Halimbawa NG Dagli - Kwento

9/14/2017 HalimbawangDagliKwento
BoxingReplay
Search this blog
Halimbawa ng Dagli - Kwento

January 20, 2017
Mga Halimbawa ng Dagli at Kwento ng Dagli. Ang daming Halimbawa tungkol
sa Dagli ang makikita mo dito. This page contains all about the example of dagli
or in tagalog - halimbawa ng dagli. See some of the example of dagli here.

Please like and share this dagli story examples to your friends.
Definition of Dagli: Ang dagli o flash fiction sa Ingles ay isang anyong
pampanitikan na isang maikling-maikling kuwento. Binubuo lamang ito ng

ilang daang salita, karaniwan na ang 200-400 salita. Sa seryeng ito na
pinamagatang Tatlong Dagli, sisikapin ng awtor na makapagsulat ng tatlong

flash fiction kada linggo na tatalakay sa ibat ibang paksa.
Ito ang mga halimbawa ng Dagli:
Kasabikan
Mahigit treinta pesos ang pinagbilhan niya sa mga

http://www.boxingreplay.com/2017/01/halimbawangdaglikwento.html 1/65
boteng inipon niya nang mahigit dalawang linggo.

Dapat nga beinte-otso lang. Mabutit kilala niya ang
magbobote, pinasakto na niya.
Hindi niya napigilan ang ngumiti nang iabot sa

kanya ng magbobote ang pera. Bakit nga hindi?
Kumpleto na ang dalawandaan niya! Tatlong buwan
niya kaya yong inipon. Kahit minsan hindi na siya
mag-recess. Kahit hindi na siya makarenta ng
computer para makapag-Facebook. Kahit hindi na
muna niya mabayaran ang inutang na Zest-o kina
Aling Mila. Ang mahalaga, mabibili na niya ang
gusto niya!
Tinext niya agad si Rachel. Sabi niya, may pera na

siya. Sagot naman nito, magkita na raw sila, para
mabili na niya ang gusto niya. Matagal na niyang
pinapangarap yon. Simula pa noong mapanood niya
yon sa bahay ng Kuya Jessie niya.
At pamaya-maya, nagkita nga sila ni Rachel. Sa loob

ng tatlumpung minuto, ubos ang dalawandaan.
Kinabukasan, Lunes. May pasok na siya. Ihing-ihi siya

nang magising. Ngunit nang sinubukan niyang umihi
ay matinding kirot ang naramdaman niya. At kahit
masakit, may lumabas naman. Hindi nga lang ihi.
Kundi nan.
Holdap
Holdap to! hiyaw na lamang ng lalaking nakaupo

sa dulo ng jeep.
Napasigaw ang babaeng kolehiyala na katabi ng

holdaper. Na napakalaki nitong pagkakamali. Ayaw
yata ng holdaper sa maiingay. Tinakpan agad nito
ng kamay ang bibig ng kolehiyala at itinutok ang
baril na hawak sa sentido nito.
Ilabas niyo ang mga pera niyo! sigaw samin ng

holdaper. Bata pa. Wala pang beinte-singko. Pati
mga cellphone, alahas, lahat! Dali! Kundi papatayin
ko to!
Tumalima agad sila. Nagsilabasan ang mga pera,

cellphone, at mga alahas. Walang tumutol. Walang
nanlaban. Matatalinong tao, sa isip-isip ko.
Habang nangyayari toy walang kamalay-malay na
natutulog ang isang ale sa likod ng drayber (Teka,
bakit hindi humihinto ang drayber? Walang karea-
reaksyon! Tatandaan ko plate number mo, loko!).
Gisingin mo! singhal sa kin ng holdaper.
Tinapik niya ng makatatlong beses ang ale bago ito

naalimpungatan. Napatingin ito sa akin saka sa
holdaper.
Benedict? hindi makapaniwala ang tinig ng ale.

Ikaw na ba yan?
Natigilan ang holdaper. Nanlaki ang mga mata.

Namutla. Nabitawan ang baril.
Para na! sigaw nito at dali-daling huminto ang

jeep.
Tumingin muna ang holdaper sa ale. Punum-puno

ng hiya ang mukha nito. Para ngang maiiyak pa.
Sorry po, Maam!
At saka ito bumaba.
Menudo
Binalaan na siya ng class president.
Pagpasok niya ng klasrum ay sumalubong sa kanya

ang napakasangsang na amoy. Pinigilan niya ang
kanyang palad na nooy ibig niyang itakip sa
kanyang ilong. Sabihin pa ng mga batay kay arte-
arte niya.
Pawis na pawis ang mahigit animnapung 3rd year

high school student na kaharap niya. Ang ibay
apura-pisik ng pabango upang pansamantalang
mawala ang mabahong amoy.
Hindi siya makakapagklase nang matino pag ganito

ang sitwasyon.
Okay, class, pahayag niya, palalabasin ko muna

kayo sa loob ng dalawampung minuto. Manatili lang
kayo dyan sa garden. Yong kailangang magbanyo,
magbanyo na.
Sa tingin niya, iyon ang pinakamainam gawin.
Isa-isang nagsilabasan ang mga bata. Nooy

natanaw niya ang isang babaeng nagpapahuli sa
mga lumalabas. Yong mahiyain. Yong di pa ata
nya naririnig ang boses. Si Carla. Napansin niyang
nangingitim nang bahagya ang likuran ng palda
nito. Parang basa.
Sa labas ay nanatili at nag-umpukan ang mga bata

sa lilim ng mga puno. Si Carla, nakahiwalay mula sa
mga ito. Naisipan niyang maglakad papunta sa
dalaga upang kausapin ito. Ngunit nang magtama
ang kanilang mga mata ay tila naunawaan nitong
alam na niya.
Walang anu-anoy nagtatakbo ito palayo,

pumapalahaw ng iyak.
Kaibigan
Araw ng mga bayani ngayon kaya walang pasok,

nagkayayaan kami ng mga dati kong kaklase na
maglaro ng basketball. Sabik akong makalaro sila
sapagkat matagal ko na silang hindi nakikita.
Masaya kaming naglaro,asaran dito,tawanan doon.
Ganyan kami pag nagkakasamasama.
Pagkatapos ng laro ay kami ay kumain,nagpahinga

saglit,tapos gala naman. Hindi problema sa amin
kung wala kaming pera. Basta't kami'y sama sama.
Masasabi kong sila ay tunay na mga kaibigan dahil

para sa akin,ang tunay na kaibigan ay tumutulong sa
abot ng makakaya,hindi humihingi ng anumang
kapalit,iniiwas ka sa mga maling gawain,malalapitan
mo kung may problema ka at higit sa lahat ay

napapatawa ka nila sa bawa't asaran at biruan.
Ito yung mga kaibigan na pag nadapa o nahulog

ka,imbes na tulungan ay pagtatawanan ka pa. Hindi
rin sa kanila uso ang pagkatok sa pintuan ng bahay
niyo, sila yung mga parang magnanakaw na papasok
na lamang at hihiga sa inyong sofa na parang sa
kanilang bahay. Sila rin yung mga kaibigan na hindi
na "tita" o "tito" ang tawag sa mga magulang mo
kun'di nakiki "mama" at "papa" na rin.
Maraming tao sa mundo na pwede mong tawagin

na kaibigan ngunit kakaunti lang ang magtatagal at
maituturing mong "tunay" na kaibigan. Madaling
makahanap ng kaibigan subalit mahirap humanap
ng "tunay" na KAIBIGAN.
Kalikasan
Ngayon ay araw ng sabado, kaunti ang aking takdang aralin kaya't
napagpasyahan kong tumulong sa king ina sa pagtatanim at pagaalaga ng mga

halaman sa aming bakuran.
Makikita sa aming bakuran ang mga iba't-ibang tanim katulad ng
talong,sili,talbos,kamote,pechay at kalamansi. Malaki ang tulong ngamga ito

sapagkat imbis na bumili pa ay pipitas ka na lamang upang may ipangsahog sa
mga lutong ulam.
Noong una'y nakakatamad ang tumulong sa ganitng gawain, madumi ang lupa,
nakakapagod ang magtanim at araw-araw mo itong didiligan. Pero naisip kong
hindi lang ako at ang aking ina ang natutulungan ng mga ito kun'di
nakakatulong din ito sa ating kalikasan.
Sagana sa mga halaman at puno ang aming lugar, kaya't bihirang magbaha dito
ngunit dahil na rin sa industriyalisasyon, unti-unting nawawala at nauubos ang
mga halaman at puno dito. Maraming bahay na ang naitayo at patuloy pa itong
nangyayari.
Sana ay mamulat ang mga tao na mahalaga ang mga puno't halaman sapagkat
ito ang magsasalba sa atin sa iba't-ibang sakuna. Matuto rin tayong magtanim
ng mga halaman dahil hindi lang tayo ang makikinabang pati na rin ang ating
KALIKASAN.
-Mga Kwentong Dagli at Halimbawa ng Dagli-
Pananampalataya
Araw ng linggo, ako ay nagpunta sa aming simbahan. Nagulat ako sa dami ng
taong aking nakita. Kung ikukumpara mo sa pangkaraniwang araw ng linggo 'di
mapagkakaila na mas maraming nagsimba ngayon. Hindi naman mahal na

araw para maging ganito karami ang tao. Pinagmasdan ko ang paligid at aking
nakita ang dahilan. Narito sa simbahan namin ang poong Nazareno.
Nang magsimula ng magsalita ang aming kura paroko, nabanggit niya na siya'y
nagagalak sapagkat binisita tayo ng ating mahal na poong Nazareno. Siya rin
daw ay masaya sapagkat maraming dumalo sa banal na pagtitipon tipon. Ngunit

sa kabila daw ng kanyang kasiyahan ay may lungkot din siyang nadarama.
"Kung iisipin natin ang ibang tao ay nagsisimba lang kung may espesyal na
pagdiriwang sa simbahan katulad ng Mahal na araw, Pista, Pasko, at kanilang
kaarawan", sabi ng aming pari. Oo't totoo nga ang kanyang sinabi. Marami sa
atin ang nagsisimba lang kung may espesyal na kaganapan o di kaya'y nayaya
ng barkada. "Masuwerte tayo sapagkat marami paring nagsisimba sa ating

simbahan. Ang ibang simbahan sa ibang bansa ay abandonado na at ginawa na
lamang museo", dagdag niya ."Sana'y ipagpatuloy natin ang pagsisimba kahit
mawalan tayo ng pagsisimbahan sapagkat ang tunay na depinisyon ng

simbahan ay hindi isang lugar... Ang simbahan ay ang mga taong nagsasama
sama upang makinig, maipalaganap, at maiaplay ang mabuting balita ng

panginoon".
Napaisip ako habang ako'y naglalakad pauwi na hindi sapat ang pagiging
mabait, mapagbigay, at matulungin upang maging isang mabuting alagad ng

Diyos. Ang tunay na alagad ng Diyos ay mayroon ding matatag na
PANANAMPALATAYA.
Pagtutulungan
Nagising ako ng may ngiti sa aking mukha at pagkasabik sapagkat ang
pinaghirapan ng aming klase ay amin ng maipapamalas.Nag ayos ng sarili at
pumunta sa napagkasunduang destinasyon.Nakita ko ang aking mga kamag-
aral na nagaayos ng mga gagamitin sa presentasyon. Ako'y tumulong sa

pagaayos, lumipas ang ilang oras ay nagsimula na ang labanan sa Sabayang
Pagbigkas.
Magagaling ang mga unang nagtanghal,hindi mawawari na ito'y kanilang
pinaghandaan katulad namin.

