TALAYTAYAN

Mga Kapahiwatigann

NOEL DESEO SANTANDER

 ... buksan ang pinto ng
kamalayan,
at tanggapin ang espiritu ng
kaalaman,
hayaang hubugin ang murang
isipan,
nang mapag-unawa ang angking
katauhan.

- Adelberto Torres Lacar

 Minarapat ng may-akda na gawin ang paglalahad sa
malikhaing porma ng isang nobela upang kahugutan ito ng
kaaliwan sa pagbasa. Ang bunga ng pananaliksik sa nasabing
katuruang ispirituwal ay ipinaloob sa isang istorya ng binatang
nakatadhanang maging isang talaytayan (Medium). Sadyang
binago ang pangalan ng mga tauhan, mga lugar at pangyayari
upang mabigyan ng proteksiyon ang karapatan ng mga tunay na
tao, lugar at pangyayari.

Sa katapusan ng bawat kapitulo mababasa ang ilang

Panimula pangungusap na hango sa Banal na Kasulatan na isa sa mga
pinagmumulan ng turo ng Simbahang Kristiyano. Layunin ng
nasabing bahagi na maihayag ang pananaw ng nakagisnang
relihiyon sa mga usaping napapaloob sa kulturang espiritista.

Bilang isang mag-aaral ng antropolohiya (Applied Cosmic
Anthropology, ASI), interes ng may akda na mapagyaman ang
kanyang kaalaman tungkol sa tao at mga bagay-bagay na sangkot
dito. Higit ang kanyang pagnanais na maunawaan at ipaunawa sa
iba ang kulturang sumasaklaw sa tao at sa buhay nito, partikular
ang bahagi ng relihiyon at espirituwalidad.
Hindi layunin ng may-akda na humusga kung alin sa
tinatalakay ang tama o mali. Bagkus, nais lamang nitong bigyan
ng pagkakataon ang sinuman na mapag-unawa at mapahalagahan
ang ilang realidad na bumabalot sa katuruang Espiritista at ang
pananaw ng Simbahang Kristiyano na kapwa yaman ng kulturang
Pilipino.

Sa mga nakalipas na taon, napagtuunan ng pananaliksik May Akda

ng may akda ang tungkol sa katuruang Espiritistang Kristiyano.
Masasabi nitong hindi naging madali para sa samahan ang
sumalunga sa agos ng nakagisnang relihiyom at espirituwalidad.
Pawang mga batikos at katanungan ang ipinupukol sa nasabing
katuruan sanhi ng kakulangan sa kaalaman at kakapusan ng
pang-unawa ng mga tao. Sa pangyayaring ito, hindi nabibigyan
ng puwang ang lubusang pagkilala sa mga makabuluhan at
mahahalagang aral ng buhay na nakapaloob sa katuruan. Dahil
dito, sumulat ang may-akda tungkol sa nasabing katuruan, upang
sa gayon ay makapagbahagi ito sa pagkamulat ng sinuman nang
sa gayon ay mapag-alaman ang dapat na mapahalagahan sapagkat
itoy totoo at mabuti, gayun din naman upang maiwaksi ang mga
bagay na kasinungalingan dahil nakasasama ito at sagabal sa
pag-unlad ng tao.
 NILALAMAN
1 Sumpa at Kamandag
2 Kwitis at Alak
3. Pabango at Lakas
4 Estandarte at Lunduyan
5 Panaginip at O.B.E.
6 Hiwalayan at Kaguluhan
7 Pases at Magnetismo
8 Espiritismo at mga Talaytayan
9 Hiwaga at Halina ng Bundok Banahaw
10 Samahang Espiritista at Centro Cana
11 Facultades at Mediuminidad
12 Pahiwatig at Katuparan
13 Pagsisiwalat at Panganib
14 Kamatayan at Buhay
15 Wakas at Simula
1
Sumpa
at
Kamandag
BANGKOK, THAILAND.
Sinungaling!.... Sinungaling ka!... Manloloko!... Niloko
mo ko!... Aaaaaaaaaaaaaaahhhh!... Pinaniwala mo akong ako
lang ang mahal mo nilinlang mo ako!... Ang tanga-tanga ko!
Dinuro-duro ng babaeng sukdulan ang galit ang may edad
na lalaking kasama ng isang babae at isang kabataang lalake na
nasa litratong hawak niya kasabay ang matindi nitong pagtangis.
Hindi na kailan man mangyayari ito!... Hindi mo na ako
masasaktang muli!...Labis-labis ang ginawa kong sakripisyo
mapasa akin ka lang! Ano ang ginawa mo?... Binalewala mo
ko!...Ginago mo ko!... Hayup ka!
Walang patid ang pag-daloy ng mga luha mula sa mga
matang nanlilisik sa galit ng babae.
Taliwas sa nagpupuyos sa galit na damdamin ng kaawa-
awang nilalang ang malamlam na liwanag na nagmumula sa
nakasinding kandila sa kanyang harapan, at ang katahimikang
bumabalot sa madilim na silid na kanyang kinaroroonan.
Labing siyam na taon labing siyam na taon akong
nagpakatanga!
Suntok sa ulo at dibdib ang iginawad ng babae sa kanyang
sarili. Paulit-ulit.
Aaaaaaaaaaaaaaaaaahhhhh!...
Nalugmok siya sa sahig at nanangis ng husto.
Makalipas ang ilang sandali, naghari ang katahimikan.
Sa gitna ng katahimikang iyon, unti-unting mauulinigan
ang mahinang pagtawa, tawa na unti-unting lumalakas hanggang
sa naging isang halakhak, nakakabingi, nakakatakot, nagbabadya
ng maitim na balakin, isang paghihiganti.
Bumangon ang babae at lumuhod, sa harap ng
nakasinding kandila, iniliyad niya ang kanyang mga kamay
pataas. Magkasabay niyang itinikom ang kanyang mga
nakabukas na mga kamay. Nanggigigil sa galit.
Isinusumpa ko! Sa iyong muling pag-alis, hindi ka na
muling makababalik, lalamunin ka ng lupa!.. At ikaw babae,
hanggang sa iyong ikalawang salin lahi, sakit at hapis ang inyong
kakamtin hanggang sa huling hininga ng inyong
buhay!....Matitikman nyo ang aking kamandag!... Isinusumpa ko!
Magsisisi kayo!
Nag-usal ng isang panalangin ang babae sa wikang
banyaga, pauli-ulit, nakakakilabot. Mahina sa simula hanggang sa
lumakas.
Umihip ang malamig na hangin sa paligid, nanunuot sa
kalamnam tagos hanggang kaluluwa. Isang ungol ang narinig,
nakalulunos. Namatay ang ilaw ng kandila. Kadiliman.
UMAGA, sa sala ng isang bahay,
Madam, dumating na po ang taong hinihintay nyo.
Papasukin mo.
Umalis sandali ang katulong upang sunduin ang panauhin
na hinihintay. Pagdating sa labas ng pintuan,
Tuloy na po kayo sir, hinihintay na po kayo ni Madam sa
loob.
Pumasok ang isang lalake at tinungo ang sala ayon sa turo
ng katulong. Pagkakita sa may edad nang babae na nakaupo agad
itong nagbigay pugay. Yumukod ito.
Magandang umaga po, Madam!
Tumingin ang binati na bahagyang napangiti pagkakita sa
dumating.
Halika, umupo ka.
Salamat po, Madam!
Inapuhap ng babae ang isang maliit na bell na nakapatong
sa katabing lamesita. Nang mahawakan niya, kanya itong
pinatunog. Lumapit ang isang katulong.
Madam?
Pakidalhan mo nga ng merienda dito.
Opo, Madam!
Mabilis na umalis at bumalik ang katulong, dala ang isang
tray ng pagkain at malamig na inumin. Matapos maipatong ang
dala sa center table agad din itong umalis.
Nang mapag-isa, masinsinang nag-usap ang dalawa.
Makalipas ang isang oras,
Alam mo na ang gagawin mo?
Opo, Madam!
Hindi ka dapat pumalpak.
Opo, Madam!
Siguraduhin mo.
Sigurado po, Madam!
May dinukot ang babae mula sa harapang bulsa ng suot
nitong blusang itim. Isang puting sobre ang hawak-hawak niya.
Kanya itong iniabot sa kausap .
Tulad nang napag-usapan, heto, tanggapin mo ang
paunang bayad. Makukuha mo ang kakulangan matapos mong
gawin ang ipinagagawa ko sa iyo.
Tumango ang kausap ng babae, pahiwatig na
naiintindihan niya ang tinuran.
Sige, makaaalis ka na!
Salamat po, Madam!
Pagkaalis ng lalake, nagtindig ang babae at nagtungo sa
kanyang kuwarto sa itaaas ng bahay. Pagkapasok niya sa kanyang
silid, umupo siya sa gilid ng kama. Nakapaling ang kanyang ulo
sa gawing kanang lamesita kung saan nakapatong ang isang
kwadro ng litrato ng kanyang kasal.
Ayaw man niya, napangiti siya.
Bumalik sa kanyang alaala ang isang matamis na tagpo ng
kanyang buhay. Mainit ang tagpong iyon. Para sa kanya, isa itong
tagumpay at hinding-hindi niya ito malilimutan.
Sa kanyang gunita, nakapatong sa kanyang hubad na
katawan ang isang lalake, ang kanyang asawa. Kapwa sila
pawisan. Abot-abot ang kanilang paghinga. Maingay siya habang
nagaganap ang isa sa matatamis na sandali ng buhay may-asawa.
Hanggang sa
Aaagh!
Uuughmm!
Sa pagkakataong iyon, naputol ang kanyang alaala.
Natawa siyang bigla.
Kinasabikan niya ang lalakeng nasa litrato at sa kanyang
gunita. Ninais niyang alamin ang kalagayan ng lalakeng yon.
Nahiga ang babae sa kama ng patihaya. Pinagsalikop ang mga
kamay at ipinatong sa kanyang sikmura. Pumikit ang babae.
Sinikap kalmantihin ang sarili, Hinayaan niyang dumaan ang
maraming larawan sa kanyang isipan na hindi pinagtutuunan ng
pansin, gayun din naman ang mga emosyon na kanyang
nadarama. Huminga siya ng malalim at dahan-dahan, paulit-ulit,
hanggang sa hindi na niya namamalayan ang kanyang paghinga.
Saglit pa, laman na ng kanyang isipan ang isang lalake. Inisip
niya kung saan ito naroroon sa pagkakataon na iyon. Tila
naglakbay ang kanyang diwa. Bumulaga sa kanyang isipan ang
isang lalake na nakaupo sa opisina nito, tahimik, may malalim na
iniisip. May edad na ang lalake, ngunit mababanaagan pa rin ng
kakisigan na kakabaliwan ng sinumang anak ni Eba.
Nakaramdam siya ng pagmamahal sa lalake nang pagmasdan
niya itong mabuti. Nais niya itong yakapin, ikulong ang kanyang
sarili sa mga matitipunong bisig nito, at siilin ng halik ang
mapupula pa rin nitong mga labi sa kabila ng kanyang edad.
Ngunit, batid niyang hindi niya magagawa sa puntong iyon ang
kanyang nais, kayat pinagsawa na lamang niya ang kanyang sarili
na pagmasdan ang nakaupo pa ring lalake. Naputol ang kanyang
kaaliwan habang pinagmamasdan ang pinakamamahal na lalake
nang kanyang maarok sa isipan nito ang nilalaman nito. Hindi
niya nagustuhan ang kanyang nakita. Unti-unting napalitan ang
pagmamahal na damdamin ng poot. Nawalang bigla lahat ang
mga larawan na kanyang nakikita. Naging puti ang kanyang
paligid, wala siya makita maliban doon. Di kawasay bumalik
ang kanyang kamalayan sa kasalukuyan. Nagmulat siya ng
kanyang mga mata. Nawala man ang mga larawang kanyang
nakikita, nanatili naman sa kanyang kalooban ang poot.
Bumangon sa pagkakahiga ang babae. Umupo ito at
pinagsusuntok nito ang kamang hinihigaan, kasunod nitoy
pananangis.
Sandali pa, tumayo siya. Lumapit sa drawer sa gilid ng
kama. Hinugot iyon. Binuksan ang isang munting kahon na
nakalagay doon. Nang makita ang isang maliit na plastic na may
lamang tila itim na pulbos, nangiti siya, kinuha niya ito at
hinagkan, kagyat ding isinauli sa kahon at saka isinarado ang
drawer. Nahigang muli ang babae. May naglalaro sa kanyang
isipan. Anuman iyon, nagdulot ito ng kakaibang ngiti sa kanyang
mukha, ngiting may bahid ng kasamaan.
Akin pa rin ang huling halakhak!
EMBAHADA ng Pilipinas, Sukhumvit, Bangkok.
Sir, Maayos na po ang lahat.
Kailan ko pipirmahan ang mga dokumento?
Sir, bukas po pwede na.
Ok, magkita na lamang tayo sa hotel.
Yes sir!
Bye!
Bye!
Ibinaba ng lalake ang hawak na cellphone at saka
ibinulsang muli. Iniangat niya ang telepono at nagsabi,
Kape nga, black, please!
Yes sir! tugon ng nasa kabilang linya.
Hindi nagtagal nagbukas ang dating nakapinid na pinto ng
opisina, pumasok ang isang matangkad na babae, balingkinitan
ang pangangatawan, maputi, mahaba ang buhok at artistahin ang
mukha, ang sekretarya, may dala tong isang tasang kape.
Sir, eto na po ang kape nyo!
 Umiindayog ang balakang na lumapit ang sekretarya,
nang inilapag ang tasa ng kape sa mesa dumikit pa ito sa lalakeng
nakaupo. Tila ibig nitong ipaamoy ang pabango nito. Na siya
namang naamoy ng lalake. Naisipang tumayo ng sekretarya sa
likuran ng nakaupong lalake at sinimulang masahihin ang mga
balikat nito. Masahe na may halong pagnanasa.
Charlotte,
Sir naman, ayaw nyo pa nyan, marerelax kayo!
Ok lang ako, Charlotte, sige na, tapusin mo na ang
pinagagawa ko.
Natigil ang pagmamasahe ng sekretarya, medyo ito
naiinis. Sumimangot ito ng palihim.
Magiging akin ka rin balang araw! aniya sa sarili.
Dali-daling lumabas ng silid ang sekretarya at bumalik sa
kanyang mesa. Ipinagpatuloy nito ang ginagawa sa nakabukas na
computer.
Sandali pa, lumabas ang lalake. May dala tong mga papel,
iniabot sa sekretarya.
Charlotte, paki una mo nga ito, kailangan lang sa
meeting ko mamaya..
Nangiti ng ubod tamis ang kausap. Masuyong kinuha ang
iniaabot na papel. Sinadyang mahawakan ng sekretarya ang
kamay ng lalake.
Sure, sir, basta ikaw!.
Tiningnan sa mata ng lalake ang sekretarya, Baka may
makakita.
Ikaw naman sir, di na mabiro!
Pagkatapos mo, pakilagay na lang sa table ko. Aalis
muna ako, may pupuntahan lang ako sandali sa labas. Babalik din
ako agad.
Yes, sir!
Inihatid ng tanaw ng sekretarya ang papalayong lalake.
Sa isip ng sekretarya, Mahal na mahal kita , Sir, anakan
mo ko! at malisyosong itong ngumiti.
Nang mag ring bigla ang telepono, kanya agad itong
sinagot.
Good mor..
Asan si sir mo?
Nang mapagsino agad ng sekretarya kung sino ang
kanyang kausap, medyo nataranta ito.
Ah, eh,..maam..
Madam! Hindi ba sinabi ko na sa yo tatawagin mo
akong madam at hindi maam!
Ah yes maam! Ehek! Madam pala!
Sinisigawan mo ba ako?!
Ay hindi po, madam, hindi ko lang kayo marinig ng
husto, mahina po kasi ang dating nyo, ngunit sa loob-loob ng
sekretarya, Tsunami nga ang dating nyo eh, hindi naman kayo
asawa ng ambassador gusto nyo pa madam ang itawag sa inyo,
taas din ng lipad nyo!
Charlotte!
Yes, tsunami, ehek, yes madam?
Asan si sir mo?
Ay madam lumabas po sandali.
Saan nagpunta?
Eh, hindi po nabanggit madam.
Bakit hindi mo tinanong? Sekretarya ka di mo alam kung
saan napunta ang boss mo!
Pasensya na po madam, wala po talagang sinabi si sir,
may naisip bigla si Charlotte, Pero narinig ko po na
bibili ata po ng cake si sir, ewan ko po kung para kanino.
May okasyon ho ba sa inyo?
Napag-isip sandali ang kausap. Mukhang may naalala ito.
Oo, meron!
Ano po ba yun, madam?
Heh!, Wala ka na dun, usisera!
Pabagsak na ibinaba ng kausap ng sekretarya ang
telepono. Sumakit ang tenga ng sekretarya.
Arayyyyy! Sobra talaga ang babaeng ito! Peste sa buhay
namin ng love ko! Nakuuu! Sige lang, bilang na ang masasaya
mong araw. Magpakasawa ka na sa asawa mo! Magiging akin na
siya!
Inis na ibinalik ng sekretarya ang hawak na telepono sa
lalagyan nito.
CITYLANDIA condominium, Makati City. Eksaktong alas tres
ng madaling araw. 1 Pedro 5:8-9a
Sancte Michael Archangele ... defende nos in proelio...
contra nequitiam et insidias diaboli esto praesidium ... Imperet
illi Deus ... supplices deprecamur tuque ... Princeps militiae
coelestis ... Satanam aliosque spiritus malignos ... qui ad
perditionem animarum pervagantur in mundo ... divina virtute, in
infernum detrude ... Amen
Matapos dasalin ng babae ang panalanging ito, agad din
itong bumalik sa kanyang pagtulog. Inilagay sa ilalim ng kanyang
unan sa ulo ang hawak na maliit na bibliya.
Habang nakapikit, nagsalimbayan ang maraming imahe sa
kanyang isipan. Nakakatakot ang mga ito. Nakita niya ang
kanyang anak, may papalapit na isang maitim na usok dito.
Nahintakutan siya.
Hesus ko!
Nagmulat siya ng kanyang mga mata sabay bangon.
Hindi ka magwawagi sa masama mong balak sa amin ng
anak ko. Hindi kami pababayaan ng nga banal na protektor. Hindi
kami pababayaan ng Diyos.
2
Kwitis
at
Alak

Magpigil kayo sa sarili at

maglamay sapagkat aali-aligid ang
SA KABUNDUKAN NG Tanay, Rizal.
diyablo na inyong kaaway at gaya Ano yun? namamanghang sambit ni Luke habang
siya ng umaatungal na leong pinagmamasdan ang mga mumunting ilaw na pumapailanlang sa
kadiliman at katahimikan ng kalangitan. May dilaw, pula, asul at
humahanap ng masisila. Labanan luntiang mga kulay ang mga ito. Pamilyar ang ganung panoorin
ninyo siya na natatag sa sa kanya. Tuwing bagong taon, piyesta o mahalagang kasayahan,
karaniwan nang nakikita niya ito.
pananampalataya.
 Roman candle?... Roman candle nga!... Ang ganda!
natutuwang wika niya sa sarili, Saan galing ang mga yon? Sino
ang nagsindi?
Ang ganda no!, pabulong na wika ni Mikel pagkaupo
sa tabi ni Luke na lumipat mula sa pagkakatayo sa gawing
harapan.
Bakit may Roman candle dito? pabulong na tanong ni
Luke sa tumabi sa kanya.
Ssssshhhh! Wag kang maingay! mahinang saway ni
Mikel kasabay ng pagdampi ng kanyang hintuturo sa kanyang
nakangusong mga labi, Hindi yan Roman candle, aniya.
Eh, ano?
Mamaya, ipaliliwanag ko sa yo, nood muna tayo.
Tumango lang si Luke sa kanya, Sige.
At minalas kapwa nila ng ilan pang mga sandali ang
paglitawan ng mumunting ilaw mula sa itaas ng kakahuyan
papaitaas sa kalangitan sa gawing harapan nila sa kabilang panig
ng ilog.
Sandaling ibinaba ni Luke ang kanyang tingin at ibinaling
ito sa iba pa nilang mga kasama. Tulad niya, sila man ay tahimik
na natutuwa habang pinagmamasdan ang kakaibang panoorin.
Pakiwari niyay batid nila kung ano ang mga bagay na yon, saan
nagmula, at ano ang kahulugan ng mga ito, di tulad niya na di
nauunawaan ang kaganapan. Muli niyang ibinaling ang pansin sa
magagandang pailaw sa kabundukang kanilang kinaroroon,
hanggang sa kahulihulihan nitong munting ilaw na pumailanlang
at dahan-dahang nawala sa kadiliman ng kalangitan.
Sandaling nanahimik ang lahat, pagdakay
Attendant! Attendant! Katitikan, secretary! , pigil na
hiyaw ni Elisa sa mga kasama nila samantalang nakatuon ang
pansin nito kay Carding na nanahimik sa pagkakaupo sa isang
malaking bato sa tabi ng ilog sa gawing kanan sa kanilang
harapan.
At kasabay sa pagtalima ng dalawang kalalakihang
kasama nila na pumesto sa likuran ni Carding, ay ang mabilis na
pagkilos ni Elena, hawak ang isang sulatang papel at ballpen, at
isang maliit na sipi ng Bagong Tipan na salin sa Tagalog, na
kagyat puwesto naman sa harapan ni Carding.
At nagsimulang umawit ang lahat
Halina Oh Espiritu Santo
Hulugan Mo kaming anak Mo
Na maipakita ang kapangyarihan Mo
Sa harapan naming mga naririto.
Uuuuuugghhhhh! impit na daing ni Carding habang
natumba ito patalikod na sinalo ng dalawang kalalakihang nauna
nang pumowesto sa kanyang likuran.
Muling umawit ang lahat habang matamang nakatingin
kay Carding na tila nawalan ng malay.
Purihin ang Poong Hesus
Pananalig namiylubos
Oh Ama ng kabanalan
Dapat ka naming igalang.
Dapat ka naming sambahin
Dapat ka naming mahalin
Dapat ka naming idambana
Sundin ang yong ninanasa...
Halos magkakasabay na nag antanda ng krus ang lahat at
nagsiluhod. Lahat ng pansin ay nakatuon pa rin kay Carding.
Ilang saglit lamang ay muli itong bumangon sa kanyang
pagkakahiga sa mga bisig ng dalawang kalalakihan na
nakaagapay sa kanya. Kapansin-pansin ang paminsanang
paggalaw ng isa sa dalawang lalaki umaagapay na tila may
iniwiwisik na kung anong bagay na di naman nakikita sa
bahaging sintido, bibig, puso at likuran ni Carding nang paulit-
ulit.
Mabilis na kumilos si Carding, nagsulat ito sa papel na
hawak ng isang babae gamit ang ballpen na inilagay ni Elena sa
kanyang kanang kamay.
Pagdakay nagsalita si Carding sa malumanay at
mahinang tinig na tanging siya at si Elena lamang ang
nakakarinig. Ang bawat katagang namutawi sa labi ni Carding ay
buong ingat na pinakinggan at sinulat naman ni Elena sa hawak
nitong puting papel.
 Ilang saglit pa, muling natumba si Carding na sinalo
namang muli ng dalawang lalaki sa likod niya. Ang lalaking
nagwiwisik ng kung ano sa mga bahagi ng katawan ni Carding ay
nag antanda ng krus sa pagitan ng mga kilay nito. Matapos niyon
ay tila nagising sa pagkakahimbing si Carding at dagling ininom
nito ang isang basong tubig na iniabot sa kanya ni Elisa.
Tumayo si Elena, at sa harap nilang lahat ay binasa ang
sinulat niya sa hawak na papel.
Sa muling pagdako ng kagalang-galang na protektor San
Tito, ipinaabot niya sa lahat ang pahiwatig ng namumuno sa mga
kapatid nating wala na sa hugis na nananahan dito sa ating
kinaroroonan. Aniya, ang mga kwitis na inyong nasilayan ay
tanda ng pagtanggap at pagpapasalamat ng hari sampu ng
kanyang mga nasasakupan na nananahan sa kahariang ito at ng
mga panauhing espiritu mula sa ibat-ibang dako na inanyayahan
ng mahal na hari upang makapakinig sa mabuting balita na
inyong ibinahagi kanina lamang. Asahan ninyong pagiingatan at
ibabahagi din sa iba pang espiritu ang mga natanggap na
kaliwanagan nila. Muli, ang pasasalamat ay ipinaabot sa lahat na
dumako sa pook na ito at nagbahagi ng mabuting balita
Tahimik ang lahat at nakikinig sa binabasa ni Elena.
Sa bahagi naman ng protektor, aniya, lubos akong
nagagalak, sampu ng mga kabatlayaan sa kalangitan, sa
matagumpay ninyong pagbabahagi ng mabuting balita sa kapwa
nyo nilikha na wala na sa hugis sa pook na ito. Dagadag pa ho ng
mahal na protector, mangyaring padakuin ang inyong pangulo sa
dalawang malaking tipak na bato sa tabi ng ilog. Kunin ang
anumang matagpuan sa dakong yon at pagsaluhan. Iyon ay
munting handog ng namumuno sa mga mga espiritung nananahan
sa pook na ito sa inyong lahat na pumarito at magmisyon
Nagkatinginan sa isat-isa ang mga nandoroon at
napangiti pagkaunawa na may iniwang handog ang hari para sa
lahat.
Alak yan siguro, bulong ng isang matabang lalake sa sinoman sa pook na pupuntahan, sa mga kapwa tao at kapwa
kanyang katabi.
Baka mga kendi, sagot naman ng binulungan.
Hindi, pabango yan, singit nang isa matandang babae..
Ssssssssshhhh! Makinig kayo, di pa tapos ang
pahiwatig, saway ni Elisa sa mga nagbulungan.
Nagpatuloy si Elena sa kanyang pagbasa, At ayon po sa
mahal na protector, matapos ang pagsasalusalo sa handog ay
maaari na tayong makapaggpahinga. Yun lamang po.
Matapos basahin ni Elena ang pahiwatig agad namang
nagpunta ang pangulo ng kapatiran sa dakong itinuro. Sabik na
naghintay ang lahat sa pagbabalik nito at malaman kung ano ang
nasabing handog ng hari para sa lahat.
Ilang saglit pay
Ayan na si pangulo! wika ng isa sa kapatiran na
nakitang paparating ang matandang lalake na may hawak na
boteng kulay lumot.
Sabi ko na nga ba eh, alak! Tama ako noh!
pagmamapuri sa sarili ng matabang lalake.
Oo na, tama ka na! tila naiinis na sagot ng kausap.
Hoy, tumigil nga kayong dalawa! saway sa kanila ng
matandang babae.
Matapos ang maiksing kasayahan sa pag-inom ng alak ay
agad na nagsikilos ang karamihan para sa pagtulog. Ang ilan ay
niligpit ang ilang mga gamit na nakakalat sa lupa, ang ibay
naglinis ng katawan, at may nagayos ng mga tent na tutulugan.
Ilan pang sandali ang karamihan ay makahiga na upang matulog.
Mag-aalas dos na ng madaling araw. May ilang kalalakihan ang
nanatili pa ring gising at nagbabantay upang siguraduhin ang
kanilang kaligtasan sa bahagi ng bundok na kinaroroonan.
Napagalaman ni Luke sa kanyang pagsama sa kapatiran ng
Centro Cana, isang lunduyan na kabilang sa grupo ng mga
espiritista, na isang pagmimisyon ang gagampanan ng mga
miyembro ng nasabing kapatiran sa bahagi ng bundok na yon ng
Rizal. Ang pagmimisyon ay taunang ginaganap ng kapatiran bago
sumapit ang anibersaryo ng kanilang lundayan. Itoy bilang
paghahanda ng bawat miyembro upang sa gayon ay maging
matagumpay ang selebrasyon ng nasabing okasyon. Tampok sa
misyong tulad nito ang pagbabahagi ng mabuting balita sa
nilikhang wala na sa hugis o mga espiritu, sa bawat gabi ng
pananatili sa lugar na pinagmimisyonan. Sa pagkakataong iyon,
ito na ang ikalawa at huling gabi ng kanilang pananatili sa lugar.
Hoy, Luke! Anong iniisip mo dyan?
 Si Mikel, kanina pa pala pinagmamasdan ang
pagsasawalang kibo at pananahimik ni Luke habang nakaupo ang
huli sa isang malaking putol na kahoy malapit sa isang bunton ng
mga tuyong dahon at mga sanga na may ningas na nagsisilbing
liwanag at pinagmumulan ng init sa madilim at malamig na
paligid.
Wala naisip ko lang yung mga kwitis kanina.
Ahh yun ba? Totoong mga kwitis ang mga yon. May
katiyakang wika ni Mikel.
Pero paano nangyaring
Ikaw talaga, pinaiiral mo na naman ang pagkamatanong
mo, di ka pa rin nagbabago. Akala ko mababago na ang ugali mo
pagpunta mo sa Thailand, di pa rin pala.
Ano ka ba! Ako pa rin ang dating Luke Serafico. Walang
nagbago.
Wari ko nga. Tumangkad at lumaki lang ang katawan
mo, maliban doon wala na. At Siyempre, tulad ko gwapings pa
rin! Hehehe
Yeahhh! At nag appear ang dalawa na nakatawag ng
pansin sa ilan sa mga gising pang nagbabantay.
Tumayo si Mikel. Kumuha siya ng dalawang maiksing
putol na kahoy at isinugba sa siga. Bumalik din ito kaagad sa
pagkakaupo sa tabi ni Luke.
Matamang minamasdan ng dalawa ang mga kahoy na
kalalagay lamang sa siga, kung paano ito unti-unting umapoy
kasabay ng pagkarinig nila ng miminsang paglagitik ng mga ito.
Mikel, totoo ba ang mga kwitis kanina? seryosong
tanong ni Luke sa katabing kababata.
Nangiti ang binatang kausap at sumagot, Oo, tunay na
mga kwitis ang mga yon..
Ang ibig kong sabihin, galing ba yon talaga sa mga
espiritung nananahan dito sa bundok na to?
Oo.
Mga espiritu sila? At may kaharian dito?
Oo.
Tumayong muli si Mikel at pumasok sa loob ng kanilang
tutulugang tent tatlong dipa ang layo mula sa kanilang likuran.
Sandali pa lumabas na ito na may hawak na dalawang plastic na
basong pinagpatong sa kanyang kaliwang kamay, at isang bottled
mineral water sa kanyang kanan. Tinungo niya ang kinaroroonan
ng isang takure ng kape na malapit sa siga. Nagsalin siya sa
dawalang plastic na baso ng kape. At agad ding bumalik kay
Luke. Matapos maiabot ang isang plastic cup sa kababata ay
umupo na rin siya sa tabi nito.
Magkasabay na lumagok ang dalawa ng medyo mainit-
init pang kape.
Maraming bagay tayong inaakala natin ay di totoo
pero totoo pala, mahinang bulalas ni Mikel, mga bagay na
pakiwari natin ay imposible, pero posible palang maganap sa
ating buhay..
Napatingin si Luke sa kababata na dagli rin niyang binawi
at itunuon muli ang tingin sa siga habang hawak ang baso ng
kape.Sandali pa, uminom siyang muli.
Tulad mo, di rin ako makapaniwala noon. Hindi ko rin
maintindihan kung paano at bakit nangyayari ang isang bagay.
Subalit makalipas ang ilang taon, sa aking pagsasanay, nang
mabuksan ang aking mata, makita sila, maradaman at maranasan,
nagsimula na akong maniwala at makaunawa sa maraming
bagay.
Nilagok ni Mikel ang natitirang laman ng hawak niyang
baso.
Talaga, nakikita mo sila, pero paano? usisa ni Luke.
Tiningnan siyang muli ng kababata.
May tamang panahon ang mga bagay. Hindi man natin
hanapin, ipagkakaloob ito sa atin kung napapanahon na mas
mabuti na nakahanda tayo sakaling ipagkaloob ito sa atin.
Napailing si Luke sa kausap, Naks, ang lalim nun ha.
Ikaw yata ang nagbago. Hindi ka naman dating ganyan.
Napapansin ko, di ka na masyadong malikot at maingay. Medyo
tahimik ka ngayon at seryoso. Bakit ba ha?
Hehehe di naman, nasa lugar lang,natatawang sagot
ni Mikel, kapag kasi nasa misyon di pwede ang pasaway, baka
parusahan ka ng mga espiritu.
Ngiti rin lang ang iginanti ni Luke. Uminom itong muli
ng kanyang kape.
Eh, yung bote ng alak, galing din ba talaga sa kanila
yun?
Tumango si Mikel.
 Paano? Dahil na rin marahil sa pagod, hindi mapigilan ni Luke na
Bumuntong hininga si Mikel at nag wika, May mga ipinikit niyang dahan-dahan ang kanyang mga mata. At bago niya
bagay tayong pilit man nating maunawaan ay di mangyayari. tuluyang panandaliang lisanin ang mundo ng malay umukilkil sa
Kung minsan kailangan na lang nating tanggapin ito at kanyang katinuan ang ilan sa mga sinabi sa kanya ni Mikel,
paniwalaan. Di mo na kailangang makita pa o maranasan. May tamang panahon ang mga bagay. Hindi man natin
O, ayan ka na naman, nagpapakalalim ka na naman. hanapin, ipagkakaloob ito sa atin kung napapanahon na mas
Tigilan mo nga ko! mabuti na nakahanda tayo sakaling ipagkaloob ito sa atin.
Ikaw naman kasi, ang dami mong tanong. Sinasagot
lamang kita.
Hehehe sensya na ha, at naghikab si Luke,
Huuuummph!
Antok ka na ah, tulog na tayo Luke, anyaya ni Mikel
habang nagbubuhos ng mineral water na nasa tabi nila sa
kanyang ininumang baso ng kape upang linisin ito. Matapos iyon
ay pumasok na ito sa tent.
Sige sunod na ko, ubusin ko lang tong kape ko.
Gagamitin ng makasalanan
Matapos ang huling lagok ng kanyang kape, nanatiling ang kapangyarihan ni Satanas,
tahimik si Luke habang naglalaro sa kanyang isipan ang mga
kaganapang di nya lubos na maunawaan, ang mga makukulay na
nang may mga mapanlinlang na
kwitis sa kabundukan na tanda ng pagtanggap at kasiyahan ng himala, tanda at kababalaghan. At
mga nananahang espiritu doon, at ang handog na alak ng hari
bilang pasasalamat sa kanilang pagbabahagi ng mabuting balita
lubos na dadayain ng kasamaan
sa kanila. Napagisip-isip ni Luke, marahil tama nga si Mikel, ang mga papunta sa pagkawala
may mga bagay tayong pinipilit unawain pero di maunawaan ang
kailangan lamang ay tanggapin ito at paniwalaan. Ngunit sa
na tumatangging magmahal sa
kagaya ni Luke, mahirap basta na lamang tanggapin ang isang katotohanang naghahatid ng
bagay at paniwalaan. Siya ang klase ng tao na kailangang
maintindihan muna ang isang bagay bago ito tanggapin at
kaligtasan.
paniwalaan.
Ilang sandali pa, pagkahugas ng basong ginamit sa
paginom ng kape agad itong pumasok sa loob ng tent. Humiga 2 Tessalonica 2:9-10
siya sa tabi ni Mikel na naghihilik. Sa kanyang pagkakahiga,
napansin niya ang hugis tao na anino sa gawing ulunan niya.
Inakala ni Luke na isa ito sa mga kapatirang naatasang
magbantay ng gabing iyon. Matagal ding minalas ni Luke ang
nasabing anino. Pakiramdam niyay pinagmamasdan siya nito.
Nagdulot iyon ng kaunting pangamba sa kanya. Nawala lamang
ang kaba nang nawala din ang nasabing anino.
 ALAS DOS NA ng hapon nang makarating sa Centro Cana ang
mga nagmisyon sa kabundukan. Pagod ang lahat sa mahaba at
mayugyog na biyahe pababa ng kabundukan ng Tanay. Buti na
lang di masyadong siksikan sa loob ng apat na sasakyang dinala
sa misyon. Kahit papaano kumportable silang nakaupo habang
nagbibiyahe, sa katunayan mga nakatulog ang mga kabataang
kinabibilangan nina Luke at Mikel sa L-300 van na kanilang
sinasakyan.
Hoy gising na! Magsiging na kayo, Mikel! Magsibaba na
kayo dyan, dalhin nyo na ang mga gamit nyo sa loob ng centro,
wika ni ate Elisa na nakasungaw ang ulo sa bintana ng
sinasakyan nina Luke.
Nagising ang tinuran, gayun din si Luke.
Ate naman, ang ingay-ingay, naputol tuloy ang panaginip
ko. Ang ganda pa naman, magkasama kami ni Booba. Ani Mikel
na pupungas-pungas.
Nagmulat ng mga mata ang ilan pang kabataang nasa van,
naginat-inat ng katawan tuluyang mapalis ang nararamdamang
antok.
Booba? Si Booba na naman! Hay naku Mikel, di ka
nanonood ng tv o sine ni Booba, nasa centro ka na, noh!
Mananalangin na tayo ng pasasalamat. Hala, magsibaba na
kayo!
Nakangiting binati ni Luke ang nakasungaw pa ring si

