1

Ταξιδάκι γλωσσολογικό (και όχι μόνο) παρέα με μία λέξη .

Το παράδειγμα του ΙΠΠΟΥ

Σε ένα από τα δικτυακά φόρουμ ετέθη η ερώτηση: « από πότε έχουμε ιστορικά
στοιχεία για την χρήση του Ίππου στην Ελλάδα ;»

Τότε θυμήθηκα τις αναλύσεις του δημοσιογράφου Καραμούζη σε ένα παλιό σταθμό
τον «Ηρόδοτο» για το γράμμα «Ι»…και την σπουδαιότητα του .
Θυμήθηκα την προσπάθεια του Τσατσόμοιρου στην «Ιστορία γεννήσεως της
Ελληνικής γλώσσας» .
Αναρωτήθηκα ακόμη: μήπως η χρονολόγηση της συνύπαρξης ανθρώπου και ίππου
στην πατρίδα μας μπορεί να αναχθεί στην χρονολόγηση του ιστορικού πλαισίου των
ομηρικών συμβάντων ;
Μερικούς μήνες μετά , μια καλοφτιαγμένη ομιλία – ερεύνα από τον Σταύρο Δωρικό ,
έγινε αφορμή για τούτο το γραφτό .

Ίππος

Ιστορικά στοιχεία

1 στο Πικέρμι βρέθηκαν απολιθώματα ιππαρίου ηλικίας 180 εκ ετών .«Πικερμική

πανίδα» (γεωλογικό και παλαιοντολογικό μουσείο του παν. Αθηνών ).

Η ανακάλυψη από μόνη της βεβαιώνει για την ύπαρξη του προγόνου του ίππου στην
περιοχή μας ,το αβίαστο συμπέρασμα είναι πως η αρχή της χρήσης του βυθίζεται στα
βάθη των αιώνων , στις απαρχές της ιστορίας μας .

2 Στην Πύλο στην πινακίδα Γ.Γ.Β΄ νο Τ722 αναγνωρίσθηκε η φράση :

e-re-pa-te-ju a-to-ro-po i-qo-qe

e-------Ε
re------ΛΕ (τροπή ρ σε λ)
pa-----ΦΑ (τροπή π σε φ)
te------ΤΕ
ju------ΝΙΟ ΕΛΕΦΑΝΤΕΝΙΩ

a-------Α
to------ΤΟ
ro------ΡΟ
po------ΠΟ ΑΝΘΡΩΠΩ

i--------Ι
qo------ΚΟ
qe--------ΚΕ ΙΠΠΩ

Συνοψίζοντας : ελεφαντένιω ανθρώπω ίππω

ΕΛΕΦΑΝΤΕΝΙΟ ΑΛΟΓΟ λοιπόν .

Βρισκόμαστε στο –2700

1
 2

(Οι τροπές των συμφώνων είναι κανόνες γλωσσολογικοί που μελετώνται από την
αντίστοιχη επιστήμη)

2.1 Στην Γ.Γ.Β¨ (Μυκηναϊκή) απαντώνται οι λέξεις

I – qi – ja ju – o - ha (Ι-ΚΙ-ΓΙΑ Ου-Ο-ΧΑ) = ( Ι Π Π Ι Α ΑΜΑΞΑ )
.Όπου ΟΥΟΧΑ = ΟΧΗΜΑ και i - gi – jo (Ι- ΚΙ –ΓΙΟ) = ( Ι Π Π Ι Ο ) .
ΙΠΠΙΟΧΑΡΜΗΣ = Αυτός που μαχεται από την άμαξα.
Επιβίωση στην νεότερη Ελληνική είναι ο «Ιππιοχάρμης = ο αναβάτης του αλόγου
που επιδιώκει (την χαρά για) την νίκη ». (Ασπίς Ηρακλέους)

