Oligofazja – to upośledzenie lub całkowity brak, lub tez opozniony rozwoj mowy zwiazany z

upośledzeniem umysłowym, zniekształcanie tresci, formy i substancji w zależności od

stopnia uposledzenia umysłowego.

Kompetencje nie wykształcają się lub wykształcają się w stopniu nie wystarczającym do
prawidłowej realizacji wypowiedzi w zależności od stopnia niedorozwoju umysłowego:
 Lekki (debilizm) - zachowana zdolność nauczenia mowy, czytania i pisania
 Umiarkowany (imbecylizm) – zdolność do czytania, pisania, wykonywania prostych
czynności pod czyimś kierownictwem
 Znaczne (imbecylizm) – możność nauczenia się mowy i wykonywania prostych prac,
brak możliwości nauczenia się czytania, pisania i samodzielnego utrzymania przy
życiu
 Głębokie (idiotyzm) – brak zdolności przyswojenia mowy
MOWĘ U TAKICH LUDZI CHARAKTERYZUJE:
- ubogie słownictwo
- agramatyzmy ( chory nie uwzględnia w mowie form odmiany wyrazów; brak wzorca
słuchowego wyrazów; wypowiadane słowa mają niewłaściwą formę gramatyczną)
- wadliwa artykulacja
- trudności w budowaniu zdań
- występuje ECHOLALIA (zaburzenie myślenia objawiające się jako niepotrzebne
powtarzanie słów lub zwrotów wypowiadanych przez inne osoby; często występuje u osób
cierpiących na autyzm, zespół Tourette`a oraz schizofrenię)
- mowa jest często cicha i monotonna bez odpowiedniej intonacji i odpowiednich akcentów
logicznych, a tempo jej bywa zwolnione lub przyspieszone

W klasyfikacji przyczynowej (Styczek) - niedokształcenie mowy spowodowane

upośledzeniem umysłowym
W klasyfikacji Grabiasa- Kompetencje nie wykształcają się lub wykształcają się w stopniu
nie wystarczającym do pełnej interpretacji świata i prawidłowej realizacji wypowiedzi w
zależności od stopnia upośledzenia umysłowego.
W objawowej klasyfikacji L. Kaczmarka – oligofazja zachodzi na skutek zakłocen w
procesie uogólniania i abstrakcji polegajacych na oblizeniu poziomu tych procesó.
Rezultatem zniekształcania tresci jest nieprawidłowosc w organizowaniu przez jezyk
informacji. Dlatego w wypowiedziach pojawiaja się agramatyzmy.
Niepełnosprawnosc intelektualna- zaburzenie charakteryzujące się istotnie nizszym niż
przeciętnie funkcjonowaniem intelektualnym (o 2 odchylenia standardowe) sposrod
nastepujacych umiejetnosci przystosowawczych: porozumiewanie się, samoobsługa, tryb
zycia domowego, uspoleniania. Pojawia się przed 18 r.z.
Wiek inteligencji: umiejetosc rozwiazywania zadan z którymi radzi sobie wiekszosc dzieci
w danym wieku
Iloraz inteligencji: wykazuje jakim ulamkiem inteligencji przecietnej rozporządza dziecko.
Wynik 100 oznacza ze wiek umyslowy odpowiada wiekowi zycia.
Niepełnosprawnosc w stopniu lekkim:
 IQ 55-69
 Wiek umysłowy: od 6 do >12 lat
 Mowa: zdania pojedyncze, zdania wspolrzednie złozone dwuczynnikowe, liczne
wady wymowy, ubogi zasób słownictwa, czasowniki okresania ruchu: mieć, być
Niepełnosprawnosc w stopniu umiarkowanym:
 Znacznie opozniony rozwoj mowy: pojedyncze wyrazy pojawiaja się około 5 r.z.
zdania w 7 r.z.
 Wady wymowy w złozonej postaci jako zespoly wad o zroznicowanej etiologii i
patogenezie
 Ograniczony zasob słownictwa dotyczacy nazw osób, przedmiotów i zjawisk z
najblizszego otoczenia.
 Posługiwanie się w wypowiedziach zdaniami prostymi z licznymi agramatyzmami
 Brak umiejetnosci dostrzegania zwiazkow przyczynowo skutkowych.
 Pamiec nietrwała głownie mechaniczna
Niepełnosprawnosc w stopniu znacznym:
 IQ od 20 do 35 (odchylenie standardowe 16) lub od 25 do 39 (odchylenie
standardowe 15).
 Wiek umysłowy 5-6 lat .
 Osoby dorosle potrafia:
 Powtórzyć wypowiedz, 12 sylab, 4 cyfry
 Odnalezc 4 sposrod 5 ukrytych na oczzach przedmiotów
 Zapamietac 3 proste polecenia
 Roznicowac ksztalty geometryczne.
ROLA DIAGNOZY
Diagnoza kliniczna – rozpoznanie zaburzen, wad, których wynikiem jest jednostka
kliniczna np. Zespol downa. Źródłem informacji jest całokształt badan medycznych,
psychologicznych i pedagogicznych. Diagnoza kliniczna jest elementem orzecznictwa o
niepełnosprawnosci, który jako dokument jest podstawa kwalifikacji do placówek
specjalistycznych.
Diagnoza funkcjonalna- ocena, której podstawową metodą rozpoznania jest obserwacja
przeprowadzona w sytuacjach naturalnych. Wyniki odnotowywane są w arkuszu
obserwacji. W diagnozie bierze udział zespol specjalistów i rodzina. JEst oceniany:
rozwoj fizyczny, zmysłowy i intelektualny.