3
Elisa, ang panganay na kapatid ni Mikel. Tatlong magkakapatid
sina Mikel. Siya ang bunso. Si Carlo, ang kuya ni Mikel ay
nagtatrabaho sa Saudi may dalawang taon na.
Oh Luke, musta ka? Ok ba ang misyon mo sa bundok?
Pabango malambing na pag-uusisa ni Elisa.
at Ok naman po te, medyo antok pa rin.
Nangiti si Elisa, Di bale, bawi ka na lang ng tulog
Lakas paguwi sa inyo mamaya. Lika na kayo, baba na. Mananalangin
na tayo.
Sa isip-isip ni Luke habang inaayos ang kanyang gamit na
ibababa, Aaahh, dasal na naman, bago umalis papunta sa
bundok, dasal, noong nasa bundok na, dasal ng dasal, ngayong
pag-uwi, dasal pa rin. Walang katapusang pagdarasal
tiningnan ni Luke si Mikel, Paano kaya nakakayanan ng
kaibigan kong to ang gampanin nila? Hmmm.himala, may
malaking himalang nangyari siguro sa taong to.
Napansin siya ni Mikel na tintingnan niya ito. Ngumiti Si
Mikel na nakataas pa ang magkabilang kilay.
Bakit? Ano na naman ang iniisip mo? Wala, walang
himala! Ang himala ay nasa puso ng tao!madramang wika nito.
Nabigla si Luke, sa loob-loob niya, Ngek, Pano nalaman
ng taong to na tungkol sa himala sa kanya ang iniisip ko?
May sumigaw mula sa dako ng centro, Dalian nyo na
dyan, Mikel, ano ba!
Oo ate, andyan na!pasigaw ding tugon ni Mikel, Baba ang buong pamilya ni Luke sa isang condo sa Makati, at saka
na nga tayo, Luke.
Nang may maalala si Mikel. Tinanong niya ang isa nilang
kasama.
Kevin, nasan yung dilaw na estandarte?
Nasa loob ng bag ko.
Pakilabas mo na, isasabit natin yan sa loob.
Ok, ako na bahala.
Naunang bumaba si Mikel dala ang mga gamit na
personal at ng iba pa. Sumunod si Luke, na sinundan ni Kevin,
tapos si Tonie, Kaji, Justin at apat pang mga kabataan.
Pagpasok sa loob ng centro, magkakasamang inilapag sa
sahig nina Luke at Mikel ang kanilang mga gamit kasama ng iba
pa. Kinuha ni Mikel ang dilaw na estandarte kay Kevin at isinabit
ito sa pader sa kanang parte ng centro na malapit sa altar kung
saan ay may nakasabit na malaking krus.
Umupo si Luke sa ikatlong hanay ng upuang
pangsimbahan katabi ng ilang kabataan, at siyay tahimik na
nagmamasid. Umupo sa kanyang kaliwa si Mikel.
Nang matawag na ang lahat at makapasok sa loob ng
centro tumayo ang pangulo ng kapatiran na si Tatay Manuel
upang mamuno sa pananalangin. Humarap ito sa mga kasamahan
at nagsabi, Magsitayo po ang lahat sa ngalan ng Ama, ng
Anak, at ng Espiritu Santo
Amen! ang sabay-sabay na tugon ng lahat.
Batid ni Luke na simula na iyon ng isang gampaning
pananalangin. Makailang beses na rin na nakadalo siya sa ganung
pagtitipon. Sumasama siya kay Mikel sa tuwing niyayaya siya
nito noon bago sinama siya ng kanyang mga magulang sa
Thailand. Isang diplomat ang kanyang ama. Sa unang
pagkakataon isinama siya at ang kanyang ina sa bansang
pinagtatrabahuhan ng kanyang ama. Ang kanyang ina ay isang
businesswoman. Kung bakit siya nasa Pilipinas muli ay para
magbakasyon ng dalawang buwan kasama ang kanyang inang
nag-aasikaso ng itatayong business sa Makati. Matagal nang
magkakilala ang pamilya nina Luke at Mikel. Sa katunayan,
inaanak si Luke ng mommy ni Mikel, at si Mikel naman ay ang
mommy ni Luke. Magkaibigang matalik ang kanilang mga ina.
Magkapitbahay ang kanilang pamilya sa Ermita, bago lumipat
nagpunta sa Thailand. Ipinagkatiwala na lamang sa tiyahin ni
Luke ang condo nang umalis sila tungo sa ibang bansa. Sa
kanilang pagbabakasyon doon sila tumitira ngayon.
Sumasampalataya ako sa Diyos Amang
makapangyarihan sa lahat...
Nanatiling tahimik si Luke. Pinakikinggan ang pagdarasal
ng mga miyembro ng kapatiran.
Panalangin ng pasasalamat matapos ang pagmimisyon sa
kabundukan..
Unang pagkakataon iyon ni Luke na sumama sa
pagmimisyon sa bundok. Laking pasasalamat niya at pinayagan
siyang sumama ng kanyang ina. Kadalasan kasi ay isinasama siya
nito sa anumang lakad. Medyo mahigpit ang ina ni Luke. Ayaw
nitong mawalay sa kanyang tabi kahit ilang sandali ang kanyang
unico hijo. Kaya nagtaka maging si Luke nang payagan siyang
mawalay sa ina sa loob ng tatlong araw at dalawang gabi. Inisip
na lang niya na kaya siya pinayagan ay sina Mikel naman ang
kasama niya at may tiwala ang kanyang ina sa mga ito na di siya
pababayaan.
Ilang saglit pa ay kumanta ang lahat,
Ama naming sumasalangit ka.
Sambahin ang ngalan mo.
Mapasaamin ang kaharian mo,
Sundin ang loob mo,
Dito sa lupa para na sa langit
 May nasinghot na mabangong amoy si Luke na
ikinainteres niya. Suminghot siya ng makaikatong beses,
parehong amoy ang kanyang nasisisinghot. Amoy iyon ng mga
bulaklak na rosas. Luminga-linga si Luke at inalam niya kung
ang ibang nandoroon ay nakakaamoy din ng kanyang naaamoy.
Tila walang nakaaamoy nito maliban lang sa kanya. Maging si
Mikel na kanyang katabi ay patuloy lang sa pagkanta tulad ng
lahat.
Napansin ni Mikel ang paglinga-linga niya, tinanong siya
nito, Bakit?
Ah eh, wala, nakangiting tugon niya.
Nagpatuloy sa pag-awit si Mikel.
Si Luke ay nanatiling tahimik. Pumikit siya. Nilanghap na
lamang niya ang amoy ng mabangong bulaklak na pakiwari niya
ay lalong lumalakas sa bawat paglanghap niya.
Sa ngalan ng Ama, ng Anak at ng Espiritu Santo. Ani
tatay Manuel na nagantanda ng krus sa sarili.
Amen. Tugon naman ng lahat.
Humarap si Tatay Manuel sa mga miyembro, Magsiupo
po tayo at maghanda sa ebanghelyo.
Pagkarinig ni Luke ng salitang ebanghelyo ay mariing
napapikit ito , Oh my.., ebanghelyo na naman! sambit niya sa
kanyang isipan, Mahaba-habang pakikinig na naman ito. Okey
lang, pipikit na lang ako, kunyari nakikinig, pero tutulog ako.
Ang ebanghelyo ay ang pinakamahalagang bahagi ng
gampanin ng mga espiritista. Iyon ang pagkakataon upang
mapag-unawa ang mga salita ng Diyos na nasusulat sa Banal na
Kasulatan. Nangyayari ito sa pamamagitan ng pagbabahagi ng
ilang piling miyembro ng kapatiran na may kakayahan sa
paghahayag ng Salita ng Diyos na tinatawag ding sitas. Sila ang
mga tinatawag na Ebanghelista. Sa pamamagitan nila at sa gabay
ng Banal na Espiritu Santo ay napag-uunawa ng mga nakikinig
ang kahulugan ng Salita ng Diyos. Kadalasan ang takdang aralin
na Salita ng Diyos na pag-aaralan ay isa sa mga ibinabang
kapahiwatigan ng mga batlayang dumako sa nakaraang gampanin
o sa kasalukuyang gampanin matapos ang pananalangin bago ang
ebanghelyo. Kung minsan ang aralin ay nanggagaling sa mga
talaytayan o medium na ipinahiwatig sa kanila ng kabatlayaan.
Nangyayari din kung minsan na walang itinakdang aralin, kung
magkagayon ang sinomang maghahayag ng Salita ng Diyos ay
may layang pumili ng kanyang ihahayag ayon na rin sa tulong at
gabay ng Banal na Espiritu Santo. Sa sandaling iyon, ang aralin
ay isa sa mga bahagi ng Banal na Kasulatan na ipinahiwatig ng
mga banal na batlayang bumaba sa mga talaytayan sa kanilang
misyon sa bundok Rizal. Itoy binasa ng malakas ng unang
ebanghelista matapos nitong bumati at magbigay pugay sa Diyos
at sa kapatiran.
Bilang pagbubukas po ng ating pag-aaral sa mabuting
balita ng ating Panginoon, mangyari pong basahin ko sa inyo ang
sitas na ipinagkaloob sa atin sa hapong ito, mula po sa
ebanghelyo ayon kay San Juan, kapitulo 15, bersikulo 7. Ito po
ang sinasaad, pakinggan po natin. Kung nananatili kayo sa
akin at nananatili sa inyo ang mga salita ko, hingin ninyo ang
inyong maibigan, at ipagkakaloob sa inyo
Hindi na napakinggan pa ni Luke ang pagpapaliwanag ng
ebanghelista. Natimo sa kanyang isipan ang binasang bahagi ng
banal na kasulatan. Wari itoy kanyang naririnig, paulit-
ulitKung nananatili kayo sa akin at nananatili sa inyo ang mga
salita ko, hingin ninyo ang inyong maibigan, at ipagkakaloob sa
inyoAt naglitawan sa kanyang isipan ang mga salita, mga
larawan, na nagsisilbing kapaliwanagan sa nasabing sitas. Di
pansin ni Luke ang paglipas ng mga sandali. Ang kanyang mga
matay nakatingin sa puting pader ng centro, samantalang ang
kanyang pansin ay nakatuon pa rin sa mga salita at larawan sa
kanyang isipan. Makalipas pa ang ilang sandali, nakaramdam si
Luke ng tila kuryente sa kanyang kalooban at unti-unti itong
kumakalat sa buo niyang katawan. Masarap sa pakiramdam.
Nabagbag ang kanyang kalooban, parang gusto niyang umiyak
pero di niya alam kung bakit. Di niya pansin ang pagbilis ng
kanyang paghinga na napansin naman ni Mikel. Tila naintindihan
naman ng nangingiting si Mikel ang nangyayari sa kanya,
hinayaan na lamang siya nito. Patapos na ang unang ebanghelista
sa pagpapaliwanag sa sitas nang manumbalik sa realidad ang
pansin ni Luke. Nanatili siyang tahimik at nagmamasid sa mga
kaganapan sa loob ng centro. May dalawa pang ebanghelistang
tumayo at nagbahagi ng kanilang unawa tungkol sa sitas.
Matapos nito, nagsikantahang muli ang kapatiran. Nagkaroon ng
ilang sandaling break ang lahat bago ang sumunod na bahagi ng
gampanin, ang pagbaba ng kabatlayaan upang mabigay ng
pahiwatig at bigyan daan ang pagbabasbas sa mga sumama sa
misyon sa bundok. Nang maganap na ang lahat, nagiwan ang
dumakong protector bago ito nagpaalam ng isang habilin na
kinasabikan marinig ng lahat lalo na ng mga kabataan.
Pinahihintulutan ang sinuman na magsanay sa pagtanggap ng
lakas.
Sali ka sa sanay ha, Luke, anyaya ni Mikel.
Ayoko nga, di ko alam ang ginagawa nyong sanay. Isa
pa, di naman ako miyembro nyo, mariing tanggi ni Luke sa
kababata.
Madali lang naman ang gagawin, kahit sino pwede.
Wag na, kayo na lang, panonoorin ko na lang kayo.
Mula sa labas ng centro ay pumasok si Elisa. Nilinis niya
ang ibabaw ng lamesang ginamit kanina sa pagbabasbas, at
inilatag sa lamesa ang isang puting estandarte, iginitna ito.
Naglagay siya ng sampung silya sa palibot ng lamesa. Matapos
gawin ito ay nilapitan niya ang mga kabataan.
Sige, magsipaghanda na kayo, aniya.
Yun lang, at iisang kilos na nanahimik ang mga kabataang
miyembro ng centro. Umawit si Elisa ng isang relihiyosong
awitin na kay sarap pakinggan, nakakaantig ng damdamin,
tumatagos sa kalooban. Nakiisa sa pagkanta ang mga
matatandang kapatiran. Maya-maya pay isa-isang nagsiupo ang
mga kabataan sa inayos ng silya ni Elisa sa palibot ng lamesa.
Ang mga kamay ng lahat ay tuwid na nakalagay sa ibabaw ng
lamesa. Sa pagitan ng magkasalikop na mga kamay ng bawat isa
ay nakasingit ang isang maliit na sipi ng bibliya. Naiwang
nakaupo si Mikel sa tabi ni Luke.
Pabulong na niyaya ni Mikel si Luke, lika na, tabi tayo
dun sa malapit sa altar.
Ayoko nga sabi. Ikaw na lang. Upo ka na dun. Andun na
silang lahat.
Sali ka na, Okey lang naman na sumali ka sa aming
gagawin.
Tatanggap lang naman tayo ng lakas. Walang masamang
mangyayari sa iyo. Kung may maramdaman kang lakas,
pasalamat ka. Kung wala naman, eh, pasalamat ka rin.
Ang kulit mo, Mikel.
May nagsalita sa kanilang likuran, si Carding, Okey lang
Luke, Sali ka na sa kanila. Para naman ma-experience mo kung
paano tumanggap ng lakas. Wag kang matakot. Magdasal ka
lang.
Tumayo na si Mikel. Hawak sa kaliwang braso si Luke,
Tayo ka na, lika,
Sumulyap si Luke kay Carding na nakaupo sa kanyang
likuran. Tumango naman ito sa kanya bilang pagpapahiwatig na
subukan niya.
Tayo na, pangungulit ni Mikel.
Sige na nga! mahinang tugon ni Luke. Tumayo siya at
sumunod kay Mikel.
Naupo ang dalawa na magkatabi malapit sa altar, kapwa
sa panguluhan ng lamesa, nakaharap sa mga kapatiran.
Nanatiling tahimik at mga walang kibo ang mga
kabataang nangakaupo. Maliban sa malamig na tinig ni Elisa na
kumakanta kasabay ng ilang matatandang miyembro ng centro ay
wala nang ingay na maririnig.
Napasulyap si Luke kay Elisa. Nakangiti ito sa kanya.
Dala ang isang maliit na bibliya ay lumapit sa kanya. Inilagay sa
pagitan ng kanyang mga palad ang bibliya, at mahinang nagwika
ito sa kanya,
Pumikit ka, magkaroon ka ng pananahimik at magdasal.
Magpuri ka sa Diyos, magpasalamat ka sa kanya sa lahat ng
biyayang ibinigay sa iyo, magsisi at humingi ka ng kapatawaran
sa lahat ng nagawa mong pagkakasala sa kanya. Kung may
maramdaman kang kakaiba, parang kuryente, wag kang
matatakot, yon ang lakas. Mabuti yon sa ating katawan. Magdasal
Ka lang. Andito lang ako sa likod mo.
Tumango si Luke, senyales na naiintindihan niya ang
lahat ng sinabi sa kanya.
Sinayod ng kanyang tingin ang lahat ng nangakaupong
kabataan. Mga nakapikit na ang mga ito maging si Mikel. Ang
sapantaha niyay taimtim na silang nagdarasal. Kaya nagpasya
syang ipikit na rin nya ang kanyang mga mata at magdasal. Sa
pagkakataong iyon ay huminto na ang pagawit. Lahat ay
nagaabang sa mga magaganap sa mga kabataang nagsasanay sa
pagtanggap ng lakas.
 Pawang kadiliman ang nakikita ni Luke. Sa unang
pagkakataon nakaramdam siya ng kaba sa dibdib. Marahil dahil
ito ang una nyang karanasan sa pagsasanay sa pagtanggap ng
lakas at di niya nalalaman kung ano ang mga magaganap.
Nagsimulang manalangin si Luke. Mga panalanging kanyang
natutunan noong bata pa. Matapos sabihin ang mga tradisyonal
na panalangin sa kanyang isipan ay namutawi sa kanyang mga
labi ang pagpapasalamat sa Diyos sa lahat ng mga biyayang
natanggap niya sa buhay.
O Diyos, pinupuri at pinasasalamatan ko po kayo sa
buhay na ito na inyong ipinagkaloob sa akin. Sa aking mga
magulang na patuloy akong minamahal, kamag-anakan at mga
kaibigan. Salamat po sa lahat ng material na bagay na walang
sawang ibinibigay nyo sa aking pamilya upang kami po ay
mabuhay ng matiwasay at masagana. Batid ko o Diyos na akoy
inyong pinapatnubayan tulad ng aking mga magulang sa aking
paglaki. Maraming salamat po sa lahat ng bagay, kulang ang mga
sandali upang kayoy lubusan kong mapasalamatan. Tunay na
ang inyong kagandahang loob ay walang hanggan. Purihin
kayo
Habang nanalangin, muling naramdaman ni Luke ang tila
dalisay na kuryente sa kanyang katawan. Nagmumula ito sa
kanyang mga palad at sa kanyang ulo patungo sa kanyang dibdib.
Sa pagkakataong iyon ay nabagbag ang kanyang kalooban.
Diyos ko, patawarin po nyo ang lahat ng nagawa kong
pagkakasala sa inyo, sa aking mga magulang at kaibigan
Naway mapatawad nyo ang aking maruming isip, ang aking
makasariling kalooban, ang mga mali kong hangarin Sa lahat
po ng aking nagawang pagkukulang sa inyo, sa aking kapwa at
maging sa aking sarili, mapatawad po ninyo ako Pinagsisisihan
ko ng lubos ang lahat ng ito
Di pansin ni Luke ang pagpatak ng luha sa kanyang mga
pisngi. Sa pagkakataong iyon ay marubdob ang kanyang
pananalangin. Ang dating madilim na nakikita sa kanyang
pagkakapikit ay napalitan ng liwanag na may ibat-ibang kulay at
napakagandang pagmasdan habang ang mga itoy tila
sumasalpok sa kanyang mga mata at kung minsay papalayo sa
kanya. At nang may malaking ilaw na huminto sa kanyang
harapan sa kanyang pagkakapikit ay kakaibang damdamin ang
kanyang nadama. Batid niya na ang malaking liwanag sa kanyang
harapan ang dahilan kung bakit siya nakadarama ng dalisay na
damdamin at nagdudulot sa kanya na maging mapagkumbaba.
Ama namin yun lang ang nasambit ni Luke at
bumalong ang mga luha sa kanyang mga mata kasabay ng
kanyang paghikbi tulad ng isang bata na umiiyak sa kaligayahan
habang yakap ang minamahal na magulang.. Matagal na
ninamnam ni Luke ang sandaling iyon na noon lamang niya na
naranasan. Kaya nang ang liwanag sa kanyang harapan ay unti-
unting lumalayo, papaliit ng papaliit ay gayon na lamang ang
lungkot na kanyang naramdaman.
Wag po nyo akong iwan! ang pakiusap ni Luke sa
liwanag.
At nang tuluyan nang mawala sa kanyang paningin ang
liwanag ay wala siyang magawa kundi ang humikbi ng humikbi.
Makalipas pa ang ilang sandali, nagmulat siya ng kanyang
mga mata. Kanyang unang nasilayan si Elisa sa kanyang tabi na
naluluhang niyakap siya nito.
Ate Elisa! humihikbing wika ni Luke.
Ang sarap di ba Luke? Sige, magpasalamat ka muna sa
naranasan mo ngayon sa harap ng altar, bulong ni Elisa bago ito
kumalas sa pagkakayakap sa kanya.
Patayo na si Luke para lumapit sa altar nang
maramdaman niyang mabigat ang kanyang katawan, kaya muntik
na siyang mabuwal. Buti na lamang at inalalayan siya ni Mikel na
kanyang katabi. Magkasabay silang dumako sa altar.
Habang nasa harap ng altar ang magkababata, lihim
namang nag-uusap sa kanilang gawing likuran sina Elisa at Tatay
Manuel.
Si San Juan ang kanyang protektor, ani Tatay Manuel.
Oo nga po, ang tindi ng rayos sa kanya ni lolo Juan, ang
lakas!
 Sapagkat maraming huwad
ma mesiyas at mga propeta ang MAKALIPAS ANG ISANG linggo, miyerkoles, sa bahay nina
magpapakita at gagawa ng mga luke. Nagbukas ang pinto ng kusina. Pumasok si Luke na
nakangiti. May dalawang babaeng nadatnan niya doon. Una
dakilang tanda at mga siyang napansin ng matabang babaeng naghihiwa ng mga
kababalaghan, kahit na dayain pa pansahog sa ilulutong menudo.
O, gising na pala etong unico hijo mo eh!
nila ang mga pinili ng Diyos, kung Nilingos ng isang payat na babae na may edad na mahigit
maaari. sa singkwenta habang humihigop ng kape ang tinuran ng
kanyang kasama. Nangiti ito pagkakita sa anak.
Luke, buti naman gising ka na, tanghali na.
Mateo 24:24 Good morning Mi! Tita Delia!
Hinagkan ni Luke ang ina sa pisngi, gayun din ang
kanyang tiyahin.
Hinalikan mo pa ko, eh galing ako sa palengke. Ang
baho ko pa.
Di naman Tita, ang bango-bango nyo pa nga eh!
nakangiting tugon ni Luke na umupo sa tabi ng kanyang mommy.
Asus, nambola na naman ang gwuapo kong pamangkin.
Manang-mana ka talaga sa Daddy mo, bolero! Kaya ang daming
naloloko eh.
Delia mahinahong saway sa nakababatang kapatid ng
mommy ni Luke sabay tayo upang kumuha ng isang tetra pack na
gatas sa refrigerator at isang baso.
Hmmp! Totoo naman ah. Kaya ayan, ano ang nangyari
sa yo may sasabihin pa sana ang tiyahin ni Luke ngunit