Tinawag na ang aming klase,hinanda na namin ang mga props,nagsimula na
akong kabahan hanggang sa narinig ko na ang mga boses ng aking mga

kaklase.Maganda,buo at puno ng emosyon ang bawat salitang kanilang
binibigkas. Bagamat may kaunting kamilaan ay sulit naman ang aming

pinaghirapan ng marinig ko na ang palakpakan ng mga manunood.
Nakahinga na maluwang ang aking mga kamag-aral pagkatapos nang aming
pagtatanghal. Hinihintay na lang namin ang anunsyo kung sino ang mananalo.
Dumaan ang oras ay amin ng nalaman kung sinu-sino ang mga nagwagi.Sa
kasamaang palad, hindi kami nakasama sa mga nanalo.Siguro'y may kulang sa

aming presentasyon na hinahanap ng mga hurado o kaya'y may napuna silang
mga kamaliaan. Hindi mahalaga kung hindi kami nanalo basta't alam namin na
ginawa namin ang lahat ng aming makakaya at naroroon ang aming
PAGTUTULUNGAN.
Kalusugan
Apat na araw akong nakaramdam ng mataas na lagnat at pagkawalan ng
ganang kumain. Ngayong Miyerkules ay medyo umayos na ang aking
pakiramdam. Ako'y tinamaan ng sakit na "Dengue".
Biyernes ng hapon, naramdaman ko na masama na ang aking pakiramdam at
ito'y nagpatuloy hanggang Martes. Nagpunta kami sa duktor upang ako'y

mapasuri at dito nga nalaman na ako'y may dengue at ako'y kukuhaan ng dugo
araw-araw hanggang malaman kung tumaas na ang aking "platelets" na

kinakailangan upang ako'y gumaling. Sa awa ng diyos dalawang beses lang
akong kinuhaan ng dugo at ito'y tinigil na sapagkat ang aking "platelets" ay

tumaas na.
Mahirap magkasakit sa mga panahon ngayon sapagkat bukod sa mga lessons

mong mamimiss ay mabubutas din ang iyong bulsa dahil sa iba't-ibang gastos
katulad ng mga gamot. Laking pasasalamat ko nga sa diyos sapagkat hindi ako
na confine, dahil kung nangyari yun ay matinding gastos nanaman ang
mararanasan ng aking ina.
Mahirap iwasan ang dengue kaya't kumain ng masusustansyang pagkain upang

may panglaban sa mga sakit at umiwas sa mga pagkaing makakasama sa iyong
katawan. Ating pangalagaan ang ating KALUSUGAN.
Labing-pitong taon
Isang espesyal na araw para sa akin ang araw ngayon sapagkat ito ang aking
kaarawan. Tumakbo ng normal ang aking araw. Pumasok, nakinig sa guro,
nakipagkwentuhan sa mga kaklase, umuwi at kumain.
Hindi nakalagay sa Facebook ang petsa ng aking kaarawan sapagkat nahihiya

ako kapag ako'y binabati bunga nito ay hindi alam ng aking mga bagong
kaklase na ako'y nagdiriwang ngayon ng aking kaarawan.
Pagkauwi ko'y nakatanggap ako ng mensahe sa aking dating kaklase. Ako'y
kanyang binati at simula nito'y bumati narin ang mga iba kng dating kaklase at
bumuhos na rin ang mga pagbati sa Facebook pati ng mgabago kong kamagaral
ay bumati na rin.
Bagama't nahihiya ako 'pag akoy binabati masaya naman ako sapagkat
maraming nakakaalala sa aking espesyal na araw. Dala na rin sa iba't-ibang
gastusin at sa hirap ng buhay hindi ko na hinahangad na ako'y may handa at
regalo mula sa aking magulang. Ang mahalaga ay magpasalamat sa Diyos sa

lahat ng biyayang natatanggap at ipagpasalamat na ako'y nabubuhay pa sa loob
ng LABING-PITONG TAON.
Modernisasyon
Araw ng linggo at kaarawan ng aking pinsan ngayong araw kami'y pumunta sa
kanilang lugar at nagdiwang ng kanyang kaarawan. Doon kami'y naglaro ng
mga bago niyang laro sa kanyang XBOX.
Pati ang mga iba kong pinsan ay nagpunta rin. Nagulat ako sa mga nakababata
kong pinsan dahil sila'y marunong ng gumamit ng mga android na cellphone sa
edad na limang taong gulang. Doon ko napagisipan na ang modernisasyon
talaga ay di na mapipigilan.
Ang modernisasyon ay isang uri ng pagbabagong tradisyunal na higit mas
maunlad at makabagong lipunan. Sa dami ng mga bagong kagamitan ng mga
pinsan ko di mawawari na sila ay modernisado. Grabe ang nagagawa ng

teknolohiya.
Delikado rin ito sapagkat ang mga nakaugalian nating tradisyon ay baka
tuluyan ng maglaho dahil sa
MODERNISASYON.
Trapiko
Antagal ng biyahe ko kahapon pauwi galing ng PUP. Bago palamang makasakay

ng sasakyan ay matagal na akong nagintay sa Katipunan ng masasakyang jeep.
Halos dalawang oras akong nagantay ngunit palagi na lang ibang biyahe ang
mga jeep na dumadaan kung mayroon man ay lagi namang puno.
Halos apat na oras ang aking ginugol upang ako'y makauwi. Pagod at uhaw ang
resulta ng matagal na paghihintay at matinding trapik na aking naranasan.
Marami ang pwedeng maging dahilan ng trapik, pwedeng ito'y ay dahil sa
maraming tao, maraming sasakyan, aksidente sa kalsada at problema sa
daanan. Ngunit sana naman ay may solusyon ang gobyerno para sa mga
ganitong sitwasyon.
Matagal ng problema ang trapik sa Pilipinas. Marami ring away ang nangyayari
dahil sa init ng ulo ng mga tao dulot ng matinding trapik. Marami nang naging
proyekto ang pamahalaan tungkol dito ngunit hanggang ngayon ay wala paring
lunas sa matinding trapik na nararanasan natin ngayon.
Tayo rin ay may kasalanan kaya't nararanasan natin ito. Halimbawa nito ay ang
mga maling pagpaparking ng mga sasakyan na nakakasagabal sa mga

bumabyaheng pasahero.
Sa tingin ko ay matatagalan pa upang ang matinding trapik ay mawala. Ito'y
proseso kaya't kailangan natin ng mahabang pasensya, disiplina, at

pagtutulungan ng pamahalaan at ng mga tao upang mapabilis ang daloy ng
TRAPIKO.
Pagod
Grabe ang aking kapaguran kahapon. Pagod na ang katawan pati narin ang
isipan. Finals namin sa Trigonometry at removals naman sa Chemistry bukod
pa doon ay naglinis din kami na aming room bilang isa sa mga requirements.
Mag aalas 9 na ng gabi ng kami ay pauwiin. at halos wala na kaming masakyan
papuntang Rodriguez, Rizal. Kaya halos 2 jeep na ang aming sinakyan mula sa
Katipunan hanggang sa aming bahay. Mag aalas 12 ng kami ay makauwi.
Gutom at pagod ang aking inabot kaya't pagkatapos kung kumain ay agad
akong nakatulog.
Dito ko napagtanto na iba talaga ang college life sapagkat kahit gabi na
makauwi at kahit ika'y PAGOD ay pipilitin mong pumasok at magsumikap dahil

ang hawak mo ay ang magiging buhay mo balang araw.
Kalat
Habang ako'y papauwi galing sa isang nakakapagod na araw dahil sa mga final
exam. Napansin ko sa aming lugar ang mga kalat sa mga estero at kalsada. Ito
siguro ang sanhi sa pagbaha sa lugar.
Hindi lang sa aming lugar ang maraming kalat pati na rin sa mga iba't-ibang
lugar na napuntahan ko. Nakakaawang isipin na hindi lang ang kalikasan ang
kawawa dahil sa mga kalat na ito kung hindi pati narin tayong mga tao.
Di ko matatanggi na ako'y hindi nagtatapon ng basura sa kalsada ngunit
hangga't maaari ay naghahanap ako ng basurahan o di naman kaya'y ito'y
binubulsa ko muna kung wala akong makitang basurahan.
Sana ay magkaroon tayo ng disiplina sa ating sarili upang mapangalagaan natin
ang ating kalikasan at ang ating sarili.
Bukod sa baha ay nagdudulot din ito ng mga sakit dulot ng karumihan ng mga
kalat.
Sana balang araw, sa pagkakauwi ko ay wala na akong makikitang KALAT.
Si Spongebob, Ang Pilyong Lobo
Tirik ang araw ngunit maagang nagpaulan ng 'di magagandang salita si Mang
Romeo. Paano ba nama'y wala pang benta e nalugi na agad sya ng kwarenta
pesos, matapos kusang kumalas sa pagkakatali ang lobong hinulma sa karakter
ni Spongebob. Matalim pa ang tingin sa driver ng sinasakyang jeep nito.
Nilagari raw kasi ng kaskaserong driver ang hindi agarang napansing lubak sa
kalsada. Nagsipaglundagan ang tindang mga lobo kasabay ng pagtalbog ni
Mang Romeo sa duluhan ng jeep na kanyang inuupuan.
Mayroong mga natatawa, at meron ring naasiwa, may walang pakielam at may
isang estudyanteng hindi nakapagpigil sa ingay.
Dahan dahan nitong isinara ang librong kanina pa niya binabasa. Waring may
sasalubungin gyera ng lapis at papel pagdating sa ekswelahan at kinakailangan
ang matinding konsentrasyon, ngunit nasira ang moment nang mag tantrum si
Mang Romeo.
"Magkano po?" wika ng Estudyante sa mababang tono.
"Ha?! Ang alin?" nagtatakang sagot ni Mang Romeo.
"Yung lobo.." agad itong nangapa sa kanyang bulsa para hanapin ang pera,
"Iyon pong nalaglag.."
"Babayaran mo?"
"Opo Manong"
Tila isang batalyon ng mga anghel ang biglang nag-martsa sa loob ng

