‫اﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﺧﻮﻳﻲ ‪ ‬‬ ‫ﻗﺼﻴﺪهي " اژدﻫﺎﻣﺮدا" ‪ ‬‬

‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫ﭘﻴﺸﻜﺶ ﻣﻲﻛﻨﻢ اﻳﻦ ﻗﺼﻴﺪهي ﺧﻤﻴﻨﻲ ـ ﺧﺎﻣﻨﻪاﻳﻪ را‬
‫ﺑﻪ دوﺳﺖ داﻧﺎﻳﻢ ﺑﻬﺮام ﺟﺎنِ ﻣﺸﻴﺮي‪،‬‬
‫ﺑﺎ ﺑﻴﺸﺘﺮﻳﻦ ﻣﻬﺮ و ﺳﭙﺎس و ﺳﺘﺎﻳﺶ‪.‬‬

‫اﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﺧﻮﻳﻲ‬
‫‪ ‬‬

‫اژدﻫـﺎ ﻣ‪‬ـﺮدا !‬
‫‪ ‬‬

‫‪ ‬‬
‫زﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﻗﻠﺐ و دﻏﻞ ـ اي ﺷﻴﺦ ! ـ ﻛﺎﻧﺪر دﻳﻦِ ﺗﻮﺳﺖ‪،‬‬

‫ﺑﺮ ﻟﺒﺎنِ ﻣﺮدﻣﺎن ﺗﺎ ﺟﺎودان ﻧﻔﺮﻳﻦِ ﺗﻮﺳﺖ‪.‬‬

‫اﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﻪ ﭘﻴﺸﻪ ﻛﺮدي داد را در ﻛﺎرِ ﻣﺮگ‪،‬‬

‫ﺷﺨﺺ ِ ﻋﺰراﻳﻴﻞ ﺗﺎ ﺟﺎوﻳﺪ ﻣﻨّﺖﮔﻴﻦِ ﺗﻮﺳﺖ‬

‫ﺑﺮﻧﺨﻮاﻫﺪ داد ﺟﺰ آن ﻫﺎ ﻛﻪ اﻛﻨﻮن ﻣﻲدﻫﺪ‪:‬‬

‫ﻛﺎﻳﻦ ﺑﺪو ﻧﺎﻣﺮدﻣﻲ در رﻳﺸﻪي آﻳﻴﻦِ ﺗﻮﺳﺖ‪.‬‬

‫در ﻫﻤﻪ ﻛﺎريﺳﺖ ﺳﺮ ﻣﺸﻖِ ﺗﻮ ﮔﻔﺖ و ﻛﺮد‪ ‬او‪:‬‬

‫ﮔﺮﻧﻪ اﻫﺮﻳﻤﻦ ﺧﺪاي ﺗﻮﺳﺖ‪ ،‬ﭘﺲ ﻫﻤﺪﻳﻦِ ﺗﻮﺳﺖ‪.‬‬

‫آدﻣﻲ ﻣﻲزاﻳﺪ از ﻣﺎدر ‪ ،‬ﺑﻪ ﮔﻮﻫﺮ‪ ،‬ﻧﻴﻚ و ﭘﺎك‪:‬‬

‫آنﭼﻪ ﻛﮋ ﻣﻲﺑﻴﻨﺪ اﻧﺴﺎن دﻳﺪه ي ﻛﮋﺑﻴﻦ ِ ﺗﻮﺳﺖ‪.‬‬

‫از ﭘﺴﻴﻦ ﻓﺮداي ﺧﻮد اﻧﺴﺎن ﮔﺬﺷﺖ و ﻧﺰد‪ ‬ﺗﻮ‬

‫ﻫﻢﭼﻨﺎن ﺷﺎمِ ﭘﺲ ﭘﺮﻧﺪوﺷﻴﻦِ ﺗﻮﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ 1‬‬
‫‪ ‬‬
‫اﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﺧﻮﻳﻲ ‪ ‬‬ ‫ﻗﺼﻴﺪهي " اژدﻫﺎﻣﺮدا" ‪ ‬‬

‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫ﺳﺎل و ﻣﺎه ِ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﻢ در رﻳﺨﺘﻲ‪ ،‬اي ﻛﮋﻣﺮام!‬

