Professional Documents
Culture Documents
Lizi Da Logani PDF
Lizi Da Logani PDF
ლიზი და ლოგანი
ლიზი და ლოგანი
ლიზი ქლამსი
ლიზი და ლოგანი
” მეგონა, თუ დავწერდი რასაც
ვგრძნობდი, მისი არსებობისგან
გავთავისუფლდებოდი. “
პაოლო კოელიო
• • • • • • ჩვეულ
ექსპერიმენტულ ხასიათზე მოსულმა გადავწყვიტე გამეკეთებინა ლოგანის საყვარელი
მძაფრი ლიმნის უალკოჰოლო გაზიანი სასმელი. დღეში 3ჯერ მაინც სვამდა. გავწურე
ლიმონი, მზა გაზიანი სოდის წყალი დავასხი და დავამატე შაქრის სიროფი, ავურიე,
გავსინჯე და ჩავუტანე გასასინჯად. მთავარი იყო დიდი ექსპერტი როგორ შეაფასებდა
ჩემს ნახელავს. ერთი ყლუპი რომ მოსვა ვერ მიხვდა რას ჰგავდა ეს სასმელი სანამ მე არ
ვუთხარი. თავი იდიოტად ვიგრძენი ალბათ იმ მომენტში ფიქრობდა ნეტა ვინ სთხოვა
ამის გაკეთებაო. ყინულივით ცივი გავხდი, შორიდან მესმოდა რით გააკეთეო რომ
მეკითხებოდა არადა გვერძე მედგა. პასუხი არ გამიცია, ამ დროს თავს ვკიცხავდი არ
უნდა გაგეკეთებინათქო. Mმეორე დღეს ისეთ პახმელიაზე მოვიდა თვალებს ძლივს
ახელდა, თავისი დიდი თბილი თვალებით შემომხედა და თავი მისკდებაო
შემომჩივლა. Mმე უნებურად ხელები მისი ლოყებისკენ წავიღე და რომ მივხვდი რას
ვაკეთებდი უცბად ჩამოვწიე და გამატარე იქით საქმე მაქვსთქო მოვიმიზეზე იმ იმედით
რომ ვერ მიხვდებოდა წუთის წინ რას ვაპირებდი. - ლოგან იცი ვის გავხარ? -
ვის? - აი ტომი ჯერიში რომ არის, ყვითელი კვატი წითელი ნისკარტით იმას,
საყვარელიიი. ვგიჯდებოდი მის ბავშვურ და ალალ გამოხედვაზე. თავი ვეღარ შევიკავე
და ლოყებზე მოვწიწკნე. მე ცისფერ თვალებს ვყოფდი სამ ნაწილად: 1. გველივით
ცივი და სარკესავით თვალები რომელიც მაშინებდა და ვერ ვიტანდი. 2. საშუალოდ
ცივი, მაგრამ ეშმაკი თვალები რაც ასევე არ მომწონდა. 3. ისეთი როგორიც ლოგანს
ჰქონდა, თბილი, წყლიანი, კეთილი და მოლაპარაკე, თითქოს უნდოდა შენთვის რაღაც
ეთქვა. ხასიათის ცვლილება თვალებზე ყოველთვის ეტყობოდა. კიდევ ერთი
დეტალი რაც ამ ადამიანში მაგიჟებდა იყო ხელები. Mმე პირველად ბიჭს ვაკვირდები
ხელებზე. არ ვიცი რატომ, ზოგი თვალებს, ტუჩებს აკვირდება, მე ხელებს და თითებს,
სასწაულად აღვიქვავ მათ მოძრაობას. საათობით შემიძლია ვიჯდე და ვუყურო
საყვარელი ადამიანის ხელის მოძრაობას. Lლოგანს გრძელი ჩამოსხმული ყოველთვის
თბილი ხელები ჰქონდა, რომელზეც შავი ტყავის რამოდენიმეჯერ შემორტყმული
სამაჯური ეკეთა.