rumaragasang jeep. Nawalan ng kibo ang mga pasahero. Ganoon rin si Mang
Romeo. "ahh.. eh.." nautal na wika ng huli. Kumamot sa ulo at tsaka sinenyas
ang apat na daliri. Nagtaka ang lahat. "Sige kwarenta na lang! Pabalik lang ng
puhunan.." nahihiya niting tugon sa mga matang anumang oras ay handang
isumpa siya kung sakaling magpapatong pa ng tubo.
"Ang mahal naman po!" sagot ng Estudyante.
"Oo nga!" singit ng isang Ale, "dapat nga e bente. 'di naman kasalanan ng bata
iyon!"
Napagkaisahan ng mga pasaherong mag-ambagan na lamang sa lobong sumira
ng umaga ng karamihan. May nag-abot ng lima, sampu, bente, at may

sikretong naghagis ng dalawang piso. Agad naman sa pagtanggap si Mang
Romeo, habang humihingi ng pasensya at pasasalamat ngunit matalim pa rin
ang tingin sa tsuper na abala pa rin sa pagtatahi ng kalsada.
Balik sa normal ang lahat. Binuksang muli ng Estudyante ang libro at
ipinagpatuloy ang pagbabasa. Ganoon rin si Mang Romeo na nakatingin na
lamang sa mga paninda niya. At sampu ng mga pasaherong sumalo ng mga
salitang 'di kanais nais kanina.
Kung nasaan si Spongebob? Walang may alam.
Ngunit siguradong may isang batang nakangiti habang ito'y pinagmamasdan at
iwinawagayway.
Payong
Mula anit hanggang sakong ang tubig sa katawan ni Isko. Inuubo't nilalagare
ng sipon. Salo ng kanyang mga palad ang plastik bag na butas. Pinaglalagyan ng
biniling bigas na kanina lamang ay umaapaw ang laman. Nalulungkot nya itong
pinagmasdan, dahil ang kaninang isang kilo ay kakarampot na lamang.
"Pusang gala ka talagang bata!," pinihit ng kanyang Ina ang kanyang kanang
patilya pataas.
Napaigtad si Isko sa hapdi. Dinukot ang walis ting-ting. Sunod-sunod itong

humalik sa hita, paa, likod, at braso ng paslit.
"Maligo ka doon at magbihis! Minsan ka lang utusan na-peste ka pa! Pati ka-
isa isang payong winala mo!" hugot-galit ng kanyang Ina.
Kinabukasan, may lagnat si Isko. May latay ang katawan. Nakatulog ng walang
laman ang tiyan. Nakaratay sa tagpi-tagping banig ang likuran. Maya-maya
pa'y sumulpot si Aling Nadia. Kabaryong niluma ng panahon. Bitbit ang payong
na syang tunay na may sala.
"Daghan salamat sa imong anak, ug dili niya nitaas na ayo ang hilantan naku
kahuwat sa akong asawa!"
Bidyo
Setyembre, Lunes
"Okay lang po ba kayo Lola?" Humahangos kong

akay sa matanda na patawid sa highway na puno ng
mga matutulin at naglalakihang sasakyan.
"Maraming salamat iho." Ngiti sa akin ng matanda.
"Mag-iingat po kayo sa susunod Lola." Paalam ko sa

kaniya ng makatawid na kami.
Setyembre, Biyernes
"Lando! Lando!"
Halos gibain na ni Nanay ang pinto ng kuwarto ko sa

pagkatok, dahilan para maputol ang masarap kong
tulog.
"Bakit po?" Yamot kong bati sa magulang ko na

lutang sa mukha ang pagkagulat na may halong
pagkasabik.
"May bisita ka! Taga media daw! Ung sikat na

channel, sa channel ka-hearty!" Talak sakin nito,
ramdam kong kumalabog tuloy bigla ang dibdib ko.
Maya-maya pa ay nasa sala na namin ang reporter at

ilang crew ng nasabing istasyon, nagtatanong ng
kung ano-anong bagay paukol sa akin, pero mas
sapul sa mga usisa niya ang tungkol sa matanda na
kamakailan lang ay tinulungan kong tumawid sa
daan.
"Viral na viral ngayon sa social media ang pagtulong

mo kay Lola, at talaga namang marami ang
natutuwa at pumapalakpak sayong ginawa lalong-
lalo na ang mga netizens." Usal ng magandang

reporter sa akin. "Anong masasabi mo tungkol
dito?"
"Ahh..ehhh..ginawa ko lang po kung ano ang dapat."

Diyahe kong sagot.
Oktubre, Martes
Guest ako sa isang sikat na talkshow, iinterbiyuhin

daw ako tungkol sa pagkakaligtas ko sa matanda.
Pang-sampong interview ko na 'to sa TV ngayong
lingo.
Disyembre, Lunes
Nasa shooting ako ng una kong romantik-komedy

film nang biglang tumawag sa akin si Rene.
"Pre, yung porsiyento ko ah?" Usal nito sa kabilang

linya.
Naalala ko tuloy bigla ang naging usapan namin ni

Rene, ilang buwan na ang nakakaraan.
Agosto, Martes
"Ano pangarap mo pre?" Basag sa katahimikan

namin ni Rene.
"Maging artista." Tugon ko.
"Madali lang iyan pre, guwapo ka naman eh. Akong

bahala, basta hati tayo sa kikitain mo ah?"
"Ano?" Lito kong tanong sa kaniya.
"Kilala mo yung kapitbahay namin dati?
"Si Aling Memang?
"Oo, kakausapin ko siya." Kuminang ang mga mata

nito bago nagpatuloy. "Ganito gagawin natin,
kakausapin ko yung matanda, kunwari hirap siyang
tumawid sa daan tapos eentra ka para tulungan mo
siya, ako naman ibibidyo ko yung ginagawa mong
pagtulong tapos iuupload ko sa lahat ng social
media sites na alam ko then kaboom!"
Time Machine
"Huwag!" Buong lakas na palahaw sa likuran ko, na siyang nagpatayo ng lahat

ng balahibo sa aking batok!
Agaran ko 'tong hinarapan at sinibat ng tingin ang aparador, kung saan
nanggaling ang malakas na boses.
Unti-unti namang bumukas ang pinto ng aparador at tumambad ang isang tao
na nakabalot nang puting kapote ang katawan, naka-helmet na animoy parang
astronaut sa unang tingin.
"Huwag mong itutuloy ang binabalak mo! Maniwala ka! Hindi maganda ang
mangyayari kapag itinuloy mo 'yan!" Mabilis nitong tinanggal ang suot na
helmet at lumapit sa akin. "Sa maniwala ka man o hindi, ako ay ikaw at ikaw ay
ako!"
Hindi ako agad naka-imik, ang totoo ay naguguluhan at gulat na gulat ako sa
nangyayari. Sino 'tong lalakeng ito at paano siya nakapasok sa kuwarto ko?!
"Alam ko marami kang tanong, pero bago iyan pakinggan mo muna ako."
Paliwanag niya kasabay sa pagpatong ng kamay niya sa balikat ko. "Ako ay ikaw
sa hinaharap, naka-imbento ako ng time machine at bumalik sa panahon na to
para warningan ka. Kapag itinuloy mo ang balak mo na makipagtanan, gugulo
ang buhay mo. Magiging miserable at puno ng paghihirap."
Tinabig ko ang kamay niya at pinutol ang mabilis na pagpapaliwanag nito.
"Tatawag po ako ng pulis Kapag hindi po kayo lumabas sa bahay ko! May
naghihintay sa akin at kailangan ko na po magmadali!"
"Alam ko buntis ang girlfriend mo at magtatanan kayo 'di ba? Naghihintay siya
ngayon sa harap ng park at kapag wala ka pa dun sa loob ng 15 minutes hindi
mo na ito maabutan dahil ilalayo siya sayo ng tatay niya hindi ba?!"
Kinuwelyuhan ako nito at mabilis na naisandal sa pader! "Bigyan mo ako ng

konting minuto para magpaliwanag, dahil ito ang makakabuti at makakaligtas
sayo, sa atin!"
"Bit....ta....wan....." buong lakas kong pagpupumiglas sa kaniya, pilit na

tinatanggal ang puwersado nitong kamaong nakapulupot sa aking kuwelyo!
"Hayaan mo siyang maghintay at umalis para-"
"Henry!" Atungol ng isang mabalasik na boses mula sa labas ng aking kuwarto,

dahilan para matigilan ang mamang nakikipagbuno sakin, kasunod ang
pagbalibag ng pinto at pagpasok ng isang matangkad na lalake!
"Si Mang Carlo!" Gulat at sabay pang sambit namin ng lalakeng nakahawak sa
akin.
"Mabuti at naabutan pa kita." Bungad ng mamang bagong dating kasunod ang
pagbunot at pagtutok ng rebolber sa aming direksiyon. "Binalaan na kita na

layuan mo ang anak ko."
Dalawang putok ang umalingawngaw sa tenga ko, kasabay ang dahan-dahang

paghulagpos sa akin ng lalakeng nakabalot ng puti bago ito humalik sa sahig na
agad namang napuno ng dugo! Isa pang putok ang naulinlingan ko bago ako
nakaramdam ng tila masakit na kagat sa aking leeg bago nagdilim ang aking
paningin.
Pagtatapat
Handa na akong magtapat. Matagal ko na rin plinano 'to, at sa palagay ko ito na
ang tamang panahon para pagbigyan ang hiling ng puso ko.
"Janice, may sasabihin sana ako sayo." Praktis ko ng sasabihin sa harap ng
salamin. Inayos ko ang hati ng buhok ko at saka nagwisik ng pabango sa huling

pagkakataon. "Alam ko 2 months palang simula noong magkakilala tayo, pero
sa loob ng dalawang buwan na iyon tinamaan na ako sayo, pwede ba akong
manligaw?"
sinulyapan ko ang aking relo, may tatlumpung minuto pa bago matapos ang
lunch break, sapat na panahon na iyon para ipagtapat ang lahat ng kinikimkim
ng dibdib ko. Dali-dali akong lumabas ng banyo at agad tinungo ang classroom
namin, sakto naman at nasa loob na si Janice.
"Hi Janice." bati ko dito, na agad naman niyang sinuklian ng isang tipid na
ngiti kasabay sa pagsara sa librong binabasa niya.
"Yes?" Hinawi niya ang bangs na tumatakip sa mata niya, nakaramdam ako ng
pagkasabik nang nadako ang tingin ko sa cute na beloy nito.
Hinila ko ang silyang malapit sa kaniya para tabihan 'to. Naghabulan tuloy ang
nerbiyos at excitement sa loob ng aking katawan nang masamyo ko ang
matamis niyang pabango. "May sasabihin sana ako sayo."
"Alam ko na." Mabilis nitong ganti na siyang nagpalutang ng pagtataka sa
aking mukha.
"Alam mo na?"
"Yup." Ngumiti siya, lumubog nanaman ang beloy sa kaniyang pisngi. "May
nagsabi sa akin."
"Huh? Talaga?" Napalunok ako, nagiisip ng susunod na sasabihin. "O-okay