4 natigil ito matapos siyang tingnan ng nakatatandang kapatid at

tila pinahihiwatig na huminto na siya baka kung ano pa ang
masabi nitong lihim sa harap ng kanyang pamangkin.
Estandarte Nagsalin ng gatas sa baso ang mommy ni Luke at inihain
ito sa kanya kasama ng sinangag na kanin, longganisa, itlog,
at cheese at loaf bread na mga nasa ibabaw na ng mesa na
Lunduyan tinanggalan lamang ng mga takip ng Tita ni Luke.
Wala namang kibo si Luke. Kinain nito ang mga inihain
ng ina.
Siyanga pala, tumawag si Mikel, dadaanan ka raw
mamayang ala una. Aalis daw kayo.
 Saan daw po kami pupunta tita?
Misyon daw, sa isang lundulunduyan ba yon?
Lunduyan po.
Whatever!
Sinulyapan ni Luke ang orasang bilog na nakasabit sa
itaas ng pinto ng kusina, malapit nang mag alas onse, saka
tiningnan niya ang ina na papahigop uli ng kape, Mi
Ngumiti ito sabay tango sa kanya saka humigop ng kape
sa tasang hawak.
Yes! Thanks mommy, ang bait talaga ng mommy ko!
natutuwang sabi ni Luke na matapos ubusin ang isang basong
gatas ay nagmadaling nilapitan ang ina upang muli itong halikan
sa pisngi at pagkatapos ay umalis at nagbalik sa kanyang kuwarto
sa itaas.
Tingnan mo, di na naman inubos ang pagkain.
Hayaan mo na.
Naku ate, di ka naman dating ganyan. Hinahayaan mo na
laging masunod ang gusto ng anak mo ha. Paano kung masanay
yan? Pano na kung wala ka?
Tiningnan lamang siya ng kapatid. Ngumiti ito.
Ay naku, ate, walang ganyanan.
Sandaling katahimikan.
Kinuha ng tita ni Luke ang isang kawali sa cabinet.
Hinugasan ito.
Inubos ng mommy ni Luke ang natitirang kape sa hawak
na tasa.
Ate, saka yang pagsama-sama ng anak mo kina Mikel,
delikado yan. Baka mapahamak yang si Luke. Kulto yung
pinupuntahan nya dun? Taliwas yan sa turo ng simbahan.
Tiningnan muli ng mommy ni Luke ang kapatid.
Naunawaan niya kung bakit nasabi iyon ng kanyang kapatid, isa
itong dating madre sa isang kumbento sa Cebu, at ngayon ay
nagtuturo ng katekismo sa mga publikong paaralan sa Maynila.
Ngumiti siyang muli.
Di nga ba, ikaw na rin ang nagsabi, pano kung wala na
ko? Kaya hinahayaan ko siya. Gusto kong makitang laging
masaya ang anak ko. Mukhang masaya naman kapag kasama sina
Mikel. Kaya hayaan mo na lang siya.
Nagkibit na lang ng balikat ang tita ni Luke, Hayyy, sige
na, oo na., wa na ko ma say!
PASADO ala una na nang dumating at sunduin si Luke ni Mikel
sa condo. Sakay ng van kasama sina Elisa, Carding at anim pang
kabataan, nagtungo sila sa isang lunduyan sa Laguna, ang Centro
Nazareth.
Habang nasa biyahe, sa loob ng sasakyan, masayang
nagkakantahan ang mga kabataan. Gamit ang gitara, ay buong
siglang tumutugtog si Edsel ng kantang pang Centro na
sinasabayan naman ng pag-awit nina Mikel, Kaji, Von, Justin,
Toni at Kevin.
Salamat sa Iyo
Aking Panginoong Hesus
Akoy inibig Mo at inangking lubos
Si Luke ay nananatiling tahimik at nakatuon ang kanyang
pansin sa mga daliri ni Edsel habang kinakalabit ng mga ito ang
mga kuwerdas ng gitara. Ang totoo, wala siyang naririnig na
tugtog at awit sa dahilang may gumugulo sa kanyang isipan.
Ang tanging alay ko sa Iyo aking Ama
Ay buong buhay ko puso at kaluluwa
Hindi ko kaya na maipagkaloob
Mamahaling hiyas o gintong tinubog
Ang aking dalangin oh Diyos ay tanggapin
Ang tanging alay ko nawa ay makamtan
Ito lamang Ama wala nang iba pa
Akong hinihiling..
Kasabay ng pag-awit ng mga kasamahan ay nanariwa kay
Luke ang mga kaganapan kaninang umaga. Pagkagising niya ay
nakaramdam siya ng gutom, kaya naisipan niyang bumaba agad
ng kuwarto at magtuloy sa kusina upang kumain ng agahan.
Bago pa man siya pumasok sa kusina, naulinagan niya ang
kanyang mommy at tita Delia niya na nag-uusap.
 Bakit kasi di mo ipagtapat sa anak mo ang totoo. Mabuti
na yung alam nya kung bakit kayo umuwi dito sa Pilipinas.
Wag na, mag-aalala lang yun.
Ate, dapat niyang malaman ang nangyayari sa yo at sa
Daddy niya. Malaki na si Luke, ga-graduate na nga yan sa
kolehiyo sa susunod na pasukan. Maiintindihan nya yun.
Sasama lang ang loob niya sa daddy niya, ayaw kong
mangyari yon.
Karapatan nya yun ate.
Naging palaisipan kay Luke ang mga pangungusap na
yun ng kanyang mommy at tiyahin. Ibig niyang malaman kung
ano ang tila dapat niyang malaman na tinitago ng kanyang
butihing ina.
Di ko akalain ako ay binigyan pansin
Ang taong tulad koy di dapat mahalin.
Ang tanging alay ko
May inililihim sa akin si mommy. Ano kaya yon? ang
malaking katanungan sa isipan ni Luke na di napansin ang
iniaabot na bagay sa kanya ni Mikel.
Luke, pakilagay naman sa back pack mo tong
estandarte, ani Mikel, Luke!
Natawag ang pansin ni Luke ni Mikel nang maipatong sa
kanyang mga hita ang estandarteng nakabalot sa isang plastic bag
na asul.
O, wala ka na namang imik dyan.
Tiningnan ni Luke ang kababata na nakaupo sa kanyang
harap.
Wala, may iniisip lang ako.
Ito lamang Ama wala nang iba pa
Akong hinihiling.
Pakilagay naman sa loob ng back pack mo yang
estandarte, ulit na sabi ni Mikel kay Luke.
Estandarte?
Oo, pero wag mong sasandalan o papatungan ha.
Okey, sige.
Bawal kasing madaganan yan.
Bakit, ano ba to? usisa ni Luke habang sinisilip ang
hawak na plastic.
Sagisag.
Sagisag ng ano?
Kinuha muli ni Mikel ang estandarte mula kay Luke.
Inilabas niya sa plastic bag ang isang nakatiklop na telang puti.
Nang iniladlad pababa ni Mikel ang telang may sukat na
kalahating metro ang lapad at isang metro ang haba, ay natambad
kay Luke ang itsura ng estandarte. Sa gitnang bahagi ng tela ay
may larawan ng tatlong arkanghanghel, Miguel, Gabriel at
Rafael. Sa itaas nito ay nakasulat ang mga katagang
pananampalataya, pag-asa at pag-ibig. Sa ibaba ng larawan ay
nakasulat naman ang pangalan ng centro nina Mikel at ang
address nito. Sa gitna ng larawan ay may nakatahing mga ribbong
may ibat-ibang kulay na kapwa may kalahating metro ang haba.
Sa bawat kanto ng tela ay may nakadugtong na maiksing tali na
ginagamit sa pagsabit ng nasabing tela.
Ang ganda.
Bagong gawa lang yan, kaya imimisyon natin.
Para ano?
Para mabasbasan. Ang pahiwatig nga ng protektor ay
imisyon ito sa pitong lunduyan. Kaya tayo magmimisyon ngayon
sa ibang lunduyan ay dahil dito.
Pito? Ang dami naman.
Wala tayong magagawa, yun ang itinakda ng protector.
Bakit
Marahil para maging lubos ang biyayang ipagkakaloob
dito.
Pansin ko, lagi kayong may dalang ganyan. Nung
nagpunta tayo sa bundok, ang dami nyong dalang ganyan.
Maliban kasi na sumasagisag ito sa kinapapalooban
mong lunduyan o centro, lalagyan din ito ng ibat-ibang mga
biyayang pantulong sa ikagagaling ng mga may sakit. Sa bawat
pagmimisyon sa lunduyan man o sa bundok, nadaragdagan ito ng
biyaya.
Kaya pala gamit nyo yan pag may pinagagaling kayong
maysakit.
 Andito na kasi halos lahat ang mga kailangan naming
tulong sa pagpapagaling, pang-injection, pang dagdag ng lakas,
vitamins, pangdagdag-bawas ng fluidos at maging sa pagsasaayos
ng dugo. Mananalangin lamang kami, magagamit na namin ang
mga yun mula dito.
Hmmmm ang tanging nasambit lamang ni Luke. Di
man niya lubusang maunawaan ay batid niyang may katotohanan
ang mga sinabi sa kanya ni Mikel.
Matapos tiklupin muli ni Mikel ang bagong estandarte at
mailagay sa plastic bag ay iniabot itong muli kay Luke na siya
namang naglagay sa dala nitong back pack. Muling nakikanta si
Mikel at si Luke ay nanatiling tahimik habang nakikinig sa
kanilang pag-awit.
Mahiwaga, ang buhay ng tao
Ang bukas ay di natin piho
At manalig lagi sana tayo
Ang Diyos siyang pag-asa ng mundo.
Pag-ibig sa ating kapwa tao
At l;aging magmahalan tayo
At yan ang lunas at ligaya
At pag-asa ng bawat kaluluwa,
Yan ang hiwaga ng buhay ng tao
Nagpatuloy sa pagkanta ang mga kabataan hanggang sa
makarating sila sa kanilang paroroonan, Ang Centro Nazareth, sa
Cabuyao, Laguna.
Matapos maiparada ni kuya Carding ng maayos ang
sasakyan ay nagsibabaan na ang mga lulan nito. Sabay-sabay
nilang tinungo ang lunduyan na may singkwentang hakbang ang
layo mula sa pinaradahan ng kanilang sasakyan. Di pa man sila
nakakapaok sa loob ng isang tila chapel ay sinalubong na agad
sila ng dalawang kabataang babae na pawang mga nakangiti.
Magandang hapon po! Welcome po, tuloy po kayo! Hi
ate Elisa, kuya Carding!
Si Josie, isa sa mga kabataang miyembro ng centro
Nazareth, tagapangasiwa sa pagtanggap ng mga bisitang
misyoneros. Bagaman may kaliitan, ay maganda ito, palangiti at
ismarte kung kumilos. Sinumang kanyang batiin ay di maiilang
sa kanya bagkus mapapalagay agad ang loob dahil na rin sa
maasikaso ito.
Hello, Josie! Good afternoon! sagot na pagbati ni Elisa
kasabay ang pagbeso sa binati at sa isa pang miyembro na
sumalubong sa kanila.
Register muna po kayo, anyaya ni Josie sa mga bagong
dating habang itinuturo ang lugar na may mesa kung saan nag re-
register ang sinumang dumarating.
Hi Kevin! ang bati ni Josie ngayon naman sa isa sa
kabataang lalake na kasama nina Luke at Mikel.
Ayos ah, parang si Kevin lang ang misyonero, pabirong
wika ni Mikel kay Josie, Pogi rin naman ako ah.
Huss, ikaw naman, nagtampo kaagad. O sige, hello
Mikel! sabay pagbeso sa kaliwang pisngi ni Mikel ng dalaga.
Mag beso ka rin kay Kevin, birong muli ni Mikel.
Pagkasabing yon ni Mikel ay medyo nahiya si Josie na
itinago na lamang ng kanyang pagngiti kay Kevin.
Uuuyy, na-conscious, napaghahalata, hehehe
Sa tuwing magmimisyon sina Mikel kina Josie ay laging
binibiro ni Mikel ang dalaga kay Kevin. Noong umpisa ay di ito
kapwa alintana nina Kevin at Josie. Ngunit, nang kinalaunanan
ay tila naapektuhan na ang dalawa. Dahil totoong may
nararamdaman na sa isat-isa ang dalawa, na sila lamang mga
kabataang nagsasanay ang nangakakaalam. Nagkakailanganan na
ang dalawa.
Umpisa na ba? usisa ni Carding.
Yes, kuya. Pasok na kayo sa loob. Sagot ng kasama ni
Josie.
Tinapos lang nina Mikel magregister saka sila nagsipasok
sa loob ng lunduyan. Kauumpisa nga lang ng gampanin.
Nakaluhod ang lahat ng mga tao sa loob habang may isang
namumuno sa pagbabasa ng panalangin. Halos iisa ang paraan ng
pagdaos ng gampanin ng mga lunduyang tulad ng kina Mikel.
Kadalasan ang isang ordinaryong gampanin ay kinapapalooban
ng panalanging pagbubukas ng gampanin; pag-eebanghelyo;
konsultasyon, basbas, putong ng Espiritu Santo at apoy, binyag sa
tubig, pagkakasal at iba pa; kung pahihintulutan ay may
pagsasanay sa mga nagsasanay sa mediuminidad; at sa huli, ay
pasasalamat at pagsasara ng gampanin sa araw na iyon. Kung
natapat sa ikatlong linggo ang araw ng gampanin kadalasan ay
pareho din ang gampanin maliban sa consagrascion ng tubig,
langis, mga biyaya ng kapatiran, mga Banal na Kasulatan, mga
sagisag, at iba pa, na karagdagang bahagi ng gampanin at
ginagawa matapos ang ebanghelyo. Natapat sa ikatlong
miyerkoles ang araw na iyon. Kaya nang matapos ang
ebanghelyo ay nagkaroon ng consagracion. Tinawag ang lahat ng
misyoneros na nagsasanay upang makibahagi sa nasabing
pagbabasbas.
Mikel, Kevin, lahat daw ng mga nagsasanay na
misyoneros, punta na kayo sa harapan para magconsagra, utos ni
Elisa sa mga kabataang kasama nila.
Dagling tumalima ang lahat, maliban kay Mikel na
naisipang yayain si Luke na sumama sa consagracion.
Gusto mong sumama?
Nakangiting umiling si Luke.
Sige, dyan ka muna, sandali lang to.
Punta ka na dun Mikel, mag-uumpisa na ang
consagracion, pakli ni ate Elisa sa kapatid.
Di na nagpumilit pang isama ni Mikel si Luke. Batid
niyang di opisyal na miyembro ng kanilang katuruan si Luke.
Hindi rin ito opisyal na nagsasanay.
Napag-isa si Luke. Wala rin sina Elisa at Carding. Nakita
niya ang mga ito na umalis pagkaumpisa ng consagracion at
nagtungo sa kabilang bahay kung saan may ilang mga taong
nagkakatipon. Abot tanaw lang iyon mula sa kanyang
kinauupuan. Nakabukas ang malalaking bintana ng chapel kaya
alam niya iyon. Nagmasid na lamang siya sa mga kaganapan.
Napansin ni Luke na walang taong nandoroon na hindi nakasuot
ng puting pangitaas. Kung hindi man naka blusang puti ay
pawang mga naka t-shirt ang mga ito. Naisip ni Luke marahil ay
isa ito sa mga regulasyon ng kapatiran sa tuwing may gampanin
na dapat sundin katulad ng kina Mikel. Lagi nga siyang
sinasabihan ni Mikel sa tuwing pupunta sila sa centro na magsuot
ng puting t-shirt. Nakatawag din ng pansin ni Luke ang mga
kabataang misyonero na tinawag upang makibahagi sa
consagracion. Karamihan sa kanila habang binabasbasan ay
naiiyak habang mga nakaunat ang mga brasot kamay at
nakapormang nagbabasbas sa ibabaw ng mga bagay sa mesa,
tulad ng mga nakaboteng langis na ginagamit sa paggagamot,
tubig, mga medalyon, dasalan, maliliit at malaking estandarte at
mga bibliya. Sa saliw ng awiting pangconsagra at kasabay ng
pagbasa ng isang bahagi ng Banal na Kasulatan, nagampanan ang
consagracion sa pamumuno ng isang talaytayan o medyum na
ginagamit ng Banal na Espiritu.
Habang nagmamasid sa mga kaganapan, hindi
sinasadyang napasulyap siya sa kanyang gawing kaliwa, sa isang
grupo ng mga kalalakihan na mga nakaupo sa labas ng chapel.
Bagamat nakatuon ang pansin ng lahat ng narooroon sa mga
nangyayari sa loob, napansin niya ang isang lalake na nakatingin
sa kanya. Ilang sandali ring nagtama ang kanilang mga mata.
Nangungusap ang tinging iyon sa kanya ng lalake. Tila may ibig
itong ipahiwatig sa kanya. Hindi naman ito maunawaan ni Luke.
Siya na rin ang nag-iwas ng tingin sa lalake sa banding huli.
Nagkaroon ng maikling break matapos ang consagracion.
May mga pagkaing inihanda na pinagsaluhan ng lahat na
nandoroon. Iyon na rin ang pagkakataon na magkakuwentuhan at
kamustahan ang isat-isa.
Lika dito, ipakikilala kita sa mga kakilala ko, anyaya ni
Mikel kay Luke habang hila niya sa kaliwang braso.
Nilapitan nina Mikel ang dalawang kabataang babae na sa
kanilay sumalubong.
Josie, Toni, si Luke. Kababata ko.
Ngumiti at bumati ang mga ito kay Luke.
Hi Luke!
Hello Luke!
Kamusta ka? Okey ka lang? tanong ni Josie, Buti
naman at nakarating ka dito sa amin, medyo malayo ito.
Bakasyonista yan, galing Thailand. Isinama ko para
makapamasyal din.
Nagsasanay ba siya? usisa ni Toni kay Mikel.
Di pa, pero baka, sana nga. Di ba Luke?
Tiningnan ni Mikel ang kababata na tinugunan lang ng
isang nahihiyang ngiti ng huli.
Ganun ba, malay nyo, di ba Luke? ani Josie.
 Salita ka naman, biro ni Mikel kay Luke na walang Pagkakain ng hapunan ni Luke, agad itong nagsara ng
ginawa kundi ang ngumiti ng ngumiti lang. pinto at umakyat sa kanyang kuwarto upang makapagpahinga na.
Hehehe. Pasensya na kayo mga ladies sa manok ko, Naging makabuluhan ang araw na iyon kay Luke. Marami siyang
medyo mahiyain pa. Pero mayamaya lang makikita nyo napag-alaman lalong higit sa kapatiran at lunduyan nina Mikel.
manunuka na to. Dahil marahil sa kapaguran nakatulog agad siya. Di na niya
May tumawag kina Josie at Toni na isang matandang namalayan nang dumating ang kanyang ina at tiyahin.
babae, tila may pinagagawa ito sa kanila.
Nagpaalam ang dalawa kina Luke at Mikel saka iniwan
nila ang mga ito.
Nang mapag-isa ang dalawa, maraming bagay na
ipinaliwanag si Mikel tungkol sa kanilang kapatiran at sa mga
lunduyan. Bagamat magkababata ang dalawa ay di naman sila
nagkaroon ng pagkakataong tulad nito na pag-usapan ang tungkol
sa kapatiran at sa lunduyan. Bagay na ikinasiya ito ni Luke. Maliwanag na sinasabi ng
Nasagot ang ilan sa maraming katanungan niya tungkol sa mga
ginagampanan nina Mikel. Espiritu na sa mga huling
Nasa gitna ng pag-uusap ang dalawa ng makaramdam si panahon, may tatalikod sa
Luke ng panlalamig at nakaamoy siya muli ng halimuyak ng mga
rosas. Kinabahan si Luke. Napansin ito ni Mikel. pananampalataya upang sumunod
Bakit? sa mga espiritung mapanlinlang at
Wala naman, nilamig lang ako.
Pagkarinig nito ni Mikel ay napangiti ito sabay anyaya sa sa mga aral ng demonyo.
kababata na pumasok na silang muli sa loob ng lunduyan dahil Manggagaling ang mga aral na ito
magpapatuloy na ang gampanin.
sa mga taong mapagkunwari na
tinatakan ng apoy sa kanilang
PAG-UWI ni Luke sa kanilang bahay ay wala siyang nadatnang
tao. Buti na lamang at may duplicate siya ng susi ng bahay na kalooban.
bigay sa kanya ng kanyang mommy. May nakita siyang isang
sulat na nakadikit sa refrigerator. Kinuha nya ito at binasa.
1 Timoteo 4:1-2
Hijo,
Umalis kami ng Tita Delia mo. Meron lang
kaming aasikasuhing mahalagang bagay sa Makati. Baka
gabihin kami kaya kumain ka na diyan, wag mo na kaming
hintayin. Pakikandado ng pinto.

Mommy
 NABIGLA SI LUKE nang mapansin niyang may tila malapad na
kahoy na nakalapat sa kanyang mukha. Nilibot ng kanyang mga
mata ang bagay na nasa kanyang harapan. Pakiramdam niyay
para siyang nakaharap sa dingding at nasa isang sulok siya ng
kung ano. Subalit nang mapansin niyang di siya nakatapak sa
sahig bagkus nakahiga ay nagalala siya. Sinikap niyang kumilos
ngunit parang paglapit at paglayo ng kanyang buong katawan
lamang ang tangi niyang magawang pagkilos. Noon niya
napagtanto na siya palay nakalutang malapit sa kisame sa gawing
sulok ng bahay. Ngunit batid niyang hindi ang kanyang katawang
laman ang lumulutang, kundi iba niyang katawan, magaan ang
pakiramdam. Hindi lang iisang beses nangyari ito sa kanya.
Natatandaan niyang maging sa mas mura niyang edad ay
nakararanas na siya nito. Sigurado siya sa kanyang sarili na hindi
siya nananaginip. Malinaw ang kanyang isip at gising. Alam niya
ang nangyayari sa kanya. Sa ganitong pagkakataon ay talos niya
ang kanyang gagawin, iisipin lang niya na bumaba ang kanyang
katawan pabalik sa kanyang higaan at mangyayari ito. Iyon nga
ang kanyang ginawa. Mula sa kisame ay bumaba ang kanyang
katawan dahan-dahan pabalik sa kamang kanyang hinihigaan.
Pagkalapat ng kanyang katawan sa kanyang katawan sa kama ay
bumigat ang kanyang pakiramdam. Ngayon ay batid niyang nasa
normal na kalagayan at pakiramdam na siya. Bumangon siya
agad.
Hah!

5 Tumayo siya, dagling bumaba at nagpunta sa kusina

upang uminom ng tubig.
Lumutang na naman ako, aniya sa kanyang sarili na
Panaginip naiiling.
Sa ganoong klaseng karanasan ni Luke ay di niya
at maipaliwanag ang kanyang nararamdaman. Kakaiba kasi parang
O.B.E. hindi normal. Tulad nito, ang pagkaka expose niya sa mga di
pangkaraniwang bagay tulad ng kanyang mga nakita at personal
na naranasan kina Mikel, ay nagsilbing dahilan upang lihim
siyang magkainteres sa mga bagay na kakaiba.
Pasado alas singko na ng umaga. Anumang pilit niyang
matulog muli ay di na niya magawa. Kaya naisipan na lamang
niyang magjogging papuntang CCP Complex na medyo malapit
lang sa kanila. Suot ang itim na jogging pants, puting sleeveless
shirt, rubber shoes at isang maliit na back pack na may lamang
mineral water, face towel at extrang puting t-shirt, ay masigla
itong nagjogging sa lansangan hanggang makarating siya sa
kanyang paroroonan. Nagpaikot-ikot siya sa CCP. Marami nang
tao noong oras na yon, mga nagjojogging din, ang ibay nag-
eehersisyo, naglalaro ng bola, nagbibisikleta at ang iba namay
basta lang namamasyal ng magisa o kasama ang kanilang
pamilya. Habang siyay nagjojogging ay maraming napapalingon
sa kanya. Bakit nga ba hindi. Sa edad na dise-nueve, five eleven
ang kanyang taas, kayumanggi, guwapo, maganda ang
pangangatawan. Nagsimula siyang magwork-out nakaraang taon
sa Thailand sa hikayat ng kanyang mga kaibigan doon. Malakas
ang kanyang appeal tulad ng kanyang ama, ang pagkakaiba lang
nilay tahimik siya. Maraming nagkakagusto sa kanya sa
Thailand pero di niya pinapansin ang mga ito.
Habang nag eestreching, may babaeng dumaan sa
kanyang harapan. Maganda ang babae, marahil kasing edad niya,
kaya hinabol niya ito ng tingin. Sa unang pagkakataon ay tila
nabighani siya ng kagandahan ng isang babae. Di pa man
nakalalayo ito ay kitang-kita ni Luke kung papaano ito natisod.
Sumubsob ito sa semento. Nagdumaling nilapitan ni Luke ang
babae at tinulungan niya itong tumayo.
Miss, okey ka lang?
Yeah, dont worry, im okey!
Napansin ni Luke na may dugo ang kaliwang tuhod ng
babae, maging ang mga palad nito dahil sa gasgas dulot ng
kanyang pagkakasubsob. Agad niyang kinuha sa dalang back
pack ang mineral water at towel. Binasa niya ang towel na dala
ng mineral water at kagyat na pinahid ang nagdurugong tuhod ng
babae.
Aray! daing ng babae.
Wag kang malikot, sandali lang to, pakiusap ni Mikel.
Hinayaan na lamang siya ng babae sa kanyang ginagawa.
Matapos linisin ni Luke ang tuhod ay muli niyang kinuha
ang kanyang inumin at binasa ang kanyang face towel at saka
pinunasan ang maduduming palad ng babae.
Salamat ha.
Walang anuman.
Sa unang pagkakataon ay nagkatinginan sina Luke at ng
babae ng harapan. Natigilan ang binata. Higit na maganda ang
babae kung tititigan ng harapan. Maliban dito, pakiramdam
niyay nagkita na sila ng kaharap. Palagay ang kanyang loob.
Do I know you? tanong ni Luke.
Nope, tugon at sabay iling ng kausap habang itoy
nakangiti.
Lalong nabighani si Luke matapos makita ang buong
mapuputing mga ngipin ng kausap. Napagisip-isip niya, dapat
siyang magpakilala nang sa gayon ay makilala niya rin ito.
Im Luke Serafico! sabi ni Luke kasabay ng kanya ring
pagngiti.
Sofia de Dios, Fia for short.
Nagkamay ang dalawa. Nang sandaling iyon,
nakaramdaman si Luke ng kakaibang damdamin. Kumabog ang
kanyang dibdib. Kay sarap ng kanyang pakiramdam habang
magkahawak kamay sila ni Fia. Parang matutunaw si Luke sa
pagkakatitig sa kanya. Kay ganda ng mga mata nito at kay amo
ng kanyang mukha. Noon lamang siya nakakita ng ganung itsura
ng babae. Nakakabighaning tingnan at nakaka conscious din.
T-Tag san k-ka? Ma-Mag-isa ka lang ba? nauumid na
usisa ni Luke.
Nangiting muli si Fia.
Taga dito lang ako sa Pasay. Yes, mag-isa lang ako?
May itatanong pa sana si Luke, subalit
Salamat sa tulong mo, Okey na ko. Sige , bye!
Tumakbo nang muli si Fia papalayo kay Luke. Laking
panghihinayang ng binata dahil naputol agad ang kanilang pag-
uusap. Hindi man lamang niya nakuhang hingin ang cellphone
number nito kung meron man upang sa gayon ay magkausap muli
sila kahit sa text o tawag sa cellphone.
 Hayyy, siya ang dream girl ko. Kelan ko kaya siya uli
makikita? wika niya sa sarili habang hinahatid ng kanyang
tanaw si Fia, Sayang
Nanghihinayang man si Luke dahil saglit lang sila
nagkausap ni Fia, laking pasasalamat na din niya dahil nakita na
niya ang nagpatibok ng kanyang puso. Kaya masayang umuwi ng
bahay si Luke. Napansin ito ng kanyang mommy na nadatnan
niyang nasa kusina na naghahain ng agahan sa mesa.
Hmmm... bakit kaya may ngiti sa mga labi ng aking
anak?
Nanatiling nakangiti si Luke. Lumapit siya sa kanyang ina
at hinalikan ito sa kaliwang pisngi.
Mommy, may nakilala ako sa CCP, ang ganda niya at
ang bait.
Natigilan ang ina sa tinuran ng anak. Unang pagkakataon
iyon na naringgan niya si Luke ng ganoon.
Totoo ba yan? wika ng kanyang ina na matapos titigan
ang anak umupo na ito at nagyayang kumain, Umupo ka na rin,
kain na tayo.
Yes mommy.
Umupo si Luke at nagsimulang kumain.
Kaya lang mi, saglit lang kami nagkita, umalis din siya
kaagad. Kakainis nga eh.
Uminom ng kanyang kape ang ina ni Luke habang
pinakikinggan ang anak.
Di ko man lang nakuha ang kanyang number.
Nanghihinayang na sabi ni Luke, Alam mo mi, ang gaan ng loob
ko sa kanya, at ang lakas ng kabog ng dibdib ko. Bakit kaya?
patuloy niya.
Pinagmasdang mabuti si Luke ng kanyang ina. Mukhang
in-love ang kanyang anak.
Ingat ka lang anak, wag kang magmadali. Wag mo
munang iiwan ang mommy, pahiwatig nito na nagbibiro
matapos uminom ng kape sa kanyang hawak na tasa.
Tumingin si Luke sa ina, Mommy naman, di ko pa nga
girlfriend, pag-aasawa agad ang iniisip.
Biro lang.
Tumayo ang ina at lumapit kay Luke. Niyakap at
hinalikan sa noo ang anak.
Basta, wag mo munang iiwan ang mommy ha, anak.
Natural sa mag-ina ang maging malambing sa isat-isa.
Walang itinatago si Luke. Ikinukwento nito ang lahat, bagay na
ikinagigiliw ng kanyang mommy sa kanya. Mas malapit si Luke
sa kanyang ina kaysa sa kanyang ama dahil parati itong wala sa
bahay, maging noong bago sila nagpunta sa Thailand. Gabi na
kung dumating ang kanyang ama kung uuwi ito. Maaga naman
itong umaalis ng bahay upang pumasok ng opisina. Kadalasan
tuwing weekends lang sila talaga nagkakasama bilang pamilya.
Ito ang klase ng buhay na kinalakihan ni Luke.
Matapos mag-agahan, umakyat na ito sa kanyang
kuwarto, nagpahinga ng kaunti bago naligo, nagbasa-basa ng
libro at nagcomputer. Nang magsawa, naisipan niyang tawagan sa
telepono si Mikel. Ikinuwento niya ang nangyari sa kanya habang
natutulog gayun din ang babaeng kanyang nakilala sa CCP.
Tol, nag-out of body experience ka, ani Mikel.
Ano yon?
Astral travel.
Astral travel?
Oo, may kadoble ang pisikal na katawan ng tao. Astral
body o etheric body ang tawag dito. Kasing hugis ito ng
katawang pisikal, pero mas magaan at may kakaunting
pakiramdam, at kumikilos ayon na rin sa lakas ng isip.
Nangyayaring maglakbay ang katawang ito sa gising na malay.
Ngunit mas madalas nagaganap ang paglalakbay sa panahong
natutulog, sa ating panaginip, at kung tayoy nagmemeditasyon,
paliwanag ni Mikel.
Ganun ba?
Wag kang matakot kung nararanasan mo yan.
Nung una, noong bata pa ko, natatakot ako. Pero ngayon,
hindi na. Minsan nga nag-eenjoy pa ko, kasi lumilipad at
kontrolado ko pa.
Nangyari na rin yan sa kin minsang nagsanay ako ng
lakas, nawalan ng malay ako, nakita ko ang katawan ko na
nakaupo pero wala ako dun, ang aking isip ay nasa ibang lugar.
Talaga?
Saglit lang, bumalik rin ako.
Kakaiba noh?
 Buti nga ikaw, natural sa yo yan. Kahit hindi ka Okey bro. Punta na lang ako dyan, huling pamamaalam
nagsasanay, nakararanas ka na ng O.B.E., nakalalakbay ka na. ni Luke sa kababata.
Kadalasan kasi kapag nagsasanay ka na saka ka makakaranas Dali-daling binaba ni Luke ang telepono at tinungo ang
lumutang, parang ako. Noon di ko nararanasan to. Ngayon lang pinto ng kanyang kuwarto. Pagbukas niya ay
nang maging masigasig ako sa pagsasanay. Parang ganyan daw O tita, bakit po?
ang nangyayari kapag sumasangkap na ang isang Batlaya o Ang mommy mo, nahilo! Dalian mo, dalhin natin sa
protektor sa isang nagsasanay. Umaalis ang katawang astral ng ospital! natatarantang wika ni tita Delia.
nagsasanay para magbigay puwang sa Batlaya na sasangkap sa Ha! Bakit po? Nasan po ang mommy? Nagaalalang
kanya. Sa puntong ito, nagiging isang talaytayan na o medium na tanong ni Luke.
tinatawag ang nagsasanay. Nandun sa sala nakahiga, bilisan natin, Luke!
Ganun ba. Tita, pakikuha po ng susi ng kotse!
Oo, ang galing mo nga eh. Bilib ako sa yo. Oo, sige, kukunin ko na.! Puntahan mo na agad ang
Ikaw nga, ang dami mong alam sa mga bagay na tulad mommy mo!
nito. Saan mo natutunan to at yung mga isini-share mo sa akin? Halos talunin ni Luke ang kanilang hagdanan makarating
usisa ni Luke. lang agad sa sala at makita ang ina. Nadatnan niya ang kanyang
Once a month kasi meron kaming lecture night. Isang ina na nakahiga sa sofa, wala itong malay. Wala silang
medium ang naatasan upang magbigay ng pagpapaliwag sa mga inaksayang sandali. Dinala agad nila ito sa pinakamalapit na
bagay-bagay na tungkol sa pagiging espiritista. Kasama ang mga ospital. Habang nasa sasakyan, naiiyak man dahil sa pagaalala,
ganitong isyu na pinag-uusapan doon. taimtim na nanalangin si Luke para sa kundisyon ng ina.
Kaya pala ang dami mong alam.
Mag paputong ka na kasi para makasama ka namin sa
lecture.
Putong? Anong putong?
Rituwal yon na gagawin sa yo para maging ganap na
kasapi ka ng kapatiran.
Natawa si Luke.
Hehehe huwag na. Di ako para dyan.
Huwag kayong padala sa
May kumatok ng malakas at tila nagmamadali sa pinto ng ibat-ibang bagong aral.
kuwarto ni Luke.
Bro, sige, salamat ha. Si mommy ata kumakatok, may
kailangan. Hebreo 13: 9a
Sige tol, salamat din. Good luck sa dream girl mo.
HehehehePunta ka dito sa Linggo magbasketball tayo sa
plaza.
Nakarinig muli ng pagkatok ng malakas sa pinto si Luke.
Luke! Luke! Buksan mo ang pinto, madali ka!wika ng
tao sa labas.
Sandali po, andyan na! pasigaw na wika ni Luke.
 at
Kaguluhan

.
NAKATUON ANG LAHAT ng pansin sa nakabukas na
television. Nag-aabang sa mga susunod na ibabalita tungkol sa
kaganapan sa Thailand. Lumabas sa tv ang sitwasyon na
nagaganap sa siyudad ng Bangkok. Ipinakikita ang milyon-
milyong mga tao ang nagmamartsa sa lansangan. May mga
dalang placards at mga banners. Iisang tinig nilang isinisigaw ang
pagbaba sa pwesto ng kasalukuyang ministro ng bansa.
Sinasabing nakagawa ito ng mabigat na pagkakasala sa
pamamahala nito. Tungkol dito ang mga nakasulat sa mga dalang
placards at banners ng mga nagrarally. Isinisigaw din nila ang
kanilang paghingi ng tulong sa pinakamamahal nilang hari, na
mamagitan ito sa nangyayaring kaguluhan sa kanilang bansa.
Nag ring ang telepono. Natawag ang pansin ng lahat.
Sinagot ni Charlotte ang tawag.
Sir , tawag po galing sa itaas.

