kisha ngulur kmb...
- Kur i rash ders ishe akoma brenda domethn?
- Po. Por kisha... kisha mbaruar pun. Smund ta shptoje.
- M duket sikur ka vdekur pr fajin tim, - them un.
- far?
- Thash q m duket sikur ka vdekur pr fajin tim.
Ai tund kokn.
- Jo, jo pr fajin tnd. Kan vdekur t gjith pr fajet e tyre. Ti nuk ke lidhje fare n
kt mes.
Rrim n heshtje, edhe pse kemi shum gjra pr t thn.
- Nj gabim, vetm nj gabim. Ndryshe nuk do t m kishe njohur. T gjith bjm
gabimet tona, t gjith shpresojm t mos i paguajm. Un t nnvlersova, ky qe
gabimi im.
- Barcaleta, ama, ishte e bukur, - them un.
- Cila barcalet?
- Ajo q na the at dit. Me at tipin q dehet, sepse nuk refuzonte dot dollit pr
partin...
- Kam qen i dehur, mund t kem thn shum gjra.
- Ia tregova nj shoku t njjtn barcalet, por nuk qeshi shum. Mnyra se si e
tregoje ti, ishte ajo q i jep m shum lezet.
ohet dhe shkon deri n banak. Kam frik se mos e humbas, por pas pak kthehet me
dy pipza. Njrn e mban pr vet ndrsa tjetrn ma zgjat mua.
- Si sht Olti?
- Mir. Shum mir. sht jasht.
- Olti e mban pijen shum mir.
- Je i armatosur? - e pyes un papritmas.
Ai tund kokn n shenj mohimi. Pi pak, kontrollon radhn mbrapa tij dhe pastaj
kthehet nga mua sikur t ishte kujtuar pr dika.
- Po uni i qeveris, si e quani ju? Olti m tha q kishit nj proces...
- Jam gati i sigurt q n kt ast po e han peshqit.
Ai mendohet pak.
- Dhe t vjen keq? - pyet.
- Po, m vjen keq. Edhe pse nuk do ta pranoj ndonjher, kam besim tek Olti. Dua q
uni i qeveris t kthehet e t paguaj ashtu si e do demokracia. Po kto jan gjra
q ti smund ti kuptosh, apo jo?
- Peshqit kan ngrn disa nga djemt m t mir t ktij populli, Bardhyl. Prse nuk
duhet t hane edhe ndonj plehr si ai uni?
- M vjen keq, sepse nuk besoj tek drejtsia personale. Tek drejtsia jote.
- Mendoje si t duash, - thot. Pastaj kujtohet pr dika tjetr. - E di pse m
thrrisnin Curril?
- Jo.

- Sepse kur miqt e tu si Lulzimi m rrihnin, thonin q m rridhte gjaku si Curril.

Miqt e mi si Lulzimi.
- Si m gjett?
- Ta thash, bre gabim at dit q na vizitove. Ndryshe do t kishe ikur i lir.
- T gjith bjm gabimet tona, Bardhyl. Un jam gati t paguaj. Lulzimi e miqt e tij
nuk dshironin, mendonin q
- T vjen keq q nuk e vrave Lulin me duart e tua, apo jo?
- Smund t bsh gjithka q do n kt jet, - thot duke hapur duart.
Mungojn edhe pak minuta. Edhe pak minuta.
- far ke ndr mend t bsh? - m pyet.
- Sinqerisht nuk e di, Aleksandr. Ti far propozon?
- Shiko sa absurde sht situata. Dukemi si dy miq t vjetr, sikur ti po m prcjell.
Dukemi vrtet kshtu. Ka pak njerz n salln e pritjes, nj pjes e mir kan hipur n
avion dhe un nuk di far t bj. Currili m shikon. Edhe pak minuta.
- far t kishin br? - e pyes.
- Lre fare. Histori e kaluar, nuk ia vlen t flasim pr t.
- Jo, nuk dua t l asnj gj, Curril. Nse dua t di gjithka.
Currili ul kokn dhe m tregon.

