Ang Buod ng Ibong Adarna makita niya ito.
makita niya ito. Umakyat na ang tatlo sa balon at ikinuwento ni Don ang pinagdaan sa kanyang mga kapatid.
Si Haring Fernando ang namumuno sa Kaharian ng Berbanya kasama ang maganda at mabait na
reyna na si Reyna Valeriana. Mayroon silang tatlong anak na sina Don Pedro, Don Diego at Don Juan. Isang
araw, nanaginip ang hari na ang kanyang bunsong anak ay niloko, pinatay at inihulog sa balon ng dalawang
tampalasan at ito ang naging dahilan ng pagkakasakit ng hari na ayon sa isang mangagamot ay awit ng Ibong
Adarna lamang ang lunas. Kaya inutusan ng hari si Don Pedro upang hanapin ang puno ng Piedras Platas, ang
tirahan ng ibon, sa Bundok Tabor. Tatlong buwang naglakbay si Don Pedro bago narating ang puno,
nakatulog siya at nang magbawas ang ibon pagkatapos umawit ay napatakan siya na naging dahilan ng
kanyang pagiging bato. Sumunod si Don Diego subalit natulad lang siya sa sinapit ng kapatid. Dahil na rin sa
bendisyon ng hari ay hinanap ni Don Juan ang Adarna, nakasalubong siya ng isang matandang sugatan na
kanyang tinulungan at bilang ganti ay itinuro nito ang taong makatutulong kay Don Juan sa paghuli sa ibon.
Itinuro siya sa isang kubo sa paanan ng bundok, sinabi ng matanda na kailangang niyang hiwain ang kanyang
palad gamit ang labaha at patakan ito ng dayap habang umaawit at nagpapalit ng balahibo ang ibon. Binigyan
si Don Juan ng isang gintong sintas na gagamitin sa paghuli sa ibon. Napagtagumpayan ni Don Juan ang
paghuli sa ibon at inilagay niya ito sa isang hawla, bumalik siya sa bahay ng matanda ang ginamot ang
kanyang sugat. Sinabi ng matanda na kumuha ng tubig mula sa ilog at ibuhos ito sa mga bato upang magbalik
sa pagiging tao ang kanyang mga kapatid. Nagdiwang ang magkakapatid sa bahay ng matanda at matapos
ay napagdesisyunang umuwi nang Berbanya.
Ngunit dahil sa inggit ni Don Pedro sa bunsong kapatid ay pinagtulungan nila ni Don Diego na
bubugin si Don Juan upang hindi na makabalik ng Berbanya at ang karangalan ay mapunta sa kanila. Sa gitna
ng paghihirap ni Don Juan ay nanalangin siya sa Birheng Maria na siya’y tulungan at malampasan ang
dinaranas na pagsubok. Sa kabutihang palad ay may isang matanda ang dumaan at si Don Juan ay tinulungan
gamit ang isang mahiwagang tubig, nanumbalik ang lakas ni Don Juan at agad na bumalik sa Berbanya. Ang
Ibong Adarnang naglulugon ang balahibo at di umaawit ay biglang nagbihis ng balahibo at umawit nang
makita si Do Juan. Inawit ng ibon ang buong paglalakbay at pakikipagsapalaran ni Don Juan. Dahil sa nalaman
ng hari ay pinatawan ng parusang pagtatanggal ng karapatan ang dalawang kapatid ngunit inihingi sila ng
tawad ng bunsong kapatid. Sinabi ng hari na kamatayan na parusa kung mauulit ito. Umayos na ang hari at
pati na rin ang kaharian, pinabantayan sa tatlong magkakapatid ang ibon subalit nagkaroon na naman ng
balak na muling pagtataksil ang dalawang magkapatid kay Don Juan. Habang nakatulog sa pagbabantay si
Don Juan ay pinalaya ni Don Pedro ang ibong Adarna. Dahil sa ayaw ni Don Juan na mapatawan ng kamatayan
ang mga kapatid ay pinasya niyang umalis na lang ng Berbanya. Ipinahanap ng hari ang bunso at nakita nina
Don Pedro at Don Diego ito sa Bundok ng Armenya. Iminungkahi ni Don Pedro na doon na lang manirahan
at huwag nang bumalik ng kaharian. Ngunit dahil hindi nakontento ang tatlo sa kanilang mga libangan ay
napagpasyahan nilang libutin ang bahagi ng bundok na hindi pa nila nararating. Nakita nila rito ang isang
balon na walang tubig.