3 Ακόμη έχουμε : στην πινακίδα knrt 4413 b (Πύλος σε Γ.Γ.Β)

do - je -jo I - qo –ke or- ki- o hi -ko- e -pi
ντο ουε γιο ι κο κε ορ κι ο ι πο ε πι
συναρμολογημένη άμαξα με ξύλινο ιππόεπα ( το «ιπόεπα» είναι σύνθετη
και σημαίνει αυτό που έπεται του ίππου)

3 Στην Κρήτη ανακαλύπτεται στην θέση «Αγία τριάδα» παράσταση άρματος με ίππο
ίδια περιόδου με της πινακίδας της Πύλου όπου έχουμε απόδειξη χρήσης του ίππου

4 Ονόματα της αρχαιότατης εποχής που φέρουν σε συνθετικό τον ίππο:

Ίππαρχος , Ιπποκλής ,Ιππη, Ιππίας, Ιπποδάμεια, Ιπποθόων, Ιππόλυτος, Ιππασος,
Λευκίπη, Ιπποδίκη, Ιππόδρομος, Ιπποκράτης, Ιππων ,Ιπποσθένης, Ιππέας, Ιπποκράτη
(η), Ιπποθόη, Ιππόθοος, Ιπποκλος, Ιππολοχίδας, Ιππολύτη, Ιππόμαχος ,Ιππομέδουσα,
Ιππομέδων, Ιππομένης, Ιππονοήδας , Ιππονόη, Ιπόναος, Ιππόστρατος, Ιππότης,
Ιπποτίων, Ιππυλος, Ιππώ, Ιππώναξ, Ιππερίτη, Φίλιππος, Αλκύππη, Κυάνιππος,
Λευκίππη, Λεύκιππος, Λύσιππος, Ασίππη, Χρήσιππος, Δαμάσιππος, Ινεύσιππος,
Δαμασίππη, Μελανίππη, Γλαυκίππη, Ευίππη, Διοξίππη, Λεύκιππος, Εράσιππος,
Δευξίππη, Ερμίπη ,Εύιππος, Ζεύξιππος ,Νικίππης, Ομόλιππος, Θρευξίππας, Αμφίππη
Κλυτίππη, Ισίππη, Πυρίππη, Πλήξιππος, Κυδίππη, Μελάνιππος, Μενίππη ,Ξάνθιππος,
Ιππαγόρας, Ιππαρχίδης, Ιππόβοτος, Ιπποδάμας, Ιππόδαμος, Ιπποθάλης, Ιππόθοος,
Ιππόλοχος, Ιππυς,

5 Ονόματα που έχουν σαν συνθετικό τον Ι Π Π Ο και αναφέρονται σε τοπωνύμια

κ.λ.π. :
Ιππόβοτος λειμών (Αρμενία)
Ιπποβοτών πολιτεία (Χαλκίδα)
Ίπποι (νησιά κοντά στις Ερυθρές)
Ιπποκόρωνα (πόλις της Τρωάδος)
Ίππος (ποταμός της Κολχίδος)
Ιπποκορώνιον (ποταμός της Κρήτης)
Ιππολυάτης
Ιππάρη (πόλη)
Ιππικά όρη (βορείως του Καυκάσου)
Ίππος (ορος β.δ. της Αραβίας)
Ιππόκουρα , (παράλια πόλη της Ινδίας)
Ιπποάκρα
Ίππαρον πέλαγος (πέλαγος ανατολικά της Τανζανίας)

2
 3

Ο Ίππαρος θαλασσοπόρος, πήγε από την Ερυθρά θάλασσα κατ΄ ευθείαν στις Ινδίες
χωρίς να ακολουθήσει την ακτογραμμή .
Ιππόλεος άκρη , (γλώσσα γης της Σαρματίας – Βαλτική).

Ένα από λογικώς επόμενα συμπεράσματα , είναι ότι ονοματοθεσία των περιοχών
αλλά και των προσώπων ενέχει , αν όχι, την συμμετοχή ,την πολιτισμική
τουλάχιστον επιρροή της φυλής των Ελλήνων, η όπως ονομάζονταν αυτή η φυλή τις
αρχέγονες εκείνες εποχές .