Spikerja thot q Leks Agolli duhet t nxitoj pr t hipur n avion. Currili e

dgjon sikur kjo gj t mos i prkasi fare atij.
- Mbarove? - e pyes.
- Po, po.
Ai fut dorn n xhep dhe nxjerr nj list. Aty lexoj emrat e viktimave t tre viteve t
fundit. Pastaj m nxjerr edhe nj list tjetr.
- Kta jan shokt, - m thot. - Un shptova gjall, n njfar mnyre kam qn i
privilegjuar. Por gjithka q kam br e kam br pr ta, jo pr vete. Shokt q aty
kan vdekur
- E di, e di.
- Kurse kjo sht pr ty.
Ai fut prsri dorn n xhep dhe ksaj her nxjerr nj cop qymyri t mbshtjell me
letr.
- E kisha ruajtur pr Lulzimin, - thot, - por meq Lulzimi m kurseu pun, dua q ta
mbash ti, merre tani prpara se t m... arrestojn. Do t doja q t m mbronte Olti,
sht un i mir. Mendon se do t pranoj?
Marr copn e qymyrit dhe e prkdhel. Spikerja thot prsri q Leks Agolli ka edhe
pak koh pr t
- Rrug t mbar, - i them.
ohem dhe dal.

Dy or m von Vasili futet n lokal me shpejtsi, prplaset me nj klient q po

del dhe nuk i krkon falje. I kam telefonuar vetm para gjysm ore dhe nuk mendoja
q do t vinte kaq shpejt. Duke qen se ka veshur uniformn, pr nj ast q t gjith
ndalojn s piri dhe e shohin me udi, ndrsa Conia zbardhet n fytyr nga frika e
ndonj kontrolli. Por miku im sht vetm, m krkon me sy dhe pastaj vjen e ulet n
tavolinn ton. Conia merr frym i lir.
- Trap! - thot Vasili me nj frym.
Conia n banak lviz duar e kok sikur t donte t thoshte E dija, e dija.
- Gzohem, un quhem Bardhyl, - prgjigjem.
Vasili kap gotn time, e kthen deri n fund dhe pastron buzt me mngn e xhakets.
- E di se far do t thot pengim i drejtsis, Bardhyl?
- Duhet t jet kur drejtsia t kalon anash dhe ti i v strkmbshin, - prgjigjem
un. - Rrezik q nuk ekziston, meq drejtsia nuk m ka kaluar kurr anash.
- Jo, jo, nuk sht tamam kjo, - thot Olti.
Ata t dy nuk njihen, kshtu q i prezantoj.
- Besoj se ky shoku yt na ka nj histori borxh, - i thot Vasili Oltit. Pastaj kthehet nga
un. - Apo jo? Nj histori mbi disa vrasje t mistershme n ver? Nj histori t
bukur. Un dua ta dgjoj, si mund ta them, me qetsi e duke ta krkuar me edukat
por ka shum t tjer, n rajonin tim prshembull, sa pr t t dhn nj shembull, q
do t t krkonin me shum, shum kmbngulje tua tregoje.
- Nuk sht shum i zoti pr t treguar historira ky, - thot Olti. - Po t paktn, mund
t prpiqet, apo jo?
- Natyrisht. Ne vlersojm vullnetin n radh t par, pastaj cilsin e historis dhe
mnyrn se si do ta tregoj.
- Dakord, dakord. T krkova un q t vije ktu, dhe jo m kot...
- Ah, po prgatitemi t krkojm ekstradimin pr Klejdin.
- Pse, ku sht?
- Jo shum larg, n Mal t Zi. Sot takova t atin dhe i premtova q sikur t mos e
sillte mbrapsht pr tu gjykuar do ti nxirrja aq probleme , sa nuk do ta votonin m as
si prgjegjs t ashensorit n pallatin e tij. Le q sidoqoft do ta gjenim vet, edhe
sikur t mos na ndihmonte.
- Dhe far tha? - pyet Olti.
- Tha q brenda pak ditsh do t jet ktu dhe do t jet i lumtur t marr pjes n nj
proces nga i cili do t dal n shesh pafajsia e tij e plot. Dokrra t tilla!
- M bhet qejfi q sht gjall. Nuk do t doja kurr q miqt e mi t ndynin duart
me t.