ჭკუას მაკარგვინებდა რამის ასაღებად ჩემ წინ ხელი რომ მოჰქონდა, როგორ ძალიან
მინდოდა მოექცია ჩემი თავი ლამაზ თითებში და მომფერებოდა. ძალიან ვიბნეოდი
ასეთი გრძნობა რომ მეუფლებოდა და მაშინ მართლა ვერ ვხდებოდი რატომ ხდებოდა
ასე. ლოგანის დაბადებისდღემდე
• • • • • •
- ეხლა ჯონმა უნდა დაიძინოს, ძალიან მოეკიდა სასმელი, ჩვენ მალე მოვალთ.
განაცხადა და ისე სწრაფად ავიდა კიბეებზე რომ სიტყვის თქმაც ვერ მოვასწარით.
ამაზე უკვე მართლა გავბრაზდი, მაგრამ ლოგანთან რას ვეტყოდი. კიდევ მინიმუმ ერთი
საათი დაგვტოვეს. ნელ-ნელა დაღამდა, იქ იშვიათად ადიოდნენ ამიტომ სინათლის
გადასახადის გადახდა დავიწყებიათ. ჯონმა რამოდენიმე სანთელი იპოვა სახლში და
გარეთ აანთო. ეზოში სასიამოვნოდ გრილოდა მაგრამ მოგვიანებით აცივდა. მოსასხამის
შემოცმამაც არ მიშველა სულ ვკანკალებდი. სანამ მე მოსასხამს ვეძებდი, ფილმების
განხილვა დაიწყეს. როგორც კი შევუერთდი ერთმანეთს სიტყვის თქმას აღარ
ვაცდიდით, სახელებს ვიხსენებდითF და მოყოლაზე დასწრება გვქონდა. ამ
მხიარულობაში 12 საათი შესრულდა. მე უკვე ლაპარაკის თავი აღარ მქონდა ისე
მეძინებოდა, გავჩუმდი და მათი მოსმენა დავიწყე. უფრო სწორედ ლოგანის ყურებით
ვტკბებოდი როგორ აღფრთოვანებით ყვებოდა ფილმის შინაარს, იმასაც კი აღარ
ვაქცევდი ყურადღებას რომ ის საშინელებათა ფილმით იყო ასეთი აჟიტირებული. მათი
ხმა უკვე შორიდან ჩამესმოდა, თანდათან დღის ამბების განხილვა დავიწყე თავში და
მოვიწყინე. რას იფიქრებს ეხლა ჩემზე ესე მარტოები რომ დაგვტოვეს რამდენჯერმეთქო,
შეიძლება არც არაფერი ეფიქრა ცუდი მაგრამ გული კარგს არ მიგრძნობდა და
მართალიც აღმოვჩნდი. ამ ფიქრებიდან ფხაჭუნის ხმამ გამომიყვანა, ბიჭებმა ხუმრობა
დაიწყეს ტურა იქნება აქ ბევრია გარშემო ტყეებშიო. სანთელი ავიღეთ და ყველამ
ერთად დავიწყეთ ძებნა. მალევე ვიპოვნეთ, კუთხეში პატარა, შეშინებული ბაყაყი იჯდა.
ლოგანი ქვას დაწვდა, ის იყო უნდა ესროლა ბაყაყისთვის რომ ხელიდან გავაგდებინე.
- გადაირიე? ვერ ხედავ პატარაა. ხელის შეხებამ დამაბნია, მოვტრიალდი და ისე
გემრიელად ავახიე ზურგი იქვე მდგარ ხეს რომელიც მარტო მე შეიძლებოდა ვერ
დამენახა რომ როგორ შევიკავე თავი რომ არ მეყვირა არ ვიცი. ძალიან კი გავმწარდი
მაგრამ ხმა არ ამომიღია. უკვე ღამის ორი საათი იყო, ლოგანი წასასვლელად
მოემზადა, სტელას საათიანმა ხვეწნამ დარჩი არ წახვიდეო შედეგი არ გამოიღო. არც მე
მინდოდა წასულიყო მაგრამ ერთი დღისთვის საკმარისი იყო, რა გარანტია მქონდა რომ
ერთ ოთახში არ ეცდებოდა ჩვენ დაწვენას, იტყოდა მე ქმართან უნდა დავწვეო. არადა
ყველამ იცოდა რომ მე მარტო დაწოლის მეშინოდა და სტელასთან ერთად ვწვებოდი,
ჯონს გარეთ ვაგდებდით. რომ დარჩენილიყო ალბათ მე და ლოგანი ლაპარაკში გარეთ
გავათენებდით, მაცდური შესაძლებლობა იყო მაგრამ არც მიცდია გადამეფიქრებინა
მისთვის. ყველანი გავყევით გასაცილებლად, გარეთ ძალიან ბნელოდა, ჯონი სახლში
შებრუნდა ფანრის ასაღებად. ხიდს რომ მივუახლოვდით, ლოგანმა მთებისკენ
გაგვახედა. - ერთხელ ლაშქრობა მოვაწყოთ იქ, გიდობას მე გაგიწევთ, დილით
ადრე წავიდეთ რომ დაღამებისთვის მოვასწროთ ჩამოსვლა, გვიან მგლები გამოდიან და
უკვე საშიშია. - რაა? დავიყვირე მე, გინდა მგლებმა შემჭამონ? დღე რომ მოუნდეთ
გამოსვლა მერე რას შვები როგორ მაინტერესებს? - ეცინებოდა, დღე არ გამოვლენ
ნუ გეშინია.
