Talumpating hindi nabigkas ni Senador Benigno S. Aquino Jr.

Noong siya ay bumalik mula sa Amerika

[Ika-21 ng Agosto 1983]

Kusa akong nagbalik upang makisama sa mga hanay ng mga nakikipaglaban para sa
pagbabalik ng ating mga karapatan at kalayaan sa mapayapang pamamaraan.

Hindi ko hangad ang sagupaan. Idinadalangin ko’t aking sisikaping magkaroon ng tunay na
pambansang pagkakasundo batay sa katarungan. Handa ako sa ano mang masamang
maaaring mangyari. Nagpasya ako labag sa payo ng aking ina, ng aking tagpayong espirituwal,
ng aking mga kaibigan, at ng ilang tagapayo sa politika. May naghihintay sa aking hatol na
kamatayan, dalawang kasong subversion na ang pawang hiling ay ang aking kamatayan na
hanggang ngayon ay nakabinbin pa rin sa mga korte.

Maaari sanang ako’y humingi ng political asylum sa Amerika ngunit nadarama kong tungkulin
ko na siya ring tungkulin ng bawat Pilipino na makiramay sa kanyang mga kababayan lalo na sa
panahon ng krisis.

Kusa akong nagbalik na ang tanging sandata ay ang aking malinis na konsensiya at nagkukuta
sa pananalig na sa dakong huli’y ang katarunga’y gigitaw nang buong tagumpay.

Nang ako ay umalis upang ipailalim sa bypass operation sa puso, ako’y umasa at nanalanging
sana’y ibalik ang mga kalayaan at karapatan ng ating mga kababayan na ang pamumuhay ay
umunlad at ang pagdanak ng dugo ay matigil. Ngunit sa halip na tayo’y sumulong tayo’y
dumausdos nang paurong. Dumami ang pagpatay, ang ekonomiya ang lalong sumama at
lumubha ang karapatang pantao. Ang malalang kalagayan ng bansa ay ating malulunasan kung
tayo’y nagkakaisa. Ngunit tayo’y magkakaisa lamang kung maibabalik ang lahat ng karapatan
at kalayaang tinatamasa natin bago ang ikadalawampu’t isa ng Setyembre, 1971. Tunay na
matiisin ang Pilipino ngunit may hangganan ang kanyang pagtitimpi. Hihintayin pa ba nating
maubos ang pagtitimping ito?

Ang laganap na paghihimagsik ay lumalala at nagbabantang sumabog sa isang madugong

rebolusyon. Dumarami ang mga kadre ng kabataang Pilipino na sa ngayo’y naniniwalang ang
kalayaan ay hindi ibinibigay kundi kailangan ito’y agawin. Kailangan pa bang tayo’y magbuhos
ng dugo tulad noong nakaraan na naging kabayaran ang ating Republika o maaari ba tayong
umupo at mag-usap bilang magkakapatid upang ayusin ang ating hindi pagkakasunduan sa
tulong ng katwiran at magandang kalooban.

Madalas kong isipin, alin kayang mga sigalot ang naisasaayos sana nang mahusay kung ang
mga nagtutunggali ay naglalahad lamang ng kanilang malinaw na mga kagustuhan. Kaya
upang di mabigyang puwang ang di pagkakaunawaan, aking ilalahad ang aking mga hangad na
mangyari.

Una, iniutos ang pagbitay sa akin noong ako’y palayain kaagad. Ako’y hinatulang mamatay
sapagkat ako raw ay isang puno ng mga komunista. Hindi ako isang Komunista, hindi ako
kailanman naging komunista at kailanman ay hindi ako magiging komunista.

Ikalawa, ang pamabansang pagkakasundo’t pagkakaisa ay makakamit ngunit sa tulong lamang

ng katarungan. Kasama na ang katarungan para sa ating mga kapatid na Muslim at Ifugao.
Walang pakikitungo sa isang diktador, walang pakikipagsundo sa diktadurya.

Ikatlo, sa isang rebolusyon ay walang nagtatagumpay. Mayroon lamang mga biktima, hindi
natin kailangan magwasak upang makatayo tayong muli.
 Ikaapat, ang paglaban sa pamahalaan o subversion ay nag-uugat sa mga dahilang pang-
ekonomiko, pangkabuhayan at pampolitika at hindi ito malulunasan ng mga hakbang militar.
Ito’y masasagkaan hindi ng higit na paghihigpit kundi ng higit na patas na pamamahagi ng
kabuhayan. Higit na demokrasya at higit na kalayaan.