Zespół downa Down syndrome, trisomy 21 ICD-10 Q90.0 -

Zdefiniowany i opisany po raz pierwszy jako zbiór objawów i cech somatycznych,
charakterystycznych i rozpoznawalnych już w chwili narodzin przez angielskiego lekarza
Johna Longdona Downa w 1866r. Dodatkowy chromosom 21, który zamiast w parze
występuje potrójnie, przyczynia się do powstania licznych wad rozwojowych organizmu
Cechy zespołu Downa:
-słabe napięcie mięśni (hipotonia)
-nadmierna rozciągliwość więzadłowo-stawową, wiąże się to z niepoprawną postawą
ciała-głowa lekko opuszczona w dół, plecy zaokrąglone, kolana X, miednica pochylona
do przodu, nogi nieco w tyle (chód kaczowaty) Ustno-twarzowe nieprawidłowości
-słabo wykształcone zatoki przynosowe lub ich całkowita nieobecność, zmusza dziecko
do oddychania ustami. Wpływa to na wygląd i nie tylko: stale otwarta buzia, wystający
język, który wbrew pozorom nie jest ogromny, ale w porównaniu do małej szczęki i ust
sprawia takie wrażenie. Powoduje pękanie ust, suchość języka, zwiększa podatność na
infekcje, zmniejsza wydolność oddechową -wiotkość mięśni twarzy
-zmiany w obrębie ucha środkowego- mała jama ucha środkowego oraz wąskie przewody
uszne powodują niedosłuch głównie przewodzeniowy
-zaburzenia funkcji narządu wzroku-zez, oczopląs
U osób z ZD wystepuja często zachowania problemowe: upór, spoleczne wycofanie się,
mowienie do siebie, hiperaktywnosc, stereotypie ruchowe, zwiekszony poziom lęku.
Zdolnosci intelektualne:
Obserwuje się stale zmniejszajace się IQ wraz z wiekiem. Zdaniem badaczy wiek
dojrzałosci spolecznej u dzieci z ZD jest zwykle wiekszy od wieku inteligencji o 3 lata.
Cechy operacji umysłowych:
Nienaganna spostrzegawczosc, dobra pamiec mechaniczna, trudnosci maualne, deficyty
integracji sensorycznej: obnizone napiecie miesniowe nadwrazliwosc dotykowa, słaba
percepcja własnego ciała, wzmozona meczliwosc, nadpobudliwosc
Zespół Klinefeltera występuje jedynie u mężczyzn.
Czestosc wystepowania: 1:500 żywych urodzeń.
Zaczynaja zazwyczaj raczkowac pozniej niż zdrowi chłopcy. Po 4 r.z sa wyzsi niż
pozostali rówiesnicy, maja słaba koordynacje ruchową. W chwili dorastania organizm nie
dostarcza odpowiedniej ilosci testosteronu i zachodzą pewne zmiany.
Cechy somatyczne:
Wysoki wzrost, słabiej rozwinięte mieśnie, bardziej kobieca sylwetka, dłuższe konczyny,
wysoka barwa głosu, u 40% stwierdza się Taurodontyzm – powiększone zęby trzonowe,
Klinodaktylia, czyli skrzywienie palców, ginekomastię (rozwój piersi). Niepołodnosć
dotyczy 100% pacjentów. Są niesmiali lub agresywni.