• • • • • • პარიზში
დედაჩემი წავიყვანე, სულ მინდოდა ევროპაში დედასთან ერთად მოგზაურობა და ამ
ოცნებას ვიხდენდი. 1კვირაში დაბადებისდღე მქონდა და წელს ყველაზე კარგი
საჩუქარი მივიღე. აზრზე მაშინ მოვედი როცა უზარმაზარ აეროპორტ Charles de Gaulleში
შევაბიჯეთ, გარშემო სულ ჯგუფებად დაყოფილები დადიოდნენ, უამრავი ხალხი
მოუსვენრად ეძებდა რეისების განრიგს ოთახისხელა ეკრანებზე. როგორც იქნა
მეტრომდე მივაღწიეთ და სასტუმროსკენ გავეშურეთ. სასტუმროს ადვილად მივაგენი,
გუგლში ყველაფერი დეტალურად მქონდა დათვალიერებული და დაკარგვისაც აღარ
მეშინოდა. ლამაზ, მყუდრო ოთახში დავბინავდით ხედით სავაჭრო ცენტრზე.
დასათვალიერებლად წასვლა უკვე გვინი იყო ამიტომ , სუპერმარკეტში გადავირბინეთ
საჭმლის საყიდლად და იქაურობის დასათვალიერებლად. მეორე დღიდან უკვე
იქაურობის ათვისება დავიწყეთ. ლუვრმა მთელი დღე წაგვართვა, იქიდან გამოსულს
თავი ისე მტკიოდა ჩამოვჯექი რომ არ წავქცეულიყავი, აი თურმე რატომ
მაფრთხილებდნენ ჯობია ცოტა ნახო და რამდენჯერმე შეხვიდეო. ყველაზე მეტად
ნაპოლეონის აპარტამენტებმა მომჭრა თვალი. ჭერები, კარებები, ყველაფერი
მოოქროვილი იყო, ყველა მხარეს მაღალი ქანდაკებები და ლამპები იყო
ჩამწკრივებული. დიდი შუშის უკან ნაპოლეონის სახლის ჩუსტები ელაგა, რომელსაც
კურდღლის ყურები და თვალები ქონდა, რომ გავიგე ნამდვილი კურდღლის ბეწვისგან
შეკერილი ჩუსტები ეცვა, აღშფოთებულმა გავაპროტესტე, სხვა ვერაფერი მონახა ამ
პატარა ცხოველს რომ მიადგათქო? კიდევ
• • • • • • გენიოსური იდეა
დამებადა, კომპიუტერიდან აფრენილი თვითმფრინავის ფოტო გადმოვწერე და ზედ
წერილი დავადე სადაც მოკლედ იყო ეს ისტორია აღწერილი, ბოლოს კი ეწერა: “
იმდენად სასიამოვნო და ალალი ადამიანი ჩანდა რომ დღემდე ისეთივე პოზიტიური
განწყობა გამომყვა. ამ ადამაინზე არაფერი ვიცი, ძალიან მინდა ერთმანეთის სახელები
მაინც ვიცოდეთ და წლების შემდეგ როგორც კარგ მეგობრებს ისე გაგვეცინოს ამ
ყველაფერზე. გთხოვთ დაპოსტოთ თქვენს გვერდებზე, დიდი მადლობა ” .