Agad na kinuha ng tinuran ang telepono at kanyang

kinausap ang nasa kabilang linya.
Yes sir, masusunod po!
Matapos ang pakikipag-usap, agad na sinabi ang
natanggap na mensahe sa mga taong naroroon sa boardroom.
Mahigit sa dalampung katao ang nasa loob ng nasabing silid.
Manatili ang lahat sa loob ng embassy. Wala munang
uuwi. Hindi nakakasiguro kung magiging stable at mapayapa ang
susunod na mangyayari. Nakatanggap ng report na maaaring

6 magkaroon ng coup d etat anumang oras mula ngayon.

Kailangang manatili tayong lahat dito sakaling may dumating at
humingi ng tulong na mga kababayan, agad nating
Hiwalayan maaaksyonan.
 Nagbulung-bulungan ang ilan doon.
Wow, people power!
Husss, gaya-gaya naman sila sa atin!
Naku, anniversary pa naman naming ngayon, pano na
ang date namin?
Anniversary? Eh, wala ka namang girlfriend!
Sinong nagsabi sa iyo na girlfriend, boyfriend meron
ako! Daaayyy!
Nagtawanan ang ilan.
Sanay na ang mga nasa diplomatc service sa ganung
kalagayan. Bagaman may problema silang kinakaharap,
nagagawa nilang magaan dalhin iyon.
Magtext o tumawag na kayo sa inyong pamilya. Hindi
kayo makakauwi.
May dumating na isang babae sa boardroom.
Sir, may mga tao na po sa labas ng building. Mga tatlong
pamilya po siguro sila. Ano po gagawin natin?
Papasukin nyo na sila. Dalhin nyo sa third floor.
Asikasuhin nyo.
Yes sir!
Naging abala ang lahat nang mga sumunod na sandali.
Ang tatlong pamilya ay nasundan pa ng apat, lima, anim na
pamilya, hanggang sa mapuno nito ang third at fourth floor ng
embassy.
Habang abala ang lahat sa pag-aasikaso ng mga bisita,
nanatili pa rin silang nakatutok sa mga panibagong kaganapan sa
loob at labas ng Bangkok.
SA isang sulok na bahagi ng madilim na silid na naiilawan
lamang ng isang nakabukas na lampshade, isang babae ang
humihikbi habang nakaupo sa sahig. Nagsasalita itong mag-isa na
tila may kausap.
Hindi na siya talaga umuwi. Iniwan na niya akoiniwan
na niya ako iniwan na niya ako!
Paulit-ulit niya itong sinasabi.
Hindi niya talaga ako mahal iniwan na niya ako
iniwan na niya ako iniwan na niya ako.!
Nanariwa sa kanyang isipan ang nangyari noong
nakaraang gabi.
Para saan ang tiket na to? Papunta itong Manila. Bkit?
Susundan mo sila no?
Halos ingudngod niya sa mukha ng lalakeng kausap ang
hawak na plane ticket. Umiwas lang ang lalake at nanatiling
tahimik..
Nang wala siyang matamong sagot, nagsimula siyang
maghisterya.
Wala kang utang na loob! Kung hindi dahil sa akin wala
ka ngayon sa kinalalagyan mo! Matagal ka na sanang patay!
Sige, magsama-sama kayong lahat! Hanggang impiyerno,
magsama-sama kayo!
Nag-impake ng mga damit ang lalake sa isang bag.
Aalis ka na? Sige, lumayas ka! Layas!
Hindi na nagsalita pa ang lalakeng kausap. Matapos mag-
impake ng ilang damit, agad itong nilisan ang kinalalagyan.
Hinabol siya ng angaw ng babae.
Hayup! Walang utang na loob! Wala kang silbi!
Iyon ang huling pagkikita niya sa lalakeng minahal niya
ng matagal na panahon, ngunit ngayon, kanyang kinasusuklaman.
Matapos ang paulit-ulit na monologo ng kanyang sama
ng loob sa lalake, pawang impit na iyak na lamang ang naririnig
na nagmumula sa kanya.
Lumipas ang isang araw, nanatili sa loob ng kuwarto ang
babae. Naka-upo pa rin sa isang sulok. Paminsan-minsan ay
mariringgan ng salita mula dito, minsan naman ay pag-iyak.
Gabi, nagbukas ang pinto ng silid na kinaroroonan ng
babae. Pumasok ang isang kabataang babae.
Mama?
Pagkakita sa hinahanap, kagyat na nilapitan at niyakap ng
dumating ang kanyang mama.
Ano nangyari sa inyo? Ang papa?
Umiiyak na yumakap ang babae sa bagong dating.
Wala na siya!... Wala na ang papa mo!... Iniwan na niya
tayo!...
Nakadama ng awa ang anak sa kanyang ina.
Hindi mama, hindi totoo yan!
 Totoo, iniwan na tayo ng papa mo! Hindi na siya Nagtuloy na sa kanyang office ang bagong dating.
babalik! Hindi nagtagal, nagpasok ng pagkain at inumin ang
At pumalahaw ng iyak ang nakatatandang babae. sekretarya sa office ng kanyang boss. Dagli rin itong lumabas.
Matapos ang lunch break,
pumasok muli ang sekretarya upang kunin ang gamit na
pinagkainan.
TANGHALI nang sumunod na araw, Sir, kukunin ko na po ang
Nasaan ang sir mo, Charlotte? Laking gulat nito nang makita ang nakahandusay na
Madam, wala po si sir, nasa meeting po sa labas. katawan sa sahig.
Anong oras daw darating? Siiiiiiiiiiiiirrrrr!!!
Ah eh, parating na po yon, hanggang 12 lamang po ang
meeting niya. Kung gusto nyo, pumasok na lang po muna kayo sa
opisina nya. Hintayin nyo na lang po siya doon.
Ok, sige, doon muna ako sa opisina niya. Doon ko na
lang siya hihintayin.
Sige po, Madam, pasok na po kayo. Punta lang po ako sa
restroom. Excuse lang po!
Salamat! ani ng dumating na babae.
Namumunga ng mabuti ang
Hindi na nag-abalang ihatid sa loob ng kuwarto ng mabuting puno, at namumunga
hinahanap ang bagong dating ng kausap nito. Nagdumaling
nagpunta ito sa restroom. Ngunit may napansin itong kakaiba sa
naman ng masama ang
bagong dating. masamang puno. Hindi
Sa loob-loob niya, Hmmm, milagro, nagpasalamat sa
akin! Bakit kaya?
malapamumunga ng masama ang
Matapos gumamit ng restroom, agad ding lumabas ang mabuting puno, at ang masamang
sekretarya upang istimahin ang bagong dating. Ngunit,
napuntahan na niya ang lahat ng kuwartong pwede niyang
puno naman ay hindi
puntahan hindi niya makita ang dumating. makapamumunga ng mabuti.
Saan nagpunta yon? Hmmm hindi naman niya ugaling
umalis agad. Pero wala talaga siya. Hindi ko siya makita. Ang Pinuputol ang anumang puno na
weird niya. Hmmp ewan! Bahala siya sa buhay niya, matanda hindi namumunga ng mabuting
na siya noh!
Hustong pabalik na siya sa kanyang mesa nang may bunga at itinatapon sa apoy. Kaya
dumating. makikilala ninyo sila sa kanilang
Sir!
Mamaya na lang ang balita, Charlotte. Gutom na ko. bunga.
Hindi na ko nakakain doon. Pakidalhan mo ako ng tanghalian sa
office ko at isang coffee.
As you wish , sir! Nandiyan na, nanginginig pa! Mateo 7:17-20
 7
Pases
at
Magnetismo

TIYAK ANG MGA hakbang ng makapatid na Elisa at Mikel.

Tinungo ang private room na tinuran ng taong kanilang
pinagtanungan sa information section ng ospital na pinagdalhan
sa ina ni Luke.
Tok! Tok! Tok! Tok!
Nagbukas ang pinto na may nakakalagay na numero 12.
Si Luke, nang makitang sina Mikel at kapatid nito ang dumating
ay sumilay ang ngiti sa kanyang medyo malungkot na mukha.
Ate Elisa, Mikel, pasok kayo.
Pasensya na ha, ngayon lang kami nakapunta. hinging
paumanhin ni Mikel sa kababata.
Okey lang yun.
Lumapit ang tatlo sa kama na hinihigaan ng ina ni Luke.
Pinagmasdan nila ang natutulog.
Kamusta na si Tita Magda? usisa ni Elisa kay Luke.
Laging tulog simula nang ipasok namin siya dito sa
ospital. Apat na araw na siyang ganyan. Sabi ng doctor epekto
daw yon ng gamot niya. Pero okey na naman siya. Kakatapos
lang niyang kumain. Inantok, kaya hayan, tulog uli.

Luminga-linga si Mikel.
Si tita Delia, nasaan?
Wala na, kauuwi lang. Mamaya nang gabi yon babalik
sabi niya sa kin.. Palit kami mamaya.
 Nangiti si Mikel.
Tamang-tama, ani Mikel sa sarili.
Iniabot ni Elisa ang dalang plastic na puti na may lamang
grapes kay Luke.
Salamat ate!
Kinakamusta nga rin pala siya ni Mamang.
Salamat!
Kumuha ng dalawang bottled juice si Luke sa mini ref na
inialok niya sa dalawang bisita. Bagamat di tinanggap ng dalawa
ay nagpasalamat naman ang mga ito. Isinauli ni Luke ang kinuha
sa ref.
Ano nga pala daw ang sakit ni tita Magda? tanong ni
Elisa.
Wala pang sinasabi ang doctor. Pero, nakunan na siya ng
lahat ng test. Baka bukas pa lalabas ang resulta lahat at
kakausapin kami ng doktor.
Ganun ba.
Eh si tito Anton, alam na ba niya? sunod na tanong ng
ate ni Mikel.
Nanahimik sandali si Luke. Kinabanaagan ng lungkot ang
kanyang mukha. Napansin ito ng magkapatid.
Tumawag agad ako kay daddy noong dinala namin si
mommy dito sa ospital. Pero hanggang ngayon di namin siya
makausap..
Bakit daw? ani Elisa.
Busy siguro sa mga meeting. Inihabilin na lang namin sa
kanyang secretary ang nangyari kay mommy para sabihin kay
daddy.
Ah, okey.
Lagi namang busy yun. Sanay na kami sa kanya.
Tok! Tok! Tok! Tok!
Napalingon ang tatlo sa gawing pintuan. Lumapit agad si
Luke at pinagbuksan ang nasa labas. Isang nurse ang pumasok at
bumati sa lahat. Lumapit sa kama sa gawing paanan ng mommy
ni Luke. Kinuha ang isang bagay na nakasabit doon at binasa,
agad ding isinauli ito sa dating pinagsasabitan. Tsinek ang suero,
may ini-adjust na kaunti na nag pabilis ng pagpatak ng tulo ng
suero. Tahimik na nakamasid lamang ang tatlo sa ginawang ito ng
nurse.
Napainom na po ba siya ng kanyang gamot
matapos kumain? tanong nito kay Luke.
Oo, kaya siguro inantok kaagad.
Umalis kaagad ang nurse matapos magtanong.
Lumapit si Mikel kay Luke. May ibinulong.
Cute siya. Anong pangalan niya?
Napangiti si Luke gayun din si Mikel. Natugunan ni Elisa
ang ibinulong ng kanyang kapatid.
Mikel, babae na naman ano?
Napahagikhik sina Luke at Mikel.
Naku, ikaw talaga Mikel, idadamay mo pa si Luke.
Sumunod ang katahimikan.
Tinanguan ni Luke ang kanyang ate Elisa.
Magsimula na tayo. Sino ang gaganap?
Si ate na lang.
Okey!
Kinuha ni Elisa sa kanyang bag ang isang maliit na
bibliya. Nanahimik ito upang manalangin bilang paghahanda sa
kanyang gagawin. Nagkausap kahapon sina Luke at Mikel. Ni-
request ni Luke kung pwedeng gampanan nila ang kanyang
mommy. Dahilan din iyon kaya sila dumalaw. Nagkataong
kaaalis lang ng tiyahin ni Luke na ikinatuwa naman ng tatlo.
Nagaalala kasi sila baka kung ano ang sabihin at gawin ng tiyahin
ni Luke kapag makita ang gagawin nila sa mommy ni Luke.
Batid nilang seryosong katoliko ito at ayaw nito sa kanilang
ginagampanan noon pa mang bata-bata pa ito.
Matapos manalangin ni Elisa ay itinapat nito ang kanyang
mga palad sa ulo ng natutulog na ina ni Luke. Nagtagal iyon ng
ilang sandali at pagkatapos ay umaktong may hinahagod pababa
ng katawan ng ina ni Luke na di lumalapat ang mga kamay.
Ginawa niya ito ng makailang beses, paulit-ulit. Nanatiling
nakamasid lang sina Luke at Mikel. Parehong proseso ang
ginawa sa tapat ng puso at sikmura. Makalipas ang trenta minuto
ay natapos din ang pagganap. Pawisan ng kaunti si Elisa
bagaman airconditioned ang kuwarto. Nanatiling tulog at walang
alam sa kaganapan ang ina ni Luke.
Isasama namin ang kanyang pangalan sa panalangin para
sa mga maysakit, Luke.
Thanks ate!
 Wala yun, kay Lord ka dapat magpasalamat.
Natigilan ang lahat nang kumilos ang kanang kamay ng
mommy ni Luke. Nagmulat ito ng kanyang mga mata. Unang
namasdan ang kanyang anak na nasa kanyang tabi.
Luke! ang mahinang bigkas nito.
Mi, may bisita po kayo. Sina Ate Elisa po at Mikel.
Hinanap ng mga mata ng mommy ni Luke ang mga taong
tinuran sa kabilang panig ng kanyang kama.
Hi, tita! halos na magkasabay na bati ng magkapatid.
Ngumiti ang mommy ni Luke, Hello!
Kamusta na po? tanong ni Elisa.
Bumangon ang mommy ni Luke upong umupo sa kama
na ikinabigla ng anak. Tila lumakas ang mommy niya. Hindi kasi
kailanman umupo ito sa hinihigaang kama. Lagi itong nakahiga
kahit na may ibang bisita siya. Ngunit ngayon ay kakaiba.
Pakiramdam ni Luke ay lumakas ang kanyang ina. Inalalayan pa
rin siya ni Luke sa pagaalalang matumba ito.
Kaya ko, anak.
Inayos ng mommy ni Luke ang nakalugay na buhok nito.
Inabot ang pangpusod ng buhok na nakapatong sa katabing maliit
na mesa ng kanyang kama. Habang inaayusan ang sarili ay
nakipagkamustahan ito kina Elisa at Mikel. Nagmamasid lamang
si Luke. Hindi Makapaniwala sa lakas na ipinapakita ng kanyang
mommy. Parang walang nararamdamang anumang sakit o
panghihina, di katulad ng mga nangyari nitong mga nakaraang
araw. Tumatawa pa ito ng malakas, bagay na kinasanayan sa
kanya ng mga tao.
Salamat po, Diyos ko! natutuwang sambit ni Luke sa
kanyang sarili.
Lumipas pa ang isang oras, nagpaalam na ang magkapatid
kina Luke at sa mommy nito. Naiwang mag-isa ang mag-ina na
nagkukuwentuhan. Ilang sandali pa ay dumating na rin ang tita ni
Luke. Madaming dalang plastik ng mga prutas. Ipinasok niya ito
sa ref. Napansin nito ang dalang prutas na dala nina Mikel.
San galing to? May dumating ba? usisa ng tiyahin ni
Luke habang nakayukod at inaayos ang mga prutas sa loob ng
ref.
Dumating po sina ate Elisa at Mikel. Dinalaw si
mommy.
Hmmm!
Napaaga ata po kayo tita?
Nang makauwi ka agad at makapagpahinga. Sige na,
maghanda ka na ng mga gamit mo. Walang tao sa atin. Wala pa
naman tayong katulong ngayon.
Opo.
Sige na, Luke, uwi ka na. Ang tita mo na lang ang
bahala.
Yes, mi.
Anong nangyari sa yo? Ang sigla mo ata ngayon ah,
nawika ng tita ni Luke na napansin din ang pagiging masigla nito.
Ewan ko ba, nagising na lang ako, ganito na.
Mabuti naman at nadatnan kitang gising. Lagi ka na lang
tulog eh.
Penge ngang kape, Delia.
Kape? natigilang wika ng kapatid.
Oo, tamisan mo ha.
Ay naku, hindi kita bibigyan ng kape. Bawal, sabi ng
duktor.
Konti lang naman, panunuyo ng kapatid.
Hindi pwede! Magaling ka na nga siguro, bumalik ka na
naman sa paghingi ng kape. Naku, Luke, ang kulit ng mommy
mo. Pagsabihan mo yan, ang tila naiinis na wika ng tiyahin
habang nagaayos ng mga damit na dala sa cabinet.
Nangiti si Luke sa ina.
Mi, wag ka muna magkape, ha, sabay halik sa pisngi ng
ina.
Okey na. Sige, alis ka na.
May kumatok sa pinto.
Tuloy! wika ng tiyahin ni Luke.
Lumingon ang lahat sa dakong pintuan. Inabangan nila
kung sino ang papasok. Naunang nakita nila ang boquet ng
bulaklak na nakalagay sa isang babasaging flower vase.
Magaganda ang mga bulaklak, puting orkidyas.
Mrs. Serafico, may nagdeliver po, para daw sa inyo,
bulalas ng lalakeng nurse na may dala ng bulaklak.
Kanino daw galing? usisa ni tita Delia.
Mam, wala pong nakalagay na pangalan.
Nagkatinginan ang mga nasa loob.
 Sige, pakipatong na lang dyan sa lamesita, nurse.
Salamat! nakangiting wika ng mommy ni Luke.
Matapos maayos ni Luke ang kanyang gamit, hiningi nito
ang susi ng kotse sa kanyang tita Delia na ginamit nito pagpunta
sa ospital.
Ingat ka sa pagmamaneho, Luke.
Yes tita!
PAGDATING sa bahay, maagang kumain ng hapunan si Luke.
Pagkatapos isara ang pinto sa baba, pinatay niya ang mga ilaw at
saka umakyat sa kanyang kuwarto. Naisipan niyang tawagan si
Mikel upang maalis ang kanyang pagkabored. Kung anu-ano ang
pinagu-usapan ng dalawa, mga trip sa buhay, sports, girls at mga
bagay na nauukol sa ginagampanan nina Mikel at pamilya nito.
Mukhang interesado ka na sa ginagawa namin ah.
Di naman. Kaya lang, si mommy kasi. Mukhang may
sakit talaga. Inililihim lang niya sa akin. Hindi naman dating
ganyan ang katawan ni mommy. Nangayayat na siya ng todo.
Oo nga. Medyo mataba siya ng konti noon, tulad ni Tita
Delia mo.
Kung may sakit man si mommy, sana simpleng sakit
lang.
Nadama ni Mikel ang lungkot sa tinig ni Luke sa
telepono. Naawa ito sa kababata.
Huwag kang mag-alala tol. Magdasal ka lang para sa
mommy mo.
Yun nga ang lagi kong pinagdadasal, na sana laging
okey kami, walang sakit.
Andito lang kami Luke kung kailangan mo ang tulong
namin. Tawag ka lang.
Salamat bro, salamat nga pala kanina ha.
Wala yon.
Naisipang tanungin ni Luke kung ano ang ginawa ng ate
Elisa niya sa kanyang mommy.
Bro, ano yung ginawa ni ate Elisa kay mommy?
Minagnet lang at pases ang mommy mo.
Para saan yon? humihikab.
Nilinis ni ate Elisa ang katawan ng mommy mo at
pinalakas ang maseselang bahagi ng katawan niya. Minagnet niya
ang masasamang energy na nagiging dahilan ng paghina ng
bahagi ng katawan ng mommy mo. Matapos mabawasan ang
mahihinang energy sa katawan ay saka niya ito pinalalakas sa
pamamagitan ng pagbahagi ng lakas na nagmumula kay Lord na
pinapadaloy kay ate Elisa.
Kaya siguro parang lumakas ang mommy.
Mabuti naman kung gayon.
Nahingi na nga ng kape kay tita Delia.
Natawa si Mikel sa sinabi ni Luke.
Gusto mo pa bang gampanan namin siya? usisa ni
Mike.
Sana, para lalong mabilis ang paglakas ni mommy.
Tingnan namin kung pwede uli si ate. Pero kung hindi
naman, isasama na lamang naming siya sa aming dasal.
Salamat ha!
Walang anuman.
May naalala si Mikel at buong galak niya itong sinabi kay
Luke.
Kung gusto mo naman, ikaw na lang ang gumanap sa
mommy mo. Kung di kami pwede, magagampanan pa rin siya.
Pwede ba yon, di nga ako marunong ng ginawa ni ate
Elisa.
Sa biyernes ng gabi, punta ka dito sa bahay. May lecture
na gaganapin. Tamang-tama, Luke. Tungkol sa proseso ng
tamang magnetismo at pases ang paguusapan.
Pwede ba ako dun umattend? Hindi naman ako
miyembro ninyo.
Para sa mga opisyal na nagsasanay nga yon. Pero,
akong bahala sa iyo. Sasabihin ko kina ate Elisa at kuya
Carding.
Sige, Pagkagaling ko ng ospital kay mommy, diretso na
ako sa inyo.
Okey, usapan yan ha. Walang indyanan. Nite, tol.
Pasensiya na, inaantok na ko, pamamaalam ni Mikel habang
Ako rin, bro. Salamat!

BIYERNES, maagang pinauwing muli si Luke ng kanyang
mommy at Tita Delia. Ayon sa napag-usapan, dumiretso kina
Mikel si Luke. Nagumpisa na ang lecture nang dumating siya.
Maraming kabataan ang nanduon. Kakilala niya ang karamihan
dahil nakasama na niya sila ng maraming beses sa misyon at ang
ibay nakikita niya sa lunduyan nina Mikel. Malugod na
tinanggap siya ng lahat. Inakit ni Mikel sa tabi niya siya maupo.
Laging ginaganap ang lecture sa garahe nina Mikel isang beses sa
isang buwan para maturuan ng mga aral tungkol sa Espiritismo.
Nagkataon na nagpapaliwanag na ang naimbitahang tagapag-turo
ng araw na iyon, isang matandang babae galing sa Centro
Nazareth, isang ginagalang na talaytayan ng lahat, ng tungkol sa
magnetismo at pases. Matamang nakikinig ang mga kabataang
nagsasanay sa kaniya.
Aniya, Una sa lahat sa pagtupad ng magnetismo sa
maysakit ay magkaroon muna kayo ng pananalangin bilang
paghahanda upang hindi lumipat ang karamdaman sa inyo.
Magkaroon ng pagsisisi sa mga pagkakasalang nagawa sa sarili,
kapwa at sa Diyos. Magkaroon ng pasasalamat sa lahat ng biyaya
na natanggap sa araw-araw. Dumaing at humingi ng habag sa
panginoon na bigyan kayo ng kapangyarihan na lalagos sa inyong
mga daliri na gagamitin sa pagmagnetismo at pases sa kapatid na
may karamdaman
Bumulong si Luke kay Mikel, Parang nakita ko na siya.
Diba siya yung sinabi mong head medium sa centrong
pinuntahan natin sa Cabuyao?
Oo, siya nga, si nanay Iluminada.
Pagkatapos manalangin ay dadatnan na kayo ng
kapangyarihan o power na parang magsisimulang mamanhid ang
mga kamay o nangangapal ang batok. Kapag nakaramdam na,
ipatong ang inyong mga kamay sa Bibliya sa ebanghelyo ayon
kay San Juan, kapitulo 17, o humagod sa isang sagisag at
ipagpatuloy ang pananalangin upang lubos na dumaloy ang
power na itutulong ninyo sa maysakit. Gawin nyo ito ng may
kapakumbabaan sa Diyos. Pagkatapos ay itapat ang inyong mga
kamay sa maysakit at ipanalangin sa isip tulad nito, Sa pangalan
ni Jesus na taga Nazareth, masamang espiritu lumabas ka. Ilagay
sa noo ang tatlong daliri ng inyong kanang kamay, tatlong beses
mag-krus upang mabuksang bahagya ang ikatlong mata na
simbolo upang magkaroon ng direktang pakikipag-ugnay sa
pananalangin ang sinumang tutulungan at pagkatapos gayon din
sa tapat ng puso upang mabuksan din ang kalooban
Huminto sumandali si nanay Iluminada upang uminom ng
bottled mineral water. Saka ito nagpatuloy.
Magpases sa buong katawan ng tatlong beses at
sambitin ang salitang, Heyum, Haune, Hiamo. Kung malakas
ang sapi, maaaring iihip ang mga salitang ito sa tuktok ng ulo
kasabay ng pagpapases sa buong katawan. Matapos nito ay itapat
ang inyong mga kamay sa parte ng katawan na may karamdaman,
humingi ng kapangyarihan sa pamamagitan ng inyong marubdob
na pananalangin na may kalakip na habag at awa sa maysakit at
iwisik ang karadaman sa tabi lamang. Ang prosesong
magnetismo ay dapat gawin sa loob ng tatlo o limang minuto
lamangMuling magpases sa buong katawan at gamitin ang
parehong pamamaraan. Susundan ito ng muling paghingi ng
power mula sa bibliya o sagisag upang ikarga o iwisik ang
kapangyarihan nito sa pasyente upang magsilbing gamot sa
kanilang katawang laman at espiritu lakip ng panalangin sa
Panginoong Hesus sa isip lamang na Panginoon magpatotoo ka
nawa sa pamamagitan ng iyong pag-ibig.
Natatandaan mo ba? usisa ni Mikel kay Luke.
Medyo lang.
Hayaan mo, tutulungan kita.
Sa huli, magkrus muli ng isang beses sa noo ng
maysakit bilang pagsasara at sambitin ang panalangin Sumainyo
nawa ang Diyos Ama, Anak at Espiritu Santo. Pagkatapos
maisagawa ang buong proseso ng magnetismo at pases, huwag
nyong kalimutan magpasalamat sa Maykapal sa ginawang
pagganap. Gayun din naman ipaabot sa maysakit na ginampanan
na magpasalamat din sa Maykapal.
May mga bagay pang ipinaliliwanag si nanay Iluminada,
subalit hindi na ito napakinggan ni Luke. Pinatawag ito ng
mommy ni Mikel upang kamustahin ang kanyang ina. Nag-usap
pa sina Luke at Mikel tungkol sa lecture na nangyari.
Naliwanagan ng husto si Luke. Umuwi na rin ito matapos
pakainin siya ni Mikel. Wala na rin ang mga kabataang dumalo
ng lecture.
Isang bagay ang lubos na ikinagagalak ni Luke sa
kanyang pag-uwi, handa na siyang gampanan ang kanyang ina.
Kanyang na-appreciate ang lecture na ginanap kina Mikel. Nais
niyang dumalo sa mga darating na lecture. Alam niyang
makikinabang siya sa mga iyon. Hindi lamang para sa kanyang
8
sarili kundi para na rin sa kanyang mga mahal sa buhay. Espiritismo
at mga
Talaytayan

