“Ang Masayang Parte Ng Buhay Estudyante”

Antok sa umaga, puyat sa Gabi

“Sorry ma’am I’m late” Ang kasabihan ng mga estudyante
Sa silid-aralan, halos di’ magkaintindihan
Kaya’t pagnatawag ang pangalan nagbibingi-bingihan
Di maipinta ang mukha sa harapan

Labas ditto, labas doon

Pagwala ang guro Kung saan-saan pumaparoon
Kapag ang principal ay makakasalubong
Sa paglakad mga paa’y umuurong-sulong
Animoy usod pagong

Sa kantina, ang malimit na tambayan

Kwentuhan at kulitan ang kinahiligang libangan
Matatanaw ang inis sa mukha ng tindera
Dala ng labis na ingay na hatid ng eskwela

Mga estudyante uwian ang inaabangan

Pagkatapos ng klase sa gate nagpapaunahan
Dali-daling umalis makatakas lamang sa paglilinis
Wag lang mahawakan ang bunot at ang walis
Ngunit sila’y di makatakas sa kaklasing sipsip

Pati sa paglalakad sila’y magkakasama

Hanggang sa bahay may kumunikasyon pa
 Sa kakabasa ng text nalilimutan na ang assignment
Dahil sa katamaran kaya mababa ang deportment
Katawa-tawa man kong pansinin
Katotohanan naman kong susuriin
Yan ang kadalasang buhay ng estudyante sa tula ko ito
 Fil 3B

Ipinasa Ni: Jeny zelle O. Padillo

Ipinasa kay: Arturo T. Fernandez