lang ba sayo? Hi-hindi ka ba galit?"
"Bakit ako magagalit? Ang saya ko nga noong nalaman kong magpinsan tayo."
Si Alex
Crush na crush ko si Alex noon pang nasa elementarya pa kami. Lagi ko siyang
pinagmamasdan, lalo na kapag recess namin. Bibigyan ko siya ng kung ano-
anong chichiria, magpapalusot ako na hindi ko gusto ang lasa ng mga ito o kaya
naman busog ako, para 'di niya mahalata na may gusto ako sa kaniya. Isa pa sa
nagustuhan kong katangian ni Alex, ay ang pagiging sporty nito. Magaling siya
sa larong Basketball, naku, kung alam niyo lang kung paano lumundag ang
puso ko kapag nakikita ko siyang naglalaro nito, napapahiyaw ako sa bawat
pagshoot niya sa bola. Hindi ko maitago ang pagiging malandi ko sa tuwing

tatalon siya o hahabulin ang bola. Makalaglag panty naman kasi ang pagiging
perpekto ni Alex, kaya hindi na ako magtataka kung marami ang nagkakagusto
sa kaniya, at isa na ako dun.
Mahusay din siya maggitara, na lalong nagpatindi sa tama ko sa kaniya.
Crush na crush ko talaga si Alex, kaya ngayong malapit na kami maggradweyt

ng highschool, kailangan ko ng sabihin sa kaniya ang lahat ng nararamdaman
ng puso ko.
Pinagpag ko ang mga alikabok sa aking palda at pilit na pinaplantsa ang gusot
sa aking uniporme gamit ang kamay ko. Pinuntahan ko si Alex na busy

nakikipag-untaan sa mga kaibigan niya, pinaki-usapan ko ito na kung pwede
ko siyang maka-usap ng sarilinan. Hinila ko siya sa labas ng classroom namin,
at doon ko ibinuklat ang laman ng aking puso.
Ngunit naiwan akong luhaan nang sabihin nitong kaibigan lang ang tingin niya
sa akin, lalo na nung ipagsigawan niyang, "Hindi ako pumapatol sa kapwa
babae."
Aksyon Star
Bata palang ay pangarap na ni Mickey na maging isang sikat na aksyon star sa
telebisyon, kaya sa edad na otso ay binanat na ang mga buto sa mga gawaing
mabibigat. Nandyan ang magbubuhat siya ng mga balde-baldeng tubig,
pagkakarpintero, paggapas sa bukid, magtutulak ng kariton na puno ng mga

kalakal na ititinda. At sa tuwing sabado naman, kapag walang pasok sa eskwela,
ay nariyan namang e-ekstra siya sa pagbit-bit ng mga sako-sakong kamote sa
palengke. Ayon sa kaniya, ang pagiging aksyon star ay hindi biro, kailangan ng
matipunong katawan at liksi ng mga bisig at binti. Minsan ay makikita mo

siyang sumisirko sa may bakanteng lote ng eskwelahan nila, pinagyayaman ang
pagiging pleksibol nito, tumatawid sa bakod, tumatalon ng higit sa kaya niya at
gumugulong sa damuhan.
Buti nalang, si Mang Fermin, ang pinsan ng kaniyang tatay ay nagtatrabaho

bilang extra sa mga pelikula, kaya naman hindi mapagsidlan ang tuwa ni
Mickey nang dalhin siya ni Mang Fermin sa isang shooting kung saan isa siya
sa mga goons na mag-a-akrobat sa tuktok ng building. Kumikinang ang mga

mata nito sa bawat eksenang nasasaksihan, lalo na sa tuwing eentra ang bida
ng pelikula. Lahat ng gawin ng bidang artista ay bibo nitong ginagaya.

Napapalundag siya kapag lumulukso ang bida, umiilag sa tuwing sumasalisi ang
bida sa barilan, sinusuntok ang hangin kapag nakikipag bakbakan ang bida.
Enjoy na enjoy si Mickey, na siya namang napansin ng Direktor ng pelikula,

binati siya nito at lalong lumuha ang mga mata ni Mickey nang sabihin sa
kaniya na may potential ito.
Labindalawang taon na ang nakakalipas magmula noon, bente anyos na si
Mickey. Namaster na niya ang paglundag ng mataas, pagtakbo ng matulin,

pagiwas sa mga nakaharang sa kaniyang direksiyon, pagsirko sa hangin,
paggulong sa daan at sa pakikipagbuno. Natupad na ang pangarap ni Mickey,
ngayon siya naman ang bituin sa eksenang pinagbibidaan niya. Laman siya ng
diyaryo at telebisyon, bilang isang numerong unong isnatcher sa Quiapo at drug
adik na nanlaban sa mga pulis.
Tambay
"Uy kamusta!"
Napalingon ako sa boses na pumukaw sa akin ng pansin, si Ella, ka-edad at ka

year ko sa highschool.
"Uy." tipid kong bati sa kaniya, kasabay ang otomatikong pagtaas ng kaliwang
kamay ko.
"Hindi ka pa uuwi?" mabilis niyang sinulyapan ang suot nitong relo. "Mag si-
six na ah."
"Hindi pa, tambay lang ako ng konti then uwi na ako." katwiran ko.
"Wushu! hinihintay mo lang si Judy eh!" kurot nito sa aking tagiliran. "Huwag
ka mag-alala, palabas na rin iyon. Nakasabay ko ka kanina sa CR eh."
"Ngek, bakit ko naman hihintayin si Judy!" tumalikod ako sa kaniya,
pakiramdam ko kasi namaga bigla ang mukha ko sa pagkapula nito.
"Hahaha! ang dali mong basahin no!" isa pang kurot sa tagiliran ko ang
pinakawalan niya, sa pagkakataong iyon napa-igtad ako. "Kalat na kaya sa

buong campus! Na lagi mo siyang hinihintay sa spot na 'to tuwing hapon!"
"Tsismis lang iyon!"
"Ewan ko sayo! Teka, kayo na ba?"
"Hindi."
"Maniwala ako! kung hindi pa kayo, bakit 'di mo siya ligawan?"
Hindi ako umimik, bagkus sinulyapan ko ang bagong babaeng niluwa ng gate, si
Judy, suot ang marikit nitong mata na sinasapulan ang puwesto ko. Nakangiti
siya, na lagi naman niyang ginagawa kapag nagkakabungguhan ang aming mga
paningin.
"Wuuuyyyyyy! kilig much naman ako sa eksena niyo!" pakli ni Ella, na nuoy
sunod-sunod na sundot ang ginagawa nito sa tagiliran ko. "O siya alis na ako,
baka magalit sa akin ang girlfriend mo."
"Mali nga ang iniisip mo!" pahabol kong sumbat kay Ella, ngunit malakas na
tawa lamang ang ginanti nito hanggang sa tuluyan na siyang nakalayo.
"Hi Ken!" tapik sa akin ni Judy, na siya namang pagtalon ng tuon ko sa kaniya.
"Hi Judy!" tango ko sa bagong dating. "Uwi kana?"
"Oo, hinihintay na ako sa amin." tulak nito palayo sa akin, ngunit nakaka-
tatlong hakbang palamang ito nang bigla siyang huminto at muling humarap sa
akin. Nabalitaan mo na ba iyong kumakalat na tsismis na tayo raw dalawa?"
Hindi ako umimik, nagpeke lamang ako ng ngiti bilang pagtugon, na sa palagay
ko ay agad naman niyang naunawaan.
"Patay, pano niyan? baka lalong hindi ka na mapansin ni Ella niyan." napakagat
ito sa kaniyang labi. "Nagtapat kana ba sa kaniya?"
"Hindi pa." sinulyapan ko ang kanto kung saan lumiko kanina si Ella, habang
hinihimas ang aking tagiliran.
Habulan
"Kuya bilisan mo! Makakahabol na sila!" natatarantang pagyugyog sa akin ng

kapatid ko, muntikan pa tuloy kaming sumadsad sa may gilid ng kalsada nang
makabig ko pakaliwa ang manubela.
"Ano ba?! Mababanga tayo!" unti-unting pagyakap sa akin ng nerbiyos, lalo na

nang masilip kong nasa likuran na namin ang mga kotseng galit na galit na
nakabuntot sa amin. "Relaks ka lang Pete, akong bahala."
Lalo kong diniinan ang tapak sa selinyador, nagwala't umatungal ang makina
ng kotse namin, humarurot ng pagkatulin at maya-maya pa ay pumapalo na sa
doble ang metro ng bilis namin kumpara sa kanina.
"Kuya mababanga tayo!" pag-panic ng katabi ko, na tinutukoy ang matalim na
kanto sa unahan namin. Agaran kong kinalikot ang kambiyo upang magpalit ng
gear at sinayad ang ikot sa manubela, dinig na dinig pa ang maktol ng gulong
sa himpapawid nang makaliko kami sa matalim na kanto.
"See, sabi ko sayo relaks ka lang."
"Wala na ba sila Kuya?"
Mabilis akong sumilip sa rear mirror, tanging alikabok na lang ang humahalik
sa puwetan ng kotse namin.
"Mukhang nagsa-" Nanlaki ang mga mata ko nang maibalik ko ang aking tuon
sa harapan, syet dead end!
"Kuya!" tumalbog ang puso ko nang biglang inagaw ni Pete ang manubela sa
akin! "Mababanga tayo Kuya!"
Huli na nang daganan ng paa ko ang preno! Hindi na naiwasan at diretso

naming sinalpok ang pader! Na agad sinundan ng pagsabog!
"Kuy.aaaaa." garagal sa boses ni Pete.
"Okay lang iyan, bawi tayo next time." ngiti ko sa kaniya, kasabay ang pagbaba
ko sa Car Racing Arcade Machine na may salitang Game Over sa monitor nito.
Meet the Parents
"Okay ka lang Jomal?" wasak ko sa katahimikang namumuo sa loob ng kotse.