Ikalima, upang mapaunlad ang ekonomiya, ang mga manggagawa ay dapat na pagkalooban ng
kanilang makatarungan at tamang bahagi ng kanilang pinagpaguran sa pasilyo sa Harvard
University ay nakaukit sa marmol ang mga salita ng makatang si Archibald Macleish, ang sabi
ni Macleish, “Paano ipagtatanggol ang kalayaan sa tulong ng sandata kapag ito’y sinasalakay
ng sandata, sa tulong ng katotohanan kapag ito ay nilalapastangan ng kasinungalingan, ng
tiwala sa demokrasya kung ito ay binabayo ng prinsipyong mapaniil, lagi at hanggang sa huli,
sa tulong ng matatag na paninindigan.”

Ako’y magbabalik mula sa pagkatapon sa ibang bansa at sa walang katiyakang bukas taglay
lamang ang tanging tibay ng loob at pananalig sa Pilipino at pananalig sa lumikha.

Bisang Pangkaisipan
A. Sagutin ang sumusunod na mga tanong:
1. Ano ang layunin ng may akda sa kanyang pagbabalik sa Pilipinas? Maganda baa ng
kanyang hangarin? Ipaliwanag
2. Bakit siya naglakas-loob na umuwi gayong alam niyang tutol ang pamahalaan sa
kanyang pagbabalik?
3. Ayon sa may-akda, paano mo matatamo ang pambansang pagkakasundo? Paano
malulunasan ang subersiyon? Paano uunlad na muli ang kabuhayan ng bansa?
Sang-ayon ka ba sa kanyang mga ipinahayag? Pangatwiranan.

Pangkat 1
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
 Talumpating hindi nabigkas ni Senador Benigno S. Aquino Jr.
Noong siya ay bumalik mula sa Amerika
[Ika-21 ng Agosto 1983]

Kusa akong nagbalik upang makisama sa mga hanay ng mga nakikipaglaban para sa
pagbabalik ng ating mga karapatan at kalayaan sa mapayapang pamamaraan.

Hindi ko hangad ang sagupaan. Idinadalangin ko’t aking sisikaping magkaroon ng tunay na
pambansang pagkakasundo batay sa katarungan. Handa ako sa ano mang masamang
maaaring mangyari. Nagpasya ako labag sa payo ng aking ina, ng aking tagpayong espirituwal,
ng aking mga kaibigan, at ng ilang tagapayo sa politika. May naghihintay sa aking hatol na
kamatayan, dalawang kasong subversion na ang pawang hiling ay ang aking kamatayan na
hanggang ngayon ay nakabinbin pa rin sa mga korte.

Maaari sanang ako’y humingi ng political asylum sa Amerika ngunit nadarama kong tungkulin
ko na siya ring tungkulin ng bawat Pilipino na makiramay sa kanyang mga kababayan lalo na sa
panahon ng krisis.

Kusa akong nagbalik na ang tanging sandata ay ang aking malinis na konsensiya at nagkukuta
sa pananalig na sa dakong huli’y ang katarunga’y gigitaw nang buong tagumpay.

Nang ako ay umalis upang ipailalim sa bypass operation sa puso, ako’y umasa at nanalanging
sana’y ibalik ang mga kalayaan at karapatan ng ating mga kababayan na ang pamumuhay ay
umunlad at ang pagdanak ng dugo ay matigil. Ngunit sa halip na tayo’y sumulong tayo’y
dumausdos nang paurong. Dumami ang pagpatay, ang ekonomiya ang lalong sumama at
lumubha ang karapatang pantao. Ang malalang kalagayan ng bansa ay ating malulunasan kung
tayo’y nagkakaisa. Ngunit tayo’y magkakaisa lamang kung maibabalik ang lahat ng karapatan
at kalayaang tinatamasa natin bago ang ikadalawampu’t isa ng Setyembre, 1971. Tunay na
matiisin ang Pilipino ngunit may hangganan ang kanyang pagtitimpi. Hihintayin pa ba nating
maubos ang pagtitimping ito?

Ang laganap na paghihimagsik ay lumalala at nagbabantang sumabog sa isang madugong

rebolusyon. Dumarami ang mga kadre ng kabataang Pilipino na sa ngayo’y naniniwalang ang
kalayaan ay hindi ibinibigay kundi kailangan ito’y agawin. Kailangan pa bang tayo’y magbuhos
ng dugo tulad noong nakaraan na naging kabayaran ang ating Republika o maaari ba tayong
umupo at mag-usap bilang magkakapatid upang ayusin ang ating hindi pagkakasunduan sa
tulong ng katwiran at magandang kalooban.