რამოდენიმე საიტს ვთხოვე დაეპოსტათ თავიანთ გვერდებზე, იქიდან მხოლოდ ერთმა
დაპოსტა. ვიცოდი ესე ვერ ვიპოვნიდი მაგრამ მე მაინც ვცადე. სამსახურში ერთი
კვირის შემდეგ გავედი. ლოგანს ძალიან ეშმაკურად უელავდა თვალები. ეს მისი
მეორე მხარე იყო, იშვიათად მაგრამ ასეთი შემოხედვა რომ იცოდა ვერ ვხვდებოდი ამ
დროს როგორი იყო და რას ფიქრობდა. ამ დროს ზედმეტად თავდაჯერებული ბიჭის
გამოხედვა ჰქონდა რომელიც დარწმუნებულია გოგოს გრძნობებში და დამცინავი
მზერის მეტს ვერაფერს იმეტებს მისთვის. მე ის თბილ, ალალ თვალებიანი ლოგანი
მიყვარდა და ვერ ვიჯერებდი რომ ასეთიც შეიძლებოდა ყოფილიყო. ის კეთილი,
თბილი, კარგად აღზრდილი, ზრდილობიანი პიროვნება და საოცარი მოსაუბრე იყო.
ჯეინი სულ მეუბნებოდა არ მგონია ასეთი კარგი იყოს როგორადაც თავს აჩვენებს
მანდო, ხადახან მეშინოდა ის მართალი არ აღმოჩენილიყო. - გუთენ
თაგ ლიზი, როგორ ხარ? - კარგად ლოგან მადლობთ. არც კი მკითხა ვიყავი თუ
არა პრაღაში ან როგორი დრო გავატარე. მოგვიანებით სისტემიდან დაბეჭვდა
მჭირდებოდა და ლოგანთან ჩასვლა მომიწია. ხელი არ მქონდა შეხებული
პრინტერისთვის ქაღალდი რომ გაიჭედა და გაჩერდა. ვეცადე გადმომეღო რომ მენახა
სად იყო გაჭედილი ფურცელი მაგრამ ადგილიდან ვერ დავძარი. აი ესღა მაკლდა.
დახმარების თხოვნას არ ვაპირებდი, გვერძე მედგა და არც კი გამომხედა.
თანამშრომელს ვთხოვე დახმარება, მაგრამ იმან ჩემ ჯინაზე მაინცდამაინც ლოგანს
სთხოვა მიდი შენ დაეხმარე, ამას მე მივხედავო. ლოგანი დაიხარა, ხელი მოკიდა
პრინტერს და ისე მსუბუქად გადმოიღო პირი ღია დამრჩა, ამ გამხდარ ბიჭს ასეთი ძალა
საიდან ჰქონდა. იმ გრძნობებს რაც მისდამი მქონდა ამ წუთას კიდევ ერთი დაემატა, მის
გვერდით უკვე თავს დაცულადაც ვგრძნობდი. კატრიჯის ამოღება დავიწყე რომ
ფურცელისთვის ხელი მომეკიდა და ამომეღო, რამოდენიმე წამში მე და ლოგანი
მელნით დასვრილები შევყურებდით ერთმანეთს, კატრიჯიდან გადმომეყარა. -
ოხ ლიზიიი შენ რომ ხიფათიანი ხარ ტყუილია რა. გამომართვა კარტრიჯი და მეორე
მხარეს გადადო. გაჭედილ ფურცელს ხელი ორივემ ერთდროულად მოვკიდეთ.
