PERKARA PENTING DALAM PERLEMBAGAAN PERSEKUTUAN

KEWARGANEGARAAN KEBEBASAN ASASI

KEDUDUKAN ISTIMEWA ORANG MELAYU DAN BUMIPUTERA DI SABAH DAN SARAWAK BAHASA KEBANGSAAN PERKHIDMATAN AWAM

Kebebasan asasi seseorang individu adalah diperuntukkan dalam Bahagian 2 Perlembagaan Persekutuan.

KEBEBASAN ASASI

KEBEBASAN MUTLAK

KEBEBASAN TERHAD

Hak-hak asasi yang diperuntukkan dalam Perlembagaan hanya boleh diubah dengan majoriti dua pertiga ahli Dewan Perundangan.

Berikut adalah kebebasan-kebebasan utama yang diperuntukkan dalam Perlembagaan Persekutuan:

Kebebasan diri Kesamarataan Pengabdian dan kerja paksa

Perlindungan daripada undang-undang jenayah yang berkuatkuasa kebelakangan dan perbicaraan berulang. Kebebasan agama Pemilikan harta

Pembuangan negeri dan kebebasan bergerak Kebebasan bercakap, berhimpun dan menubuh persatuan

Perkara 132 Perlembagaan Persekutuan

menyatakan perkhidmatan awam terdiri daripada : a) Angkatan Tentera b) Perkhidmatan Kehakiman dan Undang-undang c) Perkhidmatan Awam Am Persekutuan d) Pasukan Polis e) Perkhidmatan Awam Bersama seperti yang tersebut dalam Perkara 133 f) Perkhidmatan Awam setiap negeri g) Perkhidmatan Pelajaran

Setiap anggota

Perkhidmatan Awam Persekutuan memegang jawatannya selama diperkenankan oleh Yang di-Pertuan Agong dan anggota Perkhidmatan Awam Negeri pula selama diperkenankan oleh Raja atau Yang Dipertua Negeri.

Pihak berkuasa yang

rendah daripada pihak berkuasa yang melantik seseorang anggota perkhidmatan awam tidak boleh menurunkan pangkat atau memecat jawatan anggota perkhidmatan awam tersebut.

Seseorang anggota

dalam mana-mana perkhidmatan awam tidak boleh dibuang kerja atau diturunkan pangkatnya tanpa diberi peluang yang munasabah untuk didengar.

Perintah Am

mengandungi caracara bagaimana anggota perkhidmatan awam boleh dikenakan tindakan tatatertib atau dibuang kerja.

Ia terkandung dalam

Perkara 153, Perlembagaan Persekutuan. Semenjak Hari Malaysia taraf kedudukan istimewa telah diperluaskan kepada kaum bumiputera di Sabah dan Sarawak.

Orang Melayu dan

kaum bumiputera lain diberi hak-hak istimewa dalam beberapa lapangan seperti pemegangan jawatan dalam perkhidmatan awam, pemberian biasiswa dan pengeluaran permit serta lesen.

Perkara 152, Perlembagaan Persekutuan

memperuntukkan bahawa bahasa Melayu ialah bahasa kebangsaan.

Tetapi bahasa lain boleh diajar atau dipelajari

dan digunakan (maksud-maksud rasmi).

Tiada siapa pun boleh mempersoalkannya

dan sesiapa yang mempersoalkannya boleh dituduh melakukan kesalahan di bawah Akta Hasutan 1984.

Bahasa Inggeris boleh digunakan bagi maksud-

maksud rasmi tertentu seperti dibenarkan oleh Yang di-Pertuan Agong. Maksud-maksud rasmi tersebut antara lain ialah :
perutusan dengan kerajaan-kerajaan luar negeri atau

badan-badan antarabangsa. latihan yang dijalankan oleh pakar-pakar luar negeri bagi Jabatan Hasil Dalam Negeri, kerja yang berkaitan dengan penaksiran, komputer, perakaunan, pungutan dan penyiasatan dan nasihat atau pendapat undangundang berhubung dengan mana-mana undangundang yang naskah sahihnya ialah dalam bahasa Inggeris.

Perlembagaan Negeri tidak boleh bercanggah

dengan Perlembagaan Persekutuan.

Perlembagaan Negeri menentukan corak

pemerintahan. Kuasa eksekutif Raja atau Yang Dipertua Negeri mengikut perlembagaan masing-masing.
Kuasa eksekutif dilaksanakan oleh Majlis

Mesyuarat Kerajaan (Exco)- diketuai Menteri Besar atau Ketua Menteri atas nama Raja atau Yang Dipertua Negeri.

Setiap negeri ada dewan sekamar iaitu Dewan

Undangan Negeri. Kerajaan Negeri ada autonomi yang luas dalam mentadbir perkhidmatan awamnya. Semua negeri melainkan Negeri Sembilan, Perlis, Melaka dan Pulau Pinang mempunyai suruhanjaya perkhidmatannya sendiri. Namun demikian, menurut Perkara 112 Kerajaan Negeri tidak boleh, tanpa persetujuan Kerajaan Persekutuan menambah perjawatan negeri atau gaji dan emolumen yang sedia ada (sekiranya menambahkan tanggungan Kerajaan Persekutuan).

Agama negeri bagi semua negeri beraja ialah

agama Islam.
Perlembagaan Negeri (tertakluk kepada

pengecualian tertentu) boleh dipinda oleh DUN dengan syarat ia diskong dengan undi dua pertiga ahli dewan.
Di negeri-negeri beraja, pindaan tidak dapat

dibuat tentang kenaikan takhta dan kedudukan pembesar-pembesar negeri yang memerintah.