Humarap siya sa akin, sa pinta ng kaniyang hitsura, halata ang pagsakal sa
kaniya ng nerbiyos.
"Yeah, i'm fine." binuksan niya ang pinto ng kotse na agad ko namang kinopya.
Inayos ang suot na kurbata bago bumaba ng sasakyan. "Let's do this."
"Hindi mo naman kailangan gawin 'to."
"I need to." ngumiti siya, dahilan para sumingkit ang mga mata niya. "Official
na akong nanliligaw sayo, kaya importanteng ma meet ko parents mo."
"Okay." tinipa ko ang doorbel na nakatambay sa may gilid ng gate, at sinibat ng

tingin ang iluluwa ng frontdoor namin. "Ikaw bahala."
"Ayus ba ang suot ko? hindi ba mukhang presko?"
"You look good." halos pabulong kong sagot na hindi tinatangal ang titig sa
pinto.
"Itong dala kong foods? okay na ba 'to?"
"Wala yatang tao." pag-snob ko sa tanong niya, kasunod ang pagbukas ko sa

gate at diretsong pumasok sa loob kabuntot si Jomal.
"Ma! Pa!" hinagis ko sa sopa ang bitbit kong bag, at minostrahan si Jomal na
umupo muna. "Dito na ako!"
"Welcome home iha!" Mula sa taas ng hagdan, pababang binati ako ni Mama na
agad ko namang nilapitan at ginawaran ng halik sa pisngi.
"Ma, kaibigan ko po." tungo ko kay Jomal, tumayo siya mula sa pagkakaupo.
"Anak!" mula sa kusina, kinawayan ako ni Papa. Lumapit siya sa akin at saka
yumakap. "May sasabihin kami ng Mama mo."
"Mamaya na Pa." nagpakawala ako ng matamis na ngiti. "May papakilala ako

sayo, sigurado ako magugustuhan mo siya!"
"Iha." hinawakan ako ni Mama, aninag sa mukha niya ang lungkot. Malamlam
ang mga mata.
"Eham." Naglinis ng lalamunan si Jomal, dahilan para sabay namin siyang

dapuhan ng tingin. "May problema ba, Elaine?"
"Problema?" ramdam ko ang pagkunot ng noo ko.
"Si-sino kausap mo?" bakas ang pag-aalangan sa tinig ni Jomal.
"Sino pa, edi mga magulang ko."
"Anak." hinawakan ako sa balikat ni Papa.
"Pagpahingain mo na kami." umiiyak si Mama. "Pagod na pagod na kami ng

Papa mo."
Ta-tay
Kulay green naman ang sa bukid Anak. Sinunod naman ako ng bata at
binudburan ng berde ang mga halaman at palay. Pag-igihan mo Anak, gusto
ko maging mahusay ka. Himas ko sa ulo niya.
Opo Tay! Bibo niyang tugon, na may kasabay na pag-silip ng sipon sa munti
nitong ilong. Ano naman po ang basa dito Tay?
Ku-bo.
Ku-bo. Pag-ulit niya. Eh dito Po Tay?
Ba-tis.
Ba-tis. Pag-gaya niya sa akin. Ano naman Po ang kulay ng batis Tatay?
Kulay bughaw Anak.
Ang galling talaga ng Tatay ko! buong galak niyang sambit habang inu-
umpisahan na niyang kulayan ang librong hawak nito. Paglaki ko, guto kong
maging katulad niyo, Tay. Gusto kong maging matalino at marami ding alam
katulad mo Po.
Bigla akong natigilan sa pukol ng Anak ko, natahimik at tila binuhusan ng

malamig na tubig.
Mang Ernesto. Malumanay na tinig mula sa harapan, na siyang pumitik sa
diwa ko. Kayo na Po ang magbabasa.
Ba-hay. Na-nay. Ku-ya. A-so. Ba-ka. Du-yan. Sunod-sunod kong pag-basa
habang kinukumpas ng aming Titser ang kamay nito sa pisara.
Supresa
"hon, bad news." bungad niya sa kaniyang asawa sa telepono. "nalulugi ang
kumpanya, kaya kailangan magbawas ng mga tao. Kasama ako sa mga
matatanggal. I'm sorry."
"it's okay hon. Wala ka dapat ipagpasensiya, ginagawa mo ang lahat para
buhayin ako." mahinahong sagot ng kausap sa kabilang linya. "mahal na mahal

kita. Alam ko kaya natin 'to. Malaki ang tiwala ko sayo hon, makakahanap karin
ng trabahong para sayo. Nandito lang ako laging sumusuporta sa'yo."
"maraming salamat hon. Hindi talaga ako nagkamali na pakasalan kita. Maliban
sa pagiging tapat mo sa akin, lagi kang nandiyan sa tabi ko."
"oh tama na ang drama! Uwi ka na hon, may surprise ako sayo!"
Dinig niya ang pagtili sa boses ng asawa, tantiya niya ang pagkasabik sa tono
nito. Napangisi siya at bahagyang napaisip kung ano ang supresang sasalubong
sa kaniyang pag-uwi.
"hi hon!" mabilisang halik ang pinagsaluhan nilang mag-irog pagpasok palang
niya sa tarangkahan ng kanilang bahay. "halos liparin ko ang kahabaan ng

expressway maka-uwi lang kaagad. Sabik ako sa surprise mo, ano ba iyon?"
"hmn, hulaan mo." pilyang sagot ng kausap.
"sirit."
"not fair, kailangan hulaan mo para may thrill."
"hmn, bagong damit?"
"hindi."
"sapatos?"
"nope."
"bagong necktie?"
"actually hindi siya bagay hon." hinalikan siya ng asawa sa pisngi. "isang good
news!"
"really? What is it?" yapos niya sa kabiyak, bakas sa kaniyang mukha ang
pagka-enganyo.
"magiging tatlo na tayo sa bahay!" tiling sagot ng kausap. "magiging tatay ka

na! buntis ako hon!"
Biglang nagdilim ang kaniyang paningin. Nasundan pa ng panibagong tili ang

loob ng bahay, isang masakit na hiyaw.
"pu&$@?#na ka! Baog ako!"
Negosyo
"ano pang ginagawa mo? Maghubad kana. Mag-uumaga na oh, marami pa
akong customer na nakapila."
Pinitik niya ang upos sa sigarilyong naka-ipit sa pagitan ng kaniyang mga
daliri, kasabay sa pagkalas ng lock sa suot na bra gamit lang ang isang kamay.
"150 sa subo. 300 pag all the way." sinalpak niya sa bibig ang yosi at hinila
pababa ang bulaklaking panty. "kailangan ko pa bang sabihin sa'yo 'to? Sa
tingin ko memorize mo na 'to e, araw-araw ba naman nandito ka."
"oh, hindi ka pa ba hubad? Ano ba! Nagmamadali ako! Marami pang naka-
abang na parokyano sa labas." humilata siya sa kama pagkatapon sa filter ng

sigarilyo, ibinuka ang mga hita. "Ta$&@#na wag mong ipuputok sa loob ah!
Para sigurado."
Umiyak ang lalake sa nasaksihan. Sinapo ang ulo at pinigilan sa abot ng
kaniyang makakaya ang mga hikbing kumakawala sa dibdib.
"sige na, dalhin niyo na siya. Pupuntahan ko na lang ang opisina niyo bukas ng
umaga para sa mga papeles." uminom siya ng tubig at pinakalma ang sarili
bago ituloy ang sasabihin sa mga bisitang naka-unipormeng puti. "please,
gawin niyo ang lahat ng makakaya niyo para gumaling ang anak ko."
"Bryan!" tahol niya sa isa sa kaniyang mga tagapaglingkod. "tawagin mo ang

mga pulis. Isusuko ko na ang negosyo natin."
Habang Buhay
Maliban sa ikot ng electricfan, tanging mga ungol nilang dalawa ang maririnig
na ingay sa loob ng kwarto. Hapong-hapo silang magkapatong sa ibabaw ng
kama. Basa ang katawan sa laway at pinagsaluhang pawis.
"sigurado ka bang gusto mong gawin 'to?" wika ng lalake nang kumalas mula
sa pagkakayakap sa babae. "i mean, kahit saan handa kitang samahan. Kahit sa
kabilang buhay pa."
"mahal na mahal kita. Sa kabilang buhay lang tayo magiging malaya at
masaya." sagot ng babae, muling niyakap ang lalake at saka binitawan ng isang
malambing na halik sa labi. "gusto kitang makasama habang buhay ng ubod ng
saya. Ito lang ang paraan na alam ko."
"naiintindihan ko. Lahat ay gagawin ko para sa'yo."
Magkasabay silang umupo sa gilid ng kama pagkakuha sa tubig na inalukan ng

lason. Nagkatinginan pa ang mga 'to na sinundan agad ng isang ma-alab na
halikan. Pinalaro ang dila at ginalugad nila ang kalaliman ng bibig ng bawat isa.
"handa ka na ba?" pangungusap ng lalake, kasabay sa paglapit ng baso sa
kaniyang labi. "sabay nating gawin."
"handa na ako. I love you so much. Sa wakas, makakasama na kita ng walang

hanggan, ng buong saya at pagmamahalan. Kung saang walang tutol sa
relasyon nating dalawa. Kung saang walang bawal o patakaran sa pag-iibigan
ng dalawang tao. Mahal na mahal kita, kuya."
Partihan
"patay na ba?" kakaba-kaba nitong tanong. Isinuksok ang baril sa beywang at

lumapit sa pwesto ko. "suriin mong mabuti tol."
"bullseye pre, wala na siyang pulso." tumayo ako mula sa pagsalat sa leeg ng
lalakeng butas ang sentido, buhat sa bala ng kwarenta'y-singko na armas.

"apir! Wala na ang swapang! Tayong dalawa nalang ang magpapartihan!"
"medyo naguguilty ako tol." bumunot siya ng sigarilyo at agad humitit ng usok
pagkabaga nito. "sama-sama tayong tatlong nangholdap sa bangkong iyon.
Nagpakahirap. Kaso, nakuha natin siyang treydorin at patayin. Sa palagay mo,

hindi kaya tayo ang swapang?"
"pu&%#@! Ngayon kapa naduwag!" binuksan ko ang limang bag na

pinagkukublihan ng limpak-limpak na pera. "kilala mo iyang ulol na iyan!
Ganid yang pu@#nang yan e! Sigurado ako na lalamangan lang tayo sa

hatian niyan!"
"pare, kung gusto mong umasenso, utak ang gamitin mo! Huwag puso!" hindi
magkamayaw ang mga kamay ko sa pagbilang ng mga salapi. Sinasabayan pa
ng pagning-ning ng aking mga mata. "sa dami nito, mamumuhay hari tayo
pare!"
Hinarapan ko siya para pakita ang mga perang nakulimbat namin. Sabik na
pag-usapan ang tungkol sa pagpapartihan naming dalawa.
"tayo?" usal niya, kasabay sa pagtutok sa mukha ko ng kwarenta'y-singko.

