Η ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΤΑ

ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΤΑΞΙΝΟΜΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ

 ΓΕΩΡΓΙΛΑ ΕΛΕΝΗ

 Απαρτιωμένη Διδασκαλία
 ΕΙΣΑΓΩΓΗ
 Διάγνωση: είναι η πολύπλοκη διαδικασία αναγνώρισης και
ταυτοποίησης μιας διαταραχής που γίνεται μέσω της
παρατήρησης της κλινικής εικόνας του εξεταζομένου και της
μελέτης της ψυχοπαθολογίας του όπως εξελίσσεται στην
πορεία του χρόνου.
 Είναι απαραίτητη για την αποτελεσματική θεραπευτική
αντιμετώπιση του πάσχοντος, για την πρόληψη των ψυχικών
διαταραχών, την προαγωγή της ψυχικής υγείας, την
εκπαίδευση των επαγγελματιών υγείας και την έρευνα
 Τα σύγχρονα ταξινομικά συστήματα χαρακτηρίζονται από:
σαφήνεια στην περιγραφή, συστηματοποίηση των
διαγνωστικών κριτηρίων, σαφέστερες οδηγίες για τη
διάγνωση
 ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ
ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ
 3000 πΧ περιγράφονται σύνδρομα μελαγχολία, άνοια,
αλκοολισμός
 460-370 π.Χ εισάγεται η έννοια ψυχικής νόσου από τον
Ιπποκράτη
 1624-1689 Thomas Sydenham( κάθε νόσος εχει διαφορετική
αιτιολογία)
 1856-1926 Kraepelin θεμελιωτής της φαινομενολογικής
θεώρησης διαχωρίζει την σχιζοφρένεια από τις
συναισθηματικές διαταραχές
 ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ
ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ
 1950 Η 6η αναθεώρηση του εγχειριδίου για τη διεθνή
ταξινόμηση των νόσων ICD-6 που εξέδιδε ο Π.Ο.Υ, περιείχε
για πρώτη φορά κεφάλαιο για τις ψυχικές διαταραχές

 1952 η πρώτη έκδοση από την Αμερικάνικη ψυχιατρική

εταιρεία του Διαγνωστικού και στατιστικού εγχειριδίου των
ψυχικών διαταραχών DSM-I

 Σήμερα ευρίσκονται σε ισχύ το ICD-10 και το DSM-IV

 ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ ΤΗΣΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗΣ
ΔΙΑΓΝΩΣΗΣ

Εξαρτάται:
 Από την τεχνική της συνέντευξης

 Από τη θέσπιση διαγνωστικών κριτηρίων, εδώ αναφέρονται

και τα παθογνωμικά συμπτώματα που είναι βοηθητικά στη

διαφορετική διάγνωση
 ΨΥΧΙΚΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ-ΟΡΙΣΜΟΙ

 Κατά DSM-IV ορίζεται η κατάσταση του άτομου που

χαρακτηρίζεται από ψυχολογικές η συμπεριφορικές
εκδηλώσεις, οι οποίες συνοδεύονται από έντονη δυσφορία
αλλά και από έκπτωση της λειτουργικότητάς του. Τα αίτια
που την προκαλούν μπορεί να είναι βιολογικά, γενετικά,
κοινωνικά, ψυχολογικά, φυσικά η χημικά. Η κατάσταση αυτή
προσδιορίζεται ως απόκλιση από κάποια ιδεατή φυσιολογική
κατάσταση.
 ΨΥΧΙΚΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ-ΟΡΙΣΜΟΙ

 Ψυχωσικές: χαρακτηρίζονται οι διαταραχές από την απώλεια

έλεγχου της πραγματικότητας, με παραγωγικά συμπτώματα
(παραληρητικές ιδέες, αντιληπτικού τύπου διαταραχές)
 Νευρωσικές: χαρακτηρίζονται οι διαταραχές από την
διατήρηση του έλεγχου της πραγματικότητας, με άγχος,
ανησυχία, φοβίες
 ΨΥΧΙΚΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ-ΟΡΙΣΜΟΙ

