ALAMAT NG BOHOL Alamat at Kuwentong Bayan, Komisyon sa Wikang Filipino
ALAMAT NG BOHOL
Noong unang panahon, ang mga tao ay nakatira
sa papawirin. Sa papawiring ito makikita ang isang
kaharian. Ang haring namumuno sa lugar na ito ay may
nag-iisang anak na babae.
Isang araw, ang anak ng hari ay nagkasakit. Ang
gamot sa sakit ng prinsesa ay ang ugat ng isang
punongkahoy na tinatawag na baliti.
Kailangang humukay ng isang butas na malapit
sa ugat ng punong baliti at mahawakan ng prinsesa ang
mga naturang ugat. Isinagawa kaagad ng mga tao ang
dapat gawin upang mapagaling ang anak ng hari. Ngunit
sa kasamaang-palad, nang hawakan na ng batang
prinsesa ang ugat ng kahoy, siya ay nahulog sa butas.
Sa ibabang bahagi ng papawirin ay makikita ang
isang malawak na dagat. Sa dagat na ito ay may
dalawang pato.
Habang naliligo ang dalawang pato, nakita nila
ang prinsesang bumubulusok pababa. Sinaklolohan nila
ito. Nakakita ang dalawang pato ng isang malaking
pagong (bao) at humingi sila roon ng tulong. Ipinatawag
ng bao o pagong ang lahat ng hayop na marunong
lumangoy.
Habang sinasaklolohan nila ang bata, bumuga
naman sa kailaliman ng dagat ang isang hangin na may
dalang sari-saring damo na pumaligid sa malaking
pagong o bao. Tumubo at lumaki ang bao at naging isla.
Sa islang iyon, sa Isla Bao, tumira ang batang
prinsesa.
Sa islang iyon din nagkita ang batang babae at si
Lo at doon sila nagkasama at nag-ibigan. Sa kanilang
pagtanda, biniyayaan sila ng kambal na anak: sina Bo at
Hol na kapwa lalaki. Nang lumaki ang kambal, pinaganda
nila ang Isla Bao.
Si Bo ang lumikha ng mga burol, ilog, gubat at
mga hayop pati na ang pinakamaliliit na unggoy. Si Hol
naman ang lumikha ng mga isda, hipon, pati na ang
naglalakihang alimango. Nasaksihan ng mga tao ang
mga pagbabago. Dahil sa mga pagbabagong ginawa
nina Bo at Hol, nagpasiya ang mga taong palitan ang
pangalang Isla Bao. Pinalitan ito ng Bohol bilang alaala
sa mga nagawa nina Bo at Hol.
Sanggunian: Mga Salysay sa Rehiyon VII
Noong unang panahon, ang mga tao ay nakatira
sa papawirin. Sa papawiring ito makikita ang isang
kaharian. Ang haring namumuno sa lugar na ito ay may
nag-iisang anak na babae.
Isang araw, ang anak ng hari ay nagkasakit. Ang
gamot sa sakit ng prinsesa ay ang ugat ng isang
punongkahoy na tinatawag na baliti.
Kailangang humukay ng isang butas na malapit
sa ugat ng punong baliti at mahawakan ng prinsesa ang
mga naturang ugat. Isinagawa kaagad ng mga tao ang
dapat gawin upang mapagaling ang anak ng hari. Ngunit
sa kasamaang-palad, nang hawakan na ng batang
prinsesa ang ugat ng kahoy, siya ay nahulog sa butas.
Sa ibabang bahagi ng papawirin ay makikita ang
isang malawak na dagat. Sa dagat na ito ay may
dalawang pato.
Habang naliligo ang dalawang pato, nakita nila
ang prinsesang bumubulusok pababa. Sinaklolohan nila
ito. Nakakita ang dalawang pato ng isang malaking
pagong (bao) at humingi sila roon ng tulong. Ipinatawag
ng bao o pagong ang lahat ng hayop na marunong
lumangoy.
Habang sinasaklolohan nila ang bata, bumuga
naman sa kailaliman ng dagat ang isang hangin na may
dalang sari-saring damo na pumaligid sa malaking
pagong o bao. Tumubo at lumaki ang bao at naging isla.
Sa islang iyon, sa Isla Bao, tumira ang batang
prinsesa.
Sa islang iyon din nagkita ang batang babae at si
Lo at doon sila nagkasama at nag-ibigan. Sa kanilang
pagtanda, biniyayaan sila ng kambal na anak: sina Bo at
Hol na kapwa lalaki. Nang lumaki ang kambal, pinaganda
nila ang Isla Bao.
Si Bo ang lumikha ng mga burol, ilog, gubat at
mga hayop pati na ang pinakamaliliit na unggoy. Si Hol
naman ang lumikha ng mga isda, hipon, pati na ang
naglalakihang alimango. Nasaksihan ng mga tao ang
mga pagbabago. Dahil sa mga pagbabagong ginawa
nina Bo at Hol, nagpasiya ang mga taong palitan ang
pangalang Isla Bao. Pinalitan ito ng Bohol bilang alaala
sa mga nagawa nina Bo at Hol.
 Sanggunian: Mga Salysay sa Rehiyon VII
Alamat at Kuwentong Bayan, Komisyon sa Wikang Filipino