Sinubukan ng tatlong alamin ang hiwaga ng balon subalit tanging si Don Juan lamang ang
matagumpay na nakababa sa ilalim nito, dito niya natagpuan ang Kaharian ng Armenya at ang unang
babaeng nagpatibok sa kanyang puso, si Donya Juana. Tinalo ni Don ang higanteng nagbabantay kay Juana
upang maiaon siya sa balon subalit sinabi ng dalaga na mayroon siyang kapatid na nagngangalang Donya
Leonora. Pinuntahan ni Don ang palasyo ni Donya Leonora at tinalo ang serpyenteng nagbabantay dito sa
tulong ng balsamong binigay mismo ng dalaga. Mas minahal ni Don Juan si Lenora kaysa kay Juana nang
Dahil sa mga nakamit ni Don juan ay muli na namang nainggit si Don Pedro. Dahil dito ay pinutol niya ang
lubid na nakatali kay Don Juan nang balikan nito ang singsing at lobong naiwan ni Donya Leonora. Nanaginip
namang muli ang hari ukol sa kanyang bunsong anak, na ito’y itinali at inihulog sa isang bangin. Dumating
naman ang mga prinsipe at prinsesa sa Benrbanya, pumayag na ang hari sa hiling na pakasalan ang mga
prinsesa. Subalit si Donya Leonora na ipagpaliban muna ang kasal dahil sa panatang mamumuhay ng mag-
isa loob ng pitong taon. Tinulungan ng alagang lobo ni Donya Leonora si Don Juan upang gumaling.
Nang namamahinga si Don Juan ay nakita siya ng Ibong Adarna sinabi nito na ang tunay na
kaligayahan ay makikita sa Reino de los Cristales, ipinahanap ng Ibong Adarna ang anak ng hari doon na si
Donya Maria Blanca na higit daw na maganda kay Leonora. Tatlong taon nang hinahanap ni Don ang kaharian
subalit hindi niya ito makita. Mula sa nakasalubong na ermitanyo na nagbigay ng tinapay at tubig ay itinuro
siya sa isang ermitanyo na nasa ikapitong bundok. Ngunit hindi alam ng matanda ang kahariang hinahanap
kaya itinuro siya sa isa pang ermitanyo sakay sa olikornyo. Ang alagang aguila ng ermitanyo ang
nakapagbigay-impormasyon kung nasaan ang kaharian. Dinala ng aguila si Don Juan doon at ibinababa siya
sa paliguan ng mga magkakapatid, pinagtago siya upang di makita. Habang naliligo ay kinuha ni Don Juan
ang damit ni Donya Maria. Humingi ng tawad si Don Juan at nagtapat ng pag-ibig sa dalaga, tinanggap naman
ito ni Donya Maria
Sinabi ni Donya Maria na huwag paunlakan ang paanyaya ng hari at humingi na lamang ng
pagsubok. Napagtagumapayan ni Don ang lahat ng pitong pagsubok ng hari dahil sa tulong mahija blanca ni
Donya Maria. Dahil ditto ay pinili siya ng hari, at si Maria Blanca ang kayang napili dahil sa putol na bahagi
ng kayang hintuturo. Hindi makapaniwla ang hari, nalaman ni Donya Maria na ipapadala si Don Juan sa
Ingglatera at ipakasal sa kanyang kapatid kaya’t nagtanan sila. Ang kabayong nasa ikawalo ang nakuha ni
Don Juan sa halip na nasa ikapito kaya muntik na silang maabutan ng hari, ginamit na ni Donya Maria ag
kayang kapanyarihan upang pigilan ang hari. Hindi nakasunod pa ang hari subalit sinumpa ang dalaga dahil
sa pagsuway sa kanya. Namatay si Haring salermo dahil sa labis na kalungkutan ng pagkawalay ng kanyang
anak.
Natupad ang sumpang makakalimot ang prinsipe nang bumalik siya ng Berbanya. Ipinagtapat ni
Leonora ang ginawang pagtataksil ng dalawang kapatid at napagdesisyunan ng hari a ikasal si Juan at
Leonora. Nalaman ito ni Donya Maria at pinigilan ang kasal sa pamamagitan ng isang palabas o pagtatanghal.
Ngunit hindi pa rin maalala ni Don Juan si Maria Blanca kaya binalak niyang gunawin ang buong Kaharian ng
Berbanya at dito na bumalik ang mga alaala ni Don Juan. Subalit mas pinili pa rin ng hari at ng arsobispo si
Donya Leonora na makasal kay Don Juan dahil siya ang nauna kay kay Maria. Dahil sa galit ni Donya Maria ay
ibinuhos ang tubig na galing sa prasko na naging sanhi ng pagbaha, si Don Juan na mismo ang nagsabing si
Donya Maria ang kanyang pakakasalan. Ikinasal ang dalawa samantalang si Donya Leonora ay ikinasal kay
Don Pedro. Si Don Pedro at Donya Leonora ang naging hari at reyna ng Berbanya samantalang si Don Juan
at Donya Mria ang naging hari at reyna ng Reino de los Cristales.