Hinirang nga ng Diyos si

Jesus na taga-Nazareth sa Espiritu
Santo at kapangyarihan. Saan KINABUKASAN, MAAGANG NAKATANGGAP nakatanggap
man siya magpunta, siyay ng tawag si Luke mula sa kanyang tita Delia. Pinapapunta agad
siya sa ospital. Walang nabanggit na dahilan kung bakit
gumagawa ng mabuti at pinapapunta siya ng madali. Kaya hindi maiwasan na magalala ni
nagpapagaling sa lahat ng nasa Luke sa kanyang ina.
Pagdating sa ospital, nadatnan niya sa loob ng kuwarto
kapangyarihan ng diyablo, ang mga duktor at nurses na tumitingin sa kundisyon ng kanyang
sapagkat sumasakanya ang ina. Dali-dali siyang lumapit sa tabi ng kanyang mommy na
nakaupo sa kama habang kinakausap ng mga duktor. Hinalikan
Diyos. niya ito sa pisngi gayun din ang kanyang tita Delia na nakatayong
katabi niya sa gilid ng kama.
Eh, ano po ang pinakamabuting gawin? matamlay na
1Pedro 5:8-9a tanong ng mommy ni Luke sa isang duktor na nakasalamin at
may katandaan na.
Wala tayong choice, Mrs. Serafico, kundi operasyon.
Unahin na po nating tanggalin ang mga bukol sa yong ovary.
Kapag magaling na kayo at malakas, saka namin kayo ooperahan
sa kaliwang bahagi ng inyong ulo. Pero, habang nagpapalakas pa
kayo, dadaanin natin sa gamot ang sakit nyo sa ulo.
Sa narinig ni Luke sa kanyang ina ay napaisip si Luke sa
sakit nito.
 Tumingin siya sa kanyang ina,
Mi?
Nanatiling walang kibo ang mommy ni Luke. Walang
narinig kahit isang salita mula dito. Bumaling ng tingin si Luke
sa kanyang tiyahin. Tumingin naman ito sa duktor at tinanguan
ito.
Kaisa-isang anak po ni Mrs. Serafico, ang pakilala ng
tiyahin kay Luke sa mga duktor.
Humarap ang duktor kay Luke.
Okey, ah, Mr. Serafico, may cancer sa ovary ang inyong
ina at kailangan itong maalis agad sa lalong madaling panahon.
Kung hindi ay maaaring kumalat ito at magdulot ng
kumplikasyon. Ang isa pa, may nakita kaming abnormal na
pagtubo ng ugat sa kaliwang bahagi ng kanyang ulo na dapat
ding tanggalin. Isa itong congenital disease. Ito ang dahilan ng
kanyang malimit na pagsakit ng ulo, pamamanhid ng kanang
bahagi ng katawan, at pagkahilo.
Hindi malaman ni Luke kung ano ang kanyang sasabihin
sa pagkakataong iyon. Di siya makapaniwala sa narinig. Hindi
lamang isa ang sakit ng kanyang ina kundi dalawa. Tiningnan
niya ang kanyang ina para kumpirmahin.
Totoo ba mi?
Tumango lang ang kanyang ina. Ginagap nito ang isang
kamay ng anak. Pinisil ng bahagya, saka hinaplos-haplos.
Nalungkot si Luke.
Eh, kelan po ang kanyang unang operasyon? tanong ng
tiyahin ni Luke sa duktor.
Sa unang linggo ng darating na buwan.
Napagisip-isip ni Luke na sa susunod na linggo na ang
takdang operasyon.
Pansamantala, maaari na po kayong mag check-out. Sa
bahay na lang po kayo magpahinga. Inumin nyo na lamang po
ang niresetang mga gamot.
Naintindihan ng tatlo ang sinabi ng duktor. Ilang sandali
pa, matapos may i-check ang duktor sa mommy ni Luke, umalis
na rin ito kasama ang mga nurses.
Naiwan ang tatlo, walang umiimik. Nakatuon ang pansin
ng magkapatid kay Luke. Dama nila na nagdaramdam ito. Batid
nilang sa pagkakataong iyon hindi na kaya nilang ilihim kay
Luke ang isang bagay. Wala na silang magagawa kundi isiwalat
ang katotohanan.
Nagsalita sa malumanay na tinig ang tiyahin ni Luke.
Matagal ko nang alam ang tungkol sa cancer ng mommy
mo. Ayaw lang ng mommy mo na ipaalam sa iyo ang bagay na to
dahil mag-aalala ka lang.
Naramdaman ni Luke ang pagpisil ng mariin sa kanyang
kamay ng kamay ng kanyang mommy.
Sa tuwing uuwi dito ang mommy mo, magpapagamot
siya.
Sorry anak, kung inilihim ko man sa iyo ito. Sana
maintindihan mo.
Pakiramdam ni Luke ay dinaya siya ng kanyang ina.
Simulat sapul pagkabata naging bukas siya sa kanyang ina.
Wala siyang inilihim kahit na ano dito. Inaasahan niya na gayun
din ang kanyang ina sa kanya. Tumulo ang luha sa kanyang mga
pisngi. Hinagod ang kanyang likod ng kanyang ina. Hinayaan
nitong ilabas ang kanyang nasasaloob.
Ilang saglit pa, pinahid ni Luke ang kanyang mga luha.
Humarap sa kanyang ina.
Mi naiintindihan ko po. Huwag po kayong magalala!
Yumakap si Luke sa ina. Tinapik tapik ang likod.
Gagaling po kayo mommy!
Nang araw ding iyon ay nailabas nina Luke ang kanyang
mommy sa ospital. Kung may isang bagay siyang inaalala
ngayon itoy ang kawalan ng komunikasyon sa kanyang daddy sa
Thailand. Naipasok at nailabas na nila ang kanyang mommy sa
hospital, wala itong natanggap kahit isang tawag mula dito o
kayay kahit man lang isang paabot sabi sa pamamagitan ng
ibang tao. Kadalasan kung hindi man ito personal na makatawag
pinaaabot nito ang mensahe sa pamamagitan ng kanyang personal
secretary, si Marie.
Laking pasasalamat ni Luke, sa paglipas ng mga araw ay
lumalakas ang kanyang mommy ayon na rin sa inasahang
mangyari ng mga duktor. Magkatulong sina Luke at kanyang tita
Delia sa pagaalaga sa kanyang ina.
Hindi lumabas si Luke ng bahay. Kadalasan nasa loob
lamang ng kanyang kuwarto kung wala naman itong gagawin
para sa kanyang ina. Nagugumon ito sa pagbabasa ng mga
artikulong kanyang nakuha sa loob ng kuwarto ng kanyang ina.
Nakalagay ang mga artikulo at iba pang dukomento sa loob ng
isang kahon na nakatago sa ilalim na bahagi ng cabinet. Nakita
niya ito nang linisan niya ang kuwarto para sa pag-uwi ng
kanyang ina mula sa ospital. Nagtataka nga si Luke kung bakit
merong ganoong klaseng babasahin sa kuwarto ng kanyang ina.
Magkagayon may nagkainteres si Luke na basahin ang mga ito.
Hawak noon ni Luke ang isang artikulo na may pamagat
na Ang Mediuminidad at ang Diwa ng Juan 14. Binasa ito ni
Luke.
Ang espiritismo ay pag-aaral ng buhay.
Ang buhay ay dalawa buhay sa kalupaan at
buhay sa kalangitan. Ngunit, ang dalawang buhay
ay pinag-iisa sa pamamagitan ng tao na nilikha
ng Diyos na kanyang kawangis at kalarawan
Ang espiritismo ay karunungan ng mga espiritu at
ang lunduyan na inyong pinagtitipunan ay isang
paaralan. Napakaraming pag-aaral ang
ibinibigay sa inyo ng mga espiritu at hindi kara-
karaka ay pinatatanggap sa inyo kung hindi kayo
ay pinapag-aral Nakasulat sa bibliya na hindi
lahat ng mga espiritu ay inyong paniniwalaan.
Iyan ay nasulat ni apostol Juan sapagkat hindi
lahat ng nangungusap ay buhat sa banal na
espiritu. Samakatuwid, lahat ng nga pahayag ay
dapat ninyong pag-aralan Sa pagtuturo ng
espiritismo ay gumagamit ng mga talaytayan o
mediyum na siyang namamagitan upang
makarinig kayo ng mga karunungan at aral na
nagbubuhat sa kaitaasan. Ang talaytayan ay hindi
naiiba bagaman at sa katotohanan, lahat ng tao
ay talaytayan Ang talaytayan ay nilikha ng
Diyos na kanyang kawangis at kalarawan na
mayroong kanyang bahagi na nananalaytay na
mga lakas na nagbubuhat sa Kanya kaya
mediyum taga-pamagitan ng karunungang
pang-langit at karunungang pang-lupa. Bilang
talaytayan, hindi kayo makagagawa kung hindi
mayroong lakas na sa inyo nagpapagawa. Ang
lakas na iyon ay galing sa banal na espiritu at
ang gumagawa ay ang inyong materya. Subalit,
ang lakas na galing sa banal na espiritu ay
maganda, busilak, kabanal-banalan at hindi
maaaring ilangkap sa materya na may kababaan
sapagkat puputok ang may kababaan. Kaya may
namamagitan ang peri-espiritu o kaluluwa na
tinatawag Napakadakila ang katungkulan ng
isang talaytayan sapagkat pagdating sa
pagpapatotoo, pagdating sa paggawa ay higit na
mayroon na malaking pananagutan ang isang
talaytayan Kung ang isang talaytayan ay hindi
makapagpatuloy, ang inyong tungkulin ay
sumihestiyon kayo na mabigyan ng katahimikan
ang lahat at makapagaral ang talytayan sa
kanyang napakalaking pagsubok na dumating,
huwag kayong hahatol. Huwag kayong titingin sa
kahinaan ng talaytayan na sa inyong pagtingin ay
mayroon kayong damdamin na hindi siya handa.
Hindi ninyo tungkulin iyon. Kapag kayo ay
magkaroon ng ganyang damdamin, kumuha kayo
ng hindi ninyo tungkulin na ang kahintulad niyan
ay kumuha kayo ng hindi ninyo asawa. Kaya kayo
ay nagkakasala ng pangangalunya.
Nahinto ang pagbabasa ni Luke ng may kumatok sa pinto
ng kanyang kuwarto, na agad naman niyang pinagbuksan
pagkatapos maibalik sa kahon ang binabasa, at maitago iyon sa
ilalim ng kanyang kama.
Si tita Delia niya, sinabing pinatatawag siya ng kanyang
mommy. Pinabibili siya ng prutas sa kalapit na supermarket na
agad din niyang ginawa. Pagkabalik ng bahay at maibigay sa ina
ang mga binili, ay muli siyang nagkulong sa kuwarto. Muli
niyang kinuha sa ilalim ng kanyang kama ang kahon kung saan
inilagay niya ang binabasang aritukulo. Ipinagpatuloy niya ang
pagbabasa hanggang sa matapos ito. Batid ni Luke na ang
kanyang nabasa ay patungkol sa mga ginagampanan ng pamilya
nina Mikel. Ang malaki niyang katanungan ay kung bakit
mayroon nito sa loob ng kuwarto ng kanyang ina.

9
Hiwaga at
Halina ng
Si Jesucristo kahapon ang
Bundok Banahaw
siya rin mismo
ngayon at magpakailanman.
Huwag kayong padala sa
ibatibang bagong aral.
ISANG SORPRESA ANG dumating sa bahay nina Luke na
ikinatuwa ng kanyang mommy at kanya namang ikinabigla.
Hebre0 13:8-9a Ang mamang ni Mikel, ang matalik na kaibigan ng
mommy ni Luke, si Mikel at isang babae na kasing edad halos ni
Luke, ang magkakasamang dumating sa bahay. Nang dumating
sila ay wala noon si Luke, bumibili ng gamot sa kalapit na
drugstore. Pagbalik ni Luke, laking gulat niya nang makita ang
kasamang babae. Hindi siya maaaring magkamali. Kilala niya ito.
Ang babaeng di maalis sa kanyang isipan magmula ng una niya
itong makita at makilala.
Fia?
Lumingon ang tinawag.
Luke!
Lumingon din ang iba pa kay Luke.
Hi tita Beth! ang bati ni Luke sa mamang ni Mikel na
sinabayan niya ng paghalik sa pisngi nito.
Tumabi si Luke kay Mikel. Hinila niya ito sa isang sulok
ng kuwarto at pabulong na sinabi dito habang nakatingin kay
Fia , Siya yung sinasabi ko sa iyo!

Hah?! Bakit di mo sinabi.

 Nakalimutan kong sabihin sa iyo, Sofia de Dios ang
pangalan niya.
Siya nga, pinsan ko kay mamang.
Naalala bigla ni Luke ang surname ng mamang ni Mikel.
Oo nga pala, isa kang de Dios, sabay tapik nito sa
kanang balikat ni Mikel.
Paano yan, mag pinsan na tayo! paanas na biro ni
Mikel.
Nagtawanan ang dalawa na nakatawag ng pansin sa iba
pang nasa loob ng kuwarto.
Kayo diyan, anot nagtatawanan kayo? Hala, Luke,
isama nyo si Sofia sa baba. Mauna na kayong magmerienda.
Susunod na lang kami ng tita Beth mo.
Masaya si Luke nang bumaba sila nina Mikel at Fia sa
kusina. Hindi niya akalaing magkikita sila nito sa pagkakataong
di pa niya inaasahan. Sa nagdaang mga araw, naging laman ng
kanyang isipan si Fia. Marubdob ang kanyang pagnanais na
makita itong muli. At nangyari nga.
Hindi magkandatuto si Luke sa pagaasikaso kay Fia.
Magkahalong kaba at saya ang kanyang nararamdaman. Itinatago
na lamang niya ito ng kanyang mga ngiti lalo na sa tuwing
magkakatinginan sila ng dalaga. Sa kanilang pagkukuwentuhan,
kanyang napagalaman na kakauwi lang ng pamilya ni Fia mula
Canada upang dito na sa Pilipinas manirahan. Sa bansa
ipinangank si Fia, pero lumaki siya sa Canada nang kunin siya ng
kanyang mga magulang na nagtatrabaho doon. Tulad ni Luke,
nagiisang anak din si Fia.
Naging madali kay Luke ang makitungo kay Fia. Mabait
kasi ito at palakaibigan din. Pakiramdam ni Luke ay nasa ika-
pitong langit siya sa tuwing tititigan niya ang laging nakangiting
mukha ni Fia.
Natatawa na lamang si Mikel sa kakaibang ikinikilos ng
kanyang kababata. Lagi kasing inuuna ni Luke si Fia sa lahat ng
bagay at nalilimutan na siya kadalasan. Bukod dito, ang kabang
nararamdaman ni Luke ay makikita sa panginginig ng kanyang
mga kamay. Napansin ito ni Fia ng abutan siya ni Luke ng isang
basong juice.
Pasmado ka ba?
Na-conscious tuloy si Luke at kanyang tiningnan ang
kanyang kamay. Totoo nga, nanginginig ang kanyang kanang
kamay na may hawak na basong may lamang juice.
Inakbayan si Luke ni Mikel matapos iaabot ang juice kay
Fia. Paglapit nila sa ref ay binulungan siya nito.
Cool ka lang tol, napaghahalata ka eh.
Di ko kasi mapigilan. Love ko na siya ata bro.
Hehehe binatang-binata na ang kaibigan ko ah.
Tinulungan si Luke ni Mikel na dalhin at ihain sa mesa
ang fruit salad at cake na kinuha nila mula sa ref.
Wow, ang sarap nito, paborito ko ang fruit salad,
nasasabik na wika ni Fia.
Kain ka lang, masarap yan. Si Luke ang gumawa niyan,
ani Mikel sa kanyang pinsan na aktong kumukuha ng fruit salad.
Tiningnan ni Luke ang kaibigan. Umiling siya dito upang
ipahiwatig na hindi siya ang gumawa ng salad. Kumindat lang sa
kanya si Mikel na ikinatawa naman ng kaibigan. Batid ni Luke na
bini-build up siya ng kaibigan sa pinsan nito.
Ang sarap di ba? O eto, juice, inom ka. Si Luke ang
nagtimpla niyan.
Tumingin si Fia kay Luke, Talaga Luke?
Ngumiti lang si Luke sa nagtanong.
Matapos inumin ang juice ay kumuha ng isang maliit na
slice ng cake si Fia at inilagay sa kanyang hawak na platito.
Ayan, sige pinsan, kain ka lang ng cake. Masarap din
yan. Si Luke ang nag baked niyan, singit na wika ni Mikel.
Natigilan si Fia. Tumingin siya kay Mikel. Gayon din
naman si Luke na tumingin din kay Mikel. Magkakasabay silang
natuon ang pansin sa kahon na pinaglalagyan ng cake. Nakasulat
doon ang pangalan ng bakeshop na nag bake ng cake.
Nagkatinginan ang tatlo. Sandali pa, nagtawanan ang mga ito.
Masaya ang hapong iyon para kay Luke dahil kay Fia.
Napagalaman ni Luke mula kay Mikel na aakyat sila ng bundok
ng Banahaw, kasama ang mga kabataang miyembro ng kapatiran
at si Fia. Madaling araw kinabukasan ang kanilang alis at hapon
na ang kanilang balik. Sa isip ni Luke, may pagkakataon na
naman silang magkakasama ni Fia.
 Pagbaba ng mommy ni Luke at ng mamang ni Mikel ay
agad na himingi ng pahintulot si Luke sa kanyang ina. Dagli
namang pumayag ito.
HINDI nakatulog ng mabuti si Luke. Excited siya sa pagakyat ng
Banahaw. Matagal na niyang naririnig ang nasabing lugar mula
sa mga kuwento sa kanya ni Mikel. Ayon sa kanyang mga napag-
alaman, ito daw ay tinatawag na sacred mountain, mystical
mountain, o lupang banal. Gusto niyang makita at malaman kung
ano meron ang bundok at bakit ito tinawag na ganun. At dahil sa
makakasama niya si Fia, ay lalo siyang nasabik. Ngunit maliban
dito, nais niyang umakyat sa bundok upang hilingin kapalit ng
kanyang sakripisyong pag-akyat ang kagalingan ng kanyang ina
sa mga sakit nito. Hindi man siya lubos na naniniwala sa bagay
na ito ay gagawin pa rin niya alang-alang sa kanyang
pinakamamahal na ina.
Alas-singko ng madaling araw nang sunduin ng sasakyan
nina Mikel si Luke. Sa paglulan ni Luke sa sasakyan, agad
niyang hinanap si Fia. Napangiti siya nang makita niya itong
nakaupo sa kabilang panig ng sasakyan sa bandang likuran ng
driver seat kaharap si Mikel.
Sa tabi ka na ni Fia maupo, Luke, suhestiyon ni Mikel
pagkakita kay Luke.
Nakangiting sinunod ni Luke si Mikel. Kulang man sa
tulog ay gising na gising si Luke habang nagbibiyahe dahil katabi
niya si Fia. Nagbatian at nagkamustahan sa isat-isa ang dalawa.
Hindi pa natatagalan ang kanilang pag-uusap nang maghikab si
Fia, senyales na inaantok siya at gusto niyang matulog. Napansin
ni Luke na unti-unting ipinipikit nito ang mga mata. Sandali pay
nakatulog na si Fia na di namalayang napahilig ang ulo nito sa
kaliwang balikat ni Luke. Iniunat ni Luke ang kanyang brasot
kamay na paakbay kay Fia at kanyang inayos ang pagkakasandig
ng ulo ng dalaga sa kanyang bisig at dibdib.
Nakita ni Mikel ang ginawa ni Luke sa kanyang pinsan.
Isang pilyong ngiti ang ipinukol nito sa kababata. Napangiti din
si Luke kasabay ng pagdaiti ng kanyang hintuturo nito sa labi
upang ipahiwatig na wag siyang gumawa ng ingay.
Isang oras pa ay narating na nila ang lugar ng Banahaw na
nasasakop ng Dolores, Quezon. Nang magmulat si Fia ay mukha
ni Luke ang kanyang unang nasilayan. Medyo nahiya si Fia.
Matamis na ngiti ang tanging isinukli ni Luke sa kanya.
Ay, sorry, Luke. Nakatulog pala ako.
Wala yon, gustong-gusto nga ni Luke na ipaghele ka,
eh, sabat ni Mikel.
Pinagmulagaan ng mga mata ni Luke si Mikel.
Hehehe biro lang! nangingising wika ni Mikel.
Nagsibabaan ang lahat na lulan ng sasakyan. Dala ang
sariling back pack at body bag ni Fia, tinabihan ni Luke ang
dalaga.
Nabighani si Luke sa kanyang namalas na kapaligiran.
Mapuno, bundok, sariwang hangin at tahimik na lugar. Para kay
Luke, isa itong napakagandang tanawin. Naging mapagmasid
siya.
Nagsalita ang Kuya Carding ni Mikel nang matipon na
ang lahat sa isang lugar matapos maiparada nito ang kanilang
sasakyan sa isang bakanteng lote katabi ng isang kapilya.
Para maging maayos ang misyon natin dito sa Banahaw,
hinihingi na maging tahimik ang lahat at sundin ang kaayusan.
Pumila tayo ng dala-dalawa. Kami ni ate Elisa nyo ang mauuna.
Luke at Fia sa gitna kayo ng pila matapos nina Edsel at Kevin.
Mikel at Toni, sa hulihan kayong dalawa. Sundan ninyo sina Kaji
at Justin matapos nina Luke at Fia.
Sumunod ang lahat sa sinabi ni kuya Carding. Lumakad
silang nakapila na dala-dalawa. Tahimik lang na nagmamasid
sina Luke at Fia sa paligid habang naglalakad na magkahawak-
kamay na di nila kapwa namamalayan. Sa mga pataas at
pababang daan, maging sa madulas at lubak-lubak ay masuyong
inaaalalayan ni Luke si Fia.
Una silang huminto sa Santong Pepe, isa itong bato na
itsurang pintuan na sumisimbolo sa simula ng espirituwal na
paglalakbay sa kabundukan.
Pakilabas ng mga kandila nyo at magsindi. Ilagay sa
tulusan ng kandila. Mag-ukol kayo ng panalangin na naway
tanggapin at pang-ingatan tayo ng kabundukan, ang pahiwatig ni
ate Elisa sa lahat.
 Nabanggit ni Mikel kay Luke na magdala ito ng kandila.
Kinuha ni Luke ang kandila. Inabutan niya ng isa si Fia.
Pagkasindi niya sa kandila ng iba ay saka lamang siya nagsindi
ng sa kanya.
Matapos magtulos ng kandila at makapag ukol ng
panalangin ang lahat ay nagtungo sila sa Sta. Lucia. Buong ingat
na inalalayan si Fia ni Luke pababa ng sementong hagdanan.
Nang makarating sa ibaba, bagamat hinihingal ay nasiyahan si
Luke sa kanyang nakita. May isang malinis na batis at dalawang
maliliit na talon. Nagkataong walang ibang tao doon maliban sa
kanila. Nagtulos muli ng kandila ang grupo nina Luke sa isang
altar na bato at nanalangin. Pagkatapos ay isa-isa silang
lumusong sa batis. Hindi na nagpalit ng damit panligo ang
sinoman sa kanila. Kapwa mga naka-short at t-shirt sila.
Sinunod nina Luke at Fia ang mga ginawa nina Mikel at
ng iba pang mga kabataan. Lumublob ng tatlong ulit ang mga ito
sa batis at pagkatapos ay isa-isang tumapat sa dalawang maliliit
na talon. Ayon kina ate Elisa at kuya Carding kailangang gawin
nila ang gayon bilang paglilinis ng sarili bilang bahagi ng
paghahanda sa espirituwal na paglalakbay nila sa banal na
bundok na iyon.
Ang sumunod na puwesto na pinuntahan nina Luke ay
ang tinatawag na Balon ni Santong Jacob. Isa itong balon na may
higit sa dalawampung talampakan ang lalim. Kinakailangan
nilang pumasok sa makitid at pailalim na lagusan upang
makarating sila sa bahagi na may tubig kung saan sila dapat
lulublob ng tatlong beses na bahagi pa rin ng paglilinis ng sarili.
Hindi kaagad nakapasok ang grupo nina Luke sa dahilang
may naunang grupo sa kanila doon. May ilang nakatayo sa may
bunganga papasok sa nasabing balon, tila naghihintay sa mga
kasamahang palabas na ng balon.
Natigilan si Luke nang mapansin niya ang lalakeng
nakatingin sa kanya mula sa nadatnang grupo. Pamilyar sa kanya
ang mukha nito. Nakita na niya ito ngunit hindi niya maalala
kung saan. Ang tangi niyang naalala, tulad noong una, may ibig
ipahiwatig sa kanya ang mga nangungusap nitong mga mata.
Ngunit hindi niya pa rin ito maunawaan.
Luke, papasok na tayo sa loob, sumunod kayo sa akin ni
Fia, ibaba nyo na ang mga gamit nyo, ani Mikel.
Natawag ang atensiyon ni Luke at natuon ang pansin nito
kay Mikel. Ibinaba ni Luke ang kanyang dalang gamit nila Fia.
Ipinatong sa isang malaking tipak ng bato. Sumulyap muli si
Luke sa lalake. Wala na ito sa kinaroroonan nito. Hinanap niya
ito ng tingin. Hindi na niya ito Makita.
Bahagyang nahirapan sina Luke at Fia na parehong
baguhan sa nasabing lugar sa pagpasok at paglabas. Hindi tulad
nina Mikel at iba pang kasama na madaling nagawa ito. Ang
totoo, abot-abot ang kaba ni Luke nang gawin niya ang pagpasok
at paglublob sa balon. Gayon din naman si Fia.
Nagtuloy ang grupo sa tinatawag na Prisintahan matapos
sa balon. Kapwa namangha sina Luke at Fia nang makita nila ang
nasabing lugar. Ito kasiy isang kambal na kuweba nina San
Pedro at San Pablo. Kung papasok ang isa sa kuweba ni San
Pedro, lalabas siya sa kuweba ni San Pablo. Sa nasabing
Prisintahan, kinakailangang isulat sa kuweba, gamit ang kandila
bago ito sindihan, ang pangalan ng sinumang papasok at lalabas
doon. Maaari din isulat ang pangalan ng taong pinag-uukulan ng
pag-akyat sa bundok na yon. Ang gawaing ito ay simbolo ng
pagpiprisinta ng sarili sa Diyos at sa banal na lugar. Ibig sabihin
nitoy umpisa na ang totoong espirituwal na paglalakbay sa
nasabing bundok.
Naging mahirap din kay Luke at Fia ang pagpasok at
paglabas sa nasabing kambal na kuweba. Mga gasgas sa katawan
at untog sa mga bato ng kuweba ang tinamo nila.
Mula sa kambal na kuweba ay umakyat ang grupo tungo
sa tinatawag na Ina ng Awa. Isa itong kuweba na may kalakihan
ng kaunti. Sa tabi nitoy matatagpuan ang isang makipot na
kuweba na kilala sa tawag na Kumpisalan. Ang kadahilanan ng
pag-akyat at pagpasok sa Ina ng Awa ay upang hilingin ang
basbas ng mahal na birheng Maria ang ikakatagumpay ng
kanilang
ginagawang paglalakbay. Matapos nitoy isa-isang
pumasok ang lahat sa Kumpisalan upang ikumpisal ang mga
nagawang kasalanan bilang paglilinis at paghahanda ng sarili sa
pagpasok sa Husgado. Ang Husgado ay isang makipot at madilim
na kuweba paitaas at may habang dalawangpung talampakan. Sa
pagpasok at paglabas doon ay sinasabing huhusgahan kung handa
na nga ba ang sinoman sa paglalakbay. Sinomang papasok ay
dapat walang suot na tsinelas o anomang alahas sa katawan.
Nakapasok at nakalabas ang grupo na walang masamang
nangyari. Dagdag na galos at untog sa bato ang natamo nina Luke
at Fia.
Mula doon ay naglakbay ang grupo papuntang Kalbaryo.
Hindi naging madali ang pag-akyat ng lahat sa ibabaw ng burol.
Tanghaling tapat noon. Mainit ang sikat ng araw. Mangiyak-
ngiyak si Fia. Samantalang tinitiis lang ni Luke ang hirap at sakit
na nararanasan alang-alang sa kanyang mahal na ina. Kakaibang
tanawin ang nasilayan ni Luke nang marating nila ang ibabaw ng
burol. Napawi ang kaniyang nararamdamang pagod. Sa kaniyang
kinaroroonan ay tanaw ang mga kalapit na bayan ng Quezon,
Laguna at Batangas. Masarap ang hanging dumadampi sa
kanyang katawan.
Muling nagtulos ng mga kandila ang lahat at nagkaroon
ng pananalangin. Doon natatapos ang kanilang ginawang
paglalakbay, kaisa ng kalikasan, kaisa ng Dakilang Lumikha.
Ang ganda noh? sabi ni Luke kay Fia.
Oo nga eh, ang hangin pa.
Napagod ka ba?
Medyo, medyo masakit lang ang mga paa ko.
Ako rin.
Inilabas ni Luke ang natitirang bote ng mineral water na
dala niya. Inalok niya si Fia na uminom. Malugod naming
tinanggap ito ng inalok.
Bakit nga pala sa tuwing magsisindi ka ng kandila,
dalawa ang laging sinisindihan mo? Para kanino yung isa? usisa
ni Fia kay Luke.
Tiningnan ni Luke ang kausap. Saka muling tumingin sa
malayo.
Para kay mommy. Ooperahan kasi siya sa makalawa.
Bakit, ano ang sakit niya?
Cancer sa ovary.
Napansin ni Fia ang lungkot na sumilay sa mukha ni Luke
matapos maipagtapat nito ang sakit ng ina. Tinapik-tapik ni Fia sa
braso si Luke.
Huwag kang mag-alala, magdasal ka lang, pampalakas
ng loob na wika ni Fia.
Salamat ha.
Saan?
Sa concern mo.
Wala yun.
Hindi namalayan nina Luke ang paglapit sa kanila ni
Mikel.
HmmmUhum!
Nilingos ng dalawa ang dumating.
Dito na lang daw tayo kakain ng tanghalian. Saka tayo
bababa pagkatapos, ani Mikel sa dalawa.
Nangyari ngang nananghalian ang grupo sa isang bahagi
ng Kalbaryo. Tila nakiisa naman ang kalangitan nang may
lumilim na ulap sa kanila habang binabagtas ang daang pababa.
Naging mas mabilis ang kanilang pagbaba kaysa sa pag-akyat sa
burol.
Bago tuluyang bumalik sila sa lugar kung saan ipinarada
nila ang sasakyan, dumaan sila sa Santissima Trinidad. Isa itong
lugar kung saan kinakailangan nilang bumaba at umakyat sa mga
bahagdang semento tulad ng sa Sta. Lucia bago marating ang
isang bukal na may dalawang tubo ng kawayang nakadugtong na
nagsilbing mga daluyan ng tubig galing ng bukal. Maaaring
inumin o ipanligo ang nasabing tubig.
Sa pagbaba nila sa nasabing lugar ay may nadatnan silang
isang matandang lalake na naghuhugas ng kanyang katawang
kulay hipong hinilabos sa tumutulong tubig sa isa sa dalawang
tubong kawayan. Naawa si Luke sa matanda pagkakita nito sa
kalagayan.
Lord, kung ibig mo, pagalingin nyo po siya, ang
mataimtim na dasal sa isip ni Luke.
Hindi makapaniwala si Luke sa sumunod na pangyayari.
Nasaksihan ng kanyang mga mata ang biglang pagbabago ng
kulay ng tubig na lumalabas sa kawayang pinaghuhugasan ng
matanda. Mula sa walang kulay na tubig ay naging rosas ang
kulay nito. Natigilan din ang matanda sa nangyaring pagbabago.
Napatingin ito kay Luke na nakatayo sa kanyang harapan.
Paano nangyari ito? sa isip-isip ni Luke.
Tinunton ng tingin ni Luke ang pinagmumulan ng tubig
na pinaghuhugasan ng matanda na nanatiling kulay rosas pa rin.
Nakita niya ang bukal na pinagmumulan nito. Tinungo ito ni
Luke. Tiningnan ang bukal kung mayroong anumang bagay na
makapagpapabago sa kulay ng tubig. Wala siyang nakitang
anuman maliban sa malinis at walang kulay ang tubig na
prinsipyo at simulain? At gusto
nandoon. ninyo silang muling paglingkuran?
Ang higit na ipinagtataka ni Luke ay nang matapos sa
kanyang paghuhugas ang matandang lalake ay muling nagbalik
Ipinagdiriwang ninyo ang mga
sa dati nitong kulay ang tubig. araw pati na mga buwan, at mga
Napailing na lang si Luke at iba pang kasama nito na
nakasaksi din pala sa pangyayari.
panahon, at mga taon!
Kaya nang maglinis na ng kanilang katawan sina Luke at
iba pa, wala na ang kulay rosas na kulay ng tubig. Wala na rin
ang matandang lalake.
Galacia 4:8-10
Mag-aalasais na ng hapon nang lisanin ng grupo ang
bundok Banahaw. Tulad ng sinomang dumadako sa banal na
bundok napatunayan sa sarili ni Luke na may hiwaga at
nakakahalina ang nasabing bundok. Ngunit hindi lamang sa
kadahilanang maraming di pangkaraniwang kaganapan doon na
masasaksihan kundi lalot higit ang iniingatang likas na yaman
mayroon ito na nagdudulot ng katiwasayan sa isip at kalooban,
gayon din naman ang pagiging malapit sa Diyos na klase ng
pamumuhay ng mga taong naninirahan doon.
Babalik ako sa Banahaw, ang pangakong binitiwan sa
sarili ni Luke.