‫ﺑﺎد ﺗﺎ ﺑﻴﻨﻲ ﻛﻪ ﺳﻮزِ دي ﺑﻪ ﻓﺮوردﻳﻦِ ﺗﻮﺳﺖ!‬

‫داﻧﺸﻲ ﻣﺮدم ﺑﻬﻴﻦ اﻧﺴﺎنِ دوران ﭘﺮورﻧﺪ؛‬

‫آنﭼﻪ ﺧﺮ ﻣﻲﭘﺮورد از ﭘ‪‬ﺸﺖ‪ ‬ﺧﺮ ﻳﺎﺳﻴﻦِ ﺗﻮﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻫﻴﭻ ﻋﺒﺮت از ﺑﺪ و زﺷﺖات ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﻫﻴﭻ ﻛﺎﺳﺖ‪:‬‬

‫ﻛﺎﻳﻦ ﻫﻤﻪ از ﻃﻴﺒﻨﺖ‪ ‬زﺷﺖ و ﺑﺪي آﮔﻴﻦِ ﺗﻮﺳﺖ‪.‬‬

‫ذات‪ ‬اﻧﺴﺎن را ﺧﺪاي آزادﮔﻲ ﺑﺨﺸﻴﺪه اﺳﺖ‪:‬‬

‫ﮔﻮﺳﭙﻨﺪ اﺳﺖ آن ﻛﻪ‪ ،‬ﻫﻢﭼﻮن ﺑﺮّه‪ ،‬در ﺗﻤﻜﻴﻦِ ﺗﻮﺳﺖ‪.‬‬

‫"اُﻃﻠﺐ‪‬اﻟﻌ‪‬ﻠﻢِ و‪‬ﻟﻮ ﺑﺎ‪‬ﻟﺴﻴﻦ" ؛ ﺑﻠﻲ‪ ،‬اﻣ‪‬ﺎ ﺑﮕﻮ‪:‬‬

‫"ﻋﻠﻢ" ﭼِﺒﻮِد ﻧﺰد‪ ‬ﺗﻮﻳﺎ در ﭼﻪ ﮔُﻤﺠﺎ "ﭼﻴﻦ" ِ ﺗﻮﺳﺖ؟!‬

‫ﻣﻲﺗﻮان ﺳﺪ ﺑﺴﺖ ﺑﺮ ﺗﺎرﻳﺦ ﺑﺎ آﻧﭻ از ﻛﺘﺎب‬

‫وز ﺧﺮاﻓﺎت‪ ‬ﻛﻬﻦ ﭘﻴﺮاﻣ‪‬ﻦِ ﺑﺎﻟﻴﻦِ ﺗﻮﺳﺖ‪.‬‬

‫از ﻛُﺘﺐﺧﺎﻧﻪت ﺳﺨﻦ ﺑﻲﻫﻮده ﺑﺎﺷﺪ ﮔﻔﺘﻦام‪:‬‬

‫ﻛﻪ ﻧﻪ ﺟ‪‬ﺰ "ﺑ‪‬ﺤﺮُاﻟﺨَﻼ" ﺟﻠﺪي دو در ﺧﻮرﭼﻴﻦِ ﺗﻮﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺑﻲﮔﻤﺎن‪ ،‬زﻳﺒﺎﺳﺖ ﻫﺮچ آنﻛﻪش ﻧﻜﻮﻫﺶ ﻣﻲﻛﻨﻲ؛‬

‫ﺑﻲﮔﻤﺎن‪ ،‬زﺷﺖ اﺳﺖ ﻫﺮچ آن ﻣﺎﻳﻪ ي ﺗﺤﺴﻴﻦِ ﺗﻮﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺷﻌﺮﻫﻢ‪ ،‬ﻫﻢﭼﻨﺪ‪ ‬ﻛﺸﺘﻦ‪ ،‬ﺑﻴﻚات آﻳﺪ‪ ،‬ﭼﻮن ﻧﺮون‬

‫وا ﺑﺪان رﻫﺒﺮ ﻛﻪ ﺧﻮد ﻧﺸﻨﺎﺳﻲ اش ﭼﻨﺪﻳﻦِ ﺗﻮﺳﺖ‪.‬‬

‫) اوﺳﺘﺎد‪ ‬ﻏﻤﮕﻦام‪ ،‬ﻧﻴﻤﺎ! ﺑﻪ ﻧﻄﻊِ اﻧﻘﻼب‪،‬‬

‫آنﻛﻪ ﻫﺮ دم ﺳﺮ ﺑ‪‬ﺮﻧﺪش "ﻣﺮﻏﻚ‪ ‬آﻣﻴﻦِ" ﺗﻮﺳﺖ‬

‫‪ 2‬‬
‫‪ ‬‬
‫اﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﺧﻮﻳﻲ ‪ ‬‬ ‫ﻗﺼﻴﺪهي " اژدﻫﺎﻣﺮدا" ‪ ‬‬

‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫اﻳﻦ ﭼﻨﻴﻦ ﻛﻪ ﺑﻨﺪﮔﺎنِ ﻧﺎم و ﻛﺎماﻧﺪ و ﻣﻘﺎم‪،‬‬

‫ﻧﺴﻞِ ﺗﻮ ﺧﻴﺰان ﺑﻪ ﺣﻖ ﺷﺎﻳﺴﺘﻪي ﻧﻔﺮﻳﻦِ ﺗﻮﺳﺖ(‬

‫ﺑﺎزﮔﺮدم ﺳﻮي ﺗﻮ‪ ،‬اي دﺷﻤﻦِ ﺷﻌﺮ و ﺷﻌﻮر‬

‫ﻛﻪم ﺷﺮ و ﺷﻮر و ﺷﺮار از ﻛﻴﻦِ ﺑﻲ ﺗﺴﻜﻴﻦِ ﺗﻮﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺷﺎﻋﺮ ار "ﺷﺎﻋﺮ" ﺑ‪‬ﻮ‪‬د‪ ،‬ﺳﻮي ﺗﻮ ﻧﺎﻳﺪ‪ ،‬روﺑﻬﺎ!‬

‫ﻣﺮغِ زﻳﺮك را ﭼﻪﻛﺎري ﺑﺮ ﺳﺮِ ﭘﺮﭼﻴﻦِ ﺗﻮﺳﺖ؟!‬

‫در ﺷﮕﻔﺖام‪ ،‬ﭼﻮن ﺗﻮاﻧﻲ داﺷﺖ ﻳﻚ ﺷﺐ ﺧﻮابِ ﺧﻮش‪:‬‬

‫و آن ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ داﻧﻲ ﻋﺎﻟﻤﻲ در ﻛﻴﻦِ ﺗﻮﺳﺖ!‬

‫ﺟﻨﮓ را ﻧﻌﻤﺖ ﺷﻨﺎﺳﻲ وﻳﻦ ﺷﻌﺎرِ ﺑﻲﺷﻌﻮر‬

‫ﺑﺮﺑﺸﻮراﻧﺪه ﺟﻬﺎن ﺑﺮ دﻳﻦ و ﺑﺮ آﻳﻴﻦِ ﺗﻮﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻟﺮزه آرد ﺑﺮ ﺗﻦات ـ ﮔﻮﻳﻨﺪ ـ از ﺻﺪ ﻣﻴﻞ راه‬

‫ﺳﻮت‪ ‬آن ﻛﺸﺘﻲي ﺟﻨﮕﻲ ﻛﺎﻧﺪر آن ﻛﺎﺑﻴﻦِ ﺗﻮﺳﺖ!‬

‫از ﻧﺒﺮداﻓﺰارﻫﺎي د‪‬نﻛﻴﺸﻮت‪ ،‬در روزِ ﺟﻨﮓ‪،‬‬

‫ﺧﻨﺪهآورﺗﺮ ﻋﺒﺎ‪ ،‬ﻋﻤﺎﻣﻪ و ﻧﻌﻠﻴﻦِ ﺗﻮﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺳﻠﻄﻪ و ﺳ‪‬ﺠﻦ اﺳﺖ و ﺳ‪‬ﺮب و ﺳﻨﮓ و ﺳﺎﻟﻮس و ﺳﺘﻢ‪:‬‬

‫ﭘﺎﻳﻪﻫﺎي ﺷﺮّ ِ ﻋﺎﻟﻢ در ﻫﻤﻴﻦ ﺷﺶ ﺳﻴﻦِ ﺗﻮﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺧﺮﻣﻦ از آنِ ﺗﻮ‪ ،‬و ز ﻳﻚ ﺧﻮﺷﻪ ﻫﻢ ﻣﻲﻧﮕﺬري‪:‬‬