"pasensiya na tol, pero tama ka. Simula ngayon, utak na ang gagamitin ko."
Pagtakas
"handa ka na Brad?" binulungan niya ang kaniyang kasama, habang pilit na

sinusupil ang hingal mula sa mahabang takbuan. "tiyak na ang takas natin sa
presong 'to, pagkatawid sa bakod na 'yan."
"sa wakas tol, laya na tayo! Dalawampung-taon kong inaasam 'to!"
"ssshhhhh..Hinaan mo ang boses mo brad, marami paring gwardia sa paligid."
sinenyasan niya ang kaniyang kasama na magbantay sa likuran habang

inaakyat niya ang pader na pumapagitan sa loob at labas ng kulungan.
Matiwasay niyang naabot ang dulo, subalit, agaran din itong bumaba.
Namumutla at gulantang ang hitsura.
"balik na lang tayo brad, mas gusto ko sa loob ng kulungan." nangangatal

niyang sambit sa kasama, nang walang tigil sa pagtulo ang kaniyang pawis.
"ano bang pinagsasabi mo tol? Konti na lang at makakalaya na tayo sa
mabahong kulungan na'to!"
"magsisisi ka brad, hindi mo magugustuhan ang makikita mo sa labas."
"wala akong pakialam! Tatakas ako nang kasama ka o hindi! Gusto ko nang
makita ang pamilya ko! Tabi!" mabilisang inakyat ng kasama niya ang tuktok
ng bakod, subalit kagaya sa kanina, agaran din itong bumaba na may sambukol
na takot sa mukha. "tama ka tol! Bumalik na lang tayo!"
"oh, tapos na kayo magpa-araw? Ang dali niyo naman ata? Papasok na kaagad
kayo sa loob?" bati sa kanila ng isang lalakeng nakaputi.
"opo doc! May nakita kami! may mga alien sa labas! Ang dami-dami nila!
Lulusubin nila tayo! Papatayin nila tayo!" halos magkasabay nilang palahaw.
"okay sige, inumin niyo na 'tong mga gamot niyo, tapos matulog kayo, sigurado
wala na ang mga alien pagkagising niyo. Okay?"
Bahay-Bahayan
"bakit ka ba ganyan anak! Ano ba ang problema mo? Bakit mo ako sinasaktan
ng ganito?!" masakit na pagtangis ni ina. "wala akong alam na pagkukulang

sayo! Lahat ng gusto mo ay ibinibigay ko!"
Impit ang aking tinig. Naka-upo lang sa isang sulok at humahagulgol, akap-
akap ang dalawang tuhod.
"wala rin akong natatandaang pagkukulang sayo!" halos himatayin si ina sa

pagsabog ng sama ng loob. "bakit mo ba sinisira ang buhay mo?! Ano bang
problema mo?! Kababae mong tao, kaso dinaig mo pa ang mga tambay sa kanto
dahil sa mga bisyo mo!"
Wala parin akong tugon. Hindi ko malaman kung bakit hindi ako makasagot.
Hilong-hilo pa ang aking diwa dulot ng paglapa sa usok buhat sa durog na

gamot na nirolyo sa foil. Lumalangoy parin ang utak ko sa kawalan dala ng
litrong alak sa aking tiyan.
"ano bang nangyayari sayo, Miriam? Hindi ka naman dating ganyan." dire-
diretso ang daloy ng luha sa mukha ni ina. Paminsan-minsan ay naghahabol pa

ito ng hangin sa bibig at yayakap sa kaniyang asawa, na taimtim na nakikinig sa
aming dalawa. "wala ka nang ginawang tama! Puro kahihiyaan na lang ang
dinadala mo sa bahay na ito! Nagpapakahirap ako maglako sa palengke para

pang matrikula mo! Tapos heto pa ang igaganti mo?!"
"wala kang alam! Huwag mo akong pagsasabihan ng ganyan!" pabulusok kong

sagot, nagkandahila-hila pa ang aking mga ugat sa leeg.
Isang malutong na sampal ang agad na dumapo sa pisngi ko, dahilan para lalo
pang magwala ang kalooban ko kay ina.
"huwag mo ako pagtataasan ng boses! Anak lang kita!"
"may AIDS ako Ma!"
"ano?! Kailan pa yan?! Agad ba akong maahawa diyan?! Bakit hindi mo kaagad
sinabi sa akin nung mga nagdaang araw at kagabi?!" biglang bulalas ng aking
ama, bago himatayin.
Torpe
Mahigpit ang pagkakahawak niya sa tatlong piraso ng rosas. Sinasabayan pa ng
sipol ang mga dagang nagpapapintero sa kaniyang dibdib, paraan niya para
matangal ang nerbiyos na humahalina sa kaniyang emosyon. Maya't-maya ang
pagpunas sa mala mantikang kumukumot sa mukha dahil sa tindi ng init.
Lagare naman ang mga mata niya sa pagtunton at pagtanaw sa dalagang

hinihintay.
"magtatapat na talaga ako." bulong niya. "matagal na kitang mahal. Sana

masabi ko na sayo ang nararamdaman ko, para matapos na 'tong paghihirap
ko."
Tila tinamaan ng kidlat ang kaniyang katawan pagkakita sa alindog ng
napupusuan, tumirik at hindi makagalaw sa kinatatayuan. Nagrambulan na ang

mga alaga nito sa dibdib. Hindi mapigilan ang hulagpos ng pawis sa kaniyang
mukha.
"Sophia!" buong tapang niyang bulalas, subalit nilamon ng mga
nagkukumpulang tao at rumaragasang sasakyan ang tinig niya.
"Sophia!" muli niyang subok sa pagpalahaw sa dalaga, ngunit malayo na ito sa

kaniyang tingin. Hindi nagtagal, nakisama na sa agos ng maraming tao ang
dilag, hanggang sa tuluyan na itong nawala sa kaniyang tuon.
Dala ng pagkadeterminadong magtapat, nahanap niya ang dalaga na naka-upo
sa gilid ng isang kalsada. Kinulong niya ang pagkakataon. Agad siyang

nagmadali, nangalamukot pa ang dala nitong mga rosas dahil sa tindi ng
pagkakasakmal. Nalaglag ang iilang talulot sa sahig sa liksi ng kaniyang mga

paa.
"Sophia." panimula niyang sambit pagkalapit sa dilag.
"hoy!"
napakislot ang diwa nito sa biglang narinig na boses sa may gawing kanan niya.
"Tara na. Pinapasundo ka na ni boss." dagdag nung tinig.
"mamaya nalang sir." sagot niya sa bagong dating. "magtatapat na ako.

Konting-konti na lang."
"araw-araw mo nalang kinakatwiran iyan, pero hindi mo naman nagagawa."
naglabas ng panyo ang kausap at marahang pinunasan ang noo nito. "tapos na
ang isang buwang palugit mo. Pinapa-akyat ka na ni San Pedro."
Isang Gabi sa Library
Mag aalas-siyete na ng gabi nang matapos ko ang pagbabasa sa mga makakapal

na libro sa library ng school namin. Luminga-linga ako sa paligid. Ako na lang
ang mag-isa sa loob. Maski ang receptionist ay wala na din. Sa paggala ng mata
ko sa mga estante ng libro, ay siyang pagtaas ng aking mga balahibo. Naalala ko
bigla ang tsismis tungkol sa multo ng matandang babae na nagpapakita sa lugar

na 'to kapag madilim na. Agaran kong isinauli ang lahat ng gamit ko sa loob ng
aking bag, at nagmadaling lumabas ng pinto.
Subalit sa pagpihit ko sa doorknob, ay siyang biglang pagpatong ng isang

kamay sa balikat ko! Nanlamig ang aking buong katawan! Tambol-puso ko
'tong hinarapan!
"may nakalimutan ka." bungad ng isang babaeng nakaitim. Dumudugo ang

mata habang ina-abot ang isang itim na libro!
Bigla akong napaigtad mula sa pagkakahiga. Habol hininga kong pinagmasdan

ang paligid ng kuwarto ko. "panaginip lang pala." buntong-hininga ko, sabay
sa paglapag ng mga mata ko sa aking binti, na pinapatungan ng isang itim na
libro.
Ang Rebelde
"Talaga Sir?!" nanlaki pa ng husto ang mga mata ko buhat sa mga kwentong
ibinabahagi ng hepe namin. "kayo ang nakapatay sa sikat na kriminal na yon?
Kay Rodrigo? Alyas Doding Daga?"
Tumingin siya sa akin sabay sagot ng maiksing ngisi. Binuksan ang isang
boteng beer at saka ipinatong na magka-ekis ang dalawang paa sa itaas ng
lamesa. "dahil dun, nakuha ko ang rangkong 'to. Ang maging chief of pulis sa
bayan na'to."
"you deserved it Sir!" tumayo ako mula sa pagkakasandal sabay tapon ng

mabilisang saludo. "malaking bawas sa krimen ang p**ang inang NPA na yun!"
Isang ngisi muli ang gumuhit sa kaniyang maputlang labi.
"paano niyo po siya napatay, Sir?"
"lumusob kami sa kuta nila. Nagkabarilan. Granada rito, ratrat doon. Hanggang
dumating sa puntong nagkaharap kami."
Walang kurap ko siyang pinakinggan.
"pinaki-usapan ko siya na yumukod na sa batas nang bumaba ang sintensya

niya. Ang kaso..."
Itinuro niya ang pilat sa kanang bahagi ng kaniyang pisngi. "kita mo 'to?,
pinaputukan niya ako imbes na sumuko."
"at dun mo siya binaril at napatay Sir?"
Ngisi muli ang ginanti niya sa akin.
"bagay lang sa p**ang inang yun ang kamatayan Sir! Dapat sa mga g*gong yun
ay tinotorture at isalvage ang buong lahi! Lalo na ang mga magulang niya!
Nagpalaki sila ng walang kuwentang tao!"
Pansin ko ang pamumuo ng butil ng tubig sa mata niya, kasabay pa ulit ng

isang ngisi. "wala talagang kuwenta ang anak kung yun, mula pa pagkabata,
sakit na siya ng ulo sa akin."
Ang Kapatawaran
"Hon, gaano kabait ang diyos?" yakap niya sa nobyo. Kapwa sila magkahagkan
sa kama at natatakluban ng kumot.
"anong ibig mong sabihin?" himas sa mukha ng kaniyang karelasyon, pababa

sa malulusog nitong dibdib.
"i mean, kahit gaano ba kalaki ang kasalanan mo sa diyos, handa parin ba
siyang magpatawad?"
Hinalikan siya ng kasiping. Madiin. Hanggang sa magtagpo ang kanilang mga

dila. Sinupsop ang labi ng isa't-isa, wari'y may hinahagilap sa loob. "kayang
ibigay sayo ng maykapal ang kapatawaran. Basta handa mong tanggapin ang
kamalian mo at mangumpisal ka sa kaniya."
Hindi na siya nakakibo pa, bagkus napangiwi ito sa ginawang paghila ng
kaniyang katipan sa suot niyang panty.
"isang round pa huh? Tapos bihis na tayo." pagpatong ng kaniyang nobyo sa
kaniya. "magmimisa pa ako."
"Interbiyu"
"manong pwede po ba kayong ma-interview?" usisa ng isa sa mga babaeng

naka-unipormeng pang-eskuwela. "school project lang po namin tungkol sa
mga taong nakatira dito sa cemetery."
"nakow ineng, ako nalang ang kausapin mo, aba e wala kang makukuhang
impormasyon diyan. Mangyari kasi, bagong lipat lang yan kahapon." singit ng
isang matandang lalakeng payat.
"ai, ganon po ba. Sige po, kayo nalang po ang tatanungin namin." pagpunas sa
pawis ng dalagang may hawak sa kamera, kasabay sa pagtutok ng lente nito sa
matanda. "ilang taon na po ba kayo naninirahan dito sa sementeryo?"
"aba'y matagal na! Hindi ka pa ata pinapanganak nandito na ako."
"mahirap po ba ang pamumuhay sa ganitong lugar?"
"ayos lang naman. Medyo may kalungkutan nga lang. Lalo na puro puntod lang
ang natatanaw namin araw-araw. May mga kapitbahay akong masiyahin at