Λέξεις που συνοδεύουν τον ίππο και μας έρχονται επίσης από την απώτατη
αρχαιότητα είναι :
Ευρυαύχην , προστερνίδιον ,δούρειο ς, χρεμετίζω ,χρυσοχάλινος, ίπποι- ποτάμιοι
(ιπποπόταμοι), ιπποσύνη , ιππότης , μάρμαξ, μώνυξ , καλλίθριξ , αθλοφόρος,
πλατύστακος , (Liddell – Scott).

Ακολουθούν τμήματα Πινδαρικού και Ομηρικού λόγου που περιέχουν τον «Ιππο»
Οι πληροφορίες που περιέχονται στα παρακάτω , κατά την γνώμη μου ,μπορούν να
γεμίσουν τόμο …

Ιδού λοιπόν:

1 Ο Θεός έδωκεν δίφρον τε χρύσεον πτέροισιν τ΄ακάμαντας ίππους O 1.87

2 ύμνον ακαμαντόποδων ίππων άωτον O 3.4
3 μιν αι νέω μάλα τροφαίς έτοιμον ίππων O 4.14
4 αμίλλαις ίπποις , ημιόνοις ,τε μοναμπικία τε O 5.7
5 Ποσειδάνιοισιν ίπποις επιτερπόμενον O 5 .21
6 πύρ πνεόντων άρχος ίππων O 7.71
7 Αγάνορος ίππου θάσσον O 9.23
8 Βελερεφόντας ίππον πτερόεντα O13.86
9 στεφάνοισιν ίπποις τε κλυτάν P 1.37
10 Ανδρών ίππων τε σιδαροχαρμάν δαιμόνιαι τροφοί P 2.22
11 Κένταυρον ος ίπποισι Μαγνητίδεσιν εμεί γνύτ΄ P 2. 45
12 αντί δελφίνων δ΄ελαχυπτέρυγων ίππους αμείψαντες θοάς P 17
13 Νεστόρειον γαρ ίππος αρμ έπέδα P 6.32
14 κρηπίδ΄ αοιδάν ίπποισι βάλεσθαι P. 7.3
15 ύμνος ορμάται θέμεν αίνον αελλόποδων μέγαν ίππων . N 1.6
16 παρά πεζοβόαις ίπποις τε ναών τεν μαχαις N . 9.34
17 φιάλαις ας που’ ίπποι κτησάμενοι Χρομίω πέμσαν N. 9.52
18 Πανελλάνεσι δ’ εριζόμενοι δαπάνα χαίρον ίππον I 4.29
19 εριζόμεναι νάες εν πόντω και υφ άρμασιν ίπποι I 5.5
20 είδεν ούτε πατρώιαις εν άρούραις ίππους Μυρμιδόνων Pae. 6 107
21 θοάν ίππων ελάτειραν fr. 89a. 3.
22 ίππων τωκυπόδων πολυγνώτοις επί νίκαις Parq.2 44.
23 Πελασγόν ίππον η κύνα Αμυκλάιαν μιμέο fr. 107a. 1
24 και τοις μεν ίπποις γυμνασίοισι τε τέρπονται Qr.7.6.
25 Διομήδεος ίππους fr. 169
26 άνδρες θήν τινές ακκιζόμενοι νεκρόν ίππον στυγέοισι fr 203.2
27 υφ άρμασιν ίππος fr. 234

