1. Ku qëndron tragjizmi i këtyre fjalëve: " Filluëm të mësohem na me
pun't'këqija” ? E dimë që një ndër tragjedianët më të mirë klasik të letërsisë moderne shqipe. Edhe në këtë vepër Etëhem Haxhiademi në mënyrë shumë të hollësishëm ka shtjelluar tragjizmin. Pra pa e bërë dramatizimin e tij por duke e shpërndarë atë përpjestueshëm në tërë skenën dhe kulmin e ka arritur me mesazhet e shumëfishta. Një ndër to fshihet tek fjalët "Filluëm të mësohem na me pun't'këqija” edhe atë duke e sipërfaqësuar gjendjen e Shqipërisë. Kjo punë në vete ishte tragjike e më kuptimplotë u bë edhe në vepër. Këtu kuptojmë që në kohën e Skënderbeut përkrah trimërisë dhe guximit që kishin marrë tatëpjetat egzistonte edhe tradhëtia edhe atë në një shkallë shumë të rrezikshme. Por këtu autori nën emrin e Skënderbeut me dije dëshiron të na bëj që punët e këqija vazhdojnë të egzistojnë por gjëja tragjike për këtë është se ato egzistojnë pasi që ne i lirojmë të bëjnë gjëra të tilla neve dhe nuk i luftojmë ato. Mesazhi i Haxhiademit është që nuk duhet të lëshojmë pe që të përfitojnë nga ne dhe se nuk duhet të presim veprim vetëm nga një person si “Skënderbeu” në këtë rast por të bashkangjitemi edhe ne për ti mënjaruar edhe punët edhe personat e këqija. 2. Në cilat fjalë kyçe e shpreh Skënderbeu vendosmërinë e tij për veprimet e ardhshme? Edhe pse shumica vepruan sikur nuk shihnin tradhëtitë dhe të gjitha punët tjera të këqija, Skënderbeu ishte në dije që gjithë këto ishin në rrezik të popullit dhe ishte i vendosur që me veprimet e ardhshme të mënjanonte këto. Dhe këtë e vërejmë në gjithë veprën por më haptazi paraqitet në përmbylljen e veprës: “Por un deri sa t’rroj nuk do t’kursehem Për t’mprojtun tokën t’ime qi ushqehem, Barbarit të tërbuëm sa të jem gjallë, Do t’i vërsulem rreptësisht me pallë Dhe gjak’ i im bregoret do t’i lajë, Qi t’ rroj’ Shqipnija dhe flamur’ i sajë!” Dhe këtë autori e bëri në mbyllje të veprës që të mbaronte në mënyrë kulminante tragjedinë dhe të jipte mesazhinë në mënyrë sa më të fuqishëm të mundshme.