- Dhe e gjith kjoimagjinoni pak, vetm e vetm sepse dikush ka br nj

telefonat anonime duke na thn q Klejdi ka kaluar kufirin. Po juve, natyrisht, nuk
dini asgj, apo jo?
Ne ngrem supet. N fakt, nuk dim asgj, por besoj q edhe Juliani ka msuar se si
funksionojn kto gjra. Apo ndoshta Bisha ka gjetur m n fund rrugn e drejt.
Kushedi.
- Kaq, historia ime sht e shkurtr dhe e sakt. Tani kam nj rast t hapur me
shum t vdekur, Bardhyl dhe duhet t di se far ka ndodhur.
- T gjith kemi problemet tona. Un kam nj dhimbje mesi q ndonjher m kput
n dysh. Kam provuar lloj-lloj ilaesh, por
- Bardhyl! - thot Olti me z qortues.
- Bardhyl! - prsrit Vasili me t njjtin ton.
- Ah, po, historia. Sa pun t mir q ke ti, lal. Mjafton t kesh shokt e duhur dhe
kta hetojn pr ty e pastaj t thon gjithka. Si thoshe ti, kur m takoje mua...? ah,
po, thoje konkurrenca!, apo jo?
- Bardhyl!
Olti i bn me shenj Cones t na sjelli nj shishe konjak. Conia e shikon me udi, por
kur e kupton q nuk po tallet zhduket nn banak dhe pas pak na l shishen mbi
tavolin. Sna ka shrbyer kurr kaq shpejt.
- Mos u bj merak, paguajn forcat e rendit, - e siguroj un.
Conia na shikon me dyshim dhe largohet.
- Le t themi q nuk di asnj histori t sakt, por duke marr ca informacione andej e
ca ktej mund t nxjerr ca konkluzione... - filloj un.
- Konkluzionet i nxjerrim vet, ti trego historin, - m ndrpret Vasili.
- Dakord, dakord. Un nuk e di se far prisni, un di vetm nj histori. sht e
trishtueshme dhe dominon ngjyra e kuqe. - Pastaj kthehem nga Vasili. - Edhe nj gj.
Po u tregoj nj histori miqve t mi dhe jo ndonj hetuesi si puna jote. At q them
ktu
- E morra vesh, jepi.
- Historia jon nis me nj msues letrsie. sht i ri, me iluzione. Ndodh q e tepron
n interpretimin e disa poezive t Fan Nolit. Arrin deri aty sa t flas kundr sistemit.
Thot q ans lumit i pa lar, ans drits i pa par sht tamam pr sistemin e
athershm, domethn, pr komunizmin. Thot edhe shum gjra t tjera dhe nuk
kalon shum koh prpara se t trheqi vmendjen e tyre. Riedukim dhe Spa.
- Pr kaq?
- Pr kaq, Olt. Prfundon n Spa dhe ngelet aty.
Un mbush gotn time, q Vasili ka thare dhe i bj shenj Cones q ti sjell dhe nj
got bosh Vasilit. - M falni, po kjo histori m sjell etje. Pra, le ta quajm
Aleksandr mikun ton. Aleksandri ngelet n Spa. Jan vitet 70, lufta e klasave
sht e ashpr.
Vasili tund kokn n shenj pohimi.

