Sa mga nakaraang taon, ang Industriya ng Cacao ay nakakuha ng

pagkilala sa mga domestic at export market

dahil ang supply at demand puwang ng kakaw beans ay pagtaas. Ang
demand sa mundo para sa kakaw ay halos
triple mula 1970 lumalaki sa isang taunang rate ng 3% sa China at India
lumalaki sa 7.9%. Isa sa mga
Ang mga pangunahing tagapagtaguyod ng pagtaas na ito ay ang
lumalagong gitnang uri, na nagdaragdag sa kita ng kita ng pamilya
sa mga umuunlad na bansa, ang mga bago at makabagong paggamit ng
kakaw sa pagkain, kosmetiko at parmasyutiko
industriya, at ang pagpoposisyon ng kakaw bilang pagkain sa kalusugan.
Sa lokasyon ng Pilipinas na kaaya-aya para sa produksiyon ng kakaw at
maa-access sa domestic at foreign
kalakalan, pinalaki ang interes ng mga lokal na magsasaka at mga
exporters upang itulak para sa isang mas dynamic at mapagkumpitensya
industriya ng kakaw na maaaring makipagkumpitensya sa iba pang mga
pangunahing bansa na lumalaki ng kakaw.
Ngunit bakit Cacao? Ito ang pangunahing tanong na tinanong ng mga may
pagpapares sa tunay
potensyal ng industriya ng kakaw. Sa pangkalahatan, ang kakaw ay
maaaring makabuluhang mag-ambag sa pagbawas ng kahirapan at
inclusive growth sa pamamagitan ng livelihood at generation generation. Ito
ay dahil nangangailangan lamang ng produksyon ng kakaw
maliit na pamumuhunan sa pera o start-up capital. Ipinaliliwanag nito kung
bakit 90% ng mga grower ay may maliit na sakahan
Kompanya. Ang pagiging angkop ng kakaw bilang isang intercrop para sa
niyog at saging, ang pagitan ng dalawang linggo na anihan,
at ang maagang pagbubuntis ng 18 buwan ay ilan sa mga
pinakamahalagang bentahe ng mataas na halaga na ito
i-crop. Ang maagang pagbabalik ng mga pamumuhunan at mataas na
kakayahang kumita ng produkto ay tinitiyak din ang mahusay na kita
potensyal na pagpapalaki. Higit sa lahat, ang industriya ay hinihimok ng
merkado na isinasaalang-alang na ang kakaw ay walang produkto
kapalit. Ang sari-saring paggamit nito bilang pagkain at di-pagkain ay
nangangalaga ng napapanatiling pagkakataon sa marketing. Ang
Ang Pilipinas ay isang net importer ng cacao sa kabilang banda, ang global
shortfall ng supply ay inaasahang nasa 1
milyong metriko tonelada (MMT) sa pamamagitan ng 2020.

Dahil sa mga pagkakataong ito, ang mga manlalaro sa kabuuan ng

Industry Value Chain ay dapat mapalakas ang kanilang pagiging
produktibo at pagiging mapagkumpitensya upang magkaroon ng isang
makabuluhang epekto sa pangkalahatang pag-unlad ng ekonomiya ng
bansa. Kaya, sa pamamagitan ng serye ng mga konsultasyon sa mga
pribado at pampublikong sektor, ito 2016-2022 Philippine Ang Road
Industry Industry ng Cacao, na naka-angkla sa Diskarte sa Halaga ng
Chain at nakahanay sa 2022 Cacao Hamunin (partikular na upang
makabuo ng 100,000 MT ng tuyo fermented beans sa pamamagitan ng
2022), ay ginawa sa magbigay ng isang harmonized direksyon at mga
estratehiya na magsisilbing gabay sa pag-unlad at pagpapalakas ng
industriya. Inaasahan ng Roadmap na magtatag ng isang sustainable at
mapagkumpitensyang industriya ng kakaw, na kapaligiran tunog, matipid
na maaaring mabuhay at socially kanais-nais. Dahil dito, ito ay binabalak
na palakasin ang pagpapaunlad paglikha ng kabuhayan, henerasyon ng
trabaho, at pagpapalaki ng kita na nag-aambag sa pagbawas sa kahirapan,
inclusive growth, at kapayapaan at kaayusan ng order lalo na sa mga rural
na lugar. Ang isang Philippine National Cacao Industry Council (Philippine
Cacao) ay gagawin din upang manguna sa pag-unlad ng industriya. Ito ay
isang konseho na pinamunuan ng pribadong sektor na binubuo ng publiko
at pribado mga kinatawan ng sektor. Upang magkaloob ng co-leadership,
ang Kagawaran ng Agrikultura ay magkakasama sa Konseho.

Ang Pilipinas ay kabilang sa mga bansa sa Asya na nakikita na magkaroon ng isang

competitive na kalamangan sa Ang produksyon ng kakaw ay nagbigay ng estratehikong
lokasyon at kundisyong klimatiko nito. Ang dalawang (2) milyon (M) Ang mga ektarya ng mga
bukirin ng niyog ay perpekto para sa pag-intercropping ng kakaw na madagdagan ang
industriya competitive advantage. Ang unang kakaw sa Asia ay nakatanim sa Pilipinas noong
1670 habang ang komersyal na mga bukid na binuo noong 1950s. Ang antas ng produksyon ay
umabot sa 35,000 MT noong 1990. Gayunpaman, ang produksyon nagsimula na tanggihan
dahil sa maraming mga kadahilanan tulad ng panahon at klimatiko kondisyon, pests at sakit
infestation, at pag-iipon puno. Ang pagtanggi ay lalong pinalala ng pagbaba presyo ng merkado
sa mundo at kumpetisyon sa iba pang mga pananim na plantasyon tulad ng saging at palm
langis.