SONNET 55

Maging mga marmol at gintong

dambana
Ng mga prinsipe ay 'di matarok ang
kapangyarihan ng panulaan

SONNET 30
Sa mga sandaling walang naririnig ang
aking mga tainga,

Sa mga taludtod na ito, ika'y mas

magiging maliwanag pa

Ginugunita ako ng aking kahapon,

Kaysa mga alikabuking puntod na

nawawasak sa pagtakbo ng oras

Tumatangis ako sa pagkabigong

makamtan ang aking mga ninais

Kapag tumaob ang mga bantayog

dahil sa digmaan

At ako'y nalulumbay sa tuwing

naaalala ang masasayang yugto ng
aking buhay

At nalipol ang mga likhang-kamay

dahil sa sagupaan,
Maging ang diyos ng giyera at
kahihitnan nito'y magliliyab
Sa iyong mga alaala
Si Kamatayan, na halos 'di alintana ng
marami,
ang magtutulak patungong lilim kung
saan ika'y mabubuhay
Kahit masusulyapan ng susunod na
henerasyon
Na nanatiling nakatindig sa pagpawi
ng sangkatauhan

Kaya kong umiyak, kahit na hindi ako

madalas humikbi
Para sa mga mabubuting kaibigang
tumawid na sa kabilang buhay
Pati na rin sa mga kasawiang hindi
agarang nabigyang-lunas
At mga libu-libong bagay na aking
nasilayan at minahal
Paulit-ulit na magdadalamhati sa mga
nakaraang kalungkutan
At muling uulitin sa sarili ang aking
mga kapighatiang

Kaya hanggang sa iyong paghahatol,

Tila isang pagbabayad kahit na bayad

na

Ika'y mananatili rito, at patuloy na

magniningning sa mata ng
nagmamahal.

Ngunit kapag ikaw, mahal na kaibigan,

ay tumatakbo sa aking isip sa mga
oras ng kalungkutan
Lahat ng mga naglaho ay
nanunumbalik at pumapanaw ang
aking pagkalumbay

Gladwin Bryan T. Labrague