Alamat ng Saging

Sa isang malayong lugar ay may dalawang magkasintahan na tunay na nagiibigan. Sila

si Juana at si Aging.

Aging: Ikaw lamang ang aking sinisinta, Florencia. Ikaw lamang ang nagbibigay kulay
sa buong mundo ko. Hindi ko alam kung ano at kung sino ako kung wala ka sa piling
ko.

Florencia: Ikaw rin ay mahal ko, Aging. Huwag kang mag-alala sapagkat naririto
lamang ako sa tabi mo at hinding hindi kita iiwan kailanman.

Ngunit, sa kabila nito ay tutol ang ama ni Florencia na si Mang Jose kaya't lihim
lamang siyang nakikipagtagpo kay Juana.

Aging: Florencia, hindi ka ba natatakot si iyong itay, Florencia? Ayaw nya na

magsama tayo. Mahal kita Florencia kaya ayaw kong mapahamak ka dahil sa akin.

Florencia: Ako'y natatakot din sa aking ama, Aging. Ngunit, sa kabila nito, gagawin
ko ang lahat para makapiling ka Juana dahil mahal na mahal kita.

Ngunit minsang nakipagtagpo siya kay Aging ay nasundan siya ni Mang Jose kaya't
nang makita ni Mang Jose ay nagsiklab siya sa galit.

Florencia: *looks left and right* wala na ang aking ama, natutulog na iyon. pwede
na akong makipagkita kay Aging.
(Florencia kay nikaw pagawas sa frame)
(Mang Jose kay musulod sa frame)
Mang Jose: Saan kaya papunta itong batang ito. Hating gabi na, malalagot talaga
tong batang to sa akin.

Nakita ni Mang Jose na nagkita ang kanyang anak at si Florencia na naghahalikan.

Bigla niyang binunot ang itak sa kanyang tagiliran at sinugod ni Mang Jose si
Juana.

(Aging ug Florencia kay nagkiss)

Mang Jose: Florencia! Ano ang ginagawa mo!? Bakit ka nakikipaghalikan sa lalaking
iyan?
Mang Jose: *gikuha ang itak sa iyang kilid dayon gisulong si Aging.

Sa pagkabigla ay hindi agad nakaiwas si Aging kaya inabot ng itak ni Mang Jose ang
braso ni Aging at naputol ito. At sa sobrang takot ni Aging ay napatakbo siya
papalayo sa mag-amang Aging.

(naputol ang kamot ni Aging niya nidagan)

Florencia: Agiiinngggggg!!!
Mang Jose: Halikana Florencia at tayo'y umuwi na.
Florencia: Pero itay, si Aging.
Mang Jose. Walang pero pero, umiwi na tayo.
(Mang Jose ug Florencia kay niuli bisag gaguol si Florencia)

Labis ang kalungkutan ni Aging dahil sa mga pangyayari. Ngunit wala na siyang
magagawa pa dahil wala na si Aging. Kaya't pinulot na lamang niya ang naputol na
braso ni Aging at inilibing sa bakuran.

Florencia: *Naghilak nga nagsulti* Sana hindi nalang tayo nagkita, hindi sana
naputol ang kamay mo. Itong kamay mo nalang ang nasa piling ko.
*gilubong ang kamot*
Sa paglipas ng mga araw ay wala parin si Aging. Wala na siyang balita kung ano ang
nangyari sa kanya. Subalit sa paglabas ni Mang Jose sa kanilang bahay ay napansin
niya ang isang uri ng halaman na noon lamang nya nakita. Kayat dali-dali niyang
tinawag si Florencia at itinanong kung anong uri ba ang halamang iyon.

Florencia: Nasaan na kaya si Aging, ilang araw na ang nakakaraan. :(

(lain napud na shot na nakakita si mang jose sa tanom)

Mang Jose: Florencia, halika rito, bilis. Alam mo ba kung anong uri ng halaman
iyan?

Laking gulat ni Juana nang makita niya ang tinutukoy ng kanyang ama dahil sa lugar
mismo ng pinaglibingan niya ng braso ni aging tumubo ang halaman. Ito'y luntian,
may mahahaba at malalapad na dahaon. May bunga itong kulay dilaw na animo'y isang
kamay na may daliri ng tao.
Florencia: Hala! Diyan ko inilibing ang kamay ni Aging. Iyan si Aging, tiyak ako,
ama!
Mang Jose: Iyang ba ay si Aging? Kung ganon ay tawagin nalang natin iyang Aging.

Kaya mula noon, ay Aging ang tinawag nila sa halamang iyon. At sa paglipas ng
panahon ay nagbago na ang Aging at ito'y naging Saging. The End