‫ﻛﻪ ﮔﺪاﻳﻲ ﻫﻢﻧﻬﺎد‪ ‬ﻃﺒﻊِ ﺧﻮﺷﻪﭼﻴﻦِ ﺗﻮﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺧﻮردنِ ﻛﻔﺘﺎر و ﻛﺮﻛﺲ ﻧﻴﺰ را ﭘﺎﻳﺎﻧﻪايﺳﺖ‪:‬‬

‫آنﭼﻪ ﺳﻴﺮي ﻧﺎﭘﺬﻳﺮد ﺟﺎﻧﻚ‪ ‬ﻣﺴﻜﻴﻦِ ﺗﻮﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ 3‬‬
‫‪ ‬‬
‫اﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﺧﻮﻳﻲ ‪ ‬‬ ‫ﻗﺼﻴﺪهي " اژدﻫﺎﻣﺮدا" ‪ ‬‬

‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫درد‪ ‬ﺟﺎنات را ﻧﻴﺎرد ﮔﺸﺖ درﻣﺎﻧﮕﺮ ﺧﺪاي‪:‬‬

‫ﺑﻨﮕﺮ‪ ،‬اﺑﻠﻴﺲ اﺳﺖ آن ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﺮ ﺑﺎﻟﻴﻦِ ﺗﻮﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻫﺮ دروﻏﻲ را ﺑﻪ ﺳﻮﮔﻨﺪي ﻧﻬﻨﺪ آذﻳﻦِ ﺧﻮش‪:‬‬

‫زﻳﻦ ﻧَﻤ‪‬ﻂ ﺳﻮﮔﻨﺪ " واﻟﺰﻳﺘﻮن" و ﻳﺎ " واﻟﻄﻴﻦِ" ﺗﻮﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻣﻲﻧﻜﺎﻫﺪ ﻫﻢ ﻛﻢ از ﻣﺜﻘﺎﻟﻜﻲ از ﻛ‪‬ﺬبِ او‪:‬‬

‫ﻣﻦ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﻃﺮﻓﻪ ﺳﻮﮔﻨﺪي دروغ آذﻳﻦِ ﺗﻮﺳﺖ‪.‬‬

‫از دو ﺻﺪ دامات رﻫﻴﺪن ﻧ‪Ĥ‬و‪‬ر‪‬د اﻣﻨﻴﺘﻲ‪:‬‬

‫ﻣﺸﻜﻞِ ﻣﺎ ﻃﻴﻨﺖ‪ ‬دامِ ﺟﻨﺎﻳﺖﭼﻴﻦِ ﺗﻮﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺑﺮ ﭘﺴﺮ ﻫﻢ‪ ،‬ﺑﺮ ﺳﺮِ ﻗﺪرت‪ ،‬ﻧﺒﺨﺸﺎﻳﻲ ﺑﻪ ﺟﺎن‪.‬‬

‫ﻣﻦ ﻧﻤﻲداﻧﻢ ﭼﻪﻫﺎ در آن دلِ ﺳﻨﮕﻴﻴﻦِ ﺗﻮﺳﺖ؟!‬

‫ﻧﺮﮔﺪاي ﭘﺲﭘﺮﻳﺮوزﻳﻦ ﺷﻬﻨﺸﻴﺦ آﻣﺪهﺳﺖ‪:‬‬

‫ﭼﻪ ﺷﮕﻔﺖ ار ﺑﻲ ﻫﻤﻪ ﭼﻴﺰي ﭼﻮ ﺗﻮ ﻓﺮزﻳﻦِ ﺗﻮﺳﺖ؟!‬

‫ﺻﺎﻟﺤﺎنات ﻻﺟﻮردي ﻳﺎ ﻛﻪ ﺧﻠﺨﺎﻟﻲﺳﺘﻨﺪ‬

‫ﺗﺎ ﻣﮕﺮ ﭼﻨﮕﻴﺰ ﺗﺎﻳﻲ از "واﻟﻀﺎﻟﻴﻦِ" ﺗﻮﺳﺖ‪.‬‬

‫اي ﻣ‪‬ﻐﻨﻲ! ﻣﺮ ﺗﻮرا در ﻛﻮي ﻋﻄﺎران ﭼﻪ ﻛﺎر؟!‬

‫ﮔﻨﺪﻧﺎ و ﭘﺸﻜﻞ و ﺣﻨﻈﻞ ﮔُﻞ و ﻧﺴﺮﻳﻦِ ﺗﻮﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻣﺮد‪ ‬ﻓﻘﻬﻲ؛ ﺑﺮ ﺗﻮ ﻛﻲ زﻳﺒﺪ ﻣﻘﺎمِ رﻫﺒﺮي؟!‬