3
 4

28 πελεκυφόρας ίππος (fr. 339a. pl. as general term for horses and chariot, or the
chariot itself )
29 χρυσέαισι ταν ίπποις Ο 1.41
30 δωδεκάγναμπτον περι τέρμα δρόμου ίππων Ο3.34
31 κατά γαί αυτόν τένιν και φαίδίμας ίππος έμαρψεν Ο 6.14
32 αποπέμπων Αιακόν δεύρ’ αν ίπποις χρύσεαις Ο 8.51
33 αν ίπποισι δε τέτρασιν O 10.69
34 εύχος ήδη παρά Πυθιάδος ίπποις ελών P 5.21
35 Ολυμπία ταγώνων πολυφάτων έσχον θοάν ακτίνα συν ίπποις P 11.48
36 Αμφιαρεί σχίσεν κεραυνώ παμβία Ζευς ταν βαθύστερνον χθόνα κρύψεν ταμ ίπποις
n 9.25
37 πάντα δε εξειπείν ος αγώνιος Ερμάς Ηροδότω έπορεν ίπποις I 1.62
38 ουκ άγνωτ’ άειδω Ίσθμιαν ίπποισι νίκαν I.213
39 Θέμιν ουρανί αν χρύσε αίσιν ίπποις άγον Ουλύμπου λιπαράν καθ οδόν fr. 30
40 αλλότριαις αν ίπποις sc of the Muses.ΠΑ
41 ίπποι μεν αθάναται Ποσειδάνος άγοντ’ Αιακ Pae. 15.2
42 ίπποισιν αγαλόμενος (add. Snell ex alio frag. papyri) fr. 215b.
43 αελόποδων μεν τιν εφραίνοισιν ίππων τιμαί και στέφανοι (fr. 221. 1.)

Η ανίχνευση των 43 αποκομάτων έγινε από το «Lexicon to Pindar, William J_ Slater»

λήμμα «ΙΠΠΟΣ»
μέσω της ηλ. Βιβλιοθήκης «Περσεύς».

Από τις παλαιότερες εποχές μας έρχεται λοιπόν η λέξη : h i q f o s

Η λέξη προφέρεται : ΙΚΟΥΟΣ
Το “q” μαζι με το δίγγαμα “F” μας οδηγεί σε δύο εκδοχές
γίνoνται «ΠΠ» η «ΚΚ»,
Οπότε προκύπτουν οι λέξεις Ι Π Π Ο Σ και Ι Κ Κ Ο Σ (στην αιολική διάλεκτο)
Από την δεύτερη προκύπτει το ποντιακό άλογο , το «Αϊκούρ».
Και κάτι ακόμη , η μετατροπή του Σ σε Ρ λέγεται δωρικός ρωτακισμός .

Ο «Ι Π Π Ο Σ» ΣΤΙΣ ΓΛΩΣΣΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

Hippos (ΤΟ Η είναι η δασεία που αλλάζει χαρακτηριστικά την προφορά του Ι )

Δανία - hoppe – χοπε

Φιλανδικά - hepo – χέπο
Σουηδικά - hoppa - χόπα
Φιλανδικά hebo - χέμπο (φοράδα)
Γαλατικά - epo - το βρίσκουμε σε σύνθεση με άλλες λέξεις: eporedia , eporedorix ,
eporedona , eponie ,eporebia , eponos (ιππεύς) .
Βασκικά - hapa ta ka ka (καλπασμός) , hapa ta ka tu (καλπάζω) , hapa tan
(καλπάζοντας) .
Κεσουάν – hapa ta
Αιγυπτιακή ιερογλυφική - abair - ίππωρ (εδώ το π μετατρέπεται σε b)
Κορνουαλική – ebol ( …και το ρ στο αδερφάκι του το λ) .
Δανική – boll ( αποκοπή του ε)
Αρχαία νορμανδικα – cabanis - καμπάνις
Σενεγαλέζικα – hbimb – χιμπιμ ( τροπή του π σε μ )

4
 5

Αινού - uma (τροπή του π σε μ δηλ ίππος σε ούπα και μετά σε ούμμα )
Ξεκινήσαμε την ομάδα με τους Αινού , διότι θεωρούνται από πολλούς σαν η λευκή
φυλή που σε πανάρχαιους χρόνους κατοίκησε το νησί Χοκαιντο)
Ιαπωνική – uma
Κινέζικα - ma
Κορεάτικα - mal
Φιλανδικά – ma
Βουλγάρικη – zama
(Καταλήξαμε δε στους Βούλγαρους , διότι πάλι από πολλούς φέρονται σαν η φυλή
που «επέστρεψε» στην Δύση από «κάπου» στην ανατολή ).