დავიბენი და ლოგანს ავხედე. პირველად ამდენი თვის შემდეგ ის იმ თვალებით
მიყურებდა როგორითაც გადაღებების Dდღეს ოთახში რომ შემოვიდა. - გაკეთდა
უკვე მე წავედი. ავდექი და უკანმოუხედავად ავედი ზემოთ. ვერ ვხვდებოდი ასეთ
მომენტებში რატომ ვშინდებოდი და ვიბნეოდი, ალბათ ასე ჩემდაუნებურად თავს
ვიცავდი გულისკტენისგან. მაშინებდა ისეთი რამე არ მეგრძნო რის გარეშეც მერე
ცხოვრება გამიჭირდებოდა. ნოემბერი დადგა, ამ თვეს ჩემი უსაყვარლესი ფილმის
ბინდის ანუ Twilight ის ბოლო სერია გამოდიოდა. მე და მეგანი დიდ ეკრანზე სანახავად
კინოში წავედით. იქიდან აღფრთოვანებულები და ემოციებით დატვირთულები
გამოვედით. ამ ფილმში ზუსტად ის სიყავრული იყო ნაჩვენები რომელზეც ორივე
ვოცნებობდით. სტეფანი მეიერის “ ბინდი ” საგის ყველა წიგნი ვიყიდე და კითხვა
დავიწყე. წიგნში იდეალურად იყო აღწერილი ის სითბო, სინაზე, ტკივილი,
თავგანწირვა და უსაზღვრო სუფთა სიყვარული რომელზეც ბავშვობიდან ვოცნებობდი.
ეს მინდოდა, ამას ველოდი ამდენ ხანს, მაგრამ იმის იმედი აღარ მქონდა რომ ასეთი
სიყვარული მეწვეოდა. კითხვას რომ ვიწყებდი მთავარ გმირს ლოგანს ვადარებდი, ეს
წიგნები უკვე ნარკოტიკად მქონდა ქცეული. წარმოვიდგენდი რომ ლოგანი და მე
მთავარი გმირები ვიყავით და ასე გვიყვარდა ერთმანეთი. ახალი წლის წინა
დღეებში მენეჯერმა ნენსიმ ყველა შეგვკრიბა და გამოგვიცხადა რომ შაბათ დღეს
რესტორანში უნდა გვექეიფა. ნენსი ლამაზი, გამხდარი და შარმიანი გოგო იყო.
ყოველთვის იღიმებოდა და დადებით განწყობას უქმნიდა ყველას გარშემო. ის იყო
ისეთი მენეჯერი როგორიც მე მინდოდა ვყოფილიყავი მომავალში. ზომიერად მკაცრი,
მაგრამ ძალიან მეგობრული. მას არასდროს ავიწყდებოდა მადლობის გადახდა რაც
მისდამი სიყავრულთან ერთად მოტივაციასაც მიზრდიდა, ყოველთვის ვცდილობდი
გამეკეთებინა მეტი რომ ჩემით ეამაყა. ლოგანი ამ შეკრებას არ დასწრებია. მე ლოგანს
ვერიდებოდი და ქეიფზე არ წავედი. არ მინდოდა ან იმას ან მე მეგრძნო თავი
უხერხულად . - ლიზი რატომ არ იყავი ქეიფზე? - იმიტომ. - რატომ
არ წამოხვედი? - იმიტომ რომ მეგობრებთან ერთად ბინდის სანახავად ვიყავი
კინოში და ასე შემდეგ. - ააა ეგ ხომ შენი საყვარელი ფილმია. რა ქვია იმ გოგოს?
ბელა ხომ? გამეცინა იმიტომ რომ ეტყობა თითონ არ ახსოვდა, წინა წელს მესამე
ნაწილი რომ გამოვიდა, მე და მეგანი კინოში მივდიოდით როცა ლოგანმა მითხრა მე
უკვე ინტერნეტში ვნახეო და პატარა ფრაგმენტი მომიყვა. თვითონაც მოსწონდა ეს
ფილმი. ეხლა წინ მედგა და ცდილობდა დაეჯერებინა ჩემთვის რომ მთავარი გმირის
სახელი არ ახსოვდა. - ხო ბელა ქვია ლოგან მაგრამ მე ჯეიკობი მიყვარს. მივაძახე
და წამოვედი. ახალი წელი ისე მოვიდა ვერ ვიგრძენი. შამპანიურით და
ტკბიელულით, სახლში ოჯახთან ერთად შევხვდი. 1 იანვარს რომ გავიღვიძე და
მობილური ჩავრთე ერთი მესიჯი მომივიდა, მესიჯს ეწერა ლოგან. თვალები დავხუჭე
და თავი ბალიშზე
დავდე, უკვე მაგის სახელი გეჩვენება ლიზი კარგ დღეში ხარ რა. ვეუბნებოდი ჩემს თავს.