- Aleksandri arrin n Spa akoma i ri, sht nj djal me shpresa dhe i bindur q
duhet t ket nj gabim n kt mes. Por ama sht edhe trim e kokfort, ndoshta
refuzon t bj autokritik. Dhe rojet e urrejn sapo e shohin, kush e di se pse. Dimrat
jan t ftoht. Nuk e di nse e dini, por t burgosurit marrin ndonjher ushqime nga
familjet e tyre. Edhe ktu lind nj problem, problemi i gatimit. Nuk sht se mund
tnuk e di, domethn, nuk mund t prdorje kuzhinn e burgut, natyrisht. Kshtu
q duhet qymyr. Zakonisht i linin q t merrnin edhe qymyr, por atij ia ndalojn.
- Prse? - pyet Vasili.
- E kush e di. Ndoshta sepse, si t thash, disa roje e urrejn. Fillon nj loj e
tmerrshme, ata q duan ta thyejn dhe ai q reziston. Abuzimet jan gj normale n
at burg, t gjith mbyllin syt kur ndodhin dhe shpesh inkurajohen. Dhe ktu fillojn
problemet e Aleksandrit.
- Po ti... nga i di t gjitha kto? - pyet Olti.
- Ca copra historie andej, ca ktej dhe ja q plotsohet mozaiku. Ti pastaj ke
munguar pr tre dit, kur ike n Sarand, dhe nuk i di t gjitha.
- Nuk e kuptoj se prse njerzit ikin n Sarand pr tre dit, - thot Vasili duke par
Oltin. - Do nj dit pr t shkuar, nj pr t ardhur. Sa rri aty, vetm nj dit?
- Arsye madhore, - prgjigjet Olti.
- Flasin akoma shqip andej? - e pyet Vasili. - Kam dgjuar sikur politika po jep frytet
e saj
- Ka edhe q flasin, - prgjigjet Olti. - Por kam shpresa q po t vazhdojm kshtu si
po ecim, edhe pr nja 10 apo 15 vjet dhe nuk do t kuptohemi m. Shovinizm,
shovinizm.
- Natyrshm. Kur shteti yt nuk t...
- Boll, boll tani, - m ndrpret Vasili. - Tani kemi nj problem tjetr, po pati mundsi.
Do ti zgjedhim gjrat me radh. Po m thoje pr qymyrin dhe pr
- Po, po. I ndalojn edhe qymyrin. Do t thot t hash ushqimin e pangrnshm t
mencs. Nejse, nuk sht ky problemi kryesor. Si ju thash, e kan marr zt dhe
masakrimi i Aleksandrit bhet loja e tyre kryesore. Kjo sepse... Aleksandri sht trim.
Rojet duan vetm q ai t krkoj falje, t krkoj mshir. Aleksandri nuk e bn, nuk
do tua jap kt knaqsi. Tortura nga m njerzoret konsumohen n qelin e tij, e
rrahin aq keq, saq duhet ta mbajn t ndrgjegjshm, q t mos i bjer t fikt pr ta
torturuar akoma. Tortura nga m t ndryshmet n nj burg, q nuk sht burg, por
kamp prqndrimi. Aleksandri mbahet i fort. Por tani sht br nj shtje
personale, midis tij dhe tyre. Aleksandri jo vetm q nuk krkon mshirn e tyre, por
reciton. Reciton vargje nga Bibla, apo klith q nj z vngon nga lumi, e kumbon e
zgjon nga gjumi, se mileti po gatitet, se tirani lebetitet
sht hera e par q po e tregoj dhe ndihem keq. Ishte gj tjetr ta dgjoje nga Currili
dhe sht gj tjetr ta rrfesh vet nuk jam shum i zoti pr t treguar histori, por
tani dridhem, kur mendoj q, pr nj ast, doja tia dorzoj kt njeri drejtsis. Dhe
ishte gati t dorzohej, edhe ai. Donte vetm q kjo histori t mbaronte, n fund t
fundit, n nj mnyr apo n nj tjetr. Donte vetm pak paqe mbas shum vitesh.