Στα τελευταία βλέπουμε πως γίνεται το ταξίδι της λέξης ! δηλαδή πως οδηγούμαστε
από το ΙΠΠΩΡ στο ΜΩΡ ( απορρόφηση του Ι και τροπή του Π σε Μ )
Κατόπιν το ΜΩΡ γίνεται ΜΩΛ (τροπή του Ρ σε Λ)
Και τέλος (;) το ΜΩΛ σε ΜΑΛ .

Κάποιοι , καλόπιστα ίσως ,αναρωτιούνται και είναι κυρίως οπαδοί της θεωρίας της
λεγόμενης ινδοευρωπαϊκής (ινδογερμανικής) ομογλωσσίας , ότι όλα αυτά τα ταξίδια
της λέξης από τόπο σε τόπο δεν έχουν υποχρεωτικά κοιτίδα την Ελληνική Γλώσσα
και τον φυσικό της πρόγονο τις Ελληνικές γραμμικές α και β , αλλά κάποια άλλη
αρχή μυστηριώδη και άγνωστη .Ακόμη και αν πάρουμε την περίπτωση σαν πιθανή
είναι εξαιρετικά δύσκολο ,αν όχι απίθανο να χρησιμοποιήσουμε τους πάμπολλους
όσο και ακριβέστατους γλωσσολογικούς κανόνες σαν τις τροπές ,που να ερμηνεύουν
με την ίδια ακρίβεια τις αλλαγές από τόπο σε τόπο .

Προτού προχωρήσουμε την σκέψη μας ας δούμε την λίστα που ξεκινά από την λέξη
«Ι Κ Κ Ο Σ»
Όπως την διερεύνησε ο Σ. Δωρικός

Ι Κ Κ Ο Σ καλύτερα Η Ι Κ Κ Ο Σ η με δωρικό ρωτακισμό Η Ι Κ Κ Ο Ρ

Λατ. :Equus
Ποντιακή: Αϊκούρ
Τοχαρική α΄ : yuk γιουκ
Τοχαρική β΄ : yakwe γιάκουε
Παλ. Αγγλική : eoh ( ε –ο – χ ) έχουμε δυο πιθανές ερμηνείες
Πρώτη εκδοχή : το h αντιστοιχεί στο ς του «ικκος)
Δεύτερη εκδοχή : εοχ = ικκ

Τούρκικη : Beqqir μπε-ι-κιρ

Εκ πρώτης μακράν απέχει ο ίκκος – ίκκωρ από το (μπε- ι- κιρ)
Σε δεύτερη όμως ανάγνωση ανιχνεύουμε τα εξής εντυπωσιακά:
Τροπή χειλικού σε ουρανικό μας δίνει αντί “ΠΠ” , “ΚΚ” η καλύτερα “QQ”.

Το ερώτημα είναι πως προκύπτει αυτό το « Μπε » .Η απάντηση είναι πως πρόκειται
για το γνωστό μας «Η» η δασεία γίνεται «βου» και από εκεί «χοντραίνει κι άλλο και
γίνεται «Μπε» .Έτσι έχουμε τον πρώτο ήχο του «μπε ι κί ρ» - beqqir.