რამოდენიმე წუთის შემდეგ ისევ გავხსენი მესიჯი მაგრამ მართლა მისგან იყო, ახალ
წელს მილოცავდა. ადრე ჩემს მიწერილ მესიჯებზე პასუხიც კი არ გაუცია და მისგან
მოლოცვას ნამდვილად არ ველოდი. მეც თბილი მილოცვით გავეცი პასუხი. ძალიან
სასიამოვნოა საყვარელი ადამიანისგან სმს განსაკუთრებით ახალი წლის დილას.
ბედობას ვმუშაობდი, ლოგანი რომ დავინახე გამეხარდა დამებედებათქო. ჩემი
საყვარელი შოკოლადები ჩავყარე ჩანთაში ლოგანისთვის. რომ მივედი მის გვერდით
სხვა თანამშრომელიც იდგა და იძულებული გავხდი მისთვისაც მიმეცა ნაწილი.
ლოგანის დანახვაზე ისე დავიბენი თვალებშიც კი ვერ შევხედე, მეშინოდა არ შეეტყო
ჩემთვის რომ მისგან მილოცვა ძალიან მიხაროდა, შოკოლადი წინ დავუდე, მოვბრუნდი
და ცივად წამოვედი. ჩემს თავზე ძალიან გავბრაზდი, არასწორედ მოვიქეცი, ალბათ ეს
აღელვება არასდროს მომცემდა იმის საშუალებას რომ ბედნიერი ვყოფილიყავი.
წარმომიდგენია რა ცუდი ადამიანი ვეგონე, თვითონ მომილოცა და მე ზედაც არ
შევხედე, ნეტა ერთი წუთით მაინც შეძლებოდა ჩემს გულში ჩახედვა. როგორც
მოსალოდნელი იყო ისევ ცივი გახდა ჩემდამი, რისი ღირსიც ნამდვილად ვიყავი.
საღამოს 11ის ნახევარი იყო, უკვე დასაძინებლად ვემზადებოდი როცა შტეფმა
დამირეკა და აღტაცებული ხმით დაიწყო მოყოლა: - ლიზიიი, აუუ არ მომკლა
რააა, არ მეჩხუბოოო - რა ხდება რა ქენი ეგეთი? - იცი ვინ შემხვდა? Aაუ
ისე დაემთხვა აი მერე არ მითხრა რომ ნიშნები არ არსებობსო, რომ არ
დავლაპარაკებოდი არ შემეძლო. - კი გავიფიქრე ლოგანი ხომ არ ნახათქო მაგრამ
ვერ დავიჯერე. თქვი ეხლა რა ხდება. - სამსახურიდან მოვდივარ და მეტროში
ჩავედი, ყოველთვის ერთ ვაგონში ვჯდები ხოლმე და შევდივარ და პირდაპირ წინ
მიდგას ლოგანი. ჯერ დავფიქრდი ეგ არის თუ არათქო და ბოლოს მივედი და ვკითხე,
შენ ლოგანი ხომ არ ხართქო? კიო მიპასუხა და გავჩუმდი. უკაცრავად მე რომ არ
მეცნობითო, მერე ვუთხარი მე ლიზის მეგობარი ვარ ჟურნალში გნახე და იქიდან
მეცნობი, რომ არ მეკითხა არ შემეძლოთქო, გაეცინა ლიზი როგორ არის რას შვებაო?
შვებულებიდან ხვალ გამოდისთქო და ესეგი ხვალ ვნახავო. მერე ჩანჩქერთან რომ
ვიყავით ეგეც მოვუყევი, ფოტოებს რომ ვუღებდი სულ დასველდაქო და გაეცინა. უკვე
ჩემ ასახვევთან რომ მივედით ვუთხარი სასიამოვნოა მე შტეფი ვარ, მე ლოგანიო და ის
სამსახურში წავიდა მე სახლში წამოვედი.