- Derisa nj dit e teprojn. T etur, t trbuar nga zemrimi nuk arrijn m t

kontrollohen dhe gati e vrasin.
- Kur flet pr ta pr k e ke fjaln? - pyet Vasili.
Kam akoma listn n portofol dhe e nxjerr. Ka shum emra dhe tek t gjith Currili
ka br nj kryq t vogl anash. Prvese tek emri i Lulzimit.
- Bashkim Hoxha, Besnik Marku, Agron Prisku, Prparim Behrami, - them duke i
dhn listn Vasilit.
- Lulzimi? - pyet ky.
- Lulzimin nuk e ka vrar Currili. Por ky sht muhabet tjetr. Tani, nuk do ta kapni
dot kurr Currilin dhe kt e dim t gjith. Duhet ti mbyllni ato raste q keni n
dor, t thoni q vrassi nuk gjendet apo sdo t gjendet kurr. Q ka ikur n drejtim
t paditur, ashtu si thoni gjithmon, nejse. Ata mendojn q e kan vrar dhe kjo
sht nj gj e rnd edhe pr Spain. Kan frik nga pasojat e mundshme. N fund t
fundit, e din t gjith se far i punojn Aleksandrit ata, ndaj, nj nat, marrin trupin
e tij t pajet dhe e hedhin n nj gremin aty afr. Jo m kot rojet, ditn e par n
Spa t prisnin me shprehjen: Ktu i thon Burrel, ku hyn e nuk del! Dilet vetm
me patkonjt nga dielli nga Spai. Ashtu si doli edhe Currili, apo m sakt, ashtu si
mendonin q doli Currili. N fakt, rojet bjn nj gabim t madh. Mendojn q e kan
vrar, por n nxitim e sipr nuk sigurohen. T trembur nga pasojat e nxjerrin natn,
n fshehtsi. Ndoshta e teprojn pak, askush sdo ti qortonte pr nj t vdekur, pr
m shum armik i popullit.
Lokali sht bosh dhe Conia rri mbas banakut me duar t kryqzuara. Nuk e di nse
dgjon ndonj gj, por kam frik se po. Nejse, smund t na prishi pun.
- Currili kalon m shum se nj jav as i gjall e as i vdekur. Ushqehet me barishte e
me krmilla t gjall. Gjra t tilla. Por nuk vdes. M shum i vdekur se sa i gjall,
gjja e vetme q e mban n jet sht dshira pr hakmarrje. Pa at do t kishte ikur
me koh e me vakt, nuk do t gjente forcn pr t reaguar. Por ja q ajo e mban n
jet. Kur e merr veten, takon disa barinj q e ndihmojn, e strehojn dhe e ushqejn.
N nj mnyr a n nj tjetr, Currili arrin t kaloj kufirin dhe zhduket. Rojet
ndrkoh ia kalojn shum mir. Nuk paguajn pr njeriun q kan vrar. Dhe nuk e
din q hakmarrja do t bjer mbi ta pas shum vitesh.
- Mund t bhet nj film i bukur me kt histori, - thot Vasili.
- Nuk do t ishte keq. Currilin mund ta luaj Timo Flloko, kurse mua q jam edhe
personazhi kryesor... hm, dua ndonj aktor t bukur pr vete, - prgjigjem un.
- Po, Timo Flloko mund ta luaj shum mir. Nejse, lerini kto. Pastaj far ndodh? pyet Olti.
Un ngre supet. Pjesn tjetr t historis ata e din.
- Dua ta dgjoj nga ty, - thot Vasili q m ka lexuar mendimet.
- Currili kthehet ver m ver dhe vret nj nga nj t gjith ish-kasapt e tij. Pastaj
merr avionin dhe ikn. Kaq. Fund. End. Fin, fine, n gjuh tjetr e do?
- Dhe ti e le t ikte? - pyet Vasili.

- Po. Nuk e di se sa e sakt sht, meqnse nuk kisha ndonj fuqi pr ta ndaluar por,
po, e lash q t ikte.
- Nj vrass, - kmbngul ai n t vetn. - Ti e le t ikte?
- Po. Besoj se e ka paguar krimin e tij.
- Kt nuk e vendos ti, - vren Olti. Se pr far duhen shokt e ngusht nuk e di,
smbajn kurr ann tnde. Nga kjo njihen q jan shok t ngusht, se kundrshtojn
gjithmon gjithka q thua.
Sipas ktij parimi, un kam shum shok t ngusht.
- N njfar mnyre mendova q drejtsia i kishte nj borxh Currilit. Si ta them, ai n
fillim u dnua, pastaj bri krimin. Zakonisht ndodh e kundrta, ksaj here ndodhi
kshtu. N fund t fundit, jemi n Shqipri, nse nuk e keni kuptuar ende.
- Nuk mbrojte as klientin tnd, - m thot. - Nuk kishe t drejt ta lije t ikte.
- Nuk kisha t drejt as ta ndaloja.
Vasili kap listn dhe m lexon emrat e viktimave. Q t dy duan q t ndihem fajtor,
por nuk arrij t ndihem i till. M shikojn, presin nj pendim nga ana ime, e pres
edhe un, por pendimi nuk vjen kurr. Shikimi i tyre sht i sigurt dhe un e admiroj.
I imi nuk sht i till dhe nuk mund t bj asgj. Do t doja t isha si ata. Nuk jam si
ata.
- ohemi, duhet tju tregoj dika. Nuk jam aq i keq sa m bni ju, - u them kur nuk
duroj dot m.