jolly kausap. Pero halos karamihan ng mga tao dito ay malungkutin at
maramdamin. Siguro dahil narin sa napakatahimik dito sa lugar namin. Aba'y
kung hindi pa magno-november 1 ay hindi sisigla 'tong sementeryo."
"meron po ba kayong mga something na paranormal eksperiyens dito sa

sementeryo?" tuglong na tanong ng isa pa sa mga nag-iinterbiyu.
"paranor ano?" pagkamot sa ulo ng may edad na.
"iyung pong mga nakakatakot na karanasan. Mga multo po ganyan."
"ah multo ba kamo? Nakow ineng hindi uso yan dito sa amin. Kung gusto mo
tumira dito sa sementeryo, dapat matapang ka!"
"pero may nakita na po ba kayo o nakaranas man lang ng kababalaghan dito?"
"sa pagkakatanda ko wala naman akong naengkwentrong nakakatakot simula

noong tumira ako dito." tumayo ang matanda sa pagkaka-upo atsaka
nagpagpag ng dumi sa puwet. "maiwan ko lang kayo saglit mga iha, may mga
bisita ako."
Naglakad patungo sa mga bagong dating ang matanda. Pinagyayakapan niya

ang mga ito at pinaghahalikan. "yung letter A sa pangalan ng lapida ko
kumupas na, paki-pintahan ulit anak. Tapos pakiputulan narin yung mga damo
sa tabi ng puntod ko, makakapal na e, kinakati na'ko sa mga 'yun."
SUNSET
Papalubog na ang araw. Nagpapaalam sa langit at binabati ng halik ang dagat.
Nasa papalubog na araw ang tingin mo.
Kapag tinitigan ko kaya nang maiigi ang araw, mababasa ko dun ang mga nasa
isip mo? Malalaman ko kaya kung ano ang nilalaman ng puso mo?
Hindi ko alam. Ang alam ko lang kapag may sinasabi ka saking ayaw mong
malaman ng iba, pumupunta tayo sa tabing dagat. Bakit kaya? Baka siguro
kayang tangayin ng hangin ang mga sikreto, dalhin ng alon, at lunurin ang mga
ito sa dagat. Baka nga ganun.
Sakali bang magmahal ako uli, matatanggap mo? tanong mo sakin pero sa
araw ka rin nakakatitig.
Mahal mo na ba siya? ang tanging tugon ko.
Alam mo na ang sagot diyan.
Kung ako ang tatanugin mo, matatanggap ko naman.
Salamat.
Pero hindi ibig sabihin na tanggap ko ay tama na O siya, gumagabi na mama.
Mauna na ako, baka mag-alala pa sakin si papa.
Wala na ang araw.Nagpaalam matapos halikan ang dagat.. at kinabukasan ay
babating muli.
"Brutal"
Sumambulat sa sahig ang dugong bumulwak sa tiyan ng matabang ale. Kasabay

sa paghandusay ng babae, ang mabilis na pagtakbo ni Nestor sa malayo,
tangan-tangan pa ang kutsilyong may limang pulgada ang haba. Hingal-kabayo

niyang pinagtrabaho ang nangangalit na mga binti, ni hindi na nagawang
lumingon pa sa pinangyarihan ng krimen na kinasasadlakan nya. Maya-maya
pa ay may narinig syang pumalahaw mula sa bahay ng matabang aleng
pinunlaan nya ng saksak sa tiyan.
"Puta! Puta! Puta!" pagtaranta niyang wika sa sarili, na hindi alam ang
tinatahak, balisa at tuliro.
Ngunit hindi pa sya tuluyang nakakatakas ng makaramdam sya ng matinding

pagpitik sa kaniyang tagiliran. Bumalikwas sya at nagpagulong-gulong sa
masukal na sahig. Pinilit nyang tumayo pero matindi ang pagkirot sa kaniyang
duguan na tagiliran, buhat sa bala ng baril na pinakawalan sa kung saan.
Nawawalan na sya ng ulirat ng maaninag niya ang mga anino ng mga taong
maliksing tumutugis sa kaniya. Dama nya ang pagbuhat nito sa kaniyang
katawan. Dinig pa nito ang mga bulungan habang akay-akay sya patungo sa
kung saan.
"tatakas kapa hayop ka! Hala sige, isabay ng pakuluhan yan sa mga kasamahan
nyang turista. Gusto ko lechon ang luto sa isang iyan."
"opo Apo. Nakatali na po sa kubo iyon pong kasintahan nito, gigilingin na po ba

namin?"
"huwag muna. Maputi at maamo ang mukha non. Pagsasawaan ko muna bago
iluto."
"Mahal Kita"
Ang saya ko nang magkabalikan tayong muli mahal ko. Walang araw na hindi
nagliliyab ang puso ko, maniwala ka, lalo na kapag magkahawakan tayo ng
kamay. Walang mapagsidlan ang bugso ng damdamin ko sa tuwing hinahalikan

ko ang makinis mong pisngi, kasabay sa pagbulong na "Mahal na mahal kita".
Hindi ko na muli hahayaang mag-away tayong dalawa at magkahiwalay.
Asahan mong hindi kita iiwan. Iintindihin kta at aalagaan magpakailanman.
Alam mo naman kung gaano kita kamahal hindi ba? Pinatawad kita kahit na
pinagpalit mo ako sa ibang lalake. Ang mahalaga naman ay ang pagmamahal

natin sa isa't-isa hindi ba? At kahit na gaano pa kasakit ang kasalanan mo,
handa parin kitang tanggapin. Pagpapatawad naman kasi ang pinaka-
importanteng bagay sa mundo. Kaya't sana, sampo sa mga anghel na kasama
kong nakayakap sa malamig mong katawan, patawarin mo ako sa nagawa ko

sa'yo. Ang mahalaga, akin kana habang-buhay.
Si Manong Roger
"Ako na po ang bahala sa kape at biskwit ng mga naglalamay." pamewang sa

akin ng isang Mamang nangangalang Roger. "Sagot ko narin ang libing."
"Naku! Maraming salamat po Manong! Kahit na hindi tayo magkakilala, lubos-

lubos na ang naitulong mo sa amin!" yakap ko sa Mama, na agad naman
gumanti ng yapos sa aking likuran. "Matatahimik na rin sa wakas ang kaluluwa

ni Ima."
Kinabig niya ako palabas ng pinto. Kumalas ako ng yakap sa kaniya, umakbay
naman siya sa akin. "Sino-sino pa ba ang magtutulungan, kung hindi tayo-tayo
lang magkakabayan at magkakabarangay." nagpalakpakan ang mga taong

nakikipaglamay sa amin.
"Ka Roger, umalis na po yung mga taga barangay hall." dinig kong bulong ng
isa sa mga kasama ng Mamang tumulong sa amin. "Oras na din po, may pitong
lamay pa tayong pupuntahan."
"Kung ganon, ipamigay mo na yung mga sobre." wika ng Mama. Hinarapan

niya ako, inabot ang isang puting sobre at kinamayan. "Roger Cruz po, For
Mayor. Asahan ko po ang boto niyo bukas."
Kuwarto
Namimilipit na ang mga daliri niya sa paa. Napapakagat pa siya ng labi.

Bumibilis ang pintig ng kaniyang puso, humahalo ang sabik at sarap sa
kaniyang pakiramdam. Initsa niya sa kung saan ang pornong magasing

pinagpipiyestahan ng kaniyang mga mata. Pumikit ito at inimagin nalang na
totoo ang mga imahe at pinapatungan niya ang mga ito. Lumangit-ngit ng
pagkalakas-lakas ang kaniyang kama, dahil sa tindi ng pagbayo ng puwetan
niya.
"Hmmmmmmmnnnnnnnn...Heto na...Lalabas na...." ang nasa isip niya.

Napatingala pa siya sa kisame.
"Litoooo?!" biglang palahaw ng kaniyang Ina sa labas ng kanilang bahay.

"Bumaba ka nga rine at tulungan mo akong magsampay ng mga nilabhan ko!"
Parang bula lang, mabilis na naglaho ang init at sabik na kaninang dumadaloy
sa kaniyang katawan. Nakakunot 'tong nagtaas ng short at padabog na lumabas
ng kuwarto.
"Ano bang ginagawa mo? Bakit ka nagkukulong sa kuwarto mo?" salubong sa

kaniya ng Ina.
"Wala po, gumagawa lang ako ng assignment."
"Ganon ba. Pagkatapos mo diyan, pakitangal yung maliit na bilog na nilagay ng

Kuya mo sa kuwarto mo. Sa palagay ko ay pinagti-tripan ka nanaman niya.
Loko talaga ang batang iyon." pag-ipit ng kaniyang magulang ng damit sa
sampayan. "Papakita niya raw sa akin mamaya yun e. Kaya pinapa-alam ko na
sayo ngayon, baka kasi mag-away nanaman kayo."
"Ano po ba iyong nilagay niya sa kuwarto ko, Nay?" usisa niya.
"Nakalimutan ko na ang tawag dun e. Teka, nasa dulo na ng dila ko. CCTV nga
ba ang tawag doon?"
Sa Pagkulog at Pagkidlat
Nakikisabay sa lakas ng ulan ang matitinding pagkulog at pagkidlat sa labas.

Madilim sa loob ng kuwarto ni Miguel. Tanging pahabol na ilaw na
nanggagaling sa kidlat lang ang minsanang nagpapaliwanag sa kaniyang silid.
Ilang sandali pa, biglang bumukas ang pinto ng kaniyang kuwarto. Tumambad
sa kaniya si Letty, ang maglalabing-apat na dalaginding niya.
"O what's wrong Iha? Bakit hindi ka pa natutulog?" pagbangon niya sa kama
upang salubungin ang anak.
"Wala po ba si Mama?" usal ni Letty.
"Nasa trabaho pa ang Mama mo, bukas pa ng umaga ang uwi niya."
"Puwede niyo po ba ako ulit samahan sa pagtulog Papa?"
"Oo naman anak! Natatakot ka ba sa kulog at kidlat?" tanong ni Miguel,

kasunod ang mababagal na pagtango ng dalagita. "Halika pasok ka Iha."
Agaran namang nahiga sa kama si Letty, niyakap ang Ama at hinalikan sa

pisngi bago nagpa-alam ng magandang gabi.
"Pa." bulalas ng dalagita.
"Hmn?"
"May problema po ako."
"Ano iyon?"
"Tatlong buwan na po akong delay."
Nahinto sa paghimas sa hita ng anak ang mga kamay ni Miguel, kasabay ang
paglambot bigla ng matigas na umu-umbok sa manipis niyang short.
Tatay
"Anong gusto mo paglaki mo?" usisa ng kaniyang kalaro, habang masinop
nilang kinokortean ang kastilyong gawa sa buhangin.
"Gusto kong maging katulad ng tatay mo paglaki ko!" pautal-utal nitong sagot
sa kasama, kasabay sa pagpunas niya sa uhog sa ilong, na kanina pa nakasilip.
"Gusto mo maging magaling na ingynir?"
"Hindi."
"Magkaroon ng pulang kotse kagaya kay Daddy?"
Umiling ito ng paulit-ulit, kasunod sa paghigop papasok sa muling dumungaw

na sipon.
"Eh ano gusto mo gayahin kay Daddy?"
"Gusto ko maging malaki at matigas ang mga muscles!" pumusto ito na para
bang nagmomodelo sa isang gym.
"Eh ang liit lang ni Daddy ah? Ang payat-payat pa!"
"Hindi kaya!" pamewang nito sa kalaro. "Narinig ko sila nag-uusap kagabi ni

Mommy, sabi ni Mommy sa Daddy mo; Ang laki-laki talaga ng sayo, at ang
tigas-tigas pa!"
Ang Mabuting Balita ng Anak
"Pa, may good news ako!"
Napangiti si Melvin. Nagkumpulan ang ideya sa utak niya, pilit inuhulaan ang
ibabalita ng kaniyang sampung taong gulang na anak na babae.
"First honor ako sa klase namin!"
Tuluyan nang umukit ang napakalaking ngiti sa mukha ni Melvin. "Talaga?!