მთელი ღამე არ მეძინა, დილას თავი ძლივს ავწიე, თავში ათას სხვადასხვა საუბრის
დაწყებას წარმოვიდგენდი. თუმცა ამდენი სულ ტყუილად ვინერვიულე, იმ დღეს ვერ
ვნახე. ორი დღის შემდეგ რომ მივედი სამსახურში, იქ დამხვდა. - ლიზ როგორ
ხარ? - კარგად ლოგან შენ? ვიცი ჩემმა დაქალმა მითხრა, ეგეთი გადარეული
მყავს. - გუშინწინ არ მუშაობდი? - კი როგორ არა - აბა რატომ ვერ
გნახე? - არ ვიცი, რომ მოვედი აქ არ იდექი და მერე მე ზემოთ ავედი. -
რომელ საათზე მოხვედი? - რავი არ მახსოვს, ამ დროს რა როგორც ჩვეულებრივ
მოვდივარ ხოლმე. - რავიცი აქ ვიყავი, შეიძლება მოსაწევად გავედი მაგ დროს.
- შეიძლება.
- მართლა დებილი ხარ. შენ ალბათ არ გახსოვს ამ ჯიშის კატა რომ მინდა მყავდეს,
დავაჯავრე მის ნათქვამს. - გახსოვს? - გამეცინა. რაღაც მახსენდება. -
ლიზი. - შენი შარშანდელი დაბადებისდღის საჩუქარი არ მომიცია. - რაა?
ეგ რა შუაშია იმასთან რაც მე გკითხე. - მადლობა ლოგან. - რისთვის? -
ოცნება რომ ამიხდინე, თავი დავხარე, ალბათ გავწითლდი. თავი ნელ-ნელა
ამაწევინა, მე უკვე სუნთქვა შემეკრა, მისი ხელების შეხება მაგიჟებდა, ვნებას ვგრძნობდი
და თავის შეკავება ძალიან მიჭირდა. თითებით ტუჩებზე მოფერება დამიწყო, მთელი
სხეული მიხურდა. ვერც მივხვდი ისე მაკოცა. ისე ძლიერად მკოცნიდა ამოსუნთქვას
ვერ ვასწრებდი. თავში მაინც ის აზრი მიტრიალებდა, კოცნის აზრზე არ ვარ და
იმედგაცრუებული დარჩებათქო. - რა გჭირს არ მოგეწონა? - არა როგორ
არა, მე კი არა. . . ხმა გამიწყდა, ალბათ შენ არ მოგეწონებოდა. - რატომ? რადგან
შენთვის ეს პირველია და არ გამოგიცდია? შენ თვლი რომ რადგან მე ამერიკაში
ვცხოვრობდი აუცილებლად გამოცდილი გოგო მჭირდება? ვიცი რომ ესე თვლი. -
იმ მომენტში შემეშინდა, შემთხვევით ჩემს აზრებს ხომ არ კითხულობსთქო. -
გამოვიცანი? - თავი დავუქნიე და დავხარე, ძალიან შემრცხვა. - ცდები.
- მე არ მყოლია შეყვარებული აქამდე და მე ვერ . . . ტუჩებზე ხელი მიმაფარა, აღარ
დამამთავრებინა, ჩამეხუტა და მთხოვა გაჩუმდიო. ეს სურვილი სიამოვნებით
შევუსრულე, ჩახუტება მაინც ვიცოდი კარგად. - ლოგან ძალიან გიჟად ჩამთვლი
რაღაც რომ გთხოვო? - შენ უფრო გიჟად ვეღარ ჩაგთვლი, მიდი მთხოვე. -
ერთი კარგად შემოვცხე მხარზე. ძალიან სასაცილოა. ეს ხომ პატარა ჩანჩქერია და ქვეშ
რომ დავდგე? - ანუ დავდგეთ? თან ეცინებოდა. - ხო, შემრცხვა რომ
მიმიხვდა ჩანაფიქრს. - ჯანდაბას გაციება წავედით. კიდევ კარგი ორი მაიკა
მეცვა, ერთი გავიხადე რომ გამოსაცვლელი მქონოდა და წყალში შევედით. ისეთი ცივი
იყო უკან დახევა დავიწყე მაგრამ ლოგანმა ხელი ჩამკიდა და ჩანჩქერისკენ წამიყვანა.
- მოიცადე რაღაც დამავიწყდა, აქ იდექი. ნაპირზე გავიდა, მობილური ამოიღო და
სიმღერა ჩართო. ეს იყო Iნვისიბლე. ერთხელ გქონდა ჩართული შენთან რომ ამოვედი.
.:სასიყვარულო საიტი:.
© 2008-2015 4LOVE.GE