 Λειτουργικές: ότι δεν μπορεί να συσχετιστεί με συγκεκριμένη,

βιολογική λειτουργία, η δομική βλάβη
 Οργανικές: οφείλονται σε συγκεκριμένο παράγοντα, που
προκαλεί εγκεφαλικές αλλοιώσεις δομικού τύπου
 Πρωτοπαθείς: άγνωστης αιτιολογίας που δεν μπορούν να
αποδοθούν σε δομική βλάβη
 Δευτεροπαθείς: αποτελούν εκδήλωση κάποιας παθολογικής η
εγκεφαλικής διαταραχής
Εκτός από τον όρο ψυχώσεις οι άλλοι δεν υπάρχουν πλέον στο
DSM-IV
INTERNATIONAL CLASSIFICATION
OF DISEASES ICD-10
 Μονοαξονικό σύστημα ταξινόμησης
 Είναι μη θεωρητικό, περιγραφικό ,αναφέρεται σε διαταραχές
 Φαινομενολογική προσέγγιση (περιγραφεί κύρια και λιγότερο
ειδικά συμπτώματα)
 Υποδεικνύει, αριθμό, συχνότητα, διάρκεια, σύνθεση,
βαρύτητα συμπτωμάτων
 Επιτρέπει την επιλογή προσωρινής διάγνωσης, αλλά μπορεί ο
γιατρός να καταχωρήσει περισσότερες διαγνώσεις
 Το 5ο κεφάλαιο αναφέρεται αποκλειστικά στις ψυχικές
διαταραχές τις οποίες κατατάσσει σε 9 κατηγορίες
 ICD-10
 Αναθεωρείται κάθε 10 χρόνια
Διαθέτει 3 διαφορετικές εκδοχές παραλλαγές:
 Τις κλινικές περιγραφές και οδηγίες χρήσιμο στην κλινική
πράξη
 Τα διαγνωστικά κριτήρια χρήσιμο για ερευνητικούς σκοπούς

 Ένα Γλωσσάριο χρήσιμο ως σημείο αναφοράς για τη

συμβατότητα με τις άλλες ταξινομήσεις

 ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ICD-10

 Η μετατροπή του σε πολυαξονικό με 3 άξονες:

 Άξονας Ι: θα περιλαμβάνει όλες τις διαταραχές, γενικές και
ψυχικές
 Άξονας ΙΙ: θα περιλαμβάνει ανικανότητες
 Άξονας ΙΙΙ: θα περιλαμβάνει συναφείς παράγοντες που
επηρεάζουν το άτομο( προσωπικότητα ,κοινωνικό-
οικονομικούς, εργασία ,οικογενειακό ιστορικό, κ.τ.λ)
 Παράλληλα προετοιμάζεται και η 11ηαναθεώρηση ICD-11
 DIAGNOSTIC AND STATISTICAL
MANUAL OF DISEASES DSM-IV
 Μη θεωρητικό, περιγραφικό καταγράφει λεπτομερώς τις
κλινικές εκδηλώσεις, αναφέρεται σε διαταραχές και όχι σε
νόσους, προτείνει διαγνωστικά κριτήρια, δίνει σαφείς οδηγίες
για τις περιπτώσεις με ανεπαρκή στοιχεία
 Περιγράφει με συστηματικό τρόπο ειδικά χαρακτηριστικά που
αφορούν όλες τις ψυχικές διαταραχές: επιπολασμό, επίπτωση,
πορεία, επιπλοκές, προδιαθεσικούς παράγοντες, οικογενειακά
πρότυπα, διαφορική διάγνωση, ηλικιακά και πολιτισμικά
χαρακτηριστικά.
 Πολυαξονικό σύστημα με 5 άξονες
 ΠΟΛΥΑΞΟΝΙΚΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

 Άξονας Ι: αναφέρονται τα κλινικά σύνδρομα (σχιζοφρένεια,

συναισθηματικές διαταραχές, αγχώδεις διαταραχές), καθώς
και καταστάσεις που μπορούν να επηρεάσουν την κλινική
πορεία του κύριου συνδρόμου (πένθος)
 Άξονας ΙΙ: αναφέρονται οι διαταραχές προσωπικότητας και η
νοητική στέρηση
 Άξονας ΙΙΙ: αναφέρονται τυχόν σωματικές διαταραχές που
συνδέονται άμεσα η έμμεσα με την ψυχική διαταραχή
 Άξονας ΙV: τρέχοντα η παρελθόντα ψυχοπιεστικά γεγονότα
 Άξονας V: εκτίμηση της συνολικής λειτουργικότητας.
 ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΙ ΤΗΣ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗΣ
ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ
 Το ICD-10 χρησιμοποιείται κυρίως για κλινικούς και
εκπαιδευτικούς σκοπούς
 Το DSM χρησιμοποιείται κυρίως στην έρευνα
 Οι περιορισμοί σχετίζονται με τη χρήση των συστημάτων σε
πληθυσμούς με διαφορετικές πολιτισμικές και κοινωνικές
συνήθειες, γίνονται προσπάθειες προσαρμογής των
συστημάτων στις διαφορετικές τοπικές συνθήκες με
δημοσίευση γλωσσαρίων.
 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
 «Σύγγραμμα Ψυχιατρικής», Κ Σολδάτος,
Λ Λύκουρας. Ιατρικές Εκδόσεις Βήτα, Αθήνα,
2007
 «Σύγχρονη Ψυχιατρική», ΓΝ Παπαδημητρίου,
ΙΑ Λιάππας, Ε Λύκουρας, Ιατρικές Εκδόσεις
Βήτα, Αθήνα, 2013