Nakow! Ang talino talaga ng anak ko! I'm so proud of you!"
"Sa susunod na linggo na ang recognition day Pa, ikaw ang magsabit sa akin
ah!"
Natahimik si Melvin, napakamot ng noo kasabay ang mahabang buntong-

hininga. "May trabaho sa araw na 'yon ang Papa mo anak."
"Ganon ba. Sayang naman Pa. Si Tito Edgar na naman niyan ang kasama namin
ni Mama."
"Sino si Tito Edgar anak?" napakunot ng kilay si Melvin.
"Iyong kapit-bahay natin na laging bisita ni Mama tuwing gabi."
"FUCK!" bulalas bigla ni Melvin.
Napangiwi ang bata sa tinis na boses ni Melvin, inalayo pa nito sa tenga ang
tangang cellphone. "Matagal ka pa ba diyan sa saudi Pa?"
Muling Subok
"Putang ina mo!" masakit na pagtangis niya, kasabay sa pagtutok ng baril sa

kaibigan, nang makorner niya ito sa isang sulok. "Pinagkatiwalaan kita! Pero
inahas mo ko!"
"Nagsusumamo ako Pare, huwag mong iputok yan! Maawa ka sa akin! Isipin
mo ang mga inaanak mo!" naglumuhod sa sahig ang kasama nito, mangiyak-
ngiyak niyang pinagdikit ang mga palad na animo'y nagdarasal sa altar.
"Iniputan mo ako sa ulo ulol ka! Tinuring kita na parang kapatid, tapos 'to pa
ang gaganti mo sa akin!"
"Please pare, maghunos-dili ka! patawarin mo na ako! Nagmamakaawa ako!
Hindi na ako uulit!"
"Huwag mo akong tatawaging pare, wala akong kilalang traydor!" sinentro niya
ang hintuturo sa gatilyo. "Mamatay ka na!"
Umalingaw-ngaw sa hangin ang putok ng baril, kasabay sa pagbagsak sa
katawan ng kasamahan niya sa sahig.
"CUT!" palahaw ng isang matandang bakla mula sa sulok ng isang kuwarto.

"Ilang beses ko bang sasabihin, suntukin mo muna siya sa mukha bago barilin!
Mahirap bang gawin iyon?! Ilang beses pa ba natin uulitin ang scene na 'to my
golly! Another take tayo!"
Supresa
"hon, bad news." bungad niya sa kaniyang asawa sa telepono. "nalulugi ang
kumpanya, kaya kailangan magbawas ng mga tao. Kasama ako sa mga
matatanggal. I'm sorry."
"it's okay hon. Wala ka dapat ipagpasensiya, ginagawa mo ang lahat para
buhayin ako." mahinahong sagot ng kausap sa kabilang linya. "mahal na mahal
kita. Alam ko kaya natin 'to. Malaki ang tiwala ko sayo hon, makakahanap karin
ng trabahong para sayo. Nandito lang ako laging sumusuporta sa'yo."
"maraming salamat hon. Hindi talaga ako nagkamali na pakasalan kita. Maliban
sa pagiging tapat mo sa akin, lagi kang nandiyan sa tabi ko."
"oh tama na ang drama! Uwi ka na hon, may surprise ako sayo!"
Dinig niya ang pagtili sa boses ng asawa, tantiya niya ang pagkasabik sa tono
nito. Napangisi siya at bahagyang napaisip kung ano ang supresang sasalubong
sa kaniyang pag-uwi.
"hi hon!" mabilisang halik ang pinagsaluhan nilang mag-irog pagpasok palang
niya sa tarangkahan ng kanilang bahay. "halos liparin ko ang kahabaan ng
expressway maka-uwi lang kaagad. Sabik ako sa surprise mo, ano ba iyon?"
"hmn, hulaan mo." pilyang sagot ng kausap.
"sirit."
"not fair, kailangan hulaan mo para may thrill."
"hmn, bagong damit?"
"hindi."
"sapatos?"
"nope."
"bagong necktie?"
"actually hindi siya bagay hon." hinalikan siya ng asawa sa pisngi. "isang good
news!"
"really? What is it?" yapos niya sa kabiyak, bakas sa kaniyang mukha ang
pagka-enganyo.
"magiging tatlo na tayo sa bahay!" tiling sagot ng kausap. "magiging tatay ka

na! buntis ako hon!"
Biglang nagdilim ang kaniyang paningin. Nasundan pa ng panibagong tili ang
loob ng bahay, isang masakit na hiyaw.
"pu&$@?#na ka! Baog ako!"
Related dagli searches: maikling kwento ng dagli, dagli examples, samples of
dagli, kwento ng agli, dagli examples, ano ang dagli, dagli definition and
description.
DAGLI HALIMBAWA KWENTO
Popular Posts
UPSET! Roman Gonzalez vs Srisaket Sor Rungvisai full fight Video WBC
VIDEO: Many boxing fans who were upset about the result of the Roman
Gonzalez vs Srisaket Sor Rungvisai fight. Here, you can watch teh video
and decide if it's a good call from the judges that Srisaket Sor Rungvisai
won the fight.
Manny Pacquiao vs Jeff Horn Fight Replay and Updates
Fight Update: Jeff Horn defeated Manny Pacquiao by UD (117-111, 115-113,

115-113)
LiveTrafficFeed
AvisitorfromManila,
Philippinesviewed
HalimbawangDagli
RealtimeviewGetFeedjit
Powered by Blogger

Halimbawa NG Dagli - Kwento

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Halimbawa NG Dagli - Kwento

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

9/14/2017 HalimbawangDagliKwento

Halimbawa ng Dagli - Kwento

Mga Halimbawa ng Dagli at Kwento ng Dagli. Ang daming Halimbawa tungkol

or in tagalog - halimbawa ng dagli. See some of the example of dagli here.

Definition of Dagli: Ang dagli o flash fiction sa Ingles ay isang anyong

pampanitikan na isang maikling-maikling kuwento. Binubuo lamang ito ng

pinamagatang Tatlong Dagli, sisikapin ng awtor na makapagsulat ng tatlong

Ito ang mga halimbawa ng Dagli:

Mahigit treinta pesos ang pinagbilhan niya sa mga

boteng inipon niya nang mahigit dalawang linggo.

Hindi niya napigilan ang ngumiti nang iabot sa

Tinext niya agad si Rachel. Sabi niya, may pera na

At pamaya-maya, nagkita nga sila ni Rachel. Sa loob

Kinabukasan, Lunes. May pasok na siya. Ihing-ihi siya

Holdap to! hiyaw na lamang ng lalaking nakaupo

Napasigaw ang babaeng kolehiyala na katabi ng

Ilabas niyo ang mga pera niyo! sigaw samin ng

Tumalima agad sila. Nagsilabasan ang mga pera,

Gisingin mo! singhal sa kin ng holdaper.

Tinapik niya ng makatatlong beses ang ale bago ito

Benedict? hindi makapaniwala ang tinig ng ale.

Natigilan ang holdaper. Nanlaki ang mga mata.

Para na! sigaw nito at dali-daling huminto ang

Tumingin muna ang holdaper sa ale. Punum-puno

Sorry po, Maam!

At saka ito bumaba.

Binalaan na siya ng class president.

Pagpasok niya ng klasrum ay sumalubong sa kanya

Pawis na pawis ang mahigit animnapung 3rd year

Hindi siya makakapagklase nang matino pag ganito

Okay, class, pahayag niya, palalabasin ko muna

Sa tingin niya, iyon ang pinakamainam gawin.

Isa-isang nagsilabasan ang mga bata. Nooy

nito. Parang basa.

Sa labas ay nanatili at nag-umpukan ang mga bata

Walang anu-anoy nagtatakbo ito palayo,

Araw ng mga bayani ngayon kaya walang pasok,

Pagkatapos ng laro ay kami ay kumain,nagpahinga

Masasabi kong sila ay tunay na mga kaibigan dahil

mo kung may problema ka at higit sa lahat ay

Ito yung mga kaibigan na pag nadapa o nahulog

Maraming tao sa mundo na pwede mong tawagin

Ngayon ay araw ng sabado, kaunti ang aking takdang aralin kaya't

napagpasyahan kong tumulong sa king ina sa pagtatanim at pagaalaga ng mga

Makikita sa aming bakuran ang mga iba't-ibang tanim katulad ng

talong,sili,talbos,kamote,pechay at kalamansi. Malaki ang tulong ngamga ito

mga lutong ulam.

nakakatulong din ito sa ating kalikasan.

-Mga Kwentong Dagli at Halimbawa ng Dagli-

Araw ng linggo, ako ay nagpunta sa aming simbahan. Nagulat ako sa dami ng

taong aking nakita. Kung ikukumpara mo sa pangkaraniwang araw ng linggo 'di

mapagkakaila na mas maraming nagsimba ngayon. Hindi naman mahal na

nakita ang dahilan. Narito sa simbahan namin ang poong Nazareno.

daw ay masaya sapagkat maraming dumalo sa banal na pagtitipon tipon. Ngunit

ng barkada. "Masuwerte tayo sapagkat marami paring nagsisimba sa ating

mawalan tayo ng pagsisimbahan sapagkat ang tunay na depinisyon ng

sama upang makinig, maipalaganap, at maiaplay ang mabuting balita ng

mabait, mapagbigay, at matulungin upang maging isang mabuting alagad ng

-Mga Kwentong Dagli at Halimbawa ng Dagli-

Nagising ako ng may ngiti sa aking mukha at pagkasabik sapagkat ang

pinaghirapan ng aming klase ay amin ng maipapamalas.Nag ayos ng sarili at

pumunta sa napagkasunduang destinasyon.Nakita ko ang aking mga kamag-

aral na nagaayos ng mga gagamitin sa presentasyon. Ako'y tumulong sa