Marrim makinn e Vasilit, makin policie dhe pr pak minuta arrijm afr
Shkolls s Bashkuar. Privilegjet e uniforms, askush nuk na ndal, askush nuk guxon
t na bllokoj rrugn.
Olti dhe Vasili jan kureshtar. Lm makinn n rrugn Bardhyl dhe shkojm n
kmb deri n spital. Ngjitemi n katin e dyt dhe takojm nj infermiere.
- Si sht? - e pyes.
- Si e le - prgjigjet ajo.
- Tani ku sht?
Ajo tregon me dor pr nga kopshti.
mendina e Tirans sht e bukur, plot gjelbrim e gjallri, me kusht q t mos t t
bjn prshtypje britmat e njerzit q vrapojn e lozin.
E shikoj mes nj grupi t smursh, tamam si ai. Brtet q Kostandini po vjen, q ai
nuk ka br gj, q Kostandinin ai e ka vrar nj her.
Miqt e mi m shikojn t habitur.
- far po ndodh ktu? - pyet Olti.
- Ndodh q me pak lek mund t bsh far t duash n kt vend. Ndodh q ky njeriu
i gjor erdhi tek un, kur po humbiste arsyen dhe m tregoi shum gjra. Ndodh q

ndrsa ti merrje rreze n Sarand, un gjeta gruan e fmijt e tij q vendosen ta fusin
ktu. Ndodhin shum gjra n Shqipri, Olt.
- Po gazetat than q - nis Vasili.
- Radiot than at q u thash un n telefon. Gazetat than at q tha radioja, askush
nuk kontrolloi, askush nuk bri asnj verifikim. Ja, kshtu, Vasil. Thjesht nj mnyr
pr t larguar Currilin e pr t shptuar jetn e klientit tim... pr aq sa mund t vlej.
Rrim n heshtje dhe vshtrojm Lulzimin tek trembet nga Kostandini. T tjert, afr
tij, qeshin dhe i thon q Kostandini po vjen pr t. Lulzimi m shikon, por nuk besoj
se m njeh. Mendoj pr Currilin dhe dshiroj q tani, t paktn, ai t jet n shtpi.
Mendoj q pr Lulzimin, drejtsia ka funksionuar n mnyr t ndryshme nga Currili:
n fillim krimi pastaj ndshkimi, ashtu si duhet t ndodh n t vrtet. Jo nj
ndshkim n burg apo i vrar nga viktima e tij, por sidoqoft nj ndshkim i rnd.
- Kur vdes, Kostandini nuk mund t t bj gj, nuk ka se far t t bj m, sepse
tashm je i vdekur... kur vdes, Kostandini t l t qet- shpjegon Lulzimi me sy t
akrritur. - Shikom, un kam vdekur, Kostandin, un un un
Shtrihet prtok dhe mundohet t mos marr frym, bn si i vdekur. Dhe ka t njjtin
pozicion q kan pasur prpara tij Bashkim Hoxha, Agron Prisku dhe t tjert.
- Kam vdekur, - brtet, - tani jam i qet!
Ne shikojm spektaklin t pafuqishm, t ngurtsuar. Askush, as tani dhe as n t
ardhmen, askush nuk do tia mbush dot mendjen Lulzimit q Kostandini ka ikur dhe
nuk do t kthehet m.
Fus dorn n xhep dhe ndjej objektin e Currilit. Automatikisht dhe pa e kuptuar mir
se far po bj, afrohem tek Lulzimi i shtrir dhe i v afr koks nj cop qymyri.
Ai vazhdon t bj si i vdekur.
Fund.
Shkurt 2007 Qershor 2008