5
 6

Και συνεχίζουμε :
Κουρδική : hesp ( το πρώτο π του Η Ι Π Π Ο Σ μετετράπη σε ς )
Αρχαία περσική : aspa (εσπε)
Σανσκριτική : asvah (εσβεχ)
Περσική: asb ( έχουμε σκλήρυνση του βεχ από το προηγούμενο και μετατροπή του σε
b)
Σανσκριτική :as
Αρμένική : as’ (εσς)
Σενεγαλέζικο : fas ( βεσς) το f είναι η δασεία
Αρχαία Ιρλανδικά : ech (εσς) .είναι ο ΙΚΚ που γίνεται Ι Κ Χ
Φίτζι: ose είναι σ που γίνεται κ
Γλώσσα των Χόσα (Ν. Αφρική) : Hashe (με τα γνωστά Η = δασεία , s=k , h=k ).
Ιερογλυφικά : ses (εδώ το πρώτο ς είναι το h δηλαδή η δασεία )
Ιερογλυφικά : sehetm sem (διπλασιασμός χάριν επιτάσεως)
Αραβικά : hisam (ίππων , ίκκων)
Εβραϊκά : sus ( δείτε πιο πάνω τα ιερογλυφικά ,…αυτό το πήραν από την παραμονή
τους στην χώρα των Φαραώ όπως φαίνεται ) .
Σουηδική : hast ( h-ικκ- ωρ όπου το πρώτο κ γίνεται s το δεύτερο t )
Δανική:hest
Ισλανδική: hest
Ιερογλυφικά: heter , heta (και εδώ έχουμε τροπή του κ σε t)
Τούρκική: at – το γνωστό μας άτι !

Οι εκπλήξεις όμως συνεχίζονται :

Αν ξεκινήσουμε από τον Ίππωνα ,έχουμε τα εξής ενδιαφέροντα:

Ο Ίππων του Ίππωνος

Αρχαία Νορβηγική : cabonis καμπόνις

Σλαβική:komonj κομόνι (εδώ από το προηγούμενο cabonis χουμε την τροπή
του b se m) σημ 3
Λιθουανικά: cumele κούμελε (η δωρική τροπή μ σε λ )
Εκλ . σλαβική: kobila
Ιρλανδική :kapall
Ιταλική: kavallo
Ισπανική:kavalla
Μαδαγασκάρη: suavali το κ έγινε σ (π.χ. το κικις –γινεται σίκις)
Ουαλικά: sefil σεφίλ
Χετταϊκή : suppala σουπάλα (kavalla) και supla σούπλα .

Το ρήμα Οκέλλω σήμαινει τρέχω πάρα πολύ

Αυτό το «Ο» προ του Κέλλω – τρέχω είναι επιτατικό (εντονότερο τρεξιμο)
(παραδείγματα έχουμε πολλά όπως ο-τρύνω ο-λόπτω ο-λισθένω ο-φλισκάνω )

Ας ακολουθήσουμε λοιπόν το ταξίδι της λέξης «ΚΕΛΛΗΣ» στους λαούς του κόσμου
Κέλλης είναι το ταχύ άλογο.
Αλβανική kale κάλε αλλά και kali
Ρουμανική cal κάλ
Κουτσοβλάχικα kalu καλ ου

6
 7

Βασκική zaldi ζάλντι (το κελλήτι-ον έγινε κάλντι και με τσιτακισμό ζάλντι)
Αρχ. Αιγυπτιακή genu γκένου (το λ έχει γίνει ν με δωρική τροπή)
Ουκρανική kiny κίνι
Ρώσικη koni κόνι
Σερβική kony κόνι
Κροατική konj κόνι
Σλοβένική kon κον
Βουλγαρική kon κον
Τσέχικα kun κουν

Ινδονησιακή kuda - κούντα .Το ντ προέρχεται από το λδ με δωρική

τροπή ,πράγμα που μας οδηγεί στον kulda - ΚΕΛΛΗ .
(Εδώ πρέπει να πούμε πως είναι ιστορικό γεγονός ότι από την Ελληνιστική
τουλάχιστον εποχή , το ναυτικό εμπόριο στην Άπω ανατολή είναι στα χέρια των
Ελλήνων Αλεξανδρινών καπετάνιων ,που είχαν άλλωστε και τα πιο προχωρημένα
τεχνολογικά πλοία στον κόσμο τότε. Ορισμένοι Ιστορικοί πιστεύουν ότι προκάλεσαν
την πολιτιστική έκρηξη που ξεκίνησε τον πολιτισμό της Ινδοκίνας.)

Μαλαισιανή kuda κούντα

Ρουμανικα kaci ,κάχι , οι κέλλητες .