Noong hindi pa ninyo kilala

ang Diyos, naglingkod kayo sa
mga likas na hindi diyos; ngunit
ngayong kilala na ninyo ang Diyos,
o mas tama, kilala niya kayo,
paano kayo muling babaling sa
mga mahina at hamak na

10
Samahang Espiritista
at
Centro Cana
MAAGANG INIHATID NI Luke ang kanyang ina at tita Delia sa
ospital ayon sa itinakda ng duktor bilang paghahanda sa
operasyon ng ina. Hindi rin nagtagal si Luke sa ospital. Pinauwi
siya kaagad ng kanyang ina at tiyahin. Bukas na lang siya
pinababalik sa takdang operasyon ng ina. Pumayag na rin si Luke
sa dahilang gusto niyang makapag pahinga. Medyo nananakit ang
kanyang katawan dahil sa ginawang pag-akyat sa Banahaw
kahapon.
Natulog muli si Luke pagdating sa kanilang bahay.
Magtatanghali na nang gumising siya. Naligo siya matapos mag-
exercise ng kaunti at saka kumain. Nagkulong sa kanyang
kuwarto si Luke matapos mananghalian.
Naisipan ni Luke tawagan sa telepono si Fia. Bago sila
magkahiwalay kahapon may iniabot si Fia na kapirasong papel na
may nakasulat na numero ng telepono nila. Ikinagalak ito ni
Luke. Nagkataong kagigising rin lang ni Fia nang tumawag si
Luke. Siya mismo ang nakasagot sa telepono. Pilit itinatago ni
Luke ang kasabikan habang kausap si Fia. Simpleng kamustahan
ang naging simula ng kanilang pag-uusap. Nang lumaon naging
personal ito.
May boyfriend ka na ba? kinakabahang tanong ni Luke
sa kausap.
Ngayon wala, bakit mo tinatanong?
Paano kung may nagkakagusto sa iyo at manligaw, key
lang ba sa yo?
Natagalan bago nakasagot si Fia.
Hmmm okey lang. Meron ba, sino?
Nanahimik si Luke. Kanyang pinagiisipan kung sasabihin
niya kay Fia ang totoo.
Luke? Hello
Hahah eh
Sino nga?
Ako
Pagkarinig ni Fia ng sagot ni Luke nanahimik ito.
Akala ko ba okey lang bakit hindi ka na kumibo
dyan?
Nanatiling walang imik si Fia.
Alam mo kasi. noong una pa lang kita nakita sabi
ko sa sarili ko gusto na kita Nang muli tayong magkita
kasama mo sina tita Beth, ang saya-saya ko Tapos kahapon,
kakaiba na ang nararamdaman ko para sa iyo Mahal na kita
Fia!
Nakikinig lang si Fia.
Totoo ang sinasabi ko Mahal na kita Fia!
Pinakiramdaman ni Luke ang kausap. Wala siyang
marinig na anuman sa bahagi ni Fia. Ang hindi niya alam,
naluluha ang dalaga dahil sa ligaya at lungkot na nadarama.
Maligaya si Fia dahil batid niyang mahal pala siya ng lalaking
kanya ring minamahal. Nalulungkot siya dahil ang kanilang
pagmamahalan ay hindi rin magtatagal. May taning na ang buhay
niya. Anim na buwan na lamang kaniyang itatagal sabi ng duktor.
May apat na buwan na ang nakararaan mula nang malaman
niyang hindi na siya magtatagal.
Pwede ka bang dalawin sa inyo?
Sa huling tanong na iyon ni Luke ay tila nagising sa
pananahimik si Fia. Pilit nitong inayos ang sarili upang hindi siya
mahalatang naiiyak ni Luke.
Yeah, why not!
Salamat Fia! nagagalak na sambit ni Luke.
May iba pang pinagusapan ang dalawa. Naputol lang ito
nang tumawag sa cellphone ni Luke ang kanyang mommy.
Inaalam ang kanyang situwasyon. Matapos ang pakikipagusap sa
kanyang ina ay binuksan niya ang kanyang computer at siyay
nag internet. Tsinek niya ang kanyang e-mail. Marami na siyang
di nabubuksang e-mail galing kung saan-saan. Umaasa siyang
may e-mail mula sa kanyang daddy galing ng Thailand. Ngunit
wala ito. Nagtataka na si Luke kung bakit hanggang ngayon ay ni
isang message sa text, tawag sa cellphone o e-mail ay wala
siyang natatanggap mula sa ama.
Minabuti ni Luke na kunin ang kahon na kanyang itinago
sa ilalim ng kanyang kama. Sa kanyang paghahalungkat sa laman
nito ay may nakita siya artikulo na may pamagat na The Origins
and Philosophy of Filipino Christian Spiritism. Sinulat ito ng
isang nagngangalang Harvey Martin. Binasa niya ang nilalaman
ng nasabing artikulo na nasusulat sa Ingles. Kanyang napag-
unawa ang kasaysayan ng mga kasalukuyang kapatirang
espiritista. Ayon sa artikulo, sa huling bahagi ng siglo sa panahon
ng kolonyalismo ng bansang Espanya, ang katuruang espiritismo
sa bandang hilagang bahagi ng Luzon ay unang nagging tanyag at
umani ng batikos mula sa Simbahang Katoliko. Sinasabing ang
espiritismong Kristiyano ay maituturing na nakakahiya at taliwas
sa mga tunay na gawaing Kristiyano. Kung kaya maraming aklat
tungkol sa espiritismo ang sinira at ipinasunog ng simbahan.
Magkagayon man, para sa mga Pilipino, nanatiling tunay at
mayamang kahayagan ang espiritismo, natatangi sa angking
kultura. Noong sumiklab ang rebolusyon laban sa mga
banyagang Espanyol, isa sa mga nagging dahilan ng rebolusyon
ay ang marubdob na pagkakaroon ng kalayaan sa relihiyon.
Sinasabing marami sa mga rebolusyonaryo ay mga Kristiyanong
espiritista. Itinuring bilang magandang katangian ng mga
makabagong Pilipino nang panahong iyon ang pagiging
Kristiyanong espiritista, sapagkat itoy nagtatanyag ng pagiging
Malaya mula sa mapaniil na koloniyalismo at malayang
pagsamba. Kasabay ng pagkilala at pagtanggap ng mga Pilipino
sa kulturang espiritista ay ang tumitinding maka-Pilipinong
adhikaing nasyonalismo. Nang matapos ang pakikipaglaban sa
mga espanyol, nangyaring naging sakop ng mga Amerikano ang
bansang Pilipinas. Nang magkagayon, ang dating nagkakaisang
Pilipino ay nahati sa tatlong pangkat, ang isay grupo na patuloy
na lumalaban gamit ang dahas laban sa mga Amerikano, ang
pangalaway ang grupo na nagtatag ng Philippine Independent
Church, at ang huli ay ang grupo na nagtatag ng Union
Espiritista Cristiana de Filipinas o The Christian Spiritist
Union of the Philippines Inc., noong ika-19 ng Pebrero taong
1905. Itoy pinangunahan ni Juan Alvear, Agustin dela Rosa at
Casimiro Pena. Sinasabi sa artikulo na si Juan Alvear ay ang
pangunahing tagapagtatag ng union. Nagtapos ito ng abogasya sa
University of Santo Tomas sa Maynila. Naging manunulat sa La
Independencia, ang diyaryo ng katipunan. Maliban sa abogasya,
nagging interesado si Juan Alvear sa Teosopiya at Teolohiya.
Siyay kinikilalang may angking galing o biyaya sa
panggagamot. Sa pamumuno ni Juan Alvear, nagkaroon ang
katuruang espiritista ng mga gampanin at ipinalaganap ang sarili
nitong aral ng walang takot sa unang pagkakataon makalipas ang
400 na taon. Ang kapatiran ay naniniwala na ang Banal na
Espiritu Santo ang siyang pangunahing tagapangaral at gabay na
ipinadala ng Panginoong taga-pagligtas na si Jesus upang
bigyang kaliwanagan ang nasasaad sa Banal na Kasulatan at
tumulong sa pagtatatag ng Kaharian ng Diyos sa lupa. Ayon pa
rin sa artikulo, ang pangunahing gawain ng kapatiran ang mag-
aral ng salita sa Banal na Kasulatan sa kaliwanagang tulong ng
Banal na Espiritu Santo, gayon din naman ang ministeryo ng
pagpapagaling sa mga may sakit. Mula dito, kumalat ang
katuruang Espiritista at patuloy na gumaganap ng sinumpaang
tungkulin.
Muling naghalungkat sa kahon si Luke. Sa pagkakataong
iyon, kanyang nahawakan ang isa pang artikulo na may pamagat
na Centro Cana: Isang Lunduyan ng Katuruang Espiritista sa
Makabagong Panahon. Sinulat ang nasabing dokumento ng
isang nagngangalang Adelberto Torres Lacar. Kanya itong binasa
na kanyang ikinatuwa sa dahilang lalo niyang napagunawa ang
kapatirang espiritista na kinabibilangan nina Mikel.
Nakapukaw ng pansin ni Luke ang bahaging ito ng
artikulo:
Bilang isang kapatiran, itoy organisado
at pinamumunuan ng mga piling kasapi.
Inaasahan ang lahat na makikibahagi sa
pagtupad ng mga layunin nito. Sa katotohanan,
hindi matatawag na relihiyon ang kapatiran
bagkus isa lamang itong katuruan o paaralang
pang-espirituwal. Bagaman kabilang ang mga
kasapi nito sa ibat-ibang relihiyon, nagkakaisa
ang lahat sa mithiing masumpungan at makamtan
ang kaliwanagan at katotohanan.
Ang Centro Cana ay nanatiling
naninidigan sa simulain ng Union. Patuloy nitong
kinikilala ang Banal na Espiritu ang tangi nitong
gabay na pahatid ng Panginoong Hesukristo sa
pag-aaral ng Banal na kasulatan. Buong giting at
pagtitiyaga nitong ginaganap ang pangangaral
nito tungkol sa Banal na Salita ng Diyos at
pagpapagaling sa may sakit, sa ibat-ibang
lunduyan, saan mang lugar meron nito at kung
saan may nangangailangan, maging sa kalikasan.
Karaniwan nang ginaganap ang pag-aaral
ng Banal na Kasulatan sa paraan ng pag-
eebanghelyo isang beses sa isang linggo,
kadalasan sa araw ng sabado. Ginaganap ito sa
loob ng tinatawag na gampanin ng isang
lunduyan o kaya naman ay sa isang lugar ng
pagmimisyonan, isang lunduyan din o sa
kabundukan. Pangunahing eneebanghelyuhan ang
sarili, pangalawa ang sinumang nakikinig, nasa
hugis o wala na sa hugis. Ang pagpapagaling sa
maysakit ay ginaganap una pa lamang sa
pakikinig sa ebanghelyo, ang espirituwal na
pagpapagaling, at matapos ng ebanghelyo kung
saan ay may nakatakdang sandali ng
pagpapagaling o gamutan na ginagampanan sa
ibat-ibang paraan ng mga talaytayan o medium
at mga nagsasanay sa pagpapagaling sa tulong
ng Espiritu Santo.
Sa pagkalahatan, masasabing marami sa
pinaniniwalaan ng kapatiran ay hango o hawig sa
simbahan katoliko , ang mabubuting aral na
itinuturo nito na hango sa Banal na Kasulatan,
ang mga sakramento, awitin, panalangin, ang
pagmimisyon, at ang mga aral na tinuturo nitong
dapat mabigyang kahayagan ng bawat kasapi:
pag-ibig pananampalataya at pag-asa. Bukod
dito, di matatawaran ang itinuturo nitong
pakikipagkaisa at pagpapahalaga sa kalikasan, sa
lahat ng mga nilalang na nakikita at di nakikita.
Sa pagsisikap nitong maging huwaran at
mabuting nilalang ang mga kasapi ay gayon na
lamang ang masidhing pag-aaral sa loob ng sarili
at sa labas nito, ang mga kaganapan. Kung kaya
sa tuwinay lagging namumutawi ang katagang
magkaroon ng matang di nakakakita, tengang di
nakariring, at dilang di nakapagsasalita. Layunin
nito na maiwasan nito ang pagkatisod na sagabal
sa sariling paglago at pagantas sa buhay
espirituwalidad. Ang pagsupil sa makamundong
gawi ng laman at pagpapahalaga sa espirituwal
na Gawain ay bahagi nito.
Ang hamon ng makabagong panahong ito,
sa bahagi ng katuruang espiritista, ay ang
magsilbing mumunting ilaw sa mapanglaw na
bahagi ng kasalukuyang buhay. Sa pagsisikap ng
mga kasapi ng katuruan sa tulong at gabay ng
Banal na Espiritu na sumusubaybay at ayon na
rin sa mga aral at turong nakapaloob sa Banal na
Kasulatan, ay maging ehemplo ang bawat isa sa
kanyang kapwa at maging kanawasan sa mga
bagay na nagsisilbing kadahilanan ng lalo pang
 ikasasama ng buhay ng tao, ng lipunang
ginagalawan, at ng sanglibutan.

Minabuting matulog ng maaga ni Luke upang magising

din siya ng maaga at makapunta sa ospital kaagad. Bago siya
matulog ay naisipan niyang tawagan si Mikel upang yayain itong
samahan siya sa pagpunta sa ospital kinabukasan. Malugod
naman itong tinananggap ni Mikel. Napagkasunduan nilang
pupunta si Mikel kina Luke mga alas-sais ng umaga.

Sapagkat hindi laman at dugo

ang ating mga kalaban, kundi ang 11
mgaPamunuan at Kapangyarihan Facultades
ng mga pinuno ng mundong ito ng at
dilim; sila ang masasamang Mediuminidad
espiritung nasa kaitaasan.

Efeso 6:12

NAKATUON ANG PANSIN ng lahat sa babaeng nakahiga at

walang malay na pilit binubuhay sa pamamagitan ng defibrillator.
Makailang ulit na sinubukang mapanauli ang pagpintig ng puso
ng nasabing babae subalit nanatili itong walang malay dahil sa
paghinto ng pagpintig ng puso.
Tuuuuuuuuuuttttttt!..........
Hindi nagbago ang nakikita nila sa monitor, flat line.
Doc!
Dahan-dahang binitiwan ng duktor ang hawak na
dalawang tila hugis na plantsang bagay. Huminga ito ng malalim
kasabay ng mariing pagpikit ng kanyang mga mata. Paglabas ng
hangin sa kanyang ilong ay napailing ang kanyang ulo. Nagpahid
ito ng kanyang pawis sa noo. Tumalikod ito at naglakad ng kaunti
palapit sa pader ng kuwarto. Sandaling nanatili ito sa
pagkakatayo doon. Nakahawak ang kanyang kanang kamay sa
magkabilang sintido nito. Muling bumalik ito sa tabi ng babaeng
nakahiga. Nagsitayo rin sa paligid ng kamang kinahihigaan ng
babae ang lahat ng mga taong nandoroon. Nanahimik ang lahat at
tila nag-usal ng kaniya-kanyang panalangin patungkol sa
nakahigang babaeng walang malay.
Sandali pa
Nurse, paki-ayos na ng pasyente.
Yes, Doc!
Naging mabilis at tiyak ang pagkilos at galaw ng lahat ng
mga nasa loob ng operating room. Nang matapos maisaayos ang
kalagayan ng pasyente, tinakpan na ito ng puting kumot, buong
katawan.
Dumilim ang loob ng kuwarto. Nawala ang mga taong
nandoroon. Tanging naiwan ang babaeng nakahiga at may takip
na kumot.
Natagpuan ni Luke ang sarili sa loob ng kuwarto kasama
ang babaeng patay. Tinunghayan ni Luke ang patay na may
talukbong na kumot. Bumilis ang pagpintig ng kanyang puso.
Hindi niya maintindihan kung bakit. Ngunit kanyang batid na
may kaugnayan siya sa taong nakahiga at may takip na kumot.
Nilapitan niya ito. Dahan-dahan niyang iniangat ang kumot.
Kumabog lalo ang kanyang dibdib. Napasigaw siya ng malakas
nang kanyang mamukhaan kung sino ang babaeng nakahiga.
Mommmmyyy!
Napabalikwas si Luke. Humihingal siyang mabuti at
pawisan. Sandali pay luminga-linga si Luke sa kanyang paligid.
Napagtanto niyang nasa loob siya ng kanyang kuwarto.
Tiningnan niya ang orasan na nakapatong sa lamesita sa gawing
kaliwa ng kanyang kama. Alas singko y media na ng umaga.
Nananaginip lang ako Salamat sa Diyos! ani sa sarili
ni Luke matapos mabatid na panaginip lang ang lahat.
Pero parang totoo
Pinunasan ni Luke ang pawis sa kanyang noo at leeg.
Huwag sanang mangyari ang ganun kay mommy.
Sa pagkakaupo niya sa kama, kanyang ipinikit ang mga
mata at nanalangin ng taimtim. Ipinagdasal niya ang matagumpay
na operasyon ng kanyang ina sa araw na iyon. Matapos
makapagdasal, tumayo siya at tinungo ang banyo. Naligo siya at
naghanda ng mga gamit na kanyang dadalhin sa ospital. Nang
maihanda na niya ang lahat nagpunta siya sa kusina at nagluto ng
almusal na kanyang kakainin at ni Mikel na batid niyang darating
na anumang oras, at ang dadalhin niyang pagkain para sa
kanyang tiyahin. Naghahain na ng pagkain pang almusal si Luke
ng tumunog ang buzzer. May dumating na tao at nasa labas.
Dagling tinungo ni Luke ang pinto at binuksan ito.
Isang nakangiting mukha ang bumungad kay Luke.
Good morning bro.!
Mikel, halika pasok ka, tamang-tama nakahain na. Kain
muna tayo ng breakfast.
Wag na, busog pa ako.
Huuu! Kunyari ka pa, ikaw pa, lika na!
Biro lang, nagugutom na nga ako eh.
Nagtungo ang dalawa sa kusina at kumain ng almusal.
Habang kumakain, may napansin si Mikel kay Luke.
Bakit parang balisa ka? Iniisip mo ba ang mommy mo?
Tumango si Luke.
Bro, nanaginip ako kanina, ang sama.
Bakit, ano ba ang napanaginipan mo?
Natigilan sandali si Luke bago ito nagsalita.
Napanaginipan ko si mommy namatay.
Haah?!
Ikinuwento ng detalyado ni Luke sa kababata ang
napanaginipan.
Huwag mo nang isipin yon. Ipagdasal mo na lang ang
kaligtasan ng mommy mo.
Pagkakain, madaling inihanda ni Luke ang lahat ng
kanyang dadalhin sa ospital. Tinulungan siya ni Mikel sa
paglalagay ng mga gamit sa kotse. Matapos maisara ang buong
kabahayan saka sila umalis.
Habang nasa daan, tahimik na nagda-drive si Luke.
Katabi niyang nakaupo sa unahan si Mikel.
May naisipang itanong si Luke sa kababata,
 Bro, may napansin ka ba kanina?
Amoy pabango ng Mahal na Ina.
Napansin mo pala iyon. Akala ko, ako lang.
Mabuti nga yon, ibig sabihin ginagabayan tayo ng Mahal
na Ina.
Nanahimik muli si Luke. Unti-unting naluluha siya. Ang
kanyang katahimikan ay binasag ng pagpatak ng mga luha sa
kanyang mga pisngi. Nakita ito ni Mikel na kanina pa
nakamatyag sa kanya.
Bro, cool ka lang. Huwag kang mag-isip ng kung anu-
ano. Maging positibo ka, pampalakas ng loob na wika sa
kababata habang tinapik-tapik ito sa kanang balikat.
Salamat Bro, kaya kita pinilit samahan ako kasi
kailangan ko ng kausap, lalo na ngayon.
Alam ko yon Bro, Hindi kita maaaring hindian, alam mo
yan.
Pimahid ni Luke ang kanyang mga luha.
Si Ate nga pala, susunod din sa ospital.
Ganun ba, samalat!
Wala yon, para ka namang others.
Sensya na Bro.
Maiba tayo. kamusta na kayo ni Fia?
Pagkarinig ni Luke sa pangalang Fia, sumilay agad ang
ngiti sa kanyang mga labi. Sumigla ang kanyang pakiramdam.
Sinagot ka na ano?
Napatawa si Luke, Hindi pa! Bakit mo naman
naitanong? May sinabi ba sa iyo si Fia?
Umiling si Mikel, Wala, hindi pa nga kami nagkikita at
nag-uusap pagkagaling natin sa Banahaw. Ano ba ang nangyari?
Wala naman. Nung tumawag ako, sinabi ko lang na
mahal ko siya.
Wow, lupit! Ang lakas ng loob mo ah! pabirong wika ni
Mikel kasabay ng mahinang pagsuntok sa kanang braso ni Luke.
Hehehe pumayag nga siyang dalawin ko sa bahay!
Pumayag siya?
Oo sabi!
Naks, lakas talaga ng appeal mo tsong! Parang ako.
Eh, ikaw, kamusta ang lovelife mo? buweltang tanong
ni Luke sa kasama.
Hindi agad nakapagsalita si Mikel, Ako? Ah eh
wala!
Wala! laking gulat ni Luke sa sinabi ng kababata.
Isang malakas na tawanan ng dalawa ang pumuno sa loob
ng sasakyan.
Eksaktong alas-otso ng umaga nang makarating sila sa
ospital. Nang maiparada ang sasakyan, nagmadaling tinungo nila
ang kuwartong kinaroroonan ng mommy ni Luke. Nadatnan nila
sa loob ng kuwarto ang isang nursing attendant na nag-aayos ng
mga gamit.
Good morning, miss! Nasaan po yung pasyente? usisa
ni Luke sa nadatnan.
Ay, sir, si Mrs. Serafico? Nasa operating room na.
Anong oras dinala dun? sabat ni Mikel.
Ngayun-ngayon lang sir, mga fifteen minutes na po ang
nakararaan.
Nagkatinginan ang magkaibigan.
Punta na tayo dun, baka abutan pa natin ang mommy
mo, dagling suhestiyon ni Mikel.
Lika na, eh miss, salamat po!
Nagmadaling tinungo ng dalawa ang operating room.
Nagtanung-tanong sila kung saan ito sa nakasalubong na nurse.
Pagsapit nila doon, nakita nila sa labas ang Tita Delia ni Luke na
nakaupo sa isa sa mga magkadugtong na mga upuan sa harapan
ng pinto ng operating room. Nakita din agad sila ng tiyahin.
Agad na inusisa ni Luke ang kanyang ina, Tita, si
Mommy?
Hi Tita, good morning po! ang bati ni Mikel.
Tinanguan ng tiyahin si Mikel, sabay wika kay Luke,
Nasa loob na.
Kamusta po si mommy?
Okey naman daw siya. Maganda daw ang kanyang
pakiramdam.
Sayang, hindi ko naabutan, nanghihinayang na wika ni
Luke.
Dont worry, mamayang alas-dos, lalabas na rin ang
mommy mo.
Iniabot ni Mikel ang isang plastic bag na may lamang
pagkain, Tita Del, eto po, kain muna po kayo.
 Nginitian ng matandang dalaga si Mikel, Hay salamat,
gutom na nga ako, eh!
Kain na po kayo!
Bitbit ang plastic bag na may pagkain, nagpaalam ang
tiyahin sa dalawa, Dumito muna kayo, ha. Kakain lang ako
sandali sa canteen sa baba.
Bago tuluyang umalis ang tiyahin may iniabot itong isang
maliit na aklat kay Luke.
Siyanga pala, pinabibigay ng mommy mo sa iyo.
Pagkaabot nito ni Luke agad niya itong inilagay sa harap
na bulsa ng kanyang pantalon.
Nang maiwan ang dalawa, magkatabing umupo sila sa
mga silya doon. Nakatakip ang mga palad ni Luke sa kanyang
mukha habang nakasandal siya sa pader. Matamang
pinagmamasdan siya ni Mikel.
Walang imikan ang mga sandaling lumipas. Nakatuon ang
tingin ni Luke sa gawing pinto ng ng operating room. Umusal
siya ng panalangin para sa kanyang ina habang nananahimik.
Lord, hinihiling ko po na pag-ingatan nyo ang aking
ina Iligtas nyo po siya sa anumang kapahamakan Maging
matagumpay po sana ang kanyang operasyon kayo na po ang
bahala sa kanya
Naisipan ni Luke kunin sa bulsa ng kanyang pantalon ang
maliit na libro. Binuklat niya ito. Noon lang niya nalaman na isa
pala itong bibliya.
Bible pala yang bigay sa iyo ng mommy mo, ani Mikel.
Oo, ngayon ko lang nga nalamang may ganitong klaseng
bible ang mommy.
Binuklat ni Luke ang hawak na munting bibliya.
Nasumpungan niya ang bahagi ng sulat ni San Pablo sa mga taga-
Roma, kapitulo 11, bersikulo 33-36. Kanya itong binasa sa isip.
Napakasagana ng kayamanan ng Diyos! Di
matarok ang kayamanan, karunungan at
kaalaman ng Diyos! Hindi malirip ang kanyang
mga panukala at pamamaraan! Gaya ng
nasusulat:
Sapagkat sino ang nakaalam sa pag-iisip
ng Panginoon,
O sino ang naging tagapayo niya?
Sino ang nakapagkaloob ng anuman sa
Diyos
Para siya namay gantimpalaan?
Sapagkat mula sa kanya at sa pamamagitan niya
at sa kanya ang lahat ng bagay. Sa kanya ang
karangalan magpakailanman! Amen.
Pinagmuni-munihan sandali ni Luke ang nasabing sitas
bago niya ito isarado at ibulsa muli.
Totoo yan, may mga bagay na nangyayari sa ating buhay
na anumang pilit nating unawain ay hindi natin magawa. Tanging
ang Diyos lamang ang nakaaalam. Mabuti kung haharapin natin
ang pangyayari nang may pananampalataya sa Diyos, komento
ni Mikel ukol sa sitas na nasumpungan ni Luke.
Bagaman nakikinig si Luke sa sinasabi ni Mikel sa kanya,
di niya maalis ang kanyang pansin sa pintuan ng operating room.
Lilingon na sana si Luke kay Mikel na nasa kanyang tabi
nang may makita ang kanyang mga mata na kanyang ikinabigla.
Hindi niya maintindihan ang nangyayari. Naglagos ang kanyang
paningin sa pinto ng operating room at nakikita niya mismo ang
kaganapan sa loob nito. Hindi siya makapaniwala sa kanyang
nakikita. Kinusot-kusot niya ang mga mata at muling itiningin sa
pintuan ng kuwartong kinalalagyan ng kanyang ina. Walang
pagbabago, pareho pa rin ang kanyang nakikita. Natigilan si Luke
sa sumunod na pangyayari. Nabahala siya. Naririnig niya ang
usapan ng mga duktor at nurses sa loob ng kuwarto.
Dok, nawala ang heartbeat ng pasyente, ani ng isang
nurse na nakatutok sa isang monitor.
Nurse, defibrillator, madali ka!
Yes Dok!
Kitang-kita ni Luke kung papaano irevive ng mga tao sa
loob ang walang malay na ina ni Luke. Maraming beses itong
isinagawa. Subalit nanatiling walang malay at hindi pumipintig
ang puso nito.
Mommy! sigaw ni Luke na ikinagulat ni Mikel.
Luke, bakit?
Bro, si mommy! Si mommy! naiiyak na wika ni Luke.
 Lumapit si Luke sa pintuan ng operating room. Kinabog-
kabog niya ang pinto, pilit na binubuksan.
Wag kang mag-alala sa mommy mo. Walang
mangyayaring masama sa kanya, pagpapaliwanag ni Mikel
habang pinipigilan si Luke sa pagbayo sa pinto at pilit na
pinauupo.
Si mommy patay na! pasigaw na sabi ni Luke na
humahagulgol na sa iyak.
Luke!
Hindi mo ba nakikita? Patay na si mommy, Mikel,
tingnan mo si mommy patay na! ani Luke habang itinuturo ang
pinto ng operating room.
Nagulumihanan si Mikel sa sinsabi ng kababata. Wala
naman siyang nakikita kundi ang pinto ng nasabing kuwarto.
Nagkakamali ka Luke, buhay pa si tita Mina! mariing
pasubali ni Mikel kay Luke na nakaupong humahagulgol.
Kitang-kita ko, hindi ako maaaring magkamali, patay na
si mommy, Mikel!
Inakbayan ni Mikel si Luke at pilit na kinakalmante sa
pag-aalalang baka makatawag sila ng pansin sa ibang tao.
Sandali pa, nagbukas ang pinto ng operating room.
Lumabas ang duktor na nag-oopera sa mommy ni Luke. Tahimik
itong hinarap ang dalawang binata na pawang mga nakaupo.
Mr. Serafico!
Tiningnan siya ni Luke, tumayo.
Dok?!
Sa isang malumanay na tinig, nagawang ipaabot ng
duktor ang nais niyang sabihin.
Tila nauupos na sigarilyo ang pakiramdam ni Luke
matapos marinig ang lahat na sinabi ng duktor. Napaupo siyang
muli. Itinakip ang kanyang mga kamay sa kanyang mukha. Hindi
naman makapaniwala si Mikel sa narinig.
Totoo ba ito?
Samantala, humahangos na dumating ang tiyahin ni Luke.
Nag-alala ito ng makita sa malayo pa lang si Luke na nakaupo at
nakayukong nag-iiyak.
Nakita din niya ang duktor.
Bakit, ano po ang nangyari, dok? tanong ng tiyahin na
hinihingal pa dahil sa pagmamadali nito.
Malumanay na nagsalita ang tinanong ng bagong dating,
Were really sorry. Bigla hong tumigil ang pagpintig ng kanyang
puso. Ginawa na ho namin ang lahat.
Kumabog ng malakas ang dibdib ng tiyahin. Pakiramdam
niyay kakapusin siya ng paghinga.
Imposible! Hindi maaaring mangyari into sa kapatid ko.
Dok, sabihin mong mali ako. Dok, buhay ang kapatid ko!
Tumayo si Mikel na mangiyak-ngiyak na rin at inalalayan
ang tiyahin ni Luke para umupo.
Tita, relax lang po.
Pakisundo na lang po ang patay sa morgue matapos
nyong maayos ang kanyang release papers. Im sorry,
nakikiramay po kami, huling wika ng duktor bago ito lumakad
papalayo sa kanila.
Naiwang nag-iiyakan ang tatlo.
Humahangos namang dumating si Elisa. Nakita agad siya
ng kanyang kapatid. Sinalubong siya nito. Ibabalita sana na ni
Mikel kung ano ang nangyari ngunit bago pa ito nakapagsalita
ay
Oo, alam ko na. Nakita ko. Ipinakita sa akin ng
protektor, pahiwatig ni Elisa.
Nilapitan agad ng bagong dating ang umiiyak na tiyahin
ni Luke. Niyakap niya ito at hinagod-hagod ang likod ng umiiyak
pa ring kapatid ng namatay.
Hindi pa man nakikilala ang yumakap, napaakap na rin
ang tiyahin ni Luke kay Elisa at sa kanya nito ibinuhos ang
natitira pang mga luha at sipon.
ALAS otso na ng gabi nang makauwi si Mikel sa kanilang bahay.
Nadatnan niyang nakahanda na ang kanyang mamang at kuya
Carding sa pagdalaw sa burulan ng mommy ni Luke. Hinihintay
na lamang ang kanyang pagdating upang samahan sila. Naligo at
nagbihis lang ng damit si Mikel, umalis agad sila.
Habang nasa sasakyan, ikinuwento ni Mikel ang lahat sa
kasama ang nangyari kay Luke. Iisa ang nasasaisip nila tungkol
kay Luke.
Hayag na ang ilang facultades ng isang
talaytayan kay Luke,komento ni Carding.
 Para nga siyang talaytayan, nag-aastral, nakakakita,
nakakaamoy at nakakarinig ng mga bagay na di nagagawa ng
kaalamang taglay ang mismong
ordinaryong tao. Talo pa nga niya ang mga opisyal na nagsasanay Espiritu. Ibinibigay sa iba pa ang
sa mediuminidad, ani Mikel.
Magsanay lang si Luke, madaling mabubuksan iyon, pananampalatayang bunga ng
dugtong pa ni Carding. Espiritu, at sa iba namay ang mga
Oo nga, pagsang-ayon naman ni Mikel sa kanyang
bayaw. kaloob na pampagaling na bunga
Tahimik na nakikinig lang ang ina ni Mikel sa dalawa.
Paminsan-minsan ay tumatango-tango ito tanda ng pagsang-ayon ng iisang Espiritu. Sa iba namay
sa mga bagay na naririnig nito patungkol kay Luke. Para kay ang kapangyarihang makagawa
mamang Beth nalulungkot siya para kay Luke na nawalan ng ina,
at para sa kanya, nawalan siya ng isang tunay na kaibigan. At ng kababalaghan; sa iba, ang
habang ang mga matay nakatingin sa labas ng bintana ng kakayahang magpropesiya; sa iba,
sinasakyan isang bagay ang naglalaro sa kanyang isipan at naging
dahilan upang sumilay ang isang makahulugang ngiti sa kanyang ang pagkilala sa mga espiritu; sa
mga labi. iba, ang kaloob ng ibat ibang
Ang nakatakda ay nakatakda
Nilingon ni mamang Beth ang bunsong anak. Napansin wika, at sa ibay ang kakayahang
din siya nito. magpaliwanag ng mga wikang
Bakit po mamang?
Ngiti at iling lang ang naging tugon ng ina sa kanya at yon. Ang isa at iisang Espiritu ang
itinuon nitong muli ang tingin sa labas ng sasakyan. gumagawa ng lahat at
namamahagi sa bawat isa ayon sa
kanyang kapasyahan.