Madalas kong isipin, alin kayang mga sigalot ang naisasaayos sana nang mahusay kung ang
mga nagtutunggali ay naglalahad lamang ng kanilang malinaw na mga kagustuhan. Kaya
upang di mabigyang puwang ang di pagkakaunawaan, aking ilalahad ang aking mga hangad na
mangyari.

Una, iniutos ang pagbitay sa akin noong ako’y palayain kaagad. Ako’y hinatulang mamatay
sapagkat ako raw ay isang puno ng mga komunista. Hindi ako isang Komunista, hindi ako
kailanman naging komunista at kailanman ay hindi ako magiging komunista.

Ikalawa, ang pamabansang pagkakasundo’t pagkakaisa ay makakamit ngunit sa tulong lamang

ng katarungan. Kasama na ang katarungan para sa ating mga kapatid na Muslim at Ifugao.
Walang pakikitungo sa isang diktador, walang pakikipagsundo sa diktadurya.

Ikatlo, sa isang rebolusyon ay walang nagtatagumpay. Mayroon lamang mga biktima, hindi
natin kailangan magwasak upang makatayo tayong muli.
 Ikaapat, ang paglaban sa pamahalaan o subversion ay nag-uugat sa mga dahilang pang-
ekonomiko, pangkabuhayan at pampolitika at hindi ito malulunasan ng mga hakbang militar.
Ito’y masasagkaan hindi ng higit na paghihigpit kundi ng higit na patas na pamamahagi ng
kabuhayan. Higit na demokrasya at higit na kalayaan.

Ikalima, upang mapaunlad ang ekonomiya, ang mga manggagawa ay dapat na pagkalooban ng
kanilang makatarungan at tamang bahagi ng kanilang pinagpaguran sa pasilyo sa Harvard
University ay nakaukit sa marmol ang mga salita ng makatang si Archibald Macleish, ang sabi
ni Macleish, “Paano ipagtatanggol ang kalayaan sa tulong ng sandata kapag ito’y sinasalakay
ng sandata, sa tulong ng katotohanan kapag ito ay nilalapastangan ng kasinungalingan, ng
tiwala sa demokrasya kung ito ay binabayo ng prinsipyong mapaniil, lagi at hanggang sa huli,
sa tulong ng matatag na paninindigan.”

Ako’y magbabalik mula sa pagkatapon sa ibang bansa at sa walang katiyakang bukas taglay
lamang ang tanging tibay ng loob at pananalig sa Pilipino at pananalig sa lumikha.

B. Bisang Pandamdamin
Sa pamamagitan ng kasanayang pampag-iisip na LAF o List of All Factors, magtala ng mga
dapat taglayin ng isang mabuting pinuno ayon sa sitwasyong inilalahad sa ibaba.

Nahirang kang pinuno o pangulo ng SSG (Supreme Student Government) sa inyong

paaralan. Paano mo mapapatunayang karapat-dapat ka sa inyong posisyon?

Pangkat 2
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
 Talumpating hindi nabigkas ni Senador Benigno S. Aquino Jr.
Noong siya ay bumalik mula sa Amerika
[Ika-21 ng Agosto 1983]

Kusa akong nagbalik upang makisama sa mga hanay ng mga nakikipaglaban para sa
pagbabalik ng ating mga karapatan at kalayaan sa mapayapang pamamaraan.

Hindi ko hangad ang sagupaan. Idinadalangin ko’t aking sisikaping magkaroon ng tunay na
pambansang pagkakasundo batay sa katarungan. Handa ako sa ano mang masamang
maaaring mangyari. Nagpasya ako labag sa payo ng aking ina, ng aking tagpayong espirituwal,
ng aking mga kaibigan, at ng ilang tagapayo sa politika. May naghihintay sa aking hatol na
kamatayan, dalawang kasong subversion na ang pawang hiling ay ang aking kamatayan na
hanggang ngayon ay nakabinbin pa rin sa mga korte.

Maaari sanang ako’y humingi ng political asylum sa Amerika ngunit nadarama kong tungkulin
ko na siya ring tungkulin ng bawat Pilipino na makiramay sa kanyang mga kababayan lalo na sa
panahon ng krisis.

Kusa akong nagbalik na ang tanging sandata ay ang aking malinis na konsensiya at nagkukuta
sa pananalig na sa dakong huli’y ang katarunga’y gigitaw nang buong tagumpay.