Από τον Κέλλητα προέρχεται και το λατινικό cellere

Μια ακόμα ενδιαφέρουσα προσέγγιση προκύπτει από την Ελληνική λέξη

«ΒΕΡΕΔΟΣ» που σημαίνει τον δρομέα ίππο .

Ο Βέρεδος η Βέρης γίνεται Φάρης και καταλήγει στο οικείο μας Φαρί .
Φαρί είναι το ιππήλατο άλογο και όχι το κατάλληλο για εργασίες έλξης .

Μέση Λατινική veredus

Γαλατική fredl ( μπροστά από vered μπαίνει το δίγαμμα f )
Γερμανική pfred φέρντ
Africaans perd ( αυτό το ‘φεραν οι Γερμανοί άποικοι στην Ν. Αφρική)
Κιμβρικά qorwydd κόρβιντ (με τροπή του χειλικού σε ουρανικό)
Ολανδική paard πάαρντ
Σενεγαλέζικη bare μπάρε - βέρης
Προς διερεύνηση είναι το πώς βρέθηκε ο «Βέρης» στην Σενεγάλη ; φαίνεται
δύσκολο να πήγε μέσω Γερμανίας απ΄ ευθείας .μια πιθανή εξήγηση είναι η μεταφορά
από την Ν.Αφρική.Αν όμως η λέξη είναι αρχαιότερη της Γερμανικής αποίκησης ,τότε
εναλακτικοι δρόμοι είναι η οδος εκ Κευλάνης (αρχαιες λατρείες του Διόνυσου –
Καταραγκάμα) ή αλλιώς από τον αιγυπτιακό βορά .

Κουρδική bor μπορ

Αμχαρική faras φάρας
Κουρδική feres φέρες
Αραβική faras φάρας

Μια ακόμη παρατήρηση είναι η εξής :

7
 8

Πολλές από τις γλώσσες του κόσμου χρησιμοποιούν όλες τις εκδοχές των Ελληνικών
λέξεων που αφορούν τον ίππο .

Αγγλικά horse

Στην περίπτωση των Αγγλικών τα ενδεχόμενα είναι δύο

1 . κέλλης = κέρρης = χορς η
2. βέρρης = βορς =χορς .

Αρχαία νορβηγική hros

Αρχαία ισλανδική hros
Ισλανδική hryssa χρύσσα ( η φορβάς , η φοράδα)
Αρχαία περσικά hors η hars η hers
Γερμανικά ros

Ας πιάσουμε όμως μιαν άλλη άκρη του χρυσού νήματος που οδηγεί στους
«ακαμαντόποδες ίππους».

Το «λείβειν» είναι η έννοια που περιγράφεται περίπου από την λέξη

τροχάδην ,τρέχοντας κλπ .
Από το λείβειν έχουμε το γερμανικό laufen και στα ουγγρικά το lovos που σημαίνει
και πάλι άλογο .Άλλη λέξη είναι το lo και το loero .

Μια πολύ ενδιαφέρουσα Ελληνική λέξη είναι το ρήμα Θέω που σημαίνει τρέχω ,
κινούμε ταχέως ,σπεύδω ,επισπεύδω ,ορμώ..
Στην Ακκαδική συναντάμε τον τύπο : PIT HALU (ΠΙΤ ΧΑΛΟΥ), Ο
ΕΠΙΘΑΛΗΣ ,αυτό ισοδυναμεί με το ΕΠΙ ΘΕΕΙΝ ( ο τρέχων κατευθείαν επάνω σε
κάποιον ,ο επιτιθέμενος).

Ας δούμε το Ίστημι , στέκομαι και το εξ αυτού «Στα-» .

Γερμανική stute ο στάτης η στάτωρ

Σουηδική sto αυτός που στέκεται μεγαλοπρεπώς

Ας πάμε αρκετά μακρύτερα

Σαμόα solo fanua - ΣΟΛΟ ΦΑΝΟΥΑ

Το σολλο είναι ο κέλλης και το φάνουα ο βέρρης

Ζουλού ili hash ιλι χάσι

ΙΛΛΙ = κέλλης
ΧΑΣΙ = ίππος (χας –άτι κλπ )

Λατινικά Ar glis = ιππος + κέλλης ,το άλογο που τρέχει πάρα πολύ .