Nagpapakita ang Espiritu sa 1 Corinto 12:7-11

pagbibigay sa bawat isa ng kaloob
na pangkabutihan. Binibigyan ang
isa ng pananalita na karunungan
sa bisa ng Espiritu, at binibigyan
ang iba ng pananalita na
 WALANG IMIK SI Luke habang nakatayo sa gilid ng mesa sa
harapan ng nakaupong si Elisa sa kabilang panig ng mesa na
sinangkapan ng Banal na Protektor. Napag-uunawa ni Luke ang
dahilan kung bakit siya naroroon. Ipinatawag siya kay Mikel ng
Banal na Protektor upang siyay kausapin at ipaabot ang ilang
mahalagang kapahiwatigan.
Sa pagkakatayo ni Luke habang nakapatong ang kanyang
mga kamay sa isang sipi ng Banal na Kasulatan magkahalong
kaba at pagtataka ang kanyang nasasaloob. Sa kauna-unahang
pagkakataon mararanasan ni Luke na makausap ng personal ang
isa sa mga batlayang sumusubaybay sa mga miyembro ng
kapatiran nina Mikel.
Nagtaas ng ulo ang Batlayang nakasangkap kay Elisa.
Pinagmasdan si Luke na bahagyang nakatungo. Tumango-tango
ang Batlaya na tila nasisiyahan sa paghaharap nila ni Luke.
Ngunit bago pa nito kausapin ang binatang kaharap, lumingon ito
sa nakaupong si Mikel sa kanyang kaliwa, na tagasulat ng mga
pahiwatig sa pagkakataong iyon, at nagwika.
Nais kong makausap ang kaibigan ng sarilinan.
Sa puntong iyon, naintindihan ni Mikel na nais ng Banal
na Protektor na makausap si Luke ng walang sinumang
nakaririnig. Kayat pagtayo ni Mikel sinenyasan niya si Justin,
ang kabataang umaagapay sa Protektor na nasa katawan ni Elisa,
na umalis muna. May ibinulong si Mikel kay Luke bago ito
tuluyang umalis.
Relax ka lang Bro. Pakinggan mong mabuti ang mga

12 sasabihin sa iyo ng Protektor. Kung may itanong sa iyo, sagutin

mo lang. Pwede ka rin magtanong kung gusto mo, at isang
mahinang tapik sa balikat ang iginawad ni Mikel kay Luke.
Pahiwatig Tila naibsan ang kaba na nararamdaman ni Luke sa isang
tapik na iginawad sa kanya ng kaibigan.
at At nang napag-isa, ginagap ng protektor ang mga kamay
ni Luke na nakapatong sa banal na kasalutan.
Katuparan Kaibigan...
Itinuon ng binatang tinuran ang kanyang tingin sa
nagsalitang kaharap. Ilang sandaling nakipagtitigan ito sa
protektor. Mula sa mapupungay na mata ng kanyang kaharap,
batid ni Luke ang sinseridad at katotohanan sa mga sasabihin
nito.
 Muling nagsalita ang nakasangkap na protektor kay Elisa
sa malumanay na tinig.
...May tatlong kadahilanan kung bakit ninais ng inyong
lingkod na makausap ka ng sarilinan. Unang kadahilanan,
ipinaaabot ng inyong lingkod sampu ng kabatlayaan at ng Banal
na Lumikha ang pakikiramay sa yo.Tunay ngang mahirap sa
kalooban ang paglisan ng sinumang mahal sa buhay, lalo na kung
itoy ang taong sa atin ay nagluwal at nag-aruga. May dahilan
ang Dakilang Lumikha kung bakit nangyari ang bagay na ito.
Hindi mo man ito maintindihan sa kasalukuyan, mangyaring
mauunawaan mo din ito sa darating na kapanahunan.
Kinakailangan nga lamang maging mahinahon
mapagpasensya, ganun din naman ang pagtitiwala at ibayong
pananampalataya sa kanya, upang mapagtagumpayan ng
matiwasay ang pangyayaring tulad nito na nagdaan sa iyong
buhay...
Napansin ni Luke ang dahan-dahang pagluha ng kanyang
kaharap na nakaantig sa kanyang damdamin. Inalis niya ang
kanyang tingin dito. Napayuko siya at mariing napapikit. Sandali
pa, sa kanyang pananahimik, unti-unting dumaloy ang kanyang
mga luha mula sa kanyang malamlam na mga mata tungo sa
kanyang mga pisngi at pumatak sa kanyang mga kamay.
Sa pagkakataong iyon, mariing ginagap ng protektor ang
mga kamay ni Luke habang buong pagmamahal nitong
pinagmamasdan ang binata sa pagluha.
Nagpatuloy na muli ang protektor.
...Ang ikalawang kadahilanan... hinihiling ng inyong
lingkod ang ibayong katatagan sa iyong kalagayan, sa dahilang
may isa pang pagsubok ang darating sa iyong buhay...Kung ano
man ito, sanay mapagtagumpayan mo rin ang bagay na ito...
Sa narinig na sabi ng protektor, lalong napaluha si Luke.
Naiintindihan ko ang inyong nararamdaman, kaibigan...
ang buhay sa inyong kinalalagyan sa ngayon ay hindi pawang
kapighatian lamang... Meron din kagalakan... Lilipas din ang
lahat... Manalangin ka sa Dakilang Lumikha na bigyan ka ng
lakas ng loob at kaaliwan sa puso upang sa gayon ay malagpasan
mo ang nasabing pagsubok. Isipin mo lamang na hindi nais ng
Dakilang Lumikha ang pasakitan ang kanyang minamahal na
nilikha, ang tao, sapagkat mahal niya ito...Inuulit ko...may
dahilan ang bawat kaganapan sa buhay...
Makalipas ang maikling katahimikan, habang
pinagmamasdan ang patuloy na pagluha ni Luke, may tila kung
anong iniwisik sa gawing bahagi ng puso ng binata ang protektor
na nagbigay ng katiwasayan ng kalooban dito.
Kaibigan, mahiwaga ang buhay sa tulad nyong mga
nilikha. May mga imposibleng bagay ang inaakala nyong mga tao
ay hindi magkakaroon kailan man ng kahayagan subalit
nahahayag. Nangyayari ang bagay na ito bilang pagsasakatuparan
kung ano ang nakatakda. Sa iyong kalagayan, bilang ikatlong
at kapahiwatigan, magaganap ang isang bagay na di mo inaasahan.
Isang hiwaga ng buhay, sa ayaw at sa gusto mo, mahahayag ito
sapagkat ito ang siyang nakatakda...
Napatingin muli si Luke sa kanyang kaharap. Pinipilit
niyang maintindihan sa mga mata ng nagsasalita ang kahulugan
ng kasasabi lang sa kanya. Ngunit tila wala siyang maapuhap na
linaw mula dito.
Ano po yon?
Kaibigan, ang nakatakda ay nakatakda na. Kinakailangan
mo lamang maging mapag-aral sa mga kaganapan, lalong higit sa
iyong sarili, at mangyayaring maunawaan mo ang huling
kapahiwatigang ito para sa iyo...Sa oras ng pangangailangan,
tawagin mo lamang ako, akoy dagling sasaiyo.
Gusto pa sanang mag-usisa ni Luke ngunit di nya na
magawa. Tila naumid ang kanyang dila sa pagkakataong iyon.
Sumilay ang isang makahulugang ngiti sa mga labi ng
protektor na nakasangkap kay Elisa.
Yun lamang kaibigan. Maraming salamat sa iyong
pagpapaunlak na aking makaharap at makausap...
Tinanggal ang pagkakapatong ng kamay ng protektor sa
mga kamay ni Luke.
...Pakitawagan ang tagapagtala at ang sa akin ay
umaagapay...
Sinulyapan ni Luke si Mikel na agad namang tumalima
kasabay ng isa pa nitong kasamahan na mabilis na pumuwesto sa
likod ni Elisa na may nakasangkap na protektor.
Sandali pa,
 Yamang nakatupad na ako sa tungkuling sa akin ay
iniatang, akong si Juan na inyong lingkod sa inyoy
nagpapasalamat, adiyos!
Nawalan ng malay si Elisa.
INIHATID na si Luke nina Mikel at kuya Carding nito pauwi sa
kanila. At habang nasa sasakyan, isiniwalat ni Luke sa dalawa
ang mga kapahiwatigang nabanggit sa kanya sa pagnanais na
malinawan sa mga bagay na ito.
Bro, magtumibay ka. Lakasan mo ang loob mo para di
ka malugmok ng pagsubok. Dasal ka lang. Swerte mo, may
darating kang biyaya pag ganyang sinusubok ka, ani ng matalik
na kaibigan na nakaupo sa gawing harapan ng kotse katabi ng
bayaw na may hawak ng manibela.
Kuya Carding, ano sa palagay mo? usisa ni Luke sa
asawa ni Elisa.
Eh, kaya mo yan.
Maliban dito, wala nang narinig pang karagdagang salita
si Luke sa mga kasama.
Pagkahatid kay Luke sa harap ng bahay nito agad din
umalis ang mga naghatid sa kanya.
Pinagbuksan ng pinto si Luke ng kanyang tiyahin.
Humalik siya sa pisngi nito. May napansin siya sa kapatid ng
kanyang mommy. Malungkot ito.
Tita, bakit po?
May iniabot itong sulat sa pamangkin.
Ano po ito, Tita?
Sinuri ni Luke ang hawak na maliit na puting envelop.
Nabatid nyang nanggaling ito sa Thailand. Naalala niya ang
kanyang ama. Kinabahan siya.
Dali-daling pumasok sa gawing kusina si Luke at lumapit
siya sa pinaglalagyan ng letter openner, sa isang cannister na
nakapatong sa ibabaw ng refrigeratror. Binuksan nito ang
selyadong sobre. Agad inilabas ang sulat na nakapaloob at binasa
ang laman nito.
Tila nauupos na kandila ang naging pakiramdam ni Luke.
Napaupo ito sa sa silya ng lamesang kinakainan nila. Tulala itong
nakatingin sa nakasabit na litrato ng ama sa kanyang gawing
kaliwa katabi ng litrato ng kanyang ina malapit sa may pintuan
ng kusina.
Lumapit ang tiyahin sa kanya. Naluluha ito.
May...may tumawag dito kanina, si Charlotte, secretary
daw ng daddy mo... Wala na ang daddy mo, Luke!
Niyakap siya ng kanyang tiyahin na humagulgol na sa
pagiyak.
Natagpuang walang malay ang daddy mo ng kanyang
secretary sa kanyang opisina matapos ang lunch break. Sabi nila,
namatay daw sa bangungot ang daddy mo...Luke, wala na ang
mommy mo, nawala pa ang daddy mo...Ano ba namang buhay
to!
Nanatiling walang kibo si Luke habang yakap ng tiyahin.
Sa pagkakataong iyon, may gumugulo sa kanyang isipan, ang
kanyang laging napapanaginipan gabi-gabi matapos mailibing
ang kanyang mommy. Hindi niya ito nababanggit kanino man
kahit kay Mikel. Tanging siya lang ang nakakaalam. Paulit-ulit
niyang napapanaginipan ang kanyang daddy na nalason sa pag-
inom ng kape. Hindi niya maintindihan ang sarili. Pakiramdam
niyay dapat niyang paniwalaan ang kanyang panaginip higit sa
sinasabing sanhi ng pagkamatay ng kanyang ama, ang bangungot.
Ang dami namang pwedeng maging dahilan ng
pagkamatay ng daddy mo, bangungot pa... traydor yun... di mo
alam kung kelan babangungutin, patuloy na wika ng tiyahin
habang nananangis ito.
Sa loob-loob ni Luke, Hindi namatay sa atake sa puso si
daddy...pinatay siya, nilason...gagawin ko ang lahat para mahuli
at maparusahan ang may kagagawan nito...Pangako... gagawin ko
ang lahat!
Hinintay lamang ni Luke na mailabas ng kanyang tiyahin
ang mabigat na dalahin sa loob nito, saka siya umakyat sa
kanyang kuwarto at nagkulong. Doon niya inilabas ang bigat ng
kalooban na kanyang pinipigilan sa harap ng kanyang tiyahin.
Mag-aalas diyes na ng gabi. Naisipan ng tiyahin ni Luke
na dalhan siya ng pagkain dahil hindi pa siya naghahapunan. Isa
pa, may sasabihin siyang mahalagang bagay dito. Sa kanyang
palagay ito ang tamang panahon na malaman ng kanyang
pamangkin ang isang lihim sag kanyang pagkatao.
Tok tok tok, Luke!
 Pinihit ng tiyahin ang seradura at saka tinulak papaloob
ang pinto. Nakita niyang nakaupo si Luke kaharap ang computer.
Wala itong imik.
Dinalhan na kita ng makakain, hindi ka kasi naghapunan
pa. Eto, kain ka na muna.
Matapos mailagay ang pagkain sa lamesita na nasa tabi ng
kama, lumapit ito kay Luke. Hindi malaman ni tita Delia kung
paano sisimulan ang kanyang nais sabihin sa pamangkin. Kaya
nanatili itong nakatayo sa likod.
Sa puntong yun, batid ni Luke na may nais sabihin sa
kanya ang ang kanyang tiyahin. Kaya nilingos nya ito, Bakit po
tita?
Ah eh,..ok ka na ba, iho?
Po?
May ipagtatapat kasi ako sa iyo...
Hindi kumikibo si Luke, naghihintay sa susunod na
sasabihin ng tiyahin.
Naisip ko, kailangan mo nang malaman ito, dahil
malalaman mo na rin ito pag punta mo sa Thailand. Nagaalala
ako sa iyo pagpunta mo sa burol ng daddy mo, baka kasi...
kasi..., di mapakaling wika ng tiyahin.
Wala pa ring kibo si Luke na nakaupong nakatalikod sa
kausap.
Tungkol ito sa inyo ng mommy at daddy mo...
Humarap si Luke sa tiyahin, tungkol po ba dito ang
sasabihin nyo? sabay abot ni Luke sa kapatid ng kanyang
mommy ang hawak na sulat niya.
Kinuha ng tiyahin ang papel at kagyat na binasa ito.
Napayuko ito at tila nahihiyang tumingin sa pamngkin matapos
basahin ang nilalaman ng sulat.
Tumayo si Luke, nilapitan ang kanyang tita Delia.
Hinawakan niya ang magkabilang bisig at malumanay na
hinagkan ang noo nito. Ginagap ni Luke ang dalawa nitong
kamay, tiningnan niya ito a mata.
Tita, alam ko na po. Iniabot sa akin yan ni ninang Beth
bago ako umalis sa kanila.
Huminga ng malalim si Luke.
Huwag na po kayo mag-alala, tanggap ko po ito.
Luke?
Okey lang po ako, tita.
Pero...
Tita, naiintindihan ko po kayo at si mommy.
Batid ni Luke ang pag-aalala sa kany ng tiyahin. Ang
nilalaman ng sulat ay matagal na panahong inilihim sa kanya ng
kanyang ina at tiyahin. Subalit ang totoo, may kutob na si Luke
tungkol sa tunay na kalagayan ng kanyang pamilya. Simulat
sapul, hindi niya nagisnan ang makasama araw-araw ang
kangyang ama. Maswerte na kung lumabis sa dalawang araw ang
pananatili nito sa kanilang bahay at buong araw. Kadalasan,
dumarating ng gabi ang kanyang ama at aalis din ng maagang-
maaga. Sa gabi lamang siya nagkakaroon ng mga pagkakataong
makausap ang kanyang ama. Hindi naman siya maaaring
tumawag o dumalaw sa opisinang pinapasukan nito. Mahigpit na
ipinagbabawal sa kanilang mag-ina na gawin ang bagay na iyon
sa hindi niya malamang kadahilanan. Lalong naging malaking
katanungan kung sino sila sa buhay ng kanyang ama nang makita
niya nang hindi sinasadya nang makailang beses sa isang mall sa
Thailand ang kanyang ama na may kasamang dalawang babae,
isang kasing edad ng kanyang mommy at ang isay halos kasing
edad niya. Nabanggit niya ito sa kanyang ina at naitanong kung
sino ang mga iyon na laging kasa-kasama ng kanyang ama.
Ngunit hindi siya pinansin ng kanyang ina. Halata niyang
umiiwas at ayaw pag-usapan ang tungkol dito. Naisip niya tuloy,
may ibang pamilya ang kanyang ama maliban sa kanila. Ang
bagay na ito ay nabigyang linaw ng isang sulat na ibinigay sa
kanya ng mamang ni Mikel. Ang totoo, ang sulat ay isa lamang sa
tatlong sulat na ipinagkatiwala ng mommy ni Luke sa mamang ni
Mikel, ang matalik nitong kaibigan, na ipagkakaloob lamang kay
Luke sa takdang panahon. Sa sulat na natanggap ni Luke,
kanyang napag-alaman na may iba pang pamilya ang kanyang
ama. Ang masakit, hindi sila ang tunay na pamilya. Anak siya sa
labas ng kanyang ama, at isa lamang kerida ang kanyang ina.
Masakit man ang katotohanang ito para kay Luke, ngunit,
dapat niya itong tanggapin. Sa pagkakataong ito, higit ang
kanyang interes na malaman kung ano ang tunay na dahilan ng
pagkamatay ng kanyang ama. Hindi siya naniniwala na namatay
ito sa atake sa puso. Tila malakas ang udyok ng kanyang mga
panaginip na higit niya itong paniwalaan.
 Isang yakap ang iginawad ni Luke sa kanyang tiyahin,
yakap na nagpapahiwatig ng kasiguraduhan na wala itong dapat
Deuteronomio
ipag-alala. 18:9-12
Patawad Luke!
Naiintindihan ko po kayo, tita!

Hindi dapat magkaroon sa

piling mo ng nagsusunog sa
kanyang anak bilang handog o
sinumang nanghuhula o
sumasangguni sa mga bituin o
nangkukulam o nanggagayuma o
sumasangguni sa mga espiritu o
nanghuhula o sinumang
nagtatanong sa mga patay.
Sapagkat kinamumuhian ni Yawe
ang lahat ng gumagawa ng mga
bagay na ito, at ang mga
kasuklam-suklam na gawang ito
ang dahilan kaya sila pinalayas sa
harap mo ni Yaweng iyong Diyos.
Maging wagas ka para kay Yaweng
iyong Diyos.
13
 Pagsisiwalat
at
Panganib
SUVARNABHUMI AIRPORT, BANGKOK, Thailand.
Lumapag ang sinasakyang eroplano ni Luke sa runway.
Sa hindi maipaliwanag na kadahilanan naramdaman niyang
bumilis ang pintig ng kanyang puso. Kinakabahan siya. Naging
madali ang lahat para kay Luke, mula sa pagbaba sa eroplano
tungo sa arrival section, at maging ang pagkuha ng kanyang mga
bagahe.
Agad na lumabas si Luke ng airport at nag-abang ng
masasakyang taxi patungong Sukhumvit, kung saan naroon ang
embassy. May nakita siyang taxi na paparating. Aktong paparahin
niya ang sasakyan nang may pumaradang green na van sa
kanyang harapan. Agad nagbukas ang pintuan ng sasakyan.
Bumulaga kay Luke ang isang pamilyar na tao.
Daniel!
Luke, dali, sakay!
Dahil sa pagkabigla hindi na nakuha pang magtanong ni
Luke, agad itong sumakay sa van. Tinulungan siyang ikarga sa
loob ng sasakyan ang kanyang mga gamit ng driver na agad
bumaba pagkaparada nito.
Sa loob ng van,
Bakit, Daniel? Anong nangyayari?
Saka ko na ipapaliwanag sa iyo pagdating natin sa
hotel?
Hotel?
Tumango lang si Daniel kay Luke.
Ang alam ni Luke sa embassy dapat siya didiretso
pagkagaling sa airport at hindi sa isang hotel.
Magkagayon man, hindi na nagtanong pa si Luke. Malaki
ang tiwala niya kay Daniel tulad ng pagtitiwala ng kanyang
daddy dito. Ang alam niya, matagal nang kakilala ng kanyang
daddy si Daniel. Nag OJT ito sa opisinang pinapasukan pa noon
ng daddy niya malapit sa Malacanang. Muntik nang hindi
makatapos ng pag-aaral sa kolehiyo si Daniel noon dahil
namatayan siya ng mga magulang dahil sa sunog. Naging malapit
si Daniel sa daddy niya at tinulungan siya nito na makatapos ng
pag-aaral. Matapos sa kolehiyo pinag-aral pa itong muli ng
kanyang daddy ng abogasya. Nang makapasa sa bar,
pinagkatiwalaan siya ng pamamahala sa ilang mga business nila
katuwang ang kanyang mommy.
Hindi na nga nagtuloy sa embassy ang kanilang
sinasakyan, bagkus, nagpunta ito sa Grand Millenium Sukhumvit
Hotel, isa sa mga popular at five star hotel sa Bangkok. Matapos
makapag check-in, agad silang nagtungo sa kanilang kuwarto.
Inayos ni Luke ang kanyang mga gamit. Tinulungan siya ni
Daniel.
Nang matapos makapag-ayos ng mga gamit
Sa sala tayo , Luke. May ipakikita ako sa iyo.
Nagtungo nga ang dalawa sa sala.
Umupong magkaharap ang dalawa.
Kinuha ni Daniel ang dala niyang attache case. Inilabas
mula doon ang ilang mga papel. Iniabot ito kay Luke.
Binasa naman ito ni Luke. Hindi siya makapaniwala sa
mga nakasulat doon. Ayon sa dokumento, magmamana siya ng
ilang properties na naiwan ng kanyang daddy, gayun din ng ilang
negosyo.
Hindi malaman ni Luke kung matutuwa siya o maiiyak.
May iniwang mana sa kanya ang kanyang ama.
Ang totoo niyan, hindi nakasaad diyan ang mga
properties na nakapangalan sa iyong mommy at ang mga negosyo
niya. Mapupunta rin ang lahat ng iyon sa iyo.
Tumayo si Daniel at kumuha ng dalawang juice na nasa
lata mula sa ref. Ibinigay niya ang isa kay Luke.
Marahil batid mo na kung sino kayo ng mommy mo sa
buhay ng daddy mo. Totoong ikalawang pamilya kayo ni Sir
Anton. Subalit kayo ang pinaka mamahal niya higit pa sa tunay
niyang pamilya.
 Binuksan ni Daniel ang hawak na lata ng juice at kanya
itong ininom. Gayon din ang ginawa ni Luke.
Nagpatuloy si Daniel, Hindi niya kayo pinababayaan.
Lingid sa iyong kaalaman, nakikipag-ugnayan ako sa iyong
mommy magmula nang umuwi kayo ng Pilipinas.
Napagkasunduan ng mommy at daddy mo na sabihin na sa iyo
ang totoo pagdating nyo doon. Ang sulat na ibinigay sa iyo ni
mamang Beth ay nanggaling sa iyong mommy sa utos ni sir
Anton. Hindi na nagawang sabihin ng personal sa iyo ng mommy
mo ang bagay na ito sa dahilang hindi niya makakayanan ang
magiging reaksyon mo. Hindi lamang sakit sa ovary at sa nervous
system ang sakit ng mommy mo, meron din itong sakit sa puso.
Hindi na lamang ito ipinaalam sa iyo upang hindi ka lubhang
mag-alala.
Alam ba ni daddy na naospital si mommy?
Nakakarating sa kaalaman ng daddy mo ang nangyayari
sa mommy mo, lalo na nang isinugod nyo siya sa ospital.
Nagkataon lang na talagang busy ang daddy mo noon dahil sa
kaguluhang nangyari dito sa Bangkok.
Umupong muli si Daniel.
Luke, naunang namatay ang daddy mo. Pagkalipas ng
limangg araw, sumunod ang mommy mo.
Napatingin si Luke kay Daniel.
Ayaw man gawin ito ng mommy mo, nagdesisyon siya
na huwag muna itong ipaalam sa iyo, pagkatapos na lang ng
operasyon. Subalit sa hindi inaasahang pangyayari, hindi niya
nakayanan ang operasyon. Hindi na nasabi sa iyo ng mommy mo.
Hindi naman alam ni tita Delia ang bagay na ito.
Hinawakan ni Daniel ang kanang balikat ni Luke.
Tiningnan niya ito sa mata.
Luke, ang sulat ay ginawa ko lamang upang mahikayat
ang tita Delia mo na pumunta ka dito sa Thailand sa pag-aakalang
pinapapunta ka ng embassy. Kailangan mong bumalik dito dahil
delikado ang kalagayan mo sa Pilipinas. Walang titingin sa iyo
doon maliban na ang iyong tiyahin. Hindi pa ako makabalik sa
atin dahil marami pa akong dapat ayusin tungkol sa iyong daddy
at sa mga naiwan nito.
Bakit kailangan nating magmadali kanina? May
humahabol ba sa atin?
Oo, may nagbabanta sa iyong buhay. Nagtagumpay sila
sa daddy mo. Ikaw naman ang isusunod.
Bakit? Paano nila nagawa yon?
Hindi rin totoong namatay sa atake sa puso si Sir Anton.
Gawa-gawa ko lamang yon sa sulat. Ang totoo, nilason siya.
Ayon sa ginawang imbestigasyon, inihalo sa kapeng ininom ng
daddy mo ang lason.
Natigilan si Luke. Sa Pagkakataong iyon, naalala niya ang
lagi niyang napapanaginipan. Tama ang kanyang panagip tungkol
sa pagkamatay ng kanyang ama. Nilason nga ito.
Sino ang gumawa nito? May kaaway ba si daddy?
Hindi pa malinaw sa kasalukuyan, pero may lead na ang
mga awtoridad. Matapos mangyari iyon sa daddy mo, hindi na
pumasok muli ang isa sa mga nagtatrabaho dun. Hindi na ito
nagpakita pa. Iisa ang itinuturong may kagagawan sa paglason sa
daddy mo ng mga pulis at maging ng tunay na asawa ni sir
Anton, si Charlotte, ang sekretarya ng daddy mo. Idiniin siya ni
Madam na siyang may kagagawan ng krimen. Si Charlotte ang
laging nagse- serve ng pagkain sa daddy mo. Siya rin ang laging
tagatimpla ng kape. Ipinagtapat ni Madam na may malaking
gusto ito sa daddy mo ayon na rin sa mga kaopisina nito. Madalas
na nakikita ito na inaakit ang daddy mo.Maraming beses ding
naringgan ito na gagawin niya ang lahat mapasakanya lang ang
daddy mo, at kung hindi, walang makikinabang dito dahil
papatayin niya ito.
Sa puntong iyon, pumasok sa sala ang driver may hila-
hika itong cart ng pagkain..
Heto na ho ang pagkain.
Inilagay sa gitna ng sala ang cart at pinagbubuksan nito
ang mga takip ng pagkain.
Kailangan mong mag-ingat, Luke. Hindi pa tayo
nakakasiguro sa iyong kaligtasan. Sa aking palagay, hindi lamang
ito kagagawan ni Charlotte. May kasapakat itong ibang tao. At
pakiramdam ko may mas malalim pang dahilan ang pagkamatay
ng daddy mo. Pero huwag kang mag-alala. Ipinagkatiwala ka sa
akin ng iyong daddy. Malaki ang utang na loob ko sa kanya.
Hindi ko siya bibiguin sa kanyang kahilingan. Kaya nga
pinasusubaybayan kita saan man ikaw magpunta.
 Naalalang bigla ni Luke ang mga aninong sa kanyay
laging namamatyag, gayun din ang lalakeng lagi niyang nakikita
saan man siya magpunta. Inisip niyang iyon marahil ang
tinutukoy ni Daniel na sumusubaybay sa kanya.
Naisipang ipakilala ni Daniel kay Luke ang driver nila na
nag-aayos ng kanilang kakainin.
Siyanga pala, si Mang Jess!
Nginitian ni Luke ang driver na tumingin din sa kanya.
Habang kumakain, may naalala si Daniel,
Sa makalawa kailangan nating pumunta sa isang hotel
malapit lang dito. Babasahin yang last will and testament ni sir
Anton. Magkikita kayo ng tunay na pamilya ng daddy mo. Pero,
huwag kang mag-alala, alam na nila ang tungkol sa inyo. Dapat
ka nilang tanggapin at kilalanin bilang anak ni sir Anton.
Hindi na nagsalita pa si Luke. Kumain na lang ito ng
kumain. Nagutom ata sa mga isiniwalat ni Daniel. Pagkatapos
kumain, nanood sandali sila ni Daniel ng tv at nang makaramdam
ito ng antok, humiga na ito sa kama at saka natulog. Pinatay ni
Daniel ang mga ilaw maliban sa isang lampshade sa tabi ng tv
upang makapagpahinga ng maayos sila.
Napapasarap na ng tulog si Luke nang may maramdaman
siyang may kumikilos papalapit sa kanya. Bahagya niyang
iminulat ang kanyang mga mata upang makita kung sino ito.
Ngunit dahil medyo madilim sa loob ng silid hindi niya
mapagsino ang papalapit sa kanya. Pinakiramdaman niya ang
taong papalapit ng papalapit sa kanya. Sa distansiyang isang dipa
na lamang ang tao sa kanya. naisipan niyang bumangon. Ngunit
hindi niya magawa. Nangingimi ang kanyang buong katawan.
Abot-abot ang kanyang kaba sa paglapit sa kanya ng di
nakikilalang tao. Nabigla siya at nahintakutan nang maramdaman
niyang sinasakal na siya nito. Nagpupumiglas si Luke. Subalit,
sadyang malakas ang sumasakal sa kanya. Sa sobrang sakal sa
kanyang leeg, nahihirapan na siyang huminga. Naisip niya sa
puntong iyon na sumigaw ng malakas baka sakaling marinig siya
ni Daniel matulungan siya nito. Nag-ipon siya ng kanyang lakas,
unti-unti, dahan-dahan, at saka buong lakas siyang sumigaw.
Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaahhhhhhhhhhh!
Napabalikwas si Daniel. Nilapitan agad si Luke. Ginising
ito.
Luke! Luke! Gising! Nananaginip ka! Luke!
Ilan pang ulit ng panggigising ni Daniel kay Luke saka
lamang ito nagising, sabay bangon nito. Hinihingal. Kumuha
agad ng tubig si Daniel at pinainom si Luke.
Nananaginip ka. Umuungol ka ng malakas. Nagising
ako.
Haah! Salamat ginising mo ko! Akala ko mamamatay na
ko!
Ininom muli ni Luke ang natitirang tubig sa basong bigay
sa kanya ni Daniel.
Okey na ko. Salamat. Tulog ka na uli.
Talaga?
Tumango-tango lang si Luke habang pinupunasan ang
mga butil na pawis nito sa kanyang noo at leeg. Bumalik naman
sa pagtulog si Daniel sa may sofa..
Sa isip-isip ni Luke, Kailangan kong mag-ingat, may
panganib na dumarating.
Malinaw sa kanya ang mensahe iyon ng kanyang
panaginip. Paano at kung bakit yun ang kanyang nasasaisip ay
hindi niya lubos maunawaan.
Ilang sandali pa, bumalik sa pagtulog si Luke pagkatapos
nitong magdasal.
Namumuhay ako ayon sa
pananalig sa Diyos, hindi sa mga
bagay na nakikita.
2 Corinto 5:7
 14
Kamatayan
at
Buhay