‫ز آن ﻛﻪ ﻛﻢ از ﭘﺸﻪ در اﻳﻦ آﺳﻤﺎن ﺷﺎﻫﻴﻦِ ﺗﻮﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻧﺎﺳﭙﻬﺴﺎﻻر‪‬ﻛﺎ! ﻛﻢ دم زن از ﺑﻤﺐِ اﺗﻢ‪:‬‬

‫ﻛﻪ ﺑﻼ روﻳﺎن ﻫﻨﻮز از ﻛﺸﺘﮕﺎه‪ ‬ﻣﻴﻦِ ﺗﻮﺳﺖ‪.‬‬

‫ﮔﺮﭼﻪ از ﻛﺸﺘﺎرِ ﺷﺼﺖ و ﻫﻔﺖ دﺳﺘﺎن ﺷﺴﺘﻪاي‬

‫‪ 4‬‬
‫‪ ‬‬
‫اﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﺧﻮﻳﻲ ‪ ‬‬ ‫ﻗﺼﻴﺪهي " اژدﻫﺎﻣﺮدا" ‪ ‬‬

‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫ﺧﻮد ﻋﻴﺎن از ﻟﻴﻔﻪ ﻧﻮك‪ ‬ﺧﻨﺠﺮِ ﺧﻮﻧﻴﻦِ ﺗﻮﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻫﺎن‪ ،‬ﺷﺮﻳﺮا! ﺳﻴﻨﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﻧﻲ ﻣﺮا ﭘﺮﻛﻴﻦِ ﺗﻮﺳﺖ‬

‫ﺟﺎنِ ﻣﻦ دوزخﻧﺸﻴﻦِ ﻛﻴﻦِ ﺑﻲ ﺗﺴﻜﻴﻦِ ﺗﻮﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺑﺎ ﮔﻼب آﻣﻴﺨﺘﻪ‪ ،‬اﻧﺒﺎري از اﻓﻴﻮن و ﺟﻬﻞ‪:‬‬

‫ﻋﺎمِ ﻛﺎﻻﻧﻌﺎم را اﻳﻦ ﺷﺮﺑﺖ‪ ‬ﺷﻴﺮﻳﻦِ ﺗﻮﺳﺖ‪.‬‬

‫ﭘﻴﺶ از آﻧﻲ ﻛﻪ ﺟﻬﺎن ﮔﻴﺮي ﺑﻪ ﺷﻤﺸﻴﺮِ ﺟﻬﺎد‪،‬‬

‫ﺑﻨﮕﺮ‪ ،‬آﻧﭻ آوﻳﺨﺘﻪ از ﺑﻴﻨﻲي ﺗﻮ ﻓﻴﻦ*ِ ﺗﻮﺳﺖ!‬

‫ﺑﺎ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺗُﻨﺪﺑﺎد‪ ‬ﻧﻮﺑﻬﺎري‪ ،‬ﻣﺮﺗﻮرا‬

‫آنﭼﻪ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺗﺎب ﻧ‪Ĥ‬رد ﺑﺎمِ ﭘﻮﺷﺎﻟﻴﻦِ ﺗﻮﺳﺖ‪.‬‬

