THOMPSON CHRISTIAN SCHOOL

F. TORRES, DAVAO CITY

Pangalan: Andrea Cate A. Carteciano Petsa: Oktubre 10, 2020 Gawain Blg: 7
Guro: Bb. Mich U. Plamus Baitang/Seksiyon: 12 - James
Isang Replektibong Sanaysay mula sa Dokumentaryong “Kay Inay”

Sa Ugoy ng Duyan

Kaya mo bang masukat ang pag mamahal ng isang ina? Hindi man natin
maipagkakaila ngunit ang alaga ng isang ina ay siyang lagi nating hinahanap. Ano ba ang
unang salita na kadalasan mong sambitin noong bata ka pa kapag natatakot o
nangangamba? Ako, aaminin kong “mama” ang unang salita na lumalabas sa aking bibig.
Ikaw?
Ang aking napanood na dokumentaryo na pinamagatang “Kay Inay” ay pumukaw
sa aking damdamin na pasalamatan ang aking ina. Ang dokumentaryong ito ay tungkol sa
pagsubok na hinarap ng isang OFW at ng kaniyang ina. Ang tagpuan ng istorya ay
naganap sa kanilang bahay sa probinsya matapos niyang umuwi. Sa mga naunang parte
inihayag ng bida ang paninibago sa hitsura ng kaniyang bansa maging sa kanilang
probinsya. Nakakatuwa na makakita ng pagbabago, pero kung ako lang hindi ko rin
maiiwasan ang malungkot sa mga pagbabagong hindi ko nasaksihan. Ngunit may iilan
paring nanatili sa paglipas ng panahon, at yan ang pamilya. Katulad na lang din ng tauhan
sa kwento ang pamilyang naiwan niya sa probinsya ay masayang sumalubong sakanya. Sa
kasamaang palad ang kaniyang ina ay tila walang kibo, na siya ring ikinalungkot ko bilang
manunuod. May karamdaman ang kaniyang ina, Alzheimer's daw ang tawag. Kung ako
ang nasa sitwasyon maiintindihan ko rin ang kaniyang pagkalungkot dahil ang makitang
may sakit ang nanay at hindi manlang ito naagapan dahil wala ako sa piling nito upang
maka-alalay ay nakakapanghinayang. Sabi nga nila, wala nang mas sasakit pa sa
pakiramdam na hindi ka makilala ng taong nagluwal saiyo sa mundong ito. Kaya naman
ginawa niya ang lahat upang maalala siya ng nanay. Ipinagluto niya ito, pinaliguan,
binihisan at hinandaan ng pagkain; gaya ng pag-aaruga at kalinga ng isang ina sa anak.
Ang susunod na bahagi at siguro ay ang pinakasukdulan ng palabas ay noong
gabing naggitara siya. Inawitan niya ang kaniyang ina ng isang awit na madalas kantahin
ng kaniyang ina upang siya ay makatulog ng mahimbing sa gabi. Nang marining ng
kaniyang ina ang awit, naging dahilan ito upang manumbalik ang mga alaalang binura ng
kaniyang sakit, ang mga alaalang nakatanim sa kaibuturan ng puso ay muling naalala.
Niyakap siya ng kaniyang ina at muli naramdaman niya ang ginhawa at masayang
pakiramdam kapag nasa bisig ng nanay. Ang wakas ay nagpatunay lamang na kahit ang
isip ay makalimot, ang puso ang siyang makakaalala at ang magbabalik ng mga
alalaalang kahit imposibleng balikan ay hindi maipagkakailang hindi kailanman malilimutan.

PAGSULAT SA PILING LARANGAN | BAITANG 12

 THOMPSON CHRISTIAN SCHOOL
F. TORRES, DAVAO CITY

Nakatutuwang isipin na ang dokumentaryong may haba na tatlong minuto ay

nagbigay sa akin ng isang aral at paalala bilang anak at hindi lamang bilang isang
manonood. Inaalagaan at inaaruga, yan dapat ang gawain ng isang anak sa kaniyang
mga magulang. Hindi naman sila humhingi ng kapalit ngunit huwag natin kalilimutan na
ibalik sa kanila ang pagmamahal na ipinagkaloob nila sa atin. Ito na siguro ang isa sa mga
katangian na unti-unti nang nalilimutan ng mga kabataang kagaya ko. Na kapag matanda
na at wala pang pensyon ang mga magulang ay kung ituring na ay pabigat na lamang at
palamunin. Ang mga magulang ay regalo ng Diyos sa atin upang tayo’y gabayan at
bigyan ng pagkakataon na mamuhay sa mundo, hindi natin sila mapipili. Napaalalahanan
din ako na tao rin ang ating mga magulang at bilang tao, natural na nagkakamali sila at
hindi rin perpekto ang kanilang pagpapalaki sa atin. Pero isa lang ang sigurado at yan ay
sinisikap nila na gawin ang kanilang makakaya na mabigyan ako at maging kayo ng
magandang kinabukasan. Alam ko rin na hindi lahat ay mapalad na magkaroon ng isang
maayos na pamilya, ngunit tayo parin ay magpasalamat sa kanila. Patawarin sila kung may
mali man silang nagawa sa atin. Dahil ano man ang mangyari, magulang parin natin sila.
Ang pagmamahal sa magulang ay walang pinipiling panahon. Mahalin natin ang
ating mga magulang. Lalo sa panahon kung kailan sila naman ang nangangailangan ng
kalinga. Sa simpleng kuwentuhan at kumustahan masisigurado kong malaki na ang
kaligayahng maidudulot sa kanila. Dahil ito na marahil ang isa sa mga bagay na hindi natin
maipapagpalit sa oras na hilingin natin na sana’y nakausap man lang natin sila.

PAGSULAT SA PILING LARANGAN | BAITANG 12