NAGMULAT NG KANYANG mga mata si Luke. Kinapa-kapa

niya ang ilalim ng unan na kanyang gamit sa ulo. Kinuha ang
kanyang cellphone at tiningnan ang oras doon. Alas-diyes na ng
umaga. Naalala niyang aalis sila ni Daniel ng ala-una. Bumagon
siya. Niligid niya ng tingin ang buong kuwarto. Wala siyang
nakita. Tumayo at nagtuloy siya sa comfort room dala ang
kanyang towel. Naisaipan niyang maligo na agad.
Habang naliligo, hindi maalis sa kanyang isipan ang
napanaginipan kagabi. Dapat siyang mag-ingat. Marahil totoo
ngang may nagbabanta sa kanyang buhay. Ngunit wala siyang
maisip kung sino ito at sa anong kadahilanan. Bumalik din sa
kanyang alaala ang lahat ng mga bagay na simabi sa kanya ni
Daniel. Hindi man niya lubos na matanggap ang pangyayari,
naiintindihan naman nito ang mga kadahilanan. Kaya hindi niya
magawang magalit pa lalo na sa kanyang mga magulang.
Sandali lang at lumabas na ng comfort room si Luke.
Agad siyang bumalik sa kuwarto at nagbihis. Nag-aayos ng
kanyang buhok si Luke nang kanyang maramdamang tila may
dumating. Sa pag, aakalang si Daniel ito, nagpatuloy lang siya sa
kanyang ginagawa. Laking gulat niya nang kanyang makita mula
sa kaharap na salamin si Mang Jess na nasa kanyang likuran.
Oh, Mang Jess, good morning ho!
Hindi umimik ang binati ni Luke, bagkus, umalis din ito
kaagad sa kanyang likuran. Hindi na hinabol pa ng tingin ang
driver, at nagpatuloy siya sa kanyang ginagawa. Matapos niyang
ayusin ang sarili, nagpunta siya sa kusina at kumain ng
nakahandang pagkain sa mesa. Nagsasalin siya ng juice sa
kanyang baso nang muling napansin niya si mang Jess na dumaan
sa kanyang likuran mula sa comfort room.
Mang Jess, kain po!
Hindi siya pinansing muli ng inalok. Matapos niyang
kumain, nagtuloy siya sa sala upang manood ng tv. Kanyang
nadatnan doon si Mang Jess na naghahalungkat ng mga
nakasalansang diyaryo at magazines. Nang tila wala doon ang
kanyang hinahanap, muli itong pumasok sa kuwartong tinulugan
ni Luke. Sinundan niya ito. Nasa aktong inilalabas ni Mang Jess
ang laman ng isang bag na dala ni Luke sa kama nang pumasok
din si Luke. Mabilis ang kilos ni Mang Jess, tila mauubusan ng
oras. Nang hindi makita ang kanyang hinahanap, inangat ni Mang
Jess ang mga unan, kobre kama, ang kama mismo. Sinilip niya
maging ang ilalim ng kama. Nagtaka si Luke sa ikinikilos ng
kasama lalo na nang mapansin niyang tila naiinis na si Mang
Jesss sa ginanawang paghahanap.
Bakit po Mang Jess? Ano po ang hinahanap nyo?
Nabigla si Luke sa naging reaksiyon ng kanyang
tinanong. Imbes na magsalita ito, lumapit ito sa kanya at
tinitigan siya nito.
Nasaan ang mga dokumento?
Ho?
Nasaan ang mga dokumento sabi?!
Sa pagkakataong iyon batid ni Luke na galit ang kanyang
kausap. Naniningkit ang mga mata nitong nakatingin sa kanya.
Madiin at malakas ang pagtatanong nito.
Ano hong dokumento ang hinahanap nyo?
Hindi na muling sumagot pa si Mang Jess sa kanya.
Nakita na lamang ni Luke na nagungusap ito na walang boses
habang nakatingin sa kanyang mga mata, galit na galit ito. Noon
din, nakaramdam bigla si Luke ng panghihina at pagkahilo. Unti-
unting umikot ang paligid ni Luke at nagdilim.
Blaag!!!
Sandali pa,
Luke! Luke! Luke!
Unti-unting narinig ni Luke ang pagtawag sa kanyang
pangalan kasabay nito ang pagbalik ng kanyang ulirat.
Lumilinaw ang kanyang paningin, hanggang sa makita niya si
Daniel na nakatingin sa kanya, sinasambit ang kanyang pangalan
habang inaalog ang kanyang balikat. Noon lang napansin ni Luke
na nakahiga siya sa sahig
Luke! Okey ka na ba?
Pinainom ni Daniel si Luke ng tubig sa baso niyang
hawak.
Anong nangyari sa yo? Bakit ka nakahiga?
Si Mang Jess!
Mang Jess? Bakit?
Hindi ko alam, pero, nahilo akong bigla nang tingnan
niya ako kanina. Parang may hinahanap siya.
Bumangon si Luke at umupo sa gilid ng kama.
Ano daw?
Tinatanong niya sa akin ang dokumento.
Ha! Dokumento?
Naalalang bigla ni Daniel ang last will and testament ng
daddy ni Luke. Inilabas niya ito mula sa dalang attach case,
naka plastic envelop pa ito. May iniisip si Daniel habang hawak
ang dokumento.
Magbihis ka na Luke, dalian mo! Aalis tayo! Hindi niya
dapat tayo maabutan dito!
Nagmadaling nagbihis si Luke sa utos ni Daniel. Hindi na
siya nagtanong pa ng kahit ano. Dala ang attach case, halos
hilahin papalabas ng kuwarto ni Daniel si Luke. Agad nilang
tinungo ang elevator. Pinindot ni Daniel ang buton pababa sa
underground parking area.
Sinasabi ko na nga ba! wika ni Daniel sa sarili.
Pagdating sa parking area, agad tinungo nila ang
kinaroroonan ng sasakyan ni Daniel na malapit sa labasan ng
sasakyan. Pagkabukas ng pinto ng van, inihagis na lang ni Daniel
ang dalang attach case sa loob kung saan naroon ang
dukumento.
Pasok, Luke!
Nagmadaling pumasok ang dalawa sa van. Umupo si
Daniel sa may manibela at si Luke sa tabi nito. Pinaandar ni
Daniel ang sasakyan. Aktong kinabig ni Daniel ang kambyo nang
may nagsalita sa kaniyang likuran.
Baba!
Huh!
Attorney, bumaba ka na!
Nilingon ni Luke ang nagsalita. Nagulat ito kung sino ang
kanyang nakita at may hawak itong baril na nakatutok sa kanang
sintido ni Daniel.
Mang Jess!
Luke, makinig ka sa akin. Kunin mo to, huwag mong
ibibigay kay Attorney!
Ibinigay ni Mang Jess ang hawak na attache case ni
Daniel kay Luke.
Bumaba ka Attorney! pasigaw na wika ni Mang Jess.
Putang ina, Mang Jess! Ibaba mo yang baril mo!
Bumaba ka sabi!
Sikretong may inaabot si Daniel sa ilalim ng kanyang
inuupuan.
Huwag kang magkakamali, attorney, hindi ka
sasantuhin ng baril ko!
Mang Jess! Bakit?
Nahihintakutang nakamasid lang si Luke sa nangyayari
habang yakap ang hawak na attache case.
Tinatanong mo ako kung bakit? Tanungin mo ang sarili
mo!
Nilingos ni Daniel si Luke. Sabay sigaw na
Luke! Lumabas ka! Bumalik ka sa unit!
Huwag! ani Mang Jess kay Luke sabay iling nito.
Naguguluhan man, agad binuksan ni Luke ang pinto at
mabilis na bumaba siya ng sasakyan sabay takbo pabalik sa
elevator, rinig na rinig pa niya ang sigaw ni Mang Jess na
pinabababa nito si Daniel habang tumatakbo siyang papalayo.
Naisipan niyang huwag pumasok sa elevator, bagkus, magtago na
lang sa gilid nito at pagmasdan ang nangyayayari kina Daniel.
Kitang-kita ni Luke mula sa kanyang kinalalagyan na bumaba si
Daniel ng sasakyan habang may nakatutok na baril sa kanyang
likuran.
Ibaba mo yang baril, Mang Jess!
Huwag kang kikilos ng masama! Hindi ako nagbibiro,
babarilin kita.
Makukulong ka kapag ginawa mo yan!
Ikaw ang makukulong! Bistado ka na Attorney, kayo ni
Mr. Sulkhit!
Nang marinig iyon ni Daniel, humarap siya kay Mang
Jess. Tiningnan niya sa mata ang may hawak na baril. Kitang-kita
ni Mang Jess ang pangangalit sa mga mata ng abogado.
Namumula na ito sa galit.
Ha ha ha ha ha ha ha ha! malakas na halakhak ni Mang
Jess.
May tumunog na tila lata sa gawi ng elevator, malapit sa
kinaroroonan ni Luke.
Nalingat si Mang Jess. Iyon ang hinihintay ni Daniel.
Mabilis na kumilos ito. Agad niyang sinunggaban ang baril na
nakatutok sa kanya. Nabigla
si Mang Jess. Nagpangbuno ang dalawa. Higit na mas
malaking lalake at malakas si Daniel kay Mang Jess. Nagawa
nitong agawin ang baril. Tinutukan niya ng baril ang matanda.
Mang Jess, paalam na!
BANG!
Kitang-kita iyon ni Luke sa kanyang kinaroroonan.
Nahintakutan siya. Nanginig siya sa takot.
Nakahigang walang buhay ang duguang katawan ni Mang
Jess. Tila nabunutan ng tinik sa loob si Daniel habang
pinagmamasdan niya ang kanyang napatay.
Kung sino ka man Mang Jess, kung kanino ka man
nagtatrabaho, sorry ka na lang. Naunahan kita.
Nang may naalala si Daniel,
Si Luke? Nasan si Luke?
Nag-aalalang hinanap ni Daniel si Luke. Hindi niya ito
makita. Dismayado si Daniel nang hindi makita ang taong
kanyang hinahanap. Napangiti ito nang makita ang isang bagay
sa may tabi ng basurahan sa malapit sa elevator.
Ang attach case!
Agad ding kinuha ni Daniel ito at kanyang binuksan.
Wala ang dokumento!
Nang sumagi sa kanyang isipan na may isa pang kopya
ang nasabing dokumento, napangiti na lang ito.
 Hindi na nag-atubiling hanapin pa ni Daniel si Luke.
Nilisan niya agad ang parking area. Batid niya, anumang sandali,
darating ang mga guwardiya ng hotel. Nag-alala siyang baka
makita siya ng mga ito.
Habang nagda-drive ng sasakyan, may tinawagan si
Daniel sa kanyang cellphone..
Madam, tuloy po tayo bukas sa hotel.
Ok, sige attorney, darating kami!
Iyon lang at ini-off na ni Daniel ang kanyang cellphone.
Nang hapon ding iyon, naging laman ng balita sa tv at
15
diyaryo ang naganap na krimen sa parking area ng hotel.
Inimbestigahan na ng lokal na pulisya ng Bangkok ang nasabing
Wakas
krimen. at
Simula
LOOB ng isang kuwarto, isang nilalang ang nagpupuyos sa galit
ang kalooban.
Bwisit! Masisira pa ang plano ko dahil sa iyo Daniel!
Hindi! Hindi ko papayagan mangyari ito! Gagawin ko ang lahat!

SA-WAT-DEE! Good morning, sir!

Room 767 please!
May tiningnan na kulay pulang notebook ang porter.
Mr. Daniel Cruz, sir?
Yes!
Mrs. Serafico is already waiting for you, sir!
Mayroon kayong pinakamimithi Tumango lang si Daniel.
Iniabot sa kanya ang susi.
ngunit hindi ninyo makamtan, Thank you!
kayat papatay kayo kung Welcome, sir!
Dala ang kanyang attache case, nagdumaling tinungo ni
kailangan, mapasainyo lamang Daniel ang elevator. Para sa kanya mahalaga ang bawat sandali.
ito. Nadatnan niyang nakabukas ang pinto ng elevator at naghihintay
ng mga sasakay ang isang babae. Nagkataong walang laman ang
Jaime 4:2a elevator, maliban sa operator na babae na sinalubong siya ng
ngiti.
Pumasok siya sa elevator.
7th floor, please!
Yes sir!
 Habang pumapaitaas ang sinasakyang elevator, naiisip ni
Daniel si Luke, kung saan ito naroon. Hindi niya magawang
hanapin pa ito dahil kailangan niyang magtago. Alam niyang
nagiimbestiga na ang kapulisan sa barilang naganap na ginawa
niya kahapon. Maliban dito, malaking palaisipan kay Daniel kung
sino si Mang Jess at kung kanino ito nagseserbisyo. Nasa gitna
siya ng ganoong pag-iisip nang tumunog ang paging system.
Paging Mrs.Mina Serafico, your family is waiting for
you at the hotel lobby!
Huh!
Natigilan si Daniel.
Paging Mrs. Mikna Shirakvito, your family is waiting for
you at the hotel lobby!... Paging Mrs. Mikna Shirakvito, your
family is waiting for you at the hotel lobby!
Hindi siya maaaring magkamali sa narinig. Binanggit sa
paging system ang pangalan ng mommy ni Luke. Nang sandali
ring iyon, may kung anong bumalot sa kanyang pagkatao na
nakaramdam agad siya ng panglalamig, kakaibamg lamig na
hindi nanggagaling sa aircondition.
Ding dong!
fifth floor! sabi ng operator.
Nagbukas ang pinto ng elevator.Pumasok ang isang
lalake, may dala itong malaking flower vase na may mga puting
orkidyas na nakalagay. Tumabi ang lalake kay Daniel paharap ng
pinto ng elevator. Habang tinitingnan ni Daniel ang mga
orkidyas, nanumbalik sa kanyang alaala ang mommy ni Luke.
Natatandaan niyang inutusan siya ni Mr. Serafico na padalhan
ang mommy ni Luke ng paborito nitong mga puting orkidyas
nang dalhin ito sa ospital sa Makati. Nagkataong nasa Manila
siya noon at may inaasikaso siyang mahalagang bagay. Siya
mismo ang bumili ng bulaklak sa isang flower shop at nagpadala
sa ospital. Hindi niya iyon malilimutan, parehong-pareho ng
hawak ng lalake pati na ang kulay puting vase na nilalagyan nito.
Laking gulat ni Daniel ng kanyang tingnan ang mukha ng lalake
sa repleksiyon nito sa salamin na dingding ng elevator sa
kanyang harapan.
Mang Jess!
Tumingin kay Daniel ang katabing lalake.
Sir?
Tiningnan din siya ni Daniel. Ibang mukha ang kanyang
kaharap. Hindi iyon ang mukhang kanyang nakita sa salamin.
Mukha ni Mang Jess ang kanyang nakita. Muli niyang tiningnan
ang repleksiyon ng lalake sa salaming dingding ng elevator.
Hindi na ito si Mang Jess.
Noon din, bumalik sa kanyang gunita kung papaanong
sinadya nyang patayin si Mang Jess sa parking area ng hotel.
Nakaramdam siya ng takot. Unti-unting namumuo sa kanyang
noo ang mga mumunting butil ng pawis. Sa kanyang gunita,
nagsalinbayan ang ibat-ibang mga mukha, mukha ni Mang Jess,
Ang mommy at daddy ni Luke, at si Luke. Ang takot na kanyang
nadarama ay may kasama nang kaba.
Seventh floor, sir!
Natawag ang pansin ni Daniel ng boses ng operator. Ang
totoo, pangatlong tawag na iyon sa kanya subalit hindi niya ito
napansin agad dahil sa kung anu-ano ang kanyang naiisip.
Lumabas ng elevator si Daniel at tinunton ang papunta sa
kuwartong tipanan nila ng tunay na asawa ni sir Anton niya, si
Mrs. Maria lucia Serafico o mas kilala sa tawag na Madam.
Nang makarating si Daniel sa pinto ng kuwartong
kanyang pupuntahan hindi muna siya pumasok sa loob. Inayos
niya ang kanyang sarili.Gamit ang panyong dinukot niya sa
kanyang likurang bulsa, pinahid niya ang kanyang pawis sa noo
at leeg.
Aniya sa kanyang sarili, Relax Daniel, kaya mo yan.
Paglabas mo mamaya sa kuwartonmg ito, maiiba na ang buhay
mo. Masusunod mo na ang lahat ng gusto mo.
Sa kabila ng takot at kabang nararamdaman, pinilit ni
Daniel ngumiti at mag anyong masaya. Ayaw niyang mag-isip ng
kung ano sa kanya ang mga taong kanyang haharapin sa loob.
Kumatok siya. Matapos ang ikaapat na katok, nagbukas
ang pinto. Isang babae ang bumati agad sa kanya.
Attorney, magandang umaga po!
Good morning, Tricia! Ang mommy mo, si Madam, asan
siya?
Nasa sala po si mommy, attorney. Hinihintay na niya
kayo. Tuloy na po kayo.
Magkasabay na nagpunta ang dalawa sa sala. Nadatnan
nga ni Daniel doon ang isang babaeng nakatalikod at nakaharap
sa salaming dingding ng kuwarto, tinatanaw ang labas ng hotel
habang bumubuga ng usok na nanggaling sa hinithit na sigarilyo.
Matangkad at slim ang pangangatawan ng babae. Mahaba ang
buhok nitong kulay mais. Nnakasuot ng pulang damit na hapit sa
katawan, katerno ang suot nitong sapatos. Hindi
mapagkakamalang nasa singkwenta na ito dahil sa mukha itong
bata at seksi pa itong manamit. Halatang sagana ito sa mga bagay
na pangpaganda at pangpabata.
Mommy, si attorney!
Humarap ang tinawag. Ngumiti agad ito pagkakita kay
Daniel.
Good morning Madam!
Attorney Cruz! Please, have a sit!
Umupo naman si Daniel, gayun din naman ang mag-ina.
Luminga-linga sa gawi ng pintuan si Mrs. Serafico, tila
may hinahanap. Napansin ito ni Daniel.
Ahmm... si Luke?
Hin-hindi makakarating si Luke.
Hmmm... may problema ba, attorney Cruz?
Wa-wala naman ho!
Sa pag-aalalang baka mag-usisa pa sa kanya si Mrs.
Serafico tungkol kay Luke naisipan niyang kunin at buksan ang
kanyang attache case atilabas doon ang isang folder.
Mrs. Serafico...
Madam, please!
Madam.
Ngumiti ng bahagya ang babae kay Daniel.
Bago ho namatay ang inyong asawa, may pinagawa ho
siyang mahalagang dokumento, last will and testament niya.
Mangyari hong basahin ko sa inyo ang nilalaman nito.
Okey, sige, pakibasa nga attorney.
Nang may kumatok. Tumayo agad si Tricia upang tingnan
kung sino ang dumating. Pagbalik niya, may kasama na ito na
siyang ikinasorpresa ni Daniel at ni Mrs. Serafico.
Daniel!
Hindi maintindihan ni Daniel kung ano ang kanyang
nadarama sa sandaling iyon. Natutuwa siya dahil nakita niyang
muli si Daniel. Pero nagtataka siya kung paano ito nakarating sa
hotel na kanilang kinaroroonan sa ngayon, yamang hindi naman
niya ito nabanggit sa kanya kung saan at anong oras.
Natigilan si Mrs. Serafico pagkakita kay Luke dahil
kamukhang-kamukha ito ng kanyang asawa ng binata pa ito.
Naantig ang kanyang loob.
Hmm... Daniel, halika maupo ka, nakangiting bati ni
Mrs. Serafico sa binata.
Good morning po!
Hindi mo ba iki-kiss ang tita mo, iho?
Nilapitan naman agad ni Luke ang asawa ng kanyang
daddy at hinalikan ito sa kaliwang pisngi na malugod namang
tinanggap ng nag-anyaya.
Sige iho, maupo ka.
At nagsiupo nang magkakaharap ang lahat.
Attorney! ani Mrs. Serafico na ibig ipahiwatig na
umpisahan nang basahin ang last will and testament ng kanyang
asawa.
Hinawakang muli ni Daniel ang folder. Sinimulan niya
itong basahin. Ang lahat na nandoon ay matamang nakikinig sa
binabasa ni Daniel. Makalipas ang tatlumpung minuto natapos
din ni Daniel ang pagbasa.
May katanungan po ba kayo? usisa ni Daniel sa lahat na
nangakaupo.
Tiningnan ni Daniel si Mrs. Serafico.
Madam?
Ngumiti lang at umiling ang tinanong.
Luke?
Iling lang ang tugon ng binata.
Nang may kumatok muli sa pinto. Tumayo muli si Tricia
upang tingnan kung sino ang kumatok.
Madam, kung wala na po kayong tanong. Iiwan ko na po
sa inyo ang dokumentong ito.
Binigyan ni Daniel ng tig-isang kopya ng binasang
dokumento sina Mrs. Serafico at Luke.
Luke, alis na tayo. Balik na uli tayo sa hotel.
Ah, sandali lang attorney. Mamaya na kayo umalis.
Gusto ko munang magkausap kami ni Luke kahit sandali lang.
Pwede ba attorney?
. Nagsindi ng sigarilyo si Mrs. Serafico.
 Nagkatinginan sina Daniel at Luke. Tumango si Luke kay
Daniel.
Sige po, Madam, tugon ni Daniel.
Lingid sa kaalaman ng lahat, may pumasok na apat na
pulis na sinundan ni Tricia at isa pang lalakeng naka amerikana.
Good morning, Mr. Cruz! bati ng isang pulis na nauuna,
may hawak itong isang papel na iniabot kaagad kay Daniel na
siya namang ikinagulat ng huli.
Nakatuon ang lahat ng pansin kay Daniel. Binasa ni
Damiel ang nakasulat sa papel. Nagalit ito.
No! This is untrue! This is a great lie!
Bago pa nakapagwala si Daniel, pinosasan agad siya ng
dalawang pulis at inescortan siya ng mga ito.
Why are you doing this to me? Madam, this is not true!
Kasinungalingan ito! Hindi totoo ang paratang na ito sa akin!
Nagsalita ang lalakeng nasa likod ni Tricia.
Im sorry, panyero. But we have evidences against you
and Mr. Sulkhit!
Attorney Linao!
Just prove your inocence in the court, Attorney Cruz!
Shit! Attorney Linao, pagsisisihan mo ang ginawa mong
to!
Officers! wika ni Attorney Linao sa mga pulis.
Kagyat na inilabas ng apat na mga pulis si Daniel habang
sumisigaw ito.
Pagsisisihan nyong lahat ng ito! Luke, wala akong
kasalanan!
Tumayo mula sa kanyang kinauupuan si Mrs. Serrafico.
Congratulations Attorney Linao! Well done! bati ng
babae habang pumapalakpak ito at saka kinamayan ang abogado.
Well, I guess we deserve a celebration! What do you
think attorney, Luke?
Nagkatinginan ang lahat at nagtawanan.
Sa ibaba na lang tayo kumain attorney.
Yes, Madam!
Nang may naalala si Mrs. Serafico. Tiningnan niya ang
kanyang anak na babae at si Luke.
Oh, I forgot, sorry. Luke, this is my daughter Tricia!
Tricia, this is your older brother Luke!
Medyo nahihiyang nagkamayan ang magkapatid.
Hello, magkapatid kaya kayo. Why dont you give each
other a warm embrace! Luke, Tricia?
Nagyakap nga ang magkapatid.
Okey, common, lets go down. Lets eat and be merry!
Nagpauna nang lumabas ng pinto si Mrs. Serafico na
sinundan naman agad ng lahat.
MALALIM na ang gabi. Gising pa rin si Luke. Bagamat
nakahiga, hindi siya dalawin ng antok. Laman ng isipan niya ang
mga nagdaang pangyayari nitong mga huling araw niya sa
Bangkok. Hindi siya makapanilawa sa mga naganap. Malaki ang
kanyang pasasalamat kay Attorney Linao, naunawaan niya ang
lahat ng pangyayari mula dito. Bumalik sa kanyang gunita ang
pangyayari sa parking area ng hotel na pinagdalhan sa kanya ni
Daniel.
Klang!
Nakatawag ng pansin ang tunog ng lata ng softdrink kay
Luke na matamang pinagmamasdan ang panunutok ng baril ni
Mang Jess kay Daniel . Bagaman may kadiliman ang kanyang
kinalalagyan, aninag pa rin niya na may taong papalapit sa kanya,
isang lalake. Bago pa siya makapagsalita nang mapagsino niya
ang taong lumapit sa kanya, tinakpan agad ng taong iyon ang
kanyang bibig.
Luke, huwag kang maingay, sumunod ka sa akin!
Mabilis na sumunod si Luke. Sinundan niya ng hindi
gumagawa ng anumang ingay ang lalake. Dumaan sila sa
katabing hagdanan ng elevator. Dala ni Luke ang dokumentong
pinakuha ng lalake mula sa attache case ni Daniel na kanila ring
iniwan sa parking area. Nagtungo agad sila sa kuwartong
tinutuluyan nina Luke upang kunin ang lahat ng mga gamit nito
at kagyat din silang umalis. Nagpunta sila sa ibang hotel at nag
check-in.
Lubos ang pasasalamat ni Luke sa lalakeng naglayo sa
kanya sa krimen, si Attorney Linao, ang kanyang ninong,
kaibigang matalik ng kanyang daddy at mommy at kakilala rin ng
tunay na asawa ng daddy niya.Ito ang tumawag kay Mrs. Serafico
upang ipabatid ang lahat ng naganap, lalo na ang pagpatay ni
Daniel kay Mang Jess.
Napag-alaman ni Luke na si Attorney Linao din ang
nakadiskubre sa ginagawang pangungutsaba ni Daniel sa
business partner ng daddy niya na si Mr. Sulkhit na huwag isama
sa mga ipamamanang negosyo ng daddy ni Luke sa kanyang
pamilya ang dalawa sa apat na mga negosyo nito upang sa gayon
ay masolo itong ariin ni Mr. Sulkhit, kapalit noon ang singkwenta
porsiyentong pagmamay-ari ni Daniel sa mga negosyong iyon.
Nang makarating ito sa kaalaman ng daddy ni Luke at sa tunay
nitong asawa, agad ding pinaimbestigahan ng mag-asawa si
Daniel. Nakumpirma ang ginagawang katiwalian ni Daniel nang
makita at mabasa ni attorney Linao ang nakasaad sa
dokumentong kinuha nila sa attache case ni Daniel, ang last will
and testament ng daddy ni Luke. Nang mga sandali ding iyon,
pinagplanuhan ni Attoney Linao at Mrs. Serafico kung papaano
ipahuhuli si Daniel. At nangyari nga, sa araw na babasahin ang
mga iniwang ari-arian ng daddy ni Luke at kung kanino ito
ipapamana,hinuli ng mga pulis si Daniel.
Lingid sa kaalaman ni Daniel, may pinagawang last will
and testament ang daddy ni Luke kay attorney Linao. Iyon ang
tunay na nilagdaan ng daddy ni Luke na siyang binasa ni
Attorney Linao sa harap ni Luke at sa tunay na pamilya ng
kanyang daddy matapos ang masaganang pananghalian kanina
lamang. Daya at peke ang mga lagda ng daddy ni Luke sa mga
dokumentong iniharap at binasa ni Daniel kaninang umaga sa
hotel.Gawa-gawa lamang ito ni Daniel. Ngayon, naaawa man
siya kay Daniel dahil sa dami ng kaso nitong kakaharapin, wala
siyang magagawa kundi ipa sa husgado na lamang ito. Kung
tunay ngang nakagawa ng krimen si Daniel dapat niya itong
pagdusahan sa kulungan, maging si Mr. Sulkhit.
Nasa gayong pagmuni-muni si Luke nang pumasok sa
kuwarto si Attorney Linao.
Luke, iho, gising ka pa? mapagpakumbaba.
Opo, attorney.
Bumangon si Luke mula sa pagkakahiga. Lumapit sa
kanya ang abogado at umupo sa gilid ng kama, sa tabi niya.
May ibibigay lang sana ako sa iyo. Ipinabibigay ito sa
iyo ng daddy mo.
Ano po iyon, ninong?
Iniabot ng abogado kay Luke ang isang kuwintas na may
medalyon ni san Benito.
Suutin mo daw yan lagi.
Salamat po ninong!
Habang isinusuot ni Luke ang kuwintas, nakamasid sa
kanya ang abogado.
Nagkausap nga pala kami ng Tita Delia mo kanina.
Kinakamusta ka. Tinatanong niya kung bakit hindi ka tumawag
man lang sa kanya pagkarating mo dito. Nag-aalala siya sa iyo.
Pero, naipaliwanag ko nang lahat sa kanya ang mga
nangyari.Tinatanong din niya ako kung ano ang balak mo
ngayon. Ano ba ang balak mo?
Pumaling ng tingin si Luke sa abogado.
Tapusin ko na muna po ang pag-aaral ko dito ninong,
saka ako babalik ng Pilipinas.
SA isang silid ng hotel,
Hindi mo ako maiisahan Daniel... May araw ka rin
Luke...Hindi ito ang wakas....simula pa lamang ito!
At napuno ng matigas na halakhak ng babae ang loob ng
kanyang silid.
...ang Diyos ay laban sa mga
palalo, ngunit tumutulong sa mga
Jaime 4:6