‫ﺑﺎش ﺗﺎ ﺑﺎ ﺳﺮ ﻓﺮوﻛﻮﺑﺎﻧﺪت ﺑﺮ ﺳﻨﮓ‪ ‬راه‪:‬‬

‫ﭘﻨﺞ روزي ﺧﻨﮓ‪ ‬ﻗﺪرت ﮔﺮﭼﻪ زﻳﺮ زﻳﻦِ ﺗﻮﺳﺖ‪.‬‬

‫از ﻛﺪاﻣﻴﻦ ﺑﺎرﻛﺎهات ﭼﺸﻢ ِ ﺑﺨﺸﺎﻳﺶ ﺑﻮد؟!‬

‫ﺑﻨﮕﺮ! آن در زﺧﻢِ ﻧﺎﺳﻮرِ ﺧﺪا زوﺑﻴﻦِ ﺗﻮﺳﺖ‪.‬‬

‫اژدﻫﺎ ﻣﺮدا! ﻓﺮﻳﺪون را ﺑﺮﻳﺪ‪ ‬ﻛﺎوه ﻳﺎﻓﺖ؛‬

‫اﻳﻦ ز ﻣﺎ ﻫﺸﺪارِ ﺑﻲ زﻧﻬﺎرِ ﻓﺮﺟﺎﻣﻴﻦِ ﺗﻮﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻣﻲروﻧﺪ و ﻣﻲروﻳﻢ و ﻣﻲروي‪ ،‬ﻧﺎﭼﺎر‪ ،‬ﻟﻴﻚ‪،‬‬

‫ﺛﺒﺖ در ﺗﺎرﻳﺦ ﻧﺎم و ﻧﺎﻣﻪ ي ﻧﻨﮕﻴﻦِ ﺗﻮﺳﺖ‪.‬‬

‫ﮔﻨﺪﻧﺎك آﻣﻴﺰهاي از ﺧﻮن و اﻓﻴﻮن و ﺟﻨﻮن‪:‬‬

‫دﻳﻦِ ﺗﻮ‪ ،‬اﻳﻦ دﻳﻦِ ﺗﻮ‪ ،‬اﻳﻦ دﻳﻦِ ﺗﻮ‪ ،‬اﻳﻦ دﻳﻦِ ﺗﻮﺳﺖ‪.‬‬

‫ﮔﺮﭼﻪ ﻣﻦ ﺑﻴﺰارم از اﻋﺪام و ﻗﺘﻞ و اﻧﺘﻘﺎم‪،‬‬

‫ﻟﻴﻚ ﻣﻲداﻧﻢ ﻛﻪ‪ ،‬ﺧﻮد‪ ،‬ﺟﺎنِ ﺟﻬﺎن ﭘﺮﻛﻴﻦِ ﺗﻮﺳﺖ‪.‬‬

‫‪ 5‬‬
‫‪ ‬‬
‫اﺳﻤﺎﻋﻴﻞ ﺧﻮﻳﻲ ‪ ‬‬ ‫ﻗﺼﻴﺪهي " اژدﻫﺎﻣﺮدا" ‪ ‬‬

‫‪ ‬‬
‫‪ ‬‬
‫ﺑﺎش ﺗﺎ ﻓﺮدا‪ ،‬ﺑﻪ ﻛﻴﻔﺮﮔﺎه‪ ‬ﻣﺮدم‪ ،‬ﺑﻨﮕﺮي‪:‬‬

‫ﻫﺮﭼﻪ ﺗﻴﺮ از ﻫﺮﻛﺠﺎ در ﻣﻐﺰِ ﺳ‪‬ﺮبآﺟﻴﻦِ ﺗﻮﺳﺖ‪.‬‬

‫ﻧﻬﻢ ﻧﻮاﻣﺒﺮ ‪ ، 2008‬ﺑﻴﺪرﻛﺠﺎي آﺗﻼﻧﺘﺎ‬

‫ﭘﺎﻧﻮﻳﺲ‪:‬‬

‫" ﻓﻴﻦ" ﻳﺎ "ﺧﻴﻞ" ﻳﺎ "ﺧ‪‬ﻞّ" ﻳﺎ " اَن دﻣﺎغ" ﺧﻠﻂ‪ ‬ﺑﻴﻨﻲﺳﺖ‪ :‬ﻣﺎﻳﻌﻲ ﻟﺰج و زرد و ﺳﻔﻴﺪ و ﮔﺎه ﺳﺒﺰرﻧﮓ ﻛﻪ ﺑﻪ وﻳﮋه در ﺳﺮﻣﺎ از ﺑﻴﻨﻲي ﺑﺮﺧﻲ ﻛﻮدﻛﺎن و‬ ‫*‬
‫دﻳﻮاﻧﮕﺎن آوﻳﺰان ﻣﻲﺷﻮد و ‪ ،‬ﮔﺎﻫﻲ ﻫﻤﺮاه و ﻫﻤﺎﻫﻨﮓ ﺑﺎ ﻧﻔﺲ ﻛﺸﻴﺪن اﻳﺸﺎن ﺑﺎﻻ و ﭘﺎﻳﻴﻦ ﻣﻲرود‪.‬‬

‫‪ 6‬‬
‫‪ ‬‬