Τρέχω Αν το «Τ» γίνει «Δ» έχουμε το δέρχω ,αλλά και τον Δρόμο ,όπως και τον
Δρομέα

Αλλά στην Λεττονική έχουμε το zirgas – ζίρχας - δίρχας ,αυτός που τρέχει .

8
 9

Στον Ησύχιο άλλωστε βρίσκουμε τους δρομικούς ίππους …

Όταν φίλοι μου η λέξη κάνει ένα τέτοιο ταξίδι που κυκλώνει την γαλαζοπράσινη
σφαίρα που κατοικούμε όλοι μας , «μαγευτικά» σήματα μας λένε πως ταξιδευτές τη
κουβάλησαν μαζί με το ασκί που ήταν γεμάτο με το νερό τους και την κουβάλησαν
γιατί την αγαπούσαν , μια και την μιλούσαν …

Σαν συμπλήρωμα θα ήθελα να προσθέσω μερικές ακόμη προσεγγίσεις στον Ίππο από
διάφορους ερευνητές που δείχνουν πως κι αν έφυγαν από αυτό τον τόπο οι ιδέες και
σκορπίστηκαν στην γη μας , έτσι που να τις κατέχουν άνθρωποι που μιλούν
«αμερικάνικα» και «βραζιλιάνικα» και «κινέζικα» και «ινδικά» , έμεινε το αθάνατο
δημιούργημα των θεών η πάλλουσα ελληνική γλώσσα που μπολιάζει ακατάπαυστα
την παγκόσμια ψυχή !

Οι ίπποι λοιπόν χρεμετίζουν , « ουδέ οι ίπποι ετόλμων ωκύποδες , μάλλα δε

χρεμέτιζον επ΄ άκρου (τάφρου) χείλει εφεσταότες» ΙΛ μ51.
Οξεία κραυγή «χλιμίντρισμα» μια λέξη με πολλά «ι» αλλά και η όρθια στάση ,μια
και ο ίππος «Ι-σταται» αλλά και η περίφημη εικόνα του που προβάλλεται από

την ίδια την ονομασία του : Ι Ο

Π Π ς

Μια ατελείωτη σειρά «σημάτων» που αγγίζουν το ασυνείδητο εκατομμυρίων ψυχών

στο διάβα χιλιάδων ετών ,μας ορίζουν το «Ι» σαν την κεφαλή που ίσταται
εκβάλουσα οξεία κραυγή ,μας δεικνύουν το «Π» σαν τα πτερά του πήγασου ,αλλά
και τους «Π» Πόδας , το Ο σαν την έδρα που καταλαμβάνει τον χώρο , Εκεί που
στέκεται ο αναβάτης και τέλος το «ς» την ουρά που ελίσσεται …

Σημείωση 1
Η εξελικτική προσαρμογή στις κλιματολογικές συνθήκες κάποτε ,κάποτε ,με σκοπό
τον περιορισμό της απώλεια ενάργειας , περιορίζει τις μεγάλες εκπνοές , έτσι
προωθούνται ήχοι συμφώνων ενώ μειώνονται τα φωνήεντα

Σημείωση 2
Π-Β-Φ (χειλικά) η Κ-Γ-Χ (ουρανικά) πρέπει να σημειωθεί πως αδιαφορούμε για τις
χρήσεις των ουρανικών μεταξύ τους όμοια και των χειλικών .Σημασία έχει η «τροπή»
από την μια ομάδα στην άλλη ,δηλαδή η μετάβαση από τα ουρανικά στα χειλικά .
Όλα αυτά εφαρμόζονται με πλείστα παραδείγματα στην Ελληνική .

Σημείωση 3
b τρέπεται σε m δηλαδή έχουμε του φαινόμενο της εναλλαγής χειλικών