Tulalang nakitingin sa pisara, bakit ba ako nakatulala?

Kitang-kita ko sa mga mata nila, hirap na hirap nang magbasa ng salitang Filipino,

tanong ng mga bata kung ano iyan, ano ito?

Umalis nga ako sa aming kwarto At inisip ko..

Sigurado ba kayong mga Pilipino kayo?

Halos lahat na ay nagbago

Parang sa isang iglap, lahat ay naglaho

Tumingin ako sa aking kapaligiran

Paumanhin niyo na pero… bakit puro mga koreano ang pinaguusapan?

Di ba dapat ipinagmamalaki niyo rin ang ating inang bayan?

Pinagaaralan nga ang Filipino ngunit iba pa rin ang tinatangkilikan.

Di mo ba napapansin ang pagbabago?

O sadyang nagbubulag-bulagan ka lamang?

Imbis na tinatangkilik mo ang wikang Katutubo,

Mas ginugusto mo pang sumabay sa mga di naman magandang uso.

"Mga kabataan, ang pagasa ng bayan" ika nga ni Gat Jose Rizal

Pero ba't mukhang imposible na?

Puro inuuna ang pagrerelasyon o pagmamahal

Kesa sa magsikap sa pag-aaral?

Nawawalan na ng mga magagandang asal,

Kaunti na lamang at baka magising ka nalang sa isang sampal.

Pinasa-pasa ang wikang katutubo,

Simula sa mga sinaunang tao hanggang modernong panahon

Pero bakit hindi na halos iginagamit ang mga salitang ito?

Ay oo nga pala, sinakop na nga pala tayong mga Pilipino.

Paano kung tinanong tayo?

Kung ano ang ating

Gumising nga kayo! Hindi niyo ba napapansin?

Halos matanggal na sa isipan natin

Ang wikang katutubong galing sa atin

Ay huwag na sana nating limutin.

Pinaghirapan ng