Nang ako ay umalis upang ipailalim sa bypass operation sa puso, ako’y umasa at nanalanging
sana’y ibalik ang mga kalayaan at karapatan ng ating mga kababayan na ang pamumuhay ay
umunlad at ang pagdanak ng dugo ay matigil. Ngunit sa halip na tayo’y sumulong tayo’y
dumausdos nang paurong. Dumami ang pagpatay, ang ekonomiya ang lalong sumama at
lumubha ang karapatang pantao. Ang malalang kalagayan ng bansa ay ating malulunasan kung
tayo’y nagkakaisa. Ngunit tayo’y magkakaisa lamang kung maibabalik ang lahat ng karapatan
at kalayaang tinatamasa natin bago ang ikadalawampu’t isa ng Setyembre, 1971. Tunay na
matiisin ang Pilipino ngunit may hangganan ang kanyang pagtitimpi. Hihintayin pa ba nating
maubos ang pagtitimping ito?

Ang laganap na paghihimagsik ay lumalala at nagbabantang sumabog sa isang madugong

rebolusyon. Dumarami ang mga kadre ng kabataang Pilipino na sa ngayo’y naniniwalang ang
kalayaan ay hindi ibinibigay kundi kailangan ito’y agawin. Kailangan pa bang tayo’y magbuhos
ng dugo tulad noong nakaraan na naging kabayaran ang ating Republika o maaari ba tayong
umupo at mag-usap bilang magkakapatid upang ayusin ang ating hindi pagkakasunduan sa
tulong ng katwiran at magandang kalooban.

Madalas kong isipin, alin kayang mga sigalot ang naisasaayos sana nang mahusay kung ang
mga nagtutunggali ay naglalahad lamang ng kanilang malinaw na mga kagustuhan. Kaya
upang di mabigyang puwang ang di pagkakaunawaan, aking ilalahad ang aking mga hangad na
mangyari.

Una, iniutos ang pagbitay sa akin noong ako’y palayain kaagad. Ako’y hinatulang mamatay
sapagkat ako raw ay isang puno ng mga komunista. Hindi ako isang Komunista, hindi ako
kailanman naging komunista at kailanman ay hindi ako magiging komunista.

Ikalawa, ang pamabansang pagkakasundo’t pagkakaisa ay makakamit ngunit sa tulong lamang

ng katarungan. Kasama na ang katarungan para sa ating mga kapatid na Muslim at Ifugao.
Walang pakikitungo sa isang diktador, walang pakikipagsundo sa diktadurya.

Ikatlo, sa isang rebolusyon ay walang nagtatagumpay. Mayroon lamang mga biktima, hindi
natin kailangan magwasak upang makatayo tayong muli.
 Ikaapat, ang paglaban sa pamahalaan o subversion ay nag-uugat sa mga dahilang pang-
ekonomiko, pangkabuhayan at pampolitika at hindi ito malulunasan ng mga hakbang militar.
Ito’y masasagkaan hindi ng higit na paghihigpit kundi ng higit na patas na pamamahagi ng
kabuhayan. Higit na demokrasya at higit na kalayaan.

Ikalima, upang mapaunlad ang ekonomiya, ang mga manggagawa ay dapat na pagkalooban ng
kanilang makatarungan at tamang bahagi ng kanilang pinagpaguran sa pasilyo sa Harvard
University ay nakaukit sa marmol ang mga salita ng makatang si Archibald Macleish, ang sabi
ni Macleish, “Paano ipagtatanggol ang kalayaan sa tulong ng sandata kapag ito’y sinasalakay
ng sandata, sa tulong ng katotohanan kapag ito ay nilalapastangan ng kasinungalingan, ng
tiwala sa demokrasya kung ito ay binabayo ng prinsipyong mapaniil, lagi at hanggang sa huli,
sa tulong ng matatag na paninindigan.”

Ako’y magbabalik mula sa pagkatapon sa ibang bansa at sa walang katiyakang bukas taglay
lamang ang tanging tibay ng loob at pananalig sa Pilipino at pananalig sa lumikha.

C. Suriin

1. Ipamalas ang iyong kakayahan na masuri ang magagandang saloobin at

damdaming inilahad ng may-akda ayon sa kanyang karanasan sa pamamagitan ng
graphic organizer na discussion web. Ilahad ang magagandang saloobin at bigyang-
paliwanag ang bawat isa. Bigyang din ng matibay na kongklusyon.

Magagandang
saloobin at
damdamin

Dapat bang paniwalaan

ang mga inilahad ng
00 Hindi
may-akda?

Paliwanag sa bawat
magagandang saloobin
o damdaming
ipinahayag

Kongklusyon
Pangkat 3
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12